CHAPTER 7
หลังจากผ่านเรื่องยุ่งๆกับการสอบแล้วก็ทะเลาะกันนิดๆหน่อยของผมกับไอ้แทน ผ่านมาก็จะครบ 1 เดือนแล้วครับ ที่เราสองคนเริ่มคบกันเป็นแฟน ไอ้แทนมันก็ดูแลผมดีครับ ตอนนี้มันกำลังเก็บกระเป๋ากลับบ้านในอีกสองวันข้างหน้าครับ เพราะตอนนี้สอบเสร็จปิดเทอมแล้ว นักศึกษาที่อยู่ต่างจังหวัดก็ต่างแยกกันกลับบ้าน ส่วนผมอยู่หอเหมือนเดิมครับ กะว่าให้ไอ้แทนกลับไปก่อน หลังจากนั้นค่อยกลับบ้านอีกที
“มิวมึงไปกลับบ้านเหรอว่ะ”ไอ้แทนหันมาถามผม
“ค่อยกลับ กูยังไม่รีบ”ผมบอกพลางม้วนเส้นมาม่าตักเข้าปาก
“ทำไมวะ มึงอยู่หอคนเดียวกูเป็นห่วงนะเว้ย กลับไปพร้อมๆกับกูเหอะ”ไอ้แทนเซ้าซี้
“มึงรู้เหรอบ้านกูอยู่ไหน กลับไปพร้อมมึงได้ไง”ผมบอก กินมาม่า ดูทีวี ไม่สนใจ
“แล้วบ้านมึงอยู่ไหน อยู่จังหวัดไร”มันถาม ลุกมานั่งข้างๆผมแล้วก็แย่งถ้วยมาม่าผมไปกิน
“เชียงใหม่”ผมตอบ
“กูก็เป็นคนเชียงใหม่”มันตอบเสียงตื่นเต้น เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับผมมันไม่ค่อยรู้หรอก
“เออ แล้วไงอะ”ผมถาม แย่งมาม่าคืน
“กลับไปกับกูก่อนก็ได้นะๆๆๆ กูจะพามึงไปไหว้พ่อไหว้แม่ไง”ไอ้แทนอ้อน ซุกหน้ากับคอผม
“พ่อกับแม่มึงรับได้เหรอว่ะ”ผมถามเสียงจริงจัง หันไปสบตากับไอ้แทน มันจุ๊บปากผม
“เรื่องที่กูคบกับผู้ชาย พ่อกบแม่กูรู้อยู่ระยะหนึ่งแล้ว เขาไม่ว่าอะไร กูไม่ใช่ลูกชายคนเดียวนี่หว่า”มันตอบ แล้วก็ดึงผมให้นอนไปกับพื้นพร้อมมัน
“พ่อแม่กูรู้นานแล้วว่ากูเป็น”ผมบอก แล้วเราคุยกับเรื่องบลาๆ สัพเพเหระ ไอ้แทนมันก็ยังเซ้าซี้ให้ผมกลับไปกับมัน แล้วมันค่อยไปส่งผมที่บ้านเอง ไกลแค่ไหนมันก็ไปส่งได้ แต่อย่างว่าละครับ ถ้ามันรู้ ความลับแตก ผมก็ซวย
“กลับดีๆนะ”ผมบอกไอ้แทน มันหอบข้าวของใส่รถพร้อมกับเดินมากอดผม มันขับรถไปเองครับ ตอนแรกผมก็เป็นห่วงไม่อยากให้มันไปเอง แต่มันต้องเอารถไปคืนพ่อมันอีก ผมก็เลยยอมๆไป ไม่เซ้าซี้ให้มันเท่าไหร่
“มึงห้ามมีชู้นะ”มันบอก แล้วก็หอมแก้มผมอีกที
“อืม มึงด้วย”
“มึงต้องคิดถึงกูด้วย”มันว่า แล้วก็หอมแก้มผมอีกข้าง
“เออ รู้แล้วน่า”ผมตอบ อดไม่ได้ที่จะดึงไอ้แทนเข้ามาจูบ มันอึ้งๆ และสุดท้ายก็จูบตอบผมแต่โดยดี ลากันเสร็จไอ้แทนก็ออกรถไปละครับ เฮ้อ ใจมันโหว่งๆพิกล อดคิดไม่ได้ ที่จริงผมก็คิดถึงและเป็นห่วงมันเมากเหมือนกัน
ผ่านไปสองวันไวเหมือนโกหกเลยครับ ผมตื่นจากที่นอนไม่มีไอ้แทนกอดอยู่ๆข้างโครตเหงา ถึงจะโทรคุยกันบ้างก็ตาม ผมลุกจากที่นอนตรงไปที่ครัว แกะโจ๊กคัพออก กดน้ำร้อนใส่ พอไม่มีไอ้แทนผมก็เหมือนคนไม่ค่อยมีกระจิตกระใจ จะทำอะไรทั้งสิ้น
ติ๊ดด ~
“โหลครับแม่”
‘มิว เตรียมเก็บกระเป๋ากลับบ้านเลยนะ วันนี้แม่จะให้พี่เมฆลงไปรับที่หอ’พี่เมฆเป็นพี่ชายแท้ๆของผมเองครับ ปกติผมก็นั่งรถทัวร์กลับเองอยู่แล้ว ปีนี้แปลก พี่บ้านั้นมันจะมารับทำไม
“ผมนั่งรถทัวร์ไปเองก้ได้ครับแม่ เดือดร้อนมันเปล่าๆ เดี๋ยวก็โวยใส่ผมอีก”พี่ผมมันเป็นคนใจร้อน ขี้โวยวายครับ เจอผมทีไร จิกกัดผมทุกที
‘พี่เขามีธุระด้วย ทำธุระเสร็จแม่เลยให้พี่แกไปรับมิวด้วยจะได้ไม่ลำบาก’
“งั้นก็ได้ครับ ผมคิดถึงแม่นะ”
‘จ้าๆ อย่าทะเลาะกับพี่เขาละ’แม่ว่าขำๆ
“แม่ต้องไปบอกมันนู้นว่าอย่าหาเรื่องมิว”
‘จ๊ะๆ แม่ดุพี่แกไว้อย่างดี งั้นแม่วางสายก่อนนะมิว ลูกค้าเขาเข้าร้านพอดี’
“ครับๆ”
วางสายจากแม่ผมก็เดินเข้าห้องน้ำ อายน้ำ แต่งตัว ลงไปหาไรกิน แล้วก็ขึ้นมาจัดของเหมือนเดิม กว่าพี่เมฆจะถึงกรุงเทพก็คงพรุ่งนี้ แต่วันนี้เหงาชะมัดเลย…
.
.
.
.
ติ๊ดดดด !~
ติ๊ดดด!~
“ใครโทรมาแต่เช้าหว่ะ”ผมงัยเงียลุกขึ้นอย่างขัดใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
‘พี่เมฆ’
เวรแล้ว…
“ครับๆ”
‘ไอ้มิว ! กูโทรหามึงตั้งนานแล้วนะ มาเปิดประตูห้องให้กูด้วย!?’หูจะแตก ผมรีบลุกจากเตียงแล้วเปิดประตูรับมันเข้ามาทันทีครับ พี่เมฆหน้ามุ้ยมองผมยังกับจะกินลือดกินเนื้อกินเลยทีเดียว เหอะๆ
“กูรอมึงอยู่ 30 นาทีแล้วเนี่ย ไอ้น้องเวรร ยังไม่ไปอาบน้ำแต่งตัวอีกเร็วๆ”พี่เมฆบ่น ผมไม่ทันได้พูดอะไรก็รีบวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำทันที นี่มันก็ปาไป 9 โมงแล้ว ถ้าช้ากว่านี้กว่าจะถึงบ้านก็คงดึกเกินไป
.
.
.
“พี่ผมยังไม่ได้กินไรเลยอะ แวะหาไรกืนก่อนดิ”ผมว่า พลางหันซ้ายหันขวาหาร้านข้าวแกงตามถนน
“เออๆ ข้างหน้ามีร้านข้าวพอดี กูก็หิวเหมือนกัน”พี่เมฆแวะจอดรถ แล้วก็ลงมาทานข้าวกับผมครับ เราก็คุยกันตลอด หัวเราะเฮฮา ถ้าพี่ผมอารมณ์ดีก็จะเป็นคนคุยสนุกมากทีเดียวครับ
“มิว มึงมีแฟนยังว่ะ”อ้าวทำไมจู่ๆถึงถามเรื่องนี้ได้ละ
“ก็มีแล้ว”ผมตอบ กินข้าวต่อ หิว
“ผู้หญิงผู้ชาย”ถามทำไมเนี่ย ผู้ชายสิครับ
“ผู้ชาย แล้วพี่จะถามทำไมเนี่ย?”ผมหงุดหงิดเล็กน้อย ตัวเองกินเสร็จแล้วนี่ แต่ผมยังกินไม่หมดเลย
“ก็เมื่อวานเพื่อนกูมาที่บ้าน แล้วมันสนใจมึงอะ ผู้ชาย หล่อนะเว้ย!”
“ผมมีแฟนแล้วพี่ ผมไม่สนใจเพื่อนพี่หรอก”
“เออ ให้มึงเห็นหน้ามันก่อนเหอะ แล้วมึงจะติดใจ”แล้วพี่เมฆก็เปลี่ยนเรื่องบ่นเรื่องงานของตัวเองบ้าง บ่นเรื่องพี่มิ้งบ้าง แฟนพี่เมฆละครับ เรื่องแฟนของพี่ชายผมไม่ค่อยสนใจนักเท่าไหร่ ก็ฟังๆไปจนกินข้าวเสร็จแล้วก็ออกเดินทางกันต่อจนถึงเชียงใหม่ กว่าถึงที่โน้น ก็แวะพักข้างทางบ้าง กินขนม เข้าห้องน้ำบ้าง พักโรงแรมคืนหนึ่ง แล้วก็ออกหเดินทางกันต่อ กว่าจะถึงบ้านจริงๆก็ปาไปเที่ยงกว่าๆแล้วละครับ
เฮ้ออ …….
นั่งรถติดๆกันหลายชั่วโมงรู้สึกว่าก้นมันจะแบนเป็นกล้วยแขกแล้ว เกี่ยว? ผมเดินตาเบลอๆเข้าบ้าน ส่วนพี่เมฆก็ช่วยยกกระเป๋าให้ พ่อกับแม่ฉีกยิ้มต้อนรับทันทีที่เห็นหน้าผม ผมอ้าแขนกอดแม่ แม่ครับมิวจะเป็นลม……
“ตื่นแล้วเหรอ”
เสียงใครคุ้นๆ แล้วที่ไหนเนี่ย หมอนนุ๊ม นุ่ม ง่า…ง่วง
เพี๊ยะ !
“ตื่นๆ ไอ้ลูกชายตัวดีนี่ เอาแต่นอนไม่ยอมตื่นขึ้นมาคุยกับพ่อกับแม่มันเลย”เสียงแบบนี้…
พ่อ !!!
“โอ๊ย มิวเจ็บครับ ตื่นๆแล้วครับ”ผมลุกจากเตียง เห็นพ่อกับแม่นั่งอยู่กับครบเลยครับ ผมลุกไปอาบน้ำ ออกมาแต่งตัว แม่บอกให้ลงไปกินข้าว ผมก็ลงไปครับ อาหารเต็มโต๊ะกันเลยทีเดียว พ่อแม่ พี่เมฆนั่งกันอยู่ครบเลยครับ แล้วก็มีคนไม่คุ้นหน้าเท่าไหร่ สองสามคน ดูเหมือนจะเป็นงานรวมญาติยังไงยังนั้น
“ลงมาแล้วล่ะค่ะ มิวสวัสดีคุณน้าศรี กับคุณอาพงศ์ เขาสิลูกวันนี้ท่านจะมาเป็นแขกบ้านเรานะ”แม่ผมพูดเสียงหวานครับ ผมยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆพี่เมฆ
“มิว โตเป็นหนุ่มแล้วตัวยังเล็กเหมือนตอนเด็กๆไม่มีผิดนะค่ะ”คุณน้าศรีว่าพลางมองผมเอ็นดู ตอนเด็กๆอะไร มองไปมองมา คุณน้ากับคุณอาหน้าคุ้นแฮะ
“นั้นน่ะสิค่ะ กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักโต ขุนแล้วขุนอีกจนเหนื่อย หุ่นก็ยังอ้อนแอ่นราวกับผู้หญิงเห็นแล้วลำบากใจ”แม่ผมพูด พลางทำสีหน้ากังวล
“แบบนี้ละค่ะเด็กๆสมัยนี้ ตัวเล็กๆน่ารักน่ากอดดี ต่างกับลูกชายศรีสองคนตัวยังกับควาย เห็นทีไรอดตกใจไม่ได้ทุกที”น้าศรีพูดพลางหันไปมองผู้ชายล่ำ ผมว่าดูดีนะครับ มองบางมุมก็คล้ายกับไอ้แทน เฮ้อไอ้แทน…ทำไมไม่โทรหาผมมั้งเลย
“ทันเขาหุ่นดูดีสมชายชาตรีค่ะ”แม่ผมพูด เอาใจกันเข้าไปลูกคนอื่นนะ ส่วนพ่อผมกับคุณอาก็ยิ้มๆปล่อยให้คุณแม่กับคุณน้าศรีคุยกันไป พี่เมฆก็มารยาทดีครับ เอาอกเอาใจผู้ใหญ่เก่ง
“ไอ้มิว นั้นแหละไอ้ทันเพื่อนกู มันสนใจมึง”พี่เมฆกระซิบผม ผมเหลือบมองพี่ทัน พี่แกก็ยิ้มกลับให้แบบอบอุ่น ต่างกับพี่ชายผมราวฟ้ากับเหว คบกันได้ไงเนี่ย
“ผมไม่สนหรอก ผมมีแฟนแล้วไง”ผมกระซิบกลับ พี่เมฆก็ทำหน้าเหมือนไม่ได้ยิน เชียร์ผมให้คุยกับพี่ทันอยู่เรื่อย
“ขอโทษครับ…พอดีรถเสียผมเลยมาช้าไปหน่อย”เสียงของบุคคลที่มาใหม่อีกราย ผมไม่ได้สนใจนัก มีสมาธิกับการกินอย่างเอร็ดอร่อย
“แม่บอกแล้วว่าให้นั่งรถมากับแม่ก็ไม่ยอมเป็นไงหล่ะ”น้าศรีบ่น ผมก็ยังไม่ได้เงยหน้ามอง กินข้าวในจานต่อ ก็คนมันหิวนี่ครับ
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ นี่ก็เพิ่งทานกันไป น้าคิดว่าแทนจะไม่มาแล้ว นั่งลงข้างๆมิวเลยละกัน”แม่ผมพูด แทน… คงชื่อเหมือน ผมเลยเงยหน้าไปมองคนที่กำลังนั่งลงข้างๆซะหน่อย บังอาจชื่อเหมือนแฟนผม อยากรู้เหมือนกัน แทนไหนจะกว่ากัน
“แทน…”เฮ้ย ! ไอ้แทนน
“เป็นไง หลอกกูสนุกไหมมิว !?”
อยากรู้ความลับของมิวคืออะไร ต้องติดตามตอนต่อไปจ้า ขอบคุณค่ะ ^^
จะมาอัพเร็วๆนี้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
