(ต่อ)
“ทีหลัง ถ้าจะจับ จับตรงนี้ไปเลยไม่ดีเหรอ”
แล้วมันปล่อยมือผม ผมอึ้งรับประทาน ใบ้แดก ยืนเป็นหุ่นขี้ผึ้งไปเลย แล้วก็กลับบ้านไปโดยที่สติไม่เต็มเท่าไหร่นัก
มันเป็นอะไรของมันฟะ
Chapter 2
พอกลับมาถึงบ้าน ผมก็บอกแม่ไปว่า ตั้มมันกลับมาแล้ว บลาๆๆ คุยกันเรื่อยเปื่อย
ก่อนหลับ นึกถึงไอ้เวรตั้มซะงั้น
ผมเห็นตั้มมันตั้งแต่เด็กๆ
มาตอนนี้มันโตกว่าผมเยอะมาก คิดไปคิดมา ดันไปคิดเรื่องเมื่อตอนเย็นซะงั้น เง้อ
วันรุ่งขึ้น ก็ไปหาหมอ ตรวจร่างกายไปเรื่อยเปื่อย
ตอนบ่ายก็แวะไปหาไอ้ต่อมัน
พอขากลับบ้าน ผมก็เปิดมือถือ ก็คิดไปถึงรุ่นพี่คนนึง ที่ผมแอบชอบมานาน ชื่อพี่หลง
เป็นคนสูงใหญ่ เท่ห์ สุภาพบุรุษ
คุยกันเรื่อยๆ ไม่บ่อย ก็ประสาคนคนนึงที่แอบชอบเค้าอ่ะครับ (แบบว่าแอบชอบมานานนน)
นั่งรถไปเรื่อยๆ นั่งไปนั่งมา มาอยู่หน้าคอนโดพี่เค้าซะงั้น
พอจะโทรเข้ามือถือ ก็เจอพี่หลงลงมา
ผมก็แอบดิครับ
เห็นพี่เค้าเดินไปเรื่อยเปื่อย
ผมก็เดินตามเค้าไป ซักพัก ก็โทรเข้ามือถือพี่หลง
“สวัสดีครับ”
ผมเงียบ
“สวัสดีครับ จิมป่าว ฮัลโหล”
“สวัสดีครับพี่”
“ไงตัวแสบ ว่าไง”
“เปล่าครับ ไม่มีไร”
“ไม่ยอมบอกงั้นเรอ จิมเป็นไรป่าว”
“เปล่า แค่อยากให้พี่เลี้ยงข้าว”
“เหอๆ จิมนี่จริงๆเลย ก็ได้มาดิ เด๋วแวะไปดื่มกันด้วย”
ผมก็ย่องๆๆ ไปสะกิด พี่เค้าก็ตกใจนิดหน่อย
“เรานี่จริงๆเลย”
พาไปกินร้านหรูซ๊า ไอ้เราเลยสวาปามซะเต็มเอี่ยว พอแวะไปกินข้าวเสร็จ
ก็แวะไปร้านดื่ม ขอบอกขอรับ พี่หลงรสนิยมสูงมากคนนึงเลย
พอนั่งกินกันไปเรื่อยๆ แอลกอฮอล์ เข้าปาก ความหลังเก่าๆ ก็ขุดมาคุยกันแหะๆ
ความหลังไม่ได้หมายถึงเรื่องบนเตียงนา ผมยังไม่เคยกะใครเลย
คุยกันไปคุยกันมา
“จิม พี่ต้องไปทำงานต่อที่อเมริกา” ใจไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยครับ
“ทำไมครับพี่” พี่เค้าก็เงียบครับ ตอนนั้นเงียบ ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบงัน เศร้าครับ เศร้าจริงๆ
“พี่รู้ครับว่า จิมชอบพี่ จิมเป็นคนน่ารัก นิสัยก็น่ารัก คงมีคนที่ดูแลจิมได้ดีกว่าพี่” เท่านั้นแหละ น้ำตามาจากไหนก็ไม่รู้ไหลอย่างกะเขื่อนแตก ตอนนั้นมันเศร้ามาก
หลังจากนั้นเหมือนหัวใจล่องลอย รู้สึกตุ๊บๆตรงอก แล้วก็นั่งรถไปเรื่อยๆๆๆๆ
ตอนนี้เย็นแล้ว
พอเห็นป้าย บางแสน “มาได้ไงหว่า”
ไหนๆก็มาแล้ว ไปเดินเล่นชายทะเลดีกว่า
ช่วงนั้นอาทิตย์ตกดินพอดี
//ไม่น่าร้องไห้ให้พี่เค้าเห็นเล้ย เฮ้ออ//
พอค่ำๆ
ผมก็ตระเวนหาของกิน กินไปเรื่อยๆ สักพัก
ก็โทรเข้ามือถือไอ้ต่อมัน
“โหลๆๆๆๆ”
“เออ มีไร”
“ตอนนี้อยู่บางแสนหว่ะ~~~~”
“มึงไปทำไรที่นั่นวะ”
“มาทำไรงั้นหรอ ยังไม่รู้เลยหว่ะ ว่าตัวเองมาทำรายยยย”
“มึงกินเหล้าเหรอวะ”
“เออ”
“กินไปเท่าไหร่วะนั่น”
“ก็วอดก้า กินไปเรื่อยๆ ” แล้วผมก็เล่าให้ไอ้ต่อมันฟัง เรื่องที่พี่หลงจะไปอเมริกา พูดไปก็ร้องไห้ไป
“เหี้ย มึง แล้วมึงจะกลับยังไงวะ.... เห้อ กินเบาๆหน่อย เด๋วกระเพาะก็หลุดออกมาดิ้นหรอก แล้วร้องไห้เหรอวะนั่น เออ แล้วมันก็ไม่ได้เป็นรักหวานชื่นสำหรับมึงเลย มึงก็แค่รักเค้าข้างเดียว แล้วรักข้างเดียวมันเรียกว่าความรักเหรอไงวะ หา”
“สำหรับเรา ความรัก มันก็คือความรัก ไม่เห็นเกี่ยวเลยว่า จะรักเค้าข้างเดียวหรือได้รักตอบกลับมานี่”
“ให้ตายเหอะวะ สาดด ความรักแบบไหนของมึงกันวะ แม้แต่จูงมือยังไม่เคยเลย”
“ต่อ ตอนนี้เราเสียใจจริงๆหว่ะ หัวใจเรามันเจ็บมาก หากรู้ว่าความรักมันเจ็บปวดอย่างนี้ คงไม่ไปหลงรักใครหรอก เราจะไม่ยอมหลงรักใครอีกแล้ว”
“เหอะ พูดมาได้ มึงจะไม่ยอมหลงรักใครอีกแล้ว มึงจำได้มะ ตอนเรียน ม ปลาย มึงก็ไปหลงไอ้เหี้ยไผ่ พอเข้ามหาลัย มึงก็หลงรักไอ้เอก พอก่อนจะจบ มึงก็ไปหลงรักไอ้นักเรียนแลกเปลี่ยน” แม่งมาเป็นชุดเลยครับ
- -
“ต่อเราจะทำยังไงดี”
“กูว่ามึงกินมากไปแล้วนะ ไอ้จิม ถามจริงเหอะ วอทก้าหมดขวดยังวะ”
“ยัง แต่ใกล้แล้ว”
“หา เฮ้ย มึงอยากตายเหรอไงวะ สาดดเอ้ยย”
“เราไม่อยากตาย แล้วเมื่อกี้แม่กับไออั้มโทรมา เราไม่กล้ารับสายอ่ะ แล้วเรากำลังจะกลับแล้ว”
“เด๋วๆๆๆ หยุดอยู่ตรงนั้นเลย เด๋วไปรับ อยู่ร้านไหนวะ แถวไหนด้วย”
“แถวๆ ...... รีบๆมานะ ”
“ห้ามย้ายไปไหนนะ เข้าใจป่าว”
“เรารักนายหว่ะ เร็วๆนะ”
...............................
...............................
.............................
...........................
.........................
....................
.................
.............
........
......
....
..
.
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
/////////////////ตั๊ม////////////////////// โทรมาทำไมวะ
“มีไร วันนี้อารมณ์เสีย ไม่มีเวลาเล่นด้วย” แล้วผมก็กดวางสาย
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
/////////////////ตั๊ม////////////////////// อารายอีกวะเนี่ย
คราวนี้ไม่รับ ปิดมือถือมันซะเลย
ซักพัก รู้สึกเหมือนมีคนมาปลุก ต่อ มาแล้วเหรอวะ ต่อ
แล้วก็ขึ้นขี่หลังมันไป
อ้วกครับจะอ้วก พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เต็มหลังเลยครับท่าน
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“พี่จิมมม โว้ยย ไรวะเนี่ย โอยกลิ่นมัน อา~~”
ซักพักผมก็มีสติมากขึ้น “อ้าว ตั้ม แล้วไอ้ต่ออ่ะ”
มันมองผมเหมือนจะกินผมแล้ว
คราวนี้มันอุ้มเลย ส่วนผมเหรอ มึนๆต่อไป
แล้วก็มาถึงห้องๆนึง ผมก็ล้มตัวลงนอน ได้ยินเสียงอาบน้ำ
แล้วผมก็อยากอ๊วกอีก วิ่งเข้าไปอ้วกเลย ประตูมะได้ล๊อคอ่ะครับ
ตอนนั้นมองหาโถส้วมอย่างเดียว
แล้วผมก็อ๊วกกกกกกกกกกก ๆๆๆ
แล้วซักพักก็มีคนมาอุ้ม ก็ไอ้ตั้มแหละ
อุ้มมาที่เตียง
ผมมองหน้ามัน แล้วผมก็ร้องไห้เลยครับ น้ำในเขื่อนทะลักอีกแล้ว
“พี่หลง พี่หลงจะให้ผมทำยังไงอ่ะ บล่าๆๆๆๆ” ผมฟูมฟายไปเรื่อย แล้วผมก็เข้าไปกอดเลยครับ
“พี่ ผมตั้มนะ พี่เอาเบอร์มา เด๋วผมจะโทรไปหา เด๋วจัดการให้”
“พี่หลง” ผมมองตามัน ไม่รู้แล้วครับ ตอนนั้นมันเบลอไปหมด แล้วผมก็จูบไปเลย จากนั้นก็ไม่รู้แล้ว
...............................................
..................................
.......................
...............
........
.....
...
.
==============================================================
ขอบคุงมากงั๊บ ที่ชอบกัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
