- 2 - “ทำอะไรหนะลูกแก้ว” จะว่าผมปัญญาอ่อนก็ไม่ผิด รู้อยู่ว่าจูบถึงจะไม่ได้สอดลิ้นก็เถอะ แต่การกระทำที่
ไอ้หลานตัวแสบมันทำคือจูบชัดๆ ตอนนี้นึกอะไรไม่ทัน แก้สถานการณ์ด้วยคำถามโง่ๆไปก่อน
“จูบไงครับ” ว่าแล้วเชียวมันต้องตอบแบบนี้ มีทำตาซึ้งให้ผมอีก ถ้าเป็นสาวๆคงละลายไปแล้ว แต่ไม่ใช่ผม
นอกจากจะไม่ละลายพานจะรู้สึกหงุดหงิดเสียด้วยซ้ำ
“ทีหลังห้ามทำแบบนี้อีก” น้ำเสียงห้วนดุซึ่งผมเจตนาใส่ลงในคำพูด ทำเอาไอ้หลานตัวแสบหน้าเสียไปเหมือนกัน
“ทำไมครับ ผมทำไปตามความรู้สึก ก็ผมอยากจูบอานี่” เฮ้อ! เชื่อเค้าเลย มีทำตาวิ้งค์ๆ อีกต่างหาก ให้ตาย
เหอะรับมือกับเด็กโข่งที่โตแต่ตัวแต่นิสัยไม่โตตามวัยไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับผม
“ขอถามหน่อย เราแคร์ความรู้สึกอาหรือเปล่า?” คงต้องค่อยสอนแล้วละครับ
“แคร์สิครับทำไมจะไม่แคร์ ถ้าผมไม่แคร์ละก็ผมคงลักหลับอาเสร็จผมไปแล้ว” ผมอึ้งตาค้างไปอีกรอบ
เมื่อเจอคำย้อนซื่อๆไม่มีอ้อมค้อมของไอ้หลานร่างยักษ์ที่จ้องผมไม่วางตา
“แฮ่ม! ลูกแก้วฟังอานะ ไม่ว่าเราจะรู้สึกกับอาแบบไหน แต่อาไม่ได้มีรสนิยมแบบนี้ เพราะฉะนั้นขอร้องอย่าทำ
แบบนี้อีก เข้าใจไหม?” ผมพูดจบ ไอ้ตัวดีส่ายหน้าทันที ก่อนสวนคำพูดผมมาว่า
“ไม่เข้าใจครับ ไหนเราตกลงกันแล้วนี่นาอาจะให้ผมพิสูจน์ตัวเองสามเดือน ถ้าหากอาไม่รู้สึกอะไรด้วยผมจะยอม
รับสภาพ แล้วนี่ยังไม่ทันไรเลยอาก็กีดกันผมซะแล้ว แบบนี้มันก็ไม่เป็นไปตามข้อตกลงสิครับ” อะไรกันไอ้หลานตัวแสบนี้เกิด
นึกบ้าไรโมเมเอาเรื่องนี้ขึ้นมาอ้างเนี่ยะ
“ใช่อารับปากเรา แต่ไม่ได้หมายความว่าให้สิทธิ์เราทำพฤติกรรมแบบนี้ได้ตามใจชอบนี่?” เสียงแข็งเลยคราวนี้
“ทำไมจะไม่ได้มันอยู่ในข้อตกลงนี่ครับ ผมขอร้องเรื่องการใกล้ชิดของเราแล้วอาก็ตกลงแล้วด้วย นี่เป็นการแสดง
ความรักที่ผมรู้สึกกับอา ทำไมถึงไม่ได้ถ้าหากผมไม่สามารถสัมผัสอา มันก็ไม่มีอะไรที่จะพิสูจน์นะสิครับว่าอาจะรู้สึกกับผมหรือ
ไม่ แค่คุยกันปกติก็คงไม่สามารถทำให้อาชอบผมได้หรอกจริงไหม?” อรึ้ย! ให้ตายสงสัยผมจะตกหลุมพรางของไอ้เด็กหน้าซื่อ
ตาใสเข้าไปเต็มๆแล้วละงานนี้ ใครจะคิดว่าการใกล้ชิดของมันจะตีความเป็นแบบนี้
“นั่นไม่ใช่ความหมายที่อารับปาก อายอมให้เราใกล้ชิดคือดูแลปรนนิบัติข้างกายได้ แต่ไม่ได้หมายถึงสามารถ
ทำกับร่างกายอาเหมือนที่เราแสดงออกเมื่อตะกี้ เข้าใจไหม?” ผมยังยืนกราน กลายเป็นว่าต้องมายืนเถียงกับเด็กโข่งอายุ 22 ปี
อย่างเอาเป็นเอาตายไปแล้ว ชีวิตของประธานวิริยะทรัพย์
“ไม่เข้าใจผมจะเข้าใจได้ยังไง ในเมื่อผมก็บอกอาไปแล้วนี่ว่า สิ่งที่ผมทำคือส่วนหนึ่งในข้อตกลงของเรา
หากไม่มีสิทธิ์แสดงความรักทางการสัมผัสมันก็ไม่สามารถทำให้อารู้สึกรักผมได้สิจริงไหม ดังนั้นเรื่องนี้อาลืมไปได้เลยถือว่าอา
ไม่ได้ให้คำจำกัดความไว้ตั้งแต่ที่แรก เพราะฉะนั้นผมไม่ผิดอาจะมาห้ามผมก็เท่ากับปิดโอกาสผมอยู่ดี โธ่!คนอะไรพูดแล้วคิด
เบี้ยวกันซึ่งหน้า” แหนะ! ฟังมันพูด ให้ตายผมถูกไอ้หลานหน้าซื่อนี่เล่นงานซะงั้น
“ถือว่าอาพลาดเอง แต่เราคงต้องคุยกันใหม่ไม่ได้หมายความว่าการที่ให้ใกล้ชิดเหมารวมไปถึงทำอะไรที่เลย
เถิดไปมากกว่านี้ใช่ไหม?” ผมถามกันพลาดเลยทีนี้ เอากับมันไม่ได้เสียแล้ว ขืนไม่ขอความชัดเจนวันดีคืนนี้นึกเพี้ยนขึ้นมาจับ
ผมกดยุ่งตายชัก ถึงผมจะมั่นใจว่าสามารถจัดการเจ้าตัวให้อยู่หมัดก็เถอะ แต่ยังไงก็เป็นหลานคุยกันไว้ก่อนจะดีกว่า
“นั่นขึ้นอยู่กับว่าอายินยอมผมหรือเปล่า ผมสัญญาจะไม่ใช้กำลังทำเรื่องงี่เง่าเด็ดขาด ถ้าหากมันจะเกิดขึ้นต้อง
เป็นการยินยอมพร้อมใจของทั้งสองฝ่ายตกลงไหม? เดี๋ยว!ไม่รวมเรื่องจูบนะ ถ้าอามั่นใจตัวเองจะกลัวอะไรกับจูบอนุบาลของผม
เล่าครับหึหึ!” โอย! ผมคงต้องวิเคราะห์ไอ้หลานตัวแสบเสียใหม่ มันคงไม่ได้แกล้งซื่อหรอกนะ ให้ตายเหอะ
“ตกลง ถ้าคิดว่าแค่จูบไม่ได้เรื่องแล้วจะสามารถทำให้อาเปลี่ยนความรู้สึกคิดกับหลานในไส้ได้แล้วละก็ เรามา
ลองดูกัน” พอผมพูดจบตาคมเข้มไหวระริกออกอาการชัดเจน น่าโดนถีบสักทีให้ตายสิ
“งั้นขอลองใหม่นะครับ” เวร! ทำไมมันถึงขอจูบได้อย่างหน้าด้านๆแบบนี้เล่าเนี่ยะ
“ลูกแก้วจะมากไปไหม มันใช่เวลาที่เรามาขอจูบกันเหมือนขอขนมทานเล่นนะ?” ผมจ้องเจ้าตัวไม่วางตา
ให้รู้ว่าผมจริงจังกับคำพูดมากแค่ไหน
“ผมก็ไม่ได้หมายความอย่างนั้นซะหน่อย ไหนอาบอกเองว่าจูบผมคงไม่ทำให้อาเปลี่ยนความตั้งใจได้ ก็ลองให้
ผมจูบใหม่สิ เพื่อเป็นการยืนยันยังไงเล่า ขอไม่ใช่แบบเมื่อกี้นะแบบจูบจริงๆอ่ะได้ป่ะ?” สงสัยถ้าไม่เขี่ยผงที่บังตาจนหน้ามืดตา
มัวให้ไอ้หลานตัวแสบละก็ คงไม่ตาสว่าง
“หึ..ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดู” มาจัดมา ดูสิว่าเด็กหนุ่มวัย 22 ปีจะสามารถทำให้ผมเคลิ้มไปกับจูบของเจ้าตัวได้
ก็เอาสิ พอผมพูดจบสายตาคมเข้มซึ่งไหวระริก เปลี่ยนโหมดเป็นนิ่งสงบจ้องเข้ามาในตาผมวาววับ พร้อมกับริมฝีปากได้รูปของ
เจ้าตัวก็เอียงมุมก้มต่ำลงหาผมช้าๆ ผมเองก็จ้องตอบเจ้าเด็กบ้านี่ไม่มีหลบ อยากรู้เหมือนกันอะไรทำให้เจ้าตัวมั่นใจว่าจะจูบให้
ผมรู้สึกร่วมได้ ถึงผมจะไม่รังเกียจยอมให้จูบแต่ไม่ได้แปลว่าจะชอบจูบกับผู้ชายเสียหน่อย
และแล้วปากนุ่มก็ประกบแนบสนิทกับปากผม ก่อนจะค่อยขบเม้มริมฝีปากล่างผมอย่างหยอกเหย้า ซึ่งผมยังคง
ปิดปากสนิทไม่ยอมให้ลิ้นชื้นที่ค่อยไล่เลียสลับแยงตามซอกฟันของผมรุกล้ำเข้าในโพรงปากได้ เหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่าผมคงไม่
ยอมเปิดปากให้แน่ จู่ๆมือหนาก็วางมาบนหัวไหล่ด้านที่เจ็บทำเอาสะดุ้งจนเผลอเปิดปากออก กลายเป็น
โอกาสให้ลิ้นร้อนลุกล้ำเข้ามาในปากผมทันที
“อุก..อือ..อืมมม!” เหมือนโดนตีหัวด้วยกระบองไฟฟ้าเลยครับ เมื่อถูกลิ้นของลูกแก้วเกี่ยว
กระหวัดรัดลิ้นผมไปมาก่อนจะดูดกลืนไล่ต้อนอย่างเมามัน งานนี้หายใจไม่ทันแล้วไอ้เด็กนี่เชี่ยวมาก
ผมถูกจูบจนเผลอตอบโต้รุกไล่ลิ้นของเจ้าตัวที่เกี่ยวพันลิ้นผมเพื่อผลักให้ออกไปจากโพรงปากผมให้ได้
กลายเป็นสร้างความพึงพอใจจนไอ้ตัวแสบครางออกมาซะงั้น
“อืมมม...อือออ” เผลอจูบกับหลานตัวเองซะนี่ เล่นเอามึนรสจูบไปเหมือนกัน ก่อนที่ไอ้เด็กร่างยักษ์
จะยอมผละออกปล่อยให้ผมเป็นอิสระ เหมือนหน้าจะระเบิดให้ตายทำไมเด็กหนุ่มอายุ 22 ถึงจูบได้เก่งขนาดนี้ นึกถึงผมในวัย
นั้นยังไม่คล่องเท่ามันในตอนนี้เลยเหอะ
“หึ! ชอบจังสีหน้าอา” กรรม! นี่ผมเป็นรองหลานตัวเองขนาดนี้เลยเหรอ
“พอเหอะ เลิกหมกมุ่นเสียที สิ่งที่ดีที่สุดเราควรสนใจหาความรู้ติดตัวต่างหาก ทักษะการป้องกันตัวนะ
ฝึกเอาไว้บ้าง ยังไงอาจะให้คุณอาคมเป็นครูฝึกให้เรา เริ่มตั้งแต่วันนี้เลย” ผมตัดบทเปลี่ยนเรื่อง ไม่งั้นไอ้ตัวแสบคง
เอาแต่จ้องริมฝีปากผมไม่วางตา
“อ่ะ..ผมไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า?” ทีเรื่องที่ผู้ชายเค้าชื่นชอบกันกับไม่มั่นใจซะงั้น ดูเอาเถอะ
“ตัวก็ออกจะโตทำเป็นใจปลาซิวไปได้ อย่าลืมว่าทำงานข้างกายอาเจอแต่คนไม่ประสงค์ดี หากเราไม่มี
ทักษะเหล่านี้จะเอาตัวรอดลำบากรู้ไหมหืม?” ผมบอกเหตุผลไป หาประเด็นหนีให้พ้นเรื่องใกล้ตัวเป็นดีที่สุด
“ก็ได้ ผมยอมเรียนแต่จะทำได้ดีแค่ไหนไม่รับปากนะ อาต้องคอยเป็นกำลังใจให้ผมด้วย” แหนะ มีต่อรอง
อีกนิสัยเด็กชะมัด
“อืม..งั้นบ่ายนี้เริ่มเลยแล้วกัน อาจะไปดูเราซ้อมด้วย” ผมตัดบท พูดจบเจ้าตัวฉีกยิ้มกว้างส่งมาให้ผมได้อย่าง
หน้าเป็น ทำไมผมถึงได้ร้อนหน้าไม่หาย เอาเถอะอย่างน้อยก็ยังดีที่หันเหเบี่ยงความสนใจไปจากเรื่องที่เพิ่งโดนจูบดูดวิญญาณ
ได้สำเร็จ คงต้องระวังให้มากกว่าเดิมแล้วหละ ไอ้หลานบ้านี่ดันเก่งเรื่องอย่างนี้..เฮ้อ!
มาต่อให้แล้วนะคะ เจอกันอีกครั้งวันอังคารที่ 7/3/55
ขอบคุณที่ตามติดกันตลอด รักคนอ่านทุกคนค่ะ
Luk.
ปล.นิยายของลักษ์ทุกชุดที่จัดทำรวมเล่ม ไม่มีรีปริ้นนะคะ จัดพิมพ์ตามจำนวนคนโอนค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
