"ฮ้าวววววว...กี่โมงกันแล้วละเนียะ?"
"นี่มึงนอนหน้าทีวีทั้งคืนเลยเหรอ....." มีนลงมาพอดี
"งั้นมั้ง...." ก็เมื่อคืนนอนคิดไรไปเรื่อยเปื่อย เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน
"คิดหนักละซิไอ้น้อง" มีนผลักหัวผมเบาๆ แต่เล่นเอามึนๆไปเหมือนกัน ก็คนมันเพิ่งตื่น
"แล้วนี่กี่โมงแล้วอ่ะ...." ตาผมยังเปิดไม่ขึ้นเลย รู้สึกหนักๆไงไม่รู้
"มึงจะถามว่าว่าเตมารึยังใช่มั๊ยละ"
"ดูเองก็ได้วะ...10 โมงแล้วเหรอนิ...."
"เออ 10 โมงแล้ว แต่เตยังไม่มาเลย ตกลงมึงพูดไรกันแน่กับเตเมื่อวาน เค้าถึงไม่มาวันนี้"
"ไม่อยากมาก็ไม่ต้องมาสิ...ใครสน....โธ่เว้ย!!!!!!!!โครมมมมมมมม" เสียงผมขว้างหนังสือเองแหละ
"ไม่สนเลยนะมึง....ฮึ.... " อย่ามาทำหน้าสะใจใส่ได้มั๊ยมีน คนยิ่งอารมณ์กรุ่นๆอยุ่
เหมือนมีนจะรู้เลยเดินขึ้นห้องไป
ทำไมวันนี้อากาศมันร้อนกว่าปกติรึไง นี่ไงผลของการตัดไม้กันเยอะ......แล้วทำไมทีวีมาอยู่ตรงนี้ มันเกะกะไม่รู้รึไง.....แล้วไอ้โซฟาบ้านนี้มึงจะแข็งไปไหนครับ ทำมาจากหินรึไง แล้วเห็นกูเป็นคนแคระรึไง ถึงได้เล็กซะขนาดนี้.....แล้วทำไมไอ้บันไดขึ้นชั้นสองถึงได้สูงขนาดนี้ ไม่รู้รึไงว่ามันเหนื่อยเวลาเดินขึ้นลง....เซ็ง......แล้วปลาทองนะ ทำไมไม่ว่ายไปมา กูซื้อมึงมาให้มึงว่ายน้ำให้กูดู...ไม่ใช่ให้มึงมานอนนิ่งๆเฉยๆขี้เกียจให้กูดู เดี๋ยวพ่อจับทำปลาทองแดดเดียวเลยนิ.....แล้วไอ้รีโมตบ้านนี้ทำไมมันกดยากกดเย็นจังวะ ไม่อยากให้กดใช่มั๊ย งั้นก็...โครมมม เขวี้ยงมันซะเลย หมอนเยอะนักใช่มั๊ย งั้นก็ทิ้งซะบ้าง......จาน อยู่กันสองคนจะเยอะไปทำไม...เพล้งงงงงงงง เก้าอี้ โครมมมมมมม....เสียงวิ่งตึงไลงมาจากข้างบน สงสัยมีนคงได้ยินเสียงดังมั้ง
"ไอ้น้องบ้าเกิดเฮี้ยนไรอีกวะ....เอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!ทำไมสภาพบ้านเป้นแบบนี้ละ"
"ก็มันวางเกะกะขวางทาง ขวางหูขวางตา...." แล้วมีนก็ยันหลังผมด้วยบาทมันจนผมไปแปะอยู่ข้างฝาผนังข้างๆตู่เย็น
"ควาย...ปัญหาอยู่ที่มึง ไม่ใช่ข้าวของที่มึงอาละวาดใส่ นี่กูมีน้องชายโง่ขนาดนี้ได้ไงว่ะ...." ผมมองสภาพรอบๆบ้านแล้วก็.......เออกูบ้าไปแล้วจริงๆวะ
"เอ๊ย.....ทำไมบ้านสภาพเงี้ยละ ขโมยเข้าบ้านเหรอ?" ใคร?....มาพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือมาเลย
"ยิ้มออกเชียวนะมึง....." นั่นมีนแซวผมเหรอ
"..........." แล้วใครยิ้ม ผมเหรอ ผมกำลังยิ้มเหรอ
"โทษทีวันนี้มาสาย พอดีมีธุระต้องไปทำ แล้วนี่กินไรกันรึยัง หิวมั๊ย?....เดี๋ยวจัดโต๊ะแป๊บหนึ่งนะ" มันสาละวนกับการจัดโต๊ะ โดยไม่ได้สนสิ่งรอบตัวเลยว่าเละเทะแค่ไหน ยังไง มันเคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องกินมั๊ยเนี่ย
"กูไม่ได้สนใจเรื่องกิน แต่กูสนใจว่ามึงจะหิวมากรึเปล่าต่างหาก" มันรู้ได้ไงว่าผมคิดไรอยู่
"ยิ้มออกเชียวนะมึง กูเห็นเมื่อกี้หน้ามึงอย่างกะยักษ์วัดเตียน...." ผมยิ้มอีกแล้วเหรอ
"โวะ...อะไรของมีนเนี่ย..."
มันจัดโต๊ะคล่องมาก แป๊บเดียวของทุกอย่างก็มานอนสงบนิ่งอยู่ในจาน
"นั่งสิ....โต๊ะจัดเสร็จแล้ว..."มันบอก
"ไม่ได้โง่....ดูออกว่าจัดเสร็จแล้ว...."
"ปากหมาได้อีกนะมึงชีน....แล้วเตกินไรมารึยัง มานั่งกินด้วยกันสิ อาหารตั้งเยอะ...." นั่น..ไม่มีใครสนใจผมเลย แต่ใครสน?
"หิวจะแย่แล้วเหมือนกัน เมื่อเช้ารีบออกไปทำธุระ เสร้จก็แวะซื้อกับข้าวแล้วรีบบึ่งมานี่เลย....อ่ะเสร็จแล้ว" ไม่รู้มันจัดไรใส่กล่องพลาสติกแลัวยัดเข้าตู้เย็นเป้นที่เรียบร้อย
"อ้าววววว....เก้าอี้ที่นั่งประจำหายไปไหนละ..." แหงสิ....ก็เมื่อกี้ผมเตะไปกระเด็นตกซะที่หนึ่ง....ผมมองซ้ายมองขวาแล้วก็.....กินต่อ...ใครสน
"ให้ตายเหอะ....เตมานั่งที่กูก็ได้ เดี๋ยวกูไปกินหน้าทีวีเอง..."
"ไม่เป็นไรมีน....เด๊่ยวกูไปกินที่ทีวีก็ได้...." ใครสน?
"มานั่งนี่เลยเต....ของก็ซืื้อมาให้กินแล้ว อย่าเหนื่อยอะไรเพิ่มอีกเลย กูรู้....แค่นี้มึงก็เหนื่อยจนแทบกระอักเลือดตายอยู่แล้ว..." แค่กๆๆๆๆ
"ขอบใจวะ...."
"เล็กน้อย....."
โต๊ะกินข้าวก็เลยเหลือแค่ผมกับมัน แต่ไม่มีใครยอมพูดไร ทำไมวันนี้มันดูเงียบผิดปกติละ
"เป้นไร ไมไม่พูด" ที่ถามนี่แค่ไม่อยากให้บรรยากาศมันวังเองหรอก
"........" มันเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวแต่ก็ไม่ยอมพูด
"ถามว่า....ทำไมไม่พูด เป้นไรรึเปล่า..." นีี่ทำไมผมต้องมานั่งถามเรื่องงี่เง่าอะไรอย่างนี้ด้วย
"สนด้วยเหรอ...ใครจะเป้น ใครจะตาย ใครจะเจ็บ ใครจะเสียใจ มึงเคยสนด้วยเหรอ...ฮึ...."
"ไม่อยากจะสนหรอก...แค่เห็นหน้ามึงในสภาพอย่างนี้แล้วมันกินข้าวไม่ลง "
"เคร้ง!!!!!" มันรวบช้อนแล้ววางกระแทกบนจาน
"จะไปไหน?"
"มึงจะได้เจริญอาหารไง"
"นั่งลง...." ผมขึ้นเสียงนิดหน่อย ก็มันไม่ยอมนั่งลงตามที่ผมบอกทำไมละ ยังอีก
"....." ดื้อวะ...ยังอีก
"เมื่อกี้มึงบอกว่าหิวไม่ใช่เหรอ....เห้นกินไปนิดเดียวเอง นั่งลง แล้วก็กินซะ" ผมพูดเสียงอ่อนลง และมันเองก็ยอมนั่งลงเหมือนกัน
"ตักหมูทอดให้หน่อยดิ...." แล้วมันก็ตักให้
"ตกต้มจืดเอาแต่หมูสับไม่เอาผักให้หน่อย" แล้วผมก็ได้มา
"ขอแกงมัสมัน เอาไก่นะ ไม่เอามัน " แล้วไก่ก็มานอนสบายใจนบจานผม จานผมจะล้นแล้วนะ แต่มันยังไม่ยอมพูดอะไรเลย
ขอโทษนะที่ค้างแบบนี้...
แต่ต้องรีบไปแล้วครับ
ดิวจะหายไปประมาณ 1 อาทิตย์นะครับ
แล้วจะมาต่อให้นะ
ขอบคุณครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
