หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[gumrai3]

พี่ไผ่หวานมาก 555 หวานสุดๆ ฝิ่นเขินเราก็เขิน อิอิ

[ao16]

 

[Yunatsu]

โอ้ยยยยยยยย หื่น และน่ารักอีกตามเคย
เบาๆ
อยากรู้จิงๆ ถ้าสองคนนี้ ทะเลาะกันจะเปนยังไง

[faratellll]

น้องเจ๊ ก็รักพี่ไผ่ กะนู๋ฝิ่น. แบบ เบา เบา
เจ๊ก็นึกว่ามันจะป่วย ที่ไหนได้   เปื่อยเลยจร้าาาา

P.S.  รักกันวันละนิด. จิตแจ่มใส

[Ball]

โอ้ยยยยยย ชอบบบบบบบบ
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนน้ำตาลจะพุ่ง
หวานจังเลย แต่แค่ตอนบอกรักเท่านั้นล่ะนะ ฮ่าๆ
ตอนอื่นพี่ไผ่กะฝิ่นก้ยังปากดี กวนตีนเหมือนเคย
โด่วววว ที่แท้ก้หาเรื่องล่อเมียละว้าาาา 55555555

[greensnake]

หลังจากบู๊กลับมาก็หวานเลยนะพี่ไผ่
เล่นเอาเราเขินแทนฝิ่นเลยอ่ะ
บอกรักกันได้หวานและน่ารักมาก
ไอ้ที่บอกว่ารักกันเบาๆนี่ไม่จริงม้างงงง
มีเรื่องแล้วหวานอย่างนี้มีบ่อยๆดีมั๊ย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
ป.ล.สุภาษิตพี่ไผ่ได้ใจมากๆ

[aoihimeko]

อมยิ้มจนแก้มป่องและ อยากให้พี่ไผ่หวานแบบนี้ไปนานๆจัง (เพ้อฝันจริง)

[่patsaporn]

นั่นสาบานว่าเจ็บตัวจากการมีเรื่อง พระเอกเราอึดมากค่ะ
ดีใจที่เค้าบอกรักกัน บางทีรู้ว่ารักแต่พูดให้กันฟังบ้างมันชื่นใจดีอ่ะเนอะ
ชอบตอนน้องแทนตัวว่าน้องและเรียกไผ่ว่าพี่ไผ่มาก น่ารัก

ขอบคุณค่ะ

[kenghan]

อ๊าก อะไรมันจะหวานขนาดนี้
น้องรักพี่ไผ่ พี่ไผ่ รักน้อง ฟินมาก
น้องอย่าแซวพี่ไผ่สิเดี๋ยวพี่ไผ่ก็ไม่หวานหรอก

[donutnoi]

นานๆจะหวานกับน้องซักที  น่ารักไม่มีใครเกินคู่นี้แล้ว

[BBSS]

รักกันแบบเบาๆ

เบามากกกก เลือดพุ่ง

[noy]

ค่อยค่อยรักกันเบาเบา

[CarToonMiZa]

 

[AKFC2010]

เรื่องนี้สนุกมากๆเลยคะ 
ชอบพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมากๆ
อ่านเวลาสองคนนี้คุย(ด่า)กันทีไร ขำทุกที
พี่ไผ่ก็ชอบกวนตีนเมีย ชอบให้เมียด่า สงสัยจะัเป็นมาโซฯ
ชอบแก็งเพื่อนของทั้งสองฝ่ายมากๆ แต่ละคน ฮาๆรั่วๆ คุยกันทีก็มีจิกกัดกันตลอด
โดยเฉพาะ หวายกับเจย์ มันน่าเชียร์ให้คู่กันจริงๆนะ
ชอบเวลาไผ่แกล้งแซวสองคนนี้ มีด่ากันกระจาย ขำๆดี
ื่
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ชอบเรื่องนี้มาก

[bytoey]

 

[goonglovenut]

ตอนที่ 52

ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนนอกจากไว้ทีเดิมแหละครับหลังจากที่เมื่อเช้าเดินกลับมาที่บ้านใหญ่พร้อมไอ้บ้าไผ่ที่เดินกอดเอวมาตลอดทางบอกให้ปล่อยก็ไม่ปล่อยอายลุงเทียนกับไอ้เชฟลูกแกจะตายที่หัวเราะคิกคักตามประสาเด็กไอ้ไผ่บอกมันไม่ใช่เด็กพูดมาก แต่มันแก่แดดมาก แถมมันยังเป็นครูสอนผมขี่จักรยานด้วยตอนนี้เริ่มขี่เองได้แล้วเพราะไอ้จักรยานนี่แหละทำให้ผมโดนเยาะมากจากมันและก็พี่หวายเจ็บจี๊ดเลยต้องหัดซะ เดินขึ้นมาจนถึงบนบ้านเจอป้าพิณที่ยิ้มให้กำลังจัดสำรับกับข้าววางบนโต๊ะ น่ากินมากเลยอ่ะป้าพิณทำกับข้าวอร่อยพอๆกับป้านวลเลย ขากลับว่าจะซื้อหม่ำ จ๊กม๊ก ไปฝากแกซักหน่อย ผมลองกินแล้วอร่อยดี


“เป็นไรหน้าแดง”มันถามผม


“จิ๊ ปล่อยได้แล้ว”ผมทำเสียงใส่แกะมือมันออก


“เดินไหวเหรอกูเห็นเซอยู่เมื่อเช้า”มันพูดยิ้มๆ


“แค่หน้ามืดเพราะลุกไวเท่านั้นแหละ”ผมบอกมัน


“ไม่ใช่โดนล่อเหรอ”มันเอ่ยล้อ


“ไอ้บ้าพูดจาเกรงใจคนอื่นบ้าง เกิดใครได้ยินเข้า มึงนิ”ผมเอาปิดปากมันพร้อมกับต่อว่า

“อายทำไมเป็นเรื่องปกติของผัวเมีย”มันยักไหล่ก่อนจะเดินเข้าห้องนอน ห้องมันอยู่เกือบท้ายสุดของตัวบ้าน วันที่กินเหล้ากันหลังจากกลับมามันจะกระดึ๊บผมแต่ผมชิงหลับซะก่อนด้วยความเมาทำให้มันอด โทษกูไม่ได้นะมึงก็เสือกเมาด้วย และเมื่อเช้ามันนึกได้ชดเชยซะ เลยโดนไปอีกหนึ่งรอบล้างเล้าเป็ด ไม่รู้ใครได้ยินหรือเปล่าเพราะลุงเทียนแกจะต้องมารดน้ำตอนเช้ากวาดเก็บสวนเป็นอันดับแรก


“เออ เบื่อจะพูดแล้วโว้ย”ผมเลยกระแทกเสียงใส่มัน ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำที่วันแรกผมเห็นชอบใจมากเหมือนห้องน้ำที่มัลดีฟเลยอ่ะตอนผมไปเที่ยวกับแม่แต่ก็แฝงความเป็นไทยไว้ด้วย สร้างเลียนแบบธรรมชาติทั้งผนังลายหินมีลวดลายเหมือนใต้ทะเล ที่กั้นเป็นกระจกแกะลวดลายพญานาค หลังคาเป็นแบบเปิดออกได้เรียกว่าอาบน้ำเย้ยฟ้าท้าดินมากยิ่งตอนกลางคืนจะสวยเป็นพิเศษ พี่หลิวบอกว่ามันออกแบบเองเกือบทั้งหมดรวมถึงโรงแรมที่ฝั่งลาวด้วยมันว่าจะพาผมไปเที่ยวอยู่หลังจากไปกราบหลวงพ่อแล้ว วันนี้ผมก็เลยกะว่าจะไปตลาดช่วงสายๆ พวกเราลงขันทำบุญกันแล้วแต่ศรัทธาซื้อของถวายวัดและก็โรงเรียนด้วยผมเห็นแล้วว่าโรงเรียนแถวนี้ยังขาดทุนทรัพย์อีกเยอะทั้งอุปกรณ์การเรียน การกีฬา ผมรู้สึกดีนะที่ได้ทำถึงแม้จะไม่ได้มากมายอะไรแต่ก็ยังเป็นส่วนหนึ่งที่ได้ช่วยเหลือเห็นแล้วนึกถึงตัวเองที่ยังมีความเป็นอยู่สบายกว่าเยอะ ปู่ผมก็ทำบุญบริจาคบ่อยไม่เคยออกชื่อด้วยท่านบอกว่าการทำบุญไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศเราทำเท่าที่เราทำได้ นอกจากงานกุศลที่ใหญ่จริงๆแบบมีคนมาติดต่อถึงบ้านนั่นแหละถึงจะมีชื่อท่านติดไปด้วยให้ทราบกันพูดแล้วก็คิดถึงปู่เมื่อวานโทรหาท่านก็ถามเป็นไงสนุกไหมดื้อหรือเปล่าผมก็เล่าให้ท่านฟัง ก่อนจะเลิกคิดเมื่อนึกได้ว่าพี่ๆอาจจะรอกินข้าวอยู่ ผมเลยถอดผ้าออกแขวนไว้มองตัวเองในกระจกบานใหญ่


“มึงนึกว่ากูเป็นหลอดไงวะดูดได้ดูดดี ทีตีนไม่ดูดเข้าไปหรอก”ผมบ่นมัน ก่อนจะลงมืออาบน้ำเพื่อที่จะได้ออกไปกินข้าวพร้อมพี่มัน ระหว่างอาบก็ตกใจมีมือมาสอดข้างหลังปากก็ซุกไซ้ทั่วคอ ใบหู จะเป็นใครไปได้นอกจากผัว คงสงสัยว่าทำไมผมไม่ล็อคประตู มันไม่มีครับเป็นแบบบานเลื่อน ที่คอนโดก็เป็นแบบนี้เวลาอาบน้ำอุ่นนี่ขึ้นฝ้าเลย บางทีผมแกล้งบอกมันว่าปวดขี้มันก็บอกว่ามึงไม่อายก็ขี้ไปสิ เอากับมันสิ


“อื๊อ ไม่เอา เดี๋ยวพี่อ้อรอ”ผมบอกมันมือก็จับมือมันไว้ที่ตอนนี้ไล่มาบี้หน้าอกผม มือก็ขยี้ขยำไปทั่ว จับหน้าให้เงยรับจูบมัน


“จะหื่นอะไรนักหนาเมื่อคืนก็ทำไปแล้วแถมเมื่อเช้าอีก อื๊อ อ๊ะ”ผมว่ามันก่อนจะโดนมันอุ้มตัวลอย ขาแม่งก็รู้หน้าที่ดีจริงเกี่ยวหมับเข้าให้จะดีดดิ้นไม่มีหรอก ไอ้ขาไม่รักดีเห็นเอวมันดีกว่ากู ตอนนี้คงจะหยุดอะไรไม่ได้หรอกครับ ปากมันจูบปิดปากผม ท่อนลำก็แทรกตัวเข้าทันที พอเข้าที่มือก็จับบั้นท้ายผมซอยเข้าออกเร็วๆทำเอาหายใจแทบไม่ทันกับความมันส์     นี่ผมไม่ได้หื่นนะแค่พูดตามความรู้สึก ก่อนจะจิกไหล่มันแน่นเมื่อโดนกระแทกสามสี่ทีเป็นการส่งท้าย มันจ้องหน้าผมหลังแยกร่างกันแล้ว แต่มันกอดไม่ปล่อยกดผมติดผนังห้องน้ำ จ้องหน้าเขม็งเลย


“ไอ้แทนโทรมาทำไม”มันถามผมเสียงแข็งเลยครับ ผมทำหน้างง


“เมื่อไร”ผมถามมัน


“เมื่อกี้”มันบอก


“ไม่รู้เพราะกูไม่เคยรับ”ผมเลยพาลมันบ้างแกะมือมันออกตั้งแต่มาบ้านมันผมไม่เคยรับเลย ถึงมันจะโทรมาบ่อยก็เถอะ แต่ถ้าผมไม่รับมันก็ส่งข้อความมาเรื่อย


“กูไม่ได้จะยุ่งกับโทรศัพท์มึงหรอกแต่แม่งดังซะกูรำคาญ ไม่รู้มันจะกดห่าเหวอะไรนักหนา”มันพูดต่ออีกแบบรำคาญจริงๆ ผมไม่ได้อยากเซฟเบอร์มันหรอกแรกๆก็กดทิ้งแต่ไม่รู้มันไปพูดยังไงกับปู่น่าจะเอาเรื่องพ่อมันมาอ้างว่าให้ชวนผมไปบ้านกินข้าวด้วย ผมเลยเซฟไว้เลี่ยงได้ก็เลี่ยงแต่บางครั้งต้องรับเพราะมีอยู่ครั้งปู่ผมโทรมาบอกว่าพ่อมันให้ชวนผมไปกินข้าวที่บ้าน ผมไม่อยากไปหรอกแรกๆก็ปฏิเสธเพราะยุ่งอยู่แต่ทำบ่อยก็ไม่ดีมันเสียมารยาทกับผู้ใหญ่ ถ้าลำพังมันผมด่าเปิดไปแล้วทำให้ผัวกูหงุดหงิดด้วย ผมไม่เคยปิดบอกทุกครั้งแถมชวนมันด้วยถ้าเกิดเลี่ยงไม่ได้จริงๆ มันจะพูดล่วงหน้าเลยกูไม่ไป แต่ไปรับ ก็ยังดีวะ


“แล้วมึงไปรับทำไม รำคาญก็ปิดหรือไม่ก็เขวี้ยงทิ้งไปซะสิ”ผมบอกมันอย่างโมโหเหมือนกัน ความผิดโทรศัพท์กูอีกที่ไปดังใส่หูมัน สมน้ำหน้าไอ้หูไม่รักดีเสือกได้ยิน


“ไอ้ฝิ่น”อีกแล้วเสียงแบบนี้ มันดันผมติดข้างฝา ตัวก็ทับไว้ไม่ให้หนี



“จะทำไม”ผมพูดเรียบๆแต่เสียงแข็งไม่แพ้มัน จ้องหน้าใส่กันผมพยายามระงับอารมณ์ ไม่เข้าใจเลยทำไมต้องมาพาลใส่ด้วย ผมก็ชัดเจนทุกการกระทำอยู่แล้ว ยังจะอะไรอีกไอ้ที่พูดบอกรักกันมันไม่มีความหมายใช่มั้ย


“อย่ายั่วโมโห”มันพูดกับผม ก่อนจะเปิดฝักบัวราดตัวทั้งคู่ ผมกัดปากอาบลวกๆเดินออกแต่มันก็ฉุดแขนไว้ดึงเข้าไปหามัน ผมไม่อยากมองหน้ามันเพราะน้ำตาผมไหลอยู่


“ไปไหน”มันถามผม มันจับให้ผมหันไปหามัน


“กินข้าว”ผมบอก


“แม่งเอ้ย”มันสบถออกมาเมื่อเห็นน้ำตาผม ผมเอามือยกเช็ดแบบแรงๆเลย มันก็จับเอาไว้


“จะเอาไงก็พูดมาไม่ต้องมาว่า”ผมเชิดหน้าบอกมัน


“อะไรของมึง”มันถามผม ไอ้บ้าหาเรื่องกูแท้ๆ เสือกมาถามอีก


“ก็มึงมาโวยวายใส่กูนี่ไง ไอ้บ้า ไอ้เชี่ยะ กูไปทำอะไรให้”ผมว่าพร้อมกับทุบมันไปด้วย แม่ง สันดานเสียผีเข้าผีออก “ถ้าไม่เชื่อใจกันก็ปล่อย กูจะกลับกรุงเทพวันนี้”ผมบอกมันอีกดิ้นหนีมันที่จับไม่ยอมปล่อยทั้งทุบ หยิก เตะ มันก็รับได้หมด


“กูไม่ให้กลับ มึงจะรีบกลับไปหามันไง”มันว่าใส่หน้าผมอีก


“เออ กูจะรีบไปล่อกับมันซะให้สมใจอยากตามที่มึงคิด”ผมตะโกนใส่หน้ามัน ไม่เย็นแล้วกูเลิกท่องแล้ว มันรวบตัวผมยกขึ้นบ่าไปทุ่มบนเตียงโถมมาติดๆ ทับเอาไว้จ้องหน้ากัน ไอ้เชี่ยะขนาดโมโหอยู่ไอ้นั่นมึงยังแข็งแทงขากูอยู่ได้ มือก็บีบก้นผมด้วย นี่สรุปมึงโมหื่นใช่มั้ย(โมโห+หื่น)


“ไอ้โรคจิต มึงปล่อยเลยนะ”ผมด่ามัน ทั้งหยิกทั้งตี แต่หนังหนาพอกับหน้ามัน ไม่มีสะทกสะท้าน


“ไม่”สั้นๆ แต่เน้นๆ


“ปล่อย”ผมพูดอีก


“หึหึ”มันหัวเราะ


“เอ๊ะ มึงจะเอาไง”ผมถามมันเบื่อเล่นยี่สิบคำถาม สักพักไอ้ไอโฟนเจ้าปัญหาก็ดังอีก มันกดรับแถมกดโฟนด้วยพยักหน้าใส่ผม


“มีอะไร”ผมถามไอ้คนในสายมันห้วนๆ มือก็ผลักไอ้คนที่ทับอยู่ให้ออกจากตัว นอกจากจะไม่สะเทือนแล้ว มันยังก้มมากัดซอกคอผมอีก ทำเอาหลุดร้องออกมา”อื๊อ”


“ทำไรอยู่ครับ พี่โทรไปก็กดวางตลอด”มันถามผม ผมกำลังจะตอบไอ้บ้านี่ก็สอดเข้ามาอีกแล้ว


“อึก”จุกสิครับ


“ฝิ่นเป็นไรเปล่า”เสียงไอ้แทนถามผม จะให้กูตอบมั้ยล่ะว่าโดนสวนก้นอยู่ ส่วนไอ้ไผ่ก็เริ่มขยับเข้าออกเสือกยิ้มใส่อีก อย่าบอกนะว่ามึงอารมณ์ดีแล้ว


“เปล่า อื๊อ มีอะไร”ผมกัดฟันบอก ถามมันกลับ

 
“ไม่ได้เจอหน้าเลย คิดถึง”มันหยอดคำหวานใส่ ผมเกือบร้องออกมาดีนะปิดปากทัน ไอ้แทนพูดจบ มันกดย้ำแถมวนด้วย


“อื้อ แค่นี้นะ”ผมตัดบทก่อนที่จะเก็บเสียงเอาไว้ไม่ไหว เสียวฉิบ


“อะไรยังไม่ได้คุยกันเลย”มันรีบบอกผม โอย มึงเลิกคุยเถอะก่อนที่มึงจะได้ฟังหนังสด


 “ไม่คุยแล้วโว้ย”ผมบอกจะกดวาง แต่ขอโทษมันรวบมือผมไว้


“โธ่ ฝิ่น พะ”มันครวญ แต่กูจะครางอออกมาอยู่แล้ว


“เฮ้ย มึงจะแพร่มอีกนานมั้ย”มันพูดแทรกขึ้นมา แต่ยังขยับไม่หยุดประสาทสัมผัสมึงดีจริงๆแยกหน้าที่ได้ว่าส่วนไหนควรทำอะไร


“ใคร ไม่มีมารยาทพูดแทรกมาได้”ไอ้นั่นถามผมก่อนจะว่ามัน หาเรื่องจริงมึง


“มึงสิไม่มีมารยาท ผัวเมียเขากำลังเอากันเสือกโทรมาขัดจังหวะ นี่กูใจดีอุตส่าห์พักยกให้รับยังไม่สำนึกอีก”กูอยากจะเอาหน้ามุดลงไปกับหมอนเลยตอนนี้ ป่านนี้ไอ้นั่นคงจินตนาการไปถึงไหนต่อไหนแล้วถึงจะไม่เห็นภาพแต่ได้ยินคำพูดกับเสียงมันต้องรู้แน่ ถึงจะเคยพูดใส่หน้ามันบ้างนั่นมันก็แค่คำพูด แต่นี่พูดไม่ออกเลยกู ไม่ใช่อะไร เสียว


“นี่มึง”ไอ้แทนพูดไม่ออกเลยครับ ผมก็พูดไม่ออกบิดตัวไปมาอย่างได้อารมณ์กว่าทุกครั้ง แสดงว่าผมก็โรคจิตพอกับมันน่ะสิ ตื่นเต้นดีว่ะ


“อะไรมึงจะพูดอะไรอีก หรือถ้ามึงอยากจะฟังก็ตามใจ”ปากมันพูดกับไอ้แทน ตามองหน้าผมก่อนจะก้มไปกัดและดูดหัวนมเสียงดังจ๊วบเลยสองข้าง ผมแอ่นตัวรับอย่างอดไม่ได้ ช่วงล่างก็ขยับตอบรับมันมือจิกหลังเมื่อมันซอยถี่เน้นๆ ผมไม่สนใจว่ามันจะวางไปหรือยัง  ช่างแม่งแล้วอยากฟังมึงฟังเลย ดี จะได้เลิกยุ่งกับกูซักที


“ไผ่ อื้อ อา”ผมครางออกมา อย่างอดไม่อยู่


“อย่ายุ่งกับเมียกูอีก”มันพูดจบก็จูบผมและขยับโยก  หน้าจอดับไปแล้วคาดว่ามันคงไม่หน้าด้านที่จะฟังแน่


“ระ แรงๆ อ๊ะๆๆๆ”ผมร้องขอ มันเอาขาพาดบ่า อีกข้างก็แยกออกก่อนจะโถมใส่ไม่หยุด เสียงผมเสียงมันกลบกันจนแยกไม่ออก จนสุดทางก็ปล่อยเต็มๆ มันขยับสองสามครั้งก่อนจะนอนทับผมที่แผ่อย่างหมดแรง 


“ห้ามกลับ”มันสั่งผมแต่เสียงไม่แข็งเท่าไรนัก แต่ผมสะบัดหน้าพร้อมกับผลักมันออก


“พอใจหรือยัง”ผมถามมันเสียงแข็งๆ


“อืม ดีมากเลยเล่นเสียวแล้วมีคนฟังมันส์ดีว่ะ”มันตอบผมได้หน้าตาเฉยมาก ทำเอาผมเหวอเลยครับกับความเข้าใจของมัน


“ไอ้บ้า กูหมายถึงว่ามึงพอใจหรือยังที่ทำให้กูอายได้”ผมทุบมันอย่างเหลืออด


“มันสิต้องอาย เสือกไม่วางเอง”มันบอกอย่างไม่แคร์สื่อ ผมเม้มปากเลย


“ไอ้เชี่ยะ”ผมว่ามันแต่ไม่ได้ผลหรอก มันถอดออกก่อนจะลงไปนอนข้างๆ ผมลุกหนีแต่ไม่ทัน มันเอามือคว้าผมเข้าไปกอด ผมไม่อยากมองหน้ามันเลย มันก็จับให้หันไปมองจนได้ จ้องกันสักพัก มันก็เอ่ยออกมา


“เจ็บมั้ย”


“.........”

“เฮ้ย” สัด กูไม่ใช่โขนจะมาเรียกแบบนี้  ไม่มีสำนึก พูดไม่เพราะกูไม่พูดด้วยหรอก


“...........”

“ฝิ่น”เริ่มสำนึก แต่กูยังไม่พอใจ


“...........”


“น้อง” สำนึกได้แล้ว


“เจ็บ” ผมบอกปัดมือมันออกหันไปอีกทาง


“ตรงไหน”


“มึงแทงกูตรงไหนล่ะ”ผมกวนตีนแม่งเลย


“ที่เดียวเหรอ”มันถามอีกจับหน้าให้หันไปหามัน สบตากัน ผมเลยจับตรงอกที่มีเสียงหัวใจเต้นอยู่ มัน เลื่อนตัวลงไปจูบตรงนั้นอย่างแผ่วเบาคล้ายจะปลอบใจ ที่มันทำกับผม

                                                                                                                                                                                                           
“โอมเพี้ยง หายเจ็บนะครับ”มันเป่าพร้อมเสกคาถาด้วย ทำเอาผมเกือบหัวเราะออกมา ก่อนจะเลื่อนลงไปอีก  อย่าบอกนะมึงจะเป่าตรงก้นกูด้วย หรือว่ามึงจะต่ออีกกูได้ตายแน่ แต่ไม่ใช่มันยกขาผมขึ้นมาก่อนจะจูบตรงฝ่าเท้า ผมอึ้งไป


“ปากไม่ดีต้องโดนตีนใช่ไหม”มันพูดกับตีนผมก่อนจะมองหน้า ผมรีบลุกขึ้นเข้าไปกอดมัน แม่ง บทจะโรมานส์มึงก็ทำซะ   โรมิโออายเลย


“จะบ้าเหรอ แค่พูดขอโทษกูก็หายแล้ว”ผมบอกก่อนจะดึงมันเข้ามาจูบปาก หอมจริงๆไม่รู้ปากมันหรือตีนผม อิอิ


“ขอโทษครับ”มันพูด เอามือจับหน้าผมก่อนจะจูบหน้าผาก ผมลืมไปได้ไงมันเพิ่งบอกผมเองว่ามันรักและก็หวงผมมาก เพราะฉะนั้นมันไม่ผิดหรอก ไอ้เหี้ยแทนมึงนั่นแหละผิดพาผัวกูอารมณ์เสีย เดี๋ยวมึงโทรมาอีกกูจะด่ามึง ทำให้กูจุกไปด้วย


“อืม”ผมตอบรับมัน จูจุ๊บกันอีก ก่อนจะไปอาบน้ำกันอีกรอบ อาบจริงๆครับ เบ็ดเสร็จเกือบสิบโมง กว่าจะตัดสินใจเดินออกมาจากห้องได้ ผมโคตรหิวเลย ผมเดินตามมันมาที่โต๊ะกินข้าวที่ยังอุ่นๆอยู่ สงสัยป้าพิณจะอุ่นมาให้ใหม่ ลงมือตักข้าวกินเลยครับ



ต่อ

[goonglovenut]

“เสร็จกันแล้วเหรอ”เสียงทักดังขึ้นทำผมแทบสำลักข้าว เงยหน้าไปก็เห็นพี่หลิวยิ้มปากกว้างอยู่ ไอ้เชฟยืนอมยิ้มข้างๆ

 
“เจ๊ไปไหน”ไอ้ไผ่ไม่ตอบถามหาพี่สะใภ้


“ไปกับพี่อ้อแล้ว สองคนนั้นเขาดี๊ด๊ากันใหญ่เห็นพวกมึงไม่ออกมาสักที ให้ไอ้เชฟไปตามเสือกวิ่งกลับมาหน้าตาตื่นจะให้พวกกูไปพังประตูห้องมึง”พี่หลิวบอกก่อนจะพูดยิ้มๆ ผมก้มหน้าตักข้าวกินอย่างเดียวเลย


“ทำไม เฮ้ย ไม่กินกับด้วยไง”มันถามพี่มันก่อนจะหันมาหาผม มึงไม่ต้องมาใส่ใจกูก็ได้ตอนนี้


“เขินเหรอวะ”พี่หลิวถามผม ที่ไม่รู้จะตอบอะไรแกส่งค้อนให้อย่างเดียว อายโว้ย  พอดีไอ้เชฟเดินมายืนข้างๆ


“ไอ้เชฟมึงไปห้องกูทำไมเมื่อเช้า”ไอ้ไผ่หันไปถามมัน ก่อนจะจกข้าวเหนียวเข้าปาก มันกินข้าวเหนียวเก่งมาก เปล่าๆมันก็กินได้ ถึงว่ามึงถึงได้อึดมีแรงเยอะ เกี่ยวกันมั้ย


“พี่อ้อบอกให้ไปตามพี่สองคนมากินข้าว”มันบอกหน้าใสซื่อมาก


“แล้วไม่เรียกล่ะ”ไอ้ไผ่ถามมันอีก มึงจะถามมันทำไมนักหนาวะ


“กลัวพี่ไผ่เตะ”มันตอบไอ้ไผ่ยิ้มแหยๆ


“มึงทำไรผิดถึงจะโดนเตะ”ไอ้นี่ก็ถามอีกเสียงเรียบๆ แต่หน้าแม่งอมยิ้มชอบกล


“ก็ เออ”มันอ้ำอึ้ง


“พอได้แล้ว มึงจะถามทำไมนักหนา”ผมว่ามันสองคน ก่อนจะหันไปว่าไอ้ไผ่ที่ยักไหล่ พี่หลิวแสยะยิ้ม


“อย่าขัดดิวะ ไอ้เชฟมันกำลังจะบอกสักหน่อย มันหวังดีนะโว้ย”พี่หลิวพูดใส่ผม


“ฝิ่นจะฟ้องพี่ตวง”ผมหันไปขู่พี่หลิว


“ก๊ากๆๆฮ่าๆๆๆ”แทนที่จะกลัว แม่งหัวเราะซะ


“=_=” กูพูดอะไรผิด ไอ้ไผ่ก็ยกยิ้ม ก่อนจะกินต่อ ไอ้เชฟเอามือปิดปากทำท่าไม่พูดส่ายหัวไปมา


“รีบไปบอกเลย อย่าช้านะมึง ขอบอก”พี่หลิวพูดแบบกลั้นหัวเราะเลย


“งั้นพี่อ้อก็ได้”ผมขู่อีก เหมือนเดิม


“โอ้ย อันนี้มึงต้องรีบใหญ่เลย คริคริ”พี่หลิวแม่งหัวเราะกวนตีน แกค่อยปรับความสนิทกับผมไปเรื่อยๆ จากพี่ แก เอ็ง ข้า มาถึงกูมึง แต่ผมไม่ถือหรอกดูกันเองดี พอกับพวกเพื่อนมันแหละ


“อะไรของพี่วะ”ผมโวยใส่แกแต่ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรหรอก เป็นแบบอยากรู้มากกว่า


“พี่อ้อกับเมียกู ตัวอยากรู้เลยว่ามึงสองคนทำอะไรกันทั้งเมื่อคืนและเมื่อเช้านี้”พี่หลิวพูดออกมา ทำเอาผมเงียบกริบ หันไปมองไอ้ตัวต้นเรื่องที่ยังกินไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น มึงนะมึง


“กูก็ทำเหมือนที่ผัวเมียเขาทำกันนั่นแหละ”มันบอกพี่มันหน้าตาเฉย ไอ้เชฟหัวเราะตาหยี


“แต่มึงดังไปไหม ไอ้ห่าเล่นเอาเด็กวิ่งกระเจิง”พี่หลิวถามมันล้อๆ


“ก็อยากไปตามเองนี่หว่า”มันไม่สนเหมือนเคย ไม่ผิดครับผัวผมไม่เคยผิดทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ พี่หลิวหัวเราะชอบใจ ส่วนไอ้เชฟโดนลุงเทียนเรียกไปช่วยทำสวนข้างล่างแล้ว


“พรุ่งนี้ไปกันกี่โมงวะ”พี่หลิวถามพวกผม ก่อนจะหยิบกล้วยหอมมาปลอกกิน


“ประมาณเจ็ดโมงเช้า”มันตอบพี่มัน


“ฝากกราบด้วย ติดธุระว่ะ”พี่หลิวบอกมันที่พยักหน้ารับ แกคุยด้วยนิดหน่อยก่อนจะไปดูงานต่อ พอบ่ายเพื่อนๆมันมารับไปซื้อของที่ตลาดและก็ไปเที่ยวใกล้ๆกันก่อน  บอกตามตรงตอนนี้ผมต้องทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อดทนอดกลั้นต่อสรรพเสียงที่พากันวี๊ดวิ้ว เสียดแทง ไหนจะรอยตรงคอ เดินก็ขัดๆ ส่วนมันเหรอเดินหน้าตายใจระรื่นตัวปลิวไปข้างหน้าแล้ว จำไว้นะมึง

V
V
V

หลังจากเดินตลาดซื้อของเสร็จ พวกเราก็มาวัดโพธิ์ชัย  เป็นพระอารามหลวง ตั้งอยู่ที่ถนนโพธ์ชัย ในเขตเทศบาลเมือง เป็นที่ประดิษฐานหลวงพ่อพระใส พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านของชาวจังหวัดหนองคาย ถ้าใครได้มาก็แวะมาสักการะนะครับจะได้เป็นศิริมงคลกับตัวเอง


“กูให้ไปแล้วไม่ต้องขอมากล่ะ”ผมบอกไอ้ฝิ่นที่กราบพระเสร็จแล้ว


“กูโลภ อยากได้อีก”มันตอบผมก่อนจะลุกเดินมาข้างนอก ใส่รองเท้าเรียบร้อยแล้ว พากันเดินออกไปจากตรงนั้น ไอ้พวกนั้นกำลังถ่ายรูปกันเลย


“โลภมาก สะโพกครากนะมึง”พอเดินพ้นเขตวัดออก ผมกอดคอพูดกับมัน ๆ เลยเหน็บสีข้างผมเข้าให้



“ความรัก ไม่ใช่ร่วมรัก แยกแยะหน่อย สันดาน” มันด่ากลับมาส่งค้อนให้อีก เมื่อเช้าโคตรเหี้ยเลยผม โมโหไอ้แทนที่ยังไม่เลิกสีมัน แต่เสือกไปลงกับมันซะได้ ผมหวงมันมากไม่อยากให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับมันทั้งนั้น


“เงียบทำไม กำลังแยกแยะไง”มันถามผมล้อๆ ผมมองมันเอามือลูบหัว ส่ายหน้าพามันเดินต่อ มันมองหน้า ผมว่ามันรู้นะแต่ไม่พูดเอามือตบหลังมือผมเป็นการปลอบใจ ก็มึงทั้งดีทั้งน่าฮักขนาดนี้ กูจะไปไหนได้ และถ้าจะหวงมึงก็คงไม่ผิดอะไรแต่ไม่ถูกวิธีไปหน่อย ไอ้พวกนั้นเห็นพอดีกวักมือเรียก


“เร็วโว้ย ประคองกันอยู่นั่นแหละ เมียมึงจะคลอดลูกไง”เสียงไอ้หวายเห่ามาแต่ไกล ผมยกตีนให้เป็นการทักทายมัน ไอ้ฝิ่นเดินไปแทรกกลางไอ้บลูที่กำลังพัดให้ไอ้พาย เลยโดนไอ้บลูเอาพัดโบกหัวเข้าให้ ไอ้พายก็ขำๆ ยกมือกอดไหล่มันที่ผลักไอ้บลูออกแบบแหย่ๆกัน


“แค่ที่บ้านก็พอแล้วมั้ง ไอ้บลูอิจฉาจนลิ้นห้อยแล้วมึง”ไอ้เจย์แซวมั่งก่อนจะแขวะไอ้บลูที่กำลังนั่งพัดให้ไอ้พายและเมียผมด้วย สบายจริงมึงได้ไอ้บลูไปไม่เสียหลายหรอก ตาก็มองกลุ่มนักท่องเที่ยว น่าจะเป็นชาวญี่ปุ่น วันนี้ ไอ้กิ ไอ้ออม ไอ้แกรนด์     ไอ้วอร์มไม่ได้มาไปทำธุระให้ที่บ้านกัน พรุ่งนี้พวกมันถึงจะไปด้วย


“ดีกว่ามึงที่ยืนหูลู่หางตก น้ำลายยืด อยากจะแดกปลาดิบแต่ไม่ได้แดก”ไอ้บลูยกยิ้มว่ามัน ที่กำลังมองสาวๆที่ทั้งขาว ทั้งน่ารัก ส่งยิ้มมาให้ด้วยครับ ไอ้นี่ก็ยกขาหน้าให้อย่างชอบใจ หึหึ


“กูไม่กินของดิบ กลัวพยาธิโว้ย”ไอ้เจย์ยกเสร็จหันกลับมาบอก ยักคิ้วแพลบๆ และมองต่อ นี่ขนาดไม่อยากแดกแต่มองซะปากแทบห้อย


“พี่ก็เอาวาซาบิทาก่อนกินสิ ด๋อยอีกแหละ”เมียผมเสนอแนะให้มัน เล่นเอาปล่อยก๊ากเลย เดี๋ยวกูเอาปลาร้าทามึงมั่งเผื่อรสชาดจะแปลกใหม่


“เออวะ จะได้ไม่เป็นพยาธิ ฉลาดแท้หลาว เมียใครวะ”ไอ้เจย์ก็จี้ตามมันไปด้วย ได้แต่ส่ายหน้ากันไป


“ถุย ทีหอยดิบ กูไม่เห็นมึงลวกเลย จ้วงเอ๊าจ้วงเอา”ไอ้หวายทำท่าใส่ พูดกำกวม คือต้องสปีย์ชีส์เดียวกันจะรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ไอ้พายกับไอ้ฝิ่นขำกันคิกเลย นี่ แบบนี้เป็นต้น


“สัด ขืนไปลวกก็อดแดกดิ เสียของ”ไอ้เจย์ก็เส้นตื้นตามมันรับมุกทัน หัวเราะกันไปอีกดอก ก่อนจะพากันขึ้นรถ เอารถบ้านไอ้พายมากัน พี่คนขับกับญาติเขาที่มาด้วยพักผ่อนตามอัธยาศัยครับ  สักพักไอโฟนมันดัง ผมมองหน้ามันก่อนจะหันออกนอกรถ มันสะกิด


“อะไร”ผมถามมัน ที่มองตาแป๋ว



“ไอ้แฝดโทรมา”มันบอกผมอมยิ้มน้อยๆ แบบกวนตีน”กูบอกไว้ก่อน เดี๋ยวอารมณ์เสีย” ผมเลยผลักหัวมัน ที่มันล้อเลียนผม



“กวนตีน”ผมว่ามันก่อนจะหันออกไปอีก เหมือนมีคนมองแบบประณาม หันไปไอ้เพื่อนเชี่ยะมองอมยิ้ม ผมเลยแจกของดีมีน้อยหมายถึงจำนวนไม่ใช่ขนาดให้พวกมันไป
 

“คริ คริ เออ ไม่มีไร ฮ่าๆๆ”เสียงมันคิกคักคุยกับไอ้แฝด ไม่รู้มันคุยอะไรกันนานฉิบ มึงไม่ร้อนหูมั่งไงวะ


“เออ คิดถึงสิ แล้วพวกมึงเพลามั่งล่ะ ไม่ใช่ไปฟาดลูกเพื่อนม๊ามึงเรียบ ฮ่าๆๆ อย่าลืมของฝากกูล่ะ”มันบอกเพื่อนมัน ไอ้สองคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน สักพักมันก็วาง ก่อนจะเสนอหน้าลอดใต้แขนผมมาชมวิวมั่ง เอามือกอดเอวด้วย ผมเลยบิดจมูกมันที่จริงอยากจูบมันแต่เดี๋ยวไอ้พวกนี้มันอิจฉา ไม่ได้อายหรอก หึหึ


“มันนึกว่ามันมาสองคนมั้ง”ไอ้หวายเอ่ยลอยๆ เดี๋ยวต้องมีคนแปลงร่างเห่ารับคำหอนมัน


“เออ ไอ้พวกรอดน้ำท่วม”นั่นไงอย่างที่คิด แต่ทำงง


“ยังไงวะ”ไอ้หวายสงสัยอีก


“โลกส่วนตัวสูง”ไอ้เจย์ตอบหน้าตาเฉยยักคิ้วแพลบๆ พอกับที่มันแลบลิ้น ทำเอาฮากับมุกลึกสุดตีนของมัน


“สัด เล่นซะงง”ไอ้หวายด่าแต่มันก็อดขำไม่ได้ ก่อนมันสองจะปรายตามองพวกผมอีก



“พี่เจย์กอดพี่หวายหน่อย แกอยาก”ไอ้ฝิ่นเลยหันไปบอกไอ้เจย์ ก่อนจะซุกผมต่อ



“มึงกอดผัวและเงียบไปเลย ไอ้ไผ่มึงจัดน้อยไปมั้ย คืนนี้กูฝากด้วย”ไอ้หวายว่ามัน มองทางกระจก ไอ้ฝิ่นลอยหน้าทำปากใส่แบบไม่กลัวหรอก ผมเลยจุ๊บหัวเหม่งมัน ไอ้สองคนทำปากแบบอ้วกใส่ผมที่โชว์สวีทให้ดูซะ


“แต่กูว่าไอ้ข้างๆก็อยากนะ แต่เกรงตีน”นั่นไง ไอ้เจย์กลัวไอ้สองคนนั้นเหงา เลยโดนไอ้พายกับไอ้บลูตบหัวแทบจะพร้อมกัน สักพักไอ้บลูรวบไอ้พายเลยครับ ไอ้พายมองหน้าเฉยๆ ไม่เอาออกปล่อยให้มันกอด



“ทำทาน”เสียงไอ้พาย


“ขออีกหน่อยดิ”ไอ้บลูโลภ


“เอ้า นวดด้วยเมื่อยฉิบหาย”ไอ้พายยกขาพาดให้มันนวดซะเลย


“เอาวะ ยังดีได้ลูบคลำ”ไอ้บลูรีบทันทีเลย ดีกว่าไม่ได้อะไร มันแหย่กันที่จริงพักหลังไอ้พายยอมมันเยอะแล้ว ไอ้เรื่องนั้นก็แล้วพวกมันเถอะ ผมว่าอีกไม่นานหรอก มึงเตรียมได้เลยไอ้พาย ไอ้บลูเอาคืนมึงทบต้นทบดอกแน่


“ช่างกล้า”ไอ้หวาย


“หน้าหนาขึ้นเยอะ”ไอ้เจย์


“เรื่องของกู”ไม่ใช่เสียงมันสองคน แต่เป็นไอ้หวาย ดักคอพวกมัน


“ฮ่าๆๆๆ เห่าไม่ทันไอ้หวาย”ไอ้เจย์พูดออกมา ไม่รู้มันจงใจหรือเปล่า แต่ขำครับ


“เดี๋ยวกูหักโค้งถีบร่วงรถเลย สัด หันมากัดกูอีก”ไอ้หวายพูดว่า แต่ทำท่าไม่ได้เดี๋ยวรถแหกโค้ง



“มึงก็ล่อกันสิ จะได้ไม่กัดกัน”ไอ้บลูใส่ไปอีกดอก


“สารเลว”มันสองคนด่าแทบพร้อมกันใส่ ทำเอาขำหน้าพวกมัน ก่อนจะคุยเรื่องอื่นกันต่อ ก่อนจะถึงอนุสาวรีย์ปราบฮ่อ เป็นที่เก็บอัฐิผู้เสียสละในการปราบฮ่อ ถ่ายรูปกันเสร็จแล้วก็ไปกราบอนุสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช สร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์ เมื่อครั้งเสด็จยกทัพมาที่ตำบลหนองบัวลำภู เมื่อ   พ.ศ. 2117     เพื่อไปช่วยพระเจ้ากรุงหงสาวดี ที่กรุงศรีสัตตนาคนหุต หรือ เวียงจันทร์ เมืองหลวงประเทศลาวในปัจจุบัน พอสังเขปครับ พวกเราก็ลงไปสักการะและก็ถ่ายรูปกัน ก่อนจะแวะหาอะไรกินที่ร้านหนึ่งขึ้นชื่อเรื่องแหนมเนืองรู้สึกเจ้าของจะเป็นคนเวียดนาม  ไอ้ฝิ่นติดใจแหนมเนืองมากหลังจากกินที่บ้านวันที่มา ยกมากี่ชุดฟาดเรียบ เรียบร้อยก็ไปตลาดท่าเสด็จ  เป็นแหล่งรวมสินค้าในแถบอินโดจีนและยุโรปตะวันออกมีข้าวของเครื่องใช้เยอะ นักช้อปอย่างไอ้ฝิ่นกับไอ้พายเพลินมาก ไม่ต้องกลัวจะหิ้วไม่ไหว มีผู้บ่าวสี่คนเลือกเอาเถอะ แต่เงินคงแล้วแต่ว่ามึงสองคนเป็นเด็กสังกัดใคร  จนได้ที่ก็พากันกลับ ระหว่างทางไอ้หลิวโทรมาให้พวกผมแวะบ้านพี่ตวงก่อนกินข้าวเสร็จสรรพ กว่าจะถึงบ้านได้สองทุ่มพอดี เมียเดินตัวปลิวเข้าห้องไปก่อน ผมส่งของให้ป้าพิณ พี่อ้อวันนี้ไม่ได้กลับนอนที่โรงแรมเห็นว่ามีแขกสำคัญมาแกต้องอยู่ดูแลเอง ผมเดินดูรอบบ้านสักพักก็เข้าห้อง เห็นมันนอนแผ่หลาเต็มเตียงเหมือนคนหมดแรง


“ซ๊กม๊ก อาบน้ำก่อน”ผมเรียกมัน เอามือสะกิดให้อาบน้ำ


“นอนก่อน เมื่อยอ่ะ นะๆๆๆ”มันบอกอู้อี้ ไม่ลืมตาคงจะทั้งง่วงทั้งเมื่อยและเพลียด้วย ก็ เอ้อ ต้อนรับขุนศึกทั้งคืนแถมเช้า และออกไปลาดตะเวนอีก อืม น่าสงสาร แต่เขาบอกหนามหยอกต้องเอาหนามบ่ง แบบโดนอะไรไปต้องโดนอีกจะได้หาย ผมจะใช้วิธีนี้กับเมียอีกดีมั้ยนะ หึหึ


“อืม อย่าสิ”มันปัดมือผมที่ถอดเสื้อผ้ามันออก ว่าจะห้ามใจไม่ทำแต่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ เอาสักหน่อยจะได้สบายตัว


“แป๊บเดียว”ผมบอก ก่อนจะลูบไปทั่วตัว


“ฮึก ไม่เอา”มันเริ่มสะอื้น


“อย่าดื้อ”ผมบอกอีก ทีนี้มันเงียบ จะร้องทำไม คนอุตส่าห์เช็ดตัวให้จะได้นอนสบาย ยังไม่สำนึกอีก  เรียบร้อยห่มผ้าให้เสร็จสรรพ ก่อนจะไปจัดการตัวเองบ้าง เหนียวตัวเหมือนกัน พอล้มตัวนอนมันก็กอดผมทันที ผมกอดมันที่เหมือนจะร้องไห้


“เป็นไร หืม”ผมถามมัน


“น้องเมื่อย ปวดตัวด้วย ฮึก”มันบอกสะอื้นเบาๆ ผมก็เลยจับมันออก นวดตัวให้สักพัก ก็ไปหยิบยาแก้ไข้มาให้ ดักไว้ก่อน


“นอนซะ”ผมบอกมันที่หลับตาพริ้ม เอามือเช็ดน้ำตาให้ ตัวไม่ร้อนมาก จูบหน้าผาก เอามือลูบหลังเกาเบาๆไปมาอย่างที่มันชอบ จนได้ยินเสียงลมหายใจมันปกติ พรุ่งนี้ถ้าไม่ดีขึ้นคงต้องเลื่อนไปก่อน มันซุกเข้ามาอีกผมกอดมันกระชับ รอจนแน่ใจว่าไม่เป็นอะไรแล้วผมจึงหลับตาม 

*************************************************************************************************************************

 ปล. เอาหวานเลี่ยนปนหื่นไปอีก ช่วงนี้ฝนตกบ่อยต้องการความอบอุ่นปล่อยให้เขาหวานกันอีกหน่อย หุหุ ส่วนคู่บลูกับพายมีแน่แต่ขอจัดการคู่หลักก่อน อย่าเพิ่งเอียนหรือคิดว่ามันยืดเยื้อนะ ส่วนสถานที่เที่ยวถ้ามีผิดพลาดหรือบิดเบือนแจ้งให้ทราบด้วยคะ ขอบคุณทุกเม้นส์ทุกอ่านเช่นเคยจ๊ะที่เป็นกำลังใจให้ 

[iforgive]

ไผ่หาเหตุชัด ๆ หึงหื่นอะไรจะปานนี้

[lunarinthesky]

ย่องมาอ่าน ย่องมาบวกเป็ด แล้วก็จรลีไป อิอิ

[Eomoge]

น่าร๊ากกกกทั้งคู่เลย

ไผ่จะหื่นไปไหนสงสารฝิ่นหน่อยดิ 

[yeyong]

หวังว่าแทนคงรู้ตัวนะว่าหยุดได้แล้ว
หลังๆนี้รู้สึกว่าไผ่อ่อนโยน ดูแลฝิ่นดีมากกกกกกก
อิจฉาว้อยยย

[CarToonMiZa]

มีอีกมั๊ยหวานๆเนี่ย

[Rafael]

หึงหื่นๆ ฮ่าๆ
คู่นี้ไม่เคยทิ้งคอนเซ็ปนี้เลยจริงๆ
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ

[HISY]

หวีดกันจังเลยน้าาาา

[nunamicky]

ไผ่ถนอมๆ น้องฝิ่นหน่อย
ใช้งานซะร่างกายไม่ได้พักผ่อนเลย

[faratellll]

ด้านมาก พี่ไผ่ พงศธร   แต่เจ๊ปลื้มนะ
หนูฝิ่น ชอบทำตัวน่ารักอยู่เรื่อย เจ๊ไม่ไหวนะหนู

ไม่มีอะไร แค่อยากบอกว่า
P.S. วันนี้วันภาษาไทย อนุรักษ์ภาษาไทยกันสักนิดนะจ๊ะ

[yayee2]

น้องฝิ่นครับ
เป็นเมียพี่ไผ่ต้องตามใจในเรื่องหื่น 
กับคนอื่นๆพี่ไผ่มันไม่ค่อยคิด
แต่ถ้าน้องฝิ่นแค่ขยับนิดๆ
ไฟพี่ไผ่มันติดพรึ่บขึ้นทันใด 

[route rover]

ฝิ่นน่ารัก ชอบเวลาที่อ้อน เรียกตัวเองว่าน้องกับพี่ไผ่ 

[sakiko]

หึง หื้น แล้วก็ หวาน จัดเต็ม เลยนะตอนน้ี

[gupalz]

มันหื่นกันมาก