หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[goonglovenut]

ตอนที่ 34

“วังเวงว่ะ”เสียงไอ้หวายเอ่ยขึ้นมา ทำลายความเงียบในรถทั้งที่เปิดเพลง ผมขับ คุณหญิงพายนั่งข้างหลัง แต่มือเกาะเบาะรถยื่นหน้ามาตรงกลาง แต่ไม่พูดอะไรเลย



“เออว่ะ”เสียงไอ้พาย ที่นานๆครั้งจะเห็นด้วยกับไอ้หวาย



“พวกมึงก็คุยสิ ใครเอาตีนยัดไว้ล่ะ”ผมบอกพวกมัน ก่อนจะรถจะติดไฟแดง ทำไมไม่ติดสีอื่นบ้างวะ เพราะอะไรสีแดงถึงได้หยุด อันตราย เคยคิดกันบ้างมั้ย แต่อย่าคิดตามผมเลยครับ ปวดหัวเปล่าๆ ผมก็บ่นไปอย่างนั้นแหละ หว้าเว้เหมือนกัน ปกติต้องมีไอ้สองคนนั้นมาด้วย และอีกคนที่ตอนนี้จะตัดออกจากชีวิตคงไม่ทันแล้ว



“ไอ้สารถี ขับเงียบๆ เฉียบๆ ก็ดีแล้ว”มึงเรียกได้เสียวเสียดมาก



“เฮ้อ”เสียงไอ้พายทำโลกร้อน



“คิดถึงผัวไง”อย่างทีคิด คงจะไม่เงียบแล้วครับ


“ไอ้หน้าส้นตีน ว่ากูนะมึง ที่จริงมึงคงคิดถึงไอ้เจย์ผัวมึงเหมือนกันล่ะสิ”ไอ้พายด่าและโต้กลับ


“เฮ้ย ด่ากูไม่ว่า แต่เรื่องตูดกูไม่ยอมโดนเสียบโว้ย”ไอ้หวายแย้งทันที



“อยากเป็นผัวไอ้เจย์ว่างั้นเถอะ”ไอ้พายแหย่ต่อ



“เดี๋ยวตบไม่นับญาติ ขอให้มึงโดนไอ้บลูล่อเร็วๆนี้”ไอ้หวายยกมือจะตบพร้อมแช่ง แต่ไอ้พายหลบทัน ก่อนจะกดรับ คงเป็นไอ้คนที่จะล่อมันเร็วๆนี้โทรมาแน่




“อืม ติดไฟแดงอยู่ อีกครึ่งชั่วโมงมั้ง เหรอ เออๆๆ อะไร คริคริ”ไอ้พายคุยไปหน้าแดงไป




“คิกคักไม่เกรงใจพวกกูเลย”ไอ้หวายเบะปากใส่ เออ กูเห็นด้วยแต่ไม่พูดหรอก ยิ่งไม่มีคู่กูมาด้วย พูดแล้วก็นึกถึงมันก่อนจะมา มันจับผมอาบน้ำแต่งตัว แต่งผม ลงน้ำหอม เสร็จสรรพ เลยดูเนี้ยบกว่าทุกวัน ผมแปลกใจที่ดูมันยิ้มกริ่ม อารมณ์ดี ต่างจากเมื่อวาน


“มึงเป็นบ้า บ่”ผมพยักหน้าถามมัน ที่กำลังแต้มน้ำหอมให้อีกตรงแถวข้อพับ
 
“หล่อ ชิ๊ หาย เลย”มันพูดเสียงกะเหรี่ยงใส่ผม ยืนยิ้มกริ่มส่งสายตาให้



“ไหนบอกไม่อยากให้กูไปไง”ผมพับแขนเสื้อขึ้นมาหน่อย  มันหยิบนาฬิกามาใส่ให้



“อะไร พาลกูไง”มันหุบยิ้ม แว็ดใส่



“อย่าประสาทแดก กูถามเฉยๆ”ผมหันหลังหนีมันไปหยิบรองเท้าผ้าใบมาใส่ มันรีบปัดออกทันที แต่ใช้ตีนครับไม่ใช่มือ มองหน้ามันที่หยิบรองเท้าหนังสีน้ำตาลที่มันเป็นคนซื้อให้วางไว้แทน กอดอกพยักหน้าให้ผมใส่




“ผ้าใบก็พอ”ผมต่อรองมันอีก มันเชิดหน้าขึ้น




“ตอนมีชีวิตอยู่ไม่รู้จักใส่จักใช้ จะให้เผาส่งไปให้หรือไง”แม่งพาลไปโน่น ผมเลยใส่แต่โดยดีก่อนมันจะบังสกุลผม


“ดีมาก เดี๋ยว เพื่อนเก่า มึงเขาจะหาว่ากูดูแลไม่ดี ปล่อยให้ผัวทรุดโทรม หึหึ”มันแสยะยิ้มสะใจ เน้นตรงคำว่าเพื่อนเก่า กูว่าแล้วนี่คือประเด็นหลัก ถึงปากจะบอกไม่คิด แต่แสดงออกทางการกระทำล้วนๆ มึงนิสัยเสียติดใครวะ




“แล้วเกิดสปาร์คขึ้นมา โทษใครไม่ได้นะมึง”ผมแกล้งแหย่มัน



“ให้รู้เถอะ กูจะเสียบด้วยสปาต้าเข้าให้”มันยื่นหน้ามาพูดใกล้ๆ ผมเลยจูบมันซะเลย มันก็จูบกลับ ไม่มีหรอกไอ้เรื่องจะยอม ถึงไหนถึงกัน  นึกแล้วก็ขำ ว่าแล้วหัวเราะแม่งเลย



“หึหึ”



“ขำเชี่ยะไร เมียไม่มาด้วยเสียสติไง”ไอ้หวายมือวางอันดับหนึ่งในการสังเกตและยิงทันที




“เรื่องของกู”ผมชอบประโยคนี้จัง เวลาไม่รู้จะตอบอะไร



“แหม ไอ้สัด แล้วบอกไม่อยากไป แต่แต่งตัวซะหล่อ แบรนด์เนมหัวจดตีนเลยนะมึง”ไอ้หวายทำเสียงใส่ หลังจากโดนสกัดด้วยประโยคเด็ด



“เออว่ะ เมียไม่งอนเหรอวะ”ไอ้พายที่น่าจะแทนไอ้เจย์



“งอนอะไร  มันทั้งนั้นที่ทำกับกูแบบนี้”ผมบอกพวกมันยิ้มๆ แต่ประโยคคงจะติดละครเหมือนเมียมากไปหน่อย



“โครตทะเลเลยเมียมึง ผัวไปหาเพื่อนเก่าที่สนิ๊ทสนิท ยังไม่ว่าแถมแต่งตัวให้หล่อโคตรๆ”ไอ้หวายพูดด้วยท่าทางชื่นชมเมียผมแต่ดูกวนตีนในสายตามาก



“มึงคิดอย่างนั้นเหรอ”ผมย้อนถามมัน



“ทำไมวะ”มันถามกลับ



“มึงต้องได้ฟังเหตุผลมัน”ผมยกยิ้มบอกมัน


“อะไรวะ”มันถามแบบอยากรู้ทั้งคู่มันเลย



“กูไม่บอก”ตอบแบบให้จุกตายเพราะความอยากรู้ไปเลย



“ไอ้เลว หล่อสถุล”ไม่โกรธ เพราะด่าติดหล่อมาด้วย ก่อนไอ้พายจะรับสายอีก เหลือบตามองผม คงไม่ใช่ไอ้บลู ไอ้หวายก็รับเหมือนกันสงสัยไอ้เจย์ เหลือเมียผมที่มันคงไม่โทรมาหรอก เพราะมันบอกแล้วจะไปแรดกับเพื่อนมันตามประสาหนุ่มโสดที่ไม่มีผัวเป็นห่วงผูกคอ แต่งตัวออกจากบ้านหล่อสุดไม่รู้ไปแดกอะไรมา พักหลังๆมีสาวโทรมาด้วย แต่มันก็ไม่ได้กิ๊กกั๊กอะไรบอกเขาไปตรงๆว่าเป็นเกย์มีผัวแล้ว บางคนก็เสียดาย บางคนก็ชอบอยากลอง ถ้าเป็นแต่ก่อนมันคงเอาแล้วล่ะ



“จะถึงแล้วล่ะ แยกหน้านี่ก็ถึงแล้ว อืม มันขับรถอยู่ จะคุยเหรอ”ไอ้พายบอกก่อนจะหันมาทางผม ๆ ที่รู้แล้วว่าใคร




“ไม่คุย”ผมบอกสั้นๆ



“ได้ยินแล้วใช่มั้ย อืมๆๆ”ไอ้พายพูดจบก็กดวาง กรอกตาไปมา



“เออใกล้ถึงแล้ว ไอ้เหี้ย ไม่ใช่ถึงเพราะเล่นว่าว กูจะถึงบ้านเพื่อนกูแล้ว ว่างมากนะมึงโทรมากวนตีน สันดาน”คงจะไอ้เจย์ชัวร์ คุยสักพักมันก็วาง พอดีกับที่รถจ่อหน้าประตูคฤหาสน์หลังใหญ่ รั้วอัลลอยด์ก็เปิดออกทันที ขับรถเข้าไปจอดเสร็จก็พากันลงจากรถ ก็เจอคนที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนที่อังกฤษด้วยกันและอย่างที่รู้เคยมีอะไรกัน มันไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไร ผิวที่ขาวอยู่แล้วกลับขาวขึ้นจนอมชมพูไปทั้งตัว หน้าหวานๆกับรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ใครเห็นก็ต้องยอมสยบให้



“พาย คิดถึงมากเลย”มันเดินเข้ามาสวมกอดไอ้พาย อย่างที่คิดถึงจริงๆ มันสนิทกับไอ้พายมาก ตอนอยู่ที่โน่นมันก็นิสัยดี มีน้ำใจ ถ้าตัดเรื่องนั้นออกไปเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้



“อืม คิดถึงเหมือนกัน”ไอ้พายบอกก่อนจะกอดมันบ้าง



“หวายหล่อขึ้นนะ มากอดหน่อย”มันผละจากไอ้พาย ก็เดินมาหาไอ้หวายที่ยิ้มให้และกอดตอบ



“ธรรมดาโว้ย แต่มึงสวยขึ้นว่ะ โอโม่มากเลย”ไอ้หวายยอตัวเองก่อนจะชมมัน



“หม้อเหมือนเดิมนะมึงอ่ะ”มันก็ตอบกลับ ก่อนจะหันมามองผมที่ยืนอยู่ ยิ้มให้แบบหวานหยดมาก



“คนนี้ไม่ต้องบอกมั้งว่าเป็นยังไง คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า”มันพูดยิ้มๆแต่มือไวมากกอดหมับเข้าให้ หอมแก้มด้วย ไอ้สองคนทำหน้าไม่ถูกได้แต่มองหน้าผมกับมันสลับไปมา ผมรู้ว่ามันแกล้ง ยังไงผมก็ไม่มีทางที่จะทำอะไรไม่ดีในบ้านมันอยู่แล้ว ใช่ผมไม่ทำ แต่แค่พูดคงไม่เป็นไร



“ต้องให้บอกเหรอว่า ไม่เคย”ผมตอบเรียบๆ เล่นเอาหุบยิ้มทันที ชักสีหน้า ก่อนจะยักไหล่



“ไม่พาแฟนมาด้วยล่ะ หรือว่ากลัวจะรู้ว่า อืม เรื่อง”นี่แหละนิสัยมัน ยิ้มหวานๆแต่ถากด้วยตาและคำพูด



“เรื่องที่ไม่มีความหมายนะเหรอ”ผมก็บอกมันไปอีก มันเลิกยิ้มเลย ไอ้สองคนยืนมองเลิ่กลั่ก



“ฮ่าๆๆๆ ตรงเหมือนเคย ล้อเล่นน่ะ รู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร ไปเข้าบ้าน คุณป๋าคุณม๊ารออยู่”มันหัวเราะแบบให้รู้ว่าล้อเล่น ขอให้เป็นอย่างนั้นจริงๆแล้วกัน ก่อนจะดึงมือผมพยักหน้าให้พวกนั้นเดินตาม ผมแกะมือมันออก



“มากันแล้วเหรอ มาลูกมา”เสียงพ่อมันแต่พวกผมก็เรียกป๋าตามมันนั่นแหละ ตามด้วยม๊า ทั้งคู่ยังดูแข็งแรง ภูมิฐานสมฐานะ



“จำแทบไม่ได้ โตกันหมดแล้ว”ม๊ายิ้มให้ก่อนจะจับไอ้พายที่ยกมือไหว้ ตามด้วยพวกผม

“น้องพายน่ารักขึ้นนะ แต่ไม่สูงเลยล่ะ”แม่มันจับแก้มไอ้พาย ก่อนจะแซวเรื่องส่วนสูง
 


“โธ่ คุณม๊า พายสูงขึ้นเยอะแล้วนะ”ไอ้พายบอกยิ้มๆ ทำเอาท่านหัวเราะ



“นั่นสิ ไปว่าเขา เอริธ์มันก็ไม่ต่างเลย สมแล้วที่เป็นเพื่อนกัน”ป๋ามันเลยแซวบ้าง มันย่นจมูกใส่ป๋ามันที่โดนว่า ก่อนท่านจะหันมาหาพวกผม



“สองคนนี่มันหล่อกินกันไม่ลงเลยว่ะ”ป๋าตบไหล่ผมสองคนที่ยิ้มอย่างเดียว



“นั่นสิ ไผ่สูงกว่าหวายแล้วนะ แต่ก่อนยังไม่สูงขนาดนี้เลย เป็นนายแบบได้สบายๆ  เอามั้ยแม่ติดต่อเพื่อนให้เขามีโมเดลลิ่งอยู่ ทั้งคู่เลย”แม่มันพูดเหมือนล้อเล่นแต่ท่านเอาจริงครับ แต่ก่อนยังเคยจะจับพวกผมไปถ่ายแบบพร้อมไอ้เอริธ์เลย แต่พวกผมไม่เอาโดยเฉพาะผมที่นอนยันเลยว่า ไม่



“อย่าเลยครับ เดี๋ยวเขาถ่ายไม่ติดพวกผม จะตกใจเปล่าๆ”ไอ้หวายพูดล้อเล่นเชิงปฏิเสธ พากันหัวเราะ ก่อนจะคุยกันนิดหน่อยพร้อมให้ของฝาก ท่านก็พาไปที่โต๊ะทานข้าวขนาดใหญ่ กับข้าวอย่างกับกินสักสิบคน แม่บ้านยืนรออยู่แล้วพอนั่งปุ๊บก็ตักข้าวทันทีไม่ต้องบอกซ้ำ บอกตรงๆผมไม่ค่อยหิวเท่าไรแต่ด้วยมารยาทก็ต้องทานจะปฏิเสธคงไม่ได้


“ของชอบพวกนายทั้งนั้นเลยนะ บางอย่างเรากับคุณม๊าทำเองเลย ลองสิ นี่ของพาย”มันบอกก่อนจะชี้ชวนให้ลอง และตักต้มยำกุ้งตัวโตให้ไอ้พาย
 


“จำได้ด้วย ขอบใจว่ะ เอ้ย นะ”ไอ้พายหลุดครับ เวลาต่อหน้าพ่อแม่มันพวกผมจะพูดสุภาพ ท่านไม่ได้ว่าอะไรหรอกแต่ครอบครัวมันไฮโซไงเลยต้องตามนั้น



“น้องพาย ม๊าบอกกี่ครั้งพูดตามสบายเลยไม่ต้องเกรงใจ แค่อย่าหลุดกับป๋าและม๊าก็พอเน๊าะ”ม๊ามันบอกอย่างใจดีและขำๆ ทำให้หายเกร็งกันไปเยอะ



“นี่ของหวาย”ตักปลาช่อนลุยสวนให้ไอ้หวาย



“ขอบใจครับเพื่อน”ไอ้หวายพูดล้อมัน ๆ ค้อนให้ ก่อนจะหันมาทางผมที่กินไปเรื่อยๆ



“ส่วนของไผ่ เราทำแกงอ่อมไม่เป็น วันหลังจะให้พายสอนนะ เอานี่ไปแทนแล้วกันเมื่อก่อนก็ชอบไม่ใช่เหรอ”มันพูดยิ้มแย้มใส่ผมแต่ไม่ได้แกล้งทำ ผมรู้ว่ามันต้องการสื่ออะไรแต่มันเป็นไปไม่ได้ ป๋ากับม๊ามันก็ยิ้มๆ แต่ท่านเป็นผู้ใหญ่ไม่ออกความเห็นหรอก ท่านรู้เรื่องผมกับมัน เพราะมันเป็นคนบอกเอง ผมไม่ได้กลัวแต่รู้สึกเกรงใจมากกว่า ที่จริงไม่ใช่เรื่องที่จะต้องบอกด้วยซ้ำ ผมเคยถามมันว่า และกับคนอื่นเล่ามั้ย มีแต่ยกยิ้มและยักไหล่ใส่ ผมก็ทำได้และคงทำได้ดีด้วยมันถึงได้วีนใส่ทุกคนที่เข้าใกล้ผม และนั่นเป็นจุดแตกที่ผมยื่นคำขาดกับมันว่าถ้าไม่เลิกทำตัวแบบนี้ ผมจะไม่ยุ่งกับมันอีก


“ไม่ต้องลำบากหรอก ทุกวันนี้ก็ได้กินอยู่ไม่ได้อด”ผมบอกไปอย่างที่ใจคิดนั่นแหละ



“ย้ำจริงๆเลย รู้แล้วว่ามีแฟนทำให้น่ะ”มันพูดยิ้มๆใส่ แต่จุดประสงค์ไม่ใช่พูดเล่นแต่เพื่อให้ป๋ากับม๊ามันสนใจรู้เรื่องนี้ด้วย มันอยากรู้ว่าผมจะทำหน้าและตอบยังไง ถ้าเกิดท่านถามผม



“หืม ไผ่มีแฟนแล้วเหรอลูก”ม๊ามันถามผม อย่างที่คิด ผมไม่ว่าท่านหรอกเพราะท่านไม่ได้แกล้งถามเพื่อให้ได้คำตอบ ผมก็ยิ้มรับ



“ครับ”สั้นๆ นี่แหละคำตอบผมที่ไม่ต้องทำหน้าหรือคิดคำตอบอะไร ตอบจากใจออกด้วยปากนี่แหละ มันอึ้งไปคงคิดว่าผมจะทำหน้าเลิ่กลั่ก อึกอัก ติดขัด ไม่หรอกผมก็คือผมเหมือนความจริงก็คือความจริง



“แล้วไม่พามาด้วยล่ะ เห็นเอริธ์บอกเรามีเพื่อนอีกสองคนไม่ใช่เหรอ ไม่ชวนกันมาด้วย”ป๋าถาม



“แฟน ผมชวนแล้วแต่เขาเกรงใจ เพื่อนอีกสองคนก็เหมือนกัน”ผมตอบท่านและมองหน้ามันที่เก็บอาการไม่แสดงออกมา



“เกรงใจอะไร คนกันเอง คราวหน้าก็ชวนกันมาล่ะ”ม๊ามันบอกอีก

“ครับ”พวกผมก็รับปาก



“เขา ผู้ชายเหรอ”ป๋ามันทวนคำ ก่อนจะถาม



“ครับ”ผมก็ตอบอีก การโกหกผู้ใหญ่เป็นสิ่งไม่ดีครับ ป๋ามันมองหน้าผมก่อนจะหันไปมองมันที่เม้มปาก ไอ้สองคนก็เงียบ



“ทานให้หมดก่อนดีกว่า เดี๋ยวป๋ากับม๊าคงอยู่ด้วยสักพัก พอดีต้องไปงานเลี้ยงที่สมาคม”ม๊ามันตัดบท คงไม่อยากให้บรรยากาศมาคุ พวกเราเลยลงมือทานต่อ มันมองหน้าผมอย่างตัดพ้อ ผมพูดคำไหนคำนั้นอย่าลองดี ไม่ใช่ท้าทายแต่ผมทำจริงๆ ถ้ามาสร้างปัญหาให้ผมอีก หลังจากนั้นก็ย้ายมาห้องนั่งเล่น มีโฮมเธียเตอร์ขนาดใหญ่ไม่ได้เปิดหรอก ผมบอกให้ฟังเฉยๆ หึหึ



“โอย ค่อยยังชั่วหน่อย”ไอ้หวายไถลตัวเลยครับ หลังจากป๋ากับม๊ามันออกไปงานแล้ว ตอนออกจากห้องอาหาร ป๋ามันเดินมาคู่กับผม ท่านมองหน้าผมตบไหล่แต่ไม่พูดอะไร



“เกร็งมากไงมึง กูเหยียบให้มั้ย”ไอ้พายถามยิ้มๆ  แม่บ้านยกของว่างกับเบียร์มาให้

 

“ป๋ากับม๊ากูไม่ได้ดุ มึงจะเกร็งทำไม”ไอ้เอริธ์ถามไอ้หวายที่นอนเหยียดเต็มความยาวโซฟา บ่งบอกถึงความยาวของหลังมัน



“กูไม่ได้เกร็งท่าน แต่กูเกร็งมึงสองคนมากกว่า”ไอ้หวายบอก ก่อนจะมองหน้าผมกับมัน”กูพูดตรงๆ เราเป็นเพื่อนกันนะโว้ย กูไม่อยากให้เป็นปัญหา อะไรที่แล้วก็แล้วกันไปไม่ได้เหรอวะ”มันพูดจบก็ลุกขึ้นมานั่ง ตอนนี้ไม่มีใครแล้วครับ



“ไม่บอกเพื่อนมึงล่ะ กูไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย”ไอ้เอริธ์พูดด้วยน้ำเสียงประชดใส่ผม



“ไอ้ไผ่มันทำอะไร กูไม่เห็นมันจะทำอะไรเลย”ไอ้หวายพูดออกมา



“หึ ย้ำทุกอย่าง กูมีจิตใจนะ”มันพูดเหมือนเป็นความผิดผม



“ก็มึงพูดแบบนั้นต่อหน้าป๋ากับม๊า แล้วมึงจะให้มันเงียบไม่ตอบหรือไง”ไอ้หวายถามไอ้เอริธ์ที่เงียบไปอีก



“ก็ทำไมไม่เลี่ยงล่ะ”มันไม่ยอม


“เลี่ยงทำไม ก็เรื่องจริง”ผมพูดบอกมัน



“ไผ่”มันเรียกผมเสียงดังเลย ผมชักเริ่มหงุดหงิดแหละ ทำไมมึงไม่เข้าใจอะไรเลยวะ”ป๋ากับม๊ารู้เรื่องของเรา พูดอย่างนั้นไม่หักหน้าท่านไปหน่อยเหรอ”มันเอาเหตุผลที่ฟังไม่เข้าท่ามาพูดกับผม จนผมจะหลุดสันดานอยู่แล้วถ้าไม่หยุด



“คิดให้ดีถ้ายังมีสมองส่วนดีอยู่ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน”ผมพูดเสียงแข็งใส่มัน ผมจะกลับเลยก็ได้แต่ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็เคลียร์ซะให้จบอีกรอบ และคงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเคลียร์


“ค่อยคุยกันสิ เพื่อนกันทั้งนั้น เอริธ์ก็หยุดเถอะ น่าจะรู้ว่าไอ้ไผ่มันเป็นยังไง”ไอ้พายที่อ้าปากพูดไม่ทันพอได้โอกาสก็เลยดึงมือมันไว้ มันโผกอดไอ้พายร้องไห้ออกมา



“พาย ๆ รู้ใช่ไหมว่าทำไม ฮึกๆ”มันสะอื้นกับอกไอ้พาย



“รู้ แต่เราช่วยอะไรไม่ได้หรอก ตัดใจเถอะ”ไอ้พายปลอบมัน



“กูกลับก่อน”ผมตัดบทเดินออก ก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรเข้ามากอดข้างหลัง


“ไผ่ เอริธ์ขอโทษ ๆ ฮือๆๆ”มันร้องไห้ออกมา


“มึงขอโทษทุกครั้ง แต่กี่ครั้งมึงก็ไม่เข้าใจและก็ทำมันอยู่เรื่อยๆ ปล่อย”ผมบอกก่อนจะแกะมือออก ก่อนที่จะมีใครเห็นหรือได้ยิน ห้องนี้ตรงกับหน้าบ้านพอดี แล้วไม่ได้ปิดม่านใครมองเข้ามาก็ต้องเห็น



“เอริธ์รักไผ่นะ เราเริ่มกันใหม่ได้มั้ย”มันบอกรักผม ทุกครั้งที่มันทำผิด ผมส่ายหน้า แกะมือมันออกหันไปมองหน้ามัน



“เราไม่เคยคบกัน ไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าความสัมพันธ์แบบนั้นมึงเรียกว่าความรัก ก็คงไม่ใช่กับกูคนเดียวหรอกมั้ง”ผมพูดให้มันฟังอาจจะดูใจร้าย เห็นแก่ตัว แต่ระหว่างผมกับมัน เรารู้ดีว่าไม่ใช่ มันเป็นเซ็กส์ที่มันเป็นคนเริ่มก่อนและพูดกับผมเองว่าไม่มีการผูกมัดหรือเรียกร้องอะไรทั้งสิ้น เพราะตอนนั้นคนที่มาชอบมันเป็นคนหน้าตาฐานะดีต่างจากผมที่ไม่ได้มีอะไรดีมากนัก ผมยังแปลกใจที่มันขอมีอะไรด้วย และมันคงเป็นความอยากรู้อยากลองของผมด้วยแหละเลยตกลง  ผมเข้าใจแต่มันไม่เข้าใจสักที ทั้งที่เป็นคนพูดเองกับผม และกับทุกคนที่มันมีความสัมพันธ์ด้วยถามว่าผมรู้ได้ไง เขารู้กันทั้งนั้นแหละแต่ผมไม่ใช่ประเภทได้และมาสาธยายต่อ เริ่มตรงไหนจบตรงนั้น
 


“แต่เอริธ์ไม่เคยพูดกับใครแบบนี้เลยนะ”มันพูดอีก ผมมองหน้ามันเฉยๆ ไม่ได้เกลียด ยังไงมันก็เพื่อน ไอ้พายส่ายหน้าอย่างไม่รู้จะพูดอะไร


“กูไม่ได้รักมึง”ผมพูดเรียบๆแต่ให้รู้ว่ามันเป็นความจริง มันเม้มปาก ผมจับมือมันออก


“แล้วทำไมไม่รักล่ะ”มันถามผมอีก กอดเอวแน่นเลยเอาหน้าซบ ความอดทนกูใกล้แล้ว



“อยู่โน่นไม่ฉลาดคิดอะไรไม่ได้ มึงก็เลิกเรียนเถอะ”ผมพูดบอกมันอย่างไม่รู้จะบอกอะไร ไอ้หวายกับไอ้พายที่นั่งหน้าหงอยเกือบหลุดขำ ไม่ใช่เวลาหัวเราะขำหรืออะไร แต่ผมไม่รู้จะบอกอะไรจริงๆ ถามว่าผมเครียดมั้ย เปล่าเลย ผมรำคาญมากกว่าและก็อยากกลับห้องมาก ป่านนี้เมียกูแม่งแด๊นส์กระจายแล้วมั้ง มิสคอร์ไม่มี โทรไปก็ไม่รับ ข้อความก็ไม่ตอบ อันนี้แหละทำกูเริ่มเครียดยิ่งกว่าเหตุการณ์ตรงหน้าอีก



“หมดยังดราม่ามึงเนี่ยะ”ผมถามมันที่จ้องหน้าอึ้งๆ ไอ้พายหน้าเหวอเลย ประมาณว่ามึงพูดเรื่องอะไรวะ แต่ไอ้หวายทำหน้าเฉยๆไม่รู้สึกอะไร กระดกเบียร์ดื่มปกติ



“เชอะ รู้ทันนักนะ”มันสะบัดตัวออกไปนั่งหน้าเชิดบนโซฟา ไอ้พายมองหน้าเลยครับ


“นี่หลอกเหรอ”ไอ้พายถามมัน



“เราไม่ได้หลอกพาย”มันตอบไอ้พายตามความจริง ไม่ว่ามันจะทำนิสัยกับผมยังไงแต่กับไอ้พายมันไม่เคยหลอกหรือหักหลัง



“แต่หลอกไอ้ไผ่ ซึ่งไม่ได้ผล”ไอ้หวายพูดยิ้มๆ


“ชักอยากเจอแฟนไผ่ซะแล้วสิว่ามีอะไรดีถึงได้จับซะะอยู่เลย”มันยกยิ้มพูดขึ้นมาก่อนจะไขว่ห้าง เห็นโคนขาขาวที่ไม่เร้าเท่าเมียผมยกหรอก เรื่องเซ็กส์ผมไม่เคยเอามาเปรียบว่าใครดีกว่าใคร ยกเว้นความรู้สึกที่บอกได้เลยว่า เมียผมดีที่สุด



“ฮ่าๆๆๆ ไอ้บ้านี่สิจับเขามากกว่า เขาด่าจนไม่รู้จะด่ายังไง”ไอ้หวายหัวเราะพูดแบบไม่คิดอะไรขำๆมากกว่า แต่ทำให้มันเชิดหน้าได้



“ไม่อยากเชื่อ”มันพูดและเบะปาก “แต่ช่างเถอะ ว่างๆก็พามาเจอหน่อยสิ หรือว่าจะให้ไปหาดี”มันพูดต่อด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ



“เห่ยๆๆ เตือนด้วยความหวังดีในฐานะเพื่อนกัน คนนี้ไม่ธรรมดาเหมือนที่เคยเจอนะโว้ย”ไอ้หวายออกปากเลยครับ มันพูดอย่างรู้ฤทธิ์เมียผมดี

 

“ยิ่งพูดแบบนี้ยิ่งอยากเจอใหญ่เลย ในฐานะเพื่อนที่เคยขี่กัน ทำความรู้จักกันไว้ก็ไม่เสียหลาย”มันพูดท้าทายยิ้มๆ



“จะกลับยัง”ผมหันไปถามพวกมัน ถ้าไม่กลับผมจะกลับเอง


“อะไร ยังไม่ได้คุยอะไรเลยจะกลับแล้ว”มันรีบลุกมาทันที แต่ผมไม่รอคำตอบเดินออกทันที



“เฮ้ย รอด้วย ไว้เจอกัน”เสียงไอ้หวายร้องบอกก่อนจะรีบตามออกมา แต่ทันได้ยินไอ้พายพูดกับมัน



“เลิกเถอะเอิรธ์ ถ้าคิดจะเอาชนะ จะไม่เหลืออะไรเลยนะ”พูดจบไอ้พายก็กอดมันก่อนจะเดินออกมา

V
V
V
V

ผมกดโทรออกอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีคนรับสาย ตอนนี้ตีสองแล้วผมกำลังขึ้นลิฟท์กลับห้อง หลังจากกลับจากบ้านมัน ไอ้บลูกับไอ้เจย์โทรมาให้ไปหาที่ผับพี่กี้ ไม่มีเรื่องอะไรหรอกแค่กินเหล้าคุยกันและไอ้บลูอยากเจอไอ้พาย ไอ้หวายอยากเจอไอ้เจย์ หุหุ อันนี้ผมคิดเอง และผมคิดว่าอาจเจอไอ้ฝิ่นที่นี่แต่ก็ไม่มี มันไม่ได้บอกด้วยว่าไปไหน



“กลับดึกจังวะ”ชัดๆ เต็มๆ นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง สิ่งเร้าๆขาวๆที่เรียกว่าเมีย ผมอึ้งไม่คิดว่าจะเห็นมันที่นี่ ก็มันบอกไม่ไปรับคิดว่ามันคงลัลล้านอนกับเพื่อนมันแน่ ถ้าหมดสภาพมันไม่กลับบ้านหรอก เกรงใจป้านวลแต่ไม่เกรงใจกูเลย ผมเกือบจะยิ้มแต่เก็กไว้ก่อนทำให้กูกระวนกระวาย หงุดหงิด งุ่นง่านไปหมด



“มาทำไม ไม่นอนบ้านมึง”ผมว่ามันมั่งก่อนจะเดินไปถอดเสื้อผ้า เหลือกางเกงในตัวเดียว หยิบผ้าขนหนูมาพันกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่ไม่ทันมันดึงผ้าออก ผมเลยหันไปจ้องหน้ามัน นิ้วไม่ต้องชี้ นิ้วตรงกลางชี้ให้แล้ว ผมไม่ได้เกิดอารมณ์ แต่ปวดเยี่ยว


“พูดเหมือนงอนกูเลย”มันหรี่ตาพูดยิ้มๆใส่ผม เดินนวยนาดเข้ามากอด น่าเอาขาฟาดก้นสักทีสองที



“กูปวดเยี่ยว”ผมบอกมันก่อนจะผลักออกเดินเข้าห้องน้ำ มันเดินตามมา ผมหันไปมอง”จะแดกไง น้ำอยู่ในตู้เย็นโน่น”ผมบอกมันก่อนจะปล่อยต่อ ไม่อายไงวะมองอยู่ได้ มันค้อนก่อนจะเดินออกปิดประตูห้องน้ำดังปัง ผมส่ายหน้าขำๆ ก่อนจะอาบน้ำ พอเดินออกมาเช็ดตัวเสร็จ ก่อนจะขึ้นเตียงที่มันนอนหันหลังให้และหันขวับมากอดทันทีที่ผมนอนลง



“ไปไหนมาล่ะ”ผมถามมัน ที่ซุกอก



“เชียงใหม่”มันบอก ทำผมอึ้งนิดหน่อย นี่มึงพูดเล่นป่ะ แต่คงไม่ใช่เพราะในตู้เย็นมีทั้งไส้อั่ว หมูยอ แหนม น้ำพริกหนุ่ม แคบหมู และของจุกจิกอีกหลายถุง



“ไปแรดซะไกล แล้วมันต่างกันตรงไหนวะ”ผมว่าและก็ถามมัน



“ผู้ชายและบรรยากาศไง”มันก็ยักคิ้วตอบก่อนจะสาธยายต่อ ทำตอนเบื่อๆเท่านั้นแหละ บางที ไปโผล่เชียงใหม่ หัวหิน ขอนแก่น  อุบลฯ  หาดใหญ่ ภูเก็ต ลามไปกระบี่บ้านมัน  นี่กูเพิ่งรู้นะเนี่ยะ


“เศรษฐีนะพวกมึง ขาดบีสิบสองไงถึงทำไปได้”ผมว่ามัน มือก็เขกหัวกับความฟุ่มเฟือยในบางเรื่อง มันเด้งตัวลุกขึ้น สวนทันที


“กูช่วยเศรษฐกิจไทยโว้ย เขาบอกให้กินของไทย ใช้ของไทย เที่ยวเมืองไทย เศรษฐกิจไทยรุ่งเรือง และเมาห้ามขับให้กลับเครื่องบิน”แม่งขุดมาเป็นชุด ผมแทบจะถุยใส่หน้ามันที่พ่นน้ำลายกระจายใส่หน้าผมหลังมันพูดจบโยงไปสโลแกนการท่องเที่ยวและรณรงค์เมาไม่ขับ กูยังคาดไม่ถึงเลย เถียงไม่ทันหันหลังให้แม่งเลย กลัวมันเห็นว่าขำกับเหตุผลที่กวนตีนของมัน ใช้ได้ถูกทางมาก


“หันมานี่เลย”มันว่าและดึงกลับ ผมเลยดึงมันมาจูบที่ทำให้ผมหงุดหงิดและดีใจไปพร้อมๆกันที่เห็นหน้ามันในคืนนี้



“อื้อ ๆๆ แฮ่กๆๆ”พอผละออกมันหอบเลย



“แล้วทำไมไม่รับสาย สีผู้ชายอยู่สิมึง”ผมว่ามัน มือก็บีบก้นไปด้วยเพลินดี



“ก็กำลังมันส์อ่ะ และก็เซอร์ไพรส์ไง”มันบอกหงุงหงิงจุ๊บปากบดเบียดอีกสองสามที”อย่าโกรธนะ นะ”มันอ้อนต่อ ขี้เกียจพูดเลยหลับตาซะ มันก็นอนกอดผมต่อ ต่างคนต่างเงียบ



“จะถามอะไรมั้ย”ผมลูบหัวมัน ๆ มันส่ายหน้าเอาหน้าซุกเข้าไปอีก


“พี่ทำตามที่น้องบอกทุกข้อแหละ”ผมกระซิบบอก มันคงจะถูกใจตะกายมาเลีย เอ้ย จูบปากผมอย่างดีใจ



“ง่วงยัง”มันถามผม มือก็ลูบไปทั่ว ปากก็จูบไซ้เงยหน้ายิ้มยั่วๆ”ถ้ายัง จะให้รางวัล”ไม่พูดเปล่ามันถอดเสื้อผ้าทั้งของมันของผมขยับเสียดสีไปมา คงจะง่วงหรอกครับทำให้เงี่ยนซะขนาดนี้ และคงจะตอบไปไม่ได้แล้วเพราะไอ้คนถามมันเริ่มบรรเลงแล้ว อืม ผมขอตัวรับรางวัลในการทำดีก่อนนะ อืม ดีจริงๆเมียยี่ห้อฝิ่นนี่ ยิ่งสูบยิ่งติดซะจนไปเลิกที่ไหนคงไม่ได้แล้ว
*******************************************************************************
ปล. มาลงต่อแล้ว ดีใจที่ทุกคนชอบและติดตาม ไม่ต้องเครียดนะจ๊ะ อ่านสบายๆๆ ชิวๆๆ บางครั้งก็เกร็งเหมือนกันในแต่ละตอนกลัวไม่ถูกใจคนอ่าน แต่ก็จะลงต่อไปให้เอียนกันไปข้าง 5555555













 

[choco_cake]

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

+ ให้จ้า
หนูฝิ่นน่ารักแท้้ ขอดูรางวัลคืนนี้ด้วยนะ

[ipookza]

อิคึ อิคึ น่ารากม็วกกกกกก
นุกๆๆๆๆ  มาอัพต่อเร็วๆนะ

+1    ให้เลย

[Yunatsu]

มาต่อแล้ว กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

คิดถึงมากกกกกกกกกกกก

[koikoi]

เดี๋ยวแฟนเก่ากะแฟนใหม่ต้องได้ปะทะกันแน่เลย

[spisyjames]

สู้ ๆ จร้า

[CarToonMiZa]

นู่ฝิ่นน่ารักขนาดนี้
ไผ่หนีไปไหนไม่รอด

บวกเป็ด

[aoihimeko]

ผ่ชัดจนมก อ้อถ้อยกลองดีบอกมันรีบมลยน

[yayee2]

เอิร์ธนี่จะยังงี่เง่าต่อไปรึเปล่านี่ รึจะต้องได้เจอได้มาปะทะกับฝิ่นจริงๆ
ถ้าเป็นแบบนั้น แม้ความเป็นเพื่อนจากไผ่ก็คงจะไม่เหลือ อย่างที่พายว่าแหละ
มารอดูว่าเอิร์ธจะงี่เง่าหรือฉลาด
ผัวทำดีก็ต้องมีรางวัลเนาะฝิ่น
"เมียยี่ห้อฝิ่นยิ่งสูบยิ่งติด ไปเลิกที่ไหนก็ไม่ได้" หึ หึ หึ  ถูกต้องแล้วไผ่ ก็ไผ่แกล้งลืมรึไงว่า ฝิ่นน่ะเป็นสารเสพติด

[kenghan]

มันตรงประโยคสุดท้ายของพี่ไผ่นี่แหละ เขินนนนนนนนนน

[Still_14OC]

ของเค้าทั้งดีทั้งแรง

[yeyong]

“พี่ทำตามที่น้องบอกทุกข้อแหละ”  ประโยคนี้ประโยคเดียวทำเอาฟิน
ไม่คิดว่าไผ่จะแอบหวานได้ขนาดนี้
ถ้าเกิดต้องมีการปะทะกัน ก็ขอให้เอิร์ทกลายเป็นเพียงเถ้าธุลีใต้เท้าฝิ่นละกัน หมั่นไส้

[topphy]

พี่ไผ่ตรงดีจัง ชอบอ่ะ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ

[bulldog17]

หวานน่ารักกันตลอดอ่ะ
 
ถ้าพระเอกหลายๆเรื่องคิดได้และทำได้อย่างไผ่ก็ดีเน๊อะ




ปล.คนเขียนไม่ต้องเครียดไม่ต้องเกร็งหรอกนะ
ปล่อยมาตามสบายตามความคิดของนักเขียนเลย

[DexTunG]

 

[gupalz]

ไผ่ตรงไดิอีก

[paradoxxx]

ถ้ามาเจอกันใครจะชนะเนี่ย

[NY_JK]

  น่าฮักขนาด
เอิร์ธกับฝิ่นเจอกันคงมันน่าดู

[Alone Alone]

ชอบไผ่อ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งชอบคู่นี้

ป.ล.พวกเอ็งจะตรงกันไปไหม (แต่ก็ชอบนะ อิอิ)

[yeyong]

รออยู่นะ

[goonglovenut]

ตอนที่ 35

“โอ้ย มึงสองตัวดูทีสิ กูดำขึ้นมั้ย”เสียงกระเทยจิตตก นามอีโมนิคที่ไปออกค่ายกับ ม.  ถามผมกับอีออย มือก็ส่องกระจกจับหน้าจับตัวไปมา นังนีสองคนก็ไม่ต่างกัน ไอ้แฝดไม่ได้มาพ่อมันกักบริเวณหนึ่งเดือน ห้าม กิน ขี้ ปี้ นอน ที่ไหนนอกจากบ้านและมหาลัยที่ไปได้ ผมบอกให้พวกมันทนรับกรรมไปไม่ต้องบ่น


“ดำ ม๊ากมาก ขี้เหร่โคตร กูไม่เคยเห็นกระเทยกับชะนีที่ไหนดำเท่าพวกมึงเลย เน๊าะอีฝิ่น”อีออยได้โอกาสด่า เสริมทันที


“กูขอความจริง อีเกย์หน้าเหียก ทำเนียนหลอกด่ากูนะมึง”อีโมนิควางกระจก จิกตาใส่มัน


“ตลอด เปิดช่องไม่ได้ ชอบเสียบ”หนูจ๋าหมั่นไส้เอามั่ง


“พูดผิดพูดใหม่คะ เปิดช่องแต่ชอบโดนเสียบไม่ใช่ไปเสียบ”อีออยลอยหน้าลอยตาใส่แก้ความหมายใหม่


“แต่ยังไม่มีใครหน้ามืดปนหน้าหม้อมาเสียบ คริคริ”ยาหยีหัวเราะคิกคัก


“ระวังหม้อมึงเถอะ อีหยีจะเจอของก่ำกึ่ง”อีออยพูดใส่มันยิ้มๆ ทำเอาพวกผมงง


“ของเชี่ยะไรของมึงก่ำกึ่ง”อีโมนิคเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ มันก็ยังยิ้มไม่ตอบ


“เออ ของอะไรวะ อีออยมึงพูดให้จบ ชอบคาไว้”ยาหยียิ่งอยากรู้เพราะเกี่ยวกับมันตรงๆ หนูจ๋าก็ไม่ต่างกัน ส่วนผมสมองซีกหนึ่งอยากรู้ อีกซีกหนึ่งส่งข้อความบอกไอ้ไผ่ก่อนว่าอยู่ที่ไหน ตอนแรกจะรอมันที่คณะ แต่ผมเลิกไวเลยกลับก่อนจะบอกมันก็เสือกเรียนต่อเลยไม่ได้เจอกัน พอกับที่อีสามตัวนี่เขาโทรมาอยากเจอก็เลยมาที่นี่ 


“แหม ทีอย่างนี้อยากรู้ กูบอกให้ก็ได้ ก็ของพี่เจย์ไง กึ่งไทยกึ่งนอก เพราะแกเป็นลูกครึ่ง เก็ทมั้ยมึง”อีออยเบะปากใส่ยักไหล่ใส่พวกมันด้วย ทำเอาขำกันคิก ขนาดผมสมองยังสั่งให้ขำมันเลย คิดได้ไงไอ้เรื่องแบบนี้


“อีบ้า พูดมาได้”ยาหยีหน้าแดง ทุบตุบตั๊บๆใส่มัน”กูไม่คิดอะไรสักหน่อย แค่พี่น้อง”มันพูดต่ออายๆ


“มึงถามเขามั้ยว่าอยากเป็นพี่น้องกับมึงหรือเปล่า แต่ถ้าพี่น้องท้องชนกันแกเซย์เยสแอนด์ซั่มมึงทันทีเลย ฮ่าๆๆ”อีออยปล่อยใส่มันอีกเป็นชุด เรียกเสียงวี๊ดว้ายไม่หยุด ดีนะนั่งอยู่คอนโดอีโมนิค


“อีนี่ไม่พูดไม่จา คิดถึงผัวมั้ง”อีโมนิคจิกผมที่กำลังอ่านข้อความที่มันตอบกลับว่าจะมารับ ให้รอห้ามแรดไปที่อื่น ว่ากูจริงแรกๆก็น้อยใจ พักหลังฟังไปก็เพราะดีคิดซะว่าเป็นชื่อเฉพาะที่มันชอบจะได้ไม่นอยด์ เป็นไงผมคิดดีทำดีไม่มีปัญหา


“จะพูดอะไร อีนี่เขากินของไทย ใช้ของไทย ลำไผ่ล้วนๆ เอาอยู่”อีออยได้ทีเสียบเข้าให้


“มึงไม่ต่ออีกล่ะ แข็งแรงทนทาน กอตั้งลำยาว”ผมเสริมให้มันไปอีก อายไม่ได้ยิ่งอายยิ่งโดน


“โดนทีหุบไม่ลง ดอกกก กลัวไม่รู้ว่าผัวแซ่บเวอร์ ไม่ต้องพูดกูก็รู้ มาพูดให้กูอยาก”อีออยจิกหัวผมทำหน้าริษยา พาให้พวกนั้นหัวเราะกับท่าทางมัน ก่อนจะช่วยกันแต่งหน้าแต่งตัวให้นังนีสองคน วันนี้เขานัดเพื่อนอีกกลุ่มไปเต้นโคฟเวอร์      โมนิค คราวนี้ไม่ได้ไปมันขอตัวบอกปวดตัว พอเสร็จมันสองตัวก็ชิ่งทันที เหลือที่แต่ของก่ำกึ่งทั้งนั้นในห้อง

“กูเจอไอ้กานต์”โมนิคพูดมาลอยๆ ผมสองคนเลยมองหน้ามัน “มันมาขอคืนดี ขอโทษกูทุกอย่าง ตอนไปค่ายมันคอยมาดูแลกูตลอดเลย กูหนีมันก็ตามจนอีหยีกับอีจ๋าด่ามันและกันท่ามันก็ถอยแต่สักพักก็มาใหม่”มันพูดหงอยๆ บอกให้รู้ว่ามันไม่เคยลืมไอ้กานต์เลย


“มึงใจอ่อน”อีออยถามตรงประเด็น ไม่ได้มีสีหน้าว่าประชดหรือจะเยาะมัน


“กูกลัวใจตัวเองจังเลย ทั้งที่กูเจ็บ กูไม่อยากเจอมันอีก แต่พอมันมาทำดีด้วยก็เหมือนจะอ่อน กูไม่อยากเป็นเหมือนเดิมอีก”มันสารภาพตรงๆ


“ไม่อยากเป็นเหมือนเดิม มึงก็อย่าไปสนใจมันสิ พยายามนึกสิ่งที่มันทำกับมึงไว้จะได้ไม่ใจอ่อน”อีออยบอกมันอีก มันมองหน้าผมล้มตัวลงบนตัก ผมเอามือลูบหัวมัน คราวนี้มันไม่ร้องไห้


“อย่างที่ออยมันบอกก็ดีนะ แต่ปัญหาอยู่ตรงนี้”ผมบอกก่อนจะชี้ที่ตัวมันเอง ก่อนจะพูดต่อ”ว่าทำได้มั้ย แต่ถ้าทำไม่ได้ยินดีที่จะเจออีกก็ไม่มีใครห้าม บอกได้แค่นี้คิดเอาเองนะ จำแค่ว่าพวกกูไม่ทิ้งมึงแน่นอนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถึงซ้ำซากแต่อยากบอก”ผมบอกมันด้วยรอยยิ้ม เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้


“ขอบใจ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า อะไรมันเกิดก็ต้องเกิดวะ กูจะพยายาม เจ็บแล้วต้องจำ สู้ๆ โมเกชิ”มันลุกขึ้นหัวเกือบชนคางผมทำท่าฮึดได้ตลกมาก



“อีกิ้งก่าอว์อด เปลี่ยนเร็วจังนะมึง”อีออยยกตีนถีบมันจนหงายหลัง ตามไปคร่อมทำเป็นตบตีบีบคอ อย่างฮาเลย ก่อนจะพักยกหันมาซดสปายกันต่อ

“แล้วมึงล่ะอีฝิ่น เจอเพื่อนผัวมึงยัง”โมนิคถามผม คงไม่ต้องบอกว่ารู้จากใคร อีต้นเรื่องนั่งยิ้มกริ่มอย่างภูมิใจที่นำเสนอจนทั่วถึงในหมู่เพื่อน ผมไม่ว่ามันหรอกแต่หมั่นไส้หน้ามัน


“วันนี้แหละ พวกมึงไปมั้ยล่ะ”ผมบอกและชวนพวกมัน


“กลัวเหรอคะคุณนาย ผัวคุมอยู่ทั้งคน”อีออยล้อผม


“ทำไมกูต้องกลัว แค่ไปกินข้าวเฉยๆ”ผมยักไหล่ตอบมัน ไอ้ไผ่ชวนผมไปกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนๆมันแหละตามปกติ แต่มีเพื่อนเก่ามันไปด้วยก็แค่นั้น


“มึงแค่กินข้าวเฉยๆ และถ้าเขาไม่เฉยล่ะ”อีโมนิคถามต่อ



“แล้วแต่เคสที่ปรากฏ”ผมบอกต่อ



“กูนึกว่าจะเดือนแรมได้ตลอด แบบอ่อนแอต่อหน้าคุณชายโดนรังแกฝ่ายเดียว”อีออยพูดทำท่าทางได้ขำมาก ยกละครมาเปรียบเทียบ อีนี่ปากก็บ่นน้ำเน่า นางเอกอ่อนแอ แต่มันดูทุกเรื่องไม่ได้อยากเป็นนางเอกแต่อยากฟันพระเอก



“เข้าท่าดีแฮะ กูอาจจะทำก็ได้นะ”ผมยกยิ้มบอกมัน



“กูไม่เอาสักบาท ถ้าอีนี่ทำตัวแบบนั้น”อีโมนิคพูดอย่างมั่นใจว่าสันดานผมไม่ใช่แบบนั้น



“แค่การแสดง ไม่ได้หมายถึงตัวตนกูสักหน่อย”ผมบอกมันยิ้มๆ”พูดกันไป กูยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นคนแบบไหน อาจจะไม่มีอะไรก็ได้”ผมพูดจากใจจริงตอนนี้ผมไม่ได้คิดอะไรเลย ต้องดูทีท่าเขาก่อนว่ายังไง



“ก็จริงของมึง เขาอาจจะดีก็ได้ แต่เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเซ้นท์กู บอกว่าไม่จริงหรอก คริคริ”อีออยเหมือนจะเออออ แต่ต่อท้ายได้แซ่บมาก



“แล้วมึงคิดเหรอว่าเซ้นท์กูไม่เหมือนมึง”ผมจิ้มหน้ามัน ก่อนจะพากันหัวเราะกับเซ้นท์กึ่งสันดานแบบเดียวกัน ไม่งั้นคบกันไม่ได้นานหรอก นั่งคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ มันก็ส่งข้อความมาว่า ให้เดินนอเชิดลงไปได้เลย มึงพิมพ์ผิดใช่ไหมที่จริงต้องหน้าเชิดใช่เปล่าวะ



“โชคดีนะมึง”อีออยลงมาส่งพร้อมอีโมนิค



“กินข้าวไม่ได้ไปรบ”ผมพูดใส่มัน”แต่ไม่แน่นะ คริคริ”ก่อนจะลอยหน้าใส่มัน

“สตอ”มันจีบปากใส่ผม


“ควบคุมองค์มึงหน่อยนะ”อีโมนิคเตือนกึ่งสั่งยิ้มๆ ฟังเหมือนมึงว่ากูจะไปหาเรื่องเขามากกว่าไปกินข้าวนะเนี่ยะ


“องคชาติน่ะเหรอ”ผมย้อนถามมันยิ้มๆ พักนี้ทะลึ่งจริงๆเลยกู


“อุ้ย ถูกต้องนะคะ แรด”อีออยพูดยิ้มๆ ก่อนจะจิกตาเน้นเสียงใส่ตอนท้าย ก่อนจะเห็นมันยืนรอที่รถ



“ผัวมึงหล่อขึ้นป่ะวะ ดูมีออร่ามากเลย”อีโมนิคพูดชมมันอย่างนอกหน้า ถ้าเป็นคนอื่นโดนผมจิกหัวไปแล้ว



“มึงไม่ได้เจอมันนานมั้ง ก็เลยเห็นแบบนั้น”ผมบอกมันอย่างอดหมั่นไส้ไอ้คนถูกชมไม่ได้



“ทำเป็นนิ่ง ระวังจะโดนลากไปแดก ผัวมึงน่ะเขาเฉยๆ แต่คนอื่นๆที่จ้องไม่เฉยนะโว้ย ขอบอก”อีออยเหน็บผม


“แล้วมึงคิดว่ากูจะปล่อยให้ลากไปแดกในน้ำมั้ยล่ะ”ผมหรี่ตาพูดใส่มัน  มันสองคนมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะคิกคักใส่ผม พอดีกับที่เดินมาถึง มันมากับพี่หวาย ส่วนพี่เจย์ไม่ได้มาลากลับเชียงใหม่ไปทำธุระ พี่พายคงไปกลับพี่บลูแล้ว



“ไปด้วยกันสิ”มันเอ่ยชวนอีสองคน



“ขอบคุณคะพี่ แค่มันคนเดียวก็ พอแล้ว เกรงใจ”อีออยพูดแฝงความนัย



“ดำขึ้นป่ะ”มันทักอีโมนิค 



“นั่นไงกูว่าแล้ว ขนาดผัวมึง เอ้ย พี่ไผ่ยังทัก ไม่ได้การกูต้องไปสปา”อีโมนิคกระวนกระวายขึ้นมาทันที



“มึงก็ไปทักมัน ๆ ยิ่งจิตตกอยู่”ผมหันไปว่ามันที่ยืนหน้าเฉยว่ากูพูดอะไรผิด อีออยคุยกับพี่หวายหัวเราะคิกคักพอกัน



“แต่ไม่มากหรอก”มันเลยต่อให้สบายใจขึ้นมาหน่อย



“ไม่ได้หนูไม่ยอม อีฝิ่นอาทิตย์นี้ไม่ไปไหนไปสปากับกูเลย”จนได้ลากกูไปจนได้ แต่โคตรถูกใจผมเลย ไอ้ไผ่พูดไม่ออกเลย ขอแกล้งมึงหน่อยเถอะ มันมองหน้าที่ผมที่ยิ้มอย่างสะใจ


“ได้” / “ไม่ได้” เสียงแรกของผม อีกเสียงของมัน อีโมนิคมองหน้าผมสลับกับมันไปมา



“กูว่าง”ผมแย้งลอยหน้าใส่มัน


“มึงรับปากว่าจะช่วยกูทำรายงาน”ผมทำหน้างง ตอนไหนวะ กูรับปากมึงตอนไหน ก่อนจะยิ้มเมื่อนึกออกว่าทำไมมันถึงพูดแบบนี้ มันไม่ชอบให้ผมไปสปาหรือไปนวด ถ้าคนที่นวดเป็นผู้หญิงก็แล้วไป แต่มันเคยไปรอผมเห็นมีแต่ผู้ชายที่นวดมันก็ไม่พูดจนกลับห้อง มันบอกว่าไม่ต้องไปอีกถ้าอยากนวดอยากขัดมันจะจัดให้ จัดจริงๆ นวดเสร็จก็นาบ ไอ้เรื่องขัดมันก็ขัดให้จนน้ำออกแทบหมด ผมถามมันว่าหึงเหรอ มันบอกว่าขี้เกียจรอ พอผมบอกว่ากลับเองก็ได้ มันบอกว่าลองดูมันจะจัดให้หนักกว่าเก่า ผมกระโดดกอดหัวเราะชอบใจที่มันพูด มันทำหน้างงก่อนจะอมยิ้มเมื่อผมบอกว่าจะรอให้จัดนะจูบปากมันเผื่อจะอ่อนลงอีกหน่อย
 

“มึงก็ให้พี่หวายช่วยสิ”ผมโยนให้พี่หวาย


“กูไม่ว่าง”ชัดเจนมาก พี่หวายแม่งไม่รับมุกกูเลย


“ทำไมจะไปหาพี่เจย์ไง คิดถึงล่ะสิ”ผมแกล้งพูดใส่แก


“กูขอเตะมึงโชว์เมียได้มั้ยวะ กวนตีน”พี่หวายยกตีนเตะก้นมันไม่แรงหรอก ผมอมยิ้มที่เห็นมันโดนเตะแทนที่จะเป็นผม


“ฮ่าๆๆๆๆ กูพูดเล่น ทำหวงนะพี่”อีโมนิคหัวเราะชอบใจเพราะตอนนั้นมันกับอีออยก็ไปด้วยแต่ผมอยากให้มันไปรับ พูดยิ้มๆใส่มันที่ยกยิ้มอย่างผู้ชนะ ก่อนจะแยกย้ายกันไป
“เพลามั่งเด้อ เดี๋ยวจะยกเครื่องใหม่ซะ คริคริ”เสียงอีออยพูดล้อๆตามหลัง ก่อนจะเดินกึ่งวิ่งหนีผมที่อ้าปากจะตอกกลับ แต่ไม่ทัน เลยหันมากระทุ้งไอ้คนข้างๆแทน ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปนั่งยิ้มในรถแบบคุณหญิงรอสารถีและบอดี้การ์ดที่ควบตำแหน่งสามีไปด้วย หุหุ

V
V
V
V

ตอนนี้พวกเรามาถึงร้านอาหารทะเลแต่อยู่ในเมืองกรุงนี่แหละ ผมนอนเล่นไอโฟนมาตลอดทางเลย
 

“ถึงแล้วครับคุณชาย ทรงพระลุก เตรียมไปแดกได้แล้ว”พี่หวายหันมาพูดกับผมกวนๆ ผมลุกขึ้นคว้ากระเป๋า


“ดีมากสารถีถีถีถีถี”ผมชมพร้อมเรียกตำแหน่งใหม่แกแบบเสียงแอคโค่ว สำรวจความหล่อในกระจกอีกครั้ง


“พอเลย ของลงท้ายสระอีกูชอบนะแต่เรียกซะยาวแบบนี้กูไม่เอา”แกจิ๊ปากบอกผม ไอ้ไผ่หันมามองหน้าผมก่อนจะเดินมาเปิดประตู ผมกำลังจะลงนึกว่ามาเปิดให้ มันดันหน้าผมที่ทาแป้งเสร็จแล้วจนหงายหลัง และขึ้นมานั่ง


“เฮ้ยย มึงอย่าบอกนะว่าจะล่อกันที่นี่ ให้ถึงบ้านก่อนไม่ได้เหรอวะ”พี่หวายร้องเสียงหลงเลยครับ


“กูไม่เกี่ยงหรอก”มันหันไปพูดกับพี่หวายก่อนจะมองหน้าผมที่กำลังพยุงตัวเองขึ้นมา


“ผลักกูทำไมเนี่ยะ”ผมแว๊ดใส่มัน ก่อนยันมันด้วยตีนที่ยังไม่ได้ใส่รองเท้า มันจับล็อคดึงผมเข้ามาใกล้


“มึงเข้าไปก่อน”มันหันไปบอกพี่หวาย


“กูอยู่ดูไม่ได้เหรอ”เขากำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน พี่จะมาหน้าหื่นทำไมเนี่ยะ


“ตามใจ”พูดจบมันปิดปากผมทันทีเลย เล่นกูอึ้งไปเลย มึงจะมาจูบกูทำไมตอนนี้ เสี้ยนไม่เข้าเรื่อง


“ไอ้เสี้ยนไม่เลือกที่ กูฝากล็อครถด้วย เบาหน่อยนะมึง”พี่หวายส่ายหน้าว่ามัน ก่อนจะทิ้งกุญแจไว้ให้ เดินเข้าไปก่อน


“อื๊อ อูบอูอำไอ”เสียงผมอู้อี้ถามมันที่ยังหน้าหื่น แต่ก็จูบมันตอบ


“มึงจะช่วยกูทำรายงานมั้ย”มันถามผมหน้านิ่ง แต่ผมหัวเราะก๊ากเลย นี่กูมีผัวแอ๊บเปล่าวะเนี่ยะ กูนึกว่าเป็นอะไร



“เรื่องแค่เนี้ยะ”ผมเลิกคิ้วใส่มันถามขำๆ


“เออ”มันก็ตอบกลับมา ผมดึงหัวมันไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว

“มีอะไรที่กูไม่ช่วยมึงบ้าง หืม ไอ้พี่ไผ่”ผมย้อนใส่มัน ก่อนจะกระซิบข้างหู”แม้แต่เรื่องนั้น ยังช่วยเลย” มันตบก้นผมเข้าให้ก่อนจะแสยะยิ้มจูบอีก “อื๊อ มึงนิ หาเรื่องหม้อกูจริงๆ พอแล้ว ป่านนี้เขาแดกกันเสร็จแล้วมั้ง”ผมทึ้งหัวมันออก ปากมันก็ไซ้ข้างซอกคอเม้มอีก “เฮ้ย เดี๋ยวเป็นรอย พอเลยๆ”ผมดันออกก่อนจะลงจากตักมันไปใส่รองเท้า มันเอามือเสยหัว


“มึงเป็นเมียกู”อยู่ๆมันก็พูดออกมา


“บอกทำไม”ผมพูดยิ้มๆใส่มัน


“กูอยากบอก”นั่นคือคำตอบที่ไม่ต้องถามอีก ผมยื่นหน้าไปใกล้มันหอมแก้มไปฟอด


“มึงก็เป็นผัวกู เข้าใจ๊”ตบคางมันเบาๆ


“ทะลึ่งแหละ”มันปัดออก ก่อนจะพากันออกจากรถ ที่ก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าจูบกันทำไมวะ มันเดินกอดคอผมจนไปถึงโต๊ะที่มีเพื่อนมันนั่งกันอยู่ พอนั่งได้เพื่อนมันยิ้มแปลกๆสงสัยพี่หวายแม่งต้องพูดอะไรแน่ แต่มีอยู่คนเดียวที่มองด้วยสีหน้าเฉยๆ แต่ตาเป็นประกาย ผมยอมรับเลยว่าเพื่อนมันคนนี้โดดเด่นมาก ทั้งรูปร่างหน้าตาที่สวยเกินผู้ชาย ผิวพรรณขาวผ่อง แต่โดยรวมถ้ามีเรื่องกับผม ตบทีเดียวเอาอยู่  หุหุ


“เสร็จไววะ”พี่บลูเอ่ยแซวมัน ที่ยกยิ้ม


“เวลามันจำกัด”มันก็ตอบหน้าตาเฉย แต่ดูหน้าด้าน ไอ้ไผ่มันแปลกนะไอ้เรื่องควรอายมันไม่ค่อยอาย และกลับกันไอ้เรื่องที่ไม่ควรอายเสือกอายไม่กล้าจะทำ กูละงงกับพฤติกรรมผัวในบางครั้งจริงๆ


“ไอ้เสี้ยน”พี่หวายเน้นเสียงใส่


“พอแล้วพวกมึง ฝิ่น นี่ เอริธ์ เพื่อนพวกพี่”พี่พายห้ามก่อนจะแนะนำ ผมยกมือไหว้ แต่คงผีบังตาเพราะฝ่ายตรงข้ามเฉยไม่พูด ไม่รับไหว้ มองสำรวจผมไม่วางตา จนคนรอบข้างรู้สึกได้ แต่ที่เฉยๆก็มีคนเดียว มันกอดเอวผม


“น่ารักดี เข้าใจหานะ”เขาพูดยิ้มๆ หันไปมองหน้าไอ้ไผ่ที่ไม่แสดงท่าทางอะไร


“ต้องใช้ว่าเข้าใจเข้าหามากกว่าวะ คริคริ”พี่หวายที่ดูตลกทุกสถานการณ์พูดแซวไอ้คนนั่งหน้านิ่ง


“ไม่น่าเชื่อว่าเรียนวิศวะ ดูสำอางน่าจะเรียนพวกบริหาร นิเทศ มากกว่า”พี่เอริธ์ขอเรียกแบบนี้ก่อน ถ้าเยอะเมื่อไรค่อยเปลี่ยนสรรพนาม พูดยิ้มๆใส่ผมๆ ก็ยกยิ้มให้ ดูนางเอกใช่มั้ยครับ ตามเสต็ปก่อน


“ซ่อมรถก็เก่งนะโว้ย”ไอ้พี่หวายยังผูกขาดพูดต่อ สรุปพี่เป็นผัวผมใช่มั้ย หุหุ


“รู้ดีจัง ตัวเขาเองกับแฟนไม่เห็นจะตอบเลย”พี่เอริธ์หันไปจิกตาใส่พี่หวาย ที่ยักไหล่ชิวๆ


“แล้วเที่ยวนี้เอริธ์อยู่นานไหม”พี่พายเปลี่ยนเรื่อง

“อาทิตย์หน้าก็กลับแล้ว ก็เลยอยากอยู่กับเพื่อนให้เต็มที่หน่อย เพราะคิดถึงมาก”แกยกน้ำขึ้นจิบพร้อมกับพูดยิ้มๆ แต่ตาจ้องไอ้ไผ่เป็นพิเศษ เซ้นท์ไม่เคยพลาดเลย “ว่างๆก็บินไปหาที่โน่นบ้างสิ ทำยังกับไม่เคยอยู่”แกพูดกับพวกพี่พาย

“อืม เอาไว้จะไป ปกติไอ้ไผ่มันก็ไปเกือบทุกปีนะ ไปเยี่ยมอาน่ะ”พี่พายบอกก่อนจะตักปูให้พี่บลูที่นั่งฟังอย่างเดียว พี่หวายคงเหงาปากขาดพี่เจย์คู่หู  เดี๋ยวไปทุกปีเหรอ ปีนี้มึงงดซะถ้าไม่พากูไปด้วย


“เหรอ ไม่เห็นไปหาบ้างเลย”พี่เอริธ์ทำหน้าน่ารักพูดกับมัน ที่กำลังชี้ให้ผมตักหอยแมลงภู่ตัวใหญ่ให้มันกิน ผมก็บริการให้อยากกินหอยก็ไม่บอก วันนี้อนุญาตกินให้เต็มที่


“ไอ้พายก็พูดอยู่ว่าไปหาอา”มันตอบนิ่งๆ ในรูปประโยคที่แฝงความหมายหลากหลาย ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ กูจะไปหามึงทำไม ผมแปลเองครับ ส่วนเขาจะคิดยังไงก็ไม่รู้ แต่ดูอึ้งไปก่อนจะยิ้ม


“ปีนี้ไปอีกสิ พาแฟนไปด้วย แล้วฝิ่นเคยไปมั้ย”แกบอกมันก่อนจะหันมาถามผมยิ้มๆ ฟังดีๆเหมือนไม่มีอะไร ฟังอย่างตั้งใจดูถูกกูเปล่าวะ


“ไม่เคย อืม”ผมพูดเหมือนคิด แกยิ้ม “ไม่เคยนับอ่ะ แต่ถ้าได้ไปปีนี้จะเริ่มนับแล้ว”ผมพูดต่อก่อนจะหันไปสบตาคนข้างๆ ขาก็เกยหว่างขามันอย่างสื่อความหมายในคำพูด คนถามเงียบกริบหน้าเชิด พี่หวาย พี่บลู กลั้นยิ้ม สงสารแต่พี่พายคงเลือกไม่ถูกว่ากูจะทำหน้ายังไงดี ผมไม่ได้พูดอะไรผิดนะ แค่คิดและตอบช้าไปหน่อย



“อยากไปเหรอ”มันถามผมเฉยๆ ไม่มีหรอกจะทำเสียงทุ้มหล่อ


“อยาก แต่พี่ไผ่ต้องออกตังค์ให้น้องนะ”ผมกอดแขนบอกมันอ้อนๆ ทำเอามันเกือบสำลักหอยใส่หน้า แต่เจอสายตาพิฆาตสกัดเอาไว้ก่อน


“พูดขนาดนี้ มึงก็อย่าขัดเมียมึงเลย”พี่บลูที่คงจะเอาวิญญาณพี่เจย์สิงเข้าไป พูดขำๆ พี่พายเหล่มองแกนิดหน่อย ผมเข้าใจแกนะว่าลำบากใจ แต่เพื่อนพี่ดูไม่เป็นมิตรกับผมเลย
 

“เออว่ะ นี่ก่อนลงรถมึงเอาน้ำตาลให้กินเปล่าวะ ฟังรื่นหูฉิบหาย”พี่หวายพูดเสริมขึ้นมาบ้าง มันยิ้มเฉยๆ แต่มือบีบสะโพกผมอย่างหมั่นเขี้ยว จนผมเกือบสะดุ้ง


“พี่เรียนอะไรเหรอ”ผมถามแกกลับบ้าง แกมองหน้าผมที่อยู่ๆก็ถามขึ้นมา


“พวกอินทีเรีย ตกแต่งภายในเหมือนพวกนี้แหละ”แกก็ตอบกลับหน้าเฉยๆ ผมก็พยักหน้ารับ


“เรียนจบก็ออกแบบเรือนหอให้เพื่อนมึงด้วยสิ เขาจะแต่งแล้ว”พี่หวายพูดแหย่ขึ้นมา พยักเพยิดไปทางพี่พายกับพี่บลู


“เอาไว้ของมึงกับไอ้เจย์โน่น”พี่พายด่ากลับไปมั่งแต่อายๆ


“จะมาจ้างทำไม ก็ออกแบบเองสิได้ผัวเรียนคณะเดียวกันไม่ใช่เหรอ”พี่เอริธ์บอกยิ้มๆ แซวพี่พาย


“เฮ้ย แรงไปยังไม่ได้ขนาดนั้น”พี่พายตีแขนแก พี่บลูก็ยิ้มเฉยๆ แต่ดูชอบใจ แกเป็นคนเอาใจเก่งมาก แต่เวลาโหดก็น่ากลัวยิ่งไปเห็นหน้าไอ้แซนด์ผมก็สงสารปนสะใจนะที่เสือกลองของ


“แต่ ก็ดีนะเริ่มจากเพื่อนแล้วเป็นแฟน น่าอิจฉา”แกพูดต่อยิ้มๆ


“เอริธ์”พี่พายเรียกแกด้วยน้ำเสียงเหมือนเห็นใจ


“เฮ้ย ไม่ได้ดราม่า พูดจริงๆไม่ได้มีอะไร อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ โทษที”แกกอดไหล่พี่พาย บรรยากาศอึมครึม “ว่าแต่จะกลับบ้านกันเหรอ เสียดายไม่ได้ไปเที่ยว พ่อแม่พายกับหวายคงสบายดีนะ”แกเลยเปลี่ยนเรื่อง


“สบายดี คราวหน้ากลับมาก็ไปสิ”พี่พายบอกพร้อมกับชวน


“เออ พ่อแม่กูเขาก็ปกติแหละสบาย”พี่หวายบอก


“กูว่าแกคงไม่สบายเพราะส่งควายเรียนเปล่าวะ”พี่เอริธ์แหย่พี่หวาย


“โหย ไอ้เอริธ์ถึงกูควายก็ควายไทยนะโว้ย ไม่ใช่ส่งควายเรียนนอกอย่างมึง”แกแหย่กลับบ้าง


“ไอ้หวายแรงนะ”แกหยิกพี่หวายทันที ค่อยดูบรรยากาศดีขึ้นหน่อย “พี่อ้อกับพี่หลิวล่ะเป็นไง ได้ข่าวแกแต่งงานแล้ว”แกหันมาถามไอ้ไผ่ถึงครอบครัวมันน้ำเสียงบอกได้ว่าสนิทรู้จักเป็นอย่างดี


“ก็ดี พี่อ้อยัง แต่งแต่ไอ้หลิว”มันก็ตอบในแบบมันแหละ แกก็พยักหน้า”ฝิ่นไปด้วยหรือเปล่า”แกถามผม


“กำลังดูอยู่ ถ้าไม่ติดอะไรก็จะไป”ผมก็ตอบแกไป


“ไปแล้วจะติดใจ บ้านน่าอยู่ พี่อ้อกับพี่หลิวก็ใจดี พูดแล้วก็คิดถึง เดี๋ยวฝากของไปให้แล้วกัน รวมของพ่อแม่พายกับหวายด้วย”แกพูดอย่างอารมณ์ดีมองผมยิ้มๆ คงไม่ได้มีเจตนาอะไรหรอกมั้ง ผมไม่อยากคิดเดี๋ยวคนรอบข้างจะไม่สบายใจ อะไรปล่อยได้ก็ปล่อยไป


“ครับ ถ้าพี่พูดซะขนาดนี้แล้วสงสัยคงจะไม่พลาด”ผมก็ตอบรับแกยิ้มๆ ก่อนจะพากันคุยเรื่องอื่น อิ่มแล้วก็เตรียมตัวจะแยกย้าย มื้อนี้พี่เอริธ์เลี้ยง ตอนนี้เราเดินมาหน้าร้านที่มีสวนตกแต่งอย่างสวย ไอ้ไผ่ พี่หวาย พี่บลู แยกไปสูบบุหรี่อีกมุมที่เขาจัดไว้ เหลือแต่พวกผมยืนอยู่


“ช่วงที่อยู่เราไปหาพายได้ใช่ไหม”พี่เอริธ์พูดเหมือนเกรงใจ ผมยอมรับว่าแกดูดีจริงๆ มีเสน่หมาก ดูเย้ายวน ไม่แปลกถ้าไอ้ไผ่จะเคยมีอะไรด้วย ถ้าเป็นผมๆก็เอานะ


“ได้สิ เกรงใจอะไรเพื่อนกันทั้งนั้น”พี่พายบอกกอดไหล่แก “ยิ่งฝิ่นนะ คุยสนุกเวลากัดกับไอ้ไผ่อย่างมันเลย ปากทันกัน”พี่พายพูดต่ออย่างไม่ได้คิดอะไร แกคงอยากให้สนิทกันไว้ เพื่อนแกยกยิ้ม


“ไผ่คุยเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ”แกถามผมเหมือนไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันก็คุยสนุกนะแต่ออกกวนตีนซะมากกว่า ส่วนใหญ่ต้องสนิทกับมันจริงๆ ถ้าผิวเผินนี่มันแทบจะไม่คุยเลย


“กัดเก่งมากกว่า”ผมก็บอกไป แกก็ยิ้มรับ และไม่รู้เป็นอะไร มันต้องมีอะไรดลใจให้ต้องอยู่สองต่อสองทุกที จะว่าเป็นฉากยอดฮิตในละครหรือนิยายก็ว่าได้ที่บังเอิญพี่พายขอตัวรับโทรศัพท์ เหลือแค่ผมกับแก ผมเลยหยิบไอโฟนมากดเล่นแก้เซ็งก่อนจะมีเสียงถามขึ้น

“คบกันนานแล้วเหรอ”แกกอดอกพิงรถปอร์เช่สีแดงเพลิงของแก หน้าเชิดเลยต่างจากเมื่อกี้ลิบลับ ผมโคตรเบื่อเลยกับการต้องเจออะไรแบบนี้ กูอยากสงบปากสงบคำบ้าง นางเอกน่ะเข้าใจมั้ย (สงสัยน้องฝิ่นจะบอกคนเขียน)


“ก็พอสมควร”ผมบอกแกไป


“ใช้กาวอะไรถึงเหนียวหนึบดีจัง”แกพูดเยาะๆใส่


“ยี่ห้อถึงใจ ถึงได้ติดขนาดนี้”ผมบอกแกกลับยิ้มๆ ช่วงนี้ขอกูหลงตัวเองหน่อยเถอะ ทำเอาแกหน้านิ่ง ถ้าไม่โง่แกต้องเข้าใจความหมายของมัน


“แน่ใจว่าเอาอยู่”แกพูดอีก


“ไม่แน่ใจ แต่มั่นใจ”ผมบอก แกขยับตัวเข้ามาอีก ผมไม่ขยับหนี


“หึ คบแค่ไม่กี่เดือนทำคุย ไผ่น่ะไม่ใช่คนที่จะอยู่กับใครง่ายๆถึงจะเอาก็แล้วก็เถอะ”แกพูดเยาะแบบรู้นิสัยมันดี


“เหมือนที่มันเอาและไม่อยู่กับพี่นะเหรอ”ผมแสยะยิ้มบอกแกกลับ แกชักสีหน้าเลยครับ

“ไม่ใช่เอาไม่อยู่ แต่ชั้นไม่เอาเอง ไม่รู้อะไรอย่ามาพูด”แกพูดดูจริงจังมาก ทำเอาผมอึ้งไปนิดหน่อย เพราะผมไม่ได้ถามอะไรมากนักเกี่ยวกับเพื่อนมันคนนี้รู้แค่ว่ามีอะไรด้วยเฉยๆ อาจจะเป็นอย่างที่เขาพูดก็ได้ แต่ผมต้องเชื่อความรู้สึกตัวเองบวกกับพฤติกรรมที่มันแสดงออกกับผมตลอดที่คบกันว่ามันไม่ใช่คนแบบนั้น


“และถ้าฉันอยากได้คืนไม่ใช่เรื่องยาก”แกพูดต่อเมื่อเห็นผมเงียบไป


“นานเน๊าะกว่าจะมาเอาคืน”ผมพูดต่อยิ้มๆ


“ฉันไม่ได้พูดเล่น”แกเริ่มหงุดหงิดที่เห็นผมไม่สนใจคำพูดแก


“ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้พูดเล่น ดูก็รู้ว่าอยากได้คืนขนาดไหน  แต่ผมให้ไม่ได้หรอก เพราะมันแบบ จะบรรยายยังไงดีล่ะ”ผมบอกนิ่งๆใส่แกที่กำมือ ก่อนจะแสยะยิ้มพูดกับผม


“ถ้าบรรยายไม่ถูก อยากจะดูแบบเคลื่อนไหวมั้ยล่ะ ว่าใช่แบบนี้หรือเปล่า”แกบอกพร้อมกับชูไอโฟนในมือ ก่อนจะเปิดให้ได้ยินทั้งภาพและเสียงเลย ผมอึ้งไปไม่คิดว่าแกจะกล้า จ่อมาให้ดูใกล้ๆพร้อมรอยยิ้ม


“เงียบเลยสิ เป็นไงมันแบบนี้มั้ย”แกเยาะผมที่ยังเงียบอยู่


“ถึงกับช็อคเลยเหรอ”แกเยาะผมอีก


“ผมยอม”ผมบอกออกไป แกยกยิ้มแบบผู้ชนะ”ยอมรับเลยเป็นคลิปที่ห่วยแตกมากตั้งแต่เคยดูมา ทั้งภาพทั้งเสียง แม่ง โลคลาสมาก ท่าเอากันก็สอบตก นี่ยังใช้ท่าเบสิคอยู่อีกเหรอ บ่งบอกถึงอายุและเวลาเลยว่ามันเก่าขนาดไหน”ผมใส่แกแน้นๆแกหุบยิ้มทันทีแทบจะถลาเข้ามาบีบคอผมที่ไม่ตื่นเต้นหรือตกใจกับคลิปตรงหน้า เล่นแรงนะ โรคจิตเปล่าวะอัดคลิปไว้ดู ไอ้ไผ่คงไม่รู้แน่ ผมมั่นใจว่ามันไม่มีทางจะทำแบบนี้


“ยอมรับเถอะว่าช็อค ทำเป็นพูดปลอบใจตัวเอง ที่จริงก็แทบจะร้องไห้แล้วสิ”แกยังไม่ยอม ผมยอมรับว่ารู้สึกกับภาพที่เห็นแต่ไม่ใช่เสียใจ สังเวชกับแกมากกว่าที่เป็นได้ขนาดนี้


“ถ้าพี่อยากจะร้องก็ร้องออกมาเถอะ ผมไม่บอกใครหรอก”ผมยังกวนตีนและกดดันแกต่อ

 
“มึงจะหน้าด้านหน้าทนไปถึงไหน ทั้งพูดทั้งเห็นขนาดนี้แล้วยังจะใจเย็นอยู่ได้”แกเริ่มตวาดใส่ผม ขึ้นมึงแล้ว


“กูไม่ได้ใจเย็น กูอยากจะเหยียบมึงให้คว่ำติดพื้นเลยที่ทำแบบนี้ นอกจากจะดูถูกตัวเองให้ดูด้อยค่าแล้ว ยังไม่นึกถึงจิตใจเพื่อนอีกด้วย ว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไงที่มีเพื่อนเป็นคนแต่แดกหญ้าเป็นอาหารและน่าจะผสมขี้เลี่อยเข้าไปด้วยหัวสมองถึงคิดได้แค่นี้”ผมพูดเรียบๆใส่แก ผมไม่ได้ทำการแสดง ถ้าไม่ใช่เพื่อนไอ้ไผ่กับพวกพี่พายผมเล่นไปแล้ว ไม่ยืนใจเย็นอย่างนี้หรอกรู้สึกโกรธแทนที่เอาความเป็นเพื่อนมาทำร้ายกัน ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรแต่ไม่เคยใช้วิธีนี้กับใครถึงจะจับได้คาตาก็เถอะ และก็ไม่คิดจะทำด้วยมันเหมือนเป็นการดูถูกตัวเองว่าไม่มีค่าอะไรเลย


“ขู่เหรอ คิดว่ากลัวใช่มั้ย และคิดเหรอว่าถ้าพูดจะมีใครเชื่อ”แกยังไม่ยอม ขู่ผมกลับ แทบเต้นเลย ผมไม่ได้สะใจแต่นึกไม่ถึงว่าแกจะทำขนาดนี้


“ไม่ได้ขู่ แต่พูดเรื่องจริง ถ้ายังไม่หยุดทำพฤติกรรมแบบนี้ จะไม่เหลืออะไร”ผมเตือนแกด้วยความหวังดี แกจะพูดอีกแต่มีเสียงขัดมาเสียก่อน ทำเอาแกหน้าซีดไป

“คงไม่เหลือแล้วล่ะ ถ้าทำกันขนาดนี้”

*************************************************************************************************************

ปล. ย้ำ ไม่มีดราม่า ตอนนี้อาจยืดเยื้อไปหน่อย อย่าเพิ่งเบื่อนะ เห็นมั้ยหนูฝิ่นเขาน่ารักด่าแบบมีสาระก็เป็น 55555 ไม่ต้องเครียด เมเดย์ เมเดย์ มาลงช้าไปหน่อย เน็ตไม่ค่อยดีเท่าไรช่วงนี้ ขอโทษด้วยจ๊ะ อ่านเม้นท์แล้วดีใจมากกกกกก ที่มีคนชอบ ขอบคุณคะ เจอกันใหม่น่าจะวันอังคารนะ สิบอกให้


















 

[CarToonMiZa]

น้องฝิ่น

[yeyong]

ชอบคำด่าหนูฝิ่นมาก
ปากไวและสร้างสรรค์จริงๆ
โดยเฉพาะที่บอกว่า โลคลาส ใช้ท่าเบสิค
เพราะสำหรับน้องฝิ่น ที่ผ่านมาหนูกับพี่ไผ่ใช้ท่าเยอะมาก

[paradoxxx]

ชอบบบบบบบบบบบบ
ต้องไม่โง่ งี่เง่าสิๆ

[DexTunG]

 

[yayee2]

รอบนี้น้องฝิ่นเอาคะแนนเต็ม100ไปเลย ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีมากกกกก(นางเอ๊กนางเอกจ้ะ)
แบบนี้ล่ะพี่ไผ่ยิ่งจะรักยิ่งจะหลง
เอิร์ธเอ๊ยยย...เสียแรงข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนไกลถึงเมืองนอกเมืองนา
สมกับคำที่หวายว่าซะจริงจริ๊ง “โหย ไอ้เอริธ์ถึงกูควายก็ควายไทยนะโว้ย ไม่ใช่ส่งควายเรียนนอกอย่างมึง”

[Yunatsu]

สะจายยยยยยยยยยย

หุหุ

[maruko]

ฝิ่นเริดเรอมากที่สุดดด เจ๋งและเอาใจไปเลย!!!! มีสติ โต้กลับได้ชนะเลิศสส 

[bulldog17]

เค้าไม่เอาแล้วยังทำตัวให้ด้อยค่า

ทำขนาดนี้แม้แต่ความเป็นเพื่อนไม่น่าจะเหลือให้นะ