หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[arisa_sa]

มาปูเสื่อรอ ขอบคุณจ้า 

[harumi]

รออยู่ค่ะ

[ladymoon_yy]

ฝิ่นงี่เง่า แต่ก็รักเนอะ

 

[พลอยสวย]

 

[BeeRY]

รอจ้า ตอนบ่ายว่างงานซะด้วย

[punchnaja]

คู่นี้แรงตลอดดดดดด

[goonglovenut]

ตอนที่ 81  โอม ต้าร์ อาร์มส Part 1

“ตื่นแล้วเหรอ น้องต้าร์”เสียงหวานๆเรียกผมที่กำลังเดินลงมาจากข้างบน

“ฮะ แม่”ผมตอบรับและกอดเอวคุณแม่ยังสาวและสวย คุณแม่เอามืออังหน้าผาก ทำคิ้วขมวดและพูดต่ออย่างเป็นห่วง

“ยังตัวรุมๆอยู่เลย ไม่นอนต่อล่ะจ๊ะ”คุณแม่ลูบแก้ม ก่อนจะจับแขนเบาๆเป็นการสำรวจร่างกายไปด้วย

“ต้าร์นอนจนเบื่อแล้วฮะ อยากเจอหน้าแม่มากกว่า”ผมอ้อนท่านอย่างทุกครั้ง ไม่ว่าจะปกติหรืออ่อนแอ แค่แม่พูดและกอดผมก็รู้สึกมีกำลังใจที่จะทำอะไรต่อแล้ว ผมมีพี่ชายอีกสองคน พี่คนโตอายุห่างกันเกือบรอบ ติดตามคุณพ่อไปทำงานต่างประเทศทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกัน แต่โทรหากันบ่อยๆ นิสัยจะเหมือนคุณพ่อซะมากกว่าหน้าดุๆ แต่กับผมจะใจดีมาก พี่คนรองห่างกันสองปีเรียนที่อเมริกา ปิดเทอมทีถึงจะกลับ ถ้าผมปิดก่อนก็จะไปหาประจำ คนนี้ค่อนข้างไฮเปอร์

“ปากหวานนะเรา ทานโจ๊กดีกว่า แม่ทำโจ๊กหมูใส่เห็ดหอมให้ต้าร์เยอะเลย”คุณแม่บอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะพยักหน้าให้สาวใช้ยกมาให้

“จุ๊บ ขอบคุณฮะ รักแม่จัง”ผมหอมแก้มและบอกรักท่าน ก่อนจะรับโทรศัพท์ที่หยิบติดลงมาด้วย กดรับทันที

“ค่อยยังชั่วแล้ว จะมาหาเหรอ ว่างจริงอ่ะ”ผมถามคนในสายที่แย่งกันคุยตลอด แต่ไม่เคยอิจฉากันเองสักที มีแต่ผมที่อิจฉากับความรักของมันสองคน ผูกพัน รักกัน ตายแทนกันได้ และมันก็มอบให้ผมด้วยนะ ไม่ต้องบอกมั้งว่าใคร เวลาที่คบกันแค่ไม่กี่เดือน แต่ทำไมผมถึงประทับใจและชอบมันสองคนมากขนาดนี้ก็ไม่รู้

“กินไรไหม”โอม

“เดี๋ยวซื้อเข้าไปให้”อาร์มส

“แล้วแต่สิ ไม่เสียตังค์และอร่อยกินหมดแหละ”ผมบอกกลับอย่างอารมณ์ดี คุณแม่เอียงคอมองยิ้มๆแต่ไม่พูดอะไร ผมยังไม่ได้บอกท่านเลยว่าพวกเราคบกันอยู่ มองภายนอกก็เหมือนลูกเพื่อนสนิทกัน ครอบครัวเรารู้จักกัน ผมก็เพิ่งรู้เมื่อนี่เอง ตอนนี้พวกเราสะดวกทุกอย่างในการไปมาหาสู่ หรือแม้แต่จะค้าง ผมรู้สึกผิดเหมือนกันที่ไม่กล้าบอกท่าน แม่รู้ว่าผมเป็นเกย์แต่ไม่รู้ว่ามีแฟนสองคนแค่นั้นเอง ไม่รู้ท่านและคุณพ่อ พี่ๆจะรับได้ไหม

“หญ้าไหมล่ะ หาง่ายดี”โอม

“เคี้ยวคล่อง กินแล้วจะได้สำรอกออกมา ไข้จะได้หาย”อาร์มส แล้วมันสองคนก็หัวเราะ

“เก็บไว้ ดะ กินเองเถอะ ถ้าจะกินบ่อยละสิเขากับหางถึงได้เห็นชัดแล้ว”ผมเกือบจะหลุดคำหยาบออกไปแล้ว เดี๋ยวนี้ชักเริ่มติดมาบ้างแล้ว ยิ่งอยู่กับพวกมันยิ่งติด ไม่ใช่รับไม่ได้หรอกแต่กลัวคุณแม่จะหัวใจวายที่ลูกเปลี่ยนไป๋

“ก็เพราะรักไง”อาร์มส

“ถึงได้ยอมเป็นอะไรก็ได้”โอม

“เสี่ยว จะอ้วก นี่กำลังกินโจ๊กอยู่เลย”ผมเริ่มหน้าแดงจนต้องหันข้างหนีคุณแม่ที่ทำเป็นถักผ้าพันคออยู่

“เออ นั่นแหละ เหมือนอ้วกเลย”มันสองตัวพูดออกมาอีก

“ไอ้บ้า ไม่คุยแล้ว ไม่ต้องมาเลย”ผมแหวใส่มันอย่างงอนๆ หนอยมาว่าโจ๊กแม่เขา เละเหมือนอ้วก

“ฮ่าๆๆๆ พูดเล่นน่ะ”โอม

“อย่างอนเลยนะ”อาร์มส

“เดี๋ยวซื้อของไปฝาก คิดถึงนะ”พูดพร้อมกันและวางสาย ผมยังอ้าปากค้างไม่ได้พูดอะไรเลย

“โรคจิต ยังไม่ได้พูดเลยว่า คิดถึงเหมือนกันนะ”ผมพูดหงุบหงิบอุ๊บอิ๊บคนเดียว

“คิดถึงใครจ๊ะ ยิ้มซะกว้างเลย”คุณแม่ล้อยิ้มๆ

“เพื่อนนะฮะ เขา เขาโทรมาหาถามอาการต้าร์น่ะแม่”ผมรีบบอกแม่ แต่ทำไมยิ่งพูดยิ่งติด หน้ายิ่งร้อนก็ไม่รู้

“เหรอจ๊ะ คงไม่ใช่นัมเบอร์กับเกลหรอกมั้ง”แม่ทำหน้ายิ้มๆพูดต่ออย่างรู้ทัน

“แม่อ่ะ”ผมจับแขนท่านเขย่าไปมาอย่างอายๆ

“มีอะไรจะบอกแม่ไหม”แม่ถามผมเอามือลูบหน้าอย่างเอ็นดูเสมอ

“ปะ เปล่า”ผมรีบปฏิเสธ บอกตรงๆตอนนี้ยังไม่อยากบอกท่านเลย กลัวแม่ตกใจ

“น้องต้าร์ มีอะไรพูดกับแม่ได้นะ แม่ไม่อยากให้น้องต้าร์คิดเองเออเอง”คุณแม่พูดต่ออีกอย่างให้รู้ว่า ท่านรักผมไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นขอให้บอกแม่

“ต้าร์รู้ ต้าร์รักแม่นะ แต่ขอเวลาหน่อยนะฮะ”ผมบอกและกอดท่านเอาไว้

“จ๊ะ แม่ก็รักน้องต้าร์ ทานต่อดีกว่าจะได้ทานยาและพักต่ออีกหน่อย ว่าแต่บอกแม่ได้ไหมว่าใครจะมา แม่จะได้เตรียมขนมไว้ให้”คุณแม่หอมแก้มและพูดอย่างใจดี

“โอม กับ อาร์มส จะมาน่ะฮะ”ผมบอกท่านด้วยรอยยิ้มดีใจอย่างปิดไม่มิด

“อ๋อ นึกว่าใคร น้องแฝดลูกเพื่อนแม่นี่เอง อืม พักนี้มาบ่อยนะ ดูน้องต้าร์สนิทมากเลยแต่ก่อนเห็นเขาแหย่ทีไรโมโหเขาทุกที”แม่พยักหน้ารับรู้ พูดต่ออย่างสงสัยแต่อมยิ้ม

“ก็ ก็พอได้คุย เขาก็ดีแต่กวนซะมากกว่า”ผมบอกทำปากยื่นหน่อยๆ

“เด็กผู้ชายก็อย่างนี้แหละ แม่เขาก็บอกเหมือนกันว่าเด็กๆซนยิ่งกว่าลิง โตมาก็ดื้อ ทำโทษกันบ่อยๆ แถมชอบอะไรก็เหมือนกันอีก แม่เขาพูดอีกนะว่าผู้หญิงที่ไหนจะมายอมมีแฟนสองคน เขาก็ไม่ปิดแม่นะบอกว่าน้องแฝดกับผู้ชายก็ชอบนะ”คุณแม่เล่าไปยิ้มไปอย่างไม่คิดอะไร แต่มันกระทบผมเต็มๆ คุณแม่จ๋า ต้าร์อยากจะบอกว่า ก็ลูกแม่นี่ไงที่ยอมมันไปแล้ว ถึงจะยังไม่ได้มากไปกว่ากอด จูบ ก็เถอะ แต่ทุกวันนี้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันทำให้ผมรู้สึกดีและไม่ได้รังเกียจกับสัมผัสพวกมันสักนิด

“ระ เหรอ ฮะ”ผมยิ้มแหยๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานโจ๊กต่อ แต่เกือบสำลักเมื่อคุณแม่พูดต่อ

“นี่แม่ยังคิดเลยว่าที่เขามาสนิทกับต้าร์เพราะชอบต้าร์หรือเปล่าน้า”คุณแม่พูดขำๆ แต่ทำเอาผมขำไม่ออก

“แม่อ่ะ คงไม่หรอกมั้ง”ผมท้วงทันทีแต่ทำไมเสียงไม่หนักแน่นเอาซะเลย

“แม่แค่คิดเล่นๆเอง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆแม่กับคุณพ่อ และพี่ๆ คงได้คิดหนักล่ะว่าจะทำยังไง”คุณแม่บอกยิ้มๆในตอนแรก แต่พูดลอยๆเหมือนหนักใจในตอนท้าย ทำเอาผมเงียบเสียงลง
*
*
*
“อร่อยไหมล่ะ”โอมถามผม ที่ตอนนี้เรานั่งกันที่สวนหน้าบ้านผมเอง

“อืม”ผมพยักหน้า ปากยังดูดเต้าหู้นมสมที่มีผลไม้ผสมอยู่ด้วย

“ว่าแล้วต้าร์ต้องชอบแน่”อาร์มสพูด ก่อนจะหยิบองุ่นแดงส่งให้ ผมจะหยิบมันก็ถอยออก

“เอามาสิ”ผมบอกและแย่ง

“ก็อ้าปากสิ”อาร์มสยกยิ้ม โอมมองด้วยหน้าตาไม่ต่างกัน

“อย่าเล่นอย่างนี้ เดี๋ยวแม่เห็น”ผมเอาแม่มาอ้างทันที

“ก็ดีสิ จะได้ขอซะเลย”โอมพูดแหย่ แต่หน้าบอกว่าเอาจริง ผมถอนหายใจกรอกตาไปมา

“ไม่กินก็ได้”ผมพูดงอนๆ ก่อนจะหันหน้าหนี ได้ยินเสียงหัวเราะจิตๆ แต่ไม่หัน “อ๊ะ ไอ้บ้า”มันยื่นหน้ามาหอมแก้มคนละข้าง ผมตีมัน มองไปรอบๆอย่างระแวง”บอกไม่ให้เล่นแบบนี้ไง พูดไม่รู้เรื่อง กลับไปเลย”ผมเริ่มโกรธนิดๆที่พวกมันไม่ฟังอะไรเลย เห็นเป็นเรื่องเล่นซะหมด ถ้าเป็นที่คอนโดหรือบ้านมันนะผมช้ำไปแล้ว แต่ก็ชอบอ่ะนะ หุหุ คิดอะไรเนี่ยะ นี่ผมอยากให้มันสองคนฟัดผมเหรอ

“ต้าร์”มันเรียกผมพร้อมกัน

“ต้าร์”มันเรียกอีก

“เฮ้อ”ผมถอนหายใจ ก่อนจะเอามือปิดแก้มไว้และหันมามองมันทั้งคู่ มันเห็นผมทำอย่างนั้นก็เลยหัวเราะ

“ปิดแค่นั้นนึกว่ารอดเหรอ”โอม

“ดึงออกก็ได้แล้ว”อาร์มส

“แต่เราไม่ทำหรอก”โอม

“รอให้สมยอม”อาร์มส

“ชิ๊ รอไปเถอะ”ผมบอกมันสองคน

“เป็นไร”โอม

“กลุ้มใจเหรอ”อาร์มส

“............”

“บอกเราได้นะ”พูดพร้อมกัน จ้องหน้าผมและพยักหน้าหงึกหงัก ดูน่ารักดี เวลามันโมโหหรือโกรธก็เอาเรื่อง ยิ่งเวลาใครมาคุยหรือมองผมนะ มันแทบจะเดินเข้าไปหาเลย ผมต้องดึงไว้ตลอด แต่บางทีเวลาผมเห็นมันคุยกับใครก็รู้สึกไม่ชอบใจเอาซะเลย

“โอม อาร์มส”ผมเรียกมันสองคนมองซ้ายมองขวา จับมือมันสองคน

“ครับ”มันก็ตอบรับ เวลามันหวานก็ทำเลือดลมสูบฉีดได้ดีเลย

“ต้าร์ไม่กล้าบอกแม่เรื่องของพวกเรา”ผมตัดสินพูดออกไป มันเงียบ”ต้าร์ กลัว แม่ พ่อ และพี่ๆรับไม่ได้”ผมพยายามพูดปกติแต่ทำไมทำรู้สึกว่าปากมันสั่นๆยังไงไม่รู้ มันสองคนมองหน้าผมด้วยสีหน้าเฉยๆ จนผมรู้สึกใจหาย สักพักมันสองคนเอามืออังหน้าผากผม

“ตัวก็ไม่ร้อน”โอม

“ไม่น่าจะเพ้อขนาดนี้”อาร์มส

“นี่ เห็นเป็นเรื่องล้อเล่นเหรอ”ผมรู้สึกโมโหปัดมือพวกมันออก จะลุกหนีแต่โดนยึดมือไว้ก่อน”ปล่อยนะ ถ้าไม่คิดจะรับฟังหรือเห็นเป็นเรื่องไม่จริงจังก็ปล่อย กลับไปเลย”ผมเสียงดังมากขึ้น น้ำตาจะไหล มันสองคนเอามือปิดปากเบาๆ

“ใจเย็นสิ”โอม

“ฟังให้จบก่อน”อาร์มส

“ฟังอะไรล่ะ ไร้สาระ เพ้อเจ้อ ไม่ใช่เหรอ”ผมพูดใส่สะบัดหน้าหนี

“ต้าร์”มันสองคนเรียกผมที่หน้านิ่วคิ้วขมวด เม้มปากจนเจ็บไปหมดแล้ว

“ใจเย็นก่อนได้ไหม”โอม

“เราไม่อยากให้ต้าร์เครียด”อาร์มส

“แต่เราเครียด”ผมหันไปบอก แทนที่มันสองตัวจะสลด กับยิ้มแป้น”ไอ้พวกบ้า มีความสุขนักเหรอเห็นคนอื่นเป็นทุกข์”ผมแว็ดใส่ จะจิกก็จิกไม่ได้เพราะมือถูกจับอยู่ จะยกตีนถีบก็ไม่ถนัด

“สุขสิ ทำไมจะไม่สุข”โอม

“สุขที่ต้าร์เครียดกับเรื่องของเรา”อาร์มส มันพูดอะไร ผมงงไปหมดแล้ว หายปวดหัวกับไข้ แต่ต้องมาปวดหัวกับพวกมัน ก่อนมันจะพยักใส่กัน โอมเป็นคนพูดออกมา

“แสดงว่าต้าร์เห็นความสำคัญของพวกเรา กังวล กลัวที่จะไม่ได้คบกัน”โอมพูดอย่างใจเย็น จ้องตาผมตลอด ก่อนจะหันมาอาร์มสที่ยกมือผมขึ้นจูบ

“แสดงให้เห็นว่า ต้าร์รักเราแล้ว ใช่ไหม”อาร์มสถามพร้อมรอยยิ้ม พอกับโอมที่ทำเช่นกัน ผมก้มหน้าอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ทบทวนความคิดและการกระทำของตัวเองว่าเป็นอย่างที่บอกหรือเปล่า ถามใจตัวเองทุกครั้ง ก็ได้คำตอบว่าผมชอบมันทั้งสองคน ไม่เคยอายหรือแคร์สายตาใครที่มอง ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไร รู้แต่ว่าเมื่อมีมันอยู่ด้วยผมจะรู้สึกดีตลอด

“ต้าร์รักเราใช่ไหม”มันถามพร้อมกันอีก

“อืม”ผมงึมงำ

“พูดดังๆสิ”ทั้งคู่ ผมเงยหน้ามอง

“ใช่ ต้าร์รักทั้งคู่”ผมพูดจบมันกอดผมทันที เป็นความรู้สึกที่อบอุ่น ลืมความรู้สึกสับสน กังวล ไปหมด บทจะบอกรักก็พูดได้ลื่นไหลไม่ต้องรอบรรยากาศและสถานที่อะไรทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับใจที่สั่งการโดยอัตโนมัติ

“ไม่ต้องกลัวนะ มันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักหน่อย”โอมพูดปลอบผม เอามือลูบหัวไปมา

“แต่ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับต้าร์ด้วยนะว่าจะอยู่ข้างๆกันไหม”อาร์มสปลอบผมและเอามือลูบหน้า

“อยู่ แต่”ผมตอบแต่ยังกังวล มันสองคนบีบมือ”ถ้าแม่รับไม่ได้ และต้าร์ต้องเลือกล่ะ”ผมถามอีก

“มั่นใจหน่อยสิ อย่าเพิ่งคิดไปไกล มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”โอมตบไหล่เบาๆ

“ถึงมีเราก็ไม่กลัว และจะทำให้บ้านต้าร์ยอมรับเราให้ได้”อาร์มสบอกอีก

“วิธีไหนล่ะ”ผมก็ถามกลับ มันสองคนหัวเราะ

“ยังไม่รู้เลย”มันบอก

“เนี่ยะนะ แล้วบอกว่าจะทำทุกอย่าง”ผมโวยใส่มันสองคนที่เอามือจุ๊ปาก

“เบาๆสิ”โอม

“เดี๋ยวแม่ได้ยินนึกว่าโดนปล้ำนะ”อาร์มส

“ไอ้บ้า ไอ้แฝดโรคจิต”ผมว่ามันอีก

“ฮ่าๆๆๆ ใจเย็นน่า”โอมหัวเราะและพูดไม่ต่างกับอาร์มส

“มันบอกไม่ได้หรอก แต่ถึงเวลาเราทำแน่”อาร์มสพูดอย่างใจเย็น แต่ตอนท้ายสบตาผมให้รู้ว่าพูดจริง

“ตอนนี้กินขนมก่อนนะ ทำใจให้สบาย”โอมบอกผมก่อนจะปล่อยมือ หันไปหยิบขนมส่งให้โดยการป้อน

“จำไว้ แค่ต้าร์เชื่อใจเรา แค่นี้เราก็มีกำลังใจที่จะสู้แล้ว”อาร์มสย้ำอีกครั้ง โอมพยักหน้า ผมจะทำอะไรได้นอกจากพยักหน้าบ้าง มันสองคนยิ้ม และชวนคุยเรื่องอื่น
*
*
*
“เป็นไงน้องแฝด อาหารบ้านน้าอร่อยไหม”คุณแม่ถามมันสองคนที่กินข้าวเย็นที่บ้านด้วย

“อร่อยครับ”ทั้งคู่ ทำเอาแม่หัวเราะน้อยๆ

“สมแล้วที่เป็นคู่แฝด ตอบพร้อมกันเลย”คุณแม่พูดต่อ ก่อนจะตักกับข้าวให้ทั้งสองคน “มีขนมด้วยนะจ๊ะ”คุณแม่พูดต่อ

“ต้าร์ก็ชอบนะแม่”ผมพูดมั่ง รู้สึกน้อยใจที่เห็นแม่เอาใจไอ้สองคนนี้มากกว่าตัวเอง มันแอบยักคิ้วใส่ล้อเลียน

“เด็กขี้อิจฉา แม่ทำให้น้องต้าร์ทุกวันอยู่แล้วนี่จ๊ะ”คุณแม่หันมาบอกยิ้มๆใส่

“ต้าร์เปล่าสักหน่อย แค่เห็นแม่เอาใจสองนี้นอกหน้าไปหน่อย”ผมพูดอย่างงอนๆ

“น้องต้าร์หึงเหรอจ๊ะ”คุณแม่พูดออกมาอีก ทำเอาผมหน้าเหวอไม่คิดว่าแม่จะพูดออกมาแบบนี้

“แม่พูดอะไรเนี่ยะ ใครหึง ไม่มี๊ จะหึงเรื่องอะไร”ผมรนไปหมดเลย ผิดกับไอ้สองตัวที่นั่งยิ้มชอบใจ

“นั่นสิครับ”มันพูดอย่างเห็นด้วย

“แย่จังเด็กคนนี้ หึงกระทั่งแม่ เน๊าะ น้องแฝด”คุณแม่ส่ายหน้าเหมือนจะตำหนิผมและหันไปหาพวกมันที่รอเสียบอยู่แล้ว

“ครับ”ไอ้แฝดเนียนเชียวนะ เดี๋ยวเถอะถ้าคุณแม่รู้ความจริง พวกแกจะจ๋อยพูดไม่ออก ดูสิจะทำยังไง ผมคิดอย่างหมั่นไส้อยากจะภาวนาให้แม่ขัดขวางเต็มที่ แต่คิดอีกทีไม่เอาดีกว่ากลัวเป็นจริง โอ้ยยย สรุปนี่ผมจะเอนไปทางพวกมันเยอะแล้วนะเนี่ยะ ไม่ได้ ไม่ได้ เราต้องรักษาตัวเองให้รอดจากพวกมันเอาไว้

“กลับได้แล้ว”ผมพูดใส่ทันทีที่กินอิ่มแล้ว ย้ายมาห้องนั่งเล่นกัน คุณแม่มองหน้า

“อะไรกัน น้องต้าร์ ไล่น้องแฝดได้ไง อุตส่าห์มาเยี่ยมและอยู่คุยด้วย”คุณแม่เอ็ดไม่จริงจังนักเป็นการเตือนกลายๆ

“ใช่ครับ”พูดพร้อมกัน ผมจะทำอะไรได้ เล่นเข้าข้างกันซะขนาดนี้ คุณแม่หัวเราะอย่างมีเลศนัย ก่อนจะมองพวกผมสลับกัน

“เอาล่ะ ทีนี้ จะบอกแม่ได้หรือยัง”จู่ๆคุณแม่ก็พูดขึ้นมา ผมตกใจนิดหน่อย ผิดกับไอ้สองคนที่นิ่งเฉย

“ระ เรื่องอะไรฮะ”ผมยังกลั้นใจถามต่อ

“น้องต้าร์”คุณแม่เรียกเสียงต่ำ แต่อ่อนโยน ผมก้มหน้า

“คือ คือ”ผมเริ่มอึกอัก ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี

“พวกเราคบกันอยู่ครับ”โอม

“แบบคนรัก”อาร์มส ผมองหน้าสองคนที่พูดออกไปหน้าตาเฉย และก็ผลัดกันเล่าให้ฟังตั้งแต่แรกเริ่มถึงปัจจุบัน พอฟังจบคุณแม่ถอนหายใจพร้อมส่ายหน้า

“แม่ไม่ได้ว่าถ้าจะคบกัน แต่สามพีเลยเหรอ”คุณแม่พูดและใช้ศัพท์ตามกระแสซะด้วย เล่นเอาผมหน้าแดง แต่ไอ้สองตัวอมยิ้มอย่างชอบใจ

“แม่”ผมลากเสียงเรียกท่านที่มองหน้ายิ้มๆ ก่อนจะพูดบางอย่างออกไป“ต้าร์ก็ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนี้นะฮะ คุณแม่”ผมกอดเอวเอาหน้าซุกอก ท่านเอามือลูบผม”ตอนแรก เขาก็ให้ต้าร์เลือก แต่พอต้องเลือกจริงๆ ต้าร์เลือกไม่ได้”ผมบอกความรู้สึกกับคุณแม่ตามตรง

“แม่เข้าใจจ๊ะ แม่สังเกตมานานแล้วล่ะ รอว่าต้าร์จะพูดเมื่อไรแค่นั้นเอง”แม่บอกเสียงนุ่มมาก

“ต้าร์ขอโทษฮะ”ผมไหว้คุณแม่อย่างรู้สึกผิดจริงๆ

“ผมขอโทษ ที่ไม่บอกตั้งแต่แรก”โอม

“แต่ไม่ได้ตั้งใจจะปิด รอแค่ต้าร์พร้อม”อาร์มส

“เอาล่ะ ตอนนี้แม่รับรู้แล้ว เหลือแต่พ่อนั่นแหละจะว่ายังไง พี่เราสองคนเขาไม่เรื่องมากหรอก”แม่รับรู้ง่ายกว่าที่ผมคิดไว้มาก เหลือแต่พ่อเท่านั้น

“ต้าร์กลัวอ่ะคุณแม่”ผมบอกแม่อย่างกังวล

“กลัว”แม่เลิกคิ้ว

“ต้าร์กลัวคุณพ่อโกรธและไม่รักต้าร์”ผมบอกท่านอย่างที่รู้สึกจริงๆ

“แค่นั้นเหรอ”แม่ถามอีก

“และก็ กลัว เอ้อ กลัว ไม่ให้พวกเราคบกัน”ผมพูดด้วยความกลัวแต่หน้าแดงด้วยความอายตรงประโยคท้าย

“ฮ่าๆๆ แม่ว่าน้องต้าร์กลัวอย่างหลังมากกว่ามั้ง”คุณแม่ยังล้อไม่เลิก ผมเลยกอดท่านมากกว่าเดิม”มีอะไรดีนะ น้องต้าร์ถึงได้ชอบน้องแฝดขนาดนี้ นี่ครั้งแรกเลยนะที่น้องต้าร์ยอมพาแฟนเข้าบ้าน แต่ก่อนเห็นเคยมาเล่าว่าชอบรุ่นพี่อยู่คน แม่ก็นึกว่าจะเป็นคนนั้นซะอีก ไหงกลายมาเป็นคู่กัดไปซะได้”คุณแม่เล่าต่ออย่างอารมณ์ดี ผมอ้าปากนึกไม่ถึงว่าแม่จะจำได้ แต่ก่อนผมชอบพี่ไผ่มาก มีอะไรก็จะเล่าให้คุณแม่ฟังตลอดแต่ไม่เคยบอกชื่อ ไอ้สองคนมองหน้าผมหรี่ตาใส่เหมือนจะคาดโทษ แต่ยกยิ้มมุมปากได้เจ้าเล่ห์มาก ตั้งแต่คบกันมันก็ไม่เคยถามผมเลยนะว่าลืมพี่ไผ่ได้หรือยัง ถ้าถามผมก็ตอบได้ว่ายังไม่ลืม เพียงแต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องมากกว่า

“เดี๋ยวนี้ก็ยังชอบอยู่มั้ง”อาร์มส

“นั่นสิ มองบ่อยๆ”โอม  อ้าว คิดยังไม่ทันข้ามวัน มันสองตัวพูดออกมาซะแล้ว หนอย ทำมาเป็นพูดต่อหน้าคุณแม่

“บ้าสิ เลิกคิดไปตั้งนานแล้ว ใครจะกล้า ไอ้ฝิ่นได้ตบตาย”ผมก็หลุดปากพูดไปทันทีอย่างน้อยใจพวกมันนิดๆ กว่าจะรู้ว่าพูดอะไรออกไปก็คืนคำไม่ทันแล้ว ถูกใจพวกมันซะไม่มียิ้มกริ่ม คุณแม่เลยพลอยหัวเราะชอบใจไปด้วย ผมเลยถึงตาใส่

“เอาไว้คุณพ่อกลับมา น้องต้าร์ต้องบอกคุณพ่อด้วยตัวเองนะ แม่จะไม่ยุ่งแต่จะเป็นกำลังใจให้ ส่วนน้องแฝด ว่าไงล่ะ”คุณแม่สรุปเรื่องให้พวกเราและหันไปถามมันสองคน

“พร้อมครับ”รับคำ

“ผมไม่มีหลักประกันอะไรนอกจากความจริงใจ”โอม

“ที่จะพิสูจน์ให้คุณแม่และคุณพ่อของต้าร์รู้”อาร์มส

“ไม่คิดว่าตัวเองยังเด็กกันไปเหรอ เรื่องแบบนี้อาจจะแค่ชั่ววูบก็ได้นะ”คุณแม่เหมือนจะยังไม่แน่ใจเท่าไร”แม่อยากให้พวกเราคิดกันให้ดี ลองทบทวนถามตัวเองให้มากที่สุด และถ้าให้ดีบอกคุณพ่อคุณแม่เราด้วยให้ท่านได้รับรู้ แม่อยากให้พวกเราอยู่ในสายตา มีอะไรก็ปรึกษา อย่าไปคิดว่าโตแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ลูกน่ะไม่ว่าจะอายุเท่าไรในสายตาคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ยังเป็นห่วงอยู่เสมอ”แม่พูดให้พวกเราไปคิดทบทวน และเหมือนว่าอย่าหลีกหนีปัญหาโดยไม่หันหน้าปรึกษาพวกท่าน มีอะไรก็ขอให้เข้ามาคุยกัน

“ขอบคุณครับ”พวกผมพูดแทบจะพร้อมกัน ยกมือไหว้ด้วย คุณแม่อมยิ้ม

“ตาย ฉันคงได้ลูกเขยเป็นแฝดแน่ ลูกเราเริ่มพูดพร้อมเขาไปซะแล้ว เฮ้อ”คุณแม่ทำเป็นถอนหายใจแต่รู้ได้ว่าแหย่ลูกตัวเอง

“อีกแล้วนะคุณแม่”ผมส่ายหน้ากับแขนท่าน รู้สึกโล่งใจไปเปราะหนึ่งที่คุณแม่รับได้และยังคอยเป็นกำลังใจให้ ผมยิ้ม นี่ผมไม่ได้นอกหน้าเกินไปใช่ไหม ฮี่ฮี่

“ทีนี้ก็เหลือแต่พ่อแล้วใช่ไหม”โอมถามผม ขณะที่เดินจูงมือผม อีกข้างคงไม่ว่างหรอกครับ อาร์มสจับเรียบร้อยแล้ว บางครั้งผมอิจฉาแฟนตัวเองจัง บางทีมันคุยกันกระหนุงกระหนิงชวนให้จิ้นมาก แต่เรื่องเอาใจผมพวกมันก็เต็มที่

“เหลือต้าร์ด้วย”อาร์มสบอกและยักคิ้วใส่

“อะไรอีกล่ะ”ผมหันไปถาม มันบิดจมูกผมไปมา โอมก็ดึงแก้มผมไปมา”โอ้ยยย พอได้แล้ว หายใจไม่ออก เวียนหัวด้วย”ผมร้องอย่างขัดใจให้พวกมันเลิกแกล้งสักที

“ต้าร์ต้องให้ความมั่นใจกับเรา”มันพูดพร้อมกัน ผมทำปากหงุบหงิบ

“พูดซะขนาดนั้นยังจะเอาอะไรอีกวะ”ผมก้มหน้าสะบัดแขนออกและเดินหนี มันก็วิ่งเข้ากอดและลากเข้าไปในรถมัน ก่อนจะหอมแก้ม จูบปากผมจนพูดอะไรไม่ได้ส่งเสียงประท้วงอย่างเดียว ผละจากคนนี้หันไปก็เจออีกคนประกบให้ กว่าจะปล่อยได้ผมพิงอกมันทั้งสองคนเลย

“พูดอีกได้ไหม”อาร์มสเอามือจับคาง ไล้เบาๆ

“ว่ารักพวกเรา”โอมกระซิบข้างหู เม้มจนต้องย่นคอหนี

“ก็พูดไปแล้วนิ”ผมเลี่ยงอีกนิด สงสัยอยากจะโดนมันลวนลามต่อ นั่นไงมันทำอีกจนได้ ทีนี้ทำรอยไว้อีก ผมดึงหูพวกมันอย่างแรง

“อ๊าคคคคค”มันสองตัวร้อง

“นี่ ฉวยโอกาสนัก”ผมพูดไปดึงไปก่อนจะปล่อย มันสองตัวก็ก้มซุกตรงตักจนหัวชนกัน แต่หาใช่ปัญหาไม่เอามือกอดเอว ซุกหน้าตรงหน้าท้องผมไปมา

“ใจร้ายยยยย”มันครวญ ใช่ไอ้แฝดแน่เหรอ ทำไมลดสมองลงได้ขนาดนี้ แต่ก็อดจะยิ้มไม่ได้ก่อนจะจิกหัวมันสองตัวขึ้นมา

“ลุกขึ้นมา”ผมเน้นเสียงใส่ ไม่ได้ต้องข่มไว้ก่อน ถ้ามันงอนแล้วค่อยอ้อน หึหึ

“ต้าร์ ติดนิสัยไอ้ฝิ่นมาป๊ะเนี่ยะ”โอมถามผม

“เออ เห็นคุยกัน มันสอนอะไรมาอีกล่ะ”อาร์มสถามมั่ง เอาคางเกยไหล่

“เดี๋ยวจะบอกมันว่านินทา”ผมขู่มันไป คุยกันจริงแต่เป็นเรื่องไร้สาระมากกว่า มีออยด้วย ใช่คุยสองคนที่ไหน

“อย่านะ”มันร้องแทบพร้อมกัน ผมยกยิ้ม

“งั้นก็อย่ามาหือ”ผมยิ้มกริ่ม มันหงุบหงิบมั่ง ก่อนจะมองหน้ากัน

“ขอหอมแก้มนะ”อาร์มส

“จะกลับแล้ว”โอม ผมเงียบก่อนจะพยักหน้า มันสองตัวทำแก้มป่อง หมายความว่า ผมต้องทำใช่ไหม

“จุ๊บ”

“จุ๊บ”

และมันก็จุ๊บปากผมคนละที เป็นอันเสร็จพิธี

“รักต้าร์นะ”อีกแล้ว

“รู้แล้ว”ผมบอกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะโดนกอดเอาไว้ “พอได้แล้ว แค่กลับบ้าน ทำอย่างกับจะไปชายแดน”ผมว่าและผละออก

“แสดงว่าพวกเราเป็นผัว”โอม

“ต้าร์เป็นเมียที่ส่งผัวไปรบใช่ไหม”อาร์มส

“ไอ้บ้า”ผมผลักหน้ามันสองคนที่ยิ้มแป้นจนหน้าหงายก่อนจะปีนไปข้างหน้าและเปิดประตูออก วิ่งเข้าบ้านทันที พูดมาได้ ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย มาใช้คำนี้ได้ไง แล้วผมจะยิ้มทำไมวะ
*
*
*
ต่อจ๊ะ

[goonglovenut]

“มีอะไรต้าร์”เสียงทุ้มเรียกผมและตบโซฟาให้ไปนั่งข้างๆ

“คิดถึงพ่อจัง”ผมบอกและหอมแก้มท่าน

“เมื่อสองวันก่อนต้าร์ก็บอก แต่ไม่เป็นไรพ่อชอบฟัง”พ่อเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม เห็นท่านยิ้มใจดีอย่างนี้ใช่ว่าผมจะกล้าพูดซะเมื่อไร เมื่อวานไอ้แฝดมากินข้าวด้วย มันจะพูดผมยังห้ามพวกมันเลยบอกขอเวลาก่อน มันก็ฮึดฮัดถามว่าผมไม่มั่นใจอะไรในพวกมันเหรอ กว่าจะเกลี้ยกล่อมได้ทำเอาเมื่อยปากเลย อ๊ะ อย่าคิดลึก ผมแค่จูจุ๊บปิดปากพวกมันแค่นั้นเอง

“เป็นอะไรลูก เงียบเชียว”พ่อถามเสียงห่วงใย มือก็ลูบหัวผม

“จะบอกพ่อว่า ต้าร์มีแฟนแล้วล่ะสิ”อีกเสียงพูดแทรกขึ้นมา พี่ชายคนโตผมเอง

“พี่ต้านอ่ะ อย่ามั่ว”ผมว่าพี่ที่ยิ้มนิดๆ

“มั่วไม่มั่ว คนแถวนี้ก็หน้าแดงละวะ”พี่ยังพูดแหย่ต่อ อย่างที่บอกที่บ้านผมยอมรับเรื่องผมเป็นเกย์ได้ แต่ไอ้เรื่องมีแฟนสองคนนี่ไม่รู้จะยังไง คุณแม่โอแล้ว พี่ต้อลก็โอไม่ซีเรียสตอนที่ผมตัดสินใจโทรไปบอกและปรึกษา เห็นมันไฮเปอร์มันก็แนะนำดีนะ บอกว่าให้พูดความจริงไปเถอะ อย่ากลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด

“ต้าร์เป็นไข้ต่างหาก”ผมแก้ตัว ปากยื่นหน่อยๆ พี่ต้านเบะปากล้อๆก่อนจะหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน พ่อส่ายหน้ายิ้มๆ

“แล้วตกลงอ้อนพ่อนี่จะเอาอะไร หรือว่า”พ่อพูดอีกครั้งอย่างไม่เชื่อว่าผมจะมีเรื่องพูดแค่นี้ แถมมีพูดเหมือนรู้อะไรมาแล้ว

“............”ผมเงียบรอฟังว่าพ่อจะพูดอะไรออกมา

“ขอค่าขนมเพิ่มใช่ไหม”ผมเผลอถอนหายใจเมื่อฟังพ่อพูดจบ

“ไม่ใช่หรอกฮะ คือ”ผมปฏิเสธก่อนจะออกอาการอ้ำอึ้งอีกแล้ว กล้าหน่อยสิต้าร์ มาขนาดนี้แล้วนะ

“พ่อรับไม่ได้”พ่อพูดออกมาก่อนที่ผมจะตั้งสติได้อีก ทำเอาผมอ้าปากค้าง หันไปมองพี่ต้านที่นั่งมองเฉยๆ เอื้อมมือมาจับมือผมไว้ ราวกับรู้แล้วเรื่องอะไร ”พ่อรู้ตั้งแต่อยู่ที่โน่นแล้ว ไม่มีใครบอก พ่อให้คนสืบดูตั้งแต่รู้ว่าสองคนนั่นมาบ้านเรา พาต้าร์ไปโน่น ไปนี่ แต่พ่อคิดว่าต้าร์คงไม่ได้คิดอะไร ก็เลยปล่อยๆไป อีกอย่างครอบครัวเรารู้จักกัน  ถ้าเป็นเพื่อนพ่อไม่ว่าหรือถ้าชอบต้าร์แค่คนเดียวก็ได้ แต่นี่เล่นควบสองคนเลย คนอื่นเขาจะมองยังไง สวิงกิ้ง เซ็กส์หมู่ พ่อคงทนฟังคนอื่นพูดถึงลูกตัวเองในทางไม่ดีไม่ได้แน่”พ่อพูดอย่างอ่อนโยน เอามือลูบหัวผมไปด้วย ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกเลย รวบรวมความกล้าก็ไม่ได้

“พ่อจะไม่ฟังต้าร์ก่อนเหรอฮะ”ผมถามพ่อกลับเบาๆ ในใจตอนนี้เสียความมั่นใจไปครึ่งแล้ว อยากให้มันสองคนมาอยู่ต่อหน้าซะตอนนี้เลย  “มันไม่ใช่อย่างที่พ่อคิด เรารักกันจริงๆ ไม่ใช่แค่เรื่องอย่างว่า พ่อฮะ ตะ”ผมจับมือพ่อพยายามที่พูดให้มากที่สุด

“พอแล้ว ต้าร์ ถ้ารักพ่ออย่าพูดเรื่องนี้อีก ถ้าจะมีแฟนแค่คนเดียวพอ จะเลิกกี่ครั้ง ก็ให้เป็นคนๆไป เท่านี้พ่อยอมให้ต้าร์มากแล้วนะ”พ่อพูดขัดพร้อมยกเหตุไม่ให้ผมพูดต่อไปได้

“แล้วมันต่างกันตรงไหน รักๆเลิกๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็หลายคนเหมือนกันนี่ฮะ”ผมพูดออกไปเสียงสั่นๆ

“ต้าร์ พูดแบบนี้กับพ่อได้ไง”พ่อลุกขึ้นพูดเสียงดังใส่ ผมส่ายหน้าไม่รู้ว่าน้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไร

“ต้าร์ มีเหตุผลหน่อยสิ”พี่ต้านพูดเตือนสติผม

“ก็ต้าร์พูดไปแล้ว พ่อไม่ฟังเลย เรารักกันจริงๆ พ่อ แม่ พี่ต้าน พี่ต้อล ก็รู้นี่ฮะ ว่าต้าร์เคยมาพูดเรื่องแบบนี้เหรอ ต้าร์เคยจริงจังกับใครไหม อย่างมากก็แค่ไปกินข้าวด้วย แต่ไม่เคยเปิดเผยมากเท่านี้ ฮึก ฮึก”ผมสะอึกสะอื้นพูดต่อยกเหตุผลที่คิดว่าดีแล้วมั้งมาพูดเพื่อให้พ่อฟัง เอามือปาดน้ำตา

“เออ พ่อครับ ต้านว่าตอนนี้เราอย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้เลยครับ เอาไว้”พี่ต้านที่เงียบไปมาเห็นไม่ดีเลยขอยุติเรื่องไว้ก่อน

“ไม่ต้อง พ่อขอบอกตรงนี้เลยว่า พ่อรับไม่ได้ ถ้ายังรักที่จะเป็นลูกพ่อ เลิกซะ อย่าทำให้พ่อผิดหวัง”พ่อไม่ยอมยืนยันคำพูดเดิม ผมมองหน้าพ่อทั้งน้ำตา

“อะไรกันคะคุณ”เสียงแม่เอ่ยถาม พร้อมกับมานั่งข้างผมที่ยังร้องไห้เงียบๆอยู่ “ต้าน”แม่เรียกพี่ชายที่มองหน้าพ่อและกลับมามองแม่กับผม

“ผมบอกลูกให้เลิกคบกับแฝดคู่นั้นซะ”พ่อเป็นคนพูดออกมาเอง

“ทำไมคะ”แม่ถามพ่อกลับหน้าตาเฉย

“ยังจะถาม ผมอยากจะตำหนิคุณด้วยซ้ำที่ปล่อยลูกทำตัวแบบนี้”พ่อหันมาเอ็ดแม่แทน แต่แทนที่แม่จะโกรธกลับยิ้มเย็นๆ

“แบบไหนคะ ฉันไม่เห็นต้าร์จะทำอะไรเสียหายเลย น้องแฝดก็เข้าตามประตู ไปไหนก็บอกทุกครั้ง”แม่พูดกลับอย่างใจเย็น

“นี่คุณยังใจเย็นเห็นเป็นเรื่องปกติอยู่อีกเหรอ ที่ลูกจะมีแฟนทีเดียวสองคนน่ะ”พ่อนั่งลงพูดกับแม่อย่างไม่พอใจ แต่ไม่กล้าขึ้นเสียงมากนัก

“มันปกติตั้งแต่เรารับรู้ว่าลูกเป็นเกย์แล้วคะ”แม่ตอบกลับเรียบๆแต่สบตาพอด้วยสายตาจริงจัง”ทำไมเรายังไม่อายเลย ทุกวันนี้เพื่อนฝูงคุณและฉัน มีใครไม่รู้บ้างว่าต้าร์เป็นเกย์ แล้วคุณยังจะผิดปกติอะไรอีก”แม่พูดต่อไปอีก มือก็กอดผมที่ยังซุกอกท่านอยู่

“มันคนล่ะเรื่องกัน”พ่อยังไม่ยอมจำนนคำพูดแม่

“มันเรื่องเดียวกันแหละคะ”แม่ก็ไม่ยอมเช่นกัน ผมรู้สึกไม่ดีที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันเพราะสาเหตุมาจากผม

“พอเถอะฮะ ต้าร์ขอโทษ”ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะเดินแกมวิ่งออกจากห้องรับแขกขึ้นห้องตัวเอง

“ต้าร์”

“น้องต้าร์”

ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงร้องไห้ของตัวเอง ผมพยายามจะเข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ แต่ตอนนี้มันตื้อไปหมดเลย คิดไม่ออก หยิบโทรศัพท์

“โอม อาร์มส”ผมเรียกทันทีที่มีคนรับสาย ไม่ต้องรอนาน

“ต้าร์ ร้องไห้ทำไม”โอม

“เกิดอะไรขึ้น”อาร์มส

“ฮือๆๆ ฮึก ๆ พ่อ มะ ไม่ยอม”ผมบอกมันสองคน

“ใจเย็นนะ”โอม

“หยุดร้องซะ”อาร์มส

“มันหยุดไม่ได้ ต้าร์กลัว ฮืออออ”แทนที่ผมจะดีขึ้นกลับปล่อยเสียงออกมาอีก สองคนนั้นเงียบปล่อยให้ผมร้องไปสักพัก

“ต้าร์”เรียกพร้อมกัน

“ครับ”ผมรับคำมันสองคน

“ตอนนี้ต้าร์อย่าเพิ่งพูดอะไรอีกนะ เดี๋ยวพ่อจะโกรธ”อาร์มส

“รอให้ท่านใจเย็นก่อน”โอม

“ต้าร์ก็พูดตอนท่านอารมณ์ดีแล้วนะ”ผมเถียงมันกลับ และเล่าให้มันฟัง

“ต้าร์ พ่อคงไม่ได้ตั้งใจจะพูดกับต้าร์แบบนั้นหรอก”อาร์มส

“ท่านคงนึกไม่ถึงว่าต้าร์จะกล้าพูดออกมา ก็เลยไม่ได้เตรียมใจไว้”โอม

“แต่พ่อรู้เรื่องนานแล้วนะ ให้คนสืบด้วย ก็น่าจะรับได้สิ”ผมไม่รู้พูดอะไรงี่เง่าออกไป เหมือนกลัวจะไม่ได้มีสามีอย่างนั้นแหละ ผมไม่ได้อยากขนาดนั้นซะหน่อย แค่เสียใจที่จะไม่ได้เป็นแฟนกับมันสองคนต่างหาก

“ตอนนี้ต้าร์ใจร้อนกว่าเราสองคนอีกนะ”โอมพูดเตือนผม

“ใจเย็นก่อน พรุ่งนี้เรามาปรึกษากันอีกที นะครับ”อาร์มสพูดบ้าง

“จะมารับไหม”ผมถามมันสองคน

“สถานการณ์ไม่ดี”โอม

“ต้าร์มาตามปกติก่อนนะ”อาร์มส

“กลัวหรือไง”ผมชักเริ่มงอนแล้ว อะไรวะไม่คิดจะทำอะไรเลยหรือไง

“ต้าร์”เรียกเสียงเข้มปนอ่อนใจพร้อมกัน

“ไหนบอกไม่กลัวไง”ผมยังงี่เง่าต่อ มือก็ทุบตุ๊กตาที่มันสองคนให้มาไปด้วย

“ไม่ได้กลัว แต่ทำอะไรเราต้องมีสติสิ”โอม

“ถ้าเราไปรับ มันเหมือนกับเราไม่เกรงใจพ่อต้าร์นะ จะกลายเป็นว่าท้าทายท่าน”อาร์มส

“..................”

“เราสองคนไม่เลิกกับต้าร์แน่นอน”พวกมันพูดหนักแน่น ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

“ต้าร์เชื่อเราสิ”มันพูดอีก

“และถ้าพ่อไม่ยอมล่ะ”ผมยังเซ้าซี้ถามต่อ

“เราจะทำให้ท่านยอมให้ได้”โอม

“แต่คงต้องใช้เวลาหน่อย”อาร์มส

“ก็ได้”ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

“พักนะครับ”โอม

“อย่าร้องนะ”อาร์มส

“จะรอนะ”ผมพูดอีก

“ครับ”เสียงตอบกลับ และคุยเรื่องโน้น เรื่องนี้ จนผมเริ่มหัวเราะ และไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน
*
*
*
“ถ้าเป็นมึงจะทำยังไง อีฝิ่น”ออยหันไปถามไอ้ฝิ่นที่นั่งฟังพวกผมเล่าเรื่องให้ฟัง ตอนนี้เรานั่งที่หน้าตึกวิศวะ มีเกลกับนัมเบอร์มาด้วย เมื่อเช้าคนรถที่บ้านมาส่งผม อย่างที่คิดพ่อให้ไปรับไปส่ง ผมเลยต้องทำตาม

“กูก็ต้องถามไอ้คนที่มันมาเป็นผัวกูก่อนว่าจะไปต่อกับกูไหม ถ้าไปกูก็สู้อยู่แล้ว”ไอ้ฝิ่นบอกเรียบๆเหมือนจะพูดเล่น แต่ดูดีๆมันไม่ได้ล้อเล่นนะ

“แต่นี่พ่อไอ้ต้าร์บอกให้เลิกเลยนะมึง ถ้ายังอยากเป็นลูกเขาอยู่นะ”ออยถามย้ำอีก

“ไม่เลิก ก็ยังเป็นลูกอยู่ได้”ไอ้ฝิ่นก็ตอบอีก

“ยังไงของมึง”ออยถามย้ำ เกลกับนัมเบอร์ที่ปลอบผมตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็ตั้งใจฟังด้วย

“อีนี่ เข้าใจอะไรยากเน๊าะ”มันพูดน้ำเสียงเซ็งๆ”ไอ้ต้าร์มันรักพ่อแม่อยู่แล้วล่ะ และถ้าผัวไอ้ต้าร์เป็นคนดีรักมันจริงก็ต้องแสดงให้ท่านเห็นถึงความจริงใจให้มากที่สุด”เหตุผลมันฟังดูเหมือนไม่ซับซ้อน เข้าใจง่ายนะ

“ใช่ เรารักพ่อแม่ ยังไงก็เลือกท่าน แต่ตอนท้าย พูดงี้ได้ไงอ่ะ”ผมเห็นด้วยกับมันแต่ประโยคท้าย เขาอายนะ เลยหยิกมันแก้เขินไปสองที พอกับไอ้แฝดที่ถูกเหน็บ ดึงหัวมันแก้แค้นไปด้วย

“มึงพูดง่ายไปไหม”ออยยังถามอีก

“แล้วมึงจะให้กูพูดอะไรล่ะ มึงคงคิดว่าเส้นทางรักกูมันราบรื่น ไม่มีอุปสรรคก็เลยดูอะไรก็ง่ายไปหมดงั้นสิ แต่ที่จริงไม่ได้ง่ายนะโว้ย กว่าจะปรับตัวเข้าหากัน ก็นานอยู่ เรื่องนี้มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเองด้วย ถ้าพ่อไอ้ต้าร์โอเค แต่มันสามคนอยู่กันไม่รอดก็เท่านั้น มันสามคนต้องถามใจตัวเองให้มากที่สุดว่ารักกันจริงไหม กูว่าพ่อไอ้ต้าร์คงกังวลเรื่องนี้มากกว่าจะอายที่มันมีผัวสองคนนะ”ไอ้ฝิ่นเริ่มหงุดหงิดเลยพูดไปจิกหัวออยไปด้วย เกลกับนัมเบอร์เอามือปิดปากหัวเราะคิกคัก

“บ้า ยังไม่ได้เลย”ผมตีแขนมันอย่างอายๆ แต่คำพูดมันก็จริงนะ ผมสามคนมองหน้ากัน

“กูรักต้าร์จริงๆ”โอม

“กูด้วย”อาร์มส

“แล้วต้าร์ล่ะ”นัมเบอร์ถามผมที่เงียบ จะให้มาพูดอะไรตอนนี้ เขินอ่ะ

“นี่ไง ไอ้ต้าร์มันลังเล”ไอ้ฝิ่นชี้หน้าผม ทำหน้าใส่

“ไม่ใช่นะ”ผมรีบโบกมือและพูดออกมา“เราก็รักสองคน”ทำเอาพวกมันอมยิ้มกันเป็นแถบ จนได้

“งั้นก็ไปทำให้เขาเห็นซะ”เกลตบไหล่ผมและพูดออกมา

“กูตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะไปหาตามปกติ ทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม”โอมพูดถึงในสิ่งที่จะทำ

“จะพูดความจริงถ้าท่านถาม และถ้าให้ทำอะไรกูก็ยอม ยกเว้น”อาร์มสพูดบ้างและมองหน้าผม

“เลิกกับต้าร์ พวกกูไม่ยอม”มันสองคนบอกและจับมือผมไว้ ทำเอาผมยิ้มออกมาได้

“พวกกูเป็นกำลังใจให้ มันต้องผ่านไปด้วยดี นี่ๆ มึงดู อีโมนิค นังจ๋า นังหยี มันส่งแรงเชียร์มาให้”ออยพูดเหมือนเป็นตัวแทนเพื่อนๆชูข้อความที่เพื่อนต่างสถาบันแต่ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นให้ดู ทำเอาผมหัวเราะกับไอคอนตลกๆ ก่อนจะมองหน้าและยิ้มให้กัน พวกเพื่อนๆก็พยักหน้า ผมต้องมั่นใจในตัวเองและเชื่อมั่นในตัวมันสองคนด้วย พ่อคงไม่ใจร้ายกับผมหรอกนะ ถ้าให้ผมย้อนกลับไปคิดอีกที คำตอบก็เหมือนเดิม ผมเลือกไม่ได้ ผมรักมันทั้งสองคน เหมือนที่มันสองคนก็รักผม 

********************************************************************************************

ปล.ขอโทษนะคะที่ชวนทานแซนวิชแต่อดกิน ตอนหน้าไม่อดแน่นอน ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนอมบอระเพ็ดผสมน้ำผึ้งไปก่อนนะ ตอนนี้ ง่วงงงงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกก ขอพักก่อนนะคะ พรุ่งนี้ต้องไปเข้าเคลียร์งานจนถึงวันอาทิตย์ก็ไม่ได้หยุด แต่จะมาต่อให้แน่นอนคะ ขอโทษอีกทีนะคะ และขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาตลอดคะ

[harumi]

 

[NOO~KUNG]

 

[route rover]

แอร๊รรร 3P ที่รัก

[mild-dy]

น่ารักกันจริงๆ
รอตอนต่อนะ
ชอบน้องออย

[shoi_toei]

โอเครอกินแซนวิช !!!

[yolp]

แฝดมีการขอพ่อแม่ทำตามประเพณีทุกอย่าง ตอนหน้าต้าร์ยอมแฝดได้แล้วน้า 5555
ชอบคู่นี้มากๆ

ขอให้งานเสร็จไวๆนะคะ สู้สู้

[gupalz]

รอตอนหน้าอ่ะ อยากอ่านแซนด์วิช
ขอให้พ่อต้าร์ใจอ่อนเร็วๆ

[iammz]

น้องต้าร์กับแฝด สู้ ๆ นะคะ

ให้คุณพ่อยอมรับให้ได้

 

[CarToonMiZa]

ผ่านด่านพ่อตาให้ได้ไวไว
นะสองแฝดสู้สู้

คนเขียนก็สู้สู้น๊า
รักษาสุขภาพด้วย

[nolirin]

  ก่อนอ่าน เดี๋ยวกลับมาเม้นต์
=========================
ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสามร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคของว่าที่พ่อตาให้ได้
แต่ถ้าจะให้ดี บอกให้พ่อแม่ของแฝดรับรู้ด้วยก็ดีนะ
ไม่ใช่พอเคลียร์ทางนี้เสร็จ ..ทางโน้นไม่เคลียร์ จะดราม่ายาว

  เหมือนอ่านแล้วอินจัด 555

[tuckky]

เห็นใจทั้ง 2 ฝ่าย ทั้งคุณพ่อ และน้องๆ 
แต่ คนมันรักไปแล้ว ก็ต้องสู้ต่อไป ทำให้คุณพ่อยอมรับให้ได้ 

[donutnoi]

ต้าร์กับแฝดต้องแสดงให้พ่อเห็นว่ารักจริง สู้ๆนะ     รอแซนวิชจ้า

[ka[ze]na]

รอเก้อมาหลายตอนแ้ล้วนะ อยากกิน แซนวิส!!!!!!!!!!!! 5555+++

[Bowbonk]

สู้ๆๆ   

[CHADMM]

เอาน่า ราบรื่นอย่างไปอย่างเดียวมันก็ไม่สนุกเนอะ ต้องมีอุปสรรคอะไรบ้าง,,

ว่าแต่ ตอนหน้าแล้วใช่ไหม? เค้าอยากเห็นคนกินแซนวิชแล้วอ่ะ 555

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะำ ไม่ต้องรีบ เอางานให้เสร็จ ว่างแล้วค่อยมาต่อเนอะ ยังไงก็จะรออ่านอยู่แล้วค่ะเรื่องนี้

[jojobuffy]

หุหุ แซนวิสสสส รอดูนะว่าหน้าตาจะน่ากินไหม

[qq_oo]

สู้ๆๆๆ เอาชนะใจพ่อให้ได้น่ะ

[murasakisama]

ตอนนี้กินบอระเพ็ดผสมน้ำผึ้งไปก่อนก็ได้ค่ะ ตอนหน้าค่อยกินแซนวิชนะคะ

[lovely1714]

เลิฟๆทั้งสามคนจ้า
สู้ๆนะแฝด

[poppycake]

เริ่มต้นตามธรรมเนียมมากอ่ะ
อย่างแรกก้อต้อง สู่ขอก่อนเนอะ แฝด คิคิคิ ><

[arisa_sa]

หิ๊ว หิว อยากกินแซนวิช อิอิ  น้องต้าร์ กะน้องแฝดสู้ๆๆๆๆ ผ่านด่านคุณพ่อไปให้ได้นะจ๊ะเป็นกำลังใจให้

ขอบคุณมากค่ะ

[Poes]

เอาใจช่วยน้องตาร์  แต่ก็คิดถึงพี่ไผ่อยู่นะ รอบนี้ไม่มีบทเลย