หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[aishiteru.]

มาตามอ่านย้อนหลังทันแล้วว ยังคงความน่ารักกันตลอดดพี่ไผ่น้องฝิ่นน่าร๊ากกกก
เกือบจะมีมือที่สามแต่ไม่หวั่น เพราะสองคนเข้าใจเชื่อกันใจ เสมอ อิอิ
อิตาคุณวัฒน์ไรนั่นหน่ะ พอเห็นว่าพี่ไผ่มีน้องฝิ่นก็เริ่มไม่ค่อยจะเขม่นไผ่เท่าไหร่แล้วเน๊อะ ฮ่าๆ
อิป้าคนนั้นก็ อย่ามาเกาะแกะพี่ไผ่ให้มากนักเดี๋ยวจบโปรเจคจะยุส่งน้องฝิ่นไปวีนใส่ซะเลย
ให้มันรู้ซะบ้างของๆใครก็หวง ฮ่าๆๆๆ อร๊ายยยยย ทั้งน่ารักทั้งร้อนแรงตล๊อดดดอ่ะคู่นี้ >////<b
รออ่านตอนต่อไปเรื่อยๆเลยจ้าา คนเขียนสู้ๆน้าาา
 

[CarToonMiZa]

อิตาไผ่ยังคงคอนเซ็ป
หื่นตลอด 
นู๋ฝิ่นก็น่ารักเกิ๊น

[ญาณัท]

มาเร็วๆ
เปิดดูทุกวันเลย
คู่นี้น่ารักจริงๆ 
หื่นพอกันเลย ทั้งฝิ่นทั้งไผ่
ปล.รักคนแต่ง

[kenghan]

หวานจนอิจฉา อยากได้แบบพี่ไผ่บ้าง

[CHADMM]

มาดันกระทู้รอตอนต่อไปๆ

[qq_oo]

รอๆๆๆจ้า

[shockoBB]

เปิดตัวเลยค่าาา

[Noi]

อัพด่วนจ้า

[goonglovenut]

ตอนที่ 61

ก่อนหน้าสองวันผมรีบเคลียร์งานที่อู่พี่เกริกก่อน พอแกกลับมาได้งานช้างแต่ไม่ใช่ซ่อมช้างนะครับ แต่เป็นเฟอรารี่สามคันรวดที่ทยอยเข้ามาอู่พี่แก ผมไม่ได้กลัวเรื่องทำไม่ได้แต่ผมแปลกใจที่เจ้าของไม่ส่งเข้าศูนย์ รถพวกนี้ไม่ใช่รถที่จะซ่อมได้ตามอู่ทั่วไป ถึงอู่พี่เกริกจะติดอันดับก็เถอะ

“รถเพื่อนกูว่ะ เห็นอะไหล่ ราคากูไม่แพง หาให้มันได้ ส่งมาให้เลย”แล้วแกก็แถลงไขข้อสงสัยให้ผมที่พยักหน้ารับ ผมเคยเห็นมาหลายรุ่นนะเพราะลุงผมเขาทำเกี่ยวกับพวกนี้อยู่แล้ว ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร แต่ลูกน้องแกตาโตเลยครับ นานๆจะมีรถระดับนี้มาให้ชำแหละกัน ผมพิจารณาแต่ละรุ่นก่อน อืม ราคายี่สิบล้านต้นๆเลย

“ไม่มีรอยขีดข่วน ยางก็ยังไม่ถึงเวลา สีก็ยังใหม่ แล้วเขาจะทำอะไรล่ะ”ผมวิเคราะห์เจ้า Ferrari F612 SCALIETTI

“รู้ขนาดนั้นเชียว”เสียงเหมือนไม่เชื่อเอ่ยเยาะใส่ ไม่ใช่ใคร ญาติพี่เกริก ไอ้กริช มันไม่ค่อยลงกับผมเท่าไร ชอบว่าผมเรื่อยว่าตุ๊ด แต๋ว อะไรประมาณเนี้ยะ ผมตอกหน้ามันหลายทีไม่เกรงใจหรอก แต่ถึงขั้นลงมือยังไม่เคย หน้าตาก็จัดว่าดูดี หุ่นก็โอเคแต่ไม่เร้าดุ้นผมหรอก

“รู้สิ หัวไม่ได้ใส่หมวกอย่างเดียว จนสารความฉลาดเข้าไม่ถึงซะที่ไหน”ผมตอบแต่ไม่มองหน้ามัน ลูกน้องคนอื่นก็แอบกลั้นหัวเราะ มันชอบใส่หมวกเพื่อปกปิดรอยหยักในสมองมันมั้ง ขนาดพี่เกริกยังขำเลย แต่มันฝีมือดี เสียชอบอวดตัวไปหน่อย ไม่รู้มันเป็นอะไรกับคนเพศนี้นักหนา ไม่ใช่เฉพาะผมนะ มีกระเทย มาพูดเล่นกับมันๆ ด่าซะเปิงเลยแถมจะเตะด้วย ถ้าจะมีความหลังฝังใจหรือหุ่นควายๆแอบไปเสียตูดให้ใครหรือเปล่าวะเลยเป็นตราบาปยากจะลืมเลือน ฮ่าๆๆๆๆ

“อี ตะ”มันจะเรียกอีก

“ไอ้กริช งานมึงเสร็จแล้วเหรอ”เสียงพี่เกริกเอ่ยขัดไว้ก่อน จนมันฮึดฮัดเดินไปพร้อมเสียงโครมคราม แกถอนใจ

“อย่าถือสามันเลย คนมันมีปม”แกตบไหล่บอกผม นั่นไง แม่งน่ารับจ๊อบหมอดูเพิ่มนะกู ผมก็พยักหน้าแต่ไม่ถามหรอกครับ ไม่ใช่เรื่อง ปมของมันก็แก้เอาเอง แต่ถ้าเรื่องจริงมันน่าจะใจกว้างกว่านี้ ไม่ใช่เหมารวมไปซะหมด กับลูกน้องมันก็ดีนะมีน้ำใจ ถึงมันจะขี้คุยไปหน่อย เอาเป็นว่าผมจัดมันเป็นคนประเภทปากหมาแต่น้ำใจคนแล้วกัน

“มึงไปพัทยาทำไมวะ”แกถามยิ้มๆ แบบล้อเลียน ตอนแกไปส่งผมแกยังกลัวหน้าไอ้ไผ่เลย ขนาดไม่ลงมาด้วยแถบจะถีบผมลงจากรถเลย

“ไปล่าผัวคืนสู่ป่า”ผมก็บอกแกขำๆ แกหัวเราะเอามือโบกหัวแต่ไม่แรง ผมก็ตรวจสภาพรถไปเรื่อยๆ

“ทำไม ผัวมึงคิดจะหนีออกจากป่ามึงเหรอ”แกถามอีก ก่อนจะจดรายละเอียดตามที่ผมบอกไปด้วย

“เปล่า พอดีมีชะนีเหนียงยานพอกับเสียงที่เรียกผัว คิดจะสอยก็เลยสกัดก่อน”ผมบอกไปอีก แกส่ายหน้าเลย ตั้งแต่รู้จักกันมาผมไม่เคยปกปิดตัวตนบอกตลอด แกยังทึ่งเลยที่เห็นจับงานด้านนี้

“กูอวยให้มึงทำสำเร็จแล้วกันแต่ตอนนี้ แต่งรถให้กูก่อน นี่รายละเอียดที่เขาต้องการ ทันไหม”แกอวยก่อนจะส่งข้อมูลให้ดู

“สามคันเลยเหรอ”ผมถามให้แน่ใจ เพราะไม่อยากทำงานสั่วๆ ให้ลูกค้าไม่ใช่เสียแค่เรา แต่รวมไปถึงผู้ว่าจ้างด้วย แต่ไอ้เรื่องพลาดก็มีบ้างไม่ได้ราบรื่นตลอดไปหมดหรอกครับ

“เขาขอคันนี้ก่อน”แกชี้ไปรุ่นที่ผมบอกตอนแรก ผมก็พยักหน้า ก่อนแกจะเดินไปปล่อยให้ผมวิเคราะห์อีกหน่อย ก่อนจะเริ่มลงมือทำ คาดว่าต้องดึกหน่อยแต่ดีที่รายละเอียดไม่เยอะของเดิมเขาแต่งมาสวยอยู่แล้วแต่มันมีตำหนิอยู่ไม่กี่จุด ผมเลยต้องใช้สมาธิร่างคร่าวๆก่อนจะเริ่มตรงไหนดี ไม่เสร็จไม่ได้เดี๋ยวไม่ได้ไป

 “โอย กว่าจะเสร็จ”ผมบ่นออกมาหลังจากเก็บรายละเอียดจุดสุดท้าย ก่อนจะส่งวันนี้ช่วงบ่าย เมื่อคืนนึกว่าจะเรียบร้อย ดันเสร็จเช้าอีกวัน ไอ้ไผ่บ่นนิดหน่อยเห็นผมโหมงานเลยไม่ได้ไปพร้อมมันต้องไปพร้อมพวกเพื่อนมันแทน มันมาส่งผมเมื่อเช้าก่อนจะเดินทางไปก่อนแล้ว และโทรมาบอกเมื่อไปถึง สั่งอีกห้ามขับรถเอง รู้ทันกูอีกกะว่าจะแว้นส์เองสักหน่อย เพื่อนมันไม่มีใครห้ามผมหรอก ไม่ใช่ไม่กล้าแต่รำคาญสายตากับเสียงผมเลยขี้เกียจพูด แต่พอผมขับทีไรหลับกันทุกที ตื่นมาอีกทีทำท่าอาเมนอยากจะกระโดดถีบโดยเฉพาะสองคู่หู พี่หวายกับพี่เจย์ถ้าไม่ติดเป็นเพื่อนผัวโดนแน่ คู่พายบลูเบอรี่ไม่เท่าไรเพราะบางทีเขาไปแค่สองคนไง เชอะ เอาตัวรอด แต่คราวนี้โดนรวบไปรถพี่บลูกันหมด ขากลับค่อยแบ่งกันตามสัดส่วน แต่เชื่อเถอะรถไอ้ไผ่ต้องพ่วงพี่เจย์กับพี่หวายอยู่แล้ว ปล่อยคู่นั้นเขาหวีดกันไปสองคน เผื่อแกข้างทาง ฮ่าๆๆๆ

“เออ มึงไม่ว่าง ไอ้แฝดด้วย ดีมากพวกมึง เออ เดี๋ยวกูหิ้วไปฝากข้าวหลามอินเตอร์น่ะ แหลนะมึง แค่นี้แหละ”ผมวางสายจากอีออยที่โทรมาบอกว่าไปด้วยไม่ได้ ติดงานอีเวร (เว้นส์) ส่วนไอ้แฝดไปฮ่องกงกับครอบครัว ดีใจด้วยที่มึงได้สอยประตูที่ฮ่องกง

“ไปกี่โมงวะ”พี่เกริกถามผม หลังจากเคลียร์บิลเสร็จ ยื่นซองให้ ไม่รู้จะรีบให้ทำไม ผมบอกแล้ว แกก็บอกเอาไปเถอะ ขากลับอย่าลืมของฝากกูด้วย มิน่ารีบเชียว

“สักพัก พี่กำลังมารับแล้ว”ผมบอกก่อนจะเก็บซองเงินเข้ากระเป๋าเป้ ตอนนี้ผมเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว อาบที่อู่นี่แหละอีกรอบ ไอ้กริชแขวะผมแต่เช้าแล้ว ผมก็เฉยแต่ยกตีนให้มันแทน มันชักสีหน้าแต่ไม่กล้าเข้ามา

“เออ เดินทางดีๆแล้วกัน ส่วนไอ้สองคันมึงรีบมาจัดให้กูเลยนะ”แกอวยก่อนจะสั่งเน้นๆ

“คร้าบบบ”ผมแกล้งลากเสียงใส่ แกตีไหล่ก่อนจะเดินไป สักพักสารถีก็มา พี่หวายเป็นคนขับ หล่อเริ่ดมาเลย พี่เจย์นั่งข้างๆเหมือนยังไม่ตื่นดี พี่บลูกับพี่พายนั่งเป็นคุณหญิงคุณชายอยู่เบาะหลัง

“ใครเมียไอ้ไผ่ขึ้นรถ”แม่ง ไอ้พี่หวายตะโกนซะมองเป็นแทบ ยักคิ้วกวนตีนอีก

“เออ เมียพี่เจย์กูรู้แล้ว”ผมเลยกวนตีนกลับไปมั่ง พี่พายปล่อยก๊ากเลย

“มึงรีบเลย ผัวมึง แม่ง บ่นเป็นควายตามหาคาด”พี่หวายยกนิ้วกลางให้ก่อนจะบอกอีก ผมเปิดประตูหลัง ยกยิ้ม

“ฝิ่นจะนั่งกลาง นั่งริมไม่ได้เมารถ”ผมพูดจบพี่บลูแทบจะยกตีนถีบเลย แต่ไม่กล้าได้แต่ทำท่าอย่างเดียว

“มึงเขยิบไป น้องจะนั่ง”พี่พายก็รับมุก คาดว่าแกคงรำคาญที่โดนแทะเล็ม

“อะไรวะ เรื่องมากจริงมึง”พี่บลูบ่นอุบอิบ

“มึงแหละเรื่องมาก ไปว่ามัน เร็วๆ”ผมทำลิ้นจุกปากใส่แกก่อนจะได้นั่งกลางสมใจอยาก ไม่ใช่อะไรหมั่นไส้คนมีคู่ แต่กูไม่มี(ชั่วคราว) แกชำเลืองมอง ผมเลยแกล้งซบไหล่แก

“น้ำใจดีอ่ะ ขอบคุณนะ”ผมพูดเสียงอ้อนๆใส่ แกผลักหัวผมก็ถลาไปซุกซบเมียแกแทน โคตรนุ่มเลยพายชิ้นนี้มิน่าพอได้กินๆไม่หยุดเลย ทำใจเถอะพี่พายแกอดทนอดกลั้นมาตั้งนานกว่าจะได้สอดไส้พี่

“หอมจัง เปลี่ยนน้ำหอมใหม่เหรอ ซื๊ด”ผมดมอกไล่ไปซอกคอแกจนจะถึงแก้ม แต่ต้องโดนดึงออกแทบหน้าหงาย

“ทะลึ่งๆ เมียกู ดมอย่างกับจะผสมพันธ์”พี่บลูโวยออกมา มือผมก็ไขว่คว้าจะหาพี่พาย

“ไอ้บลู มึงว่ากูเป็นหมาเหรอ”พี่พายจิกทั้งเสียงทั้งหน้าใส่

“พาย บลูยังไม่ได้พูดเลยนะ”พี่บลูรีบลนลานอธิบายเลย

“แต่มึงแฝงในประโยค ทำไม กูจะหอมกันไม่ได้ กูพวกเดียวกัน”พี่พายใส่อีกแถมบอกเลยว่าเข้าข้างใคร

“สมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆ” ผมหัวเราะอย่างสะใจ  พี่หวายกับพี่เจย์ที่ปรือตามายังขำเลย

“แม่ง ชอบใจ ผัวเมียเขาตีกัน”พี่เจย์เอ่ยมา แต่ว่ากูเต็มๆ

“เดี๋ยวพอถึงมันนะ จะหัวเราะไม่ออก”พี่หวายซ้ำมั่ง

“ไม่ออก เพราะจะเก็บไว้หัวเราะทีหลัง โดยเฉพาะคู่ช้างชนกัน ฮ่าๆๆ”ผมก็ลอยหน้าตอบพวกแกไป หัวเราะใส่ด้วย

“จวย”ทั้งคู่เลย

“มีแล้ว”ผมยักคิ้วใส่ จนพากันเบะปาก มีแต่พี่พายที่กอดผมอยู่คนเดียว พี่บลูทำปากหงุบหงิบ

“พี่เจย์”ผมเรียกแกที่เคี้ยวหมากฝรั่ง

“อะไร”แกหันมาเลิกคิ้วใส่

“ไม่ไปไม่ได้เหรอ”ผมยื่นหน้าไปเกาะเบาะแก ๆ เลยเอามือขยี้หัว

“คิดถึงกูล่ะสิ”แกพูดยิ้มๆใส่ผม

“เออ”ผมบอกตามตรง พี่หวายมองแวบนึงก่อนจะรถจะติดไฟแดง

“กูก็ไม่อยากไปหรอก แต่มันจำเป็นว่ะ ก็อย่างที่บอก”พี่เจย์พูดมองไปข้างหน้า ผมว่าแกก็ไม่อยากไปนะ

“เดี๋ยวฝิ่นจะไปบน”ผมพูดเอามือสะกิดให้แกหันมาอีก ก่อนจะหันไปตีพี่บลูที่แอบดึงหัวผม

“บนว่าอะไรวะ”พี่เจย์หันมาถามขำๆ

“บนว่าถ้าพี่เจย์ไม่ต้องไปนอก จะให้พี่หวายแก้ผ้าวิ่งรอบบ้าน ดีไหม”ผมพูดจบ พี่หวายหันมาตบกบาลเลย

“สัด มึงไม่ต้องเอากูไปสังเวยการแก้บนมึงเลย มึงอยากให้มันอยู่ก็เอาตัวเองหรือผัวมึงโน่น”พี่หวายโวยใส่ ก่อนจะจิ๊ปาก ที่เหลือก็ขำกันคิก

“ทำเพื่อเพื่อนเพื่อน้องไม่ได้ไง เห็นแก่ตัว หล่อก็ไม่หล่อ”ผมยื่นหน้าไปว่าแก แต่อมยิ้ม

“เดี๋ยวกูเหยียบมึงแทนคันเร่งเลย ไอ้อย่างอื่นดีๆมีเยอะแยะเสือกไม่บน ไอ้ที่สัปดนบนไปได้นะมึง”แกหันมาว่ายาวเป็นกลอนติดเลยก่อนจะรีบออกรถเมื่อไฟเขียว

“ก็มันเหมาะกับมึงไง”เสียงพี่บลูแทรกขึ้นมา

“สัด เปลี่ยนเป็นมึงไหมล่ะ แก้ผ้าวิ่งคู่กับเมียมึงอ่ะ”พี่หวายเลยหันไปจวกพี่บลูแทน แถมพี่พายไปด้วย

“เอา/ไม่เอา”ไม่ต้องแจงให้ฟังมั้งครับใครรับใครปฏิเสธ

“พวกมึงก็ไปวิ่งรวมกันน่ะแหละ ถ้าเป็นเพื่อนกูน่ะ เกี่ยงกันอยู่ได้ ไม่รักกูกันไง”พี่เจย์พูดเหมือนน้อยใจทำเอาพวกแกเงียบเลยครับ แต่แกขยิบตากับผม

“ใช่ เดี๋ยวฝิ่นแก้วิ่งที่ห้องกับไอ้ไผ่เอง”ผมก็รีบสมทบกับแก

“ถุย ที่มึงกับผัววิ่งที่ห้อง ทีพวกกูวิ่งรอบบ้าน ลำตะคองมากมึง”พี่หวายเบะปากว่า

“เออว่ะ”ผัวเมียคู่ใหม่เอาบ้าง

“เลิกเกี่ยง วิ่งแก้ด้วยกันหมดนี่แหละ เวลาดีกูขอเที่ยงคืนนะ คนไม่น่าจะเห็นว่ะ”พี่หวายพูดรวบยอดเองเสร็จสรรพ พากันหัวเราะเลยครับ

“แหม แล้วทำเป็นเล่นตัว เปลี่ยนเป็นให้พี่ อุ๊บ แหวะ ป้ายทำไม”ผมว่าจะพูดต่อ แต่แกเอามือมาป้ายปากจนต้องแหวะ

“พอๆ มึงหยุดเลย เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ไปไป รีบไสตูดไปนั่งที่เดิมเลย”พี่หวายไม่พูดเปล่าเอามือผลักผมอีก เลยเซซบพี่พายแม่งเลย หมั่นไส้พี่บลู เกี่ยวกันไหม

“ตลอด ตอดเมียกูอีก”พี่บลูก็บ่นอุบอิบ แกะผมมั่ง ดึงมั่ง จนพี่พายรำคาญดึงหัวเข้าให้เลยเลิก สบายกูไป ระหว่างนั้นก็เลยเปลี่ยนเรื่อง กลายเป็นทายปัญหากัน

“มึงว่าทำไมเขาถึงเรียกข้าวหลามหนองมนวะ กูสงสัยมานานและ”พี่หวายตั้งคำถาม เพื่อให้ใครสักคนตอบ ด้วยหน้าตาสงสัย แต่ผมว่าคำตอบต้องไม่ธรรมดาจากใครสักคน

“ตั้งตามที่ที่ทำมั้ง”พี่พายเป็นการเป็นงาน

“กูผ่าน”พี่บลูทำมือกากบาทด้วย แบบกูไม่ตอบ

“มึงกวนตีน”พี่เจย์พูดซะงั้น

“กูกวนตีนตรงไหน ถามดีๆ”พี่หวายหันไปถามพยักหน้าใส่

“กูรู้ ไม่มีใครตอบถูกหรอก เพราะคำตอบในใจมึงมันกวนตีนไง”พี่เจย์แสยะยิ้มพูดใส่ พี่หวายที่ทำหน้าอึ้งๆ

“มึงรู้ได้ไง”พี่หวายยังไม่ยอม ผมพิงอกพี่พายมองแกเถียงกันขำๆ

“ฝิ่นเห็นด้วย”ผมพูดมั่ง

“แหมพักนี้เข้าข้างกันดีเน๊าะ”พี่หวายเลยหันมากัดเข้าให้

“หึงกระทั่งน้อง ดูดู๊ คนเรา”ผมแกล้งเบะปากทำเสียงใส่แก

“ตีนเหอะ มึงตอบได้ตอบมาเลย เดี๋ยวกูบอกว่าถูกหรือเปล่า”แกว่าก่อนจะพยักเพยิดให้ตอบ

“ถ้ากูตอบถูกล่ะ”พี่เจย์ถามยักคิ้วใส่

“อะไรก็ได้ ยกเว้นตูดกู”พี่หวายบอกทำเอาฮาเลย แกยิ้มด้วยนะ เหมือนรู้ว่าพวกผมจะแซวแก

“มึงเลี้ยงเลยคืนนี้ยันพรุ่งนี้ กูตอบถูกแน่”พี่เจย์โคตรมั่นใจเลย

“เออ มึงตอบมาเลย”พี่หวายรับคำท้า

“คำตอบก็คือ” พี่เจย์พูดยิ้มๆ ” มันไม่ใช่ข้าวหลามหนองเหลี่ยมไง”พี่เจย์แม่งยื่นหน้าไปตอบ พวกผมปล่อยก๊ากเลย

“ไอ้สัด มึงแอบนั่งทางในเดาใจกูเปล่าเนี่ยะ”พี่หวายด่าแต่อดขำไม่ได้

“นั่นไง แม่งกูนี่ ทั้งหล่อทั้งเก่งเลยโว้ย”พี่เจย์ตะโกนอย่างสะใจ

“แล้วถูกป่ะ”ผมยื่นหน้าไปถาม

“มึงจะตอกย้ำกูทำไม”พี่หวายก็ว่ากลับ แต่ปากอมยิ้มชอบใจ

“งั้นฝิ่นทายมั่ง”ผมพูดทำท่านึก

“ถ้าตอบถูกมึงให้อะไร”พี่บลูเอามือวางเต็มกบาลผมเลย โยกไปมา

“ฟังก่อนสิ หน้าอย่างพี่ทายไม่ถูกหรอก”ผมสะบัดออก ก่อนจะหันไปแว็ดแก

“ถูกต้อง”พี่พายเข้าข้างผม เลยโดนพี่บลูหยิกแก้มเข้าให้

“เอางี้ดีกว่า ถ้าทายผิด ห้ามยุ่งกับพี่พายสามวัน”ผมยกยิ้มพูดใส่แก

“เกี่ยวไรกับเมียกูวะ เอาอย่างอื่นดิ”พี่บลูโวยเลย แม่งหื่นเหมือนกันไม่มีผิด เรื่องนี้ล่ะไม่ได้เชียว

“กูเห็นด้วย”พี่พายรีบพยักหน้ารับกับผมเลย แสดงว่าคงโดนจัดหนักมาหลายวัน ผมเห็นรอยตรงคอแกด้วยแต่ไม่อยากแซว พี่บลูก็มีรอยเล็บ ซาดิสเล็กๆเหมือนกันนะเนี่ยะพี่พาย

“กูด้วย”พี่หวายกับพี่เจย์พร้อมเพรียงเลย พี่บลูหรี่ตา

“ถ้าทายถูก ขอเบิ้ลตามจำนวนวัน”กูว่าแล้ว พี่บลูแม่งต้องขอแบบนี้

“พี่พายรับคำท้าไปเลย”ผมยุพี่พายเลย

“มึงเชื่อมัน หน้าโง่ๆอย่างไอ้บลูทายไม่ถูกหรอก”พี่เจย์พูดมั่ง พี่บลูยกตีนถีบเบาะจนแกหน้าทิ่มดีว่าคาดเบลล์

“สัด พวกมึงก็พูดได้สิ ไม่ได้โดนแทงเหมือนกูนิ”พี่พายหันไปด่าก่อนจะอุบอิบตอนท้าย

“แต่ก็มันส์ไม่ใช่เหรอ”พี่บลูล้อจับแก้มด้วย

“ตีน มึงระวังตัวไว้เถอะ เผลอเมื่อไรจะโดนกูเอาคืน อย่าคิดว่าไม่กล้านะ”พี่พายถีบแกข้ามผมมีข่มขู่ด้วย แกก็หัวเราะ

“แล้วจะรอนะจ๊ะ น้องพาย”พี่บลูก็ยิ้มรับทำหน้าล้อเลียน

“สัด เออ กูรับ ไอ้ฝิ่นมึงห้ามพลาด”พี่พายรับคำก่อนจะหันมาหาผม

“เชื่อสิ สามวันนี้พี่ไม่โดนล่อแน่นอน”ผมให้ความเชื่อมั่นแก แต่คงมากไปหน่อยเลยโดนเหน็บสีข้างเข้าให้

“เอานะ พี่ว่าตำรวจจราจรเขาคุยอะไรกับคนขี่มอไซด์”ผมถามแกก่อนจะชี้ให้ดูจราจรกับผู้ชายขี่มอไซด์เถียงกันอยู่ รถติดไฟแดงอีกแล้ว พี่บลูทำท่าคิดก่อนจะบอก

“โดนใบสั่งเพราะไม่มีใบขับขี่”แกตอบ

“ไม่ใช่ ให้อีกที”ผมส่ายหน้าก่อนจะให้โอกาส แกเริ่มวิตกแล้วครับ

“กูว่ามึงโกงว่ะ ไม่ว่ากูจะตอบอะไรมึงก็ว่าผิด”แกเริ่มหาเรื่องผม

“ไม่โกงหรอก เอางี้เขียนคำตอบไว้ก่อนก็ได้”ผมบอกก่อนจะนำเสนอ

“เออๆ ยุติธรรมดี”พี่บลูค่อยยิ้มออก ก่อนผมจะเขียนส่งให้พี่พายถือแต่ห้ามเปิดดูก่อน

“ตอบดิ เร็วๆเดี๋ยวอดนะ”ผมเร่งแกอีก

“กูว่าอดอยู่แล้ว”พี่หวายยักคิ้วเลย ก่อนจะออกตัวเมื่อไฟเขียว

“ไม่รู้ เพราะกูไม่ใช่สองคนนั้น”แกบอกผมหน้าตาเฉย ทำเอาผมเงียบไป

“เฮ้ย มึงเงียบทำไม”พี่พายท้วงเลยครับ

“นั่นดิ มึงอย่าบอกนะว่า”พี่เจย์ทำเสียงตื่นเต้น

“ไอ้บลูทายถูก”พี่หวายต่อให้อีก

“ฮ่าๆๆๆๆ กูถูกใช่ไหม”พี่บลูหัวเราะสะใจ”พาย สัญญาต้องเป็นสัญญา”หันไปกรุ้มกริ่มกับพี่พายที่หน้าซีด

“ไอ้ฝิ่น ไหนมึงบอกว่ารอดไง”พี่พายหันมาหาผม

“ใครบอก ที่เงียบเพราะมันใกล้เคียง แต่ไม่ใช่ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมบอกก่อนจะหัวเราะใส่

“อย่า มึงอย่าโกง ไอ้ฝิ่น”แกเริ่มโวย

“จริงๆ ไม่เชื่อเปิดดูเลย พี่พายเปิดดิ๊”ผมยืนยันก่อนจะหันไปบอกพี่พายให้เปิด แกลุ้นมาก ก่อนจะก้มหน้าลงไปหัวเราะ

“ฮ่าๆๆๆๆ กูรอด ไอ้บลู คริคริ”พี่พายหัวเราะสะใจ ก่อนจะยื่นให้พี่เจย์ พี่บลูแย่งไม่ทัน

“เออว่ะ มึงอด”พี่เจย์บอกก่อนจะอ่านดังๆ “ฝิ่นไม่รู้ เพราะไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ฮ่าๆๆๆ”พากันหัวเราะเยาะพี่บลูที่พยายามจะฆาตกรรมผมอยู่โดยการบีบคออย่างแค้นใจ แต่เป็นแบบเขย่ามากกว่า

“แม่ง กูขอให้ผัวมึงมีกิ๊ก”นั่นทำไรไม่ได้ เล่นของส่วนตัวกูอีก

“แค่กๆๆ ผมก็ขอให้พี่พายมีเหมือนกัน”ผมก็แช่งกลับ หนุกหนานกันไป แกก็เซ้าซี้ อ้อนพี่พายมาตลอดทาง จนถึงพัทยาสักที

v
v
v

ต่อ













 

[goonglovenut]

“ถึงแล้ว มารับด้วย”ผมโทรหามันทันที เพราะมันบอกเองมาถึงให้โทรไม่ต้องนางเอกที่ชอบเกรงใจ

“หาไรกินไปก่อน อีกครั่งชั่วโมง”มันตอบกลับมา พวกผมก็เลยไปนั่งข้างในกัน พักห้องชุดพี่บลูกันอยู่ไม่ไกลจากนี่มาก พี่บลูยังง็องแง็งไม่เลิก ขู่ผมด้วยถ้าไอ้ไผ่มาจะบอก ทำเอาฮาแทนที่จะกลัว สักพักมันก็เดินมา พี่พายสะกิดผมที่กำลังกินข้าวผัดปูจานใหญ่อยู่

“ผัวมึงเดินเป้าเปล่งประกายมาเลย ดูดู”พี่หวายพยักเพยิด ก่อนจะแย่งผมกิน

“อิจฉาของผัวเขาล่ะสิ”ผมก็ลอยหน้าใส่แก ที่เบะปากใส่แบบหมั่นไส้

“รอนานป่ะ”มันเดินมาถึงก็ผลักพี่เจย์ให้ออกและนั่งแทน

“บอกกูก็ลุกแล้ว ถีบมาได้”พี่เจย์บ่นก่อนจะนั่งกระแทกไปโดนพี่บลูที่กำลังจะตักไอติมเข้าปากเลยพลาดไปเข้าจมูกแทน 

“ไม่นานหรอก แต่ถ้ามึงมาช้าอีก เมียมึงคงแดกข้าวผัดช้างอีกจานแน่ มึงเลี้ยงให้มันตายอดตายยากไงวะ”พี่หวายพูดประชดใส่ผมแต่แสยะยิ้มให้มัน

“คนมันตะกระ”มันตอบเรียบๆ ยักคิ้วใส่ผมที่เหล่มองมัน แต่ไม่สนใจหันไปกินต่อเดี๋ยวไม่ทันพี่หวาย

“งานมึงเรียบร้อยแล้ว”พี่บลูถามมัน ก่อนจะเรียกเด็ก สั่งเบียร์เพิ่ม

“อืม ถ่ายรูปเก็บรายละเอียดแล้ว กลับไปค่อยเริ่มลงมือทำ อร่อยป่ะ”มันก็พยักหน้าบอก ก่อนจะถามผมเอามือกอดไหล่

“มากกก”ผมบอก หันไปกินต่อ

“มากกว่าขี้ไหม”มันกวนตีนอีก

“ไม่รู้ กูไม่ใช่มึงที่เคยแดก”ผมเลยย้อนมันไป คนกำลังอร่อยเสือกพูดให้จินตนาการ พี่หวายแทบจะสำลอกออกมาเลย กำลังนั่งกินนั่งจิบเบียร์เพลินๆ ผมมองไปก็เห็นยายป้าพิม ตาลุงวัฒน์ ใส่ยศแม่งให้หมด ตามด้วยอีกสี่คนเดินมาทางพวกเรา

“น้องมาถึงนานแล้วเหรอ”เสียงหวานๆเอ่ยทักขึ้น พวกผมก็ยกมือไหว้อย่างไม่ต้องแนะนำเพราะทราบแล้ว 

“น้อง คุณพิมถาม”ไอ้ไผ่บอกผมที่นั่งกินต่อ

“อ้าว น้องไม่รู้นิ ขอโทษครับ มาถึงสักพักแล้ว”ผมไม่รู้จริงๆ นึกว่าป้าแกพูดกับไอ้ไผ่ ไม่ได้แอ๊บนะ

“แล้วพักกันที่ไหนล่ะ ที่นี่หรือเปล่า”คุณพิมถามอีก ก่อนจะพยักหน้าให้คนที่เหลือนั่งลง

“เปล่าครับ พักห้องเพื่อน”ไอ้ไผ่เป็นคนบอก ก่อนจะจิบเบียร์

“เหรอ เสียดายจัง แต่ยังไงคืนนี้พาน้องกับเพื่อนมาด้วยนะ เรามีปาร์ตี้แบบกันเอง”คุณพิมรับทราบก่อนจะเชิญพวกผม ที่พยักหน้ารับยิ้มๆ ก่อนจะแนะนำให้รู้จักกัน พี่ไปป์กับพี่รินทร์ คุยสนุกดี พอกับ พี่อาร์ทกับพี่แน็ค ที่เป็นกันเอง ส่วนตาลุงนั่นก็หน้านิ่งแต่มองผมกับไอ้ไผ่เกือบตลอด ส่วนคุณพิมก็มองบ้างแต่ตอนนี้คุยกับพี่บลูอยู่ ไปๆมาๆรู้จักกับพ่อแม่พี่บลูซะงั้น

“ไม่ค่อยได้เห็น ส่วนใหญ่จะเจอคุณพ่อคุณแม่ และพี่สาว น้องบลูซะมากกว่า”คุณพิมพูดด้วยรอยยิ้ม

“ครับ ผมไม่ค่อยชอบไปงานเท่าไร”พี่บลูก็ตอบรับ ส่วนพี่พายก็เฉยๆ คุยกับผม

“ถึงว่า แต่ช่วงนี้ไม่เห็นท่านออกงานเลย”เธอถามต่ออีก

“ให้พี่สาวแทนครับ ท่านอยากพักผ่อนอยู่บ้านมากกว่า”พี่บลูก็ตอบไปอีก ก่อนจะหันไปถามพี่พายว่าเอาอะไรอีกไหม พี่พายก็ส่ายหน้าหันมาสนใจผมต่อ พี่ๆคนอื่นก็คุยกันสนิทอย่างฉับไว มีนัดแนะกินนอกรอบก่อนกลับด้วย

“คุณพิม เราจะไปกันหรือยัง”คุณวัฒน์ที่นั่งเงียบได้สักพักพูดกับคุณพิม ทำเอาคนอื่นเงียบเลยครับ

“คุณไปก่อนก็ได้”คุณพิมตอบแต่ไม่หันไปมอง

“คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า ว่าคุณนัดคุณหลินไว้”คุณวัฒน์เอ่ยเตือน ทำเอาคุณพิมหันไปมอง ทำหน้านิดหน่อย

“อืม งั้นขอตัวก่อนนะ คืนนี้เจอกัน”เธอบอกด้วยรอยยิ้มหวาน ตามองไอ้ไผ่ที่พยักหน้ารับเฉยๆ พร้อมกับคนอื่นๆ

“พี่ไผ่”ผมเรียกมันให้หันมา มันเลิกคิ้วใส่”พาไปเข้าห้องน้ำหน่อย”ผมบอกมันก็พยักหน้า

“โตแล้วยังต้องให้พี่พาไปอีกเหรอ”คุณพิมถามยิ้มๆ เอามือกอดอก ผมก็ยิ้มกลับไป

“ครับ บางทีก็อาบน้ำให้ด้วยเลย เน๊าะ”ผมตอบเธอก่อนจะพยักหน้ากับมันเป็นอันรู้กัน รับคำตามกูเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูจะเยี่ยวแม่งตรงนี้แหละ

“อืม ไปยัง”สำเร็จ ยายป้าหุบยิ้มไปเลยก่อนจะเดินไปจริงๆสักที คุณวัฒน์มองหน้าผมกับมันอีกครั้งยกยิ้มด้วย

“จนได้”พี่หวายแม่งพูดขำๆ

“สงสัยคืนนี้จะสนุกว่ะ”พี่เจย์ก็เอามั่ง พี่พายกับพี่บลูอมยิ้ม

“งั้นพี่ก็ขอตัวด้วยเลย ยังไงน้องๆก็ไปนะ”พี่ไปป์ชวนอีกครั้งก่อนจะเดินไปพร้อมพี่รินทร์ที่ทำหน้ายิ้มๆให้ผมกับมัน

“คุณวัฒน์เขม่นนายจังเลย”พี่อาร์ทพูดขึ้นมาหลังจากเหลือแต่พวกเรา

“เขาก็เขม่นนายกับเราเหมือนกันแหละ”พี่แน็คพูดบ้างก่อนจะก้มหัวนิดๆขอบคุณพี่บลูที่รินเบียร์ให้

“นั่นดิ ไอ้ไผ่มึงไปทำอะไรเขาวะ”พี่หวายพูดอย่างเห็นด้วย

“เปล่า กูอยู่เฉยๆ”ไอ้ไผ่บอกด้วยน้ำเสียงเหมือนหน้ามันแหละ

“เราว่าเขาอิจฉานาย เป็นผู้ชายซะเปล่า นิสัยหยุมหยิม อย่างกับผู้หญิง อะไรไม่ถูกใจเหวี่ยงน่าดู เราโดนมาแล้ว”พี่แน็คออกความเห็นก่อนจะพูดเซ็งๆ

“เรื่องอะไร”พี่อาร์ทถามเหมือนไม่รู้มาก่อน

“เรื่องภาพถ่าย เราถามและทำตามที่เขาต้องการแล้วนะ แต่เขาไม่ค่อยพอใจให้เราแก้อยู่นั่นแหละ บอกตามตรงเราอดทนกับคนประเภทนี้ได้ไม่นานหรอก”พี่แน็คพูดแบบเบื่อๆ เหมือนโดนแกล้ง

“แล้วคุณพิมได้ดูหรือยัง”พี่อาร์ทถามอีกเหมือนจะช่วยเสนอแนะ

“เขาคงได้ดูหรอก ถ้าตานี่ไม่นำเสนอ ช่างเถอะ มันผ่านไปแล้ว ทนได้ก็ทน”พี่แน็คพูดปลงๆ

“อย่าคิดมาก”ไอ้ไผ่ตบไหล่บอกพี่แน็คที่พยักหน้ารับ

“เรามีฝีมือ อยู่ไหนก็ไม่ลำบากหรอก”พี่หวายบอกมั่ง แกยิ้มออกมา

“ใช่ พวกใกล้วัยทองก็งี้แหละ”พี่เจย์บอกยิ้มๆ พากันหัวเราะเลยครับ

“ขอบใจนะ ดูพวกนายรักกันดีจัง”แกพูดชมพวกมันหลังจากหัวเราะจนสบายใจแล้ว

“เห็นแล้วก็นึกถึงเพื่อนเหมือนกัน ตอนนี้ก็แยกย้ายทำงานกันหมด นานๆจะได้เจอสักที”พี่อาร์ทก็บอกมั่ง คุยกันสักพักพวกแกก็ขอตัว ไอ้ไผ่พาผมไปเข้าห้องน้ำเรียบร้อยก็ไปห้องพี่บลูกัน

“สวยจังเลย”ผมชมเมื่อเดินไปตรงระเบียงเห็นเมืองพัทยารอบๆ แต่เมื่อก่อนผมว่าสวยกว่านี้นะ ตอนนี้มันดูเจริญแออัดไปหมด แต่คอนโดพี่บลูที่นี่ดีหน่อยไม่อยู่ใกล้ชุมชนจนเกินไป คนไม่ค่อยพลุกพล่าน เพราะเหมือนเป็นที่ส่วนบุคคลเปิดรับเฉพาะแขกวีไอพีเท่านั้น ครอบครัวพี่บลูเป็นหุ้นส่วนที่นี่อยู่พวกเราเลยสบายไป

“กูว่าสายตากูสั้นว่ะ”ผมขมวดคิ้วบอกมัน

“รู้ได้ไง ไปตรวจแล้ว”มันก็ถามกลับ จ้องตาผมด้วย

“กูอยู่นี่มองไม่เห็นกรุงเทพเลย”ผมพูดเสร็จ มันดึงหัวผมทันทีเลย

“เดี๋ยวมึงจะบอดแทน”มันพูดเอามือจิ้มหน้าผากผมด้วย ผมก็หัวเราะ มันเดินมาอุ้มผมทำท่าจะโยน

“เชี่ยะ เดี๋ยวกูร่วงเป็นฝีเฝ้าคอนโด”ผมโวยใส่มัน มือก็เกาะคอไปด้วย แต่ผมเว่อร์ไปงั้นแหละหาเรื่องลวนลามมัน

“เจ้าที่เขาไม่ให้มึงอยู่หรอกแย่งเครื่องเซ่นเขาหมด”มันก็แหย่ผมกลับ

“จวยเหอะ”ผมดึงจมูกมัน”เรื่องไรกูจะอยู่ที่นี่ กูจะเกาะกินสิงร่างมึงนี่แหละ”ผมพูดต่อเปลี่ยนเป็นเข้าเอวมันแทน มันจับผมวางตรงขอบระเบียงแต่มือมันกอดผมแน่นมาก ที่จริงมันมีที่รองรับยื่นออกไปเลยไม่น่ากลัวเท่าไร

“เกาะกูแดกว่างั้นเถอะ”มันกัดจมูกผม ที่ย่นหนีปากมัน

“ก็มึงสัญญาแล้วว่าจะเลี้ยงกูให้ดี ไม่งั้น อื๊อ อื๊อ”ผมกระซิบบอกมันก่อนจะโดนปิดปาก

“ก็เลี้ยงอยู่นี่ไง เคยให้อดไหม หืม”มันก็กระซิบมั่ง”โดยเฉพาะ ทุกดอกเน้นๆเลย หึหึ”จบท้ายหื่นๆ

“จัดดีจริงๆเลยเรื่องนี้ เพลากูมั่งก็ได้ เดี๋ยวดอกกูสึกหมด คริคริ”ผมก็ว่ามันเลยโดนจี๋เอวแต่มือมันก็กอดไว้

“แหม ล่อที่ระเบียงเลยไหมครับคู่เสี้ยน ตลอดนะพวกมึง”เสียงมารขัดขวางคนร่วมรัก เอ้ย คนรักกันดังขึ้น

“หนีไอ้คู่โน้นมาเจอคู่มึงอีก แต่กูสมน้ำหน้าไอ้บลูว่ะ เมียมึงแม่งแสบเด็ก”พี่เจย์เดินมายืนข้างผมมั่ง จุดบุหรี่สูบ มันมองหน้าผมว่าไปทำอะไรไว้ พี่หวายเลยเล่าให้ฟัง มันเขกหัวเข้าให้แต่ก็ขำ

“ฝิ่นไปเล่นน้ำกัน”พี่พายเดินออกมาเรียกผมให้ไปเล่นน้ำกัน ผมหูตั้งเลยจะลงแต่โดนมันแกล้งรัดเอาไว้

“พาย เปลี่ยนชุดเลย”เสียงพี่บลูดังออกมา

“ทำไม มึงจะให้กูใส่ทูพีชไง”พี่พายก็สวนกลับ แกใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น โชว์เรียวขาขาวจั๊วะ สงสัยชาติที่แล้วถวายตะเกียบคู่กับหลอดนีออน

“กางเกงยาวกว่านี้ไม่มีเหรอ”พี่บลูถามอีก คิ้วขมวดเลย

“มึงจะบ้าไง ใครเขาใส่กางเกงขายาวเล่นน้ำ ไอ้ประสาท”พี่พายด่ากลับ ท้าวเอวด้วย

“ก็ยาวกว่านี้หน่อยสิ”เสียงแกเริ่มเบาลง เมื่อโดนขึ้นใส่มั่ง

“ไม่มี พูดมากกูจะใส่กางเกงในตัวเดียวเล่นแม่งเลย”พี่พายพูดใส่แถมขู่อีก

“เออน่า มันไม่แก้ผ้าเล่นก็บุญแล้ว ไปไป กูก็อยากเล่นน้ำทะเลเหมือนกัน”พี่หวายเลยตัดบท

“กูว่ามึงอยากไปดูบิกินี่มากกว่าว่ะ”พี่เจย์ยักคิ้วว่าอย่างรู้ทัน

“หรือมึงไม่อยาก”พี่หวายถามกลับ

“อยากสิ แหม มึงเป็นหม้อ กูก็เป็นฝา ดูดีจะตาย”พี่เจย์ก็รี่ตามเลย

“ดู เนื้อคู่ หม้อกับฝาเขาวิ่งไปประกบกัน”ผมตะโกนแซวพวกแก ทำเอาฮาแตก

“เด็กเปตร”เสียงตอบกลับมาพร้อมปรี่จะมาเตะผม แต่ผมเกาะไอ้ไผ่แน่นเป็นกันชน มันเลยโดนแทนผมซะ ก่อนจะพากันลงไปเล่นน้ำ ซื้อบอลพลาสติกไล่เตะใส่กัน จนเย็นก็ขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านอนกันสักพัก ก็เตรียมไปงาน ไอ้ไผ่มันไม่อยากไปหรอกแต่ขัดไม่ได้

“มากันแล้ว ตามสบายเลย”ยายป้าพิมอยู่ในชุดเดรสคล้องคอสีน้ำทะเล ยิ้มรับทันที”เอ้อ ไผ่ เดี๋ยวมากับพิมก่อนนะ พอดีมีคนอยากรู้จักเขาสนใจงานที่ไผ่ทำน่ะ”คุณพิมเดินมาใกล้พร้อมกับบอกมัน

“ครับ”มันก็ตอบรับสั้นๆ หันมามองหน้าผมที่ยิ้มเฉยๆ”เดี๋ยวมา”มันบอกก่อนจะพยักหน้าให้เพื่อนมัน แล้วเดินไปพร้อมคุณพิมไปตรงคนกลุ่มหนึ่งและก็แนะนำ ผมนั่งมองจากมุมนี้รู้สึกว่ายายคุณพิมจะใกล้ชิดมันมาก

“ไม่มีไรหรอก”พี่พายกระซิบบอกผม แกเห็นผมมองไม่วางตาคงกลัวผมจะคิดมาก

“ไม่มีทางด้วย”พี่บลูพูดอีก เอามือจับหัวผมโยกไปมา

“ฝิ่นรู้น่า”ผมบอกก่อนจะกินบุฟเฟ่ที่พี่หวายกับพี่เจย์ไปตักมาให้

“ไง เด็กติดพี่โดนทิ้งเหรอ”เสียงทักผมดังขึ้น ทำให้เงยหน้าขึ้นไปมอง

“คุณลุงก็โดนทิ้งเหมือนกันนั่นแหละ ไม่เห็นมีใครคบเลย”ผมก็พูดกับยิ้มๆให้ดูเหมือนเป็นการแซว แกหุบยิ้มเลย เพื่อนมันก็กลั้นขำ หยิบโน่นกินนี่ปิดปากกันไป

“นี่ ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนะจะได้มาล้อเลียน”เขาพูดเสียงแข็งๆใส่ พี่บลูเริ่มมองหน้าแล้วครับ

“รู้ครับไม่ใช่เพื่อน และก็ไม่คิดจะเป็นด้วย”ผมก็พูดเรียบๆไม่ยิ้มแล้วเหมือนกัน นิสัยเหมือนที่พี่อาร์ทกับพี่แน็คบอกเลย ผู้ชายอะไร กูเป็นเกย์ยังไม่ขนาดนี้เลย

“เฮ้ย”เขาเริ่มขึ้นเสียงแต่ไม่ดังเท่าไร

“ผมว่าเชิญคุณที่โต๊ะตัวเองดีกว่านะครับ เดี๋ยวผมจัดการน้องผมเอง”พี่พายพูดเรียบๆ

“ปกติน้องผมเขาไม่ใช่เด็กก้าวร้าวอะไรกับใครมาก่อนนะ”พี่บลูพูดพร้อมกับลุกยืนเต็มความสูง ผายมือเชิญเขา ทำให้เขาต้องถอยไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

“กูบอกแล้วว่าวัยทอง”พี่เจย์พูดตามหลัง

“ดูเขาจะไม่ชอบไอ้ไผ่เอามากๆเลยว่ะ กูว่าต้องเกี่ยวกับคุณพิมแน่นอน”พี่หวายออกความเห็น

“แต่เขาไม่น่าจะมาหาเรื่องไอ้ฝิ่น มันไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยสักหน่อย”พี่พายพูดขึ้นอย่างไม่ชอบใจ

“เกี่ยวสิ เขาคงดูออกว่ามันสองคนเป็นอะไรกันไง”พี่บลูเอ่ยออกมา

“ถ้ารู้แล้วยังจะมาหาเรื่องทำไมวะ ในเมื่อมันไม่ได้สนใจคุณพิมนั่นสักหน่อย”พี่หวายสงสัยอีก

“ไอ้ควายยย ขอกูด่าหน่อยเถอะ”พี่เจย์ด่าก่อนขออีก ส่ายหน้าก่อนจะพูดต่อ”ไอ้ไผ่มันไม่คิด ถ้าต่อมเสือกมึงไม่ผิดพลาด มึงน่าจะดูออกนะว่าเขาสนใจไอ้ไผ่นอกหน้าขนาดไหน ดูสิ มาทำงานไม่กี่วัน เจ๊ดันมันซะขนาดนั้น”

“เออว่ะ กูลืมคิด”แกทำหน้าเหมือนลืมจริง พากันส่ายหน้าเลย

“มีอะไรกัน”ไอ้ไผ่ที่เดินกลับมาถามทันที

“ไม่มีอะไร แค่แหย่ลุงเขานิดหน่อย เสร็จแล้วเหรอ”ผมบอกมันก่อนจะดึงมือให้นั่งลง

“เออ เขามาพูดอะไร”มันพยักหน้ารับก่อนจะถามอีก

“เปล่า กินนี่สิอร่อย กลับไปพี่ทำนะ น้องชอบ”ผมบอกก่อนจะเปลี่ยนเรื่องซะ แต่เรื่องจริงที่ไอ้ยำหอยเชลล์นี่มันอร่อย

“แหวะ พี่อย่างนั้น น้องอย่างนี้”พี่หวายทำเสียงใส่ล้อ ผมก็ยิ้มรับก่อนจะคุยเรื่องอื่นกัน พี่อาร์ทกับพี่แน็คมานั่งด้วย

“สนุกกันไหม ขาดเหลืออะไรบอกนะ เต็มที่”เสียงคุณพิมถามก่อนจะนั่งตรงข้ามกับคู่ผม

“ครับ”

“ขอบคุณครับ”พวกเราก็ตอบรับกันไป

“พี่น้องคู่นี้ไม่ห่างกันเลยนะ”คุณพิมเอ่ยยิ้ม ๆ พวกเพื่อนมันมองหน้าผมสองคนอมยิ้มอย่างรู้กัน จากนั้นก็คุยกันเรื่องอื่น ผมสังเกตเธอเป็นระยะๆ ส่วนใหญ่จะคุยกับไอ้ไผ่ซะมากกว่า นานทีถึงจะหันมาสนใจผม แต่มันก็ตักโน่นตักนี่ให้ผมตลอดเรียกว่าไม่ได้หยุดปากเลย จนมีอยู่ครั้งผมกับยายป้าสบตากันจังๆเลย

“มีอะไรหรือเปล่า มองหน้าฉันขนาดนั้น”จู่เธอก็ถามผมขึ้นมา ทั้งๆที่ผมไม่ได้คิดอะไรเลยนะแค่บังเอิญเท่านั้น มีแต่เธอที่มองผมตลอด

“พูดได้นะ”เธอย้ำด้วยรอยยิ้ม ไอ้ไผ่หันมามองผมที่ทำหน้าเฉยๆ เลิกคิ้วเป็นคำถาม

“น้องเปล่านะ”ผมบอกส่ายหน้าด้วย”จริงๆ”ย้ำอีก

“ก็เห็นว่ามองอยู่เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง พูดมาเถอะ”เธอยังพูดดูดีมีน้ำใจ ไอ้ไผ่พยักหน้า

“ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอก คือ”ผมพูดอ้ำอึ้งก้มหน้าซ่อนแววตา ก่อนจะหันไปยิ้มหวานๆให้คุณพิม”แค่คิดถึงญาติผู้ใหญ่ฝ่ายแม่ที่เรียกว่าป้าน่ะครับ ดูคุณพิมน่าจะรุ่นเดียวกันก็เลยเผลอมองไป ขอโทษนะครับ”ผมพูดจบด้วยความซึ้งใจมาก พวกเพื่อนมันเกือบปล่อยก๊าก พี่สองคนก็เหมือนกันแต่กลั้นไว้ ยายคุณพิมค่อยๆหุบยิ้มทำหน้าแทบไม่ถูกเลย

“ไม่ถือสาน้องนะ น้องคิดถึงป้าจริงๆ”ผมย้ำอีก มองไอ้ไผ่ที่อมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปมองยายพิมที่ปรับสีหน้าใหม่

“เอ้อ ไม่เป็นไรจ๊ะ นึกว่าเรื่องอะไร ฉันไม่ถือหรอก”พูดดีๆก็ได้ป้า เดี๋ยวฟันกร่อนหมด อยู่ดีๆก็มาถามให้พูดซะงั้น”ฉันขอตัวก่อนนะ ตามสบาย”เธอพูดก่อนจะลุกไป

“สัด เอาจนได้ แม่ง”พี่หวายพูดขำๆ

“เป็นไง กูบอกแล้วว่างานเลี้ยงต้องสนุก”พี่เจย์พูดกวนๆ

“อยากถามเองนี่หว่า คนไม่ได้มองก็หาว่ามอง”ผมพูดแบบปากยื่นปากยาวเลย “อย่ามาว่านะ”ผมชี้หน้ามันๆเลยเขกหัวเข้าให้

“นิสัย”มันว่าผมยิ้มๆ และยายป้านั่นก็ไม่กลับมาอีก ฮ่าๆๆๆ สะใจ ผู้หญิงมีไม่กี่เรื่องที่เคือง อายุก็เป็นอาวุธอย่างหนึ่งที่ไม่ถูกโฉลกและถ้าย้ำมากๆ ก็ทำเอาดิ้นพล่านได้ พวกผมไม่ได้อยู่จนงานเลิกหรอก กลับก่อนและรู้สึกได้ว่าคุณพิมมองมาทางพวกผมอีกครั้ง ยิ้มให้ไอ้ไผ่กับเพื่อนๆมันที่บอกลา พอเห็นหน้าผมเธอก็ยิ้ม

“เอาไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ”เธอพูดกับทุกคนแต่มองผมเป็นพิเศษ อยากบอกเหลือเกิน ได้สิครับคุณป้า คริคริ

**********************************************************************************************

ปล.ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะไม่มีไง อ๊าคคคโดนคนอ่านถีบ ค่อยมีค่อยไป น้องฝิ่นเขาชิวๆอยู่ ไม่มีความรุนแรงแบบไฮโซเขาจิกกัน ขำๆ ช่วงนี้มาช้าไปบ้างก็อย่าเพิ่งหนีหายกันนะ มีงานเข้าจริงๆจ๊ะ 


***เจอกันวันจันทร์จ๊ะ ตอนนี้ยุ่งพอสมควร   ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่จ๊ะ

[tuckky]

 
ยัยป้าพิม 

[yolp]

ฝิ่นจัดเต็มตลอดดด 55555
ตอนนี้ฝิ่นน่ารักอีกแล้ว เหมือนน้องเล็กของกลุ่มเลย กวนตีนปนน่าเอ็นดู

[Angel]

ถึงจะแค่เล็กน้อย แต่อยากบอกว่าสะใจจริงๆ
น้องฝิ่นจัดการยัยป้าพิมพ์นั่่นไม่ให้กล้ามายุ่งกับพี่ไผ่อีกเลยนะ 

[Salome]

นึกว่าตอนนี้จะได้เสียเลือดเสียเนื้อกันแล้ว ระหว่างหนูฝิ่นกับป้าพิม
แต่อย่างนี้ก็ดีนะ เจ็บๆแสบๆดี
รำคาญอิคุณวัฒน์ กับ ชะนีคุณพิมมาก
ไปไกลๆเลยทั้งคู่ ชิ้ว ชิ้ว 
รอตอนต่อไปเน้อ

[shoi_toei]

อิป้านี่ยังไม่เลิกกก

คนเขียนสู้ ๆ น้าาา

[bulldog17]

มาดูฝิ่นจิกชะนีเหนียงยาน 55555

[kataiyai]

ไม่หนีไปไหนจ้า 

จะรออยู่หน้าคอม รออัพทุกขณะจิต 

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เล่นกับใครไม่เล่น
มาเล่นกับน้องฝิ่นปากตะไกร
 

[DIIK]

5555
สนุกมากค่ะ ชอบอ่า หนูฝิ่นจัดหนักๆ อิอิ
รบ ปะ ฉะ ดะ  ให้ป้าเขาแขยงเลยลูก ><

[Bowbonk]

 

[ka[ze]na]

อยู่ดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้โดน 555++++

สนุกมาก........

[iforgive]

ป้าพิม  555+  น้องฝิ่นก็ว่าไป

[gupalz]

คุณป้าดูท่าทางอยากจะมีเรื่องนะ

[greensnake]

นี่น้องฝิ่นเค้าจัดแค่เบาะๆ แบบผู้ดีๆนะเนี่ย
ถ้าโดนจัดเต็มสงสัยป้าพิมอยู่ไม่ได้แน่ๆอ่ะ
มายุ่งกับของรักของหวงเค้าซะด้วย ไม่ไหวๆ
บางทีก็ดูเหมือนป้าพิมเค้าจะรู้นะ หรือไม่รู้หว่า?
ว่าพี่ไผ่กับน้องฝิ่นเป็นมากกว่าพี่น้องกัน
แต่อย่าล้ำเส้นมากกว่านี้เลย ไม่ใช่อะไร สงสารน่ะ
ส่วนพี่พายกับพี่บลูก็ยังรักกันมากๆเหมือนเดิม
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1 และเป็ดให้น้องฝิ่นและพี่พายผู้น่ารัก

[a_tapha]

ป้าพิมแก want มากเลย น้องฝื่นจัดหนักไปเลยค่ะ 

[zero3]

ป้าพิมนี่ก็นะ พี่ไผ่ก็แสดงออกขนาดนี้ยังจะตื้อไม่เลิก
สงสัยป้าแกชอบความท้าทายอย่างที่ฝิ่นอนงค์พูด หึหึ
เมื่อไรป้าจะพ้นๆไปซะทีน้อ
เดี๋ยวให้คุณหนูฝิ่น หลานสุดที่รักของคุณปู่เม้งซะเลย
แก็งค์หนุ่มหล่อมาเที่ยวทะเล
บลูอย่ามัวแต่หวงพาย มีของดีก็อวดซะบ้าง
เล่นน้ำให้สนุกดีกว่าเนาะ

[route rover]

น้องฝิ่นเด็ดมาก เชือดนิ่มๆ 

[golffel]

ฝิ่นน่ารัก สู้ๆๆ

 

[yayee2]

ถ้าใครคิดจะลับฝีปากกับน้องฝิ่นละก็ ต้องไปฝึกมาดีๆ อะครึ ๆ ๆ
ยัยป้าพิม กับอิตาลุงวัฒน์

[beery25]