หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[FFS_Yaoi]

"ผมจะคลอดลูกทางไหน?"

 

เออ มันจะออกมาทางไหนละ

คลอดเองคงลำบาก

[iLmbkginvsv]

นั้นดิ  จะคลอดลูกทางไหน  ฮิ ๆ

รอตอนต่อไปจ้า

[Poseidon]

เสกออกมาสิ พระสวามี มีพระเวทนี่นา ฮ่าๆๆ

[sukaz]

เอาแล้วสิ จะคลอดทางไหนล่ะนั้น 





 
 
 
 
 
 
 

[yogurtjung]

เป็นคำถามที่ดีจริง -..-

นั้นสิจะคลอดทางไหน 555

รอตอนต่อไปนะคะ กำลังน่ารักเลยยย

[nemesis]

5555555จะตอบไงนี้ละที่นี่น

[omuya]

 
 

[darkeyes1]

เออ   นั่นสิ  จะคลอดทางไหน  ทางนี้ก็สงสัยเหมือนกันว่า  เวลาท้อง  มันเอาลูกใส่ไว้ตรงไหนของร่างกายผู้ชายหว่า
แล้วทีนี้จะคลอดทางไหนละเนี้ย

[ชัดเจนกาบ]

พระชายานี้สุดยอดของความสนจริง แต่ก็ยอมรับว่าเจ๋งพอตัว รอดูเหมือนกันว่าจะคลอดยังไง

[fay 13]

 

[nincja]

อั้ยย่ะ!!! คุณสามีกะคุณเสนาคงต้องตอบ ท่านชายาแล้วแหละ  ฮ่าๆๆๆๆๆ


ขอบคุณนะจ๊ะ

[argon]

 

นายเอกเรื่องนี้ ฉลาดหว่ะ  กล้าถามด้วย  ...... จาคลอดทางไหน   

ชอบอ่ะ  น่ารักกกก

[bauloy]

นั่นสิเเล้วจะคลอดทางไหนเนี่ย!!!!!รอลุ้นๆๆ

[yuyie]

ถามได้เจ๋งมาก...ฮ่าๆๆ 

[RUMINA]

คำถามท้ายตอนชวน.....กร๊าก!//ขำกลิ้ง

[sz4music]

เจอคำถามของเรโชเราถึงกับเงิบอ่ะ 55555

นั่นดิจะออกทางไหนเนี่ยยย???

[yongsulewa]

แล้วจะคลอดทางไหนดีล่ะ

[Zalzah_iP]

รอนะจ๊าาา 

[DarkAki]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เรโชเราท้องแล้วค่าาาาาาาาาาาาา 55555

คลอดทางไหนนั้น...........พอถึงเวลาแล้วก็รู้เองแหล่ะจ้าาาาาาาา// Me โดนกระทืบ

[KARMI]

 

[dark-soleil]

กำลังนั่งซดมาม่าหน้าคอมอยู่ดีๆ สำลักมาม่าทันทีเพราะคำพูดของเรโช

"แล้วผมจะคลอดลูกทางไหน"

แค่กๆๆๆ โอ๊ยยย ฮาาา 

[jonathan2624]

ฮ่าๆๆๆ สนุกอะครับ รีบๆ มาลงต่อนะ

[punchnaja]

ดันๆ รอตอนต่อ อยากรู้ว่ารัชทายาทกะท่านเสนตอบยังไง55555555

[Neya]

เอิ่ม!!เรโชหนูถามได้ตรงจริงๆ งานนี้พระสวามีมีอึ้งกับสงสัยพอกัน
นั้นสิ!จะออกทางไหน?? ออกแบบผ่าจะดีที่สุดนะหนู เพราะลอง
คิดถึงทางอื่นแล้ว.......คิดหนัก!!

[white_destiny]

ขอบคุณครับ

[n2]

นั้นสิเรโชจะคลอดทางไหนละ

[thearboo]

*รักขติ 1*




“ชายาของพี่ ทำไมเงียบอย่างนั้นล่ะ?”

“………”

“โธ่ ที่รัก อย่างอนสิ ดีกันนะๆๆๆ”

“ท่านไม่ได้รักผมจริงๆสักหน่อย ไม่ต้องมาง้อเลย!”

“ใครบอกกันว่าพี่ไม่รัก ถ้าไม่รักเมีย จะไปรักใครเล่า”

“ถ้ารักก็ต้องตอบผมได้สิ ว่าผมจะคลอดลูกทางไหน!!?”

“เอ่อ…เรื่องนี้ ขอเวลาพี่ศึกษาหน่อยไม่ได้หรือไง?”

“อะไรกันท่านองค์รัชทายาทโสรสติยา!! นี่ท่านทำผมท้องโดยไม่ได้หาทางป้องกัน หรือศึกษาการคลอดลูกอย่างถูกวิธีไว้เลยรึไง!! คนใจดำ!!”

“ไปกันใหญ่แล้วเรโช ไม่ใชว่าพี่ไม่ใส่ใจนะ แต่เรื่องนี้มันเกินที่พี่จะคาดเดา เพราะทั้งในประวัติศาสตร์ พงศาวดาร หรือแม้แต่ในนิยายปรัมปรา เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของตรีสาโรชเตโช ร้อยทั้งร้อย เป็นสตรี ไม่เคยมีบันทึกว่าตรีสาโรชเตโชซึ่งเป็นชายจะท้องได้ ดังนั้นตอนนี้พี่ก็อับจนหนทางเหมือนกัน ทูนหัวอย่าโกรธนะ คนดี ไม่เห็นแก่พี่ก็เห็นแก่ลูกในท้องของเราบ้างนะ พี่ขอร้อง”

“ที่อย่างนี้ล่ะก็พี่อย่างนั้น พี่อย่างนี้เชียวนะ ชิส์!!”


หลังจากเรโชยิงคำถาม ที่สามโลกยังให้คำตอบไม่ได้ออกไป มัชชาโรก็ขอถอนตัวชิ่งหนีทันทีแบบไม่มีบอกกล่าว เหลือไว้เพียงโสฬสที่ต้องยอมรับชะตากรรมน่าสงสารนี้เพียงลำพัง ซึ่งกว่าจะกล่อมให้เรโชฟังได้ เล่นเอาองค์รัชทายาทแทบกัดลิ้นตัวเองตายไปซะให้พ้นๆเลยทีเดียว
.
.
.
.
“มัชชาโร? นายทำอะไรอยู่น่ะ?”

“ไม่เกี่ยวกับนายเสือน้อย หุบปากแล้วไปให้พ้นๆเลย!!”

“อะไรกัน อย่าหมางเมินกันนักสิ หรือว่านายยังไม่หายโกรธ?”


มัชชาโรไม่สนใจในราชองครักษ์หนุ่มอีก หันมาจัดของยุกยิกๆของตัวเองต่อ เขากำลังจัดเตรียมเครื่องพิธี “รักขติ” ซึ่งมัชชาโรต้องเร่งเตรียมให้ครบทันในอีก 3 ราตรีข้างหน้า วันที่เขาจะสละดวงจิตกึ่งหนึ่งเพื่อลงรักขติป้องกายแห่งองค์พระชายา และเป็นวันที่เขาจะได้กลับสู่วังฆรณี  เมื่อนึกถึงเรื่องที่ต้องกลับไป ทำให้มัชชาโรต้องหันมองไอศุพายัฆ ที่นอนเอนกาย พักอยู่บนโซฟา เพราะคงเหนื่อยหลังจากลงลาดตระเวนอยู่ค่อนวัน

ที่วันนี้เขาอยู่ที่นี่เพราะโดนไอศุพายัฆลากตัวมา ด้วยวิธีการบังคับขู่เข็ญสารพัด แถมก่อนหน้านั้น ยังเผลอไปเสียตัวให้อีกฝ่ายทั้งที่ตั้งใจจะเป็นฝ่ายกดเองซะอีก เจ็บแค้นเล็กน้อย แต่เอาเข้าจริง ลึกๆแล้วก็ยังคงรัก…ไม่เปลี่ยน

หลังจากพิธีรักขติแล้วเขาต้องกลับวังฆรณีทันที เมื่อวันนั้นมาถึง เขากับไอศุพายัฆจะกลายเป็นศัตรูกันอย่างเป็นทางการ จะไม่สามารถตอแยอีกฝ่ายได้ และไม่โดนตอแยอีก จะไม่สามารถคุยด้วยได้ และจะไม่โดนคุยด้วยอีก จะไม่สามารถสัมผัสตัวได้ และจะไม่โดนสัมผัสตัวอีก จะไม่สามารถยิ้มให้ได้ และไม่โดนยิ้มให้อีก จะไม่สามารถโอบกอดได้ และจะไม่โดนโอบกอดอีก ถึงจะยังรักให้ตาย…ก็จะไม่โดนรักตอบอีก

แค่คิดว่าอาจไม่ได้อยู่ใกล้กันอีกหัวใจมัชชาโรก็ราวกับถูกบีบเค้น รู้ดีว่าหากให้ไอศุพายัฆรู้ว่าเขาจะกลับวังฆรณี จะต้องโดนห้ามแบบหลังชนฝา แต่ในเมื่อมันเป็นหน้าที่ และไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ข้อสัญญาสุดท้ายระหว่างเขากับรัชทายาทโสฬสคือ ห้ามให้ไอศุพายัฆรู้เรื่องที่มัชชาโรจะกลับวังฆรณีเด็ดขาด

สายตาที่ทอดมองไปยังไอศุพายัฆสั่นระริก หากแต่เพียงครู้เดียวเท่านั้นก็กลับมาแน่วแน่ดังเดิมอีก มัชชาโรลุกขึ้นเดินเข้าไปหาไอศุพายัฆที่ยังคงหลับตานิ่งๆอยู่ มือเรียวไล้ข้างแก้มองครักษ์หนุ่มแผ่วเบา ด้วยเพราะการฝึกฝนให้ตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา แค่เพียงเรียวนิ้วสัมผัสแก้ม ราชองครักษ์ไอศุพายัฆจึงสะดุ้งตื่นทันที พร้อมรีบคว้าข้อมือบางเอาไว้มั่น


“อ้าว ยังไงเนี่ยมัชชาโร แอบลักหลับฉันงั้นเหรอ?”

“ลักหลับที่ไหนกัน นายตื่นอยู่เห็นๆ”

“…หึหึ หายโกรธแล้วเหรอ?”

“ไม่ได้โกรธสักหน่อย สำคัญตัวผิดไปหรือเปล่า อ๊ะ!?”



พูดไม่ทันจบอศุพายัฆก็คว้าหมับเข้ากับเอวบางของเสนาหนุ่ม จับหมุนมานั่งบนตักตน แล้วโอบกอดไว้ในอ้อมอก


“ถามจริงเถอะ ท่านราชองครักษ์ ท่านจะมือไวเกินไปหน่อยแล้วมั้ง”


มัชชาโรทำเป็นบ่นน้อยๆ หากแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน


“ขอกอดให้ชื่นใจแป๊บนึงนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไม่อยู่ตั้งสองวันแน่ะ ขอกอดมัดจำไว้ก่อนสิ”

“นายจะไปไหน เสือน้อย?”

“องค์รัชทายาทส่งข่าวแจ้งว่าพระชายาทรงพระครรภ์ ดังนั้นพรุ่งนี้ฉันเลยต้องเดินทางไปทางเมืองเสมัญตรงชายป่าทิศตะวันตก เพื่อหาคนที่พอรู้เกี่ยวกับเรื่องผู้ชายตั้งท้อง เพราะแว่วมาว่า ที่เมืองเสมัญเคยมีชายที่ตั้งท้องและคลอดบุตรได้อยู่น่ะ”

“จริงเหรอ? เคยมีผู้ชายท้องได้จริงๆเหรอ?”

“ไม่รู้สิ อาจเป็นแค่เรื่องเล่าแต่ลองไปดูก็ไม่น่าจะเสียหาย ใช้เวลาเดินทางนานหน่อย งวดนี้คงเหนื่อยน่าดู”

“…………….”


มัชชาโรได้แต่จ้องไอศุพายัฆนิ่ง เพราะตอนแรกเขาคิดว่า อย่างน้อยกว่าจะครบสามราตรี เขาจะใช้เวลาอยู่กับไอศุพายัฆให้เต็มที่เสียหน่อย ที่ไหนได้ ราชองครักษ์หนุ่มกลับต้องเดินทางไกล ตั้งแต่พรุ่งนี้เช้า เท่ากับว่า เขาเหลือเวลาแค่ราตรีนี้เท่านั้นที่จะได้อยู่ด้วยกัน อีกแค่ไม่ถึง 24 ชั่วโมงเท่านั้น ที่จะได้เห็นหน้ากัน เพราะหลังจากนั้นถ้าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกครั้ง คงเป็นในสงคราม!


“มัชชาโร! นายร้องไห้ทำไม!? ใครทำอะไรนายหรือเปล่า!!?”


โดยไม่รู้ตัว จู่ๆน้ำตาก็ไหลจาดวงตาของมัชชาโร เขาไม่เคยเสียน้ำตาให้กับสิ่งใดมาก่อน ใจของเขาเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง หากแต่วันนี้น้ำแข็งกลับละลายแล้ว หลอมละลายกลายเป็นน้ำแล้วเอ่อล้นออกมาจากดวงตา เพียงเพราจะไม่ได้เจอหน้าเจ้าของอ้อมกอดอีก เพียงเพราะจะไม่ถูกรักแบบนี้อีก แค่คิด เขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว


“มัชชาโร? อื้อ?”


มัชชาโรไม่รอช้า ใช้สองมือตระกองใบหน้าของไอศุพายัฆขึ้นมาแนบริมฝีปากลงไปอย่างนุ่มนวล และเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ


“อื้อ อ๊ะ มัชชาโร? อยะ…อะไรของนายเนี่ย จู่ๆก็จูบ เดี๋ยวฉันห้ามใจตัวเองไม่ได้กันพอดี”


ไอศุพายัฆรีบผละริมฝีปากหนีการรุกรานจากร่างเล็ก เนื่องด้วยกลัวว่าตัวเองจะห้ามใจไม่ไหว จนอาจเผลอทำให้คนตัวเล็กตรงหน้านี้โกรธเอาได้อีก


“กอดฉันสิ…เสือน้อย”

“ห๋า!!? อะไรนะ?”

“กอดฉัน…ได้โปรด”

“เฮ้ย…นายเป็นอะไรไปน่ะ มัชชาโร นายแปลกไปนะ มีอะไรหรือเปล่า?...อื้อ!!”


ยังไม่ทันจะพูดจบองครักษ์หนุ่มก็โดนมัชชาโรจู่โจมอีกรอบ ครานี้สติยั้งคิดของไอศุพายัฆขาดสะบั้นลงทันที ด้วยแขนเรียวที่โอบรอบคออยู่ ด้วยสะโพกมนที่เบียดส่ายอยู่บนตัก ด้วยเรียวลิ้นที่รุกรานไม่เลิก และด้วยคำเชื้อเชิญที่ไม่อาจปฏิเสธ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรุมเร้าไอศุพายัฆจนเกินกว่าที่เขาจะต้านทาน สุดท้ายจากฝ่ายที่รองรับการรุกรานอยู่ก็เปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกกลับโดยไม่พักให้หายใจ
.
.
.
.
.
“อ๊า อ๊ะ เสือน้อย อ๊ะ!!”

“อืมมม อา มัชชาโร อึก!”


มัชชาโรกำผ้าปูที่นอนแน่น เพราะช่องทางด้านหลังกำลังโดนรุกล้ำด้วยความร้อนดุจเหล็กเผาไฟ ความเร่าร้อนที่ทำให้ทั้งสองหนุ่มทั้งหวาดหวั่น ทั้งลุ่มหลง ไอศุพายัฆจับมัชชาโรขึ้นนั่งบนตักแกร่ง จับยึดสะโพกบางให้ตั้งตรง พลางทิ่มแทงกายสวนใส่ไม่ยั้ง มัชชาโรเองก็ขยับรับการเคลื่อนไหวของราชองครักษ์หนุ่มได้อย่างเหมาะเจาะ พาอารมณ์รักให้ยิ่งกระพือโหม

เสียงครางหวานกระเส่าดังไม่ขาดระยะสะท้อนก้องอยู่ในห้องนอน ไอศุพายัฆสอดใส่เข้าไปจนสุดแล้วค่อยๆชักออกช้าๆ ดื่มด่ำกับความอ่อนโยนลึกล้ำ แก่นกายตั้งตรงรุกรานช่องทางคับแน่นเป็นจังหวะ ความเสียวซ่านแผ่กำจายทั่วสรรพางค์กาย  มัชชาโรร้องครางจนเสียงแหบ สองแขนปะป่ายโอบคอร่างหนาของคนตรงหน้า ท่อนขาเรียวรัดรอบเอวไอศุพายัฆแน่น เอื้อให้องครักษ์หนุ่มสอดกายได้ลึกยิ่งขึ้น


“อ๊า สะ เสือน้อย อ๊ะ อ๊า อ๋า!!”


ยิ่งได้ยินเสียงหวาน ไอศุพายัฆก็จ้องใบหน้าเย้ายวนนั้นไม่ละสายตา ด้วยความที่ครางจนคอแห้งผากมัชชาโรจงแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างหิวกระหาย ภาพนั้นกระตุ้นอารมณ์ของไอศุพายัฆอย่างรุนแรง แก่นกายพองขยายขึ้น องครักษ์หนุ่มโหมโรมรันร่างบนตักแบบไม่มีพักหายใจ ความสุขสมเอ่ออาบไปทั่วร่างของมัชชาโร อย่างไม่อาจต้านทาน ความสุขสมกลั่นตัวเป็นความรักสีขาวขุ่นทะลักทลายเต็มหน้าท้องของทั้งคู่เมื่อเสนาหนุ่มภึงจุดหมาย ช่องทางอุ่นร้อนตอดรัดไอศุพายัฆรุนแรงอย่างยากจะต้านทาน องครักษ์หนุ่มเสือกกายเข้าออกอย่างต่อเนื่อง ไม่นานก็ปล่อยความสุขสมทั้งหมดเข้าไปในร่างของมัชชาโร

มัชชาโรสะท้านกายอย่างแรกเมื่อรู้สึกถึงธารรักที่ถาโถมเข้าสู่ร่างกาย ไอศุพายัฆโอบกอดมัชชาโรแน่นพลางแนบจูบอย่างอ่อนโยน ทั้งที่ยังคงขยับกายแผ่วเบาเนิบนาบเพื่อดื่มด่ำกับความสุขสมที่ยังคงแผ่ซ่านอยู่ทั่วร่าง
.
.
.
.
.
สองร่างตระกองกอดกันอยู่ในผ้าห่มอุ่นอย่างสุขล้ำ ไอศุพายัฆ โอบกอดร่างของมัชชาโรแน่น พลางบรรจงจุมพิตบนหน้าผากมนอย่างอ่อนโยน

“มัชชาโร”

“หือ?”

“ถึงจะแปลกใจที่จู่ๆนายก็สมยอมแต่โดยดีก็เถอะ แต่ฉัน…มีความสุขมากเลยนะ”

“อืม…ฉันก็เหมือนกัน”

“มัชชาโร”

“อะไรหืม? เรียกบ่อยจัง”

“ฉัน…รักนายนะ”

“…………..”

“รักมาตั้งแต่เด็กแล้ว”

“……………อืม ขอบใจนะ”


พูดจบวงแขนแกร่งก็โอบกอดร่างของมัชชาโรแน่นขึ้น ซุกหน้าเข้ากับเรือนผมหอมกรุ่น ก่อนที่เจ้าตัวจะผล็อยหลับไป ทิ้งให้มัชชาโร นอนคิดอะไรอยู่เงียบๆ เพียงลำพัง ครู่หนึ่งต่อมา มัชชาโรก็ซุกกายเข้าหาอ้อมอกอุ่นของคนตรงหน้า โอบแขนกอดร่างหนาไว้แน่น


“เสือน้อย…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามฉัน…จะไม่หยุด รักนาย”

“รักนะ…เสือน้อยของมัชชาโร”


เอ่ยออกมาพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ก่อนจะผล็อยหลับตามไอศุพายัฆไป…

……………………………………………………………………………………………..

นานๆเรื่องนี้ จะมีดราม่าสักที ขอนีดนึงน๊า อิอิ
 

[FFS_Yaoi]

  ก่อน แถม+1 & บวกเป็ด

  แอบงง นิดหน่อย อ่านไปอ่านมา เหมือนมัธชาโร เป็นพี่เรโชเลยอะ

ไม่รู้ใช้ป่าว แต่เหมือนมีปน ให้ ต้องทำงานให้ราชินี

 

[fay 13]

  สงสาร จะเกิดสงครามหรอ 

[namtarn11]

สงสารมัชชาโรกับเสือน้อยจัง แต่ชอบเสือน้อยนะซื่อๆเหมือนพระชายาดี