หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[tuckky]

  เข้ามารอน้องฝิ่น พี่ไผ่ 

[Netimefii]

บอกว่าใกล้จบแล้วใจหาย
รักคุณน้อง กับ พี่ไผ่ ที่สุดเบยยยย!!

[Ryoooo]

ทำไมไม่รู้ แต่เค้าชอบเวลาฝิ่นมีเรื่อง
รู้สึกทุกครั้งว่าฝิ่นจะรอให้ถึงขีดสุดก่อนแล้วค่อยด่า
ไม่รู้จิ เค้าว่าฝิ่นเป็นคนมีเหตุผลนะ

อย่าไปสนใจเลยฝิ่น
กลับบ้านไป"จุก" ดีกว่า 555

[goonglovenut]

ตอนพิเศษ  อีพ่อ แอนด์ แด๊ดดี้

เช้าวันเสาร์ที่สดใส เสียงนกเริ่มร้องอากาศแจ่มใส นอนที่ไหนก็ไม่สุขเหมือนบนเตียงที่บ้าน จะตื่นเช้าสักหน่อย แต่เมื่อคืนกว่าจะเลิกงานและไปกินเลี้ยงรับรองลูกค้า ทำเอาลุกไม่ขึ้น มึนตึบไปหมด แต่ไม่ใช่ปัญหา วันนี้ไม่ใช่เวรผม เราตกลงกันแล้ว หึหึ กูจะนอนให้สบายเลย อืม เคลิ้ม เคลิ้ม

“พ่องมึงตาย”

“พ่องมึงนั่นแหละ”

“พ่องมึง ไอ้หำแล่”

“พ่องมึง ไอ้บักสีดาเน่า”

แม่งโว้ย กูจะหลับจะนอนเด็กเปตรที่ไหน พ่องกับแม่ง มันไม่สั่งสอนให้มายืนเถียงกันบนหัวกบาลกูอยู่ได้ อย่าให้กูลงไปได้นะมึงจะเตะให้ แช่งพ่อตัวเอง

“ของกู แด๊ดซื้อให้”

“ของกูโว้ย อีพ่อกูก็ซื้อให้เหมือนกัน”

“แต่กูจับก่อน เอามา”

“แต่กูเป็นน้อง เอามา”

“เมื่อวานมึงเพิ่งเล่นนะโว้ย”

“ก็นั่นมันเมื่อวาน แต่วันนี้กูจะเล่น”

“พ่องมึงเถอะ อย่ามากวนตีน”

“พ่องมึงสิ เอามาๆๆๆๆๆๆ”

“พ่องมึงตายยยยยยย”

“ตายพร้อมพ่องมึงนั่นแหละโว้ยยยยยย”

“เอออออ พ่องพวกมึงตายหมดเลย เวร กูนึกว่าลูกใคร อะไรกันนักหนาวะ ห๊ะ ไอ้เจฟ ไอ้หมอก อะไรของพวกมึง และแด๊ดพวกมึงไปไหน ปล่อยให้กัดกันอยู่ได้”ผมตะโกนบอกไอ้เด็กเปตรสองตัวที่มันแย่งกันเล่นรถบังคับคันใหม่ แต่เป็นคันที่ยี่สิบ มันมีคนละคันแต่ดันแย่งกันทุกที

“อีพ่อ ไอ้เจฟแย่งของกู เอ้ย ของหนู”ไอ้หมอกลูกชายคนเล็กของบ้านนี้ หันมาฟ้องผมแต่เอาตีนชี้ไอ้คนตัวโตกว่าอายุมากกว่าหนึ่งปี มันห้าขวบแต่พูดจาเกินเด็ก ไอ้เจฟหกขวบ

“พ่อหวาย เมื่อวานมันเพิ่งเล่นเอง ขี้โกงเหมือนพ่องมึงเลย”ไอ้เจฟพูดอย่างเพราะกับผมก่อนจะหันไปพูดใส่ไอ้หมอก อ้าว เวรกูนี่แหละพ่องมันและพ่องมึงด้วยกึ่งหนึ่ง

“พ่องมึงนั่นแหละ ขี้ป๊อด โตแล้วยังนอนกับพ่อกูอยู่เลย”ไอ้หมอกก็ไม่ยอมแพ้ เถียงกับ แต่มันไม่ใช่เรื่องที่พวกมึงจะเอามาพูดในตอนนี้ ฉิบหาย เกิดชาวบ้านชาวช่องเขาได้ยิน เขาจะหาว่า พ่องพวกมึงกินกันเอง

“โว้ยยย หยุดดดดดด ไอ้เจย์ ไอ้เจย์ ไอ้เหี้ยเจย์ มึงมุดหำอยู่ไหน ลูกจะตีกันตายอยู่แล้ว”ผมเดินเรียกไอ้เจย์รอบบ้าน ไอ้สองตัวก็ยังหงุงหงิงจะให้พ่องพวกมันตายจนได้”สัด หายหัวไปไหนวะ”ผมบ่นก่อนจะกวักมือเรียกพวกมันเข้าบ้าน

“เอางี้ รถมันมีตั้งแต่หลายคัน ทำไมไม่เล่น”ผมถามมันสองคน  ที่นั่งกอดอกเหล่ใส่กัน ไอ้หมอกตัวแสบถือว่าน้องเล็ก ยิ่งไอ้เจย์นี่โคตรตามใจเลย ไอ้เจฟปกติมันไม่ค่อยแย่งหรอกแต่ชอบแหย่ให้ไอ้หมอกให้โมโหโวยวายซะมากกว่า

“จะเอาคันนี้”ไอ้หมอกพูดใส่

“แต่เมื่อวาน มึงเพิ่งจะเล่นนะ ไอ้หมอกลูกรัก”ผมกล่อมมันด้วยถ้อยคำหวานหูแล้วนะ

“วันนี้มันก็จะเล่นอีก มึงนี่ไม่แมนเลยว่ะ ขี้โกง ขี้อิจฉากูตล็อดดดด”ไอ้เจฟหันไปพูดเสียงเยาะยักคิ้วใส่มัน เหมือนไอ้เจย์ฉิบหายท่าทางหน้าตากวนตีนแบบนี้

“ตีนเห๊อะ มึงนั่นแหละ ชอบอวดตัวเองว่าหล่อ ถุย หน้าตาดีไม่ได้ครึ่งกูเลย”ไอ้หมอกก็ไม่ยอม ด่าพร้อมยกตีนถีบ ไอ้เจฟก็หลบแลบลิ้นใส่ ผมเอามือกุมหัวส่ายไปมา ก่อนจะได้ยินเสียงลัลล้า

“โจ๊กมาแล้วววววว”เสียงสดใสมาเชียวมึง ไปซื้อโจ๊กร้านประจำ เจ๊อั้มสุดเอ็กซ์ ขายโจ๊กแถมทำนมหกใส่สายตาลูกค้าประจำ

“ โจ๊กพ่องมึงอยู่นราธิวาสเหรอ ถึงกลับมาป่านนี้”ผมเหวี่ยวหมอนใส่ไอ้หน้าตาระรื่น ฉีกปากพอกับดากมัน

“เออ อยู่ติดร้านปาท่องโก๋ พ่องมึงนั่นแหละ หึงกูแต่เช้าเชียว”มันย้อนใส่ ก่อนจะเดินเข้าครัวไป

“จวยเห๊อะ หึงมึงกูหึงตัวเองที่ทั้งหล่อ ทั้งแฟมิลี่แมนดีกว่า จริงไหมลูก”ผมถีบก้นมันที่ยืนเทโจ๊กอยู่ แต่ได้แค่ครึ่งตีน มันหลบพอกับลูกมันเลย

“ไม่จริง”ตอบพร้อมกัน

“ทีด่ากูนี่สามัคคีกันนักนะพวกมึง นี่ นี่”ผมเขกหัวมันคนละที แต่ไม่แรงหรอกเดี๋ยวเยี่ยวรดที่นอน เดือดร้อน ไอ้เจย์อีกที่ต้องซัก หึหึ กูยกหน้าที่แม่บ้านให้มึง สมัยเรียนกูทำให้มาเยอะแล้ว

“ลูกมันแยกแยะออกโว้ย ว่าใครคือตัวจริง เน๊าะ”มันได้ทีพูดพยักเพยิดกับไอ้สองตัว

“พอกันแหละ”มันเอาอีกแล้ว ก่อนจะตักโจ๊กกิน ไอ้หมอกไม่กินตับ ตักใส่ให้ไอ้เจฟ ที่ตักหมูไปเปลี่ยนให้

“ไม่ต้องแดก”มันเอามือหยิบชามออก แต่จะทันลูกมันเหรอ ก้มหน้าเอามือกอดชามแน่น แล้วเราก็นั่งกินอาหารเช้าด้วยกันตามปกติถ้าอยู่กันครบ

*
*
*
“เออ มันส์ดีว่ะ”ผมกำลังมันส์กับรถบังคับ ไอ้เจย์รดน้ำต้นไม้ ส่วนไอ้ลูกรัก นั่งมองหน้าง้ำ นี่ถ้าผมไม่ใช่พ่อมัน คงจะด่าและลุกมาเตะแล้วล่ะที่เล่นยั่วมัน “อะไร ทำมอง หวงไง เงินอีพ่อนะโว้ย”ผมพูดใส่พวกมัน

“ของแด๊ดต่างหาก”ไอ้เจฟบอก

“ใช่ อีพ่อไม่ได้ออกสักหน่อย”ไอ้หมอกที่ตอนนี้แปรพักต์เข้าข้างพี่มัน

“ถ้ากูไม่บอก แด๊ดพวกมึงจะซื้อไหม คันที่ยี่สิบแล้วนะ คราวหน้าอด”ผมหันไปพูดใส่และเล่นต่อ ทำไมตอนเด็กๆกูไม่เคยได้เล่นวะ มีแต่รถสามล้อและม้ามีล้อ

“อีพ่อ ใจร้ายยยยยยยย”มันแหกปากทั้งคู่

“มึงก็ให้ลูกไปสิ แย่งอยู่ได้ เอามานี่”ไอ้เจย์เดินมาดึงจากมือผม แต่หยุดว่าจะส่งให้ใคร เอาสิมึง ถ้าให้ไอ้เจฟ ไอ้หมอกแหกปากแน่ ถ้าให้ไอ้หมอก ไอ้เจฟก็จะทำหน้าแบบน้อยใจ ผมไม่อยากให้มันสองคนคิดว่าลำเอียง ไม่ว่ามีอะไรพวกผมจะซื้อให้เหมือนกันหมด ถ้าไม่ให้ก็ไม่ให้ทั้งคู่ ถ้าจะชมก็ต้องชมทั้งสองคน ถ้าทำผิดก็จะไม่ยกอีกคนมาเปรียบ

“เอ้อ แด๊ดว่า ให้อีพ่อเล่นไปเถอะ ของเล่นปัญญาอ่อนไม่สร้างสรรค์สติปัญญาอย่างนี้ ไปเล่นเกมกับแด๊ดดีกว่า”ไอ้เจย์พูดประเลาะลูกๆ โดยการยกผมเป็นตัวอย่าง

“มึงนั่นแหละ คนซื้อ เพราะฉะนั้น มึงอ่อนสุด”เรื่องอะไรกูจะยอม

“แต่มึงเป็นคนบอก”มันหันมาพูด

“แล้วมึงเชื่อกูทำไม”มันย้อนอีก

“เห็นแก่ลูกโว้ย”มันบอก และเดินเข้าบ้านไปต่อเกม

“เหมือนกันแหละ กูก็เห็นแก่ลูก”ผมเดินตามไปติดๆ ไอ้สองตัวมองหน้ากันก่อนจะวิ่งประจำที่

“มึงไปอาบน้ำไป เหม็นอย่างกับหมาเน่า”มันบ่นผมที่นอนเหยียดตรงโซฟา

“มึงหอมตาย ถามจริงใช้ขี้หรือยาสีฟันวะ”ผมว่ามันก่อนจะลงนอนต่อ

“ไม่รู้โว้ย กูใช้ของมึงนั่นแหละ”มันยักคิ้วและนั่งลงโซฟาอีกตัว

“มึงใช้แปรงกู”ผมลุกขึ้นพยักหน้าใส่มัน

“ไม่แน่ใจ มันเสือกสีเดียวกัน กลิ่นเดียวกัน กูหยิบอันไหนได้ก็ใช้เลย”มันบอกกลับหน้าตาเฉย

“สัด มันวางคนละฝั่ง ของมึงขวา ของกูซ้าย ทำไมไม่จำวะ มึงต้องให้กูติดชื่อด้วยไหม”ผมปาหมอนใส่มันไปอีกดอก ความจำสั้นจริงมึง บอกแหมบๆไม่เคยจำ

“ดี เหมือนของลูกนะ กูชอบสีเขียว”นึกว่าจะสำนึก เสือกเลือกสติ๊กเกอร์ติดเหมือนไอ้สองตัวนั้น ที่ตอนนี้หลุดไปโลกแห่งเกมแล้ว ไม่สนใจว่าเกิดอะไรกับพ่องพวกมัน

“เชี่ยะ”ขี้เกียจพูดแล้วกู นอนดีกว่า แต่เหลือบตาเห็นไอ้สองคนหัวเราะคิกคักกับเกมที่ไอ้พายกับไอ้บลูซื้อมาให้ แถมได้ชุดเสื้อผ้า กางเกง รองเท้า จากไอ้ฝิ่นและไอ้ไผ่ครบเช็ต เห่อซะไม่มี ไม่รู้แม่งเหมือนใครนิสัยกูก็ไม่ใช่ ไอ้เจย์แน่นอน
*
*
*
“อีพ่อ ข้อยสิอยากไปห้างนำ”ไอ้หมอกอ้อนคลอเคลียเป็นลูกหมา

“ไปทำหยัง มื้อนี่ก็เพิ่งไป”ผมบอกมัน มือก็เขียนงานส่งลูกค้า ดีว่าผมรับงานฟรีแล้นท์ทำให้ไม่ต้องไปสำนักงาน ปล่อยให้เลขาและเป็นบัญชีดูแล ลูกน้องคนอื่นๆก็ทำตามหน้าที่ไป มีอะไรก็โทรเข้ามา นอกจากด่วนจริงถึงจะไป บางทีก็สลับกับไอ้เจย์ที่เป็นหุ้นส่วนกันอยู่ เปิดมาได้สามปีกว่าแล้ว ตั้งแต่มันกลับจากแคนาดาพร้อมลูกมัน เอาไว้คราวหลังผมจะเล่าให้ฟังว่าทำไมถึงได้กงเกวียนกงกรรมมาอยู่กับมันอีก

“พ่อหวาย Please”ไอ้เจฟอ้อนบ้าง เกาะแขนกูเป็นลูกค่างและกูจะทำมาหากินได้ไงวะ

“ไปบอกแด๊ดพวกมึงไป”ผมไล่ให้ไปหาไอ้เจย์ เพราะไอ้นั่นไม่ค่อยขัดใจเท่าไร

“แด๊ดนั่นแหละให้มาถามอีพ่อ”ไอ้เจฟพูดอย่างเซ็งๆ

“ถ้าอีพ่อไป แด๊ดก็ไป นะๆๆๆๆๆ”ไอ้หมอกเริ่มเขย่าและกระโดดทั้งตัว จนผมทำงานไม่ได้

“ฮ่วย”ผมยกแขนสลัดมันสองตัวออกไม่แรงมากนัก เดี๋ยวลูกๆเจ็บ

“บ่ ต้องฮ่วยเลย นะ อีพ่อออออ”นั่นไงลากเสียงยาวเลย

“พลีสสสสสสส”ตามมาติดๆ

“เออออออออ พรุ่งนี้ค่อยไป วันนี้ทำงานก่อน ไม่เสร็จ ไม่ต้องไป”ผมตัดความรำคาญปนตามใจ มันยิ้มแป้นกันเมื่อได้สิ่งที่ต้องการก็ผละไปทันที ทำเอากูหมดความหมาย หันไปไอ้เจย์ยืนยักคิ้วยักไหล่สบายอารมณ์

“สัด มึงว่างทำไมไม่พาลูกไปวะ”ผมด่ามัน มือก็ทำงานต่อ ก่อนมันจะเดินมานั่ง หยิบงานไปช่วยทำ

“กูไม่ว่างแล้ว”มันบอก ผมเหล่มองมัน ฉิบหายอยู่ตั้งนานเสือกไม่ช่วย สบายใหญ่แล้วมึง ก่อนมันจะเงยหน้าขึ้นมามอง”ถ้าไปแค่สามคน ก็ไม่ใช่ครอบครัวน่ะสิ”มันพูดยิ้มๆ ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ แต่กูเนี่ยะสิอึ้งแดกไปแล้ว

“ครอบครัวที่มีแต่พ่อลูก ไม่มีแม่เนี่ยะนะ”ผมถามมันไปอีก ไม่รู้เพราะอะไร มันละมือและทำต่อไม่เงยหน้าขึ้นมา

“ก็พอแล้วนิ มึง กู และ ลูกสองคน จะเอาไรอีกล่ะ”มันพูดเสียงเรียบๆไม่ได้บ่งบอกว่าประชดหรืออะไร เหมือนความเคยชิน ผมถอนหายใจและจิ๊ปากก่อนจะทำต่อ ไม่งั้นไอ้สองตัวอดเที่ยว และไอ้เชี่ยะตรงหน้าจะคิดว่าไม่เป็นครอบครัว

“เออ กูว่าจะทำห้องไอ้พายใหม่ว่ะ”ผมเปลี่ยนเรื่องพูด

“ทำไม มันก็ดีแล้วนิ”มันเงยหน้ามาพูดแว่บหนึ่ง ก่อนจะก้มทำต่อ

“กูจะกั้นห้อง สองคนมันจะได้ส่วนตัว และเป็นการฝึกให้มันนอนคนเดียวด้วย”ผมพูดไม่มองหน้ามันเหมือนกัน

“ไม่คิดว่าลูกเด็กไปเหรอ”มันแย้งนิดนึง

“เด็กนี่แหละดี ฝึกง่าย ไม่เหมือนมึงโตจนหมาเลียไข่ไม่ถึง ยังนอนคนเดียวไม่ได้”ผมบอกและแขวะมันอีกนิด ทุกวันนี้      แม่งนอนกับผมสมัยเรียนยังไงปัจจุบันมันก็นอนอย่างนั้น ห่างไปแค่ช่วงที่มีครอบครัวเท่านั้นเอง

“กูไม่นอนก็ได้”มันพูดออกมา ผมเงยหน้ามองว่ามันน้อยใจหรือเปล่า

“พูดจริง”ย้ำเพื่อความแน่ใจ

“อืม รำคาญมึงบ่น”มันตอบซะอารมณ์ปรี๊ด

“สัด กูสิต้องรำคาญไม่ใช่มึง”ผมเอาดินสอด้านที่มียางลบจิ้มหัวมัน ที่ยกยิ้ม

“พูดมาก ให้นอนกอดก็ดีเท่าไรแล้ว”มันพูดออกมาอีก

“ไอ้เจย์ บุญคุณยิ่งใหญ่มากเลย กูหลับไม่รู้ตัวหรอกโว้ยถึงได้ทำอะไรสิ้นคิดลงไป แหม ทีมึงเอาขาก่ายกูทั้งตัว เมื่อยจะตายห่ากูยังไม่บ่นเลย”เอาอีกที สัด รำเริบนัก

“มึงไม่เอาออกล่ะ กูไม่ได้ห้ามสักหน่อย”ปึก จุกเสียด มันยกยิ้มหน้าเจ้าเล่ห์

“เหี้ยยยยยยะ มึงไสหัวไปนอนห้องมึงเลย”ผมด่าจะลุกหนีไปแดกน้ำระงับสติอารมณ์ แต่มันหัวเราะฉุดมือไว้

“ฮ่าๆๆ สัด กูล้อเล่นน่า นานแล้วไม่ได้แหย่มึง”มันพูดกลั้นขำ

“นานเชี่ยะไร ตั้งแต่มึงมาอยู่ด้วยกวนตีนกูตลอด”ผมเตือนความจำมัน

“เอาน่า”มันพูดและตบไหล่ “ที่จริงไม่ต้องกั้นก็ได้ เอาห้องที่กูนอนให้เจฟฟี่ไปก็หมดเรื่อง”มันพูดหน้าตาเฉย ยกห้องมันให้ลูกมัน

“มันก็ต้องทำอยู่ดี และมึงจะนอนไหน”ผมไม่เห็นมันจะต่างตรงไหน

“นอนกับมึงไง”มันเอาอีก

“ป๊าดดดด ไอ้เจย์ มึงจะนอนอะไรกับกูนักหนา”ผมร้องถามมัน

“ทำไม มึงเบื่อ กูไม่เห็นเบื่อเลย”มันพูดหน้าตาเฉยออกมาอีก”อย่าเรื่องมากได้ไหม ขอร้องล่ะ หวาย”มันพูดต่อด้วยเสียงที่นุ่มทุ้มเวลาที่ต้องการหรือไม่ต้องการอะไรเพื่อยุติการขัดแย้ง ผมหุบปากที่อ้าลง เมื่อเจอประโยคนี้เข้าไป

“นั่นไง บอกแล้วเอามาซะดีๆ”ไอ้เจฟแบมือขออะไรบางอย่างกับไอ้หมอกที่เชิดหน้าอย่างไม่พอใจ อย่าลูก อย่าทำหน้าเคะแบบนี้ พ่อรับบ่ได้

“เออ เอาไป ครั้งหน้ากูชนะแน่”มันส่งตัวการ์ตูนให้

“ทำอะไรกันวะ”ผมถามพวกมัน

“เราพนันกันว่า อีพ่อจะถีบแด๊ดออกนอกห้องได้หรือเปล่า เจฟบอกโน หมอกบอกเยส และ เจฟชนะ ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้เจฟพูดอย่างภูมิใจกับความชนะของตัวเอง พอกับแด๊ดมันที่ขำอย่างนอกหน้า “อ๊าคคคคค ไอ้หมอก มึงมานี่เลยนะ”ก่อนมันจะร้องและวิ่งไล่ไอ้หมอกที่แล่บลิ้นยกส้นตีนใส่ ลูกผมเตะขาพับมันอย่างแรง

“เด็กห่า หมดเรื่องจะเล่น พนันกันแต่เล็กเดี๋ยวจะโดน มึงงงง”ผมว่าอย่างเหลืออดกับความเหลือขอของลูกๆ ผมเลิกสงสัยแล้วว่าทำไมตอนเด็กๆพ่อถึงได้ปากเปียกปากแฉะกับผมและพี่ชายนัก คงจะสาเหตุไม่ต่างจากพวกมัน กรรมตามกูแล้ว เป็นพ่อคนนี่เป็นไม่อยาก แต่จะทำยังไงให้สมกับความเป็นพ่อนี่ยากกว่า

“ปล่อยมันเถอะ ลูกยังเด็ก ค่อยๆสอนไป มันก็ไม่ต่างจากพวกเราหรอก เด็กๆกูก็อย่างนี้แหละ”ไอ้เจย์พูดขึ้นและความคิดมันไม่ต่างจากผม ก่อนจะปลงมานั่งทำงานต่อ
*
*
*
“อีพ่อออ อุ้มหน่อย”ไอ้ตัวเล็กชูแขนกระโดดเหย็งๆ เมื่อเห็นคนเยอะ

“โตแล้ว อุ้มเอิ้มอะไรวะ โน่น ดูๆ หญิงมองแล้ว ไม่อายไง”ผมบอกมันมือก็ชี้เด็กผู้หญิงที่มองตาแป๋ว แทนที่ลูกผมจะอายกับแล่บลิ้นแหกตาให้เขาอีก ทำเอาเด็กหญิงสะบัดหน้าหนี

“ยี้ ไม่เห็นจะน่ารักเลย สู้อาฝิ่นกับอาพายก็ไม่ได้”อ้าว ไอ้หมอก กูให้มองผู้หญิง มึงไปเลือกชมเก้งทำไมวะ ไอ้เจย์กลั้นหัวเราะ ไอ้เจฟมองโน่นมองนี่ส่งสายตาไปเรื่อย

“ไม่แมนเลย ทำนิสัย ไม่อุ้ม ถ้างอแงอีก กลับ”ผมยื่นข้อเสนอที่คิดว่าโหดร้ายสุดๆแล้ว ได้ผล มันหน้าคว่ำใส่ผม

“แด๊ดดดดด อุ้มๆ”ไอ้เจย์เหยื่อรายต่อไป มันหายหน้าคว่ำทันที เมื่อถูกอุ้มไปขี่คอ มันก้มมาจุ๊บแก้มไอ้เจย์”ม๊วฟฟฟฟ แด๊ดทั้งหล่อทั้งใจดี ไม่เหมือน อีพ่อออ”มันชมไอ้เจย์แอบกระซิบว่าผมเบาๆ แต่ไม่รอดหูกูหรอก

“มึงก็ยิ้มไปได้เน๊าะ ทั้งที่รู้ว่ามันพูดประจบ”ผมเหน็บไอ้เจย์ที่ยิ้มชอบใจ

“ก็เด็ก คิดอะไรมันก็พูดอย่างนั้น และมันก็ลูกเราไม่เห็นจะเป็นไรเลย เน๊าะ”นั่น มึงสปอยมันจนเคยตัวไปหมดแล้ว

“ไอ้เตี้ยยยย ขี้คางข่าก เดินเองก็ไม่เป็น ง่อยยยยมากกกก”ไอ้เจฟพูดเยาะใส่มัน ทำหน้าล้อเลียน ก่อนจะจับมือผมแกว่งไปมา ผมส่ายหน้ากับพวกมัน

“มึงนั่นแหละ ไอ้Kยยยย (ควาย) เดินต้องมีคนจูง แบละๆๆๆๆ”มันก็สวนกลับทันที ผมต้องเอามือจุ๊ปาก บอกให้พอได้แล้วก่อนจะเดินกันต่อ คุยไปเหน็บกันไป ดูเป็นครอบครัวไหมครับ พอเดินผ่านพระบรมฉายาลักษณ์ในหลวง พวกเราก็หยุดและทำความเคารพโดยการก้มหัวลง สองคนก็ทำตามและบริจาคสมทบทุนโครงการต่างๆ ที่ทางห้างจัดขึ้น ผมกับไอ้เจย์จะทำทุกครั้งที่เห็นและถ้าได้ยินเพลงชาติก็จะยืนเช่นกัน แรกๆลูกก็มอง ผมลองไม่พูดไม่บอก พอบ่อยเข้ามันก็ทำตาม

“แรงมีแค่เนี้ยะ ด๋อยว่ะ”เสียงไอ้เจฟพูดเยาะ ดวลยิงปืนเด็กเล่นกัน

“มึงสิด๋อย กูอ่อยให้หรอก”ไอ้หมอกพูดอย่างไม่ยอม มีข่มอีก นิสัยกูจริงๆ ไอ้เจย์กลั้นหัวเราะ สัด รู้หรอกว่ามึงต้องคิดว่ามันเหมือนกู

“สำเนาถูกต้องจริงๆวะทั้งหน้าตา นิสัย มึงทั้งนั้น”กูว่าแล้ว ผมมองหน้ามัน ชี้ไปทางลูกชายคนโตของบ้าน

“ไอ้นั่นไม่เหมือนมึงเลย เหมือนคนข้างบ้าน”ผมพูดใส่มันบ้าง มันยักไหล่

“อืม เหมือนมึงไง”มันพูดกลับมา

“ไอ้เจย์ ตอนมึงได้กับเมีย กูไม่ได้ไปขอเอี่ยวด้วยเลยนะโว้ย”ผมว่ามันกลับ มันก็ยกยิ้ม

“ดีแล้วล่ะ ที่มึงไม่ได้เอี่ยว ไม่งั้นลูกกูคงได้หน้าหวานเหมือนลูกมึงแน่”มันพูดขำๆ

“มันได้ไอ้พาย อามันโน่น แม่ง เหมือนกูแค่ไอ้นั่น”ผมพูดอย่างเซ็งๆแต่ไม่ได้จริงจัง ไอ้หมอกมีเค้าหน้าเหมือนไอ้พายจริงๆ แทนที่จะหน้าตาแมนๆเหมือนผม แต่โตขึ้นคงจะคมเข้มเหมือนผมเองแหละ เอาน่ายังมีหวัง

“เล็กเหมือนของมึงน่ะเหรอ”มันพูดและก็ยิ้มกว้าง

“จวย มันก็ใหญ่มากกว่ามาตรฐานชายไทยทั่วไปล่ะวะ”ผมตบหัวมัน

“อีพ่ออออ เหนื่อยแล้วววว”ไอ้หมอกวิ่งมากระโดดใส่ผม หน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ ขนาดห้างติดแอร์ลูกกูยังเหงื่อโชกขนาดนี้เลย มันเป็นเด็กขี้ร้อน พัดลมไม่พอต้องเปิดแอร์ตลอด ส่วนไอ้เจฟเป็นเด็กขี้หนาวนอนติดผ้าห่มมาก กว่าจะหลับจะนอนเถียงเรื่องอากาศกันอยู่นั่นแหละ สุดท้ายต้องเปิดแอร์แรงเอาใจไอ้ตัวเล็กก่อน พอมันหลับถึงปรับปานกลาง ทีนี้มันไม่รู้หรอก แล้วมันก็เยี่ยวรดที่นอนเป็นที่ล้อเลียนของไอ้เจฟประจำ

“รู้ มึงเหงื่อออกขนาดนี้คงจะหนาวหรอก”ผมพูดกวนมัน หยิบน้ำจากไอ้เจย์ที่เตรียมไว้อยู่แล้วให้มันดูด เจฟหยิบเองแกะเอง โดยไม่ต้องบอกกันมาก ไอ้เจย์เลี้ยงลูกให้ช่วยเหลือตัวเองมากที่สุด สักพักมันส่งโทรศัพท์ให้ลูกมัน

“มอมโทรมา”มันบอกแค่นั้น เจฟฟี่พยักหน้าก่อนจะรับและส่งภาษาใส่ ยิ้มมั่ง หัวเราะมั่ง ปรับสีหน้าตามอารมณ์

“OK Love Mom Bye”เสร็จส่งคืนแด๊ดมัน ไอ้เจย์ก็ไม่ถามว่าโทรมาทำไม เจฟฟี่ก็ไม่เล่า ปกติเด็กทั่วไปต้องเล่าโน่นเล่านี่ แต่    เจฟฟี่ไม่เคยเล่าสักครั้ง แด๊ดมันก็ไม่เคยถาม คงเหมือนคู่ผมแหละมั้ง แม่ไอ้หมอกถ้าไม่โทรมาก็ส่งของขวัญมาเรื่อย เราคบกันเหมือนพี่น้องเหมือนเพื่อนซะมากกว่า เลิกกันด้วยดี แต่ช่วยกันส่งเสียลูก ผมไม่ได้ซีเรียสนะจะส่งไม่ส่ง จะมาหาหรือไม่มาผมก็เลี้ยงได้ แต่เขารักลูกมากเหมือนกัน

“แด๊ดไปไหนต่อดี เจฟหิวแล้ว”เจฟเงยหน้าบอกแด๊ดมัน หลังส่งยิ้มและโบกมือให้เด็กผู้หญิงสองคนที่เล่นด้วยเมื่อกี้ ลูกผมเหรอครับปัดมือ ปิดปากมันไม่ให้ทำ มึงเป็นไรมากเปล่าเนี่ยะ

“ชิ่วๆ ไปเลย ไม่น่ารักแย่งของเขาตลอด”มันทำมือไล่ แล่บลิ้นใส่

“มึงนั่นแหละงอแง แย่งเขา”ไอ้เจฟว่ามัน เอามือผลักหัว

“มึงออกจากบ้านกูไปเลย ไปอยู่กับเขาโน่น”มันชี้หน้าไล่เลยครับ ไอ้เจฟทำหน้าใส่

“บ้านอีพ่อออ ไม่ใช่บ้านมึงสักหน่อย แบ่ลๆๆ”มันจับหัวไอ้หมอกที่จะขวิดใส่ ผมกับไอ้เจย์มองหน้ากันอย่างขำ

“วันนี้ไปนอนข้างนอก ห้องกู”เอาเรื่องห้องมาอ้างตลอด เวลาไม่ได้อะไรดั่งใจ แต่ดูมึงจะส่อนิสัยกูมากไปแล้วนะ บักหมอก

“เห๊อะ ระวังผีหลอกเถอะมึง นอนคนเดียว มันจะมาหา หมอกกกก ขออออ นอนนนน ด้วยยยยย น้า เหอออออ”ไอ้เจฟก็งัดมุกเด็ดมาขยี้มันที่อึ้งไป

“กู กู ไม่กลัว ไปนอนกับอีพ่อก็ได้”มันพูดอย่างไม่ยอม”ทีนี้ แด๊ดก็ต้องนอนคนเดียว ฮ่าๆๆๆๆ”มันเยาะใส่ทั้งคู่เลย ไอ้เจย์มองหน้าลูกมันก่อนจะหันมามองหน้าผมที่สะใจ ดีมากลูกหัดปกป้องอีพ่อมึงซะบ้าง

“เจฟ ยอมน้องหน่อย แด๊ดไม่อยากนอนคนเดียว”มันบอกลูกมันหน้าตาเฉย

“ตล็อดดดด เซ็งเข้ว่ะ เมื่อไรแด๊ดจะหัดนอนคนเดียวบ้างล่ะ โตแล้วนะ”มันทำหน้าเซ็งและสอนแด๊ดมัน

“ก๊ากกกกๆฮ่าๆๆๆ ดีมากเจฟฟี่ เดี๋ยวอีพ่อจะให้รางวัล ครึครึ”ผมหัวเราะอย่างสะใจที่ลูกมันตอกหน้า

“อีพ่อให้เท่าไร แด๊ดให้มากกว่า โอไหม”ไอ้เจย์ไม่ยอม ประมูลทับมาอีก

“จริงนะ”เสียงมันสองคน อ้าว เฮ้ย ทำไมพวกมึงพลิกสถานการณ์อย่างนี้วะ กูไม่ใช่ของประมูลนะโว้ย

“งั้น ไอ้เจฟ กูยกเลิก ให้แด๊ดไปนอนกับอีพ่อได้ แด๊ดอย่าโกหกนะ ไม่งั้นจะไม่ยกอีพ่อให้”ไอ้หมอกจับมือทำพันธะสัญญากับไอ้เจฟทันที แถมหรี่ตาทำมือพูดใส่ไอ้เจย์ที่ยักคิ้ว

“แด๊ดเคยโกหกเหรอ”มันก็ยักคิ้วใส่ แต่ไอ้เจย์ไม่เคยโกหกลูกสักครั้ง คำไหนคำนั้น ถ้าผมโกหกจะแบบตั้งใจหรือไม่ตั้งใจประมาณแค่ตัดความรำคาญมันจะบ่นว่าผมทันที อย่าทำแบบนี้ไม่ให้ก็คือไม่ให้ ไม่ได้คือไม่ได้ อย่าพูดตรงข้ามมันเหมือนให้ความหวังพอลูกดีใจแต่ไม่ใช่มันเหมือนถูกผลักจากที่สูง ผมนี่อ้าปากหวอเลยที่มันคิดอะไรไปได้ขนาดนั้น ลูกยังเด็กนะโว้ย มันก็จะบอกว่าความผิดหวังไม่ได้กำหนดให้เฉพาะผู้ใหญ่เท่านั้น เด็กก็มีหัวใจและความคิด เล่นซะผมเงียบพูดไม่ออกเลย ผมก็ไม่เคยทำอีกนะ อย่าเข้าใจว่าผมกลัวมัน ผมกลัวลูกๆผิดหวังต่างหากล่ะ

“เออว่ะ แด๊ดไม่เคยโกหก ถ้าเป็นอีพ่อล่ะไม่แน่ อย่าๆๆ”มันคล้อยตามแถมลามปามเหล่สายตามาทางผม เลยจะเบริด์โหลกแต่มันร้องและกระโดดใส่ไอ้เจย์ทันที ผมทำปากเดี๋ยวมึงจะโดน ให้แด๊ดมึงไม่อยู่ก่อนเถอะ

“เจฟ ยอมเหรอ”ผมถามไอ้เจฟอย่างมีความหวัง”ลูกผู้ชาย หยามไม่ได้นะ”ผมกล่อมมันที่ทำคิ้วขมวด หันไปมองแด๊ดมันกับไอ้หมอกที่แปรพักต์ไปแล้ว มันทำเป็นถอนหายใจ เดินมาจับมือผมที่ยิ้มรับ กูมีพวกแล้วโว้ย

“เจฟรักอีพ่อนะ แต่ เจฟก็ต้องเห็นแก่แด๊ด ขอโทษนะอีพ่อ”มันพูดจบก็ปล่อยมือไปกอดแด๊ดมัน

“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้หวาย ไอ้ด๋อย ฮ่าๆๆๆ”มันหัวเราะเยาะชอบใจ ไม่เท่าไร

“ฮ่าๆๆๆ”ลูกกู

“แหะๆๆ”ลูกมัน

“เยะเป็ดดดดดด ปี้ห่านนน พวกมึงไปนอนห้องเดียวกันให้หมดเลย”ผมลุกขึ้นชี้หน้าพวกมันสามตัว และเดินหนีทันที

“เฮ้ย ไอ้หวาย เชี่ยะ งอนไม่เข้าเรื่อง รอก่อน”ไอ้เจย์ลุกทันที ไอ้หมอกเกาะคอแน่น มือก็จูงไอ้เจฟ เดินตามผมที่นำหน้าไปแล้ว ตามกูมาทำไม เชี่ยะเอ้ย
*
*
*
ต่อนะคะ

[goonglovenut]

“ตามมาทำไมกัน ไม่ไปกันสามคนล่ะ”ผมพูดใส่มันสามตัว มือก็ตักลูกชิ้นลักบี้ใส่ให้ไอ้หมอก ก่อนจะมองไอ้เจฟที่ทำตาปริบๆยกถ้วยขอมั่ง ผมก็จัดให้ แต่ไอ้เชี่ยะนี่ไม่ต้องแดก

“ตับกูล่ะ”มันท้วง

“มึงเป็นง่อยไง ถึงตักไม่ได้”ผมว่ามันก่อนจะจ้วงแต่ตับกินคนเดียว

“งอนอะไรวะ กูพูดเล่น นะ อ่ะ หวาย ขอโทษ”มันหงุบหงิบก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มแสดงความจริงใจมาก

“กูไม่ได้งอน แต๋วแตกและถ้ากูเป็นอย่างนั้น”ผมเอาตะเกียบตีมัน ก่อนจะลวกให้มันใหม่

“อีพ่อ  เป็ด กินเป็ด”ไอ้หมอก ปากเลอะน้ำจิ้มไปหมด เสือกยิ้มอีก

“ให้แด๊ดมึงตักโน่น”ผมบอกมันที่นั่งอยู่ด้วยกัน เสือกไม่บอกมันบอกกูอีก กูไม่ได้งอนนะ

“อ่ะ แด๊ดตักให้ อีพ่อวัยทองอารมณ์ไม่ปกติ”ไอ้เจย์ตักและพูดเบาๆ แต่หาได้รอดจากหูผมไม่ จะอ้าปาก แต่โดนสะกิด

“อีพ่อ ป้อนหมี่หน่อยมันไม่ติดอ่ะ”ไอ้เจฟพันหมี่หยกจนยุ่งไปหมด เดือดร้อนกูอีก

“อ้ามม อีกป่ะ”ผมทำท่าอ้าปากตามมัน

“อีกๆ อร่อย เป็ดด้วย”มันพยักหน้าเอามือชี้

“แด๊ดเอากลมๆ”ไอ้หมอกชี้มือไปที่ซาลาเปา

“อีพ่อเอาลูกเหลืองๆ”ไอ้เจฟชี้ขนมจีบ

“ไอ้เจฟกินขี้”ไอ้หมอกได้ที

“มึงก็เคี้ยวขี้”ไอ้เจฟเอามั่ง ใส่กันไปมา

“พอแล้ว เดี๋ยวคนอื่นได้ยินก็รู้สิ ว่าเรากินขี้กันอยู่”กูนึกว่าจะดีขึ้น ไอ้เจย์

“ฮ่าๆๆๆ”

“กินอะไร กินขี้ไง กินที่ไหน”

“กินที่ อะ อุ๊บๆๆ”ไอ้เจย์เอามือปิดปากไอ้หมอกก่อนที่มันจะหลุดออกมา เดี๋ยวโดนลิขสิทธ์ พลางส่ายหน้า

“เลิกเล่นได้แล้ว มึงก็พูดให้มันดีหน่อย ฉิบหายเดี๋ยวได้เสียตังค์”ผมเอ็ดมันและลูกไปด้วย พวกมันพยักหน้าเป็นอันเลิกเล่น และลืมไปเลยว่าผมเคืองพวกมันเรื่องอะไรอยู่ ปล่อยมัน

“เออ เดี๋ยวแวะร้านxxxหน่อย เนคไทกูหายว่ะ”ไอ้เจย์พูดเหมือนนึกขึ้นได้ ระหว่างที่เดินจนจะถึงร้านของเล่น ที่มันเสือกไปรับปากตอนประมูลผมว่าจะให้มากกว่า

“ในลิ้นชักไม่มีเหรอ”ผมถามมัน จำได้ว่าเก็บไว้ที่นั่น

“ไม่มีนะ เหลือแต่สีที่กูไม่ชอบ”มันทำท่านึกและพูดต่อ

“ไม่ชอบแล้วมึงซื้อมาทำไม”ผมถามมัน

“แด๊ดไม่ได้ซื้อ ริต้าให้มา”ไอ้เจฟเป็นคนตอบแทนแด๊ดมันที่เขกหัวลูกไปที

“พูดมากและ เจฟฟี่”มันว่า

“ป้าญานีด้วย วันนั้นมาบ้าน อีพ่อไม่อยู่”ไอ้หมอกเอามั่ง มันทำปากแบบไม่ให้พูด

“ไอ้เจย์ กูสั่งว่าไง”ผมหันไปจวกมัน ที่ยืนทำหน้าเฉยๆ

“เขามาเอง กูไม่ได้ชวน แล้วจะให้ไล่ไง”มันบอก ผมมองหน้ามัน”มึงอย่าทำหน้าเหมือนเมียจับผิดผัวหน่อยเลย กูพูดจริง”มันยังมาพูดล้อเล่นกับผมอีก ไม่มีสำนึก

“สัด กูไม่ได้เป็นเมียที่คอยจับผิดมึง ถ้ามึงจะมีหรือจะทำอย่าทำในบ้าน จำใส่หัวไว้มั่ง”ผมเน้นเสียงใส่ เอามือจิ้มๆๆๆหัวมัน

“ห่าราก สมองกูติดนิ้วมึงแล้วมั้ง บอกว่าไม่ได้ทำ และไม่ได้เอา ไม่คิดจะเอาด้วย มึงนิ”มันปัดออกเหมือนจะรำคาญแต่หน้าเสือกยิ้มอยู่นั่นแหละ ผมกับมันตกลงกันไว้ว่าถ้าจะมีเซ็กส์ขอให้จบนอกบ้าน ตั้งแต่ตั้งกฎมาก็ไม่เคยแหกกันสักที

“อย่าให้กูรู้นะมึง ตาย”ผมขู่มัน ว่าอย่าได้ลองเป็นเด็ดขาด

“เออน่า กูไม่เคยคิดตั้งแต่กลับมาอยู่กับมึงแล้ว สบายใจได้”มันยังพูดยิ้มๆไม่เลิก

“สันดาน มึงไม่ได้เป็นผัวหรือเมียกูสักหน่อยจะได้สบายใจ ถ้ามึงอยากซั่มให้ซั่มนอกบ้าน อุ๊บ เอี้ยะๆๆ”ผมย้ำมันอีกก่อนจะโดนปิดปากด้วยริมฝีปาก ไม่ใช่ มือใหญ่ๆเค็มๆของมัน

“มึงพูดอะไรระวังหน่อย ลูกฟังอยู่ เห็นไหม”มันพูดใส่ผมก่อนจะพยักเพยิดให้มองหน้าไอ้สองคนที่ทำตาปริบ ๆ พร้อมกับส่ายหน้า

“นี่เองสาเหตุของเด็กมีปัญหา”ไอ้เจฟกอดอกทำท่าเหมือนนักวิชาการ

“เลิกเถอะฮะ สงสารลูกนะ”ไอ้หมอกกอดผมกับมันพูดเหมือนขอร้อง

“ดูละครมากไปแล้วมึง งด งดให้หมด”ผมขยี้หัวมันและบอกทำเอามันเงยหน้าทันที

“ไม่นะ ต้องไม่ทำกับลูกแบบนี้”ไอ้หมอกทำสีหน้าเหมือนโดนแยกจากของรัก

“อีพ่อ เราจะไม่ดื้อนะ นะ”ไอ้เจฟเอามั่ง

“พอเลยพวกมึง เยอะไปและ ไปๆๆ กลับสักที”ผมดึงมันสองตัวออกและพากลับบ้าน ตามเดิมไอ้หมอกอ้อน ไอ้เจย์อุ้ม

“เนคไทกูล่ะ”ไอ้เจย์ท้วง เมื่อเห็นผมจะพากลับบ้าน

“ใช่ของเล่นหนูอีก”ไอ้หมอกความจำดีขึ้นมาบ้าง

“เออ แด๊ดยังไม่ได้ทำตามสัญญาเลย”ไอ้เจฟเอามั่ง สามคนมันมองหน้าผม

“พลีสสสสส”พูดพร้อมกัน

“กูให้ครึ่งชั่วโมง เกินกลับทันที”ผมมองนาฬิกาและพูด

“โอเค ควิกลี่”มันสามตัว สตาร์ทตัวเองทันที เฮ้อ แต่ก็มีความสุขดี
*
*
*
“อาบน้ำให้ก่อนดีกว่ามั้ง จะได้สบายตัว”ผมบอกไอ้เจย์ หลังจากแบกไอ้สองคนวันนี้ที่สนุกมาทั้งวัน วางบนที่นอน หลับสนิท ออกจากห้างนึกว่าจะได้กลับ เสือกเหลือบตาไปเห็นสวนสนุกก่อนถึงบ้านอีก เป็นงานที่เขาจัดเนื่องจากใกล้จะถึงวันพ่อ พวกมันก็อ้อนๆๆๆๆ ผมไม่ ไอ้เจย์เยส สุดท้าย โอเค เย้ๆๆๆๆๆ

“เช็ดตัวก็พอ อาบเดี๋ยวก็ตาสว่างไม่นอนอีก พรุ่งนี้ไปโรงเรียนด้วย”ไอ้เจย์เสนอความคิดเห็น ผมก็พยักหน้าก่อนจะจัดการลูกๆ เรียบร้อยปิดไฟดวงใหญ่เหลือแต่ดวงเล็ก เผื่อลุกมาเข้าห้องน้ำ ผมไม่ได้ให้ลูกนอนเตียงเพราะหมอกนอนดิ้นมาก เลยตัดปัญหาซื้อฟูกใหญ่ให้ ทีนี้เต็มที่กลิ้งไปเถอะถึงตกก็ไม่เจ็บ

“พรุ่งนี้กูติดประชุมกับลูกค้านะ คงกลับดึก”ไอ้เจย์หันมาบอกผม มือก็ถอดเสื้อไปด้วย

“เออ”ผมรับคำก่อนจะหยิบเสื้อผ้าออกมาวางให้มัน ขืนให้หยิบเองกระจุยหมด ลำบากกูต้องมานั่งพับนั่งเก็บ

“ปีใหม่นี้ ไปบ้านมึงหรือบ้านกูก่อน”มันหันมาถามผม ทุกปีใหม่และสงกานต์พวกเราจะกลับบ้านกัน พาลูกๆไปหาปู่กับย่า ถ้าปิดเทอมก็สลับกันไป บ้านผมมั่ง บ้านไอ้เจย์มั่ง สองคนมันก็ชอบไม่เคยงอแง บางทีถ้าวันไหนพวกผมยุ่ง ไอ้พายกับไอ้ฝิ่นจะอาสาเอาไปเลี้ยงให้ประจำ ไอ้บลูกับไอ้ไผ่ไม่พูดเหล่มองอย่างเดียว หึหึ มึงจะแกล้งหลานก็เอาสิ

“ยังไงก็ได้ สัด แล้วมึงไม่นุ่งผ้าขนหนูวะ”ผมบอกก่อนจะโวยใส่มันที่ยืนจังก้าโชว์เจย์ไม่น้อยหุ้มเจย์เพสอยู่

“กูไม่ได้โป๊นิ ทีมึงแก้ผ้าล่อนจ้อนกูยังไม่ว่าเลย”มันทำหน้าไม่เดือดร้อนและพูดกลับ

“ตอนไหน กูทำเมื่อไร”ผมถามมัน

“ตอนมึงกลับดึก และกูหลับอยู่”มันบอก

“มึงหลับและเห็นได้ไง อ๋อ แสดงว่ามึงแอบดูของกูใช่ไหม ห๊ะ”ผมยังไม่ยอมก่อนจะจับผิดหน้ามันที่ไม่ได้ผิดปกติ ยิ้มยังไงก็อย่างนั้น

“ไม่ได้แอบ กูนอนมองเลยล่ะ มึงไม่เห็นเอง นึกว่าจะโตขึ้น เล็กยังไงก็อย่างนั้น ฮ่าๆๆๆๆ”มันปฏิเสธแต่สารภาพแถมเหน็บแนมหัวเราะเยาะก่อนจะวิ่งหลบกระป๋องแป้งที่ผมเขวี้ยงไปแต่ไม่พ้น”โอ้ยยยยย เชี่ยะเอ้ย หัวกูแตกแล้วมั้ง”มันครวญ

“สมน้ำหน้ามึง โทษฐานแอบดูกูและจำไปเสียว มึงรีบไสหัวอาบเลย เร็วๆ กูจะอาบมั่ง”ผมเยาะมันก่อนจะไล่

“อาบด้วยกันมา กูไม่ถือหรอก”มันยังมีหน้ามาชวน ไม่มีสำนึก

“กูถือเองได้โว้ย ไม่ได้หนักอะไร มึงชักของมึงไปเถอะ”ผมกวนตีนมัน

“จวย กูไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ฮันแน่ มึงคิดอ่ะดิ๊”มันทำหน้าใส่ก่อนจะพูดล้อๆ

“เออ กูคิด”ผมบอก ทำเอามันนิ่งไปเลย”คิดว่าเมื่อไรมึงจะอาบสักที สัด กูง่วงแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปส่งลูกแต่เช้าอีก”ผมตะโกนใส่หน้ามันที่จิ๊ปากเหมือนเสียดายอะไร

“อาบก็ได้วะ แม่ง นึกว่าจะด่า เสียรมณ์”มันบ่นหงุงหงิง ที่ผมไม่โวยวายใส่มัน แล้วไป กูนึกว่ามึงเสียดายอะไร แล้วผมหวังให้มันเสียดายอะไรวะ ฮ่วย ก่อนจะเดินไปดูว่ามันมีเสื้อผ้าสำหรับพรุ่งนี้หรือยัง
/
/
/

“อีพ่อออออ”เสียงนี้อีกแล้ว

“อืม”

“พ่อหวายยยยยย”

“อะไร”

“พรุ่งนี้วันพ่อ โรงเรียนหยุดอ่ะ”ไอ้หมอกเกริ่นออกมาก่อน

“แล้วไง”

“ก็ไม่ต้องไปไง”ไอ้เจฟพูดมือก็บีบไหล่ผมไปมา ดีๆๆ

“ก็ถูกแล้ว”

“อีพ่อออออ”

“พวกมึงพูดมาเลยดีกว่า”ผมบอกพวกมันอย่างรู้ทันว่ามันต้องการอะไรแน่ถึงได้มาคลอเคลีย ไอ้เชี่ยะนั่นคงไล่มาหาผม ส่วนมันทำสปาเก็ตตี้อยู่ในครัว มันถนัดอาหารฝรั่ง

“ไปทะเลกันนะ”ไอ้หมอกอ้อนก่อน ไปทะเลหน้าหนาวที่ไม่ยักกะหนาว ร้อนตับจะแตก

“ใช่ๆๆ ไปทะเลกัน เราอยากเล่นน้ำทะเล”ไอ้เจฟสนับสนุน วันนี้สามัคคีกันดีมาก

“เอาอ่างไปให้แด๊ดเป่า และเอาเกลือสปาไปโรย ก็ได้แล้ว”ผมทำไม่รู้ไม่ชี้พูดกวนมันไปเรื่อย

“โอ้ยยยย อีพ่ออออ มันไม่ได้อารมณ์”ไอ้หมอกโวยทันที เอามือดึงแขนผมไปมา

“มันคนละฟิลเลย นะๆ อีพ่อไม่ต้องพูดเลยว่าให้ไปหาแด๊ด เพราะแด๊ดไล่ให้มาหาอีพ่อ”ไอ้เจฟเอามั่งก่อนจะดักคอผมที่หุบปากลงทันที

“นะ นะ อีพ่อออออ”

“พลีสสสสส ๆๆๆๆ”

“ไปเถอะ เราก็ไม่ได้ไปกันนานแล้วนะ”ไอ้เจย์ถือสปาเก็ตตี้ถาดใหญ่ออกมา พร้อมอุปกรณ์การกินครบ

“ชวนไอ้พวกนั้นด้วยดีกว่า”ผมบอกมันก่อนจะกดโทรออก เอาไอ้พายกับไอ้บลูก่อน

“ไม่ว่าง พาครอบครัวไปเชียงใหม่ เออๆ เห็นผัวดีกว่ากูที่เป็นญาติ”ผมทำเสียงใส่มัน

“สัด เหมือนมึงนั่นแหละเห็นไอ้เจย์ดีกว่ากู”ไอ้พายแว็ดกลับมามั่ง”มึงพาหลานๆกูไปดีๆล่ะ ขับรถระวังๆด้วย มีลูกแล้วไม่ใช่ตัวคนเดียว เข้าใจไหม”เสือกสั่งสอนกูมาอีก จะทำอะไรได้ล่ะ

“เออ”รับซะ รายต่อไป

“กลับกระบี่ และไปปี้ที่หนองคายต่อ”ผมแซวไอ้ฝิ่นที่เป็นคนรับสาย ไอ้ไผ่อาบน้ำอยู่ อย่าบอกนะมึงกินข้าวต้มผสมตับตอนกลางวันกัน จะว่าไปมันก็ขี่กันมานานเหมือนกันแหะ ทะเลาะกันวันเว้นวัน พอกับที่มันโดนวันเว้นวัน หึหึ

“จ้า พวกพี่นั่นแหละไปปี้กันที่ทะเลระวังไข่เค็มและเปื่อยยกพวงนะ ฮ่าๆๆๆๆ”ตอกกลับกูมาอีก

“อีเด็กแรด กูไปเที่ยวกันโว้ย หลานมันชวนพวกมึงเนี่ยะ”ผมว่ามันก่อนจะอ้างไอ้สองตัวนั้น ที่ตอนนี้จับช้อนจับส้อมจ้วงสปาเก็ตตี้กันสนานไปแล้ว

“เอาไว้เจอกันปีใหม่แล้วกัน อุ้ย อย่าลืมกล่อมลูกนอนก่อนทำกันล่ะ คิกคิก ไปล่ะเด้อ”มันพูดแค่นั้นก่อนจะแซวมาอีก

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง เด็กเปตร”ผมคาดโทษมันก่อนวางสาย

“ไม่ว่าง”ไอ้เจย์เลิกคิ้ว

“เออ มันติดภารกิจกันหมด”ผมบอกก่อนจะกินมั่งไม่ตักแบ่งหรอก กินรางเดียวกันนี่แหละไม่กัดกันดี

“สรุป ไปนะๆๆๆๆ”ไอ้หมอกปากเลอะซอสไปหมด แด๊ดมันเลยหยิบทิชชู่เช็ดให้ พอกับไอ้เจฟที่มันแผลบ

“ก็ตามนั้น สวบบบบบ””ผมบอกก่อนจะสวบมั่ง

“เย้ๆๆๆๆๆๆ รักอีพ่อ รักแด๊ด”เสียงดีใจให้วุ่นไปหมด
/
/
/
“อย่าไปเล่นลึกมากนะ ริมๆพอ”ผมตะโกนบอก หลังจากไอ้เจย์ใส่เสื้อชูชีพให้เสร็จก็วิ่งแจ้นไปทันที มันหันมาโบกมือให้ ผมพามาหัวหินนึกว่าจะคนไม่เยอะ ที่ไหนได้เพียบเลย ดีนะไอ้ไผ่กับเมียมันซื้อห้องที่คอนโดนี้ไว้สี่ห้องสองห้องเปิดให้เช่า อีกสองห้องเอาไว้พักผ่อนกันเองเลยไม่ลำบากเรื่องที่พัก ค้างกันสองคืน ผมโทรไปลาครูประจำชั้นมันสองคนไว้ให้แล้ว ไม่มีปัญหาอะไร

“มึงยกตะกร้าลงมาเปล่า”ผมหันไปถามไอ้เจย์ ที่นอนเอามือประสานท้ายทอย ใส่แว่นกันแดด ถอดเสื้อโชว์กล้าม ท่อนล่างใส่กางเกงเหนือเข่า มันไปสักตรงน่องมาอีก ผมว่าสวยดีจะสักมั่งแต่มันบอกอย่าเลย เลอะเทอะ เหี้ยะ น่องก็น่องกู มันบอกแค่กลางหลังก็พอแล้ว ดูไปเหมือนยากูซ่าหรือนักโทษดีวะ

“โน่นไง มึงมองไปข้างหน้าสิ”มันบอก่อนจะพยักหน้าให้ผมมอง แม่เจ้า หุ่นน่าเซี้ยะฉิบ ถ้าไม่ติดเอาลูกมาด้วยจะเข้าไปสีสักหน่อย

“ของจริงเปล่าวะ”ผมหยิบแว่นใส่มั่ง ปิดความคิดผสมหื่นทางสายตา

“สองคนนั้นจริง อีกคนกูว่าน่าจะเฉาะว่ะ”ไอ้เจย์วิจารณ์

“มึงรู้ได้ไง”ผมถามมันว่าแยกออกได้ไง

“เซ้นส์กูไม่เคยพลาดนะ เหมือนแต่โครงสร้างมันบ่งบอก”มันพูดพร้อมกับหยิบไอโฟนมาส่อง

“มึงไม่วิเคราะห์ยันโครโมโซมเขาเลยล่ะ”ผมว่ามันก่อนจะมองอีก สวยจริงๆ ไม่น่าใช่คนไทย แต่เป็นคนเอเชียนี่แหละ อ้าว ไอ้เจฟคุยอะไรกับเขาวะ ยิ้มใหญ่เลย ลูกกูก็เอามั่ง ก่อนสาวๆเขาจะเล่นน้ำและลูกบอลกับมันสองคน

“กูอยากเป็นลูก”ผมพูดออกไป

“ไม่ต้องเป็นก็เล่นได้ ไป”ไอ้เจย์พูดก่อนจะเก็บของลงกระเป๋า ฉุดมือผมให้เดินไปทันที

“แด๊ด”

“อีพ่อ”

สองคนมันกวักมือเรียกผม ที่สาวเท้าด้วยความอยากไปหาลูก จริงๆนะ พอเข้าไปใกล้ แม่สาวตาคมร้อง ว้าว มองไอ้เจย์อย่างถูกใจ อีกสองคนก็ส่งยิ้มให้ผม ตาวิบวับ น่ารักอ่ะ

“นี่แด๊ดกับอีพ่อฮะ”ไอ้หมอกแนะนำผมสองคนให้สาวๆ

“Hi”ทักทาย

“ลูกชายน่ารักจัง”พูดไทยชัดแจ๋วมาก

“คนไทยเหรอครับ”ผมถามมือก็ส่งบอลไปด้วย

“ลูกครึ่งคะ”เธอบอกส่วนผสมที่ลงตัว

“มิน่า ตาคมจัง”ผมหยอดไปหน่อย ทำเอายิ้ม

“คุณล่ะลูกครึ่งหรือเปล่า”สาวผิวสีน้ำผึ้งตาหวาน ถามไอ้เจย์ที่เตะบอลให้ลูกๆอยู่

“ครับ”มันบอกมั่ง ก่อนจะคุยกันและเล่นกันไปด้วย ตอนเย็นมีนัดเจอด้วย ท่าทางจะติดใจไอ้เจย์มาก คนที่คุยกับผมดูจะอายๆไม่กล้าชวน ผมคิดแล้วคิดอีกไม่สานต่อดีกว่า ลูกมาด้วย ถ้าไอ้เจย์จะไปผมก็จะดูลูกเอง พักนี้มันทำงานหนักปล่อยมันบ้าง

/
/

“อร่อยไหม”ผมถามสองคนมันที่เคี้ยวอาหารทะเลตุ้ยๆๆ

“อืม อีพ่อเอาอีก”

“อันนั้นด้วย”

“โอเค ใจเย็น”

“อ้าว แด๊ดนึกว่าไปกับเอลิน่าซะอีก”เจฟร้องทักแด๊ดมันที่เดินมานั่งเก้าอี้ว่าง ผมมองทำหน้าสงสัย เห็นมันแต่งตัวบอกว่าเดี๋ยวมา ก็ไม่ได้ถามอะไรคิดว่าคงอย่างนั้นแหละ

“ไปมาแล้ว”มันบอกก่อนจะแกะกุ้งป้อนไอ้หมอก ที่ยิ้มแป้น

“ไวจังวะ”ผมถามมัน

“แค่คุยกันเฉยๆ ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด”มันพูดยิ้มๆ

“เหรอ”ผมแกล้งทำเสียงใส่”ดูเขาสนใจมึงนะ”ผมพูดก่อนจะแกะปูใส่จานให้มันบ้าง

“ก็กูไม่สน”มันพูดและจิ้มเข้าปาก

“เรื่องของมึง”ผมพูดแค่นั้น “หรือมึงห่วงลูก ไม่เป็นไรกูดูได้”ผมเสนอให้มันไปอีก มันมองหน้าผมเขม็ง

“เรามาเที่ยวกันเป็นครอบครัวนะ กูจะปล่อยให้มึงดูแลลูกคนเดียวได้ไง ลูกเรานะ”มันพูดไม่หลบสายตา เล่นเอากูพูดไม่ออกอีกแล้ว มึงจะพูดให้ฟินให้จิ้นอะไรนักหนา แค่นี้ใครได้ยินก็คิดไปไกลแล้ว”เลิกพูดเลิกคิดได้แล้ว กูขอล่ะ หวาย”อีกแล้ว กูต้องให้อีกแล้ว เจอเสียงนี้ไป ผมยักไหล่ก่อนจะกินกันต่อ เสร็จก็พาไปเดินตลาดจนเริ่มม่อยกันไปแล้ว

“หนักขึ้นนะเนี่ยะ”ผมพูดขำๆกับน้ำหนักลูกชายคนเล็ก

“เออว่ะ”ไอ้เจย์เอาเจฟฟี่ลงจากหลัง ผมสองคนนั่งหอบแดกบ่งบอกว่าอายุเริ่มมากขึ้นอีกนิด ก่อนจะสะดุ้ง

“เฮ้ย”ร้องพร้อมไอ้เจย์ เมื่อลืมตาเห็นลูกสองคนนั่งคุกเข่าตรงหน้า ผมมองหน้ากันว่ามันจะทำอะไร ก่อนจะหยิบพวงมาลัยแบบคล้องมือที่ร้อยอย่างสวย ผมสองคนขมวดคิ้ว ก่อนจะอึ้งเมื่อสองคนก้มกราบที่ตัก ผมกับมันนั่งติดกัน เหมือนมันกราบสองตักเลย จับมือมาคล้องพวงมาลัย

“หมอกให้อีพ่อกับแด๊ดนะฮะ”

“เจฟก็ให้แด๊ดกับอีพ่อนะ”

“เรารักแด๊ดกับอีพ่อ”มันพูดพร้อมกัน ลุกมากอดและหอมแก้มให้วุ่นไปหมด ผมเกือบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ในขณะที่ไอ้เจย์มันยิ้มดูจะปลื้มใจมาก

“ขอบคุณนะครับที่พามาเที่ยว”ไอ้หมอกลูกผมบอก หยิบสร้อยที่เป็นหอยคล้องคอให้อีก ให้ไอ้เจย์ด้วย ไอ้เจฟก็ทำเช่นกัน ผมเห็นมันสองคนซื้อก็ไม่ได้คิดอะไร พวงมาลัยมันบอกว่าจะเอามาไหว้พระ

“ไหนบอกว่าจะเอามาไหว้พระ เพราะกลัวผีไง หืม”ผมถามมันสองคน

“ก็ไหว้แล้วไง”ไอ้หมอกพูดยิ้มๆ

“แด๊ดกับอีพ่อนี่แหละ เป็นพระในบ้าน คุณครูบอกว่า พ่อแม่ก็คือพระในบ้าน ให้กราบเป็นประจำทำอย่าได้ขาด”ไอ้เจฟพูดออกมาทำเอาผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว ไม่คิดว่ามันสองคนจะเซอร์ไพรส์ขนาดนี้

“แด๊ดรักลูกนะ รักทั้งสองคนเลย”ไอ้เจย์จูบหน้าผากลูกๆ

“อีพ่อก็รักลูกนะ เป็นเด็กดีนะ”ผมจูบแก้มมันคนละสองฟอด ก่อนมันสองคนจะเช็ดน้ำตาให้

“หมอกขอโทษที่พูดไม่เพราะ แต่ไม่เคยคิดอยากให้แด๊ดกับอีพ่อตายนะ”มันคงรู้ว่าพูดอะไรไว้เลยพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ ทำเอาผมต้องกอดมัน

“เจฟขอโทษที่ไม่ห้ามน้อง ต่อไปเราสองคนจะไม่พูดแล้วฮะ”เจฟพูดและกอดไอ้เจย์

“ไม่เป็นไรลูก ฮือๆๆๆ”ผมบอกและร้องออกมา ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้มีลูกมากราบไหว้ ตอนเด็กผมก็กราบพ่อกับแม่แต่ไม่ได้ประจำหรอกนอกจากวันพ่อวันแม่ และตอนที่ห่างมาเพราะเรียน ความรู้สึกที่เคยเห็นพ่อกับแม่ปลื้มใจน้ำตาไหลเป็นแบบนี้เอง ไอ้เจย์มองหน้าผมเอามือเช็ดน้ำตาให้ มันคงคิดเหมือนผม

“อีพ่อร้องไห้แล้วดูทุเรศเน๊อะ ฮึกๆๆ”มันว่าผมแต่มันก็เริ่มจะสะอื้น

“ว่าแต่กู ฮึก มึง มึง ก็ เหมือนกันแหละ ฮือๆๆ”ผมเช็ดให้มันบ้าง

“พอกันแหละฮะ”ประสานเสียงก่อนจะเอามือน้อยๆเช็ดให้ผมสองคน พวกเราได้ยินพากันหัวเราะกับความสุขเล็กๆ ผมเชื่อมันแล้วว่าครอบครัว แค่นี้ก็พอแล้ว ถ้าวันหน้าอยากจะขยายก็ค่อยมาคุยกัน แต่วันนี้ผมมีความสุขพอแล้วกับครอบครัวแค่นี้ ไม่ขออะไรแล้ว แค่นี้ แค่นี้จริงๆ พวกเรานั่งซึมซับความรักให้กัน ที่แน่ใจคือผมและมันรักลูกๆแน่นอน ความเป็นเพื่อนของเราก็เหมือนเดิม ถ้ามันจะเพิ่มความรู้สึกอื่นเข้ามาก็ช่างมัน ปล่อยให้เป็นไปตามวันเวลาดีกว่า
/
/
/

อีกนิดสะกิดจิ้น

“พ่องมึงหล่อตาย”

“พ่องกูหล่ออยู่แล้ว”

“แต่มึงไม่หล่อ”

“ไอ้เตี้ย”

“ไอ้เปตร”

“อะไรกันอีกวะ เมื่อคืนเพิ่งจะซึ้งแหมบๆ”ผมงัวเงียลุกขึ้นมานั่งขยี้หัวเมื่อได้ยินเสียงทะเลาะกันแต่เช้า จะลุกไปดู แต่ก็ล้มลงไปนอนต่อ และดิ้นต่อไม่ได้

“ช่างมันเถอะ เรื่องของเด็กๆมัน กูง่วง”มันพูดจบเอาหน้าซุกหลัง ทั้งมือทั้งขาก่ายจนกระดิกไม่ได้

“เรื่องของเด็ก เออ กูเข้าใจ แต่นี่มันอะไรกัน มึงกอดอะไรกูนักหนา หนักโว้ยยย”ผมโวยใส่มัน

“กูจะนอน ไอ้หวาย”มันไม่สนใจจะปล่อยพูดเสียงเข้มใส่

“มึงก็ปล่อยกูสิ กูจะลุก”ผมทั้งเอ็ดทั้งงัดทั้งแกะ แต่ไม่เป็นผล

“ไอ้เจย์ ไอ้เชี่ยะเจย์ ไอ้เหี้ยยยยย@#$%^&*())))____(*&^^% สัด นอนก็นอน แม่ง”ผมด่ามันจนเหนื่อยเลยต้องปล่อยเลยตามเลย แต่เหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะสุขใจจากแผ่นหลังนะ แต่ช่างแม่ง  คร่อกกกกกกกกก

*********************************************************************************
ปล.เอาตอนพิเศษของสองเพื่อนซี้มาให้อ่านกัน คงจะชอบนะคะ FC เจย์&หวาย เขาเพื่อนกันคะ เพื่อนกัน เห็นไหมมีลูกเขาก็ช่วยกันเลี้ยง ฮ่าๆๆๆๆๆ เนื่องในวันพ่อคนเขียนขอให้พ่อของทุกคนมีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจเช่นเคยคะ

[ipookza]

มาแล้ว มาแล้ว ขนาดวันพิเศษก็ยังมา

    

[Rafael]

เพื่อนกันจริงๆ
แต่จิ้นกันกระจายยยย กร๊ากก

[Ploy Poy]

จิ้ม! จิ้ม! ชอบน้องฝิ่นกับพี่ไผ่ <3 น่ารักจุงเบยยย ย

[NewYearzz]

จ้า เพื่อนจ้าเพื่อน


ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ

[nan-nan]

แล้วฝิ่นกะพายจะมีลูกมั้ยอ่ะ อยากรู้อ่ะ จะรอติดตามนะคะ

[nolirin]

ขอ  ก่อนอ่าน

[malula]

สองหนุ่มกลายเป็นคุณพ่อซะแล้ว
ลูก ๆ น่ารักเนอะ

[พลอยสวย]

 ..ร้องไห้ตามเลยยย ว่าแล้วก็โทรหาพ่อซะเลยย

[sunshinesunrise]

อ่านแล้วซึ้งง่ะ สองคนนี้น่ารักมากเลย ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆแบบนี้นะคะ ^^

[gupalz]

ว่าจะเริ่มไม่คิดและนะ
แต่ตอนสะกิิดจิ้นมันมีมาเรื่อยๆอ่ะ
นี่ขนาดมันมีลูกกันและนะ

[Ploy Poy]

ดื้อน่าดูเร่ย2คนนี้

[Ticha]

เราฟินอ่ะ ^w^
น่ารักๆ

[Noipatt]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~! ฟินนนน เราฟินจนไม่รู้จะฟินยังไงแล้ว!!! จริงๆสองคนเหมือนจะรักกันแบบไม่รู้ตัวนะ (หรือจริงๆต่างฝ่ายต่างรู้แต่ไม่เคยพูดออกมา?)  แบบเพราะอยู่ด้วยกันจนชิน ขอบคุณมากนะคะ

[gumrai3]

เพื่อนค่ะเพื่อน อิอิ

ฟินใหญ่หลวง ถึงไม่ทีอะไรกันเเต่มันสุดยอดค่ะ

[Poes]

น่ารัก แต่แหม่ๆ น่าจะ....นะ 

[Ryoooo]

มีลูกช่วยกันเลี้ยงจิงๆ
จิ้นไม่ไหวแหละ 
ชอบบบบบ

[kanda53]

เด็ก ๆ น่ารักอ่ะ....อ่านต้น ๆ ก็ลุ้น ๆ ว่าลูกใครหว่า..
เป็นครอบครัวอบอุ่นแบบพ่อ ๆ ลูก ๆ ป่วน ๆ ง่าย ๆ แต่ผูกพัน...สุดยอดดด
และสุดท้าย...เค้าก็ไม่กินกันเองเนอะ(มั๊ง)..

  & 

[่patsaporn]

จิ้นหนักกว่่าเดิม แม้คนเขียนจะตัดอารมณ์ห้ามจิ้นอยู่บ่อย ๆ ดู๊ดูดิ๊มันน่าจิ้นแค่ไหน
นอนแยกกันไม่ได้เลย มีสาวมาให้หม้อก็ไม่ไป อยากอยู่แบบครอบครัว น่ารักดีเนอะ
สองคนนี้ผูกพันกันแบบแยกไม่ออกจริง ๆ แม้จะไปมีครอบครัวกันแล้วก็วนมาเจอกันอีก
ลูกสองคนโคตรป่วนมากนะ ทะเลาะกันตลอด (เหมือนพ่อๆและเพื่อนพ่อไม่มีผิด)
ฮาตรงเรียกอีพ่อกับแด๊ดนี่แหละ แยกกันอย่างชัดเจนใครลูกใคร ขำตรงไม่สนหญิง
แต่ชมอาฝิ่นกับอาพาย เอิ่ม...มีแวว 555

ตอนเด็กสองคนเอาพวงมาลัยมาให้นี่ซึ้งเนอะ น่ารักจริงๆ อบอุ่นกันมาก ๆ

ขอบคุณค่า

[yeyong]

เป็นคู่ที่ได้ลุ้นจริงๆ แม้จะมีลูกแล้ว
ในอนาคตอะไรก็เปลี่ยนได้ หยอดกันบ่อยๆซักวันคงเป็นจริง

[Ella Killer]

จิ้นมากมาย 

ชอบน้องเจฟกับน้องหมอก นิสัยเหมือนอีพ่อกับแด๊ดดี้เปี๊ยบ 

[lovely1714]

เพื่อนกันจริงๆแต่จิ้นกันกระจาย

[yayee2]

ว้าวววว...ครอบครัวสุขสันต์ ดูอบอุ่นและน่ารักจังเลย
ไม่รู้ว่าคนอื่นอะไรยังไง แต่เราจิ้นไปไกลเลยล่ะ
สองคนนั่นหลงไปแต่งงานกับชะนีจนมีลูก และหลายปีต่อมา จนกระทั่งวันนี้
ก็เกิดพุทธิปัญญาว่า ที่ผ่านมานั่นมันไม่ใช่ ส่วนที่ใช่ก็อยู่ใต้จมูกนี่เอง เพิ่งรู้ เพิ่งเข้าใจ
นี่แหละคือคนในครอบครัวจริงๆ และจะไม่หลงทางอีกต่อไป ใช่ไหมจ๊ะอีพ่อหวาย แด๊ดดี้เจย์
แถมเรายังจิ้นไปโน่นเลย อีกสิบกว่าปีข้างหน้า 
เจฟโตเป็นหนุ่ม และหนูหมอกโตเป็น สะ เอ่อ..เอิ่ม.. หนุ่มหน้าหวานโน่นเลย

[didi]

 ตอนพิเศษน่ารักดีค่ะ

[shoi_toei]

รักนะแต่ไม่แสดงออก 555

[rujaya]

ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ