ลูกแก้วมังกร
Part 23
ระยะห่าง3 วันให้หลัง... นับจากคืนที่ลูกแก้วกับมังกรคุยกันครั้งสุดท้าย ต่างไม่เจอหน้ากันอีกเลย ฝ่ายหนึ่งตั้งใจหลบ ส่วนอีกคนใช้เวลา
ทบทวนสิ่งที่อีกฝ่ายให้เอาไปคิด แม้ช่วงเวลาดังกล่าวผ่านมาแล้วถึงสามวัน หนุ่มต่างวัยทั้งสองยังไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวด
ในการตัดสัมพันธ์ครั้งนี้ให้เบาบางลงได้
ฝ่ายหนึ่งทำงานหามรุ่งหามค่ำ ออกแต่เช้ากลับมาเที่ยงคืนตีหนึ่ง ส่วนอีกคนเก็บตัวเงียบหมกอยู่แต่ในห้อง
ทั้งคู่ต่างทิ้งระยะห่างระหว่างกัน ดูผิวเผินไม่มีใครผิดสังเกต แต่อาคมพ่อบ้านผู้โชกโชน พยัคฆ์ลูกน้องคนสนิทดุจเพื่อนตาย
คงคาผู้ชาญฉลาดไหวพริบเป็นเลิศ ย่อมนอกเหนือคนอื่นๆที่รู้ว่าระหว่างมังกรกับลูกแก้วไม่อยู่ในภาวะปกติ เว้นเสียแต่ไม่มีใครกล้า
เอ่ยปากถาม เรื่องนี้เกินความสามารถที่จะก้าวก่าย เว้นเสียแต่เจ้าของปัญหาจะขอคำปรึกษา
“ติดต่ออาดลภัทรหรือยัง” มังกรถามพยัคฆ์โดยไม่ยอมเงยหน้าจากเอกสารบนโต๊ะที่กำลังอ่านจนคิ้วขมวดแม้แต่น้อย
“นัดให้แล้วครับ พรุ่งนี้บ่ายเขาจะพาคู่สัญญามาด้วย” พยัคฆ์รายงานตามคำสั่งที่รับมอบหมาย
“อืม..เรื่องนี้เขาตัดสินใจ ยังไงก็ต้องออกหน้าเป็นธรรมดา” มังกรเงยหน้าจากเอกสาร หันมาคุยอย่างเป็นทางการ
“คุณไม่คิดว่ามันผิดปกติหรือครับ” พยัคฆ์ถามเจ้านาย สรรพนามเรียกอย่างสนิทปากเพราะขณะนี้อยู่กันตามลำพัง
“ผมรู้มันไม่ปกติ คู่สัญญาที่ไหนจะให้ผลประโยชน์คู่ค้ามากกว่าเจ้าของโปรเจค” มังกรบอกตามความจริง หลังตรวจ
เอกสารคู่สัญญามูลค่าพันกว่าล้านแล้วไม่พบพิรุธหรือเล่ห์กลซ่อนเงื่อนอันใด ซ้ำวิริยะทรัพย์ยังได้ผลประโยชน์มากกว่าอีกฝ่าย
ทั้งที่ลงทุนเท่ากัน
“นั่นสิมันแปลก แต่บอกไม่ได้ว่าแปลกตรงไหน คุณเข็มอัปสรเธอเป็นสาวมั่น ส่วนเลขาคุณพิมผกาก็ไม่มีสัญญาณ
ให้ดูรู้ว่ามีอะไรผิดปกติ นอกจากสวยระดับนางแบบทั้งคู่” พยัคฆ์วิจารณ์สองสาวคู่ค้าให้มังกรฟังตามที่ได้ไปเจอมาพร้อมกับคงคา
ซึ่งเขาไม่ได้พูดเกินจริงแม้สองสาวจะเป็นหญิงแต่เรื่องธุรกิจดูเป็นมืออาชีพ ที่สำคัญสวยสะดุดตาอย่างที่การันตีไป
“อืมคืนนี้ไปเดอะแกเลียกัน” ทิ้งท้ายด้วยการบอกพยัคฆ์เตรียมไปไนท์ครับหรู หลังดูเวลาจวนสองทุ่ม
“ครับ” รับคำสั้นๆ โดยไม่ถามเหตุผล
“เดี๋ยว อย่าลืมสั่งให้จัดโต๊ะทำงานของลูกแก้วไว้ด้วย” สั่งเสร็จหันกลับไปเก็บเอกสารบนโต๊ะ โดยไม่รอสบตากับ
มือขวาคู่บารมีที่ยืนขมวดคิ้วเหมือนงงในคำสั่ง แต่ก็ไม่ถามเหตุผลเช่นเคย พยัคฆ์รู้ดีว่าอะไรควรไม่ควรในการที่จะออกความคิดเห็น
เจ้าตัวหันหลังเดินออกไปเตรียมความพร้อมตามคำสั่ง ตั้งแต่มังกรกลับออกจากป่าเรื่องวุ่นวายก่อนหน้าดูจะซาลงไป ฝ่ายคลังสมบัติ
ไม่มาหาเรื่องอีก ทั้งที่เสียลูกชายไปถึงสองคน แม้วิริยะทรัพย์ไม่ได้เป็นคนลงมือแต่คลื่นลมสงบจนเกินไป พวกนักฆ่าก็ไม่มีความ
คืบหน้าให้รู้สึกว่าถูกเพ็งเล็งแม้แต่น้อย สัญชาตญาณบอกทุกคนว่ามันไม่ปกติ ความระมัดระวังจึงเพิ่มมากขึ้นเป็นสองเท่า การ์ดมือดี
ของมังกรกลับมารับใช้ครบทีม ครรชิตรับหน้าที่สารถี อานนท์ คงเทพ สิงขร ภูธร คอยอารักษ์ขาเช่นเดิม ส่วนพยัคฆ์และคงคา
ทั้งคู่ประกบซ้ายขวาไม่ห่างกาย
“สวัสดีครับเจ้านาย” คุณสนั่นผู้จัดการรีบมาต้อนรับเมื่อเห็นคณะของมังกรเดินเข้ามา
“ไม่ต้องมากพิธี” คุณสนั่นยิ้มรับเก้อๆ มังกรพูดแบบนี้ทุกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะวางตัวสบาย คงเพราะว่า
คนพูดคือเจ้านาย
“เชิญด้านในดีกว่าครับ” กล่าวเชิญก่อนจะเดินนำคณะหนุ่มหล่อซึ่งดึงดูดความสนใจแขกเหรื่อมองตาม
เป็นแถว หลังพามังกร พยัคฆ์ คงคา มายังที่นั่งประจำแล้ว คุณสนั่นก็มอบหมายให้บริกรหน้าตาดีรับหน้าที่ต่อ เพราะรู้ล่วงหน้าว่า
เจ้านายต้องการพักผ่อนส่วนตัว ไม่ได้มาธุระเรื่องงาน ไม่จำเป็นที่เขาต้องอยู่ ให้ทำเสมือนเป็นลูกค้าเว้นเสียแต่ลูกค้ากลุ่มนี้ VIP
นักท่องราตรีที่เริ่มทยอยกันมามากขึ้นเรื่อยๆ เดอะแกเลียยังคงสร้างยอดขายติดอันดับต้นๆ เป็นแหล่งบันเทิงยามค่ำคืนของ
ไฮโซเซเลบที่ไม่ได้ลดความนิยมลงแม้แต่น้อย มังกรนั่งไม่ทันไร สาวสวยสะดุดตาดีกรีนางแบบอินเตอร์พากันเข้ามาทักยังโต๊ะ
โดยการ์ดที่ดูแลต่างแยกย้ายรีแลกซ์ในจุดของตัวเองไม่มีใครเข้าไปขวาง เพราะรู้จักกันดีคืออดีตคู่นอนของเจ้านายเหมือนอีก
หลายคนที่มังกรควงไว้เพื่อกิจกรรมผ่อนคลายส่วนตัว
“หวัดดีค่ะคุณมังกร”เจนนิเฟอร์กับไรล่า สองนางแบบสาวลูกผสมเดินถือแก้วคอกเทลส่งยิ้มพราวเสน่ห์ตาม
แบบฉบับ โชคดีของเธอทั้งคู่ที่เจอประธานวิริยะทรัพย์สุดหล่อในคืนนี้ ต้องรีบเข้ามาทักก่อนจะโดนตัดหน้าขอแค่ได้ใกล้ชิดหนุ่มหล่อ
ตรงหน้ารับรองเทพเจ้าเงินตราจะตกถึงมือ โชคสองชั้นแบบนี้คำว่ายางอายพับเก็บใส่กระเป๋าไปได้เลย ถ้าหากไม่ชนอย่าหวังจะได้
ใกล้ผู้ชายคนนี้ ดีไม่ดีโดนตัดหน้าแล้วมันไม่คุ้มใครเร็วใครได้ คติของพวกผู้หญิงซึ่งอยากเข้าใกล้มังกรต่างต้องท่องให้ขึ้นใจ
“หวัดดีครับเจน ไลร่า” เป็นคำทักทายปกติ แต่กำลังใจสองสาวเพิ่มมาเป็นกอง หลังเสียงทุ้มนุ่มตอบกลับมา
“เรานั่งด้วยได้ไหมค่ะ” ขอตามมารยาท ถึงได้รับคำปฏิเสธ เธอก็ตั้งใจจะตื้อต่อจนได้
“เชิญครับ ดื่มอะไรสั่งได้เลย” สิ้นเสียงอนุญาตคืนนี้เทพีแห่งโชคเป็นของพวกเธอแล้ว ไม่รอช้าสองสาวเข้า
นั่งประกบอย่างมืออาชีพที่ช่ำชอง บรรยากาศในโต๊ะดูมีชีวิตชีวาทันตาเมื่อสองนางแบบลูกครึ่งเข้ามาช่วยสร้างสีสัน คาดว่าคงจบลง
ตามที่เธอคาดหวัง นึกถึงลีลารักแสนประทับใจพร้อมเงินปึกใหญ่ช่วยให้สบายไปหลายเดือน การยั่วยวนสร้างแรงกระตุ้นอย่างพองาม
มาพร้อมน้ำหอมมีระดับที่บรรจงแนบร่างกายเข้าชิดจนเต้าอวบเบียดท่อนแขนแกร่ง จงใจสัมผัสเนื้อแน่นของชายตรงหน้าขณะที่
มือเรียวบีบเบาๆบนท่อนขาแข็งแรง ซึ่งพวกเธอไม่ได้รับการปฏิเสธในเจตนาซึ่งแสดงออกชัดเจนจากมังกรแม้แต่น้อย เชื่อได้เลยว่า
ค่ำคืนนี้มันจะลงเอยที่ไหน กระทั่งเวลาผ่านไปจนดึกก่อนคำสั่งเปิดห้องพิเศษจะส่งผ่านไปยังพยัคฆ์ โดยสมุนคู่ใจประสานงานให้
เจ้านายอย่างรู้หน้าที่
ไม่ใช่ครั้งแรกที่มังกรทำแบบนี้ แปลกเสียอีกนับตั้งแต่มีลูกแก้ว ย่างกรายเข้ามา มังกรไม่เคยหาโอกาส
มาผ่อนคลายนานมากแล้ว คงคาได้แต่มองพยัคฆ์นิ่ง ซึ่งเจ้าตัวเพียงแค่ยักคิ้วส่งคืนให้ เหมือนว่าเรื่องนี้ตนก็ยากคาดเดา
ต่างสบตากันเงียบๆ ต่างยังหาคำตอบให้กับการกระทำของมังกรไม่ได้ เจ้านายสุดหล่อกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมแต่มีความคลุมเครือ
พาให้ต้องคิดทำไมเจ้านายถึงทำ ขณะกำลังไปได้สวยห้องพิเศษพร้อมแล้ว ดันมีจดหมายเล็กส่งให้ที่โต๊ะ มังกรยังไม่ทันพา
สองสาวออกไปกันเลย รอชนแก้วนี้ให้หมดก่อน เป็นอันรู้กันว่าเขาและพวกเธอไปต่อกันที่ไหน
“ขอโทษครับ มีลูกค้าท่านหนึ่งฝากมาให้ครับ” บริกรหนุ่มยื่นกระดาษขนาดเล็กพับมาอย่างดีอยู่นิ่งๆ รอว่า
ใครจะเป็นคนหยิบ เป็นเรื่องปกติอีกเช่นกันที่มักจะมีคนส่งจดหมายให้โต๊ะของมังกร พนักงานเก่าที่คอยบริการต่างรู้ดี เพราะเสน่ห์
ของผู้ชายกลุ่มนี้ดึงดูดสายตาคนเป็นร้อย
มังกรเลิกคิ้วนิดนึงแต่ยังคงนิ่งเฉยไม่คิดจะขยับ พยัคฆ์ทำหน้าที่รับเอาไปแกะออกอ่านแล้วเงียบไม่พูด
สักคำ คงคาเห็นเช่นนั่นถือวิสาสะหยิบกระดาษจากมือพยัคฆ์มาอ่านต่อ ก่อนมุมปากจะกระตุกออกอาการปั้นหน้าไม่ถูก มังกรเห็น
ความผิดปกติของสมุนคู่ใจ อดถามไม่ได้
“มีอะไร” ไม่ต้องรอถามย้ำ คงคายื่นกระดาษให้แทนคำตอบ คนถามรับมาอ่านในขณะที่สองสาว
ท่าทางอยากมีส่วนร่วมรับรู้ครั้งนี้ ทั้งที่รู้ดีว่าหากมังกรไม่อนุญาตพวกเธอควรนั่งดูเฉยๆ ผู้หญิงที่เข้ามามีสัมพันธ์ทุกคนฉลาดและ
รู้กฏข้อนี้ดี มังกรอ่านข้อความในกระดาษ ‘อย่าให้มันเยอะ ก่อนผมจะหมดความอดทน..รามูน’ คำลงท้ายคือประเด็นที่ทำให้หน้าหล่อ
ขึ้นสีหลังอ่านจบ ไม่เพราะไฟดาวน์ไลน์สว่างไม่มากนัก คงทำให้สองสาวได้เห็นอาการหน้าแดงหูแดงที่กำลังลุกลามทำร้าย
หน้าหล่อเข้าอย่างจัง เจ้าตัวไม่ยอมเสียเวลาตกเป็นเป้าสายตานานนัก เสียงทุ้มทำลายความเงียบขึ้นทันที แต่ประโยคที่เอ่ยออกมา
เหมือนฟ้าผ่าความฝันของสาวสวยทั้งคู่เสียแทบหมดแรง
“คืนนี้ผมไม่สะดวกเสียแล้ว ขอโทษด้วยจริงๆ” ไม่รอฟังคำถามจากปากเธอทั้งคู่ที่มาพร้อมกับสีหน้าสงสัยสุดๆ
หันไปสั่งพยัคฆ์ต่อทันที
“เขียนเช็คให้เธอด้วย ผมขอตัวไปรอที่รถ” พูดจบลุกพรวดก้าวออกไปไม่เหลียวหลัง ไม่แม้กระทั่งชายตาแลว่า
สองสาวจะทำหน้ายังไง เธอทั้งคู่สบตากันไม่กล้าขยับปาก เป็นอันรู้กันดีว่าในความโชคร้ายยังมีความโชคดีเพราะไม่ได้กลับไป
มือเปล่า ขณะที่คงคาและการ์ดที่เหลือต่างรู้หน้าที่เดินตามเจ้านายไปติดๆ เหลือก็แต่พยัคฆ์กำลังล้วงสมุดเช็คจากกระเป๋าเสื้อบรรจง
กรอกตัวเลขด้วยปากการาคาแพง ทำหน้าที่ตามคำสั่งให้ลุล่วงก่อนจะตามมังกรไปเป็นคนสุดท้าย ราตรีหรรษาจบลงด้วยใบหน้า
บอกบุญไม่รับของเจ้านาย จนลูกน้องต่างไม่กล้าขยับปากเลยแม้แต่น้อย
พยัคฆ์และคงคา รู้ที่มาของสาเหตุว่าเพราะอะไรมังกรถึงมีอาการเช่นนี้ ถึงแม้ไม่ติดใจสาเหตุแต่อดแปลกใจ
ไม่ได้ว่า รามูนเข้ามามีอิทธิพลควบคุมความประพฤติของมังกรตั้งแต่เมื่อไหร่ ข้อนี้ต่างหากที่ทำให้สองหนุ่มแอบชำเลืองสบตากัน
โดยไม่ต้องเอ่ยออกมาเป็นคำพูด ความกังขาส่งผ่านทางสายตาว่าต่างคิดตรงกัน
คำว่าหงุดหงิดใช้กับภาวะอารมณ์ของมังกรขณะนี้ได้ตรงที่สุด เขานั่งเงียบหน้านิ่งมาตลอดทาง นึกแปลกใจที่
รามูนอยู่ในเดอะแกเลียด้วย ว่ากันตามจริงด้วยรูปลักษณ์ที่ดูเป็นเอกลักษณ์ไม่ธรรมดา ทำไมตนกับลูกน้องไม่สะดุดตาแม้แต่น้อย
ถ้าหากรามูนอยู่ในนั้นด้วย แสดงว่าทุกฝีก้าวของตนตกอยู่ในสายตาปีศาจราตรีมาโดยตลอด อารมณ์ที่จะดึงความเป็นตัวตนกลับสู่
ความเป็นอยู่แบบเดิมๆพลอยหมดลงหลังอ่านจดหมายนั่น เจอเหตุการณ์นี้เข้าพานหมดสนุกดื้อๆ ยอมรับสองสาวเจนนิเฟอร์กับไรล่า
ช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย ไม่แปลกที่อยากจะต่อยอดด้วยเรื่องอย่างว่า ไม่คิดว่ารามูนจะจับตาดูอยู่ ขืนยังรั้นคาดว่าปีศาจหน้ามึน
คงไม่อยู่เฉยปล่อยตนไปเสพสุขโดยไม่สร้างความวุ่นวายตามมา เหตุผลนี้ต่างหากที่เลือกตัดบทกลับบ้านด้วยการพกพา
ความขุ่นมัวกลับมาด้วย
หลังแยกจากสมุนคู่ใจตรงขึ้นห้องนอนทันที อดชำเลืองยังประตูห้องที่ติดกันไม่ได้ ปานนี้เจ้าของนอนแล้วหรือยัง
ตั้งแต่เหตุการณ์คืนนั้น ไม่เจอหน้ากันเลย ตนขอทิ้งระยะห่างสักพัก ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องเจออยู่ดี เพราะครบกำหนดที่ให้ลูกแก้ว
พักผ่อน ถึงเวลากลับมาทำหน้าที่เลขาตามปกติ คิดแล้วชวนอึดอัด ยังไงก็ต้องใช้เวลาเพื่อให้ทุกอย่างลงตัว เหตุการณ์ต่างๆที่รบกวน
ในภาวะอารมณ์ที่เป็นอยู่ คาดว่าคงข่มตาหลับลำบากเสียแล้ว เป็นเช่นนี้มาร่วมอาทิตย์ เมื่อไหร่จะข้ามผ่านความรู้สึกเหล่านี้ไปได้
ได้แต่ถอนหายใจทิ้ง เวลาเท่านั้นที่จะคลี่คลายปัญหา
เช้าวันใหม่ เป็นอะไรที่แปลกเพราะมังกรไม่รีบร้อนออกไปทำงานเหมือนสองสามวันที่ผ่านมา ตรงข้ามกลับนั่ง
จิบกาแฟอ่านข่าวหนังสือพิมพ์อย่างไม่ทุกข์ร้อน พลอยทำให้คนติดตามหายใจกันคล่องขึ้น เจ็ดโมงตรงลูกแก้วในชุดลำลองสบายๆ
หน้าตาสดใสเดินเข้ามารับของว่าง ท่ามกลางสายตาอาคม พยัคฆ์ คงคาและมังกร ซึ่งคนหลังที่ถึงแม้สายตายังคงจับอยู่กับตัวหนังสือ
ของข่าวที่สนใจ แต่ก็พอรู้ว่าเจ้านายไม่ได้อยู่ในภวังค์เสียจนสัมผัสถึงการมีตัวตนของหนุ่มหล่อกล้ามโตที่มาร่วมโต๊ะไม่ได้
“หวัดดีครับทุกคน” ลูกแก้วเลือกทักทายที่เดียวพร้อมกันหมด ไม่เจอะจงใครเป็นพิเศษ แต่ละคน
จำต้องขานรับตามมารยาท
“ครับ..ครับๆ” สามเสียงประสานรับไล่ๆกัน ยกเว้นร่างสมาร์ทที่ยังคงจมจ่อมอยู่กับหนังสือพิมพ์
ยากแก่การสังเกตว่าได้ยินที่ลูกแก้วทักหรือไม่ ลูกแก้วไม่แสดงอาการทางสีหน้าเหมือนที่สายตาหลายคู่กำลังจับตามอง แม้จะเห็น
ความห่างเหินระหว่างอาหลานคู่นี้แต่ไม่มีใครกล้าหาคำตอบโดยถามซึ่งๆหน้า คงคาทำลายบรรยากาศชวนอึดอัดด้วยการพูดกับ
ลูกแก้วขึ้นมาว่า
“คุณไม่ไปทำงานหรือครับวันนี้” คำถามของคงคา หากสังเกตให้ดีหูของคนที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์กระดิก
เพียงครู่เดียว
“ไม่ละครับ ผมมีเรื่องต้องรบกวนคุณอาคมคิดว่าคงต้องหยุดยาว” คำตอบของลูกแก้วส่งผลให้คนที่เหลือ
สีหน้ามีคำถาม จนคนที่นั่งนิ่งอ่านข่าวมาตลอดบรรจงพับหนังสือพิมพ์วางลงบนโต๊ะยกกาแฟขึ้นจิบ ก่อนปากได้รูปสวย
จะเอ่ยถามขึ้นว่า
“มีอะไรถึงต้องหยุดยาว” บุคคลที่เหลือจึงหุบปากสนิท ทั้งที่ต้องการคำตอบเช่นเดียวกัน เมื่อเห็นมีคนทำ
หน้าที่แล้วปล่อยอาหลานซักฟอกกันเองดีที่สุด
“ผมมาคิดดูแล้วยังไม่พร้อมที่จะหน้าที่เลขา ไว้ผมพร้อมเมื่อไหร่ขอเริ่มงานกับอาเอง” ลูกแก้วตอบด้วย
น้ำเสียงเรียบเรื่อย ขณะที่มือคนกาแฟในแก้วแล้วยกจิบด้วยท่าทางสบายๆ ไม่ใส่ใจว่าคำตอบจะถูกใจใครหรือเปล่า มังกรมองกิริยา
แบบนั้นไม่วางตา
“แล้วมีอะไรต้องรบกวนอาคม” คำถามข้อนี้ หลุดปากออกไปแล้วแทบอยากย้อนเวลากลับ พอจบประโยค
ลูกแก้วใช้สายตาสื่อสารแทนคำพูดอ่านได้ว่า ‘อาสนใจด้วยหรือ’ พลอยทำให้คนที่เหลือเฉยกกาแฟขึ้นจิบหาเรื่องทานขนมว่าง
ที่เสริฟแก้เก้อให้กับเจ้านาย จะมีก็แต่ผู้ที่ถูกดึงให้เป็นประเด็นคนเดียวในที่นี้ ที่มองลูกแก้วเพื่อรอฟังคำตอบโดยพยายามมองข้าม
ท่าทางมึนตึงของอาหลานอย่างคนเจนสังเวียน
“ผมอยากฝึกทักษะป้องกันตัว จำเป็นต้องรบกวนคุณอาคม” คำตอบหลุดจากปากโดยคนพูดสบตากับอาคมแทน
การตอบคำถามมังกรโดยตรง แม้คำตอบจะทำให้มังกรครุ่นคิดไปเป็นครู่ แต่ก็ได้ยินคำอนุญาตด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งกลับมา
“ดีเหมือนกันเราจะได้ดูแลตัวเองได้ พยัคฆ์ไปกันเถอะ” พูดทิ้งท้ายก่อนลุกออกไป พยัคฆ์กับคงคาสบตากันชั่วครู่
ค่อยลุกตามไปติดๆ เหลืออาวุโสหนึ่งเดียวกับหนุ่มร่างยักษ์หน้าหล่ออยู่กันเพียงลำพัง
“บางครั้งคุณก็ทำให้ผมแปลกใจ” อาคมเปรยขึ้นมาลอยๆ
“ผมมักทำให้ใครต่อใครแปลกใจเสมอ” ลูกแก้วตอบโดยไม่ขยายความใดๆอีก
“ผมไม่รู้ระหว่างพวกคุณมันเกิดอะไรขึ้น เรื่องส่วนตัวผมจะไม่ถาม ขอข้อเดียวหลังจากนี้ฝากดูแลคุณมังกรด้วย”
อาคมสีหน้านิ่งๆ โดยไม่พูดอะไรมากเช่นกัน
“เรื่องนั้นผมรับปาก ต่อให้ไม่ขอผมก็ยินดีทำด้วยความเต็มใจ” ลูกแก้วบอกไปด้วยแววตาหนักแน่น ทำให้อาคม
พยักหน้าช้าๆกับสิ่งที่ได้รับคำยืนยันกลับมา ก่อนทิ้งทวนสั้นๆเพียงประโยคเดียวว่า
“ผมเชื่อว่าคุณเป็นคนรักษาคำพูด” บทสนทนาในเช้านี้ของบุรุษต่างวัยจบลง พร้อมกับความเข้าใจของทุกคนว่า
นับแต่นี้ลูกแก้วจะฝึกฝนทักษะการป้องกันตัวกับอาคม โดยงดการไปทำงานเป็นเลขาของมังกรไว้ชั่วคราว ซึ่งคุณอาสุดหล่อไม่มี
ข้อคัดค้านพร้อมกับอนุญาตตามที่หลานสุดหล่อร้องขอ ดีเสียอีกจะได้ให้เวลาตัวเองมากขึ้น ตอนนี้ยอมรับเขายังไม่พร้อมที่จะเผชิญ
หน้าลูกแก้ว ขอเวลาเตรียมใจอีกสักระยะ...?
มาต่อให้แล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่ติดตามต่อเนื่อง
รักคนอ่านที่คิดถึงเสมอ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะคะ
Luk
ปล. ทำสารบัญไม่เป็น
หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม (อ่าน 589736 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก