หัวข้อ: ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน) เตมาเอง 13/11/55 จบแล้ววว รบกวนย้ายให้หน่อยครับ

[zonixuta]

ชีนเปิดใจให้เตหน่อยสิ 

[nutsumi]

เศร้าอ่ะT_T


สงสารเตมากกกกกกกก


จะมีมั้ยวันนั้นวันที่ชีนเปิดใจ เฮ้อ!!

[malula]

เตสมัครใจเข้ามาเอง สามเดือนก็ยังไม่นานเท่าไหร่นะ
สำหรับชีนอาจต้องใช้เวลานานกว่านั้น

[Bejae]

พรุ่งนี้รู้กัน ชีน!!!!!!!!!!

[o-ter01]

มาต่อด่วนนนนนนนนนนน > < 

[takara]

ชีนปากแข็งอะ

[loven36p]

ชีนใจร้ายมาก ปาก ปีจอด้วย  ขอ แรง ๆ
ทำไมต้องรอพรุ่งนี้  ชีนจะรู้บ้เางมั๊ยบางครั้งวันพรุ่งนี้
สำหรับคนบางคนอาจจะไม่มีก็ได้

ดังนั้น ควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด   
ถ้าจะถามว่า จะรู้ได้อย่างไรว่าดีที่สุด
ก็แค่มันดีกว่า เมื่อวาน ดีกว่าที่ผ่านมา  นั่นก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว

แล้วในวันต่อไป ก็ทำให้ดีขึ้นกว่านี้ ไป เรื่อย ๆ
ทุก ๆ วัน 

ไอ้ชีน ไร้หัวใจ

เฮ้อ ชักเพ้อไปใหญ่แล้วเรา

สงสาร  เต 

[ummax]

เศร้านะ
เฮ้ออออออออออออ

[Rafael]

ชีนใจร้ายจัง
เตน่าสงสารนะ

[sEpIA]

อ๊าก...ชี๊น 

[khunstar]

กูละอยาก :z6:มึงชีน

[hardened-boy]

 
ชีน เล่นตัวหนักๆๆ   ชอบบบบบบบบบ

[Loste]

 


โฮก...................อยากอ่านต่อมากมาย

กะลังหนุกเลย   สงสารเตจัง  มาต่อเร็ว ๆ นะฮับเป็นกะลังใจให้รออ่านอยู่

[BBlabong]

สั้นจังงงงง TT^TT

 

[patwo]

ชีนนนนนน ได้อีกกอ้ะะะะ   ไม่รักษาน้ำใจกันเล้ยย

แต่เตนี่ ขอนับถือเลย ความอดทนสูงมากกก


เป็นกำลังใจให้เต และคนเขียนด้วยนะคะ   รอมานาน ชื่นนใจ อิอิ

[why yyy]

บางทีการไม่พูดอะไรเลยมันก็ทำให้พลาดในสิ่งที่ควรจะเป็นของเรานะชีน

[MookHo]

"พรุ่งนี้"  มาเฉลยด้วยนะพี่ดิว 

ท้อไวจังว่ะเต  รักจริงน่าจะดูออกแล้วนะ(ว่าชีนคิดไง)
ที่ผ่านมาไม่ทำให้รู้เลยเหรอว่าชีนเป็นคนยังไง
(สวนกระแสป่าวว่ะตู)

สู้ๆนะ เต ชีน   พี่ดิว

[lidelia]

สงสารเตที่สุด 

ชีนยังไม่แน่ใจก็ไม่เห็นต้องไปพูดทำร้ายจิตใจเตเลยอ่ะ มันน่า   

[Mura_saki]

การที่เราปล่อยให้คนที่เรารักจากไปโดยที่ยังไม่รู้ความรู้สึกที่แท้จริง...มันเศร้านะซีน
...แต่เราก็ยังรักคุณนะ:-):-):-)

[tegonata]

จริงๆชีนควรจะบอกไปนะว่าแบบทำไมถึงทำแบบนั้น เห็นแมะ บอกแล้ว โดนด่าซะเละเลย
แต่ถ้าเราเป็นเตแล้วชีนรับรักเราเพื่อนลืมจูน เราก็เศร้าเหมือนกันนะ แต่ชีนแม่งไม่รู้ตัวหรอวะ ตอนนี้แม่งไม่มีคำว่าจูนอยู่ทั้งในค.คิดแล้วก็คำพูด มึงบ้าป่ะ แม่งงงงงงงงงงงง


ปล. อินไปนิด ต่อเร็วๆนะคะ

[due]

การตื่นครั้งแรกโดยที่ไม่ได้เจอมันในเช้านี้....ผมรู้สึกยังไงบ้างเหรอ....
'เฉยๆ' นี่คือความรู้สึกของผมจริงๆ
"เป็นไงละมึง...ทีตอนเค้าอยู่ละไม่สนใจ พอเค้าไม่อยู่ รู้สึกไงละทีนี้..." มีนนี่เป็นพี่ชายผมจริงๆเหรอครับ
"รู้สึกเฉยๆไง...เมื่อก่อนไม่มีก็อยู่ได้ ทำไมตอนนี้ไม่มีแล้วจะอยู่ไม่ได้"



วันที่ 5
ทำไมเวลาแปดโมงเช้าช่างเป็นเวลาที่น่าเบื่อเหลือเกิน เมื่อไรจะผ่านช่วงเวลานี้ไปซักที
"ชีน...กูกินแกงถุงจนหน้าจะเป็นถุงอยู่แล้วนะ...ทำไรให้กูกินหน่อยสิ..."
"เมื่อก่อนก็กินแกงถุงมาตลอด แล้วทำไมตอนนี้ถึงจะกินอีกไม่ได้ละมีน...กินๆไปเหอะ...อ่ะเสร็จแล้ว" ผมแกะแกงใส่จานสองสามอย่างที่ไปซื้อจากหน้าปากซอย
"หรือมึงจะบอกว่ามึงไม่คิดถึงอาหารที่เตเอามาให้เลยงั้นสิ" ป่านนี้คนชื่อนี้กำลังทำอะไรอยู่
"จะคิดหรือไม่คิด ผลมันก็ไม่ได้ต่างกันไม่ใช่เหรอ...กินเหอะ..."
"กูเบื่อแกงถุงแล้วนะ!!!!!!!!!" จะโวยวายเพื่อ? โวยไปก็ต้องกินอยู่ดี
"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้เค้าใส่กล่องโฟมให้แล้วกัน"



วันที่ 10
"ชีน...ยาสีฟัน ยาสระผม ครีมโกนหนวด สบู่ หมด แปรงสีฟันก็บานแล้ว"
"หมดก็ไปซื้อดิ...มาบอกไมล่ะ"
"นั่นดิ หลายเดือนมานี้เตมันดูแลให้ทุกอย่างจนเคยตัวไปแล้ว" มีนมันพูดเสียงหงอยๆ
"จดมาดิจะเอาไรบ้าง เดี๋ยวออกไปซื้อให้"
"มึงไม่คิดถึงเตบ้างเหรอ..."
"คิดถึงแล้วไปไม่ถึง จะคิดให้ปวดใจไมละ...."
"หมายความว่ามึงก็คิดถึงเตใช่มั๊ย?" ทำไมต้องทำหน้าตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย
"ไม่รู้สิ...แค่อยากเห็นหน้ามันบ้างเท่านั้นเอง"
"ห๊า....มึงเริ่มใจอ่อนแล้วดิ..." ก็มีนเล่นกล่อมประสาทผมทุกวันขนาดนี้ ถ้าไม่นึกถึงบ้าง คิดถึงหน่อยก็เกินไปละ
"จะอ่อนได้ไง ก็ไม่เคยใจแข็งนิ"
"ยอกย้อนนะมึง" ทำไมสายตาผมมักมองไปที่ประตูบ่อยขึ้นนะ



และแล้วก็ผ่านมาได้ สองอาทิตย์พอดิบพอดีที่ผมกับมันไม่ได้เจอหรือติดต่อกันเลย
แล้วผมก็ได้รู้อย่างชัดเจนว่าบางอย่างในตัวผมเปลี่ยนไป คือผมไม่สามารถควบคุมอวัยวะบางส่วนของตัวเองได้อีกต่อไป
ผมไม่สามารถบังคับสายตาตัวเองไม่ให้มองไปที่ประตูได้
ผมไม่สามารถบังคับขาตัวเองไปให้เดินไปดูประตูรั้วหน้าบ้านได้
ผมไม่สามรถบังคับหูตัวเองไม่ให้คอยฟังเสียงฝีเท้าของใครบางคนได้

ทำไมวันแรกๆผมถึงอยู่ได้ละ
แต่พอนานเข้าผมกลับไม่ลืมที่จะคิดถึงมัน ไม่ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับมัน

"เป็นไรบ้างน้องชาย นั่งทำหน้าเป็นหมางงอยู่ได้"
"มีน?" ผมดึงมีนให้นั่งลงข้างๆตัวเอง
"ชีน...เป็นไร...ทำไม ไหนบอกมาสิ" ผมรู้ว่ามีนห่วงผมแค่ไหนและผมเองก็ไม่เคยมีความลับกับมีนเลย
"คิดถึงเต...อยู่ๆก็คิดถึงมันขึ้นมา...ไม่รู้ทำไม"
"ชีน...กูไม่อยากด่าว่ามึงโล่เลยนะ" อ้าว ไหงจากหน้าจริงจังเมื่อกี้ ทำไมตอนนี้กลับทำหน้าแบบสมเพชละ
"มีน...จริงจังนะ"
"กูมีน้องชายหรือกูมีควายน้อยกันแน่วะ.....อ๊ะๆๆๆไม่ด่าแล้วก็ได้...ที่มึงบอกว่าคิดถึงเตมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก แรกๆที่เตไม่มาแต่มึงยังปกติอยู่เพราะเตยังเต็มอยู่ในความรู้สึกมึง แต่พอนานเข้าความเต็มนั้นมันก็ค่อยๆลดลงๆจนเหลือน้อย  มึงก็เลยรู้สึกว่าคิดถึงไง...."
"เข้าใจยาก...พูดไรให้มันเข้าใจง่ายกว่านี้หน่อยได้เปล่ามีน"
"ง่ายๆเลยนะ....มึงขาดเตไม่ได้"
"หื้ม!!!!??????"
"สงสัยกูคงพูดง่ายไป...งั้นเอาใหม่ ตอนนี้เตเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมึงแล้ว"
"แต่ชีนยังไม่ได้ชอบมันนะ"
"ตอนนี้ยังไม่ชอบ แต่เริ่มคิดถึง เริ่มอยากเจอ อีกไม่นานหรอกเดี๋ยวก็ชอบ เชื่อสิ"
"ไม่รู้สิมีน....ก็ชีนยัง...."
"ไม่ลืมจูน"
"อืม...."
"ลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืม แค่เก็บไว้ให้ลึกที่สุดไง เดี๋ยวเนื้อที่บนๆมันก็ว่างสำหรับคนใหม่เองแหละ" ง่ายดีเนอะ






"โอ๊ย...เจ็บนะมีน...ถามจริงเดี๋ยวนี้มีนเป็นไรมากป่ะ ตบหัวชีนบ่อยเหลือเกิน"
"ตบบ่อยๆเผื่อขี้เลื่อยจะไหลออกมาจากสมองฝ่อๆของมึงบ้างไง"
"โวะ...ไร้สาระ อู๋ยยยยยยย" ผมลูบหัวตัวเองก็ตรงที่โดนมีนตะบี้ตะบันนั่นแหละครับ
"หรือมึงโง่เพราะโดนกูตบบ่อยๆวะ   โง่เกิ๊น"
"ขี้บ่นวะ"
"จะไปมหาลัยเมื่อไร"
"อีกสามวัน มีนละ"
"อีกอาทิตย์หนึ่ง" คือผมกับมีนเรียนคนละจังหวัดกันนะครับ มีนเรียนปี 3 คณะหรือสาขาไรผมเองก็จำไม่ได้หรือง่ายๆก้คือไม่เคยจำนั่นเอง
"งั้นให้ชีนอยู่เป็นเพื่อนต่อมั๊ย"
"มึงขี้เกียจไปรับน้องใหม่อ้ะดิ กูรู้ทันหรอก ไม่ต้องมาเนียนเลย..." มันยีหัวผมเบาๆแล้วก็ดึงหัวผมไปซบไหล่มัน
"โวะ รู้ทันตลอด"
"มึงไปเหอะ กูอยู่ได้ เพราะทางโน้นก็อาจจะมีใครบางคนที่กำลังรอมึงอยู่เหมือนกัน"
"ใคร?" ผมไสหัวตัวเองออกมาจากบ่าของมีน
"ใคร...คนที่มึงก็รู้ว่าใคร" นี่คือคำตอบแล้วเหรอ??????
"..............." ไม่รู้สิ
"ถ้าการเดินไปข้างหน้าคนเดียวมันเหงาเกินไป มันเงียบเกินทน ไม่มีใครอยู่ข้างๆ หันหลังกลับก็ได้นะชีน"
"............ " หันหลังกลับเหรอ?
"กูไปหาแพมนะ....เมื่อคืนงอนไรก็ไม่รู้...แต่กูก็ไม่เบื่อที่จะง้อนะ เพราะอย่างน้อยๆที่เค้างอนเพราะเค้าแคร์..."
ผมมองตามร่างพี่ชายตัวเองเดินอออกไปนอกประตูบ้าน มีน ผู้ชายร่างบางแต่สูง แต่เห็นบางๆแบบนี้ขอบอกโคตรแข็งแรงเลยแหละ มีนเป็นคนง่ายๆ สบายๆ เรียบๆ แต่ในความเรียบของมันมักจะแฝงอะไรอยู่เสมอ

มีนเป็นทุกอย่างในชีวิตของผม เป็นทั้งพ่อ แม่ พี่ เพื่อน คนที่ผมไว้ใจที่สุด คนที่ผมรักเท่ากับชีวิตของผมเองหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ที่พูดมาทั้งหมดไม่ได้หมายความว่าผมกำพร้าพ่อแม่นะครับ ผมมีทั้งพ่อและแม่ เพียงแต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง
พ่อกับแม่แยกทางกันตอนผมอยู่ ม.1 มีน ม.3 ผมไม่รู้ว่าพวกท่านแยกทางกันด้วยสาเหตุหรือเหตุผลไร เพราะที่ผ่านมาครอบครัวเราก็มีความสุขดีทุกอย่าง แต่นั่นคือในความคิดของผมเองนะ ส่วนในความเป็นจริงผมไม่รู้ว่าสุขจริงหรือเปล่า
พ่อจะเอามีนไปอยู่กรุงเทพกับท่าน ส่วนแม่จะเอาผมไปอยู่โคราชด้วยกัน ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าครอบครัวตัวเองกำลังเป็นอะไรกัน ทำไมต้องพูดเสียงดังใส่กัน ทำไมแม่ต้องร้องไห้ ทำไมพ่อต้องเอามือปิดหน้า ทำไมต้องชี้หน้าใส่กัน ผมได้แต่ร้อง ร้องและก้ร้องจนไม่มีเสียงจะร้อง ไม่มีน้ำตาจะไหล และคนๆเดียวที่อยู่ข้างๆผมตลอด คือมีน พี่ชายคนเก่งและคนเดียวของผม มีนคอยปลอบคอยลูบหัวลูบหลังผมตลอด ผมยังจำคำพูดของมีนในวันนั้นได้ดีจนถึงวินาทีนี้
"วันนี้พ่อยังทิ้งแม่กับชีนไปได้ วันหน้าพ่อเองก็อาจจะทิ้งมีนไปได้เหมือนกัน ส่วนแม่เองก็เหมือนกัน วันนี้แม่ทิ้งพ่อกับผมไปได้  วันหนึ่งแม่ก็อาจจะทิ้งชีนไปได้เหมือนกัน เพราะงั้นมีนจะไม่ยอมให้ตัวเองกับน้องต้องโดนทิ้งอีก มีนจะอยู่กับชีนที่นี่ มีนจะดูแลน้องเอง พ่อกับแม่จะมาเยี่ยมเราเมื่อไรก็ได้"
"แต่ลูกสองยังเด็กเกินไปที่จะอยู่กันเองนะจ๊ะ"
"ฮึกกฮือออออ...ชีนจะอยู่กับมีน ฮึกๆๆๆ ถ้ามีนอยู่ชีนก็อยู่" ผมกระชับกอดมีนจากที่แน่นอยู่แล้วให้แน่นขึ้นอีก
"แต่พวกเราก็โตพอที่พ่อแม่จะแยกทางกันแล้วไม่ใช่เหรอครับ"
"ไม่ได้...มีนต้องไปกับพ่อ  ส่วนชีนก็ไปอยู่กับแม่ซะ"
"มีนรักพ่อรักแม่นะครับ แต่พ่อกับแม่พรากคำว่าครอบครัวจากพวกเราไปแล้ว ได้โปรดอย่าพรากคำว่าพี่น้องไปจากพวกเราอีกเลย มีนขอร้อง มีนสัญญาว่ามีนจะดูแลน้องให้ดีที่สุด ถ้ามีปัญหาอะไรที่หนักหนาจนผมแก้ไม่ได้ มีนจะบอกพ่อกับแม่ทันที" ผมไม่รู้ว่าเด็ก ม.3 อย่างมีนในตอนนั้นคิดคำพูดพวกนี้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้คือ ผมโคตรภูมิใจในตัวพี่ชายคนนี้เลย
ในที่สุดพ่อกับแม่ก็ยอมเพราะมีนรับปากแข็งขันและอีกอย่างบ้าานของญาติๆขก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเรา พ่อแม่เลยวางใจมากขึ้น
ตอนนั้นผมโกรธพ่อกับแม่มากแต่ตอนนี้ผมไม่โกรธพวกท่านแล้ว เพราะพวกท่านเองก็ทำหน้าที่ของคนที่เป็นพ่อแม่ได้อย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่อง สมบูรณ์แบบ เพียงแต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง ลึกๆผมเชื่อว่าพวกท่านต้องมีเหตุที่ดีพอจึงตัดสินใจทำแบบนี้ในวันนั้น

"มีน..." ผมตะโกนเรียกมีนอีกครั้งตอนที่กำลังจะขึ้นมอไซต์
"อะไรอีก คนยิ่งรีบๆอยู่..."
"ชีนรักมีนนะ....รักมาก..."
"กูรักมึงมากกว่าอีก...รักมากกว่าชีวิต"
"รู้....ขับรถระวังๆละ รอกินข้าวเย็นอยู่นะ...."
"ครับ.....มีไรจะถามอีกมั๊ย" แน่ะ รู้อีก
"บอกทางกลับหลังหน่อยดิ..."
"กว่าจะฉลาด เล่นเอาหญาหน้าบ้านเกืบหมดสนามเลยนะมึง.."
"อย่าด่าสิ...เร็วเลย"
"เออๆๆๆ"







ผมรอสายอยู่สักแป๊บใจเต้นเหมือนกันนะเนี่ยะ เสียงตู๊ดแต่ละครั้งกระแทกใจผมได้ดีจริงๆ ให้ตายเหอะ.....แกร็ก....รับแล้ว
"สวัสดีครับ..." ไหงรับสายซะเพราะวะ
"................"
"............." อ้าว มันดันเงียบด้วยเว้ยเอ้ย
"มาเจอกันหน่อย..." แล้วมันจะรู้มั๊ยละว่าผมเป็นใคร
"เพื่อ?" มันรู้เว้ย
"ไม่รู้"
"งั้นก็ไม่เจอ"
"อยู่ไหน?"
"ทำไม?"
"จะไปหา"
"จริ๊ง?"
"อืม"
"หึหึหึ...ลงทุนวะ"
"บอกมา"
"มหาลัย"
" งั้นพรุ่งนี้เจอกันหน้าลาน 5 โมงเย็น ห้ามสาย" แล้วผมก็กดวางสายเลยโดยที่ไม่รอให้มันตอบรับหรือปฏิเสธ.....และแล้วผมก็สำนึกได้ว่า กูทำอะไรลงไป๊!!!!!!!!!!!!!!!!

[Rafael]

5555
แล้วในที่สุดชีนก็ฉลาด?ขึ้นมานิดนึงแล้ว
ชอบเค้าก็บอกเค้าไปดิ

[malula]

รู้ใจตัวเองซะที ไม่รู้ใครยิ้มหน้าบานกว่ากันระหว่างเต ชีน รึอิคนอ่าน อิอิ

[nutsumi]

อ่านๆไปรู้สึกว่ามีนดูเทห์มาก ชีนโชคดีจิงๆที่มีพี่น้องที่ดีแบบนี้
เฮ้อ!กว่าชีนจะรู้ตัวเล่นเอาลุ้นจนเหนื่อย

[takara]

มีนน่ารักดีอะ

[due]

อะไรของมันอีก....ผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ นึกอยากเจอก็มาขอนัด นึกไม่อยากเจอก็ไล่...รู้มัียหัวใจกูมันทำงานหนักโว้ย
แต่ดคตรใจเต้นเลยนะที่เห็นเบอร์มันโชว์หราบนหน้าจอผมเมื่อกี้...ก็ไม่คิดว่ามันจะโทรมานิ ก็เล่นหยิ่งซะขนาดนั้น
"เชี่ยเตเป็นไร กูเห็นมึงนั่งจ้องโทรศัพท์มานานแล้วนะ มีเด็กใหม่เหรอ?"
"พี่ของอามึงสิ"
"โหมึง แรงวะ....ลามปามถึงลุงกูเลยเหรอ" นี่มันโง่หรือโง่กันแน่วะ แต่ช่างเหอะ แบบว่าชิน
"จืด..."
"เชี่ยเต กูชื่อจอม"
"โอเค...งั้นจอมจืด" หึหึหึ ขอให้ได้แกล้งมันเหอะ
"เชี่ยเต มึง!!!!!"
"กูก็ชื่อเต...ไม่ต้องมีคำนำหน้าก็ได้...สรรเสริญกันแต่เช้าเลยนะมึง" แล้วผมฏ้ลากมันให้ห่างไกลจากผู้คนหน่อย เพราะเรื่องราวของผมมันเป้นความลับระดับนานาชาติกันเลยทีเดียวนิครับ

"ลากกูมาถึงตรงนี้ มึงคิดมิดีมิร้ายกับกูเปล่าเนียะ?"
"คิด"
"เอ๊ย.....เราเพื่อนกันนะเว้ย ทำไรก้คิดหน้าคิดหลังให้ดี อิอิอิ" มันอ้อล้อมากครับ แบบมือหนึ่งทาบอก มือหนึ่งปิดปาก
"คิดจะฆ่ามึงเนี่ย กูยิ่งซีเรียสอยู่...เล่นอยู่ได้" ผมเลยโบกมันไปงามๆแบบเบาๆหนึ่งที
"เอ้า แล้วก็ไม่บอก ว่ามาเลยเพื่อน"
"ได้...ว่าแต่ไอ้ต่อละ"
"ตายไปแล้วมั้ง อย่าพูดถึงได้มั๊ย โคตรรมณ์เสียวะ"
"จืดของขึ้นเว้ย "
"ไอ้เต เดี๋ยวมึงจะตาย ว่าแต่เรื่องมึงเหอะ อย่าไปสนใจไอ้กรากนั่นเลย" ก็จริง ไว้ผมค่อยเล่าต่อทีหลังอีกทีก็ได้
"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้"
"ชีเรียสจริงดิ....."
"ไอ้เวร อย่าขัดกูได้เปล่า"
"โอเค จัดมาเพื่อนน้ำลายมึงไม่แฉะบนหน้ากู กูจะไม่อ้าปากอีกเลย"
"กูว่า.....กูเป็นเกย์ว่ะ"
"ควาย!!!!!!!"  ไหนมึงบอกจะไม่พูดไง ควายเต็มหน้ากูเลย
"กูบอกว่ากูเป็นเกย์ ไม่ใช่ควาย"
"ควาย คว่าย คว้าย ไอ้ควาย" ค เป็นอักษรต่ำ ผันได้แค่ สามัญ เอก โท นะครับหนูๆ คึคึคึ
"ไอ้จืด...!!!!!" ด่ากันขนาดนี้ มึงเผาบ้านกูเลยดีกว่าวะ
"นี่สรุป มึงเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเกย์เหรอ"
"หรือว่ากูเป็นมานานแล้ววะ...."
"แล้วไอ้ที่มึงวิ่งตามก้นน้องจูนต้อยๆนั่นละ หมายความว่าไง ช่วงทดลองงานงั้นดิ?" เป็นเกย์นี่ต้องมีช่วงทดลองงานด้วยเหรอครับ
"เออวะ จริงของมึง"  นี่คือหน้าของจืด
"อ้าวอ้าวอ้าว"
"พอ...แต่ตอนนี้แบบว่ากูไม่ได้ชอบจูนแล้ว"
"หมายความว่าตอนนี้มึงเลิกชอบผู้ชายแล้ว"
"เปล่า"
"แล้ว?"
"กูดันไปชอบเพื่อนของจูนแทน"
"ผู้ชาย?"
"ชัวร์"
"นี่ตกลงมึงจะเอาดีทางนี้จริงดิ..." หน้ามันเริ่มจริงจังขึ้นมาบ้างละ
"ถ้าคนที่กูรักเป็นตัวผู้เหมือนกู กูเอาดีทางนี้ก็ได้วะ"
"จริงจังหน่อยดิมึง นี่อนาคตของมึงเลยนะเว้ย"
"ถ้าการที่กูชอบน้องเค้าแล้วทำให้กูต้องกลายเป็นเกย์หรือห่าเหวอะไร กูก็ยอมวะ กูชอบน้องเค้ามากๆเลยนะเว้ย ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลยละ"
"แล้วน้องเค้าชอบมึงเปล่าละ"
"ถ้าชอบ กูจะรีบถ่อสังขารมาให้มึงทับถมอยู่นี่เหรอ..."
"สรุปแห้ว เหมือนคราวน้องจูนดิ...."
"เออดิ...เซ็งอยู่นี่"
"แล้วคนที่มึงไปชอบนี่เป็นเกย์หรือผู้ชาย หรือเกย์ฝึกหัดอย่างมึงละ"
"ไม่รู้ดิ...รู้แต่ว่ามันก็ชอบจูนอยู่เหมือนกัน...ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่"
"กรรม"
"หรือไม่มันก็เหมือนกูนี่แหละ มึงก็รู้ก่อนกูจะมาเจอจูน ถึงกูจะไม่ถึงขั้นเพลย์บอยผู้หญิง แต่กูก็มีบ้างไรบ้างนะ แต่ที่มาจริงจังหน่อยก็จูนนี่แหละ และที่จริงจังจริงใจจริงๆก็ไอ้บ้านี่นั่ยแหละ....แต่แม่ง มันไม่สนใจกูเลย เจ็บโคตร
"ตกลงมึงเป็นเกย์จริงๆแล้วใช่มั๊ย"
"เกย์ก็เกย์วะ"
"แต่มึงก็ยังเป้นเพื่อนกูอยู่ดีแหละ เชี่ยเต..."
"ขอบใจเว้ย"
"ตอนน้องจูนกูก็แค่คิิดว่ามึงคงหลงไปกับความน่ารักน่าเอ็นดูเลยอยากจะดูเอ็นน้องมันหน่อย เดี๋ยวก็คงจะหายบ้าไปเอง และมึงก็หายบ้าจริงๆด้วย.....แต่คราวนี้สายตามึงตอนที่พูดถึงน้องเค้า มันทำให้กูรู้ว่า มึงเป็นเกย์โดยสมบูนณ์แบบแล้ว  มึงเปลี่ยนร่างขั้นสุดยอดแล้ววะเต" นี่ตกลงผมจะเป้นเกย์หรือเป้นพาวเวอร์เรนเจอร์กันแน่ครับ มีการเปลี่ยนร่างขั้นสุดยอดกันด้วย
"จะตะโกนหายายของลูกมึงเหรอ กลัวคนทั้งมหาลัยไม่รู้รึไงว่าเพื่อนมึงก็คือกูเป็นเกย์" ผมดีดปากมันไปทีหนึ่ง มันถึงขั้นซู้ดปากเลยครับ แอบแดงด้วย สม...
"มึงรู้เปล่า เต มึงด่ากูทีไร กูต้องคิดตามทุกทีเลยวะ...."
"แบบอยากให้มึงบริหารสมองไง...." ก็หลอกด่ามึงแหละกระบือน้อย
"เข้าเรื่องๆ....แล้วว่าแต่มึงเป้นประตูหรือกองหน้าวะ"
"กูบอกว่ากูเป้นเกย์ ไม่ใช่นักบอล " ควายจริง
"ไอ้อุบกรณ์การเกษตรรุ่นแรกเอ๊ย " มันจิ้มหน้าผมซะหน้าหงายเลยครับ แล้วตกลงผมผิดอะไร
"กูหมายถึงใครอยู่บนใครอยู่ล่างต่างหาก"
"อ๋อ....มันอยู่บน....ส่วนกูก็อยู่บน บ้านกูมึงก็เคยไปแล้วนิ"
"มีไรที่โง่กว่ามึงอีกมั๊ยเพื่อน กูจะบ้าตาย" จริงจังไปมัียมึง
"กูผิด?"
"มึงไม่ผิดแต่แบบมึงโง่ไง....ถามจริงนอกจากมึงรู้ตัวว่าตัวเองเป็นผู้ชายแล้วดั๊นไปชอบผู้ชายด้วยกันเลยกลายเป็นเกย์ แล้วมึงรู้อะไรเกี่ยวกับเกย์อีกมั๊ย?"
"อื้อ...." ผมส่ายหน้าพรืดเลยครับ  ก็ผมมือใหม่หัดเกย์นี่นา ให้เวลากันหนน่อยซิ
"บรรลัย....ไอ้ที่กูถามมึงเมื่อกี้นะ กูหมายถึงเวลาพวกมึง ทำรักกันนะ....ใคร...ใคร...แบบ" หน้ามันแดงพรืดเลยครับ
"อ๋อ....กูรู้แล้ว มึงหมายถึงเวลาที่เราเสียเหงื่อนบนเตียงใช่เปล่า?"
"เออ นั่นแหละ..."  ท่าทางมันดีใจอย่างกับเชลซีได้แชมป์บอลโลกแน่ะ (?)
"เออว่ะ...กลืมเรื่องนี้ไปเลย...ชีนมันก็เข้มๆ แมนๆ หล่อๆ ไม่น่ารักน่าถนุถนอมเหมือนจูน"
"ชื่อชีนเหรอ?"

"เออ"
"แค่ชื่อก็หล่อแล้ววะ"
"ของกู หวง"
"เหรอ....ได้ข่าวว่าน้องมันไม่แลมึงเลยนิ..."
"อย่าย้ำจืด กูเจ็บ...."
"นี่ตกลงมึงจะกดมัน หรือมันจะกดมึง"
"นั่นดิ...แต่กูว่าก่อนอื่นเอาให้น้องมันแลกูก่อนเหอะ ถึงตอนนั้นจริงๆกุจะกดมัน หรือมันจะกดกู ปลายทางก็เสียเหงื่อเหมือนกันแหละ...
"ฮ่าๆๆๆ รักมากวะมึง ขนาดยอมโดนกด" หัวเราะหาบุพการีมึงเหรอ  (ขอดทษนะครับพ่อแม่)
"เข้าเรื่อง...ที่กูเป้นหมาหงอยมาเกือบสามอาทิตย์ก็เพราะมันปฏิเสธกู แต่เมื่อกี้ มันโทรมาบอกว่าจะมาหากูพรุ่งนี้ มันหมายความว่าไงวะ" ผมไม่ได้โง่นะ แค่คิดไม่ทันเฉยๆ
"มึงยังชอบน้องเค้าอยู่มั๊ยละ"
"ชอบ" อันนี้ไม่ต้องคิดก็ตอบได้เลย
"งั้นมึงก็ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว...ไปตามนัด อย่างน้อยที่สุดมึงก็ได้เห็นหน้าน้องเค้าแหละว้า"
"เออวะ จริงของมึงจืด"
"จอม!!!!"
"จอมจืด..." หึหึหึ
พรุ่งนี้ผมจะไปตามนัด ...อย่างน้อยผมก็ยังได้เห้นหน้ามันอีกครั้ง

[lidelia]

แหมชีน กว่าจะรู้ใจตัวเอง ลุ้นแทบแย่ 

แต่พึ่งรู้ว่าเตเคยตามจีบจูน 

รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ 

[JA(e)jung]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หายโง่ซะทีนะชีนนนนนนนนนนนนนน
ได้เวลาง้อบ้างอะไรบ้าง หุหุ
เต ควาวนี้ถึงตาเราแล้ว แกล้งให้รู้สึกซะมั่ง อิอิ
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆ อีกอ่าาาาาาาาาาาาาาาา
มาต่ออีกเร็วๆนะจ๊ะคนแต่ง จู๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
^[++++]^

[Rafael]

โอเค เรื่องใครกดใครไว้รอดูกันทีหลัง
ตอนนี้เวลานี้ ขอให้แลกันก่อนก็พอ เอิ๊กกก

[why yyy]

พอกันทั้งคู่เล้ย!!คนนึงเพิ่งรู้ใจตัวเอง  อีกคนเพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์   เฮ้อ    ขอให้นัดครั้งนี้ผ่านไปด้วยดีนะ   เต-ชีน