หัวข้อ: ♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ? ตอนที่ 27 : กระจ่าง [THE END] [12/06/12] p.12 [ย้ายเลยครับ !!]

[lidelia]

มาปูเสื่อ แล้วนอนรออีกคนจ้า 

[Dee^daY]

วิ่งสู้ฟัดแท้ๆ..

[wonderun]

 nutara : ไม่เอาลงทุกวันก็ไม่สนุกน่ะสิ อยากให้คนอ่านมีความสุขก็ต้องเเกล้งบบ้างอิอิ 

Ebsilon : ผมยั่วเเล้วพี่ชอบไหมล่ะ อิอิ 

Kwansuay : เดี๋ยวก็มาต่อเเล้วนะ ไม่ค้างหรอกกกกก 

armmyrine : ไม่ฟอร์มเเล้วจะรักกันรึเปล่า ???

FoN LiGhT~ : รออีกนิดนะครับ กำลังเช็ก กำลังปรับหน้าอยู่ 

alexandria : จิ้มที  น่ารักเเบบนี้ให้จุ๊บทีนึง ฮ่าๆๆๆ

PetitDragon : ยั่วเเล้วชอบปะล่ะ อิอิ

basza2x : ขอบคุณนะครับผม 

 shockoBB : พี่ไนน์คนนี้เท่ !!

snoywishes : อ่ะให้จิ้มก้นทีนึง 

runningout : รออีก ชม. นึงนะฮับ

lidelia : มาๆ เดี๋ยวเเจกป๊อบคอร์นฟรี

Dee^daY : วิ่งสู้ฟัดรัก !!!




อีกหนึ่งชม. ผมจะมาลงนะครับ ตรวจสอบอยู่  ใครว่างๆก็อ่านเรื่องนี้ไปก่อน อิอิ




 [just tell you] จะปากเเข็งทำไม ? ผลงานของผมอีกเรื่องนะ อิอิ

[Ebsilon]

อว๊ากกกกกกก
 

จับเวลาแล้วนะ ถ้าเลทโดน!!!!

[wonderun]

จะทำอะไรผมง่าาาาา  ไม่เลทหรอกกกกก จริงๆนะ 

ไปอ่านอีกเรื่องรอก่อนๆๆ เดี๋ยวอัพเเน่นอนๆๆๆ ไปฉี่เเปปนึง ครับผม ^^

[hotladyanyavee]

เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบอะน้องบล็อคกับไนท์ นายไนท์นี่เป็นเกย์เพราะเเพ้ความน่ารักอะดิ หรือหมาฉี่เป็นเหตุ
รักเพราะฉี่หมา และรักแบบเร็วยิ่งกว่าชินกันเซ็น

[wonderun]

♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 4 : เราจะดูเเลนายเอง

*Notification* สีสำหรับคำพูดของตัวละครนะครับ
สี Teal : ไนน์
สี maroon : บล็อค
สี Blue : ((นักเขียน อิอิ)) 





“มันเป็นเมียมึงที่ไหน .... นี่มันของ ของกู !!!!”



ตึก ตึก    ตึก ตึก ....



ร่างกายผมมันไม่ทำงานตามที่สมองสั่งเเล้ว คำพูดของไอ้ไนน์ที่มันฝากทิ้งไว้ให้กับพี่พีทเล่นเอาซะผม สติหลุดลอยหายไปเลย ผมจำอะไรไม่ได้เลย นอกจากสิ่งที่มันพูดออกมา
... ผมเป็นของ ของมัน มันหมายความว่ายังไง ? ผมไม่ได้คิดไปคนเดียวใช่ไหม ? เเต่ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่ามันมีใจให้ผม ผมทำไมลงหรอก เรารู้จักกันยังไม่ถึงอาทิตย์เลย ที่จริงเเล้ว เราทั้งสองคน ก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันด้วยซ้ำ

“บล็อค”

ผมมึนไปหมดเเล้ว

“บล็อคคคคค”

“หะ หะ ฮะ” ผมได้สติอีกครั้ง ก็เห็นเป็นไอ้ไนน์อยู่ตรงหน้า นี่มันพาผมมาที่ไหนเนี่ย

“เป็นไรไปวะ เรียกตั้งนานก็ไม่สนใจ ปล่อยกูลากมึงมาตั้งไกลเนี่ย” ฮะ นี่ผมวิ่งลากผมออกมาจากหอเลยหรอ จำอะไรไม่ได้เลย

“เอ่อ กูไม่ได้สติเลยวะ” ผมจับหัวเเล้วมึนไปหมด

“ไม่เป็นไรใช่ไหม ไอ้เชี่ยนั่นมันไม่ได้ทำไรมึงใช่ไหม” มัน ... ผม ไม่คิดว่ามันจะเป็นห่วงผมขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ

“กะ กูสบายดี”

“เห้อ ทีหลังกูไม่ปล่อยมึงอยู่คนเดียวเเล้วนะ เผื่อให้เชี่ยนั่นมันจะทำไรมึงอีก” มันยังกำมือผมไว้เเน่นเลย ตั้งเเต่วิ่งออกมาจากหอรึเปล่า เเต่มือคู่นั้นเหมือนมันจะทำให้ผมอุ่นใจขึ้นมาเยอะเลยทีเดียว

“อะ มึง ปล่อยมือกูก่อนดิวะ”

“ฮะ เห้ย กูลืม ฮ่าๆ โทษที กำสะเเน่นเลย เจ็บเปล่าวะ” ผมดึงมือผมขึ้นไปใกล้หน้ามัน ค่อยๆเป่าลมหายใจอุ่นลงมาบนหลังมือนั้น อุ่นจัง ทำไมมันอบอุ่นเเบบนี้นะ

“เออ เเล้วมึงจะพากูไปไหน”

“กูไม่รู้วะ  มึงหิวยังอ่ะ”

“ยังว่ะ  ... ”



ครอกกกก !!!




เเต่ท้องเจ้ากรรมของผมนี่ร้องโอดครวญเเล้วสิเนี่ย

“ไหนบอกไม่หิวไงวะ ฮ่าๆๆ ไปกินข้าวกันป่ะ เดี๋ยวมึงเป็นโรคกระเพาะขึ้นมากูขี้เกียจจะต้องไปดูเเล” มันขยี้หัวผมซะยุ่งเลย ก่อนจะลากผมเข้าไปในห้าง

“กินอาหารญี่ปุ่นกันเหอะ กูอยากกินปลาดิบ” มันชี้ไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนึงในห้าง
ผมก็เออ ออ ไปตอนนี้ขออะไรก็ได้ที่อร่อยๆ อิ่มๆ

“พี่สุดสวยคร้าบ ขอซาบะย่างเทอริยากิ เเล้วก็ซาซิมิ set B เเล้วมึงจะกินอะไรวะ”
เล่นเเซวซะพี่พนักงานหน้าเเดงไปเเล้ว

“ขอเป็นอูด้งหน้าหมูทอดเเล้วกันครับ”

((ทำไมทำให้หิวกันอย่างนี้น่อ ไปกินกันสองคนไม่เคยชวนเราหรอก))

“รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ” ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้สั่ง ฮ่าๆ

“ชา/เป๊บซี่” ผมกับมันดันพูดขึ้นมาพร้อมกัน

“เป็นชาหนึ่งเเก้ว เเล้วก็เป๊ปซี่หนึ่งเเก้วนะคะ อาหารรอประมาณ 15 นาทีนะคะ” เเล้วพี่สาวพนักงานเค้าก็เดินจากพวกผมสองคนไป

“กินเเต่เป๊ปซี่ ถึงว่าทำไมตัวเเค่นี้” อ้าว ไอ้นี่หาเรื่องหรอวะ

“อ้าว กูชอบกินเเล้วทำไมวะ” ผมเถียงมันไป ผมก็ไม่ได้เตี้ยเลยนะ ร้อยเจ็ดสิบกว่าๆ

“เปล๊า เตี้ยเอ๊ยยย” กระดิกเท้า ผิวปากคิดว่าเท่นักหรอวะ ทำตัวกร่าง เดี๋ยวเหอะ

“เออ กูขอบคุณนะ ที่มึงช่วยกูออกมาจากพี่พีท”

“พี่พีท อ๋อ ไอ้คนนั้นน่ะหรอ” เหมือนมันทำหน้านึกอะไรออกมาได้สักอย่าง อะไรวะ มึงรู้อะไร ทำไมไม่บอกกัน

“ขอบคุณมึงมากๆเลยนะเว้ย”

“อยากตอบเเทนกูไหมล่ะ ?” หืม มันจะมาไม้ไหนอีกละเนี่ย ไอ้ไนน์

“จะเอาอะไรอีกละมึง หนี้เก่าเลี้ยงข้าวมึงอาทิตย์นึงกูยังเคลียร์ไม่เรียบร้อยเลยนะเว้ย” เห้อ คดีนายพลฉี่ใส่กางเกงมันยังไม่จบเลย ได้คดีใหม่มาอีกเเล้ว ผมเนี่ย

“ให้กูไปนอนห้องมึง อยู่กะมึง โอเคเปล่า” ห๊ะ ?? มันคิดอะไรของมันวะเนี่ย

“เเล้วจะมาอยู่กับกูทำไมวะมึง ?”

“ก็อยู่เป็นเพื่อนมึงไง เดี๋ยวไอ้ พี่ เอ่อ พี่พีทอะไรนั่นน่ะ มันจะมาทำไรมึงอีก เดี๋ยวไม่มีคนเลี้ยงข้าวกูฮ่าๆๆๆ” วู้ว ที่เเท้มันก็เห็นเเก่กินนี่เอง คิดไปเองอีกเเล้วไอ้บล็อค

“เออ อยากมาอยู่ก็มา ถ้ามึงทำตัวไม่ดี กูให้นายพลจัดการมึง” เสร็จเเน่ไอ้ไนน์มึง !!

((เออว่าเเต่ สองคนนี้วิ่งออกมา เเล้วไอ้นายพลมันเป็นยังไงบ้างเนี่ย ห้องก็ไม่ล็อค หวังว่าพี่พีทมันจะเป็นคนดีนะ สาธุๆ))

“ไม่กลัวเว้ย กูกะไอ้หมาเน่า เอ้ย  ไอ้นายพลสงบศึกกันเเล้ว” ที่อยู่กันทั้งวันน่ะหรอ อื๊ม ก็ดีๆ ต่อไปกูก็จะได้ให้มึงเลี้ยงนายพลให้กู ฮ่าๆๆ

“อาหารมาเเล้วหอมจังเลย ขอบคุณนะคร้าบพี่สาวสุดสวย” ม่ออีกเเล้วนะมึง ไม่ยอมหยุดเลย พี่เค้าเขินเดินไม่ตรงเเล้ว

“หิวไส้ขาดเเล้วว่ะ” ผมไม่สนใจอะไร ก้มหน้าก้มตาดูดเส้น วืดๆๆๆ ก็คนมันหิวมากเลยจะให้ทำไงเนี่ย

“ค่อยๆกิน เดี๋ยวติดคอกูยังไม่อยากส่งมึงเข้าโรงบาล” สั่งจังเลยเป็นพ่อกูหรอ เเหม

“เห้ย  บล็อคโคลี่ อี๋ๆๆๆ”

“มึงเรียกกูทำไมวะ” มันเรียกซะเต็มยศเลย ชื่อเล่นเเบบเต็มๆของผมเอง

“เปล่าาาา  กูหมายถึงไอ้นี่เนี่ย” มันชึ้ลงไปในจานของมัน ทำหน้าเบบหมาไม่รับประทาน อ๋อ บล็อคโคลี่ ที่เป็นผัก

“มึงไม่ชอบกินหรอวะ”

“กูโคตรเกลียดเลยผักชนิดนี้ กินไม่ได้ กินที่ไรเป็นต้องป่วยไม่สบายทุกที” เว่อร์เเล้วมึงเนี่ย ผักเเค่นี้จะป่วยได้ไง

“งั้นเอามากูกินเอง” ทำตัวเป็นเด็กไปได้ ดูดิ เเค่ผัก เเล้วทำไมต้องมานั่งกอดอกเบะปากชมพูอวบอิ่มอย่างงั้นด้วยวะ น่าจุ๊บนะเนี่ย มุมน่ารักๆของมันก็เยอะดีนะครับ

“ดีๆๆ เอาไปกินเลย กูไม่ช๊อบไม่ชอบ เเหยะ” ทำตัวตุ๊ดเเตกอีกเเล้วไอ้นี่หนิ เเล้วมึงจะมาดูเเลกูได้ไหมเนี่ย ฮ่าๆ

“เห้ย ไอ้บล็อค มึง กูลืมไปว่าตอนกูลากมึงออกมาอ่ะ ไอ้นายพลเป็นไงบ้างวะ ” เห้ย ตายเเล้ว ลูกชายป๊า เป็นไงบ้างเเล้ววะเนี่ย เห้ย เเย่ๆๆๆ

“เดี๋ยวกูลองโทรไปหาเพื่อนกูก่อน ให้มันลงมาดูให้ไอ้นี่มันมีกุญเเจห้องกู” นึกได้พอดี ผมลองโทรหาไอ้ทีหน่อย

“ฮัลโหล ไอ้ที มึงอยู่ไหนวะ”  “เห้ยหรอวะ” “เออ บังเอิญมากเลยว่ะ ขอบคุณมากนะเว้ย”

“เป็นไงบ้างวะ” กินไปพูดไปเดี๋ยวก็ติดคอมึงหรอก

“เพื่อนกูบังเอิญลงมาเจอพอดีว่ะ เเล้วไอ้นายพลมันก็เห่ามันเลยวิ่งมาดู เเล้วก็จัดการอะไรๆให้”

“อื๋ม งืมๆ เเย้ว ถ้า เมิง อิ่ม จา ปาย หนาย โต่ โอะ” มึงกินให้หมดก่อนดิวะ เดี๋ยวเเม่งตายกันอยู่ในร้านเนี่ย

“ดูหนังเปล่าวะ ไม่ได้ดูนานเเล้ว” ผมเสนอข้อเสนอดีๆให้มัน ยังไงพรุ่งนี้ผมมีเรียนบ่ายตื่นสายได้ สบายๆอยู่เเล้ว

“โอะๆ โด้ยๆ  อะ เเฮ่กๆ” นั่นไงมึงกูพูดยังไม่ทันขาดคำเลย ตายเเน่ ลำบากผมต้องยื่นน้ำให้มันกินอีก เห้อ ไอ้นี่ กูว่ามึงดูเเลกูไม่ได้เเล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ







 

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

“เอ่าว่าไง บล็อค จะดูเรื่องอะไร” ผมกับไอ้เตี้ยข้างๆก็ขึ้นมาที่ชั้นของโรงหนัง มันเสนอจะดู งั้นก็ให้มันเลือกเเล้วกันนะว่าจะดูเรื่องอะไร

“อืม ... เรื่องนี้เว้ย ผีไม่ใช่คน” มันชี้ไปที่โปสเตอร์หนังเรื่องที่มันอยากดู เอิ่มไอ้หมอยา (เภสัช) มึงเเน่ใจหรอว่ามึงจะดูหนังผี

“มึงจะดูจริงหรอ ดูหน้าดิ ตัวก็ขาวๆปากก็เเดงๆ บอบบางอย่างกะผู้หญิง ผีโผล่มามึงก็ตกใจตายห่าเเล้ว ฮ่าๆๆ” ก็มันจริงไหมล่ะครับดูสารรูปมันหน่อยดิ ไม่เหมาะหรอก

“ทำไมวะ ก็กูจะดูนี่หว่ากูไม่กลัวหรอก” เอ่อ  เก่งให้ได้ตลอดเหอะว่ะ

“เออ อย่ามากระโดดกอดกูเเล้วกันนะ ไอ้หมาน้อย ฮ่าๆๆ” กูจะคอยดูนะมึง

.............................................

“ว๊าก”



“อ๊าก”




“หื้อๆ กูกลัวไม่เอาเเล้ว” ฮ่าๆๆๆๆๆ ไหนวะ ไอ้คนเก่งเมื่อกี้ หายไปหมดเลย ตัวหดเหลือเท่าลูกมาเนี่ย

“โอ๋ๆๆ กูบอกเเล้วไม่เชื่อว่าอย่าดูๆ” ลำบากผมต้องเข้าไปกอดมันไว้อีกเห้อ

“กูไม่รู้นี่นา ว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้” ร้องเสียงหลงเลยมึงเอ๊ย

“เอ้าจบเเล้วออกไปกัน ไอ้ลูกหมาขี้เเย” ปกติมันดูเป็นคนหยิ่งๆ เข้มเเข็ง เเต่ไหงวันนี้เป็นเเบบนี้ไปได้ หน้านี่บูดเป็นหมาหงอยเลย น่าเเกล้งชะมัดเลย ไอ้บล็อคเอ๊ย

“เหอะๆ ไหนบอกว่าไม่กลัวไงว๊า” ผมล้อมันใหญ่เลยเเหละตอนนี้ หนังจบเเล้วยังมาทำกลัวอีก

“เลิกล้อกูได้เเล้ว กูยอมเเล้ว โถ่เว้ย” คราวนี้เป็นมันเเล้วล่ะครับที่ทำท่าน่ารักน่าหยิก ต่อไปพามันมาดูหนังผีบ่อยๆดีกว่า มาดคุณชายจอมหยิ่งหายไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

“ปะ กลับหอกันได้เเล้ว ดูดิมึงเนี่ย” ผมขยี้หัวมันจนยุ่ง เเล้วลากมันกลับ เพราะพรุ่งนี้ผมมีเรียนเช้าจะได้พักผ่อนกัน

“ฮัดชิ่ววววววว” อ้าวจามซะเเล้วไอ้ลูกหมา

“เป็นไรไม่สบายเเล้วมึงเนี่ย” เห้อ สงสัยปล่อยมันไว้คนเดียวไม่ได้เเล้วสินะ

“เห้ย เเค่นี้จิ๊บๆ  ... ฮะ ฮะ ฮัดชิ่ว” ยังมาทำเก่งอีกนะเว้ยไอ้นี่

“ไปเลยกลับเลยเลิกซ่าได้เเล้ว ป่วยเเล้วมึงเนี่ย” ตอนที่มันจามมันต้องทำตาหยีๆ ปากจู๋ๆ เเล้วหน้าก็จะเเดงไปหมดเลยยังกับมะเขือเทศเเหนะ ฮ่าๆๆ  น่ารักจริงๆ เลย ไอ้บล็อค

“ทีหลังจะออกมาข้างนอกมึงก็ใส่เสื้อเเขนยาวมาหน่อยดิวะ มันหนาวนะเว้ย”

“อย่ามายุ่งน่า ตัวกู กูรู้” จ้าๆ พ่อคนเก่ง ไม่เจียมตัวเลยมึงเนี่ย



วืบ !!!




“ไอ้บล็อค เป็นไรมากเปล่าวะเนี่ย” อยู่ดีๆมันก็วืบลงไปเลย เกือบไปฟาดหน้ากับต้นไม้เเล้วไหมละ

“กะ กู ไม่เป็นไร ระ หรอก” เสียงสั่นเเบบนี้เเล้ว มึงไม่ไหวเเล้ว ไอ้เปี๊ยก !

“มานี่มาขี่หลังกู” ผมเเบกมันไป น่าจะง่ายกว่าปล่อยมันเดินไปเองนะ

“อะ เอ่อ”

“ไม่ต้องโวยวายเเล้ว” ผมจัดการเอามันขี่หลังเรียบร้อยเเล้ว  เออ นี่มันก็ตรงต้นไม้ที่ผมกับมันเจอกันครั้งเเรกนี่หว่า  ล้มไปนี่ ได้ทับฉี่นายพลเเน่มึง

“กู ขอบ”

“มึงไม่ต้องขอบคุณกูเเล้ว กูฟังจนเบื่อเเล้ว” วันนี้มันพูดไปสองสามรอบเเล้วนะ ขอบคุณเนี่ย พูดเหมือนเป็นคนอื่นคนไกล

“เอ่อ เเต่ยังไง กูกับมึงก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่หว่า เพื่อนก็ยัง”

“อ้าว มึงพูดเเบบนี้ เหมือนกูเป็นคนอื่นคนไกลเลย”  เดี๋ยวเหอะไอ้บล็อค อยากให้กูหนีไปใช่ไหม

“ก็เปล่าเเหละ ขอบ ...”

“หยุดเลยนะมึง จะเงียบไปเฉยๆ หรือจะให้กูเอาปากกูช่วยปิด” พูดมากจริงไอ้ลูกหมา

“เอ่อ ไอ้หื่นเอ๊ย” กูหื่นหรอ เเล้วทีมึงขโมยจูบกู เปลี่ยนชุดให้กูนี่ มึงไม่หื่นเลยเนอะ

((พอกันทั้งคู่เเหละ รวมทั้งเราด้วย อิอิ))

“เอ้า ลง เปิดประตูด้วย” ถึงห้องมันเเล้วผมก็ปล่อยมันลงจะได้เข้าไปพักผ่อนกันสักที

“โบ้วๆ ๆ ๆ  ” ไอ้หมาเวร ไอ้หมาเน่า เอ้ย ไอ้นายพล เห่ามาตั้งเเต่พวกผมยังไม่เข้าห้องเลย

“อะ อะ โอ๊ย”  เข้าไปถึงห้องปั๊บ ไอ้บล็อคถึงกับทิ้งตัวลงโซฟาเลย จะเป็นไรมากไหมเนี่ยมึง

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป เเล้วก็รีบเข้านอนนะมึง” ผมก็คงนอนชุดนี้เเหละ ช่างมันไม่เป็นอะไร ชุดนักศึกษาก็มีอยู่ในห้องมันเเล้วตัวนึง ฮ่าๆ

“เออๆ อย่าสั่งน่า กูรู้เเล้ว” ดีนะพรุ่งนี้มันมีเรียนบ่ายๆ จะได้พักผ่อนเยอะๆ เห้อ ทำให้เป็นห่วงจริงๆเลยเว้ย

“มึงนอนข้างตรงนี้นะ” โห อะไรวะ ให้ผมนอนโซฟา เเล้วตัวเองนอนสบายบนเตียงใหญ่

“อะไรวะ เเล้วมึงก็นอนสบายคนเดียวอ่ะหรอ ? ชิชิ”

“กูไม่อยากให้มึงติดหวัดกู เดี๋ยวจะเเย่เอา” ที่เเท้เป็นห่วงผมนี่เอง เเต่ไม่ได้หรอก ผมอยากอยู่ใกล้ๆมัน เดี๋ยวมันเป็นอะไรไปจะได้ดูเเลได้ทัน

“ช่างเถอะ กูจะอยู่ใกล้ๆมึง เผื่อมึงตายไปเเล้วจะได้เรียกรถพยาบาลทัน ฮ่าๆๆๆๆ”

“เออๆ กูห้องน้ำเเป๊บนึง” มันเดินไปห้องน้ำส่วนผมเดินไปห้องนอนมัน ไอ้นายพลมันก็ตามมาด้วย ดีนะที่ผมกับมันญาติดีกันเเล้ว มันไม่เห่าผมเลย มันก็ดูเป็นหมาหน้าเน่า เอ้ย น่ารักดีนะเนี่ย

“นายพล เอ็งรู้เปล่า พ่อเอ็งไม่สบาย ไม่สิต้องเป็นเเม่เอ็ง ฮ่าๆๆๆๆ”

“อะไรวะ กูได้ยินนะมึง” เห้ย นี่เปลี่ยนชุดจริงเปล่าวะ เร็วระดับเทพเลยไอ้บล็อคเนี่ย

“เอ่าๆ มานอนได้เเล้ว อย่าทำเป็นเก่ง”

“เออๆ  อะ  อ๊าก”



ตุบ !!!




“โอ๊ย มึงนี่ไม่เป็นหวัดเเล้วยังเซอะซะอีกนะ เดี๋ยวก็กระดูกกระเดี้ยวหักหรอก ไอ้เปี๊ยก”

“เปี๊ยกที่ไหน กูสูงร้อยเจ็ดสิบกว่านะเว้ย” มันพยายามจะเถียงผมอีกเเหนะ

“จะร้อยเท่าไหร่ ก็ช่าง ถ้าเตี้ยกว่ากูก็เปี๊ยกทั้งนั้นเเหละ ฮ่าๆๆ” ผมล้มตัวลงนอนบนหมอน เเล้วมันก็เด้งตามมาลงมา เตียงมึงนี่นุ่มจริงๆว่ะ

“เออ ไอ้ไนน์ กูมีไรอยากถามมึงหน่อย” มีอะไรอีกวะเนี่ย

“หืม ว่า ?”

“มึงไม่รังเกียจหรอวะ ที่กูเป็นเเบบนี้” อะไรของมึงเนี่ย

“เเบบไหนของมึงวะไอ้บล็อค”

“เป็นเกย์ ไง มึงไม่รู้สึกอะไร บ้างหรอวะ” เห้อ ไอ้บล็อคเอ๊ย

“ช่างดิ มึงจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ เเต่กูรู้สึกดี มีความสุขที่อยู่ใกล้ๆกับมึงนะ”

“กูก็เหมือนกันว่ะ ขอบ เอ่อ ไม่สิ ห้ามพูดนี่หว่า” เออรู้ตัวก็ดีไอ้เปี๊ยก ฮ่าๆๆ

“อื้ม มานี่ๆเเอร์มันเย็นเดี๋ยวกูกอดมึงไว้ มึงจะได้ไม่หนาว” ผมลากมันขึ้นมาพิงบนอกของผม

“เฮ้ย เดี๋ยวมึงก็ติดหวัดหรอก” กูเเข็งเเรงไม่เป็นไรหรอกน่า

“กูไม่เป็นไรเว้ย  ฮะ ฮะ ฮัดชิ่ว” เห้ย ยังไม่ทันขาดคำเลยๆฮ่าๆๆ

“นั่นไงมึงๆๆ ฮ่าๆๆ” ไอ้เปี๊ยกเดี๋ยวเหอะ โดนดีเเน่มึง

“โบ้วๆๆๆๆ ” เห่าไรวะ ไอ้นายพล

“เห้ย มาได้ไงวะเนี่ย” ไอ้หนาเน่า มันกระโดดขึ้นมานอนตรงอกอีกฝั่งของผม โอ้ย ทั้งหมา ทั้งเจ้าของ มึงนิสัยเหมือนกันเลยหรอวะเนี่ยๆๆ

“ฮ่าๆๆๆๆ ฝันดีนะไอ้ไนน์ เเบร่” เเนะ มีเงยขึ้นมาหยักคิ้ว หลิ่วตาอีกไอ้เปี๊ยก มันน่ารักมากเลยรู้เปล่า

“มึงเที่ยวไปทำหน้าเเบบนี้ใส่คนอื่นบ้างเปล่าวะ”

“เเบบนี้น่ะหรอ ไม่อ่ะกูทำใส่มึงคนเดียว” ยังจะมาทำอีก เออ เเล้วให้ความสำคัญกับกูจริงนะมึง

“นอนไปๆ ไอ้เปี๊ยก”

“เออ ไล่อยู่นั่นเเหละ ฝันเปียกนะมึง ฮ่าๆๆ”  กูไม่ฝันเปียกหรอก !! เเต่ไม่เเน่ก้นมึงอาจจะเปียก ท้ากูดีนัก !!

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

“หาวววววววววววว”

โอ๊ย เมื่อยจังเลย ปวดหัวตุบๆ ไม่ไหวๆ จะไปเรียนได้ไหมวะเนี่ย ไอ้ไนน์ก็คงไปเรียนเเล้ว คอเเห้งๆ ไปหาน้ำกินหน่อยดีกว่า ผมค่อยๆย้ายร่างกายตัวเองจากเตียงนอนไปที่ตู้เย็น

“ติ่นเเล้วหรอไอ้เปี๊ยก นี่มีโจ๊กอยู่วางอยู่ในไมโครเวฟอยากกินก็อุ่นเอา เเล้วก็มีผลไม้อยู่ในครัว ยาอยู่บนโต๊ะ เออ ! เเล้วก็วันนี้ไม่ต้องไปเรียนนะกูโทรหาเพื่อนมึงคนเมื่อวานเเล้ว บอกให้มันไปลาอาจารย์ให้มึง เพราะเมื่อคืนมึงจามทั้งคืนเลย เหมือนจะมีไข้ด้วน ปล. เมื่อคืนมึงเล่นซะกูนอนไม่หลับ เดี๋ยวคืนนี้กูไปเอาคืนเเน่ หึหึ เตรียมตัวเหอะ ... ไนน์สุดหล่อ” ผมอ่านไปขำไป เเต่ก็อดยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ มันเป็นห่วงขนาดนี้นะ ถึงมันจะชอบหรือไม่ชอบผมไม่รู้

................. เเต่ผม ‘รัก’ มันเข้าไปเต็มอกเเล้วล่ะครับ ...................

....................................................






มาต่อให้เเล้วนะคร้าบ ผมไม่ได้เล่นตัวนะ เเต่ว่าต้องเเต่งอีกเรื่องไปพร้อมกัน

เรื่องนั้นอัพทุกวัน ฉะนั้นเรื่องนี้ขอสงวนวันเว้นวันเเล้วกันไม่งั้นคงตาย ครอก

เเต่ว่าพอเดือนมีนาอาจจะช้าหน่อยอาจจะสอง สามวันมาที เพราะตอนนี้ผมปิดเทอมอยู่

เเต่เดือนมีนาจะเปิดเทอมเเล้ว เเถมต้องเตรียมตัวสอบเเล้วด้วย

เเต่ไม่ทิ้งทุกคนเเน่นอน ไม่ดองด้วย เพราะไม่ชอบ ชอบสดๆ เย้ย

สำหรับคืนนี้ขอให้ฝันดีนะครับ ฝันถึงผม คนเดียว ไนน์ บล็อค อะไรนั่นไม่ต้องไปสนใจหรอกจริงไหม ฮ่าๆ

ล้อเล่นนะ   ขอให้ทุกคนมีความสุขกับนิยายเรื่องนี้ ถ้าใครชอบก็บอกผมได้ เเค่ตอนนี้อ่านเม้นท์ไป

ก็ยิ้มๆ ไปเเล้ว อยากลงมันทุกวันทั้งวันลงวันละ สาม สี่ตอน เเต่ผมทำไม่ได้ ไม่สามารถจริงๆ

เเต่ขอบคุณทุกคนมากที่ติดตามนะครับ  ตอนนี้ผมโผล่ออกมาน้อยมากเลย กลัวนักอ่านรำคาญเลยสงบปากสงบคำ

เเล้วก็นี่ๆๆ ฝากๆๆ อันนี้ผลงานอีกเรื่อง ตอนนี้กำลังเข้มข้น (NC !!!!)


[just tell you] จะปากเเข็งทำไม ?

[jaymaza]

ดูแลกันเดีจังงงง 

 

[cher7343]

กรี๊ดดดดดดดดด 


แอร๊ยยย บล็อคน่ารักน่าขบมาก

ลิ้งข้างล่างชะรอยว่ากำลังจะเสียตัว

มามะน้องรัญ มาให้พี่กอด จูบ ลูบ คลำหน่อย

[basza2x]

  น่ารักมว๊ากกกก

[nutara]

ไหน.................ไหนว่า................

ไหนว่าจะดูแลแบบหวานๆงายยยยยยยยยยยยย

เก๊าจะเอาหวานกว่านี้ ไม่ได้หรอ

จุ๊บๆครับน้องชาย

[alexandria]

เเต่ผม ‘รัก’ เรื่องนี้  เข้าไปเต็มอกเเล้วล่ะครับ

ฮ่าาาา 

มีความสุขอีแล้ววที่ได้อ่านเรื่องนี้ พีสว่าต้องยกระดับมาอัพกันบ่อยๆนะ  แหะๆ

[lidelia]

บล็อครักไนท์แล้ว หวังว่าไนท์คงไม่ใช่แค่สับสนนะ 

[Daiice]

น่ารักอ่ะ !! 

[PetitDragon]

ไนน์จับปล้ำเลย 

[HaRuTaiZeR]

ชอบไนน์จัง 

[Dee^daY]

บนเตียง แต่ ก็ไม่มีอะไร...

[runningout]

ดูแลกันขนาดนี้ไม่ให้แม่ไปขอเลยล่ะจ๊ะ ? 5555
สู้ ๆ นะคะคนเขียนเป็นกำลังใจให้ >,<   

[wonderun]

jaymaza  : คู่นี้เค้าเรียล ฮ่าๆๆ 

 cher7343 : อยากทำอะไรผมก็เชิญเลยยอมๆ ให้เต็มที่ อิอิ

basza2x : นักเขียนน่ารักกว่าเยอะ 

 nutara : หวานเเล้วววววๆๆๆ

alexandria : ผมก็รักคุณ 

lidelia : ไม่เเน่นะ ไนน์อาจจะสับสนก็ได้นะครับ

Daiice : ขอบคุณคร้าบ 

PetitDragon : ผมไม่อยากสนับสนุนให้กระทำกับคนป่วย รอหายดีก่อนน่าจะร้อนเเรงกว่า อุ๊บส์ 

HaRuTaiZeR : พระเอกก็งี้ ฮ่าๆ 

Dee^daY : ไม่เอาๆ อย่ารีบร้อน เดี๋ยวไม่ร้อนเเรง 

runningout : เดี๋ยวต่อสายตรงถามพี่ไนน์ .... เลขหมายที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ค่ะ 

.....................................................





ตอนที่ 4 โดนเปลี่ยนชื่อสงสัยเพราะคำหยาบ ต่อไปผมจะตั้งให้ไม่หยาบนะครับขอโทษด้วย 

ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม วันนี้ออกไปเที่ยวเล่นมา (นั่งอยู่ KFC ทั้งวัน นั่งไปนั่งมาอ๊ะ เราได้อะไรดีมาเยอะเเยะ )

ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้นะครับ ขอบคุณจริงๆ  ขอบคุณๆๆๆๆๆๆ  จุ๊บๆ นักอ่านทุกคนเลย 




Teaser Teaser ตอนที่ 5 : สับสนเเละไม่เเน่ใจ ?

ไนน์กำลังสับสนกับสิ่งที่เค้ากำลังรู้สึก ... ถ้าเค้าไม่ได้รักบล็อคจริง ??
ถ้าเค้าทำไปเเค่เพราะเอาคืนที่หมาฉี่ เเต่เหมือนดูเหมือนจริงๆเเล้วไม่ใช่เรื่องนั้น
เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับอดีตของไนน์ เหตุการณ์ที่ทำให้เค้าตกหลุมรักคนนึงๆ
อดีตนั้นคืออะไร ? เเล้วคนๆนั้นเป็นใคร ?  เเล้วจะถามทำไม ? (เอ้า)

ปล. TO BE CONTINUED ....

[Lemon_Tea]

นายพลก็อย่าเป็นกขค.มากนะ
แทรกกลางระหว่างใจ --o
ปล่อยให้พ่อกับแม่เขาจู๋จี๋กันบ้าง

(นายพล :: เขาเปลี่ยนฐานะกันตั้งแต่เมื่อไหร่ )

เอ๋ อดีตไนท์มีอะไรกันน้า

[runningout]

ขนาดปิดเครื่องหนีกันเชียวนะไนน์ . ค่าตัวบล็อคไม่พงนะ 5555 เราจะรอ ๆ 555
ป.ล คนอ่านไปแอดเฟสมาแล้วล่ะ 555       

[PetitDragon]

อ้าวไนน์ เอาให้แน่? 

[Dee^daY]

มันยังไง มันยังไง..

[tarkung]

จะติดตามต่อไปนะ

[Kwansuay]

รอนะคะรอ !!!

[snoywishes]

อะไร !! อย่ามาสับสนนะ

[wonderun]

♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 5 : สับสนเเละไม่เเน่ใจ ?

*Notification* สีสำหรับคำพูดของตัวละครนะครับ
สี Teal : ไนน์
สี maroon : บล็อค
สี Blue : ((นักเขียน อิอิ))

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

“บล็อค  บล็อค  มึงอยู่ไหนวะ บล็อค”


ผมกลับมาที่ห้อง เเต่ไม่ยักจะเจอบล็อคเเหะ มันต้องออกไปเรียนเเน่เลย
ขนาดผมบอกเเล้วว่าเป็นหวัดให้นอนพักที่ห้อง มันนี่ดื้อจริงๆเลย สงสัยกลับมาต้องจัดการซะให้เข็ด
เเต่ที่จริงผมมานี่ก็เเค่อยากจะบอกมันว่าจะไม่ได้มาอยู่กับมันสักระยะ เพราะช่วงนี้เริ่มสอบไฟนอลเเล้ว
ผมรู้ว่ามันเรียนหนัก ไม่อยากรบกวนมันเท่าไหร่ นี่ผมก็มาเกาะติดมันเป็นอาทิตย์เลยอยากให้มันมีเวลาส่วนตัวบ้าง
ว่างๆค่อยเข้ามาส่องมัน ห้องผมกับมันก็ไม่ได้อยู่ไกลกันเท่าไหร่ เเค่นี้ไม่ยากหรอกครับ
ผมเเปะโน้ตไว้ให้มันก่อนจะเดินกลับมาที่ห้องของตัวเอง



เห้อ !! ....



ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก็ไม่รู้ว่าเครียดอะไร ไม่รู้ว่าเป็นอะไร หรือว่ากำลังสับสน
เเล้วสับสนเรื่องอะไรล่ะ ครุ่นคิดอยู่ตั้งนานสุดท้ายก็ไม่พ้นเรื่องของบล็อค
ผมยอมรับว่ามีความรู้สึกดีๆ ให้มัน เวลาอยู่กับมันเเล้วมีความสุขทุกที
อดยิ้มไม่ได้เวลาเห็นหน้าใสๆเเก้มขาวๆของมัน เเต่ผมกลัว ผมกลัวการเริ่มต้น
 ผมไม่รู้จะเริ่มเเสดงความรู้สึกออกไปยังไง ผมอยากดูเเลมัน ... ในฐานะอะไรล่ะ
ผมก็ยังไม่มั่นใจ เเฟนหรอ ? ก็คงยังไม่ใช่
เพื่อนหรอ ? ผมก็ไม่ได้ไปเป็นเพื่อนกับมันซะหน่อย


“โถ่เว้ย ....” 


ผมชกเข้าไปที่กำเเพงเต็มๆ ทำไม ทำไม ทำไม ??





ตือ ดือ ดือ ดือ ดือ ดึง ~





“เอ” หน้าจอไอโฟนผมเเสดงถึงชื่อของไอ้เอ เพื่อนรักของผม มึงโทรมาได้จังหวะพอดีเลยนะ

“ฮัลโหล”

“เออ มึงๆ ห้องมึงว่างเปล่าวะกูขอไปอ่านหนังสือหน่อย
หอกูเเม่งทำห้องใหม่ เสียงดังชิบ”

“เออๆ มึงจะมาก็มาเหอะ กูไม่ได้ว่าอะไร”

“เออ เดี๋ยวกูจะถึงเเล้ว กูรู้อยู่เเล้วว่ามึงไม่ปฏิเสธหรอก
กูเลยออกมาก่อน อีกสามนาทีถึง”




ก๊อกๆๆ !!




“ไอ้ห่า ไมมาเร็วนักวะ”

“ก็กูบอกเเล้วว่าสามนาที เออ เเล้วมึงเป็นเชี่ยไรเนี่ยดูหน้าดิ
โดนเกย์อัดถั่วดำมาหรอมึง”
ไอ้สัด ยิ่งกว่านั้นอีก มึงนี่อ่านใจกูได้รึไงวะ

“เปล่าวะ กูเเค่ไม่สับสบนิดหน่อย”

“กูว่าไม่นิดเเล้วมั้ง มึงดูไม่เคยเป็นเเบบนี้มาก่อนเลยนะเว้ย”

“เห้อ เออวะ ก็เครียดมากเนี่ย ไม่มีกระจิตกระใจอ่านหนังสือเเล้ว”

“มึงใจเย็นๆ เเล้วเล่าให้กูฟัง ... ให้กูเดาไม่พ้นเรื่องไอ้บล็อคเภสัชนั่นใช่ไหม”
เป๊ะเลยมึง เเม่นยิ่งกว่าหมอดูอีก

“เออ”

“มึงชอบเค้า มึงก็ไปบอกเค้าดิวะ
มึงจะมาอมทุกข์ทำหน้าเป็นหมาเหงาอยู่ทำเชี่ยไร”

“ถ้ากูกล้ากูคงบอกไปเเล้วอ่ะมึง เค้าก็มีไอ้พี่พีท
อะไรนั่นอยู่เเล้ว เค้าจะสนใจไรล่ะ”

“เเล้วที่กูเห็นมึงไปไหน กันมาทุกวันๆนี่ เค้าไม่มีใจหรอวะฮะ”

“เค้าทำตามหน้าที่เท่านั้นเเหละ กูกับเค้ามีเรื่องกันมาก่อน”

“เเล้วมึงจะเเคร์ทำไมวะ มึงชอบมึงก็บอกเค้าไป เเฟร์ๆ เเมนๆหน่อย”

“ก็ ...”

“อ๋อ หรือมึงยังฝังใจเรื่องเมื่อตอนนั้นอีกหรอวะ”

“ก็นะ เค้าช่วยชีวิตกูเลยนะเว้ย กูลืมเค้าไม่ลงหรอกว่ะ”

“เออๆ กูว่ามึงเลิกคิดมากเเล้วก็เลิกคิดถึงคนนั้นเถอะวะ มึงตกหลุมรักเค้าเลยไง”

“เออ กูไม่รู้วะ กูพยายามตามหาเค้ามาจนถึงตอนนี้เเล้วนะเว้ย”

“เอาเรื่องตรงนี้ก่อน ถ้ามึงชอบบล็อค มึงก็ไปบอกเค้า
ถึงเค้าจะไม่ชอบมึงก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่หว่า มึงบอกเค้าไป
 ดีกว่าเก็บไว้จนสุดท้ายหมาคาบไปเเล้วมึงก็มานั่งเสียใจ
กูไม่อยากเห็นมึงเป็นเเบบนั้นนะเว้ย”

“เออ กูเข้าใจเเล้ว ! ขอบคุณมึงนะเว้ยเพื่อนเอ”
ผมลุกพรวดพราดออกจากห้องไปเลย  ขามันขยับไปตามที่ใจสั่งเเล้ว


“บล็อค”


“ฮะ อ้าว ลืมของหรอวะ”


“เปล่า กูคือ กูเเค่ ...”


“หืม ?”


“กูเเค่อยากมาบอกว่า”


“มึงมีอะไรวะ”


“เย็นนี้ มึงไปกินข้าวคนเดียวนะ”


“อะ เออ กูรู้เเล้ว เห้ย” ผมโผลเข้าไปกอดมัน สติผม สติผมหายไปเเล้ว


“กูไปก่อนนะ อย่าลืมกินยาละมึง”


“เออไม่ลืม มึงด้วยๆ”
ผมทำได้เเค่นั้นเเล้วกลับออกมา ไม่กล้าจริงๆ ไม่กล้าบอกมัน
 ตอนนี้ไม่ใช่กลัวอะไร เเค่เห็นหน้าขาวเนียนนุ่มน่าสัมผัสของมัน
ใจผมก็เต้น จนพูดอะไรออกมาไม่ได้เเล้ว เห้อ กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง

((พี่บล็อคเค้าคงได้ยินหรอก ตะโกนในใจสะดังเชียว))

“เห้ยเป็นไงบ้างวะมึง”

“เออ กูไม่กล้าวะ” ผมได้เเค่ยืนเกาหัวหลังจากวิ่งหอบกลับมาที่ห้อง

“เห้อ ไอ้เพื่อนกูคนนี้ มึงนี่นะ จะรุกเค้าทั้งที เเค่นี้ยังไม่กล้า เดี๋ยวกูส่งไปให้ตุ๊ดอัดตูดมึงดีไหมเนี่ย งั้นมึงรอหาจังหวะดีๆกว่านี้ เเล้วก็ค่อยคุยกับมันดีกว่าว่ะ” เล่นนะๆๆไอ้เอ

“อืมๆ โอเคงั้น ไปอ่านหนังสือกันเหอะมึงจะสอบเเล้ว ไม่อยากติด F ไปฝากเเม่”

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

หลังจากวันนั้นที่ไนน์มันเข้ามาทำอะไรบ้ากับผม
ผมก็ไม่เจอมันมาเป็นอาทิตย์เลย ก็มีส่งข้อความหากันบ้าง โทรคุยกันบ้าง
เเต่ผมยังไม่เห็นหน้าเป็นๆของมันเลย เเต่มันก็มีข้าว มียา มีโน้ตมาให้ผมทุกวัน
อย่างวันนี้ผมสอบเสร็จเเล้วเเต่มันก็ยังเอาข้าวมาเเขวนไว้ที่หน้าประตูพร้อมกับโน้ต

“วันนี้ตอนบ่าย กูสอบเสร็จ  เดี๋ยวกูกลับมาเเล้วไปเที่ยวกัน เบื่ออออออ  อวยพรกูด้วยนะ ... ไนน์สุดหล่อคนเดิม ”

ดูมันดิครับ เห้อ วันนี้ผมก็คงนั่งๆนอนๆ เล่นอะไรไปรอมันกลับมานั่นเเหละ
ว่าเเล้วผมตอนนี้ก็จะเที่ยวเเล้ว เข้าไปเช็ค Facebook ดูซะหน่อย
ช่วงสอบมานี่ไม่ได้เเตะคอม เท่าไหร่เลย

“หืม Peet Peerapat is in a relationship with Mewwi Mooktida” อื๋ม พี่พีท
ขึ้นความสัมพันธ์ใน Facebook กับหมิว ก็ดีเเล้วนะ ที่ผมไม่ให้โอกาสเค้าไป
เเถมรู้สึกดีใจไปกับเค้าอีกด้วยซ้ำ

“นายพล ปะป๊า โสดสนิทเเล้วนะ ฮ่าๆๆ”
ผมอุ้มเจ้านายผมขึ้นมาหอมฟอดใหญ่ ก็เห็นจะมีเเต่เจ้านี่เเหละครับที่อยู่ดูเเลผมมาตลอด 
เเต่จริงสิ ตอนนี้มีไนน์เค้ามาอีกคนเเล้ว โลกของผมก็ดูสดใสขึ้นจริงๆเลยเเฮะ ขอบคุณมันจริงๆเลย

ว่างๆหาอะไรเล่นหน่อยดีกว่า ผมจำได้ว่าช่วงอาทิตย์ที่เเล้วกดเข้าไปใน Instagram
ช่วงนี้ดูคนเล่นไอ้เเอป simsimi อะไรนี่เยอะเเยะเลย ผมโหลดไว้เเล้ว
เเต่ไม่เคยลองเล่นเลย ไหนขอลองหน่อยดีกว่า

“บล็อค : บล็อคโคลี่”

“Simsimi : ชื่อผัก”

“บล็อค : นี่มันชื่อคน”

“Simsimi : อย่ามาเถียงกู”

“บล็อค : อ้าวไอ้นี่วอนซะเเล้ว”

“Simsimi : หาเรื่องหรอ ?”

“บล็อค : ใครกันเเน่ที่หาเรื่อง”

“Simsimi : กูเปล่า”

“บล็อค : อ้าวหรอ”

“Simsimi : จริงๆนะครับ”

........................................

เหอะๆ ผมงงกับมันจริงๆเลยไอ้เเอปลูกไก่เนี่ย
 เเต่ผมว่ามันก็สนุกดีนะเอาไว้เล่นฆ่าเวลาได้ดีเลย ไม่เหงาด้วย 
ถ้าตอนที่เบื่อๆไม่มีอะไรทำนี่เเหละ เพื่อนเเท้ ฮ่าๆๆๆ




อ่าาา !!





ไปอาบน้ำดีกว่า วันนี้ผมมีเดท เย้ย มีนัดกับไนน์ ฉลองสอบเสร็จกัน
วันนี้ร้อนขอนอนเเช่อ้างนานๆหน่อยดีกว่า

“ลา ลัล ลา ลัล ลา ลัล ลา”

ผมฮัมเพลงไปอาบน้ำไปดูมีความสุขมากเลยเเหะ ทำไงได้ล่ะ
ทั้งสอบเสร็จ เเล้วเดี๋ยวก็ปิดเทอมเเล้ว สบายขึ้นเเล้วเนี่ย
ปิดเทอมผมก็จะได้กลับบ้านเเล้ว คิดถึงพ่อ คิดถึงเเม่ คิดถึงน้องชายจริงๆ

“นายพล เดี๋ยวเราก็จะได้กลับบ้านกันเเล้วนะ คิดถึงทุกคนเปล่า” 
ผมออกจากห้องน้ำเเล้วมานั่งยองๆ  มองหน้านายพล เเต่มันไม่ยักกะสนใจผมเเหะ ทำไมกันนะ



“ก๊อกๆๆ”




“กูสอบเสร็จเเล้ว ยู้ฮู้วววว” ไนน์มันมาเเล้วครับดูท่ามันมีความสุขมากมายเลย

“โบ้วววว ๆๆๆ”

“อะ อุ้ย โป๊อยู่ก็ไม่บอก” กูต้องบอกมึงด้วยหรอว่ากูอาบน้ำเสร็จเเล้ว เเล้วกำลังเเก้ผ้าอยู่

“นี่ ห้องกูนะมึง มึงเเหละเข้ามาไม่เคาะประตู
 เกิดกูทำอะไรๆอยู่เเล้วมึงเปิดเข้ามา มันจะดูไม่ดี”
ผมเสยผมตัวเองที่เปียกน้ำขึ้น ทิ่มตาชะมัด

“หรอ นึกว่าเเต่งยั่วให้กูเข้ามาจ๊ะ เอ๋ซะอีก” เเหนะมีเล่นหูเล่นตาด้วยเว๊ย

“โฮ่งๆๆๆ”
ดูนายพลดิ พอไอ้ไนน์มา ก็ไม่สนใจผมเลย
หรือที่ลูกชายผมเหงา ก็เพราะคิดถึงไนน์กันเเน่ ? เห้อ จริงๆเลยทั้งคนทั้งหมา

“มึงรีบไปใส่เสื้อผ้าเร็ว กูอยากเที่ยวเเล้ว” ดูท่าทางมัน Alert มากจริงๆ

“เออๆ รอเเป๊บนึง เเล้วมึงอ่ะไม่ไปเปลี่ยนเสื้อบ้างหรอวะ”
ก็มันยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่เลย จะไปเที่ยวชุดนี้รึไงฟะ

“นั่นดิ งั้นกูไปเปลี่ยนก่อนนะ เดี๋ยวเจอกัน”

“เดี๋ยวกูไปรอหน้าห้องมึงละกัน”

“โอเค รีบมานะจ๊ะ จุ๊บๆ” ไอ้นี่กวนตีนเเล้วมึงง่ะ
มาส่งวิ๊งค์ๆ ทำท่าตุ๊ดใส่กูอีกเเล้ว




“อะ โอ๊ย”

ผมรู้สึกปวดบริเวณสะโพกด้านซ้าย สงสัยเพราะช่วงนี้นั่งอ่านหนังสือมากเเน่เลย
นี่ก็หลายปีเเล้วทำไมมันยังไม่หายอีกนะ เหตุการณ์เมื่อตอนนั้นน่ะ

...................................................




วันนี้มาเร็วพอดีจะรีบพักผ่อนนี่ๆมีไรจะบอกตอนที่ 6 เเต่งจบเเล้วเเหละ
ตอนนี้ก็เห็นความป๊อดของไนน์ไปเเล้วนะครับ ช่วงนี้ไม่หนาวเเล้ว อิอิ
ผมหายเป็นหวัดเเล้วด้วย เพราะกำลังใจของนักอ่านเเน่ๆๆ 

ปล. หลายๆคนจะสอบจะปิดเทอมเเล้วสู้ๆนะครับ

ส่วนผมจะเปิดเทอม 

[just tell you] จะปากเเข็งทำไม ?[/url]


ปล. ข้างล่างเนี่ยเเถมให้นะ BY SIMSIMI

[attachment deleted by admin]

[PetitDragon]

กล้าๆ หน่อยดิ ไนน์  บอกเลยๆ

[Dee^daY]

งงกับอี Simsimi นี่แหละ..

[alexandria]

อย่าบอกนะว่าคนที่ไนน์ตามหาก้คือ....โบ๊ววๆๆๆ

ไม่ใช่และ  บล็อกนั่นเอง   ป่าวน้อ

มาต่อไวไวนะคร้าบบบบบบ