หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[HISY]

กรี๊ด เรโชท้อง

[namtarn11]

แฟนตาซีจริงๆเรื่องนี่

[minyoung]

มาแล้ว หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก






แต่กลับมาก็มีข่าวดีอย่างนี้ก็เริ่ดค่ะ ท้องแล้วเว้ย แต่อย่าให้แท้งนะ






ขอให้ลูกมแข็งแรงและมีความสุขเด้อ จะรอตอนต่อไป

[FFS_Yaoi]

  1ที
 



เออ มันแฟตาซีพิสดารขนาดผู้ชายท้องเลยหรอ

[thearboo]

ตอนที่ 27 เรโช...ท้องงงง!!





“ห้าววววว....”


เสียงเรโชหาวหวอดๆ อยู่บนต้นมะม่วงใหญ่ ในสวนอุทยานเล็กๆ ของวิหารมิคาทน เพราะตัววิหารอยู่กลางป่าเขาไกลปืนเที่ยง บรรยากาศโดยทั่วไปจึงเงียบสงบ ค่อนไปทางเงียบสงัด ได้ยินเพียงเสียงน้ำตกแว่วๆ เพราะอยู่ที่หลังวิหารนี่เอง นอกนั้นก็มีแค่เสียงลมต้องใบไม้ไหว และเสียงนกร้องหาคู่เท่านั้น แม้ว่าจะเป็นตอนบ่าย แต่ก็ไม่รู้สึกร้อน ออกจะเย็นสบายเสียด้วยซ้ำ พาลให้เรโชที่นั่งเหยียดกายอยู่บนกิ่งใหญ่ของต้นมะม่วงเริ่มรู้สึกง่วงงุน สองตาปรือปรอย


“ว่างจังเลยง่า...ง่วงจังเลยง่า...ม่ายมีใครมาเล่นด้วยเลยง่า...”


เรโชได้แต่นั่งบ่นงุ้งงิ้งอยู่คนเดียวบนต้นมะม่วงใหญ่ ในวันแรกที่เขาเดินทางมาถึงวิหารมิคาทน ทุกอย่างช่างแปลกตา อึมครึม น่ากลัว แต่ฉับพลันที่เขาเจอต้นมะม่วงต้นนี้ที่ข้างอุทยาน เรโชก็ลิงโลดอย่างบอกไม่ถูก นี่เขาผูกพันกับต้นมะม่วงขนาดนี้เชียวรึนี่ ราวกับอ่านความคิดของเรโชได้ โสฬสผู้เป็นสวามี จึงได้อธิบายให้เรโชฟังว่า ต้นมะม่วงของวิหารมิคาทนนี้ เป็นต้นฝาแฝดของต้นที่วังหลวง ความรู้สึกมันจึงคล้ายกันมาก เรโชได้ฟังก็ดีใจราวกับได้เจอญาติสนิท เขาจากบ้านเข้าวังก็แปลกที่จะแย่ พอเริ่มจะคุ้นเคยกับวังหลวง ก็โดนย้ายมาเข้าป่าอยู่ที่วิหารมิคาทนนี่อีก ดังนั้นสิ่งใดที่เขาสามารถใช้ยึดมั่นจิตใจเขาได้ เจ้าตัวจึงไม่อยากปล่อยมือ


“โอย...ทำไมมันง่วงอย่างนี้ฟร๊ะเนี่ย...เมื่อคืนก็รีบนอนตั้งแต่หัวค่ำนี่หว่า หรือว่าร่างกายเรายังไม่ฟื้นเต็มที่จากการที่โดนยัยป้าสิขีทำร้ายเอาวะ”


เรโชเริ่มรู้สึกแปลกประหลาดกับร่างกายตัวเองเล็กน้อย เขารู้สึกว่าตัวเองป่วย ป่วยแบบที่ไม่เคยป่วยมาก่อนในชีวิต


“หรือว่าเรากำลังจะตายวะ...ไม่นะ เรายังกินข้าวได้อยู่...”

“แต่ว่า...กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกอิ่ม...อืม...แถมยังไม่ค่อยจะมีแรงด้วย...”

“จะว่าไป...หลายวันมานี่ลูกเราชายไม่งอแงเลยแฮะ...เอ๊ะ!!?”

“หรือว่าเรากำลังจะเสื่อมสมรรถภาพ!!.....โอ้ว!! ม่าย!!”



จากที่ง่วงๆหายเป็นปลิดทิ้ง เปลี่ยนเป็นดินทุรนทุรายอยู่บนกิ่งมะม่วงแทน หน้าซีดเหงื่อแตก เพราะดันคิดเองเออเอง กุเรื่องเอง กลัวเองอยู่คนเดียว


“เรโช!! นายขึ้นไปทำอะไรอยู่บนนั้นน่ะ รีบลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”

“อ๊ะ...องค์รัชทายาท?”

“ไม่ต้องมาทำหน้ามึน ลงมาเดี๋ยวนี้เลย! อ๊ะ! เบาๆสิ มานี่ฉันรับนายเอง...เฮ้ย!! อย่าโดดลงมานะ!!”


แม้จะยังสงสัยว่าทำไมตัวเองถึงโดนดุ เพียงเพราะมานั่งเล่นอยู่บนต้นไม้ แต่ก็ยอมลงแต่โดยดี กว่าจะถึงพื้นได้โดนโสฬสด่าไปหลายชุด เรโชก็ยิ่งงงเข้าไปอีก จะอะไรกับตัวเขานักหนา ทำไมต้องเบาๆ ทำไมต้องประคอง ทำไมต้องอุ้ม!?


“เป็นไรมากป่ะเนี่ย สามีผม? จะประคบประหงมเกินไปแล้วนะ ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”

“ถึงไม่ได้เป็นอะไรก็ต้องระวังตัว ฉันขอสั่งห้ามเลยนะตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ห้ามนายปีนต้นไม้ หรือปีนป่ายอะไรทั้งนั้น ห้ามกระโดดโลดเต้น ห้ามวิ่ง เวลาเดินก็ช่วยเดินให้มันเบาๆด้วย!!”


“.............................”

“เข้าใจใช่มั้ย!? แล้วก็ห้าม....”


“หยุด!! Stop!!”

“อะไรของนายอีกล่ะ”

“ท่านเพี้ยนไปแล้วเหรอองค์รัชทายาท ห้ามปีนต้นไม้ ห้ามวิ่ง ห้ามเดินแรงๆ ท่านจะบ้าเหรอ แบบนั้นให้ผมนอนเป็นง่อยไปเลยเห๊อะ!!”

“นายไม่เข้าใจ คือตอนนี้...เอ่อ...นายมีเรื่องต้องระวังมากขึ้น...เพราะ...เอ่อ....”

“....เพราะ?..”

“...............อืมมมม...เพราะ......”


เรโชขมวดคิ้วมุ่น ด้วยความมึนงง โสฬสเองก็พยายามจะอธิบายแต่ก็ดันติดอยู่ตรงริมฝีปาก หน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของโสฬส ยิ่งทำให้เรโชลุ้น


“จะมัวยืดยาด อ้ำอึ้งอยู่ทำไมกันล่ะองค์รัชทายาท บอกไปให้ชัดเจนเลยสิขอรับ!!”


เป็นอีกครั้งที่เสียงนี้แทรกขึ้นมากลางวงสนทนา จากแขกไม่ได้รับเชิญ (ซึ่งปัจจุบัน ราวกับญาติสนิท ไปแล้ว) มัชชาโรเดินหน้านิ่งเข้ามา พูดจาผลักดันให้โสฬสรีบคายความจริง


“เรื่องอะไรกันอ่ะ? นี่พวกท่านทำผมงงไปหมดแล้วนะ”

“รัชทายาท ถ้าท่านไม่กล้าพอที่จะพูดล่ะก็...ผมพูดเอง”

"ไม่จำเป็น มัชชาโร! ฉันจะบอกเอง"


โสฬสกล่าวฉะฉานมั่นใจ เขาพร้อมแล้วที่จะบอกความจริงกับเรโช บอกความจริงให้ชายาของเขารู้ แม้มันอาจเป็นเรื่องที่เกินจะคาดถึง เพราะตอนที่เขารู้ครั้งแรก โสฬสเองก็แทบช็อคตาตั้งเหมือนกัน...ก็ใครจะไปคิดกันเล่า ว่าผู้ชายก็ท้องได้ นี่ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปตามกลไกของโลก แต่มันคือความพิลึกพิลั่นที่เกิดจากการที่เรโชโดนพระนางสิขีสัมผัสแก่นวิญญาณ เพราะภูติเงาได้สร้างความเสียหายเล็กๆภายในร่างกายขององค์พระชายา ร่องรอยที่ทิ้งไว้นั้นช่างเหมาะเจาะ ประจวบเหมาะกับที่ก่อนร่างกายเรโชจะหายดี ก็ดันมีความสัมพันธ์ทางกายอย่างลึกซึ้งกับเขาเสียก่อน เรื่องราวมันจึงเลยเถิด กลายพันธุ์ หรรษากันสุดๆ อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ แต่ปัญหานั้นยังไม่ใหญ่เท่ากับการที่จะบอกกับพระชายาเรโชอย่างไรดี ให้ไม่อึ้งกิมกี่ช็อคตาตั้งไปอีกคน


"ตกลงจะบอกผมได้ยังคร๊าบ ท่านทั้งสอง ผมรอฟังจนจะหลับอยู่แล้วเนี่ย"

เรโชท้วงออกไป ว่าตนกำลังรออยู่ เพราะเขาลุ้นจนฉี่จะแตกอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าจะมีลับลมคมในอะไรกันนัก


"เรโช...ชายาของฉัน...ตอนนี้ร่างกายของนาย ไม่ใช่ของนายคนเดียวอีกต่อไปแล้วนะ..."

"อุ๊ย! จะบอกว่าร่างกายผมเป็นของท่านด้วยใช่ป่ะ? แหม...เรื่องนั้นน่ะผมรู้อยู่แล้วล่ะ ท่านก็พูดอยู่บ่อยๆ"


เรโชพูดได้หน้าตาย ราวกับเป็นเรื่องปกติ


"อี๋!!"


เสียงเสนาหนุ่มสบถเบาๆ พร้อมทำหน้าตาประหลับประเหลือก  กับความเลี่ยนชวนขนลุกของชายตรงหน้าทั้งคู่ พาลคิดในใจว่า (ให้มันน้อยๆหน่อยเหอะท่าน...จะอ๊วก!)


"มะ...ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย" (-////-)

"อ้าว...งั้นมันอะไรล่ะครับ ผมงงไปหมดแล้วเนี่ย"

"เรโช...นาย...กำลัง...เอ่อ...ตั้งท้อง"

"ห๋า?"

"นายตั้งท้อง...คือแบบว่า...นายกำลังมีลูกของเราอยู่ในท้อง..."

"........."

"นายกำลังจะเป็นแม่...เอ่อ...พ่อคน?"

“...”


“..........................................................................................”


“..................................................................”


“..............................................”


“ระ...เรโช นาย...เป็นยังไงบ้าง”



เรโชเงียบอึ้งเนิ่นนานจนนึกว่ายืนหลับ  โสฬสอดเป็นห่วงไม่ได้ รีบเข้าไปประคองร่างบางไว้ ด้วยกลัวเรโชจะล้มลงไปชักตาตั้งเสียก่อน


“ท้องนี่เอง...ก็นึกว่าอะไรเสียอีก”

“ห๋า? ระ...เรโช นายไม่...ตกใจเลยเหรอ?”

“มันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ ผมกำลังจะมีลูกนะ...ลูกของเรา”


เล่นเอามึนกันไปทั้งสองคน ทั้งองค์รัชทายาท และเสนาหนุ่ม ก่อนจะบอกให้เจ้าตัวรู้ทั้งสองคนคิดเอาไว้ว่า เรโชจะต้องตกใจมากจนอาจถึงขนาดลงไปชักกระเด่วกระเด่วเลยก็เป็นได้ แต่ตอนนี้ผลที่ออกมาดันกลายเป็นว่า เรโชไม่ได้แสดงอาการตกใจแต่อย่างใด แค่อึ้งเล็กๆเท่านั้น


“แล้วพระชายา ท่านไม่ตกใจบ้างเลยรึไงกัน เรื่องที่ท่านเองก็เป็นชายทั้งแท่ง แต่ดันท้องได้น่ะ?”



เป็นมัชชาโรอดรนทนไม่ได้ที่เห็นอาการที่นิ่งเกินไปของอีกฝ่าย จนต้องถามออกไป


“การที่ผมเกิดเป็นชายทั้งแท่ง เป็นคนธรรมด๊า ธรรมดาอยู่ดีๆ แล้วจู่ๆ ก็โดนลากเข้าวังเพื่อแต่งเป็นชายาขององค์รัชทายาท โดยอ้างว่าผมเป็นตรีสาโรจเตโช อะไรสักอย่างที่มีพลังมากมาย  ทั้งๆที่เป็นผู้ชาย และไม่เคยปล่อยพลัง หรือเสกคาถาอะไรได้ทั้งนั้น จแล้วต่อมาก็ไม่ได้อยู่อย่างสงบสุข ผมโดนอะไรสักอย่างที่เรียกว่าภูติเงา เข้าสิงร่าง โดนพระนางสิขีร่ายมนต์ดำใส่ แถมยังเกือบโดนควักหัวใจกันดื้อๆต่อหน้าต่อตา...ชีวิตผมมันแฟนตาซีพอที่จะยอมรับได้แล้วล่ะครับว่า ถ้าเกิดจะท้องขึ้นมาก็คงไม่แปลก...แล้วผมก็ท้องจริงๆด้วยแฮะ...เฮ้อ”


เรโชร่ายยาวอธิบายเหตุผลที่ตนไม่ได้ตกใจกับเรื่องนี้ให้ทั้งสองหนุ่มฟัง ซึ่งมันก็เป็นความจริงที่ว่า ชีวิตเรโชไม่มีอะไรที่เรียกว่าเป็นเรื่องแปลก หรือเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้อีกแล้ว


โสฬสมองเรโชด้วยความสงสาร คนรักของเขาช่างน่าสงสาร กระทั้งมัชชาโรก็เช่นกัน แวบหนึ่งในดวงตาของเสนาหนุ่ม มองเรโชเปลี่ยนไป จากที่เคยเห็นว่าช่างไร้เดียงสานั้น ตอนนี้เขาเปลี่ยนความคิดแล้ว เพราะที่จริงเรโชไม่ได้ไร้เดียงสา แต่ว่าเข้มแข็งมากต่างหาก เพราะฉะนั้นจึงไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนเรโชได้ ไม่มีอะไรสามารถทำให้องค์พระชายาเปลี่ยนไปได้ ไม่มีอะไรทำให้ความสดใสนี้หายไปได้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจ...สุดท้ายทุกคนก็ได้แต่ยืนเงียบกริบ ไร้ซึ่งคำพูดใดๆกันอยู่พักใหญ่ๆ


"เอ่อ...มีเรื่องหนึ่งที่ผมยังสงสัย"


หลังจากเงียบไปได้สักพัก เรโชก็ถามขึ้นด้วยท่าทางสงสัยจริงจัง


"ผมจะคลอดลูกทางไหน?"
.......................................................................................


นั่นสิ เรโชมันจะคลอดลูกทางไหน...ฮ่าๆๆๆ
นิยายเรื่องนี้มันจะยิ่งหลุดโลกไปไกลแล้วเด้อ อิอิ
 

[Ali$a฿eth]

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


มาต่อแล้วแล้ว ว ว วว ว ว ว วว ว ว ว


ตะโกน3บ้าน7บ้าน หายไปเป็นชาติเลยนะเธอ กรรมเบย คิคิ


นั่นสิ มันจะออกทางไหน คงไม่หาวเป็นเดือนเป็นดาวและพุ่งจากปากออกมาแบบนางสวาหะหรอกเนาะ -..-

[greensoda]

คนเขียนกลับมาแล้วว 
นายเอกฮามากกก
จะคลอดลูกทางไหนดีละเรโช   

[namtarn11]

สมกับเป็นเรโชจริงๆ ชอบๆ นั่นซิจะคลอดลูกทางไหน 5555

[jimmyFG]

มันก็มีอยู่รูเดียว ใจให้ออกหรูไหนล่ะ

[หมูกระต่าย]

คลอดทางปากเหมือนยักษ์ไง

[penda]

ฮ่าๆๆๆ อุตส่าทำหน้าจริงจังถามด้วยความสงสัย
แต่คำถามที่ถามออกมานี่เล่นเอาคนอ่านฮา..เงิบ เลยทีเดียว

ปล.ดีใจที่มาต่อรื่องแล้วนะ แล้วมาต่อเรื่อยๆน้า
 

[loveview]

แอบฮาแตกอยู่หน้าจอแบบเงียบๆ 

[second]

  กลับมาแล้ววว เรโชท้องงงงงง
แล้วท่านเสนามัชชาโร กับองค์รักษ์ล่ะ เค้าชอบคู่นี้จัง

[Lemon_Tea]

เรื่องที่นายคิดหนัก ก็ดันเป็นเรื่องนี้
เดี๋ยวลูกก็วาบออกมาจากท้องนายเอง(รึป่าว)^^

[muiko]

นั่นสิ จะคลอดยังไงเนี่ย

ต้องผ่าคลอดรึเปล่า

[NOoTuNE]

 

ตรูจะบร้า คลอดทางไหนดี ฟร่ะ พระชายา

[aiwjun]

ก๊าก  กกก  นั้นดิแล้วจะคลอดลูกทางไหนล่ะ 5555 

[kenghan]

พระชายาสุดฮาตลอดดดดดดดดดดดด

[koikoi]

ผ่าออกสิพระชายาถ้าท่านไม่ผ่าท่านจะเบ่งออกทางไหนกัน

[zaszaq]

น่านสินะ ออกทางไหน         

[ฤดูใบไม้หลากสี]

แอร๊ เรโช จะเรียกว่าไรดีเนี่ย
ทำสามีช็อคแทนซะงั้น 
แถมยังถามแบบสบายๆว่า "ผมจะคลอดลูกทางไหน" เงิบสิคับท่าน

[cake171238]

เดี๋ยวถึงเวลาก็หาทางออกได้เองแหละจ้าา

 

[Rafael]

กร๊ากกก
เออนั่นสิ
จะคลอดลูกทางไหนกัน
รออ่านต่อนะคะ

[aoihimeko]

นั่นสิจะคลอดทางไหนดี  ???????

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

สุดยอดอ่ะเรโช

นายไม่เคยทำให้เราผิดหวังจริงๆๆ

555+ คลอดทางไหนดีล่ะ

[KuMaY]

อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ดีใจยิ่งกว่าถูกหวย ในที่สุดก็มาต่อแล้ว

แอบสงสัยเหมือนกันว่าเรโชจะคลอดทางไหน 

[moredee]

:laugh:คิดคำถามมาได้ เรโชไม่ไง่นะ

[maru]

ไอศุพายัพพาตัวมัชเชโรมาแล้วทุกทีวิถีทางไม่ให้มัชเชโรกลับไป แล้วทำไมโสฬสถึงทำแบบนี้กันนะเนี่ย แล้วไอศุพายัพรู็หรือเปล่า แล้วทำไมมัชเชโรถึงต้องกลับไปด้วย มัชเชโรคิดจะทำอะไร เรโชถามคำถามน่าคิดเหมือนกัน

[jing_sng]

ไม่ได้อ่านซะนาน นายเอกของเราท้องซะแล้ว
แต่ที่สะดุดใจสุดๆ และเรื่องเรื่องอื่นๆที่นายเอกท้องได้
ไม่เคยพูดถึงกรณีนี้ก็คือ จะคลอดยังไงนี่แหละ
เป็นประเด็นที่น่าสนใจจริงๆ

[why yyy]

หลังจากหายไปนาน กลับมาอีขที เรโชท้องซะแล้ว!!