ตอนที่ 59
เมื่อเช้าตอนแรกจะไปทำงาน พี่เกริกแกโทรมาแต่เช้าต้องบินไปญี่ปุ่น ก็เลยปิดอู่สามวัน ผมก็ชอบเลยสิจะได้นอนสบาย ตื่นมาจะชวนไอ้ไผ่ไปเที่ยว แต่ฝันสลายกลายเป็นเยี่ยวไหลลงชักโครก ลืมไปว่ามันไม่ว่างต้องไปดูงานกับเจ้านายมัน ก็เลยเซ็งได้แต่เดินไปชงโกโก้ ต้มโจ๊กแบบไม่ลำบาก ฉีกซองลงชามใส่น้ำร้อน เอาช้อนกรอกเข้าปากก็ได้กินแล้วให้ไอ้ไผ่ จูบส่งมันไปทำงานเสร็จสรรพ จะหลับต่อสักหน่อย อีมารการนอนหลับนังออยเสือกโทรมาฟูมฟาย หลังจากเลิกกับกิ๊กคนที่เท่าไรก็ไม่รู้ มันไม่ได้เสียใจจริงๆหรอกเพราะคบไปงั้นแหละ แก้เซ็ง แต่มันไม่ได้ปล่อยตัวปล่อยใจปล่อยทรัพย์ให้หรอก มันให้ผมไปรับมันออกมาข้างนอกเพราะไม่มีใครคบมัน หุหุ ผมพูดเล่นเพื่อนดีๆอย่างนี้หาได้ที่ไหนเป็นห่วงและเสือกทุกเรื่องของกูตลอด แต่กูรักมึงว่ะ
“นังดอกกกฝืด ปลุกนิดปลุกหน่อยทำรมณ์เสีย ทีผัวปลุกรูดคลึงจนซูบซีดไม่มีบ่น”มันจิกผมทั้งประโยคหน้าจดประโยคหลัง ค้อนใส่ประหลับประเหลือก ผมปรายตามองมัน
“ก็มึงปลุกไม่ถูกที่เหมือนมันนี่หว่า”บอกแม่งด้านๆนี่แหละ ปกปิดหมกเม็ดมันก็ชอนไชจนได้ มันเบะปากใส่
“ค้า คุณดอกกกฝิ่น ช่วงนี้มันส์อยู่คนเดียวนะคะ ไม่มีเผื่อแผ่ความเสียวให้เพื่อนเลยนะมึง”มันลากเสียงแขวะผมที่ยกยิ้มนิดๆ เป็นเรื่องปกติที่พวกผมคุยกัน นังโมนิค นังจ๋า นังหยี บินไปคันหูที่เกาหลีแล้ว ถ้าอยู่มันจะช่วยจิกทันที
“ถ้าเสียวสองแถมหนึ่ง กูจะแบ่งให้เลย”ผมบอกมัน เอามือจิ้มแก้มมันด้วย มันอมลมใส่ปาก น่ารักนะมึงพักนี้ ดูมันสดใส ออร่าเปล่งประกายมาก คนชอบมันเยอะรุ่นพี่รุ่นน้องจีบให้ตรึม แต่มันไม่เอาเอง ขนาดไอ้นิวพักนี้ยังชวนมันไปกินข้าวไปเที่ยวบ่อยๆเลย ไอ้นิวพักนี้มันเริ่มเข้าหน้าไอ้ไผ่ติดแล้ว หลังจากมันพิสูจน์ให้เห็นว่ามันไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้ว หรือมันกลัวเบอร์รองเท้าผัวผมก็ไม่รู้ พูดถึงไอ้ไผ่ผมอดทึ่งมันไม่ได้นะ เห็นมันลักษณะโคแนนอย่างนั้นเถอะ มันทำงานได้ละเอียดมาก โมเดลงานมันแต่ละชิ้นนี่ต้องใช้สมาธิ ความรอบครอบ ดูมันใจเย็นมากเวลาทำงาน แต่เวลามันไฮเปอร์ก็สุดๆ มันเป็นคนหลากหลายความรู้สึก เหมือนกูได้ผัวเดียวแต่หลากหลายดีเอ็นเอในตัว หุหุ
“อีห่า ทำอย่างกับจัดเสียวโปรโมรชั่น ว่าแต่มึงดูให้หน่อยสิว่าทรงไหน เร็วๆ “มันจิ้มกลับว่ายิ้มๆ เปิดหนังสือวัยรุ่นให้ผมช่วยเลือกทรงผมให้หน่อยพรุ่งนี้มันจะไปตัด ผมเลยช่วยดูก่อนจะเลือกให้เป็นทรงสไลด์รากไทรหน่อยๆ เหมาะกับมันดี ทำให้หน้าดูเรียวปิดแก้มที่ป่องของมันได้ ผมหันไปเจอโต๊ะข้างๆ มองมาทางพวกผมยิ้มๆ สัด เกิดมาไม่เคยยิ้มไง
“เออ เอามึงมาไม่ผิดหวัง ถ้าไอ้เหี้ยแฝดนะ กวนตีน เอะอะ ก็สกินเฮดอย่างเดียว ไม่ดูหนังหน้ากูเลย ฉิบหาย หน้าสวยตัดแบบนั้น เถื่อนตายห่า”มันเห็นด้วย ก่อนจะด่าไอ้สองตัวที่เมื่อเช้าโดนมันจิก แต่โชคดีไปที่พวกมันไปบ้านญาติ ความซวยเลยตกมาหาผม
“พี่ไผ่ไปทำงานแล้วเหรอวะ”มันบ่นเสร็จก็พูดถึงไอ้ไผ่
“อืม”
“บริษัทฯอะไรนะ”
“บริษัทxxxx”
“ดังนี่หว่า”มันพูดลอยๆ ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรสักอย่าง”เจ้าของเขาเป็นไฮโซใช่ไหม สวยด้วยมึง”อีออยพูดต่อยิ้มๆ
“เออ มึงไม่ต้องย้ำ”ผมพูดใส่เอนตัวไปพิงพนักโซฟาหันไปอีก ไอ้กลุ่มนั้นยังมองไม่เลิก พวกผมไม่ได้แต่งตัวพิถีพิถันมาก เสื้อยืด กางเกงขาสั้น อีแตะ ก็มาแล้ว
“และได้ข่าวว่า เขาชอบกินเด็กด้วยนะมึง”อีออยยังพูดต่อ ผมไม่ได้ตกใจอะไร เพราะรู้จักชื่อเสียงพอสมควรแต่ไม่ได้ลึกขนาดนี้
“มึงรู้ได้ไง”ผมถามมันเรียบๆ
“พี่กูบอก มันเคยไปแต่งหน้าให้นายแบบตอนที่ไปถ่ายโฆษณาให้บริษัทนี้ ไม่ทันข้ามวันสอยนายแบบไปแล้ว อย่างว่า รวย สวย แซ่บ ใครก็อยากสอย”อีออยสาธยายให้ฟัง แต่ดูมันพูดจริงนะไม่ได้มีแววล้อเล่นเลย
“มึงบอกกูเพื่อ”ผมพยักหน้าใส่มัน
“กูไม่เคยเห็นมึงแดกแกลบแทนปลานะ น่าจะคิดได้”มันก็ทำใส่ผมมั่ง
“กูคงทำอะไรไม่ได้หรอก”ผมบอกมัน
“มึงใจบุญ”มันถามกลับ ทำหน้าใส่แบบไม่อยากเชื่อ
“เปล่า มันยังไม่ได้มีอะไร มึงจะให้กูไปโวยใส่ไง”ผมปฏิเสธก่อนจะบอกเหตุผล ที่จริงผมรู้ว่ามันต้องการให้ผมไปเตือนไอ้ไผ่
“เตือนไว้มั่งก็ดี” อย่างที่คิด เพื่อนผมไม่มีหรอกมาพูดให้ร้าวฉาน เพราะพวกผมเวลาจะเตือนอะไรกันจะพูดแค่ครั้งสองครั้งไม่มีการซ้ำ
“มันโตแล้ว น่าจะดูออกและคิดได้”ผมบอกไปอย่างรู้นิสัยมันดี ก็บอกแล้วนอกจากรัก ต้องเชื่อใจกันด้วย ผมไม่อยากระแวงหวั่นไหวกับเรื่องที่ยังไม่เกิด
“กูรู้ คนนี้ไก่แก่กระเด้าเอาปลาช่อนนะมึง”อีออยยื่นหน้ามาพูดใส่ผม ทำเอาหลุดหัวเราะกับสุภาษิตมัน “ไก่แก่แม่ปลาช่อนชิดขอบบ่อไปเลย เชื่อกู”มันยังยืนยันได้อีก
“เชี่ยะ กูว่าจะเครียดเจอแบบนี้ไปไม่ถูกเลย ฮ่าๆๆๆ”ผมว่ามันขำๆ มันก็อมยิ้ม ก่อนจะกินเค้กกันต่อ สักพักไอโฟนผมสั่นหยิบมาดูก่อนจะยิ้ม มันส่งข้อความมาวันนี้กลับดึกหน่อย กลับบ้านหรือเปล่าจะได้แวะไปรับ ผมก็ตอบกลับว่าจะรอที่ห้อง ผมบอกปู่แล้วว่าช่วงปิดเทอมจะอยู่ห้องไอ้ไผ่ แต่จะแวะไปหาป้านวลตลอด ไปทีไรได้ของกินกลับมาทุกที เหมือนกลับบ้านต่างจังหวัดแล้วญาติขนมาให้เพราะกลัวอดอยาก
“วันนี้เขาออกไปด้วยกัน”ผมบอกมันหลังส่งข้อความเสร็จ มันตาโตประดุจว่าผัวตัวเองไปกับกิ๊ก
“ไปไหนวะ”มันรีบถามทันทีด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็นเต็มที่
“ไปบ้านลูกค้า”ผมก็บอกอย่างที่มันบอกผม เป็นบ้านเจ้าสัวที่หาไม่ยากหรอก”มึงเอาที่อยู่ด้วยไหมล่ะ”ผมแกล้งถามมันต่ออีก มันดูดน้ำสองอึก
“อีฝิ่น ผัวมึงไม่ใช่ผัวกู เดี๋ยวตบ มาประชด”มันกระแทกเสียงใส่ผมที่ยักคิ้วให้มัน ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย สักพักก็เดินออกจากร้าน มันเปลี่ยนใจไปตัดผมเลยตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆ เรียบร้อยก็ไปหาหนังดูกัน มันเดินหน้าเริ่ดหน้าลอยถูกใจกับผมทรงใหม่ แต่มันก็น่ารักจริงๆ เพื่อนผมครับเพื่อนผม ผมยืนรอให้มันไปซื้อตั๋ว
“ดูหนังด้วยเหรอ”เสียงทักทายกวนๆ ผมหันไปมองไอ้คนทัก ไอ้กรเพื่อนไอ้แมนที่ตอนนี้ย้ายไปเรียนที่อื่นแล้วยังไม่ทราบสาเหตุแน่นอน มันมองผมหัวจดเท้าด้วยรอยยิ้มทุเรศ ถูกด่าคราวก่อนไม่เข็ด
“ดูเรื่องเดียวกันหรือเปล่า”เพื่อนมันอีกคน ไอ้ป๊อบ แต่ก่อนอีออยเกือบเสียท่า ดีที่ไอ้แฝดช่วยไว้ก่อน ไอ้นี่ฟันไม่เลือกเพศเอาหมด หน้าหล่อเหี้ยๆ
“เปล่า”ผมบอกมันหน้าตาเฉย ยกมือกอดอก
“รู้เหรอว่าเรื่องอะไร”มันถามอีก มีสองสาวชะเง้อมองมันอยู่ สงสัยจะเด็กใหม่พวกมัน
“เหี้ยสไปซ์แมนไง เหมาะกับพวกมึงดี”ผมแสยะยิ้มบอกมัน
“ปากดีนะมึง”ไอ้กรพูดใส่ผม ที่ทำหน้ากวนๆใส่มัน ก่อนมันจะแสยะยิ้ม”คบนานนิ ผัวคนนี้ คงจะมันถึงใจล่ะสิ”มันพูดจบไอ้ป๊อบก็หัวเราะผสมโรง
“ว่างๆก็มานอนบนตัวพี่บ้างก็ได้นะเด้งได้ดีไม่แพ้ที่นอนหรอก น้องฝิ่น”ไอ้ป๊อบพูดต่อบ้างด้วยสายตากระหริ้มกระเรี่ย
“กูว่าเป็นผ้าเช็ดตีนดีกว่า เพราะหน้ามึงมันเหมือนส้นตีน ยิ่งฟันก็ไม่ต่างจากเล็บตีนแถมขบด้วย”ผมก็ว่ามันกลับบ้าง ทำเอามันหุบปากทันที ชักสีหน้าเดินเข้ามาใส่ ไอ้กรคว้ามือมันทันที มันรู้ไงเพราะเคยเห็นผมคว่ำลูกพี่มันมาแล้ว ผมไม่ได้เก่งหรอกแต่อาศัยจังหวะตอบโต้อย่างไม่ประมาทเท่านั้นเอง มันเสือกคิดไม่ซื่อจะวางยาผมดีที่ระวังตัว และมันก็เอาไปคุยว่าผมเสร็จมันแถมเป็นเด็กขายด้วย ใครก็ต้องเชื่ออยู่แล้วเพราะมันเป็นลูกคนมีฐานะคนหนึ่ง แต่ผมไม่สนใจหรอก สะใจมากกว่าเล่นซะหน้ามันแหกหาแดกไม่ได้
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” พอดีกับที่เด็กมันเดินกลับมา พวกมันรีบเปลี่ยนหน้ากากทันที ก่อนจะพากันเดินไป แต่ยังมองแบบเอาเรื่องอยู่
“ไอ้เหี้ยป๊อบมาไมวะ”อีออยพอกลับมาถามผมทันที
“ก็หาเรื่องตามแบบพวกมันแหละ ช่างมันเถอะ”ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจ
“แม่ง น่าไปเอาผ้าถุงมาคลุมหัวไอ้หน้าหอย หาเรื่องกระทั่งเกย์”อีออยด่าพวกมัน แต่ผมงงกับสิ่งที่มันพูด
“เออ”ผมไม่รู้จะพูดอะไร ก็รับซะ”ไหนตั๋วมึงล่ะ”ผมถามมันอีก
“ไม่ดูแล้ว โน่นฉายบ่ายสาม กูเซ็งเลย”มันพูดอย่างเสียอารมณ์
“ก็รอดูสิไม่เห็นเป็นไรเลย”ผมบอกมันจากใจจริง
“จริงใจหน่อยอีฝิ่น เดี๋ยวฟันกร่อนหมด”มันจับหน้าผม
“กูพูดจริงไม่ได้กัดฟันพูด เอามั้ย”ผมจับออก ก่อนจะบอกมัน
“ไม่ต้องอ่ะ แค่มึงมาเป็นเพื่อนกูก็ซึ้งจนน้ำแตกแล้ว”มันกอดเอวผมพาเดินออกและพูดแบบซาบซึ้งมาก แต่รู้ได้ว่าแหล
“มิน่า เป้าแฉะเชียวมึง”ผมแกล้งคลำเป้ามัน ๆ ปัดมือออก
“อีเชี่ยะ อีเวร จับแล้วของกูไม่ลุกไม่ต้องกระแดะมาจับ เสียของ”มันจิกตาเน้นเสียงใส่ ผมก็ขำๆ ก่อนจะพามันไปส่งบ้าน และขับตรงดิ่งไปที่หมายทันที
“ขี้เซาจังวะ หืม จุ๊บ”เสียงกระซิบชิดปาก จุ๊บสองสามที
“อืม”ผมส่งเสียงอย่างขัดใจ แต่ไม่ลืมตา มือกระชับผมเข้าไปอีก
“ตื่นได้แล้วครับ”เสียงทุ้มพูดอีก เอาจมูกถูไปมาด้วย คิ้วขมวดแล้วครับผมก่อนจะปรือตามองเป็นใครไม่ได้หรอกครับทั้งกลิ่นทั้งสัมผัสแค่คนเดียว สักพักมือใหญ่เริ่มจะเลื้อยแล้ว ผมไม่ได้ห้ามหรอกเพราะรู้สึกดี ก่อนจะเข้าไปแผ่นหลังดันให้เข้าชิดอีก ผมก็จูบมันก่อนไล่ลิ้นเข้าไปเกี่ยวลิ้นมันให้ตอบกลับ
“อื๊อ อืม”เสียงผมครางออกมาเมื่อได้รับการตอบรับ ไม่ว่าจะปาก มือ ที่ตอนนี้เป็นฝ่ายชอนไชผมซะเอง มันสนองกลับผมอย่างร้อนแรง ก่อนจะอ่อนลงไล่เล็ม ไซ้ซอกคอ มือก็กอดผมจนแน่น ผมก็ทำตอบ
“จะลักหลับเหรอ”ผมถามมันเสียงพร่า ตาที่มองโคตรเซ็กเลย ยิ่งเวลาผมอยู่บนตัวมัน ได้เห็นสีหน้ามันเวลาผมเป็นคนทำยิ่งแล้วใหญ่
“ถ้าไม่ตื่นก็ว่าจะทำอยู่”มันก็ตอบกลับเสียงเดียวกัน “ให้ท่าเหลือเกินนะ ไอ้หนอน”มันยกยิ้มว่าผม เมื่อมือผมลูบมันจนเกือบจะถึงเป้าอยู่แล้วเป็นการหยอกล้อแต่โดนตะคุบไว้ซะก่อน
“ก็เห็นชอบไม่ใช่เหรอ”ผมก็ยักคิ้วบอกกลับ มันตบก้นผม จูบปากอีกสองสามทีก่อนจะลุกขึ้น ผมกอดมันข้างหลังเอาขาไขว้เอวมันไว้ มันก็เอามือช้อนก้นลุกขึ้นแบกผมไปข้างนอก
“ซื้ออะไรมากินมั่ง”มันถามผม หลังจากนั่งตรงหน้าทีวีแล้ว มันกดเปิด ไล่ไปเรื่อยจนหยุดที่ช่องซีรีส์ฝรั่ง
“ไม่ได้กินมาเหรอ”ผมถามมันอย่างแปลกใจ แต่ดีนะที่ผมซื้อที่หน้าคอนโดมา
“กินแต่ไม่ถูกปาก”มันบอกเนือยๆ
“ยัดเข้าจมูกเหรอ”ผมก็ย้อนมันยิ้มๆ
“เดี๋ยวกินเสร็จจะยัดมึงแทน”มันก็ว่ากลับมาบ้าง ผมเลยทำหน้าใส่มัน ก่อนจะพูดต่อ
“ข้าวมันไก่ทอด กินเลยมั้ย” เอามือนวดคอนวดหลังให้มันด้วย ดูมันจะชอบมากทำหน้าเคลิบเคลิ้ม เดี๋ยวปั๊ดแดกซะนี่ ให้ท่ากูอยู่ได้
“อืม”มันตอบรับสั้นๆ ผมก็เดินไปอุ่น แกะใส่จานยกมาให้ กินเสร็จผมก็ยกไปเก็บ
“เมื่อยอยู่มั้ย”ผมถามมันที่ตอนนี้นอนลงไปแล้ว นวดขาให้มันอยู่ ผลัดกันเวลามันนาบผมมันก็นวดให้ อิอิ
“นิดหน่อย ไปไหนมาล่ะ”มันบอกก่อนจะถาม เพราะเห็นมีถุงวางอยู่
“พาอีออยไปตัดขนมา”ผมพูดยิ้มๆ มันก็ยกยิ้ม
“ส่วนมึงก็ตัดเล็บทั้งขาหน้าขาหลัง”มันว่าผมมั่ง
“เออ แต่เขี้ยวกูไม่ตัด เอาไว้ แฮ่ๆๆ”ผมรับก่อนจะกระโจนทับกัดคอมัน ซ้ายขวา มันก็ตบก้น จี๋เอว ให้ปล่อย”นี่ มึงจะได้ไม่ผสมพันธ์ที่อื่น อื๊อๆๆๆ”ผมพูดต่อ ก่อนจะโดนมันกัดปาก ผมก็กัดตอบ เขาเรียกว่าปากนั้นคืนสนอง หลังจากนั้นก็ผสมพันธ์กันซะ หุหุ
V
V
“ให้มารับหรือเปล่า”ผมถามเมื่อจอดรถหน้าบริษัทที่มันทำงาน
“ไปไหนไหม”มันถามผมกลับ ผมส่ายหน้าทันที กูอยากรอรับมึง เป็นไปได้กูอยากเข้าไปสำนักงานมึงด้วย จงทำตามที่กูต้องการเดี๋ยวนี้ ฮ่าๆๆๆ
“กลับพร้อมกัน ไม่เกินชั่วโมง”มันพูดทันที ผมยิ้มมุมปากเลย
“เยส”พูดพร้อมทำท่าประสบความสำเร็จด้วย อำนาจความหน้ามืดกูได้ผลโว้ย ถึงจะแค่ครึ่งเดียวก็เถอะ
“เป็นเชี่ยะไร”มันว่าพร้อมส่ายหน้า”ไปรอร้านนั้นขนมเขาอร่อยอยู่”ก่อนลงมันหันมาบอกแบบกระทันหันผมที่รออยู่แล้วโน้มคอมาตีเข่า เอ้ย จุ๊บปากแม่งเลย มันตกใจผลักไสไม่มี มีแต่ผลักดันให้ผมเข้าไปอีก แลกลิ้นกันอร่อยไป ก่อนจะพารถไปจอดที่ลานจอดรถ ล็อคเสร็จก็เดินไปรอมันที่ร้าน น่ากินจังเลย ผมสั่ง Cranberry White Chocolate Mocha กับ โอรีโอชีสเค้ก แคลอรี่ทั้งนั้นแต่กูอยาก ตอนไอ้ไผ่กลับมาจากค่ายมันบอกว่าผมผอมลง มันขุนผมใหม่ด้วยอาหารที่ผมไม่อยากจะเอ่ย อร่อยแต่กูเลี่ยนไปนานเลย ขึ้นมาแค่หนึ่งกิโล ผมเดินไปนั่งตรงมุมที่คนน้อย ก่อนจะหยิบหนังสือพวกเย็บปักถักร้อยมาดู เห็นผมเป็นเกย์แต่ผมถักพวกนี้เก่งนะจะบอกให้ผู้ชายแท้ๆยังทำไม่ค่อยได้เลย จริงๆ นะ หุหุ กำลังอร่อยและเพลิน เหมือนมีคนมานั่งตรงข้าม ผมปรายตามองนิดหน่อย เป็นผู้ชายหน้าตาดี โดยรวมอายุมากกว่าผมและไอ้ไผ่ เรียกแก่กว่าก็จบแล้ว ยกยิ้มให้ผม
“อร่อยไหม”เขาถามผมขึ้นมา ผมเงยหน้ามองก่อนจะตอบ
“ครับ”ถ้าเป็นรุ่นเดียวกันหรืออ่อนกว่า ผมไม่จำเป็นต้องตอบ แต่นี่เขาเป็นคนโต และไม่ได้เข้ามาจีบผมแน่นอนเพราะเขาไม่ใช่ และถึงใช่ผมก็ไม่ชอบ
“โทษทีที่เสียมารยาทนั่งโดยไม่ได้รับเชิญ ผมทำงานที่นี่แหละ ชื่อ วิวัฒน์”เขาออกตัวก่อนจะแนะนำตัวเองก่อน ผมก็รับฟังเฉยๆไม่ได้ตื่นเต้นยินดียินร้ายอะไร เขามองหน้าผมที่พยักหน้ารับเฉยๆ ก่อนจะพูดต่อ
“พอดี เห็นมาส่งไผ่และคงจะรอด้วย ก็เลยเข้ามาทัก”เขาเริ่มคลายความสงสัย แต่ยังไม่มากพอ “เป็นพี่น้องกันเหรอ”เขาถามต่ออีก ถามง่ายแต่ตอบยากถ้าเขาไม่ใช่คนในบริษัทนี้ผมคงตอบไปแล้วล่ะว่าใช่ แต่สถานะมันตอนนี้รู้สึกว่าไม่สมควรจะบอกออกไป เขายกยิ้มเมื่อเห็นผมเงียบ
“เป็นญาติกัน”ผมตัดสินใจบอกไปแบบนั้น ผมไม่ได้โกหกนะก็ญาติร่วมโลกไง ถ้าบอกว่าพี่น้องเขาไม่เชื่อแน่ เขากำลังจะเอ่ยแต่มีพนักงานมาเสริฟกาแฟซะก่อน
“อ๋อ ก็ว่าอยู่แต่หน้าตาไม่เหมือนกันเลย”เขาพยักหน้ารับก่อนจะจิบกาแฟ “ท่าทางสนิทกันดีนะ”เขาพูดยิ้มๆอีก
“ก็ญาติกันก็ต้องสนิทกัน คุณลุงไม่สนิทกับญาติเหรอครับ”ผมตอบพร้อมกับถามกลับ เขาแทบจะสำลักกาแฟเมื่อผมเรียกเขาว่าคุณลุง ผมลอบยิ้มหน่อยๆมือตักเค้กกินไปด้วย
“เอ้อ เรียกพี่ดีกว่ามั้ง ผมอายุมากกว่าแต่คงไม่ขนาดนั้น”เขาพูดแก้แบบอึกอักนิดหน่อย ผมกำลังคิดว่าเขาเห็นมากกว่านั้นหรือเปล่า ที่ผมคิดแบบนี้เพราะเขาเน้นตรงคำว่าสนิทดูแอบแฝงชอบกล หรือเขาจะเห็นตอนที่จูบกันเพราะประตูมันเผยอนิดหน่อยแต่ถ้าคนไม่เพ่งมองจริงๆจะไม่รู้ว่าเราทำอะไรกัน
“ผมเรียกว่าคุณวัฒน์แล้วกัน เพราะไม่ได้สนิทขนาดนั้น”ผมบอกเขากลับไปด้วยน้ำเสียงธรรมดาไม่ได้ประชดแต่อย่างใด
“ไม่เป็นไร ผมไม่ถือ เพราะไผ่ก็ทำงานที่นี่”เขาพูดอย่างไม่ถือสา ก่อนจะพูดถึงไอ้ไผ่ยิ้มๆ”เออ แล้วน้องชื่ออะไร คุยตั้งนานลืมถามเลย”เขาเปลี่ยนเรื่องมาถามชื่อผมแทน
“ฝิ่น”ผมจำต้องบอกออกไป
“เพราะดีนะ”เขาชมหน่อยๆก่อนจะจิบกาแฟต่อ
“คุณวัฒน์สนิทกับพี่ไผ่เหรอ ทั้งที่เขาเพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วันเอง แต่พูดเหมือนรู้จักกันมานานอย่างนั้นแหละ”ผมไม่เรียกตามที่เขาบอก แต่เป็นฝ่ายถามเขากลับไปบ้าง มือก็ตักเค้กกินต่อ เขาเอนตัวพิงพนักมองหน้าผม สีหน้าเหมือนลังเลที่จะตอบคำถามแต่ไม่ตอบก็ไม่ได้
“ก็เพิ่งรู้จักที่นี่แหละ เพียงแต่ชื่นชมที่เขาทำงานได้ดี ไม่มีอะไรหรอก” เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม
“อ้าว วัฒน์ ฉันนึกว่าคุณไปแล้วซะอีก”เสียงผู้หญิงเอ่ยทักเขา ผมหันไปมองเมื่อมีคนนั่งข้างๆ ไม่ใช่ใคร พี่ไผ่ของผม
“สักพัก หากาแฟกินก่อน แล้วคุณจะไปไหนเหรอ”เขาบอกก่อนจะถามกลับผู้หญิงที่ดูดีทั้งหน้าตาและเสื้อผ้าที่สวมใส่ ไม่นับเครื่องประดับที่เข้าชุด มันดูมีคลาสมาก รสนิยมไม่เลวเลยสมแล้วที่ทำงานด้านนี้ คงเป็นคุณพิมแน่นอน ตัวจริงดูดีกว่าในทีวีอีก ผมประเมินผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตาแต่ไม่ได้จ้องจนเธอรู้ตัว แต่คนข้างๆผมคงรู้ได้จับมือผมไปกุมไว้ ผมมองหน้าและยิ้มให้
“น้อง นี่คุณพิม”มันเรียก และแนะนำให้รู้จักผู้หญิงตรงหน้า ผมยกมือไหว้เฉยๆ แต่เหมือนคุณวัฒน์จะมองแปลกๆ ผมว่าเขาสงสัยจนถึงขั้นอยากรู้อยากเห็นเลยล่ะ แต่ด้วยวัยวุฒิของเขาไม่สามารถแสดงออกมาได้มากนัก
“น่ารักจัง”เธอชมผม ๆ ได้แต่ยิ้มรับ เธอไม่ถามอะไรต่อ “ไผ่บอกน้องหรือยังเราต้องไปต่อ”เธอหันไปพูดกับมันที่กินเค้กส่วนที่เหลือของผมหน้าตาเฉย เวลาที่เรากินอะไรของตัวเองไม่หมดก็จะจัดการเก็บเรียบไม่ให้เสียของ
“กำลังจะบอกครับ”มันเงยหน้าไปพูดและก้มกินต่อ
“เอาอีกไหม”ผมถามมัน
“พอแล้ว”มันบอก หยิบมอคคาผมไปดูดเสร็จสรรพ สองคนนั้นมองแต่ไม่มีการพูด เหมือนไม่มีตัวตนสำหรับผมสองคนเลย
“น้องจะกลับก่อนไหม หรือจะไปด้วยกันก็ได้”มันถามผมต่อ คุณพิมทำหน้าชอบกล เหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ไม่พูด
“พี่ไปไหนล่ะ บอกได้เปล่า”ผมถามมัน ไม่อยากให้เป็นการเสียมารยาทมากนัก เพราะมันไปเรื่องงานถึงมันจะชวนก็เถอะแต่ไม่อยากให้ใครมองมันไม่ดี
“ไปที่เดิม”มันบอกแค่นั้นเป็นอันรู้กัน ผมพยักหน้าก่อนจะตัดสินใจบอกไป
“น้องไปรอที่บ้านดีกว่า”ผมบอกมัน ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าเหมือนคุณพิมจะยิ้ม อย่าบอกนะว่าจะเป็นอย่างที่อีออยบอก ถ้าทำจริงอายุไม่ใช่อุปสรรคสำหรับการมีเรื่องกับผมหรอก
“บ้านโน้นเหรอ”มันหมายถึงบ้านผมไม่ใช่ห้อง ผมพยักหน้า”เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องก่อนแล้วค่อยไป”มันพูดต่ออีก
“ไผ่ก็ให้น้องเอารถไปสิ ไปพร้อมฉันก็ได้ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”เธอเสนอ(หน้า)บอกออกมาอย่างหวังดี(เหรอ) ถ้าผมเดาไม่ผิดเธอต้องนึกว่าผมเป็นน้องไอ้ไผ่ เพราะแทนตัวแบบนี้กัน
“ไม่เสียเวลาหรอกครับ ทางผ่านอยู่แล้ว”ไอ้ไผ่บอกทำนองปฏิเสธความหวังดีของเธอ ทำเอายาย(คุณ)พิมเงียบไป คุณ(ลุง)วัฒน์ยกยิ้มเหมือนชอบใจทั้งที่ตอนแรกทำหน้าไม่ชอบใจเท่าไร สองคนนี้ต้องมีซัมติ้งรองกันแน่เลย ผมสงสัยนะว่าทำไมไอ้ไผ่บอกไปอย่างนั้นทั้งที่มันคนละทางเลย เหมือนมันจะเลี่ยงๆ
“พี่ไปบ้านลูกค้ากี่โมง”ผมถามเวลาที่มันจะไป
“สิบโมง”มันตอบพร้อมกับมองเหมือนจะสื่ออะไรสักอย่าง ด้วยความที่หน้าตาดีฉลาดเป็นทุนของผมอยู่แล้ว สมองประมวลผลแป๊บเดียวก็เข้าใจได้ ต้องหาวิธีเลี่ยงให้ไม่ดูน่าเกลียด ทำเลยฝิ่นอนงค์ คุณไผ่เขารออยู่ คริคริ
“เอางี้แล้วกัน เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา น้องกลับแท็กซี่เอง พี่ก็เอารถไป จะได้สะดวกไปรับน้องกลับด้วย โอนะ”ผมพูดด้วยรอยยิ้มประดุจนางเอกที่ดูเสียสละ แต่ลึกๆ กูป้องกันผัวโว้ย อย่าได้คิดเอาเหนียงของหล่อนมาโอบรัดลำไผ่ผมเป็นเด็ดขาด ยายพิมที่ตอนแรกเหมือนจะยิ้ม หุบทันที ไอ้ไผ่มองหน้าผมยิ้มๆ
“เอางั้นเหรอ”มันถามเพื่อความแน่ใจ ทั้งที่ในใจมันรู้อยู่แล้ว
“ครับ”ผมก็ยิ้มรับ
“งั้นพี่ไปส่งขึ้นรถ ผมขอตัวนะครับ แล้วเจอกันที่โน่นเลย”มันจับมือผมให้ลุกขึ้นไม่รอฟังใครทั้งนั้นเดินออกไปทันที พอขึ้นรถได้มองหน้ากัน ก่อนมันจะเป็นฝ่ายจูบผมก่อนมีหรือจะยอม
“อืม อื๊อ”เสียงผมครางออกมาเมื่อมันจูบอย่างกับจะถอดวิญญาณผมออกจากร่าง
“นางเอกมากมึง”ผละออกมันพูดขำๆ
“เป็นมาตั้งนานแล้ว”ผมพูดใส่หน้ามัน ก่อนจะจูบกลับ”ถ้าไม่มีเรื่องให้กูแปลงร่างนะ”ผมบอกต่อ มันก็หัวเราะ”โทษนะที่ให้รอ ไม่คิดว่าจะด่วน ไม่งั้นให้นอนรอที่ห้องซะก็ดี”มันกอดผมแนบตัว ผมนั่งอยู่บนตักมัน วันนี้มันใส่เสื้อยืด กางเกงยีน เพราะคิดว่ามาแค่แป๊บเดียวและบริษัทก็อนุญาตเอง เขาไม่ได้ซีเรียสตรงนี้มากนักสำหรับคนที่ทำงานฝ่ายนี้ แต่ผมเอาเสื้อสูทกับรองเท้าหนังใส่ติดรถให้มันไว้ด้วยเผื่อจำเป็น
“ไม่เป็นไร น้องรอได้ รีบกลับมาแล้วกัน”ผมบอกเบียดมันเข้าไปอีก มันจับสะโพกให้หยุดทันที
“ใจเย็นครับ ยังไม่อยากเสร็จตอนนี้ มันดูรีบเร่งเกินไป”มันพูดด้วยแววตากรุ้มกริ่มใส่
“เอาแบบพี่บลูกับพี่พายไง”ผมพูดพร้อมยักคิ้ว ทำเอาหัวเราะกันเลยครับ แหม นึกว่ารอดสายตาฉับไวผมไปได้ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจนะจะลงมาเอาของที่รถแต่เผอิญว่ารถมันแปลกๆ แต่ไม่เห็นภาพหรอกครับแต่รับรู้ได้ จนไอ้ไผ่เดินมาจิกหัวให้ขึ้นห้องนั่นแหละ แต่ก็ไม่ล้อพวกแกหรอกนะครับสงสารพี่พายแก ถ้าพี่หวายกับพี่เจย์รู้นะไม่รอด สักพักมันก็ปล่อยให้ผมลงก่อนจะเดินไปส่งผมขึ้นแท็กซี่ ผมมองมันที่ยืนจนลับตามันถึงเดินเข้าไป
“คุณน้องมายังไงคะ ป้าไม่ได้ยินเสียงรถเลย”ป้านวลเดินมากอดผมด้วยความคิดถึง ทั้งที่ผมก็แวะมาเกือบทุกวัน แต่อย่างว่ามาไม่ได้นอนเหมือนปกติแกก็เลยคิดถึงมากเป็นพิเศษ
“มาแท็กซี่ครับผม”ผมบอกพร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวา
“อ้าว แล้วพี่ไผ่ไปไหนคะ”แกถามหาไอ้ไผ่ ที่ดูจะเป็นไอดอลของป้าไปแล้ว
“พี่ไผ่ไปทำงาน น้องก็เลยมารอที่นี่”ผมบอกก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้หวายกลมๆอันใหญ่มากสำหรับนั่งหรือนอนเล่น พี่น้อยเอาน้ำแตงโมปั่นมาให้ “สวยขึ้นเปล่าเนี่ยะ มีแฟนล่ะสิ”ผมแซวแกยิ้มๆ
“อุ้ย คุณน้องอย่าพูดไปคะ คริคริ เดี๋ยวป้านวลอิจฉา”พี่น้อยก็คิกคักเล่นกับผม
“ลามปาม นังน้อย”ป้านวลเอ็ดพร้อมกับตีแขนพี่น้อยที่หัวเราะไม่เลิกเดินเข้าครัวไป
“ค้างหรือเปล่าคะ”ป้านวลถามผม
“ถ้าดึกมากน้องก็จะค้าง ดึงพี่ไผ่ให้ค้างด้วย”ผมบอกแกยิ้มๆ ก่อนจะดูดจนเกลี้ยง
“เดี๋ยวป้าทำของชอบให้ดีกว่า ถ้าไม่ได้ค้างก็เอาไปทานกันได้ ดีไหมคะ”ป้านวลเดินไปเปิดกระจกให้ลมเข้า หยิบผ้าแพรมาให้อย่างทุกที ผมกอดเอวแกยิ้มจนตาปิด
“ดีครับ พี่นวล คริคริ”ผมแซวป้านวล จนแกตีเข้าให้
“ทะลึ่งตามนังน้อยอีกคน เดี๋ยวจะบอกพี่ไผ่ให้สั่งสอนซะบ้าง เคยตัวใหญ่แล้ว”ป้านวลบ่นแถมจะฟ้องมันด้วย ผมก็ยักไหล่ทำท่าไม่กลัว แกส่ายหน้าก่อนจะเดินไป สักพักไอโฟนดัง
“ถึงแล้วครับ กำลังจะนอน”ผมบอกคนในสาย
“ดี นอนเอาแรงไว้ เผื่อคืนนี้ไม่ได้นอน”มันก็ตอบกำกวมมาตามสาย
“กลัวไม่โดนว่ะ”ผมก็ท้ามันกลับไป มันหัวเราะสองหึ ก่อนจะวางสาย ก่อนจะหลับตาคิดอะไรไม่รู้จนหลับไปจริงๆ รู้สึกตัวอีกทีเกือบหกโมงเย็นเสียงไอโฟนที่วางอยู่ในมือมันสั่น
“ครับ”ผมรับทันทีไม่รอเสียงเพลงตั้งสายเฉพาะ
“กูเอง นึกว่าผัวไงรับซะเพราะเชียวมึง”เต็มหูเลย อีออยโทรเข้ามา
“เบาก็ได้ มีอะไร จะบอกกูว่าเสียตัวเหรอ”ผมก็แหยบมันกลับ
“ได้อย่างนั้นก็ดีสิ มึงอยู่ห้องเหรอ”เสียงอีออยแหยบผมกลับมาบ้าง
“อยู่บ้าน”ผมบอกมัน ก่อนจะบิดยี้เกียจสองสามที ยกขาสลับไปมาเป็นการไม่เสียเวลาออกกำลังไปในตัวด้วยเลย
“พี่ไผ่ล่ะ”มันถามหาไอ้ไผ่
“ไปทำงาน มึงถามหาผัวกูทำไม”ผมตอบก่อนจะแกล้งทำเสียงใส่มัน
“แรดแว้นส์ ไม่ต้องมาระแวงกู ถ้ากูเอานะทุกวันนี้มึงไม่ได้แดกหรอก”มันว่าก่อนจะยอตัวเอง ผมก็ขำ
“แล้วมึงมีอะไร กูกำลังหลับเพลินๆเลย เมื่อวานก็ทีแล้ว กูไม่ออกไปไหนหรอกนะ”ผมถามพร้อมดักคอมันไปด้วย
“ถ้ากูพูดมึงอย่าด่ากูนะ”มันออกตัวก่อน มาแปลกอีนี่
“กูเคยเหรอ”ผมก็ย้อนมัน “แล้วมึงจะพูดได้ยัง”ผมถามมันต่อ
“กูเห็นพี่ไผ่มาโรงแรมกับยายไฮโซนั่น ”มันพูดออกมา ทำเอาผมเงียบไป”เฮ้ย มึงอย่าเงียบสิ มีคนมาด้วยอีกสองคน คงเป็นลูกค้าน่ะแหละ อีกอย่างไม่ใช่นิสัยแก แต่ที่กูอดไม่ได้บอกมึงเพราะยายนั่นเกาะแขนผัวมึงไม่ปล่อยเลย แต่ผัวมึงเขาไม่เล่นด้วยหรอกกูดูนะแกก็ค่อยเลี่ยงตลอด”มันพูดต่ออีกให้ผมสบายใจ อีออยหรือแม้แต่เพื่อนคนอื่นไม่เคยมีนิสัยพูดยุยงให้แตกคอกัน ผมรู้ว่ามันหวังดีจริงๆ”มึงจะออกมาไหม”มันถามผมเบาๆ
“ไม่ กูจะรอมันที่นี่”ผมบอกมันเรียบๆ ในหัวผมนึกภาพตามที่ได้ฟัง ในใจผมสั่งให้เชื่อใจมัน ว่ามันไม่ทำกับผมแน่นอน แต่ถ้ามันพลาดท่าหรือเต็มใจกับยายพิมล่ะ ผมจะทำยังไงดี
“เอางี้ กูจะคอยดูแล้วกัน ถ้าเห็นท่าไม่ดีกูจะขัดไว้เอง”มันกลัวผมโกรธมันก็เลยออกตัว
“ไม่ต้องหรอก มึงทำงานไปเถอะ กูเคลียร์เอง”ผมปฏิเสธก่อนจะพูดต่อ” ออยมึงเพื่อนกูนะกูคบมึงมาก่อนผัวกูอีกมีเหตุผลอะไรที่กูจะโกรธมึง เพราะฉะนั้นมึงสบายใจได้”ผมปฏิเสธความหวังดีของมันก่อนจะพูดให้มันสบายใจ ผมไม่ได้ประชด ผมรู้นิสัยมันดีคราวไอ้เฟริส์มันก็เคยเตือนผม แต่มันก็ทำจนได้ มันกลัวผมเสียใจเพราะมันรู้ว่าผมรักไอ้ไผ่ ไม่ใช่รักธรรมดา รักมากพอกับที่เชื่อใจมันมากด้วย
“เออ แต่กูว่าพี่ไผ่ไม่ทำแน่ แต่กูหมั่นไส้ยายชะนีแก่นี่ว่ะ”มันพูดกับผมอีกครั้งอย่างไม่ชอบจริงๆ
“ขอบใจมึงมาก”ผมพูดคุยกันต่อนิดหน่อยก่อนจะกดวาง นอนลงไป มองไอโฟนในมือจะกดออกดีไหม หรือว่าจะส่งข้อความ ถ้ามันคุยกับลูกค้าอยู่ล่ะ โอ้ย ไม่ทำเชี่ยะอะไรทั้งนั้นแหละ ผมยอมรับว่าหงุดหงิดที่ได้รู้นึกภาพไปด้วย เคสนี้ไม่เหมือนตอนพี่เอริธ์ นั่นผ่านมาแล้วผมไม่ถือ แต่ถ้าปัจจุบัน ผมถือและอาจจะถืออาวุธในมือด้วยถ้าปรากฏขึ้นมาเมื่อไร เอาเถอะ กลับมาค่อยเคลียร์ ถ้าไม่กลับทำตัวลับๆแต่ไปล่อกันมา ผมจะไปหาถึงที่เอง หึ แต่ตอนนี้ไปหาอาวุธก่อน
**********************************************************************************************
ปล. ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นส์เช่นเคยคะ ช่วงนี้งานเริ่มเข้าเลยช้าไปบ้าง ต้องขอโทษด้วยจ๊ะ แต่ดีใจที่ยังมีคนเป็นกำลังใจให้เช่นเคย
หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 # (อ่าน 2561429 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก