หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[indy❣zaka]

ตูว่าแล้ว  ว่าต้องอิพี่ไผ่แน่
ถ้าจะดัง ได้ลงหน้าหนึ่งทั้งที  ขอลงด้วยฝีมือตัวเองดีกว่าเนอะพี่ไผ่ 555+

[punchnaja]

5555555555สมน้ำหน้าแทน

[Lipoil]

ก๊อก ก๊อก ~ กลับมาบ้านนี้แล้ว คือแบบอ่านยาวสะใจมว้ากก
หลังจากที่ไปเข้าค่ายและห่างหายจากพี่ไผ่น้องฝิ่นไป ><
น้องยังน่ารักเหมือนเดิมเลย แต่รู้สึกว่าไอ้คุณพี่แทนมันจะทำเกินไปจริงๆนะ
เลวมาก ! - - ถ้าเค้าเป็นพี่ไผ่คงได้ ซัดมากกว่านี้อะ ~

ขอบคุณที่มาต่อและแต่งนิยายดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
คิดถึงจังเลยค้า รวบกอด+๑ เหมือนเดิม จิบิ <3

 

[CarToonMiZa]

 

[duckool]

น้ำนิ่งไหลลึกจริงๆเลยพี่ไผ่

[nutsumi]

เรื่องนี้สนุกมากค่ะ คู่หลักก็น่ารัก คู่รองก็น่าติดตาม อิอิ ดีใจที่ไม่มีมาม่าเลย แล้วมาต่อเร็วๆนะค่ะ

[kabung]

ชูป้ายไฟพี่ไผ่ สวดยอด 5555

สมน้ำหน้าอิพี่แทน อยากเล่นไม่เลิกดีนัก อิอิ

[poppycake]

โอ้ คิดว่าจะดราม่า น้ำเน่า เลิกกันเถอะน้องฝิ่น ซะอีกแน่ะ
ดันะเนี่ยที่เรื่องนี้มีแต่คนฉลาดๆ ^_________^
555+ สมน้ำหน้าไอ้คุณแทน

[ญาณัท]

ปู่เสื่อรอ 

[Tuna Omega]

ย้อนแผนได้สุดยอดมาก...

[ญาณัท]

ดันๆๆๆ

[goonglovenut]

ตอนที่ 79  ออย กับ เป๊บ

***เหตุการณ์ตอนปีหนึ่งเทอมสอง***

“รถเป็นอะไร”ผมถามคนตัวสูงที่นั่งสะกดจิตรถมอไซด์จะให้มันวิ่งโดยไม่มีคนขี่มาสักพักแล้ว มันก็นั่งไม่เงียบอยู่อย่างนั้น ผมเคยเห็นมันบ่อยเหมือนกัน เรียนคณะเดียวกันแต่คนละสาย มันเรียนวิศวะโยธา เป็นนักกีฬาว่ายน้ำของมหาลัยด้วย

“ไม่รู้”มันเงยหน้ามาตอบ และก็มองใหม่ ผมนึกอยากจะถีบมันออกจากรถจริงๆ ผมไม่พูดอะไรเดินออก “เฮ้ เดี๋ยวสิ”เสียงมันเรียกเอาไว้ ผมหันไปมองเลิกคิ้วใส่ว่ามึงจะเรียกกูทำไม

“มีไร”ผมถามมันห้วนๆ

“ไม่มี”มันบอก ผมก็เลยเดินหนี มันเดินมาจับแขน ผมสะบัดออกไม่ได้ดีดดิ้นอะไรหรอก ตกใจไม่คิดว่ามันจะพุ่งเข้ามาหา

“อะไรของนาย”ผมถามมันอย่างรำคาญ

“เอ้อ คือ “มันอึกอัก

“ติดอ่างเหรอ”ผมถามมันอีก อยากจะยิ้มนะแต่เก็บไว้ก่อน

“ปะ เปล่า คือ นายเรียนวิศวะช่างยนต์ใช่ไหม”มันปฏิเสธและถามกลับ ผมพยักหน้า มันเริ่มยิ้ม”ดูรถให้หน่อยสิ”มันบอกต่อ ผมหันไปดูตามที่มันบอก

“ดูแล้ว เป็นมอไซด์ มีอะไรอีกไหม”ผมบอกมันอย่างกวนๆ เพราะหมั่นไส้มันที่ตอนแรกผมถามเสือกพูดหน้าตาเฉยไม่บอกสาเหตุ พอกูจะเดินหนีเสือกเรียก

“เล่นงี้เลยเหรอ”มันพูดยิ้มๆ แต่ไม่มาก
 
“ก็ถามตอนแรกเสือกไม่บอกเองนี่หว่า แล้วมันเป็นอะไร”ผมว่าใส่มันก่อนจะเดินกลับมาที่รถมอไซด์เคสอาร์ที่แต่งสวยดี  ผมตรวจดูเบื้องต้นก็ปกติดี ลองสตาร์ทมีติดขัด นึกได้เลยเปิดดู กูอยากเอาตีนก่ายหน้าผากมันจริงๆ

“มึงเติมน้ำมันครั้งสุดท้ายเมื่อไร”ตอนนี้ขึ้นมึงแล้วครับ กูเครียดกับมึงมาก มันทำหน้านึกก่อนจะตอบ

“อาทิตย์ก่อน”มันบอก

“หลังมึงเติมเสร็จจอดอยู่กับที่หรือไปไหนไหม”ผมถามมันอีก เอามือกอดอก

“ไปสิ ใครจะบ้าเติมมาแล้วจอดเฉยๆ”มันยังกล้าอวดความฉลาดตัวเอง

“เหรอ กูนึกว่ามึงเป็นแบบนั้น เพราะที่มึงไปไหนไปได้นั่งจ้องจนมันจะคลอดออกมาอีกคันเพราะน้ำมันหมดโว้ยยย”ผมทำเสียงใส่มัน ก่อนจะเสียงดังใส่มันที่เอามืออุดหู

“อ้าว จริงอ่ะ แหะๆ”มันทำหน้าแบ๊วใส่ เอามือเกาคางแกรกๆ แก้อาย”แล้วทำไงล่ะ”มันยังมีหน้ามาถามต่อ

“มึงก็แบกมันใส่หลังเอาไปเติมตรงปั๊มข้าง ม.ไง”ผมเสนอแนะให้มัน

“มันหนักนะ”มันยังตีหน้าซื่อหรือกวนตีนบอกผมมาอีก

“มึงกวนตีนเหรอ”ผมถามมันตรงๆเลย

“เปล่าๆๆๆ แค่ล้อเล่นเอง โทษทีไม่ได้เอะใจถึงเรื่องน้ำมันหมดเลย แต่ขอบใจนะที่มาช่วย ชื่อไรเหรอ”มันโบกมือพูดไปเรื่อยมาจบที่ถามว่าผมชื่ออะไร

“เราชื่อเป๊บ”มันบอกชื่อมัน เมื่อเห็นผมไม่พูดอะไรสักที

“กูอยากรู้เหรอ”ผมย้อนมันกลับ

“ไม่เป็นไร เราอยากให้รู้ก็พอ”มันก็ยิ้มบอกกลับ มึงจะหน้ามึนไปแล้ว ผมเดินออกทันที เสียเวลาจริงๆ

“เดี๋ยวสิ ยังไม่บอกชื่อเลย”มันตะโกนถามผมที่เดินเกือบวิ่งออกไปแล้ว

นั่นเป็นเหตุการณ์แรกที่ได้เจอกันของผมกับมัน ไอ้เป๊บ ไอ้คนที่ไม่ค่อยจะสนอะไร ไม่รู้ทำไมต้องมาสนใจผมด้วย ตอนนั้นผมก็มีคนคบด้วยนะ ประมาณกิ๊กกันเล่นๆ ไม่ได้เป็นตัวเป็นตน แต่ไม่ใช่มั่วใครจะคั่วไปไหนก็ได้ ต้องคุยกันรู้เรื่องเข้าใจในขอบเขตของกันและกัน

“ออดี้ ไอ้นั่นมาอีกแล้ว”ไอ้โอม แฝดผู้พี่ของไอ้อาร์มส พูดใส่ยิ้มๆ

“มันอึดดีว่ะ”ไอ้อาร์มสพูดมั่ง

“รู้ได้ไงว่ามันอึด มึงเคยลอง”ผมพูดกลับพวกมัน ระหว่างนั้นก็คิดว่า อีฝิ่น มึงจะมาถึงกี่โมง ปาท่องโก๋กับนม กูจะได้กินไหม ไม่น่าฝากความหวังกับมึงจริงๆ

“แค่เดา แต่คนจะโดนเอานี่สิ หึหึ”ไอ้แฝดนรกทั้งคำพูดและความคิด

“เชี่ยะๆๆๆ พวกมึงเลิกพูดเลย”ผมโวยใส่พวกมันที่ขำ ก่อนจะรับสาย”อีฝิ่น มึงซื้อของหรือได้กับคนขายไปแล้ว อีห่า ไม่มาสักที”ผมใส่มันเลย

“เจ้าของร้านไม่เท่าไร แต่ลูกเขาน่าสนอยู่ว่ะ พาลนะมึง กูจะถามว่าน้ำขิงเอาด้วยไหม”มันก็ตอบกลับอย่างปากทันกัน

“เออ มึงเหมาเขามาหมดก็ได้ และก็มาเร็วๆด้วย”ผมตอบมันก่อนจะวางสาย ก่อนจะหันไปเห็นถุงวางอยู่พร้อมไอ้คนเอามาให้ยืนหัวโด่ ไอ้แฝดก็มองยิ้มๆ

“ซื้อมาฝาก”มันพูด ก่อนจะนั่งลงเมื่อไอ้แฝดชวน

“กูไม่ได้ฝาก ซื้อมาทำไม”ผมว่ามันที่ยังเงียบอยู่

“ก็บอกว่าซื้อมาฝาก ถึงไม่ฝากก็อยากซื้อมาให้”มันตอบกลับมา ไอ้แฝดหัวเราะ หึหึ

“เสือกจริง”ผมว่ามันอีก ก่อนจะรับสาย”ออยอยู่คณะ พี่ตฤณ”กิ๊กผมเองแหละโทรมา เป็นรุ่นพี่คณะเดียวกัน คุยถูกคอดี

“ครับ ได้ครับ ว่างสิ”ผมคุยไปยิ้มไป ไม่สนใจใครเลย จนไอ้แฝดสะกิด ผมคุยสักพักก็วางสาย

“กูเมียพวกมึงไง สะกิดอยู่ได้”ผมเหน็บพวกมัน

“กูยังไม่สิ้นคิดเอาเพื่อนทำเมียหรอก แค่อยากบอกว่า เก็บอาการหน่อย”ไอ้อาร์มสเบะปากพูดใส่

“เก็บทำไม แฟนโทรมาก็ต้องดีใจสิ มึงจะให้กูร้องไห้หรือไง”ผมก็ตอบกวนๆใส่พวกมัน แต่ที่จริงอยากให้ไอ้คนตรงหน้ามันไปสักที มันไม่ได้แสดงอาการอะไร

“มีแฟนแล้วเหรอ”มันถามผม

“เออ กูพูดออกจะเสียงดัง”ผมตอบมัน

“แล้วจะเลิกกันเมื่อไรล่ะ”มันถามกลับมา เล่นเอาอึ้งเลย

“มึงโรคจิตเปล่าเนี่ยะ คนรักกันจะให้เลิกกัน ไอ้บ้า”ผมเสียงดังใส่มัน แต่ในใจอยากจะหัวเราะกับความตรงแบบมึนๆของมันเหมือนกัน ไอ้แฝดปล่อยก๊ากเลย ไม่เก็บอาการเลยนะมึง ว่าแต่กู

“พูดจริง เรารออยู่ พี่ตฤณไม่เหมาะกับออยเท่าเราหรอก คิดอีกทีนะ ไปล่ะ”มันพูดหน้าตาเฉย ผมอ้าปากหวออย่างไม่เคยได้ยินหรือได้ฟังจากใครมาก่อน มัวแต่อึ้งไอ้คนพูดมันเดินยิ้มไปแล้ว

“ก๊ากกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”เสียงไอ้แฝดนรกหัวเราะจนน่าเอารองเท้าอุดปาก ผมตั้งสติได้

“ไอ้อึน ไอ้ควายยยยยย ไอ้บ้า”ผมลุกขึ้นด่ามันตามหลัง จนเพื่อนในคณะที่นั่งม้าหินใกล้ๆหันมามอง ก่อนจะอมยิ้มและหัวเราะเมื่อได้เห็นท่าทางผม พออีฝิ่นมา พวกมันสองตัวชิงเล่าให้ฟัง อีนี่เส้นตื้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่ต้องบอกทั้งขำทั้งประชุมสามสายเล่าให้อีโมนิค อีชะนีสองตัวนั่นร่วมหัวเราะด้วย ฝากไว้ก่อนเถอะมึงไอ้เป๊บตีน
*
*
หลังจากนั้นมันก็ตามหลอกหลอนผมอยู่เรื่อย กระทั่งผมเลิกกับใครมันยังรู้เลย แต่ไม่ได้ปลอบใจหรือสมน้ำหน้าแต่อย่างใดยังยึดสโลแกนเดิมๆของมัน ‘ไม่มีใครเหมาะกับออยเท่าไรหรอก เชื่อสิ’ กูไม่เชื่อมึงหรอก แค่พูดไม่กี่คำจะให้ตัดสินเลือกมึงเลยหรือไง แต่ก็ต้องเชื่อจนได้เมื่อถึงวันที่ผมตัดสินใจคบกับมันหลังจากมันเทียวไล้เทียวขื่อทำหน้าซื่อตื้อผมมานาน ผมจะเล่าว่าทำไมผมถึงตัดสินใจคบมัน

“ออย เมื่อไรจะใจอ่อนคบกับเป๊บสักทีล่ะ เป๊บด้อยตรงไหนเหรอ ไม่แล่ม ไม่แนว บอกดิ”มันถามผมที่ร้านไอติมที่มันชวนมา

“มึงถามกูมาจะร้อยรอบแล้วนะ ไอ้เป๊บ มึงไม่ต้องทำตัวแบบไหนหรอก ทำหน้าบื้อๆ อื้อๆของมึงอย่างนี้แหละ”ผมพูดเซ็งๆใส่มันก่อนจะตักไอศกรีมเข้าปาก และจ้องหน้ามัน”ถามจริง ชอบกูจริงๆเหรอ”

“อืม ไม่ชอบจะตามให้โดนด่าโดนว่าประณามเสียดสีเหน็บ โอ้ยยย”มันตอบสั้นในตอนแรก ก่อนจะปล่อยออกมาเหมือนเก็บกด เลยโดนผมกดตีนเข้าให้

“ด่ากูนะมึง ตอบแค่ที่กูถามพอ”ผมจิกตาใส่มัน เวลามันชวนไปไหนและผมตกหลุมพรางไปกับมันนะ ผมแกล้งมันประจำยิ่งเจอพวกเดียวกันทั้งกระแดะ ดัดจริต ปล่อยสิงสาราสัตว์ ชายตาให้ท่าแอ๊บใส่ผู้ชาย มันก็ไม่ว่า หัวเราะชอบใจบอกดีจังเป็นตัวของเองสุดๆเลย ผมนึกว่ามันจะประชดนะ แต่พอมองหน้ามันที่ยิ้มให้อย่างจริงใจ มองตาที่เหมือนจะมีเรื่องอะไรในใจก็ด่าไม่ลง

“ชอบ”สั้นๆตามที่ต้องการ

“กูไม่จิ้นหรอกนะและก็ออกสาวมากด้วย ยิ่งกว่าอีฝิ่นอีก ยิ่งเห็นผู้ชายหล่อๆ เก็บอาการไม่ค่อยอยู่เลย มึงทนได้เหรอ”ผมบอกมันที่พยักหน้าตามทุกคำพูด แรกๆก็อย่างนี้แหละ มั้ง

“ออยก็เคยทำแล้วนิ ถึงจะแกล้งทำก็เถอะ”มันพูดยิ้มๆใส่ กลายเป็นผมที่เงียบ”เวลาออกไปกับเป๊บ ออยชอบแกล้งกรี๊ดกร๊าดกระตู้วู้ แต่เวลาออยอยู่กับเพื่อนหรืออยู่คนเดียวออยก็เป็น แต่ดูเป็นธรรมชาติของตุ๊ดมากกว่า น่ารักดี”

“สัด กูเป็นเกย์ก็บอกเป็นตุ๊ด เออๆ เรื่องของมึงเถอะจะคิดว่ากูเป็นอะไรก็”ผมไม่รู้จะว่าอะไรมัน ผม อีฝิ่น ต่างกับอีโมนิคแค่ไม่เคยคิดจะแปลงเพศเท่านั้นเอง แต่งหญิงก็ไม่เคยอยู่ในความคิด แค่ชอบใส่เสื้อผ้าวับแวมบ้างตามแบบเกย์ตัวบางๆน่ารักๆเท่านั้นเอง และผมเกือบพ่นไอศกรีมในปากใส่หน้ามันที่พูดประโยคถัดมา

“ส่วนไอ้เรื่องจิ้น เราไม่ถือหรอก เอาเป็นว่าเรามอบความจิ้นของเราให้ออยแล้วกัน รับไว้ได้ไหม”มันพูดเสร็จก็หน้าแดงแต่แอบไต่นิ้วมาที่นิ้วผมก่อนจะกุมไว้ แฉะเลยมือกู แม่งมีแต่เหงื่อ เอาล่ะสิไม่เคยใจเต้นขนาดนี้มาก่อน

“มึงบ้าไปแล้ว พูดได้ไง เชี่ยะ ไม่อายกูบ้างเหรอ”ผมเลยพูดแก้เขินออกไป มันพยักหน้า

“อายสิ แต่อยากคบด้วยก็ต้องใจกล้า ฝิ่นบอกว่า ออยชอบคนพูดตรงๆ กล้าคิด กล้าทำ ทำตัวให้ล้ำๆ นั่นแหละสเป็คออย”มันพูดอีก มือก็บีบมือผมไปด้วย ผมอ้าปากก่อนจะทำปากหมุบมิบ

“อีดอกกกกฝิ่น สตอเบอแหลนะมึง อีร้อยเอ็ดเป็ดย่าง”ผมด่าอีเพื่อนดีแต่แอบเลว ไอ้เป๊บมึงก็เชื่อมันเน๊าะ

“ออยไม่ชอบเหรอ”ไอ้เป๊บคงสงสัยว่าผมพูดอะไร คิดว่าไม่พอใจมัน ผมบิดมือตัวเองออก

“เปล่า เฮ้อ”ผมปฏิเสธก่อนจะถอนใจ มันเลยเงียบไป ผมตบไหล่มัน”เป๊บ มึงซิงจริงๆเหรอ”อะไรไม่รู้ทำให้ผมถามมันออกไป

“อื้อ แต่กับออยนะ”มันตอบแต่ยังมีต่อให้งงเข้าไปอีก

“ยังไงวะ ซิงแต่กับกู”ผมถามมันอย่างงงๆ

“แบบออยเป็นครั้งแรก”มันเฉลยให้หายสงสัย ทำเอาผมถึงตำบลอ้อเลย

“แล้วทำไมมึงไม่ไปคบกับของที่มึงเคยล่ะ ถ้าจะแค่ลองไม่ต้องเป็นกูก็ได้”ผมบอกมัน ทำไมเหมือนน้อยใจก็ไม่รู้ มันรีบส่ายหน้าทันที

“ไม่ใช่ เป๊บไม่ได้จะคบกับออยเพราะแค่อยากลอง เป๊บชอบจริงๆ ถ้าจะลองเป๊บทำกับคนอื่นไปนานแล้ว เห็นอย่างนี้เป๊บก็มีเกย์มาชอบนะ แต่เป๊บไม่ชอบ เป๊บชอบออย”มันรีบพูดรีบอธิบายหน้าตาตื่นมาก หลังจากที่ทำแต่หน้าซื่อๆ

“ไม่เคยมีแฟนเหรอ”ผมถามมันต่อ อย่างที่มันบอก หน้าตามันไม่ได้ขี้เหร่เลย ออกจะดูดีด้วยซ้ำ หุ่นก็ดีสมกับเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ เรียนดี กีฬาเด่น ฐานะไม่เป็นที่ปรากฏช่างมันเถอะ เรียกว่ามันเป็นที่เชิดหน้าชูตาของคณะและมหาลัยเลยนะ ได้ประกวดเดือนคณะด้วยแต่มันได้ที่สามมั้ง นี่ผมไม่ได้สนใจอะไรมันเท่าไรนะ แค่เห็นเขาติดประกาศตามบอร์ดเวลาที่มีนักศึกษาทำอะไรดีๆแล้วได้ขึ้นบิลบอร์ดแค่นั้นเอง ยิ่งอีฝิ่น อีห่ารากไม่เคยอ่านอะไรเลย อาศัยเพื่อนเล่าให้ฟังก็เพียงพอสำหรับมันแล้ว

“เคยมี”มันบอกก่อนจะหลุบตาลงหน่อยๆ

“อกหักมาล่ะสิ”ผมเท้าคางถามมัน

“อืม เขาหลอกน่ะ”มันยอมรับแต่ดูมันเสียใจนะ

“รู้ได้ไงเขาหลอก มึงอาจจะแย่ก็ได้เขาเลยขอเลิก”ผมพูดแหย่มันกลับ

“จริงๆ เขาบอกว่า เป๊บดีเกินไป เป๊บว่าไม่จริงหรอก ถ้าเป๊บดีเขาจะเลิกทำไมล่ะ”มันก็จี้เส้นเล่าให้ฟังสีหน้าจริงจังมาก

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”ผมหลุดเลยทีนี้ นี่กูคุยกับคนแน่เปล่าวะ อะไรจะขนาดนั้น

“เป๊บเลยว่าจะเลิกดีสักที เผื่อจะได้มีคนอยู่ด้วย”มันพูดต่ออีกและยิ้มให้ผม ทำไมมันเหมือนลูกหมาป่าผสมหมาบ้านเลยวะ ซื่อแต่แอบเจ้าเล่ห์ในบางครั้ง

“สมควรแล้วที่เขาจะเลิกกับมึง กูว่ามึงไม่ได้ดีเกินไปหรอก มึงบ้าและก็กวนตีนมากกว่า เขาเลยเหลืออด”ผมสรุปสาเหตุให้มันฟัง มันขมวดคิ้ว

“รู้ได้ไง พูดเหมือนไอ้หนึ่งเพื่อนเป๊บเลย”มันถามเสียงตื่นเต้นจนน่าถีบ

“ขนาดเพื่อนมึงยังออกปาก และแฟนมึงจะไม่พูดได้ไง กูไม่ค่อยคุยกับมึงยังรู้เลย”ผมส่ายหน้าพูดเซ็งๆใส่มัน

“นี่แหละเขาเรียกเนื้อคู่ ตกลงคบเป๊บนะ”มันสรุปสิ่งที่ผมพูดกับมันได้น่าตบมาก

“ตีนเหอะ พูดรับเหมาก่อสร้างเองเลยนะมึง”ผมยื่นหน้าไปพูดใส่มัน ที่อมยิ้มอย่างชอบใจ ไอ้เป๊บนี่แม่งซื่อขั้นเทพเลยนะเนี่ยะดูไม่ออกเลยว่ามันซื่อจริงๆหรือเปล่า

“ไม่เป็นไร เป๊บรอได้ ตั้งใจไว้แล้ว ถ้าครั้งนี้อกหักอีกก็จะพักรักษาตัวไว้เรียนจบทำใจได้ และรู้ว่าต้องทำยังไงให้คนรักค่อยมองหาใหม่ กินต่อเถอะ ไอติมละลายแล้ว เอาอีกไหม”มันพูดอะไรของมันวะ กูงงฉิบหายเลย ผมขี้เกียจพูดต่อก็เลยหยุดก่อนจะเดินออกจากร้านไปเดินเล่นกันต่อ มันซื้อหนังสือเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง และก็เพลงหลายเล่มอยู่

“เล่นกีต้าร์ด้วยเหรอ”ผมชโงกหน้าไปถามมัน

“อืม แต่แอบเล่นน่ะ”มันบอกกลับมาเสียงหงอยๆในตอนท้าย

“ทำไมต้องแอบล่ะ มึงยัดยาบ้าไว้ในนั้นเหรอ”ผมถามแต่ออกจะล้อๆมากกว่า มันยิ้มก่อนจะส่ายหน้า

“พ่อไม่ชอบ เขาอยากให้ทุ่มเทกับการเรียนมากกว่า ที่จริงเราอยากเรียนดนตรีมากกว่านะ เราอยากเล่นดนตรี ร้องเพลง เป๊บร้องเพลงเพราะนะเคยร้องให้แม่ฟัง แม่ก็ชอบ แต่ตอนนี้แม่เลิกกับพ่อแล้ว เลยไม่มีคนฟัง”มันพูดด้วยน้ำเสียงบอกว่าเหงามาก ตอนพูดถึงแม่ดูมันมีความสุข

“ขอโทษนะ กูแหย่เล่นไม่นึกว่ามึงจะมีปัญหาขนาดนี้”ผมบอกมันจากใจจริง รู้สึกว่ามันเหมือนไม่ใช่เป๊บที่คอยตามตื้อผม ๆ ชอบมันแบบนั้นมากกว่าจะเห็นมันหงอย
 
“ไม่เป็นไรก็ออยไม่รู้จริงๆนิ แต่แปลกนะเราไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย หมายถึงอดีตแฟนนะ ฟังแล้วปลื้มใจบ้างไหม”และมันก็กลับมาเป็นไอ้เป๊บคนเดิม แต่ดีแล้วล่ะ

“กูจะอ้วก สรรหามาหยอดกูจังนะมึง”ผมทำท่าก่อนจะเดินเลี่ยงมันไปอีกทาง แต่ปากอมยิ้มไม่หยุดเลย ทั้งที่ไม่รู้ว่ามันพูดจริงหรือเปล่า

“ทำเป็นแอบมาอมยิ้ม เป๊บพูดจริงๆ”มันตามมาพูดให้ผมตกใจอีก

“สัด ตกใจหมด ยิ้มอะไร กูแค่ กู เห็น ผู้ชายหล่อหรอกเมื่อกี้เลยยิ้ม มึงอย่ามาหลงตัวเอง”ผมว่ามันก่อนจะพูดแก้ตัวให้มั่วไปหมด มันยักคิ้ว

“หล่อเท่าเป๊บไม่มี เหมาะกับออยก็มีแค่เป๊บนี่แหละ หึหึ”มันพูดอวยตัวเองก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน”เอามาจ่ายสิ”มันบอก

“ไม่เป็นไร จ่ายเอง”ผมบอกมัน ก่อนจะได้ควักมันก็ดึงไปคิดรวมแล้ว คนขายมองหน้าเราสองคนยิ้มๆ แต่ยิ้มให้มันมากกว่าผมอีก อยากจะบอกว่า ไอ้คนนี้มันจีบกูอยู่โว้ย และมันก็แตะแขนผมพาเดินออกจากร้านหนังสือ เดินไปลานจอดรถ วันนี้มันเอารถยนต์มา กำลังจะขึ้นรถก็ได้ยินเสียงคนเรียก

“ออย ออย”เสียงใครเรียกกูวะ

“พี่ตฤณ”ผมยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นใคร แกจะเข้าใจผิดไหมเนี่ยะ ผมกำลังจะพูดแต่พี่แกชิงพูดก่อน

“คือพี่จะบอกว่า พี่ พี่”เกิดมาติดอ่างอะไรตอนนี้วะพี่ เมื่อสองวันก่อนยังดีอยู่เลย

“มีอะไรเหรอพี่ตฤณ บอกมาเถอะ”ผมพูดด้วยรอยยิ้มให้แก แต่ในใจผมคิดว่าต้องเป็นเรื่องของเราแน่นอน ผมคุยกับพี่ตฤณมาเดือนหนึ่งแล้ว และพี่แกก็หายไปบอกว่าติดงาน ผมก็ไม่ว่าอะไร และเหมือนหมาแสนรู้ไอ้เป๊บที่แค่คอยตามห่างๆ ซื้อของมาให้บ้าง พูดแหย่ผมบ้าง ก็เข้ามา

“พี่คิดว่า พี่ชอบออยแบบน้องมากกว่า และพี่ก็ชอบผู้หญิงมากกว่าด้วย พี่ไม่อยากให้มันถลำไปมากกว่านี้ เราเป็นพี่น้องกันเถอะนะ”แกพูดออกมาเหมือนคนหลายๆคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตผม แต่ความสัมพันธ์ทางกายกับพี่ตฤณยังไม่เกิดแค่นั้นเอง อย่างมากก็แค่จูบกัน ถ้าคบกันต่อไปผมคงจะยอมแกแน่ เพราะที่ผ่านมาแกก็เอาใจใส่ผมดี ให้คำปรึกษาทั้งเรื่องเรียนและเรื่องอื่นๆ ไอ้ฝิ่นกับไอ้แฝดก็เคยบอกผมเหมือนกันว่าให้ดูไปก่อน อย่าเพิ่งให้เขาไปจนหมดใจ ตอนนี้ผมยืนนิ่งอยู่กับที่กว่าจะรู้สึกตัวว่ามีมืออุ่นมาจับไว้

“ตอนคบกันพี่ก็เห็นอยู่แล้วว่าออยเป็นแบบนี้ พอมาตอนนี้พี่พูดแบบนี้ได้ไง ไม่ทำร้ายความรู้สึกกันไปหน่อยเหรอ”ไม่ใช่คำพูดจากปากผม แต่เป็นของไอ้คนที่กุมมือผมไว้ ผมเงยหน้าไปมองหลังจากซ่อนน้ำตาไม่ให้ไหล เพราะคิดว่าพี่ตฤณคือคนที่ใช่แล้ว เราเข้ากันได้หลายอย่าง แต่ไม่ใช่เลยผมคิดไปคนเดียว

“ก็นี่ไง เพราะกลัวจะทำร้ายความรู้สึก ก็เลยพูดตัดเสียก่อน”พี่ตฤณพูดต่อแต่ต้องร้องออกมาเมื่อลงไปจ้ำเบ้ากับพื้นเพราะโดนไอ้คนหน้าซื่อต่อยลงไปกองกับพื้น

“มึงมาตัดอะไรตอนนี้ ตั้งแต่แรกแล้วที่กูเห็น มึงให้ความหวังออยตอนที่มึงไม่มีใคร แต่พอมึงกลับไปดีกับแฟนเก่า ก็เลยเอาเหตุผลทุเรศๆมาบอกเลิก”ผมกำลังตั้งสติอยู่ว่า ไอ้เป๊บมันพูดอะไร มันรู้เรื่องอะไรมา

ผลัวะ ผลัวะ”ไอ้เด็กเวร กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู ถ้ามึงชอบก็ชอบไปสิ กูหลีกให้แล้วไง”พี่ตฤณต่อยมันคืนสองที จะซ้ำแต่โดนยันเอาไว้ก่อนจนหงายหลัง มันจะเข้าไปซ้ำ

“พอแล้ว พอ บอกให้พอ”ผมห้ามมันทันที ไม่ใช่เพราะกลัวพี่ตฤณเจ็บ แต่ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ผมน่าจะชินได้แล้วกับเรื่องแบบนี้ คนที่เป็นแบบนี้จะหวังให้ใครมาจริงจังด้วยคงยาก ใช่ ผมต้องคิดให้ได้แบบนี้จะได้ไม่เจ็บปวด

“ดูมันทำร้ายออยสิ ไอ้สัด ไอ้เลว”ไอ้เป๊บชี้หน้าด่ามัน ผมไม่คิดว่ามันจะโมโหได้ขนาดนี้

“เออ ช่างมันเถอะ เลิกก็เลิก กูดีเกินไปเขาเลยไม่ชอบ ไม่เป็นไร เขาอยากกลับไปสนตะพาย กินหญ้า สวมเขาชฎาก็ช่างแม่งเถอะ”ผมพูดบอกมันแต่ปรายตามองไอ้ตฤณ ตอนนี้ไม่เรียกพี่แล้ว

“ออย ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ล่ะ”มันถามอย่างไม่พอใจ ไม่ใช่ตัดพ้อ

“ทำไมจะพูดไม่ได้ มึงยังมาบอกเลิกกูด้วยเหตุผลส้นตีนๆเลย มึงจะจบไหมล่ะ ไม่จบ กูไปเคลียร์กับแฟนเก่ามึงก็ได้นะ”ผมหันไปพูดใส่หน้ามันเต็มๆ ทำเอามันเงียบกริบไปเลย”ถ้าอยากจะอยู่ด้วยกันดีๆ ก็กลับไปซะ”ผมพูดย้ำอีกครั้ง แกเช็ดมุมปากและเดินไป

“ออย ไม่เป็นไรนะ”ไอ้เป๊บจับไหล่พร้อมกับถามผม

“เออ กูไม่เป็นไรหรอก แค่ชอบยังไม่ได้รัก ยังไม่ได้อะไรมากมาย ว่าแต่มึงรู้เรื่องเขาได้ไง”ผมบอกมันให้เหมือนไม่ได้เป็นอะไร แต่ลึกก็เสียใจอยู่

“เพื่อนเป๊บพูดให้ฟัง มันบอกว่าเห็นไอ้ตฤณควงแฟนเก่าไปกินข้าวดูหนัง รู้สึกผู้หญิงจะมาง้อ ร้องไห้ฟูมฟาย มันก็คืนดี ที่จริงเป๊บไม่อยากยุ่งหรอก แต่มันจับปลาสองมือ คบออยด้วยเหมือนมันยังไม่มั่นใจทางนั้น นี่มันคงมั่นใจแล้วถึงได้มาพูดหมาๆใส่ออย ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกแต่แรก เพราะออยคงไม่เชื่อแน่นอน”ไอ้เป๊บเล่าให้ฟังและขอโทษรวมไปถึงบอกเหตุผลที่ไม่ได้เล่าให้ผมฟัง  ผมอยากเอาหัวโขกเสาจริงๆ เหี้ยะเอ้ย เมื่อกี้น่าจะถีบหน้ามันสักที

“อืม ฉลาดจริงๆ เป็นกูก็คงไม่บอกเหมือนกัน เรื่องอะไรจะเชื่อคนอื่นมากกว่าคนที่เราคบด้วยล่ะ ช่างเถอะ ดีแล้วที่มันมาบอกซะก่อน อย่างน้อยก็ดี ให้ยี่สิบจากร้อย คริคริ”ผมชมมันก่อนจะพูดขำๆเชิงประชดไอ้ตฤณ

“แล้วเป๊บได้เท่าไร”มันทำเสียงดี๊ด๊า ผมมองมัน

“ศูนย์”ผมบอกเดินไปเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง แอบมองมันที่ทำหน้าเป็นปลาทูคอหัก

“อะไรวะ ทำขนาดนี้ยังไม่มีคะแนนความดีให้บ้างเลย”มันพูดเหมือนจะงอนๆไปเปิดประตูด้านคนขับ

“มันให้ไม่ถูก เพราะมันเยอะเกินกว่าจะตีเป็นตัวเลขได้”ผมพูดลอยๆไม่มองหน้ามัน มองไอโฟนแทน มันหันขวับกลับมา

“............”มันจ้องผมอย่างตะลึง

“อ้าว เป็นใบ้ซะแล้วโว้ย เมื่อกี้ยังแสดงบทพระเอกปากดี ตีนหนักอยู่เลย”ผมหันไปแซวมันยิ้มๆ

“แล้วเป็นแฟนได้ไหม คบเป๊บนะ เชื่อกันสักครั้ง ถึงเป๊บจะไม่เคยคบผู้ชายคนไหนมาก่อน แต่คิดว่าการดูแลเอาใจใส่และให้ความรักมันก็เหมือนกันทุกเพศนั่นแหละ”มันจับมือผมและพูดออกมา นี่มึงนึกว่ากูเป็นสัตว์เลี้ยงที่ต้องการความรักจากเจ้านายหรือเปล่า แต่ประโยคที่มันพูดก็ทำให้ผมหน้าแดงไปแล้ว

“คิดดูก่อน”ผมดึงมือออกและหันหน้าหนี

“อย่าคิดนานนะ คิดช้า เป๊บฉุดเลยนะ”มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมไม่หลงกลหันไปหรอก มันก็รอจนจิ๊ปากและเป็นฝ่ายถอยไปเอง”รู้ทันนักนะ คราวหน้าจะให้ยอมเองเลย คอยดู”มีการพูดทิ้งท้ายซะด้วย ไอ้เป๊บตีนเอ้ย พอแยกกันผมก็นอนคิดทั้งคืนจะโทรหาไอ้พวกนั้นก็ไม่กล้ากลัวมันล้อ พอสบโอกาสก็ปรึกษาอีฝิ่น มันก็ให้คำตอบที่น่าพอใจมาก โดยการเอาคำพูดของผมมาย้อนบอก ตอนที่มันมาปรึกษาผมเรื่องพี่ไผ่ที่เป็นผัวมันจนทุกวันนี้ เป็นไงล่ะมึง เชื่อกูเลยได้ผัวดีซะ แต่กูเชื่อมึงและคงได้ไม่ต่างจากมึงนะ กูหวังว่า แต่ถ้าผิดหวังอีกกูจะร้องไห้กับพวกมึงเอง

“ออย”

“ออดี้”

“ออย”

“อีหอยยยยยยย”

“ดอกกกก เรียกซะดัง”เสียงเพื่อนรักยังไม่เคยหักเหลี่ยมกัน เรียกผมเสียงดัง จนกลับมาปัจจุบัน

“กูเรียกตั้งนานแล้ว นั่งยิ้มเป็นหมาโชว์ขี้ติดฟันอยู่ได้”อีเพื่อนเลวพอนั่งได้เอามือกอดไหล่พูดใส่กูซะ

“อีเลว มึงหมดที่จะเปรียบแล้วเหรอ เดี๋ยวกูต้องบอกให้ผัวมึงสั่งสอนซะหน่อย”ผมจิกหัวมันไปมา มันก็ฉีกยิ้ม

“กูสั่งสอนไปก่อนแล้ว ยังลุกไม่ขึ้นเลย นอนหมดแรงอยู่ห้องน่ะ กูเก่งไหม ฮ่าๆๆๆ”มันพูดด้วยความมั่นใจมาก

“อีฝิ่น อีแรงแหวกถุงยางมาเกิด พูดไม่มีอาย”ผมว่ามันแต่ก็อดขำไม่ได้ อีนี่เขาแยกไม่ออกหรอกไอ้เรื่องได้เปรียบเสียเปรียบบนเตียงเป็นไง มันบอกว่าแค่ได้อยู่ข้างบน ก็เหนือกว่าแล้ว กูเชื่อว่าเหนือจริงๆ ความคิดมึงนะ

“อายอะไร ลงโทษผัวตัวเองผิดตรงไหน กูไม่ได้ลงโทษผัวชาวบ้านสักหน่อย”มันยังลอยหน้าลอยตาพูดใส่

“เขาทำอะไรมึงอีกล่ะ”ผมถามมันเอือมๆ

“มันไม่ได้ทำ แต่คนอื่นทำ”มันพูดมือก็เลื่อนรูปตัวเองตอนไปเที่ยวดู มันดูวันหนึ่งไม่ต่ำกว่าสิบรอบ ดูแล้วดูอีก ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

“ใครทำคะคุณเพื่อน บอกกูสิ ใครชะตาขาดมาทำมึง”ผมกอดมันเอามือจับผมมันไปมา ตัดมาได้ กูเป็นผัวมึงกลุ้มใจตาย ตอนที่เห็นครั้งแรกผมไอ้แฝด ไอ้ต้าร์ และเพื่อนคนอื่นขำกันแทบตาย แต่ดูอีกทีก็น่ารัก มันยังมีหน้าพูดว่าถ้าไม่ใช่มันเป็นคนอื่นตัดไม่ได้เกิดหรอก หลงตัวเองจริงๆมึง แต่ไม่เห็นพี่ไผ่แกจะอะไรนะ ไม่รู้ชอบหรือทำอะไรไม่ได้แล้วก็มันตัดไปแล้ว เพื่อนผัวมันยังหัวเราะเลย แต่ฝิ่นอนงค์หาแคร์ไม่

“ไม่รู้ กูยังจับไม่ได้ว่าใครโทรมาหามันๆ ไม่ได้รับหรอกกูรับเองด่าเองเสร็จสรรพ”มันพูดเน้นทุกคำ ก่อนจะยิ้มกับรูปล่าสุดและจัดการตั้งเป็นวอล์หน้าจอ“พวกแอบตอด ช่างมัน ว่าแต่มึง โอเค ไหม”และมันก็เลิกสนใจเรื่องตัวเองหันมาสนใจผมแทน พยักหน้าให้เหลาให้มันฟัง

“ก็ดี”ผมพูดแค่นั้น

“อาย ทำอาย มึงเล่ามาเลย ทีกูยังเล่าให้มึงฟังเลย หรือมึงอยากให้อีโมนิค นังนีสองตัวมาช่วย”มันแซวและขู่เหมือนตอนที่ผมเคยขู่มันมาแล้ว

“ได้ทีเลยนะมึง”ผมดึงแก้มมันไปมา”มันก็ดี ไม่ได้ดูแลกูจนเว่อร์เกินไป ซื้อของให้ ไปรับไปส่ง เข้าใจในสิ่งที่กูเป็น ไม่เคยว่าแต่ถ้ากูมองผู้ชายนานๆมันก็ออกอาการเหมือนกัน และก็ อุ๊บ”ผมไม่รู้ว่าพูดอะไรให้มันฟังไปบ้าง มันเอามือปิดปากผม

“ถ้าเป็นตามที่มึงบอก กูว่าไม่ใช่แค่ก็ดีแล้ว แหม เล่าซะกูเห็นภาพเลยนะมึง”มันทำเสียงทำปากใส่

“อีนี่ พอกูเล่าให้ฟังก็เหน็บกูอีก”ผมลอยหน้าใส่มัน

“กูไม่ได้ว่าอะไร๊”มันทำเสียงสูงบ่งบอกว่าตอแหล”แค่ดีใจด้วยที่มึงมีความสุข และก็ขอให้เป็นสุขจริงๆไม่ใช่ มีเดี่ยม”ดูมันอวยพรและเปรียบเปรยความสุขกูเป็นสเต็ก

“อีฝิ่น มึงไม่ต้องอวยกูก็ได้ ตอนนี้กูแค่ดูๆกันไปก่อน”ผมทำหน้าเซ็งใส่มัน

“ดีๆๆ ดูกันไปก่อน ก่อนจะดันกันทีหลัง คริคริ”ดูมัน อีคนหน้าหยิ่ง เริด เชิด ในสายตาคนอื่น ถ้าได้รู้กำพืดว่ามันต๊องและสัปดนขนาดไหนได้เปลี่ยนความคิดไม่ทัน แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ยิ่งคนที่มันไม่ชอบหน้าและมาว่ามันนะเป็นได้โดนทุกราย

“อั๊คลี่อีกแล้วมึงนิ”ผมหยิกพุงที่ไม่ค่อยจะมีของมัน แต่หน้าอิ่ม แก้มเริ่มยุ้ยแล้ว พี่ไผ่แม่งให้อะไรมันแดกวะ ถึงได้แจ่มใสหน้าเด้งซะเหลือเกิน มันคงไม่อุตริเอามาทาหน้าหรอกมั้ง หุหุ ถ้ามันรู้นะว่าผมคิดอะไรอยู่ได้หยิกผมคืนแน่

“มึงจะว่ากูอัปรีย์ก็พูดมาเถอะ กูรับได้”มันยักไหล่แปลให้ตัวเองอย่างไม่แคร์

“ไอ้แฝดไปไหนวะ อ๋อๆๆ ลืมไป ไปส่งไอ้ต้าร์ พวกมันรักกันดีเน๊าะ”ผมถามก่อนจะนึกได้ตอบเองเสร็จสรรพ

“อิจฉาทำไม เดี๋ยวอีกหน่อยมึงก็จะกลายเป็นคนที่น่าอิจฉาไม่แพ้ใครหรอก”บทจะพูดดีมึงก็พูดเป็นเน๊าะ ผมยิ้มรับคำมัน

“กูก็ขอให้เป็นอย่างนั้น”ผมพูดเหมือนปลงๆ

“ออย มึงอย่าคิดมากสิ ตอนนี้มีความสุขมึงก็เปิดใจรับเอาไว้ และถ้ามันจะทุกข์ก็ให้นึกถึงพวกกู ครั้งนี้มึงอาจโชคดีเจอคนจริงใจก็ได้ เหมือนที่มึงเคยบอกกูไง”มันกอดไหล่และพูดให้กำลังใจผม

“ขอบใจว่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเน๊าะ กูซุปเปอร์ออยอยู่แล้ว กลัวไรวะ”ผมกอดมันตอบและพูดกลับ ก่อนจะหัวเราะให้กันและพากันขึ้นตึก เมื่อไอ้แฝดกวักมือเรียกพอดี

*
*
*
ต่อจ๊ะ

[goonglovenut]

“ออย อาทิตย์หน้าว่างไหม”อยู่ๆมันก็ถามออกมา ระหว่างที่นั่งกินข้าวตรงร้านข้างทาง ที่อร่อยและสะอาดไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไร ผมมองหน้ามันทำหน้าคิดไปด้วย

“ยังไม่รู้เลย วันไหนล่ะ”ผมตอบอย่างไม่แน่ใจก่อนจะถามกลับ

“วันเสาร์ ถ้าเป็นไปได้ อยากให้ว่าง”มันบอกและมองหน้าอย่างมีความหวัง

“ทำไมเหรอ”ผมถามมัน

“จะชวนไปทำบุญ”มันบอกด้วยรอยยิ้มดูมีความสุขผิดปกติ

“วัดแถวไหน”ผมถามมัน

“ไม่ใช่ที่วัดหรอก”มันพูดและตักแกงเทโพใส่จานให้ผม

“แล้วที่ไหนวะ”ผมถามอีก ไม่ทำที่วัดและจะทำที่ไหน สมองตันนึกอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ เมื่อวานไอ้ตฤณโทรมาหาผมพยายามพูดอยู่นั่นแหละเหมือนจะขอโทษวกไปวนมา ผมเลยสรุปให้ว่า ไม่ต้องมาคุยกูมีพี่น้องกับเพื่อนเยอะแล้ว

“ออยว่างก่อน แล้วจะบอก แต่ถ้าไม่ว่างเราจะเลื่อนไป ชวนฝิ่นกับแฝด ต้าร์ หรือเพื่อนคนอื่นๆของออยด้วยก็ได้”มันบอกและมีข้อเสนอให้ด้วย

“เฮ้ย ถ้าต้องเลื่อนเพราะรอกูอย่าเลย มึงทำไปก่อนเถอะ ทำบุญกับกูไว้วันอื่นก็ได้”ผมพูดกับมันอย่างเกรงใจ ไม่คิดว่ามันจะให้ความสำคัญกับผมขนาดนี้

“ไม่ได้ เป๊บอยากให้ออยกับเพื่อนๆไปด้วย ไม่รู้ล่ะเป๊บจะเอาออยไปด้วย”มันส่ายหน้าทำตัวเป็นเด็กดื้อขึ้นมาทันที

“ทำบุญอะไรของมึงวะ มีการบังคับอีก ไม่ได้บุญนะมึง กูจะบอกให้”ผมส่ายหน้าพูดใส่มันที่นั่งอมยิ้มไม่รู้สึกกับการแช่งมัน

“เถอะน่า อย่าลืมชวนเพื่อนๆด้วยนะ”มันยังยืนยันคำเดิม

“เออๆ จะลองชวนพวกมันดูแล้วกัน แต่หมายถึงถ้ากูว่างนะ”ผมตอบรับแต่แอบแทงกั๊กนิดหน่อย เผื่อเจ๊แอมให้ไปช่วยงานมันและเป็นงานได้เงินด้วย งานบุญผมก็ไม่ได้เกี่ยงที่จะทำ ยิ่งทอดผ้าป่าทอดกฐินที่บ้านผมทำบ่อย พวกเพื่อนๆผมก็ไปด้วยตลอดถ้าไปได้

“ขอบใจนะ ลิ้งค์”มันพูดและยิ้มหวาน

“ลิ้งค์อะไรของมึง”ผมถามมันงงๆ หน้ากูขึ้นเว็บไซด์หรือไงวะ

“ก็ลิ้งค์ของเป๊บไง มาจากดาร์ลิ้งค์อ่ะ ชอบป่ะ”มันพูดหน้ายิ้มๆตาระยิบระยับต่างจากทุกที มุกเก่าน้ำเน่ามันยังขุดเอามาใช้

“เชี่ยะเป๊บ กูไม่อยากจะแหวะออกมาตอนนี้”ผมด่ามันแก้เขินก่อนจะก้มหน้ายัดข้าวเข้าปาก มันก็หัวเราะน้อยๆ
/
/
/

“อีฝิ่น เสาร์นี้มึงว่างป่ะ”ผมถามมันคนแรกเลย ทั้งที่ความน่าจะเป็นมันน้อยมาก ขลุกอยู่แต่กับผัว

“เสาร์นี้เหรอ ไม่แน่ใจว่ะ เดี๋ยวกูถามไอ้ไผ่ก่อน”มันทำท่านึกก่อนจะตบท้ายขออนุญาตผู้ปกครองมัน มึงไม่น่าคิดนานเลยนะ

“แรดดดดด ติดจังนะผัวมึงเนี่ยะ ห่างกันสักพักมีเวลาให้กูบ้างได้ไหม ห๊ะ”ผมเอานิ้วจิ้มๆๆๆหัวมันที่หัวเราะคิกคัก

“ฮ่าๆๆๆๆ ดอกกก พอแล้ว”มันเอามือปัดไปมาพูดขำๆ “กูพูดไปงั้นแหละ ทำอย่างกับทุกวันนี้กูไม่ไปไหนด้วย”

“กูว่าจะชวน เฮ้ย ไอ้สามผัวเมีย มาเร็วๆ กูมีเรื่อง”ผมกำลังจะบอกอีฝิ่น พอดีไอ้แฝดกับไอ้ต้าร์เดินมาพอดี

“ออยตะโกนอะไรไม่รู้ อายนะโว้ย”ไอ้ต้าร์เดินมาถึง บิดแขนผมเข้าให้

“อายเชี่ยะไร มึงน่าจะชินได้แล้วนะ คบเพื่อนกูต้องหน้าหนาเข้าไว้”ผมเลยจิกหัวมันไปอีกคน

“ใช่”ไอ้สองตัวเห็นด้วยกับผมเลยโดนทุบไปซะสองอึก

“ว่าแต่มีเรื่อง ใครทำออดี้ บอกมา”ไอ้โอมถามหน้าจริงจังมาก

“เออ คณะไหนวะทำเพื่อนกู”ไอ้อาร์มสเอาบ้าง

“คณะเราเนี่ยะแหละ”ผมบอกพวกมัน

“ไอ้ตฤณยังไม่เลิกอีกเหรอ”อีฝิ่นถามผมหน้าเอาเรื่องมาก ผมเล่าให้มันฟังในวันที่ปรึกษามันเรื่องไอ้เป๊บขอคบ มันโมโหมากพอกับไอ้แฝด แต่ผมก็บอกไปแล้วว่าไม่ต้องไปจัดการหรอก มีคนจัดให้มันไปแล้ว พวกมันถึงได้เลิกและบอกว่าให้ลองคบมันไปเถอะ ดูๆกันไป

“เลิกแล้ว แต่เป็นไอ้เป๊บ”ผมรีบบอกมันแต่ยังไม่หมดดี

“อะไรวะ คบกันไม่เท่าไรมันซ้อมมึงเหรอ”อีฝิ่นจับไหล่ผมเขย่าไปมา ถามเสียงดัง

“แม่ง กูนึกว่าจะดี เหี้ยะ”ไอ้แฝด

“ใจเย็นเราว่า เป๊บไม่ใช่”ไอ้ต้ารรีบปรามอ้าปากบอก

“อย่ามาเข้าข้างนะ ถึงเป็นเพื่อนแฟนถ้าทำเพื่อนเราเจ็บ ก็เจ็บได้”ไอ้โอมหันไปพูดกับไอ้ต้าร์ที่อ้าปากหวอ

“ยกเว้นแฟนที่จะไม่เจ็บ”ไอ้อาร์มสพูดต่อไปอีก ไอ้ต้าร์ส่ายหน้าเอือม หันมามองผม

“เอ้อ พวกมึงฟังกูก่อน ไอ้เป๊บมันไม่ได้ทำอะไรกูหรอก ขอโทษที่กูพูดไม่จบ พวกมึงฟังนะ มันให้กูชวนพวกมึงไปทำบุญแต่ไม่รู้ว่าที่ไหนเนื่องในโอกาสอะไร กูก็ยังไม่รู้ รู้แต่ว่ามันอยากให้กูว่างและชวนพวกมึงๆๆๆๆ ไปด้วย นี่กูก็เพิ่งโทรชวนอีโมนิค อีหยี อีจ๋า มาแล้ว แต่พวกมันจะให้คำตอบใกล้ๆ โอนะ เอิ๊กกกก กูจะเป็นลม ขอน้ำผู้ชายหล่อๆให้กูหน่อย”ผมพูดอธิบายให้พวกมันฟังเหยียดยาวหายใจทางผิวหนังเลยก็ว่าได้ ก่อนจะยกขวดน้ำดื่ม

“สตอออออ นะมึง ยังมาเล่นมุก เดี๋ยวตบหัวทิ่มให้พวกกูเข้าใจผิดมัน”อีฝิ่นมันไม่ได้พูดอย่างตบหัวผมเข้ามาได้จนน้ำกระเด็นออกมาจากปาก

“แค่กๆๆๆๆ สัด กูสำลักหมด”ผมหันไปด่ามันที่ทำหน้าชอบใจ อีซาดิส

“ทำบุญอะไรวะ มึงเป็นแฟนประสาอะไรไม่ถามให้ละเอียด”มันถามย้ำความซึนผมอีก

“กูถามแล้วมันไปบอก สงสัยมันจะเซยิดตัวเองมั้ง”ผมเลยบอกกลับ มันก็ทำเป็นเอามือลูบน้ำลายจากหน้ามัน

“เป๊บอาจจะอยากเซอร์ไพรส์ออยละมั้ง”ไอ้ต้าร์ออกความเห็นที่น่าจะเป็นไปได้

“เออ อาจจะใช่ แต่ทำไมต้องชวนเพื่อนด้วยวะ”ไอ้โอมเห็นด้วยกับแฟนมัน

“วันเกิดมันเปล่าวะ”ไอ้อาร์มสพูดมั่ง ทุกคนเลยมองหน้ากัน

“ไม่แน่นะ”อีฝิ่นพูดมั่ง

“พวกมึงว่าไงล่ะ”ผมถามพวกมัน

“พวกกูไม่ทำไมหรอก สำคัญที่ตัวมึงว่างหรือเปล่า เพราะคนที่มันอยากให้ไปด้วยคือมึงนะออย”อีฝิ่นพูดและตบไหล่ผม

“แต่มันก็ชวนพวกมึงด้วยนะ มึงชวนผัวมึงกับเพื่อนๆแกด้วยก็ได้”ผมก็ยังอยากให้พวกมันไปด้วยอยู่ดี ไม่ใช่อายหรืออะไรหรอก คิดว่าเป๊บมันคงอยากรู้จักสนิทให้มากกว่านี้มั้ง พวกผมมองหน้ากันและก็คิดสักพัก

“เอางี้แล้วกัน วันศุกร์สรุปอีกทีว่ายังไง”ผมบอกออกไปไม่งั้นก็ไม่ได้ข้อสรุปสักที พวกมันก็พยักหน้าและก็คุยกันสัพเพเหระ


****วันเสาร์****

สรุปตอนนี้พวกผมมาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลยครับ


“โฮ่งงงงงงงง  โฮ่งงงงงงงงงงง”คำทักทายแต่ไม่ใช่พวกเดียวกัน

“บรู๊ววววววววววววว”พวกกูไม่ใช่ผี

“เมี๊ยวววววววววววว”ไม่ได้มายั่วสวาท


“ผัววววววววววว”กูไม่ได้เอาผัวมึงไป

“เงียบกันก่อนนะครับ วันนี้พี่เป๊บพาเพื่อนมาด้วย มาๆๆ ไม่ต้องกลัวครับ เด็กๆที่นี่ฉีดยาหมดแล้วทุกตัว”เสียงพี่ผู้ชายที่น่าจะเป็นเจ้าของสถานที่ และมีอีกสามคน เป็นผู้ชายหนึ่ง ผู้หญิงสอง ยืนยิ้มให้พวกเรา
 
“สวัสดีครับ”พวกผมยกมือไหว้พี่แก ก่อนจะมองไปรอบๆ ก็เห็นกรงใส่สัตว์ที่ได้ยินในตอนแรกเยอะมากครับ กรงสุนัขประมาณ 40 กรง อยู่กรงละตัวไม่แออัด กรงแมวอีก 30 กว่าได้มั้ง ผมเดาๆ ชะนีอีกสี่ตัว นกก็มี เนื้อที่กว้างมาก สถานที่ก็อยู่ห่างจากชุมชนพอสมควรรอบข้างปลูกต้นไม้เต็มไปหมด

“ออย เพื่อนๆ พี่ๆครับ ที่เป๊บบอกว่าจะพามาทำบุญก็คือที่นี่แหละ เป๊บรู้จักและมาที่นี่ได้สามปีแล้ว ที่นี่เป็นที่พักพิงสัตว์ที่กำพร้าพ่อแม่ ถูกทิ้ง ถูกทารุณ และอีกหลายๆสาเหตุ เท่าที่พวกพี่ๆที่นี่จะดูแลได้ พี่อรรถเป็นสัตว์แพทย์ พี่หญิง พี่อิง พี่ชาติ เป็นอาสาสมัครครับ”เป๊บพูดกับผมและคนอื่นๆ ฝิ่นมันชวนพี่ไผ่มาด้วย และเพื่อนแกก็เลยมาด้วยกัน โมนิค หนูจ๋า ยาหยี ยืนดูกรงแมว ผมเห็นแล้วอึ้งไปเหมือนกัน สัตว์แต่ละตัวสะอาดแต่สภาพร่างกายได้รับบาดเจ็บ จนถึงพิการเลยก็มี  หมาเรียกง่ายๆดีกว่ามีทั้งพันธ์ทางและพันธ์ดีก็มี รวมไปถึงแมวด้วย

“อุ้ย หน้าเหมือนมึงเลยอ่ะ”อีโมนิคครับ ชี้หน้าชะนีและชี้หน้าผม

“โน่น พวกเดียวกับอีจ๋า อีหยี โน่น”ผมเลยโยนไปให้นังสองคนที่เพลินอยู่ อีสองคนเบะปากแต่แอบยกตีนให้

“ไม่มีเพื่อนไอ้เจย์วะ”พี่หวายพูดออกมา พี่เจย์หันไปมองว่าไอ้นี่จะว่าอะไรกูอีกล่ะ

“นั่นดิ”พี่บลูเหมือนจะรู้อยู่แล้วพูดยิ้มๆ อยู่ข้างพี่พายที่อุ้มแมวขาเป๋อยู่ มันน่ารักมาก ไอ้แฝดกับไอ้ต้าร์สนใจหมาที่กำลังตะกายกรงเหมือนจะเรียกให้เปิดให้ แต่พี่ๆบอกยังไม่ถึงเวลาเดินเล่น ต้องแบ่งเวลาปล่อยพวกมัน ไม่งั้นดูแลไม่ทั่วถึง

“มันไม่มาหรอก เพราะสิงอยู่ในตัวพวกมึงนั่นแหละ ไอ้เหี้ยะ”พี่เจย์ตอบเอง แต่พูดเบาๆเน้นๆในตอนท้าย ทำเอาขำกัน ก่อนจะไปช่วยยกถุงอาหารสัตว์และของใช้ต่างๆลงมา ตอนแรกมันแวะไปเอาของ ผมก็เอะใจกันนะ จนถามมันตรงเลยๆมันก็บอกจะเอาไปเลี้ยงสัตว์ พวกเราก็เลยสมทบทุนช่วยด้วย ผมบอกน่าจะบอกแต่ทีแรก มันบอกว่ากลัวผมจะไม่มา และอย่างที่คิดวันนี้เป็นวันเกิดมัน เพื่อนมันอีกสองคนที่มาด้วยก็แซวว่ามันกลัวแฟนรับไม่ได้ เลยโดนวี๊ดวิ๊วซะ ผมเขินเป็นเหมือนกันนะถึงจะหน้าหนาในบางทีก็เถอะ

“พี่ เอาไปเลี้ยงได้ไหม”ไอ้ฝิ่นหันไปถามพี่ไผ่ที่กำลังตักอาหารใส่ชามและยื่นใส่กรง มันเข็นรถตามด้วย รู้สึกจะสับตำแหน่งกันนะผมว่า

“มึงรับผิดชอบตัวเองให้ดีก่อน เอาไปก็เป็นภาระคนที่บ้าน”พี่ไผ่บอกมันเรียบๆไม่ใช่แกใจดำ มันทำหน้านิดหนึ่งก่อนจะเข็นต่อ ผมเห็นด้วยนะ พี่หญิงบอกว่าบางคนพอรู้ว่าที่นี่รับเลี้ยงเอามาทิ้งไว้ให้เลย บอกไม่มีเวลา เข้ากับสัตว์ตัวเดิมไม่ได้ ต้องย้ายไปโน่นไปนี่ สารพัดจะอ้าง ตอนแรกไม่คิดให้ได้อย่างนี้ก่อนจะได้ไม่เกิดปัญหา บางเดือนค่าใช้จ่ายก็สูง แต่ยังดีที่ตอนนี้มีมูลนิธิและองค์กรที่เห็นด้วยกับสิ่งที่ทำยื่นมือมาช่วย บางทีก็มีคนใจบุญมาขอไปเลี้ยง พวกแกก็ต้องตรวจสอบก่อนว่าไปแล้วพวกมันจะได้ไปอยู่ที่กับคนที่ดีจริงๆ เท่าที่ให้ไปก็ยังไม่เคยมีปัญหานะ พวกพี่ๆจะขอที่อยู่ไว้ด้วย และมีการไปเยี่ยม อาจจะยังไม่เป็นทางการมากนักแต่ถือว่าพวกแกทำได้ดีเลยครับ อย่างน้อยก็เป็นการช่วยเหลือสัตว์เหล่านี้ที่ไม่สามารถไปเรียกร้องกับใครได้ ว่าพวกมันเจ็บปวดแค่ไหนเวลาถูกทิ้งไม่มีคนใส่ใจ นึกถึงเวลาที่ตัวเองโดนทิ้งยังเสียใจเลย แต่โชคดีที่เรามีเพื่อนที่ดีคอยปลอบใจ มีครอบครัวเป็นกำลังใจให้

“ออยดูนี่สิ ขนุนจะคลอดแล้ว”เสียงเป๊บเรียกผมให้ไปดูหมาท้องแก่ที่แอบซุกตัวอยู่มุมหนึ่ง พวกเราก็เลยไปซุ่มดูเกิดมาไม่เคยเห็นครับ พี่ชาติตั้งกล้องแอบถ่ายมันเอาไว้ด้วย ก่อนจะถอยกันออกมาเป็นกำลังใจให้ หลังจากนั้นพวกเราก็ช่วยกันทำความสะอาดกรง มีคนมีอีกเกือบสิบคนเป็นนักศึกษาเหมือนพวกเรานี่แหละครับ ถ้าว่างก็จะมากัน  ก็ได้เพื่อนเพิ่มขึ้น พวกเราสนุกและรู้สึกดีมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการมาครั้งนี้

“เป๊บ ถ้าคราวหน้ามาอีกก็บอกนะ”ผมบอกมันที่ตอนนี้กำลังอาบน้ำให้หมาตัวโตอยู่ ส่วนผมก็อาบเจ้าตัวเล็กๆ มันก็ยิ้มให้ยังไม่ทันจะตอบกลับ ก็คลื่นแทรก

“กูเห็นแล้วก็อยากเอาไปเลี้ยงนะ ดูน่าอุปถัมภ์มากกว่าไอ้ผู้ชายเลวๆอีกว่ะ”อีโมนิคที่นั่งข้าง มือก็รับไปเช็ดพูดเปรียบขึ้นมาเป็นที่ถูกอกถูกใจมาก

“น่าสงสารว่ะ ตัวก็แค่นี้คนเราใจมันทำด้วยอะไรวะ ถึงทำได้”นังหยีพูดน้ำตาคลอๆ มันเป็นคนรักสัตว์มาก ที่บ้านเกิดมันเลี้ยงหมาไว้เกือบสิบตัว ส่วนนังจ๋าเขาชอบเลี้ยงปลา

“นั่นสิ ไอ้ตัวเล็กๆ ดีแล้วที่แกได้อยู่ที่นี่นะ”นังจ๋าอุ้มมันส่ายไปมา  เรียบร้อยพวกเราก็ไปนั่งพักกัน มองดูไปเรื่อยๆ ก่อนจะได้ดูกล้องที่ถ่ายแม่ขนุนไว้ มันตกลูกสี่ตัว แต่ยังไม่รู้เพศ เพราะอยากให้มันอยู่กับแม่มันมากกว่า พี่อิงบอกว่าปกติจะป้องกันการคุมกำเนิดทุกครั้ง แต่มันเยอะอาจจะพลาดไปบ้าง ก็เลยได้สมาชิกเพิ่มมา ก็เลี้ยงกันไป พวกเราอยู่กันเกือบเย็นก็ลาพวกพี่ๆและเจ้าพวกน่ารักๆในกรงที่ขานรับอย่างกับรู้ว่าจะไปกันแล้ว

“ขอบใจนะเป๊บ และน้องๆคนอื่นด้วย ถ้าว่างก็มากันอีกนะ ไม่ต้องซื้ออะไรมาก็ได้ แค่มาพวกพี่ก็ดีใจแล้ว”พี่อรรถพูดขอบคุณพวกเรา

“ไม่เป็นไรพี่ ยังไงเป๊บจะช่วยให้มากที่สุด”ไอ้เป๊บบอกพี่อรรถอย่างสนิทสนม ผมต้องมองมันให้มากขึ้นซะแล้ว

“พวกเราด้วย”พูดเกือบพร้อมกัน ก่อนจะลาพวกพี่ ๆ
*
*
*

“ขอบใจนะออย ที่ไปเป็นเพื่อนวันนี้”ไอ้เป๊บมาส่งผม หลังจากพวกเราไปกินข้าวและเลี้ยงวันเกิดให้มันไปด้วย ก่อนแยกจากร้านอาหาร มันก็ขอบอกขอบใจพวกเพื่อนผมและพี่ๆกันใหญ่

“กูสิต้องขอบใจมึงมากกว่าที่พาไปทำบุญที่ดีๆ”ผมหันไปพูดกับมัน “อืม สุขสันต์วันเกิดนะ ขอให้เป๊บเป็นคนดีแบบนี้ต่อไป สุขภาพแข็งแรง จะได้มีกำลังช่วยเหลือเจ้าพวกนั้นนะ”ผมไม่รู้จะอวยพรอะไรให้มัน ตอนเช้ามันใส่บาตรที่บ้านพร้อมพ่อกับแม่มันไปแล้ว และทานข้าวก่อนจะออกมารับผม เท่าที่คุยกันพ่อกับแม่มันทำงานตลอดไม่ค่อยมีเวลาให้มันกับน้องเท่าไร น้องชายมันอยู่โรงเรียนประจำไม่ค่อยได้กลับ แต่ก็คุยกันตลอด มันรักน้องมาก

“ขอบคุณครับ แต่เป๊บคนเดียวคงไม่ไหว ยังไง ออยก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ”มันพูดด้วยรอยยิ้มทำเอาผมเขิน”ว่าไงล่ะ ตอนนี้จะเรียกเป๊บว่าแฟนได้หรือยัง”มันจับมือและถามต่อ แต่หน้ามันฟุบตรงพวงมาลัยรถ

“กล้าพูด กล้าขอ แต่ไม่กล้ามอง ก็”ผมพูดยิ้มๆ มันเงยหน้าทันที

“โอเคๆ มองแล้ว”มันรีบพูดและจ้องอยู่อย่างนั้น

“เป๊บ กูไม่ได้ดีอะไรมากนัก”ผมมองหน้ามันและพูดออกไป

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ดีเอง”มันบอก

“กูเป็นอย่างที่มึงเห็น”

“รู้แล้ว”

“กูชอบมึง”

“อืม ห๊ะ”

“กูเริ่มชอบมึงแล้วและยอมรับมึงเป็นแฟน มึงล่ะ”

“Yes, I do”

“กูไม่ได้ขอมึงแต่งงานนะโว้ย”ผมโวยใส่มันที่ยิ้มกว้าง

“เอาน่าเหมือนกันแหละ โอเค เราเป็นแฟนกันแล้ว ช่วยสอนด้วยนะ”มันสรุปและพูดตอนท้ายเสียงหวิวๆ อย่างสื่อความหมาย

“สอนอะไร”ผมแกล้งถามมัน

“ก็เรื่องนั้นแหละ”มันพูดอ้อมหน่อยๆ

“อะไร เพิ่งเป็นแฟนมึงจะฟันกูเลยเหรอ”ผมแกล้งย้อนใส่มันบ้าง

“ไม่ใช่ตอนนี้ หมายถึงถ้าถึงเวลาต่างหากล่ะ นะ นะ”มันปฏิเสธแต่ตอดอีก

“ไม่รู้โว้ย”

“น่า ออย”

“ศึกษาเอง”

“โธ่ อะ” ผมดึงมันมาจูบปากก่อนจะที่มันจะครวญต่อ เอาเบื้องต้นก่อน แต่เดี๋ยว ทำไมผมหายใจไม่ออกเมื่อเจอสอดลิ้นเข้าไปรุกไล่ จะหนีก็โดนตรึงท้ายทอยเอาไว้

“อื้ม อื้ม”ผมร้องออกมาเอามือทุบมันจนผละออก ไอ้บ้าเป๊บยิ้มกริ่ม

“แฮ่ก แฮ่ก กูว่าไม่ต้องสอนแล้วมั้ง เชี่ยะนิ”ผมหอบด้วยด่าด้วย มันก็หัวเราะก่อนจะดึงผมเข้าไปจูบอีก แต่คราวนี้ค่อยเป็นค่อยไป เรียกร้อง จนไม่อยากจะผละออกเลย อืม ขออีกหน่อยแล้วกันเป็นการให้ของขวัญมันที่ไม่ได้เตรียมให้

*****************************************************************************************

ปล. ตอนนี้ยกให้คู่นี้มีบทบาทบ้างเน๊าะจะได้รู้ว่าเขารู้จักและคบกันได้ยังไง เป็นน้ำจิ้มเล็กๆ ที่เขียนเรื่องสัตว์ขึ้นมาคือไปทำงานข้างนอกมาและเห็นหมาถูกเจ้าของหรือเปล่าไม่แน่ใจตีจนมันร้องน่าสงสารมาก แต่ตัวเองไม่ได้เลี้ยงหมาหรอกคะเลี้ยงแมวไว้ตัวหนึ่ง น่าจะเป็นเกย์ด้วยมั้ง ช่วงนี้มันไปติดแมวเปอร์เซียตัวผู้คนข้างบ้านอยู่ทั้งที่มันก็เป็นตัวผู้ พอเห็นขึ้นคร่อมเลยคะ เคยอ่านเจอในกระทู้หนึ่งก็ขำนะว่ามีด้วยเหรอ พอเจอกับแมวตัวเอง ฮามากเลย สงสัยมันจะติดวายเหมือนคนเขียน หึหึ

[harumi]

 

[snack]

ออยมีคู่แล้วเย้ๆๆ

[arisa_sa]

น่ารักและได้บุญ สมหวังนะจ๊ะ น้องออย เกือบทุกคู่แล้วเนี่ย รอจิ้นคู่ เจย์หวาย ไม่รู้ลุ้นขึ้นหรือเปล่า

ขอบคุณมากค่ะ 

[mild-dy]

ออยมีคู่แล้วค่า

[zuu_zaa]

  ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

[Poes]

เป็นตอนที่น่ารักอีกตอนนึงเลย  น้องฝิ่นก็ยังเริ่ดเหมือนเดิม 

[@Iriz]

ชอบเป๊บอ่ะ หน้ามึนเกินน
ดีใจกับน้องออยด้วย ได้เจอคนดีๆสักที 

[tuckky]

เป๊บมาแบบ อึนๆมึนๆ แต่หนักแน่นมั่นคงมาก
ตามติดออยมาตลอด  รอตอนเลิฟๆนะจ้ะ

ปล. ไปเที่ยวกระบี่กันเถอะ 

[qq_oo]

สนุกมากๆๆๆ  รอๆๆๆๆตอนต่อไปจ้า

[bytoey]

เป็บ มึนมากอะ ออยน่ารักมากกก

สงสารน้องหมาแมวที่ถูกทิ้งถูกทำร้ายมากเลย

เห็นด้วยกะพี่ไผ่จริงๆค่ะ ถ้าไม่มีเวลาก็อย่านำเค้ามาลำบากเลย เค้าก็ต้องการความรักการเอาใจใส่เหมือนคนนี่แหละ

 

[gupalz]

เป๊บมันซึนดีอ่ะ
แต่ฮาฝิ่นดีจัง

[Rafael]

น่ารักทุกคู่เลยจริงๆเรื่องนี้
แอบขำน้องแมวเป็นเกย ฮ่าๆ
สงสัยจะติดเชื้อจริงๆด้วยเน๊อะ กร๊ากก

กอดคนเขียน

[phakajira]

น่ารัก ตัลล๊อด  >//<   

รอคู่ เจย์-หวาย 555

[kabung]

เป๊ปตีนนี่ออกแนวเจ้าเล่ห์นะ 5555 เด๋วให้ออยจัดหนัก 

น้องฝิ่นมาน้อยพอให้หายคิดถึง งื้ออออ

[murasakisama]

คู่นี้น่ารักกว่าที่คิด

[Yunatsu]

 

[yeyong]

ตัวละครทุกตัวมีชีวิตชีวาดีจัง