- 2 - “คุณเป็นใคร?” นั่นสินะ เมื่อคืนสติเจ้าหมอนี่เลือนรางเต็มทีคงจำตนไม่ได้ มังกรจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียง
ทุ้มนุ่มแต่เรียบนิ่ง แฝงแววมีอำนาจไปในตัว
“ผมชื่อมังกร เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้” พอได้ยินการแนะนำตัวจากมังกร ไอ้หนุ่มร่างยักษ์ก็รีบฟ้องเจ้าตัวทันที
“คุณมาก็ดีแล้ว สร้อยกับจี้ผมถูกขโมยไป ไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นอะไรกับคุณ ผมคิดว่าเค้าเอาของผมไปแน่นอน”
หนุ่มนิรนามหันหน้ามารายงานมังกรอย่างต้องการความช่วยเหลือ
“ถ้าคุณหมายถึงสร้อยเส้นนี้ละก็ผมเป็นคนเก็บไว้เอง” พูดพร้อมกับล้วงเอาสร้อยออกมาโชว์ให้คนขี้โวยวายดูไปด้วย
“อ้าว!เป็นคุณเองหรือที่ขโมยสร้อยผมไป เอาคืนผมมาซะดีดี”ตอนนี้กลับเป็นมังกรที่ตกเป็นผู้ต้องหาไปเรียบร้อยแล้ว
“ผมไม่ได้ขโมย ยอมรับว่าเป็นคนเอามา แต่ก่อนที่จะคืนให้ผมว่าเราคงต้องคุยกันหน่อยแล้วล่ะ นั่งลงก่อนสิ” มังกร
ยังคงใช้น้ำเสียงทุ้มนุ่ม สร้างความเป็นมิตรเพื่อที่จะได้สอบถามในสิ่งที่ตนต้องการรู้จากหนุ่มร่างยักษ์ตรงหน้าพร้อมกับเดินนำไป
นั่งตรงชุดรับรองก่อนเพื่อน
“คุยเรื่องอะไร?” หลังจากที่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว ไม่ยอมเสียเวลาหนุ่มนิรนามเปิดประเด็นทันที
“จะไม่แนะนำตัวคุณสักหน่อยเหรอ ทั้งที่ผมเพิ่งแนะนำตัวไป ส่วนคนที่คุณกำลังโวยวายว่าเค้าเป็นขโมยนั้น
คือคนสนิทของผมเองชื่อพยัคฆ์” มังกรถือโอกาสแนะนำพยัคฆ์ไปด้วย ซึ่งคนถูกแนะนำก็ยังคงหน้านิ่งจ้องหน้าหล่ออย่าง
ร้ายกาจของไอ้หนุ่มนิรนามที่นั่งฝั่งตรงข้ามตาไม่กะพริบ โดยไม่มีการพูดอะไรออกมาแม้แต่น้อย ในขณะที่หนุ่มนิรนามแค่
ชำเลืองมองหน้าพยัคฆ์ก่อนจะยักคิ้วให้นิดเดียวอย่างกวนๆ แล้วหันไปหามังกรต่อ พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“ผมชื่อ ‘ลูกแก้ว’ ถึงตาคุณบอกเหตุผลผมมาได้แล้วว่าทำไมถึงถอดสร้อยผมไปโดยที่ไม่ขออนุญาต” ยังไง
สร้อยพร้อมจี้เส้นนี้ก็ยังเป็นสิ่งที่หนุ่มนิรนามให้ความสนใจไม่เลิก นั่นแสดงว่ามังกรเริ่มมีความหวังขึ้นแล้ว อย่างน้อยพี่หงส์ต้องมี
ความสัมพันธ์กับหนุ่มคนนี้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“คุณบอกผมมาก่อนว่าคุณได้สร้อยและจี้นี้มายังไง?” นอกจากจะไม่ตอบคำถามแล้ว มังกรยังกลับเป็นฝ่ายซัก
ฟอกโจทย์อีก ทำเอาหนุ่มหล่อร่างใหญ่เริ่มชักสีหน้าไม่พอใจโดยไม่ปิดบังอาการ ทั้งที่ใบหน้ายังมีรอยช้ำให้เห็นอยู่ก็เถอะ หาได้
ลดทอนความหล่ออย่างเหลือร้ายของเจ้าตัวลงแม้แต่น้อย ถึงมังกรเองที่ใครๆต่างชมเป็นประจำว่าหน้าตาหล่อเหลาไร้ที่ติ
ยังอดยอมรับเครื่องหน้าของชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้
“จำเป็นที่ผมต้องบอกคุณ ไหนลองบอกเหตุผลดีดีมาให้ฟังสักข้อสิว่าทำไมผมต้องบอกคุณด้วย ในเมื่อ
สร้อยเส้นนั้นมันเป็นของผม” หนุ่มรูปหล่อที่แนะนำตัวว่าชื่อลูกแก้ว กลับพูดจากวนจนพยัคฆ์ที่นั่งฟังอยู่เริ่มคิ้วขมวดเพราะชักทน
มองท่าทางยียวนกวนบาทาของไอ้หนุ่มคนนี้ไม่ไหว
“งั้นคุณดูนี่ก่อน” พูดจบ มังกรก็ล้วงคอเสื้อดึงเอาสร้อยพร้อมจี้ที่ห้อยคอตนขึ้นมาโชว์ให้ลูกแก้วดู พอเจ้าตัว
เห็นก็เบิ่งตาโตอย่างอึ้งๆ ก่อนจะถามกลับมาเร็วจี๋ว่า
“ทำไมคุณมีสร้อยกับจี้เหมือนของผมเดี๊ยะเลยเล่า?” คำถามเร่งรีบอย่างร้อนรนปนแปลกใจ จนไม่เก็บ
อาการแม้แต่น้อยของหนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้า ทำให้มังกรอดพิจารณาไม่ได้ว่าไอ้หนุ่มคนนี้นิสัยเหมือนเด็กชะมัด
หรืออายุมันยังเด็กโตแต่ตัว
“ก็เพราะสร้อยกับจี้แบบนี้มันทำขึ้นมาคู่กันตั้งแต่แรก โดยเส้นหนึ่งเป็นของผม และอีกเส้นเป็นของพี่สาวผม
ชื่อหงส์ฟ้าเพียงแต่ตอนนี้มันกลับอยู่ที่คุณ ผมจึงต้องการฟังความจริงทั้งหมดว่าคุณได้มันมาอย่างไร?” มังกรพูดจบ ไอ้หนุ่ม
หน้าหล่อยิ่งตาโตยังกะไข่ห่าน ก่อนจะละล่ำละลักถามกลับมาว่า
“หนะ..ไหนว่าไงนะ คุณบอกว่าเจ้าของสร้อยอีกเส้นเป็นของพี่สาวคุณอย่างนั้นใช่ไหม?” ท่าทางที่ออกอาการ
ตื่นเต้นจนเห็นได้ชัดของหนุ่มลูกแก้ว ทำเอามังกรเริ่มมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าเจ้าหนุ่มลูกแก้วคนนี้ต้องรู้จักกับพี่สาวตนแน่นอน
“ใช่!ผมบอกว่าพี่สาวชื่อหงส์ฟ้าเป็นเจ้าของสร้อยอีกเส้น ซึ่งตอนนี้มันมาอยู่กับคุณ ถึงเวลาที่คุณจะบอกผมได้
แล้วว่าคุณได้มันมายังไง ขอแบบละเอียดนะ” มังกรยังคงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม
“เธอเป็นแม่ผมเอง” คำตอบที่ออกจากปากของหนุ่มตรงหน้า ทำเอามังกรและพยัคฆ์กลับเป็นฝ่ายอึ้งตาค้างไป
แล้วเหมือนกัน มังกรถึงกับต้องถามย้ำให้แน่ใจ
“คุณคือลูกของพี่หงส์ฟ้า?”
“ใช่ผมเป็นลูกแม่” เมื่อได้รับคำยืนยันจากเจ้าตัวเสียหนักแน่น มังกรจำต้องซักถึงความเป็นมาแล้วว่าอะไร
เป็นยังไง ก่อนที่หนุ่มหล่อร่างใหญ่จะเล่าให้ฟังว่า
“แม่ผมหนีไปอยู่กับพ่อ โดยที่แม่เล่าให้ฟังว่า เมื่อยี่สิบสองปีก่อน พ่อถูกส่งให้มาฆ่าคุณตา แต่แม่ไปเจอเข้า
เสียก่อนทั้งสองจึงได้ต่อสู้กัน แม่รู้ว่าสู้พ่อไม่ได้เพราะฝีมือของพ่อเกินกว่าที่แม่จะรับมือไหว จึงยื่นข้อเสนอและอ้อนวอนพ่อ
ไปว่า ให้ละเว้นคุณตาโดยแม่จะยอมเป็นทาสรับใช้ของพ่อไปตลอดชีวิต พ่อผมตกหลุมรักแม่ตั้งแต่แรก บวกกับความใจเด็ดของ
แม่ที่ไม่กลัวตายยอมเอาชีวิตเข้าเสี่ยงสู้กับพ่อทั้งที่รู้ว่าสู้ไม่ได้ พ่อจึงรับข้อเสนอของแม่ ปัญหามันอยู่ที่ว่าเมื่อพ่อละเว้นไม่ทำ
ตามกฎขององค์กรจะกลายเป็นคนทรยศและถูกตามฆ่าแทน พ่อจึงตัดสินใจพาแม่หนีไปอยู่ด้วยกันบนดอย อาศัยในหมู่บ้านเล็กๆ
ของชาวเขาเผ่าเหย้า ซึ่งพ่อสนิทกับผู้นำเผ่าเป็นอย่างดี จนกระทั่งแม่ตั้งท้องผม
ขณะนั้นพ่อต้องคอยลงมาคุ้มครองตาเพราะทางองค์กรไม่ยอมละเว้นท่าน ยังคงจัดส่งนักฆ่ามาสังหารตา
ไม่หยุด แต่ก็ถูกพ่อขัดขวางทุกครั้ง ในขณะที่แม่ก็เก็บตัวเลี้ยงดูผมไปด้วย โดยแม่ปิดบังชื่อจริงใช้ชีวิตเยี่ยงชาวเผ่าเหย้าทั่วไป
เราสามคนพ่อแม่ลูกอยู่กันอย่างมีความสุข วันหนึ่งขณะที่พ่อไปคุ้มกันตา ผมกับแม่ต่างสวดมนต์ขอให้คุณตาปลอดภัย แม่ไม่เคย
บอกว่าตาชื่ออะไรและผมมีญาติเป็นใครบ้าง
พ่อเองก็ไม่เคยบอกเช่นกัน จนกระทั่งผมอายุได้สิบหกหมู่บ้านเผ่าเหย้าถูกคนกลุ่มหนึ่งบุกขึ้นทำลายล้าง
ชาวเผ่าต่างบาดเจ็บล้มตายแทบไม่เหลือ ผมกลับมาจากโรงเรียนก็เห็นแต่สภาพหมู่บ้านถูกไฟไหม้ แม้แต่แม่ก็ไม่รู้ไปไหน
ซึ่งตอนนั้นพ่อไปคุ้มครองตาเพราะได้ข่าวว่าตาจะถูกลอบสังหาร จวบกับจังหวะผมไปเรียนจึงไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แต่รู้จาก
คนที่รอดชีวิตหนีเข้าไปหลบในป่า เค้าบอกผมว่าแม่ฝากสิ่งนี้มาให้นั่นคือสร้อยที่คุณถอดเอาของผมไป จนถึงบัดนี้ผมไม่รู้ว่าแม่
กับพ่อเป็นตายร้ายดียังไง เพราะผมไม่เจอพวกท่านอีกเลยหกปีแล้ว”
พอลูกแก้วเล่าจบ มังกรกำหมัดแน่นความหวังที่จะได้เจอพี่สาวกลับว่างเปล่าอีกครั้ง แต่ก็ฉุกคิดได้ว่า
ชายนิรนามชุดดำที่ช่วยตนไว้คืนที่ผ่านมา คงเป็นพ่อของเจ้าหนุ่มตรงหน้าที่มีศักดิ์เป็นหลานตนแล้วสินะ
“พ่อเธอชื่ออะไร บอกอาได้ไหม?” สรรพนามแทนตัวเริ่มเปลี่ยนไปทันที หลังรู้ความจริงว่าเจ้าหนุ่มที่ตน
ช่วยเอาไว้เป็นหลานแท้ๆของตัวเอง
“พ่อผมชื่อ ‘รามูน’ “ เมื่อได้รับคำยืนยันเรื่องชื่อของพี่เขยจากปากของลูกแก้ว ทำให้มังกรมีความหวังขึ้น
มาทันตา หากรามูนยังมีชีวิตอยู่แสดงว่าพี่หงส์ฟ้าก็ต้องมีชีวิตอยู่เช่นกัน เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งสองคนถึงไม่ติดต่อตน
ทำไมต้องทำตัวลึกลับเป็นบุคคลสูญหายเช่นนี้ด้วย
“เอาล่ะ อาพอเข้าใจแล้วที่นี้บอกได้ไหม ทำไมเราถึงไปนอนอยู่ริมทางโดนใครรุมทำร้ายมาหรือ?” มังกร
วกกลับมาถามถึงสาเหตุที่ตนไปพบกับลูกแก้วเข้าโดยบังเอิญ
“ผมทำงานที่บาร์แถวชลบุรี หลังจากบ้านแตกผมก็ร่อนเร่ทำงานไปทั่วล่าสุดก็ทำที่บาร์ คืนนั้นโชคร้ายผม
เจอพวกอันธพาลกำลังฉุดฝรั่งผู้หญิงเลยเข้าไปช่วย แต่สู้พวกมันไม่ไหวก็เลยโดนซ้อมจนน่วม แล้วมันก็ลากผมใส่รถเอามาทิ้งไว้
ข้างทางอย่างที่คุณอาไปเจอนั่นแหละ” ลูกแก้วเล่าถึงสาเหตุที่ได้รับบาดเจ็บและถูกพามาทิ้งให้มังกรฟัง พยัคฆ์ซึ่งนั่งฟังนิ่งไม่
แสดงความคิดเห็นใดๆ อดถามขึ้นบ้างไม่ได้ว่า
“ถามหน่อยเถอะ ทั้งพ่อทั้งแม่เราต่างก็รู้ทักษะการต่อสู้ แถมพ่อจัดเป็นมือระดับเทพเลยก็ว่าได้ เค้าไม่เคย
สอนอะไรให้เราบ้างเลยเหรอ?" เป็นครั้งแรกที่มังกรเห็นด้วยกับคำถามของพยัคฆ์
“ไม่เลยครับ แม่ไม่ต้องการให้ผมใช้ชีวิตเสี่ยง แม่พูดเสมออยากให้ผมมีชีวิตเหมือนคนทั่วไป ส่วนพ่อก็ไม่
เคยคิดจะสอนอะไรให้ผมเช่นกัน ท่านทั้งสองเห็นตรงกันว่าจะให้ผมเรียนสูงๆ จบออกมามีงานทำแต่งงานมีครอบครัวเหมือนคน
ปกติ ผมเลยไม่มีความรู้เรื่องนี้สักนิด” ลูกแก้วพูดจบ มังกรพอเข้าใจเหตุผลของหงส์ฟ้าว่าทำไมถึงคิดแบบนี้ นั่นก็เพราะชีวิต
ของตนกับหงส์ฟ้าถูกกำหนดมาตั้งแต่เด็ก ต้องเดินเข้าสู่เส้นทางของมาเฟียทำให้เสียโอกาสในการใช้ชีวิตเหมือนเด็กปกติทั่วไป
เพราะงั้นในส่วนนี้ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหงส์ฟ้าถึงต้องการให้ลูกแก้วลูกชายเพียงคนเดียวได้ใช้ชีวิตในส่วนที่พวกตนไม่มี
โอกาสมาก่อน
“อืมเอาล่ะต่อไปเราไม่ต้องไปไหนอีกแล้ว อยุ่กับอาที่นี่แหละ แล้วเรื่องเรียนเราเรียนจบอะไรมา?” มังกรถาม
ลูกแก้ว
“ผมจบ ปวส. หลังจากที่บ้านแตกผมก็ไม่ได้หยุดเรียน รับจ้างเค้าทำงานไปทั่วและก็เรียนไปด้วยจนจบ
ปวส. แต่ก็ไม่ได้เรียนต่ออีก” ลูกแก้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ แสดงว่าเด็กคนนี้รักเรียนแต่จังหวะชีวิตที่พลิกผันทำให้ไม่
สามารถไปถึงฝันได้
“แล้วเราต้องการเรียนต่อไหมอาจะจัดการให้ ตอนนี้เราอายุเท่าไหร่แล้วล่ะ?” มังกรถือโอกาสสอบถามข้อมูล
ส่วนตัวของหลานชายเล็กน้อย เพราะเท่าที่ฟังยังไม่แน่ใจว่าอายุที่ตนคำนวณจะถูกหรือเปล่า
“ตอนนี้ผมอายุ 22 แล้วครับ ขอพักเรื่องเรียนเอาไว้ก่อนดีกว่า ผมอยากทำงานกับอามังกรได้หรือเปล่า ผมจบ
ปวส.การบัญชี คิดว่าคงพอช่วยงานอาได้ อามังกรมีงานให้ผมทำไหมละ?” กลับเป็นลูกแก้วส่งสายตาปริบๆ อ้อนขอทำงานกับ
มังกรแทนซะงั้น
“งานนะไม่ยากหรอก แน่ใจว่าเราไม่อยากเรียนอาว่าเรียนให้จบ ป.ตรี ก่อนดีไหมค่อยคิดเรื่องทำงาน” มังกรยัง
คงไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ ที่ลูกแก้วคิดจะทำงานมากกว่าเรียน
“ไม่ดีกว่าครับตอนนี้ผมอยากทำงาน นะอานะให้ผมทำงานช่วยอานะครับ” พูดไม่พูดเปล่า มือหนาแข็งแรง
ถือโอกาสรวบจับมือของมังกรไปบีบเบาๆอ้อนขอเป็นเด็กๆ ช่างไม่สมกับตัวซึ่งโข่งยังกะยักษ์ ดูไม่เข้ากับอายุ 22
เลยแม้แต่น้อย มังกรซึ่งถูกจู่โจมกะทันหันกับรู้สึกพิลึกที่มีเด็กหนุ่มร่างยักษ์มาทำท่าทางอ้อนใส่ตน พานรู้สึกอิหลักอิเหลื่อ
บอกไม่ถูกจนต้องยอมรับปากออกไป
“อืมตกลงไว้เราดีขึ้นค่อยไปช่วยงานอาที่บริษัทฯ แต่ตอนนี้ต้องรักษาตัวให้หายก่อน ส่วนเรื่องอื่นค่อยว่าทีหลัง”
คำตอบของมังกร ทำเอารอยยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อของลูกแก้วทันตา แม้แต่มังกรกับพยัคฆ์เองยังอดนึกชมในใจไม่ได้
ไอ้เด็กตัวใหญ่ท่าทางไม่รู้จักโตคนนี้มันได้เชื้อหล่อมาจากใคร จะว่าไปพินิจพิจารณาดีๆ ขนตายาวเป็นแพรหนาของมันก็
เหมือนพี่หงส์ จมูกโด่งเป็นสันคมรับกับใบหน้าเข้มซึ่งมีไรหนวดที่ไม่ได้โกนจนขึ้นเขียวขับให้ใบหน้าหล่อคมเข้มเข้าไปใหญ่
ไม่นับดวงตาที่ฉายแววเหมือนกับชายชุดดำเมื่อคืนไม่มีผิด ปากหนาได้รูปสวยผิวสีแทนไม่ออกขาวตัดกันเหลือเกินกับผิวของ
มังกรซึ่งขาวจัดเพราะมีเชื่อจีนของพ่อเป็นทุนเดิม จะว่าไปลูกแก้วกลับได้แม่มาเพียงเล็กน้อย ที่เหลือน่าจะเป็นทางพ่อเสีย
มากกว่า เพราะความคมเข้มหล่ออย่างร้ายกาจนี่คงจะได้มาจาก ‘รามูน’ ผู้ซึ่งได้ฉายาว่านักฆ่าเทพพระกาฬ
ไม่คิดไม่ฝันเพียงคืนเดียว ได้เจอทั้งพี่เขยที่ไม่เคยพบหน้าและหลานชายซึ่งโตเป็นหนุ่มห่างจากตน 12 ปี
แต่อย่างน้อยมังกรก็รู้สึกเต็มตื้นอยู่ในอกที่ได้มีโอกาสดูแลลูกของพี่หงส์ฟ้า ตอบแทนพี่สาวที่เคยดูแลตนมา
“ต่อไปนี้เรียกอานะ ส่วนอาจะเรียกเราลูกแก้ว แล้วเรามีชื่อจริงหรือเปล่า นามสกุลล่ะใช้ของใคร?” คำถาม
ของมังกร ดึงความสนใจของพยัคฆ์ด้วยเช่นกัน
“มีครับชื่อจริงผมก็ชื่อ ลูกแก้ว ส่วนนามสกุลผมใช้ ขจัดภัย เป็นนามสกุลของพ่อครับ” คำตอบของลูกแก้วทำ
ให้มังกรย่นหัวคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะถามกลับไปว่า
“ทำไมชื่อจริงกับชื่อเล่นใช้ชื่อเดียวกันเลยล่ะใครตั้งชื่อนี้ให้เหรอ?”มังกรพูดจบ ลูกแก้วชิงตอบทันที
“แม่ตั้งให้ครับ ความจริงแม่จะให้ชื่อว่า ‘ลูกแก้วมังกร’ แต่พ่อบอกว่ามันยาวไป เลยเหลือแค่ลูกแก้ว”
พอลูกแก้วบอกมา ยิ่งชวนให้สงสัยหนักเข้าไปใหญ่ จนมังกรอดถามต่ออีกไม่ได้
“หืมทำไมถึงเป็นลูกแก้วมังกร พอจะบอกได้ไหมว่าแม่คิดยังไงถึงตั้งชื่อนี้?” มังกรถามจบ ลูกแก้วก็ยิ้มร่าอย่าง
อารมณ์ดี แล้วตอบมาด้วยใบหน้าขึ้นสีเรื่อ แต่เห็นได้ชัดทั้งที่ผิวคนพูดก็ไม่ได้ขาวกลับชวนน่ามองไปอีกแบบ ดูมีเสน่ห์ไม่น้อย
เลยทีเดียว
“แม่บอกว่าความหมายตรงตัวเลย ลูกแก้วมังกรแปลว่าลูกแก้วเกิดมาเพื่อมังกร และมังกรก็คือคนที่ได้
ครอบครองลูกแก้ว” ท้ายประโยคเสียงเบาหวิว แถมคนพูดยังอายม้วนก้มหน้าจนค้างแทบชิดอกเข้าไปแล้ว ทำเอาคนฟังถึงกับ
สำลักน้ำลายไปทันที
“แค่กๆๆ!” มังกรบอกความรู้สึกไม่ถูกเมื่อได้ฟังคำพูดนี้จากปากหลานชายตัวโตยังกับยักษ์ นี่พี่หงส์คิดอะไรถึงได้
ให้ความหมายกับลูกชายตัวเองแบบนี้พิลึกคนแล้วพี่เรา
ในขณะที่พยัคฆ์ถึงกับหน้าแดงอย่างไม่มีสาเหตุ เมื่อนั่งฟังลูกแก้วพูดจบ เอ่อสิความหมายมันช่างพิลึกจริงๆ
“เออ!เอาเป็นว่าเดี๋ยวอาจะสั่งให้เค้าจัดห้องให้เราใหม่ ย้ายขึ้นไปนอนชั้นบนห้องติดกับอานั่นแหละ เป็นห้องเก่า
ของแม่เราซึ่งไม่เคยเปิดให้ใครใช้มาก่อน นับตั้งแต่แม่เราหายไปจากบ้าน แล้วเราทานข้าวหรือยัง?” มังกรตัดบท เปลี่ยนหัวข้อ
สนทนาขึ้นมาดื้อๆ ก่อนลูกแก้วจะยอมเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้ามังกร ในขณะที่อาการเขินยังไม่หายไปจากหนุ่มหน้าหล่อเลย
แม้แต่น้อย ก่อนจะตอบกลับมาเสียงเบาว่า
“ยังครับ ผมกำลังหิวอยู่พอดี” มีทำตาวิ้งค์ๆ ให้มังกรอีก กลับเป็นมังกรเสียเองงงกับท่าทางประหลาดของ
หลานชายหมาดๆ เมื่อเจอสายตาคมวาวของหลานตัวโข่งมองแบบนี้ เลยรีบลุกขึ้นแล้วตอบไปว่า
“งั้นเดี๋ยวไปทานพร้อมอาเลยสิ ยังไม่ได้ทานเหมือนกัน อ่ะอาคืนจี้ลูกแก้วให้เราตามสัญญา” พูดจบตัดบท
ลุกเดินออกไปดื้อๆเฉยเลย ทำเอาพยัคฆ์ต้องรีบลุกตามออกไปทันที ในขณะที่ลูกแก้วยังคงนั่งอมยิ้มแก้มตุ่ยมองตามแผ่นหลัง
ของผู้เป็นอาไปอย่างขำๆ ก่อนจะหยิบเอาสร้อยที่มีจี้ลูกแก้วกลมเกลี้ยงภายในมีมังกรตัวน้อยตาสีแดงก่ำ คามลูกแก้วสีขาวนวล
ที่ส่องแสงเจ็ดสีเพราะเป็นโอปอ ในขณะที่เกร็ดก็ส่องประกายระยิบระยับเพราะฝังจากเพชร แลดูสวยงามไร้ที่ติเป็นงานที่ต้องใช้
ความสามารถมากที่จะทำลูกแก้วลูกนี้ขึ้นมาได้
“น่ารักจริงเว้ย!” ลูกแก้วนั่งอมยิ้ม ในขณะที่สายตาจ้องมองมังกรที่ถูกขังอยู่ในลูกแก้ว ทั้งที่ปากมังกรก็
คาบลูกแก้วอีกลูก ก่อนจะตัดสินใจห้อยสร้อยลงที่คอไว้ดังเดิม และลุกออกจากห้องตามไปร่วมทานข้าวกับมังกรด้วยใบหน้า
ระรื่นจนเก็บอาการไม่อยู่..?
มาลงต่อให้เลยนะคะ เจอกันอีกทีวันอังคารนะคะ ที่ 21
ตอนที่สามจะตามมาค่ะ รักคนอ่านทุกคน และขอบคุณกับทุกกำลังใจนะคะ
เพราะกำลังใจดีดีที่มีให้ไม่ขาดสาย สัญญาว่าจะเขียนงานอย่างสุดความสามารถ
ของสมองน้อยๆ นี้ให้คนอ่านได้มีความสุขกันถ้วนหน้า
Luk.
@@ ข่าวดี!!@@เปิดจองนิยายเรื่อง 'มนต์มาร'ตั้งแต่วันที่ 8 - 25 กุมภาพันธ์ 2555(ตอนนี้ยอดจองเหลืออีก 100 ท่านค่ะ?)จะได้รับผลงานการเขียนฉบับพ็อกเก็ตบุ็ค ของพี่วีจำนวน 10 ตอน ฟรี!พี่วีใช้ชื่อหนังสือพิเศษนี้ว่า
'แม่พระของวี' ไม่ควรพลาดเรื่องนี้ไม่มีขาย ความหนาประมาณ 100 หน้าหาซื้อไม่ได้
การันตี ใครอ่านเรื่องนี้คุณต้องรักแม่และครอบครัวมากขึ้นเป็นเท่าตัวแน่นอน เป็นความอนุเคราะห์และอภินันทนาการพิเศษ
เพื่อไว้อาลัยให้กับคุณยาย คุณแม่ของพี่วีที่เพิ่งเสียไปเมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา หนังสือเล่มนี้บรรยายความรักความผูกพัน
ของพี่วีกับคุณแม่ ที่พี่เค้าเคารพบูชายิ่ง
'แม่พระของวี' ปล.สำหรับมนต์มาร แถมตอนพิเศษ 5 ตอนในเล่มเท่านั้น สนใจส่งเมลล์มาลงชื่อจองพร้อมขอเลขลำดับการจองได้ที่
luxilove_19690แอด hotmail ดอท com ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปค่ะ (รูปเล่ม และรายละเอียดจะเปิดตัวราววันที่ 25 กุมภาพันธ์นี้)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
