หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[greensnake]

สารภาพว่าตามอ่านเรื่องนี้อยู่สองวัน
มันสนุกมากๆ อ่านไปหัวเราะไป ชอบๆๆ
เรียกว่ารักเรื่องนี้เลยล่ะ ตัวละครน่ารักทุกคน
พี่ไผ่นี่เรียกว่าเป็นพระเอกในฝันเลยนะเนี่ย
บุคลิกนิ่งๆแต่ดูเร้าใจยังไงไม่รู้
ส่วนน้องดอกฝิ่นไม่ต้องบรรยายสรรพคุณ
นายเอกสมัยนี้มันต้องเด็ดอย่างนี้แหละ
เราเสพย์ติดเลย ทุกคนพูดจากันก็น่าฟัง
สรุปคือ ชอบเรื่องนี้มากและจะติดตามต่อไปค่ะ
และขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1 และเป็ด ขอบคุณเรื่องน่ารักๆค่ะ

[gupalz]

ฮาอ่ะ 55555

[qq_oo]

สนุกมากๆๆๆจ้าา

[gumrai3]

เเซ่บมากเพื่อนไผ่เเต่ละคน ฝิ่นน่ารักอ่ะ ชอบเเท้ๆ

[maho]

แซ่บมาเพื่อนพี่ไผ่แต่ละคน 

[only_u]

ตามอ่านทันแล้วววว
น่าร๊ากกกมากค่ะ
พี่ไผ่ กะ น้องฝิ่น....

[noy]

กลุ่มนี้เฮฮาดีเนอะ
 

[Yunatsu]

 

ฮาจิงอะไรจิง กลุ่มนีเ

[bytoey]

สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้จัง

[zero3]

อยากไปด้วย บรรยากาศน่าสนุกแท้เหลา
ตอนหน้า พี่ไผ่คงพาน้องถึงบ้าน
เป็นกำลังใจให้พี่ไผ่กับน้องฝิ่น อยากให้ครอบครัวพี่รับเรื่องนี้ได้

[HISY]

ฮาตลอด

[Kalamall]

  ใกล้ถึงแล้ว จะได้ไปเที่ยวหนองคาย

[harumi]

กว่าจะถึงบ้าน
คงจะสนุกกับมาก
เพราะดูแล้วแต่ละคน...

[punchnaja]

แอร๊ยยยยยยยส์ มันค้าง

สนุกมากค่ะ แต่ละมุขนี้สุดยอด ฮามั่กๆ

[goonglovenut]

ตอนที่ 48

“กูไม่รู้ว่ะ”นังออยโทรเข้ามาหาผม ที่ตอนนี้มันไปถึงบ้านยายมันแล้ว ผมเคยมากับแม่ก็จริงแต่ตอนนั้นไม่ได้สนใจนอกจากอยากไปดูบั้งไฟพญานาคอย่างเดียว มีเพื่อนแม่จากอิตาลีมาด้วย แม่เลยพาไปเที่ยวด้วยซะเลย


“ไม่มีป้ายบอกไง บ้านน๊อกบ้านนอก”มันว่าผมกลับมาพร้อมกับเสียงที่แปร๋น นอกจากแรดแล้วมันยังลากเอาช้างเข้าไปรวมในตัวมันด้วย


“อีกรูปรี กูเห็นแต่ป่าที่มึงเคยอยู่ มันพ้นเขตเมืองมาไกลแล้ว และมึงจะอยากรู้ทำไม”ผมก็ว่ามันกลับ มันหัวเราะชอบใจ


“กูว่าง”คำตอบมัน


“สตอเบอแรดนะมึง”คำตอบผม จากนั้นมันก็เม้าท์มอยไปตามเรื่อง ก่อนจะส่งสายให้ผมคุยกับญาติมันชื่อ พี่แจ็ค แต่ก่อนแกจีบผมด้วย แต่แบบขำๆ ตอนนี้แกมีแฟนแล้ว


“น้องฝิ่น ลืมพี่ได้ยังจ๊ะ”เสียงพี่แจ็คแซวมาตามสายเหมือนเคย


“จนจะไปเกิดใหม่แล้วพี่”ผมบอกแกกลับไป”และผัวไม่อยู่เหรอพี่”ผมถามแกอีก อ้อ ผมลืมบอกไปแกมีผัวครับ ไม่รู้ยังไงแทนที่จะรุกดันไปเสียท่าไอ้เด็กรุ่นน้องที่คณะแกซะได้ รู้ตอนแรกอย่างฮาเลย



“ใจร้าย พี่ยังคิดถึงอยู่เลย และอย่าพูดถึงมัน เสียรมณ์ แม่ง เมาอย่างเหี้ย”แกทำเสียงพร้อมกับหยอดผมก่อนจะตบท้ายด้วยเสียงที่บ่งบอกแกไม่ได้ออกสาวรูปร่างบอบบางอย่างอีออยนะ หล่อโคตรพอกับพี่เจตน์เลย



“มีผัวเด็กต้องทำใจอ่ะพี่ คริคริ”ผมแซวแกอีก ได้ยินเสียงแกด่าผัวลอดสายเลยครับ คุยกันอีกนิดหน่อยก่อนจะวางไป หันไปมองคนข้างๆ ที่ยังหลับอยู่ แต่มือกอดเอวผมพิงอกมันไว้ หลังจากออกจากขอนแก่น พวกเราก็คุยกัน ขุดเอาเรื่องเก่าสมัยเด็กยันสมัยโตมาเผากันอย่างสนุกเลย เพื่อนมันฮามาก อีออยถ้าเห็นพี่วอร์มมันต้องชอบแน่ หล่อร้าย แถมรักสัตว์ด้วย ส่วนพี่แกรนด์ ผมทึ่งมาก คือแกเป็นทอมที่หล่อมากๆๆๆๆ ถ้าเป็นเกย์รุกนะ แย่งกันตายห่า ดูไม่ออกเลยว่าเป็นถ้าไม่เห็นใส่ชุดนักศึกษาหญิง พี่ออมแฟนแกก็น่ารัก คุยเก่ง  ตลอดทางแกเกาะติดอยู่กับผม พี่พาย พวกนั้นว่างไม่ได้หันเบาะเข้าหากันเล่นคณิตคิดเร็วทันที พี่หวายเกือบอ้วกบนรถ สงสัยจะโดนแหม่มสะกดจิต เมารถซะ พี่วอร์มบอกพี่คนขับแทบไม่ทัน ลงรถได้แกปล่อยพรวดเลย โดยมีพี่เจย์(ว่าที่)ผัวแก ลูบหลังให้ ฮ่าๆๆๆ



“อื๊ม”ผมร้องออกมาเมื่อโดนไซ้ตรงหู ตามด้วยเสียงกระซิบ


“คุยกับใคร หัวเราะคิกคักจนกูรำคาญ”มันถามเอาปากเม้มด้วย ผมเลยดึงหูมัน


“รำคาญแล้วมาไซ้ทำไม”ผมว่ามัน การกระทำตรงข้ามคำพูดจริงเลยมึง ผมไม่ได้พูดดังหรอก กลัวพวกพี่ที่กำลังหลับได้ยินเสียงและเห็นภาพติดเรท ผมกับมันนั่งแทบจะขี่กันเลย ถามว่าอายมั้ย อายแต่ก็ทำ หุหุ


“อยาก”สั้นๆ แต่ได้ใจ


“ควาย”ผมไม่รู้จะสรรหาอะไรมาว่ามัน นอกจากสัตว์ที่ผมชอบ ผมเคยไปกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ร้านนึงจำไม่ได้แล้วว่าที่ไหนอร่อยมาก รู้สึกว่าตอนนั้นจะอยู่ปีหนึ่งไปออกค่ายอาสานี่แหละ แล้วรุ่นพี่พาไปกิน มารู้ทีหลังผมแทบอ้วกเลย มันเป็นก๋วยเตี๋ยวเนื้อควาย คือ ไม่ได้อีเดียดอาหารแต่เพราะเป็นสัตว์ที่ชอบก็เลยรู้สึกไม่ดีเท่าไร จนมันเลิกคิ้วใส่ มือก็กระชับผมเข้าไปอีก


“อีออย มันถามว่าถึงไหนแล้ว”ผมบอกมันไป ก่อนจะเอามือลูบไรหนวดตรงคางมันไปด้วย เพลินมือดี ขึ้นโคตรไวเลยมึงใส่ปุ๋ยไงวะ ถึงได้ขึ้นมาทิ่มกูเอ๊าทิ่มกูเอาเวลา อะจึ๊กๆ กัน


“มีอีก”มันพูดอีก


“แอบฟัง”ผมเลิกคิ้วใส่มันบ้าง


“มึงคุยดังเอง”มันก็บอกหน้าตาเฉย ผมเลยกัดปากมันซะ มีหรือจะไม่ตอบกลับมา หื่นไม่รู้จักกาลเทศะจริงๆเลยผัวนี่


“อย่าสิ”ผมท้วง เอามือห้ามมัน แต่ปากเสือกตอบรับมันอยู่นั่นแหละ ไม่รู้มันมีอะไรน่ากินในนั้นเห็นมีแต่ลิ้นที่รสชาดมันก็หวานๆ ดีนะ


“อืม”มันรับรู้ แต่ยังทำอยู่ มือก็ลูบไปขา บีบก้นกูอีก ก่อนจะได้ยินเสียงดังผลั่วะ ผมผละออกเลยมองหาต้นเสียง กลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ ไอ้ไผ่ตบกบาลพี่หวายที่แอบดูตาอยู่ประมาณครึ่งเบาะ



“โอ้ย สัด ยังตบกูถูกอีก”เสียงพี่หวายโวยออกมา เอามือลูบหัวป้อยๆ โดยมีพี่เจย์ กับ พี่วอร์ม หัวเราะชอบใจ

“สม เสือกแอบดูมัน”พี่พายพูดยิ้ม ๆ โดยมีพี่บลูนั่งอมยิ้มยักคิ้วกวนๆใส่ สีหน้าดูสะใจที่เห็นพี่หวายโดนตบ


“แหม ไอ้พายมึงนั่นแหละสะกิดไอ้บลูให้ดูก่อนกู ไม่งั้นกูไอ้เจย์ ไอ้วอร์ม ไม่มีทางรู้หรอก”พี่หวายโวยใส่ทันที พี่พายทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แสดงว่าจริง ร้ายนะพี่พาย เดี๋ยวจะโดนบ้าง




“กูก็เห็นนะ ร้ายนะมึง ไอ้เสงี่ยม”เสียงพี่ออมพูดมั่ง ทำปากใส่ไอ้ไผ่ พี่แกรนด์ยักคิ้วใส่ มันน่ะเหรอหน้าตายมาก ผมก็ต้องทำตามมัน หมดความอายแล้วครับ แต่ทำไมหน้าเข้มขึ้นก็ไม่รู้ สงสัยจะมีผู้แอบดูใหม่เลยไม่ชิน ใช่เลย



“นี่ยังธรรมดาครับ คุณออม ถ้าล่อได้มันทำแล้ว”พี่หวายยังไม่เข็ด แซวอีก มันเลยถีบพนักเบาะเข้าให้ ทีนี้แกเกาะพี่เจย์ไปด้วยร่วงทั้งคู่ พากันฮาเลยครับ ก่อนจะแยกย้ายกันนอนต่อ เพราะฝิ่นอนงค์ กับ คุณไผ่ จบแล้ว แล้วเราก็เงียบกันไป



“มึงยังไม่ตอบเลย”มันท้วงผมต่อ



“แฟนเก่า”ผมบอกยิ้มๆ


“เหรอ”มันก็รับคำนอนหลับตาพิงเบาะ มือยังกอดอยู่แต่รู้สึกว่าแน่นกว่าเดิม ผมเงียบเลยว่าจะล้อเล่นต่อแต่มันเฉยๆ”มันโทรมาทำไม”เสียงเรียบๆถามกลับมา ทำเอาผมใจชื้นยิ้มได้ ยื่นหน้าไปกระซิบติดปาก


“โทรมาเล่นเฉยๆ และ”ผมบอกก่อนจะหยุดมองหน้ามัน ที่ตอนนี้ลืมตามองผมเช่นกัน”เขามีผัวแล้ว คริคริ โอ้ย เบาๆดิ กระดูกหักหมด”ผมพูดต่ออีกก่อนจะโวยเมื่อโดนรัดแน่น ผมก็เลยเล่าให้มันฟัง แต่คงจะมีคนแอบฟังเหมือนเคยเพราะได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักแต่เหมือนกลั้นไว้ คงกลัวจะโดนอีก มันก็เกือบจะยิ้มนะแต่เก็กไว้ อยู่ห้องนะผมจัดหนักให้แล้ว ปากดีเน๊าะ ไม่รู้ใครจะโดนจัดกันแน่


“ที่บ้านมึงเป็นไงเหรอ”ผมถามมันต่อเมื่อแหย่กันไปพัก


“ที่เป็นดิน บ้านเป็นไม้”มันบอกหน้าตาเฉย ผมจิกหัวมันทันที ตอบกูมาได้


“เชี่ยะ กูหมายถึงคนที่บ้านมึงโว้ย”ผมว่ามันก่อนจะพูดต่อ หรือว่าผมไม่เคลียร์เองวะ


“มึงถามผิดเอง”มันบอก นั่นไงความผิดผมตลอด


“เออ กูผิด”ผมรับซะ ทำหน้างอมันก็เลยจุ๊บหน้าผากเหม่งๆผมอย่างหมั่นเขี้ยว”คือ พวกเขาใจดีมั้ย”ผมถามต่อ จับมือมันที่กอดเอวให้กระชับอีก ตามองไปนอกหน้าต่าง


“กลัวเหรอ”มันถามเรียบๆ แต่กอดอย่างนุ่มนวล คางเกยไหล่


“อืม กลัวเขาไม่ยอมรับกู”ผมบอกอย่างกังวล


“เชื่อใจกูมั้ย”มันไม่ตอบแต่ถามผมแทน


“ครับ”ผมตอบรับแบบฟังแล้วไพเราะสุดๆ


“งั้นก็ไม่ต้องกลัว”มันเปลี่ยนจากกอดเอวมากอดคอแทน ผมเงยหน้ามองมันที่จุ๊บปากผมอีกที แค่นี้ผมก็สบายใจไปครึ่งหนึ่งแล้ว ถึงมันจะเป็นแค่คำพูดที่ยังไม่ได้กระทำ แต่ผมเชื่อใจพี่กระบือของผม

V
V
V
V
 
“โอ้ย คิดถึงฉิบหาย”เสียงผู้หญิงทักมันแต่วิ่งมาถึงตัวแล้วครับ ผมได้แต่มอง ตัวขาวจั๊วะเลย หน้าตาน่ารักอย่างกับตุ๊กตา


“คิดถึงทำห่าไร ทำยังกับมันไม่เคยกลับมาบ้าน กอดกูบ้างก็ได้”เสียงพี่วอร์ม  เอ่ยแซวคนที่กอดมันเหมือนน้อยใจแต่แหย่เล่นมากกว่า


“เสือก กูพูดกับลูกกู”พี่คนนั้นตอบกลับมา มันผลักหัวออกแต่ไม่แรงหรอก ก่อนจะยกยิ้มยักคิ้วให้


 “อ้าว กูเพิ่งรู้มึงกินนมมันเหรอวะ”พี่หวายได้ทีสอดเข้ามาเลย หันมาพูดยิ้มๆกับไอ้ไผ่


“เออ แต่มึงกูให้ดูดตีนไง”พี่ตัวขาวด่าเน้น ๆ โดยมีพี่ออมกับพี่แกรนด์ยืนยิ้มข้างๆ พี่ออมกระซิบบอกผมว่า แกชื่อ อากิ เป็นญาติไอ้ไผ่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น มิน่ามันถึงแปลภาษาญี่ปุ่นได้ มันไม่ได้บอกหรอกแต่ดูเอวีกัน มันแปลให้ฟังช่วงเขาคุยกัน อย่าหาว่าพวกผมลามกเลยเป็นเรื่องปกติของคนชอบศึกษาครับ หุหุ


“เห็นกี่ทีก็หล่อ แม่ง รู้งี้กูสอยตั้งแต่เรียนที่นี่ก็ดีหรอก ญาติกูก็ไม่เว้น”แกพูดพร้อมตีไหล่มัน ชมกันได้นอกหน้ามากสมกับเป็นญาติกัน อวยกันน่าดู
 

“ยังไม่ใครเอาอีกเหรอ”มันถามพี่อากิหน้าซื่อๆ แต่โคตรแรงเลย ถ้าไม่สนิทกันเคืองตาย


“เชี่ยะ ว่าซะเสีย กูสวยเลือกได้โว้ย”พี่อากิบอกแบบมั่นใจมาก แต่แกก็สวยจริงๆ แกเรียนที่เดียวกับพี่สามคนนั้นนั่นแหละแต่แกกลับมาก่อน“ทำไมกูเลือกไม่ได้เหรอ”พี่อากิถามต่อทันที


“เปล่า กูแค่จะแนะนำให้มึงเป็นโอท็อปหมู่บ้าน จะได้ขายออก”มันพูดเสร็จแกเข้าไปตีมันใหญ่เลย พากันหัวเราะชอบใจ ก่อนจะมองผมและยิ้มให้


“สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้ อย่างไม่ต้องบอก แกรับไหว้


 “หล่อว่ะ ตาหวานฉิบ มึงอย่าบอกนะว่า”พี่อากิชมผมที่ยิ้มรับอย่างเดียวก่อนจะชี้สลับไปมา แต่ผมว่าแกรู้อยู่แล้วล่ะว่าผมเป็นใคร คงอยากแกล้งไอ้ไผ่มากกว่า



“เออ ชื่อฝิ่น”มันบอกแค่นั้นแหละ


“ญาติกูมีเมียน่ารักโว้ย กูชอบว่ะ ยกให้กูเถอะ”พี่อากิพูดยิ้มๆ ก่อนจะกอดแขนผม แกตัวเล็กมาก เพื่อนมึงทุกคนเรียกยศกูเต็มปากเต็มคำเลย


“ตบกับกูก่อน อีห่า กูเจอก่อนมึง”เสียงพี่ออมขัดขึ้นมา เดินมากอดอีกข้าง แขนแทบหลุด ผมรู้ว่าพวกแกแกล้งทำกันไปงั้นแหละ


“อย่ามาปาดหน้าไหกู ของมึงแดกให้หมดก่อน โน่น”แกก็ว่ากลับพยักหน้าไปทางพี่แกรนด์ ที่กำลังจะสูบบุหรี่ต้องชะงัก เมื่อเจอเสียงตวาดเข้าไป


“ไอ้แกรนด์ สูบเชี่ยะไรอีก นมหดกูไม่ว่า นี่มึงจะเอาปอดแหว่งอีกไง มึงอยากแดกกล้วยอีกใช่มั้ย”เมียแกเองครับ พี่ออมถลึงตาใส่  แกเก็บเลย ทำเอาฮาแต่ไม่มีใครกล้าปริปากหัวเราะ ผมว่าแกคงเป็นห่วงมากกว่า  เท่าที่คุยกันมาบนรถ           พี่แกรนด์สูบจัดมากยิ่งเครียดยิ่งสูบ พี่ออมหักดิบ โดยให้แกกินกล้วยแทนเวลาอยากสูบ จนพี่แกรนด์ขยาดกล้วยมาก แต่คงได้ผลแกเพลาลงหรือแค่วันละครึ่งซองในระยะแรกๆ และต่อมาเหลือแค่มวนเดียว เมื่อกี้ก่อนมาแกก็เพิ่งสูบเห็นไอ้พวกนั้นสูบเลยอยากมั่ง เมียแกก็อนุญาต 


“พูดงี้ มึงฆ่ากูเลยก็ได้ออม”พี่แกรนด์พูดเสียงเซ็งๆ ใส่เมียแกที่ทำปากแบบ เดี๊ยะๆๆ มึงโดนอีก


“แย่งกันแดกไม่ดูสายพันธ์เลยพวกมึง หาไม่ได้มาเอากูก็ได้ ว่าง”พี่หวายสอดขึ้นมาอีกยิ้มๆ เมื่อเห็นสองสาวทำเป็นแย่งผมกันอยู่



“ใครได้มึงไปโคตรหอยมีกรรมเลย”พี่อากิย้อนทันควัน พี่ออมหัวเราะสะใจ


“แหม แม่หม้อทองคำ ปากอย่างนี้มิน่าถึงได้ไม่มีใครมาสอยไปขัด”พี่หวายก็ตอบกลับไปบ้าง ผมยิ้มแบบกลั้นขำเลย จะหัวเราะออกมาก็ใช่ที่ พี่สาวสองคนทำปากใส่ จับใจความได้ว่า จวย


 “เฮ้ย ไปไหว้พี่กูก่อน”เสียงมันขัดขึ้นมา ก่อนจะฉุดมือผมไป


“นี่มึงเรียกน้องอย่างกับจะแดก”พี่อากิพูดใส่มัน


“เออ แม่งโชว์พาว ฝิ่นอย่าไปหงอให้มันมากนะ”พี่ออมสมทบทันที มันยักไหล่ ก่อนจะพาผมขึ้นบ้าน ไปเจอบุคคลสำคัญของบ้าน


“กว่าจะขึ้นมาได้นะมึง”เสียงผู้ชายทักขึ้นก่อนจะถึงตัวอีก นั่งตรงชุดรับแขกทำจากหวายมีเบาะรองนั่งสบายๆ  มันยักหน้าให้ก่อนจะหันไปยกมือไหว้ผู้หญิงคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
 

“ไอ้นี่ไหว้แต่เมียกูไม่ไหว้กูยังไงวะ”เสียงแกเอ่ยต่อ ยกตีนถีบก้นมันด้วย


“ก็พี่สะใภ้กูน่านับถือกว่ามึงนี่หว่า”มันบอกแกกลับไป คงเป็นพี่หลิว พี่ชายมันแน่


“แน่นอนอยู่แล้ว”พี่สะใภ้มันยิ้มรับ ก่อนมันจะหันมาหาผม


“นี่พี่กู ไอ้หลิว นั่นพี่ตวง เป็นพี่สะใภ้”มันแนะนำให้ผมรู้จักทั้งสองคน


“สวัสดีครับ”ผมพูดและยกมือไหว้ สองคนผัวเมียรับไหว้ ก่อนจะอึ้งนิดหน่อย


“น่ารักวะ มึงไปตกมาจากไหนวะ”พี่มันมองหน้าผมสักพักก่อนจะพูดยิ้มๆ


“หลิว น้องไม่ใช่ปลา  เดี๋ยวตบปากแตก มานั่งนี่มา”พี่ตวงว่าสามีแก ก่อนจะเรียกผมเข้าไปนั่งใกล้ๆ


“ดีเจ๊ เอาซะมั่ง”มันบอกแกไป มันเรียกเจ๊เพราะแกเป็นลูกคนจีน ก่อนจะมามันก็บอกผมคร่าวๆ เกี่ยวกับครอบครัวมันไม่ต้องแปลกใจครับว่าทำไมผมเพิ่งรู้ ถ้าไม่ถามมันก็ไม่ค่อยจะบอกอะไรหรอกนี่แหละนิสัยมัน


“ทะลึ่งแหละมึงสั่งเมียกู เดินทางเหนื่อยมั้ย”พี่หลิวว่ามันก่อนจะหันมาถามผมแทน


 “จะเหนื่อยห่าไร พวกกูไม่ได้วิ่งมา”มันตอบแทนแต่กวนตีน เลยโดนอีกที พี่หลิวหน้าคล้ายๆมัน แต่ขาวกว่านิดหน่อย


“กวนตีนจริง กูถามเมียมึงไม่ใช่มึง”พี่หลิวด่ามันก่อนจะพูด ผมทำหน้าไม่ถูกเลยที่แกเอ่ยตรงๆ เพื่อนมันยังไม่เท่าไรแต่นี่พี่มันพูดเองเลย พี่ตวงขำคิก


“เมียมึงอายว่ะ แต่ก่อนมันไม่เคยนอกหน้าขนาดนี้เลยนะ คิดซะว่ามันเป็นกรรมของน้องแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ”พี่หลิวพูดต่อก่อนจะหัวเราะชอบใจ


“เหมือนที่เจ๊เอามึงทำผัวนะเหรอ”มันหันไปพูดกับพี่มันที่กำลังหัวเราะ แกหุบปากยกนิ้วกลางให้


“สมน้ำหน้า แล้วเจอพี่อ้อยัง”พี่ตวงด่าก่อนจะหันไปถามมัน


“ยังเลย ไปไหนล่ะ”มันบอกก่อนจะถามกลับ


“เดี๋ยวก็มาหรอก กูเห็นหน้าบานเป็นจานดำพอรู้ว่ามึงจะกลับมาพร้อมเมีย ป่านนี้นะกูว่าซิ่งปาดโค้งมาแล้วมั้ง”พี่หลิวพูดแซวพี่สาวคนโตที่ผมกำลังหวั่นๆอยู่ สักพักได้ยินเสียงดังจากหน้าประตู พวกผมหันไปตามเสียง


*** ต่อ

[goonglovenut]

“สันดานเสียไอ้หลิว นินทากู”เสียงแหวมาจากหน้าประตู พี่หลิวรีบหลบหลังเมียทันที พอหันไปก็เจอผู้หญิงที่วัยสามสิบต้นๆแล้วแต่หน้าตายังกับยี่สิบกว่าๆ แต่งตัวด้วยชุดพื้นบ้านแต่ดัดแปลงนิดหน่อย ผ้าถุงสำเร็จคาดทับด้วยเข็มขัดเงิน ผมเกล้าเป็นมวยไว้กลางหัว มันเดินเข้าไปไหว้ก่อนจะกอด แกก็กอดตอบ


“สวยเหมือนเดิมนะ ลงจากคานซะทีสิ”มันแหย่พี่มันยิ้มๆ


“เดี๋ยวกูตบปาก  และกูสวยกว่าเมียมึงเปล่า ไอ้นี่เอาลูกเขาไปขึ้นคอนโดไม่บอกไม่กล่าว กูสอนเหรอ”แกทำท่าก่อนจะพูดแซวมัน เด็กในบ้านยกน้ำมาวางให้


“ไม่ได้สอนแต่เป็นไปตามสันดานไงพี่”พี่หลิวแจมอีกแล้ว จนเมียแกจิกหัวเข้าให้ ตามด้วยเสียงพี่อ้อ


“สันดานตามมึงสิ ดีนะเถ้าแก่เต็งไม่เอากูตายที่มึงไปฟันไอ้ตวงมัน”แกด่าน้องคนรองซ้ำเข้าไปอีก พี่ตวงแทนที่จะอายหัวเราะคิกคัก พี่มันเดินมานั่ง และหันมามองผม



“สวัสดีครับ”ผมพูดพร้อมกับยกมือไหว้ แกก็รับไหว้ก่อนจะมองอย่างพิจารณา กวักมือเรียกไปใกล้ๆ มองหน้าผมก่อนจะมองหน้าไอ้ไผ่


“มองจนพรุนแล้วพี่”พี่หลิวแจมอีก พี่หลิวดูเป็นคนขี้เล่น หน้าแกไม่ดุเท่าไอ้ไผ่


“เสือกจริง กูกำลังพิจาณาอยู่ว่า รูปร่างหน้าตาผ่าน แต่เสียอย่างเดียว”พี่อ้อด่าพี่หลิวก่อนจะพูดถึงตัวผมที่ตั้งใจฟังว่าเสียตรงไหน ใจเต้นเลยถึงแม้แกจะพูดจาดูเป็นกันเองไม่ได้มีความบึ้งตึงอะไร แต่ก็มีลุ้น


“อะไร”ไอ้ไผ่ถามแกเอง ดักหน้าพี่หลิวที่ถ้าพูดอีกอาจโดนแจกันได้นะ ผมว่า


“อกแบนไปหน่อยว่ะ”แกพูดจบ พี่หลิวกับพี่ตวงขำกันคิกเลย ผมอึ้งไปเลยครับไม่คิดว่าจะเจอมุกนี้ ไอ้ไผ่ยกยิ้ม


“ยังไม่ได้ไปทำ”มันก็บอกแก ผมหันขวับมองหน้าทำปากเตรียมจะด่าแต่ไม่กล้า มันยักคิ้วให้ผม


“ชื่ออะไรนะ”พี่อ้อถามผม

 
“ฝิ่นครับ”ผมบอก

 
“มึงก็เลยสูบจนติดเลย หือ ไอ้ไผ่”พี่สาวหันไปพูดกับมันยิ้มๆ มันยักไหล่ไม่ตอบ


“แล้วพ่อแม่รู้หรือยัง”แกถามผมต่อ


“ปู่รู้แล้วครับ ส่วนพ่อเสียแล้ว” ผมพูดเบาๆ”ส่วนแม่อยู่อิตาลีครับ”ผมบอกแกต่อ พี่สาวมันลูบหัวผมทำให้อดคิดถึงแม่ไม่ได้ เวลานอนด้วยกันแม่จะกอดลูบหัวลูบหลังผมประจำถึงโตแล้วก็ยังทำอยู่ ตอนแรกแม่ว่าจะบินมาพร้อมๆปู่แหละ แต่ตอนนี้ติดปัญหาเรื่องธุรกิจนิดหน่อยเลยเลื่อนไปอีก ได้แต่คุยกันผ่านสไกปอย่างเดียว


“คิดถึงแม่ล่ะสิ เสียงหงอยเชียว”แกพูดยิ้มๆเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่


“ก็มีบ้างครับ เป็นห่วงด้วยเพราะแม่ไม่ค่อยอยู่เฉยเดินทางบ่อย”ผมบอกด้วยรอยยิ้ม


“ก็เพื่อเราทั้งนั้นแหละ”แกพูดยิ้มๆ” ไม่ต้องเกร็ง เพียงแต่ผิดคาดไปหน่อย ไม่ได้ผิดหวังนะ ในเมื่อมันตัดสินใจก็ตามนั้น”ผมมองหน้าแกอย่างนึกไม่ถึง “คิดว่าทำไมพี่ยอมรับง่ายจังเหรอ”แกถามเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่


“ก็นิดหน่อยครับ”ผมตอบยิ้มแหยๆ ดูแกใจดี แต่แกคนจริงแน่ ดูเป็นผู้หญิงแกร่ง ไม่งั้นไม่เลี้ยงคนอย่างไอ้ไผ่มาได้หรอก


“ทำไม อยากเจอพี่ผัวโหดๆ”แกเลิกคิ้วถาม โคตรนักเลงเลย ผมทำหน้าไม่ถูกเลยหันไปมองไอ้ไผ่ที่นั่งอมยิ้ม สัด ไม่ได้ช่วยกูเลย”ปู่กับแม่ยอมรับที่เราเป็นได้เพราะอะไรล่ะ”แกถามผมกลับมาอีก


“เพราะพวกเขารักผม”ผมตอบอย่างมั่นใจ


“ก็คำตอบเดียวกัน พี่ก็รักน้องพี่เหมือนกัน พี่เลี้ยงเขาได้แต่ตัว ได้แต่คอยดูมันโตและเลือกทางของตัวเอง ถ้ามันเลือกที่จะดีพี่ก็ยินดี และในทางกลับกันถ้ามันเลือกที่จะเลวพี่ก็คงห้ามมันไม่ได้ เหมือนกับที่มันเลือกเราแล้ว แสดงว่ามันต้องคิดดีแล้วล่ะ”แกพูดเรียบๆ สบตาผมที่ยกมือไหว้แก


“ขอบคุณครับ”ผมยิ้มให้แก ที่ยกมือลูบหัวผมอีกที น่าอิจฉามันที่มีพี่น้องดีๆ

 
“เอาเถอะ ไหนๆก็มาเที่ยวแล้วก็ขอให้เที่ยวอย่างสนุกและมีความสุข มีอะไรก็บอกได้”พี่สาวมันบอกผม ยิ้มให้อย่างใจดี


“มึงจะพูดอะไรอีกมั้ย”แกถามไอ้ไผ่ที่นั่งกอดอกดูเฉยๆ


“พูดอะไรล่ะ”แทนที่มันจะตอบ เสือกถามกลับอีก


“ก็ดี พาเมียมึงไปกินข้าวไป อ้อ อย่าลืมพาไปหาพ่อด้วย”แกพยักหน้ารับก่อนจะกำชับเรื่องสำคัญกับมัน


“รู้แล้ว”มันรับคำ


“แต่จะว่าไป ไอ้หนูนี่ดูอีกทีมันก็หล่อนะ”แกชมผมยิ้มๆ


“หล่อกว่าน้องพี่อีกใช่มั้ย”ผมถามแกกลับ พี่อ้อหัวเราะชอบใจ


“เฮ้ย ระบุด้วยน้องคนไหน”พี่หลิวรีบพูดเลย


“ทั้งสองคนแหละ”ผมหันไปบอกยิ้มๆ พี่ตวงขำ


“พี่เห็นด้วยนะ เสียดายเจอกันช้าไปหน่อย”พี่ตวงทำเสียงแบบเสียดาย


“เว่อร์แล้วตวง จะเป็นแม่คนอยู่แล้วยังอ่อยอีก”พี่หลิวแซวเมียแก

 
“ไม่ได้อ่อย เขาเรียกให้ท่าโว้ย อีกอย่างตวงไม่ได้ชอบที่หน้าตา แต่อยากให้ลูกเกิดมาหน้าตาดีเท่านั้นเอง เลยต้องมองอะไรที่มันดีๆไว้มองหลิวอย่างเดียวก็ตายสิ”เมียแกย้อนกลับทันที พากันขำเลยครับ


“เก่งนี่หว่า ท้องแล้ว”มันชมพี่มัน แสดงว่ามันก็เป็นอาสิ

 
“คนมันแรงส์”พี่หลิวรีบรับทันที พี่อ้อส่ายหน้า


“พวกมันเป็นอย่างนี้แหละ คิดดีแล้วใช่มั้ยที่จะร่วมวงศาคณาญาติด้วยน่ะ”พี่อ้อหันมาถามผม

 
“มันคิดไม่ทันแล้ว เก็บผ้าตามมาถึงบ้านหลุดยาก”มันบอกพี่มันแทนผม  ทำเอาพี่ๆมันเบะปากใส่เลย


“ยังไม่ทันเลย แม่งหวงไม่ยอมปล่อยซะแล้วโว้ย”พี่หลิวเบะปากใส่


“ก็น้องน่ารัก ไม่แปลกหรอกถ้าไผ่มันจะหวง”พี่ตวงชมอีก


“ยิ้มเข้าไปมึง ปากจะบานถึงกกหูแล้ว”มันแซวผมที่หน้าแดงหน่อยๆ


“ก็ดีกว่ามึงที่หน้าบานกามออก”ผมอดย้อนไม่ได้คันปากยิบๆ  ก่อนจะยิ้มแหยๆ“ขอโทษครับที่พูดไม่เพราะ”ผมยกมือไหว้ขอโทษพี่ๆมัน ที่หัวเราะผมอยู่


“ไม่เป็นไร ไอ้ไผ่มันปากเสียแถมปากจัด ต้องเจออย่างนี้แหละ”พี่อ้อเข้าข้างผมครับ


“ไม่เสียธรรมดาเข้าขั้นหมาเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆ สะใจวะ”พี่หลิวชอบใจ พอดีกับพวกเพื่อนๆมันขึ้นมาบนบ้านกันหมดเลยครับ


“ขำอะไรกันวะ”พี่หวายถามก่อนจะนั่งลงตามด้วยพี่เจย์ พี่บลู พี่พาย ที่เพิ่งเอาของไปเก็บที่บ้าน พี่วอร์ม พี่ออม พี่แกรนด์ ที่ยังไม่ได้กลับกินข้าวก่อนเดี๋ยวพี่อากิไปส่งเอง


“พี่กูเขาถูกใจน้องสะใภ้ที่ปากทันไอ้ไผ่ว่ะ”พี่หลิวบอกพี่หวาย พยักเพยิดไปทางพี่อ้อ


“โอ้ย อยู่โน่นมันยิ่งกว่านี้อีก ไอ้ไผ่กัดไปเท่าไรมันก็ตอกกลับเท่านั้น”พี่หวายบอกอย่างเป็นเรื่องปกติของสันดานผม ก่อนแกกับพี่เจย์จะแย่งกันเล่าทำให้วงสนทนาฮายิ่งขึ้น


“เออดีวะ เฮ้ย ไอ้บลูแล้วมึงมาขอไอ้พายด้วยเปล่าวะ”พี่หลิวหันไปแซวพี่บลูที่นั่งยิ้มข้างพี่พายที่ทำหน้าเหวอเพราะถูกแซว


“จะบ้าไงพี่หลิวพูดมาได้”พี่พายโวยใส่


“ขอสิพี่ มาทั้งทีต้องไม่เสียเที่ยว”พี่บลูออกตัวเองเลยครับ พี่พายอ้าปากจะด่า แต่โดนสกัดก่อน


“กูดีใจด้วย ที่มึงมีผัวสักที เอามันเถอะว่ะ”พี่อากิพูดทะลุอย่างไม่กระดากปากใดๆ


“ไอ้กิ มึงเงียบไปเลย กูยังไม่ได้”พี่พายหันไปพูดกับพี่อากิแต่ยังไม่ทันจบ


“เสียตัวเลย”พี่หวายชิงบอกก่อน ๆ จะโดนหมอนอิงปาใส่หัว


“เฮ้ย พอแล้วไปล้อน้องจนมันอาย”พี่อ้อร้องห้าม“ว่าแต่จริงเหรอวะยังไม่ได้กันอ่ะ อย่างนี้น้องกูก็เก่งกว่าสิ”ฮาเลยครับ พอพี่อ้อพูดจบ นอกจากพี่พายจะอายแล้ว พาผมติดร่างแหไปด้วยเลย แรงว่ะ


“พี่อ้ออ่ะ”พี่พายเรียกเสียงดังเลยครับ ก่อนจะแหย่กันไปมา พี่อ้อแกขอตัวพักผ่อนก่อนเดี๋ยวต้องไปงานเลี้ยงผู้ว่าต่อ พวกผมก็ลงมาตั้งวงข้างล่างเพื่อกินข้าวกัน มีลาบหมู ยำเห็ด ปลาเผาตัวโตพร้อมน้ำจิ้ม ไขต้มที่เป็นยางมะตูมกินกับน้ำพริกปลาร้าผักสด ต้มแซ่บ แหนมเนืองพร้อมเครื่องเคียงชุดใหญ่น่ากินมาก ขาดไม่ได้แกงอ่อมของอร่อย หุงทั้งข้าวเหนียวข้าวเจ้าเลือกเอาตามถนัด


“ตัวแค่นี้กินเก่งนี่หว่า”พี่แกรนด์ทักผมอย่างอึ้งๆ ที่เห็นผมกินข้าวจานที่สาม ผมยิ้มก่อนจะจ้วงต่อ


“กินปลาร้าเป็นด้วยโว้ย แซ่บบ่”พี่ออมถามผมที่กินน้ำพริกผักสดอย่างคล่อง


“แซ่บอีหลี”ผมก็ตอบกลับทันที เป็นภาษาบ้านมัน พากันขำครับ สักพักพี่อากิกับพี่พายตำตำซั่ว ตำแตง มากินต่อ พากันจ้วงจนอิ่ม


“โอ้ย แน่นเลยกู”พี่เจย์พูดพลางตบพุง


“ก็กูเห็นมึงยัดอย่างเดียวไม่มีพัก”พี่หวายแซวแก แต่ตัวแกเองก็ใช่ย่อยแทบจะนอนแล้วครับ


“สันหลังยาวจริงมึงกินแล้วนอน”พี่ออมด่าพี่หวายเหยียด ๆ ทำท่าอีเดียดด้วย


“ก็กูสูง สันหลังกูเลยยาว”พี่หวายเถียงแกหน้าตาเฉย มุกเดิมๆแกแหละ เล่นไม่เคยเบื่อสำหรับแกนะ พวกผมชินแล้ว


“งั้นไอ้ที่สูงๆกันก็สันหลังยาวหมดเลยเหรอวะ”พี่แกรนด์ถามลอยๆ


“แม่นแล้ว”พี่หวายตอบกลับ  ก่อนจะแยกกันคนละเปลที่ผูกใต้บ้าน


“เป็นไงฝิ่น อยู่โน่นได้กินแบบนี้มั้ย”พี่อากิถามผม


“กิน พี่พายทำ”ผมบอกแก


“ไอ้พายมันพวกนางซินอยู่ก้นครัวตลอด”พี่ออมแซวพี่พาย


“นี่ไง ก็เลยเจอเจ้าชายอย่างบลู”พี่บลูเสนอหน้าทันที


“ถุย”


“แหวะ”


“ไอ้เหี้ย พูดมาได้ไม่อายปาก กูถามจริงเถอะมึงถามไอ้พายมันยังว่าเห็นมึงเป็นเจ้าชายหรือเปล่า”พี่หวายแขวะแก


“หน้าอย่างนี้ ถ้าเป็นกูก็ไปอย่าง”พี่เจย์เบะปากดูถูก แต่แบบเล่นๆมากกว่า


“กูด้วย ทั้งหล่อและรักสัตว์ โดยเฉพาะโคโยตี้ ถ้ามีเวลากูไปไถ่ชีวิตให้ประจำ”พี่วอร์มเอามั่ง หลังจากคุยเสร็จ แกโทรไปบอกที่บ้านว่ามาถึงแล้ว


“ถึงว่ามึงชอบล้วงตูดวัว”พี่หวายพูดเรียบๆ แต่หน้ากวนตีนมาก


“ถ้ามึงอยากกูก็ล้วงให้ได้นะ ไอ้หวาย”พี่วอร์มยักคิ้วใส่ แกพูดสั้นๆไม่มีเสียงแต่รู้ได้ว่าคือ  ตีน ให้พี่วอร์มไป


“พูดไม่ดูหนังหน้าตัวเองเลยพวกมึง”พี่อากิพูดอย่างระอา หลังจากเถียงกันจบ


“มันเจ้าชายมั้ย ไอ้พาย”พี่ออมถามมั่ง มือก็มัดจุกให้พี่แกรนด์ไปด้วย ยิ่งดูยิ่งหล่อ


“กูบอกตามตรงเลยนะ กูแยกไม่ออกว่าเจ้าชายเป็นยังไง ถึงกูจะเขียนถูกก็เถอะ”พี่พายพูดแบบปลงมากเรียบๆแต่ได้ใจ


“ฟังดูดีแต่ฟังอีกทีด่ามึงเต็มๆวะ ไอ้บลู”พี่หวายพูดขำๆ


“ดีกว่ามึงที่นับวันจะหน้าเหมือนควายปากเหมือนหมาเข้าไปทุกที”พี่บลูแขวะกับไปบ้าง แกยกตีนให้ครับคงจะเมื่อยนิ้วที่ยกให้บ่อย


“แล้วฝิ่นล่ะ”พี่ออมหันไปถามผม


“แยกพันธ์หมาง่ายกว่าอีก”ผมตอบพี่ออมยิ้มๆ เพื่อนมันก็พากันหัวเราะ ตบมือชอบใจ

 
“เออว่ะ กูก็ว่างั้น”พี่ออมกับพี่แกรนด์พูดพร้อมกันอย่างเห็นด้วย


“ยังไงก็ผัวมึง”มันยักคิ้วใส่ผม ทำเอาเพื่อนมันโห่แซวเลย  พากันนั่งคุยสักพัก ก็แยกย้ายกันไปตอนเย็นเจอกันที่ศาลาริมน้ำอยู่ไม่ไกลจากตัวบ้านนักติดริมฝั่งโขง มันพาผมไปไหว้พ่อแม่พี่หวายและพี่พาย ลุงกับป้าสองบ้านก็ใจดีคงเพราะพี่พายก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วด้วย แต่ก่อนก็มีคนพูดเหมือนกันแต่เจอแม่พี่พายด่าเข้าให้เลยพากันเงียบแกบอกไม่มีพ่อแม่ที่ไหนหรอกอย่างให้ลูกเบี่ยงเบนแต่ในเมื่อมันเป็นไปแล้วก็ต้องยอมรับ ถ้าเราไม่ยอมรับลูกตัวเองแล้วใครจะมายอมรับ แกไม่คาดหวังอะไรขอให้ดูแลตัวเองได้ก็พอแล้วเวลาที่พวกแกจากไป พี่พายมีน้องสาวคนนึงชื่อทราย อยู่ ม.สาม หน้าตาคล้ายพี่พายแหละขี้อาย น่ารักแบบธรรมชาติ  พี่หวายก็มีพี่ชายแต่งงานแยกบ้านไปแล้ว คุยกันอีกนิดก็ขอตัว ผมถ่ายรูปไว้เยอะเลยบ้านแถวนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นบ้านแบบอีสานดั้งเดิมแต่ก็มีดัดแปลงบ้างนิดหน่อย บ้านไอ้ไผ่เป็นบ้านเก่ามาตั้งแต่รุ่นทวดอายุเกือบร้อยปี ก็มีการซ่อมแซมดัดแปลงแต่ยังรักษารูปแบบคงเดิมไว้มากที่สุด บ้านมันหลังไม่ใหญ่แต่พื้นที่กว้างมากต้นไม้ ดอกไม้ รอบบ้านยังไม่รวมสวนหลังบ้านที่ปลูกผลไม้กินได้ไว้อีก ถึงบ้านได้มันตรงดิ่งเข้าห้องนอนทันที มันบอกถ้ากลับมาไม่ไปไหนมันก็อยู่ในห้องนี่แหละ 


 “สวัสดีแม่กูยัง”มันถามผมที่ทำหน้างงๆ หันซ้ายหันขวาก่อนจะวิ่งไปกอดมันทันที “เป็นบ้าไร”มันถามผมที่ทำหน้าเลิ่กลั่ก ก่อนจะมองไปที่โต๊ะมีรูปถ่ายแม่มันยิ้มอย่างหวานเลยครับถ่ายเป็นครอบครัว



“แม่มึงตายแล้วไม่ใช่เหรอ อย่าบอกนะว่าท่านกำลังยืนยิ้มให้กูอยู่น่ะ”ผมรีบพูดเลยครับมองไปรอบห้องอย่างระแวง มันยกยิ้มใส่เลย


“เออ แล้วไหว้ยัง”มันพูด ผมรีบยกมือทันทีเลย


“สวัสดีครับแม่ ผมชื่อฝิ่นมาเที่ยวเฉยๆไม่ได้มีเจตนาอะไร ถ้าแม่จะดุจะว่าก็ด่าไอ้นี่ที่เป็นลูกแม่แทนแล้วกันครับ”ผมพูดบอกท่านแต่อดจะแขวะมันไม่ได้ในตอนท้าย


 “ยิ่งมึงพูดแบบนี้เขายิ่งจะมาหามึงนั่นแหละ”มันขู่ผมอีก ผมเงยหน้าทันที


“งั้นกูจะบอกให้พ่อกูมาช่วยพูดกับแม่มึงว่ากูเป็นเด็กดี และเตะมึงด้วยโทษฐานฟันกูไม่ขอเขาก่อน”ผมพูดแบบไม่ยอมแพ้ แต่มันคงจะกลัวมากถึงกลับหัวเราะออกมาทันที กูพูดอะไรผิด


 “ฮ่าๆๆๆ ไอ้กากฝิ่นพูดมาได้ไม่อายปาก ทำเป็นลืมว่ามึงอนุญาตกูเองนะ”มันหัวเราะใส่หน้าผม ก่อนจะตวัดตัวผมและถอยล้มไปบนเตียงกว้าง



“มึงอย่ามามั่ว กูพูดตอนไหนว่าให้ มึงนั่นแหละบังคับ มอมเหล้ากูด้วย ไอ้บ้าๆๆๆ”ผมขึ้นคร่อมมันทุบแม่งเลย หน้านี่แดงด้วยความอาย จะว่าไปก็ห้าสิบที่สมยอม


“เหรอ กูบังคับมึงแบบไหนวะถึงร้องเสียวทั้งคืน หึหึ”มันเลิกคิ้วพูดล้อผมอีก ผมก็ทุบอีกด้วยความเขิน มันก็จี้เอวผมจนหัวเราะลงไปนอนตัวงอกับที่นอน


“พอแล้ว ยอมแล้ว”ผมร้องบอกมัน อย่างเหนื่อยหอบเลย


“เห็นมั้ยแค่นี้มึงยังร้องยอมแล้วเลย”มันโน้มตัวมาทับก่อนจะพูดชิดริมฝีปาก ก้มลงจูบเบาๆ ก่อนจะเลาะเล็มให้จูบตอบซึ่งก็ได้ผลทุกครั้งผมเผยอปากให้ลิ้นมันเข้าไปดุนดันเกาะเกี่ยว เราจูบกันนานพอสมควร


“รักกูแล้วล่ะสิ มองซะ”ผมบอกมัน อย่างไม่รู้จะพูดอะไรที่จริงผมว่าความรู้สึกผมกับมันน่ะใช่แล้วล่ะ แต่เป็นบ้าอะไรไม่รู้ไม่ยอมพูดออกมาทั้งคู่เลย เก็บไว้ในใจมันดีกว่ามั้ง ไม่รู้สิ ผมก็มีความสุขดีนะตอนนี้คบกันไปเรื่อยๆ



 “หลงตัวเองไม่มีใครเกิน”มันบีบจมูกผมที่ยักคิ้วแบบยอมรับ


“ก็ไม่มีใครมาหลงก็ต้องหลงตัวเองนี่แหละดีที่สุด”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ


“ใครจะหลงมึง ไอ้กาก หน้าตาก็งั้นๆ ยิ่งได้รู้เช่นเห็นชาตินี่ยิ่งแล้วใหญ่”มันว่าผม แสยะยิ้มใส่


“อย่างน้อยก็ไอ้คนที่ทับกูนี่แหละ”ผมพูดพร้อมกับเชิดหน้าใส่



“ชาติหน้าเถอะมึง”มันพูดเอานิ้วจิ้มหน้าผากผมด้วย



“มึงยังอยากเจอกูอีกเหรอ” ผมย้อนถามมันยิ้มๆแบบมีเลศนัยแฝงเอาไว้ลึกๆ ก่อนมันนึกได้ว่าเสียรู้ผมอีกดอก“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไหนบอกไม่หลงกูไง”ผมหัวเราะก๊ากเลย มันส่ายหน้าระอาก่อนจะรัดฟัดผมอย่างหมั่นเขี้ยวจูบผมจนหายใจไม่ทันต้องตอบกลับไปอย่างไม่ยอมเช่นกัน วันนี้ผมมีความสุขมากอย่างไม่เคยสุขมาก่อน ตอนนี้ผมกับมันได้รับการยอมรับแล้ว ก็เหลือแต่ว่าเราสองคนจะพากันประคองไปได้ถึงไหน นี่แหละสำคัญที่สุดคือตัวเราเอง แต่ตอนนี้ผมขอกอบโกยความสุขเอาไว้ก่อนนะครับ เผื่อหมดอายุขัยไปเจอท่านยมถาม เจ้ามีอะไรติดตัวมาบ้างนอกจากความดีที่ไม่ค่อยจะมีเท่าไร อย่างน้อย ผมก็บอกได้ว่า ความสุขครับ อิอิ

********************************************************************************************

ปล. ผิดหวังกันอีกแล้วล่ะสิไม่มีดราม่า หุหุ อยากจะเขียนเหมือนกันไม่ได้อยากให้มันเรียบง่ายไปนักกลัวคนอ่านจะเบื่อที่มันง่ายเกินไป  แต่รู้ว่าตัวเองเขียนไม่เก่งกลัวออกมาไม่ประทับใจ เอาไว้ค่อยศึกษาไปเรื่อยๆ ก่อนถ้ายังได้เขียนอีก และมีคนให้กำลังใจ ทั้งเม้นท์ ทั้งอ่าน ติดตามกันอยู่อย่างนี้ไม่ต้องตลอดแต่ขอเรื่อยๆเน๊าะ จะพยายามพัฒนาการเขียนให้มากกว่านี้ ขอบคุณมากนะคะ เกือบลืมก๋วยเตี๋ยวเนื้อควายมีจริงๆ แต่ขอไม่บอกนะว่าที่ไหน

[iforgive]

ลาบหมูนะคร้าบ  ไม่ใช่ลาภหมู
ทั้งพี่ ทั้งเพื่อน  ฮาสาดเหมือนกันหมดเลย
+

[qq_oo]

สนุกมากๆๆๆค่ะ อ่านไปยิ้มไป

[Salome]

คนเขียนขรา อย่าเข้าใจผิด เราไม่ผิดหวังเลยที่ไม่มีมาม่า
เราตามมาอ่านเรื่องนี้เพราะมีคนมาบอกว่าสนุกได้ โดยไม่ต้องมีสถาณการณ์สร้างเรื่อง
เลยมาอ่านได้อย่างสบายใจ เราคิดว่าคนอ่านอีกเป็นจำนวนมากนะที่เบื่อเรื่องที่แจกโชคกันเป็นประจำ
จนบางทีทำให้เลิกอ่านไปเลย
ถ้ามีมาม่ามาแจก อิคนอ่านคนนี้คงต้องจรลีจากไกล เพราะแพ้ภัยผงชูรส
ขอให้คนเขียนคงconceptไม่มีมาม่าสำหรับเรื่องนี้เถอะนะคะ
ถ้าอยากเขียนดรามา ก็เริ่มเรื่องใหม่ดีกว่า เพราะเรื่องนี้มันสนุกตรงเฮฮา ลั้นลา ปาจิงโก๊ะ และก็แอบหื่นด้วย อิคนอ่านช้อบชอบ

[Rafael]

ไม่มีดราม่า ดีใจสุดๆ ฮ่าๆ
ถ้าในควาเป็นจริงมันมีแบบนี้ก็ดีน่ะสิ

[naiin]

                ห้ามบอกอวสานเด้อ ฮับบ่ได้  อยากอ่านต่อไปโดนๆ

[CarToonMiZa]

ไม่มีแจกโชคน่ะดีแล้ว
ชอบที่เป็นแบบนี้
อ่านแล้วสบายใจ
 

[didi]

ขอบคุณค่ะ

[paradoxxx]

ชอบเรื่องนี้ที่ไม่มีดราม่าเนี่ยแหละๆ ><

ปล. ลาบหมูนะ ไม่ใช่ลาภหมู

[harumi]

ไม่ต้องมีมาม่าแหละดีแล้ว
เท่าที่กินจากที่อื่น
ก็ตัวเหลืองตัวซีดจะตายอยู่แล้ว

เรื่องนี้เปลี่ยนมากิน ปลาเผาตัวโตพร้อมน้ำจิ้ม
ที่ดูแล้วน่าจะมีประโยชน์กว่ามาม่ามากเลย


ให้สนุกเฮฮาแบบนี้ไปตลอดเถอะนะ
 

[RoseBullet]

แอบตามอ่านมาเรื่อยๆ ยังไม่ถึงตอนล่าสุดเลย กำลังพยายามไล่ตามอยู่ อิอิ
แต่มาอ่านคอมเม้นต์คนเขียนตอนล่าสุดที่กังวลเรื่องที่เรื่องนี้ไม่มีมาม่าแล้วคนอ่านจะเบื่อ
อยากจะบอกว่าเราอีกคนแหละที่ชอบในความที่มาม่าไม่เยอะของเรื่องนี้
ปล่อยไปตามธรรมชาติคนเขียนดีกว่า เราว่าเรื่องนี้สนุกมากกก สนุกโดยที่ไม่ต้องอาศัยมีมาม่ามากระชากอารมณ์อะไร
มีมาม่าเยอะหลายครั้งก็ทำเอาเราท้องอืด และเกิดระแวงที่จะอ่าน จนสุดท้ายเลิกอ่านไปก็มี มันขัดใจๆ
จุดที่ดึงดูดเราสำหรับเรื่องนี้ คือความเป็นธรรมชาติของตัวละคร การพูดจาโต้ตอบเผ็ดๆมันๆทั้งในหมู่เพื่อนฝูงทั้งระหว่างไผ่กับฝิ่น
เหตุการณ์ประจำวันที่มีความไม่ธรรมดาในความที่เหมือนจะเรียบง่าย ฯลฯ โห อยากบอกว่าไม่เบื่อเลยอ่ะ

[aoihimeko]

พี่หลิวอย่งฮ อ่นล้วหยครียดลย

[HISY]

โล่งอกไปที

[gumrai3]

ไม่มีดร่าม่าก็ดีเเล้วคะ อิอิ

[koikoi]