หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[punchnaja]

ทิ้งท้ายไว้ซะน่ากลัว อย่ามาม่ามากน๊า เด๋วผมร่วงหมด555555

[Lipoil]

อยากให้เติ้ลจีบฝิ่น หยอกฝิ่นอีกเยอะๆ แล้วพี่ไผ่มาเจอจัง <อินี่โรคจิต 
อยากเห็นพี่ไผ่หึง น้องเยอะๆอะ ชอบพี่ไำผ่ภาค หึงโหด 5555555
รวบกอด+๑คนเขียนนะคะ อย่าปล่อยให้เค้ารอนานน้า มันทรมานจิต~


 .

[gumrai3]

พี่ไผ่ ฝิ่น คิดถึง

[BeeRY]

น่ารักเสมอ พี่ไผ่น้องฝิ่น 

[zero3]

พี่ไผ่ทำน้องกรามค้าง 555++
เค้ามีคู่กันหมดแล้ว ออยจะอยู่บนคานทำไมล่ะ รับรักเป๊ปซะ มีแฟนดีกว่าน๊า
กลัวเติ้ลเจอโปรตีนพี่ไผ่ รายนั้นรักเมียที่สุดในโลกนะ ขอบอก
กอดคนเขียน อึ้บ

[MaEwA]

  จึ๋ยยยยยยย.......เราไปหลบอยู่ไหนมาเนี่ยยยยย ฟิคค๊อดๆน่ารัก เพิ่งเคยได้อ่าน

อ่านมาจะครบอาทิตย์แล้วค่ะ ถึงทันตอนนี้ ขอบอกว่าสนุกมากกๆๆๆๆๆๆ น่ารักที่สุด ตัวละครมีชีวิตแบบนั้นเลย 555

สารภาพว่าไม่ชอบ 3P แต่มาเจอคู่แฝดต้าร์ กลับคิดว่าน่ารักมาก อยากเห็นบทอัศจรรย์   

ขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยอีกคนนะ ชอบมากอะเรื่องเนี่ย

[Ryoooo]

คิดถึงพี่ไผ่กับน้อง น่ารักมากเลยตอนนี้
หวังว่าเติ้ลจะไม่สร้างเรื่องอะไรให้ฝิ่นน่า

[missmemory]

 :beat:ยังตามอ่านไม่ทันเลยค่ะ  แต่คู่น้องฝิ่นนับว่าเป็นคู่ที่ดุเดือดมากคนหน่งแรง  อีกคนโหดดดมากด้วย  ชอบพาวจัง น่ารักแล้วก็ชัดเจนด

[aoihimeko]

แปะไว้ๆ

[harumi]

วันนี้มาอ่ะเปล่า
อยากอ่านพี่ไผ่น้องฝิ่นต่อแล้ว

[a_tapha]

คู่นี้ก็ยังหวานกันไม่เปลี่ยน คนอ่านชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก

[kanda53]

หัวกระไดไม่แห้ง.....   พี่ไผ่รู้ไว้ด้วยของเค้า(ฝิ่น)อ่ะดีจริง...
คู่น้องออยก็น่าสนใจนะ...ประเภทพูดน้อยต่อยหนัก..แถมอึด(เฝ้า)อีกต่างหาก..

  & 

[kenghan]

หวานกันไม่เกรงใจตลอดดดด

[O_a]

ตลอด หื่นตลอด ทั้งพี่ทั้งน้อง
แต่คนอ่านชอบ
อยากอ่านคู่ออยอะ

[NewYearzz]

โอ๊ะโอ ตามเม้นถูกหน้ามาก หน้า 69  เลขสวยนะเนี๊ยะ

มีพี่ท่านนึงแนะนำเรื่องนี้มาตั้งแต่ยังไม่ถึงไหนเลย

ไอ้เรารึก็เล่นตัวไงด้วยความที่ติดพันอยู่หลายเรื่องก็เลยรอก่อน

พอมาอ่านอีกทีแทบมึนอ่ะ คนเขียนอัพเรื่องได้น่ารักมากไม่มีขาดตอนเลย

ชอบเรื่องนี้มากๆ ชอบแบบพี่ไผ่ แต่นะ ถามว่าถ้าเจอแบบนี้เอามั๊ย?

บอกได้เลยคิดหนัก เพราะว่าร้องไห้ทุกครั้งที่พี่ไผ่ขึ้นเสียง น่ากลัวมาก

อ่อ แล้วตอนต่อไปปัญหาจะเกิดมั๊ยไม่รู้ รู้แต่ว่าเรื่องที่ไปกินข้าวในตอนล่าสุดแล้วไม่บอกจะต้องกลับมาสร้างปัญหาแน่ๆ

ขอฝากเนื้อฝากตัวฝากใจไว้ด้วยคนนะครับ


รอตอนต่อไปครับ 

[harumi]

แวะเข้ามาส่อง แล้วก็ยังไม่มา
รออยู่นะ

[CarToonMiZa]

อินู๋ฝิ่นทำไมไม่บอกล่ะค๊า
เดี๋ยวก็มีปัญหาตามมาแน่ๆๆ
กลัวไปก่อนหรือป่าวเนี่ย 

[goonglovenut]

ตอนที่ 76

“ไอ้ไผ่ โปรเจคมึงใกล้เสร็จยังวะ”ไอ้หวายถามผม ก่อนจะสลัดหัวไปมาท่าทางยังไม่สร่างจากความง่วง ใครก็เป็นกันทั้งนั้นแหละครับ ช่วงทำโปรเจค ไอ้เจย์เปิดกระทิงดำเพื่อแสดงให้เห็นว่าลูกผู้ชายจะดูเถื่อน ต้องจับเพื่อนทำเมีย ดื่ม อั่กๆๆ ไอ้บลูกับไอ้พายดีหน่อยช่วยกันทำจนเรียบร้อยไปแล้ว ช่วงนี้ไอ้หวายกระซิบบอกมันฮันนีมูนเข้าจังหวะที่บ้านแทบประจำ ถ้าพวกมันรู้นะว่าโดนแอบฟัง ไอ้บลูไม่เท่าไร ไอ้พายต้องหน้าแดงแถมประเคนมือกับตีนให้ไอ้สองตัวนั้นแน่

“อีกนิดเดียว”ผมบอกมันก่อนจะทิ้งก้นบุหรี่ที่สูบเสร็จ อุตส่าห์เลิกไปพัก พอทำโปรเจคทีไร ต้องหยิบมาดูด ดูดบ่อยกว่าเมียอีก พูดถึงเมียช่วงนี้ได้แต่ดื่มยังไม่ได้ดูดกันเลย มารผจญตลอด ปล่อยมันไปก่อน ว่าแต่ดีนะตรงนี้ไม่ค่อยมีใครผ่านมา ปกติผมไม่ค่อยสูบใน ม. หรอก แต่วันนี้ขอละเมิดหน่อยเถอะ

“อาทิตย์หน้าจะได้โล่งสักที หาที่ปลดปล่อยกันเหอะวะ”ไอ้เจย์เสนอแนะอย่างลัลล้า หลังจากถูกไอ้หวายแย่งอีกครึ่งขวดไปสวบแทน

“กูเห็นมึงฆ่าลูกมึงที่ห้องน้ำทุกทีต้องหาที่ทำไมวะ”ไอ้หวายกินของมันไม่พอ ยังเสนอหน้าไปแขวะมันอีก ไอ้เจย์แสยะยิ้ม

“หรือมึงอยากให้กูเอาลูกไปฝากที่ก้นมึงแทน”ไอ้เจย์ยื่นหน้าไปบอกมัน ก่อนจะหน้าหงายเมื่อโดนถีบออกมา

“เอาตีนกูไปแดกก่อน และมึงกลับห้องมึงไปเลย”ไอ้หวายไสหัวไอ้เจย์ออกจากห้อง มันส่ายหน้าอย่างไม่ยอม

“เอ้า พวกมึงว่าไง”ไอ้เจย์ถามต่อ

“สัด มึงไม่คิดจะใช้สมองทำวิทยานิพนธ์ต่อบ้างเหรอ เดี๋ยวจุกตูดนะมึง”ไอ้พายยันมันเบาๆเอ่ยเตือนกลายๆ

“รีแล็กซ์ โว้ย รีแล็กซ์ เที่ยวชั่วคราวไม่ใช่เที่ยวถาวร พูดซะไปแล้วพวกกูไม่กลับจะอาศัยอยู่ผับอย่างนั้นแหละ”ไอ้เจย์ก็ย้อนใส่มันเป็นกลอนติดจนโดนตีนไอ้พายจนได้ แต่มันหาสะเทือนไม่

“เออ กูเห็นด้วยว่ะ อยากคลายเส้น ไอ้บลู มึงไม่ต้องเข้าข้างเมียมึงที่เป็นน้องกูเลยนะ หยุดความสัมพันธ์แบบนั้น รวมหัวกันแบบเพื่อนก่อน”ไอ้หวายแปรพักต์ เออออเห็นด้วยกับไอ้เจย์ ก่อนจะใส่ไอ้บลูที่ตาปรือ

“อืม ยังไงก็ได้ นะพายนะ”มันเห็นด้วยแต่ก็หันไปอ้อนอดีตเพื่อนที่เป็นเมียมันในปัจจุบัน ผมจะอธิบายให้ยืดยาวทำไมวะ กลัวประโยคมันสั้นไปมั้ง

“กูก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่พูดเฉยๆ แหม บักห่านิ เข้ากันดีเป็นผีสามบาทเลยนะพวกมึง”ไอ้พายแว็ดใส่ ไอ้บลูหายสลึมสลือเลยทีนี้ นวดแขนเอาใจ

“แล้วมึงล่ะ”ไอ้พายถามผม แต่ยังไม่ทันตอบ ทนายหน้าหม้อก็เสียบแทน

“เมียมึงไม่ต้องถาม มึงอยู่ไหนมันตามยันที่นั่น”ไอ้หวายรู้สันดานเมียกูอีกแล้ว ถึงมันไม่ตามกูก็ต้องพามันไปอยู่ดี พกไว้เวลากูเมาจะได้มีคนขับรถให้ คิดแค่นี้จริงๆไม่ได้อยากเอาไปด้วยหรอก ชอบเหร่หญิงแล้วชิ่งให้กูรับทุกที พอมีทีท่าก็ด่าซะ ไม่รู้เป็นโรคจิตอ่อนๆหรือเปล่า หึหึ

“มันเลิกกี่โมงวะ”ไอ้เจย์ถามก่อนจะหยิบไอโฟน เอารูปแด๊ดที่เริ่มเดินได้บ้างให้ดู พวกเราดีใจส่งข้อความไปให้กำลังใจท่านด้วย ไอ้เจย์ก็โอนเงินเข้าให้พวกผมเกือบทุกเดือน ไอ้หวายทั้งด่าทั้งว่ามันบอกจะรีบตายหรือไงถึงได้รีบใช้ มันก็บอกให้เอาไว้เถอะพอดีตอนนี้โรงงานผลไม้กระป๋องและอาหารกำลังไปได้ดีมีคนมาติดต่อไปจำหน่ายมากขึ้น แถมส่งออกด้วย รีสอทร์ก็มีคนมาพักเยอะ ทำให้มีรายได้มาหมุนเวียน แม่ยังโฟนอินมาบอกพวกผมด้วยตัวเองเลย ทำให้ขัดไม่ได้

“น่าจะเย็น พักนี้มันเรียนภาคปฏิบัติเยอะ”ผมบอกมันไป พอดีมีสายเข้าเลยลุกไปรับ

“ครับ คุณวัฒน์”ผมรับสาย อีกฝ่ายโวยเบาๆ

“เรียกพี่สิวะ ยังไม่หายเคืองอีกเหรอ”แกพูดกลับมา

“ไม่ใช่ครับ ยังไม่ชิน”ผมบอกอย่างเกรงใจ แกหัวเราะ

“พูดเล่นน่า เรียกพี่เถอะ”แกย้ำอีก

“ครับ พี่วัฒน์”ผมก็เรียกตาม

“ดีมาก อืม ที่พี่นัดไว้วันนี้ ขอเลื่อนไปเสาร์หน้านะ พอดีลูกค้าเขาติดประชุมใหญ่อะไรนี่แหละ ไผ่สะดวกไหม”แกชมก่อนจะขอเลื่อนที่วันนี้นัดผมไว้

“ได้ครับพี่ ดีเหมือนกันผมคงเคลียร์งานเสร็จพอดี จะได้ตัดสินใจได้เลย”ผมเห็นด้วย จะได้มีเวลาเตรียมตัว แกบอกลักษณะงานมาคร่าวๆบ้างแล้วล่ะ

“งั้นตามนี้นะ เขาเห็นโปรเจคคราวก่อนที่ออกแบบคอนโดแล้วชอบน่ะ เออ เอาไอ้ตัวแสบมาด้วยนะ ป้าโบรีนมันคิดถึง ฮ่าๆๆๆ”พี่วัฒน์สรุปก่อนจะพูดถึงไอ้เมียตัวดีที่เคยสร้างความประทับใจให้ทั้งสองคนมาแล้ว

“ครับ ผมจะบอกให้ ครับๆ”ผมรับปากขำๆก่อนจะคุยอีกนิดหน่อยก็วางสาย

“กิ๊กโทรมาเหรอวะ”ไอ้หวายแซวผม

“มึงยังหวังให้มันมีกิ๊กอีกเหรอวะ ถ้ามึงกูเชื่อ”ไอ้พายว่าไอ้หวาย เอามือจิ้มจนหน้าหงาย

“ไอ้บลูก็ใช่ย่อย ว่าแต่กู”มันเลยพาลไปถึงไอ้บลู

“จวย กูคนดีแล้วโว้ย จริงไหมจ๊ะ”มันยกนิ้วอาญาสิทธิ์ให้ ก่อนจะฉอเลาะเมีย

“กูจับไม่ได้น่ะสิ ข้อความมึงเมื่อวานกูยังไม่ได้ชำระนะ”ไอ้พายจิกทันที

“ไม่มีอะไรจริงๆ บลูเลิกไปนานแล้วเคยติดต่อที่ไหน เขาส่งมาบลูก็ให้ดูทุกครั้ง เปลี่ยนเบอร์เลยดีกว่า”ไอ้บลูรีบพูดเอาความดีใส่ตัวทันที แต่มันพูดจริงถ้าทำหรือติดต่อน้องเกรชอยู่ ไอ้พายเลิกไปแล้ว มันเล่าให้ฟังว่าเกรชยังโทรหาและส่งข้อความมาเรื่อยจนมันอยากจะเปลี่ยนเบอร์เลย มันไม่อยากใจร้ายกับผู้หญิง

“ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก เขาอยากส่งอยากโทรก็ปล่อย ถึงเปลี่ยนคนมันขวนขวายจะติดต่อก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ แต่อย่ามายุ่งกับกูนะ บอกไว้ก่อน”ไอ้พายแหวใส่อีกทีพร้อมสำทับกำกับเด็ดขาด

“รู้น่า บลูไม่ทำก็ไม่ทำสิ”ไอ้บลูจับมือมันพูดเป็นเหมือนคำสัญญาว่ามันไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน

“คัท ดีมาก เชิญพักผ่อน สัด ไม่รู้จะแสดงบทรักซาบซึ้งเชี่ยะไรตอนนี้”ไอ้หวายสั่งคัทตัดฉากรักไอ้สองคนทันที

“เออ ไอ้หวาย เสื้อกูที่อยู่ห้องมึงไปไหนวะ ตัวลายๆ”ไอ้เจย์เหมือนนึกอะไรออกที่ฟังดูแล้วไม่น่าจะนึกออกมา ถามไอ้หวายถึงเรื่องเสื้อมัน ที่ชอบใส่และถอดไว้ให้ไอ้หวายบ่นแต่ก็เก็บซักรีดให้ทุกที กระทั่งยันกางเกงใน แต่มันเอาตีนคีบใส่เครื่องนะครับ ผมเคยเห็น

“ดอกๆ คอเป็นเกล็ด แบรนด์เหี้ยะน่ะเหรอ ไอ้เจย์ มึงไปถอดใต้เตียงเมียชาวบ้านเขาหรือเปล่า”ไอ้หวายทวนลายเสื้อให้มันก่อนจะหันไปเลิกคิ้วใส่ไอ้เจย์ ที่อยู่ๆก็ถามเรื่องเสื้อลายดอกตีเกล็ดแบรนด์น้องไอ้เข้

“นั่นแหละ ที่มึงชอบเอาไปใส่คู่กับกางเกงลากหางของมึงอ่ะ มึงเห็นไหม”ไอ้เจย์ก็รับและตอกกลับทันที

“ไม่เห็น กูไม่จำเป็นต้องเห็น มึงจะทำไม”ไอ้หวายก็ตอบกวนตีนใส่มัน

“มึงต้องเห็นสิ กูถอดไว้ห้องมึง ไม่เคยไปถอดทิ้งที่อื่น มึงอย่ามั่ว จะเก็บไว้สำเร็จความใคร่ใช่ไหม”ไอ้เจย์ก็ไม่ยอมเถียงมันต่อแถมต่อท้ายให้แบบไอ้หวายเบิ่งตา

“ไอ้สัด กูไม่ใช่มึงที่ชอบดมกางเกงในใส่แล้ว ฉิบหายจะเอามาเช็ดไข่กูยังแหยงเลย สันดาน”ไอ้หวายด่ากลับเป็นชุดเลย จนมันลืมไปแล้วเรื่องใครโทรมาหาผม กลายเป็นเรื่องพวกมันแทน ไอ้สองคนหัวเราะคิกคัก ผมก็นั่งมองอย่างเดียว

“สรุปมึงเห็นใช่ไหม”ไอ้เจย์ยังไม่เลิกตามหาเสื้อ

“ไม่รู้โว้ย มึงไปหาเอาเอง อะไรหายก็โทษห้องกู แล้วมึงมานอนทำไม”มันทำเสียงทำหน้าใส่ บ่นงึมงำ ถามกลับอย่างพาลๆ

“ก็เตียงกูอยู่ห้องมึง”ไอ้เจย์ก็ตอบกลับหน้าตาย

“มึงก็เอาคืนไปสิ ยังไงกูก็มีที่นอนอยู่แล้ว”ไอ้หวายก็ย้อนไปอีก ผมสามคนมองหน้ากัน สรุปได้ว่า พวกมันด้อยทางปัญญา เรื่องไม่น่าเถียงกันก็เอามาเถียง

“ไม่ เพราะกูไม่มีที่นอน เอาไว้ห้องมึงน่ะดีแล้ว”ไอ้เจย์ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มและยักคิ้วใส่

“ถุย แล้วจะเถียงกับกูเรื่องเสื้อทำส้นตีนอะไร”ไอ้หวายเตะก้นมันก่อนจะนั่งลงบ้าง ผมลุกขึ้นหยิบเป้และเดินไป “เฮ้ย ไปไหน”เสียงมันตะโกนถาม

“เบื่อพวกมึง”ผมหยุดเดินหันไปบอก

“เบื่อทำไม”ไอ้เจย์ถามมั่ง

“สร้างกระแส”ผมตอบ ไอ้บลูกับไอ้พายก็เก็บของและลุกขึ้นมาบ้าง

“กระแสกระดอไร”มันถามพร้อมกัน

“ชอบให้จิ้น แต่ไม่เอากันจริง”ผมพูดเสร็จก็เดินไปทันที ได้ยินเสียงมันโวยตามหลัง

“ไอ้เหี้ยยยยไผ่ มึงรอกูก่อน”ไอ้หวายโวยวายวิ่งตามมากระโดดใส่หลังผม เกือบหน้าทิ่ม ไอ้เจย์สมทบมาอีก เซ็งพวกมึง
*
*
*
“เออ กูอยู่นิเทศ”ผมบอกไอ้ฝิ่นที่โทรเข้ามา

“มึงไปตรวจภายใน อะไรที่นั่น”มันว่ากลับ เสียงแว็ดมาตามสาย กูไม่ใช่หมอสูติ แต่ก็ดูได้

“มาช่วยเมียเก่ามึงทำงาน”ผมบอกมัน กำลังจะไปหาอะไรกินรอไอ้ฝิ่น เมย์โทรหาไอ้พายให้ไปช่วยทำฉากงานให้หน่อย พอดีเขาเร่งเข้าต้องให้เสร็จก่อนสามวัน ดีนะที่ว่างก็เลยต้องยกโขยงมานี่กัน มีเด็กศิลป์มาช่วยด้วย คณะนิเทศฯเขาจัดการแสดงแบบไม่ได้เป็นทางการหรอก เหมือนจัดประกวดกันภายใน อนุญาตให้คณะอื่นมาช่วยเรื่องเวที เรื่องฉากได้

“แล้วไป”มันพูดเหมือนโล่งอก แต่เหมือนนึกได้” เดี๋ยว นังแอนนี่กับนังเก้อยู่แถวนั้นไหม”แม่งเหมือนมีตาทิพย์ เก้ไม่มี อยู่แต่ แอนนี่ อยู่ที่นี่จริงๆ ส่งยิ้มให้และกำลังเดินมาหาผม กูอยากจะหายันต์แปะให้หยุด ณ ตรงนั้น

“อยู่คนไม่อยู่คน”ผมพูดสั้นๆ แบบพอได้ยินกันสองคน ไอ้น้ำแฟนไอ้หวานนั่งไม่ไกลหันมายิ้มให้พอดี ผมก็ยิ้มตอบเพราะเคยกินเหล้าด้วยกันอยู่แล้ว แต่แปลกวันนี้ไอ้หวานไม่มาคุม สงสัยไปช้อปคลายเครียดตามประสาผู้หญิง แต่ไอ้ฝิ่นมันก็เป็นนี่หว่าหรือไม่เกี่ยวกับเพศมันซึมซับในกระแสเลือดอยู่แล้ว

“กูไม่ได้ยิน งึมงำอะไร”มันแว็ดใส่เหมือนไม่ได้ยินว่าผมพูดอะไร

“หูตึงเหรอมึง กลับไปจะเอาตีนแหย่ให้”ผมพูดใส่มัน

“มึงอย่าเบี่ยง มันอยู่ใช่ไหม และอย่าบอกนะว่ามันส่งยิ้มและเดินมาหามึงน่ะ”มันเน้นเสียงและพูดต่อราวกับเห็นภาพ นี่มึงถือศีลกินเจเป็นประจำทำให้มึงมีญาณเข้าขั้นเลยเหรอวะ  อย่างนี้กูปกปิดซ่อนอะไรมึงไม่ได้เลยสิ อีเมียขั้นเทพ

“แอนนี่อยู่ ยิ้มให้และกำลังเดินมาหากูด้วย จะถึงแล้ว”ผมเลยพูดให้ตรงกับมโนภาพของมันไปซะ

“นั่นไง เจ๋งจริงกู รังสีจับผิดกูไม่เคยพลาด มึงไล่มันเดี๋ยวนี้”มันยังมีหน้าชมตัวเองแถมออกคำสั่ง

“มึงบ้าเปล่า คณะเขาให้กูไปไล่”ผมพูดอย่างเซ็งๆกับเมียที่พักนี้งี่เง่าแต่เอา(ใจ)ดี เลยให้อภัย อย่าไปบอกมันนะครับว่าผมชมเดี๋ยวมันได้ใจจัดชุดใหญ่ให้ เหนื่อย

“มึงกิ๊กมันอยู่ใช่ไหม”เสียงเริ่มกวนประสาทปลายเท้าแล้ว ถ้าไม่ตัดตอนมันต้องรวมเป็นกวนตีนแน่

“จวยเหอะ”ผมบอกกลับ

“แน่นะ”มึงจะให้กูตอบ ว่าแน่สิ อย่ายั่วนะ เป็นเพลงเลยไหม แต่กูไม่เล่นตามหรอก หันไปอีกทีแอนนี่โดนเมย์นี่สกัดโดยการด่าและยัดงานใส่มือให้ซะก่อน รอดไป ผมไม่ได้กลัวเมียนะ แค่ขี้เกียจทำตามคำสั่งบ้าๆของมัน

“กูไม่เคย”ผมบอกมัน ไม่รู้จะบอกมันทำไม ทำเอามันหัวเราะชอบใจ

“จะบอกว่ามีแค่กูคนเดียวใช่ไหมล่ะ”มันได้ทียกตัวเองทันที

“สตอ  กูจะทำงานแล้ว เออ อะไร มึงก็เดินมาสิ เออ”ผมว่ามันก่อนจะคุยกันอีกนิด ก็วางหันมาช่วยงานเขาต่อ

“ผัวเก่ากูล่ะ”เสียงเมย์เอ่ยออกมา ยืนจะเอานมทิ่มหน้ากูอยู่แหละ เดินไม่รู้สึกถึงแรงโน้มถ่วงบ้างหรือไงวะ มิน่า เมียกูถึงได้เป็นเบี้ยนอยู่พัก

“เดี๋ยวมา”ผมบอกเฉยๆ แต่นึกอยากเตะผู้หญิงอยู่เหมือนกัน ทำเป็นยิ้มกริ่ม

“เหรอ ดีใจจังเลยอ่ะ กูไปล่ะ”พูดเสร็จมันก็เดินลอยหน้าก้นบิดเพราะใส่กระโปรงฟิตมากจากไป ผมถอนหายใจเซ็งๆ สงสารบั้นท้ายไม่รู้ได้รับอากาศบ้างหรือเปล่า

“เมย์ แม่งดูๆไปน่าฟัดฉิบหาย ไม่น่าเป็นเบี้ยนเลย”ไอ้หวายกระซิบกระซาบกับผม มือก็ทำงานไปด้วย

“เออว่ะ น่าจะเป็นไบมากกว่าเน๊าะ”ไอ้เจย์เสนอหน้าเข้ามาพูดมั่ง

“เหมือนมึงสองคนน่ะเหรอ”ผมก็ไม่รู้จะกระซิบกับมันทำไม

“เควายอวย เถอะมึง”พวกมันสองคนกระซิบตอบ ก่อนจะทำงานกันต่อ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงก็นั่งพัก น้องๆก็ยกน้ำยกขนมมาบริการให้ ไอ้บลูนี่เรียกได้ว่าขวัญใจสาวนิเทศเลย ตอนเป็นเดือนคณะ สาวติดตรึม ไอ้พายมันก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรนอกหน้าออกมา เงียบๆ เชียบๆ รอเสียบอย่างเดียว ถ้าไอ้บลูวอกแวก

“คราวหน้าพวกมึงไปเตะตะกร้อที่คณะพวกกูบ้างสิ ไม่ได้ดวลกันนานแล้ว”ไอ้น้ำนั่งข้างผม ควักบุหรี่มาสูบอีก ไอ้ตาล ไอ้เลย์ ก็เอามั่ง กลุ่มพวกมันหน้าตาดีนะครับ

“ว่างๆก่อนช่วงนี้ งานเยอะ ยังไงพวกกูก็ชนะอยู่แล้ว มึงเตรียมซื้อเหล้าไว้ได้เลย ขอแพงสุดๆ”ไอ้หวายบอกก่อนจะข่มยิ้มๆ

“ถุย กูเห็นยังไม่หมดกลมที่ห้าเลย อ้วกออกมาเผื่อหมาแล้ว”ไอ้เลย์ทำเสียงใส่ แขวะมันกลับ

“กูใจบุญโว้ย กินเผื่อหมา”ไอ้หวายก็รับมุกมาเล่นต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน

“กูนึกว่าเป็นญาติกับหมา เห็นคลานเอาหน้าเทียบกันเหมือนฉิบหายเลย”ไอ้ตาลแซวมัน นานๆมันจะพูดสักทีไอ้นี่ ต้องเมาสุดๆถึงจะปล่อยออกมา แต่จับใจความไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นอย่าไปตั้งใจฟังไม่งั้นจะเมาคำพูดมันแทน

“ไอ้ตาล มึงเป็นใบ้ชั่วคราวเพราะอัณฑะพิการก็ไม่มีใครเขาว่าหรอก สัด พูดมาแต่ละที เดี๋ยวมึงเจอๆ”ไอ้หวายผลักหัวมันที่อมยิ้ม พาคนอื่นขำไปด้วย

“เด็กๆ เจ๊มีข่าวจะบอก”เสียงเมย์นี่เดินนวยนาด พร้อมเสียงที่หวานแสบทรวง เอ่ยมา

“จะประกาศเลิกตีฉิ่งเหรอจ๊ะ”ไอ้เจย์อดไม่ได้แซวกรุ้มกริ่ม เมย์นี่แสยะยิ้ม เดินไปก้มนมจะทิ่มหน้าไอ้เจย์อยู่แล้ว

“จ้า แต่จะตีหม้อที่หน้ามึงแทน ไอ้เจย์”เมย์ขานเสียงหวาน ก่อนง้างมือจะตบหน้ามัน แต่มันหลบทันหลบไหนไม่หลบเสือกซุกอกเมย์เข้าให้ เลยโดนจิกหัวซะ

“โอ้ยยยย หนังหัวจะหลุดแล้ว เมย์ เจย์เจ็บอ่ะ”ไอ้เจย์ครวญคราง มันไม่ได้ซุกแบบแนบหน้าหรอกครับ แค่เหลืออีกคืบจมูกมันก็จะโดนแล้ว

“นี่ๆๆๆ ไอ้หม้อไม่มีฝาคอยประกบสั่งสอน”เมย์นี่ยังไม่ปล่อยจิกโยกไปมาอย่างสุขใจ รอยยิ้มเปี่ยมสุข

“โน่น โทษเมียมันโน่น ไอ้หวายไม่สั่งสอน”ไอ้บลูโยนไปให้ไอ้หวายที่แดกขนมมองนมเด็กนิเทศฯเพลิน ทั้งขาว ทั้งอึ๋ม หุ่นฟิตเปรี้ยะไปหมด ช่างประหยัดผ้าแท้หลาว แต่สาวๆไม่รู้หรอกครับว่าโดนแทะเล็มทางสายตา มีบางคนยิ้มให้มันด้วย มันก็ยิ้มรับถ้าขยับอีกนิดมันขอเบอร์แน่

“ตีนเหอะ เผื่อกูด้วย เมย์นี่ จิกแม่งให้ตาย สัด หม้อไม่ดูเบอร์”ไอ้หวายด่าไอ้บลูก่อนจะสมน้ำหน้าไอ้เจย์ซ้ำซ้อน

“หวาย จะมาหึงอะไรตอนนี้ ยังไงเจย์ก็ไม่เอาเตียงกับเสื้อคืนหรอกจ๊ะ”ไอ้เจย์ไม่มีสำนึกแหย่ไอ้หวายกลับไปอีก ทีนี้มันลุกมาเองเอาตีนเหยียบขามันไม่ให้ดิ้น

“หึง แป๊ะมึงดิ สัด”ไอ้หวายซ้ำๆเป็นที่สาแก่ใจใครหลายคน ที่พากันหัวเราะอย่างคึกครื้น เล่นพอสมน้ำ(หน้า)สมเนื้อก็เลิก

“ว่าแต่ข่าวอะไรวะ”ไอ้หวายถามถึงข่าวที่คาไว้

“อุ้ย จิกหัวผัวมึงเกือบลืมเลย”เมย์นี่ ทำท่าลืมและจิกไอ้หวายนิดๆ

“เดี๋ยวประกบให้ลืมฉิ่งเลย”ไอ้หวายทำท่าใส่ เมย์นี่ก็ขำคิกคัก

“อ๋อ จะพาไปเลี้ยงที่ร้านข้าง ม. ไปไหม ฟรีตลอดงาน”เมย์นี่บอกข่าวดี ที่หลายคนเฮและตอบรับทันที พวกผมก็ไม่ขัดแต่ต้องรอเมียก่อน เดี๋ยวแม่งโวยวายเพราะหาควายไม่เจอ ใครวะ

“ไผ่ขา ผัวเก่าเมย์เมื่อไรจะมาเนี่ยะ”มาเกาะแขนแถมเอาอกฟูๆมาถูแขนกูอีก 

“จวนแล้ว”ผมบอกค่อยๆแกะแขนออก เมื่อกี้มันส่งข้อความว่ากำลังมา เคลียร์พื้นที่ให้ดี ไม่งั้นจะวางระเบิดคณะซะ

“แหม หวงตัวนะยะ เพลินกับนมกูล่ะสิ”นั่น หน้าไม่อายเสือกมาย้ำความจริงให้กูอีก ไม่ใช่ ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ไอ้อกฟูเคยผ่านมาหมดแล้ว จนมาซบอกแบนๆที่เร้าใจไม่แพ้กันก็เลยลืมไปเลยว่าความนิ่มมันเป็นไง หึหึ

“ถูมากเดี๋ยวเลขขึ้น”ผมบอกยิ้มๆ เหลือบตาไปเห็นแอนนี่ยืนมองอยู่

“เลขหนึ่งป่ะที่ขึ้นน่ะ คริคริ”ยังไม่เลิก พูดกำกวมเอาฮาใส่ตัวอีก ก่อนจะแยกย้ายกันเก็บของ ผมรู้สึกเหมือนมีคนมองเลยเหลือบตาไปก็เห็นใครเดินตรงมา นานแล้วที่ไม่ได้คุยกัน

“ไง ไผ่ ไม่เจอกันเลยทั้งที่อยู่ ม. เดียวกัน”เสียงทักทายอย่างคุ้นเคย ตามองผมยิ้มๆ เมย์นี่มองหน้าผมกับ เปรียว ผมยกยิ้มเฉยๆ ไม่ได้ตอบอะไร

“รู้จักกันด้วย”เสียงเมย์นี่เหมือนจะล้อๆ

“รู้จักดีด้วย จริงไหม”เปรียวตอบด้วยรอยยิ้มแฝงความหมาย ใครไม่รู้จักเปรียว ดาวคณะบัญชี

“จริง แต่ก่อนนะ”ผมตอบเปรียวเรียบๆ ทำเอาเธอหุบยิ้ม ไอ้เพื่อนผมไม่ได้พูดอะไร เพราะมันรู้อยู่แล้ว ว่าผมกับเปรียวเคยมีความสัมพันธ์กัน แต่ไม่ใช่แฟน แต่ไม่ค่อยมีใครรู้หรอก แค่นี้ก็พอรู้แล้วมั้งครับว่าทำไมเธอถึงได้ทักผม

“แหม เปรียวแซวเล่นเฉยๆ รู้น่า ว่าตอนนี้ไผ่เปลี่ยนรสนิยมไปลองอะไรแปลกๆแล้ว คนดังซะด้วยนะ”เปรียวพูดด้วยรอยยิ้มที่สร้างขึ้นมาใหม่

“ไม่ได้เปลี่ยน ก่อนนั้นก็ทำ แต่ไม่จำเป็นต้องบอก”ผมบอกออกไปอีก คิดอยากให้เธอไปซะ ถ้าจะทักทายอย่างเป็นมิตรผมไม่ว่า แต่ดูแล้วไม่ใช่ เปรียวก็เหมือนเอริธ์ พอไม่ได้รับการตอบสนองก็จะรู้สึกอยากเอาชนะ ไม่รู้จะสะสมไปแลกอะไร ผมไม่อยากจะว่าผู้หญิงให้เสียหายหรอก ผมมองหน้าเปรียวที่มาหยุดตรงหน้า พูดต่อไปอีกให้ได้ยินชัดๆ”และไม่ใช่ของแปลก แต่เป็นของรัก เคยรู้จักหรือได้เป็นบ้างหรือยัง”เปรียวอึ้งกำมือเม้มปากจะพูดต่อ ผมไม่ชอบให้ใครมาพูดจาดูถูกคนของผม ไม่ว่าเขาจะเป็นอะไรมาก่อนก็ตาม ถ้าผมรักและรับเขาได้ คนอื่นก็ไม่มีสิทธ์จะมายุ่งเรื่องของเรา

“เปรียว ไปหรือยัง อ๊อฟเสร็จแล้ว”เสียงเรียกทำให้เธอปรับหน้าเสียใหม่ หันไปมองคนเรียกที่รูปร่างดีเหมาะสมกัน เพราะเขาเป็นคู่รักที่ทุกคนให้การยอมรับ หลังจากที่มีอะไรกันเปรียวก็คบคนอื่นอีกหลายคนที่มีพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะ ผมไม่ได้ซีเรียสอะไรอยู่แล้วเพราะไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย เปรียวมักจะเปรียบเทียบผมกับคนอื่นตลอด จนผมพูดแรงไปเหมือนกันทำให้เปรียวไม่กล้ามายุ่งกับผมอีกเมื่อเห็นผมเอาจริง และไม่แคร์เธอสักนิด

“อืม พอดีเจอเพื่อนน่ะก็เลยคุยกันนานไปหน่อย”เปรียวยิ้มหวานพูดกับแฟนเธอ

“มีเพื่อนอยู่ถา’ปัต ด้วยเหรอ”คนชื่ออ๊อฟถามเรียบๆ ก่อนจะมองหน้าผม

“คะ เพื่อนจริงๆ เขาทักก็เลยคุยด้วย”เปรียวยกยิ้มพูด ปรายตามองผม ที่ทำหน้าเฉยๆไม่รู้สึกกับสิ่งที่เธอพูด

“แล้วไป นึกว่าจีบเปรียวซะอีก”เปรียวยิ้มเจื่อนๆ ไอ้อ๊อฟ เรียกแบบนี้ดีกว่า พูดได้โง่มากแต่ผมไม่ว่าหรอกเพราะมันไม่รู้ แต่เพื่อนผมเนี่ยะสิ หัวเราะเลย เมย์นี่ที่ไม่รู้แต่คงพอจะรู้แล้วล่ะมั้งถึงได้ยิ้มออกมา นับว่าเป็นเพื่อนผู้หญิงต่างคณะที่สนิทด้วยคนหนึ่ง

“ไอ้ไผ่ คำว่าจีบนี่ กูว่า นอกจากเมียมึงแล้ว คนอื่นคงไม่ได้รับการกระทำของคำนี้หรอกว่ะ”ไอ้หวายอดไม่ได้เอ่ยออกมา เปรียวถลึงตาใส่แต่ไอ้นั่นมันตาบอดชั่วคราวมองไม่เห็นหรอก

“นั่นดิ ตั้งแต่รู้จักมึงมา จุดจุดจุด ละไว้ในฐานที่เข้าใจก็หลายคนอยู่ กูยังไม่เคยเห็นมึงใช้เลย”ไอ้เจย์ที่เป็นลูกคู่อย่างดีของไอ้หวายและเพื่อนที่ดีของผมพูดมั่ง ทำเอาไอ้อ๊อฟชักสีหน้าใส่ทันที

“เฮ้ย พูดแบบนี้มึงดูถูกแฟนกูเหรอ”ไอ้อ๊อฟพูดขึ้นเสียงใส่ไอ้สองคน ไอ้หวายเลิกคิ้ว

“ดูถูก ตรงไหน พวกกูจะไปดูถูกดาวคณะบัญชีที่สวยขนาดนี้ได้ยังไง”ไอ้หวายพูดยิ้มๆใส่มัน ผมมองหน้ามันส่ายหน้าให้หยุด

“ก็เห็นๆอยู่ว่าเพื่อนมึงคุยกับแฟนกู และดูแล้วอาจจะอยากจีบก็ได้”ไอ้อ๊อฟยังโชว์ความโง่ไม่รู้ตัวออกมาอีก ผมชักเริ่มสมเพชมันซะแล้ว

“คุยเฉยๆไม่ได้จีบ ไม่เคยมีอยู่ในความคิด”ผมพูดออกไปจะได้จบๆ เปรียวเม้มปากแทบจะกรี๊ดออกมาเลย จะอะไรกับกูนักหนาวะ คุยเสร็จก็ไปสักที เดี๋ยวเมียกูอวตารร่างมาเมื่อไร จะไม่จบง่ายๆ

“ใครจีบใครอยู่เหรอ”เสียงร่าเริงขัดกับหน้าตาที่เรียบสนิทเดินมาคล้องแขนผม ก่อนจะส่งสายตาไปยังบุคคลข้างหน้า
 
“อ๊ายย ผัวกูมาแล้ว”เสียงเมย์นี่ระรี้ปรี่มาคล้องแขนเมียผมอีกที อย่างกับห่วงโซ่อาหาร ไอ้ฝิ่นยิ้มก่อนจะเลิกคิ้วใส่ผม

“มาเร็วจัง”ผมไม่ตอบถามมันแทน

“ทำไมถ้ามาช้าจะจีบใครเหรอ”มันก็ลอยหน้าถามผม ปากยกยิ้ม

“กูเคยเหรอ”ผมถามมันกลับ

“เคย”มันก็ทำใส่อีก ผมพยักหน้าประมาณว่าเมื่อไร มันยิ้มตอบชัดเจน”กับน้องเนี่ยะแหละ แค่คนเดียวเท่านั้น”พูดจบก็หันไปยิ้มใส่คู่รักตรงหน้า”ได้ยินแล้วนะ ว่าผัวผมเขาจีบแค่ผมคนเดียว ต้องให้ย้ำอีกไหม หรือถ้าอยากจะขุดอะไรๆที่มันกลบขึ้นมาประจาน เอ้ย คุยกันก็ได้นะ โดยส่วนตัว I don’t care and you”มันพูดไปยักไหล่ไปแบบกูอยู่เมืองนอกมานาน ไอ้พวกนั้นขำกับท่าทางมัน แต่สองคนตรงหน้าโดยเฉพาะเปรียวขำไม่ออก

“อ๊อฟ ไปเถอะ เขาเป็นเพื่อนเปรียวจริงๆ”เปรียวดึงแขนไอ้นั่นออกไปทันที แต่ไม่วายหันมามองอย่างเจ็บใจ ไอ้ฝิ่นก็จิกตาใส่จนเปรียวต้องหันไปกลับซะก่อน

“อีเปรียว ทำเปรี้ยวเกือบเยี่ยวไม่ออกแล้วมึง แรดไม่ดูพื้นที่”เมย์นี่ด่าตามหลังอย่างไม่ชอบใจ”มันชอบสร้างภาพ ทำเป็นสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง ดอกกกก”มีต่อยอดตอนท้ายอีกนิด ก่อนจะยิ้มหวานเล่นหูเล่นตาใส่เมียกูอีก“แต่ผัวเก่ากูเอาอยู่ เก่งจังอ่ะตัวเอง” ไอ้ฝิ่นยิ้มรับ ก่อนจะหันมามองผมหุบยิ้มทันที ตาเขียวปั๊ด สงสัยจะเคือง ยังไม่ทันจะพูดอะไร แอนนี่ก็เดินยิ้มกริ่มเข้ามาเหมือนคนมีแผน

“ต๊าย เพิ่งรู้ว่าไผ่ รู้จักเปรียวด้วย ปกติเปรียวไม่ค่อยทักใครก่อนหรอก แสดงว่าต้องสนิทกันมาก่อนแน่เลย”พูดยิ้มหวานใส่ผม ตาก็มองไอ้ฝิ่นที่ตอนนี้แกะแขนเมย์นี่ออก กอดอกหรี่ตาใส่

“ถ้าเขารู้จักกันมาก่อนแล้วเธอจะทำไม”มันถามแอนนี่เสียงเรียบๆเป็นสเต็ปเริ่มแรกก่อนจะก่อหวอดขั้นต่อไป

“ไม่ทำไมหรอก สงสัยเฉยๆ น้องฝิ่นรู้หรือเปล่าละ ดูท่าทางก็จะไม่รู้นิ”แอนนี่ยักไหล่พูดยิ้มๆใส่ พูดเยาะใส่มัน

“กิริยาอย่างนี้เขาเรียก เสือก มากกว่า สงสัย คนสงสัยเขาแค่สันนิษฐานถึงความน่าจะเป็นและจะไม่พูดถ้าไม่สนิทกัน แต่คนเสือกจะถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันที โดยไม่คำนึงถึงสถานะตัวเองว่าเกี่ยวข้องอะไรด้วย”มันว่าแบบผู้ดี ที่ใครได้ยินก็ต้องคิดได้ แอนนี่อ้าปากพะงาบๆ จะพูดแต่พูดไม่ออกก่อนจะเจอเข้าไปอีก”และที่พูดเหมือนเป็นห่วงแต่แฝงไปด้วยการสร้างความร้าวฉานเนี่ยะ เพราะตัวเองอิจฉาล่ะสิ อ่อยมาตั้งนาน ยังไม่ได้งาบสักที”

“อีฝิ่น อิ”แอนนี่เรียกจิกหัวเมียผมเลยครับ ผมโอบไหล่มันพร้อมกับพูดกับผู้หญิงตรงหน้าหุบปากทันทีเมื่อผมจ้องเธอ

“หยุดได้แล้ว ถ้าเรียก อี อีกคำ จะหาว่าไม่เตือน”ผมบอกเธอไม่ได้อยากขู่ แต่ไม่อยากทำให้เป็นเรื่องขึ้นมา และจะด่าว่าผู้หญิงมันก็ดูเกินไปหน่อย เมียผมไม่ซีเรียสหรอก บอกมันๆก็ย้อนใส่หน้า กูเป็นเกย์ กูด่าได้ โดยเฉพาะผู้หญิงสิบเอ็ดรอดอ มันด่าเช็ดเลย แต่ผมไม่อยากให้มามีปัญหาที่นี่ มันดูไม่ดีเท่าไร

“ไผ่ จะไม่เข้าข้างไปหน่อยเหรอ เมียตัวเองด่าเขาปาวๆ”แอนนี่พูดอย่างไม่ยอม

“มันก็เป็นธรรมดาของผัวเมีย และถ้าเธอยืนอยู่ตรงนั้นหรือไปซะ ไม่เดินเข้ามาพูดอะไร จะเกิดเรื่องไหม”ผมตอกย้ำให้รู้อีกครั้งก่อนจะย้อนถามกลับ ทำเอาพูดไม่ออก

“หึ ทุเรศ”เธอพูดแค่นั้นสะบัดหน้ากลับไปทันที เพื่อนเธออีกสองก็ตามไป จำได้ชื่อแป้งที่ตอนแรกรั้งแขนแอนนี่ไว้ประมาณว่าอย่าดีกว่า แต่เธอไม่ฟังเดินมาให้ตอกหน้าจนได้

“โอ้ย วันนี้ แม่งวันอะไรของมึงวะ ไอ้ไผ่ ถึงมารวมกันได้”ไอ้หวายพูดล้อเลียนผมยิ้มๆ ยักคิ้วกวนตีนใส่ไอ้ฝิ่นอีก

“วันเผามั้ง น่าจะได้เผารวมซะ”ไอ้ฝิ่นตอบ เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดี ผมมองหน้ามันเฉยๆ

“เมย์ จัดฉากเปล่าเนี่ยะ”ไอ้บลูเอ่ยแซวเมย์นี่ที่ยิ้มกริ่มชอบใจ

“มึงรู้ได้ไง กูอุตส่าห์สร้างสถานการณ์ หวังได้ผัวคืน ชิ๊ แต่ไม่สำเร็จ”เมย์ก็เล่นตามไอ้บลูทั้งน้ำเสียงท่าทาง สมควรแล้วที่มึงเรียนด้านการแสดง”พูดเล่นนะ สมควร แส่ไม่เข้าเรื่อง อี่นี่อีกคน ถ้าไม่หางานให้ทำซะบ้าง ฟุ้งซ่าน ไปไป กินข้าวกันดีกว่า”เมย์นี่รีบเปลี่ยนเรื่องทันที

“ขอตัวแล้วกัน ไป”ผมบอกก่อนจะจับข้อมือไอ้ฝิ่นให้เดินตาม

“เฮ้ย อะไรวะ เมื่อกี้ยังตกลงไปอยู่เลย กูพูดเล่น”เมย์นี่รีบเข้ามาบอกทันที หน้าเสียนิดหน่อย พยักหน้าทำตาปริบๆ

“รู้ พอดีอยากส่วนตัว”ผมบอกให้เมย์สบายใจเรื่องนั้น ไม่ใช่ประเด็น แต่ตอนนี้อยากอยู่กับมันแค่สองคน และมันอารมณ์ไม่ค่อยจะดีเท่าไร มันมองหน้าผม

“ไปก็ได้นี่ ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”ไอ้ฝิ่นพูดกับผมให้ไปกับพวกนี้

“กูอยากส่วนตัว”ผมบอกแค่นั้น มันเลยไม่พูดอะไรอีก”คราวหน้าแล้วกัน”ผมพูดอีกครั้ง เมย์ก็พยักหน้า ผมก็เดินออกไป ไอ้พวกเพื่อนผมมันไม่ได้พูดอะไร เพราะรู้นิสัยกันอยู่แล้ว เดินออกมาจนพ้นตึกนิเทศฯ ผมยังไม่ปล่อยมือมัน มีคนมองแต่ไม่มีใครพูดอะไร พูดดีก็ดีไป แต่ถ้าไม่พูดก็จะดีมาก

ต่อจ๊ะ

[goonglovenut]

“เป็นอะไร”มันถามผมเมื่อเดินมาถึงที่จอดรถ ไม่ได้เอารถยนต์มาหรอกครับ มอไซด์นี่แหละสะดวก

“เปล่า”ผมตอบก่อนจะใส่หมวกและใส่ให้มันด้วย พากันออกจาก ม. ระหว่างทางก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก จนมาถึงร้านเฮียที่มันเคยพาผมมาครั้งแรก และก็กลายเป็นร้านประจำของเราไปในตอนนี้ เฮียก็ทักทายก่อนจะให้เด็กมารับออเดอร์ สั่งเสร็จผมก็นั่งเอามือพาดพนักเก้าอี้ที่มันนั่งก่อนจะเลื่อนลงไปโอบเอว ทำเอามันมองหน้า หยิกเข้าให้

“เจ็บ”ผมพูดสั้นๆแต่ไม่ปล่อย

“สม”มันทำปากใส่

“ถามสิ”ผมเลิกคิ้วใส่

“ไม่จำเป็น”มันก็ทำเสียงแบบไม่สนใจ

“จริงอ่ะ”ผมยื่นหน้าไปใกล้มัน

“ถามแล้วกูย้อนกลับไปเอาสเปริม์มึงออกจากรังไข่เขาได้ไหมล่ะ”มันย้อนใส่หน้าผมแบบกวนตีนมากๆ ผมเกือบจะหัวเราะแล้ว

“กูใช้ถุง”ผมก็ย้อนใส่มันบ้าง มันเบะปากใส่”พูดจริง กูป้องกันทุกครั้ง ยกเว้นมึงที่ชอบทำให้กูเพลินจนลืมใส่”ผมพูดแหย่มันไปอีก มันหันขวับมาทันที จมูกผมเลยชนแก้มมันเข้าให้ หอมว่ะ ตัวมันหอมดมไม่มีเบื่อ

“กูต้องขอบคุณและภูมิใจไหมที่ได้รับเกรียติจัดสดจากมึงเนี่ยะ”มันเหมือนจะยิ้มแต่ยังปากดีไม่เลิก ยอกย้อนจนอยากจะยันให้ตกลงไปที่เตียง หมายเหตุถ้าอยู่ที่ห้องนะ

“ทำได้ก็ดี”ผมก็บอกมันหน้าตาย มันเลยบิดเข้าให้อีก ผมจับมือไว้”โกรธเหรอ”ผมถามมันอีก มันถอนหายใจและส่ายหน้า

“เปล่า เพียงแต่คาดไม่ถึง”มันพูดเหมือนไม่น่าเชื่อ”คือ ไม่คิดว่าเขาจะเคยกิ๊กกับมึงมาก่อน กูเห็นเขาคั่วแต่ล่ะคน ส่วนใหญ่จะดูสุภาพ ขาวๆตี๋ แบบผู้ดีๆอะไรประมาณเนี้ยะ”มันอธิบายให้ฟังต่อ

“มึงด่ากูก็เหมือนด่าตัวเองนะ เพราะตอนนี้กูเป็นผัวมึง”ผมพูดกับมันที่หัวเราะเพราะจับได้ว่าหลอกด่าผม

“เสือกรู้อีก เออ กูไม่คิดว่าเขาจะเอามึง”มันยอมรับแต่ยังขำอยู่ ผมผลักหัวมันอย่างหมั่นไส้

“ก็แค่เคย”ผมบอกแค่นั้นอย่างไม่ใส่ใจกับเรื่องที่ผ่านมา ผมคบกับไอ้ฝิ่น เปรียวก็รู้เคยโทรมาด้วย แต่ผมไม่ได้ใส่ใจ

“ก็ให้แค่เคย อย่าให้รู้ว่ากลับไปเคยกันอีกแล้วกัน”มันพูดพร้อมกับจับคางผมไปด้วย

“ลามปาม ผัวนะมึงไม่ใช่เพื่อนเล่น”ผมปัดมือมันออก มันทำหน้าและหัวเราะคิกคัก

“ชอบล่ะสิเป็นผัวกูน่ะ”ทำเสียงแรดๆใส่อย่างที่มันชอบและผมก็ชอบฟัง ถ้าคนอื่นทำผมรำคาญตาย ก่อนจะกินข้าวกันและกลับแต่พอขากลับมันบอกให้ผมส่งมันที่บ้าน

“ทำไมไม่นอนห้อง”ผมถามมันระหว่างที่ขี่รถออกจากร้าน
 
“กูทำโทษมึง”มันกอดเอวเอาคางเกยไหล่

“ไหนบอกไม่โกรธไง”ผมพูดใส่มันทางกระจก มันยิ้มแป้นจนเห็นเหล็กดัด

“ไม่ได้โกรธ งอนเฉยๆ”มันลอยหน้าพูดกลับมา

“กูไม่ได้ทำแล้วนะ”ผมยืนยัน

“รู้แล้ว แต่อยากลงโทษ งดเงี่ยน จนกว่าจะอาทิตย์หน้า เข้าใจ๋”มันก็ยืนยันด้วยถ้อยคำที่กูแทบหน้าทิ่ม

“ไม่เข้าใจ”ผมบอกมัน

“ต้องเข้าใจ”มันบอกมั่ง หน้ายังยิ้มอยู่ มือกอดเอวแน่นขึ้นเอาหน้าซบไหล่”น้องล้อเล่น”มันพูดอีกผมเริ่มจะยิ้มออกและหุบลงไปอีกเมื่อได้ยินประโยคถัดมา”แต่น้องมีงานต้องทำ เหมือนที่พี่ยุ่งกับโปรเจคนั่นแหละ ด่วนมากกกกก”

“มึงหลอกเปล่าเนี่ยะ”ผมยังไม่อยากจะเชื่อ แม่งต้องแกล้งผมแน่ๆ

“พูดจริง ยกยอดไปอาทิตย์หน้าแล้วกันนะจ๊ะ”มันพยักหน้าพูดเสียงอ้อนๆ มันบอกมีงานไม่ต่างจากผู้หญิงที่ติดไฟแดง อดอีกแล้วกู ผมจะพูดอะไรได้ล่ะก็ต้องไปส่งเกิดมันเรียนไม่จบตกขึ้นมา ปู่มันเอาผมตายโทษฐานซั่มหลานเขาซะเสียการเรียน สุดท้ายก็ต้องไปส่ง ก่อนเข้าบ้านสั่งลากันที่ประจำ ผมจูบมันมือก็บีบตรงที่ชอบบีบ เสือกนิ่ม

“ครั้งหน้าไม่ให้เลี่ยงแล้วนะ”ผมพูดชิดปากนุ่มที่เผยอยิ้มยั่วๆ

“ยังใช้การได้ดีหรือเปล่าน๊า ไม่เสื่อมไปพร้อมโปรเจคแล้วเหรอ”มันแตะเบาๆแต่ทำเอาแทบจะลุก ต้องตะคลุบมือไว้

“ลองตอนนี้เลยไหม”ผมบอกเอามือขยุ้มหน้าอกคลึงไปมา

“ไม่หายอยากหรอกเวลาน้อย เอาไว้จัดหนักเลยดีกว่า”มันยังยิ้มและพูดยั่วๆไม่เลิก ผมเลยปิดปากช่างยั่วและมือช่างเลื้อยพอกับผมไปอีกอึดใจ

“ไปได้แล้ว รีบๆทำให้เสร็จเลย ไม่เสร็จกูจะมาล่อถึงที่เลย”ผมตบก้นพูดข่มขู่ซึ่งเมียกลัวมาก หัวเราะคิกคัก

“อยากโดนล่ออ่ะ ไม่เคย”มันก็ทำหน้าล้อเลียน ก่อนจะหลบมือผม เมื่อจะโดนฉุดทำเอาวืดเลย”ใช้เมียน้อยทั้งห้าไปก่อนเด้อ อ้าย คริคริ”

“อีน้องแรด”ผมว่ามันที่หัวเราะชอบใจ วิ่งเข้าบ้านไป ผมส่ายหน้ายิ้มๆกับมันก่อนจะขี่รถออกไป
*
*
*
“ลุงวัฒน์เขานัดกี่โมงล่ะ”ไอ้ฝิ่นถามขณะที่เดินเล่นกันฆ่าเวลาที่ตลาดนัดแบบเปิดท้ายขายของ ไม่ไกลจากบริษัทฯคุณพิมเท่าไรนัก หกโมงเย็นเวลากำลังดี

“อีกชั่วโมง”ผมบอก มันที่หยิบเสื้อยืดพอดีตัวมาทาบ หยิบอีกสามตัวน่าจะไซด์ผม ส่งให้คนขายแต่สะกิดให้กูจ่าย

“งั้นไปกินเค้กรอนะ น้องอยากกิน”ได้ของสมใจอยากก็นึกถึงของเข้าปากทันที

“อืม”ผมพูดก่อนจะพากันเดินไปร้านที่เคยกิน

“อร่อย”มันยิ้ม ก่อนจะตักใส่ปากให้ผมมั่ง ผมนั่งฝั่งเดียวกันกับมันแหละ “ยิ่งตรงนี้ยิ่งอร่อย”มันพูดจบก็แลบลิ้นเลียตรงมุมปากผม ช่างกล้านะมึง แต่ไม่มีใครเห็นหรอก มุมตรงนี้ส่วนใหญ่จะวัยผู้ใหญ่มากกว่าที่จะนั่ง เพราะมันเงียบดี

“ยั่วจังนะ”ผมกระซิบพูดชิดปากที่ยิ้มใส่ อย่างท้าทาย

“ก็ชอบไม่ใช่เหรอ”มันตอบกลับพร้อมส่งสายตาให้ ผมเลื่อนไปจะจูบปากช่างกล้า แต่รู้สึกเหมือนมีอะไรตกลงบนไหล่ ใครแม่งมาขัดอีกแล้ววะ

“ใจเย็นไอ้น้อง”เกือบแล้ว ดีนะเป็นคุณวัฒน์ที่พูดล้อๆ ไอ้ฝิ่นยกมือไหว้

“ช้าจังลุง แล้วป้าล่ะ”มันแซวกลับอย่างเริ่มคุ้นเคย คุณวัฒน์เอาเอกสารโปะหัวมัน

“เดี๊ยะๆ ไอ้เด็กดื้อ เรียกพี่สิโว้ย”คุณวัฒน์โวยใส่มันที่หัวเราะ”ป้าเขาไม่ว่าง ให้พี่มาคนเดียว”คุณวัฒน์พูดต่อยิ้ม ๆ

“ฝิ่นจะบอก พี่วัฒน์เรียกคุณพิมว่าป้า ทีตัวเองใช้พี่”ไอ้ฝิ่นโวยใส่แถมจะขู่จะฟ้องคุณพิม

“เฮ้ย พูดเล่นโว้ย อย่าเชียวนะ”คุณวัฒน์ชี้หน้ามันแบบสั่งห้าม คุยเล่นกันอีกนิด แกหันมาหาผม”รอแป๊บนะ เดี๋ยวมา ว่าแต่ไผ่พร้อมนะ”คุณวัฒน์ถามผมก่อนจะยื่นมือมารับแบบงานคร่าวๆไปดู แกพยักหน้า”อืม เรียบร้อยดี ต้องรอลูกค้าคอนเฟริ์มอีกที”

“รอนานไหมครับ”เสียงทักคุ้นเคยดังขึ้น ก่อนเจ้าของเสียงจะนั่งลง ทำผมกับไอ้ฝิ่นอึ้งไปนิดหน่อย






‘ไอ้แทน’

*
*
*

“เป็นไงบ้างครับ”พี่วัฒน์ถามไอ้แทนที่นั่งดูแบบงานคร่าวๆ

“ยังไม่พอใจเท่าไร”มันพูดเรียบๆ ผมไม่คิดว่าการดูละครที่เคยบ่นเมียว่าไร้สาระ ตอนนี้ชักเริ่มเห็นด้วยกับมันแล้ว เพราะไม่คิดว่าไอ้คนตรงหน้าจะทำแบบเดียวกันกับตัวร้ายในทีวี”ผมคิดว่าบอกรายละเอียดไปเยอะแล้วนะ ว่าต้องการแบบไหน”มันพูดต่ออย่างไม่ผิดปกติแต่อย่างใด

“แล้วคุณแทนต้องการจะแก้ตรงไหนครับ”พี่วัฒน์สบตาผมก่อนจะถามกลับ อย่างใจเย็น ผมคิดว่าแกคงคิดเหมือนกันว่าทำไมมันถึงเปลี่ยนใจไวขนาดนี้

“พื้นที่ตรงนี้ผมอยากให้กว้างอีกนิด และสีทึมเกินไป”มันพูดออกมา ยกกาแฟขึ้นจิบ”ตอนแรกผมคิดว่ามืออาชีพนะที่เห็นงาน แต่ตอนนี้งานง่ายๆทำไมถึงพลาดได้ล่ะ”มันพูดเหน็บผมต่อ ไอ้ฝิ่นจับมือผมให้ใจเย็น อย่าลุกไปถีบหน้ามันที่ส่งยิ้มให้เมียกูเหลือเกิน ผมพยายามใช้วิจารณญาณในการแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนรวมของผมกับมันอยู่

“อีกสามวันผมขอดูอีกทีแล้วกัน”มันสรุปกำหนดให้ผม คุณวัฒน์หันมามองไม่กล้ารับปาก

“ครับ ผมจะจัดการให้”ผมบอกมันไป มันยกยิ้มที่เหมือนปลาตีนให้ผม ก่อนจะหันไปมองไอ้ฝิ่น

“น้องฝิ่นสบายดีนะครับ”มันพูดอย่างสุภาพกับเมียผม

“ก็ไม่ได้ป่วย”ไอ้ฝิ่นตอบมัน

“อืม แล้วคุณปู่เป็นไงบ้างครับ”มันพยักหน้ารับอย่างใจเย็น ก่อนจะถามถึงปู่มัน

“สบายดี แล้วคุณลุงสบายดีไหม”มันบอกก่อนจะถามถึงพ่อไอ้แทนมั้ง ผมมองหน้าไอ้ฝิ่นที่ยิ้มให้ผม แบบไม่มีอะไรเชื่อใจมันได้ ผมรู้อยู่แล้ว

“ครับ คุณพ่อฝากให้มาชวนน้องฝิ่นไปกินข้าวที่บ้านบ้างหลังจากตอนนั้นไม่ได้เจอเลย พรุ่งนี้ว่างไหมหรือวันไหนดี ท่านถามหา”ผมว่ามันถือโอกาสเอาพ่อมันมาอ้างชวนเมียผมไปบ้านมันแน่นอน ผมไม่ได้พูดอะไร คิดว่าให้มันตัดสินใจเองดีกว่าถ้าจะไปผมก็ไม่ว่าหรอกเพราะผมเชื่อใจมัน แต่ไอ้แทนถ้ามันคิดไม่ดีเมื่อไร ผมจะกลายเป็นคนไม่ดีขึ้นมาฉับพลันได้เหมือนกัน

“พรุ่งนี้ไม่ว่าง ส่วนวันอื่นขอดูก่อน ฝากบอกคุณลุงด้วย ถ้าว่างจะไปทานข้าวด้วย”มันตอบทันทีและเลี่ยงนิดๆ มือก็กระชับมือผม

“ได้ พี่จะรอนะ หรือว่าจะให้มารับดี”มันพูดยิ้มๆอีก เลิกคิ้วใส่ ผมยอมรับมันเป็นผู้ชายที่ดูทุกกระเบียดนิ้ว เป็นนักธุรกิจที่ถูกจับตามองมากคนหนึ่ง ด้วยคุณสมบัติที่เพียบพร้อม เป็นข่าวกับไฮโซ ดารา ไม่เว้นวัน

“ไม่ต้อง แฟนไปส่งไปรับได้ หรือถ้าให้ดีควรเอาไปด้วย คุณลุงคงไม่ว่ามั้ง”มันยกยิ้มบอกกลับไอ้แทน เอามือควงแขนผมเอาหน้าแนบ ผมมองก่อนจะยกมือโอบไหล่มัน ถ้ามึงหน้าด้านยังจะยุ่งกับเมียกู กูก็ไม่ต้องเกรงอะไรแล้วล่ะ ที่กูไม่อยากแสดงออกอะไรมากไม่ได้กลัวมึงหรอก แต่คิดถึงความเหมาะสมต่างหาก ถึงกูจะชอบโชว์ก็เถอะ มันหุบรอยยิ้มก่อนจะยักไหล่ พี่วัฒน์อมยิ้มมองไอ้เด็กแสบ

“ถ้าเขาอยากไปก็ไม่ว่าอยู่แล้ว”มันพูดเหมือนท้าทาย

“มันขึ้นอยู่กับแฟนผม ถ้าเขาอยากให้ไปผมก็จะไป คนอื่นไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับการตัดสินใจของผมอยู่แล้ว”ผมพูดใส่มันเรียบๆ มือก็กระชับเมียเข้ามาอีก มันยิ้มแป้นอย่างชอบใจในคำตอบ ส่วนมันก็เงียบไป

“คุณวัฒน์ ผมคงขอตัวก่อน ถ้ายังไงครั้งหน้าผมหวังว่าจะไม่พลาดนะ”มันกระชับเสื้อสูทก่อนจะลุกขึ้น จับมือกับคุณวัฒน์เป็นการลา

“ครับ”คุณวัฒน์รับคำ มันหันมาหาผมยื่นมือมาให้

“คงไม่พลาดนะ หวังว่า”ผมจับมือมันที่กระชับมากกว่าเดิม แล้วคิดว่ามือมึงแข็งคนเดียวหรือไง

“ครับ ถ้าเป็นไปอย่างถูกต้อง ผมไม่พลาดแน่ แต่ถ้าไม่ดีจริง ผมจะพิจารณาตัวเองโดยไม่ต้องรอให้ใครมาซ้ำ”ผมรับคำมันที่เหมือนเป็นการท้าไปในตัว

“ไว้เจอกันใหม่นะ น้องฝิ่น”มันลาเมียผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไป กูหวังว่ามึงคงไม่ไปร้องในรถเพราะเจ็บมือหรอกนะ

“พี่จะไม่ถามหรอกนะว่ามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ถ้าไผ่ไม่สะดวกรับงานก็ไม่เป็นไร เพราะยังไม่ได้ทำสัญญาอะไรกัน ขอโทษด้วยที่ทำให้ไผ่ลำบากใจ”พี่วัฒน์เอ่ยออกมาหลังจากมันเดินพ้นประตูไปแล้ว

“ไม่หรอกครับ ผมก็ทำตามหน้าที่ ต้องขอบคุณพี่วัฒน์มากกว่าที่ให้โอกาส ผมจะทำเต็มที่”ผมพูดให้พี่วัฒน์สบายใจ

“เออ ขอบใจนะ เอาเถอะถ้ามันไม่ถูกต้องยังไง พี่รับผิดชอบเอง”พี่วัฒน์พูดออกตัวแทนผม

“ขอบคุณครับ”ผมบอกพี่วัฒน์จากใจจริง สักพักคงจะเป็นคุณพิมโทรเข้ามา แกยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะบอกพวกผม

“พิม ฝากขอโทษด้วยที่ไม่ได้มา คราวหน้าชวนไปกินข้าวที่บ้าน พิมเขาทำกับข้าวอร่อยนะ”พี่วัฒน์เล่าถึงคุณพิมที่มีอีกด้านหนึ่งที่น้อยคนนักจะรู้

“มิน่าล่ะ ลุงได้ลงพุง”ไอ้ฝิ่นเลยแซวซะ

“จริงเหรอวะ ไม่ได้ต้องฟิต”พี่วัฒน์ก็จี้เส้นตามมัน ก่อนจะหัวเราะเมื่อรู้ว่าแหย่เล่น สักพักก็แยกกัน

“คิดดีแล้วเหรอ จะรับงานนี้ ดูแล้วมันต้องแกล้งมึงแน่”ไอ้ฝิ่นพูดมือกอดเอวผมไปด้วย ผมลูบหัวมัน

“ก็ช่างมัน”ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจ

“แต่ อะ”มันพูดอีก ผมตวัดมันมาแนบตัวก้มไปจูบปิดปากมันที่ดูจะตกใจ ก่อนจะตอบกลับ ผมดันท้ายทอยให้เข้ามาชิดกันอีก สายตาก็เหลือบมองไปอีกมุม ก่อนจะยกนิ้วกลางส่งให้ไอ้คนที่ยืนดูหน้าตาเฉย คราวก่อนมึงได้ยินแค่เสียง คราวนี้มึงเห็นภาพ แต่กูคงให้มึงเห็นมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะเมียกูต้องเก็บไว้ดูคนเดียว ไม่ใช่สื่อลามกที่จะเผยแพร่ มันหันหลังเดินไปทันที ผมผละออกจูบหัวเหม่งกอดมันไว้

“กลับห้องกันนะ”ผมบอกมันที่หน้าแดงทำไมก็ไม่รู้กับแค่ชวนกลับห้องเหมือนปกติ

“น้องรู้นะว่าคิดอะไรอยู่”มันเอานิ้วจิ้มแก้มผม จึ๊กๆ

“รู้อย่างเดียวไม่ได้ ต้องปฏิบัติด้วยถึงจะเรียกว่ารู้จริง”ผมกระซิบพูดติดปากที่เผยอตอบกลับมา

“เหรอ ช่วยสอนด้วยนะ”มันพูดยั่วๆ ผมยิ้มรับ

“หึหึ”ผมหัวเราะในลำคอ ก่อนจะพาขี่รถกลับห้องของเราเพื่อไปเรียนภาคปฏิบัติกัน แต่ตอนนี้ผมขอขี่รถชมวิวกับเมียให้เพลินก่อนนะครับก่อนจะกลับไปขี่กัน ถ้าอยากเห็นภาพพร้อมเสียงก็ to be Con. แต่ถ้าไม่อยากก็ไม่เป็นไรครับ ผมอยากแค่สองคนก็ได้ หึหึ

*******************************************************************************************
ปล. โอย เน็ตอืดอีกแล้วกว่าจะลงได้ เอ้าลากออกมาอีกตอน ให้คนอ่านตาแฉะกันไปเลย พี่แทนฮียังอยู่ครับ ยังไม่ไปไหน เข้ามาสะกิดชีวิตคู่เขานิดหน่อย เฮ้อ ถอนหายใจให้ตัวเองหนึ่งทีกับกองงาน และยิ้มกว้างๆกับทุกกำลังใจที่มีให้เสมอ สู้ๆๆ ต่อไป ขอบคุณนะคะ แวบไปดูโหวต ดีใจจังที่มีคนนึกถึงเรื่องนี้และโหวตให้ ไม่ว่าผลจะออกมายังไง ก็ขอบคุณคะ ไปแล้วววววววว

[harumi]

 
มาแว้ววววววววววววววววว

[yolp]

ขอให้งานเสร็จไวๆ ผ่านไปด้วยดีนะคะ
ขอบคุณมากๆเลยที่เอามาลงให้ไม่หายไปไหน ตอนนี้อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนฝิ่นเป็นพิเศษ โดยเฉพาะต้าร์แฝด อิอิ

[snack]

คู่นี้เค้ารู้ทันกันตลอดเลยนะว่าอีกคนกำลังคิดกำลัง

จะทำอะไรน่ารักที่สุดอ่ะ...

[arisa_sa]

เฮียแทนมาไม เดี๊ยะ ๆ ให้พี่ใผ่จัดให้ซักดอกจะได้รู้สึก รู้เขามีเจ้าของแล้วยังจะตื้อเดี๋ยวจะโดนเหนี่ยวเนอะ ตอนหน้าภาคปฎิบัติอิอิไม่อยากจะคิดอดมานานเนอะพี่ใผ่
 

ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ

[iforgive]

เหรอออ  ทิ้งท้ายไว้แบบนี้  แสดงว่าตอนหน้าอนุยาตให้คนอ่านได้ติดขอบเตียงกันอย่างทั่วถึงเลยงั้นสิ  จะรอนะ  อิ อิ

[Rafael]

ฮ่าๆ
อีพี่แทนยังไม่หายไปจากสารบบสินะ
อยากเข้ามาเป็นของเล่นให้พี่ไผ่เหรอ คิคิ
รอตอนต่อไปนะ ทูบีคอนทินิว เอิ๊ก

[rujaya]

น้องฝิ่นนี่ทันคนดีจริงๆ

แต่ไอ้แทนมันก็น่าโดนถีบจริงๆนะ มันต้องแกล้งไผ่แน่ๆ สู้ๆนะ

รอตอนต่อไป 

[~ณิมมานรฎี~]

 
น่ารักอีกล่ะ  ชอบๆๆ  ตอนไผ่ปะฉะดะอ่ะ

[NewYearzz]

น่ารักอีกแล้ว 

ไอ้บ้าแทน  (ให้ใครไปกระซิบบอกมันทีว่าผมว่างไม่ต้องไปเสือกเมียชาวบ้าน )

รอตอนต่อไปครับ 

[tuckky]

ตอนหน้าฝิ่นเจอจัดหนักแน่ 

เสียดายที่พี่ไผ่ไม่ติดผลโหวต 5 คนสุดท้าย แต่ก็ยังยืนยันว่าเป็นพระเอกที่เป็นที่สุดของเรา 

[armmyrine]

“อีน้องแรด” เค้าด่ากันน่ารักดีนะ

ขอบอกว่าเราโหวตเป็นนิยายสุดฮาประจำปีด้วย คริคริ ฮาจริงๆ รึใครจะเถียง

เจย์-หวาย  สักทีเห๊อะะะะะะะะะะะ จะเป็นพระคุณกับผู่อ่านมากกกกกกก