หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[noy]

 

[CarToonMiZa]

มาเถอะหวานๆนะ
ของโปรด

[greensnake]

จัดมาอีกค่ะ ชอบบบบบ พี่ไผ่น่ารักมากกว่าเดิมเยอะเลย
ต้องบอกว่าตั้งแต่มาบ้านนี่หวานกันไม่ได้หยุด
ตัวติดกันตลอด ยิ่งนานวันยิ่งผูกพันธ์กันมากขึ้น
ต่างก็เป็นที่ยอมรับของครอบครัวของอีกฝ่ายอีกต่างหาก
โดยเฉพาะหนูฝิ่น เค้ารักและหลงกันหมดแล้วนะเนี่ย
พี่ไผ่คงปลื้มอยู่ไม่น้อยอ่ะนะ แต่ถนอมน้องบ้างเน้อ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[Rafael]

แอร๊ยยย
คู่นี้เค้าหวานปนหื่นได้ใจกันจริงๆ
อิจฉาๆๆๆๆๆ กรี๊ดกร๊าดดด

[่patsaporn]

ชอบความเอ็นดูที่พี่ไผ่มีให้น้องฝิ่น เธอรักและเอ็นดูน้องตลอดเวลาจริง ๆ นะแม้จะปากร้าย
แต่มือก็คอยกอดไว้ หวานอ๊าาาาา น้องฝิ่นไปไหนใครก็รักเนอะ เด็กก็ติดด้วย คนน่ารักก็เงี้ย
แล้วดูความเห็นเธอเรื่องที่โรงแรม สมแล้วที่เป็นสะใภ้บ้านนี้ หัวใสไบร์ทมากค่า...ปลื้มเรื่องนี้อ่ะ อยากอ่านไปเรื่อยๆๆๆ

ขอบคุณค่ะ

[naiin]

อยากไปเที่ยวแบบนี้บ้าง

[choijiin]

ไผ่ทำตัวดีๆก็เป็นนะ
แต่ไอ้เรื่องหื่นนี่มันห้ามกันลำบากจริงๆ
 

[zero3]

ทบ ๒ ลูกอีสาน เพลงดังเลยนะพี่ไผ่
ร้องเพลงฮิตให้เมียฟังด้วยวุ้ย อิจฉาาาา
ชอบของหวานแบบนี้
มีบ่อยๆยิ่งดีเลย คนอ่านไม่กลัวอ้วน กรั๊กๆๆ

[bytoey]

น่ารักที่สุดดด ขออีกคร้า

[yeyong]

สองคนนี้เขามา pre-honeymoon

[bulldog17]

สวีทหวานกันตลอดอ่ะ

[gumrai3]

พี่ไผ่คิดละสิว่ารักคนไม่ผิด อิอิ

ฝิ่นทำได้ทุกอย่าง อิอิ

[l3iZal2l2e]

ชอบคู่นี้ๆๆๆ เอาหวานๆแบบนี้เรื่อยๆก็ได้ค่ะ ชอบบบบ 

[จริงใจ]

หึ หึ  กว่าฝิ่นจะกลับกรุงเทพ งานนี้ซีดแล้ว ซีดอีก 

[BBSS]

เอาอีก เอาอีก จาเอาอีก

เอาหวานปนหื่น อีก

[punchnaja]

น่ารักจริงคู่นี้^^

[CarToonMiZa]

ขออีกได้ป่าวหวานๆอ่ะ

[koikoi]

พี่ไผ่จัดหนักตลอด

[aishiteru.]

ตามอ่านจนทันแล้วววว หูย ยาวจุใจมากก แถมยังหวานๆหื่นๆน่ารักน่าหมั่นไส้ฮ่าๆ
ที่สำคัญโดนใจตรงที่มันไม่ดราม่าไม่เศร้าเนี่ยล่าาา
พี่ไผ่น้องฝิ่นสุดยอดดดดด ทันกันดีอ่ะ ฮาด้วย น่ารักจัง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้าาา สู้ๆค่าา
 

[ka[ze]na]

น่ารักที่สุดอ่ะ อิๆ 

[goonglovenut]

ตอนที่ 54
หลังกลับจากบ้านมัน ผมแทบไม่ได้กลับบ้านตัวเองเลย โดนมันลาก เหรอ เอ้อ ไม่ทั้งหมดหรอกผมสมยอมด้วย พอมันจะไปออกค่ายก็ใจแป้วเหมือนกัน รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอะไรไปแค่สิบห้าวันเองที่มันไป ตอนแรกบอกเป็นเดือนสงสัยไอ้ที่ผมบนบาลไว้จะได้ผลแหะ เลยลดเหลือแค่ไม่กี่วัน คริคริ ตอนนี้ผมกับมันเลยมาเดินซื้อของกัน ระหว่างที่เดินกันอยู่ผมรู้สึกไม่สบอารมณ์ บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าหงุดหงิดใครมองก็อยากจะเข้าไปกัดให้จมเขี้ยว ช่วงนี้ผมทั้งอ้อนทั้งกวนมันตลอด เหมือนจะกักตุนเอาไว้เวลามันไม่อยู่ มันก็กักตุนผมเหมือนกันไม่ต้องบอกมั้งครับว่าเรื่องอะไร นึกถึงตอนอยู่บ้านมันแล้วมีความสุข สนุกมากๆๆๆ ทั้งพี่ทั้งเพื่อนๆมันที่โน่นก็ดีกับผม บอกว่าถ้าว่างให้ไปอีก จะพาไปเที่ยวที่ยังไม่ได้ไป พี่วอร์มบอกว่าถ้าหยุดคราวหน้าจะไปกางเต้นส์กันที่ภูเรือ จ.เลย พี่เจย์ก็บอกไปบ้านกูดีกว่า ที่เชียงใหม่และเลยขึ้นแม่ฮ่องสอนกัน เถียงไปเถียงมา สรุปไปแม่งสองที่เลย ใกล้ๆก่อนค่อยดูอีกที หึ สรุปบ้านกูต้องไปหน้าร้อนใช่มั้ย ชิ๊ ฝากไว้ก่อนเถอะ แต่ผมก็อยากไปทั้งสองที่แหละ ทะเลเบื่อแล้วแต่รักไม่เสื่อมคลาย เน่าสิ้นดีคารมกู

“ร้อนเหรอ”มันถามผมที่ปกติจะต้อง ด่า เถียง แขวะ กันประจำ แต่วันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะทำแบบนั้นเลยทั้งที่มันซึมอยู่ในกระแสเลือดของผมกับมันอยู่แล้ว น่าจะดีนะที่คุยกันแบบปกติบ้าง แต่มันขาดอะไรวะบอกไม่ถูก

“เปล่า”ผมเงยหน้าบอกมันที่เดินกอดคอผมอยู่

“ไปดูกางเกงกันดีกว่า มีอยู่ร้านกางเกงสวยดี มึงต้องชอบแน่”มันพูดเปลี่ยนเรื่องแทนที่ผมจะรู้สึกดีขึ้นกับหน้างอมากขึ้น ผมอยากให้มันเร้ารื้อมากกว่านี้อีกทำไงก็ได้มึงต้องเซ้าซี้กู

“ไม่อยากดู ไม่อยากได้”ผมโวยเสียงไม่ดังนักแต่หงุดหงิด ผมเลยลงไปนั่งยองๆกับพื้น มันทำหน้างงนิดหน่อยก่อนจะเลิกคิ้ว ประมาณว่านั่งทำเชี่ยะไร ผมก้มหน้าลง กะว่ามันด่าแน่ผิดคาดมันก็นั่งยองๆตรงหน้าผม เอามือดึงหัวผมไม่แรงนักให้เงยขึ้น

“ปวดขี้ทำไมไม่บอก”นั่นไง เล่นกูซะเข้าให้ ผมเอามือตีมัน

“ไอ้เชี่ยะ กูไม่ได้ปวดขี้”คนเดินผ่านไปผ่านมาแต่ไม่เยอะหรอก บางคนก็อมยิ้มให้ อาจจะสงสัยว่ามึงสองคนนั่งทำไรกันวะ

“แล้วนั่งทำไม”มันเลิกคิ้วถามผมอีก


“กูเมื่อย”ผมไม่รู้จะบอกอะไรมัน

“จะให้อุ้ม”มันถามอีก

“เออ”รับซะเลย กางมือให้มันด้วย เสนอดีนักอยากอุ้มมึงอุ้มเลย กะว่ามันต้องปัดมือออกแล้วเดินหนี

“แล้วก็ไม่บอก”พูดจบ มันยกผมทั้งตัวเลยอุ้มแบบเข้าเอวด้วย ผมเหวอเลย

“ปล่อย ปล่อย”ผมร้องบอกมัน ดิ้นจะลง มันก็กระชับแน่นเข้าไปอีก ไม่น่าท้ามันเลยกู อายฉิบ “เฮ้ย อายเขา”ผมบอกมันอีก  เห็นมันมองผู้ชายอยู่กลุ่มหนึ่งที่มองมา จนพวกนั้นต้องหันกลับ เมื่อเจอสายตาพิฆาตเข้าไป

“แล้วมึงใส่มาทำไม กางเกงสั้นเสมอจู๋เนี่ยะ”มันพูดเรียบๆ แต่มือตบก้นผมดังผลั่วะ แล้วก่อนออกมามึงไม่พูดวะ วันนี้ผมใส่เสื้อยืดพอดีตัวลายขาวแดงกับกางเกงขาสั้นผ้ายีนต์สีตุ่นๆ รองเท้าหูไขว้สีชมพูแปร๊ดมาก มันเหรอ เสื้อกล้าม กางเกงแค่เข่า รองเท้าหูหนีบสีดำ กูยังไม่บ่นเลยทำเป็นโชว์ แหวะ แต่เดี๋ยวมันไม่เกี่ยวกับเรื่องตอนนี้นี่หว่า

“กูไม่ได้อายเรื่องนี้โว้ย”ผมบอกมันที่ยกยิ้มกวนตีน

“เหรอ”มันพูดลากเสียงใส่ผม ผมเลยบิดหูมันซะ จนเดินมาถึงม้านั่งมันก็ปล่อยผมลง วางถุงข้าวของที่ขนซื้อกันมาบนโต๊ะก่อนจะเดินไปเซเว่นฝั่งตรงข้ามออกมาพร้อมสเลอร์บี้สีแดงที่ผมชอบ ส่วนมันเปิดสปอนโง่ เอ้ย เซอร์ ดื่ม ทำไมอุ้มกูเลยเสียพลังงานไง แต่ตอนนี้ไม่อยากพูดกินของโปรดดีกว่า อารมณ์ดีนี้ดสส นึง ฮี่ฮี่

“เฮ้ย ไอ้ไผ่ มาทำไรวะ”เสียงคนทักมันแน่นอน ใครวะ พวกพี่หวายพี่เจย์ วันนี้มันนัดกิ๊กไว้ ไอ้หยีมันก็รู้แต่มันบอกว่าตอนนี้เป็นแค่พี่น้องท้องยังไม่ติดกันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของแก และพี่เจย์ก็คุยกับมันเหมือนไม่ได้จีบด้วยออกจะแหย่เล่นกันมากกว่าอันนี้ก็เป็นเรื่องของเขาสองคนแล้วกัน ส่วนพี่พายไปบ้านพี่บลู ตอนนี้แกเป็นลูกรัก น้องรัก พี่สุดที่รัก ของบ้านพี่บลูไปแล้ว พี่สาวพี่บลูที่ว่าตอนแรกๆเทคอนกรีตโบกปูนแก ยังต้องยอมเลย ก็พี่พายน่ารักใครอยู่ใกล้อดไม่ได้หรอก แกทำอะไรด้วยใจ ไม่ใช่ประจบเอาใจ ผมว่าข้อนี้พี่บลูแกรู้อยู่แล้วล่ะไม่งั้นไม่สยบแทบเท้าหรอก 


“มาซื้อของ”มันก็ตอบตรงๆ นึกว่าใคร พี่กราฟกับพี่เทรนด์นั่นเอง แล้วพาใครมาด้วยวะ

“แล้วลูกมึงไม่ไหนแล้ววะ กูเห็นอุ้มอยู่แหมบๆ”พี่เทรนด์แม่งแซวมันยิ้ม ๆ ยักคิ้วใส่ผมที่นั่งปากเชิด

“หึหึ ได้ของกินเงียบไปแล้ว”มันหัวเราะก่อนจะตอบ ผมปรายตามองหน้ามันหน่อยๆ

“เมียไม่ใช่ลูก”ผมตอบแกไป กูเห็นนะว่ามองผัวกูอยู่ ยิ่งอารมณ์ไม่ดี ทำเอาพี่เทรนด์กับพี่การฟปล่อยก๊ากเลย ก่อนจะนั่งลงข้างๆมันพร้อมกับบอกเด็กๆแกมั้งให้นั่งตาม พวกหล่อนมองหน้าไอ้ไผ่ยิ้มๆมีอยู่คนนึงหันมามองหน้าผมที่จิกตาใส่ ทำเอาสะดุ้งหันกลับไป สเปริ์มคอลลอเจนกูยิ่งมาไม่ค่อยปกติอยู่ เดี๊ยะๆๆ

“เออ เลี้ยงง่ายโว้ย หายเมื่อยยังวะ”พี่การฟพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะหันมาถามผม ที่นั่งดูดต่อแบบเสียงดังมาก เพราะมันใกล้จะหมด เล่นเอามองหน้าเลยกลั้นขำด้วย สวยสถุลโว้ยทำไงก็ดูดี

“ยัง ขากลับมึงอุ้มกูไปรถด้วยนะ”ผมบอกก่อนจะหันไปบอกมัน ขาผมตอนนี้ยกมาวางพาดหน้าขามันแล้ว วางข้างล่างเดี๋ยวจะไปถีบเด็กพวกพี่เข้าให้

“เดี๋ยวมึงนอนลง กูจะเตะให้กลิ้งไปเรื่อยๆ”มันบอกผมกวนๆ กูไม่ใช่ลูกฟูตบอลนะโว้ย มึงโชว์พาวต่อหน้าสาวเหรอ

“มึงก็ลองสิ”ผมเน้นเสียงบอกมัน พี่สองคนหัวเราะคิ๊ก

“อย่าหือนะโว้ย เดี๋ยวอด”พี่เทรนด์แซวมั่ง  แม่งปากพอๆกับพี่หวาย พี่เจย์เลย มันไม่ตอบหัวเราะสองหึอย่างเดียว

“เออ ลืมแนะนำ นี่ ฟาง ขวัญ แจม เพื่อนกูเองเรียน ม.xxxxx”พี่การฟนึกขึ้นได้ ก็เลยแนะนำ

“นึกว่าจะลืมซะแล้ว ยินดีได้รู้จักนะ”แม่ก้อนฟาง พูดและยิ้มหวานหยด จนน่าเอาตีนไปเช็ดให้  มันก็พยักหน้าเฉยๆ


“พวกมึงมีเพื่อนหล่อขนาดนี้ด้วยเหรอวะ”พี่แจม ตัดผมซอยสั้นออกทอมๆ ถามพี่เทรนด์ตอนแรกแกมองผมยิ้มๆเลยนะ

“ไอ้แจม พวกกูหน้าตายังไงเพื่อนกูก็อย่างนั้นแหละ”พี่กราฟเป็นคนตอบครับ หลงตัวเองที่สุด

“ไม่อ่ะ กูว่าเพื่อนมึงหล่อกว่า แถมเมียสวยด้วย”พี่ขวัญตัวขาวจั๊วะ พูดบ้าง หันมายิ้มให้ผม สองคนนี้ตัดออก เป็นมิตร ส่วนนังนั่นแอบเบะปากตอนเพื่อนแกชมผม  เดี๋ยวปัดแช่งให้ปากบิดซะนี่

“ไม่สวยอย่างเดียว หวงด้วยโว้ย ขอบอก”พี่เทรนด์พูดพร้อมยักคิ้วให้ผมด้วย

“ไม่ต้องบอกหรอกเกาะซะขนาดนั้น”นั่นไง แขวะออกมาจนได้ถึงปากจะยิ้มก็เถอะ หลอกเด็กเถอะหล่อน

“ขนาดบอกยังมีหมาคิดจะมางาบเลย”ผมพูดยิ้มๆใส่ไป ทำเอาชักสีหน้าเลย แต่คนอื่นๆคงนึกว่าพูดเล่นพากันหัวเราะ

“นั่นไง ลืมบอกไปอีกอย่าง ปากดีด้วย”พี่กราฟบอกสรรพาคุณเข้าไปอีก

“ดีแล้ว ของๆเรามันก็ต้องหวง เน๊าะ”พี่แจมพูดอย่างเห็นด้วย นังนั่นหันไปมองแต่ไม่พูด นั่งคุยกันสักพักพวกเพื่อนมันก็ขอตัว ก่อนจะเดินไปมันหันมามองยกยิ้มให้ไอ้ไผ่ แต่ผมทำเป็นยกตีนให้ซะก่อนทำเอาหันกลับแทบไม่ทัน ไม่ได้อยากไม่สุภาพกับผู้หญิงหรอกแต่สิบเอ็ดรอดอแสดงออกขนาดนี้เจอกันหน่อย ปากกูเหงามานานแล้วพักนี้ไม่ค่อยได้ด่าใครเลย

“อารมณ์ดีแล้วสิมึง ยิ้มได้ขนาดนี้”ไอ้คุณผัวพูดกับผมอย่างรู้กำพืดจริงๆ

“เออ รู้ไว้ก็ดี”ผมรับคำมัน หน้าเชิดๆ ยักคิ้วให้

“นิสัย”มันจิ้มหน้าผม ก่อนจะนั่งกันสักพัก

“ก็น้องชอบ”ผมบอกมันอีก


“ถามพี่มั้ย ว่าชอบเปล่า”มันถามผมกลับ ถ้าผมพูดน้องกับมัน ๆ ก็จะพูดพี่กับผม เป็นไปโดยอัตโนมัติ ไม่ได้แอ๊บใส่กัน

“ชอบ พี่ต้องชอบ ลองไม่ชอบสิ”ผมพูดแบบเอาแต่ใจมาก  จิกตาใส่มันด้วย

“งั้นพี่ไม่ชอบ”มันตอบกลับยิ้มๆ ยักคิ้วใส่

“ไม่ได้”

“แล้วบอกให้ลอง”

“ไม่ผ่านโว้ย มีไรมั้ย”

“พาลนะมึง ไอ้หนอน ไปไป”มันโยกหัวผมไปมาก่อนจะพากันกลับห้อง กินข้าว ดูหนัง อาบน้ำ ก่อนจะจัดเสื้อผ้าของใช้ใส่กระเป๋าให้มัน ที่จริงไม่ต้องรีบก็ได้อีกตั้งสามวันแต่มันบอกเผื่อลืม ใกล้วันจะยุ่ง ก็จริงของมัน

“ดูสิขาดอะไรอีก”ผมถามมันที่กำลังเช็ดผมอยู่ ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ โยนผ้าให้ผมเช็ดต่อ ผมทั้งเช็ด ทั้งขยำ ทั้งดม ทั้งหอม

“โรคจิต”มันว่าผม

“แหม ทีมึงล้วงคลำกูนี่ไม่โรคจิตเลยนะ”ผมว่ามันกลับบ้าง ก่อนจะเขวี้ยงผ้าใส่หัวมัน เดินไปล้มลงบนเตียง นอนกางแขนกางขาแต่ไม่เต็มพื้นที่สักที ได้ยินเสียงมันหัวเราะ ก่อนจะเดินไปแต่งตัวไม่มีไรมากหรอก กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว บางทีก็ไม่ใส่อะไรเลย

“มึงนิ อ่อยเก่งจริงๆ”มันเดินมาล้มตัวคว้าผมเข้าไปกอด

“แล้วมึงติดเบ็ดกูทำไมล่ะ”ผมก็ย้อนมันมั่ง กัดจมูกมันด้วย

“ก็เหยื่อมันน่ากินนี่หว่า”นี่มึงชมกูเปล่าเนี่ยะ ผมจิ๊ปากใส่มัน

“ค่อยๆกินนะ”ผมบอกจูบปากมันไปด้วย มันก็ทำตอบ”เดี๋ยวหมดไว คริคริ”ผมบอกอีกหัวเราะใส่

“หมดก็หาใหม่”มันพูดยิ้มๆ เอามือบิดจมูกผม ที่หรี่ตาใส่มัน ก่อนจะยกยิ้ม

“ได้ แต่ต้องยี่ห้อฝิ่นนะ ยี่ห้ออื่นมึงตาย”ผมบอกแบบกัดฟันในตอนท้าย เอามือทึ้งหัวมันไปมา”ว่าไง”ผมถามอีกเมื่อมันยกยิ้มอย่างเดียว ก่อนจะกระซิบข้างหูทำเอาขนลุก

“ไอ้หนอนความจำสั้น เคยบอกแล้วไง ยี่ห้อไหนก็ไม่อร่อยเท่ายี่ห้อนี้หรอก หืม”ผมกอดมันแน่นเลย น่ารักจริงเลย

“ดีมาก จุ๊บๆๆๆ”ผมจุ๊บมันทั่วหน้าเลย มันจิ๊ปากใส่ที่น้ำลายลืมเปรอะหน้ามัน ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งดูกระเป๋ากันต่อหลังจาก สวีทเลี่ยนๆกันไป อย่าเพิ่งอ้วกกันนะครับ

“แล้วครบไหมของน่ะ”ผมถามมันอีก มันพยักหน้า

“มึงคิดอีกทีว่าขาดอะไร”ผมย้ำมันอีก

“ไม่มี”มันก็บอกอีก

“มีสิ”

“อะไร”

“ขาดกูไง”

“ถุย”

“มึงอ่ะ กูอุตส่าห์โรแมนติค”

“ดีกูไม่อ้วก”

“กูเขียนไว้แล้วว่ามึงต้องทำไงเมื่อไปถึง”ผมบอกมันอีก หลังจากมุกนั้นไม่ได้ผล แต่ผมเห็นมันอมยิ้ม

“ม. เขาเขียนไว้แล้ว”มันพูดไปคนละเรื่อง

“นั่นของ ม. แต่นี่ของเมีย”ผมไม่ยอม เถียงมันไปอีก ก่อนจะหยิบส่งให้มันอ่าน เหมือนมันจะยิ้มนิดๆที่ผมพูดสถานะตัวเอง

“สิบข้อ เหมือนกันหมด มึงจะเขียนให้เปลืองทำไมวะ”มันบ่นผม แต่ไม่จริงจังหรอก

“ตอกย้ำโว้ย”ผมก็พูดอีก ในกระดาษผมเขียนว่า “ให้คิดถึงผมคนเดียว ปล.ยกเว้นญาติ อนุโลมให้กึ่งหนึ่ง” ถ้าไม่เข้าใจย้อนกลับไปดูข้อหนึ่ง ซึ่งมันก็เหมือนกันทุกข้อ

“แล้วมองอะไรได้มั่ง”มันถามผมอีก มือก็ลูบหลังไปมา คาดว่าสักพักจะถึงก้นแน่นอน

“ควาย”

“ดำไป”

“หมู ก็ได้ ขาวอมชมพู”ถึงแล้วครับตามที่คิด ทั้งบีบทั้งขยำ ปล่อยมันถือว่าให้โบนัสไป

“อ้วนไป”

“เป็ดมั้ย”

“ไม่เอา มันชอบเซ็งแล้วร้อง กลับๆๆๆ”มันพูดทำเอาผมหัวเราะเลยครับ นานๆมันจะพูดอะไรตลกๆๆ

“เชี่ยะ งั้นก็คิดถึงแต่กูพอ ไม่ต้องต่อรอง อุ๊บอิ๊บ”ผมว่าก่อนจะสั่งพร้อมกับปิดปากมันทันที ได้ยินมันหัวเราะลอดออกมา ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาพัวพัน มือก็ลูบไปทั่ว ก่อนจะผละออกกระซิบข้างหูให้ได้อาย

“คราวหลังไม่ต้องเขียนนะ เพราะกูจำขึ้นใจอยู่แล้ว”พูดเสร็จมันจูบปิดปาก ผมนี่หน้าร้อนไปหมด แม่ง ถ้าเป็นเบาหวานก็ขึ้นกระฉูดเลยล่ะ แต่ตอนนี้ผมไม่ว่างมานึกอายแล้วครับ เพราะกำลังทำกิจวัตรประจำวันกันต่อ แต่ก็ทำเอาอายทุกครั้ง อย่างที่บอกมันเป็นคนชอบศึกษาจึงมักเอาทฤษฎีใหม่ๆมาปฏิบัติกับผมเป็นประจำ ขอตัวส่งส่วยก่อนนะครับ อืม อื้ม อิ๊อ๊ะ หุหุ

V
V
V
V

ปล.เดี๋ยวตอนเย็นๆมาอัพต่อให้จ๊ะ เอาไปอ่านแก้เซ็งก่อนนะ หุหุ

[Rafael]

รอมาต่อจ้าาาา
น่ารักมากมายย ฮิ้วว

[choijiin]

มาทีละนิดก็เจี๋ยวได้
คริๆๆ
 

[่patsaporn]

โคตรหื่นทั้งสองคนเลย 555 คู่แท้ค่ะ
น้องฝิ่นนี่ฮาโนะ แบบพอเฉย ๆ กันก็อยากมีเรื่อง อยากต่อล้อต่อเถียงให้ได้เพลินปาก
เจอพ่อจับอุ้มเข้าเอวมันซะเลย แล้วเธอก็ไวมากกับชะนีที่เข้ามาในรัศมี 1 เมตร
เข้ามาให้ได้กัดให้หายเซ็งพอดี...อย่างงี้ไผ่ไปค่ายเหงาแย่เลยเนอะ แต่ก็แป้บเดียวแหละ

รออ่านต่อเย็นนี้ค่า 

[qq_oo]

รอๆๆๆๆจ้าาา ^^   

[sakiko]

เย่ มาต่อเร็วๆ นะเรามี สอบ เอามาอ่าน ครายเครียด.

[gupalz]

คู่นี้มันฮา หื่น + น่ารักจัง

[goonglovenut]

ครึ่งหลัง (ครึ่งแรกหน้า 30 ตอนแรกจะลงทั้งหมด แต่เผอิญคนเข้ามาหาเยอะเลยต้องหยุดไว้ก่อนไม่อยากให้ใครรู้ อาย สั้นๆเลยไม่ได้มีเจตนาอะไรทั้งสิ้น)


ตอนนี้ผมกับมันอยู่ที่ ม. แล้วครับ ขามามันขับขากลับมันให้เอากลับไปด้วย บอกตามตรงผมโคตรเพลียเลย จะเรื่องอะไร เมื่อคืนส่งส่วยซะลุกแทบไม่ขึ้น ตีสามกำลังหลับได้ที่ตื่นมาเก็บกูอีกสองรอบ ผมเลยบอกให้มันเอากางเกงในผมไปสำเร็จความใคร่ที่ค่ายด้วยเลยหรือจะเอาไว้ดมกลางทางก็ตามใจ มันก็แสยะยิ้มใส่ตอบกลับหน้าตาย เอาที่มึงใช้แล้วนะ ความคิดสุโค่ยยย ส่วนของมึงเดี๋ยวกูมาดมที่ห้อง อิอิ

“ถึงแล้ว อืม”มันคุยโทรศัพท์กับเพื่อนมัน น่าจะเป็นพี่พายที่โทรเข้ามาถาม  เรานั่งกันอยู่ในรถแหละครับ ผมบอกให้ไปนั่งข้างนอกมันก็ไม่ลง แต่มองหน้าผมแทน กูผิดอะไร  มันไล่มองไปเรื่อย ปากก็กินข้าวเหนียวหมูปิ้งไปด้วย ผมกำลังกินเพลินๆ หันไปมองหน้ามันที่มองอยู่ ต่ำลงมาหน่อยมีรอยที่ผมทำไว้มั่ง ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็นหรอก แต่ตัวผมเต็มไปหมด ว่ามันทีไร มันบอกว่าถามแล้ว ไม่มีของใครมันจอง อย่าเลย พอกูบอกของมึงๆ ก็ทำ


“มองไร”ผมถามมันก่อนจะหยิบอีกไม้ อร่อยว่ะข้าวเหนียวหมูปิ้งหน้าคอนโดมัน มีหลายรสชาดด้วย ผมซื้อประจำบางทีไอ้ไผ่ก็ซื้อมาให้ มีทั้งรสดั้งเดิม ลาบน้ำตก พริกไทยดำ หมูกระเทียม วันนี้ซื้อมาสามสิบไม้ ข้าวเหนียวห้าห่อ ฟาดกันอยู่สองคนไม่มีเผื่อใครแค่นี้ก็แทบไม่เหลือแล้ว

“เรื่องของกู”คำตอบมัน

“แล้วไป นึกว่าเรื่องของกู”ผมยักคิ้วบอกมันบ้าง  มันก็มองอีก “นี่มึงจะด่าก็ด่ามาเลย มองอยู่ได้ เพราะมึงแหละ อย่ามาโทษกูนะ เล่นซะกูลุกไม่ขึ้นอาบน้ำไม่ทัน ล้างหน้าแปรงฟันกูก็มาเลย”ผมโวยใส่มัน ตอนนี้ผมใส่เสื้อเชิ้ตมันคุมหน้าขาเหมือนไม่ได้นุ่งกางเกงแต่ใส่ขาสั้นข้างในอยู่ เห็นมันมองตั้งแต่ผมยืนซื้อหมูแล้ว แต่มันกอดอกไม่พูดกระดิกตีนอย่างเดียว คิดเหรอว่ากูจะวิ่งไปอมตีนมึงที่กระดิกอยู่ ติดคอตายห่า

“กูว่ายัง”มันก็ทำหน้ากวนใส่อีก

“แต่มึงด่าทางสายตา”ผมก็ย้อนมัน ที่ยกยิ้มชอบใจ ผมทำปากหงุบหงิบด่ามัน

“ใส่ให้กูดูไม่เป็นไร ถ้าใส่ไปอ่อยใครมึงก็คิดเอา”มันพูดออกมาอีก แทนที่จะโกรธมันกลับทำเอาผมยิ้มเลย แสดงว่ามันหวง เราต้องคิดอย่างนี้ครับจะได้สุขใจ แฟนบ่นแฟนว่าแสดงว่าเขาหวง ไม่ใช่ไม่เชื่อใจ ไอ้ไผ่มันไม่ใช่คนงี่เง่าหึงพร่ำเพื่อหรอก ถ้าไม่มาล้ำเส้นมันอย่างไอ้แทน ตั้งแต่วันนั้นมันไม่เคยโทรมาอีกเลย แต่ข้อความมีบ้าง ผมเคยให้ไอ้ไผ่ดูด้วย มันบอกว่าไม่ต้องขนาดนี้หรอก เอาไว้นอกใจมันเมื่อไรค่อยว่ากัน คงไม่ได้ทันได้ว่าหรอก น่าจะน่วมก่อนมากกว่า


“กูจะไปอ่อยใคร ตั้งแต่ได้มึงเป็นผัว พีโรโมนกูหดหมดแล้ว”ผมแกล้งว่าใส่มันที่ยักไหล่ใส่”แต่มึงเนี่ยะสิ”ผมพูดต่ออีกหรี่ตาใส่มัน

“อะไร”มันเลิกคิ้วใส่

“อย่าให้มีเหตุการณ์เหมือนรับน้องนะ กูเอาตายทั้งคู่แน่”ผมเน้นใส่มันเลยเรื่องไอ้ต้าร์ เมื่อวันก่อนทำเป็นยิ้มเยาะใส่กู เดี๋ยวมึงจะเจอดี ไม่เข็ด มันยกยิ้มใส่ผมเอามือผลักหัว ผมก็ยิ้มใส่มัน มันรู้ว่าผมไม่ได้ระแวงมันหรือยกเรื่องนี้มางี่เง่าใส่กัน ในเมื่อตอนนี้ไม่ใช่ผมรักมัน มันรักผม แต่ เรารักกัน เพิ่มโปรเชื่อมั่น และจะได้ฟรีแพ็คเกจสุขใจทั้งสองฝ่าย ใจผมหล่อมากเลยคิดได้อย่างนี้ หึหึ   สักพักไอโฟนมันดัง มันมองก่อนจะมองหน้าผมที่หยิบเจลมาล้างมือและบีบใส่มือมันไปด้วย

“ไม่รับล่ะ”ผมถามมัน ที่ยังปล่อยให้ดังอยู่

“ไม่รู้เบอร์ใคร”มันบอกก่อนจะกดวาง

“เพื่อนในห้องหรือเปล่า”ผมถามอีก มันก็ส่ายหน้า

“จะมีสักกี่คนที่มีเบอร์กู”มันพูดเรียบๆ

“อืม กูลืมไปว่าไม่ค่อยมีใครคบมึง”ผมพยักหน้าทำเป็นเข้าใจ แกล้งแขวะมัน

“แค่ไม่เต็มเต็งอย่างมึงก็เกินพอแล้ว”มันก็ย้อนผมมั่ง ผมเลยย่นจมูกใส่มันที่ยักคิ้วให้  สักพักมันก็ดังอีก

“มา กูรับเอง”ผมบอกมัน ๆ ก็ส่งให้ ไม่ใช่ว่าจะก้าวก่ายหรอก แต่เห็นมันไม่รับสักที มันนิสัยเสียตรงนี้แหละ ผมเคยบอกมันหลายครั้งนะว่าเผื่อที่บ้านหรือเพื่อนเปลี่ยนเบอร์ใหม่โทรมาก็ได้ มันบอกว่า เปลี่ยนก็ส่งข้อความมาบอกสิ  อืม ถูกของมึง กูผิดอีกที่เสนอหน้าบอก

“พี่ไผ่เหรอ”เสียงฝ่ายนั้นพูดมาก่อน ที่ผมจะพูดอีก ผมเปิดโฟนให้มันได้ยินด้วยจะได้ไม่ต้องเล่าให้เมื่อยปาก

“ไม่ใช่ครับ”ผมบอกออกไปอย่างสุภาพมาก แต่บอกได้ว่าแกล้งทำ เพราะรู้แล้วว่าเสียงใคร ไม่เห็นหน้าก็จำได้

“ใคร”แอ๊บใส่กูอีกทำเป็นไม่รู้ว่าใคร แต่เสือกทำเสียงแข็งใส่ ไร้ซึ่งการอบรมจริงๆ ไม่เป็นไรจัดโปรตีนเสริมไป


“เมีย”ผมบอกไปเลย ฝ่ายนั้นเงียบไปพัก ส่วนผัวปิดกระจกปรับเบาะเอนตัวลงหลับตาอย่างไม่สนใจว่าใครโทรมา แต่ผมว่ามันคงรู้แล้วล่ะว่าใคร แต่คงแปลกใจมากกว่าว่าเอาเบอร์มันมาจากไหน

“.........”

“มีอะไรจะคุยกับผัวผมหรือเปล่าครับ”ผมถามอีก ไอ้ไผ่หันมามอง ส่ายหน้าเฉยๆ ปล่อยให้ผมทำการแสดงไป

“........”

“โอเค ไม่มี”ผมพูดแค่นั้นก็วาง มันหันมามองเฉยๆ ก่อนจะกางมือออก ผมเลิกคิ้ว

“อย่าแอ๊บ”มันว่าก่อนจะพยักหน้าให้ผมข้ามไปหามัน

“ไม่ได้แอ๊บ กูงง”ผมบอกก่อนจะพาตัวเองไปนั่งตักมัน อีกเกือบชั่วโมงกว่ารถจะออก แต่เราออกมาไวเพราะกลัวรถติด

“กูไม่ได้ให้เบอร์นะ”มันพูดออกมาเรียบๆ ผมแหงนหน้าขึ้นไปมอง กำมือต่อยปลายคางมันเบาๆ

“ไม่เชื่อหรอก ไม่งั้นเขาจะโทรมาได้ไง”พูดกับมันยิ้มๆ

“เนียนๆหน่อย จะหาเรื่องน่ะ”มันพูดเอามือดึงหัวผมไปมา ก่อนจะบีบปากผมให้อ้าออก ทำเป็นส่องดูไปมา

“อู ไอ อ๊ะ (ดูไรวะ)”ผมถามเสียงอู้อี้

“มึงปล่อยวัดไปหมดแล้วเหรอ”มันถามยิ้มๆ ผมปัดมือมันออก


“สัด กูพูดเพราะตามสเต็ปก็ว่า พอกูไม่ด่าก็ผิดคอนเซ็ป”ผมว่าเป็นกลอนคล้องจองเลย จิกตาใส่มัน หนอยหาว่ากูปล่อยหมาจากปากไปไว้ที่วัดหมดแล้ว มันยกยิ้มเอาคางเกยไหล่ ผมหยิกมันนิดๆหน่อยๆ  ผมก็จับมือมันไว้ เราเงียบกันไปอย่างไม่รู้จะคุยอะไร ดูโอเวอร์เน๊าะแค่ไม่กี่วันเองที่ไม่เจอกัน แต่ทำไมเหมือนมันจะไปเป็นปีเลยวะ มันจะคิดเหมือนผมหรือเปล่านะ มันต้องคิดอยู่แล้วล่ะก็เราใจตรงกันนี่นา

“ฝิ่น”เสียงทุ้มเอ่ยออกมา

“ครับ”ผมก็ตอบรับ

“อย่าขับรถเร็ว”

“เออ”

“กินข้าวให้เป็นเวลา”

“อืม”

“ดูแลตัวเอง”

“รู้แล้ว”

“แค่นี้แหละ”มันบอกก่อนจะจูบขมับผม

“พี่”ผมเรียกมันบ้าง

“ครับ”มันก็ตอบรับ

“กินข้าวให้เป็นเวลา”

“อืม”

“ดูแลตัวเอง”

“เออ”มันรับคำก่อนจะมองหน้า”มึงพูดสำเนาถูกต้องก็ได้มั้ง”มันพูดเรียบแต่รู้ว่ามันกวนที่ผมคัดลอกคำพูดมัน ผมยักคิ้วใส่มัน ก่อนจะอุทานออกมาแบบว่าแอ๊บลืมจริงๆ

“อ้อ เกือบลืม มือใช้ให้เป็นประโยชน์นะ”ผมเงยหน้ามองมัน

“สัด กูไม่ได้อยากขนาดนั้น”มันตอบ และเม้มหูผมจนจั๊กจี๊

“เหรอ รู้ทันกูอีก”ผมเบะปากใส่ว่ามันยิ้มๆ ก่อนจะเงียบกันอีก ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรเลย เวลามันใกล้เข้ามาทุกที ผมจับมือมันมากอดเอว ก่อนจะมีเสียงเคาะกระจกขัดจังหวะที่มันกำลังจะก้มมาจูบผมพอดีเลย ใครวะสั่งคัท เดี๊ยะๆๆ กำลังจะเลิฟซีนสักหน่อย ผมจะผละออกแต่มันไม่ปล่อยเอามือลดกระจกลง ก็อย่างที่คิดแหละครับ พี่หวายผู้กำกับ พี่เจย์ตากล้อง พี่บลูกับพี่พายผู้แสดงสมทบ

“ยังไม่ได้กันใช่ไหมครับ”พี่หวายเอ่ยออกมา

“เกือบแล้ว”มันก็เล่นด้วย พี่พายอมยิ้มกับพี่บลู

“เอาไว้ก่อนครับ ไอ้เชี่ยะกราฟเรียนเชิญมึงไปดูความเรียบร้อยของน้องๆก่อน”พี่เจย์ทำท่านอบน้อม แต่สีหน้ากวนบาทาซะเหลือเกิน

“พวกมึงไม่ดูล่ะ”มันก็ถามออกไป


“ถ้าความจำสั้น ไอ้นั่นยาว มึงน่าจะรู้นะ ว่ามึงตำแหน่งอะไร”พี่บลูยื่นหน้าเข้ามาบ้าง

“แฟนหนูไง”ผมก็ยื่นหน้าไปตอบแก ทำเอาแกหลบแถบไม่ทัน ก่อนจะทำหน้าใส่

“แหวะ”พี่บลูทำท่าออกมา พี่พายเลยเอามือตีหลังเข้าให้จะได้ออกไวไว

“มึงบอกผัวเลยก็ได้”พี่หวายเอามือผลักหัวผม

“แหม ไม่มีกระดะตูดพูดมาได้”พี่เจย์เบะปาก พี่บลูกับพี่พายส่ายหน้ายิ้มๆ ผมก็ยักคิ้วรับ บอกตรงๆ ว่าผมคิดถึงพวกแกไม่ต่างจากมันหรอก แต่คนละสถานะเท่านั้นเอง เพราะพวกแกดีกับผมและเพื่อนๆผมมาก

“เออ เดี๋ยวตามไป”มันตอบก่อนปิดกระจก ในขณะที่ผมทำหน้าล้อเพื่อนมันอยู่ ปิดปุ๊บจูบปั๊บไม่ทันตั้งตัวเลยแต่ไม่ใช่ปัญหาผมก็จูบตอบมันทันที พอผละออกก็จูบเลาะเล็มกัน ก่อนจะกอดกันนิ่งๆ

“ไปได้แล้ว”ผมเป็นฝ่ายบอกมันที่ยังกอดผมอยู่ กลัวเขาจะว่ามันที่มัวแช่อยู่กับผม แต่ดูแล้วไม่กล้าหรอกครับ

“อีกหน่อย”มันบอก ก่อนจะหอมแก้ม และจูบอีก มันก็เปิดประตู”เดี๋ยวค่อยกลับ”มันบอกให้ผมรอก่อน อย่าเพิ่งกลับเพราะอีกครึ่งชั่วโมงกว่ารถจะออก ผมก็พยักหน้า มันเดินไปก่อนจะหันกลับมา เอามือชี้หน้า”ไม่ต้องลงมา ปิดล็อคเลย”ผมย่นจมูกใส่มันก่อนจะทำตาม ตรงนี้อยู่ไม่ไกลจากคณะมันมากนัก คนเริ่มเยอะแล้ว ดูไปก็เพลินดี แต่ตอนนี้ปวดฉี่ว่ะ เอาไงดีวะ ขวดน้ำมันก็ดันถือลงไปทิ้งอีก แต่จะว่าไปห้องน้ำก็ไม่ไกลเท่าไร มองสภาพตัวเองแต่งตัวไม่สุภาพด้วย แต่วันนี้ก็มีแต่คณะมันไม่เป็นไรหรอกมั้ง
 
“ทนไม่ไหวโว้ย”สุดท้ายผมก็เลยหยิบเสื้อกันหนาวที่มีติดรถเอาไว้มาพันทับช่วงล่างก่อนจะเปิดประตู ล็อครถเสร็จ วิ่งปรู๊ดเลย ถึงห้องน้ำได้ก็ปล่อยซะ ดีนะไม่มีใคร

“โอย โล่งท่อหน่อย”เรียบร้อยผมก็เดินออกมา จะถึงรถอยู่แล้ว เห็นกลุ่มพวกมันลิบๆ กำลังคุยงานกันอยู่ ต่างจากตอนคุยเล่นเลยดูเป็นการเป็นงานมาก พี่หวานยื่นหน้าไปคุยกับมัน ถ้าผมไม่รู้จักคงคิดมั่งแหละ ดูสนิทกันมาก สักพักพี่หวานท้าวเอวทำหน้าเซ็งๆใส่มัน ทำปากหมุบหมิบเดินไปคงจะโดนมันกวนเข้าให้หรือไม่ก็ไม่มีอารมณ์ร่วม พี่พายกับพี่บลูแจกเอกสารให้รุ่นน้อง พี่กราฟกับพี่เทรนด์ก็แหกปากสั่งๆๆๆ แต่หล่อเลยไม่มีใครกล้าขัด พี่เตยกับพี่แพม ขวัญใจหนุ่มๆเลย แต่อย่าให้ด่าแม่มดชัดๆ ผมเที่ยวกับพวกแกบ่อยก่อนจะรู้จักไอ้ไผ่อีก

“ยืนยิ้มให้พอนะตอนนี้”เสียงกดชักโครกที่ไหนวะกระทบโสตหู ไม่ต้องหันไปดูก็ก้าวมายืนกอดอกข้างๆ ผมก็มองเฉยๆ

 “ไม่ตามไปด้วยล่ะ”กูไม่พูดได้ใจนะ มันมองนิ่งๆ ผมทำหน้าเซ็งๆใส่มัน ทำเอามันชักสีหน้าที่ผมไม่โต้ตอบแต่แสดงออกทางการกระทำ ผมยกยิ้มใส่มัน

“กูไม่ใช่มึงที่วิ่งตามให้เหนื่อยเป็นหมาหอบแดด”ผมพูดเรียบๆใส่มัน มันขยับปากจะพูด”ไอ้ต้าร์ กูถามจริงๆเถอะ มึงคิดอะไรอยู่วะ”ผมถามมันด้วยคำถามเบสิคมากๆ แต่ทำเอามันเงียบไปอึดใจ

“อย่าให้กูพูดอะไรมากเลย คุยกันดีๆ”ผมบอกมันอีก ดูเหมือนเมียหลวงตะล่อมเมียน้อยไหมครับ

“กูชอบพี่ไผ่ ชอบมากด้วย ชอบมาก่อนมึง”มันพูดออกมา เม้มปาก

“แล้วมันชอบมึงหรือเปล่า”ผมถามมันกลับแบบไม่ได้คิดอะไร คืออยากถามก็ถาม

“มึงไม่ต้องเยาะเย้ยกูหรอก ใช่สิตอนนี้มึงได้พี่เขาไปแล้วนิ”มันเชิดหน้าใส่ แต่ดูอ่อนลงไปเยอะ ปากมันตัวมันไม่ทันผมหรอก แต่ผมไม่เคยคิดจะใช้กำลังทำร้ายมันนะ มันเป็นคนน่ารัก มีความสมบูรณ์ในตัวเองไม่ด้อยกว่าใคร ผมไม่เคยมองมันเป็นศัตรูเลย นอกจากลับฝีปากแกล้งมันไปงั้นแหละ หมั่นไส้ที่มันยังไม่ลด ละ เลิก จากไอ้ไผ่สักที มันดูง่ายไม่ได้เป็นคนร้ายลึกอะไรเป็นแบบเด็กๆมากกว่า ไอ้แฝดยังจ้องจะเครมเลยแต่พวกมันไม่ได้ไปขืนใจอะไรหรอก มีแต่แซวเล่นให้มันอายบ้าง โกรธบ้างตามเรื่อง

“กูไม่ได้เยาะเย้ย ที่กูถามเพราะว่า ตอนนั้นไม่มีกู ทำไมมันถึงไม่ชอบมึงล่ะ มึงมีโอกาสและใกล้ชิดมันมากกว่ากูอีก”ผมพูดจากใจจริงๆไม่ได้มีเจตนาที่จะบอกว่า มาก่อนไม่ได้ช่วยอะไรเลย จริงๆนะ

“.............”



“กูขี้เกียจทะเลาะกับมึง มันไม่สนุกว่ะ”ผมพูดหน้าตาเฉย แต่มันหน้าเหวอเลย

“ก็มึงปากหมาไง เที่ยวกัดเขาไปทั่ว”มันยังมีแรงปากดีเถียงผม

“หึ ก็อยากมากัดกูก่อน ช่วยไม่ได้”ผมยักไหล่ใส่มัน 

“ทำไมพี่ไผ่ถึงชอบมึงได้”มันพูดออกมา

“...........”

“เงียบทำบ้าไรล่ะ ตอบกูหน่อย”มันโวยใส่ผม

“อ้าว ถามกูเหรอ นึกว่ามึงรำพึงรำพันเห่าหอนให้ใครฟัง”ผมพูดยิ้มๆ ใส่มันที่หน้างอเหมือนเด็กโดนขัดใจ ผมก็ไม่ได้โตไปกว่ามันหรอก”กูไม่รู้จะตอบมึงยังไงว่ะ มันเป็นเรื่องของความรู้สึก สงสัยมันชอบที่กูปากหมาเหมือนมันมั้ง”ผมพูดอย่างไม่รู้จะบอกยังไง

“พี่ไผ่น่ะเหรอ”มันพูดเหมือนไม่เชื่อ ว่าไอ้ไผ่ที่ดูเงียบๆ จะเป็นอย่างนั้น

“นี่ไง ขนาดมึงชอบมันมาก่อนกู มึงยังไม่รู้เลยว่ามันปากเสียขนาดไหน”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ  แต่ตอนมันปากหวานมึงก็ไม่รู้หรอกว่ามันก็หวานไม่มีลิมิตเหมือนกัน แต่กูไม่บอกหรอก เดี๋ยวมึงอิจฉา อิอิ

“ก็เขาไม่ค่อยจะคุยกับกูนี่หว่า นอกจากกูจะเป็นฝ่ายถามก่อน และก็เวลาที่กูพูดไม่เข้าหู แกก็จะทำหน้าดุ ด่าสั้นๆแต่ก็ทำกูร้องไห้ได้เหมือนกัน แต่กูไม่เคยโกรธ กลับอิจฉาที่เขาปกป้องมึง”มันพูดเสียงเบาดูหงอยๆ ไป ช่วงผมไปเที่ยวกับเพื่อน  มันเคยไปพูดทำนองว่าผมนอกใจไปกับกิ๊ก เจอไอ้ไผ่ด่าเข้าให้ จนร้องไห้ พี่พายต้องบอกให้มันกลับไปก่อน ไอ้ไผ่ไม่ได้เล่าหรอก พี่พายเล่าให้ฟัง บอกไม่เคยเห็นมันโมโหมาก่อน แต่ถ้าเป็นเรื่องผมเมื่อไรมันจะหงุดหงิดอารมณ์เสียทันทีที่ได้ยินใครมาพูด ผมโคตรดีใจเลย จำได้ว่าไปกอดมัน หอมมัน โดยที่มันก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ได้แต่ปล่อยให้ผมทำจนหนำใจ


“มึงไปเอาเบอร์มันมาจากไหน”ผมถามมัน ที่ดูจะตกใจมาก

“กะ กูเห็นในเอกสารที่กรอกไว้ กูไม่ได้ตั้งใจ แต่พอได้มาอดไม่ได้ กูอยากคุยกับเขา มึงจะด่ากูก็ได้ ไหนๆก็ด่ากูมาเยอะแล้วนิ”มันอึกอักในตอนแรก ก่อนสารภาพได้แมนมาก
 
“กูไม่ด่าหรอก โน่น มึงระวังเถอะ มันเล่นมึงแน่”ผมขู่มัน ที่ทำหน้าโคตรตลกเลย เมื่อพูดถึงไอ้ไผ่

“คะ คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง”มันพูดปลอบใจตัวเอง

“มึงดู”ผมบอกก่อนจะแหวกเสื้อให้มันดูรอยที่ตัว”นี่แค่กูขัดใจมันนะ มึงดูสภาพกู มึงเห็นมันอย่างนั้นเถอะ กูจะบอกให้ไอ้บทรักถนุถนอมประดุจเจ้าชายไม่มีหรอก มันชอบความรุนแรงประมาณซาดิส มึงรสนิยมแบบนี้หรือเปล่า”ผมพูดเรียบๆแต่ในใจลิดโลดปนขำ ที่เห็นไอ้ต้าร์อ้าปากหวอ หน้าแดง กลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะส่ายหน้า

“แต่มึงไม่ได้เป็นเมียมัน อย่างมากก็โดนเตะ กระทืบ ที่ไปเอาเบอร์โทรมันโดยที่มันไม่ได้ให้”ผมชี้หน้าบอกมันอีก มันหน้าซีดลงไปอีกจากที่ซีดอยู่แล้ว แม่ง กูจะกลั้นไม่ไหวแล้วอยากขำฉิบหาย ลงทุนสร้างมากกู

“กูทำไงดีล่ะ พี่ไผ่เอากูตายแน่”มันลนลานมาก เหมือนเด็กเสียขวัญ โอ้ย กูจะแตกอยู่แล้ว เสียงหัวเราะนะครับไม่ใช่น้ำ

“กูช่วยมึงไม่ได้หรอก เพราะถ้าช่วยมึงกูก็ซวยไปด้วย”ผมแกล้งปฏิเสธทันทีเลย ทำท่าแบบไม่เอากูไม่ช่วย อย่ามายุ่งกับกู

“มึงอ่ะ ชะ”มันเกาะแขนผมทันที พูดยังไม่จบเลย

“ทำอะไรกัน”เสียงมารร้ายที่ผมสร้างภาพให้มาแล้วครับ ไอ้ต้าร์ตกใจกอดผมแน่นเลย

“ปะ เปล่า ต้าร์แค่มาคุยเฉยๆ ไม่มีอะไร”มันรีบพูดทันที ไอ้ไผ่มองนิ่งๆ ก่อนจะมองหน้าผมที่ทำหน้าเอ๋อ แต่ปากอมยิ้ม


“แน่ใจว่าพวกมึงไม่ได้มีอะไร”มันถามอีก เอามือกอดอก

“จริงๆ”ไอ้ต้าร์รีบตอบ ก่อนจะมองหน้าผม”มึงบอกสิ”หันมาเร่งผมอีก

“เออ แค่เคลียร์อะไรนิดๆหน่อยๆ ไม่มีไรหรอก”ผมก็เล่นตามมันไป ดูมันโล่งใจมากขึ้น หลอกง่ายจังวะมึง

“ไอ้ต้าร์”ไอ้ไผ่เรียกมัน ที่สะดุ้งสุดตัว

“ครับ”มันรับคำ

“ไอ้เกมตามหามึงอยู่”มันพูดเฉยๆ ไอ้ต้าร์รีบพยักหน้า

“งั้น ต้าร์ไปนะ”มันพูดจบก็รีบปล่อยผมเดินไปทันที

“เฮ้ย เดี๋ยวสิสรุปมึงยังไง”ผมแกล้งตะโกนตามหลังมัน

“กูไม่เอาแล้ว เคลียร์ให้กูด้วย”มันก็ตะโกนกลับมา ผมสุดกลั้น

“ฮ่าๆๆๆๆๆ สะใจโว้ย แม่ง”ผมปล่อยสุดตีนเลย เอามือกุมท้องไปด้วย

“มึงไม่ลงไปกลิ้งที่พื้นเลยล่ะ”ไอ้ไผ่พูดเสียงเซ็งๆ

“คิก คิก กูก็อยากนะแต่เกรงใจ”ผมยังขำไม่หาย ก่อนจะถูกมันดึงให้ไปขำต่อบนรถ แต่คงขำไม่ออกแล้วโดนอีกแล้ว จูบครับป้องกันโรคปากเปื่อย จะให้มันจูบตีนกันเปื่อยให้ด้วยก็กลัวมันจะยัดปากผมแทน

“คุยอะไรกัน”มันถามอีก

“เปล๊า”ผมตอบเสียงสูง หน้ายิ้มๆ

“โกหกขอให้หนอนมึงเล็กลง”มันแช่งหนอนผม

“เล็ก เรียว แต่เสียวได้ ลองม๊ะ”ผมลอยหน้าใส่มัน

“แหย่มดเถอะมึง”มันว่ายิ้มๆ ผมเลยเอามือปิดปากมันซะ ก่อนจะปล่อยออก มันก็พูดต่อ”กูสั่งว่าไง”มันท้วงผม

“กูปวดเยี่ยวนี่หว่า หรือมึงจะให้กูปล่อยบนรถล่ะ”ผมบอกมัน ก่อนจะเลิกคิ้วใส่ มันก็จ้องหน้า “ไม่เชื่อมึงมาดม มาอมเลย”ผมบอกพลางขยับตัวจะให้มันพิสูจน์

“ไม่ต้อง แค่นี้กูก็ได้กลิ่นแล้วเหม็นฉิบ”มันตีหัวผม ก่อนจะทำเป็นบ่น

“แหม เหม็น ทีเมื่อคืน มึงยัง อื๊อ อื๊อ”ผมพูดยังไม่จบเลย โดนเข้าไปอีก

“อย่าลืมที่บอก”มันย้ำอีกครั้ง

“รับทราบ”ผมรับคำ

“ปฏิบัติด้วย”มันยักคิ้วใส่อีก

“ครับ น้องจะทำตามทุกข้อเลย พี่ก็ต้องทำด้วย น้องเป็นห่วง และอย่าไปสิงร่างใครนะ”ผมรับคำก่อนจะบอกมันบ้าง เอามือประคองหน้ามันด้วย มันยิ้มกับประโยคท้าย กัดจมูกผมเบาๆ



“อืม”มันรับคำ พอดีกับเสียงเคาะกระจก พี่หวายมาตาม พร้อมกับพยักหน้าให้ไปได้แล้ว เรามองหน้าและจุ๊บอีกสองสามที ก่อนจะลงไป ผมโบกมือให้มันและก็เพื่อนๆมันด้วย จนมันขึ้นรถและลับตา ผมก็สตาร์ทรถออก กลับคอนโดมันก่อน นอนสักพักค่อยกลับบ้านหรือว่าจะกลบดานดมกลิ่นมันที่ห้องดีกว่านะ อดทนหน่อยไม่กี่วันเองเดี๋ยวมันก็กลับมาแล้ว

****************************************************************************************

ปล.ส่งท้ายพี่ไผ่ไปออกค่าย หนูฝิ่นจะได้พักไปด้วย หึหึ เพราะรู้สึกว่าเริ่มจะเอียนไอ้คู่นี้กันแล้วล่ะสิ แต่ยิ่งเอียนคนเขียนยิ่งชอบเหมือนยิ่งอ่านเธอยิ่งเจอรัก 55555 อดทนกันอีกนิด คู่บลูพายเร็วๆนี้คะ เพราะอีบลูก็มาเข้าฝันบอกอยู่ หุหุ ขอบคุณทุกเม้นส์เช่นเคยคะ เป็นกำลังใจที่ดีมากเลย ยิ่งเม้นส์ยิ่งมีแรงเน๊าะ

[Rafael]

ฮ่าๆ
รอบลูพายนะคะ กี๊ดกิ๊ววว

[่patsaporn]

ไม่มีเอียนค่ะ เค้าเป็นแฟนคลับคู่นี้...
แหม ๆ สองคนร่ำลากันเนอะยังกะจะไปเป็นปี...ชอบน้องฝิ่นในชุดแบบนี้มว๊ากกก เซ็กซี่จนแฟนหวง
ฮาฝิ่นหลอกเด็กตาร์อ่ะ เอาซะหงอเลย ต่อไปคงไม่กล้ามาแหยมกับพี่ไผ่แล้ว ฝิ่นเด็ดจริง ๆ

ขอบคุณค่ะ