★CHAPTER 4
“พ่อดินฮ่ะ คุณลุงคนนี้เขาเป็นใครเหรอฮ่ะ”แซมดึงแขนผู้เป็นพ่อ ก่อนจะกระซิบที่หูวริณอย่างเบาที่สุด อธิปหันหน้าไปมองท่าทีของเด็กน้อย พลางขมวดคิ้ว
“เรียกคุณอาสิ ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นซะหน่อย”
“คุณอา?...แล้วคุณอาเป็นใครเหรอฮ่ะ”น้ำเสียงใสแจ๋วของแซมเอ่ย มองคุณลุงที่ขับรถอยู่ข้างๆอย่างสงสัย เขาไม่ได้เป็นผู้ชายที่ทวงหนี้พ่อดินของเขาเหมือนวานหรือ? แล้วเขาเป็นใครกันนะ เพื่อนของดิน? พ่อดินบอกว่าพ่อดินไม่เคยมีเพื่อน
“เป็นเจ้านายของพ่อดิน หนูไง”
“เจ้านายหรือฮ่ะ…”วริญปิดปากแซมกลัวว่าเด็กน้อยจะพูดมากแล้วทำให้ อธิปขัดใจ และรำคาน
“ถึงแล้ว ผมขอตัวไปส่งลูกก่อนนะครับ”วริญลงจากรถ แซมหันไปไหว้ให้อธิปก่อนจะวิ่งเข้าโรงเรียนไม่ลืมที่จะโบกมือบะบ๊ายให้วริณดังเคย
“ลูกชาย? ของใคร?”อธิปถามเมื่อวริญเข้ามานั่งในรถ สีหน้าเรียบเฉย
“แซม ลูกชายของผม”วริณตอบ หันหน้าไปมองนอกหน้าต่าง
“แล้วแม่เด็กหล่ะ”อธิปถามอย่างใจเย็นเมื่อเห็นท่าทีเฉยเมยของชายหนุ่มข้างๆ
“ผมก็ไม่รู้”วริณตอบ พลางส่ายหน้าเบาๆ
“หา!? นี่นายไปเอาเด็กที่ไหนมาเลี้ยง ถึงไม่รู้ว่าแม่เด็กเขาเป็นใคร”
“แซมไม่ใช่เด็กที่ไหน เขาเป็นลูกของผม!”วริณขึ้นเสียงหน้าแดง ก่อนจะรีบก้มหน้าลงเมื่อสบตากับนัยน์ตาดุๆของอธิป
“งั้นผมพอเข้าใจละ แล้วนี่กินอะไรมายัง หิวรึเปล่า หน้าตาดูไม่ดี”อธิปถามอย่างหวงใยเมื่อพ่อบ้านหนุ่มของเขานั้น หน้าซีดเซียว ดูเหมือนไม่ค่อยจะสบาย
“ผมยังไม่หิว คุณกำลังจะไปไหนเหรอ”วริณมองไปยังทางข้างหน้าที่ไม่คุ้นเคย อธิปยิ้มก่อนจะเอ่ยออกมา
“พาคุณไปดูงาน ที่บ้านของผม แล้วตอนเย็นๆเราค่อยออกไปซื้อของใช้ส่วนตัวของคุณกับลูกกัน”
“ซื้อของ? ของใช้ของผมกับลูกที่บ้านก็มี คุณไม่ต้องให้เปลืองเงินหรอกครับ ผมกับแซมยังไงก็ได้ ไม่เรื่องมาก”
“คุณเป็นคนของผมเป็นพ่อบ้านส่วนตัว ก็ต้องดูดีไม่เสียชื่อผม”
“ครับ”วริณตอบรับ หันออกไปมองนอกหน้าต่าง บรรยากาศในรถก็ยังเงียบดังเคย จนอธิปขับรถเลี้ยวเข้าไปในลานบ้านกว้าง วริณลงจากรถพร้อมกับมองบ้านหรือคฤหาสน์ตรงหน้าอย่างตะลึงตา
เทียบไม่ได้กับบ้านหลังเก่าของเขาสักนิด…วริณแอบเป็นห่วงแซมในใจถ้าหากไปวิ่งเล่นที่ไหนแล้วเขาจะหาตัวเจอเหรอ ในเมื่อบ้านหลังมันออกจะใหญ่ซะขนาดนี้
“เดินตามาสิ อีกไม่กี่ชั่วโมงผมต้องเข้าบริษัทนะ”อธิปเรียกชายหนุ่มที่ยืนตกใจค้างอยู่ที่รถ วริณได้สติจึงเดินตามอธิปเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่
“บ้านคุณหลังใหญ่จัง ผมกลัวหลง ถ้าผมหลงขึ้นมาจริงๆผมจะทำยังไง”อธิปแทบอยากจะเป็นลมไปกับคำพูดลอยๆของวริณ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดตะกี้จะเป็นคำพูดของชายหนุ่มวัย28ปี ที่ดูจะใสซื่อและตื่นกลัว กับความใหญ่โตของบ้านของเขาซะเหลือเกิน
“ไม่หลงหรอก เดินตามฉันมา”อธิปเดินนำขึ้นไปบนบันไดบ้าน วริณเดินตามไปอย่างตื่นๆบ้านของอธิปช่างใหญ่โตและสวยงามนัก
“ห้องนี้เป็นห้องของนายกับลูกแซม ส่วนข้างๆก็เป็นห้องของฉัน เข้าใจนะ”วริณพยักหน้า เดินตามเจ้านายหนุ่มเข้าไปในห้อง
“ส่วนนี้เป็นห้องของฉัน งานแรกของคุณคือดูแลผม ทั้งเรื่องเสื้อผ้าการแต่งตัว ทำความสะอาดบ้านทั้งหลัง แล้วก็ไปดูแลผมที่บริษัททุกวัน งานของคุณหนักเกินไปรึเปล่าสำหรับเงิน 100,000และก็การดูแลลูกของคุณและตัวของคุณ”อธิปพูดเสียงเข้มเชิงวางอำนาจ วริณก้มหน้ายอมรับ งานแค่นี้ไม่ได้หนักหนาสำหรับวริณมากนักเมื่อเทียบกับงานก่อนๆที่เขาเคยทำ กรรมกรบ้างหล่ะ เด็กล้างจาน เด็กเสิร์ฟตามร้าน หรือลูกจ้าง ทั่วๆไป ทำหามรุ่งหามค่ำก็เคยเจอมา แค่นี้สบายมาก
อธิปเห็นท่าทีไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนของวริณก็ยิ่งอยากแกล้งคนตรงหน้าให้มากขึ้น อยากรู้เหมือนกันว่าคนอบ่างวริณจะทนเขาไปได้สักกี่น้ำ อุสส่าได้ตัวมาแล้ว ขอเล่นให้คุ้มหน่อยละกัน
“ถอดเสื้อให้หน่อย ฉันจะไปอาบน้ำ เข้าบริษัท”วริณเบิกตาเชิงสงสัย ก่อนจะเข้าใจว่ามันเป็นหนึ่งในงานของเขาเท่านั้น มือบางของวริณค่อยๆบรรจงปลดเนคไทที่คอของอธิปออก ชายหนุ่มลอบมองแก้มขาวเนียนของวริณอย่างจงใจโดยเจ้าตัวไม่รู้เลยสักนิดว่ากำลังตกอยู่ในเป้าสายตา
“ผมต้องถอดกางเกงด้วยไหม?”วริณเงยหน้าถามเจ้านายหนุ่ม อธิปเปลี่ยนสีหน้านิ่ง ก่อนจะพยักหน้า วริณถอดเข็มขัดของอธิปออก ก่อนจะหยุดกึก วริณเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง แล้วซิบละเขาต้องรูดให้ด้วยเหรอ?
“เดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำในตู้ให้ฉันหน่อย”อธิปต้องสั่งให้วริณไปไกลๆเมื่อเขาเริ่มจะฟุ้งซ่านขึ้นทุกทีเมื่อวริณเข้าใกล้ ยิ่งใกล้เท่าไหร่ อารมณ์ของเขาก็ยิ่งพลุ่กพล่าน
.
.
.
“คุณนั่งรอผมอยู่ตรงนี้นะ แล้วก็เลือกชุดทำงานให้ด้วย เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อน ออ…เดี๋ยวนายก็ต้องเข้าบริษัทพร้อมผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย อาบน้ำด้วยกันไหม?”อธิปยื่นหน้าเข้าไปใกล้วริณตัวเขาเปลือยเปล่าเหลือเพียงแค่กางเกงในตัวเดียว ก่อนจะหยิบชุดคลุมในมือของวริณมาใส่
“ไม่ดีกว่าครับ ผมค่อยอาบก็ได้”วริณส่ายหน้า ผิวขาวเผือกกลับขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกร้อนๆที่แก้ม
“อืม งั้นเตรียมชุดให้ผมด้วยนะ ในตู้แล้วก็หยิบเสื้อผ้าผมไปซักชุด หลวมไปนิดนะ แล้วก็เข้าไปอาบน้ำในห้องของนายเถอะ”อธิปแจ้ง หันหลังเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“ครับ”เมื่อเห็นว่านายของตนดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว วริณจึงลุกขึ้น เปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าออกมาพร้อมกับกางเกงสองสามชุด วริณหยิบสูทสีดำเสื้อข้างในสีขาวพร้อมกับเทคไทสีเทาอ่อนๆวางไว้ที่เตียง เขาไม่รู้ว่าอธิปจะชอบใจในชุดที่เขาเลือกให้หรือไม่ เพราะวริณเองก็ไม่เคยแต่งชุดสูทมาก่อน แถมการแต่งตัวของเขานอกจากยูนิฟอร์มของบริษัทแล้ว วริณก็มักจะสวมส่แค่เสื้อยืดสีสบายกับกางเกงยีนส์ไม่กี่ตัวของเขาเท่านั้น
“ตัวใหญ่จัง”วริณบ่นเมื่อหยิบเสื้อสองสามตัวในตู้มาเทียบกับอกของตน อธิปเป็นคนตัวสูงแถมตัวใหญ่ แบบหุ่นนักกีฬา ส่วนเขาตัวก็ไม่ถือกับเล็กและก็ไม่สูงมากนัก แต่ชุดของเจ้านายก็ยังดูใหญ่เกินไปสำหรับวริณอยู่ดี
แกรก
อธิปบิดลูกบิดประตูเข้าไปในห้องของวริณ พ่อบ้านหนุ่มอยู่ในชุดกางเกงตัวเดียว เผยให้เห็นแผงอกขาวนวล วริณเงยหน้ามอง เมื่อเห็นว่าอธิปแต่งตัวเสร็จแล้ว วริณจึงลุกลี้ลุกลนกลัดกระดุมอย่างรวดเร็ว ขืนช้าอธิปจะโกรธแล้วก็อาจจะไปบริษัทสายเพราะเขา
“จะรีบอะไรขนาดนั้นเชียว อายเหรอไง ไม่เห็นมีไรน่าอายนะ ก็น่าดูอยู่”อธิปแหย่ นั่งลงบนเตียงกว้าง มองวริณที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จอย่างเพลิดเพลิน
“ผมแต่งตัวเสร็จแล้ว เรารีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวคุณอธิปจะสาย”อธิปยิ้มเมื่อคนตรงหน้าอยู่ในชุดเชิ๊ตตัวเก่งของเขาที่หลวมโคลง เหมือนแอบไปหยิบชุดพี่ชายมาใส่มากกว่า แต่ก็ดูน่ารักไปอีกแบบ
“ไป แต่นายยังไม่ได้กินข้าวเลย ฉะนั้นต้องลงไปกินข้าวกับฉันก่อน”อธิปเดินออกไปนอกห้อง โดยมีวริณเดินตามลงไปด้วย วริณรับรู้ได้ถึงความหิว เมื่อท้องของเขาส่งสียงร้องจ๊อกแจ๊กตลอดทาง
“สวัสดีค่ะ คุณอธปวันนี้มาทำงานสายนะค่ะ แล้วนี้พาใครมาด้วยเหรอค่ะ ว๊าย ! พ่อบ้านเมืองวานนี่ค่ะ”อริสาทักทายอธิปถามวิสัยของเลขานิสัยเปรี้ยวฉะฉาน เธอแอบตกใจเล็กน้อยเมื่อพ่อบ้านเมื่อวานกลับมายื่นคู่กับอธิปท่านประธานคนใหม่
“ครับ ผมรับเขาเข้ามาเป็นพ่อบ้านส่วนตัวของผมเอง คุณอริสาก็คงไม่ต้องบริการผมมากนักเพราะผมมีพ่อบ้านส่วนตัวอยู่แล้ว”อธิปพูดพลางยิ้ม เป็นมิตรอย่างเช่นเคย
“แหม คุณอธิปก็แปลกนะค่ะ ไม่ยักจะหาแม่บ้านแต่กลับได้พ่อบ้านมาแทน”
“นั้นสิครับ ผมว่าได้พ่อบ้านมาก็ดีนะ ไม่จุกจิกเรื่องมาก แถมยังดูแลเราได้ดีกว่าทีเดียว”
“อย่าติดใจพ่อบ้านหนุ่มจนลืมหาแม่บ้านนะค่ะ”อริสาแซว จนอธิปต้องปล่อยเก็กยืนเกาหัวแกรก วริณได้แต่ยิ้มๆกับบทสนทนาของทั้งสองที่ตนไม่เข้าใจ
“งั้นผมเข้าไปทำงานก่อนนะครับ”
“ค่ะ”
อธิปเดินเข้าไปในห้องทำงาน
อริสาเบะปากใส่วริณด้วยความหมั่นไส้ เธอทั้งสวยทั้งสาวแต่ท่านประธานกลับไปฉกผู้ชายจนๆที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ก็นะผู้หญิงอย่าเธอมีผู้ชายสนใจเยอะก็แค่แอบหมั่นไส้วริณเท่านั้นแหละ
“เดี๋ยวผมจะไปหยิบเครื่องมือมาทำความสะอาดห้องนะครับ”วริณทำท่าจะหันหลังเมื่อเข้ามาในห้อง เพราะไม่รู้จะทำอะไรดี อธิปส่ายตัวก่อนจะกวักมือเรียกให้วริณไปนั่งที่โซฟาแทน
“นั่งเล่นไปเถอะ มีไรเดี๋ยวเรียกใช้เอง”
“นั่งเฉยๆ มันน่าเบื่อครับ”วริณแย้ง เมื่อการมานั่งเฉยๆรอในวริณนั่งเซ็นเอกสารอยู่ในห้องเงียบมันน่าเบื่อ เขาอยากจะทำอะไรบ้าง
“อ่านหนังสือไปสิ หรือไม่ก็นอนไป อย่ากวน”อธิปสั่งเหมือนวริณเป็นเด็กๆชายหนุ่มเงียบก่อนจะหยิบหนังสือในห้องขึ้นมาอ่าน
เวลาผ่านไปนานอธิปก็ยังขะมักเขม้นอยู่กับงานของตน จนลืมสนใจไปว่าวริณก็ยังอยู่ในห้องทำงานของเขาด้วย อธิปลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายเดินเข้าไปใกล้โซฟา วริณนอนราบลงไปกับโซฟานุ่มมือบางยังมือหนังสือถืออยู่ สภาพอย่างนี้เขาจะแกล้งลงได้ไง เดี๋ยวก็ได้ไม่สบายอดแกล้งกันก่อนไปพอดี
อธิปนั่งยองๆ เกลี่ยไรผมที่ปรกหน้าพ่อบ้านหนุ่มออก อธิปขยับหน้าเข้าไปใกล้เหมือนคนตรงหน้ามีอะไรดึงดูดบางอย่าง วริณขยับตัวก่อนจะลืมตาขึ้นมองหัวหน้าของตนตาใสแป๋ว
“คุณ…”
“ผมอยากกิน…กาแฟ!”อธิปรีบพูดก่อนจะลุกขึ้นวางมาดของตนต่อ วริณค่อยๆขยับลุกนั่งก่อนจะสะบัดผมให้เป็นทรงก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น
“เดี๋ยวผมจะไปชงให้นะครับ คุณอธิปอยากได้ขนมอะไรด้วยไหม”วริณถามแม้ว่าสมองตัวเองยังจะเบลอๆอยู่บ้างก็ตาม
“อืม ส่วนนายอยากกินอะไรก็เอามาด้วย คงหิวแล้วสิ หลับยาวซะด้วย”อธิปแซว ก่อนจะนั่งลงบนโซฟายาว
“ผมขอโทษจริงๆที่เผลอหลับไป ทีหลังผมจะไม่ทำแบบนี้อีก”วริณที่คิดว่าตัวเองถูกดุก็ยิ่งรู้สึกเข้าไปใหญ่ เพราะว่าเขาหลับสบายในเวลางาน อธิปมองสีหน้ารู้สึกนั้นอย่างเอ็นดู อะไรจะซื่อปานนั้น
“อืม ทีหลังก็อย่าแอบหลับอีกถ้ารู้ว่าไม่ควร คราวนี้ฉันให้อภัย รีบออกไปชงกาแฟให้ฉันได้หล่ะ”
วริณพนักหน้า เดินออกจะห้อง อธิปได้แต่ส่ายหน้าอย่างเซ็งๆ
“ไม่น่ารีบตื่นเลย”
ฟู่วว
เซ็ง !
ขอบคุณทุกเม้นที่ติมตามนะค่ะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เมื่อวานไปสอบ LAS มาเหนื่อยมาก ปวดหัว วันนี้ก็อัพนิยายไปสองเรื่อง
ถ้าสั้นไปก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ แต่จะพยายามมาอัพบ่อยๆ พิมเสร็จก็รีบอัพทันที หากมีคำผิดอะไรก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ืขอฝากวริณและอธิปในดวงใจนักอ่านทุกคนด้วยนณ๊า (ลิเกจัง)
แล้วก็ขอบคุณสำหรับบวก แล้วก็เป็ดนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^ เจอกันวันอาทิตนี้นร๊าา >>ถ้ามาช้าไปบ้างก็อย่าว่ากันเลยนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
