หัวข้อ: ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน) เตมาเอง 13/11/55 จบแล้ววว รบกวนย้ายให้หน่อยครับ

[tumtok]

สุดท้ายใครจะรุกใครจะรับต้องติดตามกันต่อไป

[patwo]

ชีนนนนนนนนนน  ชื่นใจจังๆ

[loven36p]

ชอบตอนที่ เต คุยกับเพื่อนจัง 
ฮาได้ใจมาก  สาบานนะว่า  มันปรึกษาเรื่องหัวใจ  กัน

ส่วน  ชีน  กว่าจะรู้ตัวได้นะลูก  เล่นเอาซะ
หญ้าในสนามไม่ต้องใช้เครื่องตัดหญ้าเลย
เพราะ ชีน กินหมดแล้ว 

ปล.พึ่งรุู้นะคะ ว่าการที่จะเป็นเกย์ ต้องมีช่วงทดลองงานด้วย

[Bejae]

พรุ่งนี้รู้กันอีกแล้ว
รู้สึกตอนที่แล้วก็เม้นไปแบบนี้ เหมือนพรุ่งนี้คุณดิวจะมาต่ออีกหรอเนี้ย แว๊กกกกกก
ไม่รู้เจอกันแล้วจะเป็นยังไง ยังคิดภาพชินไม่ค่อยออกเท่าไหร่
แต่หวังว่ามันจะเป็นเรื่องดีอ่ะเนอะ ชอบที่เตคุยกับจืดอ่า
ไม่เรื่องอยู่บนเนี้ย อย่าแย่งตำแหน่งชีนเลยนะ

[MookHo]

เย้ๆ จัดเต็ม 2 ตอน
จะสำเร็จแล้วเต ต่อหน้าชีน อย่าโง่ล่ะ
สู้ๆนะพี่ดิว  มาต่อเรื่อยๆนะ

[sazzy_pee]

เอร๊ยย ดิวกลับมาแล้ว ดิวกลับมาแล้ว

ซีน เลิกกินยาแล้ว (นิดนึง) ดีๆ อยากให้ซีนปากตรงกับใจยบ้าง

ทีตอนตัวเองจีบจูนร่ะ รุกจัง พอตัวเองโดนลุกเข้าหน่อยนี่ น้องทำตัวไม่ถูกหรอจ้ะ ??

มาอ่านพาสเต เอิ่มม เพิ่งรู้ว่าพี่แกก็คิดมาก แถมเอ๋อๆอีกต่างหาก

วะฮะฮ่า น่ารักว่ะ

สู้ๆนะเต จับซีนกดให้ได้นะ ถึงจะเสียเหงื่อที่ปลายทางเหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนกันกัน ฮาาา

ปล. ใครๆก็รักหนูอ่อน เพราะอ่อนมันน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

โผล่มาแค่ชื่อก็หายคิดถึงแระ

[due]

"จืด...ตื่นมาช่วยกูเลยนะมึง มานอนเปลืองแอร์ห้องกูแล้ วก็กรุณาทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยสิวะ...ลุกมาช่วยกูเลยมา"
"เชี่ย...เมื่อคืนกูช่วยมึงเกือบทั้งคืน กว่าจะได้นอนเล่นเอาเกือบส่วาง ยังไม่สาสมใจมึงอีกใช่มั๊ย กูถอดมึงกี่รอบ กูถอดมึงกี่รอบ กูเพลีย กูจะนอนนนนนนนน!!!!!!"
"ก็แต่ละท่าแต่ละชุดที่มึงทำมันยังไม่ได้เรื่องนี่หว่า เด็กไป ลุกขึ้นมาช่วยกูเลยนะมึง"
"เชี่ยเต....นี่ถ้าตอนนี้มีใครเลร่อมายืนหน้าห้องมึง มีหวีงเค้าคงคิดว่ากูกับมึงได้เสร็จสมอารมณ์หมายจากการทำผ่างผ่างกันแน่เลยวะ....ประโยคล่แหลมเหลือเกิน ถอดบ้างละ เพลียบ้างละ ท่าบ้างละ ชุดบ้างละ" ผมยืนหมุนตัวเองไปมาอยู่หน้ากระจก ข้างๆตัวบนพื้นก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้าหลากหลายแนวที่ไปบังคับขู่เข็ญยืมมาจากเพื่อนๆ รองเท้า เข็มขัด นาฬิกา ส่วนบนเตียงก็มีจืดนอนเน่าอยู่พร้อมกับกองเสื้อผ้าที่เกือบจะทับมันตายไปแล้ว
"นั่งแหกปากอยู่นั่นแหละ มาช่วยกูหน่อยว่าชุดไหนโอเคสุด กูเลือกไปเลือกมาจนสมองบวมแล้วเนี่ย" ว่าแล้วก็เขวี้ยงที่ถืออยู่ทิ้งและก้มหยิบตัวใหม่มาทาบ
"เดี๋ยวๆ กูสงสัยวะเต" มันยอมลุกขึ้นนั่งแล้ว แต่ยังไม่ยอมลุกออกจากเตียง ลีลาเยอะไปนะมึง
"มึงจะมาบริหารสมองไรตอนนี้วะ กูเห็นโง่มาได้ตั้งนาน " หึหึหึ หลอกด่ามันต้อนรับอรุณ เพิ่งตื่น มันยังมึนๆอยู่
"มึงกำลังชมว่ากูฉลาดอยู่ใช่มั๊ย?" เห็นมั๊ย
"ชัวร์...แล้วว่าแต่มึงสงสัยไร?"
"เออ เกือบลืท มัวแต่ปลื้มกับคำชมอยู่....กุสงสัยว่านี่มึงแค่กำลังจะไปพบกับน้องเค้าเฉยๆหรือว่ามึงกำลังจะไปขอน้องเค้าแต่งงานกันแน่ ทำไมต้องทำอะไรให้มันวุ่นวายขนาดนี้ด้วยวะ"
"กูเองก็ไรู้หรอก...รู้แค่ว่ากูอยากให้น้องมันประทับใจในตัวกู ไม่อยากให้น้องเค้าเมินกูอีก มันเจ็บแบบเชี่ยๆเลยนะมึงตอนถูกคนที่เรารู้สึกดีดีด้วยเมินนะ เจ็บโคตร"
"เต...มานั่งนี่มา..." มันตบที่นอนข้างตัวมัน 2-3แปะ ผมก็เดินแบบคนคอตกไปนั่งแหมะข้างๆมัน
"กูเจ็บจริงๆนะจืด เจ็บมากเลยด้วย"
"เจ็บได้ก็หายได้นะมึง....อีกอย่่างกูเข้าใจนะว่ามึงอยากให้น้องประทับใจ แต่สิ่งที่มึงกำลังพยายามทำอยู่นี่ มันไม่ใช่ตัวมึงเลย ถ้าเค้าจะรัก ก็ต้องรักในสิ่งที่มึงเป้น ไม่ใช่ที่มึงพยายามจะเป้น...ถ้าน้องมันจะชอบมึง ต่อให้มึงใส่เสื้อกล้าม เกงบอล คีบอีแตะ น้องมันก็ชอบ....แต่ถ้าไม่ชอบต่อให้มึงใส่แบรนด์ทั้งตัว คำตอบก็คือไม่อยู่ดี....กูจะบอกอะไรให้ แค่หน้าตามึง นิสัย บุคลิกมึง ใครไม่ชอบ ไม่หลง ก็ควายไปละมั่นใจตัวเองหน่อยเพื่อน" มันตบบ่าผมแปะๆๆ นั่งฟังจนหูห้อยเลยกู แต่ก็จริงของจืดนะ ผมก้มมองดูพื้นที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้า ก้มดูตัวเอง...โอ้พ่อเจ้า...นี่ใครว่ะ.โคตรจะไม่ใช่ตัวกูเลย
จริงอย่างที่จืดบอก ถ้าชีนมันจะรักผม มันก็ต้องชอบในสิ่งที่ผมเป็นจริงๆ...แล้วว่าแต่สิ่งที่เป้นผมจริงๆมันจะดีพอให้ชีนมันรักมั๊ยว้า....แต่ผมก็ไม่ได้ค้ายาบ้า ล่าพรมจรรย์ผู้หญิง ซิ่งบนถนน ปล้นธนาคาร หักหาญน้ำใจคนแก่ แส่เรื่องชาวบ้าน อันธพาลไปทั่ว มั่วยาเสพย์ติด ปิดถนนประท้วง คึคึคึ
ขอบใจมากจืด กูโคตรซึ้งน้ำใจมึงเลย กอดหน่อย
ผมเลยสวมกอดมันแน่นเลยครับ มันเองก็ลูหลังลูบหัวขึ้นลงเบาๆ

"แกร๊กก......" ผ่างประตูเปิดออก แล้วคนที่หน้าประตูก็ยืนนิ่งตาค้างอยู่ตรงนั้น
"เชี่ย/บรรลัย/หนังสด...." นี่คือสามเสียงที่เกิดขึ้นพร้อมกัน
"พวกมึงทำไรกัน" นั่นแหละผมมีถึงมีสติดึงตัวออกมาจากจืดได้
"มึงอย่ามาคิดอกุศลนะไอ้ต่อ พวกกูไม่ได้ทำไรกันทั้งนั้นแหละ " กุพูดไปขนาดนี้แล้ว มึงยังจ้องเขม็งอีกเหรอวะ
"จืด...ทำไมเมื่อคืนไม่ยอมกลับไปนอนที่ห้อง" อ้าว เอ๊ย เปลี่ยนเรื่องกันตอนไหนวะ
"เรื่องของกู...ถ้ามึงยุ่ง แสดงว่ามึงเสือก...."
"กวนตีนวะมึง...แล้วนั่นทำไมต้องกอดกันซะขนาดนั้น จะเข้าสิงกันรึไง..."
"กูอยากกอดเต มึงมีปัญหาเหรอ...ขาดความอบอุ่นรึไง หรือว่าอยากให้กูกอดบ้าง..." จืด มึงไปกวนตีนมันทำไม เท่าที่ผมจำได้ มึงกวนตีนมันทีไร คนที่แพ้คือมึงตลอดนะ
"แค่กอดนะเด็กๆ....ถ้ากูจะทำมันต้องมากกว่านั้น ยังอยากทำอยู่อีกมั๊ยละ...ว่าไงหึ๊?" นั่นไงว่าแล้ว
"กินวีต้าแล้วไปตายซะไอ้หมาต่อ!!!!!!" ตึงๆๆๆๆๆ นั่นคือเสียงที่จืดเดินกระทืบเท้าเข้อห้องน้ำไป ห้องผมจะถล่มมั๊ยครับ
"ว่าแต่มึงมีไรวะเต โทรหากูแต่เช้าเลย..."
"มีเรื่องอยากปรึกษานิดหน่อย" แล้วผมก็เริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่เจอชีนครั้งแรกจนกระทั้งถึงเมื่อกี้นีี้
"เต...มึงโคตรเจ๋งเลยวะ หน้าด้านโคตรของหน้าด้านเลยวะ" อ้าวมึง
"ก็คนมันรักไปแล้วนี่หว่า ทำไงได้แล้วว่าแต่เมื่อวานมึงไปไหนมา?
"ไปส่งน้องกล้วยบัญชีที่หอมา" ตามึงชั่วไปนะต่อ
"เอ๊ย...กล้วยที่ไอ้จืดมันเล็งไว้เปล่าวะ?"
"จืดนะมันแค่เล็ง...แต่กูนะยิงไปแล้ว...."
"เสร็จโจรต่อว่างั้น...."
"ก็ทำนองนั้นแหละ"
"ทำไรก็เกรงใจเห็นใจจืดมันด้วยนะเว้ย กูเห็นกี่คนๆทีี่จืดมันมองๆไว้ มึงสอยเรียบตลอด..."
"ช่วยไม่ได้...กูมันหล่อ "
"เออไอ้หล่อ แต่จืดมันก็เพื่อนเรานะเว้ย....อย่าให้มีปัญหากันเรื่องผู้หญิเลย..."
"แต่มีปัญหากันเรื่องผู้ชายได้ว่างั้น?"
"เชี่ยนี่ กูเตือนดีดี"
"เอาน่า...เดี๋ยวกูเคลียร์กับมันเอง  ว่าแต่เรื่องของมึงเหอะ แล้วจะเอาไง"
"กูก็จะทำเท่าที่กูทำได้นั่นแหละ....กูเต็มที่แล้ว ผลจะออกมายังไงกูก็จะยิ้มรับ ถึงจะมีน้ำตาปนหน่อยๆก็เหอะ"
"สาระวะมึง...."
"แน่นอนกูนะมีสาระอยู่แล้ว"
"สารเลวนะ...."
"ควาย!!!!.... อ้าวจืดไปไหนวะมึง" เห็นมันเดินฉับๆออกมาจากห้องน้ำและตรงไปยังประตูเลย กะว่าจะชวนออกไปหาไรกินเช้าๆซะหน่อย
"กลับห้องกูดิ....ห้องกูก็มี...มีหมามาแย่งอากาศหายใจ หายใจไม่สะดวก....โครม..." พังแล้วประตูห้องกู
คืองี้ครับ พวกผมสามคนอยู่คอนโดเดียวกัน ผมกับต่ออยู่ชั้นเดียวกัน ห้องมันถัดจากห้องผมไปอีกสามหรือสี่ห้องนี่แหละ ส่วนจืดอยู่ถัดไปอีกชั้นหนึ่ง...มันบอกว่าตื่นเช้ามาแล้วไม่อยากเจอสิ่งอัปคล เลยขึ้นไปอยู่อีกชั้นหนึ่ง
"เมื่อคืนพวกมึงทำไรกัน?"
"เชี่ย...นี่ยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกเหรอมึง ไร้สาระวะ"
"ก็ภาพมันล่อแหลมนี่หว่า จืดไม่สวมเสื้อ ส่วนมึงกระดุมเสื้อก็หลุดซะขนาดนี้ แถมยังนั่งกอดซบกันบนเตียงอีก ไม่คิดก็บ้าแล้ว"
"คนที่คิดอย่างนี้ต่างหากที่บ้า....เพื่อนกันนะเว้ย..."
"แล้วเพื่อนกันรักกันไม่ได้เหรอวะ...."
"ถ้าคนสองคนใจตรงกันก็รักกันได้หมดแหละ..."
"เหรอ?"
"อืม แล้วก็หยุดคิดเรื่องกูกับจืดได้แล้ว เปลืองเซลสมองโดยใช่เหตุ แล้วมึงว่ากูควรทำไงต่อดีไปดีวะ"
"เต กูภูมิใจในความเป็นมึงนะ...เข้าใจที่กูพูดใช่มั๊ย?"
"ขอบใจเว้ย....อ้าวแล้วนั่นมึงจะไปไหน..."ผมไม่อยากอยู่คนเดียว
"ห้องกูก็มี..." คุ้นๆกันมั๊ย
"เออๆๆๆ...โครม..." พวกนี้มันมีปัญหาไรกับประตูห้องผมรึเปล่าหว่า ทำไมรุนแรงกับมันจัง อ้าวเลว ออกไปแล้วไม่ล็อคห้องให้กูด้วย
หน้าที่ผมต้องทำเองสิเนาะ.....เช็คดูหน่อว่าไอ้ต่อมันพาใครมาค้างที่ห้องด้วยรึเปล่าถึงได้รีบขนาดนี้....อ้าว ไม่เห็นใครเลยนี่หว่าแล้วนั่นมันจะเดินขึ้นชั้นบนไปทำไม ก็ในเมื่อห้องมันก็อยู่ตรงเนี้ย......แต่ก็ช่างเหอะ นอนต่ออีกนิดดีกว่านี่เพิ่ง 10 โมงเอง เมื่อคืนก็นอนน้อยทีหนึ่งแล้ว ไม่ได้เดี๋ยวหน้าโทรม.....

[lidelia]

ไปเจอกัน ชีนจะพูดจาทำร้ายจิตใจเตอีกไหมเนี่ย 

ตอนนี้เริ่มอยากอ่านคู่ของจอมจืดบ้างแล้ว ต้องคู่กับต่อแน่เลย 

[loven36p]

จอมกับต่อ เอ๊ะ อะไร  ยังงัย 

[Rafael]

จืดกับต่อ
คู่นี้มีซัมติงรองนะ 555

[tegonata]

ย้ากกกกกกกกกกกกก เราอยากอ่านต่อ แม้มันจะมาสามตอนติด ฮาาา
อยากอ่านต่อจืดอ้าาาาาาา ต่อหล่อกว่าจืด รึจืดสวยกว่าต่อเลยโดนแย่งผู้หญิงอ่ะ

[sEpIA]

จืดพูดได้เยี่ยม 


...จืดกับต่อยังไงอยู่น้า

[due]

"เต มึงแน่ใจนะว่ามึงจะไปคนเดียว" ขอบใจมากจืดที่ห่วงกู
"ให้พวกกูไปด้วยเหอะ เผื่อมึงน้ำตาตก พวกกูจะได้ช่วยซับ หรือมึงถ้ามึงเข่าอ่อนพวกกูจะได้ช่วยหิ้วปีกกันมา" ขอบใจมากไอ้ต่อที่สร้างภูมิคุ้มกันให้กู มึงช่วยกูได้มากจริงๆ....สวรรค์ส่งมาเกิดจริงๆมึง ให้ตายดิ้นเหอะ!!!!!
"นี่พวกมึงกะริงไซด์เกาะหลังกูเลยใช่มั๊ย...แค่ที่มึงมาแอบตรงนี้มันยังได้ยินไม่ชัด เห็นไม่ถนัดอีกเหรอ อีกนิดเดียวพวกมึงจะขี่คอกูกับชีนได้แล้วนะ ถ้าใกล้กว่านี้อีกนิดนะ...โวะ" พวกมันจะให้ใกล้ไปไหน รู้ว่าห่วง แต่ห่วงแบบห่างๆได้เปล่าละ ระยะประชิดขนาดนี้ผมก็เขินเป็นนะ
"เออๆ ตรงนี้ก็ได้ ว่าแต่น้องมันจะมารึยังละ?" ดีมากจืด
"นี่ก็จะ 5 โมงแล้ว คงใกล้แล้ววะ...กูดูดี หล่อ ยังวะ"
"หล่อลากเลยวะเพื่อน..." โคตรจริงใจเลยมึงไอ้ต่อ
ผมนะตื่นเต้นเอามากๆ เพราะไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์แล้ว...เจอแล้วต้องทำหน้ายัง ยิ้มแฉ่ง เงียบขรึม โกรธ งอน น้อยใจ เฉยๆ...ฮ่วย เอาไงดีเรา แต่ถึงจะงอนหรือน้อยใจไอ้บ้านั่นมันก็ไม่สนอยู่ดี...แล้วจะทำเพื่อ?...
ผมกำลังจะยืนไม่ติดพื้นแล้วครับ ตัวมันลอยๆไงไม่รู้ ในท้องก็ป่วนๆ เหมือนมีความร้อนอะไรซักอย่างอัดกันจนแน่น


"เอ๊ย....! คนนั้นเปล่าวะ" ผมหันขวับแบบคอแทบหลุด
"ใช่!!!!!!!!!!!!!!!" เอาไงดี เอาไงดี วิ่งเข้าหาเลยมั๊ย หรทอให้มันคอยหน่อย....
"เอ๊ยเต คุมสติหน่อย ยืนนิ่งๆดิวะ...."
"กูตื่นเต้น....."
"เออวะ จริงของมึง...กูเองยังตื่นเต้นเลย เด็กบ้าไร หล่อลากเลือดขนาดนี้ " ของกูไอ้ต่อ ของกู
"เอาไงดีพวกมึง กูทำไรไม่ถูกแล้ว" เสียงผมก็ติดๆขัดๆ
"เตฟังกู....เดินเข้าไปหาน้องมัน...หลังจากนั้นใจมึงบอกให้ทำอะไร มึงก็ทำตามนั้น...ถ้าจะเริ่มก็เริ่ม แต่ถ้าจะจบก็ต้องจบ...ไปได้แล้ว"
"ขอบใจเว้ย" ผมเดินไปข้างหน้าทีละก้าวแต่ตานี่ยังมองมาทางเพื่อนอยู่เลย

มันยืนหันหน้าหันหลัง คงกำลังมองหาผมอยู่ พอหาไม่เจอหน้ามันเริ่มโมโหอีกแล้ว ความอดทนโคตรต่ำ
"มึง..." ผมเขี่ยไหล่มัน แล้วมันก็หันขวับมาเลย แล้วไงต่อเหรอครับ....
"ช้าวะ...กูรอตั้งนาน" ควายแล้วมึง กูมาช้าไป 2นาที กับ 15 วิเอง แล้วที่จริงกูมาถึงที่นัดก่อนมึงอีก
"นี่คือคำทักทายของมึงเหรอ...." อย่าหวังกันเลยครับคำทักทายเพราะๆ หน้ายิ้มๆ แค่มันไม่กะโดดถีบยอดอกผมก็บุญหัวผมแล้ว...เซ็ง...คนเค้าตั้งใจคิดถึง
"อย่าชวนทะเลาะได้เปล่า ไม่ได้มาเพื่อทะเลาะ" อ้าว ผมผิดซะงั้น
"แล้วมาทำไม?"
"หาที่นั่งก่อนได้เปล่า กระเป๋าหนักเห็นบ้างเปล่า...." ผมจะเกลียดมันตอนนี้ยังทันมั๊ย...
"ทางนี้" ผมเลยเดินนำมันไปยังม้าหินใกล้ๆใต้ร่มไม้ต้นใหญ่...5 โมงแล้วนักศึกษาไม่ค่อยเยอะเท่าไร อีกอย่างยังไม่ถึงเวลาเปิดเทอม

"ตกลงอยากเจอกูทำไม?" นั่งปุ๊บ ผมถามเลยครับ อยากรู้เร็วๆ จะได้เจ็บไวๆ
"ไม่ได้อยากเจอ แค่มีเรื่องอยากคุยด้วยเท่านั้นเอง" มันจะรู้มั๊ยว่าคำพูดของมันแค่นี้ก็ทำให้ผมเศร้าได้แล้ว
"งั้นอยากคุยเรื่องไรว่ามา...."
"มึงคิดว่ากูเกลียดมึง?"
"..........." เป็นคำเปิดสนธนาโคตรดีเลย แล้วจะให้ผมตอบอะไรดีละ ใช่...ก็เท่ากับฆ่าตัวตาย ไม่...ก็เท่ากับโกหกตัวเอง
"จริงๆกูก็ไม่ได้เกลียดไรมึงหรอก"
"แต่ก็ไม่ได้รัก...." ผมต่อให้หลังจากที่มันอึกอักๆ ไม่ยอมพูดต่อ ผมนี่เก่งเนอะ ชอบทำร้ายตัวเองก็ได้ด้วย
"กูจะพูดนะ แต่มึงจะฟังหรือเข้าใจมั๊ยนั่นมันเรื่องของมึง...กูเป็นคนชัดเจนในตัวเองเสมอ ตอนกูชอบจูนกูจีบเลยเพราะนั่นกูมั่นใจ...แต่กับตอนนี้กูไม่มั่นใจกับความรู้สึกที่กูมีกับมึง เพราะลึกๆกูยังมีจูนอยู่...อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ...แต่มันก็เป็นไม่ได้เพราะจูนมีแฟนแล้ว กูชอบจูนมากแล้วก็ชอบมานาน"
"นี่ตกลงมึงมาเพื่อนบอกรักจูนให้กูฟังเหรอ...."
"ก็บอกให้ฟังก่อนไง....ความรู็สึกคนเรามันไม่ใช่เปลี่ยนกันง่ายๆนะเว้ย เกิดกูเปลี่ยนใจจากจูนมาชอบมึงง่ายๆ แล้ววันหนึ่งเกิดมีคนมาสนใจกูอีก แล้วมึงคิดว่ากูจะไม่เปลี่ยนใจง่ายๆอีกเหรอ กูไม่ได้พูดให้ตัวเองดูดี แต่พูดเพื่อให้มึงเข้าใจกูมากขึ้น...กูไม่ได้สับสนว่ากูชอบมึงเหรอเปล่า ความรู้สึกกูทำไมกูจะไม่รู้....แต่ที่ยังตอบมึงไม่ได้ตอนนี้เพราะกูยังไม่รู้สึกดีดีมากพอที่จะบอกว่าชอบบอกไป..." เชื่อมั๊ย ผมไม่โกรธมันเลยที่มันพูดแบบนี้ ตรงกันข้าม ผมกลับเห็นความจริงใจของมัน ความตรงไปตรงมาของ มัน ความชัดเจน...ความไม่เห็นแก่ตัว ถ้าผมไม่สรุปแบบเข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมยังมีหวัง ผมยังมีสิทธิ์
"รู้มั๊ย...นี่เป็นครั้งแรกและประโยคแรกที่มึงพูดกับกูยาวที่สุดและไม่ทะเลาะกันก่อน"
"เข้าใจกูใช่มั๊ย?"
"ถ้าบอกว่าไม่...มึงจะพูดต่ออีกเหรอ?"
"กูจะกลับ พูดจนหมดพุงแล้ว...." มันฟุบหน้าลงกับโต๊ะเลย สงสัยคงเหนื่อยจริงๆ
"เงยหน้ามาคุยกันก่อน..."
"มีไรอีก?" มันยอมทำตามที่ผมพูดด้วย ปลื้ม
"อยากเห็นหน้า ไม่เจอกันตั้งหลายวัน รู้มั๊ยโคตรคิดถึง...."
"หืม?..." ฮ่าๆๆๆๆหน้ามันโคตรตลกอ่ะ แบบเอ๋อได้อีก
"บอกว่าคิดถึง...คิดถึงมากด้วย..."
"อ๋อ...อืม รู้แล้ว" แค่เนี่ย แล้วมันก็ก้มหน้าอีก แต่ผมเห็นมันแอบยิ้มนะ
"มึงเขิน?..."
"โวะ..."
"เขินจริงๆด้วย...น่ารักวะ..."
"พูดมากวะมึง...."
"เอ้า ไอ้นี่.... ตกลงว่าไงเรื่องเรา "
"เป็นเพื่อนกันไปก่อนละกัน" ควาย กูอยากเป็นแฟนโว้ย ไม่ได้อยากเป็นเพื่อน เพื่อนกูมีเยอะแล้ว
"มึงไม่รู้เหรอ?"
"รู้ไร?"
"เกย์ไม่เป็นเพื่อนกับผู้ชาย" หึหึหึ...มันมีจริงมั๊ยครับคำนี้ เอาเป้นว่าผมไม่อยากเป็นเพื่อนกับมันละกัน
"หืม?" เอ๋อแดกอีกแล้ว
"กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึง...ชัดมั๊ย?"
".............."
"งั้นเอานี้...ช่วงนี้เราก็อยู่ในช่วงทดลองงานกันไปก่อน..."
"ทดลองงาน?"
"เรามาตกลงกันดีกว่า ว่าจะให้พี่เตตามจีบน้องชีน หรือน้องชีนจะตามจีบพี่เอง?" อ้อล้อไปมั๊ยกู
"สยองทั้งสองอย่างเลยวะ"
"เชี่ย...โน่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา แล้วตกลงจะเอาไง?" อย่าให้เหวี่ยงขอร้อง
"ก็อยู่กันไปอย่างนี้แหละ...อยู่กันมายังไง ก็อยู่กันไปอย่างนั้น"
"ควาย...นั่นแหละกูกำลังตามจีบมึงอยู่...อย่าบอกนะที่ผ่านมามึงไม่รู้ว่ากูจีบมึง"
"เหรอ...กูนึกว่ามึงอยากเป็นพ่อกูซะอีก เห็นดูแลทุกอย่าง หึหึหึ" กูเกลียดมึง.....ไม่ลง
"เออเออ ยังไงก็ได้ แต่กูไม่ไม่เป็นเพื่อนกับมึงจริงๆนะ..."
"งั้นยอมให้จีบก็ได้..." มันยักคิ้วแบบเท่ห์ให้ผมทีหนึ่ง
"จริ๊ง?"
"จีบให้ติดละกัน..."
"เดี๋ยวจะไปกว้านซืื้อกาวทั่วทั้งจังหวัดเลยจะได้ติดเร็วๆ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ" ผมว่าชีนมันก็เปิดใจให้ผมมากขึ้นนะ มันยิ้มให้ผม หัวเราะให้ผม พูดล้อเล่นกับผมได้แล้ว แต่แค่นี้ผมยังไม่พอใจหรอกครับ เพราะผมอยากให้มันพูดเองว่าผมกับมันเป้นแฟนกัน
"ไม่เคยเห็นคนหัวเราะเหรอ นั่งจ้องอยู่ได้" อ้าว ผมจ้องหน้ามันอยู่เหรอ
"คนหัวเราะนะเคยเห็น...แต่ที่หัวเราะแล้วน่ารักนะเพิ่งเคยเห็นมึงนี่แหละ..." ผมเริ่มจีบมันแล้วนะ หยอดนิดหยอดหน่อย
"ถ้าคิดว่ากูจะเขินกับไรแค่นี้....ฝันไปเหอะ" ควาย!!!!!!!
"ตกลงจีบได้นะ?"
"จีบนะได้...แต่จะติดหรือไม่อีกเรื่องนะ"
"มึงก็อย่าใจแข็งกับกูนักสิวะ"
"ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว...กูหิว พาไปหาไรกินหน่อยสิ...นั่งรถมาเหนื่อยด้วย"
"อยากกินไรละ?"
"ไรก็ได้...หิว..."
"กินกูป่๊ะ?"
"โวะ....ให้ไวเลย หิว...." หึหึหึ...ผมมีความสุขจังครับ
อย่างน้อยตอนนี้มันก็ยิ้มให้ผมได้แล้ว อีกไม่นานมันก็คงจะเปิดใจให้ผมมากขึ้น ผมจะรอวันนั้น

[sEpIA]

เขินแทนชีนได้ป่าวอะ 

[nutsumi]

ถือว่าขยับไปอีกขั้น

ดีใจด้วยนะเต

ป.ล.เห็นแววคู่ใหม่นะ ต่อกะจืด(?)

[loven36p]

   ผมจะเกลียดมันตอนนี้ยังทันมั๊ย...

สำหรับคำถามนี้ของพี่เต 
มีคำตอบเดียวคือไม่ทันแล้วจ้ะ พี่เตตตตตตตต

ได้ข่าวว่ารักเค้ามากด้วย  แล้วจะกล้าเกลียดเร๊อ
 

[Pigstar]

อย่างน้อยโอกาสก็มาแล้ว
สู้ๆๆเข้าเต ผมเป็นกะลังใจให้

[Rafael]

อย่างน้อยก็เข้าใจมากขึ้นล่ะนะตอนนี้
อิอิ อมยิ้ม

[why yyy]

ความหวังเริ่มงอก อีกไม่นานความรักจะผลิบาน

[takara]

เต อย่างน้อยชีนก้อไม่ใจร้ายเท่ารัยแล้วเนอะ

[malula]

ตกลงเป็นคู่รักทดลองแล้ว โปรกี่เดือนอ่ะ

[patwo]

ดีใจแทนเต ><

ชีนแอบเขินด้วยอ้ะะะ

[Bejae]

เป็นสัญญาณเริ่มที่ดี 
เดี๋ยวเราจะช่วยเตกว้านซื้อขาวจากทั่วทุกมุมโลกเลย
ถ้าไม่พอจะเคี้ยวให้ด้วยเลยเอ่า ดูดิมันจะติดไม่ติด

คุณดิวน่ารักอัพทุกวันเลย 

[khunstar]

กรี้ดดดดดด

[MookHo]

เย่ เย เย้  สำเร็จ
คืบหน้าไวๆนะพี่ดิว
 

[lidelia]

อ่านไปยิ้มไป ชีนแอบเขินด้วยอ่ะ น่ารัก 

[due]

ชีวิตในมหาลัยมีไรให้ผมทำเยอะแยะเลยครับ ไหนจะต้องปรับตัวเข้ากับเพื่อนใหม่ การรับน้อง การเริ่มต้นเรียนรู้ในห้องเรียนที่ต่างจากมัธยม การต้องอยู่ในที่ที่ไม่ใช่บ้านของตัวเอง ผมต้องปรับตัวจนหัวหมุนเลยแหละ
เปิดเรียนมาได้อ่ทิตย์หนึ่ง ด้วยความอัจฉริยะในด้านมนุษยสัมพันธ์เป็นเลิศ เลยได้เพื่อนมาตั้งคนหนึ่ง ส่วนที่เหลือผมยังจำชื่อไม่ได้เลย
"ชีน...หาไรกินกันดีกว่า เดี๋ยวช่วงบ่ายต้องเข้าเรียนอีก"
"เอาดิ..." นี่แหละครับเพื่อนผมคนนั้น มันชื่อพีท มันเป้นเด็กจากทางภาคกลาง ที่เหลือไม่รู้แล้ว
"แล้วมึงอยากกินไรละ..."
"กูอยากกินปลาช่อนจากอเมซอน มีเปล่า?..." กวนนิดๆกระชับความสัมพันธ์
"งั้นเดี๋ยวกูพามึงไปกินปลาดุกจากอลาสกาเลยดีกว่า...." พีทมันบอกว่าผมเป็นพวกกวนส้น แต่กวนแบบเงียบๆ ผมเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ



คนที่โรงอาหารไม่ค่อยเยอะเท่าไร อาจเป็นเพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเที่ยง โต๊ะเลยว่างเพียบ
ต่างคนต่างก็แยกกันไปซื้อของที่อยากกิน แล้วก้กลับมาเจอกันที่โต๊ะ
"ชีน...ตกลงมึงหาได้เปล่าวะปลาช่อนจากอเมซอนนะ"
"ป้าเค้าบอกว่าหมดพอดีให้มากินใหม่พรุ่งนี้ กูเลยซื้อหมูกรอบมากินไปก่อน มึงละ ปลาดุกอลาสกา?"
"แม่ค้าบอกว่าช่วงนี้ฤดูวางไข่ เค้าห้ามจับ กูเลยได้กะเพราไข่เยี่ยวม้ามาแทน...หึหึหึ"
ก็นั่งโซ้ยกันแหละครับทีนี้


อิ่ม.....
"ชีน..."
"ไร?"
"กูว่ารุ่นพี่คนนั้นกำลังมองมาทางมึงเปล่าวะ?" ผมก็หันไปตามสายตาของพีท........แล้วก็หันกลับมาอีกครั้ง
"ตาเค้า อยากมองก็เรื่องของเค้า"
"มึงรู้จักรึเปล่า?"
"..............." ก่อนที่ผมจะตอบ ไอ้คนต้นเรื่องก็มายื่นที่โต๊ะพวกผมแล้ว
"ขอพี่นั่งด้วยนะครับ...."
"โต๊ะว่างเยอะแยะ มานั่งตรงนี้ไม?"
"มึงพูดอย่างนี้กับรุ่นพี่ได้ไง...นั่งเลยครับพี่ ตรงนี้ที่ยังว่างอยู่..." ถึงมึงไม่เชิญ มันก็นั่งอยู่แล้ว
"ขอบคุณครับน้อง..." น้าน นั่งข้างผมซะด้วย
"พี่เรียนคณะสาขาไรครับ...ผมไม่คุ้นหน้าพี่เลย?"
"พี่เรียนคนละคณะกับพวกเรานะ...."
"แล้วถ่อสังขารมาถึงนี่ทำไม นี่มันโรงอาหารของคณะพวกผมนะ..." ก็ผมบอกมันแล้วว่าอย่ามาที่คณะ พูดแล้วทำไมไม่ฟังกันบ้าง
"ชีน...ทำไมพูดกับรุ่นพี่แบบนั้น ผมขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะครับพี่ พอดีมันติดลบเรื่องมนุษยสัมพันธ์นะ"
"พี่รู้ดี...ไม่เป็นไรหรอก แค่มันไม่กินหัวพี่เข้าไปก็ดีโขแล้ว"
"พี่รู้จักกับมันเหรอครับ" พีทมันเหล่มาทางผม
"พูดกันมากจริงโวะ....พีทเดี๋ยวเจอกันที่ห้องเรียนเลยนะ" ผมเลยเดินลุกออกมาเลย



"ชีน...รอกูด้วย" มันวิ่งตามมาทำไม ไม่มีเรียนรึไง
"ตามมาทำไม...?"
"แล้วหยุดรอทำไม?"
".........."อ้าว ผมหยุดเดินตอนไหน....
"กูตามมึงทันแล้ว งั้นเราเดินไปพร้อมกันนะ..."

"เย็นนี้ว่างมั๊ย?"
"ไม่รู้"
"มึงบอกให้กูจีบมึงได้ แต่มึงไม่เปิดโอกาสให้กูจีบมึงได้เลย โทรไปก็ไม่รับ มาหาที่คณะก็ไม่ได้ ชวนไปไหนก็ปฏิเสธตลอด"
"งั้นเย็นนี้มารับกูหน้าหอละกัน 6 โมง ห้ามสาย กูไปเรียนละ"
"ครับ...."

ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเจอมัน แต่ช่วงนี้ผมมีอะไรต้องทำมากมาย เลยอยากจะใช้เวลากับตรงนั้นให้เต็มที่
ไอ้ที่โทรแล้วผมไม่รับเพราะผมเหนื่อยมาก รับน้องทุกเย็น กลับถึงห้องพักก็สลบคาเตียง
ไม่ให้มาหาที่คณะเพราะ  อันนี้เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าไม่อยากให้มา
ไม่ไปไหนกับมันเพราะ ไปไหนแล้วคนมองทุกที ทำตัวไม่ค่อยถูก แล้วถ้าไปพร้อมกับเพื่อนของมันด้วยแล้วนะ ผมนี่โดนแซวจนแทบมุดดินกลับหอแน่ะ


"ชีน...ชีน...ทางนี้โว้ย" ใครเรียก
"ไปเรียกมันทำไม?"
"ชิส์...กูจะเรียกเพื่อนกู ชีน ทางนี้เว้ย...." รู้กันรึยังครับว่าใคร

"เป็นไงบ้างมึง ไม่ค่อยได้เจอกันเลย  "
"ก็เหนื่อยวะ แต่หนุกดี ต้องปรับตัว ต้องรับน้อง แล้วมึงละไอ้น่ารักเป็นไงบ้าง"
"อ่อน..จะคุยกันอีกนานมั๊ย กูหิว...." ตัวมารชัดๆ
"อ้าว...มึงมาตั้งแต่เมื่อไรวะ กูไม่เห็น เลยไม่ได้ทัก"
"มาก่อนมึงก็แล้วกัน...ไม่งั้นอ่อนก็คงไม่ได้เป้นของกูหรอก..." แล้วมันเคยยอมผมที่ไหนละ
"โจ๊ก...มึงพูดไรของเนียะ ชิส์..." จูนมันก็ฮุกซ้ายท้องแฟนมันเบาๆ แต่ผมว่าจุกเลยนะ
"เจ็บนะเว้ย ผิดรึไงกูพูดความจริง....พอแล้วพอแล้ว กูจุก "
"เงียบปากไปเลยนะ....ชีน เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ว่างมั๊ย?"
"เย็นนี้เหรอ...อืม....คือ..."
"ไม่ว่างเหรอ...งั้นไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้"
"โทษทีนะ"
"เอ๊ย ไม่เป็นไร...งั้นพาไอ้บ้านี่ไปกินข้าวก่อนนะ..."
"เจอกันวันหลังนะไอ้น่ารัก...แต่ไม่อยากเจอมึง" ประโยคหลังนี่ผมหันไปบอกกับไอ้โจ๊กครับ หมั่นไส้
"กูอยากเจอมึงตายแหละ....อ่อนเย็นนี้พากูไปซื้อยาสีฟันด้วยนะ..." มันลากจูนออกเดินไปแล้ว
"ปากมึง...มึงก็ไปซื้อเองดิ..."
"ปากกู...แล้วใครจูบ...แล้วกูใช้จูบใคร..."
"ย้ากกกกกกมึงตายซะเถอะไอ้บ้า..." ดูๆไปพวกมันก็น่ารักดีนะครับ คนหนึ่งชอบยั่วโมโห อีกคนก็ยั่วขึ้นเหลือเกิน



"กูอยู่หน้าหอมึงแล้ว...จะลงมายัง?"
"กูนัดหกโมง...แล้วนี่แหกตาดูว่ามันกี่โมง"
"หึหึหึ...เพิ่งห้าโมง...ก็คนมันคิดถึง อยากเห็นหน้านี่หว่า"
"งั้นก็รอไปข้างล่างนั่นแหละจนกว่าจะถึงเวลานัด" ผมนีี่ยังนอนกลิ้งไปกลิ้งบนเตียงอยู่เลย
"ใจร้ายวะ ขอขึ้นไปรอบนห้องมึงได้เปล่า?"
"เรื่องรึไง...รออยู่นั่นแหละ..."
"เออ!!! กูรอยู่นี่ก็ได้"


ผ่านไปแล้ว 20 นาที
เลิกแกล้งก็ได้
ผมเลยเดินลงไปหน้าหอพัก...
ลงมาถึงปุ๊บ...ก็เห็นมันปั๊บ
ว่าทำไมมันไม่เดือดร้อนที่จะรอ เพราะมันกำลังคุยปร๋อกับประชาสัมพันธ์สาวสวยของหอผมอยู่นี่เอง

"มีเพื่อนคุยแล้ว งั้นกูขึ้นห้องก่อนนะ" ผมหันหลังดินกลับ
"เอ๊ยมึงรอกูด้วย...ขอตัวก่อนนะครับ แล้วไว้คุยกันนะ....เอ๊ยมึงรอกูด้วย" ไม่รอโว้ย


"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ...ชีน เปิดประตูให้กูหน่อย นะนะนะนะ กูเคาะจนเมื่อยมือแล้วนะ"
"เมื่อยมือก็ใช้หัวเคาะแทนสิ..."
"ใจร้ายวะ..."
"แกร๊ก.....เข้ามา รำคาญเคาะอยู่ได้" ที่เปิดให้เพราะรำคาญหรอกครับไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นเลย
"มึงโกรธเหรอ..."
"โวะ..พูดมาก รอหน้าทีวีนี่แหละ เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อน"
"ชีน....."
"ว่าไงคร้าบบบบบบบบคุณเต กระผมจะไปอาบน้ำแล้ว หิว" ผมโผล่หน้ามาจากห้องนอน
"คิดถึงนะ"



"กินไรสั่งเลยนะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง" มันพาผมมาทานข้างที่ห้างดัง คนเยอะน่าดูเลยครับ
"ไม่บอกกูก็จะทำอย่างนั้นอยู่แล้ว....พี่ครับผมขอ..............." แล้วผมก็สั่งแบบเลี้ยงโต๊ะจีนช้างกันได้เลย

"คิดถึงอาหารที่มึงซื้อไปให้ตอนอยู่ที่บ้าน...อร่อยดี กูชอบ ว่าแต่มึงซื้อร้านไหนวะ กลับบ้านกูจะได้ไปซื้อบ้าง"
"มึงชอบจริงเหรอ?"
"อืม อร่อยดี"
"หึหึหึ...." หัวเราะอะไรของมัน

กินเสร็จก็มาเดินย่อยกันที่ซุเปอร์มาร์เก้ต
"ชีน...ของใช้มีครบรึเปล่า ขาดไรบ้าง..."
"ครบมั้ง ไม่รู้สิ "
"เอาไงแน่.."
"ก็คนมันไม่ได้สังเกต"
"งั้นซื้อเผื่อไว้เลยดีมั๊ย"
"ไม่ต้องหรอก ถ้าหมดเดี๋ยวกูซื้อเอง"
"ตามใจ..." นี่ไม่คิดจะตื๊อหน่อยเหรอ โวะ




"ให้พี่เตขึ้นไปส่งบนห้องมั๊ยครับน้องชีน..."
"มากไปและๆ...กลับไปได้แล้วไป"
"ขอขึ้นไปหน่อยได้เปล่า? นะนะนะ"
"เพื่อ?"
"อยากอยู่กับเธอให้นานกว่านี้" มาเป็นเพลงเลยครับทีนี้ แต่เพี้ยนไปหน่อยนะ
"พอพอ...จะขึ้นก้ตามนะ"
"ขอบคุณก๊าบ...."
นี่ผมกำลังใจดีกับมันมากไปรึเปล่า


"นี่กูขึ้นมาห้องมึงนะ สนใจกูหน่อยสิ..."
"ก็มึงขอขึ้นมาเอง กูไม่ได้ชวน งั้นไม่ต้องมาเรียกร้องความสนใจ ไม่พอใจ ก็กลับไปได้แล้ว แล้วก็อย่าพูดมาก กูจะดูทีวี"
"หื้อ........." มันเอาหัวขยี้กับหมอนน่าดูเลยครับ หึหึหึ ปัญญาอ่อน

"ชีน?"
"ไรอีก?.....พูดมากอยู่ได้"
"พูดมากกับผีมึงสิ กูเงียบมาเกือบชั่วโมงแล้วนะ"
"ออ...เหรอ"
"เออ....เงียบจนนึกว่าตัวเองเป็นใบ้ไปแล้ว"
"งั้นก็กลับหอมึงไปได้แล้ว กูจะนอน"
"ชีน...?" คราวนี้มันเรียกเสียงแบบหงอยๆนะครับ
"มีอะไร" ผมเลยหันไปมองหน้ามันซะหน่อย
"กูได้ข่าวว่ามึงป๊อบมากทั้งในรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่"
"เหรอ....กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย" ป๊อบเหรอครับ ก็เห็นคนมองๆผมกันเยอะนะ แต่ไม่เห็นมีใครเข้ามาคุยด้วยเลย นอกจากไอ้พีท
"ถ้ามีคนมาจีบ...มึงจะสนใจเค้ามั๊ย?"
"ก็ต้องดูก่อนว่าคนๆนั้นน่าสนใจมั๊ย?" ผมยิ้มให้มันหน่อยๆ แสดงถึงความจริงใจ แต่มันนี่น้ามุ่ยเลยครับ
"นี่....กูจีบมึงอยู่นะ..."
"รู้"
"ชอบกูบ้างยัง?"
"มากกว่าเมื่อวาน"
"จริง?" มันยิ้มหน้าบานเลยครับ
"อืม...." ผมบอกแล้วไงครับว่าผมเป็นคนชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเอง ผมไม่หลอกตัวเองหรอก เพราะเวลาของผมมันมีค่าทุกวินาที
"งั้นเราเป็นแฟนกันยัง?"
"ยัง...."
"............." หน้ามันหดเหลือนิ้วครึ่งเลย ฮ่าๆๆๆๆ
"พยายามอีกหน่อยดิ...."
"จริงนะ?..."
"อืม....."
"คอยดูนะถ้าวันไหนมึงชอบกูแบบมากๆนะ กูจะเล่นตัวให้มึงชักดิ้นชักงอตายไปเลย"
"บ่นไร....ฟังไม่รู้เรื่อง กลับไปได้แล้วไป จะนอน"
"นอนด้วยได้ป๊าว?"
"หน้าประตูห้องว่าง เชิญดิ...แต่คนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะหน่อยนะ"
"ใจร้ายตลอด ทำร้ายจิตใจกันตลอด...."
"กลับไปได้แล้ว กูง่วง" ผมดันหลังไปที่ประตู แล้วเปิดประตูรอให้มันไสหัวตัวเองกลับไป
"อยากนอนด้วยอ่ะ" แน่ะ ยังมีทำตาละห้อยใส่อีก
"ถ้างอแง วันหลังกูไม่ให้ขึ้นมาบนห้องแล้วนะ..."
"โอ๊ะ...มึงใช้คำว่างอแง น่ารักวะ เหมือนคนเป็นแฟนกันเลย..ชอบๆๆ" ผมด่าแต่มันกลับชอบ ประสาท
"ปัญญาอ่อน ไปได้แล้ว..."
"งั้นฝันดีนะครับทีรัก.....จุ๊บ...."
"เอ๊ย!!!!!!!!!" มันจุ๊บปากผมนะ...

 


เรื่องของดิวจะดำเนินไปเรื่อยๆนะครับ
ไม่ได้มีอะไรหวือหวาหรือน่าหวาดเสียว
แต่อ่านแล้วมีแอบยิ้มได้นะ ...
วันนี้มีสองจอโผล่มาให้หายคิดถึงกันด้วย
ขอบคุณทุกเม้นท์นะครับ กำลังใจขั้นสุดยอดเลยแหละ
โค้งงามๆ ขอบคุณครับ

[Rafael]

อมยิ้มได้จริงๆค่ะคุณดิว
ชอบการเขียนแบบนี้จังเลยค่ะ มันดูเรื่อยๆแต่อ่านเพลินดีค่ะ
ทั้งสองคนน่ารักมาก คุณดิวด้วยน้า
+1ให้ค่ะ

[malula]

เอาใจช่วยพี่เต ให้ชนะใจชีนซะที

[tegonata]

อ้ากกกกกก ชอบ เราอยากอ่านสองจอเล้กๆ มีใครสงเคราะห์มั้ย เราหาไม่เจออะ
เรานึกว่าเตจะได้ค้างบ้านชีนซะแล้วนะเนี่ย อุส่าห์ได้ขึ้นห้องมาและ