แจ้งไว้ตั้งแต่เนิ่นๆนะคะปีนี้แบมจะต้องเตรียมตัวแอดมิชชั่น(ยังไม่อ่านอะไรเลย TT) ก็เรื่องนี้จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่แบมจะแต่ง ซึ่งอาจจะดองไปบ้าง เพราะคิวเรียนเต็มเอี้ยดมากปิดเทอมนี้ หรืออาจจะหายไปนานๆ ก็ต้องขออภัยไว้ก่อนนะคะ
คือถ้าจบเรื่องนี้แล้วแบมขอเบรกนิยาย พักการแต่งไปก่อน แต่ถ้าสอบตรงติดก็คงจะกลับมาอัพปกติ แต่ถ้าไม่ติดต้องไปแอดกลาง 
เจอกันเมษาปีหน้าเลยค่ะ 
ตอนที่ 1“สวัสดีครับท่านทูต”
“อ้าว สวัสดีครับ ดร.ธนภัทร ไม่คิดว่าจะเจอด็อกเตอร์ที่งานเลี้ยงของมิสซิสเกรน”
“ผมมาดูงานบริษัทเธอพอดีครับ เลยได้รับเกียรตินี้ และเป็นเกรียรติมากครับที่ได้เจอท่าน”
ท่านทูตพัฒน์ หรือคุณพัฒน์เป็นที่นับถือของผมตั้งแต่ท่านประจำการอยู่ที่อเมริกา ตอนมีงานเลี้ยงนักศึกษาไทยผมมีโอกาสได้เจอท่านครั้งแรก ถือว่าท่านเป็นคนดีมากคนหนึ่งเป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือ
“ผมก็ยินดีครับ ได้ข่าวว่า ดร. กำลังสอนปริญญาโทที่เมืองไทยใช่มั้ยครับ ?”
“ครับ แต่กำลังทำเรื่องย้ายมาที่อังกฤษสักพักครับ ผมจะมาดูงานแล้วก็เป็นที่ปรึกษาของบริษัทมิสซิสเกรนนี่ล่ะครับ”
“อื้อก็ดีนะครับ แหมคนหนุ่มนี่ไฟแรงกันจริงๆ คิดถึงสมัยผมพึ่งเป็นทูตใหม่ๆ ฮ่าๆ”
เราคุยกันอีกสักพักท่านทูตก็ไปคุยกับแขกคนอื่นต่อ ส่วนผมก็ได้เวลาสำรวจงานอย่างจริงจังสักที งานเลี้ยงหรูหราที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยด้วยซ้ำนอกจากอาดฐานะของเข้าภาพ ไม่ได้มีแค่ไฮโซประเทศไทยที่ขยันจัดงานแบบนี้จริงๆด้วย
“ดร. ครับ ได้เวลาแล้วครับไปลาเจ้าภาพกัน เดี๋ยวเราต้องไปเยอรมันต่อ”
เลขาของผมเองครับ ในการมายุโรปครั้งนี้นอกจากจะมาดูงานแล้วผมมีอีกเรื่องที่ต้องทำ เรื่องที่ผมควรจะทำมาตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ คือการมารับลูกสาวของผมกลับ ! การแต่งงานของนักเรียนนอกสองประเทศเมื่อสี่ปีที่แล้วที่อยู่ในช่วงเพ้อฝันว่าความรักมันจะเอาชนะทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็ต้องเลิกรากันไป ซึ่งอดีตภรรยาผมเป็นฝ่ายเลี้ยงดูลูกตามความต้องการของเธอ และผมสามารถไปหาลูกได้ เป็นเรื่องดีที่เราเคลีร์ยปัญหาส่วนนี้ลงตัว ผมซึ่งเป็นผู้ชายคงทำอะไรไม่ถูกถ้าต้องดูแลเด็กผู้หญิงแรกเกิดเพียงลำพัง แต่วันนี้อดีตภรรยาผมเธอเสียชีวิตแล้ว แม้ทางญาติของอีวาจะอยากเลี้ยงดูแองจี้ต่อ แต่ผมเป็นพ่อที่ควรจะต้องทำหน้าที่พ่อเสียที แองจี้ต้องการพ่อ และผมก็ต้องการลูกของผมคืน
“น่าเสียดายที่คุณอยู่กับเราถึงพรุ่งนี้ไม่ได้ จะมีงานประมูลเครื่องเพชรของบริษัทเราแท้ๆ”
“ผมก็เสียใจเช่นกันครับมิสซิสเกรน แต่ผมคงต้องขอตัวก่อน ผมมีธุระสำคัญจริงๆ”
“จ้ะ ไม่เป็นไร ไหนๆอีกไม่นานเราก็ต้องได้ร่วมงานกัน แล้วเจอกันค่ะคุณไทม์”
“แล้วเจอกันครับ”
เรากอดแล้วหอมแก้มกันตามธรรมเนียมแล้วผมก็แยกออกมาในที่สุด เยอรมันคือเป้าหมายเดียวในตอนนี้ แม้จะยังหวั่นๆว่าลูกจะจำผมได้มั้ย เฉลี่ยผมมีเวลามาหาแกแค่สามเดือนครั้งเท่านั้น และเป็นความน่ารักของภรรยาเก่าผมที่ส่งแองจี้เข้าเรียนอนุบาลของโรงเรียนนานาชาติด้วยเหตุที่ว่าผมพูดเยอรมันไม่ได้ จะคุยกับแองจี้คงต้องใช้ภาษาอังกฤษ
“ไม่เป็นไรครับ ดร. ผมเชื่อว่ามันจะผ่านไปได้ด้วยดี”
“ผมก็คิดแบบนั้นนะ ไม่รู้สิ ผมไม่รู้ว่ามันจะเวิร์กมั้ย”
“การเป็นพ่อเป็นแม่คน ทุกคนกังวลเหมือนกันครับ ผมก็เหมือนกับ ดร. ล่ะครับ ฮ่าๆ แต่ผมผ่านมาก่อนแล้วตอนนี้เลยสบายกว่า
ดร. อยู่หน่อย”
“ขอบคุณนะครับคุณเอก ผมรู้สึกเหมือนโดนผู้ช่วยตัวเองรังแกอยู่นิดๆเลยแฮะ”
“มีบ้างครับ ดร. ฮ่าๆ”
วันต่อมาผมกับคุณเอกก็มาถึงบ้านของอีวาที่ผมเคยมาหลายครั้ง วันนี้ญาติของอีวามารวมตัวกันครบและลูกของผมแองจี้อยู่ในอ้อมกอดของคุณยายของเธอ
“ไทม์ … แม่ว่าแองจี้อาจจะปรับตัวไม่ได้”
เริ่มแล้วเหตุผลมากมายที่อยากจะรั้งตัวหลานไว้ ผมก็ได้แต่ยิ้มรับแต่ความตั้งใจจะพาลูกกลับไปผมคงไม่เปลี่ยนแน่ๆ แองจี้ต้องกลับไปกับผม
“ผมจะดูแลเธออย่างดีที่สุดครับ”
“แต่ .. ไทม์ก็มีงานยุ่งไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ให้อยู่ที่นี่แล้วตอนไหนไทม์ว่างค่อยมา”
“คุณแม่ครับ ผมอยากทำอะไรให้ลูกของผมบ้าง ไม่ต้องห่วงครับที่นั่นก็ยังมีพ่อแม่ผมที่จะดูแลแกได้ คุณปู่คุณย่ารออุ้มหลานของพวกเขาเหมือนกันครับ คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะพาแกกลับมาที่นี่บ่อยๆ”
เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ทนายเพราะแองจี้มีสัญชาติไทยตามผม นามสกุลผม เป็นอันว่าลงตัว ผมใช้เวลาอยู่ที่เยอรมันอีกหนึ่งอาทิตย์ในการจัดการลาออกจากโรงเรียนของแองจี้ ถ้าเทียบกับที่ไทยแองจี้เรียนเร็วไปหน่อย ก็ต้องจัดการเรื่องการเทียบเกรดอีก คุณเอกก็รับหน้าที่ติดต่อกับทางโรงเรียนนานาชาติในประเทศไทยที่เป็นโรงเรียนในเครือของที่นี้เรียบร้อย ในที่สุดวันกลับเมืองไทยก็มาถึง
“แองจี้ไปกับพ่อนะคะ”
“ไปไหนหรอคะ แล้วคุณแม่ไปไหน เราไม่ไปด้วยกันหรอคะ คุณยายล่ะคะ”
“คุณแม่ไปเที่ยวนะคะ คุณแม่ไปเที่ยวบนท้องฟ้า”
“แองจี้ไปกับคุณแม่ไม่ได้หรอคะ ทำไมไม่พาแองจี้ไปด้วย”
“เพราะถ้าแองจี้ไปแล้วคุณพ่อจะอยู่กับใครล่ะคะ แองจี้จะทิ้งคุณพ่ออยู่คนเดียวหรอคะ”
“งั้น .. แองจี้จะอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อ”
“แองจี้จะได้ไปบ้านคุณพ่อแล้วนะคะ ที่บ้านคุณพ่อมีตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มากๆ อืม … ประมาณนี้น่ะค่ะ”
ผมกวาดแขนตัวเองออกกว้างๆ ให้ลูกดู แองจี้ก็ร้องอู้หูทำตาโตแล้วก็ตื่นเต้น
“ใหญ่มากๆเลยค่ะ แองจี้อยากกอดคุณหมี”
“งั้นไปบ้านคุณพ่อกันนะคะ”
“ค่ะ”
“ก่อนอื่นเราไปบอกคุณยายกันก่อนนะคะ”
“คุณยายไม่ไปกับเราหรอคะ แองจี้อยากให้คุณยายไปด้วย”
“คุณยายต้องอยู่ที่นี่ค่ะ ไว้เรากลับมาหาคุณยายกันใหม่นะคะ”
“ค่ะ”
แองจี้วิ่งเข้าไปกอดคุณยายของเธอแน่นๆ ที่ตอนนี้น้ำตาคลอ
“คุณยายไม่ร้องนะคะ ไม่เจ็บนะคะ ต้องไม่ร้อง โอ๋ .. แองจี้กอด”
“อยู่กับพ่อต้องไม่ดื้อนะลูก”
“ค่ะ แองจี้จะไม่ดื้อ”
“ยายรักหนูนะ”
“แองจี้ก็รักยาย”
“ดร. ครับ เดี๋ยวไม่ทันเที่ยวบิน”
“แองจี้ไปลูก ถึงเวลาแล้วเดี๋ยวไม่ทันนะคะ”
“ค่ะ บ้ายบายค่ะคุณยาย เดี๋ยวแองจี้กลับมาน๊า”
หนูน้อยโบกมือหยอยๆแล้วก็วิ่งมาหาผม ผมอุ้มแองจี้ขึ้นมากล่าวลาแม่ของอีวานิดหน่อยพร้อมกับลูกสาวของผม ที่จะได้อยู่ด้วยกันสักที
“อะไรนะ ! ทำไมพี่เดลทำกับผมแบบนี้ !”
“เฮ้ ! … ไป่ฝูพี่ไม่ได้ …”
“พี่เดลโกหกไหนว่ารักผม !”
ก็รัก … แต่รักเวลาอยู่บนเตียงเฉยๆอ่ะ -0- ตอนนี้ไม่รักแล้วอ่ะ ดูดิโวยวายแบบนี้ไม่เห็นน่ารักเลย แต่เวลาผมบอกเลิกบรรดาแฟนๆผมทีไร ทำไมแต่ละคนชอบทำหน้าเหมือนยักษ์ -0- (นี่แกแกล้งโง่ใช่มั้ยเดล ! – แบม)
“ก็ … พี่ว่าเราเลิกกันดีแล้วนะ”
“พี่ใจร้าย ฮืออออออออออ”
แล้วน้องเขาก็วิ่งจากไป ผมก็โบกมือหยอยๆตาม เออแฮะคบกับผู้ชายดีกว่าเลิกกันแล้วไม่โดนตบ ไม่เจ็บตัว สบายใจ แถมไม่เรื่องมากด้วย อืม … แต่ไม่มีนมบึ้มๆนี่ดิ เอายังไงดีวะเดล … อือไม่ต้องคิดมากหรอกใครเข้ามาก็เอาคนนั้นล่ะ เดี๋ยวหาว่าผมเลือกมากเรื่องมาก ไม่ครับเดลเป็นคนยังไงก็ได้ ง่ายๆ
“แม่ .. เดลอยากไปไทยด้วยอ่ะ -0-”
“เอ๋ ? แต่ลูกมีสอบนี่จ้ะ ?”
“สอบเสร็จเดลจะไปด้วย ได้ปะ นะ เดลพึ่งเลิกกับแฟนอ่ะ”
“ตายแล้วลูกแม่อกหักหรอ โอ๋ไม่ร้องไห้นะลูก แม่ยังรักเดลอยู่นะ ใครหนอมาบอกเลิกลูกชายแม่ โถๆ ฮืออ … เดลอย่าคิดสั้นฆ่าตัวตายนะลูก กระซิก ..”
นี่แหละแม่ผมอ่อนไหวเป็นที่หนึ่ง กาเบอร์หนึ่งโหวตคุณศจี ! แม้ไม่คิดว่าผมจะเป็นฝ่ายทำชาวบ้านเสียใจเลยแม้แต่นิดเดียวด้วยเหตุผลที่เมื่อปีก่อนผมโดนเรียกพบผู้ปกครองเรื่องพฤติกรรมเสเพลของผมเป็นเหตุให้เกิดการทะเลาะวิวาท แม่ของผมเถียงสุดในขาดดิ้นว่าหน้าตาใสซื่อแบบผมจะไปทำชาวบ้านได้ยังไง ! ผมก็แน่นอนครับ เก๊กหน้าเศร้าเข้าไว้ ผมเป็นเด็กดีในสายตาแม่เสมอล่ะครับ อะไร ? หมั่นไส้หรอ ? หึหึ หมั่นไส้ไปเถอะ แม่ผมซัพพอร์ตเป็นพอ !
“แม่ .. เดล …”
“โอเคไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวเดลสอบเสร็จตามแม่กลับไทยได้เลยนะจ๊ะ โถลูกแม่ ไม่เครียดนะคะที่รักของแม่”
แม่ผมเข้ามากอดผมแน่นๆ เห็นมั้ยบอกแล้วว่าผมเป็นเด็กดี ! จริงๆนะ ไม่ได้โกหกแม้แต่นิดเดียว ไม่เชื่อถามแม่ผมเด้ !
- ----------------------------------------------------------------------------
เพื่อป้องกันบ้านนี้ไม่มีทายาท 555 เราเลยเสิร์ฟ ดร. ไทม์มาให้ท่านเดลถึงที่ ... แต่ต้องติดตามกันต่อไปว่าทำไมคุณพ่อผู้น่ารักแบบ ดร. ถึงเป็นปิศาจของเดลไปได้ !
- -----------------------------------------------
ศัพท์ประจำตอน
support : สนับสนุน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
