ตอนที่ 29ภีมหลังจากผมขโมยตี๋น้อยมาได้และเกือบทะเลาะกันด้วยเรื่องที่ผมเผลอตัวเรียกอีกฝ่ายว่า ‘เมีย’ ไปแล้ว ซึ่งผมก็สามารถพลิกวิกฤตและสร้างโอกาสให้ตัวเองจนได้ จึงทำให้เรามีเวลาดีๆร่วมกันสองคนในรถได้และความสุขนั้นก็ล้นอก จนตอนนี้ผมยังไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย ส่วนอาตี๋ธีที่เดินเคียงข้างก็เริ่มเหล่มองผมอย่างจับผิดแล้ว คงกำลังสงสัยว่าผมยิ้มอะไรแน่ๆครับ ผมจึงจูงข้อมือขาวไว้และเดินลิ่วเข้าตึกเพราะไม่อยากตอบคำถามของอีกฝ่าย เดี๋ยวจะได้ใจใช้ความ ‘หลง’ ที่ผมมีให้มาดื้อกับผมได้เพราะแค่นี้ตี๋น้อยก็ดื้อกับผมอยู่ไม่น้อย อาการขืนข้อมือจากธีก็มีอยู่แต่ผมไม่ปล่อยซะอย่างก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ที่ผมกล้าจับมือถือแขนตี๋น้อยแบบนี้ด้วยเพราะเริ่มเย็นคนไม่ค่อยมียิ่งที่จอดรถเฉพาะผู้บริหารยิ่งปลอดคน ผมจึงฉวยโอกาสนี้ใกล้ชิดกับอาตี๋ที่ไม่ได้เจอหน้ามาสองวันหน่อยครับ
ผมมาส่งธีที่ห้องพักแพทย์ใกล้ห้องตรวจก่อนหาของทานเล่นมาเอาใจอาตี๋หน้าบูดของผม เพราะผมคงไปขัดใจตี๋น้อยด้วยการฝืนใจจูงข้อมือมาถึงห้องนั่นแหละครับ ก่อนออกไปตรวจคนไข้ผมก็อาศัยจังหวะที่ธีเผลอตัวเพราะกำลังกดรีโมทเปิดทีวีฟัดแก้มขาวไปฟอดใหญ่ก่อนหนีออกมา แต่ก็ยังทันได้ยินเสียงโวยวายตามหลังของคนโดนขโมยแก้มด้วย ผมได้แต่หัวเราะและยิ้มให้กับตัวเองขอแค่มีอาตี๋ตัวแสบอยู่ใกล้ๆแค่นี้ก็มีความสุขแบบหยุดไม่อยู่แล้วครับ ขนาดพยาบาลที่เดินตรวจคนไข้พร้อมผมยังทักเลยว่าวันนี้ผมอารมณ์ดีผิดปกติและว่ามีอะไรดีไม่ยอมบอกกัน
จวบจนตรวจคนไข้เสร็จก็เย็นมากแล้วผมจึงเร่งฝีเท้ากลับห้องพักที่ทิ้งตี๋น้อยไว้คนเดียว ไม่รู้ว่าจะโมโหหิวรึเปล่าหรือถึงขั้นหนีกลับไปแล้วก็เป็นได้ แต่เมื่อมาถึงห้องผมก็ต้องโล่งใจและเปิดยิ้มกว้างเมื่อคนที่ผมคิดถึงเอนนอนกับโซฟาหน้าทีวีไปซะแล้วครับ ผมเดินเข้าหาร่างโปร่งที่หลับพริ้มไม่รู้ตัวแม้กระทั่งว่ามีใครเปิดเข้าห้องมา ผมไม่อยากขัดความสุขของคนนอนเลยครับแต่ยังไงก็ต้องปลุกเพราะต้องไปทานข้าวนี่ก็เลยเวลามามากแล้ว แต่ไหนๆก็มีคนนอนยั่วทั้งทีผมจึงขอปลุกด้วยวิธีของผมหน่อยแล้วกันครับ ฮึๆ
“อึก อื้ออออ แฮ่กๆ เฮียยยย” เสียงครางในปากของคนที่คงเคลิ้มไปกับวิธีปลุกของผมเข้า แต่พอรู้ตัวก็ผลักผมออกมาและนั่งหอบหน้าแดงปากแดงไปหมด ก่อนจะลากเสียงเรียกผมทำเอาสะดุ้งเหมือนธีตั้งใจด่าผมเลยนะครับเนี่ย
“นอนยั่วพี่เองนะครับ นี่ดีเท่าไหร่แล้วที่พี่แค่ปลุก ไปเร็วไปทานข้าวกันเดี๋ยวพี่ต้องมาขึ้นเวรต่อ” ผมยิ้มเย้าแหย่คนหน้าแดงที่ยกมือป่ายปากเหมือนรังเกียจจูบของผมทั้งๆที่ตัวเองก็ตอบโต้ซะขนาดนั้น แต่ผมต้องรีบเบี่ยงเบนประเด็นไปกลัวอาตี๋แสบโกรธเข้าจริงๆครับ จึงเอาเรื่องงานมาอ้างแทน
คืนนี้ผมต้องขึ้นเวรจนถึงเที่ยงคืนจึงต้องรีบพาอาตี๋ไปทานข้าวก่อนจะกลับมาอยู่โยงเข้าเวร ไม่อยากโดนตามตัวระหว่างทานข้าวกับตี๋น้อยเลยครับ เวลาผมกับธียิ่งไม่ค่อยมีกลัวตี๋น้อยน้อยใจและพาลแอบมีกิ๊กเป็นสาวน้อยหุ่นสะบึมแบบที่เจ้าตัวชอบเข้าล่ะก็ผมจะแย่เอาไม่รู้จะเอาอะไรเข้าสู้ได้เลย นี่ผมก็เข้มงวดกับธีเรื่องไปไหนมาไหนของเจ้าตัวอยู่ไม่รู้จะนึกโมโหผมบ้างมั้ย แต่ผมก็ใช้ความ ‘เป็นห่วง’ มาอ้างจึงสามารถปิดปากอาตี๋ได้ และพยายามหาเวลาที่สามารถปลีกตัวมาอยู่ด้วยกันให้มากที่สุด อย่างวันนี้ผมจึงต้องขโมยตี๋น้อยมาอยู่ด้วยกันถ้าหวังรอเจ้าตัวมาหาผมได้แห้งเหี่ยวกันพอดี ผมคงต้องปรึกษากับคุณพ่อคุณแม่เพื่อรับหมอประจำเพิ่มแล้วครับ เพราะถ้าพ่อกับแม่ไม่อยากให้ลูกชายอกหักจากว่าที่สะใภ้คนนี้ก็คงต้องยอม เพื่อผมจะได้มีเวลาเอาใจใส่ตี๋น้อยของผมมากกว่าที่เป็นอยู่
เมื่อผมพาธีไปทานข้าวกลับมาแล้วอาตี๋แสบทำท่าจะกลับบ้านเลย ผมที่ทั้งอ้อนทั้งขู่ขอให้ไปนอนด้วยกันที่ห้องพักชั้นบนหลังผมลงเวรแล้วแต่ยังไงธีก็ไม่ยอม อ้างแต่ว่ากลัวไอ้ธัชมันจับได้เพราะยังไม่อยากให้พี่ชายรู้เรื่องของเราในตอนนี้ ผมก็เห็นใจตี๋น้อยนะครับที่ต้องมีแฟนเป็นผู้ชายทั้งๆที่ไม่ได้ชอบอะไรทางนี้เลย และคงต้องให้เวลาอาตี๋ธีของผมเค้าได้เตรียมใจก่อนจะเปิดตัวเรื่องเรากันหน่อยล่ะครับ ดังนั้นคืนนี้ผมจึงต้องไปส่งตี๋ธีที่บ้านหลังลงเวรเที่ยงคืนไปแล้ว ธีจะกลับเองแต่เป็นผมที่ไม่ยอมเพราะอยากอยู่กับตัวแสบอีกนิดเพราะไม่รู้จะว่างไปหาตี๋น้อยอีกเมื่อไหร่
“อยู่กับพี่อีกนิดนะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งธีที่บ้านหลังลงเวรเอง นะครับ อยู่ให้พี่หายคิดถึงก่อน” ผมอ้อนแฟนตัวเองเพื่อหวังให้ตามใจนี่คงไม่ผิด สีหน้าบึ้งตึงเบะปากทั้งๆที่หน้าแดงของไอ้ตี๋แสบนี่หมายความว่ายังไงครับ ยอมหรือไม่ยอมกันแน่
“ก็ได้ แต่อย่ามาบ่นทีหลังว่าเหนื่อยแล้วกันเพราะเฮียบังคับผมเอง” ธีหันหน้าบึ้งไปทางอื่นก่อนตอบตกลงแบบไว้ท่า ผมที่ได้เห็นก็ได้แต่หัวเราะกับความปากเก่งทั้งๆที่คงอายเพราะโดนผมอ้อนเข้าให้ ห้ามใจไม่อยู่ก้มลงกัดปากคนปากเก่งซะเลย
“โอ๊ยยย! เจ็บนะ เฮียกัดทำไมเนี่ยเดี๋ยวต่อยเลยว่ะ” อาตี๋หน้าแดงปากเจ่อยกหมัดเตรียมลงมืออย่างที่ตัวเองเอ่ยปากไว้ แต่ผมก็คว้าหมัดนั้นไว้ได้ทันก่อนขยับจนหน้าเราชิดกัน
“ธีต่อย พี่จูบ” เอาสิครับกล้าต่อยผมจริงผมจับจูบอย่างที่พูดแน่ๆ ไอ้ตี๋แสบของผมตาโตก่อนจะฟึดฟัดทำหน้าบึ้งกว่าเดิมและพยายามรั้งมือที่โดนผมกุมไว้ออก ผมไม่ปล่อยแต่แค่ออกแรงดึงตี๋น้อยก็ปะทะเข้ากับอกผมแล้ว ผมจึงได้ตัวคนร่างโปร่งมากอดและก้มฟัดแก้มขาวทั้งสองข้างสลับกันไปมาให้หายคิดถึง ก่อนจะซบหน้าผากเข้ากับลาดไหล่
“ยังไม่ทันต่อยเลย นี่อะไรหอมได้หอมเอา เฮอะ” เสียงบ่นดังข้างหูแต่เจ้าของเสียงไม่ได้ขัดขืนออกจากอ้อมกอดของผม
“พี่อยากอยู่แบบนี้กับธีนานๆจัง” ผมคิดอย่างที่พูดจริงๆครับ ทั้งตัวอุ่นๆ ทั้งกลิ่นน้ำหอมประจำตัวที่ผมคุ้นเคย ทำให้ความเหนื่อยล้าจากการทำงานผ่อนคลายลง จนอยากได้ร่างอุ่นนี้มานอนกอดตลอดคืน และผมก็ต้องคลี่ยิ้มกว้างเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่ลูบขึ้นลงบนแผ่นหลัง ไม่น่าเชื่อว่าตี๋ธีของผมก็มีมุมอ่อนโยนช่างเอาใจแบบนี้เหมือนกัน
“อย่าทำให้พี่รักไปกว่านี้เลย แค่นี้พี่ก็คลั่งเราจะแย่อยู่แล้ว รู้มั้ย” ผมพูดชิดซอกคอกรุ่นหอมของเจ้าของที่วันนี้อ่อนโยนได้อย่างไม่น่าเชื่อ และอดใจไม่ไหวต้องฝังจูบบนผิวเนื้อยั่วจมูกตรงหน้า ธีสะดุ้งทันทีที่ผมดูดผิวขาวตรงซอกคออย่างแรงก่อนจะทุบกำปั้นลงบนหลังผมไม่แรงนัก
“เฮีย แม่ง! หื่นว่ะ” เสียงสบถอย่างไม่พอใจของร่างอุ่นดังขึ้น ผมจึงกระชับร่างในอ้อมกอดแน่นกว่าเดิมกลัวตี๋น้อยสะบัดออกเพราะหมั่นไส้สิ่งที่ผมทำ และธียังมีบ่นตามประสาคนช่างพูดแต่ก็ยังยอมอยู่นิ่งๆให้ผมกอด
ผมกับธีอยู่ด้วยกันจนถึงเวลาที่ผมออกเวร ก่อนที่ผมจะพาตี๋น้อยกลับบ้านก็ขอตื๊ออีกครั้งให้ธีใจอ่อนยอมมานอนให้ผมกอด แต่ตี๋น้อยใจแข็งมากและยืนยันจะกลับให้ได้ ผมจึงต้องพาเจ้าตัวดีมาส่งที่บ้านจนได้ครับ
“เฮียเข้ามาทำไม ผมบอกให้จอดหน้าบ้านยังดื้อเอารถเข้ามาอีก ถ้าเฮียธัชมาเห็นเป็นเรื่องแน่” ตี๋น้อยดุผมใหญ่เลยครับ ผมก็
ได้แต่วางเฉยเพราะใจนั้นไม่อยากให้ตี๋น้อยเดินเข้ามาทั้งๆที่มืดแบบนี้ และมันก็ดึกมากแล้วด้วยอยากให้ขึ้นนอนเร็วๆ ส่วนคนที่ธีอ้างถึงมันคงยังไม่กลับหรอกครับ ผมรู้นิสัยเพื่อนคนนี้ดีเมื่อยังไม่ได้เวลาปิดผับมันไม่มีทางโผล่หัวเข้าบ้านง่ายๆแน่นอน แต่สิ่งที่ผมคิดก็ผิดมหันต์เมื่อมีเสียงห้าวดังขึ้นหน้าประตูบ้านขณะที่ธีกำลังเปิดประตูลงจากรถ
“กลับได้สักทีนะ” ตี๋น้อยของผมนั่งนิ่งอย่างตกใจทั้งๆที่ขาข้างหนึ่งก้าวลงรถไปแล้วส่วนมือก็ค้างอยู่ที่ประตูรถ
“ไอ้ภีม มึงลงมาคุยกับกูเลย” เสียงไอ้ธัชดังขึ้นทำลายความเงียบในบรรยากาศ ก่อนธีจะหันมามองผมแววตาวูบไหว ผมจึงส่งยิ้มให้และจับมือข้างขวากระชับให้กำลังใจตี๋น้อย
“ไม่เป็นไรครับ” ผมพูดพร้อมรอยยิ้มให้ตี๋น้อย ก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินเข้าบ้านเพื่อมาเจอว่าที่พี่เมียของผมพร้อมกัน
“ตกลงมึงกับน้องกูคบกันฐานะไหน” ไอ้ธัชถามทันทีที่เราสองคนนั่งประจันหน้ามัน ผมมองสบตาคาดคั้นของมันแน่วแน่ก่อนจะตอบความจริงออกไป ปิดไปก็ไม่มีประโยชน์ผมเชื่อว่ามันต้องระแคะระคายเรื่องของผมกับธีมากอยู่ เพราะมันถึงขนาดลงทุนนั่งรอเจอเราสองคนในคืนนี้ทีเดียว
“กูคบกับน้องมึงในฐานะคนรัก กูจริงจังกับธี และคิดว่าชอบมานานแล้วพอได้เจออีกครั้งกูก็ไม่อยากปล่อยธีไปอีก”
“หึ ‘คนรัก’ เหรอ และไอ้ที่ชอบมานานแล้วของมึงนี่จะสักกี่เดือนกันวะ” ไอ้ธัชทำหน้าเยาะเย้ยเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด ผมหันไปมองธีที่นั่งก้มหน้ากุมมือที่ประสานกันไว้แน่น อยากจะคว้าตัวตี๋น้อยมากอดปลอบขวัญ แต่ขืนทำพี่ชายอาตี๋มันได้ต่อยผมคว่ำก่อนได้พูดกันแน่
“ตั้งแต่กูกับมึงอยู่มอหก ตั้งแต่วันที่ธีเข้ามาช่วยกูวันนั้น” หลังคำพูดผมไอ้ธัชตกใจตาโตเมื่อนึกขึ้นได้ ก่อนหน้าขาวๆของมันจะเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ ชี้นิ้วสั่นๆมาที่หน้าผม
“มะ มึง ไอ้ภีม มึงคิดไม่ซื่อกับน้องกูตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอวะ ทั้งๆที่น้องกูยังเป็นแค่เด็กผู้ชายเนี่ยนะ ไอ้ๆ กูไม่รู้จะด่าอะไรมึงดี ไอ้เฒ่าหัวงู เอ๊ยยย” ไอ้ธัชโกรธจัดตะคอกใส่หน้าผมเสียงดังแต่ยังดีที่มันไม่กระโจนเข้าใส่ผม มันได้แต่กระฟัดกระเฟียดด้วยใบหน้าบึ้งตึงแดงก่ำจนแทบระเบิด ธีที่นั่งอยู่ข้างๆผมมองหน้าพี่ชายตัวเองตาระห้อยแต่ไม่กล้าเข้าใกล้ไอ้ธัช และพอไอ้ธัชหันไปมองก็หลบตาก้มหน้าหนี นี่ยังดีที่มันเป็นพี่ชายของตี๋น้อยนะครับ ถ้าคนอื่นมาทำแบบนี้กับธีผมได้ซัดไม่เลี้ยงไปแล้ว
“เฮ้อออ กูหนอกู ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้มึงมาเป็นน้องเขย อ๋อๆ กูนึกออกแล้วว่าทำไมตอนนั้นมึงถึงอยากรู้เรื่องน้องกูนัก ที่แท้คิดไม่ซื่ออยู่นี่เอง” ธีหันมามองผมทันทีที่ไอ้ธัชพูดจบ ผมจึงส่งยิ้มไปให้อาตี๋และยักคิ้วกวนๆไปทีไม่อยากให้ตี๋น้อยเครียดครับ ธีจิ๊ปากใส่ผมก่อนจะหันกลับไปทางพี่ชายตัวเอง
“เอ่อ คือ เฮียโกรธผมมั้ยที่แบบ คือ ผมมีเฮียภีมเป็น ‘แฟน’ อ่ะ” ตี๋น้อยหน้าแดงก่ำพูดตะกุกตะกักจนจบประโยคคำถามที่ส่งไปให้ไอ้ธัช ผมก็ได้แต่ฉีกยิ้มกว้างเมื่อธียอมรับออกมาจากปากว่าผมเป็น ‘แฟน’ ไอ้ธัชมันถลึงตาใส่ผมคงเพราะหมั่นไส้ผมมาก ก่อนมันจะเอาเท้ามาเตะหน้าแข้งผมอย่างแรง ไม่รู้ทำไมต้องหวงน้องชายขนาดนั้นด้วย ถ้ามันรู้ว่าอาตี๋เล็กของมันเป็นเมียผมแล้วไม่รู้ผมจะโดนอะไรบ้าง
“กูไม่โกรธที่มึงเป็นแฟนกับเพื่อนกู แต่ที่โกรธจนอยากตบกบาลมึงทั้งคู่ก็เพราะไม่บอกกูตรงๆนี่แหละ ดีที่กูเห็นเข้าไม่งั้นกูคงเป็นควายในสายตาพวกมึง” ไอ้ธัชหน้าเครียดดุอาตี๋ของผมซะหน้าจ๋อย แต่พี่น้องเค้าคงรู้ทางกันเพราะตี๋น้อยเข้าไปนั่งข้างไอ้ธัชและลงมือบีบนวดให้อย่างเอาใจ
“เฮียธัชอย่าโกรธผมเลยนะคร้าบ ที่ผมไม่บอกก็กลัวเฮียจะโกรธแบบนี้นี่แหละ แต่ผมไม่คิดจะปิดบังเฮียจริงๆนะแค่รอให้มั่นใจมากกว่านี้อีกนิด แต่เฮียดันมารู้ก่อนเองนี่หน่าเฮียแหละผิดที่รู้ก่อน” ทั้งน้ำเสียงและท่าทางอ้อนๆของตี๋น้อยที่ผมไม่เคยเห็นทำเอาผมเคลิ้มมองตาละห้อยเพราะความอยากได้ตี๋น้อยมาบีบๆนวดๆแบบนี้บ้าง แต่ผมต้องหลุดหัวเราะออกมากับคำพูดที่พลิกให้ตัวเองเป็นฝ่ายถูกและโบ้ยความผิดให้พี่ชายตัวเองได้อย่างหน้าตาเฉย และผลก็คือฝ่ามือไอ้ธัชไปอยู่บนหัวอาตี๋จอมแสบ
“โอ๊ยยย เฮียอ่ะ ผมล้อเล่นหน่อยเดียวเอง” ธีลูบหัวตัวเองไปมาหน้าบึ้งตึง ก่อนหันมาทำหน้าบึ้งมองผมที่นั่งหัวเราะอยู่
“เอาใหญ่แล้วมึง เห็นกูไม่ว่าแล้วลามปาม เดี๋ยวเถอะไอ้นี่ เฮ้อออ งานนี้กูต้องทำใจรับมึงเป็นน้องเขยเหรอวะไอ้ภีม” ผมที่ยังมีรอยยิ้มติดหน้าจะเอ่ยปากตอบแต่มีเสียงโวยแทรกซะก่อน
“เฮียยยย รับน้องสะใภ้เหอะ ไม่ใช่น้องเขย” ตี๋น้อยหน้าแดงสวนพี่ชายตัวเองทันทีก่อนหันมาถลึงตาใส่ผมส่งสัญญาณห้ามพูดต่อความยาวไปกว่านี้ ผมก็ได้แต่ส่ายหัวให้กับไอ้คนขี้โอ่ครับ
“อะไร มึงเสร็จมันแล้วเหรอวะไอ้ธี ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมกูไม่รู้เรื่อง หา” อยู่ๆไอ้พี่หวงน้องมันก็ลุกขึ้นโวยวายใส่น้องชายก่อนหันมาทางผมและเดินมากระชากคอเสื้อผมขึ้น สมแล้วที่มันเป็นพี่ที่รักน้องมากเพราะอ่านภาษากายของน้องชายจนทะลุ เรายืนปะทะสายตาในระดับเดียวกัน ไอ้ตี๋แสบที่ทำตัวไม่ถูกเดินมาใกล้ผมสองคนหันหน้าไปมา มองผมทีมองไอ้ธัชทีด้วยใบหน้าตกใจ
“ธีเป็นของกูแล้ว แต่กู ระ.... / ผลัวะ / เฮียยยย” กำปั้นหนักๆของไอ้ธัชปะทะแก้มผมเต็มแรงจนผมล้มไปกับพื้น ทันได้ยินเสียงตี๋น้อยเรียกพี่ชายตัวเองเสียงดัง ผมเงยหน้ามองอาตี๋หน้าซีดที่ยืนข้างพี่ชายไม่กล้ามาพยุงผมคงเพราะเกรงใจไอ้ธัช ถ้ามาช่วยผมเดี๋ยวไอ้คนหวงน้องจะน้อยใจเล่นงานผมหนักกว่าเดิม
“ขอให้มึงเชื่อใจเพื่อนสนิทแบบกูว่า กู รัก ธี” ผมเน้นคำพูดทีละคำให้ไอ้ธัชฟังเพื่อให้เห็นถึงความจริงใจที่ผมมีต่ออาตี๋น้อย และเบนสายตาสบตาคนหน้าเหวอก่อนส่งยิ้มปลอบใจไปให้
“เออ! ให้มึงจำคำพูดของตัวเองในวันนี้ไว้ดีๆแล้วกัน ส่วนมึงไปเอาน้ำแข็งมาประคบให้ไอ้ภีม ‘ผัว’ มึงสิ” คำต้องห้ามออกจากปากพี่ชายตัวเองแบบนี้ อาตี๋เล็กของทุกคนก็โกรธควันออกหู ไอ้ความตกใจกลัวที่เคยมีก็หายเรียบเหลือแต่ความโกรธ
“โว้ยยย เฮียแม่ง!! พูดจาหาเรื่องว่ะ ใครผัวใครวะ กูไม่สนแล้ว ไอ้เฮียมึงยิ้มอะไรเป็นหมอก็ดูแลตัวเองแล้วกัน” ธีเดินกระทืบเท้าออกจากห้องรับแขกไปหลังจากโวยวายเสร็จ ปล่อยคนทางนี้สองคนได้แต่มองอย่างอึ้งๆกับพายุอารมณ์โกรธของตี๋เฮอร์ริเคน
“เออเว้ย น้องกู กับพี่มันก็ไม่เว้นเหรอวะ เอาใหญ่แล้ว” ไอ้ธัชยืนเท้าสะเอวมองตามหลังตี๋เล็กของมันจนลับตา ก่อนมันจะก้มมองมายังผมที่นั่งอึ้งอยู่กับพื้น เราสบตากันสักครู่ก่อนหัวเราะออกมาพร้อมกัน ไอ้ธัชยื่นมือมาให้ผมจับและดึงผมขึ้นจากพื้น
“มึงแน่ใจแล้วใช่มั้ยเนี่ย ดูฤทธิ์มันซะก่อน กูไม่รู้ว่ามึงไปติดใจอะไรมันเข้าชอบเข้าไปได้ไงวะ” ไอ้พี่หวงน้องเริ่มติน้องตัวเองหน้าตาเฉย ทั้งๆที่เมื่อครู่มันยังหวงน้องขึ้นสมองถึงกับต่อยเพื่อนสนิทแบบผมได้
“ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใครดี กูรักของกู มึงอย่ามาว่าอาตี๋น้อยของกูนะ ฮึๆ” ผมก็แกล้งแหย่มันไปแต่ไอ้ธัชมันถึงกับเบ้หน้าใส่ผมอย่างหมั่นไส้
หลังจากนั้นผมกับมันก็นั่งคุยกันเรื่องความเป็นมาเป็นไปของผมที่ไปชอบน้องชายมัน และคุยถึงเรื่องในอดีตที่ธีจำผมไม่ได้เราทั้งคู่อยากรู้ว่าเพราะอะไรธีถึงจำช่วงเวลาเหล่านั้นไม่ได้ แต่คงต้องรอเวลาให้ความจำธีกลับมาเองเพราะเราไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญหรือคนสำคัญที่เป็นกุญแจไขอดีตของธี ในเมื่ออดีตไม่มีผลกับชีวิตผมและตี๋น้อยในตอนนี้มันคงไม่สำคัญอะไร แต่ประโยคหนึ่งของไอ้ธัชที่ดังก้องหัวผมตั้งแต่ตอนที่คุยกันจนถึงตอนนี้นี่สิทำเอาผมกังวลใจอย่างมาก
“ธีเคยชอบคนๆหนึ่ง มึงอย่าเพิ่งจ้องกูขนาดนั้น ที่กูรู้เพราะตอนนั้นอาการมันฟ้องโว้ย เด็กๆอ่านง่ายจะตาย ส่วนคนที่มันชอบก็อยู่ในช่วงเวลาเดียวกับที่มันลืม ถ้าอยู่ๆคนที่มันชอบเกิดโผล่มาและทำให้มันจำได้ว่าเคยชอบ มึงจะทำยังไงวะ”
หลังได้ฟังประโยคนี้ทำเอาผมอึ้งและไม่ได้ตอบคำถามของไอ้ธัช แต่เสียงในใจผมกลับร้องตะโกนก้องว่าจะไม่ยอมเสียไอ้ตี๋แสบให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นผู้หญิงสวยและดีพร้อมแค่ไหนก็ตาม ผมชักไม่อยากให้ธีจำเรื่องในอดีตได้ซะแล้วครับ ถึงแม้การเจอกันครั้งแรกของเรามันจะน่าประทับใจสำหรับผมมากแค่ไหนก็ตาม
...............................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ >O<
นี่แหละค่ะคลื่นลม(เบ๊าเบา)ที่ว่า ก็แค่ตี๋คนพี่เค้าหวงน้องชาย
แต่เมื่อเฮียภีมแสดงความจริงใจขนาดนั้น จึงได้โอกาสจากพี่ชาย
หน้าตี๋ ใครที่แอบกังวล ก็สบายใจได้แล้วน้า 555
ตอนหน้าเมื่อมีเหตุให้เฮียภีมงอนตี๋น้อย ตี๋จะมีวิธีง้อยังไงน้อ
อย่าพลาดนะคะเพราะตี๋น้อยลงทุนมากกก โฮะๆๆ
ปล.+1ให้ทุกเม้นท์แล้วนะคะ เจอตี๋น้อยง้อเฮียภีมได้วันจันทร์ค่ะ
และ
ที่ติดตามค่ะ
หัวข้อ: >O<{เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก} ธี & ภีม >>>MiSS-U<<< (อ่าน 1060150 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก