หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[ana*]

รอด้วยยย
มาๆๆกางเสื่อ ปูฟูก

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอด้วยคนน้า คิคิ ^^

[Netimefii]

รอเย็นนี้
คิดถึงไผ่ กับ ฝิ่น
ที่สุ๊ดดดด

[NewYearzz]

โอเคครับ จะรอ"ฝิ่นอนงค์"นะ 

[goonglovenut]

ตอนที่ 77

“อืม อื๊อ”ผมรู้สึกรำคาญเมื่อโดนรบกวนด้วยลมอะไรสักอย่าง คงไม่ใช่เครื่องดูดฝุ่นหรอกมั้ง มันไม่น่าจะเสียงดัง หื่นนนๆๆๆ  น่าจะเป็นลมหายใจของคนหื่นเป่ารดแถวซอกคอมากกว่า และ จงลง จงลง ไปที่อก ณ บัดนาว ดูแล้วผมน่าจะหื่นพอกับมันนะ

“อ๊ะ”ก่อนจะร้องและแอ่นอกขึ้นเมื่อโดนขบเม้มและกัดพอรู้สึก แต่ก็เจ็บนิดๆ หรือจะเสียวดี เลือกไม่ถูกเอาทุกข้อเลย และก็เปลี่ยนไปทำอีกข้าง ไล่ต่ำลงจนถึงท้องน้อยลิ้นร้อนเลียวนตรงสะดือที่มีจิวใส่อยู่ ดึงอีก ลูกอีช่างดึง ผมอยากลืมตานะแต่โดนปิดทับด้วยผ้าจนมืดสนิทแล้วปิดตาที่ไหนสว่างบ้างล่ะ แถมมือก็ถูกมัดแต่พอขยับไปจับทึ้งผมได้ นี่ผมกำลังถูกข่มขืนปนสมยอมอยู่ใช่หรือเปล่า เอาวะ ตื่นเต้นดี

“ตรงนั้นมัน จั๊กจี๊ คิกคิก”ผมบอกและหัวเราะเมื่อโดนเลียแถวต้นขาด้านใน เม้มจนคิดว่าเกิดรอยแน่ๆ ก่อนจะเปลี่ยนทิศทางลิ้นมาแถวหว่างขาที่มีลูกบอลพาเพลินให้เล่น มันก็แวะเล่นซะจนเจ้าของลูกบอลต้องบิดตัวเกร็งขาอย่างเสียวๆ
 
“หึหึ”เสียงหัวเราะเหมือนจะชอบใจดัง ก่อนจะไล้ลิ้นตรงลูกกลมกลิ้ง

“ซี๊ด อา”ผมร้องเบาปลายเท้าที่ชันเข่าจิกลงบนที่นอนเมื่อโดนดูดดึงตรงปลายจดโคน “พะ พอก่อน”เสียงผมบอกให้หยุดแต่กลับขยับสะโพกตอบรับไม่หยุด

“พูดอีกสิ อือ”มันยกตัวมาพูดกระซิบ จับสะโพกผมให้แนบชิดกับบางสิ่งที่เริ่มตื่นตัว

“โรคจิต”ผมกระซิบกลับ ปากก็ซุกไซ้ซอกคอมันบ้าง กัดพอรู้สึกแต่ทำเอาสะดุ้ง เอื้อมมือลงไปจับ

“พูดอีก อยากได้ยินเสียง”บอกด้วยเสียงที่พร่าขึ้น มันจับหนอนผมบ้าง “น้อง”มันเรียกอีกแล้ว

“อืม เสียงใคร”ผมตอบรับก่อนจะถาม ได้ยินเสียงหัวเราะ หึหึ

“ทายสิ”กระซิบข้างหู พร้อมเร่งขยับให้อีก

“ควายแน่ๆ อ๊ะ อา อา”ผมบอกก่อนจะร้องครางเชิดหน้าเมื่อถูกบางอย่างที่น่าจะเป็นนิ้ว แทรกเข้าช่องทางทีเดียว กี่นิ้วกันนะ

“ดีไหม อืม”เสียงทุ้มถาม ช่วงล่างก็ขยับเข้าออกให้อย่างรู้ใจรู้จุดไปหมด ยิ่งตรงไหนทำให้ส่งเสียงก็เน้นซะ

“อืม อ๊ะอา”ผมครางรับ มือก็คว้าจะจับ แต่โดนปัดออกเบาๆ ก่อนจะรู้สึกถูกกางขาออก บางอย่างเสียดสีไปมาตรงทางเข้า ได้แต่เบียดให้รู้สึกเหมือนจะเข้าแต่ไม่เข้า อย่างขัดใจ ผมจะซัดคนขี้แกล้งสักหน่อยแต่ถูกมัดไว้

“ใจเย็นๆ”เสียงจิตๆบอกให้รอคอย ตายังไม่ถูกเปิด มือก็ขยับให้อย่างเพลินก่อนจะร้องออกมาเมื่อถูกใส่อย่างไม่ตั้งตัวจนสุดลำ ทำเอาผวาจะจับจะจิกอะไรก็ไม่ได้ ต้องเอามือไขว่คว้าไปมา

“อ๊ะ อา”ผมร้องไม่ดังมากนัก กัดปากบิดตัวไปมา รู้สึกถึงความคับแน่นตรงส่วนนั้น มันยังไม่ขยับ โน้มตัวมาจูบปากสอดลิ้นไล่เกี่ยวจนผมหายเกือบไม่ออก รู้สึกเหมือนสำลักน้ำ อึดอัดทั้งข้างบนข้างล่าง “ขะ ขยับหน่อย”

“อะไร”เสียงมันถาม ขยับแต่เบาๆ ไม่ทันใจเอาซะเลย

“อื๊อ ไอ้ควายขี้แกล้ง อา”ผมว่ามันอย่างขัดใจ เมื่อไอ้ควายตัวนี้มันไม่ขยับสักที  สักพักมันเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงจากช้าและเพิ่มความแรงขึ้น ผมได้แต่บิดตัวและกัดปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อมันเอามือแยกขาทั้งสองออกกว้าง  แล้วสาวออกเกือบหลุด


“ อื้ออ....อื้ออ ”ผมกลั้นเสียงไม่ไหวต้องปล่อยออกมาเมื่อโดนตอกเข้าไปจนสุดลำอีกครั้งและเริ่มขยับเป็นจังหวะ

“ร้องสิ  อืม”เสียงมันบอกให้ผมร้องออกมา พร้อมกับเสียงครางในลำคอ มือก็บี้ยอดอกไปมา ผมจะจับก็จับไม่ได้ มือที่ถูกมัดไว้หลวมๆ ได้แต่จิกปลอกหมอน


“ อ๊ะ ”


“ อ๊ะ  อ๊า”

“ดี ร้องอีก ดังๆ อืม”เสียงกระซิบแผ่วๆตรงใบหูและไล้ลิ้นเข้าไปทำเอาผมต้องหดคอหนี แต่เสียงหัวเราะพร้อมลิ้นก็ไล่ตาม
 
“ อ๊ะ...อ๊า...อื้ออ...อ๊า ” มันพิ่มจังหวะให้เร็วมากขึ้น  ผมแหงนหน้าส่งเสียงร้องครางเป็นภาษาสระไล่เสียงวรรณยุกต์ ต่ำ กลาง สูง ที่ผมจำได้ดีถึงจะเรียนจบมานานแล้วก็ตาม  มือก็เกาะเกี่ยวไปทั่ว


“ พี่ ผะ ไผ่...อ๊ะ...อ๊า ” ผมตัดสินใจเรียกคนที่ขยับอย่างไม่ยอมหยุด

“ใช่เหรอ หืม “เสียงยั่วเย้าเนิบนาบขัดกับสะโพกแกร่งที่ขยับเข้าออกอย่างแรง

“ปล่อยมือ น้อง หน่อย ยะ อยาก จับ อ๊ะ อา อา”ผมร้องขอเพราะรู้สึกอยากระบายความร้อนที่เกิดขึ้นตามร่างกายที่โดนกระแทกโดนจุดกระสัน มืออยากจะจิกจะทึ้งอย่างเคยก็ทำไม่ได้

“ไม่”มันบอกเน้นๆ พอกับที่ขยับเน้นๆตรงจุดนั้น ก่อนจะถูกจับขาพาดบ่า และซอยเข้าออกถี่ยิบ

“อ๊ะ อ๊ะ มะ ไม่ไหวแล้ว”ผมร้องก่อนจะปล่อยออกมาจนสุดตัว ร่างกระตุก แต่ไอ้คนซอยยิกเนี่ยะสิ ขยับยังไม่หยุดเลยข้างในผมก็ตอดรัดมันสุดๆ ทั้งที่แรงขมิบจะไม่มีอยู่แล้ว

“อา อา  ฝิ่น ฝิ่น”มันร้องและเรียกชื่อผมก่อนจะรู้สึกถึงแรงวิ่งของสมุนมันเต็มๆเลย ที่ช่องทาง ก่อนจะนอนทาบลงมา ขาผมยังคล้องคอมันอยู่เลย ดีนะกูท็อปวิชายืดหยุ่นเลยสามารถ

“อือ อุ๊บ”ผมจะพูดแต่โดนมันปิดซะก่อน ขาตกลงมาอยู่ที่แขนก่อนจะถูกจับให้ลุกขึ้นมานั่งบนตัวมัน มือก็ขยับสะโพกขึ้นลง

“อีกเหรอ”ผมถามอย่างจะหมดแรงจริงๆ แต่สะโพกที่เข้าข้างมันดันขยับเองแล้ว

“ครับ อีกรอบนะ”เสียงตอบรับอ้อนข้างใบหู

“เมื่อคืนก็เยอะแล้วนะ น้องเหนื่อยแล้ว”ผมเริ่มอ้อนมั่งแล้วครับ เมื่อคืนกลับมาถึงห้องมันจ้วงผมที่โซฟาอันดับแรก เสร็จก็เข้าห้องน้ำทั้งล้างทั้งล้วง และอุ้มมานาบที่เตียงต่อ ผมจำได้ครั้งสุดท้ายก่อนจะหลับน่าจะรอบที่ห้าได้มั้ง มันเล่นผมซะสมใจอยาก ผมไม่อยากจะเล่าถึงเมื่อคืนเพราะมันเยอะ เลยนำเสนอแค่รอบเช้าพอ เดี๋ยวจะหัวใจวายกันซะก่อน 
 
“อีกรอบ เดี๋ยวผัดหมี่ให้กิน”ประเลาะล่อกูต่อ กูไม่ใช่คนตะกละเห็นแก่กินนะโว้ย ว่าแต่

”จริงนะ ใส่กะปิและหมูสามชั้นเยอะๆนะ อ๊ะ อ๊ะ”ผมบอกก่อนจะขยับตามคำขอ รู้สึกว่ามันจะนอนราบแล้ว มันแกะผ้าผูกมือผมออก แต่ตรงตายังไม่แกะออก ผมก็เริ่มขยับตามสเต็ปจากช้าไปเร็ว บิดวน ส่ายร่อน จนไอ้คนเรียกร้องหลังไม่ติดที่นอนเพราะความเสียวได้เหมือนกัน มันก็ขยับสะโพกขึ้นมาตามแรงกระแทกกระทั้น

“อา อา ฝิ่น”

“อ๊ะ อา อา”

“อา อา”

เสียงผันสระผมสมวรรณยุกต์ไม่รู้ว่าของใครแล้วตอนนี้ ขยับใส่กันอย่างไม่ยอมแพ้ พอใกล้จะสุดทาง มันพลิกผมลงข้างล่าง จับขาสองข้างกางเป็นตัววี ขยับโยกซอยแนบชิดเร็วๆ จนแทบขาดใจกว่าจะปล่อยกันออกมาอีกรอบพร้อมๆกัน มันถอดตัวเองออก ผมบิดตัวอย่างรู้สึกโล่งลูกๆมันไหลออกมาเต็มขาแน่ ผมรู้สึกได้ก่อนจะถูกเปิดตาออก ผมกระพริบตาปริบๆปรับรับแสงจนชินตา

“ใครอ่ะ”ผมถามมันทำหน้างงๆ

“จำไม่ได้เหรอ”มันก็พูดตอบ ผมส่ายหน้าก่อนจะถาม

“ทำไรเนี่ยะ”

“เอากัน”

“ไม่เหนื่อยเหรอ”

“ว่าจะขออีกรอบ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”หัวเราะใส่หน้ากันอย่างอดไม่ได้กับความไหลลื่นในเรื่องหื่นที่พอกัน

“เชี่ยะ เล่นตามกูเชียวนะ คิกคิก”ผมว่ามันอย่างอดขำไม่ได้  มันก็อมยิ้มยักคิ้วใส่ขยับมาใกล้

“สนุกไหม”เสียงทุ้มๆถามใกล้ปากที่ขยับจะพูด มันบดเบียดมือก็ลูบไล้ท้องน้อยที่ยังปั่นป่วนไม่หาย ก่อนจะนิ้วจะผลุบหายเข้าไปตรงช่องทางนั้น จะส่งเสียงก็ไม่ได้ ได้แต่อู้อี้ในลำคอ นิ้วก็ล้วงคว้านทั่วกว่าจะออก ทำเกือบเสร็จอีกรอบ

“แฮ่กๆๆ ไอ้บ้า โรคจิต ซาดิส นี่ๆๆๆ”ผมทั้งทุบทั้งตีทั้งที่ยังเหนื่อยไม่หาย มันหัวเราะเอามือปัดไปมา

“ชอบสิมึง ร้องซะลั่นห้อง เป็นไง หายอยากไหม”มันถามเสียงล้อเลียน ก่อนจะรวบตัวผมไปนอนกอด

“นี่มึงดูหนังเอวีแล้วมาทำกับกูใช่ไหม ห๊ะ”ผมแว๊ดใส่มัน มือก็ทุบไหล่หนา ตรงรอยสักมันมีรอยฟันผมด้วย น่าจะตั้งแต่เมื่อคืน นอกนั้นก็รอยเล็บที่ขูด สมน้ำหน้ามึงอยากทำกูเสียว

“ระดับกูแล้ว ไม่เคยพึ่งหนัง คิดเองทำเองเป็น”แม่งมีคุยข่มยกตัวเองอีก

“ถุย เก่งตาย ควายยยย”ผมทำท่าทำเสียงใส่มัน

“ก็ใช่ไงมึงถึงได้ถูกขวิดซะหุบไม่ลง หึหึ”มันยอมรับแถมยังพูดล้อผมอีก รู้ดีนัก ผมกัดจมูกมัน ๆ ก็กัดมั่ง ก่อนจะกัดปาก แต่เดี๋ยวรู้สึกว่ามึงจะขวิดกูอีกแล้วนะ

“อืม พอแล้ว ยังอีก”ผมบอกมือก็จิกหัวมันไว้ด้วย เมื่อไอ้ควายหน้ามืดเริ่มหายใจหื่นๆอีกแล้ว

“เอาอีกเหรอ”มันเงยหน้าจากซอกคอมาถามผม


“ตีนเหอะ กูบอกว่าพอแล้ว มึงอย่ามาทำหูเงี่ยน ปล่อยเลย”ผมพูดใส่หน้า มือก็ผลักมันให้ลุกจากตัว มันยิ้มก่อนจะลุกขึ้นทั้งสภาพอย่างนั้นแหละ หยิบกางเกงขายาวมาสวมไอ้ที่ชี้หน้าแต่หัวตกนิดหน่อย ผมนอนชันขาอยู่อย่างนั้น

“แม่ง ล่อกูซะอัมพาตแดกแล้วมั้ง”ผมบ่นงึมงำ ขยับขาที่ล้าลงช้าๆ พลิกตัวนอนตะแคง มันเดินมานั่งข้างๆ เอามือประคองให้ลุกขึ้น

“เจ็บเหรอวะ”มันถามผมไม่ได้มีสีหน้าล้อเล่นแล้ว จับมานั่งบนตักมัน ผมเอามือกอดคอหน้าซุก

“นิดหน่อย เมื่อยมากกว่า น้องต้องไข้กลับแน่เลย”ผมบอกมันด้วยเสียงที่เพิ่งรู้สึกว่าแหบแห้ง มันจับหน้าผมเงยขึ้นมาเอาหน้าผากแนบ

“ไม่ร้อน งั้นเดี๋ยวเช็ดตัวแล้วกินยาหน่อยดีกว่า”มันพูดเองเออเองก็อุ้มผมเข้าห้องน้ำ นั่งตรงหน้ากระจก มันก็หยิบผ้าขนหนูและอ่างใบเล็กรองน้ำอุ่นๆ มาเช็ดตัวให้ ตัวผมมีแต่รอยฝากรักเต็มไปหมด พอเช็ดถึงตรงนั้น มันเงยหน้าขึ้นมา

“ช้ำเลย กูขอโทษ”มันพูดเบาๆ มือก็เช็ดให้ ผมจับหน้ามันมาหอมแก้มสองข้าง

“ขอโทษทำไมล่ะ ก็ร่วมด้วยช่วยกัน เจ็บ เสียว และก็ดี หืม”ผมพูดกลั้วหัวเราะไปด้วย

“ไม่ใช่”มันพูด กอดผมแนบอก ไม่พูดอะไรต่อ

“เป็นอะไรครับ หืม บอกน้องสิ”ผมพูดประเลาะคนตัวโต ที่ดูมั่นใจทุกครั้ง แต่ตอนนี้เหมือนมันกำลังหวั่นไหวกับอะไรอยู่

“น้อง”มันเรียกผม

“ครับ”ผมรับคำ ผละออกเอามือลูบหน้า

“หวง ไม่อยากให้มันมายุ่งด้วย”มันพูดออกมาเหมือนเด็กเอาแต่ใจ ที่ไม่ต้องการให้ใครมายุ่งกับของตัวเอง”กูกลัวตัวเองระงับอารมณ์ไม่อยู่และทำอะไรรุนแรงไป กลัวมึงจะเดือดร้อนและ”มันพูดต่อแต่ค้างไว้ หลับตาลงมือก็กอดผมอยู่

“และอะไร”ผมถามต่อเอามือลูบหลัง โน้มหน้ามันมาจุ๊บปาก ก่อนจะยิ้มเมื่อได้ยินมันพูดเบาๆแต่เหมือนดังทั่วห้องน้ำ

“กลัวน้องไม่รัก”มันเอาจมูกถูหัวผมไปมา ทำเอาผมอึ้งกับท่าทางของไอ้คนตัวใหญ่ ปากแข็ง ใจแข็ง แต่บทจะอ่อนก็ทำซะใจยวบ ผมเคยพูดไปแล้ว บางครั้งโรมิโอตกข้างทางไปเลยครับเมื่อเจอพี่กระบือของผมในอารมณ์นี้

“รักสิ คนมันรักไปแล้วทำไงได้ล่ะ หืม”ผมบอกไอ้คนตัวโตที่ยังกอดไม่ปล่อย “พี่ไผ่เห๊อะ เบื่อน้องแล้วมั้ง”ผมพูดยิ้มๆใส่มันเอามือลูบหน้าอกไปมา มันจับและยกขึ้นไปจูบ

“หาเรื่อง”มันว่าผม ตาคมดุตอนนี้ดูหวานจนถึงขั้นเซ็กซี่เลย จะกี่ครั้งผมก็ยังยืนยัน นั่งยัน ตามันมีอำนาจมากไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหนก็ทำให้ สั่น หวั่นไหว และอ่อนยวบตามได้ทันที

“พูดจริง ก็น้องทำตัวไม่น่ารัก ไม่เดียงสา พูดตรง หยาบคาย หน้าไม่อายแต่ดูดี แถมเก่งเรื่องอย่างว่าด้วยนะ”ผมพูดถึงตัวเองหน้าตาเฉยกับมันที่ฟังนิ่งๆ จนสักพักมันหัวเราะออกมา เอามือโยกตัวผมไปด้วย

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”เสียงมันเห่า

“ฮ่าๆๆๆๆ”ผมหอนรับ

“มึงขำอะไร”มันถามผม

“ขำตามมึงนั่นแหละ”ผมลอยหน้าบอกมัน

“ไอ้หนอนเอ้ย”มันเรียกผมเหมือนอ่อนใจ ก่อนจะจ้องหน้าผมที่ทำหน้าเอ๋อใส่มัน “นี่แหละข้อดีมึงทั้งหมด”มันพูดและจุ๊บหน้าผาก”ซื่อตรงกับความรู้สึก คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น เป็นความไร้เดียงสาที่ไม่เหมือนใคร ส่วนไอ้เรื่องอย่างว่ามึงไม่ได้เก่ง แต่เต็มที่กับทุกท่วงท่ามากกว่าว่ะ หึหึ”ผมอดหยิกมือมันไม่ได้ มันพูดไปยิ้มไป มือก็ลูบแก้ม”และกูก็ชอบทุกอย่างที่เป็นมึง”ปิดท้ายซะจนต้องเอาหน้าซุกอก อย่างเขินจริงๆ

“เขาอายนะ”ผมพูดอู้อี้หน้าบี้ไปมา

“แรดเกินเดซิเบลแหละมึงน่ะ”มันพูดใส่ขำๆ ผมแลบลิ้นมันเลยกัดและจูบให้รับรู้ถึงความรู้สึกของกันและกันให้มากขึ้น ผมจะทำไรได้นอกจากจูบนั้นคืนสนองให้ไป
*
*
*
“เอาอีก เอาอีก”ผมยื่นจานไปให้มันตักผัดหมี่ในกระทะให้อีก มันก็ลุกไปตักให้ไม่มีบ่น ลองบ่นสิกูจะแหกปากประจานว่ามึงกดขี่ขย่มชำเรากู

“ตะกละ”แต่ยังมีเล็ดลอด กระปริบกระปอยเหมือนเยี่ยวออกมา

“อูอิ๋วโอ้ย อู๋นเอี๋ยอะอังอาน (กูหิวโว้ย สูญเสียพลังงาน)”ผมว่ามันทั้งที่ยังเคี้ยวเต็มปาก

“ทุเรศสิ้นดี ไม่มีมารยาทในการแดก เอ้า น้ำ”มันแสยะยิ้มว่าผม แต่ส่งน้ำให้  มีแอบแชะภาพนิดหน่อย เดี๋ยวนี้มันชอบถ่ายรูปผมมากเลย สวยๆไม่ ทุเรศๆ กูถ่าย ดูธรรมชาติดี คนเราไม่จำเป็นต้องดูดีตลอดเวลา เนี๊ยบบ้าง หลุดบ้าง แต่ก็ยังเป็นเรา

“เอิ๊กกกกก”เสียงเรอของผมเอง มันเบือนหน้าหนี

“มึงไม่อ้วกเลยล่ะ”มันเหน็บผม มือก็ยังถ่ายผมอยู่ ผมก็เล่นท่าให้มันถ่ายไป จนมันเบื่อเลิกเป็นตากล้อง ก็หันมาเล่นขี่ควายส่งเมืองกัน ทำกูเดี้ยงก็เลี้ยงดูกูซะ นั่งตรงโซฟาที่ถูกเก็บหลักฐานเรียบร้อยก็เปิดทีวีดู มันเดินมานั่งพร้อมจานแอ๊บเปิ้ล ส้มโอ ชมพู่ ที่ปลอกเรียบร้อยแล้ว มีพริกกะเกลือไว้จิ้มด้วย เก่งจริงเลยผัวกูเคยเป็นเมียใครมาก่อนเปล่าเนี่ยะทำหน้าที่แม่บ้านไม่ขาดตกบกพร่องเลย

“โปรเจคมึงเสร็จแล้วเหรอ”ผมถามมันที่เดินกลับมาอีกรอบพร้อมงานไอ้แทน ที่ให้มันแก้ภายในสามวัน

“อืม”มันรับคำก่อนจะลงมือแก้งานใหม่ ผมนอนเหยียดมองมัน

”งานมึงล่ะ”มันถามกลับบ้าง

“อีกนิด เออ เดี๋ยวพุธนี้กูต้องไปชลบุรีกับคณะว่ะ เขาให้ไปตรวจเช็คพวกรถแข่งตามสนามรถนี่แหละ”ผมบอกก่อนจะนึกได้ว่าต้องไปปฏิบัติงานนอกสถานที่ คราวที่แล้วแถวกรุงเทพฯ และมีการจัดการแข่งระดับมหาวิทยาลัยด้วย ปีที่แล้ว ม. ผมก็ชนะนะ รุ่นพี่ที่แข่งเป็นสายรหัสเดียวกับผม แกจีบผมด้วย หุหุ

“ค้างหรือเปล่า”มันถามกลับ แต่ตากับมือก็จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า ที่จริงสร้างรูปแบบในคอมพิวเตอร์หรือไอแพดก็ได้นะ แต่มันชอบสร้างด้วยมือมากกว่า พอถาม มันก็บอกจะได้ไม่เป็นง่อย กวนตีนกูจริง เลยเลิกถามมันซะ

“เปล่า”ผมบอก

“ไปกี่โมง”มันถาม

“เจ็ดโมงเช้าอ่ะ ขี้เกียจตื่นจัง”ผมบอกก่อนจะครวญหงิงๆ

“นอนบ้านหรือเปล่าล่ะ”มันถามผมอีก ก่อนจะคลิกๆอะไรก็ไม่รู้ในคอมฯและทำที่แบบใหม่

“พี่ไปส่งน้องเปล่าล่ะ”ผมได้ทีเลยอ้อนมัน เลื้อยจากโซฟาไปนอนหนุนตักเอาหน้าซุกซิคแพคอันเร้าใจ

“ถ้านอนด้วยก็จะไปส่ง ถ้านอนบ้านมึงไปเอง กูขี้เกียจตื่นไปรับ”พูดเรียบๆแต่ทำจริง ยังดีที่มีทางเลือกให้กู

“กูนอนด้วย”ผมตอบแบบไม่ต้องเลือกเพราะยังไงก็เลือกคำตอบแรกแน่นอน เรื่องอะไรจะตื่นคนเดียว มึงต้องทำหน้าที่สามีบวกสารถีไปส่งกูซะ เหมือนตอนที่กูไปส่งมึงออกค่าย เป็นอันเจ๊ากัน หุหุ

“ไม่นอนบ้านวะ”มันบ่นแต่ปากอมยิ้ม

“เรื่องอะไรกูจะตื่นคนเดียวแล้วให้มึงนอนฝันเปียกล่ะ”ผมบอกก่อนจะกัดพุงมันอย่างหมั่นเขี้ยว

“ตีนแหนะ มีแต่มึงแฉะทุกเช้า”มันจิกหัวผมออกพูดใส่บ้าง

“นิสัย ชอบแอบคลำของกู ไม่ดูดเลยล่ะ”ผมแสยะปากใส่มัน

“เหม็นหืน”มันบอกและยักคิ้ว

“มึงก็อมก่อนดูดสิจะได้ไม่หืน”ผมก็กวนมันกลับ

“สกปรก”มันบอกก่อนจะไสหัวผมให้ไปนอนที่พื้นแทน

“แหม สกปรก กล้าพูดแล้วใครวะเมื่อเช้าดูดซะเหี่ยวยังไม่ฟื้นความเต่งเลย”ผมเบะปากใส่ถีบก้นมันสองปึก

“กูหน้ามืด”มันบอกแต่หูมันแดงแสดงว่าอาย

“เลยหาอะไรดมไง กิ๊วๆ หน้าไม่อาย เอาของเขาไปดม ฮ่าๆๆๆๆๆ อย่าๆๆๆๆ เชี่ยะ พอแล้ว”ผมล้อมันเลยโดนมันจี๋ตีนเข้าให้จนตัวขดตัวงอ หัวเราะน้ำลายไหลย้อยไปหมดเป็นที่อุจาดให้มันว่าเข้าให้อีก แขวะกันด่ากัน ดูหนังแทรกเสียงเพลง หลับแม่งเลยกู คร่อกกกกก อืม มีผ้ามาโปะให้กัดด้วย ขอบคุณครับ
*
*
*
“เฮ้ย พวกมึง ทิ้งกูกันเลยนะ”ผมเอ่ยปากเรียกนังออยที่เริ่มไปไหนมาไหนกับไอ้เป๊บ ไอ้แฝดที่เดี๋ยวนี้ต้องไปรับไอ้ต้าร์เป็นประจำ พวกมันกำลังมีที่ไป ส่วนผมต้องกลับเองไอ้ไผ่ติดงานที่คณะ คาดว่าจะดึก ผมว่าจะชวนมันไปซื้อของด้วยสักหน่อยมะรืนต้องเดินทางแล้ว

“แต่ก่อนมึงไม่ทิ้งพวกกูเลย”นังออยจีบปากบอกผมกลับมามั่ง ก่อนจะสำรวจตัวเองอีกครั้ง มันบอกผมตั้งแต่เช้าแล้วว่าไอ้เป๊บชวนมันไปกินข้าวและดูหนัง เรื่องปกติของการออกเดทมั้ง ผมแหย่พวกมันไปงั้นแหละ เพื่อนมีความสุขผมก็มีสุขไปด้วย มันทุกข์ก็ทุกข์ด้วย เหมือนกับที่พวกมันก็รู้สึกเหมือนผม

“ทิ้ง กูนะทิ้งพวกมึง มีแต่พวกมึงผลักไสให้กูไปกับมัน พอกูติดมัน มาหาว่ากูทิ้งเหรอ”ผมโวยใส่มันกลับไปบ้าง นังออยทำตาปริบๆ ที่เห็นผมทำหน้าใส่มัน

“อีเหี่ยน น้ำลายมึงอ่ะ”มันว่าผมเอามือเช็ดหน้า เว่อร์ ซู๊ดดดด เก็บก่อน

“มึงอย่าง็องแง็งน่า ยังไงพวกกูก็รักมึงเสมอนะเพื่อน”ไอ้โอมโอบไหล่บอกผม ตามด้วยไอ้อาร์มสที่จุ๊บหัวผมอย่างที่ทำเป็นประจำของพวกมัน ตั้งแต่เด็กแล้ว

“อย่าดื้อน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ไปด้วยกัน”ไอ้อาร์มสปลอบผม จนเกือบหัวเราะ

“สัด ทำอย่างกับกูเป็นเด็กถูกพ่อแม่ทิ้งอย่างงั้นแหละ ไปเหอะ เดี๋ยวว่าที่เมีย กับว่าที่ผัว พวกมึงจะรอนาน”ผมเลยตบหัวมันไปคนละที ก่อนจะผลักไสพวกมันไปหาความสุขมั่ง

“เก่งมากเพื่อนคนดี”ไอ้สองตัวยังล้อไม่เลิก ก่อนจะวิ่งหนีตีนผม

“มึงไม่ไปกับกูวะ”อีออยชวนผมอีกครั้ง

“อย่าแอ๊บ อีห่า”ผมส่ายหน้าว่ามันขำๆ

“กูไม่ได้แอ๊บ”มันโวยหน้าแดงนิดๆ

“อายเป็นด้วยเหรอวะ สะกดถูกด้วย ฮ่าๆๆๆๆ”ผมแหย่มันไปอีก มือกอดคอเดินไปกับมัน

“แรดเรียกพี่นะมึง ย้อนศรกูเหรอ”มันว่ามือก็หยิก จนกระทั่งถึงที่จอดรถก็เห็นไอ้คนตัวสูง ผมเกรียนๆ สะพายกระเป๋าผ้าลดโลกร้อน สกรีนว่า ‘รอได้เพราะพี่อึดและยึดมั่น’

“ไง เป๊บ บอกใครเหรอ”ผมทักมัน มือก็ชี้กระเป๋า มันยกยิ้มที่คิดว่าหล่อสุดๆ หุ่นมันดีสมกับเป็นนักว่ายน้ำของ มหาลัย เชียวนะครับ เรียนก็ดีด้วย

“อีฝิ่น มึงไม่มีอะไรจะพูดเหรอ”อีออยหยิกแขนผมทำปากใส่

“เกี่ยวไรกับมึงล่ะ กูพูดกับเป๊บมัน เน๊าะ”ผมก็ลอยหน้าใส่มัน หันไปพยักหน้าใส่ไอ้เป๊บ

“อืม”ไอ้เป๊บรับคำยิ้มหน่อยๆ เหมือนจะอายๆ

“งั้นมึงก็ไปด้วยกัน”อีออยพูดเสียงงอนๆ

“อุ้ย มีงอน กูไม่ถามแล้วก็ได้”ผมจิกมันอีกนิด มันทำปากด่าผม

“ฝิ่นไม่ไปด้วยกัน”ไอ้เป๊บหันมาชวนผม อีออยก็พยักหน้าแบบให้ไปด้วย

“ไปเถอะทั้งคู่ ไปสู่ประตูหลัง คิกคิก กูไปนะ”ผมแซวมันสองคนที่หน้าเหวอ จนอีออยตั้งสติได้

“อีเลว อีเชี่ยะ”เสียงมันด่าตามหลังหันไปอีกที ไอ้เป๊บเอามือปิดปากมันและดันขึ้นรถ ผมยิ้มให้มันพร้อมโบกมือ ก่อนจะพาตัวเองไปขึ้นแท็กซี่หน้า ม. และส่งข้อความบอกเด็กล้างตู้เย็นก่อน ฮ่าๆๆๆ
*
*
*
“อืม กลิ่นนี้ก็ดี เปลี่ยนดีไหมนะ”ผมกำลังพิสูจน์กลิ่นอยู่ครับไม่ใช่ที่กองปราบปรามหรือทลายยาบ้าที่ไหนหรอก แต่อยู่ที่ร้านจำหน่ายน้ำหอมในห้างxxxxปกติผมจะใช้น้ำหอมของ Calvin klein ทุกกลิ่น ไอ้ไผ่ก็ใช้นะ มันใช้ของ  Bvlgari ดูไม่เหมาะกับมันใช่ไหมครับเห็นมันเซอร์ๆง่ายๆ บทจะเป็นผู้ชายสไตล์ Metro Sexual เขาก็ทำได้ดี หุหุ ยกหางกันเข้าไป แฟนนี่ครับไม่ชมมันแล้วจะชมใคร ตอนแรกผมไม่ค่อยชอบกลิ่นมันเท่าไร แต่เวลาที่มันอยู่ตามตัวไอ้ไผ่ ผมรู้สึกลุ่มหลงอยากดมมากๆเลย ซื๊ดดดด

“อันนี้ดีกว่า ลองเปลี่ยนมั่ง ผัวคงไม่ผิดกลิ่นหรอกมั้ง”ผมหยิบ Davidoff Cool Water Perfum ส่งให้พนักงานและชำระเงิน ระหว่างรอไอโฟนผมก็ดังต้องรีบรับครับ เสียงเรียกนี้ไม่รับเดี๋ยวไม่ได้มรดก ฮ่าๆๆๆ

“จ๋า คุณปู่”ผมรับสายก่อนจะยื่นมือไปรับของ และเดินออก

“น้องอยู่ไหน บนบกไม่ต้องตอบนะลูก”เสียงปู่เจ้าเสน่ห์แหย่มาตามสายอย่างอารมณ์ดี

“อ้าว เอามุกน้องไปเล่นแล้วจะตอบได้ไงเนี่ยะ โลกมนุษย์ก็เล่นจนเบื่อแล้ว”ผมก็แหย่ท่านกลับ จนได้ยินเสียงหัวเราะ

“น้องว่างหรือเปล่า”ปู่ถามผม แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ

“น้องว่างเสมอสำหรับปู่ ถึงยุ่งก็จะว่าง”ผมอ้อนไปตามสาย แต่เป็นความจริงสำหรับคนที่ผมรักที่สุด

“อย่าเลย เดี๋ยวนี้เพิ่มพี่ไผ่เข้าไป พื้นที่ในใจน้องเหลือปู่กี่เปอร์เซ็นต์ก็ไม่รู้”คุณปู่สุดที่รักแอบน้อยใจแต่มีขำๆปนมาด้วย

“แหม คุณสหรัฐเหน็บแรงนะครับ มีเท่าไรน้องยกให้ปู่หมดเลย ส่วนพี่ไผ่ปู่ก็แบ่งให้เขาเช่าหน่อยแล้วกัน นะนะ”ผมหยอกท่านกลับอ้อนๆ

“เออ ไอ้ตัวดีปากหวานขึ้นนะ เข้าเรื่องดีกว่าเดี๋ยวเบาหวานปู่ขึ้น”ปู่ยุติก่อนจะพูดถึงธุระที่โทรมา”ก็ไม่มีอะไรมาก พอดีพี่แทนโทรมาหาปู่ บอกว่าติดต่อน้องไม่ได้เขาจะชวนน้องไปงานวันเกิดพ่อเขาน่ะ” ผมฟังอย่างเงียบๆ แต่นึกด่าไอ้คนต้นเรื่องที่เอาเรื่องนี้ไปอ้างกับปู่

“น้องก็เปิดเครื่องตลอดนะ”ผมบอกปู่ด้วยน้ำเสียงธรรมดา ต่อให้โกรธหรือไม่พอใจใครผมจะไม่เอามาลงกับปู่เป็นเด็ดขาด

“น้องก็ไปหน่อยแล้วกันนะ ถือซะว่าเป็นตัวแทนปู่ อีกอย่างเขาก็เคยซื้อขายกับเรา ได้ไหมลูก”ปู่พูดเหมือนขอร้องผมเลย

“ได้สิครับ ถึงปู่ไม่บอก และเขามาชวนน้องด้วยตัวเอง น้องก็ไป ปู่สบายใจได้”ผมพูดให้ท่านสบายใจ ปู่ให้ผมเยอะกว่านี้อีก เรื่องแค่นี้ทำไมผมจะทำไม่ได้

“เก่งมากน้องของปู่ ชวนพี่ไผ่ไปด้วยก็ได้นะ กล้าเปล่า หึหึ”ปู่ชมก่อนจะย้อนมาแซวอีกรอบ

“ไม่ต้องใช้ความกล้าหรอกปู่ มันต้องใช้ความจริงถึงจะถูก ชิมิ๊ๆ”ผมพูดเหมือนชมตัวเองไปในตัวบอกท่านกลับไป

“เออ ระวังนะโว้ย ความจริงอาจทำให้เกิดเรื่องก็ได้ เฮ้อ ไอ้พวกนี้ไม่รู้หลงผิดอะไรมาติดกับน้องได้ ไม่ไหวๆ”ปู่ยังมีหยอดปิดท้ายให้ผมได้โวยนิดๆ

“จะว่าน้องได้ไง น้องเป็นหลานปู่ลูกพ่อ เชื้อก็ต้องติดกันมาเป็นธรรมดาของตระกูลเรา ฮ่าๆๆๆๆ”ผมทำเสียงใส่ท่านอวยตระกูลตัวเองไปด้วยเลย

“แต่ตระกูลปู่ มีแต่ผู้หญิงมาติด ไอ้ผู้ชายมาติดมีแต่เอ็งแหละแหกคอก”ปู่ก็ตอกกลับมาขำๆ

“เอ้า ก็น้องสวยติดย่าครึ่งหนึ่งนี่ อย่ามาว่านะ”ผมทำเสียงงอนๆใส่

“พอเลย เดี๋ยวเขาจะหาว่าตระกูลเราหลงตัวเองกัน เอาเป็นว่าก็ตามนี้นะ”ปู่เลยต้องยุติคารมชมกันเองเอาไว้ก่อน

“ครับ ครับ ได้ครับ มีอยู่ ปู่ไม่ต้องโอนมาหรอก เดี๋ยวน้องซื้อไปให้คุณลุงเอง ครับ รักนะ จุ๊บๆๆๆ”ผมคุยกับท่านอีกนิดก็วางสาย ไอ้แทนมันคงไม่กล้าโกหกโดยการเอาวันเกิดพ่อมันมาอ้างแน่ คนระดับนี้หัวสมองคงไม่แดกหญ้าไปเพิ่มเป็นอาหารเสริมใส่หัวหรอกมั้ง ว่าแล้วก็ไปซื้อของขวัญก่อน เอาอะไรดี คุณลุงฐานะดีคงจะมีทุกอย่างแล้ว แต่ก็ต้องหาไปให้อยู่ดีเป็นมารยาท อืม เซ็กส์ทอยหรือไวอาก้าดีหนอ จะได้กระชุ่มกระชวย  ฮ่วย คิดไปได้
*
*
*

ต่อข้างล่าง

[goonglovenut]

เวลา 22.30 โดยประมาณ บรรยากาศอึมครึมแผ่ปกคุมทั่วห้อง ณ  คอนโดใจกลางเมือง กูจะบรรยายให้เหมือนหนังฆาตกรรมทำไมวะเนี่ยะ

“เมื่อไร”เสียงถามเรียบๆ หน้านิ่งๆ มือก็หยิบข้าวเหนียวจิ้มซุปมะเขือไปด้วยเข้าปาก ผมกระแซะอยู่ข้างๆ ตักแกงเลียงเห็ดให้คุณพี่ด้วยจะได้ไม่ติดคอ

“พรุ่งนี้ครับ”ผมตอบก่อนจะอ้าปาก เมื่อคุณพี่หยิบหมูชุบแป้งทอดใส่ปากให้ ไม่พูดอะไรอีก คงจะคิดได้ว่าเป็นเวลาทานข้าวไม่ควรคุยกันมันเสียมารยาท จนเรียบร้อย คุณพี่ก็หันมามองเอาทิชชู่เช็ดปากตัวเองและมีน้ำใจเอาที่ใช้แล้วมาเช็ดให้ผมด้วยเป็นการประหยัด มองหน้าสักพักก็พยักหน้า

“ก็ไปสิ”โถ ให้เกร็งอยู่ตั้งนาน พูดแค่เนี้ยะ และก็เก็บของพร้อมจานชามไปล้าง เรียบร้อยก็เดินออกผมก็ตามติด

“พี่ไปด้วยสิ ปู่บอกว่าให้พี่ไปด้วย”ผมกอดเอวมันข้างหลัง ยื่นหน้าลอดแขนไปอ้อนมัน

“ไม่ว่าง”สั้นๆได้ใจความไม่ต้องแปลไทยเป็นไทย

“จริงดิ”ผมทำหน้าแอ๊บใส่

“เออ”มันไม่แอ๊บกลับ ตอบตรงๆ

“พี่ไปส่งและก็ไปรับนะ ๆๆ”ผมอ้อนต่อ มือก็บีบนวดให้คุณพี่ผ่อนคลายความตึงเครียด เพราะจะลงมือทำงานต่อ ดูหน้าก็รู้ได้ว่าห้ามรบกวน งดติด(สัด)ต่อชั่วคราว

“ไปไกลๆไป”มันไม่ตอบไล่ผมที่หยุดมือทันที หน้าผมตอนนี้ ช็อคซีนีเพคผสมบิ๊คซีนีม่า มาก

“ทำไม”ผมถามออกไปเสียงเบาหวิว ใจสั่น ไม่คลื่นเหียน ไม่อาเจียน ไม่เป็นลม ต้องรอฟังคำตอบก่อน

“อะไร”มันหันมาถามก่อนจะทำงานต่อ

“ก็ไล่น้องทำไมล่ะ ฮึก น้องบอกแล้วนะ ชวนไป ฮึก ก็ไม่ไป ยังมาไล่กูอีก ฮืออออออ”ผมโดดไปนั่งตักร้องไห้ใส่หน้ามันแม่งเลย มันผงะถอยแทบไม่ทัน

“มึงบ้า บ่ อยู่ๆก็ร้องไห้”มันถามผมหน้าเซ็งๆ

“ก็มึงไล่กู ฮึก ทำไมล่ะ”ผมเอามือปาดน้ำตา พูดไปสะอึกสะอื้นไป

“กูเหม็น ตั้งแต่เข้าห้องยันแดกข้าวแล้ว กูว่าจะถาม มึงไม่ตกบ่อขี้ที่ไหนมา”มันพูดออกมา มือก็ปิดจมูกตัวเอง

“อ้าว กูไม่รู้นิ กะว่าจะมอมให้มึงตกในภวังค์และทำตามที่กูขอซะหน่อย ฮี่ฮี่”ผมยิ้มแหยๆพูดใส่มัน น้ำตาสั่งได้ถูกสั่งเก็บไปแล้ว

“กูไม่อ้วกรดหัวมึงก็ดีเท่าไรแล้ว มึงลองหรือมึงแดกเข้าไปด้วย”มันเอามือเขกหัวผมพร้อมกับด่าไปด้วย

“หอมจะตาย เนี่ยะๆๆ”ผมยกแขนขึ้นดม ก่อนจะจับหน้ามันที่ตั้งตัวไม่ทันมาซุกรักแร้อันขาวนวล

“ไอ้ฝิ่น เชี่ยะนิ กูบอกว่าเหม็น แหวะ อ่อกก”มันผลักผมออก ก่อนจะลุกไปอ่างล้างชามแหวะออกมาและบ้วนปาก

“เว่อร์ สำออย เซ้นส์ซิทีฟ แอ๊บ ดัดจริต พรืดดดด ถุยยย”ผมเดินตามไปพูดใส่มัน มันหันมาเอาฟองน้ำล้างจานยัดปากให้ผมหยุดพูด หยึย ไอ้โหดคิดจะฆ่ากูด้วยเชื้อโรคเหรอ

“นิสัยมึงทั้งนั้น ไปอาบน้ำ อย่าให้กูพูดซ้ำ เร็วๆ”มันหันมาว่า เตะก้นและถีบส่งผมเข้าห้อง

“ถุยๆๆๆๆๆๆ”ผมทำเสียงใส่มัน ที่จะเตะอีกรอบ แต่ไม่ทันผมวิ่งเข้าห้องน้ำซะก่อน ออกจะหอม หรือว่ามันจะแพ้ท้องแทนพี่ตวงเมียพี่หลิวที่โทรมาเมื่อวาน บอกข่าวว่าซาว์ดแล้วได้ลูกชาย เป็นที่ดีใจกันถ้วนหน้า ไอ้ไผ่ถึงมันไม่ยิ้มหรือเฮออกมา แต่น้ำเสียงก็แสดงออกว่ามันดีใจกับพี่มันด้วย หลวงพ่อเป็นหลวงปู่ พี่อ้อเป็นป้า มันเป็นอา ส่วนผม พี่ก็พอ ไม่อยากแก่ หุหุ
/
/
/
สุดท้ายก็มาคนเดียว มันไม่ได้มาส่งเพราะติดงาน แต่ก็ให้ความหวังว่าจะมารับถ้างานเสร็จและอารมณ์ดี งานเสร็จกูยังมีหวัง อารมณ์มึงกูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร พักหลังแปรปรวนยิ่งกว่าหมาถูกตอนซะอีก

“คุณน้อง ไม่ให้ลุงรอเหรอครับ”ลุงชิตถามผมที่กำลังจะเปิดประตูรถ

“เดี๋ยวพี่ไผ่มารับ แต่ถ้าไม่มา น้องจะโทรหานะ”ผมบอกลุงชิตที่อมยิ้มเมื่อมีการเผื่อนิดหน่อย

“ลุงว่าพี่ไผ่มารับแน่นอน”ลุงชิตพูดด้วยความมั่นใจ ผมย่นจมูก

“ไม่ต้องมาปลอบใจน้องหรอก ลุงต้องได้ยินว่ามันพูดกับน้องว่าไง”ผมบอกลุงชิตสำรวจตัวเองอีกครั้ง  ระหว่างทางผมคุยกับมันว่าจะมารับไหม มันก็ อืม ดูก่อน พอถามว่าทำไม ติดงาน ทำไมครั้งที่สอง อย่างี่เง่า ทำเอากูเงียบกริบ เลิกคุย ช่างมันถ้ามาก็เห็นเอง ไม่มาก็ลุงชิตมิเตอร์ ไม่ง้อก็ได้โว้ย

“พี่ไผ่พูดไปอย่างนั้นแหละครับ ยังไงก็ต้องมา แกห่วงคุณน้องจะตาย”ลุงชิตให้กำลังใจปนเข้าข้างมันไปด้วย ภาพพจน์แบบ 3D หรือเปล่าที่ลุงเห็น ที่จริงผมก็คิดเหมือนลุงนั่นแหละแต่ไม่อยากคาดหวังมากนัก เพราะมันยุ่งจริงๆ เสร็จโปรเจคก็มีใหม่มาทันที และงานไอ้เชี่ยะแทนอีก พูดไม่สบอารมณ์ กูจะด่ามึงกลางงานซะเลย

“น้องจะเชื่อลุงนะ ไปนะครับ”ผมพยักหน้าบอกลุงชิตก่อนจะลงจากรถ เดินไปลงชื่อตรงป้อมยามที่มีตำรวจอีกสองนายยืนอยู่ด้วย ผมยื่นกล่องของขวัญให้ตรวจสอบ นี่กูมางานเลี้ยงนักการเมืองที่ฉ้อฉลหรือเปล่าวะ ก่อนจะผายมือเชิญให้เข้าไปได้ เรียกคฤหาสน์ดีกว่า คนเยอะจริงๆ ไฮโซทั้งนั้น นั่น มีดารานักร้องมาด้วย เฮ้ย นักการเมืองก็มี ไอ้ที่คิดในตอนแรกพวกเขาคงไม่ได้ยินหรอกนะ ผมไม่ได้เหมารวมแค่บางส่วนเท่านั้นเอง ว่าแต่คุณลุงอยู่ไหนเนี่ยะ ตลอดทางที่ผมเดินเข้ามา มีคนมองและซุบซิบด้วย คงไม่พ้นว่า คนหน้าตาดีคนนี้เป็นใครกัน ไม่เคยเห็นมาก่อน สงสัยเพิ่งลงมาจากฟ้า ถึงได้ดูดีขนาดนี้ หุหุ  ผมหยุดมองรอบข้างนิดนึง กำลังจะเดินต่อก็ถูกจับแขนไว้ก่อน

“น้องฝิ่น ไม่โทรหาพี่ล่ะว่ามาแล้ว จะได้ออกไปรับ”ไอ้แทนนั่นเอง เกือบโดนกูฟันศอกแล้วมึง วันนี้มันก็ดูดีเหมือนทุกทีแต่งั้นๆ สู้ผมกับผัวไม่ได้หรอก

“โทรทำไมให้เปลืองตังค์ เดินเข้ามาเองได้”ผมบอกมันก่อนจะบิดแขนออกเล็กน้อย

“ยิงมาก็ได้”มันยังพยายาม หน้าระรื่น

“เอาปืนมาดิ”บอกมันอีก มันหัวเราะส่ายหน้ายิ้มๆ  เวลามันยิ้มยอมรับว่าดูอ่อนโยน อดนึกถึงพี่เจตน์ไม่ได้ รายนั้นทั้งพูดดี ใจดี แต่ก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดี ถ้าไอ้แทนมันเป็นเหมือนพี่เจตน์ก็ดีสิ ดูมันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
 
“ไป พี่พาไปหาคุณพ่อ”มันพูดขึ้นก่อนจะแตะแขนเบาๆ ผมก็เดินตามมันไป

“มาแล้วเหรอลูก มานี่มา เมื่อกี้ลุงเพิ่งวางสายจากปู่หนูพอดีเลย”คุณลุงยิ้มพร้อมรับไหว้และบอกให้ฟัง แต่คุณลุงใช้คำเรียกว่าหนูกับผม ฟังแปลกๆยังไงไม่รู้ ไอ้แทนก็อมยิ้มชอบใจ ที่พ่อมันเรียกผมอย่างนั้น

“ขอให้คุณลุงสุขภาพแข็งแรงนะครับ”ผมอวยพรให้ท่าน

“ขอบใจมากลูก”ท่านลูบหัวและรับของขวัญ

“ใครเหรอครับ หน้าตาน่าเอ็นดูเชียว คุณพิเชษฐ์”ผู้ชายน่าจะอายุมากกว่าคุณลุงนิดหน่อย ถามและยิ้มให้ผม ๆ ยกมือไหว้ทันทีไม่ต้องรอให้บอกว่าท่านเป็นใคร

“หลานชายคุณสหรัฐ เจ้าของอสังหาริมทรัพย์ไงครับ”คุณลุงบอกคร่าวๆ ถ้าไม่ใช่คนรุ่นๆกันจะไม่รู้จักปู่ผมเลย แต่ถ้าเอ่ยชื่อบรรดาคุณลุงคุณป้า รู้จักแน่เพราะพวกท่านสืบทอดต่อจากปู่อยู่ ลูกพี่ลูกน้องผมเขาก็เรียนจบกันหมดแล้ว กลับกระบี่ถึงจะได้เจอกัน พวกมันชอบแกล้ง ตอนที่รู้ว่ามีแฟน แม่งล้อไม่หยุด พูดแล้วก็คิดถึง

“อ๋อ หลานคุณสหรัฐ ลูกคุณสุรัฐ หรือ คุณสุทธิ ล่ะลูก”ท่านพยักหน้ารับรู้และถามถึงลุงๆผม

“ลูกพ่อสุราษฎร์ครับ”ผมตอบท่าน

“เฮ้ย โตขนาดนี้เลยเหรอ ตอนงานคุณพ่อ ปู่กับแม่โอ๋กันใหญ่ งอแงน่าดู”ท่านพูดยิ้มๆแต่แฝงไปด้วยความเอ็นดู

“รู้จักพ่อกับปู่หนูฝิ่นด้วยเหรอครับ คุณพงษ์”คุณลุงพิเชษฐ์ถามอย่างแปลกใจ

“เคยตีกล์อฟด้วยกันสมัยหนุ่มๆ ก็ค้าขายที่ดินด้วยนี่แหละ ถามปู่นะว่ารู้จักลุง อืม ไม่ใช่สิ ต้องเรียกปู่ถึงจะถูกเพราะรุ่นๆกัน”ท่านบอกอย่างรู้จักปู่มาก่อน และเคยไปงานพ่อผมด้วย ไม่น่าเชื่อท่านจะรุ่นเดียวกับปู่ ผมคุยกับพวกท่านที่มีคนรู้จักปู่มาคุยเพิ่มอีก สักพักไอ้แทนก็ขอตัวพาผมออกมาจากตรงนั้น

“ไอ้แทน  หลบไปไหนมาวะ แล้วพาใครมาด้วย น่ารักจัง”คงเป็นเพื่อนมันพอเห็นก็แสดงตัวทันทีว่าไม่ได้เป็นใบ้

“ให้รอนะแทน”เสียงผู้หญิงใส่เดรสเกาะอกสีน้ำทะเล พูดขึ้นบ้างแต่ไม่พูดเปล่าเดินมากอดแขนมันด้วย

“รอทำไมล่ะ จะกินจะดื่มอะไรก็เรียกเด็กสิ”มันบอกผู้หญิงที่ชื่อดรีมเรียบๆ ยกยิ้มหน่อยๆ

“นี่ละสิ พี่แทนถึงได้รีบไปรับเอง”เสียงผู้ชายที่ผมจำได้เคยเจอที่ผับพร้อมมัน มองผมอย่างไม่เป็นมิตรเหมือนคราวก่อน แต่ผมไม่สนใจหรอก อีกสักพักว่าจะกลับแล้ว น่าเบื่อ ผมไปมาหมดแล้วงานเลี้ยงตั้งแต่รากหญ้ายันรากปูน ปู่เอาผมไปด้วยตลอดจนผมเบื่อและเซ็งไปเอง ขนาดปู่ยังเบื่อเลย นอกจากเลี่ยงไม่ได้จริงๆถึงจะไป

“ไม่แนะนำหน่อยวะ”เพื่อนมันอีกคนเอ่ยแซว ขนาบข้างด้วยผู้หญิงอีกสองคนที่สะสวยไม่แพ้คนชื่อดรีม

“ฝิ่น”ผมบอกเองครับ ก่อนจะนั่งเก้าอี้ที่ว่าง พวกนั้นเงียบและมองหน้าไอ้แทนที่ยักไหล่และนั่งลงข้างๆ มันก็แนะนำให้ผมรู้จักเพื่อนมัน แต่ละคนลูกคนมีฐานะพอกับมันนั่นแหละ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอกที่มันจะคบเพื่อนระดับนี้ พอแนะนำเสร็จก็เริ่มคุยกัน ก่อนจะฟังคุณลุงเอ่ยขอบคุณแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน และก็สนุกกับดนตรี มีคนเดินมาทักทายมันกับเพื่อนๆมันไม่ขาดสาย ถ้ามีคนถามมันก็จะแนะนำผมให้รู้จัก ถ้าผู้ใหญ่หน่อยก็จะรู้จักปู่ผมอย่างที่บอก ถ้ารุ่นน้อยกว่านี้ก็ไม่รู้จักแถมพูดอีกไม่เคยเห็นตามทีวีหรือหนังสือพิมพ์เลย กูไม่ได้เป็นดาราอักษรย่อ จะได้ออกสื่อตลอด พูดไม่ขาดคำมีนักข่าวมั้งมาสัมภาษณ์มันนิดหน่อยและถ่ายรูป ผมอยากจะลุกหนีจริงๆแต่ไม่ทันเลยต้องถ่ายติดวิญญาณไปกับเขาด้วย

“ฝิ่นเรียนที่ไหนเหรอตอนนี้”คนชื่อรุจน์ถามผม

“มหาลัยxxx วิศวะ”ผมบอกชื่อม.พร้อมสาขา

“ตอบซะยาว”ผู้ชายตัวเล็กที่ผมเคยเจอพูดลอยๆ

“จะได้ไม่ต้องถามเพิ่ม”ผมบอกออกไปก่อนจะหยิบพั้นซ์สีสวยดี จิบหน่อยๆ

“รู้ได้ไงว่าจะมีคนถามหรือว่าสนใจ”เขาพูดต่อเสียงเยาะ ดรีมกับเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนมองยิ้มๆ พอกับไอ้สองคนนั้นที่ทำหน้าแบบงงๆ ไอ้แทนมองเฉยๆแต่ยังไม่พูดอะไร ดูแล้วมันไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไร

“ก็ไม่เห็นเป็นไรนิ คนไม่สนใจ คิดซะว่าบอกหมาก็ได้เผื่อมันอยากรู้”ผมตอบยิ้มๆ ทำเอาเขาชักสีหน้า ที่เหลือแทบจะสำลักน้ำที่กำลังเข้าปาก

“นี่ กะ”เขาพูดใส่ผมที่เลิกคิ้ว

“นาว”ไอ้แทนเรียกชื่อมันให้หยุดพูด ทำเอาเม้มปากอย่างไม่พอใจ คนชื่ออิฐได้แต่โอบไหล่ปลอบใจ

“ฝิ่นทานอะไรมาหรือยัง พี่ให้เขาเอามาให้”มันหันมาถามผมด้วยเสียงที่ต่างกับเมื่อกี้ลิบลับ ผมไม่ได้รู้สึกยินดีอะไรหรอกถ้าจะทำให้อีกคนมองด้วยความไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้ นี่ถ้ากูไม่มีแฟนจะแกล้งอ้อนให้ร้องไห้เลย

“กินมาแล้ว”ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะจิ้มผลไม้เข้าปาก ไม่เห็นจะหวานเหมือนไอ้ไผ่ทำให้เลย พริกกะเกลือก็ไม่มี

“งั้นเอาของหวานไหม”มันก็ถามต่อ ดูแล้วมันไม่ได้เสแสร้งเอาใจนะ มันอายุห่างจากผมก็หลายปีอยู่ ผมเสียมารยาทกับมันก็เยอะ มันเลิกคิ้วประมาณว่าเอาไหม

“ก็ได้ มีไรกิน”ผมรับคำและถามต่อ มันยิ้มพอใจ

“ก็มีพวกเค้ก วิปครีม พุดดิ้ง และก็”มันบอกให้ฟังเอามือขึ้นมานับ

“พุดดิ้ง”ผมบอกก่อนมันจะพูดจบ มันกวักมือเรียกพนักงาน ให้มารับคำสั่ง

“แทน เอาใจน่าดูเลย คนพิเศษหรือเปล่าเนี่ยะ”คนชื่อบีถามมันยิ้มๆ ปรายตามอง นาวไปด้วย อะไรกันคนพวกนี้เหมือนจะกัดกันเองเลย

“ก็อยากจะเป็นอยู่นะ เจ้าตัวเขาไม่ตกลงด้วยน่ะสิ”ไอ้แทนพูดด้วยรอยยิ้ม หันมามองผมที่นั่งหน้าตาเฉย

“ท่าจะเอาจริงโว้ยมึง ว่าแต่ฝิ่นไม่พิจารณามันหน่อยเหรอ”ไอ้แจ็คเพื่อนมันอีกคนเอ่ยแซว

“ไม่ผ่านเกณฑ์”ผมตอบแบบไม่ต้องคิดเลย ทำเอามันติดคอเหมือนกัน

“ตอบแบบไม่ต้องคิดเลยโว้ย”ไอ้รุจน์เอ่ยขำ นาวที่ตอนแรกเหมือนจะไม่พอใจ สีหน้าดีขึ้น ผมว่านาวหน้าตาดีนะจัดว่าสวยเลยล่ะ ไอ้แทนทำไมไม่ชอบวะ

“แทนน่ะ เพียบพร้อมจะตาย ใครก็อยากได้เป็นตัวจริงเขาทั้งนั้นแหละ ไม่นาเชื่อว่าจะไม่สนใจ เรียกร้องความสนใจหรือเปล่า”ดรีมพูดมือก็จับแขนไอ้แทนไปด้วย ท้ายประโยคหันมาพูดใส่ผมที่ตักพุดดิ้งเข้าปากพอดี

“ไอ้ใครที่พูดถึงรวมตัวเองด้วยหรือเปล่า ถ้าบอกไม่ใช่นี่ไม่เชื่อหรอก เกาะซะแน่นเชียว”ผมตอบกลับยิ้มๆ ไอ้แทนแกะมือ    ดรีมออกทันที เธอหุบยิ้มเชิดหน้า ผมแอบเห็นนาวยิ้มอย่างพอใจ คนอื่นก็หัวเราะคิกคัก รักเพื่อนดีเน๊าะช่วยกันเยาะใหญ่เลย ยกเว้นไอ้ตัวผู้สามตัวที่มองไอ้แทนล้อๆ

“เอาอีกไหม”มันถามผมที่กินชิ้นที่สามกำลังจะหมด อร่อยดีเหมือนกัน ไม่อร่อยก็เสียยี่ห้อโรงแรมดังหมด

“พอแล้ว”ผมบอกก่อนจะดื่มน้ำ อยู่ห้องกูเรอไปแล้วเนี่ยะ

“เดินเล่นไหม พี่ว่าจะให้ดูอะไรหน่อย”ไอ้แทนเอ่ยปากชวนผมที่มองอะไรไปเรื่อย

“ก็ดี”ผมพยักหน้าและลุกทันที มันก็ลุกตาม นาวกับดรีมมองแต่ไม่กล้าลุกตามมาเมื่อเจอสายตามัน ที่เหลือก็ยิ้มแบบมีเลศนัย มันพาผมมาหยุดตรงสวนที่ดูส่วนตัวหน่อย ไม่มีเสียงอะไรรบกวน ค่อยหายใจทั่วหน่อย”สูบบุหรี่ได้ไหม”ผมถามเจ้าของบ้าน

“ตามสบาย ไม่รู้ว่าสูบ”มันพูดยิ้มๆ

“ทำไมต้องรู้ด้วย”ผมถามก่อนจะพ่นควันออกมา ไม่ได้นึกอยากหรอกแต่ไม่รู้จะทำอะไร

“พี่อยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับฝิ่น ถ้าเป็นไปได้”มันพูดน้ำเสียงเว้าวอนมาก

“ชอบเหรอ”ผมถามมันที่มองผมยิ้มๆ

“ชอบ”มันตอบทันที

“แต่ผมไม่ชอบคุณแบบนั้น ผมมีแฟนแล้ว ทำไมต้องมาวุ่นวายอะไรกับเราด้วย”ผมพูดและถามออกไปตรงๆ

“รู้ แต่มันชอบไปแล้วนิ”มันก็ยังพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม หนาไปไหมหน้ามึงอ่ะ

“ตามใจ บอกไว้เลยไม่ชอบหรอกนะ”ผมยักไหล่พูดใส่มัน จะบอกให้มันเลิกชอบมันต้องบอกไม่เลิกแน่จนกว่าจะบรรลุเป้าหมายตามที่คิดไว้ ผมดูว่ามันเป็นคนแบบนั้น ปล่อยมันอยากคิดก็คิดไป ผมไม่คิดซะอย่าง

“โห ไม่ให้ความหวังกันเลย”มันทำเสียงครวญที่ฟังก็รู้ว่าแกล้ง

“ไม่ชอบทำ ถ้าอยากทำๆไปนานแล้ว”ผมบอกมันอีก ก่อนจะดับก้นบุหรี่

“ไม่ทำหน่อยเหรอ”มันถามต่อ ก่อนจะหยิบเอาไปทิ้งให้ กลัวกูทิ้งลงพื้นล่ะซิ

“ซ้ำซ้อนว่ะ”ผมบอกมัน แทนที่จะโกรธ มันเสือกหัวเราะชอบใจ

“ไอ้นั่นมันมีอะไรดีเหรอ ถึงได้ยึดมั่นขนาดนี้”มันถามผมด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ไหน

“เยอะมาก”ผมตอบมันแค่นั้น มันพูดต่อ

“แล้วรู้ไหมตอนมันทำงานในผับ มีผู้หญิงผู้ชายเข้าหามันไม่เคยเว้น เวลาที่ฝิ่นไม่ได้ไปรอ”ไอ้แทนพูดเรียบๆ

“ก็มันหล่ออ่ะ”ผมตอบพร้อมยกเท้าขึ้นมาข้างหนึ่งบนเก้าอี้ที่นั่งอยู่ มือท้าวศรีษะถามมัน

“ฝิ่น พี่ไม่ได้พูดเล่น”มันพูดเสียงจริงจัง

“แต่ผมพูดจริง มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนหน้าตาดีที่มีคนเข้าหา เหมือนคุณนั่นแหละ แต่ยกเว้นผม”ผมทำใส่มันบ้างแถมดักคอมันอีก

“ถึงมันจะนอนกับเด็กที่นั่นด้วยน่ะเหรอ”มันหรี่ตาพูดกับผมอีก ผมนิ่งไปพัก มันเริ่มยิ้ม ผมมองหน้ามันก่อนจะถอนหายใจ

“ถามจริงเถอะ คุณไปเที่ยวหรือไปจับผิดคนอื่นเนี่ยะ”ผมถามออกไป กลายเป็นมันที่อึ้งแทน และส่ายหน้าถอนหายใจแทนผม

“ต้องเอาหลักฐานไหม”มันถามผมอีก โหย นี่มึงจะพยายามมากไปไหม

“ดูละครมากไปเปล่า เห็นมีแต่เด็กนะที่ชอบเลียนแบบไม่คิดว่าโตขนาดนี้ก็เป็น”ผมพูดเซ็งๆใส่มันที่มองหน้าผมอย่างพูดไม่อกก เอาในเมื่อชอบกูนักจะจัดให้สักชุด”จะบอกอะไรให้ เป็นคลิปยังเห็นมาแล้วเลย แต่ถ้าจะให้ดูขอเป็นปัจจุบันนะ”ผมบอกมันไปอีกไม่ใช่เป็นการท้าทาย แกะหมากฝรั่งมาเคี้ยวอย่างเย็นใจ ไม่ใช่ผมไม่คิดตามมันแต่ผมจะไม่แสดงออกให้อีกฝ่ายรู้เป็นเด็ดขาด   และถ้ามันเอารูปหรือคลิบตอนปัจจุบันมาให้ดู ผมก็จะต้องคุยกับคนของผมแน่นอน ให้รักแค่ไหนถ้านอกใจและทำผมเจ็บก็ไม่เอาไว้หรอก

“นี่ สรุปไม่ว่ายังไงฝิ่นก็ไม่เชื่อ”มันยังถามย้ำอีก

“คนรักกันก็ต้องเชื่อใจกันสิ ถึงจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องคุยกัน คุณไม่เคยรักหรือว่าเชื่อใจใครเหรอ ถึงได้ถามอะไรสิ้นคิดแบบนี้ออกมา”ผมพูดและถามกลับด้วยประโยคที่ธรรมดาแต่คงจะแทงใจมันล่ะมั้งถึงได้กิมกี่ไปอีกรอบ”ถ้าเป็นอย่างนั้น  คุณก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะรักหรือให้ใครมารักแล้ว”ผมบอกออกไปอีก ก่อนจะหยิบไอโฟนออกมาดูและยิ้มเมื่อได้รับข้อความ

“อืม ผมกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องไปกับ ม. แต่เช้า”ผมเลยถือโอกาสขอตัวกลับซะเลย เอาเรื่องเรียนบอกไปด้วยจะได้ดูเป็นการเลี่ยงที่ไม่น่าเกลียด

“เดี๋ยวสิ ไม่ให้โอกาสพี่หน่อยเหรอ”มันจับแขนผมที่ลุกขึ้น”พี่ชอบฝิ่น”มันบอกผมอีกพยายามจะดึงเข้าไปกอดแต่ผมเอามือดันไว้ พยายามใจเย็นพูดกลับไป ถ้าไม่เข้าใจมีเรื่องในบ้านมึงกูก็บ่ยั่น

“ถ้าผมตอบรับคุณ ๆ จะมองผมเป็นคนยังไง”ผมถามมันจ้องอย่างไม่หลบสายตา มันเงียบ”คุณจะมองว่าผมโลเลแน่นอน ขนาดทิ้งแฟนที่คบกันตอนนี้เพื่อไปคบกับคุณอย่างไม่ลังเล และต่อไปถ้ามีคนแบบคุณมาพูดกับผมอย่างนี้อีก คุณคิดว่าผมจะทำยังไงกับคุณล่ะ”ผมถามมันกลับ มันก็ไม่ตอบอีกไอ้นี่สงสัยไม่เคยเล่นทายปัญหาถึงได้ตอบอะไรได้ยากเย็นนัก “คุณจะต้องเสียใจถ้าคุณรักผมจริงๆ หรืออีกคำตอบ คุณไม่สนใจเพราะคุณไม่ได้รักผมแค่อยากเอาชนะ ทดสอบเสน่ห์ตัวเองว่ายังใช้ได้ไหม”ผมพูดสรุปคำตอบให้มันทั้งหมด

“หวังว่าคงเข้าใจ อายุก็ไม่ใช่น้อย จบก็สูง หน้าที่การงานก็ไม่ได้ด้อย แบ่งสมองสักเสี้ยวคิดเรื่องที่คุยกันอีกทีก็ดีนะ ผมเชื่อว่าคุณคงไม่ทำอะไรที่มันจะทำให้ตัวเองดูไม่ดีเพื่อแลกกับการได้ผมไปหรอกนะ”ผมพูดแค่นั้นแกะมือมันออกเดินออกมาทันที ไม่สนใจคนข้างหลังว่าจะมองด้วยสายตาแบบไหน ผมเดินไปลาคุณลุงพิเชษฐ์

“ถ้าว่างก็มาทานข้าวที่บ้านลุงบ้างนะ”ท่านโอบไหล่ผมบอกอย่างใจดี

“ขอบคุณครับ”ผมยกมือไหว้รับความใจดีจากท่านอีกครั้ง ไอ้แทนเดินมาถึงตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

“ผมเดินไปส่งน้องก่อนนะครับ”มันบอกพ่อมัน ก่อนจะเดินมาคู่กับผม จนถึงหน้าบ้าน ก็เห็นไอ้หนุ่มมอเตอร์ไซด์รับจ้างส่วนตัวคร่อมรถรออยู่อีกฝั่ง

“ส่งแค่นี้ก็พอ”ผมบอกแต่มันไม่ฟัง แตะแขนผมข้ามไปส่งถึงที่เลย

“ทำไมไม่เอารถยนต์มา”มันถามไอ้ไผ่ที่ปรายตามองเฉยๆ

“แล้วไง”ไอ้ไผ่ถามกลับ

“มันอันตราย เกิดพลาดขึ้นมา”มันพูดกลับ

“คนถึงที่จะนั่งอะไรก็ตายทั้งนั้นแหละ ยืนเฉยๆอาจจะโดนอะไรเสยตายก็ได้ และอีกอย่าง”มันเทศน์ให้ไอ้แทนฟัง ก่อนจะดึงผมไปโอบไหล่ ยิ้มให้ไอ้แทนก่อนจะพูดอีก”เราก็ขี่กันมานานแล้ว ไม่เห็นเป็นไรเลย”พี่ดับเบิ้ลบี มาเองเลย ผมมองหน้าไอ้คนพูดเกือบจะหัวเราะอยู่แล้ว หน้าไอ้แทนไม่ต้องพูดถึง วันนี้มึงไม่ต้องแดกอะไรแล้ว เจอไปไม่รู้กี่อึ้ง

“ไปยัง”มันก้มมาถามผม

“อืม”ผมบอกก่อนจะโดนหมวกครอบหัว และขึ้นซ้อน”ไปนะ”ผมบอกมัน ที่พยักหน้าให้ และพี่แว้นส์ก็พาน้องสก็อยออกไปจากตรงนั้น มันมองผมจนลับตาถึงได้เดินเข้าบ้านไป ผมกอดเอวมันเอาไว้เอาหน้าซุกอย่างดีใจที่มันมารับ

“เดี๋ยวก็ถึงที่หรอกมึง รัดกูซะ”เสียงไอ้คนปากเสียพ่นออกมาเมื่อโดนผมรัดแนบแน่น

“ไม่กลัว ถ้าที่นั่นมีมึงอยู่ด้วย”ผมเอาคางวางตรงไหล่กระซิบบอกมันที่อมยิ้มหน่อยๆ

“หึ พูดดี ทำผิดอะไรไว้ล่ะ”มันทำเป็นจับผิดผม

“ระดับกูแล้ว เปิดเผยตลอด ไม่ต้องให้ใครมาจับหรอก ตัวเองนั่นแหละหมดยังเหอะ”ผมย้อนมันกลับไปบ้าง มันเอื้อมมือมาเขกหัว หัวเราะสองหึ

“มันกรอกหูอะไรมาล่ะ”ไม่ยอมรับแต่พูดถึงไอ้คนที่เพิ่งจากมาเมื่อกี้

“ร้อนตัวนี่หว่า”ผมล้อเลียนมัน

“พูดจริง”มันยักคิ้วพูดใส่ ผมกอดมันอีก จุ๊บตรงซอกคอเบาๆ

“เขาก็กรอกได้แค่หู แต่ใจกูน่ะกรองได้”ผมกระซิบบอกพี่แว้นส์ที่แอบยกยิ้มแต่เขาเห็นนะ”ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกูเชื่อใจมึงและอยากฟังจากปากมึงเอง ถ้าไม่อยากเห็นกูร้องไห้แต่มึงเจ็บปวด อย่าเอาความเชื่อใจที่กูมีให้มาทำร้ายกัน”ผมพูดจบก็กอดมันเอาหน้าซุก

“คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้”มันพูดล้อเลียน ผมหยิกพุงมันซะเลย

“พูดจริง”ผมย้ำ

“กูเคยทำเหรอ”มันย้อนถาม ผมทำหน้าใส่ คิดว่ามันคงไม่พูดอะไรแล้วก็ซุกต่อ ก่อนจะได้ยินเสียงมาตามลมแว่ว ๆแต่ดังมากในความรู้สึก

”ถ้าน้องจะร้องไห้ ต้องเป็นเรื่องดีที่พี่ทำให้เท่านั้น”มันพูดต่อก่อนจะเพิ่มความเร็วกลบเกลื่อนรอยยิ้มบนใบหน้าและแววตาที่ไม่เคยสัญญาหรือพูดก่อนทำสักครั้ง พี่กระบือของผมเป็นคนรักษาการกระทำยิ่งกว่าคำพูดซะอีก ผมไม่พูดอะไรกลับได้แต่กอดเป็นคำตอบแทนว่า ผมเชื่อพี่ครับพี่กระบือของผม

******************************************************************************************

ปล. เริ่มมาซะหื่นจบซะเลี่ยนเลย ยังคะยังไม่แลนดิ้ง ต้องรันเวย์กันต่อ ตอนหน้าจะเคลียร์ฮีแล้ว  ช่วงนี้มาช้ามากกกกขอโทษด้วยคะ ใกล้สิ้นปีงานเยอะมาก แต่จะเขียนต่อไป สู้ๆๆๆ ให้กำลังใจตัวเอง คู่อื่นๆใจเย็นนะคะจะค่อยทยอยออกมาคะ ช่วยดูคำผิดหรืออะไรที่มันไม่ถูกไม่ควรด้วยคะ บางทีคนเขียนอาจจะหลุดๆไปบ้าง ขอบคุณนะคะ

[mild-dy]

มาแล้วววววว

[harumi]

 

[gupalz]

โอ๊ยยยย พี่ไผ่ ตอนนีัแกมาครบเลยจ้า หวาน หื่น เลี่ยน sexy

[snack]

คู่นี้ทั้งหวานทั้งหื่นเลย555

[rujaya]

สมน้ำหน้าไอ้แทน 

เจอความหวานพี่ไผ่กะน้องฝิ่นเข้าไป หงายเงิบ 

[thejaoil]

ว้าวๆๆๆๆๆ ชอบมากเลย
น้องฝิ่นได้ใจไปเต็มๆ อีกแล้ว
 

[nunamicky]

ชื่นชอบน้องฝิ่นมีคำพูดคมๆ ให้ได้คบคิดตลอด

[shoi_toei]

กรี๊ดดดดด หวานเว่อร์

[phakajira]

อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ )

คู่เจย์-หวาย รอต่อไป ฮิฮิ

[omyim_jjj]

 

[Rafael]

หึหึ
เตรียมเชือดอีพี่แทนตอนต่อไปสินะ

ให้กำลังใจคนเขียนนะค้าาา

กอดดด

[่patsaporn]

อย่างที่ว่าจริง ๆ ค่ะ เริ่มหื่นจบหวาน...เค้าซึ้งคู่นี้อ่ะ ชอบความจริงใจที่เค้ามีให้กัน
การกระทำที่ทำจริง ๆ สำคัญกว่าคำพูดที่พูดไปวัน ๆ หรือทำไม่ได้นะ แล้วคู่นี้เป็นแบบนั้น
ข้อเสียที่น้องฝิ่นว่าตัวเองเป็นข้อดีของเธอจริง ๆ น่ารักมากอ่ะ นายเอกในดวงใจเค้า
(โหวตค่ะโหวต) พี่ไผ่ก็เช่นกัน (โหวตค่ะโหวต) อารมณ์อ่อนไหวพระเอกเค้ามีให้เห็นนะตอนแรก
ถึงจะมั่นใจแค่ไหนแต่เพราะรักมากก็มีหวั่นไหวไปบ้างเนอะ
สะใจเวลาน้องฝิ่นด่าพวกที่สะแหลน ๆ จริงจิ๊ง เธอด่าคมมาก หงายเก๋งเงิบแหงกันไปเลย
ไอ้พวกที่เล็งที่แทนอยู่ ชริ ๆ น้องเค้ามีคู่แล้วไม่ได้สนใจซักนิดเหอะ
ส่วนพี่แทนจะให้รางวัลความพยายามยอดเยี่ยมดีมั้ย ดั้นด้นเนอะ คนเค้าพูดชัดเจนขนาดนี้
ก็ยังจะพยายาม ตัดใจเถอะพี่ (บอกหลายรอบแล้วนะ)

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณค่ะ
 

[gumrai3]

จะกล่อมฝิ่นต้องอีกร้อยปีคะ

[NewYearzz]

เอาคู่น้องออยออกมาให้ชื่นชมความน่ารักหน่อยสะครับ อยากรู้ที่ไปและที่มา

ไม่ได้เบื่อพี่ไผ่กับน้องฝิ่นนะครับ 


รอตอนต่อไปครับ 

[Angel]

ชอบคำนี้ของพี่ไผ่มากอ่ะ ”ถ้าน้องจะร้องไห้ ต้องเป็นเรื่องดีที่พี่ทำให้เท่านั้น” ซึ้งเว่อร์ๆ 

ปล.จะมีคู่แทนนาวไหมคะ 555

[Poes]

น้องฝิ่นน่ารักซะ    อยากเก็บไว้คนเดียวจริงๆ

[arisa_sa]

โอ้ยเลือดหมดตัวแล้วอะ

น้องน่ารักมากมาย พี่ไผ่อย่าทำน้องเสียใจนะ 
 
ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ   

[Noo_Patchy]

 
 

[Netimefii]

เขินพี่ไผ่ >////<

[Ella Killer]

พี่ไผ่อ้อนนนนนน หนูจะละลายยยย~ 

เบื่อไอ้พี่แทนแล้วววว เอามันออกไป 

 ปล. 

[only_u]

โหหหห อิจฉาฝิ่น ....
พี่ไผ่น่าร๊ากกอ่ะ

[Ball]

อ่านแล้วมีความสุขจังเลย มันปลื้มปริ่มมาก
เขารักกันดีจัง =) พี่ไผ่น้องฝิ่นนี่คู่รักตัวอย่างเลยนะ
ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจะต้องเป็นคู่ที่มีความสุขมากสุดในโลกแน่นอน
รอตอนหน้าในการเคลียร์ซากนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ สู้ๆ

[CarToonMiZa]

รักคือความเข้าใจ
มันเป็นอย่างนี้นี่เอง

[CHADMM]

พี่ไผ่หวานมั่กกกๆ <3 ชอบๆ ,, แทนเอ้ย ฝิ่นพูดไปขนาดนี้แล้วก็ยอมรับเถอะนะ สงสารนะ แต่น่าจะเลิกได้แล้ว// ถึงคนเขียน มาช้าไม่เป็นไรจ้า  แต่ขอให้แวะมาบอกมาทักทายกันในกระทู้หน่อยก็พอค่า  เพราะว่ารักเรื่องนี้และเข้ามาอ่านซ้ำหลายรอบมากๆ ชอบจริงๆ อยากอ่านไปเรื่อยๆ ให้เรื่องนี้ไม่มีตอนจบเลย ^^