หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[Bowbonk]

ตกลงต้าร์เจ้าเล่ห์สุด

 

[kabung]

โอ๊ยยย อ่านไปลุ้นไป ดีที่มาช่วยได้ทันนะเนี่ย

ต้าร์น่าร๊ากกกก

ปูลู แอบคิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่นแล้วนะ อิอิ

[yeyong]

เวลาเห็นโอมกับอาห์มแล้วนึกถึงกล้วยหอมบีหนึ่งกับบีสองจัง

[lovely1714]

แฝดต้าร์น่ารักจัง
แฝดโทรจิตได้ด้วย เจ๋ง

[bytoey]

สามคนนี้ น่ารักมากกก

[nokkie]

แฝดน่ารักอ่ะ จะรอวันที่ต้าร์เจอสองนะ ฮี่ ๆ 

ปล. ขอแอบแก้คำผิดนิดนึงนะคะ

“มันเรื่องส่วนตัว ถ้าพี่แม็กซืไม่มีอะไรแล้ว ขอตัว” >> “มันเรื่องส่วนตัว ถ้าพี่แม็กซ์ไม่มีอะไรแล้ว ขอตัว”
“อย่ามาหาเรื่องกัน ปล่อย”ผมว่าพรางแกะมือออก >> “อย่ามาหาเรื่องกัน ปล่อย”ผมว่าพลางแกะมือออก
มันยังไม่หยุดจาหยาบคายดูถูกผมและลามไปถึงไอ้แฝดด้วย >> มันยังไม่หยุดพูดจาหยาบคายดูถูกผมและลามไปถึงไอ้แฝดด้วย
ถ้ามึงทำตัวดีได้สักเสี้ยงหน้าผากมัน >> ถ้ามึงทำตัวดีได้สักเสี้ยวหน้าผากมัน
ก็ต้องซ่วยสิครับ >> ก็ต้องช่วยสิครับ

[koikoi]

ฝิ่นชอบแกล้งต้าร์จริง ๆ

[HISY]

น่ารักจริงๆ
วันไหนที่ต้าร์พร้อมนี่คงไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันแน่

[zero3]

เห็นจะมีแต่น้องต้าร์ ที่พอจะปราบคู่แฝดตัวแสบได้
ต้าร์เจ้าเล่ห์ แต่น่ารักมาก
เรื่องพี่แม็กซ์ คงหมดปัญหาแล้วเนาะ
 

[kataiyai]

ฮุฮุ

พยายามอีกนิดนะแฝด

มีหลายคนเอาใจช่วย

[NOO~KUNG]

อิจฉาน้องต้าร์....ขอสอง

[chatori]

น่าร้ากกก น้องต้าร์ขอสอง 555
แฝดเนียนตลอด ชอบ!
เป็นกำลังใจให้จ้า รออ่านน้า : )

[noy]

น่ารักอ่ะ
 

[mild-dy]

อู๊ยยยยยย
เหมาะกันมากจ้า

[ladymoon_yy]

ต่อไปน้องต้ากลายเป็นแซนวิช...โดนประกบ

 

[่patsaporn]

ไอ้พี่แม็กซ์แม่มพาล เลวเลยแก ไม่ชอบสองแฝดมาทำร้ายต้าร์ได้ไง รักกันไม่จริงนี่หว่าเห็นแก่ตัวสุดไรสุด
ดีนะสองแฝดมาช่วยทัน แถมมากันเป็นโขยง มันน่าโดนจัดหนักจริงๆ ไอ้พี่พวกนี้นี่
ชอบบรรยากาศเวลาเค้าอยู่กันสามคนนะ แบบแย่งกันหอมต้าร์ แบ่งกันอ้อนงู้นงี้ น่ารักดีอ่ะ

ขอบคุณค่ะ

[~ณิมมานรฎี~]

เป็นเเพ็คเกจนี่ดีจริงๆ  หุหุหุ


อั้ยย่ะ แค่พี่ไผ่โผล่นิดหน่อยๆ ให้กระชุ่มกระชวย หัวใจ

[punchnaja]

ศึกครั้งหน้า ต้าไม่รอดแน่55555555

[smirnoi]

เป็นสามพีที่โคดดดดจาาน่ารักกก รอตอนต่อไป ต้าขอสอง

[goonglovenut]

ตอนที่ 75

“น้อง”

“ฝิ่น”

“.....”

“ไอ้ฝิ่น”

“อืม”

“ไอ้หนอน”

“โว้ยยยย”ผมร้องอย่างขัดใจ อยากถีบหน้าไอ้คนเรียก แต่ตาก็หนักลืมไม่ขึ้น

“จะตื่นยัง”เสียงพูดเรียบๆ

“อืม”ผมยังงึมงำ ก่อนจะรู้สึกกับวัตถุบางอย่างกลางหน้า

“ว๊าคคค มึงปาหมอนใส่หน้ากูทำไม”ผมร้องก่อนจะเหวี่ยงกลับ สัด เต็มหน้ากูเลย

“ก็มึงไม่ลุกสักที”เสียงกวนตีน ก่อนจะดึงผ้าปูที่นอนออกอย่างแรงจนผมที่กำลังลุกขึ้นจากที่นอน หน้าคว่ำกับพื้นอีก

“สัด มึงจะแกล้งกูไปถึงไหน ห๊ะ”ผมลุกได้โวยวายใส่ทันที เดินไปรัดข้างหลัง ตีเข่าใส่ก้นมันด้วย”นี่ นี่”ผมใส่ไม่ยั้งเลย

“มันเจ็บ ยังอีก”เสียงมันบอกพร้อมข่มขู่ ผมใส่อีก

“แล้วกูไม่เจ็บไง”ผมถามมันมั่ง เอามือบีบเป้ามัน จนมันร้อง

“ไอ้ฝิ่น เหี้ยะแหละไข่กูแตก”มันไม่เรียกเปล่า ด่าด้วย ผมก็ขยำใหญ่เลย มันก็จับมือให้ออก

“ให้แม่งหลุดมาเลย นี่นี่ แกล้งกูดีนัก”ผมคว้าไว้อย่างแรง

“ปล่อย ยังอีก”มันเริ่มเสียงดังใส่

“ขอโทษก่อน”ผมบอกมัน

“พูดเพราะๆก่อน”มันต่อรองมั่ง

“ขอโทษน้องหน่อยนะ”ไม่ใช่เรื่องยากจัดให้ โดยปกติกูเป็นคนพูดเพราะจะตาย

“ขอโทษครับ”มันพูดยกยิ้มให้ดูชอบกล แต่ผมสนเหรอฟังแล้วเสนาะหูผมก็ปล่อยทันที ก่อนจะเสียหลักล้มใส่ที่นอน มันก้มมาปิดปากผมอย่างเร็วจูบบดเบียดไปมา”ขอโทษครับ”มันเงยมาพูดแล้วก้มมาจูบอีก

“อื๊อ อื๊อ”ผมร้องในคอ จะตอบโต้ก็ไม่ได้ มันไม่ได้จูบแบบพิศวาส ชอนไช รุกล้ำ แต่มันจูบปิดปากเฉยๆไม่ให้พูด ผมเริ่มหายไม่ออกแล้ว ดึงหัวมันอย่างแรง มันไม่ถอนออกบดลงมาอีก จนเริ่มดิ้นพล่าน มันก็เงยหน้าออก

“หึหึ”กูเพิ่งรู้สึกว่าไอ้เสียงสองหึ ฟังดูชั่วๆยังไงไม่รู้ ผมหอบแฮ่กเลย”ขอโทษครับๆๆๆ” มันพูดอีกเหมือนจะล้อเลียน

“เชี่ยะ พอแล้ว พูดเหมือนควายเพิ่งคลอดออกมาใหม่อยู่ได้”ผมทุบกลางหลังมันดังด้วย แต่ไม่สะทกสะท้าน ตามันมอง ปากยกยิ้ม มือเริ่มลูบเลื้อยต่ำลงๆ ผมตะครุบเอาไว้ก่อน

“หายแล้วนิ”มันพูดออกมา ก้มมาไซร้ซอกคอ ดึงเสื้อกล้ามตัวใหญ่ที่ผมใส่แต่เป็นของมันนั่นแหละลง ขบเม้มไหล่จนเกิดรอย ผมขยุ้มหัวมันเบาๆ จะทำแอ๊บไม่รู้ก็คงไม่เนียน แต่ก็อยากทำอ่ะ ดูน่ารักออก แบบไร้เดียงสาแต่กล้าแสดงออก
 
“ยังเลย”ผมบอกเสียงอ้อนๆ เผยอปากจูบมันเบาๆ ส่งลิ้นไล่ต้อนจนเกี่ยวกัน

“งั้นฉีดยา”เสียงทุ้มพูดใส่ เอาจมูกชนกันบี้เบาๆ ผมหัวเราะคิก

“น้องกลัวเข็ม”ผมพูดเสียงดัดจริตที่คาบเส้นกับสปิริตนิดเดียว มันเอามือผมเอื้อมลงไปจับ(เสา)เข็มที่เริ่มขยายเหมือนอยากจะตอกและฝัง มันเงยหน้าขึ้นมากระซิบข้างหู

“น้อง”มันเรียกผมได้ใจมาก

“จ๋า”ผมก็ขานรับอย่างกระแดะ

“แรด”พูดจบก็กัดเบาๆ

“ควายยยย มึงลุกไปเลย เสียรมณ์”ผมตะโกนใส่หูมันก่อนจะกัดมันบ้าง ก่อนจะแลกจูบกันจนพอใจ “ปล่อยได้แล้ว จะอาบน้ำ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน”

“ทำก่อน”มันยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะรักษาผม เอามือขยับไปมาอีก ไม่ได้ใจอ่อนไม่ได้ โดนทีกูต้องนอนเป็นวันเลย

“พี่ก็ทำเองสิ”ผมบอกผลักออกเบาๆ แต่มันไม่ยอมปล่อยกอดรัดฟัดผมอยู่อย่างนั้น ไซ้มาจนถึงข้างหู

“น้อง”เรียกกูบ่อยจัง

“แหม จะเอานี่เรียกโดยไม่ต้องขอเลยนะ”ผมอดหมั่นไส้มันไม่ได้ ทึ้งหัวมันออกมามอง

“มึงก็เว่อ เวลาอื่นกูก็เรียก อย่ามาหนวก”มันว่ากลับดึงแก้มผมส่ายไปมา ก่อนจะมองหน้ากัน ทำไมจะไม่รู้ว่ามันอดกลั้นแค่ไหนเกือบสามอาทิตย์ที่ไม่ได้ทำกันเลย เพราะผมเป็นอีสุกอีใสและเพิ่งมานอนห้องมันเมื่อสามสี่วันนี่เอง และผมก็นอนจริงๆ ทั้งนอนมอง นอนกอด นอนหลับ ยกเว้นนอนขยับใส่กันที่ไม่ได้ทำ และมันไม่ได้ออกอาการเพราะมีโปรเจคทำให้เพลินจนลืมเสี้ยนไปซะงั้น เพิ่งจะความจำดีเมื่อกี้เอง

“ไว้ก่อนนะ เกิดทำตอนนี้เขาจะนึกว่ากูไปงานประเพณีวิ่งควายมา นะ นะ วันหยุดก่อน จะไม่ขัดเลย”ผมอ้อนพร้อมเสนอโปรกระชับความสัมพันธ์ไปวันหยุดแทน มันมองนิ่งๆไม่พูดอะไร

“มือได้ไหม”ข้อเสนอที่หนึ่ง

“............”

“แถมปากด้วย”โปรเสริมข้อเสนอที่หนึ่ง ไม่ต้องมีข้อสอง เพราะดูแล้วมันเอาทุกข้อ

“............”

“ไม่เอาก็ทำเองนะ”ผมหรี่ตาลากเสียงยาวใส่ ตีนก็ไล้ขามันไปมา

“เออ”มันตอบรับด้วยเสียงไร้อารมณ์แต่ไปแสดงออกทางหน้าตาและอยู่ในท่าเตรียมพร้อมแทน

“ก็แค่เนี้ยะ”ผมยิ้ม ก่อนจะเริ่มทำสปาคลายเอ็นที่มันตึงให้ผ่อนคลายด้วยมือและปาก อุ๊บบบบ
*
*
*

“อืม โอว์ อาร์”ผมทำกายภาพปากอ้าๆหุบๆ ไปมา ไม่คิดจะเมื่อยปากขนาดนี้ กว่าจะเรียบร้อยเล่นซะเกือบขากรรไกรค้าง อึดซะไม่มี ทำเองจะแตกเองให้ได้ พอดีกว่าผมชักเริ่มพูดจาลามกเข้าไปทุกทีแล้ว เสียจรรยาบรรณนายเอกที่ดีหมด

“เป็นไรวะ”เสียงอีออยถาม แต่สายตาจิกอย่างจับพิรุธ

“เมื่อยปาก”ผมก็บอกตรงๆ แต่ไม่หมด

“ทำไรมา”มันก็ยังจะหาสาเหตุ สงสัยมันนึกว่าเรียนแพทย์อยู่

“กินหมกหน่อไม้มา”ผมพูดออกไปเฉยๆ คาดว่ามันน่าจะรู้นะว่าหมายถึงอะไร

“หมกหน่อ หรือ หมกลำ”มันก็ยังจะย้ำอีก ปากยกยิ้มอย่างรู้ทัน

“มันหมกอยู่ด้วยกัน เลิกถามกูได้แล้ว อีห่า”ผมพูดพร้อมเอามือจิ้มหน้าผากมันที่หัวเราะคิกคัก

“ก็น่าจะเมื่อยอยู่หรอก ถ้าจะนานสิมึง”เสือกรู้ดีอีก ผมขี้เกียจตอบมันเลยพยักหน้าส่งๆไป ก่อนจะเล็งเห็น คู่รัก ไม่ใช่ สิต้องเรียก คี่รักหวานแหววเดินมาด้วยกัน ไอ้แฝดกับไอ้ต้าร์ ที่คราวก่อนมันโทรมารายงานผมแต่เช้าว่าถึงบ้านปลอดภัยดีไม่โดนล่อ อันนี้มันไม่พูดหรอกผมตีความหมายเอง เห็นมันรักกันดีก็ดีใจด้วย ดูไอ้แฝดจะจริงจังกับมันมาก

“พวกมึงห่างกันบ้างก็ได้ ติดกันเป็นพวกตะโปดเลย อิจฉาโว้ยยยย”เสียงนังออยเอ่ยออกมาอย่างริษยาแต่ไม่จริงจัง ไอ้ต้าร์นั่งข้างผม ก่อนจะโดนไอ้โอมดึงให้ไปนั่งตรงกลางและปิดท้ายด้วยไอ้อาร์มส

“ทำหวงนะมึง กูไม่ทำไรมันหรอก”ผมเบะปากใส่พวกมัน

“ไม่ได้หรอก ขนาดเจ๊เมย์นี่มึงยังเบี้ยนด้วยเลย”มันสองตัวแย่งพูดใส่ผมพร้อมกัน ไอ้ต้าร์ทำหน้าสงสัยว่าคุยเรื่องอะไรกัน

“พอๆๆ พวกมึงเลิกคุยเรื่องนี้ได้แล้ว เดี๋ยวเจ๊เขาจะเสียหาย”ผมรีบโบกมือให้มันเลิกพูด กลัวคนอื่นได้ยินและไม่รู้ลึกรู้จริงเอาไปพูดต่อ ผู้หญิงจะเสียหายได้ แต่ก่อนกูไม่คิดแบบนี้วะ

“เล่าให้ฟังบ้างสิ กูไม่พูดหรอก”ไอ้ต้าร์ยื่นหน้ามาหาผม ถามอย่างสนใจ

“อย่ารู้เลย รู้แค่เรื่องไอ้สองตัวนี้ก็พอ ว่าแต่พวกมึงได้กันยังวะ”ผมส่ายหน้าก่อนจะเบี่ยงเรื่องไปแซวมันแทน มันก็หน้าแดงตีผมใหญ่เลย แรกๆกูก็อายอย่างนี่แหละสักพักเหอะ ปกติ

“พอๆๆ มึงเลิกถาม เดี๋ยวแฟนกูเสียหาย”ไอ้โอมล้อเลียนผมมั่ง

“ใช่ เอาไว้ได้กูจะบอกนะ”ไอ้อาร์มสเห็นด้วยกับพี่มัน แต่ยังมีส่งส่วยความกวนต่อ เลยโดนแฟนมันทุบซะ

“เรื่องเหอะ”ไอ้ต้าร์หันไปพูดใส่มันสองคนที่ยักคิ้วล้อๆ คงอีกไม่นานนะกูว่า

“แม่ง ไม่เกรงใจกูเลย ไอ้เพื่อนเลว เกลียดพวกมึง”อีออยทำเสียงพร้อมชี้หน้าใส่พวกมัน

“ก็รับรักไอ้เป๊บมันสักทีสิ จะได้ไม่เหงา”ไอ้สองตัวพูดพร้อมกัน ก่อนจะพากันหัวเราะ

“ตีนเหอะ พวกมึงอย่าเอ่ยได้ไหม ยิ่งกว่าธูปไม่จุดแม่งยังมาเลย”อีออยด่าพวกมันก่อนจะทำท่าแหยงๆ ไม่รู้มันจะอะไรนักหนากับไอ้เป๊บ มันบ่นแต่ก็ชะเง้อทุกทีเวลาไม่เห็น พวกผมทำไมจะไม่รู้พอแซวมันๆ ก็เลี่ยงไปเรื่อย ไอ้เป๊บก็ความพยายามสูงมาก จีบตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีปัจจุบัน อีออยเลิกกับกิ๊กไม่รู้เท่าไร มันก็ยังจีบเหมือนเดิม ไอ้เป๊บไม่ใช่คนซื่อหรือเอ๋ออย่างที่คนอื่นพูดหรอกนะครับ มันเหมือนคนไม่สนโลกมากกว่า แต่กลับสนใจอีออย ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นโชคดีของใคร

“เป๊บ คนที่สูงๆ หล่อๆ เรียนวิศวะโยธาใช่ไหม”ไอ้ต้าร์ถามออกมาพร้อมบรรยายรูปพรรณสัณฐาน

“ใครหล่อ”ไม่ใช่เสียงอีออย แต่เป็นเสียงมันสองตัวที่จ้องเขม็ง

“เป๊บไง”ไอ้ต้าร์ก็ซื่อตอบ

“ให้ตอบอีกครั้ง”พวกมันถามซ้ำ ไอ้ต้าร์ก็งง หันมามองผมที่ทำปากใส่ให้มันรู้

“อ๋อ ก็เป๊บไง”อ้าว ไอ้ต้าร์มึงหาเรื่องเองนะ

“ต้าร์”เรียกเน้นๆพร้อมกันเลย

“นี่ หล่ออยู่แล้วจะให้พูดทำไมนักหนา เขินนะโว้ย”ไอ้ต้าร์ก็เสียงดังใส่ ก่อนจะอุบอิบตอนท้าย

“แล้วไป”มันยิ้มอย่างพอใจ โถ ไอ้เด็กด้อยความมั่นใจ แฟนไม่ชมหน่อยทำเสียศูนย์ พอเขาชมก็ยิ้มปากบาน นี่พวกมึงเพื่อนกูแน่เหรอวะ แต่ก่อนไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย

“ถุย”เสียงนังออยทำเสียงได้สมจริงมาก “ว่าแต่รู้จักเหรอ และมันหล่อตรงไหน”มันถามไอ้ต้าร์ ก่อนจะพูดพาลๆใส่ไอ้คนที่มันไม่ชอบแต่ตอบรับของที่เอามาให้ทุกอย่าง

“เพื่อนเราเองแหละ ตั้งแต่สมัยประถมแล้ว”ไอ้ต้าร์พยักหน้าก่อนจะบอก

“ไม่เห็นจะหล่อเลย หน้าตากวนตีน”อีออยทำเสียงสูง พูดกลบเกลื่อนมองโน่นมองนี่

“เวลาพูดมองให้ตรงทางด้วยมึง ทำมองทางอื่นจะหลบหน้าแดงๆไง”ผมยื่นหน้าไปพูดใกล้มัน

“ดอกกก กูขอให้มึงหุบปากไม่ลงอีก”มันว่าพร้อมแช่งผมไปด้วย ทำเอาหัวเราะกับท่าทางมัน

“เป๊บนิสัยดีนะ มันเคยอกหักเมื่อตอนปีหนึ่ง เลยไม่คบใครอีกเลย เพิ่งรู้ว่ามันมาจีบออย ไม่น่าเชื่อ”ไอ้ต้าร์ไซโคเพื่อนน่าดู แต่ผมว่ามันพูดจริงนะ เท่าที่ได้คุยกันผมว่าไอ้เป๊บมันก็ดีออก เอาของมาให้คุยนิดหน่อยแล้วก็ไป ไม่ตื๊อจนน่ารำคาญ

“ก็น่าอกหักหรอก หน้าเสร่อๆอย่างนั้น สม”อีออยทำเสียงเยาะๆใส่ แต่พวกผมที่เป็นเพื่อนมันมานานทำไมจะไม่รู้ว่ามันพูดไปงั้นเอง แอบยิ้มนะมึง

“มึงก็ช่วยให้มันหายเสร่อซะสิ จะได้ถูกใจมึง”ผมแหย่มันไปอีกดอก

“อีฝืด”มันเน้นเสียงใส่ พวกผมหัวเราะใส่มัน ก่อนจะแยกย้ายขึ้นตึกเรียน
*
*

“อีฝิ่นมึงกลับไง พี่ไผ่มารับเปล่า”อีออยถามผมที่ล้างคราบน้ำมันออกจากมือ ก่อนจะถอดชุดออกเก็บใส่กระเป๋า

“กลับเอง ช่วงนี้มันยุ่งกับโปรเจคมันอยู่ กูไม่อยากกวนใจมัน เดี๋ยวทะเลาะกันอีก”ผมเอามือเซทผม ตอบมันไปด้วย ผมรู้สึกไม่ดีเลยตอนทะเลาะกันด้วยเรื่องงี่เง่าเอาแต่ใจของผมและความไม่ใส่ใจตัวเองของมัน ใจหายมากเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก ตอนมันมาหาผมโคตรจะดีใจเลย แถมมันก็ไม่รังเกียจดูแลผมอย่างดีเลยนะ ทายาให้ตลอด ถึงหน้าจะนิ่งปากเสียแต่ใจหล่อสุดเลย พี่ไผ่ของผม สวดดดยอดดดดเลย

“มึงรีบกลับไหม”มันถามอีก ผมหยุดคิดก่อนจะบอก

“ไม่รีบ มึงจะไปไหนล่ะ”ผมถามมันสำรวจความเรียบร้อยตัวเองอีกครั้ง เป๊ะเว่อร์ หุหุ

“พี่กูให้ไปซื้อของให้หน่อย มึงไปช่วยเลือกหน่อยสิ”มันบอกจุดประสงค์ ก่อนจะชวน

“เอาสิ กูว่าจะซื้อของเหมือนกัน”ผมพยักหน้า ก่อนจะพากันออกไปขึ้นรถ มันให้ผมขับจะได้ถึงเร็วๆ

/
/

“สีนี้มึงว่าสวยไหม”มันหยิบผ้าสีชมพูอ่อนขึ้นมาผืนหนึ่ง

“สวยดี พี่แอมจะตัดชุดเหรอ”ผมพยักหน้าและถามมัน

“เออ”มันบอกเสียงเซ็งๆ

“ไม่ซื้อวะ แบบเยอะแยะ”ผมถามอีก

“มึงก็รู้ พี่กูเขาดีไซด์เนอร์ตัวแม่ ชีอยากออกแบบและตัดเอง แต่เสือกไม่มาซื้อเอง”อีออยพูดกับผมอย่างที่รู้นิสัยพี่มันดี ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจนิสัยพี่มันดี แกค่อนข้างติสท์นิดหน่อย  ได้ผ้าแล้ว ก็ไปเลยไปซื้อเครื่องสำอาง ของใช้กระจุกกระจิก

“กูอยากตัดผมว่ะ”มันพูดออกมาหลังจากได้ของครบแล้ว

“มึงไม่โกนเลยล่ะ เมื่อนี่ก็เพิ่งตัด”ผมพูดประชดใส่มัน

“กูตัดเมื่อไร อีนี่มั่ว”มันเถียงผม

“ก่อนเปิดเทอมหนึ่งอาทิตย์”ผมยืนยันกับมัน

“มันนานแล้ว”มันลอยหน้าบอก

“เออ เรื่องของมึง อยากตัดก็ตัด กูเดินเล่นรอแล้วกัน”ผมขี้เกียจเถียงกับมัน

“ดูไรมากินด้วย แต่ถ้าให้ดีมึงลากผู้ชายมาฝากกูจะดีมาก”มันบอกผมยิ้มๆ เอาเข้าจริงก็มึงก็ไม่เอาหรอกต้องเลือกเอง

“เออ เฉพาะส่วนตีนใช่ไหม”ผมรับปากถามมันกลับ

“มึงแดกเองเถอะ อีนี่ รีบไปรีบมาล่ะ อย่าให้กูรู้นะว่าไปแอบแซบแอบสอยใคร ไม่งั้นกูจะรายงานผัวมึงซะ”มันก็ย้อนผมกลับมาก่อนจะสั่งๆ แถมข่มขู่ ผมยักไหล่เดินออกไป อืม ไปไหนก่อนดี ร้านหนังสือดีกว่า

“มาคนเดียวเหรอครับ”เสียงทักข้างหลัง ผมเงียบไม่หันไปมอง “คุยกันหน่อยสิ”มันยังเร้ารื้อต่อ ผมวางหนังสือก่อนจะหันไปมองไอ้คนที่ทักมันยิ้มจนเห็นฟัน น่ารักดี ตี๋ๆ ตาเป็นประกายมาก

“มาเยอะ แต่ไม่รู้จัก”ผมตอบมันเรียบๆ มันอมยิ้ม

“อยากคุยด้วยเฉยๆ รู้ว่ามีแฟนแล้วด้วย”มันบอก ยิ้มหน่อยๆ ดูไม่น่าจะมีพิษมีภัยอะไร

“เออ แล้วไง”ผมตอบและถามมันกลับเรียบๆ คิดว่ามันคงถอย แต่มันเสือกหัวเราะชอบใจ

“ไม่แล้วไงหรอก จำเราไม่ได้เหรอ”มันก็กวนผมกลับบ้าง ก่อนจะถามต่อประมาณว่าเคยเจอกันมาก่อน ผมคุ้นหน้านะแต่ประเภทเดียวกับไอ้ไผ่ คือขี้เกียจนึก

“จำไม่ได้ หน้าตาไม่น่าจดจำ”ผมบอกตรงๆ ต่อให้อีกนิด

“โธ่ นึกหน่อยดิ นะ”มันทำหน้าอ้อนๆ ดูตลกดี แปลกที่ผมไม่รู้สึกรำคาญมัน

“กูขี้เกียจนึก มีไรไหม”ผมพูดตรงๆ แบบกวนๆมัน มันจิ๊ปาก

“ไรวะ นึกหน่อยก็ไม่ได้”มันบ่นอุบอิบกระเง้ากระงอด ผมกลั้นยิ้มกับหน้ามัน

“นึกว่าแมน ที่แท้ก็แอ๊บ”ผมยกยิ้มพูดใส่มัน ๆ หน้าเหวอโบกไม้โบกมือ

“เฮ้ย ไม่ใช่นะ ไม่ได้เป็น”มันรีบบอกทันที

“แล้วอยากคุยกับกูทำไม”ผมถามมันอีก มันทำท่าอึกอัก ยกมือเกาหัวเขินๆ

“คือ คือว่า”มันอ้ำอึ้ง

“รำคาญว่ะ พูดอะไรก็ไม่พูด กูไปดีกว่า”ผมหันหลังจะเดินออก มันเดินมาดักข้างหน้า

“แป๊บเดียว เราเคยเจอกันที่งานเทคโนโลยี เมื่อสองเดือนก่อนปิดเทอมไง จัดที่xxxx มหาลัยนายได้รองชนะ ส่วนเราได้ที่หนึ่ง จำได้ไหม”มันรีบพูดรัวๆเร็ว จนผมจับใจความแทบไม่ทัน

“อ๋อ จะมาเยาะเย้ย”ผมแกล้งมันอีก จำได้แล้วเมื่อสองเดือนก่อน คณะผมไปแข่งงานเทคโนโลยี ได้รองชนะเลิศมา มันกับเพื่อนเข้ามาคุยกับรุ่นพี่คณะผมและก็แนะนำให้รู้จักกัน แต่ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไร ผมไม่ผิดนะ ก็มันไม่น่าสนใจนี่นา

“เฮ้ย ไม่ใช่ คือ เอาวะ”มันปฏิเสธ อึกอัก ก่อนจะเหมือนตัดสินใจได้”เราไม่ได้เป็นเกย์ แต่เราชอบนาย ชอบมากด้วย เคยตามไปที่ ม. คือ ไม่ใช่โรคจิต ไม่ใช่สโตกเกอร์ ไม่ใช่ ไม่ใช่ อะไรดีวะ อย่าเพิ่งรำคาญ นึกก่อน”มันพูดอะไรออกมาเต็มไปหมดเลย แววตาเจ้าชู้ที่มองผมตั้งแต่ทีแรกหายไปไหนไม่รู้ เหลือแต่ลักษณะคนไม่เต็มเต็ง

“มึงเป็นบ้าไง”ผมบอกมัน

“เออ บ้าก็บ้า แล้วจะคุยด้วยไหม”มันยอมรับแล้วถามกลับ จ้องหน้า ทำตาปริบๆ เหมือนรอคำตอบ

“ถ้ามึงไม่หูหนวก ก็น่าจะได้ยินเสียงกูนะ”ผมก็ย้อนมันอีก ขำๆ

“กวนว่ะ เอางี้ไปกินอะไรกัน เราเลี้ยง นะ”มันตัดพ้อแต่ดูขำๆ ก่อนจะชักชวน

“มึงจะจีบกูเหรอ”ผมถามมันอีก เอามือกอดอกจ้องหน้ามันที่หน้าแดงหน่อยๆ เอามือเกาหัวแก้เก้อ

“ตอนแรกว่าจะ แต่นายมีแฟนแล้วถึงพี่ฟานไม่บอกเราก็รู้เพราะเคยเห็น”มันยอมรับ ก่อนจะสารภาพต่อไปอีก

“รู้จักพี่ฟานด้วยเหรอ”ผมถามมันที่เอามือปิดปากเหมือนหลุดอะไรออกมา ผมจ้องมันเลยพยักหน้า

“เราเคยเห็นนายกับแฟนที่ร้านตัดผมพี่ฟานน่ะ”มันสารภาพออกมา ผมเลยพนักหน้าหงึกๆ

“รู้แล้วเสือกไปถามพี่ฟานทำไม ว่ากูมีแฟนยัง”ผมเลยถามมันอีก

“เผื่อฟลุ๊ค”มันยักคิ้วตอบ

“เดี๋ยวจะเจอ foot แทน”ผมก็ยักคิ้วบอกมัน มันยิ้มแป้น

“งั้นไปนะ นะ”มันเร้ารื้ออีก

“รอเพื่อนกูก่อน”ผมบอก ก่อนจะเลือกหนังสือต่อ มันรอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็เรื่องของมันอยากชวนเอง

“โอเค”มันตกลง ก่อนจะเลือกบ้าง ระหว่างนั้นมันจ้อไปเรื่อย ชื่อ เติ้ล ออกจากร้านหนังสือ ก็เดินไปเรื่อยๆ จนอีออยโทรมาถามว่าอยู่ไหน ผมบอกให้มันมาเจอที่xxxxพอมันมาถึง



ต่อข้างล่างที่ไม่ใช่ข้างบน 5555
 

[harumi]

ดันมาปาดซะได้

[goonglovenut]

“อุ้ย นี่มึงลากมาให้กูจริงๆเหรอ เป็คกูเลย”อีออยพูดอย่างชอบอกชอบใจ ไอ้เติ้ลยิ้มแหยๆ

“เออ เอาไปแดกซะ”ผมเลยแกล้งมันไปอีกแถมผลักด้วย ไอ้เติ้ลเกาะแขนผมหมับเลย

“เฮ้ย อะไรวะเราไม่ได้ตกลงกันอย่างนี้นะ”มันท้วงทันที ทำเอาพวกผมหัวเราะ ผมก็เลยเล่าให้ฟังคร่าวๆ ก่อนจะพากันเดินต่อ อีออยตัดผมทรงนี้แล้วน่ารักมาก เห็นได้ว่าไอ้เติ้ลที่ตอนแรกทำท่าแหยง ยังมองตาปริบๆ คนอื่นที่น่าจะพวกเดียวกันยังส่งยิ้มส่งสายตาให้มันเลย แต่วันนี้มันแรดทำเชิดไม่สนใจ จนมาถึงร้านอาหารญี่ปุ่น ก็เข้าไปนั่งและสั่งทันที

“ดีใจที่ได้เจอกันอีกว่ะ ปีหน้าแข่งกันอีกนะ”มันคีบซูชิส่งให้ผม พร้อมกับบอก

“ปีหน้าชนะแน่”อีออยพูดก่อนจะคีบกินมั่ง

“แน่ใจ”มันพยักหน้าใส่อีออย

“เออ และมึงเสร็จกูแน่”อีออยบอก ก่อนจะแกล้งพูดใส่มัน มันยิ้มจนตาหยี

“เอาจริงดิ”มันพูดเหมือนท้า

“วันนี้เลยก็ได้นะ”อีออยแกล้งลูบมือมัน ทำเอาสะดุ้งแต่มันไม่ได้ชักออก มองหน้าผมเหมือนขอความช่วยเหลือ

“พูดเล่นใช่ป่ะ”แต่ยังพูดแบบใจดีสู้เกย์ ผมมองหน้ากันขำๆกับท่าทางมัน
 
“กูนึกว่าจะแน่”ผมเบะปากใส่มัน ๆ คุยสนุกดี ทำให้ได้รู้เรื่องนิสัยใจคอกันอีก จนอิ่มพากันเดินออกย่อยอาหาร

“อิ่มโคตร”มันพูดเอามือลูบท้องไปด้วย

“แดกปานนั้นคงจะไม่อิ่มหรอก กูว่ามึงสนองนี๊ดตัวเองมากกว่ามั้ง ทำเป็นเลี้ยงพวกกู”ผมแขวะมัน

“เออ กูว่าพวกกูกินเยอะแล้วนะ อย่างนี้เลี้ยงไม่ไหววะ”อีออยสนับสนุนพลางส่ายหน้า

“ทำเป็นบ่น นายสองคนก็ใช่ย่อย”มันว่ากลับมาบ้าง มันไม่ว่านะพูดกูมึงกับมัน พวกผมยักไหล่เพราะถลุงมันไปไม่ใช้น้อยเกือบๆห้าพัน ไม่รู้ล่อไปกี่ชุด ดีกูไม่สั่งไปฝากผัวด้วย

“เสียดายตังค์ละสิ”อีออยแกล้งพูดเยาะมัน

“บ้าน่า บอกว่าเลี้ยงก็เลี้ยงสิ”มันพูดกลับ เดินเอามือล้วงกระเป๋าข้างนึง อีกข้างมันถือของให้ผมๆ จะถือเองมันก็บอกไม่เป็นไร แต่มันเป็นผู้ชายที่เหมาะเป็นเพื่อนกับผมมากกว่า ถึงไม่มีไอ้ไผ่ผมก็ไม่ชอบมันหรอก ไม่ได้เกี่ยวกับรูปร่างหน้าตา ฐานะ คือไม่ใช่มันก็ไม่ใช่ประมาณนั้น

“แล้วไปไหนกันต่อเหรอ”มันถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเงียบไป อีออยดูข้อความและขมวดคิ้ว พักนี้บางทีมันก็แปลกๆเหมือนมีอะไรในใจแต่ไม่พูด ผมกับไอ้แฝดก็ไม่อยากเร้ารื๊อมัน เอาไว้มันพร้อมคงจะบอกเอง แต่ผมบอกมันเรื่อยนะมีอะไรที่บอกได้ก็บอกมา มันก็พยักหน้าเข้าใจ และก็เฮฮาเหมือนเดิม

“เชี่ยะเอ้ย อะไรกับกูนักหนาวะ”เสียงมันบ่น ผมจับมือมัน ๆ ก็พยักหน้าก่อนจะกดโทรกลับไป ไม่รู้ว่ามันคุยกับใคร

“แยกกันตรงนี้แล้วกัน เอาไว้เจอกันใหม่”ผมบอกไอ้เติ้ล ที่คงจะเข้าใจว่าพวกผมคงมีปัญหาส่วนตัว และมันก็เพิ่งจะรู้จักด้วยจะยื้ออยู่ต่อคงไม่ดีแน่ มันจ้องหน้าผมส่งของให้ มันจับมือผม ผมไม่ได้ดึงออกเพราะรู้ว่ามันไม่ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี

“ฟังดูอาจจะไม่เชื่อ เติ้ลไม่เคยมองผู้ชายคนไหนน่ารัก จนถึงขนาดอยากได้เป็นแฟนเหมือนฝิ่นมาก่อน เติ้ลยังยืนคำเดิม ไม่ได้เป็นเกย์ แต่เติ้ลชอบฝิ่น ยังไงฝิ่นอย่ารำคาญเติ้ลเลยนะ ตอนนี้กำลังทำใจและอยากเป็นเพื่อนกับฝิ่นจริงๆ”มันพูดกับผมด้วยรอยยิ้ม มันยิ้มสวยนะดูจริงใจ ไม่เสแสร้ง
 
“ขอบใจที่อยากเป็นเพื่อนด้วย ถ้ามึงรู้จักกูมากกว่านี้มึงอาจจะไม่อยากเป็นเพื่อนหรืออยากได้กูเป็นแฟนหรอก”ผมบอกมันยิ้มๆ มันส่ายหน้า

“ไม่จริงหรอก เติ้ลรู้ว่าถ้าใครได้ฝิ่นเป็นแฟนต้องโชคดีแน่ ถึงภายนอกฝิ่นจะดูแรงๆ แต่เติ้ลรู้ว่าฝิ่นดี อย่างที่บอกเติ้ลเคยตามฝิ่น ก็พอจะได้เห็นมุมดีๆที่ขัดกับข่าวไม่ดีของฝิ่นที่ได้ยินมาบ้าง เติ้ลไม่บอกแล้วกันว่าเรื่องอะไรขอเก็บไว้ในใจดีกว่า”มันรีบพูดขัดทันทีก่อนจะพูดอีก ทำเอาผมเลิกคิ้วว่ามันเห็นอะไรวะ แต่มันไม่ยอมบอก ผมก็ไม่อยากจะรู้ดีกว่าปล่อยมันในเมื่อมันไม่ได้มาสร้างความลำบากใจให้

“เฮ้ย พูดอะไรวะเนี่ยะ เอาเป็นว่าตอนนี้รับเติ้ลเป็นเพื่อนแล้วนะ เอาไว้คราวหน้าเจอกันใหม่ ว่าแต่แฟนดุจริงเหรอวะ เห็นย้ำกันจัง”มันทำเป็นแกล้งตกใจและเปลี่ยนเรื่องพูด

“เอาไว้เจอเองแล้วกัน”ผมก็บอกมัน

“เออ จะรอ แต่อย่าให้มากระทืบเติ้ลนะโว้ย แค่เห็นไกลๆยังดูหน้านิ่ง น่ากลัวว่ะ”มันรับคำ ก่อนจะทำตาโตแต่คงได้ไม่มากพูดถึงไอ้ไผ่ ผมเลยอดหัวเราะกับมันไม่ได้ ผมคุยกันสักพักมันก็บอกลา

“มึงเป็นคนดี สักวันจะได้แฟนดีๆ ขอให้เจอไวไวแล้วกัน”ผมบอกและอวยพรให้มัน

“ยำยำได้เปล่าวะ”มันเล่นมุก

“ได้ ใส่โปรตีนไปด้วย”ผมยกยิ้มบอกมัน ที่หัวเราะชอบใจ

“ไม่พิจารณาอีกทีเหรอ”มันทำหน้าเรียกร้องความสนใจ

“ง่ายเลยๆ นะ ผัวกูหล่อกว่ามึง”ผมย้ำใส่มันอีก มันจิ๊ปากใส่แบบจำไว้เลยนะ ผมก็ขำ  ก่อนจะไปจริงๆ

“จีบกันเสร็จแล้วเหรอ อีนี่กูจะฟ้องผัวมึง”อีออยไม่รู้ยื่นหน้ามาเมื่อไร มาถึงก็ใส่ หน้าระรื่นเหมือนเดิมแล้ว

“ระวังมันจะเชื่อมึงนะ”ผมท้ามันกลับอย่างมั่นใจมาก

“หมั่นไส้ ทำเป็นรักกันดี สี่กันมันส์ ว่าแต่มันชอบมึงจริงเหรอวะ”มันทำหน้าใส่ก่อนจะถามเรื่องไอ้เติ้ล ผมก็เล่าให้มันฟัง

“น่าสงสาร ยังไม่เริ่มก็อกหักซะแล้ว แต่คนแบบนั้นไม่เหมาะกับมึงหรอก อย่างมึงน่ะพี่ไผ่เหมาะสุดแล้ว”อีออยพูดทำท่าสงสารไอ้เติ้ล วิจารณ์สอดแทรกก่อนจะจบที่ผัวผม

“แน่นอน”ผมยักไหล่ทำท่าทางใส่มัน แบบว่ากูยอมรับ

“ดอกกกกก”มันว่ากลับแบบหมั่นไส้ ก่อนจะหัวเราะกัน พากันเดินไปที่รถระหว่างที่ผมขับรถมันมาส่งตัวเองที่คอนโดไอ้ไผ่ อยู่มันก็ถามผมขึ้นมา

“อีฝิ่น”มันเรียกผม

“หืม”

“มึงรักพี่ไผ่ไหม”มันถามอะไรได้ปัญญาอ่อนมาก ผมเกือบจะหลุดปากแล้วนะถ้าไม่เห็นสีหน้าจริงจังของมันที่ต้องการคำตอบ

“รักสิ”ผมก็ตอบตรงๆ

“พี่ไผ่ก็รักมึง”มันพูดไม่เชิงถาม

“อืม”

“มึงตอบได้ไร้อารมณ์มากเลย”มันว่าผมอีก

“แล้วมึงจะให้กูพูดว่าอะไรล่ะ”ผมถามมันกลับ มันส่ายหน้าและเงียบไป

“มึงถามทำไม เป็นอะไรหรือเปล่า”กลายเป็นผมที่ถามมันบ้าง

“ไอ้เป๊บ”มันไม่ตอบแต่เอ่ยชื่อออกมา

“มันทำไม”ผมถามมันที่มองหน้าสักพักถอนหายใจ

“มันขอคบกู”มันบอกผม

“ฮ่าๆๆๆ”ผมอดขำไม่ได้

“อีเลว กูเครียดอยู่”มันว่าผม

“กูรู้ แต่อดไม่ได้”ผมตบหลังมือมันเบาๆ”นึกไปถึงตอนที่กูปรึกษามึงเรื่องไอ้ไผ่ แล้วมึงก็ตอบกูเป๊ะๆอย่างกับจะคบซะเอง แต่ตอนนี้กลายเป็นกูที่ต้องมานั่งฟังมึงที่เจอปัญหาเดียวกับกูไง”ผมย้อนความให้มันฟัง

“ก็เออสิ เนี่ยะกูเจอกับตัวเองเลยพูดไม่ออกเลย ว่าจะเอาไงดี”มันยอมรับเอามือกอดอก ผมส่ายหน้ายิ้มๆ

“มึงก็ใช้หัวใจตัดสินสิ อย่าใช้สมองให้มากนัก”ผมบอกมันแต่กลั้นหัวเราะไว้

“อีสแปรช คำกูทั้งนั้น ปรึกษามึงเพื่อ”มันว่าบ่นหงุงหงิง

“มึงก็ลองเอาวิธีที่มึงแนะนำกูไปใช้สิ”ผมพูดอีก ไม่ได้ล้อเลียน

“และผลตอบรับมันจะเหมือนมึงไหมล่ะ”มันก็ย้อนถามเหมือนจะกังวล

“ออย กูบอกไม่ได้หรอกว่าผลจะเป็นยังไง แต่ตอนนั้นกูก็เสี่ยงทั้งที่ไม่รู้ผลตอบรับเหมือนกัน”ผมพูดให้มันฟังอีกครั้งจากความรู้สึกของตัวเองในตอนนั้น”มึงบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่ากูอาจโชคดีกับความรักครั้งนี้ก็ได้”

“นั่นสิ กูจะกลัวอะไร มึงยังเสี่ยงเลย อีโมนิคมันก็เคยผิดหวัง กูก็ปลอบใจมันมาแล้ว แค่นี้เอง และพวกมึงก็ไม่ทิ้งกูอยู่แล้ว”มันพูดพร้อมยักไหล่ให้กำลังใจตัวเอง

“แน่นอน พวกเราจะไม่ทิ้งกัน”ผมพูดพร้อมจับมือมันไปด้วย

“บอกผัวมึงด้วยกูคิดถึง”มันพูดแซวผมหลังจากถึงคอนโดแล้ว

“เออ กูจะบอกให้”ผมรับคำมัน

“อีเชี่ยะ จะเล่นตามกูหน่อยก็ไม่ได้”มันจิกด่าก่อนจะขับรถออกไป ผมหัวเราะตามหลังมันก่อนจะขึ้นห้อง
*
*
*
“กลับมาแล้ว”ผมตะโกนบอกเมื่อเปิดห้อง แต่มันไม่อยู่ตรงหน้าทีวีเหมือนที่คาดการณ์เอาไว้”อ้าว ไปไหนวะ” เดินไปดูที่ห้องนอนก็ไม่มี ห้องน้ำ หรือว่าจะน้อยใจที่ไม่ได้เอากูเมื่อเช้า เลยโดดคอนโดไปแล้ว ก๊ากกกก คิดไปได้ ผมเลยเดินไปห้องทำงาน อยู่นั่นจริง นอนแผ่กลางห้อง เสื้อก็ไม่ใส่ สวมกางเกงขายาวสีดำตัวเดียว โอว์ อ่อยกูเหลือเกิน

“จุ๊บ” ผมจุ๊บตรงซิคแพ็คที่เป็นลอนสวยยิ่งกว่ากระเบื้องยี่ห้อดัง  ไล่ไปลำคอ

“อืม”เสียงครางรับ มือก็คว้าตัวผมให้ขึ้นไปหา

“น้องกลับมาแล้วนะ”ผมกระซิบบอกชิดปาก ที่จุ๊บตอบมาก่อนจะรัดให้นอนลงบนอก

“กลับช้าจัง”มีบ่นๆ ปากก็จูบต่อ มือบีบสะโพกก่อนจะขย้ำตรงแก้มก้นที่มันชอบจับเป็นประจำ และผมก็ชอบซะด้วยสิ

“กินข้าวก่อน มีเป็ดเจ้าประจำด้วย”ผมจุ๊บอีกครั้งบอกมันที่ยังเหมือนไม่อยากจะเลิกทำ ผมกับมันความต้องการพอกันตลอด ไม่มีใครด้อยกว่าใคร ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอารมณ์รักเต็มที่ อยากได้แบบไหนต้องการให้ทำอะไรก็บอกกันไปเลย ไม่มีเก็บและผลที่ได้คือความสุขทั้งสองฝ่าย มันจูบผมต่อไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มือก็เริ่มเลื้อย ปลดเข็มขัดและถอดกางเกงผมออกอย่างง่ายเพราะได้รับความร่วมมืออย่างดีจากสะโพกและขาที่ระริกระรี้ ผมไม่ได้อยากจะถูกกระทำนะ แต่มันอึดอัดยังไงก็จะถอดอยู่แล้ว มีคนช่วยก็ไม่ขัด แต่พอแล้วมั้ง กางเกงในไม่ต้องรูดก็ได้ พอบิดตัวขัดขืน มันก็ขู่ด้วยปืนพร้อมลูกอีกสอง จะยักยอกเอาไว้ส่วนตัวก็ไม่สำเร็จสักที

“อ๊ะ ดะ เดี๋ยวสิ”ผมร้องออกมาเมื่อโดนพลิกไปด้านล่าง เต็มตาตื่นเลยครับ มันจ้องหน้าตาหวานฉ่ำ ไม่พูดไม่พูดจาก้มมาจูบปากบดเบียดให้เปิดรับลิ้นอุ่นที่ไล่เข้าไปสอดจนเจอกัน มันก็ไม่มีตานะลิ้น แต่พลิกไปทางไหนมันก็ตามได้หมด

“อืม อื๊อ”ผมครางพร้อมกับแอ่นตัวเมื่อโดนขบเม้มยอดอกผ่านเนื้อผ้า ก่อนจะไล้ด้วยลิ้น ดูดดุนจนชุ่มเสื้อ เสียวกว่าทำโดยตรงอีก มันเงยขึ้นมายิ้มให้กำลังใจผมมั้ง และก้มไปทำอีกข้าง ผมขยุ้มหัวมันขึ้นลงและกดย้ำปล่อยเสียงออกมาไม่หยุดเมื่อมันทำแรงขึ้น ผมเอานิ้วเท้าเกี่ยวขอบกางเกงมันลง ให้เปลือยเหมือนกัน แต่ผมได้เปรียบว่ะเหลือเสื้อยังไม่ถอด แต่มันไม่เหลืออะไรเลย ฮ่าๆๆๆ

“อืม”เสียงทุ้มครางออกมาบ้าง เมื่อเจอมือผมไปเข้าเกียร์วนเข้าให้ ผมส่งยิ้มให้มันที่ซี๊ดปากอย่างพอใจ ผมขยับขึ้นลงไปเรื่อย ปากก็แสยะยิ้มใส่ กำลังได้ที่มองก็เพลินตา มือก็เพลิน ก่อนจะหยุดทุกอย่างเมื่อมีเสียงเรียกเข้าเฉพาะ ผมถีบออกแทบทันทีทำเอาไอ้คนตัวโตเหมือนตกสวรรค์

“เฮ้ย”มันร้องอย่างหัวเสีย แต่ผมเอามือจุ๊ปากเอาไว้

“ครับ ปู่”ผมตอบรับปลายสาย มันสะบัดหัวลุกยืนห้อยโทงเทงเดินตรงมา อย่าบอกนะจะเอามามาฟาดปากกูน่ะ แตกเชียวนะมึง มันหยิบกางเกงใส่ มือควานหยิบบุหรี่มาสูบอย่างระงับอารมณ์

“หายหรือยัง”เสียงปู่ผมถามถึงอาการป่วยของผม

“หายแล้วครับ ได้กำลังใจจากปู่นั่นแหละ”ผมบอกและหยอดท่าน เดินไปนั่งตักไอ้คนอารมณ์เสีย เอามือลูบหน้ามันให้ใจเย็น

“จริงเหรอ”ปู่ทำเสียงล้อเลียน “อยู่ไหนล่ะตอนนี้”ปู่ถามต่อ เกือบบอกแล้วว่าบนตัก ตามนิสัยเด็กพูดตรงไม่เคยโกหกปู่ ฮี่ฮี่

“ห้องพี่ไผ่ครับ”ผมเลี่ยงนิดๆแต่ตอบตรงๆ เอามือบิดจมูกมันจนสำลักควัน มันตบหัวเข้าให้ที่เล่นทีเผลอ

“อ้อ อีสุกอีใสหาย เหลือโรคติดผัวอย่างเดียวสิทีนี้”ปู่พูดต่ออีกเสียงขำๆ ผมมักจะเล่าให้ท่านฟังเกี่ยวกับความรักครั้งนี้อยู่ตลอด ไม่เคยเอาเรื่องทุกข์หรือเรื่องไม่เป็นเรื่องไปบอกท่าน ไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจไปกับเราให้ท่านรู้ว่าผมมีความสุขก็พอแล้ว ปู่ก็รับฟังและแซวทุกครั้ง ไม่เคยว่าบอกให้ทำตัวดีๆ พี่เขาจะได้เอ็นดู อยากจะบอกปู่เหมือนกันว่ามันให้ดูเอ็นเป็นประจำ

“คุณสหรัฐเว่อร์อ่ะ น้องไม่ได้ขนาดนั้น”ผมก็ตอบท่านขำๆ อดจะอายไม่ได้เหมือนกัน ไอ้ไผ่มันก็ได้ยินแต่มันทำเฉย

“ดี ปู่จะได้ไม่เหนื่อย มีคนรับภาระต่อแล้ว”ปู่ยังแหย่ต่อ

“โหย ปู่ ภาระน่ารักอย่างน้องใครก็อยากเลี้ยงทั้งนั่นแหละ ได้ไปโชคดีจะตาย”ผมครวญพร้อมกับอวยตัวเองไปด้วย ไอ้ไผ่เหล่ใส่ทำหน้าเซ็งๆ ผมเลยหยิกซะ ทำปากใส่เดี๋ยวมึงจะอด

“ถามไอ้คนข้างๆหรือยังว่ามันอยากเลี้ยงตลอดหรือเปล่า ถึงเวลาปู่กลัวมันจะเอามาเทรินคืนแทบไม่ทัน”ปู่พูดแซวไปถึงไอ้คนนั่งข้างๆผมที่ยิ้มน้อยๆเมื่อได้ยินเสียงปู่ผมพูดออกมา

“จำไว้เลยเห็นคนอื่นดีกว่าน้อง และถ้าเขาคืนจริงปู่ก็อย่าฆ่าเขาซะล่ะที่ทิ้งน้องน่ะ”ผมแกล้งพูดน้อยใจใส่ท่าน ทำเอาหัวเราะชอบใจ

“ไอ้เถิกเอ้ย ทำน้อยใจ”ปู่ว่าหัวผมอีก ทำเอามันเกือบหลุดหัวเราะ”เอาล่ะ หายก็ดีแล้ว ขอปู่คุยกับพี่ไผ่หน่อย”ปู่บอกผมก่อนจะขอสายไอ้คนข้างๆที่มองหน้าเมื่อผมยื่นไอโฟนไปให้

“ปู่จะคุยด้วย”ผมบอกพอมันรับไปผมก็เอามือกอดคอมัน หูตะแคงฟังไปด้วย
 
“ครับ”มันรับสาย

“น้องดื้อไหม”เสียงปู่ถาม

“นิดหน่อยครับ”มันพูดเอามือดึงหัวผมให้ออกห่าง

“ไผ่ก็เตือนน้องด้วยนะ ปู่ฝากเรื่องเรียนและก็ฝากน้องด้วย ปู่ยังไม่ลืมนะว่าเราคุยอะไรกันไว้”ปู่พูดยาวมากผมฟังไม่ถนัดเลย

“ครับ ไม่ลืมครับ”มันมองผมก่อนจะรับคำปู่ นี่คนสองวัยเขามีความลับอะไรกันนะ

“แค่นี้แหละ ขอบใจนะที่ดูแลน้องเป็นอย่างดี นวลก็บอกเหมือนกันว่าพี่ไผ่ไม่เคยพาน้องเหลวไหล”ปู่พูดอะไรอีกก็ไม่รู้ รู้แต่มันยกยิ้มหน่อยๆ อารมณ์คงที่แล้ว รอดไปกู

“ครับ ครับ สวัสดีครับ”มันรับคำอีกสองครับ ก่อนจะวางสาย

“อ้าว น้องยังไม่ได้สวัสดีปู่เลย”ผมร้องบอกเมื่อมันส่งคืนให้

“ปู่เขาขี้เกียจคุยกับมึงน่ะสิ”มันบอกผมกวนๆก่อนจะจับลุกขึ้น

“ตีนแหนะ ปู่รักกูจะตาย เชอะ”ผมบอกมันและกระโดดขี่หลังออกไปนอกห้อง เดินไปโต๊ะกินข้าว มันก็วางลง ผมหยิบจานชามมาใส่ของกินที่ซื้อมา ผมตักเป็ดอบน้ำผึ้งให้ มันติดใจแต่ไม่บอกหรอกนึกอยากไปซื้อก็ซื้อเลย เรียบร้อยผมก็เก็บจานชามล้าง มันอาบน้ำและจะทำงานต่อ ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่ค้างไว้

“หัวสมองจะได้แล่น มีอะไรให้ช่วยไหม”ผมวางโกโก้ให้ ก่อนจะถามมันที่บิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสาย

“ลงสีแล้วกัน”มันบอกพร้อมส่งงานให้ ผมก็รับมาทำ ไม่ได้ยากอะไร จนเริ่มล้าก็เลยพากันเข้านอน สวดมนต์ไหว้พระเรียบร้อยก็นอนรอมือขยันมาเกาให้

“ไปไหนมาล่ะ”มันถามผม มือก็ทำอย่างเคย

“ไปห้างกับออย มันชวนไปซื้อของเป็นเพื่อน”ผมบอกแต่ไม่ทั้งหมด คิดว่าไม่เล่าเรื่องนั้นดีกว่า เพราะเล่าไปมันก็ไม่รู้จักอยู่ดี

“พรุ่งนี้คุณวัฒน์ให้ไปหาว่ะ บอกมีงานให้ทำ”มันบอกก่อนจะเลิกเกา บอกไว้ต่อคราวหน้าวันนี้เมื่อยมือ ผมนวดมือให้
 
“อืม แล้วมึงว่างแล้วเหรอจะรับงานเขาน่ะ”ผมรับรู้ก่อนจะถามกลับ เพราะมันยุ่งมากยิ่งปีสุดท้ายด้วย เดี๋ยวต้องทำวิทยานิพนธ์อีก

“ยังไม่ได้รับปากเรื่องงาน แต่ว่าจะแวะไปสักหน่อย แกอุตส่าห์นึกถึง”มันบอกตาเริ่มจะปิด มันคงเหนื่อยจริงๆ สามสี่วันหลังนี่แทบไม่ได้นอน ผมอยู่เป็นเพื่อนได้ไม่นานหลับก่อนทุกที ได้แต่คอยหาอะไรให้กิน บีบนวดให้บ้าง บางทีก็ถ่ายทอดพลังลมปราณทางปากให้จะได้มีแรง หุหุ
 
“ตามใจมึงสิ”ผมบอกออกไป ก่อนจะเลิกบีบกอดมันแทน เอามือเกาหลังให้มันบ้าง

“ไปด้วยกัน”ไม่ใช่สั่ง แต่ฟังเหมือนขอร้อง (เหรอ)

“ไม่ถามก่อนเหรอ กูว่างเปล่า”ผมเลิกคิ้วพูดใส่มัน

“ว่าง”มันตอบเอง

“รู้ได้ไง”ผมถาม

“รู้ว่ามึงไม่ปล่อยกูไปคนเดียวหรอก นอกจากมึงเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ถึงจะไม่สิงร่างกูไปด้วย”มันพูดอย่างรู้ทันในความคิดและการกระทำของผมทุกอย่าง ฉลาดสุดๆ

“แสนรู้จริงๆ”ผมเอื้อมมือไปลูบผมเบาๆ มันไม่ได้ว่าอะไร ตาเริ่มปรือก่อนจะปิดลง  ผมจูบจมูก ไล่มาจูบปากเบาๆ “ฝันดีนะครับ พี่กระบือของน้อง”ผมจุ๊บอีกที มันก็จุ๊บกลับทั้งที่หลับตาเป็นรับคำตามที่ผมบอก จุ๊บจุ๊บ

******************************************************************************************

 ปล. กลับมาอีกแล้วสบายๆไม่มีอะไรมากสำหรับตอนนี้ ตอนหน้าไม่แน่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ไปดีฝ่า เดี๋ยวงานไม่เสร็จ จะเยอะไปไหนว่ะ(แต่มึงก็ยังแว่บมาลงอีกเน๊าะ มีคนกระซิบ) แต่พอได้อ่านเม้นท์จากคนอ่านก็มีกำลังใจสู้ ถึงพักหลังไฟคนเขียนจะเริ่มมอด มุกจะเริ่มแป็กไปบ้าง แต่ไม่ถอยจะเข็นให้จบให้ได้ไม่ต้องกลัวคะ ไม่ดองให้เปลืองเกลือกับไหแน่นอน สู้ๆๆๆๆ อุ้ย มีคนยังเชียร์เจย์หวายด้วยอ่ะ หุหุ 

[harumi]

มาอีกรอบ

[Rafael]

อิอิ
เข้ามาให้กำลังใจคนแต่งต่อ กร๊ากกกก
ชอบสองคนนี้จริงๆ ให้ตายสิ

[snack]

น้องฝิ่นกับพี่ไผ่น่ารักตลอด

[gupalz]

น่ารักกันจริงๆ รอเป๊บออกมาโชว์ตัว

[tuckky]

มีแว๊บๆมาอีกคู่ละ ออย + เป๊บ 
  ฝิ่นอนงค์มีการบริหารปากด้วย
พี่ กะ น้องจะน่ารักเกินไปแล้ว 

[arisa_sa]

คิดถึงน้องน้องก็มา อิอิ น้องทำพี่ไผ่ค้างระวังจะโดนจัดหนัก    เพราะคนอ่านรออยู่ 55+

ขอบคุณมากๆๆค่ะ สู้ๆ 

[@Iriz]

  น้องฝิ่น คิดถึงจังงงง แอบหวานเบาๆอ่ะตอนนี้
ปล.ถึงคนเขียนจะว่ามุกเริ่มแป็ก แต่เราไม่รู้สึกนะเพราะอ่านแล้วยังสนุก+มีความสุขอยู่ทุกตอน แต่เป็นกำลังใจให้นะคะ รักเรื่องนี้จริงๆ 

[didi]