หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[yeyong]

คู่นี้น่ารักไม่บันยะบันยัง

[greensnake]

อิ่มใจไปอีกหลายวันเลย รอน้องฝิ่นน้องฝิ่นก็มา
บทจะหวานก็เล่นเอาเราอายม้วนเลย แอบอิจฉาเล็กน้อย
เป็นอีกทริปที่แสนประทับใจ มาอีกนะเราชอบ
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ

[only_u]

เย้ๆๆๆ พี่ไผ่กะน้องฝิ่นมาแล้ว...
ชอบๆๆ คู่นี้น่าร๊ากกก ทริปนี้เปลี่ยนกัน หวง และหึง..
 

[krit24]

รักพี่ไผ่น้องฝิ่นที่สุด
น่าร๊าก หวานมากอ่ะ

[qq_oo]

รอๆๆๆๆจ้า  หวานดีไม่มีตก ชอบๆๆๆๆ

[shoi_toei]

555 รังสีออแรด คิดได้เจ๋ง

[kabung]

โอ๊ยยย ติดหนึบๆๆๆ อยากอ่านต่อแล่วๆๆๆ

[่patsaporn]

ตอนน้องฝิ่นไหว้ของคุณพี่ไผ่น่ารักมาก ทำไมเธอเป็นน่าเอ็นดูขนาดนี้นะ ชอบตรงคิดอะไรรู้สึกอะไรแล้วทำอย่างนั้นนี่แหละ
ชีวิตคู่ถึงได้มีความสุขมาก ๆ ขาดกันไม่ได้จริง ๆ คู่นี้ ผูกพันกับตัวละครมากค่ะคนอ่าน คนเขียนมุขเยอะจริงๆ ฮากับคำพูดจิกกัด
ของสองคนนี้และเพื่อน ๆ ได้ทุกตอน

น้องฝิ่นแผ่ออแรด เอ๊ย ออร่ากระจายมากตอนนี้ พี่ไผ่ถึงกับต้องยืนเฝ้ากันเลยทีเดียว ก็นะ...คนมันน่ารัก
ฮาเธอที่แบบว่าอะไรไม่เคยโกรธอ่ะ ว่าออแรด ดีกว่าว่าออร่าน 555 พี่ไผ่เวลาพูดเพราะ ๆ ซึ้ง ๆ นี่สุดยอดอ่ะ น่ารักมาก

ขอบคุณนะคะ

[koikoi]

หวานสุด ๆน้ำแถวนั้นคงกลายเป็นน้ำเชื่อมไปหมดแล้วมั้ง

[route rover]

หวานกว่าน้ำตาล น้ำเชื่อม 

[indy❣zaka]

จะหวานกันไปไหน   
อิจฉาวุ้ย

[HISY]

น่ารักตลอด

[smirnoi]

ชอบสองคนนี้มาก แรดสะใจได้อีก55555

[zero3]

ชอบล่องแพ อ่านตอนนี้แล้วอยากไปบ้างไรบ้าง
ชอบฝิ่นอ้อน น่ารักดี แต่ก็ได้แค่แป๊ปเดียว  หวานเสร็จก็เถียงกันต่อ
พี่ไผ่ขี้หวง มีเมียน่ารักก็หวงเถอะพี่

[gumrai3]

ฝิ่นไผ่ คู๋สร้างคู่สม ก๊ากเหมาะกันที่สุด

[bytoey]

น่ารักที่สุดดดอะ คู่นี้ ชอบมากกกก

อ่านแล้วคิดถึงสังขละ คนอ่านเคยไปอยู่สังขละมา3เดือน ไปทำวิจัย

เที่ยวทุกซอกทุกมุม สวย บรรยากาศดี คนน่ารักมาก เหมาะกับเที่ยวเป็นคู่จริงๆ

อยากให้ไปเที่ยวกันนะคะ

[lovely1714]

รักกันดีนะแต่เรื่องบนเตียงนี้ตลอดๆ

[tasskusr]

แหมเหมือนพาน้องฝิ่นมาฮันนีมูนเลยนะคะพี่ไผ่ หวานกันซะไม่มีอ่ะ เล่นเอสคนอื่นพากับอิจฉาตาร้อนกันเป้นแถวๆเลยอ่ะ
แหมเสน่ห์แรงด้วยกันทั้งคุ่แบบนี้ เป็นธรรมดาที่ต้องมีหึงหวงกันบ้างอ่ะเนอะ แต่พี่ไผ่พูดโดนใจเรื่องหวงน้องอ่ะ

[ka[ze]na]

รักพี่ไผ่ + น้องฝิ่น อิๆๆ น่ารักอ่ะ

[Noipatt]

เข้ามาปูเสื่อรอค่ะ^^

[kanda53]

ยังยืนยันเหมียนเดิม...อิจฉาตาร้อนผ่าวววว 

  & 

[goonglovenut]

ตอนที่ 70

“มึงว่าปีนี้เราจะรอดไหมวะ”เสียงไอ้หวายเอ่ยขึ้นมา ปากก็จกข้าวเหนียวกินไปด้วย เราอยู่กันบ้านมันแหละครับ หลังกลับมาจากเที่ยวได้สามวัน พวกมันคงคิดถึงผมมากเลยโทรตามให้มาหา บอกขาดขา ไอ้ฝิ่นไปหาพวกเพื่อนมันที่โทรตามเหมือนกันประมาณนัดกันไปกินข้าวสังสรรค์ตามเรื่องพวกมันแหละ ผมไปส่งแต่ขากลับมันบอกว่าเดี๋ยวดูอีกที ถ้าดึกมากก็จะกลับเอง ตามนั้น

“มึงจะตายเหรอปีนี้”ไอ้เจย์ถามมันหน้าตาเฉย ก่อนจะจิ้มเนื้อย่างใส่ปาก อีกห้าวัน มหาลัยจะเปิดแล้ว มันเลยลงมาล่วงหน้าเพื่อเตรียมตัวก่อน

“มึงสิตาย กูหมายถึงว่าน้ำจะท่วมบ้านกับมหาลัยไหม เชี่ยะ ไม่ใช่มาแช่งกู”ไอ้หวายเขวี้ยงข้าวเหนียวใส่กบาลมันที่ปากเสีย ไอ้เจย์ยักไหล่หยิบข้าวเหนียวที่ไอ้หวายปามากินต่อ

“กูว่าไม่หรอก เท่าที่ฟังข่าวเขาก็เตรียมรับสถานการณ์ไว้แล้วนะ แต่ต่างจังหวัดนี่สิ โดนทุกปีเลย น่าสงสารว่ะ”ไอ้พายออกความเห็นก่อนจะพูดอย่างเห็นใจคนที่โดนน้ำท่วม ยิ่งปีที่แล้วเสียหายเยอะมาก กรุงเทพฯก็โดนไม่ใช่น้อยทำให้ บริษัท ร้านค้าทั่วไป มหาลัย รวมถึงหลายๆที่ต้องปิดยาวเลย

“อืม นั่นสิ แล้วปีนี้คณะเราจะทำจัดอะไรดีวะ กูว่าคิดไว้ก่อนเลยดีกว่า เชื่อสิเปิดมา ม. ต้องแจ้งเรื่องนี้อยู่แล้ว”ไอ้บลูเห็นด้วยกับเมียมันก่อนจะบอกให้เตรียมกิจกรรมสำหรับช่วยเหลือผู้ประสพภัยแน่นอนเหมือนปีที่แล้วที่คณะผมทำโมเดลจำลองจำหน่ายกัน และก็มีโครงการไปฟื้นฟูที่พักอาศัยตามพื้นที่ด้วย

“เออว่ะ กูว่าคิดไว้บ้างก็ดีนะ”ไอ้หวายเห็นด้วย ผมก็พยักหน้าเห็นด้วยนะ คิดไว้แต่เนิ่นๆ บางทีพวกผมก็เอาของอย่างเสื้อผ้าที่ใช้แล้วแต่ยังดีอยู่ ยารักษาโรค ของแห้ง น้ำ ไปบริจาคตามจุดกันนะ ไม่ถึงกับมากมายก็ตามกำลังพวกเราที่ช่วยได้ เมื่อวานผมกับไอ้ฝิ่นก็รวบรวมเสื้อผ้าได้เยอะอยู่ เตรียมไว้เอาไปบริจาคตามจุดที่เขารับกัน

“เฮ้ย พวกมึงทำไรว่ะ”เสียงห้าวทักดังขึ้น กลุ่มพวกพี่แป๊ะ พี่โดม พี่แบ็งค์ ที่มาแบบไม่ได้นัดหมาย

“พี่แป๊ะ โห โคตรคิดถึงเลย ทำบุญอุทิศให้ตลอด แสดงว่าได้รับแล้วถึงได้มาหา”ไอ้หวายพูดอย่างดีใจเดินเข้าไปรับตีนแกพอดีที่มันพูดจบ

“สัด มึงสิต้องขอบใจกูที่กรวดน้ำให้รอดจากเครื่องบินตก”พี่แป๊ะด่ามัน ก่อนจะส่งเบียร์กระป๋องแพ็คใหญ่ให้

“กูว่าแล้วรู้สึกเย็นๆที่หัว ที่แท้ญาติผู้ใหญ่ที่กำลังจะล่วงลับต่ออายุให้นี่เอง”ไอ้เจย์พูดยิ้มๆใส่พี่แบ็งค์ที่มาด้วย ตามด้วยพี่โดม ที่เดินมาทีหลังพร้อมกับแกล้ม ที่จริงนัดกันไว้นั่นแหละแต่ทำการแสดงกันอยู่

“ขอบคุณพวกกูซะ โดยการเอาให้พวกกูแดกตังค์พวกมึงบ้าง”พี่โดมพูดพร้อมตบหัวไอ้เจย์ที่หัวเราะชอบใจ

“พี่ต้องเอาที่ไอ้เหี้ยะนั่น หน้านิ่ง นั่งเงี่ยนๆ โน่น”ไอ้เจย์พยักเพยิดทำปากมาทางผมที่ยกยิ้มเฉยๆ

“อ๋อ แล้วเมียมึงที่เป็นแฟนกูไปไหนวะ”พี่โดมเอ่ยแซวผม ที่อยากจะยกนิ้วกลางให้แต่เกรงใจ พูดมาได้แฟนมึง

“เที่ยว”ผมบอกแกสั้นๆ ไอ้พายหยิบแก้วหยิบจานมาเสริมให้ ไอ้บลูจัดการแกะใส่ วงสนทนาเลยเพิ่มขึ้น

“มึงไม่ไปด้วยล่ะ เห็นอินเลิฟกันน่าดู”พี่แบ็งค์ถามผมยิ้มๆ ก่อนจะรับเบียร์มาจิบ

“รอหาเงินไว้ให้มันเที่ยว”ผมแหย่แกกลับไปบ้าง ทำเอาโห่ครับ

“แหม ไอ้ไผ่จะแดกตังค์กูไปอุปการะการท่องเที่ยวเมีย เดี๋ยวมึงเจอๆ”พี่โดมทำหน้าพร้อมกับเอามือชี้หน้าผม

“เดี๋ยวนี้ติดเมียนะมึง ได้ข่าวไปเที่ยวกลับมา เมียมึงซีดเลยเหรอ”พี่แป๊ะทำปากเอ่ยแซวยิ้มๆ

“จริงพี่ แม่งไปเที่ยวหรือพาไปใช้แรงงานก็ไม่รู้”ไอ้บลูที่แปรพักต์กะทันหันแซวยิ้มๆ

“ก็น้ำมันแรง มันเล่นมากไปหน่อยเลยซีด”ผมก็บอกแกไปอีก ทำเอาหัวเราะกันด้วยคำตอบที่กำกวม แต่ผมพูดเรื่องจริงนะก็ไอ้ฝิ่นมันเล่นน้ำนานมากเหมือนกันกว่าจะได้ไปล่องแพ

“มึงเลยพาเมียล่องแพเพลินเลยสิ ห่าราก”พี่แป๊ะแซวต่อ
 
“ไอ้บลูมึงควรพาไอ้พายไปบ้างนะ”พี่แบ็งค์หันไปแซวไอ้บลูมั่ง

“อยู่บ้านก็ล่องได้ น้ำที่บ้านก็แรงอยู่ โอ้ยยยย”ไอ้บลูเล่นตามก่อนจะร้องเมื่อโดนไอ้พายบิดหูเข้าให้

“ไอ้เสี้ยน มึงก็ชักน้ำเล่นเองแล้วกันถ้ามันแรงมากนัก”ไอ้พายว่ามันแต่หน้านี่ให้แดงไปหมด ทำเอาฮาครับ

“โธ่ ไอ้พาย มันต้องช่วยกันชักสิจะได้แรงสองต่อ”ไอ้หวายที่ได้ที เสียบกลางญาติตัวเองเข้าให้ ไอ้พายหันขวับ

“เหมือนที่ไอ้เจย์พามึงไปชักน้ำที่แคนาดาน่ะเหรอ สัด ไปชักซะไกล”มันสวนทันควัน ทำเอาฮาอีกรอบ

“เออว่ะ กูเห็นด้วย”พี่แป๊ะทำตีนกระทืบไลท์ให้อย่างถูกใจในถ้อยคำไอ้พาย

“แต่มันไม่ซีดนะดูเปล่งปลั่งว่ะ”พี่แบ็งค์แซวบ้าง

“มันไม่ได้ชักออกกัน มันกินเข้าไป”ไอ้บลูได้ทีช่วยเสียบเอาใจเมียหน่อย พากันปล่อยก๊ากกับหน้ามันสองตัว

“จวยเหอะ สัด แค่คิดก็จะอ้วก แดกน้ำไอ้เจย์กูกินของตัวเองดีกว่า”ไอ้หวายยกนิ้วให้ทำหน้าทำตาแบบอีเดียด

“โถ กูก็คิดไม่ต่างจากมึงหรอก แดกของมึงกูเอาทาหน้าตัวเองให้เด้งดึ๋งดีกว่า”ไอ้เจย์พูดเซ็งๆทั้งหน้าทั้งเสียง

“เอาเถอะพ่อคุณ แบ่งกันกินแบ่งกันทา ไม่เสียดุล”พี่โดมพูดได้เสียงดัดจริตมาก ทำมือทำไม้

“มึงก็ผลัดกับพี่แป๊ะไปเหอะ หรือไม่พอก็พ่วงพี่แบ็งค์ไปด้วย ทำเป็นมาแนะนำ”ไอ้หวายเห่าสวน

“ปกติก็ผีสามบาทฟาดกันเองอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”ไอ้เจย์เห่ารับ

“จวย”สามคนพร้อมเพรียงกัน จนสิ้นสุดสนทนาไร้สาระแต่เป็นที่ชอบใจกันถ้วนหน้า
*
*
*
“เออ พรุ่งนี้พวกกู ไอ้เปอร์กับเมีย ไอ้กี้ ไอ้บีม  ไอ้เอ็กซ์ จะเอาของไปที่xxxxช่วยเหลือคนที่ถูกน้ำท่วม พวกมึงจะไปด้วยเปล่า”พี่แป๊ะเอ่ยขึ้นมาหลังจากย้ายมานั่งกันตรงกลางบ้าน และตั้งวงกัน นานเหมือนกันนะไม่ได้เล่นกับพวกแกเลย ต่างคนต่างมีกิจส่วนตัวล่าสุดที่คุยกันช่วงแด๊ดไอ้เจย์ป่วย พวกแกก็โทรหามันทันทีเพราะเคยไปเที่ยวบ้านไอ้เจย์มาแล้ว และบอกให้แด๊ดหายไวไว

“คิดเหมือนกันเลยว่ะพี่ เนี่ยะพวกกูก็เตรียมไว้เหมือนกัน”ไอ้หวายบอกมั่ง ก่อนจะทิ้งไพ่ ไอ้เจย์ก็พยักหน้าก่อนจะย้ายมาดูของผมบ้าง แต่ผมเอาหลบมัน ๆ เลยจิ๊ปากหันไปหาไอ้หวายเหมือนเดิม

“กางเกงในขาบานมึงไม่ต้องบริจาคนะเขาไม่รับ”พี่โดมพูดหน้าตาเฉยก่อนจะจั่วเข้าไปและทิ้ง

“เลิกใช้แล้ว มีแต่จีสติงเลคกิ้ง ถุย มันเรื่องเล่นไงเนี่ยะเอามาพูด คนเขายิ่งเดือดร้อนอยู่”ไอ้หวายก็จี้เส้นก่อนจะพูดต่อแบบเป็นดูเป็นคนดีมาก

“คลายเคลียดโว้ย”พี่โดมหันมาพูดยิ้มๆ

“โง่”ผมบอกสั้นๆ วางไพ่เคลียร์เรียงตัว

“มึงแพ้เป็นบ้างไหม ห๊ะ แดกพวกกูอยู่ได้”พี่โดมโวยทันที ที่รู้ว่าตัวเองทิ้งไพ่โง่

“เป็น แต่มันไม่เหมาะกับหน้าตา”ผมบอกแกก่อนจะเก็บเงินใส่กระปุกฝากประจำของไอ้ฝิ่นมัน เพลินเลยมั้งเมียกูไม่มีกริ๊งกร๊าง แต่ส่งข้อความมาเป็นระยะๆ อย่างกับจีพีเอสติดตามตัวว่าอยู่ตรงจุดไหน

“สัด กูหล่อยังโง่ได้เลย”พี่โดมว่าก่อนจะยอตัวเอง

“กูว่าโง่อย่างเดียวมากกว่ามึงน่ะ พาไพ่กูเสียด้วย อุตส่าห์ปั้นมืด แม่ง”พี่แป๊ะโวยก่อนจะยกตีนถีบ

“สม กูบอกให้เกิดไม่เกิด ลีลานัก ควายยย”พี่แบ็งค์ที่นั่งเป็นองค์ประจำข้างหลังถากถางแกซ้ำเข้าไปอีก

“กูคงต้องสละตำแหน่งอ่อนด๋อยให้พี่แล้วว่ะ พี่โดมอ่อนด๋อย ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หวายพูดพร้อมทำท่าสวมมงกุฎใส่สายสะพายให้แกไปด้วย อย่างฮา ไอ้พายเอาเอ็นไก่ทอดมาให้ ก่อนจะนั่งข้างไอ้บลู

“ตีนเหอะ แค่ตาเดียวยังไม่จบอย่าเพิ่งเอาความด๋อยมึงมาให้กู”พี่โดมไม่ยอมรับ ก่อนจะเริ่มเล่นใหม่ ผลัดกันแพ้ ผลัดกันโง่ ผลัดกันน็อค จนเที่ยงคืน ถึงได้แยกกัน

“ไอ้ฝิ่นไม่มาแล้วมั้ง”ไอ้พายถามผมที่โทรหามันแต่ไม่รับสาย ข้อความล่าสุดบอกว่าจะมาหาที่นี่ ผมกดโทรออกอีก ชักเริ่มใจไม่ดีปนโมโหแล้ว ไม่อยากคิดไปไกลว่าพวกมันเป็นอะไรหรือเปล่า

“เดี๋ยวก็มา กูว่าใจเย็นก่อนเถอะ”ไอ้หวายบอกพร้อมทิ้งบุหรี่ลงถัง

“ถ้าบอกมามันก็มา อาจจะรถเสียก็ได้ ไม่โทรหาเพื่อนมันล่ะ”ไอ้เจย์เสนอความเห็นบ้าง

“กูโทรแล้ว ไม่มีใครรับ”ผมบอกเรียบๆ แต่เริ่มหงุดหงิด อัดบุหรี่สองสามที ก่อนจะทิ้ง

“มันบอกเปล่าไปไหน”ไอ้บลูถามก่อนจะลองโทรหาไอ้แฝด แต่ไม่รับเหมือนกัน

“บอก”ผมบอกก่อนจะหันไปมองพวกมันที่นั่งสลอนตรงโต๊ะหน้าบ้าน”พวกมึงนอนก่อนก็ได้ เดี๋ยวกูรออีกสักพัก ไม่มาค่อยไปตาม”ผมบอกพวกมัน แต่ในใจหงุดหงิดไอ้ตัวดีที่ไม่น่าจะเถลไถลไปไหน

“นอนเชี่ยะไร ยังไม่ได้เวลาเลย”ไอ้หวายบอก ก่อนจะหันไปถีบไอ้เจย์

“ถีบกูทำไม”ไอ้เจย์หันไปถามมัน

“ตีนกูว่าง”มันก็ตอบกวนๆ

“สัด”มันว่าก่อนจะถีบกลับ เพื่ออะไร ก่อนจะโดนไอ้พายโบกหัวทั้งคู่

“เฮ้ย ใช่รถไอ้แฝดเปล่า”เสียงไอ้บลูร้องบอก

“เออๆๆ”ไอ้หวาย ไอ้เจย์รับประกันอีกสองเสียงว่าใช่แน่ ผมมองแต่ไม่เดินเข้าไป ก่อนพวกมันจะลงมา ไอ้ฝิ่นเดินยิ้มแหยๆมาก่อน ตามด้วยไอ้แฝดที่หน้าตาบอกบุญไม่รับ

“รอนานเปล่า”มันเดินมาถามเบาเสียงอ้อนๆ เอามือจับแขน

“มึงโดนเตะแน่”ไอ้หวายทำเสียงขู่มัน

“ตาย”ไอ้เจย์เอามือปาดคอ มันหันไปทำหน้าใส่ หันไปส่งสายตาอ้อนไอ้พาย ที่ถูกไอ้บลูเอามือปิดตาไว้ ส่วนมันยักคิ้วให้ มันหันไปมองเอามือแหกตาตัวเองใส่ไอ้พวกนั้น

“ขอโทษด้วยพี่ ที่มาส่งช้า อย่าไปว่ามันเลย”ไอ้อาร์มสเอ่ยออกมา ด้วยสีหน้าเซ็งๆ

“พอดีมีปัญหานิดหน่อย”ไอ้โอมบอกมั่ง ตรงมุมปากเหมือนจะมีรอยหน่อยๆ ผมมองมันก่อนจะมองหน้าเมียตัวเอง

“มองหน้าน้องทำไม”มันถามยิ้มๆอย่างประจบที่เห็นผมจ้องมัน

“นึกว่ามีรอยตีนติดมาด้วย”ผมพูดใส่มัน ทำกูเป็นห่วงยังเสือกมายิ้มทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ไม่มี ที่หน้ามีที่ไหน ถ้ากลางหลังมีอยู่”มันบอกก่อนจะหันให้ดูรอยตีนประทับกลางเสื้อกล้าม ไอ้พวกนั้นเข้ามาดูใหญ่เลย เป็นรอยรองเท้าแต่ไม่บอกยี่ห้อและเบอร์ เท่าที่ประมาณทางสายตา น่าจะใหญ่อยู่ใ ครวะแม่งประทับตีนกลางหลังเมียกู

“เออตีนจริงๆวะ มึงไปมีเรื่องกับใครมาวะ”ไอ้หวายจับมาดูใกล้ๆก่อนจะรับรองว่าเป็นรอยตีนจริงๆ ไม่ใช่เป็นการเพ้นส์เสื้อแต่อย่างใด

“กูว่าเข้าไปคุยกันในบ้านก่อนดีกว่า”ไอ้พายยกมือให้หยุดก่อนจะนำเสนอให้เข้าไปในบ้าน พวกมันก็เดินตาม ไอ้ฝิ่นเกาะแขนผมติดๆ แต่ดูแล้วไม่น่าเป็นอะไรมากเพราะหน้ามันยังระรื่นอยู่ ก่อนจะเล่าให้ฟัง เรื่องของเรื่องคือ ไอ้แฝดไปเจอเด็กเก่าที่ชื่อกาย ที่เคยมาทักไอ้บลูและลามปามทางสายตากับไอ้พาย มากับแฟนใหม่แต่เด็กเก่าพวกมันมาคุยด้วยทำท่าอาลัยอาวรณ์ แต่พวกมันไม่เล่นด้วย เลยพูดใส่มันสองคน แต่โดนไอ้ฝิ่นกับน้องออยสกัดซะก่อน นั่นยังไม่เท่ากับเด็กเก่ามันรู้ว่าไปจีบไอ้ต้าร์เลยไปวางกับดักซะไอ้สองตัวเข้าหน้าไอ้ต้าร์ไม่ติด แถมไปบอกแฟนใหม่ว่าไอ้แฝดจะขอคืนดีด้วยแต่มันไม่ยอมเลยเกิดเรื่อง

“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละพี่ โอ้ยยย เบาหน่อย มึงเอาตีนเช็ดเลยไหม”ไอ้โอมเล่าจบก็ร้องเมื่อโดนเมียผมใส่ยาให้แต่มันคงพลั้งมือไปหน่อย

“มึงก็นอนลงสิ กูจะได้เหยียบปากให้ สัด กลางหลังกูยังยอกไม่หายเลย”ไอ้ฝิ่นจิ้มซ้ำไปอีกที พร้อมบ่นเรื่องรอยตีนกลางหลัง

“มึงไม่ต้องทำให้กูเลย พี่พายทำให้อาร์มสหน่อย”ไอ้อาร์มสยกมือทันที กระโดดไปหาไอ้พาย

“เมียกูไม่ว่าง มานิ๊กูทำเอง”แต่เจอเสียงกับมือไอ้บลูดักไว้ก่อน โดยการผลักให้มันออกจากตัวไอ้พาย

“ไม่เอา พี่ก็เหมือนกันระวังตัวไว้เถอะ เห็นคุยกันอยู่ไม่ใช่เหรอวันก่อนน่ะ”ไอ้อาร์มสไม่ยอม แถมใส่ลูกยุไปอีก เป็นที่ถูกอกถูกใจไอ้หวายกับไอ้เจย์ที่แอบยกนิ้วกดไลท์ให้

“อ้าว เหี้ยะแหละพวกมึงโยนมาให้กู”ไอ้บลูขว้างด้วยหมอนใส่หน้าไอ้อาร์มสที่แอบยิ้ม ไอ้โอมทำหน้าเหมือนกันไม่มีผิด

“กูว่าน้องมันพูดถูกแล้ว อย่าให้มีปัญหากับกูนะมึง”ไอ้พายเข้าข้างไอ้อาร์มสก่อนจะดึงมันมาทำแผลให้ ไอ้บลูถลึงตาใส่แต่ไม่กล้าไปเอามันออก

“โธ่ พายไปฟังมัน บลูไม่มีทางทำให้พายเจ็บแน่นอน”ไอ้บลูอ้อนได้เน่าเฟะมาก

“อ๊วกกก”เสียงสรรพสัตว์ เอ้ย บุคคลรอบข้างพร้อมกันถวายใส่มัน

“กูหมายถึงมึงกับไอ้เด็กกากนั่น ได้แดกตีนกูแน่”ไอ้พายหันไปแว๊ดใส่ กลบเกลื่อนความอาย

“แล้วตีนนี้มึงได้แต่ใดมา”ไอ้เจย์หันไปแซวไอ้ฝิ่น พร้อมเอามือจับรอยข้างหลังแกว่งไปมา

“ได้จากเพื่อนไอ้กากนั่นมา รับสักตีนไหมครับ”มันก็เล่นตามไอ้เจย์ที่ไม่ตอบแต่ยกตีนให้แทน”มันเล่นทีเผลอ หันหลังแป๊บ ดังแป๊กเลย ถีบกูมาได้ หน้าเกือบเสียโฉม พอตั้งตัวได้เลยเอาบาทาลูบดั้งมันเข้าให้”ไอ้ฝิ่นเล่าต่ออย่างแค้นไม่หาย

“ลูบเชี่ยะไร กูเห็นมึงกระแทกใส่ไม่ยั้งเลย ไม่แน่ใจฟันหลุดด้วยเปล่า”ไอ้โอมหันมาพูดขำๆ เอามือกุมปากไปด้วย

“แล้วเพื่อนมึงคนอื่นๆล่ะ”ผมถามถึงเพื่อนมันที่ไปด้วย

“อีออยก็เหมือนกูนี่แหละ อีโมนิค นังจ๋า นังหยี โชคดีกลับไปก่อน แต่ป่านนี้พวกมันคงรู้แล้วล่ะ อีออยมันอดไม่ได้หรอก”ไอ้ฝิ่นสาธายายให้ฟังแต่เป็นแบบขำๆ

“เจ็บตัวไม่เท่าไร เจ็บใจแม่งคิดได้ไงวะ ว่าจะขอคืนดี เหน็บเพชรที่ก้นกูยังไม่เอาเลย”ไอ้อาร์มสพูดอย่างเจ็บใจจริงๆ หน้าตาเอาเรื่องสุดๆ

“กูเอาเพชรแต่ไม่เอามันว่ะ”ไอ้เมียตัวดียังมีอารมณ์ตลก เลยพากันขำ

“น่าโดนตีนที่ปากนะมึง ปากดีนัก”ผมพูดอย่างหมั่นไส้มัน ตบหัวมันด้วย ดีใจที่เห็นมันไม่เป็นอะไร

“มึงสิปากดี ถ้ากูโดนจริงๆนะคนที่เสียใจน้ำตาตกในคือมึงนั่นแหละ”มันไม่มีสลดหันมาพูดลอยหน้าลอยตาใส่แถมหลงตัวเองที่สุด

“แม่นแล้ว มึงยังไม่มานั่งกระวนกระวาย บ่นสามบ้านแปดบ้าน อ๊าคค”เสียงไอ้หวายสนับสนุนเมียผมอย่างเป็นทางการ ก่อนจะโดนหมอนรูปขวานเขวี้ยงโดนปากพอดี แม่นแท้หลาว

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ค้างกันหมดนี่ไหม ดึกแล้ว”ไอ้พายบอกก่อนจะถามพวกมัน

“ไม่ล่ะพี่ แค่มาส่งคนบางคน ร้องหาแต่ผัวๆๆๆๆ”ไอ้โอมพูดแซวเพื่อนตัวเอง

“ก็ร้องหาผัวกูเองแปลกตรงไหน พวกมึงรีบไสหัวไปเลย กูขอให้ไอ้ต้าร์บอยคอตพวกมึงนานๆ โทษฐานพากูไปโดนตีน”ไอ้ตัวดียักไหล่ยอมรับว่าเรื่องจริงก่อนจะแช่งพวกมัน

“เฮ้ย คนนี้กูเอาจริง”มันพูดเกือบพร้อมกัน

“กูเห็นมึงเอาจริงทุกคนนั่นแหละ”ไอ้ฝิ่นก็แสยะยิ้มบอกกลับ เน้นตรงคำว่า เอา ชัดมาก

“จริงใจโว้ย”พวกมันบอกอีก

“กูจะรอดู คริคริ”ไอ้ตัวดีทำหน้าเยาะๆ หัวเราะใส่ พวกมันเถียงกันสักพักก็ลากลับ

“เจ็บตรงไหนอีกไหม”ผมถามมันหลังจากเข้ามาในห้องกันแล้ว จับมันถอดเสื้อออกมีรอยแดงช้ำหน่อยๆ

“ไม่มีแล้ว อูย”มันบอกก่อนจะครวญนิดหน่อย เมื่อผมคลึงเบาๆ

“ไปอาบน้ำ จะได้ทายา”ผมเอาผ้าขนหนูโปะหัวมัน

“น้องขอโทษนะ ที่ทำให้เป็นห่วง ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่อง”มันเดินมากอดผมข้างหลัง พูดเสียงหงอยๆ ผมเอี้ยวตัวไปมองเอามือลูบหัวมัน

“อืม ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว คราวหน้าก็ระวังกันหน่อยเลี่ยงได้ก็เลี่ยง”ผมบอกก่อนจะกอดมันไว้”จำหน้าได้ไหม”ผมถามมันต่อ

“ใคร ไอ้กายเหรอ”มันเลิกคิ้วถามกลับ

“ไอ้คนที่ประทับตีนให้มึง”ผมพูดถึงไอ้คนที่ทำกับเมียผม

“จำได้สิ แต่มันไม่ได้เรียนที่เดียวกับเราหรอก”มันบอกด้วยน้ำเสียงอย่างไม่มีวันลืม

“เอาคืนไหม”ผมถามไอ้ตัวแสบที่กอดเอวเงยหน้ามองผมนิ่งๆ ก่อนจะส่ายหน้า

“ช่างมันเถอะ แล้วกันไปแต่ถ้ามันไม่เลิกค่อยว่ากัน”มันบอกอย่างไม่ใส่ใจ แต่ประโยคหลังมันเอาแน่ถ้ามาหาเรื่องมันอีก ผมก็คงไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายมันแน่นอน ผมพยักหน้าเป็นอันรู้กันก่อนจะดันให้มันเข้าห้องน้ำ
*
*
*
 “ของฝิ่น”

“ของกู”

“พี่พายให้ฝิ่นก่อน”

“แต่กูเป็นผัว”

“ฝิ่นเป็นเมียเพื่อนสนิทมากกว่าของผัวโว้ยยย”

“มึงอย่าอ้าง”

“พี่นั่นแหละ ไม่มีความเสียสละ ของกู เอ้ย ของฝิ่น”

เสียงมันเถียงจนพูดถูกพูดผิดกับไอ้บลูที่โต๊ะกินข้าว ผม ไอ้หวาย ไอ้เจย์ เพิ่งเดินลงมาจากข้างบน ไอ้พายยืนผัดอะไรไม่รู้หน้าเตา ไอ้สองตัวก็เถียงกัน

“โว้ยยย มึงก็ให้น้องไปก่อน  เนี่ยะกูทำเพิ่มแล้วเดี๋ยวก็เสร็จ”ไอ้พายคงจะอดไม่ไหวหันมาแว็ดใส่ แต่ดูแล้วไอ้บลูเต็มๆ

“อะไรวะ นี่ผัวนะ”ไอ้บลูคงลืมตัวหันไปบอกเสียงอย่างดัง

“แล้วไง ผัวเลิกเมื่อไรก็ได้ ถ้ายังเสียงดังใส่กูอีกล่ะก็ กูจะปลดมึงออกจากตำแหน่งนี้ซะ”ไอ้พายเดินถือตะหลิวเข้าไปใกล้ๆ หน้ามัน

“งั้นมึงเอาไปก่อน”ไอ้บลูไม่เถียงหันไปเสือกจานข้าวคลุกกะปิให้ไอ้ฝิ่นที่ยิ้มแป้น เท่าที่ดูไอ้บลูอยากกินอย่างไอ้ฝิ่นบ้าง ก็ไม่มีอะไรแค่ข้าวเอากะปิใส่แล้วผัดให้หอมๆ โรยกากหมู ที่ไอ้พายเคยทำให้มันกินและมันก็ชอบ

“แค่นี้ก็จบ เรื่องมาก สมน้ำหน้า”มันลอยหน้าพูดอย่างสะใจ ก่อนจะขมวดคิ้วหันมาเห็นผมที่ยืนอยู่ กะว่าจะเดินไปเปิดทีวีดูสักหน่อย เดี๋ยวแม่งต้องเรียกแน่นอน

“ไปไหน”เสียงมาถึงก่อนตัว หันไปมันยืนตรงหน้าพอดี

“เรื่องของกู”ผมบอกมัน

“งั้นมาทำเรื่องของกูให้เป็นเรื่องของเรากันก่อน”มันบอกก่อนจะโถมตัวมากอด ไอ้หวายเดินผ่านมาเอามือดึงหัวมัน ๆ หันไปตีก่อนจะเกาะแน่นกว่าเดิม

“ติดหนึบเป็นขี้คาตูดเลย อ้อนอะไรอีกล่ะมึง”ไอ้เจย์ผลักหัวมันพร้อมเหน็บมันรวมผมไปด้วย
“ทำไอ้นั่นให้หน่อย”มันไม่สนใจเงยหน้าบอกผม เมื่อคืนประมาณตีสองมันตื่นมาร้องโวยวายบอกเจ็บหัว ผมดูให้เจอลูกมะกรูดปูดนิดหน่อยบนหัวทุยๆที่ไม่มีเขา คงจะกระแทกอะไรสักอย่าง ลำบากกูอีกต้องมาคลึงหัวให้กว่าจะหลับเจอไปสองยก คือ ยกขาก่ายกับยกมือเกาครับ ไม่ใช่ยกอย่างที่คิด อันนั้นค่อยคิดอีกทีจะยกไปคิดบัญชีมันตอนไหนเอาแบบทบต้นทบดอกไปเลย

“พี่ไผ่น้องอยากกิน”นั่นไง เสียงเพราะๆพูดหวานๆ ถ้าอยากได้อะไร

“มันมีของไหมมึงแหกตาดูยังก่อนจะแหกปากบอกกูเนี่ยะ”ผมเดินพร้อมกับลากมันทั้งอย่างนั้นมาที่โต๊ะกินข้าวพอนั่งปุ๊บมันนั่งตักปั๊บ ไอ้พวกนั้นยิ้มแต่ไม่พูดอะไรมันชินแล้ว

“ดูแล้ว มี พี่บลูซื้อมา แต่ไอ้นั่นต้องไปเอาหลังบ้าน”มันบอกทันที ไอ้พายชูถุงทอดมันที่ปรุงสำเร็จมาแล้วให้ดู ก่อนจะเก็บเข้าตู้เย็นตามเดิม มึงจะเอามาให้มันดูทำไมวะ

“กูจะทอดแล้วเมื่อเช้าแต่มันบอกว่าต้องใส่หัวปรีด้วย”ไอ้พายบอกผมก่อนจะตักข้าวผัดใส่จานให้ทุกคน ตรงกลางก็มีไส้กรอกรมควัน เบคอน น้ำพริกกะปิผักทอด มีดอกอัญชัญทอดด้วยวันสงสัยจะขึ้นเยอะตรงสวนหลังบ้าน ไอ้หวายเหมือนผมที่ชอบปลูกต้นไม้ ปลูกผักง่ายๆไว้กินเอง

“วันนี้ต้องไปข้างนอกอีกเดี๋ยวไม่ทัน กลับมาค่อยกิน”ผมบอกมันก่อนจะตักข้าวใส่ปากตัวเอง เอาไปจ่อให้มันที่อ้าปากรับ ตาก็มองหน้าคนอื่นๆที่ตักกินไม่มีใครสนใจ แต่ปากอมยิ้มกันถ้วนหน้า

“จริงนะ”มันพูดอย่างยอม เพราะดื้อไม่ได้ ถ้าเรื่องที่ทำให้คนอื่นลำบากไปด้วย ไอ้ฝิ่นจะไม่มีอาการเท่าไร แต่ถ้ากับผมโดยตรงมันจะงี่เง่าเต็มที่พอกับที่มันอ้อนนั่นแหละ

“กูหลอก”ผมบอกก่อนจะกินต่อ

“โอเค ทอดเยอะๆเลยนะ”มันยิ้มเป็นอันตกลงตามนั้น

“อะไรของพวกมึงวะ”ไอ้หวายที่ยังอยู่หน่วยสอดรู้สอดเห็นตามเดิมทำหน้างงๆ
“มันหลอกมึงก็ยังโอเค”ไอ้เจย์ที่ยังประจำการอยู่กับมันไม่เคยเปลี่ยน ไอ้ฝิ่นทำหน้ากวนๆก่อนจะบอกพวกมัน

“มันเป็นเรื่องของเราที่รู้กันแค่สองคนเน๊าะๆ”ไอ้เด็กแสบบอกไอ้สองตัวนั้นยิ้มๆเอามือกอดคอผมโยกไปมา

“พูดง่ายๆ เสือก”อันนี้ไอ้พายพูดครับ

“กูรู้ยิ่งกว่ากูเกิล มึงไม่ต้องแปล เชี่ยะ ทำเป็นรักกัน แหวะ”ไอ้หวายทำท่าพร้อมเบะปากใส่ทุกคนที่ว่ามัน ยกเว้นไอ้เจย์ที่ทำหน้าไม่ต่างกัน เข้ากันดีจริงๆ ทำไมมึงไม่ได้กันไปเลยวะ

“พาย ทำอย่างนี้มั่งสิ”ไอ้บลูหันไปพูดกับไอ้พายที่กำลังตักไส้กรอกให้มันอยู่

“มึงไม่น่ารักเหมือนพวกมัน”ไอ้พายตอบก่อนจะกินต่อ แต่มันแอบยิ้มที่ได้ขัดใจไอ้บลู

“กูเกลียดพวกมึง”ไอ้บลูหันมาพูดใส่ผมสองคน ผมได้แต่ยักคิ้วให้ ไอ้ฝิ่นหัวเราะทำหน้าทำตาใส่ แหย่กันไปแหย่กันมาจนกินเสร็จก็มาเตรียมของที่จะเอาไปรวมกับพวกพี่แป๊ะ แกนัดเจอที่ห้างxxxx พี่บีมนำเด็กที่ ม. ไปจัดกิจกรรมที่นั่นแล้ว พี่กี้ก็พาเด็กที่ร้านอีกสองสามคนไปทำอาหารและออกร้านร่วมกับทางห้างที่จัดขึ้น เราตรวจดูอีกครั้งก็ออกจากบ้าน
*
*
*

ต่อหน้าถัดไปคะ

[goonglovenut]

“น้องฝิ่นไม่เจอกันนานเลย”เสียงพี่กี้ทักพร้อมรับไหว้ไอ้ฝิ่น ก่อนจะดึงเข้าไปกอด”ถูกกักตัวไว้เหรอ ไม่มาเที่ยวเลยนะ”แกพูดแซวมันก่อนจะปรายตามองผมยิ้มๆ

“ทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมครับ เลยไม่ค่อยได้ไปไหนเลย”ไอ้ฝิ่นก็บอกก่อนจะรับน้ำที่เด็กในร้านส่งให้ และเสริฟ์อย่างทั่วถึง

“อ๋อ แล้วไปฮันนีมูนสนุกไหม”พี่กี้พยักหน้าเข้าใจก่อนจะถามยิ้มๆ

“ไปเที่ยวเฉยๆ”มันตอบยิ้มๆ

“เหรอ”พี่กี้ทำเสียงก่อนจะหัวเราะเป็นอันรู้กัน”เดี๋ยว ฝิ่น กับ พายช่วยพี่ที่นี่แล้วกัน จะได้มีคนเข้าร้านเยอะๆ พี่ต้องขออนุญาตก่อนไหม”แกหันไปทางผมและไอ้บลูที่กำลังยกของไปรวมกันตรงพี่แป๊ะ พี่เปอร์ พี่โดม พี่แบ็งค์ ส่วนพี่บีมอยู่ตรงข้ามใช้ลานกว้างหน่อยกำลังคุมนักศึกษาเล่นดนตรีมีคนดูเพียบพร้อมส่งเสียงกรี๊ดไม่ขาด พอกับที่มีคนบริจาคไม่น้อยเลย

“เต็มที่เลยพี่ แต่แบบเบาหน่อยนะ”ไอ้บลูบอกเต็มที่แต่มีเงื่อนไขนิดหน่อย

“ไม่ต้องออกแรงมากหรอก แค่ใช้เสน่ห์เรียกลูกค้าให้พี่ก็พอแล้ว”พี่กี้ก็แซวกลับมา

“งั้นผมไม่ให้แล้วดีกว่า”ไอ้บลูทำเป็นเดินไปดึงไอ้พาย พี่กี้เอามือปัดทันที

“ไม่ได้ๆ พูดแล้ว อย่ามา ไปๆๆ ทางโน้นเลย พวกใช้แรงงานหนัก”พี่กี้บอกพร้อมกับดันผมสองคนให้เดินไปอีกทาง หันไปมองไอ้ฝิ่นทำมือสู้ๆ ทำปากส่งจูบให้ แรดซะไม่มีเมียกู

ผ่านไปเกือบชั่วโมงเราเช็คของกันอีกครั้งก่อนจะลำเลียงส่งให้ทางเจ้าหน้าที่เอาไปเก็บ เรียบร้อยแล้วผมก็มานั่งช่วยพวกพี่ๆทำโมเดลต่างๆ มีทั้ง สัตว์ หุ่นยนต์ แล้วแต่ความคิดแต่ละคนว่าจะทำอะไร ก็มีคนให้ความสนใจ พี่เปอร์วาดภาพล้อเลียนหน้าลูกค้า ของทุกอย่างที่เอามาและทำขึ้นไม่ตีเป็นราคา แต่เป็นราคาทางใจที่แล้วแต่คนจะให้

“เฮ้ย พวกมึงช่วยกูหน่อยสิ”เสียงพี่บีมเรียกพร้อมกวักมือพวกผม

“มีเรื่องเหรอพี่”ไอ้หวายถามทันที ถกแขนเสื้อด้วย

“สัด งานกุศล กูไม่ทำเรื่องอกุศลหรอก”แกตบหัวมันพร้อมส่ายหน้า”เล่นดนตรีให้กูหน่อย เด็กๆมันเหนื่อยกันแล้ว ไอ้ที่จะมาเปลี่ยนรถเสียกำลังซ่อมอยู่ ไม่เกินชั่วโมง พวกมึงช่วยกูหน่อย”พี่บีมบอกสาเหตุ ก่อนจะดึงไอ้หวายกับไอ้เจย์ พี่แป๊ะล็อคคอไอ้บลูกับผมทันที กูไม่หนีหรอกพี่แต่ไม่อยาก

“ช่วยกูหน่อย เหล้า กับแกล้ม ฟรี ทุกอย่าง ยกเว้นเมียกูกับเด็กในร้าน”พี่บีมยื่นข้อเสนอที่คงจะน่าสนใจ

“โอเค”ไอ้หวายกับไอ้เจย์พูดพร้อมกัน โดยไม่คิดจะถามกูเลย แต่ดูแล้วคงเลี่ยงไม่ได้ ก่อนจะไปเวที ผมไม่ได้ตื่นเต้นหรือกลัวหรอกแค่เป็นคนไม่ชอบแสดงออกเท่านั้นเอง พอขึ้นไปได้เสียงกรี๊ดสนั่นเลย ทุกคนเข้าประจำที่เตรียมวิ่ง เอ้ย เตรียมเล่น ไอ้เจย์ตีกลอง ไอ้บลูเบส ผมกีตาร์ไฟฟ้า ไอ้หวายร้องนำ

“สวัสดีครับ”ไอ้หวายกล่าวทักทาย คนดูก็รับคำมันด้วย”พวกเรามาเล่นแทนน้องๆเมื่อกี้นี้ แบบให้ไปพักก่อน ไม่รู้พอจะแทนกันได้ไหม”

“ได้”

“หล่ออ่ะ”

“อยากได้”

ทุกเสียงที่ตอบรับเป็นไปในทางที่ดี ผมปรับสายสักพักก็เข้าที่ ไอ้บลูได้รับดอกไม้จากน้องๆทั้งผู้หญิง  ผู้ชาย ก้ำกึ่ง มีฝากให้ไอ้เจย์ กับผมด้วย ส่วนไอ้หวายก็ไม่น้อยหน้า

“อยากได้มือกีตาร์อ่ะ ขอมือกีตาร์ได้ไหม”เสียงใครไม่รู้ตะโกนขึ้นมา ผมไม่ได้มองหรอก

“มือกีตาร์ครับ น้องเขาอยากได้พี่น่ะครับ”ไอ้เชี่ยะหวายหันมาถามผม

“ให้ไปก็ไม่มีมือเล่น”ผมก็ตอบไปเรียบๆ เป็นการแหย่นิดหน่อยเดี๋ยวเขาจะหาว่าไม่หล่อเสือกหยิ่งอีก

“อ๊ายยยยย เล่นมุกด้วย สงสัยจะเยอะ”

“มุกแป็ก แต่ให้อภัย เท่ห์คะ”

“อ่ะครับ สรุปให้ไม่ได้ ไม่เฉพาะมือกีตาร์นะครับ ทุกคนเลยให้ไม่ได้เดี๋ยวไม่มีมือเล่น”ไอ้หวายก็เล่นต่อก่อนจะพูดเชิญชวนให้ช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมด้วย และเราก็เล่นเพลง ใจกลางความรู้สึกดีดี ก่อนเลยตามคำขอ ครามของพี่ตูน และมีอีกหลายเพลง ผมเล่นไปเรื่อยก่อนจะมองไปเรื่อยจนไปสบตากับคนข้างล่าง อยากจะมุดหน้าหนี ไอ้ฝิ่นยืนยิ้มยกไอโฟนถ่ายรูปผม ไม่รู้มันมายืนตั้งแต่เมื่อไร ไอ้พายก็ทำด้วย ก่อนจะหันไปหัวเราะกันคิกคัก

“เพราะไหมครับ ถ้าไม่เพราะก็ไม่ทันแล้วครับ”ไอ้หวายถามหลังร้องจบไปหลายเพลง เสียงมันดีครับเป็นนักร้องได้เลย

“เพราะมาก”

“เอาอีก”

“ขอบคุณมากครับ พวกเราวงกะทันหันคงต้องไปแล้วครับ เพราะมีภารกิจฟิชโชต้องไปทำต่อ สนุกกันต่อนะครับ สวัสดีครับ”ไอ้หวายพูดพร้อมกับโค้งให้โบกมือด้วยท่าซุปตาร์มาก ลงมามีคนวิ่งมาขอถ่ายรูปกับพวกเราด้วยครับ ก็เลยต้องเลยตามเลย มีน้องผู้ชายอยู่คนหน้าตาน่ารัก จะกอดผมทั้งตัว แต่มืมือมาดึงเข้าไปกอดเอาไว้ก่อน

“ไม่รอเลยนะ น้องตามหาตั้งนาน มานี่เลย มานี่”เสียงที่ชัดแจ๋วพูดเสียงหวาน มือก็กอดแกมดึง

“เดี๋ยวสิ ยังไม่ถ่ายรูปด้วยเลย”น้องคนนั้นทักท้วง พร้อมเพื่อนผู้หญิงผู้ชายในกลุ่มก็ทำหน้าแบบเห็นด้วย

“ถ่ายทำไม ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของสาธารณะ ของส่วนบุคคล ขอตัวก่อน”ไอ้ฝิ่นพูดบอก มือมันยังไม่ปล่อยผมไม่ได้ว่าอะไรนึกขอบใจที่มันมาทันไม่ต้องเปลืองตัว ถุย คิดไปได้ เมื่อไม่มีใครพูดอะไรมันก็ยิ้มก่อนจะดึงผมไปทันที

“ห่างไม่ได้เลยนะ พี่กระบือออออ”มันพูดลากเสียง

“ก็อย่าห่างสิ น้องแรด”ผมก็พูดเน้นใส่มันบ้าง

“อื๊อหือ ร. เรือ มาเต็มหน้ากูเลย”มันร้องทำเป็นเอามือเช็ดหน้า ผมเลยเขกหัวมัน

“แล้วช่วยพี่กี้เสร็จแล้ว”ผมถามมันที่เอาผ้าเช็ดหน้าให้ผมอยู่
“อือ คนมาช่วยซื้อเยอะเลย ได้เงินเต็มกล่องเลยอ่ะ นับกันเสร็จเมื่อกี้เอง”มันพูดด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม”แสดงว่ากูหล่อแน่เลย”มียอตัวเองตบท้ายด้วย ผมเอามือพลิกหน้ามันไปมา

“ทำอะไร”มันถามผม

“หาความหล่อมึงไง มองยังไงกูก็หาไม่เจอซักด้าน”ผมยกยิ้มบอกมัน

“เลิกหา กูน่ารักก็ได้”มันปัดมือออก แต่ยังอวยไม่เลิก ผมดึงมันมากอดคอเดินต่อ มันมองหน้าผม

“รู้แล้วว่าน้องน่ารัก ไม่ต้องบอกพี่ก็รู้”ยิ้มอย่างพอใจในคำตอบที่ตัวเองรอ ก่อนจะพามันเดินไปซื้อชุดนักศึกษาด้วยเลย ไหนๆก็มาแล้ว ถึงร้านได้มันก็เลือกส่งให้ทันที ผมหยิบเป๋าตังค์ให้ มันส่ายหน้า

“น้องจ่ายเอง อันนี้ของส่วนตัว”มันบอกก่อนจะควักกระเป๋าออกมาจ่าย ผมส่งให้พนักงานขายก่อน มันมองหน้า

“ทำไมเราไม่ทำให้เป็นของๆเราล่ะ จะแยกทำไม”ผมบอกมันที่อ้าปากก่อนจะอมยิ้ม เราไม่พูดอะไรอีก แต่ผมสงสัยว่าผมพูดกับเมีย แล้วพนักงานหน้าแดงทำไมก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจเลย

“เฮ้ย ไป เสร็จแล้ว”เสียงไอ้หวายบอกก่อนจะเก็บของไปใส่รถ และก็พากันไปร้านพี่กี้

“อูย ปวดเยี่ยว”เสียงไอ้ฝิ่นครวญหลังจากนั่งกินนั่งดื่มกันพอได้ที่”กูไปเยี่ยวก่อนนะ”มันพูดจบก็ลุกไปทันที

“มึงขี้ด้วยเลยก็ได้นะ ไม่ต้องรีบ”ผมบอกมันที่กำลังจะเปิดประตู มันหันมาทำท่าแคะหู

“อะไรนะ จะแดกขี้ให้กูเอามาด้วยเหรอ”มันบอกก่อนจะหัวเราะ เมื่อไอ้พวกนั้นขับไล่ไสส่งมัน  ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง มันก็ยังไม่โผล่มา

“สงสัยมันจะขี้ตามที่มึงบอกว่ะ”ไอ้พายบอกผมขำๆ
“ไม่งั้นมันก็รวบรวมขี้มาให้มึงแดกอยู่”ไอ้หวายเอามั่ง แล้วเมื่อกี้เสือกว่าพวกกูคุยกันสกปรก ผมว่ามันผิดวิสัยและเวลาไปหน่อย ผมเลยกดโทรหามัน

“กำลังไป”เสียงมันบอกก่อนที่ผมจะพูดอีก ผมได้ยินเสียงผู้ชายพูดแทรกเข้ามา ทำเอาเงียบผมไม่พูดต่อเดินออกไปทันที ไอ้พวกนั้นก็เงียบไม่มีใครถาม แม้แต่พวกพี่ๆ ก็ไม่ถาม ผมเดินไปทางห้องน้ำที่มันสามารถทะลุไปข้างหลังได้ แล้วก็เจอจริงๆ เมียผมยืนคุยกับผู้ชายที่เคยคุ้น ผมยืนมองเฉยๆไม่เข้าไป ว่าจะหันหลังกลับทำไมเหมือนมีอะไรดึงหูให้อยู่ฟังก่อน

“แฟนโทรมาอ่ะดิ”ไอ้นั่นถามยิ้มๆ เมื่อเห็นไอ้ฝิ่นมองไอโฟน แล้วทำคิ้วขมวด

“อืม มีอะไรอีกเปล่า”มันเงยหน้าขึ้นมองและถาม

“ดูเขารักและหวงฝิ่นมากนะ และฝิ่นก็เหมือนกัน”มันพูดเสียงเบาๆ สีหน้าอาลัยอาวรณ์

“ใช่ รักและหวงมาก”มันพูดเรียบๆ แต่ดูจริงจัง

“เฟริส์ดีใจที่ฝิ่นมีคนที่ดูแลได้ดีกว่าเฟิรส์ ที่ผ่านมาเฟริส์ขอโทษมีสิ่งดีแต่ไม่รักษาเอาไว้ เฟริส์รักฝิ่นนะ”มันพูดด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ มันพูดจริงไม่ใช่เสแสร้งแกล้งเรียกร้องความเห็นใจ”แค่บอกไว้ ถ้าไม่รังเกียจก็รับเฟิรส์เป็นเพื่อนสักคน  เจอก็ทักบ้าง แฟนคงไม่ว่ามั้ง”มันพูดต่ออีกสีหน้าดีขึ้น

“ทักได้ แต่จะโดนอะไรหรือเปล่า ไม่รับรองนะ และจะไม่ห้ามด้วยบอกไว้ก่อน”มันยกยิ้มพูดกลับไป

“เฮ้ย ได้ไงล่ะ เฟริส์ไม่ได้คิดไม่ดีนะ บอกตรงๆเสียดายแต่ก็ไม่กล้าเอาชีวิตไปเสี่ยงหรอก ดูดุจะตาย แต่อย่างนี้แหละถึงจะเอาคนอย่างฝิ่นอยู่ เฟริส์ต้องขอบคุณเขานะที่ทำให้เฟิรส์รอดจากมือและตีนไปได้”มันทำท่าตกใจพูดถึงผมทำหน้าขยาดและแหย่ไอ้ฝิ่นตอนท้าย

“เดี๋ยวกูถีบ มึงอยากวอนหาเรื่องเอง”มันยกตีนจะถีบแต่ไอ้นั่นหลบทันก่อน ผมส่ายหน้ากับท่าทางมันสองคนเดินออกจากตรงนั้น สงสัยที่ผ่านไอ้เฟริส์คงเป็นกระสอบทรายให้มันซ้อมไม่น้อย

“โอ้โห กูนึกว่ามึงตกส้วมตายไปแล้ว เมื่อกี้ ผะ อุ๊บบ”ไอ้หวายแซวมันเหมือนและจะพูด แต่เจอผมเอามือกระแทกท้องไว้ซะก่อนมองหน้ามันประมาณว่าอย่าพูด

“มีธุระนิดหน่อย เสียดายไม่ได้เก็บไว้ให้กดทิ้งไปซะก่อน คราวหน้าและกัน”มันพูดขำๆทำหน้าเสียดาย ไอ้พวกนั้นเบะปากใส่ มือก็กุมมือผมไว้แน่น มองหน้าแล้วยิ้ม แต่ผมไม่ยิ้มมันเลยหุบ”กลับห้องแล้วน้องจะบอกนะ”มันกระซิบบอกผม นี่แหละที่ผมอยากรู้ว่ามันจะบอกผมหรือเปล่าทั้งที่ผมแน่ใจว่ามันต้องบอกแน่ ผมไม่ได้ระแวงว่ามันจะนอกใจหรอก ถ้ามันจะทำมันทำไปนานแล้ว

“แค่เรื่องขี้เนี่ยะนะ”ผมเลิกคิ้วใส่มัน กระซิบเน้นเสียงใส่ มันจ้องตาผมอย่างไม่เคยหลบสักครั้ง

“หัวมึงไม่มีเขา แต่หน้ามึงมีเครื่องหมายคำถาม”มันแสยะยิ้มเอามือจิ้มหน้าผม

“เฮ้ย โลกส่วนตัวเกินไปแล้ว ไอ้ไผ่เมื่อกี้กูเห็นมึงคุยอะไรกับไอ้เจมส์วะ ไอ้นั่นหัวเราะใหญ่เลย”พี่บีมแซวก่อนจะถามผม

“ก็นิดหน่อยพี่ ไม่มีอะไร”ผมบอกพี่บีมก่อนจะดื่มต่อ ผมปล่อยมือจากมันที่ดูหน้าเสีย ก่อนจะดีขึ้นเมื่อผมโอบเอวและจับมือมันไว้ พวกเรากินกันสักพักก็แยกย้ายกันกลับ วันนี้เป็นวันดีอีกวันที่ได้ไปทำร่วมกันมา อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ใหญ่แต่เป็นเรื่องของน้ำใจที่ให้กัน
*
*
*
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”มันเล่าจบก็ล้มตัวลงนอนกับตักผม จับมือไปลูบหัวมัน”กูไม่ขออะไรมาก ถ้าจะโกรธกูไม่ว่า แต่อย่าเกลียด กูคงทนไม่ได้ถ้าจะไม่ได้อยู่สายตามึง ขอแค่นี้ล่ะ”มันเงยหน้ามามองผมที่รอสบตามันอยู่”ได้ไหม”มันพูดต่ออีกเมื่อเห็นผมไม่ตอบ ผมเอามือลูบหัวมันก่อนจะเอนตัวนอน ดึงมันขึ้นมากอดแนบอก

“ความจำสั้นอีกแล้วนะมึง กูบอกแล้วไงอะไรที่ผ่านมาแล้วก็แล้วไป สนใจแต่ปัจจุบัน วันนี้กูแค่เป็นห่วงเห็นมึงไม่กลับมาสักทีนึกว่าเป็นอะไรหรือเปล่าแค่นั้นเอง”ผมพูดถึงกฎที่เคยบอกตอนเราคบกัน

“น้องจำได้ แค่ไม่อยากให้เรามีปัญหากัน”มันบอกก่อนจะซุกอก เสียงสั่นๆ

“น้อง”ผมเรียกมันเอามือลูบหัว

“ครับ”มันก็ขานรับ

“คำว่ารักและเชื่อใจ ไม่ใช่บอกและทำแค่เพราะว่าเราเป็นแฟนกันหรอกนะ ที่บอกที่ทำก็เพราะรัก ๆ ไม่มีสาเหตุอะไรเลย รักก็คือรัก เชื่อใจก็คือเชื่อใจ คิดเหมือนกันไหม”ผมไม่รู้ว่าจะพูดให้มันรู้สึกดีได้ไง พูดแล้วฟังเหมือนวกไปวนมาจับใจความฟังให้ซึ้งไม่ได้เลย ผมทำได้เท่านี้

“เหมือนสิ น้องรักพี่ไผ่ รักทุกๆอย่างที่เป็นพี่ไผ่”มันลุกขึ้นมาพูดใกล้ๆปากผม พูดจบก็โดนสิครับ ผมปิดปากมันทันทีกอดรัดฟัดมันเท่าที่อยากทำ มันก็ทำตอบเช่นกัน

“นอนซะพรุ่งนี้จะได้กินของที่ชอบ”ผมจุ๊บหน้าผากมันที่ยิ้มแป้น เอามือกอดผม

“รักนะ”บอกเสียงเบาๆแต่ดังทะลุใจ หลับตาลงเพลินกับการเกาที่เป็นกิจวัตรประจำของผมไปแล้วที่จะต้องทำให้ และผมก็เต็มใจที่จะทำและไม่อยากให้ใครมาทำแทนด้วย ผมไม่ใช่คนขี้หึงขี้หวงหรอกนะ ถ้าสิ่งนั้นไม่ใช่ของตัวเอง แต่กับคนที่ผมกอดผมให้ความรู้สึกหวงมากกว่าปกติ  แต่มีอีกสิ่งที่ผมคิดแล้วมีความสุขหน่อยๆ อยากรู้ไหมครับ
*
*
*
*
*
*
“ตอนมาก็ดีอยู่นี่หว่า รั่วได้ไงวะ”เสียงบ่นพึมพำเดินมองล้อรถที่แบนทั้งสี่ล้อ

“ตกลงจะกลับกันไงล่ะ เฟิรส์ เพื่อนก็กลับกันไปหมดแล้ว”เสียงผู้หญิงเกาะแขนถาม หน้าเริ่มง่วง

“แท็กซี่ พรุ่งนี้ค่อยมาเอา เดี๋ยวไปฝากเจ้าของผับไว้ก่อน”พูดอย่างตัดสินใจเดินไปบอกเจ้าของร้าน โดยมีไอ้เด็กน้องเจ้าของร้านยืนยิ้มอย่างภูมิใจในภาระกิจนี้

“เรียบร้อยเฮีย ครับ ไม่เป็นไร ศิษย์พี่ขอทั้งที่ เจมส์จัดให้ได้อยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ”เสียงรายงานหัวเราะชอบใจ เป็นสายสุดท้ายที่โทรเข้ามาระหว่างที่ผมขับรถกลับคอนโด โดยที่ไอ้คนข้างๆนั่งมองหน้าผมและขมวดคิ้วไปตลอดทางว่าผมแสยะยิ้มทำไม นั่นแค่เบาะๆ ถ้ามันไม่ปฏิบัติตัวเหมือนที่พูดว่าไม่ได้คิดอะไรแล้วล่ะก็ มันจะมีสภาพเหมือนล้อรถมัน  อ้อ ผมลืมบอกไปอีกอย่างว่าผมไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น แต่อย่ามายุ่งกับของรักผมนะ หึหึ

**********************************************************************************************

ปล.ลากสังขารมาเข็นอีกตอน ไม่มีอะไรมากกับตอนนี้แค่อิงสถานการณ์นิดหน่อย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนที่ประสบกับน้ำท่วมนะคะ สู้ๆ และรักษาสุขภาพกันด้วยคะ อะไรที่ช่วยกันได้ก็ช่วยกันนะคะ อย่างที่บอกคนไทยไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว ตอนท้ายๆ พอกล้อมแกล้ม ขำๆ ขอบคุณทุกเม้นส์ทุกกำลังใจที่ติดตามคะ ลาไปทำงานต่อก่อนคะมันมาทับถมเหมือนน้ำเข้าไปทุกทีแล้ว ฮือๆๆ

[harumi]

พี่ไผ่อาการหนักขึ้นทุกวัน

[bulldog17]

ป๊าดดดด!!!!ไม่คิดไม่แค้นแต่จัดการเลย 5555

[k00_eng^^]

ไผ่แอบร้ายอ่ะ

[HISY]

ใครจะกล้ายุ่งกะน้องแรดของพี่กระบือกัน

[snack]

พี่กระบืออกับน้องแรดน่ารักตลอด

[yeyong]

นึกว่าไผ่จะเฉยๆ พอมาตอนสุดท้าย ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริง
อย่าได้ไปมีเรื่องกับเขาเลย

[CarToonMiZa]

ไผ่แกโครตเลยอ่ะ