หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[feili]

  วันสิ้นโลกจริงๆๆ น้ำ(เลือด)ท่วมจอเลย :haun4:ปล.น่าจะมีแฟนเพจได้ละสนุกขนาดนี้อะ

[Kalamall]

   เป็ปร้ายยยยยยยยยยยยยมากอ่ะ ทำตัวมึนแต่ ออยพลาดอย่างแรง55555

[lovely1714]

ฮาพอกับฝิ่นไผ่เลย

[gumrai3]

พี่คะกลับไปบอกน้องพี่นะคะว่า พลาดไปแล้ว อิอิ

พลาดก็ดี เพราะว่าเป๊ปเป็นของออย 

โลกไม่ทันแตก อันนั้นเเตกก่อนซะเเล้ว

[~ณิมมานรฎี~]

หึหึหึ   วันโลกแตกล่ะ   

[kanda53]

ว่าแล้วเชียว...เป๊บมิใช่ธรรมดา..มึน ๆ แบบมีเป้าหมายยยย..
รู้สึกดีที่น้องออยเข้ากับคุณพ่อได้...วันข้างหน้าคงไม่หนักนัก(มั๊ง)เนอะ...

  & 

[nunamicky]

แซ่บทุกคู่ค่ะ

[yeyong]

เป๊บ ไม่ธรรมดานะ
เจ้าเล่ห์แบบหน้าตาย
ออยได้แฟนทันกันแน่ๆ

[kabung]

คู่นี้น่ารักมากกกกก เป๊บม่างงงเจ้าเล่ห์มากอ่ะ 5555555

[koikoi]

เรียบร้อยไปอีกคู่

[Ryoooo]

จะมึน จะซึน ยังไง แต่เป๊บกับออยน่ารักอะ
โลกแตกกันใหญ่เลยนะที่บ้านเนี่ย อิอิ

[noy]

 

[donutnoi]

เป๊ปไม่ได้ใสซื่อนะ     น่ารักอีกคู่แล้ว 

[greensnake]

สงสัยเป๊บจะได้เป็นขวัญใจแม่ยกคนใหม่ซะแล้วสิ
ไอ้ท่าทางมึนๆอึนๆนี่ที่แท้มันคือการแสดงใช่ไหม
จริงๆแล้วคือเจ้าเล่ห์ หื่น และชอบล่อลวงออยสินะ
เล่นเอาออยตามไม่ทันจนต้องเสียตัวเลยเห็นไหม
ไม่รู้จะโทษหรือขอบคุณฝิ่นอนงค์ดีนะเนี่ย
ทำให้เพื่อนได้ออกเรือน(แบบงงๆ)อีกคนแล้วนะ
ทีนี้ก็ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบกันแล้วล่ะ
ว่าแต่ไอ้ตอนที่ปกป้องออยน่ะเท่ห์จริงนะพ่อคุณ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้า

[chatori]

คู่นี้ก็น่าร้ากกก ชอบมาก
เป๊ปแอบเจ้าเล่ห์อ่ะ ฮี่ๆ
แต่น่ารักดีเวลาอยู่กับออย
ฮาดี เป็นกำลังใจให้ค่า
รออ่านตอนต่อไป เย้ๆ

[CHADMM]

คู่นี้น่ารักอ่ะ. ชอบบบบบบบ.  ขออีกๆๆ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ด่ากันกระจายสุดท้ายก้อได้กันทุกคู่. ให้ตายเถอะ!!

[So_Da_Za]

อั้ยย่ะห์ เป๊ป-ออย
ยอดชายนายเป็ป เค้ามึนแบบเจ้าเล่ห์จริงๆ 5555
น่ารักไปอีกแบบกับคู่นี้ อิอิ

[kasarus]

อยากได้แบบเป๊บซักคนอะ ทำยังไงดี

[mystery Y]

ก็คนมันรักทำไงได้เนอะ เหมือนเราที่รักเรื่องนี้ น่ารักทุกคู่เลย~

[LadySaiKim]

 

[CarToonMiZa]

 

[punchnaja]

เรื่องมันเป็นงี้นี่เอง...

[didi]

ออยน่าจะจัดให้หนักกับพวกปากหมากว่านี้นะ

[@Iriz]

คู่นี้น่ารักกกกกก 
เป๊บนี่ทำเป็นมึนๆอึนๆนะ แต่ที่จริงนี่เจ้าเล่ห์ไม่เบา ทำเอาออยเสียรู้เข้าจนได้ 

[EverGreen™]

เสร็จ

 

[goonglovenut]

ตอนที่ 91

หลังจากเที่ยวจนเต็มอิ่ม อีกสองวันก็ต้องเดินทางกลับแล้ว ก่อนกลับพวกเราก็มาทำบุญที่วัดใกล้บ้านไอ้ฝิ่นกัน ปู่ก็มา พร้อมด้วยญาติพี่น้องมันอีกหลายคน เพราะวันนี้เป็นวันเกิดไอ้ฝิ่นและยังเป็นการทำบุญให้พ่อที่เสียไปแล้วด้วย ทุกอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ยกเว้นเมียผมที่สงบเสงี่ยมเข้าขั้นหงอยเลยก็ว่าได้ เกาะติดปู่แน่น อีกมือก็จับผมไว้ตลอด ตอนกรวดน้ำ น้ำตามันไหลด้วยผมหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้ ปกติคงจะยกเสื้อเช็ดไปแล้วล่ะ เรียบร้อยก็ถวายสังฆทาน ล้อมวงกินข้าวกันที่วัดเลยทีเดียวเป็นอันเสร็จพิธี

“น้องไปหาลุงกับป้าบ้างนะลูก” ดูทุกคนรักมันเหมือนที่ป้านวลบอกเลยครับ แถมยังเผื่อแผ่ให้พวกผมและเพื่อนๆมันด้วย ถือว่ามันเป็นคนโชคดีที่เกิดมาเพียบพร้อมคนหนึ่ง ไม่ขาดไม่เกินไปนัก

“พาพี่ไผ่กับเพื่อนไปด้วย ป้าจะทำขนมให้ทานกันนะ”ป้าที่ดูใจดี สวยสมวัยสวมกอด ยิ้มให้พวกผมที่ยิ้มตอบรับน้ำใจของท่าน

“น้องจะพาไปนะ”มันกอดป้ามัน ก่อนจะผลัดไปหาอา พี่ๆ ตระกูลนี้หลานผู้ชายเยอะมาก หน้าตาไม่ต่างกันเท่าไร

“ย่าเล็กบ่นหานะ วันนี้มาไม่ได้แต่ฝากบอกให้มึงเป็นเด็กดี เรียนเก่งๆ อย่าเปลี่ยนแฟนบ่อยนัก ไอ้ที่มีอยู่ก็โละซะบ้าง เดี๋ยวจะมีปัญหาในชีวิต และก็”อาจารย์ที่มีศักดิ์เป็นอามันครับ กอดมันโยกไปมาร่ายยาว มันเลยเอามือปิดปาก

“พอเลย ย่าเล็กไม่มีทางพูดแบบนี้กับน้องหรอก อานั่นแหละตัวดี ไอ้ที่พูดมาไปจัดการตัวเองเถอะ บรรดากิ๊กลูกศิษย์ อื๊อๆๆ”มันพูดใส่มั่ง เลยโดนปิดปาก เรียกรอยยิ้มหวานๆแต่ฉาบมีดโกนของคนข้างๆ

“มึงอย่าใส่ร้าย เมียกูไม่เชื่อหรอก กูเลิกหมดแล้ว เสียภาพพจน์กูหมด”โวยใส่พร้อมเขกหัวเบาๆสองสามที

“หลานพูดความจริงนะสิถึงได้รีบปิดปาก กลับไป เคลียร์”พูดยิ้มๆแต่เน้นๆ

“โธ่ ไปเชื่อมันมากกว่าผัวได้ไงวะ ไม่เอาน่า”แหย่กันไปมาก็แยกกัน แกชวนพวกผมไปเที่ยวบ้านด้วย ไม่รู้จะมีเวลาไปหรือเปล่า ได้แต่ตอบแทงกั๊กไปก่อน สักพักพี่ๆมันก็เดินเข้ามาหา

“ไอ้แสบ มีแฟนไม่พาไปหาพี่เลยนะมึง”พี่มันตบหัวเบาๆ จูบหน้าผากดังฟอด

“น้ำลายว่ะ”มันทำหน้าแหยง พี่มันเลยจูบอีกสองฟอด อืม พอได้แล้วมั้งหน้าผากเมียกูเป็นขี้กลากหมด

“ฟร้อนท์ เกรงใจแฟนมันด้วยโว้ย กูไม่อยากโดนกระทืบพร้อมมึง”พี่มันอีกคนพูดยิ้มๆ ล้อเลียน

“ไอ้แฟร้งค์ มึงจะพูดสะกิดตีนพี่เขาทำไมวะ”อ๋อ ชื่อไอ้แฟร้งค์นี่เอง หน้าตาหล่อร้ายมาก คนชื่อฟร้อนท์ยักไหล่หลังจากหาเรื่องให้เสร็จแล้ว ผมไม่ทำหรอกครับยังไงก็ญาติเมีย ถ้ากวนตีนจริงๆค่อยเจอนอกรอบ

“เมื่อไรจะให้กูซื้ออะไรให้สักทีวะ หืม”พี่มันที่ชื่อฟร้อนท์กอดมันพูดเสียงอ่อนโยน หลังจากแหย่จนหนำใจ

“ฟร้อนท์”เสียงเรียกอย่างหนัก”มึงอย่าพูดอีก ปู่ได้ยินเป็นเรื่องและน้องคงไม่อยากฟังเท่าไร”คนชื่อแฟร้งค์พูดเรียบๆ ก่อนจะกอดไอ้ฝิ่นที่เงียบไป

“ไม่เป็นไร น้องรู้”มันส่ายหน้ากอดพี่มันสองคน

“พวกมึงแหย่อะไรน้องวะ”เสียงทุ้มๆดังมาก่อนตัว ดูแล้วน่าจะอายุมากที่สุดในบรรดาพี่ๆมัน

“เปล่านะโว้ย พี่เฟย์ แค่แซวมันเฉยๆ เน๊าะ”ไอ้ฟร้อนท์รีบออกตัวทันที ไอ้ฝิ่นผละไปกอดพี่คนใหม่ หอมแก้มซ้ายขวา มึงมองหน้ากูบ้างก็ได้นะ ไม่อยากให้มันทำแบบนี้กับใครเลย แม้จะเป็นพี่มันผมก็ไม่ชอบเท่าไรนัก แต่จะอนุโลมให้กึ่งหนึ่ง

“จริงหรือเปล่าน้อง”พี่มันลูบหัวและถามอย่างอ่อนโยนต่างจากเมื่อกี้ลิบ

“อืม นึกว่าพี่เฟย์จะไม่มาซะอีก”มันตอบก่อนจะถามอ้อนๆ

“พี่เคลียร์งานอยู่ เสร็จปุ๊บก็รีบมาเลย เที่ยวสนุกไหม แต่น่าจะสนุกนะเห็นอัพรูปลงดูน้องร่าเริงมาก สงสัยจะได้คนดูแลดี”พี่มันบอกและมีแซว มันหัวเราะ

“สนุกมากกกกก คนดูแลก็ดีมากๆๆๆด้วย”มันตอบแบบไม่มีปิดบัง ทำเอาผมอยากจะยิ้มให้ปากฉีกไปเลยกับคำชมอันเปิดเผยจากใจจริงของเมีย

“ไอ้ไผ่ มึงอยากจะยิ้มเหรอวะ”ไอ้เชี่ยะหวายช่างสังเกตอีกแล้ว

“ปลื้มใจล่ะสิมึง เมียชมต่อหน้าพี่มัน”ไอ้เจย์ไม่มีขัดมีแต่เสริม เพื่อนมันก็อมยิ้ม ขนาดคุยกับพี่ๆมันอยู่นะ

“เรื่องของปากกู”ผมบอกมัน

“ถ้าว่างๆก็มาเที่ยวกันอีกนะ ฝากดูแลน้องด้วย”พี่เฟย์พูดก่อนจะจับมือกับผม มันบอกพี่เฟย์แก่กว่าผมสามปี

“ครับ”ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะคุยกันต่อนิดหน่อยก็แยกย้ายกันกลับ ผมรู้สึกได้ถึงความผิดปกติอีกอย่าง ไม่มีใครพูดหรืออวยพรอะไรให้ไอ้ฝิ่นเลย จะว่าไม่รู้ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก

“พี่ไผ่”มันเรียกผมที่ยืนใช้ความคิด

“หืม”ผมหันมามองมือที่คล้องแขนอยู่

“ไปหาพ่อกัน”มันพูดเสียงเครือๆ ผมกอดไหล่มัน ถือตะกล้าที่ป้านวลส่งให้มาถือไว้

“พาน้องไปหน่อย ปู่ไปรอที่บ้านนะ”ปู่บอกก่อนจะขึ้นรถกลับไปพร้อมป้านวลก่อน พวกเพื่อนผมเพื่อนมันก็ไม่มีใครตามปล่อยให้ไปกันสองคน จนเดินมาถึงที่เก็บกระดูกพ่อ มันก็หยิบผ้าออกมาเช็ดแจกันใส่ดอกไม้ กระถางธูป แก้วใบใหม่ใส่น้ำใสสะอาด แจกันก็ปักดอกเบญจมาส และวางมาลัยพวงใหญ่บนยอด จุดธูปนั่งไหว้กันเงียบๆ แต่ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ

‘ผมขออนุญาตดูแลน้องแทนพ่อ จะดูแลให้ดีที่สุดตราบเท่าที่ได้อยู่ด้วยกัน ยกน้องให้ผมดูแลนะครับ’ผมพูดในใจ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าเหมือนมีลมพัดเบาๆ ผมยกมือไหว้ก่อนจะปักธูปในกระถาง

“น้องรักพ่อจ๋านะ คิดถึงเสมอ น้องมีแฟนแล้วนะ ชื่อพี่ไผ่ พ่อจ๋าเห็นใช่ไหม ฮึกๆ”มันพูดด้วยรอยยิ้มแต่น้ำตาไหล “ไม่ต้องห่วงน้องนะครับ น้องจะดูแลปู่กับแม่แทนพ่อด้วย พีไผ่ก็จะช่วยดูด้วย”มันมองหน้าผมในตอนท้ายของประโยคที่พูดจบ

“ครับ”ผมตอบได้แค่นั้น มันพูดอะไรไม่ออก แต่แค่สั้นๆสำหรับผมก็คือสัญญาที่จะทำจริงๆ ผมไม่เคยแน่ใจอะไรเท่านี้มาก่อน ปกติผมจะไม่รับปากอะไรใครง่ายๆ แต่กับคนข้างๆผมตอบรับโดยไม่ต้องคิดทบทวนเลยแม้แต่นิดเดียว ก่อนจะปล่อยให้จมในความเงียบอีกครั้ง สักพักก็ลาท่าน เดินกลับไปที่รถ พวกเพื่อนมันมองหน้าก่อนจะขอตัวกลับไปบ้านก่อน ไม่มีใครพูดอะไร มันก็พยักหน้า

“เดี๋ยวกูจะพาฝิ่นไปข้างนอกหน่อย พวกมึงคงไม่ว่านะ”ผมขอเวลาส่วนตัวกับพวกมัน

“ตามสบาย”ไอ้พายเป็นคนตอบแทนทุกคน เหมือนเพื่อนผมก็จะสังเกตได้นะ ถึงไม่มีใครพูดใครถามอะไร
 *
*
*
เราไม่ได้ไปไหนเป็นพิเศษหรอกครับไปปล่อยนกปล่อยปลาปล่อยเต่า ยกเว้นหมาในปากเก็บไว้ก่อน เสร็จก็เดินเล่นริมทะเล บ่ายหน่อยก็แวะกินข้าว และเที่ยวกันต่อ ผมก็พามันไปทั่ว แต่มันไม่อ้อนให้ซื้ออะไรสักอย่าง ระหว่างวันมันก็ไม่พูดถึงวันเกิดมันเลย จนตกเย็นก็กลับมาที่พักแต่ผมบอกให้มันเข้าไปก่อน มีกิจธุระต้องทำนิดหน่อย

“พี่จะไปไหน”มันถามผม

“เดี๋ยวพี่มา”ผมบอกเอามือลูบหัว

“ไม่เอา ไม่ให้ไป”มันเกาะแขนผมแน่นเลย ทำท่าไม่ยอม

“น้อง”ผมเรียกมัน ที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ และก็ร้องจริงๆแต่ไม่มีเสียง จนผมต้องกอดมันไว้”ร้องทำไม เดี๋ยวพี่มา ไม่เชื่อเหรอ”ผมถามมันที่ตอนนี้ดูมันอ่อนไหวมาก ไม่ได้ทำการแสดงอย่างใด ดูแล้วมันเหมือนคนใจเสียอะไรสักอย่าง

“ฮึก น้องเชื่อ แต่ กลัว”มันสะอื้นกอดผมก่อนจะบอก

“กลัวอะไร หืม”ผมลูบหัวมัน พร้อมกับถาม มันก็ส่ายหน้า

“ไม่ ฮึก ไม่รู้ แต่ไม่ให้ไป”มันยังยืนยันคำเดิม จนผมต้องกอดมันอีก เกือบสิบนาทีที่ผมทั้งปลอบทั้งประเลาะ มันก็ไม่ยอม ผมพยายามใจเย็นอย่างมากที่จะไม่ดุ จนสุดท้ายต้องพามันเข้าห้อง ผ่านหน้าไอ้พวกนั้นที่นั่งคุยกันอยู่

“กลับ วะ”ไอ้หวายทักแต่ยังพูดไม่จบ ผมทำหน้าแบบอย่าเพิ่งถาม มันก็พยักหน้ารับรู้แต่ก็อยากรู้ว่าไอ้ฝิ่นเป็นอะไร  พอเข้าห้องได้มันก็กอดผมอยู่อย่างนั้นเหมือนเด็กขวัญเสีย

“มีอะไรจะบอกพี่ไหม หืม”ผมถามมันอีก เอามือเช็ดน้ำตาให้

“น้อง ฮึก กลัว”มันบอกคำเดิม

“น้องไม่บอก พี่จะรู้ได้ไงว่าน้องกลัวอะไร”ผมถามอีก จูบแก้ม จูบหน้าผาก มันมองผมหน้ามีแต่น้ำตา สะอึกสะอื้นจนตัวโยนไปหมด ส่ายหน้าไปมา

“อย่าร้อง ไม่บอกก็ไม่บอก”ผมเลยหยุดถามและปลอบ มือลูบหลังลูบไหล่ให้มันผ่อนคลาย รู้สึกมันเกร็งไปหมด ผมใจไม่ดีเลย ไม่เคยเห็นมันเป็นอย่างนี้มาก่อน

“อยู่กับน้องนะ อย่าไปไหน น้องไม่อยากได้อะไร ฮึก”มันบอกเสียงเครือสะอื้นเงียบๆ จับมือผมให้กอดมันแน่นเข้าไปอีก

“ครับ นิ่งซะนะ”ผมโยกตัวมันไปมาจนเงียบเสียง มันหลับคาอกผมเลย ปากก็กัดคอเสื้อผม ผมค่อยๆจับมันลงนอนบนหมอนเมื่อเห็นว่าหลับสนิท เอาหมอนข้างสอดตรงแขน  ห่มผ้าแพรให้

“เดี๋ยวพี่มานะ”ผมจูบหน้าผาก แก้ม เอามือลูบหลังเบาๆ เมื่อมันสะดุ้งนิดๆ กอดให้แน่ใจอีกนิดว่าหลับสนิทจริงๆ ผมถึงเดินออกไปข้างนอก

“เป็นไงมั่ง”ไอ้พายถามคนแรก มันมองอย่างเป็นห่วง

“หลับแล้ว”ผมบอกก่อนจะนั่งลง

“แล้วเป็นไรวะ ดูมันหงอยๆตั้งแต่กลับจากทำบุญให้พ่อที่วัดแล้ว”ไอ้บลูถามบ้างคงจะสังเกตเห็นความผิดปกติในตัวมันเหมือนกัน

“มันคงคิดถึงพ่อมั้ง”ไอ้เจย์ออกความเห็นที่น่าจะเป็นไปได้

“ก็น่าจะส่วนหนึ่ง แต่พ่อก็เสียไปตั้งนานแล้ว มันน่าจะทำใจได้แล้วนะ ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นมันจะพูดถึงเลย”ไอ้หวายพยักหน้า แต่ก็วิจารณ์หาสาเหตุความหงอยของเมียผมต่อ

“อาจเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ทำบุญให้พ่อมันด้วยหรือเปล่า ก็เลยกลับมาคิดอีก อีกสักพักก็คงจะหายมั้ง”ไอ้วอร์มพูดดูจะเข้าเค้าความจริงมากที่สุด เลยทำให้ทุกคนเห็นด้วย

“กูว่ามีอะไรมากกว่านั้น เหมือนตอนนี้กูเข้าไม่ถึงความคิดมันเลย ถามดีๆก็ไม่ยอมพูดส่ายหน้าเอาแต่กลัว จนกูอยากจะเขย่าขู่ถามให้รู้เรื่องว่ามันเป็นอะไร แต่พอเห็นน้ำตามันกูทำอะไรไม่ถูกเลย”ผมเอามือลูบหน้าถอนหายใจ

“เห่ย ใจเย็นๆ มึงอย่าทำแบบนั้นนะ”ไอ้พายตบไหล่ผม

“ยิ่งมึงเสียงดัง เมียมึงยิ่งร้องหนักแน่”ไอ้บลูพูดอย่างรู้ว่าถ้าผมทำแบบนั้นจะเกิดอะไรขึ้น

“กูเห็นด้วยกับไอ้บลูนะ มึงไม่ลองถามเพื่อนมันดูวะ”ไอ้หวายเสนอช่องทาง

“ปู่ หรือไม่ก็ป้านวลไง”ไอ้เจย์เสนออีกช่องทาง ผมส่ายหน้า

“มึงไม่อยากรู้เหรอวะ ว่าเมียมึงเป็นอะไร”ไอ้วอร์มพยักหน้าถามผม

“ทำไมกูจะไม่อยากรู้ แต่กูอยากรู้จากปากมันเอง อยากให้มันบอกว่าเป็นอะไร ต้องการอะไร ไม่ใช่ให้กูวิ่งไปถามคนอื่นถึงจะเป็นคนที่เลี้ยงมันมาก็เถอะ”ผมพูดอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่ “โทษที กู เฮ้อ”ผมบอกมันที่ตบไหล่

“เออ กูเข้าใจว่ามึงรู้สึกยังไง”มันไม่ถือสา
 
“วันนี้กูอยากให้มันยิ้ม มีความสุข เพราะเป็นวันเกิดมัน กูรอนะว่ามันจะอ้อนเอาอะไร รอที่จะตอบกวนตีนมัน รอให้มันด่า ให้มันหงุดหงิดคิดว่ากูไม่รู้ ให้มันงอนกูจะได้ง้อ จะเซอร์ไพรส์ แต่สงสัยจะเป็นมันที่เซอร์ไพรส์กูซะแล้ว”ผมแค่นยิ้มพูดถึงไอ้คนนอนหลับที่ไม่รู้ว่าตื่นมาแล้วองค์หงอยจะออกหรือยัง

“ไหนๆก็มาบ้านมันแล้วก็อยากจะจัดซะที่นี่เลย แต่กูก็ไม่เห็นปู่ ป้านวล เพื่อนมัน แม้แต่ตัวมันเองยังไม่พูดถึงวันเกิดตัวเองด้วยซ้ำ กูไม่เคยอยากทำอะไรให้ใครขนาดนี้เลยนะ”ผมคงอายุสั้นอีกหลายปีเพราะถอนหายใจอีกแล้ว หลับตาปลงๆ

“แล้วมึงจะล้มเลิกเหรอ”ไอ้หวายถามผม

“ก็มึงจะให้กูทำอะไรล่ะ มันเอาแต่ร้องไห้ จนกูจะฟิวส์ขาดเล่นบทโหดอยู่แล้ว”ผมบอกมันอย่างอึดอัดใจเหมือนกัน

“ก็ทำต่อสิวะ กลัวไง”ไอ้เจย์ยักคิ้ว

“กูเห็นด้วยนะ มาถึงขนาดนี้แล้ว ทำไปเถอะ มันอาจจะไม่ร้ายแรงหรอกมั้ง”ไอ้พายสนับสนุนอีกคน พอกับไอ้บลู ไอ้วอร์มที่พยักหน้า

“อย่าให้เสียความตั้งใจสิวะ”ไอ้หวายสำทับอีก ผมมองหน้าพวกมันก่อนจะพยักหน้า และรับสายน้องออยที่โทรเข้ามา

“อืม หลับไปแล้ว อืมๆๆ ตามนี้”ผมรับคำก่อนจะวางสาย และเตรียมการอีกครั้ง

V
V
V
V

“พี่ไผ่ พี่ไผ่ ฮึก ฮือ”เสียงร้องไห้ดังมาก “อยู่ไหน ฮือ ๆๆๆ”

“พี่อยู่นี่”ผมรีบเข้าไปทันที มันโดดกอดผมทั้งตัวเลย

“บอกไม่ให้ไปไหนไง ฮืออๆๆ ทิ้งกูทำไม ฮึก ฮึก”มันทุบผมก่อนจะร้องปากกว้างแทบจะงับหัวเลย

“ไม่ได้ไปไหน พี่ทำกับข้าวอยู่”ผมบอก ก่อนจะจับมันออก”ดูสิ เห็นเปล่า”ผมบอกให้มันดูว่าผ้ากันเปื้อนยังไม่ถอดเลย

“ทำไมไม่ปลุก ทำก่อนทำไม”มันยังไม่ยอม

“ก็ตื่นมาจะได้กินไง”ผมจับมันนั่งตัก ก่อนมันจะเงียบไปอึดใจ”งอแงจังวะ หืม”ผมพูดแบบเชิงถาม

“.........”

“น้อง”

“อืม”

“เราเป็นอะไรกัน”

“แฟน”

“แค่นั้น”

“ผัวเมีย”

“พี่กับน้องเคยปิดบังอะไรกันไหม”

“ไม่เคย ฮึก”

“แล้วมีอะไรที่พี่ไม่รู้ไหม”

“ฮึก ฮึก”ไม่มีคำตอบมีแต่เสียงสะอื้น

“พี่ไม่สบายใจที่เห็นน้องเป็นแบบนี้ อยากให้น้องปากเสีย กวนตีน พูดไม่เพราะ มากกว่าที่จะเป็นแบบนี้นะ”ผมพยายามที่จะสื่อให้มันเปิดใจมากที่สุด

“น้องรู้ แต่แค่วันนี้เท่านั้น”มันกอดผม บอกเบาๆแต่ยังดื้อไม่ยอมบอก

“แค่วันเดียวพี่ก็ไม่อยากให้น้องเป็นแบบนี้ และยิ่งวันนี้เป็นวันอะไร หืม”ผมพูดต่ออีก

“วันเกิดน้อง”มันบอกออกมามือจิกเสื้อผมแน่นเลย เงียบไปอีกก่อนจะกอดผมแน่น ปล่อยเสียงออกมา ”และ เป็น ฮึก วันตายของพ่อด้วย ฮือออๆๆๆๆ”พูดจบมันปล่อยยาวเลย ผมอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ฟัง พ่อมันเสียผมรู้แต่ไม่รู้ว่าเป็นวันเดียวกับวันเกิดมัน ทำให้ผมอดคิดไปถึงตอนแม่ตายไม่ได้ ที่หลวงพ่อเอาแต่โทษตัวเองว่าทำให้แม่ตาย ความรู้สึกมันตอนนี้คงจะเหมือนหลวงพ่อผมในวันนั้นแน่

“พ่อน้องตาย ฮือออๆๆๆ ตายวันนี้ พี่ไผ่ได้ยินไหม”มันย้ำอีกก่อนจะถามผมด้วยเสียงที่บอกได้ว่าเจ็บปวดที่สุด

“ครับๆ พี่ได้ยินแล้ว”ผมกอดมันแน่นเลย ตัวสั่นไปหมด ผมไม่น่ากดดันมันเลย แต่ปล่อยไว้ก็ไม่ได้

“น้อง ฮึก ขอโทษ”มันพูดออกมา

“ขอโทษทำไม”ผมถามมือก็ปาดน้ำตาให้

“ที่ทำให้รำคาญ”พูดจบก็ซบหน้าอกผม สะอึกสะอื้น

“พี่พูดเหรอ”ผมก้มไปถาม มันส่ายหน้า

“เปล่า แต่น้องรู้”พูดอู้อี้กับอกผมที่ตอนนี้แฉะไปหมดแล้วล่ะ

“น้องรู้ไม่จริงน่ะสิ”ผมบอก มันไม่พูดสะอื้นฮึกๆอย่างเดียว

“ไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวกินข้าวกันนะ”ผมตัดบทเพราะไม่อยากให้มันรู้สึกเจ็บไปมากกว่านี้ กำลังจะลุกขึ้น มันก็ฝืนตัวเอาไว้ กอดผมก่อนจะค่อยๆพูดออกมา

“ตอนเด็กน้องจัดวันเกิดทุกปี มีความสุขทุกปี สนุกมาก แต่มีอยู่ปีเดียวและเป็นปีสุดท้ายที่น้องจัดวันเกิด ฮึก”มันเล่าออกมาด้วยเสียงที่เครือปนสะอื้น

“ไหวไหม”ผมถามมัน ๆ ก็พยักหน้า

“ร้านเอาเค้กมาส่งให้ผิด น้องไม่รู้เรื่องหรอกจะเอาแต่เค้กอย่างเดียว งอแง เอาแต่ใจ ทั้งปู่ทั้งแม่ก็ประเลาะให้เอาอันนี้ แต่น้องไม่ยอม พ่อโทรไปบอกเจ้าของร้าน ฮึก เขาขอโทษแต่ไม่มีรถมาส่งให้ พ่อเลยไปเอง ฮึก ฮืออ เพราะไม่อยากให้ผิดพลาด แล้ว ฮึก ฮึก พ่อก็ไม่ได้กลับมา พ่อรถคว่ำ ฮือออๆๆๆ พ่อตายเพราะน้อง ฮือออออออๆๆๆ”มันปล่อยโฮยาวเลย ผมกอดมันทันที รู้ได้เลยว่ามันเจ็บปวดขนาดไหนกับสิ่งที่เจอและจำฝังใจมาตั้งแต่ตอนนั้น

“น้องไม่ดีเอง ฮือๆๆๆๆ”มันยังเฝ้าโทษตัวเอง ทั้งที่ตอนนั้นมันยังเด็กเกินกว่าจะรู้จักคำว่าโทษตัวเองด้วยซ้ำ

“มันเป็นอุบัติเหตุ”ผมลูบหัวปลอบใจ พูดให้รู้ว่าไม่ใช่ความผิดของมัน

“ไม่ใช่”มันยังยืนยันทั้งน้ำตา

“ชู่ว์ เงียบซะ นะ”ผมจูบปากไม่ให้มันพูดต่อ

“พี่ไผ่ ฮึก อย่าไปนะ น้องกลัว ปู่ก็ไม่ให้ไป แม่ก็ไม่ให้ไป  ใครก็ไม่ต้องไป”มันบอกอย่างน่าสงสารมาก ขวัญเสียไปหมด

“ไม่ต้องกลัว เราจะอยู่ด้วยกัน นะครับ”ผมบอกชิดปาก

“ตลอดไปไหม”มันถามต่ออีก กอดแน่นมาก

“น้องฟังนะ”ผมจับหน้ามันให้มองหน้าผม “พี่จะไม่สัญญา สาบานอะไรทั้งนั้น  พี่จะอยู่กับน้องไปเรื่อยๆ จนกว่า”ผมพูดยังไม่จบ มันเอามือปิดปาก

“ไม่เอา อย่าพูด น้องไม่อยากได้ยินคำว่าตาย”มันพูดด้วยความกลัวจริงๆ ไม่ใช่เอาแต่ใจ ผมเอามือออก

“ฟังสิ พี่จะพูดว่าเราจะอยู่กันไปเรื่อยๆ จนกว่าน้องจะเบื่อ ดีไหม”ผมพูดยิ้มๆใส่มัน

“ไม่ น้องไม่เบื่อ พี่เบื่อน้องเหรอ”มันรีบพูด ก่อนจะถามกลับหน้าง้ำ แต่หน้าตาน่าสงสารมาก ผมไม่เคยเห็นมันเศร้าขนาดนี้มาก่อนตั้งแต่คบกันมาจะเกือบปีแล้ว

“ใครว่า น้องนั่นแหละจะเบื่อก่อน ก็พี่ปากเสีย กวนตีน ไม่โรแมนติค แถมหื่นด้วยนะ”ผมบอกมันต่อ พยักหน้าย้ำด้วยว่าจริงๆนะ นั่นน่ะนิสัยกูเลยแต่เพิ่งมาเป็นตอนคบกับมึงนี่แหละ

“น้องชอบ ชอบหมดแหละ น้องก็เป็น”มันสวนกลับทันที แต่น้ำตายังไม่ค่อยจะหยุดไหล ผมเกือบจะขำกับคำพูดมัน

“ถ้างั้นเราก็อยู่ด้วยกันได้ไปเรื่อยๆ ไม่ต้องไปคิดหรือกำหนดอะไรดีไหม”ผมพูดจบมันก็จูบผมกลับมาบ้าง

“เลิกโทษตัวเองได้แล้วนะ”ผมพูดข้างหู

“แต่”

“ไม่มีแต่”

“อื๊อ”มันร้องเหมือนโดนขัดใจ

“อย่าดื้อ”

“ก็ได้”

“ดีมาก”ผมชม จูบหัวเหม่งมันด้วยก่อนจะพูดต่อ”ฟังนะ วันนี้เป็นวันที่น้องเกิดมา พ่อแม่ ปู่ ต้องดีใจมาก ใช่ไหม”

“ครับ”

“ถ้าน้องไม่เกิดมาวันนี้ แล้วพี่จะเจอน้องได้ไง จริงไหม”

“ครับ”

“เวลาน้องหัวเราะ พวกเขามีความสุขไหม”

“ครับ”

“เวลาน้องร้องไห้ น้องเจ็บ พวกเขาก็เจ็บด้วย”

“ฮึก ครับ”

“รวมถึงพี่ด้วยที่รู้สึกอย่างนั้น” ผมจ้องตาสื่อให้รู้ว่ารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ “แล้วตอนนี้น้องเป็นทุกข์ ร้องไห้ ในวันเกิด พวกเขาจะรู้สึกยังไง ปู่กับแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนๆ หรือแม้แต่พี่อยากจัดงาน ให้ของขวัญ แม้แต่คำอวยพร ก็ไม่ได้ เพราะกลัวน้องจะเสียใจ แต่พวกเขาคงเสียใจที่น้องจมกับความคิดแบบนี้มากกว่า แม้แต่พ่อที่เสียไปก็คงไม่สบายใจเหมือนกัน”ผมพูดไปเรื่อยๆ เป็นครั้งแรกที่อยากจะพูดปลอบขวัญใครสักคนให้สบายใจ โดยเฉพาะคนที่เรารัก

“ฮึก น้องรู้”

“อย่าร้องสิ”

“มันอดคิดไม่ได้”

“อย่าไปคิดสิ เราแค่จำสิ่งดีๆเอาไว้”

“แต่พ่อ ฮึก”

“มันเป็นอุบัติเหตุ ถึงวันนั้นพ่อไม่ออกไป หรือพ่อยังอยู่จนน้องโต พรุ่งนี้ วันนี้ หรือวันไหน พ่อก็จากไปได้ทุกเวลาไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม รวมถึงทุกคนด้วยแม้แต่น้องก็เหมือนกัน และคิดในทางกลับกัน ถ้าฝ่ายที่จากไปคือน้องล่ะ”ผมกอดและพูดปลอบมันมาเรื่อยจนหยุด มองหน้า”แน่นอน คนที่รักน้องก็เสียใจทุกคน แต่ระหว่างที่อยู่พี่และทุกคนอยากให้น้องมีความสุข นะครับ”

“ครับ น้องจะพยายาม”มันตอบรับ แต่แบบแบ่งรับแบ่งสู้

“ดีมาก พี่รวมถึงทุกคนจะเป็นกำลังใจให้นะ เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะครับ”ผมบอกก่อนจะจูบมันอีก

“สุขสันต์วันเกิด น้องของพี่ไผ่”ผมกระซิบข้างหูให้เจ้าตัวที่ร้องไห้ด้วย หน้าแดงด้วย ก่อนจะได้พูดอะไรต่อ ประตูก็เปิดผลั๊วะเข้ามา


มีต่อ***

[goonglovenut]

“แฮบปี้เบริธ์เดย์ ทูยู ๆ แฮบปี้ เบริธ์ เดย์ ๆ แฮบปี้ เบริธ์ เดย์ ทูยู”เสียงคนร้องเพลงวันเกิดดังขึ้น ทั้งที่มีแค่ไม่กี่คน แต่เสียงเหมือนเป็นร้อย ไอ้พายกับน้องออยถือเค้กปอนด์ใหญ่มากมาวางไว้ให้ ร้องจนเกือบถึงตอนท้ายก็หยุดมองหน้าและยิ้มให้

“ฮึกๆๆ ฮืออๆ”เสียงมันร้องไห้ออกมาอีก กอดผมที่ลูบหัวให้

“อธิษฐานสิ ทุกคนรอน้องอยู่นะ”ผมกระซิบบอก

“เร็วโว้ย เดี๋ยวเทียนละลาย”เสียงไอ้หวาย

“เค้กโคตรน่ากินเลยวะ ไม่กินกูแย่งนะ”ไอ้เจย์

“น้ำลายกูจะหกใส่แล้วเนี่ยะ ซื๊ดดด”ไอ้วอร์มทำท่าประกอบด้วย

“ขี้แงจังวะ เมียไอ้ไผ่ หืม”ไอ้บลูแซวมัน เอามือขยี้หัว

“เค้กสุดพิเศษเลยนะ ไม่กินเหรอ”ไอ้พายถามมัน น้ำตาคลอๆ คงจะสงสารไอ้ฝิ่นที่ตอนนี้ หน้าแม่งเลอะน้ำตาไปหมด

“อ้อนผัวอยู่นั่นแหละ มึงเกรงใจพวกกูมั่งไหมเนี่ยะ”น้องออย

“กูว่าไม่ กอดทียังกับจะผสมพันธ์”น้องโมนิค

“อิจฉาโว้ย”หนูจ๋า

“กูด้วย ปีนี้กูว่าจะสละโสดแล้ว”ยาหยี

“พี่เจย์จะรับความโสดยาหยีไปเก็บเองนะจ๊ะ”ไอ้เจย์เสียบทันที”ไม่ต้องหึงๆ วันนี้ปล่อยกูหน่อย”หันไปดักคอไอ้หวายที่อ้าปากจะพูด

“สัด”เปลี่ยนเป็นด่าแทน เรียกเสียงขำๆได้มั่ง

“เพื่อนกูเปล่าวะ เงียบกริบ”ไอ้โอม

“หรือว่ามึงอมอะไรไว กิ้วๆๆ”ไอ้อาร์มสล้อมัน ทำให้คนอื่นร่วมด้วยช่วยกันล้อ

“นั่นดิ ผิดสโลแกนมึงว่ะ”ไอ้ต้าร์ที่ยืนตรงกลางไอ้สองคน พูดยิ้มๆใส่มันแต่ตาแดงๆ  มันอ้าปากเตรียมจะด่าแน่ แต่ผมจูบปากมันก่อน เล่นเอาเงียบกันไปเลย

“ห้ามด่า”ผมบอก เอามือเช็ดน้ำตาให้มันด้วย

“ฮิ้วๆๆๆ”เสียงโห่แซว มันหน้าแดงก่อนจะหลับตา อธิษฐาน ลืมตามามันก็เป่าเทียนที่เป็นตัวเลขตามอายุมัน

“แฮบปี้เบริธ์เดย์ ทู ยู เฮ้ๆ”เสียงเพลงส่งท้ายตอนเป่าเสร็จ พร้อมเสียงดีใจ ปรบมือ

“ขอให้มีความสุขมากกกกก”

“รักกันนานนนนนนนนน”

“อยู่กันทนตีนทนมือออออ”

“พวกกูรักมึงนะโว้ย”

เสียงอวยพรผสมกันไปหมด แถบจะไม่รู้เรื่อง แต่เพราะดีเหมือนจับมารีมิกซ์

“ขอบคุณ ฮึก ขอบคุณทุกคนเลย ฮือออๆๆๆ”มันบอกก่อนจะร้องไห้อีก เสื้อผมพร้อมผ้ากันเปื้อนกลายเป็นผ้าเช็ดน้ำตาแทน

“ตัดเค้กสิ เร็วๆ”เสียงทั้งเพื่อนมันเพื่อนผมบอก ก่อนมันจะคว้ามีดมาตัดเป็นสามชิ้นใส่จาน มันยกมือไหว้

“น้อง ฮึก ให้พ่อ ขอบคุณครับ ที่ให้น้องเกิดมา น้องจะมีความสุขให้มากๆเผื่อพ่อด้วย  รักพ่อนะครับ ฮึก”มันพูดจบก็กราบลงบนโต๊ะ พวกผมเงียบกริบเลยกับสิ่งที่มันทำ เล่นเอาน้ำตาซึมกันเลย  มันสะอื้นสักพักก่อนจะหันมาบอกผม

“น้องอยากคุยกับแม่” ผมก็จัดให้ไม่ใช่เรื่องยาก สักพัก

“แม่ครับ”มันเรียกผู้ที่ใจดีปรากฏตรงหน้าจอ เอามือเช็ดน้ำตา

“ว่าไงครับ น้องของแม่”แค่คำทักทายที่ได้ยินก็อบอุ่นไปถึงหัวใจ

“แม่ ฮึก วันนี้วันอะไร”มันถามแม่มัน

“วันที่ล้ำค่าที่สุดของแม่ไงครับ”แม่มันบอกเสียงเครือๆ

“น้องคิดถึงแม่จ๋า น้องรักแม่จ๋ามากๆ ฮึก”มันบอก ผมเอามือเช็ดน้ำตาให้ ไอ้พวกนั้นหลบคนละมุมสองมุม

“น้องเป็นสิ่งเดียวที่แม่มีอยู่ เป็นหัวใจ เพราะฉะนั้นน้องต้องดูแลตัวเองให้มีความสุขนะครับ ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่ว่าอะไรที่ดีที่สุดแม่ยกให้น้องหมดเลย”แม่มันอวยพรบอกให้รู้เลยว่า ไม่ว่าสักกี่ความรัก แม่ยกให้มันหมด

“ขอบคุณครับแม่จ๋า น้องจะรอแม่จ๋ากลับมานะไม่ต้องซื้ออะไรมาเลย เอาแม่จ๋าผูกโบว์พอแล้ว นะ นะ”มันขอบคุณก่อนจะอ้อนแม่มันได้น่ารักมาก

“จ๊ะๆๆ ฝากบอกคนที่นั่งข้างน้องด้วยนะ แม่ขอบคุณเขามากที่ดูแลหัวใจของแม่ให้กลับมาเหมือนเดิมได้ สู้ๆนะ”แม่มันรับปากชูสองนิ้วก่อนจะฝากผ่านมาถึงผมแน่นอน โอเคครับคุณแม่ยาย แต่ตอนนี้ผมทำได้แค่ยิ้มรับอย่างเดียว

“น้องตัดเค้กให้แม่ด้วยนะ ชิ้นแรกให้พ่อไปแล้ว”มันบอกแม่มันตักเค้าจ่อตรงหน้า

“ฮึก อร่อยมากเลย กลับไปน้องต้องป้อนแม่นะ”แม่ทำท่าอ้าปากรับเหมือนว่าได้กินเข้าไปจริงๆ

“ครับ”มันตอบรับก่อนจะคุยกันอีกนิดหน่อย   และคนสำคัญอีกคนที่ขาดไม่ได้ ก็เดินเข้ามา มันวิ่งไปกอดทันที

“นึกว่าจะลืมปู่ซะแล้ว”เสียงปู่มันเอ่ยก่อน

“ฮึก ไม่มีทาง”มันบอก ก่อนจะพูดต่อ”น้องรักปู่ที่เป็นทุกอย่างของน้อง ๆ จะไม่ขออะไรแค่ขอให้ปู่อยู่กับน้องก็พอแล้ว”

“น้องไม่ขอปู่ก็ให้อยู่แล้ว ไม่คิดตังค์ด้วยนะ”ปู่มันพูดติดตลก ทำเอามันยิ้มได้”มีความสุขมากๆนะลูก สิ่งไม่ดีก็ลืมซะเริ่มต้นใหม่ ทำแต่สิ่งดีๆเอาไว้ เพราะมันจะเป็นสิ่งเดียวที่เรานึกไม่ว่าจะกี่ครั้งก็จะมีความสุขทุกครั้ง”เป็นคำอวยพรที่ไม่มากมายแต่กินใจ

“ครับ ขอบคุณปู่มากครับ”มันกราบกับอกก่อนจะป้อนเค้กให้ปู่ที่อ้าปากรับ มือก็กอดหลานรัก”ไหนเช็คของขวัญน้องล่ะ เงินสดก็ได้”มันแบมือขอของขวัญจากปู่มัน ท่านเลิกคิ้ว

“เห่ย ไปเอาตังค์ไอ้คนข้างๆสิ แยกเรือนไปแล้วไม่เกี่ยวกันโว้ย”ปู่มันร้องบอก แต่ฟังเสียงไม่จริงจัง แหย่มันให้ได้อายมากกว่า

“ปู่อ่ะ ทำเหนียวนะ”มันโวยบ้าง

“แหม ไอ้นี่กลัวขนหน้าแข้งแฟนร่วง แต่กับปู่มันไม่กลัวโว้ย ลำเอียงเห็นๆ”ปู่มันแกล้งว่าอีก มันหัวเราะออกมาได้ ก็พาให้พวกผมยิ้มได้ หาดูยากครับเมียผมลุคนี้ แต่ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายที่เห็น ผมไม่อยากเห็นความเจ็บปวดของมันอีกแล้ว

“น้องรักปู่นะ”มันพูดทุกครั้ง และผมคิดว่ามันก็จะพูดตลอดไป

“ปู่ก็รักน้อง บอกคนข้างๆให้รักน้องด้วยนะ น้องก็ทำตัวดีๆ อย่าดื้อ เขาจะได้เอ็นดูไม่ทิ้ง แต่ถ้าเขาไม่เอ็นดู ปู่จะจัดเอง หึหึ”ปู่มันพูดได้ซึ้งมากก่อนจะฝากถึงผม และคงจะฝังตามหลังถ้าผมไม่ดูแลหลานเขาให้ดี

“ได้ยินเปล่า”มันหันมาถามผม มือก็กอดปู่อยู่

“ไม่ฝากผมก็ทำอยู่แล้วครับ”ผมก็บอกไปไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะรักคำเดียว ท่านคุยอีกนิดหน่อยก็ขอตัวไปพักผ่อน มันหันไปกอดป้านวล

“มีความสุขมากๆนะคะ คุณน้อง รักนะคะคนดี”ป้านวลอวยพรทั้งน้ำตา

“ขอบคุณครับ น้องรักป้านวลนะ อยู่อาบน้ำแต่งตัวให้น้องไปเรื่อยๆนะ”มันไหว้กับอกอ้อนพี่เลี้ยงขำๆ แกก็หัวเราะ ก่อนจะปล่อยให้สนุกกันต่อ มันเดินมาตัดเค้ก วางลงตรงหน้ายกมือไหว้ ผมอึ้งไปเลยครับ

“ขอบคุณนะครับ สำหรับอะไรบ้างก็ไม่รู้เยอะไปหมดที่พี่ทำให้ น้องชอบทุกอย่างเลย อย่าทิ้งกันนะ”พูดเสร็จมันก็หอมแก้ม จูบผมที่ปากเบาๆ ผมก็จูบตอบ ไอ้พวกนั้นหันไปคนละทิศเลย แต่ยังมีหันมามอง มือปิดตาแต่กางออก เป็นการปล่อยเวลาให้เราสองคนสักพัก

“ไม่ต้องบอกก็ไม่เคยคิดอยู่แล้ว เอาไว้พี่จะเรียกร้องบ้างนะ”ผมกระซิบบอกมันข้างหู หอมแก้มมันอีกสองที

“เสร็จยังวะ ให้พวกกูเข้าห้องก่อนค่อยซั่มได้ไหม”ไอ้หวายแซวขัดบรรยากาศสวีททันที

“กูหิวจนหน้ามืดจะปล้ำเพื่อนเมียมึงแหละ”ไอ้เจย์โวยมั่ง

“พี่เจย์ เดี๋ยวตบหัวทิ่ม ทะลึ่งแหละ”เสียงยาหยีแว๊ดทันที

“อีนี่ เขายังไม่เอ่ยเลย ร้อนตัว”น้องออยจิก

“เก็บอาการหน่อยมึง อีหยี”หนูจ๋า

“อีจ๋า แย่งกูพูดนะมึง”น้องโมนิค พูดจิกกันไปมาจนอดหัวเราะไม่ได้

“ถ้าปิดแบบนี้ ก็เปิดแล้วเบิ่งดูไปเลย”ไอ้ตัวหงอยเริ่มมีเสียงแล้วครับ

“แหม ปากดีนะคะ มีเสียงแล้วโว้ย”น้องโมนิคจิกนิดๆ

“นึกว่าโดนอุดปากซะจนพูดไม่ออก”ไอ้แฝด

“ถือว่ามีผัวคุ้มครองไง”น้องออยที่มีไอ้เป๊บยืนข้างๆ ผมเพิ่งนึกได้ว่ามึงมาด้วยใช่ไหม เงียบกริบ

“ใช่แล้ว เน๊าะๆๆ”มันตอบรับหน้าตาเฉย หันมาฉอเลาะกับผมต่อ

“ครับ”ผมก็บอกมัน ทำให้ยิ้มแป้นได้

“กูอยากจะอ้วก แหววววะ อ่อกกกกก”สรรพเสียงเปล่งออกมาอย่างกับเปรตลง ช่างมันเถอะครับ แค่เมียยิ้มออกมีความสุขผมก็ดีใจแล้ว ดีกว่าเห็นมันเศร้าเหงาหงอย มันไม่โดนใจ หลังจากนั้นก็พากันกิน ร้อง เต้น เล่น(ไพ่) กันอย่างฮาเฮ ทั้งถ่ายรูป ถ่ายคลิป จนจบงาน ทุกคนก็พากันอวยพรให้ของขวัญ ตอนแรกผมตัดสินไปหาปู่เพื่อขออนุญาตก่อน ท่านยิ้มแต่ไม่เล่าอะไรให้ฟังบอกแต่ว่าฝากด้วย และก็บอกไอ้พวกนี้กับเพื่อนมันให้แอบก่อน เผื่อสถานการณ์ไม่คลี่คลาย แต่ดีที่มันยอมเปิดใจเปิดปากเล่าให้ฟัง

“ ขอบคุณพี่ๆครับ”มันยกมือไหว้พวกเพื่อนผม ที่ช่วยกันจัดงานให้และมอบความรักความเอ็นดูให้มันมาตลอด

“มีความสุขเอาไว้ พี่ไม่อยากเห็นฝิ่นร้องไห้นะ”ไอ้พายกอดมัน ลูบหัวลูบหลัง มันคงได้ยินที่ไอ้ฝิ่นเล่าหมดแล้ว ตอนแรกพวกมันก็ไม่กล้าเข้ามาได้แต่รอสัญญาณให้บอกว่าพร้อมก่อน

“เสียยี่ห้อเมียไอ้ไผ่หมด”ไอ้บลูว่ายิ้มๆ เอามือจับหัวมันโยกไปมา

“ขอบคุณครับ รีบๆมีลูกกันซะทีสิได้กันนานแล้วนิ”ไอ้ฝิ่นขอบคุณแต่พูดได้หน้ามึนมาก พากันขำ

“แม่ง ไม่น่าเลยกู ไอ้ไผ่มึงจัดไป”ไอ้พายตบหัวมันไม่แรงมาก ไอ้บลูยิ้มรับอย่างชอบใจทำมือแบบโอเคๆ

“เออ อย่างนี้สิ กูชอบเวลามึงแว็ดๆๆๆมากกว่าวะ”ไอ้หวายขยี้ผมมัน อย่างเอ็นดู ขนาดไอ้หวายว่าเป็นคนร้องไห้ยากมันได้ยินยังอดน้ำตาซึมไม่ได้เลย

“เออว่ะ ทำหน้ามันส์ๆสิ”ไอ้เจย์แหย่มัน ๆ ก็ฉีกยิ้มกวนๆ”ดีดี กูชอบ ยิ้มเหมือนหมาเหนื่อยดี”

“ขอบคุณมากครับ ได้กันแล้วก็บอกกันมั่งนะ”นั่นไง มันกลับมาแล้ว

“กูว่ามึงหงอยเหมือนเดิม ก่อนจะโดนกูเตะดีกว่า เดี๋ยวเตะผัวโชว์เลย”ไอ้หวายทำท่าปรี๊ด

“คืนนี้มึงช่วยเอาเทียนที่เป่าไม่ดับ ยัดเมียมึงหน่อย อวยพวกกูจริง”ไอ้เจย์พูดติดเรท ผลักหัวมัน พากันขำชอบใจ

“แต่กูว่าพวกมึงน่าจะได้กันไปก็ดีนะ ถือว่าเป็นของขวัญมอบให้น้องมัน”ไอ้วอร์มพยักเสนอความเห็น ยักคิ้วใส่ไอ้ฝิ่นที่พยักหน้าเห็นด้วย

“เดี๋ยวมึงนั่นแหละจะโดนพวกกูปี้แทน”อะไรไม่รู้ทำให้มันสองคนพูดพร้อมกันใส่ไอ้วอร์ม

“อ๊ายยย เนื้อคู่ๆๆๆ ดูๆๆๆ พูดพร้อมกัน”ไอ้วอร์มทำเสียงสาวแตกล้อพวกมันก่อนจะวิ่งหลบตีนไอ้สองตัว เป็นที่เฮฮาทำมันหัวเราะออกมาได้ แค่นี้ผมก็รู้สึกดีแล้วที่เห็นมันยิ้ม ก่อนจะถึงคิวเพื่อนๆมันที่รออยู่แล้ว เริ่มด้วยคู่น้องออยก่อน

“กูดีใจนะที่มึงยิ้มได้ จากนี้พวกกูจะได้เสียเงินหาของขวัญให้มึงสักที อีห่า ฮึก กูรักมึงนะ”น้องออยพูดขำๆก่อนจะอดสอื้นหน่อยๆไม่ได้ มันก็เลยกอดปลอบเพื่อนมัน ไอ้เป๊บได้แต่ยิ้มเอามือตบไหล่เป็นการอวยพรแทน มึงพูดอะไรหน่อยก็ดีนะ

“สุขน่ะพอแล้ว ทุกข์มึงแบ่งมาบ้าง และกูก็จะอยู่ข้างมึงตลอดไปเหมือนที่มึงบอกกู รักมึงไม่แพ้ใครหรอกโว้ย”น้องโมนิค บอกเหน็บๆแต่น้ำตาไหลหน่อยๆ รอบนี้ปล่อยเขาครับ คนก่ำกึ่งเหมือนกัน มันพยักหน้ากอดตอบ

“กูสองคนถึงจะรู้จักมึงไม่นาน แต่บอกได้เลยว่า มึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับพวกกูนะ”หนูจ๋าพูดแทนยาหยีที่พูดไม่ออกได้แต่ยิ้มน้ำตาคลอๆ กอดมันและก็หอมแก้ม

“ส่วนกูสองคน ไม่มีอะไรจะบอกว่ะ นอกจาก รักนะโว้ย เพื่อนกู”ไอ้แฝดกอดคอมันมาหอมแก้มมันคนละข้าง ปล่อยมันครับ มันก็กอดและหอมพวกมันคืนบ้าง

“พูดอะไรดีล่ะ ไอ้ที่เขาพูดๆกันกูเหมารวมยกให้นะ”ไอ้ต้าร์ทำท่าคิดก่อนจะเอาของคนอื่นมาอวยให้ เลยพากันหัวเราะมัน

“เออ ขอบใจ มึงก็เพลาๆเพื่อนกูมั่งนะ อย่าใช้แรงงานมันเยอะ”ไอ้ฝิ่นแซวมันบ้าง

“บอกเพื่อนมึงเหอะ”ไอ้ต้าร์สวนกลับก่อนจะนึกได้ว่าเสียรู้ ก้มหน้างุดกับอกแฟนมันทั้งคู่ ทั้งเสียงโห่ เสียงแซว

“ขอบใจพวกมึงมากนะ กูรักพวกมึง”ไอ้ฝิ่นกอดตอบพวกเพื่อนๆ และก็พากันลัลล้าต่อจนได้ที่ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับ มันหันมากอดผมอีกครั้งหลังจากปิดห้องแล้ว

“ไปอาบน้ำนอนนะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”ผมบอก มันกางมือให้อุ้ม ผมก็รับมาเข้าเอวไว้

“น้องไม่ได้ทำอะไรเลย จะเหนื่อยได้ไง”มันกอดเอาหน้าซุกซอกคอ

“ก็ร้องไห้ไง ตาบวมเป็นโหนกอูฐเลย”ผมแกล้งเปรียบมัน ๆ เลยกัดหูและดูดคอ

“ดีกว่าบวมเป็นตะโปดวัว”มันยังกระซิบทะลึ่งๆอีก ผมเลยจี๋เอวมันจนหัวเราะออกมาได้ก่อนจะพามันไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็นอนกอดกัน

“เค้กอร่อยมากเลย พี่ไผ่ซื้อที่ไหนเหรอ”มันถามออกมา เงยหน้าขึ้นมองผมที่กอดมันไว้ในอ้อมแขน

“นึกว่าจะไม่ถามซะอีก”ผมบิดจมูกมันหน่อยๆ “ชอบไหม”ผมถาม มันก็พยักหน้า

“แล้วซื้อที่ไหนอ่ะ”มันถามต่อ ตาวิบๆเลย

“มันไม่ได้มีไว้ขาย”ผมดึงมันเข้ามากอดอีก มองหน้ามันที่ฟังอย่างตั้งใจ “ คนทำชื่อพี่ไผ่ ทำให้น้องคนนี้คนเดียว”ผมดึงมันเข้ามากอดอีก มันจูบแก้มจูบปากผมทันทีที่พูดจบ“อร่อยไหม”ผมถามมันที่ผละออก

“ฮึก ถึงไม่ใช่เอสแอนด์พีแต่ดีที่สุด อย่าไปทำให้ใครนะ น้องไม่ยอมแน่”มันยังตลกขนาดเศร้าแถมยังข่มขู่นิดๆ ผมเช็ดน้ำตาให้

“พี่บอกแล้วไง คนชื่อไผ่เขาทำให้น้องคนเดียว”ผมพูดก่อนจะจูบกลับเป็นการย้ำว่าพูดจริง มันพยักหน้าซุกอก

“นอนซะนะ ฝันดีนะครับ”ผมจูบหน้าผาก วันนี้ผมจูบมันบ่อยมากแทนความรู้สึกที่อยากให้รู้ว่า รอยที่ประทับทุกรอยเป็นของผมที่จะติดอยู่กับตัวมัน ถ้าจางผมก็จะทำใหม่ไปเรื่อยๆ

“อยู่กับน้องนะ อย่าไปไหน”มันพูดย้ำอีก”น้องรักพี่ไผ่”

“พี่ก็รักน้อง”ผมกระซิบบอกและกอดกระชับให้รู้ว่าไม่ว่าจะหลับจะตื่น ผมก็จะอยู่ตรงนี้ไปเรื่อยๆ

*
*
*

“อย่าเพิ่งกลับได้ไหม ฮึก”เมียงอแงแต่เช้า หลังจากยิ้มได้มาสองวัน มาร้องอีกแล้ววันมาส่ง กอดไอ้พาย ไอ้บลู ไอ้หวาย ไอ้เจย์ ไอ้วอร์ม “นะๆๆๆ”เร้ารื๊อต่อ เมื่อคืนมันกอดมันอ้อนผมสารพัดจะให้อยู่ต่อ พอบอกไม่ได้ก็ร้อง บอกเหตุผลก็แหกปากหนักกว่าเดิมอีก อยากจะฟาดก้น ไม่รู้จะปลอบยังไงแล้วเลยกอดมันที่ร้องไห้พูดไปเรื่อยจนเหนื่อยและหลับไปเอง เช้ามาก็เป็นอีก

“กูก็อยากอยู่ต่อนะ แต่มีกิจธุระต้องทำว่ะ”ไอ้หวายบอกมัน เอามือลูบหัว

“ของเขาก็ธุระ สำคัญกว่า”เถียงไอ้หวายที่หล่ตามามองผม

“อย่าร้องสิวะ เดี๋ยวคราวหน้าก็มาใหม่ได้ เอาแบบให้มึงเลี้ยงจมไปเลย”ไอ้เจย์ขยี้หัวมัน

“ไม่ต้องคราวหน้าหรอก ตอนนี้เลย นะๆ”มันเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว

“อย่าดื้อดิวะ นี่กูก็ทิ้งน้องโคขุนกูมานานแล้วเนี่ยะ ต้องกลับไปดูแล ไอ้อากิ ไอ้แกรนด์ ไอ้ออม ก็รอฟังเรื่องสนุกๆอยู่ คราวหน้าจะได้ลากพวกมันมาด้วยไง”ไอ้วอร์มเล่นมุกประเลาะมันโยกหัวมันไปมา

“ที่นี่ก็มีวัว อยากล้วงเท่าไรก็ได้จะพาไป พี่พวกนั้นต่อสไกปคุยก็ได้ ส่งตั๋วให้มาวันนี้เลย”มันก็ไม่ยอมหาเหตุผลข้างๆคูๆมาย้อนตลอด ผมชักเริ่มจะหมดความอดทนแล้ว

“น้อง”เรียกเสียงหนัก ทำเอาเงียบ หันมาทำตาปริบ อย่ามาทำใส่กู

“พี่ไผ่ผผผผผผผ”มันลากเสียงกอดเอวผม

“พูดให้รู้เรื่อง ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปจะไม่มาอีก”ผมใช้มาตรการเด็ดขาด ขาดมาก เมียแหกปากลั่นเลย

“ไอ้ควายยยยยยยยยย ใจร้ายยยยยยยยยยย”ทำเอาคนเดินผ่านไปผ่านมามองมาตรงจุดนี้ทันทีทำหน้าขำๆด้วย แต่ส่วนใหญ่ชาวต่างชาติซะมากกกว่า ไอ้หวายกับไอ้เจย์ยกเป้ปิดหน้า ไอ้บลูกับไอ้พายทำเป็นมองเหมือนกูไม่มาด้วยนะ ไอ้วร์อมไม่รู้โดดไปนั่งอีกฟากตั้งแต่เมื่อไร

“มึงอายเขามั่งไหม”ผมถามมันเอามือดีดปาก

“ไม่อาย เรื่องของกู หน้ากู ตัวกู จะทำไม”มันก็ย้อนนั่งกอดอก พ่นลมหายฟึดฟัดไปมา ผมนั่งข้างๆปล่อยมันระงับสติอารมณ์และทบทวนพฤติกรรมซะใหม่ ก่อนมันจะเขยิบมาใกล้ๆเอาหน้าซบไหล่

“พี่ไผ่ พี่ไผ่”เรียกเสียงหงุงหงิง

“พวกกูก็อยากอยู่ต่อ แต่ต้องกลับไปทำเรื่องรับปริญญา กลับไปบ้านบ้าง เข้าใจไหม”ผมกอดไหล่บอกเหตุผลกันอีกรอบ ไอ้พวกที่หนีหน้าเริ่มเขยิบมารวมตัวใหม่

“อืม”เข้าใจจนปากกับจมูกจะติดกันแล้ว

“เหมือนมึงที่อยากอยู่กับปู่ ถ้ากูชวนมึงไปด้วย จะไปไหม”ผมถามมันบ้าง มันเงียบมองหน้า เออ ทำไม่เมื่อคืนกูไม่ใช้ประโยคนี้บอกมันวะ ปล่อยให้แม่งแหกปากอยู่ได้

“ไม่ได้ลาจากที่ไหน เดี๋ยวก็เจอกันอีก เข้าใจหรือยัง”ผมถามย้ำ มันเหล่ตาใส่

“เออ”สั้นๆแต่หนักแน่น ไอ้พวกนั้นยิ้มออก จนได้เวลาขึ้นเครื่อง ก็ร่ำลากันอีกรอบ

“ห้ามไป กิน ขี้ ปี้ นอน ที่อื่น โทรมาด้วย ไปไหนต้องบอกก่อน และก็ บลาๆๆๆๆ#$%^*O^&*() เข้าใจนะ”ยาวเป็นหางว่าวติดดาวเทียม

“มึงไม่อัดไว้เมื่อคืน จะได้ไม่เมื่อยปาก หูกูจะได้ไม่อื้อด้วย”ผมบิดจมูก มันสะบัดหน้าหนี ก่อนจะเดินไปส่งตรงช่องทางเข้าไอ้พวกนั้นเข้าไปก่อน

“คิดถึงน้องเยอะๆนะ ตลอดๆๆๆๆๆด้วย”จะเล่นบทโศกอีกแล้ว

“มึงบอกกูทำไม”ผมถามมันที่เงยหน้ามามอง

“มึงก็เลิกเป็นผัวกูสิจะได้ไม่ต้องบอก”มันจิกแขนไม่พอ จิกตาจิกปากด่าอีก 

“บอกกูตอนกลับโน่น”ผมบอกมันและเดินหนี มันอ้าปากหวอ มันไม่สังเกตบ้างไงวะ ว่าผมไม่ได้เก็บของ อะไรก็ไม่ได้เอามา สงสัยใจมันจดจ่ออยู่แต่เรื่องว่าต้องกลับแน่ๆ

“ห่ารากกกกกกกก หลอกกกกกูเหรออ”มันวิ่งมากระโดดกอดคอพูดใส่หู

“หลอกเชี่ยะไร มึงไม่แหกตาดูเอง มัวแต่แหกปากอย่างเดียว”ผมตวัดเอวมันเอาไว้ อยู่ต่ออีกสักอาทิตย์ค่อยกลับ ปลอบใจเมียก่อน มันเป็นข้ออ้างของความคิดถึงครับ

“มึงอ่ะ หลอกให้กูร้องไห้ตาบวมเป็นตะโปดช้าง ปลอบใจกูเลยนะ”พอขึ้นรถมันขึ้นมาคร่อมจับหน้าผมโยกไปมา เปรียบแม่งซะเว่อร์เลย

“เออ กูจะปลอบให้ถึงตับไตไส้พุงเลย ปล่อยให้รอดมาหลายวันแล้ว ทีนี้มึงเจอแต่เลิฟซีนเถอะ”ผมพูดใส่มันก่อนจะปิดปากมันที่หน้าเอ๋อ อยากทำซะเดี๋ยวนี้เลย

“มึงไม่กล้าหรอก ปู่กูอยู่”มันผละออกพูดอย่างเป็นต่อ ยักคิ้วสลับไปมา

“แล้วเรื่องอะไรกูจะพามึงกลับไปล่อที่บ้านล่ะ”ผมยักคิ้วใส่มัน ที่ทำหน้างงๆ”ไอ้สั้น มึงจำได้ไหมว่าที่เกาะยังไม่ได้โดนเลย นี่ไงกูกำลังจะพาไปโดน ทีนี้มึงอยากจะแหกปากเท่าไรก็เต็มที่เลย หึหึ”ผมพูดแค่นั้นก่อนจะจับมันนั่งที่เดิมขับรถออกทันที เมียเงียบกริบแต่นั่งอมยิ้มไปตลอดทาง ก่อนจะเอียงหน้าซุกไหล่ ผมตบแก้มมันเบาๆเป็นการปลอบใจ ยังไงก็ไม่รอด หึหึ ปิดท้ายอีกที
 
********************************************************************************************

ปล. คือปลาล้า (ฮาไหม) ช่วงนี้เครียด พอเขียนตอนนี้เสร็จหายเครียดเลย เอาความเครียดไปใส่ในนี้แทนแถมเพิ่มความเลี่ยนให้คนอ่านไปด้วย555555555 มาช้าก็อย่าเพิ่งหนีกันนะ งานจุกก้นจริงๆ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะทั้งคนเดิมที่แน่นแฟ้นและคนใหม่ที่เพิ่งมาอ่าน ขอบคุณมากๆๆๆๆอีกหลายๆๆๆๆครั้งเลยคะ

[tuckky]

 

ร้องไห้ค่ะไม่ใช่ร้องธรรมดา ร้องแบบสะอื้นด้วย
พ่อเราก็เสียแล้วเหมือนกันเลยเข้าใจความรู้สึกน้อง
ตอนนี้ต้องอ่านๆ หยุดๆเป็นพักๆ (แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำแล้วมาอ่านต่อ)
หวังว่าต่อไปน้องคงเข้มแข็งขึ้น สู้ๆนะฝิ่น

พี่ไผ่ น่ารักเว่อร์อ่ะ อยากได้คนนี้ๆๆๆๆ 
ชอบพี่ไผ่มากๆเลยค่ะ

[NewYearzz]

ตอนนี้ทำเค้าร้องไห้ด้วยๆๆๆๆๆๆๆ 

แต่ก็รักกันหวานๆ

ขอให้คนเขียนมีความสุขมากๆนะครับ 


รอตอนต่อไปครับ