หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[sam3sam]

อยู่กับฝ่านรัชทายาทให้ฝาละมีเลี้ยงดูดีกว่านะท่านเสนา

[yongsulewa]

 

[Rafael]

สองคนนี้แบบว่า เอ่อ ฮ่าๆๆๆ
น่ารักดีอะ

[fastation]

ถ้าท่านเสนาจะน่ารักขนาดนี้ ><
รออ่านต่อจ้า

[minyoung]

ว๊าย ได้กันแล้วก็จะแต่งกันเลย เร็วเชียว มาต่ออีกนะ อิอิ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[warnana001]

ล่ามโซ่พาลี้ภัยไปด้วยเลยท่านองครักษ์
แล้วคู่เจ้าชายกับชายาเมื่อไหร่จะมาหวานกันอีกหนอ?

[greensoda]

สนุกมากกกกกก อ่านแล้วหยุดไม่อยู่เลยย
ชอบทั้งคู่หลัก คู่รองเลยจ้า   
แต่ตอนนี้ขอปันใจไปให้คู่รองก่อนนะ อิอิ 
พี่ไอศุพายัฆ พาน้องมัชชาโรหนีจากนางยีกษ์สิขีให้ได้นะ
อาจต้องใช้กำลังสักนิสนึงงง เผื่อปราบพยศน้องมัช 

[kanunsak]

เอาแล้วเว้ยเห้ย งานนี้คู่จำเลยรักมาแรงแซงโค้งคร้าบพี่น้อง  มันหยดติ่งๆจริงๆ  เหอๆๆ

[nemesis]

เสือน้อย !!!

[พอลลี่]

เสือน้อยเข้มขึ้นผิดหูผิดตาคะ
 
กินอะไรมาละเนี่ย

[saikalism]

คิดถึงจัง เงียบหายไปเลยนะคะ
มาูปูเสื่อนอนรอคะ ^^

[ลู่เคอOlive♥]

ให้ซะมีเลี้ยงดูดีกว่านะ ท่านเสนา

[thunchanok1]

โอ้ย สงสารพ่อเสนา
ทั้งเสียเอกราช ทั้งต้องลี้ภัยไปกับเขา โถ 

[i-xjko]

มาต่อเร็วๆนะคะ สนุกทุกตอนเลย
อยากได้ฉากล่ามโซ่อ่ะ วะฮ่าๆๆๆๆๆ

[SaJung13]

สนุกทั้งเรื่องเลย 
แล้วเสนา กับองครักษ์จะเป้นยังไงต่อไปละนี้ ลุ้ๆๆ 

[patchylove]

  เสือน้อยจัดหนักๆเลย

[iLmbkginvsv]

  นุกมากๆ เลย  มาต่อด่วน ๆ เลยคร๊าบ   

[Ali$a฿eth]

อ่านนิยาย ตอนเป็นหวัดนี่ลำบากจัง

จะขำทีมีเสียงไอเป็นซาวด์แทรกตลอดเลย

สนุกมากมากๆเลยจะรอติดตามนะคะ

[second]

ล่ามโซ่รึ  รีบมาต่อนนะคะ 

[darkeyes1]

โอ้ๆๆ  จำเลยรัก  ว่าแต่  ท่านเสนาโดนทำอะไรไว้ไหมน้า  ยิ่งฝ่ายนั้นแม่มดร้ายอยู่ด้วย  คนแบบนั้นไม่น่าจะเชื่อใจใครโดยไม่มีของค่ำประกันนี่นา

[FFS_Yaoi]

“ฉันรัก เพราะฉันจะรุกเฟ้ย!!”

“แต่ฉันรุก เพราะฉันรักนะ!!”

 
ได้เมืองที่พี่เสือ ประกาศตัวเลย

[ฤดูใบไม้หลากสี]

สนุกทั้งสองคู่ ว่าแต่คนเขียนไม่มาต่อหน่อยหรอ นี่ก็จะสิ้นปีแล้วน้าาา
เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่อยากอ่านต่อมากๆ อ่ะ

[namtarn11]

รอนะคะ

[thearboo]

ตอนที่ 26 วิหารมิคาทน



แว่วเสียงหวานธารน้ำฉ่ำผาหิน
หมู่นกบินชื่นชู้คู่ภูผา
เหล่าภมรซุกซ้อนเกสรมาลา
ดื่นดาษตาล้ำค่า มิคาทน
.
.
.
.
เสียงนุ่มหวานรื่นหู ของราชเสนาหนุ่ม ที่กำลังร่ายบทกวีแสนเสนาะ เหมาะกับบรรยากาศอันรื่นรมของ วิหารมิคาทน วิหารที่ซ่อนซึ่ง องค์รัชทายาทโสฬสติยา ได้พาเรโชชายามาซุกซ่อนรักษาตัว หนีจากเงื้อมมือพระนางสิขีผู้ทะเยอทะยาน

อันที่จริงมัชชาโรเสนาหนุ่มไม่ควรอยู่ตรงนี้ เพราะที่จริงแล้วเขาเป็นถึงมือขวาของพระนางสิขีผู้เป็นนาย ศัตรูตัวร้ายขององค์รัชทายาท แต่ไม่รู้เหตุใดโชคชะตาถึงเล่นตลกกับเขานัก เพราะไม่เพียงจะเพลี่ยงพล้ำเสียตัวให้กับไอศุพายัฆองครักษ์ประจำกายโสฬส แต่ยังโดนบังคับข่มขู่ลากตัวมาอยู่ที่วิหารมิคาทนแห่งนี้ด้วย แถมไม่เพียงแค่บังคับมาอยู่เปล่าๆ เขายังโดนสะกดพลังเวทย์เสียสิ้น ไม่พอยังอุตส่าห์จะล่ามเขาไว้ด้วยกำไลพิกัด จำกัดทุกการเคลื่อนไหวอีกด้วย
.
.
.
‘เซ็ง…’

“ดูท่านอารมณ์ดีจังเลยน๊า ท่านเสนา”

“หึ…อารมณ์ข้าน้อยก็ดีจนกระทั่งท่านโผล่มาเนี่ยแหละ องค์พระชายา…”

“เหะ เหะ หยิ่งเหมือนเดิมเลยนะท่านเนี่ย แหมๆๆ ทำเป็นเห็นหน้าผมแล้วเซ็ง ถ้าจะเซ็งขนาดนั้นท่านจะตามมาทำไมล่ะคร๊าบ”

“แหกตาดูสักนิดดีมั้ยองค์พระชายาคนงาม ว่าข้าเต็มใจมาจริงหรือเปล่า!”

“หุ หุ หุ ลืมไป ว่าท่านกำลังตกเป็นจำเลยรักของท่านราชองครักษ์อยู่ อิอิอิอิ”

“องค์พระชายา…ขยับเข้ามาหากระผมหน่อยสิ”

“อะ…ฮั่นแน่ รู้นะตะเองจะทำอะไร อิอิ เค๊าไม่หลงกลหรอกจะบอกให้ ฮ่าๆๆ…เย้ยยยย”


ชายาผู้ไร้เดียงสาหรือจะตามทันความเจ้าเหล่ห์ของเสนาผู้ฉลาดเฉลียว เพราะยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัว หัวของเรโชก็โดนมัชชาโรคว้าเข้าไปหนีบอยู่ใต้รักแร้เรียบร้อย  ไม่พูดพร่ำทำเพลง หัวของเรโชก็ทั้งโดนขยี้ ทั้งยี จนหมดสภาพ

“!!!”

จู่ๆ มัชชาโร ก็ปล่อยตัวของเรโชกะทันหัน ตัวแข็งทื่อ ดวงตาเบิกกว้าง ราวกับเจอสิ่งที่น่าตกใจอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน

“ง่ะ…ท่านเสนา? เป็นอะไรไปน่ะ?”

“ข้าต้องพบองค์รัชทายาทเดี๋ยวนี้”

“ห๋า!?...อ๊ะ เดี๋ยว ท่านเสนา!!”

ไม่ทันได้ถามเหตุผล เสนาหนุ่มก็ผลุนผลันจากไป แบบไร้คำอธิบาย ทิ้งให้เรโชต้องนั่งหน้ามึนอยู่เพียงลำพัง
.
.
.
.
“โสฬส!! ท่านรัชทายาทโสฬส ผมต้องคุยกับท่านเดี๋ยวนี้!!”

ห้องทรงอักษรสีขาวสะอาดตา เข้ากับดวงหน้ารูปงามของโสฬสยิ่งนัก องค์รัชทายาทผู้ซึ่งยิ่งเจริญพรรษา ยิ่งมีสิริโฉมงดงาม ราวเทพบุตร แต่ความงามนั้นไซ้ร์ก็หาทำให้มัชชาโร สะเทือนสะท้าน ร่างบางสาวเท้าเข้าใกล้ผู้มีศักดิ์เป็นนายเหนือตามกฎหมาย อย่างหาความเกรงใจไม่มี

ปึ่ง!!

ไม่พูดพร่ำให้เสียเวลา เมื่อมัชชาโรเดินดุ่มๆเข้ามาถึงโต๊ะของนายเหนือ ก็ตบโต๊ะเรียกตามมารยาทสากลทันที

“อะไรกันท่านเสนา ไม่เห็นแก่ศักดินาของฉัน ก็ช่วยเห็นแก่ความมีมารยาทที่ฉันควรจะได้รับจากคนที่มีศักดิ์เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาหน่อยเถอะ”

“ไม่มีเวลาจะพูดเล่นกันแล้วนะองค์รัชทายาท ผมรู้ว่าท่านรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับองค์พระชายา!!”

“ท่านหมายถึงสิ่งใดกัน ท่านเสนา เรื่องที่เกิดขึ้นกับเรโชนั้นมันมีมากมายเหลือเกิน จนฉันเองก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่าท่านจะต้องการรู้สิ่งใด”

“งานนี้จะอยู่เฉยไม่ได้แล้วนะ องค์รัชทายาท ท่านต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง…”

“แล้วอะไรล่ะที่ฉันควรทำ อะไรล่ะที่ฉันจะต้องทำ โดยเฉพาะการทำตามคำพูดของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนของศัตรู”


สายตาดุดันส่งมาถึงมัชชาโรอย่างไม่อ้อมค้อม คุกคามจนลมหายใจของมัชชาโรถึงกับสะดุด หากเสนาหนุ่มจะย่อท้อก็หาไม่ ยังคงฝืนสบสายตาน่าเกรงขามนั่นต่อไป แล้วเอ่ยความคิดของตนอย่างไม่กลัวเกรง


“โสฬส…หากท่านเห็นแก่ความปลอดภัยของเรโชล่ะก็…โปรดฟังคำของผมบ้าง”

“สิ่งใดเล่า ที่จะทำให้ฉันแน่ใจว่า คำพูดของท่านจะไม่หลอกลวง”


ตาต่อตา ฟันต่อฟัน สิ่งที่ร้องขอย่อมต้องเหมาะสมกับราคาที่จ่าย หากคิดจะทำการใหญ่ แม้ชีวิตมัชชาโรคงต้องแลก เพราะหากไม่ใช่สิ่งที่ควรค่า องค์รัชทายาทจะไม่ยอมเชื่อ และปล่อยตนไปแน่

“ครึ่งหนึ่งของดวงจิตผม จะมอบไว้ให้เป็น “รักขติ” ปกปักษ์กายขององค์พระชายา แลกกับการให้ผมได้กลับไปที่วังฆรณีเป็นการแลกเปลี่ยน”

“…….หึหึ ได้…ฉันยอมรับข้อเสนอ…คืนคำไม่ได้แล้วนะ ท่านเสนา”

เมื่อมัชชาโรได้เห็น  ความจริงในดวงตาของโสฬสแล้วก็กระจ่างแก่ใจว่า ที่แท้การต่อรองนี้ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ไม่มีทางได้เปรียบ

“หึหึ…เสียรู้พระองค์จนได้องค์รัชทายาท ท่านเจ้าเหล่ห์กว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลย”

“เพื่อคนที่เป็นดั่งดวงใจ คนเรามักไม่เลือกวิธีการ…คิดว่าท่านก็คงเหมือนกัน”

“หึ…ถูกของท่าน ผมขอน้อมรับแล้วกัน”

“อีกสามราตรีผมจะทำพิธีลงรักขติให้องค์พระชายา หลังจากพิธีการเสร็จสิ้น โปรดคืนพลังเวทย์ทั้งหมดให้ผมด้วย เพราะผมจะกลับวังฆรณีทันที”

“ไม่มีปัญหา ท่านเสนา แต่ขอถามอีกอย่างได้มั้ย”

“ผมคิดว่าผมคงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ”

“หึ…งั้นขอถามเลยแล้วกันนะว่า ทำไมท่านถึงยังภักดีกับพระนางสิขี ทั้งที่ใจท่านปักใจรักในไอศุพายัฆ ราชองครักษ์แห่งเรา?”


คำถามตรงประเด็นจนทำให้มัชชาโรเงียบไปชั่วครู่ ไม่ใช่เพราะอึ้งในคำถาม แต่เพราะคร้านที่จะตอบ


“หึหึ…องค์รัชทายาท ผมว่าเรื่องนี้ท่านเองก็รู้อยู่แก่ใจ ใยต้องถามให้มากความ”

“ก็แค่ต้องการความมั่นใจ”

“วางใจเถิดองค์เหนือหัวแห่งเอกูนวิสติ สิ่งใดที่ท่านคิด สิ่งนั้นย่อมเป็นไปตามที่ใจท่านปรารถนา”

“หวังให้เป็นเช่นนั้น”

“ว่าแต่ท่านเถอะ รัชทายาท มัวแต่มาหลอกเอาพลังจากผมอยู่แบบนี้ ท่านได้หาวิธีบอกกับเรโชพระชายาหรือยัง ว่าเขากำลังเผชิญอยู่กับอะไร”

“ยัง”

“ปล่อยไว้นานเข้าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่นะท่าน องค์พระชายายิ่งทโมนเป็นลิงอยู่ด้วย ผมเกรงว่าจะเป็นอันตรายอยู่ไม่น้อยนะ”

“ไม่ต้องสอนฉันหรอกมัชชาโร ฉันรู้เรื่องนั้นดี และคอยดูแลปกป้องเรโชอยู่ทุกวิถีทางอยู่แล้ว ท่านอย่าลืมสิ ว่านั่นก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันเหมือนกัน!!”

“อ้าว!? แล้วใยท่านไม่รีบบอก”

“ก็จะให้เริ่มพูดยังไง เรื่องนี้มันประหลาดเกินไปสำหรับเรโชนะ!!”

“ไม่เห็นจะประหลาดตรงไหน ก็บอกไปตรงๆเลยสิขอรับว่า เรโชพระชายากำลังตั้งท้อง”

………………………………………………………………………………………………………

ขอโทษที่หายไปนานนะคะ จากนี้จะมาต่อแบบไม่ขาดตอนจนจบแลยค่ะ
อาจเห็นว่าเรื่องเรโชมันชักจะไปกันใหญ่ อิอิ
แต่จริงๆแล้วก็ใกล้จะจบแล้วล่ะจ๊ะ
อดใจรอลุ้นอีกนิดนะคะ
 

[muiko]

เรโชท้อง 
จะเปฺนยังไงต่อไปน้า

รอตอนต่อไปค่ะ

[n2]

เรโชจะเป็นแม่แล้ว
แต่ยังแสบไม่เลิกเลย

[NOoTuNE]

 

เย้ๆๆๆๆ ท้องแล้วจ้า

[Poseidon]

เย้ๆๆๆ ท้องแล้วๆ

[moredee]

เราเปลี่ยนใจมารักเสนาแล้วนะ

[ฤดูใบไม้หลากสี]

ชอบจริงๆเลย ที่ผู้ชายท้องได้เนี่ย ตอนอ่านก็งง ว่าเือดเนื้อเชื้อไขอะไร
พอบรรทัดสุดท้ายเท่านั้นแหละ แอร๊ย เรโชท้อง