หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[NY_JK]

  เดี๋ยวโคตรดื้อ รังแกอุ่น สักวันเถอะจะซ่าไม่ออก
ดีนะที่เราเป็นคนอิสานเลยอ่านรู้เรื่อง ฮ่าๆ  ไม่งั้นคงงงๆกับภาษา

[eiky]

Don't call Me BaBy!!

“เมื่อวานเข้าโรงบาลเลยเหรอจ๊ะตัวเธอ” อีกะเทยหัวโปกออกสาวร้าวรานมันทำเสียงดัดจริตใส่ผมแต่เช้าครับ จิ๊ ไม่อยากจะตอบ จะรู้ไปทำไมเนี่ยช่วยกูออกค่าหมอหรือไง อย่าๆอย่าบอกว่าเป็นห่วงเพราะน้ำเสียงนี้มันไม่ใช่ห่วงแต่มันเหมือนหยันๆเย้ยๆยังไงไม่รู้
   “อืม” ผมครางออกไปล่ะครับทำเป็นไม่สนใจมัน
   “แชรี่ว่าดีแล้วล่ะที่ไม่เป็นไรมาก ยังปวดท้องอยู่ไหมอุ่น” เชอรี่ที่หน้าเหมือนตุ๊กกี้ เวลาเธอพูดนี่บีบปากห่อปากซะเหมือนลูกครึ่งที่พูดไทยไม่ชัดประมาณนั้นล่ะครับ ผมไม่อยากจะตอบครับส่ายหน้า
   “อย่าไปยุ่งกับมันมากนะไอ้เดี๋ยวน่ะ มันนักเลง” อุ๊ย หัวหน้าห้องเดินเข้ามาทักครับผมยิ้มออกมาทันที
   “ว้ายไรยะไอ้ทาย เดี๋ยวเขาออกจะนิสัยดีเถื่อนดิบ ใหญ่ อย่ามาเดี๋ยวของฉันนะยะ” คุณชาติครับหรือญาญ่าดัดจริตวี๊ดเสียงขึ้นผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเด็กที่นี่เขาพูดกันยังไงไม่รู้ก็จะอะไรล่ะครับ บางคนคุยกันเป็นภาษากลางแต่บางคนก็อย่างไอ้ดำนั่นไง เออ ช่างมันเถอะแต่ตอนนี้ไม่อยากได้ยินใครรำคาญเว้ย
   “นี่นังย่า เดี๋ยวน่ะผัวกูนะ พูดอะไรระวังปากหน่อย จะโดนตบ” ผมหันขวับไปมองผู้หญิงที่เอ่ยถึงผู้ชายโต้งๆและยังไปเรียกเขาว่า เอ่อ ผัวอีก กล้าจังเลยนะเธอ
   “อะไรนังเพ็ญ ผัวแกก็ผัวแกสิ ฉันแค่อยากกิน จะทำไม” อีกะเทยหัวโปกทำท่าแบบว่าไม่ยอมถอยครับ จะได้ดูมวยเหรอวะเนี่ย ดีจัง เอาเลย ตีกันเลยกูจะคอยดูจะไม่ห้ามสักคำเอาเลยสิวะ
   “เดี๋ยวเขาคงกินมึงหรอกนะอีกะเทยโรคจิต อีไม่สวย สวยก่อนค่อยมาคิดนะยะ” เสียงเพื่อนๆหัวเราะดังขึ้น
   “โอ๊ย สวยไม่สวยก็กินมาหลายคนแล้วล่ะย่ะ ไม่เคยได้ยินเหรอ ไม่สวยแต่แซ่บน่ะ หล่อนน่ะก็ดีแต่หน้ากลางๆไม่แซ่บเดี๋ยวเขาคงเขี่ยสักวัน” ที่จริงเธอสวยนะผมว่าแต่ถ้าไม่แอบทาแป้งมาคงจะดูสดใสมากกว่านี้
   “อีชาติหมา ตบกันเลยไหม อย่างหล่อนน่ะตายสิบชาติหนังหน้าก็คงไม่เท่านี้หรอก” เพ็ญเองก็ไม่ยอมครับ เอ่อ ตอนแรกนึกว่าจะสนุกแต่ดันเวียนหัวขึ้นมา อะไรวะเนี่ย
   “อุ่นๆ จารย์พรเรียกน่ะ” อ่า หัวหน้าห้องครับผมยิ้มให้ทันทีแบบไม่ต้องแอ๊บอะไรทั้งนั้น
   “เรียกเราเหรอ ที่ไหน” ผมดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้ทันทียิ้มให้หัวหน้าห้องเหมือนว่าในห้องนี้มีแต่เขาคนเดียว เหล็กดัดฟันนั่นก็นะทำไมมันมีเสน่ห์เหลือเกิน ยิ้มอีกสิหัวหน้า ยิ้มๆๆ
   “ห้องแล็ปสิเธอจารย์พรเขาสิงอยู่ในห้องนั้นล่ะ” อีกะเทยหัวโปกมันตอบแทนหัวหน้าครับผมหน้ามุ่ยลงทันที แล้วไอ้ห้องแล็ปนี่มันอยู่ตรงไหนล่ะ อาคารมีตั้ง ๗ อาคาร
   “อาคาร ๔ นะอุ่นหมวดภาษาน่ะ” ปลื้มใจเป็นที่สุด นี่ล่ะถึงจะสมเป็นหัวหน้าห้องและยังเป็นคนที่ถูกตาต้องใจกูเป็นที่สุด ผมเดินออกจากห้องไปทันทีครับเดินเรื่อยเปื่อยลอยละลิ่วไป สายตาคนที่มองก็ยังมองอยู่คราวนี้ไม่ใช่มองอย่างเดียวมีแซวด้วยนะเพราะกางเกงกับเสื้อนักเรียนของผมยังไม่ได้เปลี่ยน เอาเข้าไป แต่นะเริ่มจะชินก็คนมันเด่นนี่นะมองได้มองไปแซวได้แซวไปเถอะไม่สนใจหรอก ผมเดินขึ้นอาคาร ๔ ไปเดินหาอยู่ว่าไอ้ห้องแล็ปภาษาอังกฤษนี่มันอยู่ไหนกันวะเนี่ย
   “อ๊ะ ขอโทษเราไม่ทันมอง” ผมก็นะไม่ได้เอ๋อนะเว้ยก็มัวแต่มองสูงหาป้ายนี่หว่าใครจะมองอย่างอื่นล่ะ ก็ผมดันไปชนกับใครคนหนึ่งเข้า
   “ย่างจั่งได๋บ่อเบิ่ง ขอโทษแหม่ะ” อ้าวไอ้นี่ เมื่อกี้กูบอกขอบคุณหรือไงวะ ไอ้บ้า
   “เอ่อ เราเพิ่งขอโทษไปนะ” ผมพูดออกไปมองหน้ามัน มันก็จ้องหน้าผม ทำไมเด็กนักเรียนโรงเรียนนี้มันโย่งๆกันเยอะจังวะเนี่ย ผิวนี้เกรียวดำเชียวคงจะไปตากแดดมา
   “บ่อแม่นเด็กนักเรียนนี้แม่นบ่อ เอ่อ ใช่ไหม มาใหม่เหรอ มาทำไร” เออนะนึกว่าจะโง่ เออสิ ถ้าใช่จะหน้าตาผุดผาดใส่กางเกงสีต่างจากพวกมึงแบบนี้ไหมเนี่ย
   “บ่อแม่น เอ้ย แม่น เราเพิ่งย้ายมา” ผมก็นะบ้าจี้ตอบมันออกไป
   “อ้าวเว้าลาวได้ติ๊ อยู่ ม.หยัง” เอ่อ กูพอฟังได้เว้ยไม่ได้พูดได้
   “ม. ๕” “ฮ่วยเป็นน้องเด้นี่ เอิ้นพี่ดิ” อ่านะไม่บอกก็รู้เว้ย แหมนะไอ้บ้าอำนาจ
   “นายๆ เอ่อ พี่ๆ ห้องแล็ปภาษาอังกฤษอยู่ไสนะ” ได้โอกาสถามเลยสิครับจะเดินหาทำไมให้เมื่อย
   “ไปหาจารย์พรติ๊ นี่ห้องนี่” มันชี้ไปห้องใกล้ๆนั่นล่ะครับ ป้ายตัวเท่าช้าง เออนะกูไม่น่าถามมันเลยผมเดินผ่านมันไปทันที
   “เดี๋ยว มาหาจารย์พรเฮ็ดหยัง สิไปเข้าค่ายติ๊” อุ๊ย ลืมๆ เดี๋ยวจะหาว่าไม่มีสกุลรุนชาติ
   “อ้อ ไม่รู้เหมือนกันพี่ ขอบคุณนะครับที่บอก” อิอิ ขอบคุณเขาหน่อยสินะ ผมหันมายิ้มให้มันแล้วเดินไปหน้าห้องเคาะประตูก่อน
   “เข้าไปโลดจารย์พรเพิ่งจะด่าบักเดี๋ยวไป เออ เจ้าแม่นบ่อที่มีเรื่องกับบักเดี๋ยวเห็นเขาลือกัน มานี่แน่ะให้ถามแน่ะ” อ้าวนะมันเดินมาดึงแขนผมทันทีครับ
   “อ่า ผมจะไปหาจารย์อ่ะพี่ ค่อยคุยได้ไหม”
   “เพิ่นบ่อว่าหยังดอกอ้ายเพิ่งจะออกมาจากห้อง”
   “อ้าวพี่ไม่เรียนเหรอ”
   “เรียนแต่จะไปดูดหรี่ อยากดูดบ่อไปนำกัน” ผมแสยะปากทันที ถึงว่าทำไมมันปากดำๆ
   “ไม่ดูด พี่ไปเถอะ ผมไม่ดูด”
   “อ้าว บ่อดูดกะมาเว้าให้ฟังแน่ะไปเฮ็ดหยังบักเดี๋ยวคือสิตีเอา” โว้ยย ขี้เกียจเล่าเว้ย ผมทำหน้ามึนๆ งงๆใส่มันครับ
   “บ่อเข้าใจติ๊ ไปทำไรไอ้เดี๋ยวถึงจะตีเอาน่ะ” มันอธิบายอีกรอบผมก็ทำท่าพยักหน้า
   “บ่อได้ทำหยังนะพี่ ผมไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ แค่นี้ใช่ป่าวผมจะไปหาจารย์ผมจะรีบไปเรียน” เอาวิชาการเข้าอ้างครับผมก็เดินกลับไปที่ประตูทันที อ้าวไอ้นี่มันเดินตามมาครับ มิหนำซ้ำมันดึงแขนผมเข้าไปในห้องอีก
   “จารย์น้องเขามาหา” มันพูดออกไปครับ เปิดห้องเข้าไป โว้ เด็กนักเรียนนั่งอยู่เต็มห้องแล็ปและก็พุ่งสายตามาทางผมกับมันทุกคู่
   “อ้าวมาแล้วเหรอคะนักเรียนใหม่” เสียงอาจารย์ทักมาครับผมก็รีบสะบัดมือมันออกแล้วยกมือไหว้อจารย์ทันที
   “ครับ จารย์หาผมเหรอครับ” ผมตอบออกไป เสียงแซวดังขึ้นทันที แซวอะไร? แซวทำไม?
   “เฮ้ย บักแบงค์ไปเอาน้องเขามาแต่ไสอย่าไปใกล้น้องเขาหลายเด้อสีมันสิตกใส่น้องเขา” เสียงเพื่อนๆในห้องแซวมันครับผมก็ยืนหน้าเอ๋ออยู่
   “นี่ๆเบาๆหน่อยสิพวกเธอ อุรดิศคือเรื่องไปเข้าค่ายน่ะจ๊ะ รู้เรื่องแล้วใช่ไหมจ๊ะ ก็บ่ายวันศุกร์นี้ล่ะออกเดินทางเก็บของให้พร้อมสำหรับสามวันนะจ๊ะ ตอนไปใส่ชุดนักเรียนไปด้วย ว่าแต่เรายังไม่มีชุดใหม่เหรอ” หือ อะไรนะ ผมมัวแต่ฟังพี่ๆในห้องเขาแซวไอ้นี่ตลกดี
   “อ่า เอ่อ ครับๆ ได้ครับ” ผมตอบออกไปเหรอหรา
   “ครูถามว่ายังไม่มีชุดเหมือนเพื่อนๆเขาเหรอ กางเกงน้ำตาลรองเท้าน้ำตาลน่ะ”
   “อ่า ยัง มี ครับ” “หือ ยังไม่มี หรือว่ามีแล้ว”
   “มีไม่แล้ว เอ้ย พ่อบอกว่าซื้อแล้วครับ” เสียงหัวเราะดังขึ้นคับห้องครับ เอ่อ นี่กูตลกตรงไหนวะก็พ่อกูบอกว่าไปสั่งตัดไว้แล้วนี่หว่าแต่ยังไมได้ไปเอามา ทำไมอ่ะผิดตรงไหนเนี่ย
   “ไหวบ่อน้อจารย์คือเป็นแต่เอ๋อแท้” เสียงลอดออกมาครับพร้อมกับเสียงหัวเราะดังกระหน่ำ หนอยแน่ได้ทีเอาใหญ่เลยนะพวกมึง
   “อ้อ จ้า แล้วเมื่อไหร่จะได้ล่ะ วันศุกร์ทันไหมจ๊ะอุรดิศ ครูไม่อยากให้เราดูต่างจากเพื่อนน่ะ” พูดแล้วหัวเราะหมายความว่าไงวะเนี่ย ผมก็ตอบไปครับแล้วรีบออกมาจากห้อง โว้ยย จะหัวเราะส่งเสียงอะไรกันขนาดนั้นวะเนี่ยคนเขินนะเว้ย จิ๊ อารมณ์เสียไปกินน้ำดีกว่า
   “เดี๋ยวๆ น้องๆ อุรดิศ อิอิ” เอ่อ เสียงเรียกดังมาจากข้างหลังครับผมหยุดแล้วหันไปมอง อ้าว ไอ้บ้านั่นนี่
   “มีไรพี่” ผมถามเขาไป มันจะวิ่งตามกูมาทำไมวะเนี่ย เออ พอดีเลยถามเลยก็แล้วกัน
   “สหกรณ์อยู่ไหนเหรอพี่ ผมอยากกินน้ำ” ผมชิงถามมันไปก่อนครับ
   “อยู่ตึก ๓ สิไปสหกรณ์ติ๊ อ้ายไปนำ” อ้าวมึงไม่เรียนว่างั้นแหมนะเรียนสบายจังเลยนะมึง
   “พี่ไม่เรียนเหรอ” ผมถามมันออกไปครับ
   “เรียน ก็จารย์พรเพิ่นให้มาบอกว่าตอนเลิกเรียนให้มาเทสต์ภาษากับเพิ่นเด้เลยแล่นออกมาบอก” เอ่อ เออจริงสินะผมเพิ่งจะเข้ามาได้สองวันและยังได้รับเลือกให้ไปเข้าค่ายภาษาอังกฤษอีก คงไม่มีใครเชื่อฝีมือล่ะ เป็นผมเองก็คงไม่เชื่อที่ได้ไปนั่นก็คงเพราะพ่อผมล่ะที่คุยไว้ เฮ้อนะ เออๆ เทสต์ก็เทสต์ไม่กลัวหรอก ไม่ใช่ฟิสิกส์ ภาษาไทย อะไรพวกนี้นี่ อิอิ พวกนี้ไม่ถนัดนี่นา หยุดนะ ห้ามหัวเราะเยาะผมนะก็จะทำไมล่ะ ก็คนมันถนัดวิชาเดียวนี่หว่า ซิงเกิ้ลสคิลน่ะเข้าใจป่ะ อิอิ
   “ชื่อเล่นบ่อมีติ๊” มันถามครับ
   “ชื่ออุ่นพี่” ผมตอบออกไปครับรีบเดินลงจากตึกมันก็เดินตามมา เอ๊ะ จะเดินติดกูทำไมหนักหนาวะเนี่ย กูร้อน
   “พี่ชื่อแบงค์เด้อ อยู่ ม. ๖ ทับ ๓ ไปหาได้ตลอด” หือ ไปหาทำไม ผมมองหน้ามันงงๆครับ
   “อ้าวก็เผื่อมีปัญหาหยังกับบักเดี๋ยว เดี๋ยวอ้ายจะเคลียร์ให้เอง” ว้าว มีคนอาสาแล้วครับท่าน ผมยิ้มออกมาทันที
   “จริงเหรอพี่ ผมไม่ชอบเขาเหมือนกันชอบทำตัวกร่าง นิสัยเสีย ผมไม่ได้ทำอะไรเขาเลยนะแต่เขาน่ะชอบมาหาเรื่องผม คงไม่มีเพื่อนคบล่ะสิ คนมีปมด้อยเนอะพี่ว่าไหม” ผมได้ทีเผามันใหญ่เลยครับ
   “มันเตะบอลเด้ มันเรียนเก่ง เอ่อ มันเป็นหมู่อ้ายเองล่ะ” แปลว่า มันเป็นเพื่อนกูเองล่ะอะไรประมาณนั้น แว้กก ไอ้บ้าแล้วจะมาบอกกูทำไมวะเนี่ย
   “อ้าว เอ่อ อ่า พี่อย่าไปบอกเขานะผมไม่อยากให้เขามาวอแว”
   “ฮ่าๆ บ่อบอกดอก เจ้ายิ้มแล้วเป็นตาฮักเนาะ” หือ อ่านี่พี่เขาชมผมอยู่ใช่ไหม แว้กก เขิน ไหนดูหน้ามันชัดๆซิ ว่าไปแล้วถ้าไม่ติดดำกับมีสิวเม็ดใหญ่ๆนี่ก็ใช้ได้นะเนี่ย หา นี่ผมมีคนมาจีบ พี่เขาจีบอผมอยู่ใช่ไหม แว้กก เสน่ห์แรงอะไรแบบนี้เรา เห็นมะผมบอกแล้วว่าผมน่ะแค่ไหน โฮะๆ ไม่ต้องให้บรรยายสรรพคุณหรอกนะจะบอก เห็นกันอยู่โต้งๆ คนมันมีอะไรดีก็งี้ล่ะนะ อิอิ
   “เฮ้ย บ่อได้หมายความว่าอ้ายมักผู้ชายเด้อ แค่เว้าเท่าที่เห็น ยิ้มแล้วดูน่าฮัก” เอ่อ อารมณ์เสีย เออๆกูรู้เว้ย
   “ไหนอ่ะสหกรณ์” หุบยิ้มทันทีในบัดดล แหมนะกูก็ไม่ได้คิดว่ามึงจะชอบหรอกนะหน้าตาก็งั้นๆล่ะ คงไม่มีใครเขาเอา ก๊ากก โมโหเลยๆ
   “เคียดติ๊” มันมาสะกิดผมครับ
   “เครียดไร ผมไม่มีอะไรให้เครียดพี่”
   “โกรธติ๊” “หา โกรธเรื่องไร อย่าพูดมากพี่พาไปเร็วๆเลยผมสายแล้วเนี่ย พี่นี่ขี้ซักจังนะ คิดไรกะผมป่ะเนี่ย”
   “เฮ้ย คิดบ้าติ๊ ฮ่วยคนสิพาไปดีๆมาเว้าแนวนี้เด๊ะ เตะเอาเด๊ะ” อ้าวๆ อารมณ์ขึ้นครับท่าน
   “โหยพี่อ่ะ ล้อเล่นน่า ขอบคุณนะครับพี่ที่พามา” ผมยิ้มแห้งๆเพราะท่าทางมันคงจะเอาจริงล่ะครับ ผมรีบเดินตรงดิ่งไปที่สหกรณ์ครับซื้อนมเปรี้ยวกับน้ำเปล่ามาดื่มพอแก้กระหายแล้วรีบเดินกลับไปที่อาคารเรียน พอตอนเย็นผมก็ไปหาอาจารย์พรฤดีที่ห้องแล็ปครับ แกให้ผมลองอ่านออกเสียงแล้วก็สนทนากับแกสองสามประโยค
   “เอาล่ะอุรดิศ คำเดียวเลย เริ่ดค่า อิอิ เธอเป็นคนเดียวในโรงเรียนนี้นะที่ออกเสียงภาษาอังกฤษได้กระแดะที่สุด” เอ่อ นี่ชมหรือว่ากัดเนี่ยจารย์
   “ว้าย อย่าคิดแบบนั้น กระแดะคือพูดแล้วถ้าหลับตาฟังครูคิดว่าเจ้าของภาษามาเอง ดีมาก คอยดูนะเบญฯก็เบญฯเถอะ ขอนแก่นก็ขอนแก่นเถอะ มาเจอ อ.จ หน่อยสิ กรี๊ดด ครูดีใจจัง” เอ่อ นี่แกเสียจริตไปเลยเหรอเนี่ย อะไรกันแค่พูดธรรมดาเองนะก็โรงเรียนผมเขามีแต่ฝรั่งมาสอนนี่นะ จะไม่ให้พูดเหมือนเขาได้ยังไง พอเสร็จจากอาจารย์ผมก็เดินออกจากโรงเรียนล่ะครับ แต่ว่า เอ่อ ตอนมากูมาทางไหนวะเนี่ย เลี้ยวซ้ายไปก็ศาลจังหวัด ขวาหรือเปล่าหรือว่าข้ามฝั่งไปทางโน้น ไปทางไหนอ่ะ ตายๆไอ้อุ่นมาดันจำทางกลับบ้านไม่ได้
   “เอี๊ยดด” “เอ้ย” เชี่ย ตกใจครับ แม่งก็มีรถเครื่องรุ่นสงครามโลกมาล้มปาดหน้าผมน่ะสิ เอ๊ะหรือว่ามันพยายามจะดริฟท์ต่อนห้าผมเนี่ย แต่ดูท่าทางแล้วยังไงเขาก็ไม่เรียกว่าดริฟท์นะ รถเก่ามากๆขอบอก พอผมเห็นว่าใครก็ถอนหายใจออกมาทำหน้าเซ็งสุดๆ
   “ทำไมทำหน้าแบบนั้นใส่กู วันนี้ล่ะกูจะชำระแค้น ไอ้เชี่ย” อ้าวก็กูเหมือนเจอควายเหม็นๆตัวหนึ่งอ่ะกูเลยทำหน้าแบบนั้นออกไป เห็นไหมครับไอ้นี่มันนิสัยไม่ดีคำก็ด่าสองคำก็ด่าสงสัยแม่มันจะต้มใส่ข้าวให้กินทุกวันมันเลยซึมเข้าเส้นเลือดมัน
   “ความไร ไม่มีความ มีแต่ควายนะแถวนี้” ผมถอยนิดหน่อยพอเป็นพิธีไม่ได้กลัวมันหรอกนะขอบอก คนอย่างอุรดิศไม่เคยกลัวใครแต่ก็นะแหมมาดูตัวมันก่อนเถอะครับตัวอย่างควายแล้วผมล่ะ ตัวอย่างกะนกกระเรียนขาว ว้ากก
   “ปากดีนะมึง ปึ๊ก” โว้ยย ต่อยกูอีกแล้ว ไอ้เชี่ยเอะอะก็ต่อย ผมตัวงอลงทันทีครับกูเพิ่งจะหายท้องเสียนะเว้ยไอ้บ้านิสัยเสีย เดี๋ยวตั้นคืนสักหมัดดีไหมเนี่ย
   “โอ๊ย ต่อยทำไมอ่ะ”
   “มึงด่ากูเหรอ มึงอยากตายเหรออีตุ๊ด” หา ว่าไงนะไม่เคยมีใครว่าผมแบบนี้เลยนะ เพราะอะไรเพราะผมไม่ได้เป็นตุ๊ดผมแค่มีแฟนเป็นผู้ชายไม่ได้เป็นตุ๊ดเข้าใจไหม ผมเป็นชายรักชายไม่ได้อยากจะเป็นหญิง เข้าใจไหม ไอ้เชี่ยด่ากูเพื่อ
   “ด่ามันเจ็บเหรอ” ผมพูดออกไป แหมแล้วทีด่ากูล่ะแต่ละคำมีแต่ซึ้งๆทั้งนั้นแล้วทำไมด่าคืนแค่นี้จะรับไม่ได้
   “ยังอีก” มันกระชากบ่าผมขึ้นแรงๆครับ โอ๊ย กูตัวเล็กกว่ามึงนะเว้ยแค่ดึงเบาๆกูก็ขึ้นมาแล้วจะดึงหาเตี่ยมึงรึไง
   “ทีนายต่อยเรา เราก็เจ็บนะแค่ด่าให้เราต่อยคืนบ้างไหมล่ะ” จริงไหมล่ะ ผมไม่ได้ต่อยมันสักหน่อยนะมันยังบอกว่าเจ็บผมแค่ด่ามันเองแล้วทีมันด่าผมล่ะ ไหนจะต่อยผมอีกคนเรานี่นะนิสัยแย่จริงๆ
   “ไม่ต้องพล่าม วันนี้ล่ะเลือดหัวมึงไม่ออกอย่ามาเรียกกูว่าไอ้เดี๋ยว ไอ้หน้าจืด ไอ้ตุ๊ด” อีกล่ะ แม่งว่ากูตุ๊ดอีกล่ะ อย่างน้อยกูว่ากูแมนกว่ามึงก็แล้วกันเพราะกูไม่เคยไปเทียวหาเรื่องใครต่อใครประกาศศักดาว่าตัวเองแมนเต็มร้อยแต่ที่ทำอยู่ตอนนี้น่ะมันหน้าตัวเมียมึงรู้ไหม ไอ้เชี่ยยย
   “โว้ยย จะต่อยก็ต่อยสิวะ ผลักทำไมเนี่ย เวียนหัวนะ” นี่แน่ รำคาญเว้ย แม่งจะต่อยก็ไม่ต่อยดึงหน้าดึงหลังอยู่นั่นล่ะกูเบื่อเวียนหัวเว้ย แม่งจะต่อยก็รีบต่อยกูจะรีบกลับๆไอ้ห่า
   “ปึ๊กๆ” “แอ่ก” โหย เล่นชกกลางอกกูเลยนะมึง จุกสิครับมันต่อยตรงหน้าอกข้างซ้ายผมพอดิบพอดี เจ็บสิวะเป็นใครก็ต้องเจ็บ มือมันก็บีบที่บ่าผมแรงๆอยู่ มาถึงตอนนี้ผมไม่เข้าใจเลยว่าผมไปทำอะไรให้มันมากมายขนาดนั้นเหรอ ทำไมมันถึงมาคอยตามราวีผมอยู่ ไม่ชอบหน้าผมขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าไม่ชอบขนาดนั้นก็ไม่ต้องมองหน้าผมสิผมจะดีใจมาก ผมเสียใจนะเว้ยที่เด่น ที่หน้าตาดีกว่ามัน แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะจะให้ทำให้ตัวเองเสียโฉมเพราะมันน่ะเหรอ เฮอะ ฝันไปเถอะ
   “เป็นไง ท้าทายกูดีนักนะมึง”
   “พอใจหรือยัง เราจะ จะรีบกลับบ้าน” ผมเหนื่อยครับ ไม่รู้สิคิดไปเยอะแล้วมันคงจะไม่หยุดแค่นี้หรอก แต่ตอนนี้เบื่อแล้ว เหนื่อยแล้วจะทำอะไรก็ทำ แต่ทำไมกูน้ำตาไหลวะเนี่ย ก็มันเจ็บนี่หว่า ไม่ได้ร้องไห้นะเว้ยแต่มันแค่น้ำตาซึม ตั้งแต่เกิดมาผมเคยมีเรื่องครั้งเดียวแต่ครั้งนั้นผมไม่ได้ร้องไห้นะแล้วนี่อะไรเนี่ย
   “สำออยอีก อีตุ๊ด”   
   “ไม่ต่อยใช่ไหม เรากลับบ้านนะ” ผมพูดออกไปครับแล้วเดินหนีไป ไอ้ควายเอ้ย เกลียดมึงจริงๆเลยให้ตายเถอะ แล้วให้กูไปทางไหนเนี่ย เว้ย อารมณ์เสียคนยิ่งรีบๆอยู่ด้วย
   “นี่ตัวเธอๆ ไปหาจารย์พรมาเหรอ ไปกินส้มตำกับเราไหม” เอ่อ พอเดินพ้นหน้าโรงเรียนมาอีกะเทยหัวโปกที่ยืนจีบผู้ชายอยู่หน้าโรงเรียนมันก็ผละออกจากกลุ่มผู้ชายมาทางผม ใคร คุยกับใครกูเหรอ
   “อืม เออ ชาติ เอ้ย ญ่า จวนผู้ว่านี่ไปทางไหนเหรอ” ผมถามมันครับ
   “ว้าย อย่าบอกนะว่าจำทางกลับบ้านไม่ได้ อะไรอ่ะตัวเธอ สมองปลาทองจริงๆ ดีแต่หน้านะ” อ้าว อีนี่เดี๋ยวเถอะไม่น่าถามมันเลยผม
   “อ้าวๆ ล้อเล่นน่า เดี๋ยวเราพาไป” ผมเดินหนีครับ ไม่มีอะไรจะคุยกับคนพวกนี้ เออกูหน้าตาดี ไม่ได้ดีแต่หน้าเว้ย นิสัยกูก็ดี กูไม่เอาทองไปลู่น้ำครำอย่างมึงหรอกอีบ้า
   “ไม่เป็นไร เราจำได้ กลับล่ะนะ” ผมตอบออกไปครับคนอย่างอุรดิศฆ่าได้หยามไม่ได้เว้ย ต่อให้หลงทางก็ไม่มีทางไปขอความช่วยเหลือคนอย่างนี้ ไม่มีทาง ให้มันรู้ไปสิว่าคนเมืองนี้จะไม่มีใครรู้จักจวนผู้ว่า ผมรีบเดินมาครับผ่านสวนกลางเมืองแล้วก็เดินตรงไปเรื่อยๆ เด็กนักเรียนก็ออกันอยู่นั่นล่ะครับแต่ผมจะไม่เอ่ยถามใครอีกล่ะ เสียฟอร์มสิวะ แหมนะเดี๋ยวมันก็เอาไปเผาทั้งโรงเรียนสิ ขี้เกียจจะแก้ข่าว คนดังก็งี้ล่ะนะ
   “อ้าว น้องอุ่นไปไส” เอ่อ โว้ยย จะอะไรกับกูหนักหนาวะเนี่ย เรียกกูอีกแล้ว ผมหันไปตามเสียงเรียกครับ อ่า ไอ้พี่คนนั้น
   “พี่” ผมร้องออกไปเหมือนเจอแสงสว่างของชีวิตทำตาวิ้งๆ เขาขับฟีโน่ครับถ่างขาออกร้อยแปดสิบองศาได้มั้ง แหมนะกลัวคนไม่รู้หรือไงนะว่ามีไข่ ไอ้บ้านี่
   “ไปไสล่ะเจ้า บ่อเมือบ้านติ๊”
   “เมือ แต่จำทาง เอ่อ” ผมหุบปากครับไม่อยากเป็นปลาหมอตายเพราะปาก
   “ฮ่าๆ อย่าบอกจำทางเมือบ้านบ่อถืก” นั่นไง หัวเราะกูอีกล่ะ ไม่น่าเลยกู โว้ยย
   “ป่าวซะหน่อย จะไปบิ๊กซี” ผมแถไปล่ะครับเห็นเพื่อนในห้องบอกว่ามีบิ๊กซีนี่นะ
   “บิ๊กซีไปทางพู้นเด้ อย่าๆ อย่ามาตั๋ว ไปอ้ายสิไปส่ง” อ่า ไม่ต้องเลยนะมึงหลอกด่าแล้วหัวเราะกูแล้วไม่ให้อภัยเด็ดขาดไม่มีทางหรอกนะที่จะไปด้วยเสื่อมเกียรติวงศ์ตระกูลอย่างยิ่ง
   “จับดีๆเด้อ กอดแอวกะได้อ้ายบ่อว่า แต่อย่ามากอดใกล้ลูกชายเด้อเดี๋ยวมันสิตื่น” เอ่อ แล้วกูปีนขึ้นรถมันทำไมวะเนี่ย โว้ยย กูนี่นะ โมโหตัวเองเหลือเกิน
   “ไม่กอดหรอก พี่จะไปส่งที่ไหนเหรอ”
   “อ้าวกะสิไปบิ๊กซีบ่อแม่นติ๊ อ้ายสิไปส่ง”
   “อ้อ ครับๆ” เออนะ ไม่เป็นไรให้มันพาไปนั่นก่อนแล้วค่อยถามทาง ไหนๆก็ไปเดินหาซื้ออะไรหน่อยก็ดี เอ๊ะ ว่าแต่กลิ่นไรเนี่ยสาบๆ
   “ฟุดฟิดๆ” ผมทำจมูกฟุดฟิดครับ
   “เหม็นติ๊ อ้ายเพิ่งจะเตะบอลมาบ่อทันได้อาบน้ำ เหม็นเหงื่อ” เออนั่นสิ แหวะพอบอกออกมาเกือบจะอ๊วกแตก ไรอ่ะทำไมตัวเหม็นจังวะพี่ไม่ผ่านนะเว้ย
   “เอ้ย พี่” เชี่ย มันเบรกสิครับ ไอ้บ้านี่มันแกล้งผมครับเพราะพอผมบอกว่าเหม็นทำท่าทางผมก็ถอยออกมานั่งริมเบาะเลยสิ ใครจะไปนั่งใกล้มัน มันก็เลยเบรก
   “อ้าว ถอยออกไปหยังล่ะเดี๋ยวกะตกรถ ลมพัดคราวเดียวเหงื่อกะแห้งดอกน่า อย่าเฮ็ดคือหลาย”
   “เฮ็ดคือ คืออะไร” ผมไม่เข้าใจครับ ไม่ได้แอ๊ปนะเว้ยคำนี้ไม่เข้าใจจริงๆ
   “ก็ทำท่าดัดจริตไง” เอ่อ ขอบคุณ ด่ากูอีกล่ะ ให้กูกอดเลยมะจะได้เหม็นพอกันไอ้บ้านี่ เอาเป็นว่าผมก็นั่งเข้าไปใกล้มันกว่าเดิมล่ะครับแล้วก็จับที่จับด้านหลังไม่มีทางหรอกที่จะไปกอดมันรับไม่ได้ มันเหม็นเหงื่อมันจริงๆนะขอบอก

เขียนโดย อิ๊กกี้

[malula]

พี่แบงค์ตลกดี คบไว้เป็นไม้กันหมา
น้องอุ่นเอ๋อตลอดศก

[gupalz]

555 อุ่นโดนไปหลายดอกเลย

[โจ๊กกุ้ง]

พี่แบงค์คิดอะไรกับอุ่นป่าวเนี่ย

[NY_JK]

  ทั้งสงสาร ทั้งฮาอุ่น 

[Supermimt]

เด๋วนิมัน  เอิ่ม = =

[eiky]

You're My BaBy!!

หลังจากที่ยืนเอ๋ออยู่สักพักกับสิ่งที่ไม่เคยเห็น ไอ้นั่นมันก็เดินหนีไปครับ ผมก็ยังยืนอยู่ที่เดิม จะว่าไปกูทำเกินไปไหมเนี่ย ไม่ๆ ไม่เกินไปแค่นี้มันยังน้อยไป คนกรุงเทพฯมารยาเยอะ ต้องจัดการแบบนี้ล่ะมันถึงจะเข็ด กูเกลียดมันนี่หว่า แต่ตอนที่ตัวติดกับมันตัวมันหอมดีนะ แว้กก ไอ้เชี่ยไม่ดีๆ ไม่คิดต้องหาทางต่อยมันอีกให้ได้ปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้เว้ย นักเลงใหญ่อย่างไอ้เดี๋ยวไม่มีทางปล่อยให้เหยื่อหายไปง่ายๆแบบนี้ แต่ทำไมกูหงุดหงิดไม่ลงซะทีวะ
   “ว้ายเดี๋ยวขา คิดถึงเดี๋ยวมากมายเลยรู้ไหม” อ๊วก อีกะเทยหน้าแข้งโตครับขับคุณปู่ออกมากะว่าจะไปที่ร้านซะหน่อยมาเจออีนี่ก่อน มันมายืนขวางเลยนะผมเคยขับชนมันหลายรอบแล้วนะไม่เข็ดนะมึงเดี๋ยวกูชนไข่แตกได้แปลงเพศสมใจอยากมึงเลยนี่
   “อารมณ์บ่อดีถอยไป” ผมตะคอกไปครับมันก็ถอยนะ
   “ให้ญ่าปลอบใจให้ไหมคะเดี๋ยวขา รับรองว่าอารมณ์ดีขึ้นแน่นอน” เออนั่นสินะ ดีเหมือนกัน ผมดับเครื่องทันทีก้าวลงจากรถ
   “พลั่ก ปั๊บๆๆ” กรี๊ดดด ทำไมต่อยเตะญ่า” “นี่ล่ะปลอบใจ เออ ไคแน่ ขอบใจนะเว้ย” ค่อยเบาตัวหน่อยครับได้ออกกำลังในเชิงสร้างสรรค์ ไคแน่ ไม่ใช่ใครแน่ แปลว่าค่อยยังชั่วเว้ย ดีขึ้นประมาณนี้
   “เดี๋ยวๆ พาเพ็ญไปบิ๊กซีหน่อยดิอยากกินไอติมอ่ะ” โว้ เสียงภรรเมียครับเดินออกมาจากซอยข้างๆสวนมิ่งเมือง มันเข้าไปทำอะไรวะนั่น เอ๊ะ นั่นไอ้ปอนด์ ม.๖ ทีมบาสฯนี่ทำไมมันขับรถเครื่องออกไปทางนั้นวะ นี่มันไม่ได้มีแต่เด็กเทคโนฯเหรอเนี่ย อ้าวกูมีเขางอกแล้วเว้ยเฮ้ย
   “ติมหยัง” ผมหันไปมองมันตาเขียวครับ อีนี่มีพิรุธนะเนี่ย
   “ติม อิอิ เดี๋ยวอ่ะ อายน้า” “ดัดจริต อยากดูดเหรอ ยังไม่ได้ล้างนะ” เป็นไงครับผมบอกแล้วปากผมไม่ดีแต่เธออายไหมไม่เลยครับ อ้อ ลืมบอกเพ็ญเธอขับคลิ๊กล่ะครับปกติจะกลับกับจอยห้องเดียวกันแต่วันนี้จอยไปไหนไม่รู้ ไม่อยากจะคุยนะว่าจอยนี่ก็มองผมอยู่นะเออ ฮ่าๆ โว้ย คนมันหล่อเท่อ่ะทำไงวะเนี่ย
   “ว้ายบ้า ไม่รู้ล่ะ เพ็ญไปรอที่ห้องน้ำ เอ้ย ไปรอที่บิ๊กซีนะตามมาเร็วๆล่ะ” อ้าวนะอีนี่ บอกจะไปก็ไปเลยเว้ยเฮ้ย อ้าวแล้วทำไมหัวมันมีใบไม้แห้งติดวะนั่น จิ๊ๆๆ เอากูแล้วไหมล่ะ หึหึ ได้ยังไงๆกูก็ไม่คิดจะเอามึงทำเมียอยู่แล้วล่ะวะ งั้นที่กูเคยบอกว่าตอนนี้คบกับมึงอยู่กูพูดเล่นไปงั้นล่ะเว้ย แม่งกูก็เลวมันก็เลวพอกัน โอเคมะ ผมขับคุณปู่ตามไปครับพอดีอีกะเทยหน้าแข้งโตมันก็ขับรถมันตามไปด้วย ผมไม่ว่าอะไรครับแล้วแต่มันตอนนี้ในใจมันหวิวๆยังไงไม่รู้ เจ็บเหรอ ไม่เว้ย นักเลงไม่เคยเจ็บกับเรื่องแบบนี้ขอบอก
   “เลี้ยงหน่อยดิเดี๋ยวขา” พอไปถึงร้านไอติมในบิ๊กซีมันก็เข้ามากอดรัดผมทันทีล่ะครับ ดูเอานะผมไม่ได้เผาเพศแม่นะเว้ยแต่ดูเอาเองเถอะ
   “บ่อมีเงิน” “ไรอ่ะ มาทีไรก็ไม่เคยมีเงิน มีแต่เพ็ญนะเลี้ยงอ่ะเดี๋ยว เดี๋ยวเป็นแฟนเพ็ญนะไม่เคยดูแลเพ็ญเลย” มันหวีดเสียงขึ้นครับจิกหน้าทำปากใส่ผม โว้ แล้วไงวะ
   “เลิกกันบ่อล่ะ” ผมพูดออกไปนิ่งๆเสียงเข้มๆเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้เพราะรู้สึกโมโหอีนี่เต็มทนเหมือนกัน
   “อ่า ไม่เอาอ่ะเดี๋ยว อย่าพูดแบบนี้สิ ไม่เอานะเพ็ญไม่เลิก โอเคๆ เพ็ญเลี้ยงเองก็ได้” จบมะ แหมนะมึงทำเป็นลีลาท่ามาก กูไม่เคยเลี้ยงที่ไหน ไปดูหนังกูก็ออกตลอด กูแค่ไม่ตามใจที่มึงอยากแวะร้านนั้นร้านนี้ต่างหากเสียนิสัยหาเงินไม่ทันเป็นแม่งชี้เอานั่นเอานี่ แดกนั่นแดกนี่เหมือนพ่อมันมีโรงผลิตแบงค์เองว่างั้น กูไม่สนเว้ย แม่กูสอนมาแบบนี้และกูก็รักแม่กูกูเชื่อแม่กูกูถึงได้ดีอยู่เท่าทุกวันนี้ไง ก๊ากก
   “อีญ่าเอาเงินมายืมก่อนซิ” มันเดินไปหาอีกะเทยที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆล่ะครับ มันไม่กล้ามานั่งโต๊ะเดียวกับผมเพราะกลัวผมจะเตะเอาอีก
   “ไรยะ ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็หลบไปฉันจะดูแลเดี๋ยวเอง” เห็นไหมครับคนอยากจะดูแลผมมีออกเยอะแยะ ฮ่าๆ จำเป็นต้องแคร์ไหมวะเนี่ย
   “อีนี่ ยืมก่อนพรุ่งนี้คืน อย่ามาพูดมาก”
   “ไม่ได้พกมาเผื่อเธออ่ะนะเพ็ญแต่พกมาเผื่อพี่เดี๋ยวของญ่า อิอิ” ผมเริ่มรำคาญครับ นี่คนจะมองว่าผมเป็นแมงดาเกาะผู้หญิงกินไหมวะเนี่ย เฮ้ย ไม่นะเว้ย คนชวนดูดีๆนะไม่ใช่ผม ผมไม่ทำตัวไร้สาระแบบนี้หรอกเว้ย ว่าแล้วจึงลุกทันทีครับ
   “อ้าวเดี๋ยวไปไหนอ่ะ เพราะมึงคนเดียวเลยอีสุชาติกะเทยไม่สวย” เพ็ญร้องขึ้นแล้ววิ่งตามผมออกมา แต่ตอนนี้กูเบื่อว่ะไม่อยากจะเจอ ผมวิ่งดิครับไปหาที่หลบก่อนวิ่งเข้าไปในห้างแล้วหลบก่อน
   “พี่ๆ กินติมป่าวผมเลี้ยงตอบแทนที่พี่จะไปส่งบ้าน” เสียงนี้อีกแล้วครับท่าน ทำไมมันคุ้นจังเลยวะ
   “เฮ้ย บ่อกินเด้ แต่ถ้าน้องจะกินติมพี่ได้เลย”
   “ไรอ่ะพี่ คิดอะไรกะผมป่ะเนี่ย ไหนบอกไม่คิด”
   “ล้อเล่น ฮ่าๆ อายหน้าแดงเด้นั่น” มันเสียงไอ้เชี่ยแบงค์นี่หว่า คันปากเว้ยอยากออกไปดูว่าใช่จริงหรือเปล่า
   “กินหรือไม่กินพี่อย่าคิดเยอะ ผมอยากจะกลับแล้วนะ”
   “อ๊ะๆ กินกะได้ มีคนเลี้ยงดีจะตาย” “อ่ะแฮ่ม” ไม่ไหวครับท่าน ทำไมผมรู้สึกว่าอยากจะมีเรื่องกับไอ้นี่จังวะ ผมไม่เข้าใจตัวเอง เพราะมันขาว แก้มแดงเหรอ เฮ้ย บ้าไปแล้วเว้ยไม่เกี่ยว เพราะมันกวนตีนและที่สำคัญผมยังไม่ได้ชำระความมันสักกระทงเลยนี่ เออนั่นสินะ ไม่ได้ๆ
   “อ้าว บักเดี๋ยวมึงมาหยัง” ไอ้แบงค์จริงๆด้วยครับ แม่งยังใส่ชุดบอลอยู่เลยนะมัน ตัวนี่เหมือนหมาตกน้ำ แหะๆ ว่าแต่มันผมใส่กางเกงเตะบอลกับเสื้อพละโรงเรียนล่ะครับเพราะลืมเอาเสื้อใส่เตะบอลมาไม่งั้นก็คงเข้าทำนองเดียวกับมัน ไม่ดิ ผมดีกว่าเว้ย
   “ฮ่วย มาหยังหนักหัวมึงติ๊ ห้างสาธารณะเด้นี่”
   “อ้าว ถามดีๆกวนส้นตีนเด้อมึง” อ้าวๆ พูดแบบนี้สอยปากไอ้รุ่นพี่นี่ก่อนดีไหมเนี่ย
   “ป๊าด มึงว่าหยังเก๊าะบักแบงค์” ผมเดินเข้าหาทันทีครับ ไม่สนใจหรอกว่าเป็นที่ไหน
   “ป่ะน้องอุ่น เฮาไปกินติมกันดีกว่า อยู่นานเดี๋ยวหมาว้อมันสิกัดเอา” ป๊าด หมาว้อต้องให้แปลไหมท่านว่าแปลว่าอะไร มันด่าผมว่าหมาบ้าเว้ยเฮ้ย ไอ้เชี่ยนี่ ตายมึงตาย
   “เดี๋ยว” ผมเรียกมันไว้ครับแล้วเดินไปกระชากบ่าไอ้แบงค์ไว้ทันทีเข่ากระทุ้งไปที่บั้นท้ายมัน มันจะหันมาผมอัดหมัดเข้าไปที่สีข้างมันอีกที คราวนี้มันงอตัวลงเลย อ้อไม่ต้องห่วงผมทำเร็วครับไม่ทันมีคนมอง
   “ปากหมาเด้อมึงบักแบงค์ อยากตายติ๊” ผมยังจับบ่ามันกดลงอยู่ครับแล้วขู่มันออกไป
   “นี่นาย ไปทำพี่เขาทำไมอ่ะ นายนะที่มาหาเรื่อง” อ้าวๆ มีคนอยากโดนอีกคนครับ เออนั่นสินะ ไอ้แบงค์นี่เป้าหมายรองแต่ไอ้หน้าจืดนั่นเป้าหมายหลัก ผมผลักไอ้แบงค์ออกไปทันที
   “กูจะมาหาเรื่องมึงนั่นล่ะ มานี่หน่อยดิ๊” ผมปรี่เข้าหามันครับแล้วลากแขนมันกระชากเข้าหาตัว
   “อะไรอีก” มันทำหน้าเซ็งๆใส่ผมเช่นเคย จิ๊ ไอ้นี่ท้าทายอำนาจมืดกูดีแท้เว้ย
   “เมื่อกี๊หน้าโรงเรียนกูทำไปนิดเดียวเอง ตอนนี้ล่ะกูจะจัดหนัก”
   “นี่มันในห้างนะ เราร้องนะ” แหมๆ คิดว่ากูโง่หรือไง มีเหรอกูจะมาต่อยมึงในนี้ โน่นหลังห้างโน่นมีทุ่งนาอยู่กูจะไปจัดการมึงตรงโน้นล่ะ
   “แล้วไง ตรงไหนกูก็ทำได้” ผมพยักหน้ายักคิ้วใส่มันครับ ผมจ้องหน้าผม
   “นายๆ” “อะไร” ผมตวาดมันไปครับ
   “เราว่านายก็หน้าตาดีนะ สูงด้วย” “กูรู้เว้ย เฮ้ย อย่าบอกนะเว้ย ว่ามึงชอบกู สัด อีตุ๊ด” ผมดันตัวมันออกครับ พอดันตัวมันออกมันเบะปากทันที
   “เปล่าเราจะบอกว่า ทำไมนายทำตัวตรงข้ามกับหน้าตานายจังอ่ะ” เฮ้ย นี่มันด่ากูนี่หว่า ตายมึงตาย
   “มึง” “แว้กก”  อ้าวเชี่ยเสือกวิ่งครับ มันวิ่งแล้วกูล่ะวิ่งตามดิ มันวิ่งลัดเลาะไปนั่นออกนี่ ไอ้แบงค์ก็วิ่งตาม สรุปเราวิ่งไล่กันสามคนในห้าง เอาเป็นว่าเรื่องไปจบลงที่ห้อง รปภ.ครับ โดนหิ้วไปทั้งสามคนเลยดิ แม่งซวยจริงๆ
   “นี่ลูกชายคุณปลัดใหม่ใช่ไหม ทำไมมาวิ่งเล่นกันในห้างล่ะครับหนู” หัวหน้ายามถามมันครับ
   “เอ่อ อ้อ คือเราเล่นกันเฉยๆครับ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับพี่ แต่ข้าวของไม่ได้เสียหายนะครับ อย่าบอกพ่อผมเลยนะครับ” มันอ้อนวอนครับ เออ จริงสินะถ้าแม่กูรู้เรื่องนี่ ตายห่านสิกู
   “รับปากกับพี่ก่อนนะครับว่าอย่าทำแบบนี้อีก พี่เห็นแก่คุณปลัดนะเพราะแกเพิ่งมาที่นี่เมื่อเช้านี้เอง”
   “ครับพี่ ขอบคุณมากนะครับ ขอโทษด้วยนะครับ” มันยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ไอ้แบงค์ก็ทำ อ้าวกูล่ะ ทำก็ได้วะ
   “เชี่ยเอ้ย ย้อนมึงผู้เดียวบักเดี๋ยวมาหาเรื่อง ติมกะบ่อได้แดก” ไอ้ห่านแบงค์มันบ่นครับพอออกมาจากห้าง ผมกำลังจะอ้าปากด่ามันพอดีโทรศัพท์มันมีสายเรียกเข้า
   “กำลังสิเมือแม่ เนี่ยอยู่หน้าทางเข้าบ้านแล้ว ครับๆ” ฮ่าๆ แม่โทรมาตามเว้ยเฮ้ยสม ปากหมาดีนัก
   “น้องอุ่นป่ะฟ้าวเมืออ้ายสิไปส่งแม่อ้ายโทรนำแล้ว” ไอ้แบงค์มันหันไปบอกไอ้หน้าจืดนั่นล่ะครับ ผมยืนมองอยู่
   “พี่รีบหรือเปล่าครับพี่ พอดีผมยังไม่ได้ซื้อของเลยอ่ะ พี่กลับก่อนก็ได้ครับเดี๋ยวผมโทรบอกพ่อให้มารับก็ได้ ขอบคุณนะครับพี่” ไอ้หน้าจืดมันบอกครับ ผมไม่ได้สอดรู้นะเว้ยก็มันยืนอยู่ค่นี้เองพูดเบาให้ตายก็ได้ยิน
   “เอ่อ เอางั้นเบ๊าะ งั้นอ้ายเมือก่อนเด้อ มื้ออื่นพ้อกันเน๊าะ อ้ายยังบ่อทันได้กินติมเลยเด้ออย่าลืม” อ่านะ ห่วงแดกอีกนะมึงเห็นแก่กินไอ้นี่ เอ๊ะ ไอ้แบงค์กลับแล้ว หึหึ หวานกูล่ะไม่มีคนมาขวาง ตายมึงตายไอ้หน้าจืด
   “แต่ระวังหมาว้อแน่เด้อน้องอุ่น” อ้าวเชี่ยจะกลับก็ไม่กลับมาด่ากูอีก เดี๋ยวเถอะมึง
   “ครับ ขอบคุณนะครับพี่” ผมยืนจ้องมันอยู่ครับเอาสิมึงตอนนี้มึงไม่มีไม้กันหมาแล้วนะเว้ยตายแน่ๆไอ้หน้าจืด แต่ว่าผมจะไม่บุ่มบ่ามอีกแล้วครับเห็นไหมจะทำมันทีไรแม่งมีเหตุทุกที ผมต้องวางแผนให้รอบคอบ ดูมันมองผมนะ แม่งกวนตีนได้อีก มันมองแบบว่าอย่าตามมานะมึงประมาณนั้นล่ะครับ
   “ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า” แหมๆ เชี่ยทำมาเป็นบอกจุดหมายปลายทางแล้วจะให้ผมตามไปแล้วมันก็หลบน่ะเหรอ ไปหลอกควายโน่นไปไอ้เชี่ย คนอย่างไอ้เดี๋ยวไม่มีทางหลงกลเว้ย แน่ะๆพูดแล้วมีมามองผมอีกนะมัน เออกูจะเชื่อมึง เชื่อก็ควายแล้วเว้ย
   “กลับบ้านเว้ย” ผมทำท่าไม่สนใจมันครับแล้วเดินไปที่คุณปู่มันก็มองแบบงงๆแล้วผมเห็นมันอมยิ้มด้วย หึหึ คิดว่าหลอกกูได้ว่างั้น ดีกูจะไปรอมึงหน้าห้างแล้วจะพาไปเชือดไอ้หน้าจืดเอ้ยตายแน่ๆมึง เออดีเหมือนกันตีมันตอนดึกๆค่ำๆไม่เห็นหน้าพอมันจะมาเอาเรื่องก็ไม่ได้ เดี๋ยวโทรไปเตรียมกับไอ้เคนไว้ดีกว่า ว่าแล้วผมก็โทรไปหาไอ้เคนครับ เป็นไงผมแผนสูงมะ หึหึ
   “บ่อได้ดอก มึงสิไปตีมันเฮ็ดหยัง ต่างคนต่างอยู่บ่อเป็นติ๊ กูบ่อเห็นมันเฮ็ดหยังให้มึงเด้ มีแต่มึงไปกวนมันเอง” อ้าวแสรด นี่กูโทรมาเพื่อจะบอกให้มึงยืนยันสถานที่ให้กูเท่านั้นนะเว้ย ไม่ได้ให้ออกความเห็น
   “เชี่ย อย่าสิปากมากกูบอกหยังกะตามนั้น กูซังมันกูสิตีมันเข้าใจ๋” ซังมันคือความหมายตรงข้ามกับไม่ได้ชอบอ่ะนะแปลเองเว้ยปวดปาก
   “เออๆ บ่อเข็ดเนาะมึงน่ะ อย่าเฮ็ดโพดไปหลายล่ะ” หนอยๆมีมาสอนกูอีก ไม่มากหรอกเว้ยแค่เบาะๆ แต่แม่งมันซื้อห่านอะไรวะเนี่ยจะทุ่มอยู่แล้วไม่ยอมออกมาซะที เอ๊ะหรือว่ามันแอบกลับไปแล้ว อ้าวซวยแล้วกูเชี่ยเอ้ยอุตส่าห์รอ ผมยืนรอมันด้วยความร้อนใจล่ะครับมองเข้าไปตรงหน้าห้าง นั่นไงๆ หอบอะไรมาเยอะแยะ หึหึ ไอ้เดี๋ยวพร้อม
   “ว่าไงมึง” “อ๊ะ” พอมันเดินออกมาผมก็โผเข้าไปหาทันทีครับ มันทำท่าตกใจผมพับแขนเสื้อพละขึ้นพับหัวกางเกงเตะบอลให้มันดูเกเรๆเข้าไว้ ผมยักคิ้วให้มัน
   “นายพูดกับเราเหรอ” ป๊าด บักห่านนี่แม่ะ เตะสักทีแล้วค่อยพูดดีไหมเนี่ยกวนตีนสุดเกิดมาไม่เคยมีใครทำหน้าทำตา คำพูดคำจากวนตีนผมอย่างนี้มาก่อนเลยนะ มันไม่ได้กลัวผมเลยแม้แต่น้อย
   “พูดกับหมามั้ง” ผมกัดฟันกรอดทำตาโตใส่มันครับ ตายแน่มึง
   “เหรอ พอดีไม่ใช่หมา ถึงว่าเราฟังไม่รู้เรื่อง”
   “ฮ่วย” ไม่ไหวแล้วครับผมปรี่เข้าหามันจะผลักหน้ามันให้หงาย
   “อ่ะถือช่วยหน่อย เราซื้อของเยอะ” มันยื่นถุงใส่มือผมทันทีครับ แล้วกูไปรับเอาถุงมันมาทำไมวะเนี่ย
   “นายๆไปส่งเราที่บ้านหน่อยสิ เราให้หนมตอบแทน นะนะ” เอ่อ ฝันไปเว้ย แสรดหลอกด่ากูแล้วใช้กูเนี่ยนะ
   “ส้นตีนดิ กูจะต่อยปากมึงยังมาใช้กูอีกกล้ามากนะมึง” ผมตวาดมันออกไปครับเอามือเหวี่ยงใส่ถุงที่มันยื่นมาถุงกระจายเต็มพื้น เชี่ยซื้อแต่ขนมกับกระปุกห่านไรไม่รู้
   “เออรู้ แต่ช่วยก่อนแล้วค่อยต่อยได้ป่ะ เราเหนื่อยอ่ะ กลับไม่ถูกด้วย นะนะ” เอ่อ นี่มันไม่กลัวผมเลยเหรอครับ หรือว่ากูยังทำท่านักเลงไม่พอวะเนี่ย แสรด ไม่ได้เว้ย
   “กวนตีนนะมึง” ผมเดินปรี่เข้าหามันแล้วผลักอกมันจนมันเซไปด้านหลังครับ
   “จะช่วยไม่ช่วย” มันตวาดครับ อ้าวแล้วกูทำไมตกใจวะเนี่ย ผมหยุดกึกเลยครับ
   “ช่วยไปส่งเราก่อนได้ไหมแล้วค่อยทำ จะทำอะไรก็ทำ ตอนนี้อยากอาบน้ำ” มันไม่ได้สนใจผมเลยครับก้มลงเก็บของ ผมยืนเอ๋อสิครับท่าน แม่งอะไรวะเนี่ยเตะสอยปลายคางมันสักทีดีไหมเนี่ยกวนตีนกูเหลือเกินนะมึง
   “มีปัญญาก็กลับเองดิ เกี่ยวไรกะกู” ผมพูดออกไปครับ ทำไมต้องพูดประโยคนี้ด้วยวะเนี่ย
   “ไม่มีปัญญาอ่ะตอนนี้ เข้าใจไหม นายนั่นล่ะไปส่งเรา นะนะ เรากลับไม่ถูกจริงๆ” มันทำท่าอ้อนครับ แม่งเอ้ย ทำไมมันทำท่าแบบนี้วะเนี่ย มันยิ้มด้วยเว้ย แสรด น่ารักว่ะ เฮ้ย เชี่ยแระไม่ได้ๆ เป้าหมายคือต่อยมันต่อยมันก่อนแล้วค่อยว่ากัน
   “กูต่อยมึงก่อนดิ” ผมไม่ยอมครับ
   “จะต่อยตรงไหนล่ะ ไม่ให้ต่อยหน้านะจะผิดสังเกต” แหมๆ มียื่นข้อเสนอไอ้เชี่ยนี่ แปลกว่ะให้ตายเถอะผมไม่เคยเจอ มันน่าสนใจดีนะ จะว่าไปแล้ว เอ้ยไม่ว่าๆ เชี่ยล่ะกูคิดอะไรอยู่วะเนี่ย
   “แล้วมึงซื้ออะไรมาเยอะแยะ หิ้วเองนะเว้ย” เอ่อ พูดแบบนี้แปลว่าอะไรวะ แว้กก แปลว่ากูต้องไปส่งมันเหรอเนี่ย เวรแล้วไอ้เดี๋ยว มันยิ้มร่าทันทีครับแล้ว อ้าวๆ ปีนขึ้นไปนั่งบนคุณปู่กูทันทีนะมึง

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. ตอนนี้มาสั้นๆนิ เขียนรีบๆ อิอิ ขอบคุณที่ติดตามคร้าบ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะครับผม
จุ๊บๆๆ

[atblueann]

อ่า เดี่ยวน่ารักอ่ะ เถื่อน ต๊อง น่าร๊าก นายเอกก็ต๊อง น่าร๊ากพอกัน อยากอ่านต่อจัง

[gupalz]

เดี๋ยวนี่เอะอะต่อยท่าเดียวเลย

[malula]

อีกหน่อยเดี๋ยวก็แพ้ความน่ารักของน้องอุ่น

[wolfram]

อุ่นน่ารักจัง!!

เดี๋ยว เริ่มจะหลุดออกมาบ่อยๆละ ระวังจะชอบอุ่นไม่รู้ตัวนะ!!

 

[kanda53]

เป็นงง..ไปละซิเจ้าเดี๋ยว....ออกแนวตูจะโหดรึตูจะไม่โหดดีหว่า...
เจอความโก๊ะของนู๋อุ่นเข้าไป....แต่สงสารนู๋อุ่นนะ...ช้ำในบ้างไหมนั่น..
แต่...ก็เห็นแววคุณหนูอุ่นเอาเจ้าเดี๋ยวอยู่..ริบ ๆ ล่ะ 

[Supermimt]

เห้ยยย  น่ารักอ่า

[eiky]

Don’t’ call Me BaBy!!!

แหมนะถ้ากูมีตัวเลือกนี่กูจะไม่ยอมเสวนาด้วยหรอกนะไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ด่ากูอยู่ได้เป็นไรมากป่ะเนี่ย มีปมด้อยอะไรในใจแน่ๆเลย อยากนั่งตายล่ะรถโกโรโกโสแบบนี้น่ะเบาะจะติดก้นกูมาป่ะเนี่ย อย่าบอกนะว่ามีเชื้อรา แว้กก จะดีต่อสุขภาพก้นไหมเนี่ย อึ๋ยๆๆ น่ากลัวน่าเกลียดที่สุด
   “ไม่ต้องกอดเอวกูนะ” เอ่อ มันบอกครับหลังจากที่ผมปีนขึ้นไปนั่งบนรถแสนจะเก่าแก่รุ่นสงครามโลกเวียดนามคันนี้ แหมนะอยากกอดมาก อ๊วก ฝันไปเถอะต่อให้เหลือผู้ชายคนเดียวในโลกเป็นมึงกูก็คงต้องเอา แว้กก ยังไง โอ๊ย อย่าสงสัยมากได้ไหม ก็ว่าไปแล้วมันก็หล่อนะแต่ชอบไหม ไม่เลยแต่ถ้าให้เหลือมันคนเดียวน่ะหลับตาลงก็คงเหมือนๆกันนั่นล่ะนะผู้ชายอ่ะ อิอิ
   “เฮ้ย” เชี่ยแล้วไหมล่ะครับพอมันออกตัวก็ล้อฟรีทันที ไอ้เชี่ยนี่มันแกล้งผมชัดๆ
   “อ้าว กูบอกไม่ให้กอดนะ กอดกูไมวะอยากโดนถีบลงรถเหรอ” มันตวาดครับ
   “ก็ออกตัวแรงอ่ะ เรากลัวตก” ผมตอบออกไป แหมนะไอ้เวรเอ้ยนิสัยแย่สุดๆ เมื่อไหร่จะถึงบ้านเนี่ย บ้านอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ รู้แต่อยู่แถวจวนผู้ว่ามีต้นมะยมหลังบ้าน แล้วซอยอะไร เอ่อ จำไม่ได้นิ
   “อย่านะมึง แล้วที่กูสงเคราะห์มาส่งเนี่ยไม่ได้มาส่งฟรีๆนะเว้ย” นั่นไงครับ ผมว่าแล้วเชียวช่างมันเถอะมันอยากได้อะไรก็ช่างมัน แต่พริงเกิ้ลซื้อมาแค่หกกระป๋องเองนะ แบ่งให้มันสักกระป๋องก็คงไม่เป็นไร แต่มีแต่รสที่ชอบทั้งนั้นเลยอ่ะ แว้กก เสียดายจัง
   “ทำไมเงียบ ไม่มีปากเหรอ” อ้าว ดูมันครับ
   “หือ” “กูถามน่ะทำไมไม่ตอบ” ถาม? มึงถามกูตอนไหนวะ เห็นมีแต่ด่ากูตะเบ็งเสียงแว้ดๆอยู่ บ้าป่ะเนี่ยมึง จิตไม่ปกติหรือเปล่าเนี่ย
   “ถามว่า” ผมตะโกนออกไปครับเพราะลมเริ่มแรง เอ๊ะทำไมมันครึ้มๆ เหมือนฝนจะตก
   “เชี่ยเอ้ย ฝนตก” เอ่อ ผมไม่ได้เรียกมันมานะแค่คิดมันดันตกลงมาจริงๆ
   “ฝนตกๆ” “เออ กูไม่ได้ตาบอด” เอ่อ นี่จะให้กูพูดบ้างโดยที่ไมด่ากูได้ไหมเนี่ย เงียบก็ด่าไอ้บ้าเอ้ย มันพาผมขับรถเข้าไปในป่า แว้กก ในป่า ไม่เอาๆ มันจะฆ่าผมหรือเปล่าเนี่ย ยังไม่อยากตายนะเว้ย ไม่เอาๆ ร้องดีไหม ร้องขอความช่วยเหลือ
   “เฮ้ย” โหย มันขับรถเข้าไปในศาลาครับผมนี่กระเด้งเกือบตกรถ
   “ลงสิมึงจะนั่งอีกนานไหม หลบฝนก่อน เพราะมึงคนเดียวแท้ๆ แม่งซวยฉิบหายแม่กูด่าตายแน่ๆ” เอ่อ ขอบคุณนะที่มอบทุกอย่างให้กู กูไม่ซวยว่างั้นที่เจอมึงแหมนะ เข้าใจพูดนะไอ้ควาย ขอด่าหน่อยเถอะ ผมก้าวลงจากรถเอาของวางบนที่นั่งแล้วมองไปรอบๆ มันมืดแล้วอ่ะ ที่ไหนวะเนี่ย เอ๊ะ อะไรแว้บๆ อยู่ตรงนั้น แว้กก หรือว่าจะเป็นผี
   “เฮ้ย มาเบียดกูทำไมวะ สัด” ผมกระเด้งตัวเข้าหามันครับ
   “อะไรอ่ะ นั่นน่ะ” ผมบุ้ยปากไปทางที่ผมเห็นลึกเข้าไปในป่าอีกล่ะครับแล้วจะสั่นทำไมเนี่ยกู
   “พระไง มึงไม่เคยเห็นพระหรือไง พระมิ่งมงคล” อ้อ พระ ถอยออกจากมันทันทีสิครับผมยกมือขึ้นไหว้ทันที ใจหายหมดหลวงพ่อนะหลวงพ่อ ทำไมองค์ใหญ่จังลูกตกใจนะเนี่ย อิอิ
   “อะไรมึงคิว่าผีหรือไง ไอ้ห่า ฮ่าๆ หน้าซีดเลยวะ ป๊อดเอ้ยใจตุ๊ดสัดๆ” เออ หัวเราะได้หัวเราะไป อย่ามากลัวอะไรให้กูเห็นอีกล่ะไอ้นี่เดี๋ยวแม่งจะล้อสามปีสี่ปีเลย
   “แม่งท่าทางตกหนัก หยุดซะทีเว้ย” “เปรี้ยง” “แว้กก” ไอ้เชี่ยนี่ แหกปากเพื่อ ผมกระโจนเข้าหามันทันทีครับ
   “นั่นๆ กอดกูอีกแล้ว แรดนะมึงน่ะ” จิ๊ โอ๊ยย กูอยากกอดมึงมากๆ โว้ยยนะ กอดเสาก็ได้วะ มันหัวเราะชอบใจครับแต่ผมกลัวนี่หว่า ใครไม่มาตกอยู่ในสถานการณ์แบบผมคงไม่มีวันเข้าใจหรอกนะ ฮึ งอน
   “เออพอดีเลย ระหว่างรอฝนหยุดมาให้กูต่อยเล่นดิ๊” หือ ผมทำท่าเป็นไม่ได้ยินครับเมินหน้าไปเสียทางอื่น
   “มาเร็วดิ จะได้หายกัน” มันพยักหน้าให้ผมเข้าไปหาครับ เรื่องอะไรล่ะกอดเสาไว้ดีกว่า
   “ทำไมนายไม่ชอบหน้าเราขนาดนั้นเลยเหรอ เราไปทำอะไรให้นายอ่ะ” ผมคาใจครับ ไม่เข้าใจเลยคนไม่ชอบหน้ากันนี่มันมากมายขนาดนี้เลยเหรอ
   “เออดิ กูไม่ชอบหน้ามึง มึงหน้ากวนตีน ทำหน้ามึนใส่กู ไม่รู้เว้ยเห็นหน้ามึงแล้วกูคันตีน”
   “อืม แล้วต่อยแล้วมันจะหายคันไหมล่ะ” ผมถามออกไป คำถามที่แสนจะฉลาดผมคิดว่านะ ใครจะว่าตัวเองโง่ เฮอะฝันไปเถอะ แม้จะคิดน้อยไปหน่อยก็ตามทีเถอะ อิอิ
   “ไม่หาย ต้องให้กูต่อยทุกวัน” มันหัวเราะชอบใจครับ ผมนี่มันน่าหมั่นไส้ขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย
   “ถ้านายเห็นเราเป็นที่ระบายอารมณ์ (หยุดถอนหายใจเพราะระอา อิอิ) ก็ต่อยเถอะ แต่ต่อยแต่เราได้ไหม อย่าไปต่อยคนอื่น สงสารเขา คนที่เขาโดนรังแกคงไม่มีใครชอบหรอก” ผมตอบออกไปหลังจากที่เงียบประมาณสี่นาทีสามสิบห้าวินาที อิอิ มันอึ้งเหมือนกันครับเพราะเงียบไปผมจ้องหน้ามัน มันหน้าเหวอๆ
   “สัด มึงเป็นบ้าป่ะเนี่ย หรือว่าชอบซาดิสต์ ถ้าให้กูต่อยแทนคนอื่นกูต่อยเยอะนะเว้ย วันนึงๆกูต่อยเป็นสิบ”
   “จะต่อยจนตายก็ทำเถอะ ถ้ามันจะช่วยคนอื่นได้บ้าง” ปรบมือเดี๋ยวนี้ แว้กก ตอบเหมือนนางงามเลยอ่ะ ถ้าขึ้นประกวดนี่เอามงกุฎมาๆอย่างเดียวเท่านั้น ปลื้มใจกับคำตอบของตัวเองจังเลย
   “อ๊วก ถุย อย่ามาทำเป็นนางงามแถวนี้เว้ย มึงเป็นใครมาขอร้องกู กูจะต่อยมึงทุกวัน คนอื่นกูก็จะต่อย ฮ่าๆ ไอ้หน้าจืด ไอ้ตุ๊ด” เอ่อ เสือกรู้ทันกูอีกนี่ล่ะนะที่เขาบอกคนไม่มีสุนทรีย์ในจิตมันเป็นคนเลว คำกลอนเขามีว่าอะไรไม่รู้จำไม่ได้ เพิ่งเจอกับตัวไอ้เชี่ยนี่เอง
   “เออ กูถามมึงหน่อยสิ ทำไมมึงไม่จีบหญิงวะ ท่าทางมึงก็ไม่เหมือนไอ้ชาตินี่หว่า ทำไมมึงยอมให้เขาอัดตูดวะ มันเสียวเหรอ” ถามเชี่ยไรเนี่ย ความชอบส่วนบุคคลเว้ย ถ้ากูถามมึงกลับว่าทำไมมึงถึงชอบผู้หญิงล่ะมึงจะตอบกูได้ไหม อย่าๆ อย่าบอกว่าพระเจ้าสร้าง ในเมื่อพระเจ้าสร้างมึงให้ชอบผู้หญิง พระเจ้าก็สร้างกูให้ชอบผู้ชายเหมือนกันนั่นล่ะ ทีกูยังไม่อยากรู้เรื่องอะไรของมึงเลย แล้วนี่มาถามอะไร ไร้มารยาท เลวทรามต่ำช้า สถุล แว้กก
   “เสียว” อ้าวตอบมันทำไมเนี่ย แว้กกกู
   “เสียวยังไง”
   “ทำไมอยากรู้ นายอยากลองเหรอ” อย่าเข้าใจผิดว่าผมจะบอกว่าลองกับกูไหมนะครับ ไม่มีทาง ฝันไปเถอะที่คนอย่างมันจะเห็นเรือนร่างประหนึ่งเทวดาปั้นมาเนี่ยนะ อิอิ มีบ้างน่า อย่าหัวเราะ อย่าเบะปากขอร้องเห็นแล้วเหรอพวกคุณน่ะ
   “สัด ใครจะอยากลองสกปรกจะตายรูขี้น่ะ อึ๋ย สกปรก”
   “แล้วถามทำไม อยากคุยก็คุยเรื่องอื่น” ผมทำหน้ารำคาญมันเต็มที่ มันปรี่เข้าหาผมทันทีครับ
   “สัด อยากตายอยู่นี่หรือไง กวนตีนกูนะมึง”
   “บ้านเราอีกไกลไหม” ผมเปลี่ยนเรื่องเองครับ ผมยังคงไม่พอใจมันอยู่มากแต่พอเถอะ เหนื่อยที่จะต่อกร มันอึ้งไป
   “มะ ไม่ไกล”
   “ฝนหยุดนายไปส่งเราตรงถนนใหญ่ก็ได้ เดี๋ยวเราเรียกแท็กซี่กลับเอง” ผมเมินหน้าหนีไปทางอื่นครับไม่อยากมองหน้ามันแล้ว
   “สัด นี่ไม่ใช่กรุงเทพฯนะเว้ย แท็กซี่บ้านมึงสิจะมีแถวนี้ หรือว่าจะเดินกลับเอง ปากดีนักนะมึง”
   “อ่า ไม่อ่ะ นายไปส่งก็ได้” แหะๆ แหมนะมาปากเก่งอะไรตอนนี้ เดี๋ยวได้เดินกลับสมใจอยากบรรยากาศยิ่งน่ากลัวอยู่ด้วย
   “สัด กูนึกว่าจะเก่ง”
   “นายๆ” “อะไรเรียกพ่อไมลูก” หนอยแน่ เรียกหน่อยไม่ได้นะมึง คอยดู
   “มีอะไรติดปากนายอ่ะ” ผมชี้ไปที่ปากมันครับ มันรีบเอามือปาดออกทันที
   “ไรวะ ไม่เห็นมี มึงหลอกกูเหรอเชี่ย” มันทำท่าขึงขังใส่ผม
   “มีสิ แต่มันไม่ได้ติดอยู่หรอกนะมันฝังอยู่อ่ะ”
   “ไรวะ พูดดีๆนะมึงไม่งั้นมึงตาย”
   “สัดไง เชี่ยด้วย” “เชี่ย” หลบสิครับมันง้างเท้าขึ้นแล้ว
   “นี่มึงด่ากูเหรอ มึงตาย” จะให้เล่าไหมว่าเกิดอะไรขึ้น อ๊ะๆ ย่าคิดไปไกลขนาดนั้นมันก็แค่ไล่เตะผมอ้อมศาลาที่มีขนาดเล็กกระจิ๋วนั่นล่ะครับ ไล่จนเหนื่อยแต่มันเตะผมไปทีเดียวไม่แรงมากพอทนๆ เป็นไงล่ะขอด่าหน่อยเถอะ คำก็สัดสองคำก็เชี่ยไม่ชอบเว้ย สรุปเลยละกันนะว่าพอฝนหยุดก็เกือบสามทุ่มครับ มันยอมมาส่งผมที่บ้านแต่โดยดี แต่รู้ไหมอากาศมันดีจริงๆนะ กลิ่นหอมแปลกๆ อากาศเย็นสบายมันเต็มไปด้วยความชุ่มฉ่ำแสงไฟของรถบนถนนที่สาดสะท้อนแผ่นน้ำที่เปียกปอนอยู่ตามถนนส่องแระกาย สวยดีนะ
   “อากาศดีใช่ไหมล่ะ ไม่เหมือนในกรุงเทพฯ” มันพูดขึ้นครับ ใครถามมึงเนี่ยเสียอารมณ์หมดคนกำลังดื่มด่ำ
   “อืม” “ลงไปถึงแล้ว แม่งแม่กูแพ่นกะบาลแน่ๆ” มันบ่นครับ อ้าวถึงบ้านแล้วเหรอเนี่ย พอผมก้าวลงจากรถมันก็เลี้ยวรถมันกลับทันทีครับ
   “นายเดี๋ยวก่อน” ผมร้องเรียกมันไว้ครับ
   “อะไรอีกกูรีบนะเว้ยสัด” มันทำหน้ายักษ์ใส่ผมเหมือนเคยล่ะครับ เอ๊ะ ทำไมพูดว่าเหมือนเคย ไปเคยกันตอนไหนเนี่ยกู
   “ขอบใจนะที่มาส่ง อ่ะนี่เราให้ตอบแทนที่นายมาส่ง” ผมยื่นกระป๋องพริงเกิ้ลให้มันครับ
   “สัด ให้หนมกูเนี่ยนะ ปัญญาอ่อนป่ะมึง” อ้าวนะไอ้นี่ ให้ไม่เอายังด่ากูอีก
   “ไม่เอาเหรอ” ผมชักมือกลับ มันรีบมาคว้าไปจากมือผมครับ
   “ไม่เอาก็ควายสิวะ เออเอาก็ได้เห็นแก่มนุษย์โลกนะเนี่ย” เฮอะ เวรเอ้ย มีอะไรที่มันดีกว่านี้ไหมเนี่ย เก๊กมากๆ อยากได้ก็ไม่รับเอาไปดีๆนะมีมาพูดนั่นพูดนี่อีก นิสัยๆ
   “ทำไมเพิ่งกลับอุ่น พ่อเป็นห่วงนะ” พอเดินเข้าบ้านไปพ่อผมก็ยืนจังก้ารออยู่แล้วครับ ห่วงจริงเหรอพ่อ ห่วงจริงไม่ออกไปรับมาล่ะ มารออยู่บ้านเนี่ยนะ แล้วไม่โทรหาลูกตัวเองล่ะมาบ่นทำไม แต่เอ๊ะ มันอาจจะไม่มีสัญญาณ
   “ติดฝนอ่ะพ่อ”
   “แล้วใครมาส่งเพื่อนเหรอ”
   “ครับ”
   “ไม่ชวนเพื่อนเข้ามากินน้ำกินท่าก่อนล่ะ แต่ฝนมันตกตอนทุ่มกว่าๆนะ เลิกเรียนตั้งสามโมงครึ่ง ไปทำอะไรมา เพิ่งเข้าเรียนนะอุ่นทำไมเถลไถล” เอ่อ เข้าใจพ่อนะ เพราะว่าพ่อเป็นห่วงแล้วพ่อเข้าใจผมไหม เคยเข้าใจลูกคนนี้บ้างไหม ขออะไรทำให้หมดเลย จากที่เคยเป็นคนคิดอะไรพูดแบบนั้นก็กลายเป็นคนคิดเยอะไม่พูด ปากไม่ตรงกับใจเพราะใคร เพราะทำให้พ่อนะ เข้าใจลูกบ้างไหมเนี่ย โอ๊ย ปวดใจ
   “ก็คุยกับอาจารย์เรื่องไปเข้าค่าย อาจารย์เขาเทสต์ภาษา” ผมจ้องหน้าพ่อ ไม่รู้ทำไมน้ำตามันเอ่อออกมา ผมพยายามไม่คิดนะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ
   “อุ่น พ่อขอโทษ” พ่อผมโผเข้ามากอดตัวผมไว้ผมเม้มปากแน่น อะไรเนี่ยทำอะไรกัน
   “อุ่นอยากอาบน้ำพ่อ อุ่นกินข้าวมาแล้วนะ จะนอนเลย” ผมผละออกครับแล้วเดินขึ้นข้างบนไปเลย
   “อ้าวคุณอุ่นขาบ่อกินข้าวติ๊ค่า คุณพ่อถ่าอยู่เด้ค่า” พี่ต้อยครับ ผมไม่สนใจเดินขึ้นข้างบนไปเลย น้อยใจไหมมีบ้างนะแต่มันไม่มากนักหรอกครับ ผมแค่สะเทือนใจนิดหน่อย คิดถึงแม่จังเลย ถ้าแม่อยู่ตอนนี้เราจะกำลังทำอะไรกันอยู่นะ
   “อุ่นๆ พ่อเข้าไปได้ไหม” ผมกำลังนอนคิดอะไรเพลินๆครับ รอให้โจ้ตอบวอทแอบไอ้บ้านี่ก็อะไรไม่รู้บอกไปงานวันเกิดไอ้ต่อ นึกถึงภาพแล้วอยากไปด้วยจังเลย พวกเขาคงกำลังสนุกกันอยู่ในงานเลี้ยงวันเกิดแล้วผมล่ะกำลังทำอะไรอยู่
   “ครับพ่อ” ผมเดินไปเปิดประตูให้พ่อครับ สีหน้าพ่อเหมือนว่าจะมาขอโทษหรืออะไรไม่รู้แต่แววตาของพ่อมันสะท้อนแววแปลกๆ
   “พ่อขอโทษนะที่ว่าอุ่นไป พ่อเป็นห่วงอุ่นนะ”
   “ครับ อุ่นไม่ได้คิดอะไร อุ่นเข้าใจ”
   “อุ่น รู้ไว้นะที่พ่อทำทุกอย่างก็เพื่ออุ่นนะ เรามีกันแค่สองคนนะลูก” โว้ยย ทำไมน้ำตาไหลเนี่ย
   “พ่อ” ผมโผเข้ากอดพ่อครับ ร้องไห้ออกมา ร้องทำไมวะ ซึ้งตรงไหน แต่ทำไมร้องไม่หยุดเลยวะเนี่ย ต่อมน้ำตาแตกร้องจนเหนื่อยล่ะครับท่าน จนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
   “คุณอุ่นขา ตื่นได้แล้วค่า ไปใส่บาตรกับเอื้อยคุณพ่อถ่าอยู่ตาล่างค่า” พี่ต้อยมาเคาะห้องครับผมสะดุ้งตื่น หือ นี่มันกี่โมงวะเนี่ย อ่ายังไม่หกโมงเลย อะไรอ่ะพี่ต้อย
   “ไปใส่บาตรค่า มื้อนี้ครบรอบคุณแม่เสียเด้อ จำบ่อได้ติ๊” เอ่อ ผมรีบกระโจนลงจากเตียงทันทีครับ รีบเดินออกจากห้องไปล้างหน้าล้างตา พอเดินออกมาหน้าบ้านก็เห็นพ่อยืนรออยู่แล้ว
   “นิมนต์ครับหลวงพ่อ” พอสายหน่อยพระก็เดินผ่านมาครับ ผมไม่เข้าใจว่าจะตื่นมารอทำไมในเมื่อพระท่านมาเกือบจะหกโมงครึ่ง เตรียมตัวสินะ เฮ้อ เอาน่ะๆ วันนี้ต้องไม่คิดสิ่งที่ไม่ดีทำบุญให้แม่ พอพระท่านให้พรเราก็กรวดน้ำให้แม่ล่ะครับ ไม่ว่าจะอยู่ที่แห่งไหน ภพภูมิใดขอให้แม่ได้รับกุศลผลบุญนี้ อย่าให้แม่ต้องลำบาก ผมตั้งจิตแผ่ส่วนกุศลให้ครับ รู้สึกดีขึ้นจริงๆ
   “อ้าวสิไปโรงเรียนติ๊ค่าน้องอุ่น มื้อนี้วันศุกร์เด้ บ่อเก็บของไปเข้าค่ายบ่อ” พี่ต้อยแกเตือนก่อนออกจากบ้านครับ ค่ายอะไรอีก เก็บของไปทำไม แว้กก ลืมเสียสนิทเลย
   “อ่า ลืมอ่ะพี่ต้อย ช่วยหน่อย” ผมลนลานขึ้นมาทันทีครับ เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย ชอบลืมแล้วต้องเอาอะไรไปบ้างเนี่ยกูนี่มันไม่ใช่วันพฤหัสฯหรอกเหรอเนี่ย โว้ยอะไรวะต้องมารีบอีกแล้วอะไรเนี่ย ผมรีบเข้าห้องน้ำ ที่เข้าห้องน้ำก็ไปเอาเครื่องอาบน้ำ ไมได้หรอกนะผมชอบของผมนี่นาไปไหนต้องเอาไปด้วย ส่วนเรื่องครีมทาหน้าไม่ได้ดูแลอะไรมากพื้นฐานหนังหน้ามันค่อนข้างดีอ่ะนะ อิอิ
   “จะทันไหมเนี่ยกู” ผมวิ่งออกไปจากบ้านล่ะครับ แต่วิ่งทำไมเนี่ยเพิ่งจะ ๗.๕๐ อีกตั้ง ๑๐ นาทีแน่ะ แว้กก ๑๐ นาทีมันจะทันไหมเนี่ยกู วิ่งสิเอ้า แต่นะผมวิ่งไปได้ไม่นานก็เหนื่อยไม่ค่อยได้ออกกำลังกายนี่หว่าเล่นแต่บีบีถ้ามาวัดกำลังนิ้วกันมาเลยมา สู้กันสักตั้งแต่กำลังขานี่ไม่ไหวจริงๆ อิอิ
   “ฮ่าๆ ไปสายเหรอมึง สัด” เอ่อ แทบอยากจะวิ่งไปให้ถึงโรงเรียนในบัดดล ทำไมต้องได้ยินเสียงนี้ก่อนเพื่อนคนอื่นด้วยวะเนี่ย เบื่อและหน่ายอย่างรุนแรง
   “อ๊ะๆ อย่าทำสายตาวิงวอน กูไม่ให้ไปด้วยหรอกนะเว้ย ฮ่าๆ สมตื่นสายล่ะสิมึง” จะเชื่อผมไหมว่ามันจอดรถลงมาวอแวกับผม ไอ้นี่มันเป็นเอามากจริงๆ รู้นะว่าเกลียดกูแต่ทำไมมาวอแวกูจังวะ เออ กูจะคอยหลบเองก็ได้เว้ย
   “ทำไมกูคุยด้วยไม่คุย สัดหยิ่งอีกนะมึง” ดูเอาเองนะครับ พิจารณาเอาเองมันเลวแค่ไหน กูหอบยู่เนี่ยไอ้เชี่ยยยย จะให้กูพูดแป๊ะไรวะ กูหายใจไม่ทัน
   “เรา เราเหนื่อย อย่า” ผมหยุดเอามือลงค้ำเข่าเอาไว้ครับไม่ไหว
   “อย่าเชี่ยไร ไม่ให้ไปด้วยเว้ย อยากเห็นนักเรียนใหม่วิ่งรอบเสาธง ฮ่าๆ มาไม่ทันไรลายออกนะมึง สม ปากเก่งดีนักเป็นไงล่ะ เออ หนมที่ให้มาน่ะไม่ได้เรื่อง ไม่เห็นอร่อยตรงไหน กูชอบกินเลย์เว้ย” บอกกูทำไมเนี่ย
   “อย่า” “อย่าเชี่ยไร” “อย่าชวนคุยได้ไหม เหนื่อย” ผมพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดครับ หนอยแน่ด่ากูอยู่ได้ฉอดๆ กูเหนื่อยหรอกนะมึงไอ้บ้า อยากรีบไปก็ไปเลยกูก็เบื่อหน้ามึงเหมือนกันนั่นล่ะวะไปให้พ้นๆเสียทีเว้ย
   “ขึ้นมาดิ กูสงสารเดี๋ยวมึงจะขาดใจตายซะก่อนกูจะไม่มีคนแกล้ง” หือ มีนว่าอะไรนะ ฝันไปเถอะนี่ถ้ากูขึ้นรถไปกับมึงนี่คงพูดไปสามปีเจ็ดปีเลยสิ คนอย่างอุ่นไม่เคยง้อใคร ไม่แคร์ไม่แลมองเว้ย จำไว้ จำใส่หัวเอาไว้
   “มาดิ ยืนบื้ออยู่ได้หรือมึงอยากวิ่งรอบเสาธงไอ้เชี่ยนี่” อ้าว ตวาดกูเพื่อ ไอ้นี่นิสัยเสียมากเกิดมาไม่เคยเจอใครเถื่อนดิบเท่าไอ้บ้านี่มาก่อนเลยนะให้ตายเถอะ
   “ไม่ไปใช่ไหม เออ ดีกูจะไปบอกจารย์เดชให้มึงวิ่งรอบเสาธงสักสิบรอบ เอ๊ะหรือจะเอาสนามบอลดีวะ ฮ่าๆ”
   “จิ๊ ออกรถดิ” เอ่อ อุ่นๆ ทำไมอุ่นทำตัวแบบนี้อ่ะ แว้กก ขึ้นรถมันทำไม โอ๊ย ไม่เข้าใจตัวเอง ศักดิ์ศรีน่ะมีบ้างไหม หือ มันด่าเอาฉอดๆแบบนั้นทำไมต้องไปยุ่งกับมันอีก อะไรอ่ะไม่เข้าใจตัวเอง
   “สัด สั่งกูนะเดี๋ยวให้แม่งวิ่งไปเลยเลยนี่”
   “นายๆ” “เรียกพ่อไมลูก” หนอย ไอ้นี่มันวอนนะ
   “นายอาบน้ำมาโรงเรียนป่ะ” “เอี๊ยดด” “นั่น ปากหมาอยากกินตีนกูแต่เช้านะมึง”
   “ก็มันมีกลิ่นอ่ะ เราจะอ๊วก” “ลงไปเลยมึง ปากหมานักเดินเอาเลย อาบดิเชี่ย กูอาบสะอาดเว้ย แม่งกูเสียความมั่นใจนะเว้ย” ที่จริงมันไม่ได้เหม็นหรอกครับผมแกล้งมัน หนอยด่ากูอยู่ได้ไอ้บ้า เป็นไงล่ะเสียความมั่นใจไปเลย ฮ่าๆ เก่งดีนักมาเจอกูๆ
   “ไม่เอาอ่ะ เราจะทน อีกไกลไหมกว่าจะถึงโรงเรียนน่ะ” ผมแถไปครับเรื่องอะไรจะลงเดิน มาถึงขั้นนี้แล้ว
   “สัด จะลงไม่ลง” มันยังตวาดอยู่ครับแต่ผมไม่สนใจ
   “ไม่อ่ะ เราไม่อ๊วกหรอก เออๆ ไม่พูดแล้วก็ได้” ผมสงบปากสงบคำครับ มันก็ด่าอะไรไม่รู้ไม่ได้ใส่ใจฟัง ด่าได้ด่าไปสิกูไม่ลงอ่ะมึงจะทำไม เก่าหน่อยแต่ก็โอเควะดีกว่าเดิน
   “แล้วมึงหอบเสื้อผ้ามาทำไมวะเนี่ยจะหนีตามผู้ชายเรหอ ฮ่าๆ” พอขับไปได้สักพักมันก็ถามขึ้นล่ะครับ ควายอีกแล้วแหมนะแล้วมึงไม่ไปหรือไงเข้าค่ายดัดสันดานมึงน่ะไอ้บ้า เออแล้วมันขับรถแบบอ้อยอิ่งมากเลยนะครับแทนที่จะรีบ ที่คิดว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะแปดโมงถ้าได้นั่งรถมันไปนี่คงทันแบบคาบเส้นพอดีแต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้วล่ะ แต่ดูมันไม่สะทกสะท้านเลยนะครับ
   “เข้าค่ายไง นายไม่ไปเหรอ” ผมทำเสียงแบบเหยียดหยามเต็มที่ เป็นไงล่ะไอ้บ้าดีแต่กร่างสมองฟ่อเอ้ย
   “วันนี้วันพฤหัสฯ เข้าค่ายพรุ่งนี้ไม่ใช่ไง” “เอ่อ ไม่จริง วันนี้วันศุกร์ นายลืมเหรอ อิอิ” ได้ทีครับหัวเราะมันเลย ไอ้นี่กูนึกว่าจะแน่นี่ล่ะนะมัวแต่มาคอยหาเรื่องชาวบ้านจนลืมวันลืมคืน สม
   “ฮ่าๆ สัด ไอ้เชี่ย วันนี้วันพฤหัสฯเว้ย ฮ่าๆ” มันจอดรถทันทีครับ อ้าว จอดทำไมวะเนี่ย
   “ไหนกูดูหน้ามึงหน่อยซิ เชี่ย ฮ่าๆๆ ไอ้โง่ เอ๋อนะมึง ฮ่าๆๆ” เอ่อ มันจอดรถเพื่อที่จะมาหัวเราะผมเนี่ยนะ เอ่อ จริงเหรอ ไม่จริงนะไม่มีทางวันนี้วันศุกร์ยังไงก็ศุกร์เว้ย ไม่มีทางที่จะเป็น เอ่อ ดูโทรศัพท์กูก็ได้วะ แว้กก ทำไมมันบอกวันพฤหัสฯ ไม่จริง อุรดิศไม่ใช่คนแบบนี้ ไม่จริง
   “ฮ่าๆ ไอ้เอ๋อ สัด ฮ่าๆ” อ่า อายก็เป็นนะเว้ย อะไรอ่ะ ทำไมพี่ต้อยทำแบบนี้ แว้กก โมโห
   “อ่ะ อายๆ หน้าแดง เป็นไงล่ะเถียงอยู่ได้ ฮ่าๆ โอ๊ย กูปวดท้องแม่ง หน้าเอ๋อเลยนะมึง ไปเข้าค่ายไหนอ่ะจ๊ะตัวเอง” เออ เอาเข้าไปล้อกูเข้าไป ไอ้บ้า หนอยคนเรามันก็มีบ้างอ่ะนะ
   “ไปได้ยังอ่ะ” ผมพูดออกไปครับ ไม่รู้จะเถียงมันยังไงดี ไม่น่าเลยกูไอ้อุ่นทำไมนะ เว้ย
   “ยัง ฮ่าๆ มึงนี่เหลือเกินจริงๆนะ นอกจากจะหน้ามึน กวนส้นตีนแล้วยังเสือกเอ๋ออีก ฮ่าๆ” เอ่อ ชมกูเพื่อ กูไม่ต้องการคำชมจากมึง รีบไปเสียทีได้ไหมเนี่ย กูร้อน โว้ย
   “โอ๊ย แม่งปวดท้องแต่เช้า” มันหัวเราะ เอ่อ จนน้ำตาไหลครับนั่งลงหัวเราะ ส่วนผมก็ยังคงเกาะอยู่บนเบาะรถรุ่นสงครามโลกของมัน เอาเข้าไปได้ทีมึงเอาใหญ่เลยนะไอ้บ้าเอ้ย อย่าให้มีทีกูบ้างนะมึงกูจะหัวเราะไปสามวันเจ็ดวันเลย

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. ไม่น่าอ่านเหรอคร้าบ แหะๆ มันฮาๆ ดีออกนิ แต่ไม่เป็นไร เค้าชอบเลยจะเขียน กร๊ากก

[gupalz]

ตลกดีอ่ะ 555 แม้บางคำจะแปลไม่ออก

[malula]

สนุกดีค่ะ น้องอุ่นโก๊ะตลอดศก
ชอบให้ทะเลาะ ต่อปากต่อคำแบบนี้

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกมากมาย น่ารักดีอีกต่างหากชอบบบบบบบบ
 

[wolfram]

อุ่นนี่ฮาดีจัง!! 

 

[NY_JK]

  โคตรฮา ที่เดี๋ยวบอกว่าชอบเลย์เพราะอยากให้อุ่นซื้อให้กินอ่ะดิ

[ordkrub]

ชอบอุ่นจัง
โก๊ะได้ใจ!!!!!!

[kanda53]

ทุกทีฉากติดฝนมันต้องมีอะไรวิ้ง ๆ อะไรบ้างซิ...
แต่เวอร์ชั่นนี้เค้าไล่เตะรอบศาลาสานสัมพันธ์กันซะงั้น..
แล้วน้องอุ่น..โก๊ะสุด ๆ อ่ะ...น่ารัก..คิดอย่างทำอย่างเอกลักษณ์ของตัวเธอนิ 

[taroni]

น้องอุ่นคิดเยอะจริงๆ

[vitaminbb♥]

อุ่นน่ารักนะ   
แต่เดี๋ยวตัวเหม็นจริงดิ 

[Supermimt]

โอ๊ยอฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

แต่เมื่อไรจะสปาคกันอ่า  อะจึ๊กๆๆๆ

[ToffeE_PrincE]

เอ๋อ ฮาได้อีกนะอุ่น

 

[eiky]

You’re My BaBy!!!

ให้ตายเถอะครับผมไม่ได้หัวเราะแบบนี้มานานมากๆแล้วนะ มาดูเอาเองเถอะหน้าไอ้เชี่ยนี่มันแบบว่าเอ๋อไปเลย ฮ่าๆ โอ๊ย มีความสุขจังวะ หนอยๆ ตอนแรกทำเถียงนะ มันอายแก้มแดงไปเลยครับ สรุปว่าผมยืนหัวเราะมันจนเหนื่อยล่ะครับท่าน เว้ย มันมีความสุขจริงๆนะเนี่ย ไอ้เอ๋อนี่นอกจากจะหน้ามึนไม่กลัวอิทธิพลมืดของผมแล้วมันยังเอ๋อเชี่ยๆไปเลย เวลาอายก็เหมือนจะเถียงในใจนะแต่ไม่พูดแต่แก้มมันแดงๆดีนะผมชอบ เฮ้ย ไม่ชอบๆ ก็คนมันแก้มแดงใครเห็นก็มองล่ะวะหรือว่าไม่จริง เถียงดิเดี๋ยวจะสอยให้
   “จารย์ครับ วันนี้วันศุกร์ใช่ไหม” ฮ่าๆ พอเข้ามาถึงโรงเรียน เอ่อ คือพ่อกูก็ให้ไปยืนรอทำโทษอยู่ท้ายแถวล่ะครับ ไอ้เอ๋อนี่มีหน้าไปถามพ่อกูอีกนะ ฮ่าๆ ผมอมยิ้มขึ้นมาทันที
   “หือ นอนดึกหรือเปล่าเราน่ะ วันนี้วันพฤหัสฯนะ” “ฮ่าๆๆ” ไม่ไหวแล้วเว้ย แม่งเอ้ย ผมปล่อยก๊ากออกไปทันทีครับ มันทำหน้าแบบว่าผิดหวัง โอยๆ ไม่มีทีจะยืนแล้วกู
   “อะไรบักเดี๋ยว หัวเราะเพื่อนทำไม” อ้าวพ่อกู อย่าๆ ตัวเองก็ยิ้มเถอะพ่อ
   “ฮ่าๆ ฮ่วย แม่นเพิ่นนอนบ่อกลับหมอนบ่อน้อจารย์” ผมได้ทีครับ มันค้อนผมทันที
   “แล้วนี่เราหอบกระเป๋าอะไรมาเยอะแยะอุรดิศ อย่าบอกนะว่า” ฮ่าๆ พ่อกูนี่ก็นะอมยิ้มนะเหมือนจะรู้แต่ก็ถามมัน
   “อ้อ อ่า คือว่าผมเอามาเผื่อคาบพละไงครับจารย์ คือผมยังไม่มีชุดพละ” แถๆนะมึง ฮ่าๆ โอ๊ยยังไงก็ไม่เหมือน ผมนี่นั่งลงเลยครับไม่ไหวจริงๆ หัวเราะจนน้ำตาไหล
   “บักเดี๋ยว หัวเราะเพื่อนนะมึง อ้าวเหรอ ดีๆ แต่ทำไมแก้มแดงๆ เหนื่อยเหรอ หรือว่าร้อน จะเหนื่อยจะร้อนยังไงก็ต้องโดนทำโทษนะอุรดิศ โทษที่เรามาสาย มึงด้วยบักเดี๋ยว” อ้าวนะ รู้เว้ยพ่อต่อให้วิ่งรอบสนามบอลสักสิบรอบก็ไหววะวันนี้ มันมีความสุขจริงๆให้ตายเถอะ
   “แต่เห็นว่าเราเพิ่งมาครูจะให้วิ่งแค่รอบเสาธงก็พอ วันหลังรีบออกจากบ้านหน่อยสิ บ้านก็อยู่แค่นี้เองไม่ใช่เหรอ” นั่นๆครับ สายตามันเหมือนตอบโต้อะไรสักอย่าง มันก้มหน้าล่ะครับแต่ผมนั่งไงผมเลยเห็น
   “แต่มึงบักเดี๋ยว โน่นสนามบอล มาสายรายวันนะมึงน่ะ วันนี้ห้ารอบพอเสร็จแล้วไปหากูที่ห้อง”
   “อ้าว บ่อยุติธรรมเด้อจารย์ มันมากับผมเด้ เป็นหยังมันได้แล่นรอบเสาธง”
   “ฮ่วย หรือมึงจะเอาสิบรอบ อย่ามาเถียง” เอ่อ พ่อผมตวาดใส่ครับ แต่กลัวที่ไหนล่ะ
   “แล้วมีหยัง” ผมถามพ่อไปล่ะครับ
   “เรื่องจะไปแข่งบอลที่อุบลฯ เขาเลื่อนขึ้นมาเป็นวันพุธหน้า” ว้าว เลื่อนขึ้นมา ดีๆผมจะได้ไปสีสาวๆที่นารีฯ อิอิ ดีใจเว้ย วันนี้มันโชคสองชั้นจริงๆนะเนี่ย ได้หัวเราะแต่เช้าแล้วก็จะได้ไปสีหญิงอาทิตย์หน้า พออาจารย์ปล่อยแถวพวกที่มาสายก็โดนทำโทษตามธรรมเนียมล่ะครับ คือโรงเรียนผมน่ะมีนักเรียนสี่พันกว่าคนนะครับ มาสายก็ไม่ได้มีแต่ผมกับไอ้หน้าจืดนั่นสองคนหรอกนะเกือบร้อยได้มั้ง ฮ่าๆ เป็นเรื่องปกติล่ะครับท่าน มีเด็กนักเรียนบางพวกที่ไม่ยอมเข้ามาโรงเรียนก็มี พวกมันจะชอบเข้าทางรั้วหลังโรงเรียนเพราะมันเป็นรั้วหนามไม่ใช่กำแพง เออนะ ทำไมกูไม่เข้าทางนั้นวะเนี่ย ไม่เดีๆ นักเลงโตอย่างผมไม่มีทางทำอะไรลับหลังใครเว้ย มาให้เห็นโต้งๆแบบนี้ล่ะ
   “อ้าวนี่ชุดใหม่ของมึง” พอผมเดินหอบเข้าไปในห้องปกครองพ่อผมก็โยนถุงกระดาษมาให้ล่ะครับ
   “เบอร์ ๑ คือเก่าบ่อจารย์” ผมถามทันทีครับเบอร์แห่งโชคลาภของผมผมต้องเป็นที่หนึ่งเว้ยเบอร์อื่นไม่เตะแค่นั้น
   “เออดิ จะมีไผยาดมึงวะ เชี่ย” ป้าด ใครวะ โอ้ ไอ้เชี่ยแบงค์ เมื่อคืนกูยังไม่ได้ชำระความเลยนะมึง ยาดแปลว่าแย่งนะขอรับ
   “สัด ยาดแล้วเตะได้คือกูบ่อล่ะ เมื่อวานกูยังบ่อได้ชำระความเด้อมึง” ผมถลนตาใส่มันล่ะครับ
   “น้อยๆหน่อยเฮ้ย นี่ห้องกูนะ เอาล่ะๆ กูแค่จะบอกว่าเย็นนี้ซ้อมและก็จะซ้อมทุกวันเพิ่มจากเดิม ๒ ชั่วโมงเป็น ๓” พ่อกูสาธยายครับ
   “อ่า หยังอ่ะจารย์ ซ้อมโดนแท้เมื่อยเด้” หลายเสียงครับ แต่กูนี่สิเครียดหนัก ก็จะอะไรล่ะเย็นวันศุกร์นี้กูต้องไปเข้าค่ายเชี่ยไรนั่นดิ แม่งไมได้ซ้อมเลยกู เซ็งเว้ย
   “หรือพวกมึงอยากแพ้ นารีฯน่ะเขาแชมป์อุบลนะมึง กูไม่เสียค่าน้ำมันรถไปเพื่อแพ้หรอกนะ อย่าประมาท” เสียงอันทรงอำนาจพูดครั้งเดียวจอดครับ ไม่มีใครอิ๊อ๊ะอะไรอีก กูนี่สิ
   “แล้วผมล่ะจารย์ต้องไปเข่าค่ายเด้ สิซ้อมจั่งได๋” ผมพยายามทำสีหน้าให้มันเครียดเข้าไว้ครับ
   “ไม่กี่วันหรอกน่า กูเชื่อมือมึง ไม่ไปไม่ได้ด้วยอันนี้ไฟลท์บังคับ” “เฮือก” เสียงผมถอนหายใจหน่ายเสียเหลือเกินครับ แม่งจะมีอะไรดีกว่าการไปเข้าค่ายปัญยาอ่อนนี้ไหมวะเนี่ย เว้ย เซ็งเว้ย
   “มึงเอายาสูบมานี่แน่ะบักแบงค์”
   “บ่อมีเว้ย ไถตลอดแม่งบ่อเคยซื้อเอง เกิดดาวไถบ่อมึงน่ะ” ป้าดพูดแล้ววิ่งออกไปเลยนะครับมันคงรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับมัน
   “สัดเอ้ย ไถเตี่ยมึงติ๊ เขาเอิ้นขอเว้ย บักเต้มึงมีบ่อ” ไอ้เต้มัน ม.๔ ครับ มันต้องเกรงใจผม ฮ่าๆ ผมตรงดิ่งไปหามันทันที
   “อ่ะ เหลือตัวสุดท้ายเด้นี่” มันทำหน้าแบบว่ากูขอแบ่งมรดกของพ่อมันประมาณนั้นล่ะครับ แม่งไอ้เชี่ยนี่เตะหงายหลังสักทีดีไหม เพราะเกรงใจพ่อกูหรอกนะ
   “สูบเข้าไปเยอะๆ เดี๋ยวมึงก็วิ่งไม่ออก พวกมึงนี่มันเลวทุกตัวจริงๆนะ เรื่องดีๆน่ะหัดทำเป็นไหมวะ หา” นั่นไงครับแกคงเหล่อยู่นาน จะว่าไปแล้วพวกผม คือทั้งทีมฟุตบอลนี่นะดูดบุหรี่กันทุกคนแต่ไม่ได้ติดเป็นจริงเป็นจังหรอกนะเว้ยเฮ้ย ดูดเป็นแฟชั่นน่ะเข้าใจไหม อย่ามาบอกว่ามันไม่ดี รู้เว้ย บางทีกูก็แค่ดูดเข้าไปไม่ถึงคอแล้วพ่นออกมา มันเป็นสังคมของลูกผู้ชายแถวนี้เว้ย ใครจะทำไมวะ
   “อ้าว น้องอุ่นๆ ไสบอกสิเลี้ยงติมอ้าย อ้ายถ่ากินอยู่เด้นี่” ผมได้บุหรี่จากไอ้เต้มาก็เดินตรงไปห้องน้ำหลังโรงเรียนล่ะครับ แต่ว่าหูเสือกดีอีกไปได้ยินเสียงไอ้เชี่ยแบงค์มันร้องเรียกไอ้เตี้ยหน้าจืด พักบุหรี่ไว้ก่อนวะ แต่เอ๊ะ กูจะไปยุ่งกับมันทำไมวะเนี่ย เสียเวลาแท้ๆ
   “ไรอ่ะพี่ เพิ่งจะเข้าเรียนนะ จะกินเลยเหรอ ตอนเที่ยงได้ป่าวผมรีบ” เสียงไอ้เตี้ยมันโตตอบครับ
   “ซั่นเลี้ยงเข่าอ้ายนำเด้อ” เลี้ยงเข่านี่ไม่ใช่แข้งเข่าหรอกนะครับ ข้าวๆเว้ย
   “โครม” ผมถีบถังขยะครับ ทนไม่ไหวไม่รู้ทำไม แม่งพวกเห็นแก่กินนี่โคตรเกลียดเลยนะกู แต่เอ๊ะ แล้วเกี่ยวอะไรกะกูวะเนี่ย เว้ย ทำให้มันเกี่ยวมันก็เกี่ยวล่ะวะสงสัยไปได้
   “เฮ้ย มาสิงอยู่หยังในห้องน้ำบักห่านี่” ดูเอานะครับไอ้เชี่ยแบงค์ปากมอมด่าผมอีกแล้ว
   “สัด อยากตายติ๊บักแบงค์ มึงด่ากูแล้วหนีสองเทื่อแล้วเด้ ตายคั่กๆมึง” ผมตรงดิ่งเข้าหามันครับ
   “ฮ่วย น้องอุ่นๆ อ้ายไปก่อนเด้อ หมาว้อมันมาแล้ว” มันวิ่งหนีไปครับ ผมทำท่าจะวิ่งตามแต่สายตาเหลือบไปเห็นรอยยิ้มถากถางของใครบางคน
   “ยิ้มไร หรือมึงจะเอา” ผมเปลี่ยนเป้าหมายครับ ถามจริงๆเถอะคิดว่าผมเกเรไหมเนี่ย ไม่นะเว้ย ผมน่ะมันคนดีแท้ๆ อิอิ โว้ย ใครจะไปทนไหววะก็ไอ้รอยยิ้มที่มันยิ้มที่มุมปากนั่นน่ะมันเยาะเย้ยผมชัดๆ มาดูเองเลยมา
   “หือ ใคร เราเหรอ”
   “มึงนั่นล่ะไอ้เอ๋อ” ผมยักคิ้วให้มันครับ
   “ไม่ได้ยิ้มนี่ หลบได้ป่ะ เราจะเข้าห้องน้ำ” ป้าด มันยักคิ้วคืนครับท่าน ท้าทายๆ ผมเลยเอาบ่ากระแทกมันแรงๆ ตัวมันนี่เซไปเลยครับ ผมยืนยักคิ้วอีก
   “นาย” มันเรียกครับ นั่นๆ มีเม้มปากด่ากูทางสายตาอีกแล้วเดี๋ยวเถอะมึง
   “หยัง อยากเลียเท้าเหรอน้อง”
   “ได้ข่าวว่าเรียนเก่งนี่นายอ่ะ” โว้ มันรู้ด้วยเว้ย ไม่รู้ก็แปลกล่ะ บอกตามตรงในโรงเรียนนี้มีใครไม่รู้จักไอ้เดี๋ยว วิชพงศ์บ้างกูให้เตะเลยอ่ะ
   “มันแน่นอนเว้ย” ผมไม่ได้ดีใจนะเว้ย แต่มันเขาเรียกว่าอะไรอ่ะ เขาเรียกว่าความภาคภูมิใจประมาณนั้น
   “แต่ไม่เห็นจะใช้สมองเลยนิ ใช้แต่กำลัง” เออนะ มันเข้าใจชม เฮ้ย สัด ด่ากูนี่หว่า มึง
   “เชี่ย มึงด่ากูเหรอ” มันวิ่งเข้าห้องน้ำครับ หนอยแน่ไอ้เชี่ยนี่แทนที่จะวิ่งหนีไปทางอื่นเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูเนี่ยนะ มึงตายแน่ๆไอ้เตี้ย
   “ออกมาเลย มาสังเวยตีนกูซะดีๆ มึงด่ากูสองทีแล้วนะวันนี้” ผมตะโกนทุบประตูห้องน้ำอยู่ครับ เออ ขอบรรยายเรื่องห้องน้ำหน่อยนะว่าห้องน้ำที่นี่มันไม่ได้สกปรกอย่างที่คิดหรอกนะครับ เพราะเขาแบ่งเวรกันทำ เว้ยแต่ไอ้ห้องน้ำหลังช็อปของอาจารย์สมพงษ์นั่นล่ะที่เน่าหน่อยเพราะพวกอย่างผมๆเนี่ยไปแอบสูบบุหรี่กันไง
   “โอ๊ย นาย เราจะฉี่อ่ะ อย่าเสียงดังได้ป่ะ เราฉี่ไม่ออก”
   “เชี่ย ยังจะมามีอารมณ์ฉี่อยู่อีก มึงตายแน่ๆ ไอ้เตี้ย กวนตีนกูมาหลายครั้งแล้วนะ คราวนี้ล่ะมึง”
   “อ่า จะเจ็บไหมอ่ะนาย เรากลัว เรากลัว” โอ๊ย เชี่ยเอ้ย ดูมันทำเสียงครับ กูนี่กัดฟันกรอดๆ หน้าแดงแล้ว ความจริงถ้าถีบประตูเข้าไปโครมเดียวกลอนมันก็คงหลุดแต่ไม่เอาๆ ตอนนี้กูยิ่งมีคดีอยู่ด้วย ทำไงดีวะ
   “อ๊ะ นายจะทำไร” กูบอกแล้วว่ากูไม่ได้โง่ออกจะฉลาด มึงอยากจะแอบอยูในห้องน้ำนั่นก็เชิญ มึงคิดว่ามันจะปลอดภัยว่างั้นไอ้เตี้ยเอ้ย ผมปีนสิครับท่าน ห้องข้างๆเลย คือว่าผมน่ะสูงอยู่แล้วไม่ได้เกิดมาเตี้ยก็เลยใช้มือเกาะแล้วเหวี่ยงตัวขึ้นไม่ยากและใช้เวลาไม่นาน พอกระโดดลงไปในห้องน้ำเดียวกับไอ้เตี้ยที่กำลังจะเปิดประตูออกมาผมก็ยกเท้ายันประตูไว้สิครับ
   “อ่า ขนขาเยอะนะ แหะๆ” แม่งเอ้ย ผมไม่รู้จะขำหรือจะโกรธมันดีครับ มันกลัวนะผมรู้สีหน้ามันบอกเพราะหน้ามันซีดแต่คำที่มันพูดออกมานั่นสิมันทำให้ผมเม้มปากแทบตาย สัด
   “ยังอีก มึงนี่มันวอนกินตีนกูจริงๆนะ ไอ้เตี้ย” ผมยังอยู่ในท่าเดิมครับ คิดว่าเท่มากแล้วท่านี้มันก็อยู่ตรงกลางหว่างขาของผมนั่นล่ะ เคยเห็นไหมล่ะห้องน้ำในโรงเรียนมัธยมน่ะหรือว่าไม่เคยเรียน กร๊าก
   “ไรอ่ะ เรายังไม่”
   “หุบปาก วันนี้ล่ะกูจะจัดการมึง” พูดไปสองไพเบี้ยครับ กระชากคอมันเข้ามาหาเลย บีบคอมันแรงๆเนื้อแดงขึ้นมาทันที
   “โอ๊ย เจ็บเป็นนะเว้ย” มันร้องครับสนเหรอกูน่ะ
   “ทำให้เจ็บไง จะได้ไม่ปากหมา”
   “นายๆ” มันหน้าแดงจัดขึ้นมาทันทีครับ ผมยิ้มที่มุมปากเป็นไงล่ะเจอกูบีบคอ
   “ไร กูทำเบาไปเหรอ หรือว่ามึงจะอ้อนวอนกู ฮ่าๆ”
   “ปะ เปล่า” “เชี่ย แล้วเรียกกูทำไมสัด กูกำลังมัน”
   “นายช่วยเอาขาลงได้ป่ะ เหม็นอ่ะ” อึ๊ก จุกครับท่าน ป้าดบักห่านี่แม่ะ เป้ากูน่ะมีแต่คนอยากลิ้มลองแล้วนี่มันอะไร ผมเอาขาลงผลักหลังมันให้กระแทกกับผนังห้องน้ำทันทีครับ
   “อยากตายมากใช่ไหมมึงน่ะ หา” ทนไม่ไหวแล้วครับ ผมเอามือกดที่กลางคอมันแล้วตะคอกแรงๆใส่หน้ามัน มันเม้มปากหน้าแดงจัดเหงื่อเริ่มผุดออกมาตอนนี้หน้ามันอยู่ห่างจากหน้าผมไม่ถึงนิ้วครับ เห็นเหงื่อเม็ดโป้งๆเลย
   “ฮ่า นาย เรา เรา หายใจมะ” มันเหมือนจะขาดอากาศครับผมเลยเอามือออก เผื่อมาตาย กูสิจะซวย มันก้มลงทันที
   “จำไว้อย่ามาลองดีกับกู”
   “ลองดีไรอ่ะ” “นั่น ยังอีก” ผมกระชากแขนมันขึ้นมาครับ หน้ามันอยู่แค่บ่าของผมผมบีบปลายคางมันให้เงยหน้าขึ้นมองผม แม่งเอ้ย น้ำตามันคลอเบ้าอีกแล้วครับ ผมจ้องนัยน์ตามันอยู่ไม่เกินสามวิ ให้ตายเถอะ มือกูอ่อนเลย
   “ออกไปได้ไหม เราจะฉี่” มันครางออกมาครับ ผมทำอะไรไม่ถูก ตายห่านแล้ว กูเป็นเชี่ยไรวะเนี่ย ทำไมมองตามันแล้วใจกูหวิวๆแปลกๆแบบนี้วะ
   “ทะ ทำไม กูอยู่แล้วฉี่ไม่ได้ไง หรือว่าอาย เจี้ยวเล็กเหรอมึงน่ะ” ผมพูดไปงั้นล่ะครับ ไม่รู้จะพูดอะไร
   “ฮ่า” มันหายใจทางปากแล้วนั่งยองๆลงกับพื้นเลยครับ ผมนี่เอ๋อแดกไปเลย ห่านเอ้ยแล้วกูจะยืนให้มันดมเป้าอยู่หรือไงวะเนี่ย
   “เฮ้ย บีบเบาๆจะตายจริงเหรอวะ” ผมกลัวมันตายจริงๆครับ เพราะท่าทางมันร่อแร่เหลือทน
   “จะออกไปไม่ออก” มันเงยหน้าขึ้นมาครับ สายตามันนี่ด่าผมทั้งโคตรแล้วมั้งนั่นน่ะ
   “ไม่” ผมมันแบบนี้ไง
   “โว้ย ฉี่แล้วนะ” “สัด” เอ่อ ให้บรรยายไหมวะ ว่ามันรูดซิปกางเกงลงเลยแล้วก้าวมาเขี่ยผมออกจากโถส้มคือผมยืนอยู่โถส้วมอ่ะนะแล้วมันก็งัดออกมาปล่อยเลยครับท่าน ทั้งที่ผมยืนอ้าปากค้างอยู่นั่น แสรดด เกิดมาไม่เคยดูของคนอื่น ฮ่าๆ เว้ย ใครไม่เคยเห็นของเด็กอนุบาลยกมือขึ้น ฮ่าๆ เท่านิ้วหัวแม่เท้ากูเองมั้งนั่นน่ะ เอ่อ ว่าแต่กูไปดูทำไมวะนั่น เฮ้ยกู ผมก้าวออกมาให้พ้นจากมันครับ
   “เชี่ย เลวนะมึง”
   “อ่า สบายจัง” “สัด ยังมีหน้ามาครางอีก เดี๋ยวกูถีบให้”
   “อ้าวก็เราจะฉี่อ่ะ นายเข้ามาเองนะช่วยไม่ได้” หนอยแน่ยังมีหน้ามาต่อล้อต่อเถียง
   “กูถามจริงๆ นั่นมันอะไรวะ ฮ่าๆ สัดเล็กมากๆ เจี้ยวเด็กเอ้ย” ผมล้อมันครับ ได้ผลมันอายหน้าแดงเลย มันรูดซิบแล้วก้มหน้าลงเลยครับ
   “ใหญ่นักเหรอนายอ่ะ”
   “ใหญ่ไม่ใหญ่ไม่รู้เว้ย แต่สี่เท่าของของมึงละกัน ฮ่าๆ กูนึกว่าของหลานกู สัดเอ้ย”
   “นิสัยไม่ดี แล้วไง ถอยเราจะออก” มันอายจัดครับหน้านี่แดงถึงหู ฮ่าๆ เว้ยมีความสุขเว้ย
   “กูไปบอกคนอื่นๆดีกว่าว่ากูเห็นของเด็ก ฮ่าๆ” อ๊ะๆ อย่าคิดว่าผมจะทำอย่างที่พูด ไม่เว้ย มันไม่แมน ที่จริงมันก็เรื่องส่วนตัวมันล่ะครับ มันจะใหญ่จะเล็กผมไม่เกี่ยวนี่จริงไหม แค่ล้อมันให้มันอายแค่นั้นเอง จบตรงนี้ไม่มีต่อเว้ยเฮ้ย เป็นไงล่ะไอ้เดี๋ยวแมนมะ
   “ฮึ ก็คงพอกันล่ะ เราก็จะไปบอกใครๆว่า เป้านายเน่า อิอิ” เอ่อ นี่มัน ซี๊ด กูว่าจะไม่เอาเรื่องมึงแล้วนะไอ้เตี้ย ยังมีหน้ามายักคิ้วให้กูอีก หนอยแน่มึง ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาใช่ไหมเนี่ย อ้าวเชี่ย มันวิ่งหนีไปหน้าอาคารแล้วครับ หนอยแน่มึงไอ้เตี้ย โว้ย กูก็มาเซ็งอีกสิวะทีนี้ เดินไปหาไรยัดที่สหกรณ์ดีกว่า
   “อ้าว ไม่เรียนบ่อเดี๋ยว” ถามไรโง่ๆวะ ถ้าเรียนกูจะมาเดินหล่ออยู่ตรงนี้ไหมเนี่ย แต่นะคนนี้ให้อภัยครับ อิอิ พี่นก คนนี้ผมปลื้มมากๆแต่แกไม่แลผม เออนั่นสิทำไมถึงไม่มองกูวะทั้งที่ผู้หญิงในโรงเรียนต่างก็มองกู แต่ผมพอจะรู้ด้วยความชาญฉลาดของผมเองล่ะครับว่าทำไม ผมว่านะมีผู้หญิงบางประเภทคือประเภทพี่นกนี่ไงที่ชอบให้ตายก็จะทำเป็นเฉยๆไม่สนใจไม่แล แต่เฝ้าดูอยู่ตลอดเวลา ผมคิดว่างั้นนะเพราะผมว่าผมอ่านสายตาของพี่เขาออก ฮ่าๆ เป็นไงล่ะทฤษฏีเรื่องผู้หญิงของไอ้เดี๋ยวเจ๋งมะ
   “บ่อเรียนเอื้อย เอาโค้กใส่น้ำแข็งถุงหนึ่ง” ผมบอกแกไปครับ ถ้าเดาไม่ผิดนี่คงเป็นคาบแนะแนวของพี่นกแกถึงมาเฝ้าสหกรณ์ให้คุยยายวรนารท ก็อาจารย์สอนภาษาไทย ม.ต้นล่ะครับ แว่นแกหนาๆตาดุๆเลยได้รับฉายานี้ไปไง ฮ่าๆ
   “ได้ข่าวว่าสิไปแข่งภาษาอังกฤษแม่นบ่อเดี๋ยว”
   “แม่น” ผมยิ้มให้แกครับ เห็นไหมว่าแกอายแก้มแดงเลย ตอนนี้พี่นกคบอยู่กับไอ้ไม้เพื่อนของผมเองนั่นล่ะครับ ไอ้เชี่ยนี่เวลาชวนไปไหนไม่เคยไปเพราะมันบอกว่าติดแฟนมาก ท่าทางก็น่าติดอยู่หรอกนะ ขาวซะ เว้ยกู
   “ขอให้ชนะเด้อ เอาใจซ่อย”
   “คร้าบ ถ้าสิให้ดีโค้กฟรีได้บ่อ” กร๊ากนิสัยไม่ดีนะกู พี่แกทำหน้าเหวอๆ ผมเลยควักตังค์จ่ายไปครับ แหมๆรีบเบะปากเลยนะพวกคุณ เขาเรียกว่าคนมันลื่นไหลเว้ย ให้ทำจริงไม่เอาหรอก เดี๋ยวหาว่ากูจนอีก เขาเรียกรู้จักใช้เงินเว้ยเฮ้ย
   “บักเดี๋ยวพ่อมึงให้มาเอิ้นไปซ้อม” บักเคนเพื่อนรักผมเองครับ ไรวะเพิ่งจะคาบเช้าต้องซ้อมแล้วเหรอวะเนี่ย
   “เพิ่นป่วงติ๊ ซ้อมหยังแต่เซ้าบ่อเป็นลมแดดตายเหมิดทีมบ่อ”
   “เพิ่นสิพาไปซ้อมในโรงยิม เพิ่นว่าเพิ่นขอจารย์คาบเซ้าให้แล้ว”
   “ป๊าด คือสิเอาคั่กเนาะ” คือประมาณว่าพ่อผมเอาจริงกับงานนี้น่ะครับ ผมก็บ่นไปงั้นล่ะก็ผมเคยบอกแล้วว่าเตะบอลเป็นอาชีพหลักเรียนเป็นงานอดิเรก ผมเดินไปที่ห้องของพ่อผมทันทีครับ เพื่อนๆในทีมก็กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่เสียงเจี้ยวจ้าว เล่าคร่าวๆก็แล้วกันนะว่าเราไปซ้อมในโรงยิมครับก็วิ่งรอบโรงยิมก่อน แต่เอาไปเอามาก็ไม่ได้เรื่องเพราะเตะไซร้ก้อยไม่ได้มันไปโดนนั่นนี่รำคาญเลยตกลงใจกันว่าไปซ้อมมันแดดเปรี้ยงๆนั่นล่ะครับ พอเล่นจริงๆลืมร้อนไปเลยกู พ่อผมก็เน้นเรื่องไล่บอล ส่งบอล ครองบอลให้นานต่อลูกกันอย่าให้คู่ต่อสู้แย่งไปได้ง่ายๆ ตอนเย็นค่อยซ้อมเล่นเข้าทีม ตอนนี้ผมกำลังคิดลูกใหม่คือการเตะจากกราบซ้ายขวาเพื่อหวังผลในระยะที่หวังได้โดยไม่ส่งลูกต่อให้เพื่อนประมาณนั้น แต่แม่กู ร้อนมากๆเหงื่อนี่ไหลเหมือนอาบน้ำกลางแดด เสียงออดพักเที่ยงผมรีบวิ่งไปล้มตัวลงนอนใต้ต้นไม้ครับ
   “โว้ย ฮ้อนหลาย ตายๆ สิยัดเข่าลงบ่อน้อ” บักเคนครับ เข่านี้ก็ข้าวนั่นล่ะครับเสียงในภาษาอีสานมันจะสั้นกว่ายัดก็ แหมนะให้แปลด้วยเหรอคำนี้ ฮ่าๆ จิ้นเองเว้ย
   “ไปเอาน้ำเย็นมาแดกแน่ะ แฮ่กๆ กูสิตาย” ผมนอนแผ่ลงกับพื้นครับ มันเหนื่อยจริงๆให้ตายเถอะ
   “เดี๋ยวกูไปซื้อให้ มึงเอาน้ำหยัง สูแดกน้ำแล้วสิกินเข่าลงติ๊บักเคนบักเดี๋ยว” ไอ้ไม้ครับ แหมๆ ที่มันจะไปซื้อให้นี่ก็พี่นกไงครับที่อยู่ในสหกรณ์แต่ไม่อยากจะบอกมันเลยว่าไปเอาป่านนี้พี่แกไปกินข้าวแล้วล่ะแต่ไม่ห้ามครับเดี๋ยวไม่ได้กินน้ำ ฮ่าๆ
   “เออน่า เอามาดับกระหายก่อน ฟ้าวๆแน่ะ” บักเคนได้ใจผมจริงๆครับมันนอนแผ่ลงข้างๆผม คนอื่นๆเขาทยอยกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันแล้ว จะอาบทำไมวะในเมื่อคาบบ่ายก็ต้องซ้อมอีก เปลี่ยนเสื้อเพื่อ เปลืองดิวะไอ้พวกนี้
   “เล็ก นายจะเอาเส้นใหญ่เหรอ น้ำหรือแห้ง” เอ่อ คือผมไม่ได้ตั้งใจจะฟังแต่มันหรือได้ยินแต่เสียงมันนะ แต่ทำไมวะเสียงไอ้เตี้ยนี่มันถึงโดดเด่นกว่าใคร อีกอย่างเวลามันยืนอยู่ท่ามกลางเด็กนักเรียนที่นี่มันเหมือนผ่องเปล่งออร่าขาวโอโม่กว่าใครนั่นล่ะมั้ง มันเลยเตะตาผม เฮ้ยๆ อย่าเข้าใจผิด เตะตาก็เด่นกว่าใครไงเว้ย
   “เส้นใหญ่แห้ง” เสียงบักเล็กมันร้องอยู่ข้างๆครับ ผมเดินตรงดิ่งเข้าไปหาน้าผมเพราะมันคงไปสั่งที่ร้านน้าของผมแน่ๆ
   “อย่านะบักเดี๋ยว” อ้าวกูยังไมได้ทำไรเลยนะ น้าผมร้องห้ามแล้วดูเอานะท่านผู้ชม
   “หยังน้า สิมากินเตี๋ยวมาห้ามเฮ็ดหยัง” ผมยักคิ้วให้มันครับเพราะเรื่องเมื่อเช้ามันยังค้างคาอยู่ ไหนลองมองดูสายตาของคนอื่นซิว่าเขามองผมยังไง เอ๊ะ ปกตินี่หว่า แสดงว่ามันยังไม่ได้ไปนินทาผมหรือว่าพวกนี้มันยังไม่พูดวะ
   “เออๆ สิแดกหยังล่ะสิเฮ็ดให้” น้าติ๋วครับยิ้มให้ไอ้เตี้ยแต่ทำหน้ามารร้ายใส่ผมหมายความว่าไงเนี่ยน้า ผมหลานนะเว้ย
   “อ้าว บ่อให้เฮ็ดเองติ๊ สิเฮ็ดให้บักนี่นำ” ผมบุ้ยปากไปหามันล่ะครับ
   “บ่อได้เดี๋ยวสิเสียลูกค้า หนูกินไรคะวันนี้ หน้าใสจังเลยนะ เป็นตาฮักหลาย” เอาเข้าไปไม่ยกก้นมันมาดมเลยล่ะน้า แหมๆ หลานตัวเองหล่อยังกะดารายืนหัวโด่อยู่นี่ไม่เห็นชมสักคำ เว้ยนะ
   “ขอบคุณครับน้า ผมเอาเส้นเล็กน้ำตกหมูครับ ไม่เอาเครื่องใน เอาแต่เนื้อหมูไม่เอาลูกชิ้น ไม่เอาถั่วงอก ไม่”
   “ไม่ต้องแดก” ผมสวนขึ้นครับ มันทำตาโตใส่ผม
   “บักเดี๋ยว” อันนี้น้าติ๋วครับ
   “เรื่องมากนักก็ไม่ต้องแดก โน่นไปสั่งร้านอื่นเว้ย ขวางทางตีน” ผมยักคิ้วใส่มันล่ะครับ
   “น้าครับ น้าไม่อยากขายให้ผมเหรอ ผมไม่เอานั่นเอานี่ผมว่าดีสำหรับน้าออก ประหยัดจะตายราคาก็เท่าเดิม” ป๊าดมันพูดกับน้าผมนะแต่มองหน้าผมไม่วางตา บักห่านี่แหม่ะวอนๆ
   “ว้าย แม่นค่าแม่น ถอยไปเลยมึงบักเดี๋ยว ของหนูน้าทำให้พิเศษเลยนะจ๊ะ ของเพื่อนล่ะเอาไร”
   “ฮ่วยน้าติ๋ว อีหยังนี่”
   “ไปพู้นเลย ไปไกลๆ เดี๋ยวสิให้น้าเต๋าเอาไปให้ ของมึงแดกธรรมดาแบบตัดทอน เข้าใจ๋” จุก ผมยืนกำหมัดแน่น หนอยแน่เจอหน้าไอ้เตี้ยนี่ทีไรผมต้องคันตีนคันมือตลอดเลยสิน่า ผมมองหน้ามันอย่างเคียดแค้นครับ คอยดูนะมึง คอยดูๆ ไปเข้าค่ายนี่ล่ะกูจะอัดให้น่วมเลย มึงคอยดู สรุปว่ากูต้องกินก๋วยเตี๋ยวกับลูกชิ้นสองลูก โหน้าผมนะใจร้ายว่ะ ว่าจะเอาเงินเก็บไว้เป็นท่าบำรุงคุณปู่กูซะหน่อยต้องไปฟาดข้าวแกงร้านยายสีเลยกู อดๆๆ เพราะมันคนเดียว เว้ย ก่อนจะซ้อมคาบบ่ายกูไปของีบห้องพยาบาลสักตื่นสองตื่นก่อนละกัน สมองจะได้ปลอดโปร่ง แม่งเครียดๆ
   “ใครเห็นนายเดี๋ยวบ้างคะนักเรียน” พอนอนไปได้กำลังจะเคลิ้มเสียงของอาจารย์พรฤดีก็ดังแว่วเข้ามาหลอกหลอนผมทันที แม่งจะนอนสักหน่อยนี่ยังตามมาเข้าฝันเลยเหรอเนี่ย
   “ไม่เห็นนี่คะจารย์ เดี๋ยวถ้าหนูเห็นจะบอกให้ค่ะ” เสียงของเด็กเฝ้าห้องแทนอาจารย์เวรล่ะครับ น้องเขาเข้ามาทีหลังตอนที่ผมเข้ามานอนแล้วนะ
   “จ๊ะ ถ้าเจอบอกให้ไปหาครูที่ห้องหน่อยนะ จะเรียกไปคุย เนี่ยอุรดิศนักเรียนใหม่ก็ไปรออยู่แล้ว พี่ๆเขาก็ไปรอพร้อมแล้วเหลือแต่นายเดี๋ยวคนเดียว เจอบอกให้ด้วยนะคะนักเรียน จะประกาศก็จะเกินไป” เหมือนแกบ่นเนอะ เล่าอะไรให้ใครที่มันไม่รู้เรื่องฟังนี่มันจะได้ประโยชน์อะไรไหมเนี่ยป้า เฮ้อ กูล่ะเพลียใจ แต่เอ๊ะ เมื่อกี๊อาจารย์พูดถึงใครนะ ไอ้เตี้ยนี่ ไม่ได้ล่ะขึ้นไปราวีมันหน่อย อิอิ นอนไม่หลับแล้วล่ะกูน่ะแต่เอ๊ะ ทำไมกูชอบไปวอแววุ่นวายกับมันจังวะ เอ้ย อย่ามาถามไม่มีคำตอบรู้แต่ว่ามันกวนตีนอีกอย่างมันท้าทายผมมากๆอย่างที่ไม่มีใครเคยทำมาก่อน
   “มึงสิไปไสบักเดี๋ยว มาเบิ่งนี่ๆ” พอเดินผ่านห้องปกครอง (ห้องพ่อผมเอง) ไอ้แดนรุ่นพี่มันก็ร้องเรียกผมทันทีครับ บ๊ะ ไอ้นี่กูกำลังจะไปกวนไอ้เตี้ยเล่น
   “มีหยังฟ้าวอยู่เด้นี่”
   “จารย์เดชเพิ่นยึดของดีมาจากพวกบักเขียว บ่ออยากเบิ่งกะตามใจ” จิ๊ ซี๊ดครับ ของใหม่ๆต้องแวบหน่อยล่ะผมตรงดิ่งเข้าไปหามันทันที เว้ย พ่อกูก็อยู่นั่งให้ทีมล้อมรอบเลยนะนั่น โหยนะพ่อกู
   “อ้าวบ่อเบิ่งติ๊ สุดยอด” มันยังชักชวนอยู่ครับแต่ผมไม่ชอบดูคนเยอะๆ มันไม่มัน ฮ่าๆ รีดไม่ถนัดนั่นเอง
   “เดี๋ยวมาเบิ่ง กูสิไปหาจารย์พร” ผมเดินออกจากห้องครับ พอเดินออกมา ก็นะป๊ะหน้ากับไอ้เตี้ยมันเพิ่งจะเดินลงมาจากชั้นบนล่ะครับ
   “วี๊ดวิ้ว เจี้ยวเด็ก” ปากแมวอย่างผมทักทายมันไปก่อนสิครับจะรอให้มันทักนี่คงไม่มีทาง มันหันมามองผมแวบหนึ่งแล้วทำเป็นเมิน แหมๆนะมึง ทำเป็นไม่ได้ยิน
   “ไงมึง ไอ้เจี้ยวเด็ก ทำเมินนะ” มันไม่สนใจผมเลยให้ตายเถอะ ผมต้องปรี่เข้าหาเองดึงแขนมันไว้
   “ไรเหรอเป้าเน่า” ป๊าด เห็นไหมครับ ผมปากหมาน่ะผมยอมรับนะเว้ย แต่มันจะยอมรับไหมว่ามันน่ะกวนส้นทีนที่สุดเหมือนกัน หรือคุณว่าไง หน้ามึนใส่ผมอีกคนแบบมันนี่มันสมควรโดนสถานเดียวใช่มะ
   “เป้าเน่าแต่ก็ใหญ่เว้ย ไม่ใช่เจี้ยวเด็ก ไรมึงอายุเท่าไหร่ เจี้ยวเหมือนเด็กอนุบาล ฮ่าๆ”
   “เวลามึงว่าวทำไงวะ เอานิ้วชี้จับแบบนี้อ่ะเหรอ ฮ่าๆ” ผมได้ทีครับล้อเลียนมัน หูมันเริ่มแดง แน่ะๆ มีกำหมัดๆ เอาดิ๊ต่อยกูเลย
   “สนุกนักหรือไงนาย ปล่อยนะเราจะไปเรียน”
   “จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ อ้อ กูรู้แล้วที่มึงเจี้ยวเด็กนี่มึงไมได้ใช้อ่ะดิ แสดงว่า หึหึ”
   “อะไร แสดงว่าอะไร นายพูดดีๆนะ” มันทำตาถลึงโตใส่ผมครับแก้มแดงปั๊ด เอาล่ะเว้ยเฮ้ย
   “ทำไม มึงจะทำไมกู”
   “หนอยแน่ ป๊าบ” “เฮ้ย” มันเตะผมครับแล้วผลักตัวผม เซเหมือนกันนะเนี่ย แม่งแข้งเล็กๆเตะก้นกบผมเจ็บเหมือนกันนะเนี่ย
   “เฮ้ย มึงกล้าเตะกูเหรอ”
   “ถ้านายยังไม่เลิกล้อเรา เราจะเตะอีกนะ” มันทำท่าเอาจริงเอาจังครับ
   “กูกลัวว่างั้น แน่จริงเตะอีกดิ” “ป๊าบ” ป๊าดติ๊โธ่ กูพูดยังไม่ทันขาดคำมันเตะเข้าอีกครั้ง ผมนี่กัดฟันแล้ว ง้างหมัดแล้ว
   “นายจะต่อยเราคืนไม่ได้นะ เราร้องให้ ผอมาจัดการนายนะ” ซี๊ด มันขู่ผมครับ กล้ามากนะมึง แต่โกรธไหม ตอบตามตรงไม่เลยครับ ทำไมไม่รู้ว่ะ ผมว่าแกล้งมันแล้วสนุกดี มันทำท่าเหมือนโกรธถ้ามาเห็นจะถามว่า นี่มึงโกรธแล้วเหรอ คงเพราะแก้มมันแดงล่ะมั้งครับ ผมเลยไม่คิดว่ามันโกรธ
   “แน่จริงมึงไล่เตะกูให้ทันดิ ไอ้เจี้ยวเด็ก” ผมล้อมันต่อครับ มาคิดๆดูแหย่มันให้แก้มแดงเล่นๆก็ดีเหมือนกันนะ มันกำหมัดกัดฟัน อ้าวเฮ้ย วิ่งมาทางผมแล้ว วิ่งสิกู เข้าไปในห้องพ่อกูดีกว่า
   “ปากไม่ดีนะ นาย นี่แน่” ไม่คิดว่าไอ้นี่มันจะบ้าจี้ไล่เตะผมจริงๆครับ ตัวเท่าลูกหมาวิ่งไล่คนตัวโตอย่างผมเนี่ยนะมันเอาอะไรคิด ผมวิ่งเข้าในห้องทันที
   “ผลั่ก โอ๊ย” เอ่อ กร๊าก เฮ้ย พ่อกู ฮ่าๆๆ โดนกลางยอดอกเลยเว้ย กูนี่อึ้งไปเลย

เขียนโดย อิ๊กกี้ น้า อิอิ

ขอให้มีความสุขในการอ่านนะขอรับผม อิอิ ความสุขผมแบ่งให้ได้ก็แค่ทางนี้เท่านั้นล่ะน้า สำหรับตอนนี้นิ จุ๊บๆๆ

[wolfram]

 

เดี๋ยวหวั่นไหว!! 

อุ่นนี่กวนเก่งจริงๆ!! 

[kanda53]

เรื่องน่ารักนะ....เจ้าเดี๋ยวมันกร่างดีแท้...
แต่ก็เริ่มแพ้ทางนู๋อุ่นแล้ว....
เตะพิฆาตรอบนี้...ชีวิตนู๋อุ่นจะเป็นเช่นไรนิ 
รอต่อไปจ้า....น้องอิ๊ค 

[gupalz]

รอตอนต่อไปจร้า