หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[CarToonMiZa]

 

[harumi]

 

[Naenprin]

เป็นนิยายที่ลงได้สมำ่เสมอมากเลย ดีใจมากเลยที่ตามอ่านทันแล้ว เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะ ชัดเจนทั้งพระเอกทั้งนายเอก รักแล้วรักเลยไม่มีการเปลี่ยนใจ แถมน่ารักทุกคู่อีกด้วย ชอบมากค่ะ ทั้งนิสัยพระเอกกับนายเอกที่เขียนมาได้ลงตัวมากเลย เป็นนิยายที่ดีมากอีกเรื่องนึงที่ได้อ่าน รอตอนต่อไปนะคะ

[KhunToOk]

 

มาเต้นรอเน้อ .....

ปล. อยากได้เป็นหนังสืออ่ะ อิอิ รวมเล่มก็ดีนะคะคนเขียน

[Ploy Poy]

จะมาวันนี้แล้วใช่ไม๊?

[goonglovenut]

ตอนที่ 92

“พี่ไผ่”

“พี่ไผ่”

“พี่”

“พี่โว้ยยยย”แสบคอไปหมด มึงนอนหรือตายวะ

“ควายยยยยยยย”เรียกชื่อสากลเลยดีกว่า อาห๊ะ ได้ผลลืมตาแล้ว”ชอบชื่อนี้ก็ไม่บอก”ผมทำเสียงใส่คนตัวโตที่มองนิ่งๆ

“หิวแล้ว”ผมบอกมันที่หันหลังไปอีก ให้ท่ากูอีกและ

“ก็ไปกินสิ”มันตอบได้ตรงคำถามแต่ไม่ตรงใจ

“ไปด้วยกันสิ”ผมสวมกอดมันข้างหลัง ขาก่ายพูดใส่หู

“ในตู้เย็นมีขนมปังกับแยมอยู่กินไปก่อน”มันบอกทั้งที่หลับตา

“ไม่เอา กูอยากกินกุ้งงงงงงงงง กินหอยยยยชักตีนนนนนนน”ผมพูดเสียงยานๆใส่หู

“ไปหยิบมากินใกล้ตีนกูนี่ เดี๋ยวชักให้”มันใส่อีก

“ไม่เอา อะไรวะลากกูมาก็นอนๆๆๆๆ”ผมโวยแถมกระดึ๊บๆใส่มัน

”มึงอย่าพยายามเอาไม้จิ้มฟันมาทิ่มก้นกู”มันพูดเรียบๆ

“งั้นเอาแหย่ปากมึงแทนก็ได้”ผมบอกมันพลิกตัวไปอยู่ตรงหน้าที่ยังหลับตาอยู่

“ผลัดกันแหย่”มันลืมตาพูดใส่ บิดจมูกผมก่อนจะกอดแน่นๆ

“อื๊ออออ”ผมร้องปัดมือมันออก”โด่ ทำเป็นมาพูดผลัดกัน เขาเรียกช่วยเหลือซึ่งกันและกันโว้ย”ผมยื่นหน้าไปพูดใกล้ๆ ก่อนจะขมวดคิ้วหน่อยๆ”ไม่สบายเหรอ ตัวรุมๆ”ผมแนบหน้าผากกับมัน

“ปวดหัวนิดหน่อย”มันบอกหลับตาลงเห็นขนตาดกเป็นแผงเลย ผมจูบเปลือกตา

“งั้นกินยาก่อน สงสัยจะเป็นหวัดแดด”ผมลุกขึ้นไปหยิบยาให้ มันพยักหงึกๆ คงเพราะตลอดสามวันที่อยู่ที่นี่เราเต็มที่กับชีวิตมากทั้งดำน้ำ พายเรือแคนนู ปีนหน้าผา อาบแดด เช่าเรือใช้ชีวิตแบบชาวประมง สนุกมากๆ และไม่อยากจะบอกเลยอายอ่ะ แท่น แท้น แท๊นน  ผมรู้นะว่าคิดอะไรกันอยู่ คิดว่าผมโดนฟันที่เกาะล่ะสิ ผิดคาดตั้งแต่มาผมยังไม่ได้โดนเลย เซ็งว่ะ แรกๆก็คิดว่าสบายดีไม่เจ็บตัวสะดวกก้น ได้เที่ยวและกินเต็มที่ขี้เต็มส้วม แต่ตอนนี้คิดว่าเมื่อไรจะโดนสักทีวะ ผมคิดตรงเกินไปใช่ไหมครับ ก็ผมเป็นแบบนี้นี่นา และพี่ไผ่ของผมเขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นไม่มั่นใจเขาไม่พูดมาหรอก จริงๆนะ สิ บอกให้ ฮี่ฮี่ 

“เป็นไรก็บอกกันบ้างสิ”ผมกอดมันหลังจากที่ป้อนยาแล้ว

“ปกติมึงก็จมูกดีอยู่แล้ว”มันพูดกลับยิ้มเนือยๆ

“ตั้งแต่มากูยังไม่ดมมึงเลย เที่ยวเสร็จหลับเป็นตาย”ผมจิ๊ปากก่อนจะพูดใส่ แอบแฝงในประโยคนิดหน่อย

“อยากไง”มันยิ้มใส่ ลูบหลังผมไปมา

“เปล๊า ใครอยาก สบายจะตาย”ผมยักไหล่พูดเสียงสูง

“งั้นก็ดี กูจะได้พัก”ตอบมาทำงง ไม่ใช่นะ มันไม่ใช่พี่ไผ่ที่จะตอบแบบนี้

“แค่เนี้ยะ ไม่คิดจะหื่นใส่กูหน่อยเหรอ”ผมทำเสียงใส่ เบียดเข้าไปใกล้อีกเผื่อจะได้รับวัคซีน แต่ทุกอย่างเงียบกริบ เรียบสนิท ไม่มีทิ่มแทงโด่เด่ว่าเกิดอารมณ์แต่ประการใดนอกจากลมหายใจอุ่นๆ ผมมองอีกที”อ้าว หลับไวจังวะ เซ็งเลยกู เฮ้อ”ผมถอนหายใจก่อนจะมองหน้าคมที่หลับจริงๆ สงสัยจะเพลียจัด ตั้งแต่มาถึงกระบี่ก็เที่ยวกัน แถมยังเจอดราม่าจากผมอีกชุด นึกแล้วก็อดปลื้มใจไม่ได้กับสิ่งที่มันทำให้ ผมถูจมูกไปมากับแก้ม

“น้องรักพี่ไผ่นะ พี่ไผ่ก็ต้องรักน้องมากๆด้วย รู้ไหม”ผมพูดกับคนรักที่หลับไปแล้ว “อืม ไปหาอะไรมาทำกินดีกว่า”ผมลุกจากที่นอนตรงดิ่งไปตลาดทันที
/
/
/

“มันคือข้าวต้ม”มันถามผมชี้ชามข้าวตรงหน้า

“^_________^”

“ไม่ใช่อ้วกหมา”มันพูดออกมาอีก ทำเอาหุบยิ้มตามอีโมแทบไม่ทัน

“สัด ถ้ามันมีกองอยู่ กูจะกอบมาให้แดกซะ ทำไม มันเป็นยังไง ข้าวต้มที่ไหนมันก็เละๆทั้งนั้นแหละ อย่าเรื่องมาก”ผมแว็ดใส่มัน จะให้กำลังใจกูไม่มีหรอก อุตส่าห์ทำให้อัดแน่นไปด้วยปริมาณพร้อมคุณค่าทางอาหาร และพลังงานความรักของกูที่ใส่ลงไป

“เละมากไปไหม”มันพูดอีก เอาช้อนตักแต่ยังไม่เอาเข้าปาก มองเหมือนกับมันคืออ้วกหมาจริงๆ

“ไม่มากหรอก เละๆแหละดีมึงจะได้กินง่ายกลืนคล่อง หรือมึงอยากแดกแบบเหลวกูจะได้ปั่นเสียบหลอดดูดให้”ผมเหน็บก่อนจะลุกไปรินน้ำอุ่นหน่อยๆไปวางให้นั่งลงข้างๆ หรี่ตามอง

“กูแค่ปวดหัวเฉยๆ”มันบอกก่อนจะตักเข้าปากทำหน้าอึ้งๆ ผมมองหน้ามันลุ้นว่าจะพูดอะไร

“ก็กูเผื่อมึงเจ็บคอไว้ด้วยไง เป็นไงมั่ง”ผมลอยหน้าพูดใส่ก่อนจะถามย้ำ

“ค่อยยังชั่ว”มันตอบไปคนล่ะเรื่อง

“กูหมายถึงรสชาติอาหารไม่ใช่อาการมึง กวนตีนกูจริง”ผมยื่นหน้าไปพูดใกล้ๆก่อนจะพิงพนักเก้าอี้

“มึงพูดไม่เคลียร์เอง”มันยักไหล่ก่อนจะมอง”เอาความจริงหรือโกหก”มันถามแต่ก็กินต่อ เหมือนจะอร่อย

“พูดมาตรงๆเลย กูรับได้”ผมบอกและพูดต่อ”ตอนแรกกูว่าจะไม่ทำหรอก ว่าจะสั่งร้านอาหารขึ้นชื่อให้ แต่สำนึกความเป็นเมียที่ดีควรจะทำด้วยตัวเองบ้าง ผัวจะได้ปลื้มใจในความปรารถนาดี แต่นี่มึงไม่สำนึกความดีกูยังซ้ำเติมอีก”ผมทำหน้าแบบจะบีบคอไอ้คนตรงหน้า

“กูไม่พูดก็ได้ มึงดักกูซะขนาดนี้แล้ว”มันกินต่อไม่พูดไม่จาจนหมดชาม ยื่นมาตรงหน้า ผมหยิบไปเก็บ กำลังจะเดินไปหยิบยาให้”เอาอีก”เสียงทุ้มพูดตามหลังทำเอาชะงัก หันไปมองหน้าว่าเหน็บแนมกูหรือเปล่าวะ

“หมดแล้วเหรอ กำลังอร่อยเลย”มันเลิกคิ้วใส่ ผมยิ้มแป้นรีบไปตักทันที จะหมดได้ไงกูต้มกินได้ยันพรุ่งนี้เลย มันก็กินหมดเป็นครั้งที่สอง กินน้ำกินยาตบท้าย

“อร่อยจริงๆเหรอ หรือว่ากลัวกูเสียน้ำใจ”ผมถามอีกครั้งเมื่อเดินมานอนเล่นตรงหน้าบ้านพักส่วนตัวของผมเอง

“กูจะบอกมึงก็พูดไปเรื่อย”มันตบที่ว่างข้างๆให้ผมนอนลงไป

“ก็มึงถามเหมือนไม่อยากแดกนี่หว่า”ผมพูดหงุงหงิงกับอกมัน

“รสชาติดี ปรับปรุงหน้าตาหน่อย”มันบอกเอามือลูบหัวผมไปมา

“จัดให้ เออ แต่กูลืมจดสูตรว่ะว่าใส่อะไรไปมั่ง”ผมยิ้มตอบรับก่อนจะนึกขึ้นได้

“ไอ้สั้นเอ้ย”มันว่าผมยิ้มๆ

“แต่เขารักตัวเองไม่สั้นนะ”ผมทำเสียงทำหน้าแบบมีนอพูดใส่ มือกอดเอวมันแน่นเลย”อย่าอ้วก เดี๊ยะๆๆ”ผมปิดปากมันที่ทำท่าจะขย่อนของเก่าออกจากคอ มันดันหน้าผมออก

“กูจะขากต่างหาก”มันพูดแถมทำท่าด้วย

“สถุล”ผมจิกไปอีก ก่อนจะเงียบกันไป ผมเงยหน้ามองคิดว่ามันหลับแต่เปล่ามันมองไปทางทะเลสีสวยสด

“ไอ้ไผ่”ผมลุกขึ้นเรียกมันเสียงดังจนมันย่นคอหนี ก่อนจะโบกหัวผมแต่ไม่แรงมาก

“ตะโกนทำเชี่ยะไรวะ”มันทำหน้าใส่ผม

“สัด ขนาดไม่สบาย ไม่วายนะมึง”ผมเน้นเสียงใส่มัน

“อะไรของมึง กูนอนของกูดีๆ”มันตอบแบบไม่รู้จริงๆ

“มึงมองนมกับหอยที่วิ่งบนหาดทำไม ห๊ะ”ผมขึ้นเสียงชี้ไปที่หาด ที่มีสาวๆเริงร่าหลายชาติพันธ์อยู่ แต่มีนมมีหอยเหมือนกันหมดทั่วโลก

“มึงก็ไปบอกให้เขาลงน้ำไปสิ”มันย้อนผม คิดว่ากูไม่กล้าเหรอ

“เฮ้ย ลงน้ำไปให้หมด เดี๋ยวกูลงไปงม”ผมลุกตะโกนสุดเสียง มันทำหน้าเหวอแบบมึงกล้าเน๊าะ ทำไปได้”เป็นไง กูเจ๋งไหม” สาวกลุ่มนั้นโบกมือให้หัวเราะคิกคัก โดดมากนมตีหน้าเป็นลมหรอก

“เจ๋งกับบ้ามันคาบเส้นว่ะสำหรับมึง”มันยักไหล่บอกผม

“เจ๋งสิ ไม่งั้นป่านนี้เขาด่ากูกลับมาแล้ว นี่ไม่ด่าแถมโบกมือให้อีก”ผมพูดเยาะมัน ก่อนจะโดนตบก้นเข้าให้

“สัด มึงพูดภาษาไทยเขาจะด่ามึงได้ไง พูดโง่ๆพอกับหน้าเลยมึง”นั่น ด่ากูซะเสีย

“แต่กูเป็นเมียมึงนะ”เถียงไม่ออก อ้างสิทธิ์เดิมๆ

“แล้วไง”ย้อนถาม

“ไม่แล้วไง กูขอสั่งมึงต้องมองกูคนเดียวเพราะกูสวยโดนใจ ณ บัดนาว”ผมจิ้มหน้ามันหลายๆจึ๊ก

“กูไม่ใช่บี้”มันเถียง ผลักหัวแถบทิ่ม

“เหี้ยะ คนละเรื่องเลย มึงอย่าๆ มองเดี๋ยวนี้”ผมจิกหัวมันก่อนจะจับหน้ามันให้มองผม มันทำเป็นฝืนเหมือนจะยิ้มแต่เก็กไว้แหย่กันจนเบื่อก็พากันลงไปเดินริมหาด ผมจิกแขนมันตลอดทาง ใครมองแบบคิดจะงาบผมก็จิกตาใส่ พอมีคนมองผมมั่งมันไม่จิกตาแต่จิกหัวให้หันมาซุกอกมันแทน เอาสิมึงใครจะขี้หึงขี้หวงมากกว่ากัน แต่โดยรวมน่าจะพอกัน แต่ทำไมเหมือนกูเป็นเด็กรับใช้มึงเลยวะ คงเพราะกูกางร่มให้มึงแน่ แม่พวกนั้นถึงได้ทิ้งหางตาให้มึงไม่ขาดเลย หุบแม่งเลย

“กูร้อน”มันหันมาบอก

“เรื่องของมึง”ผมสะบัดหน้าเดินหนี มันหัวเราะเดินมาดึงเข้าไปกอดหยิบร่มมากางใหม่

“น้ำไม่ออกสิมึง ถึงได้หงุดหงิดงุ่นง่านไปหมด”มันแซวทะลึ่งๆมือก็บีบก้นจนผมตกใจ

“เชี่ยะ เบาๆไม่เป็นไง”ผมตีมือมัน ห่านิ เดี๋ยวกูเคลิ้มจับปล้ำแม่งหลังสวนมะพร้าวซะนี่ ไม่รอดแน่มึงถิ่นกูนะโว้ย หุหุ

“แสดงว่าเรื่องจริง”มันยังย้ำไม่เลิก

“เรื่องของกู มือเป็นที่พึ่งแห่งตนได้โว้ย”ผมลอยหน้าบอกมันที่หัวเราะสองหึ

“แล้วมันส์กว่ากูทำให้เปล่าวะ”มันก้มมาพูดใกล้ๆ

“น้อยกว่าสิ มึงก็ถามอะไรโง่ๆเน๊าะ”ผมหันไปพูดใส่ ทำเอามันอึ้งไปนิด ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นผมอมยิ้มกลั้นขำ

“น้อง”มันเรียกผม

“ครับ”ผมตอบรับ ก่อนจะพากันนั่งตรงพื้นทราย

“อยู่กับกูมีความสุขไหม”มันจับผมนั่งตักก็เลยพิงอก มันก็เอาคางเกยไหล่หอมแก้มดังสองฟอดเลย

“ที่สุดของที่สุดเลย”ผมยิ้มเหมือนเป็นคำพูดเล่นๆ แต่สำหรับผมมันคือความจริงและอยากอยู่กับมันตลอดไปด้วย

“ขี้ประจบ กูไม่มีสมบัติยกให้เหมือนปู่หรอกนะ”มันว่าส่ายหน้าไปมากับแก้มผม

“พูดจริงๆ น้องรักพี่ไผ่ รักจนไม่อยากปล่อยไปไหน อยากเก็บไว้คนเดียว ถ้าน้องทำอะไรไม่ดีพี่ไผ่ต้องบอกนะ”ผมบอกด้วยน้ำเสียงอ้อนสุดๆอย่างที่ไม่เคยนึกอยากทำกับใคร

“หึหึ ถามนิดเดียวแพล่มซะยาวเลย”มันหัวเราะเอามือโยกหัวผมไปมา

“ก็มันจริงนิ”ผมตอบกระแทกใส่อกแกร่งกล้ามเป็นมัดแต่สมส่วน อุ้ยน่าจะกัด ออกทะเลและกู

“แล้วถ้าวันหนึ่ง อุ๊บ”มันเกริ่นแต่ไม่จบดีผมเอามืออุดปาก

“บอกแล้วไงอย่าพูดแบบนี้ น้องไม่ชอบ”ผมว่าใส่เม้มปากทำหน้าที่คิดว่าเหมือนอยากจะร้องไห้แน่นอน

“ยังพูดไม่จบเลย ขัดอีกและ”มันเอาออกกอดผม

“ก็มึงพูดทำไมล่ะ”ผมยังกระเง้ากระงอดไม่เลิก

“ก็ฟังให้จบก่อนสิ”มันก็พูดต่อโยกหัวผมไปมา

“กูหมายถึงถ้าเรียนจบ กูก็ไม่ได้อยู่กับมึงตลอด ไม่ค่อยมีเวลาให้ กลัวมึงจะ”มันขยายความให้ฟังต่อแต่ไม่จบอีกแล้ว เพราะความมือไวแต่ใจไม่เร็วของผมปิดซะก่อน

“กูไม่มีทางนอกใจมึง ไม่ทิ้งมึง ถึงมึงจะเป็นฝ่ายฟันกูๆก็รับผิดชอบ”ผมบอกมันพยักหน้าสำทับให้มันเชื่อด้วย แต่มันเสือกหัวเราะ“ตลกตรงไหนก็กูเป็นคนรักเดียวใจเดียว ความรับผิดชอบก็สูง หรือไม่จริง”ผมดึงผมมัน หน้างอใส่

“กูไม่ได้กลัวเรื่องนั้น กูเชื่อใจมึง แต่กูกลัว”มันกอดเอวผมแนบแน่นขึ้น

“กลัวอะไรอีกล่ะ กูต่างหากต้องกลัวที่มึงไกลหูไกลตาห่างจากสัญญาณเกย์ด้า”ผมพูดและเงยหน้าจ้องตามัน

“กูก็นิสัยเหมือนมึงนั่นแหละ แต่ที่กูกลัว”มันโขกหัวผม เอามือจับหน้าลูบมาที่ปาก จูบเบาๆและกระซิบบอกถึงสิ่งที่มันกลัวและกังวล” กลัวคนที่ดีกว่ากูมาเอามึงไป”

“ไม่มีทาง ให้ดีแค่ไหนถ้าไม่ใช่มึงกูก็ไม่เอาหรอก มึงมากกว่าที่จะทิ้งกูไปหาคนที่ดีกว่า กูก็กลัวเหมือนกันนะ เกิดวันหนึ่งมึงอยากมีลูกมีครอบครัวเหมือนคนปกติทั่วไป กูจะทำไงได้ล่ะ นอกจากปล่อยไปทั้งที่เสียใจ ฮึก ฮึก”พูดไปพูดมาดราม่าอีกแล้วกู

“เยอะและ กูแค่สมมุติเฉยๆ มึงอย่าจริงจังสิ”มันเอามือบีบจมูกที่เริ่มฟึดฟัด น้ำตาคลอเบ้า

“มึงนั่นแหละเสือกพูดให้กูคิด มาโทษกูอีก เชี่ยะนิ”ผมแว็ดใส่เอามือทุบไหล่มันสองที

“กูถามเผื่อไว้ก่อน ถึงเวลามึงจะได้ไม่งอแง”มันพูดเสียงเรียบๆแต่ฟังอบอุ่น

“ถ้ากูเป็นอย่างนั้นก็เพราะเรียกร้องความสนใจจากมึงนั่นแหละ ไม่มีเวลามันเป็นแค่ข้ออ้างหรอกโว้ย  กูไม่เชื่อหรอกว่าคนเราจะไม่มีเวลาให้กันทั้งชีวิต มึงพูดกันท่ากูเพราะคิดจะมีกิ๊กใช่ไหม ห๊ะ”ผมหรี่ตาพูดใส่มัน ที่มองแล้วยกยิ้ม

“เลอะเทอะแล้วมึง คิดไปโน่น ถ้ากูจะมีกิ๊กนะไม่ต้องรอเรียนจบหรอก มีตอนไหนก็มีได้ หัวน่ะอย่าเอาไว้จัดทรงผมอย่างเดียวสิ คิดซะมั่ง”มันตบหัวก่อนจะจิ้มๆๆๆจนจะทะลุเข้าไปในสมองอยู่แล้ว

“ไม่ต้องมาเอาคำด่ากูไปใช้เลย กูเอาไว้ด่าชะนีมีนออย่างเดียว”ผมไล่กัดนิ้วมันที่เอาหนีฟันผม

“มึงก็เก้งมีนอเหมือนกัน”มันย้อนผมยิ้มๆ ผมเลยหยิกปากมันแทนเล่นเอาซี๊ดเลย ก่อนจะปล่อยความเงียบเข้ามาปกคลุมอีกครั้ง

“เรียนจบแล้วมึงต้องกลับไปทำงานที่บ้านใช่ไหม”ผมเป็นฝ่ายทำลายความเงียบบ้าง

“ยังไม่รู้เลย กะว่าจะไปอังกฤษว่ะ”ไอ้อันแรกไม่แปลกใจ แต่ประโยคหลัง

“ไปทำไม”ผมหันไปถามมันอย่างเร็ว

“เรียน”มันบอกสั้นๆ

“ไม่ๆๆๆ กูไม่ให้ไป ไม่รู้ล่ะกูไม่ยอม รอกูจบก่อนค่อยไปพร้อมกัน”ผมโวยทันที

“กูไปเรียนคอร์สสั้นๆไม่ใช่ไปเป็นปี”มันก็บอกอีก

“อย่างสั้นก็เกือบหกเดือนแล้ว ไม่ๆๆๆๆๆ”ผมส่ายหัวไปมาอย่างไม่ยอม

“อะไรวะ พูดอะไรก็ไม่ยอม นี่แค่กูคิดไว้เฉยๆนะยังไม่ได้ทำเลย มึงโวยซะอย่างกับกูจะไปพรุ่งนี้อย่างนั้นแหละ ไอ้หนอน”มันตบก้นสามทีเป็นการเรียกสติที่แตกก่อนน้ำ(ตา)แตก

“มึงก็อย่าคิดเรื่องที่มันทำให้เราห่างกันสิ”ผมพูดอย่างเอาแต่ใจ

“มันก็ต้องคิดไว้บ้าง ถ้ามันเกิดจริงๆมึงจะทำไง”มันย้อนถามอีกเหมือนจะอ่อนใจ แต่ก็ยังยิ้มดูกวนตีนอยู่

“ทำใจไง กูจะทำอะไรได้ล่ะ”ผมใส่กลับกวนๆ แต่เรื่องจริงที่คงต้องทำถ้ามันเกิดขึ้น

“ก็นั่นไง มึงก็คิดได้นี่หว่า”มันตบไหล่ผมพูดเห็นด้วย

“กูประชดโว้ย”ผมยังกวนมันต่อไม่ยอมรับความจริง มันหัวเราะสองหึ

“งั้นเอางี้ กูมีเรื่องที่ต้องทำจริงๆแล้วล่ะ และต้องห่างจากมึงแน่นอน”มันจับหัวผมให้หันไปมองหน้ามัน

“กูไม่ยอม”ผมพูดใส่หน้าแม่งเลย

“ถ้ามึงไม่ยอมมึงจะเป็นคนที่บาปมาก”มันขู่ผมใช่ไหม

 “อย่าเอาบาปบุญมาขู่กูซะให้ยาก มันมีเรื่องอะไรที่กูจะต้องบาป ผัวกูก็ไม่ได้แย่งใครมา เมียใครกูก็ไม่ได้เอา”ผมบอกมันกลับพร้อมยกตัวอย่างประกอบไปด้วย

“เฮ้ย อันนั้นน่ะบาปจิ๊บๆ”มันยักคิ้วใส่

“บาปนกไง บาปจิ๊บๆ”หมั่นไส้หน้ามันกวนตีนแม่งเลย

“ไม่ตลกว่ะ”มันทำหน้าใส่

“กูไม่หวังให้ตลกแต่กูกวนตีนมีไรไหม”ผมพูดพาลๆใส่

“แต่ยังไงกูก็ต้องห่างมึงแน่ งานนี้เลี่ยงไม่ได้และกูไม่คิดจะเลี่ยงด้วย”มันย้ำใส่หูผมอีก

“อะไรของมึงวะ อยากไปจากกูมากใช่ไหม ไปเลย”ชักโมโหแล้ว จะลุกเดินหนีมันไประงับสติอารมณ์ แต่มันดึงเอาไว้

“มึงอย่าพาลสิ กูพูดเรื่องจริง”ยังจะย้ำอีก

“เออ เรื่องจริงก็เรื่องจริง แล้วมึงจะไปไหนถึงเลี่ยงไม่ได้ กูไม่อยากจะเอ่ยว่า มึงถึงที่หรือไงถึงต้องไป มันเป็นลางไม่ดี”ผมใส่มันอีก ไอ้คุณสามีทำหน้าขำๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหลุดปากพูดอะไรออกไป เอามือตบสองสามทีมันก็จับออก

“มึงไม่อยากจะเอ่ย แต่มึงพูดใส่หน้ากูเต็มๆเลย”มันเม้มหูผมจนสยิวกิ้วหายโกรธไปครึ่งเดซิเบล

“แล้วมึงจะไปไหน”ผมถามมันอีก

“บวช”สั้นๆ

“สาดดดดดด มึงพูดคำนี้แต่แรกก็จบแล้ว ให้กูแหกปากแหกคอ ด่าอยู่นั่นแหละ ไอ้หน้าหอยชักตีนนนนน”ผมใส่มันที่หัวเราะหลบมือผมไปมา

“กูเห็นหน้ามึงแล้วอยากแกล้งว่ะ สนุกดี ยิ่งมึงแหกปาก ตาถลน กูยิ่งชอบ”ยังมีหน้ามาสารภาพความชอบส่วนตัวมึงอีก

“มึงไม่บอกลิ้นจุกปากด้วยล่ะ ห่าราก สันขวาน”ผมว่ามันอีก”ถ้าเป็นเรื่องนี้กูอนุญาตสนับสนุนเต็มที่ แต่ต้องให้กูถือหมอนนะจะได้บุญหนักๆ”ผมบอกมันที่เอาคางเกยไหล่เหมือนเคย

“หมอนรถไฟไหมล่ะมึง หนักดี”มันยักคิ้วตอบ

“เอาไว้ยัดก้นมึงเองเถอะ กวนตีนกูนัก”ผมตีขามันดังเปรี๊ยะเลย แต่หาสะเทือนไม่ “แล้วบวชนานไหม”ผมถามต่ออีก

“เอาพรรษา”มันพูดแต่ปากเริ่มไซร้ซอกคอ เลยต้องจิกเอาไว้ก่อน

“ไม่เป็นไร ได้บุญเยอะดี อย่างน้อยกูก็มั่นใจว่า ยังไงมึงก็ไม่นอกใจกูแน่นอน ฮ่าๆๆๆๆ”ผมบอกมันหัวเราะชอบใจ

“เหตุผลมึงกากมากเลยว่ะ ไม่เชื่อใจกูเลยไง”มันเลิกคิ้ว

“กูก็พูดเล่นไปงั้นเอง ไม่เชื่อจะอยู่กับมึงมาเกือบปีได้ไง และถ้ามีกูนี่แหละจะจัดเก็บให้เกลี้ยงเลย”ผมตบไหล่มันเชิงว่าไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้กูบ่หยั่นหรอก

“เก็บไว้ให้กูน่ะเหรอ”ยังเสนอหน้าออกความเห็นที่สมควรตายอีก

“เก็บไว้ล่อเองโว้ย เห็นกูเป็นแบบนี้ เวลาเห็นชะนีที่ถูกจริต หนอนกูก็จุ๊กกรูได้นะ”ผมยักคิ้วพูดใส่มัน

“ไหนกูดูสิตอนนี้โด่ไหม”มันไม่ดูอย่างเดียว เอามือคลำหนอน(ยักษ์แคระ)ผมแถมบี้อีก

“อย่าสิ มึงนี่ซนไม่เข้าเรื่อง เกิดกูหน้ามืดล่อมึงตรงนี้ เป็นเรื่องนะมึง”ผมหัวเราะคิกคักพูดใส่มันที่ส่ายหน้าเอือมๆกับความไม่สลด นั่งแหย่กันจนเริ่มเอียนก็เงียบ ผมไม่รู้คู่รักคนอื่นเวลาอยู่ด้วยกันเขาคุยอะไรกันมั่ง แต่ผมกับมันถ้าไม่มีอะไรจะคุยก็จะเงียบ อยู่ห้องก็นอนกอดกัน มีอารมณ์ก็รักกัน ถ้าอารมณ์ดีมากๆก็จะกวนตีนกัน แต่บทจะหวานใส่กันก็ไม่ด้อยกว่าคู่รักคู่ไหนหรอกครับ ผมพูดให้ฟังเฉยๆนะไม่ได้จะเอาความรักของคู่ผมไปเปรียบกับคนอื่น และผมก็พอใจกับความรักแบบนี้

“เมื่อวันเกิดมึงอธิษฐานอะไร”จู่ๆ มันก็ถามขึ้นมา หลังจากจบเรื่องไร้สาระไปแล้ว

“จำไม่ได้หรือไม่อยากบอก หรือกลัวบอกแล้วไม่ขลัง”มันพูดดักคอผม

“แสนรู้จังเลย ขอขาหน้าหน่อย”ผมพูดพลางแบมือขอ มันเลยเหยียดขาออก ก้นผมกระแทกทราย

“ขอไปแดกไง”มันย้อนถาม พร้อมกับกดหน้าผมลงไปจนเกือบถึงตีนมันแล้ว ผมก็ดีดดิ้นหลีกหัวแม่โป้งตีนของโปรด

“โอ้ยยย หลังข่อยหักแน๊นนน”ผมบอกมันดิ้นไปมา

“จะบอกยัง”มันถามและกดหัวผมอีก

“เออ ยอมแล้ว”ผมยอมจนได้ ไม่ใช่กลัวกินตีนหรอกครับ ปวดหลัง “ก็ขอเหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ”ผมมองหน้ามันก่อนจะล้มตัวนอนทับหน้าขาเอามือกอดเอว มันเลิกคิ้ว

“กูก็ไม่ได้คิดว่ามึงยกขาหน้าขอหรอก”มันลูบหัวผมเหมือนเอ็นดูสัตว์เลี้ยงแสนรัก

“สัด มึงจะฟังไหม”ผมเอาหัวกระแทกพุงมัน ได้ยินมันหัวเระสองหึ

“ขอให้ความสุขอยู่กับกูไปนานๆ เผื่อคนที่กูรักด้วย และให้มึงรักกูไปเรื่อยๆเสมอต้นเสมอปลาย อะไรประมาณนี้แหละ”ผมพูดและซุกหน้าหาพุงมัน

“น้ำเน่า”สั้นๆ

“เชี่ยะ พอกูบอกก็หาว่ากูพูดจาน้ำเน่า และมึงเสือกอยากรู้ทำไม”ผมหยิกพุงแถมกัดด้วย มันก็ดึงหัวผมออก และกดไปตรงเป้ามัน

“อยากกินๆ ตรงนี้นี่ หึหึ”มันบี้หัวผมไปมา

“อื๊ออออ เอี้ยะ อ๊ายใอไอ่ออก”ผมด่ามันเสียงอู้อี้ไปมา ก่อนจะโดนจับเงยขึ้น”เชี่ยะนิ ให้กูกินดีๆก็ไม่ได้”มันยกยิ้ม

“แค่เสมอต้นเสมอปลายพอเหรอ”มันถามผมเอามือลูบหัว

“แค่นี้ก็ขอให้มึงทำให้ได้เหอะ”ผมย่นจมูกใส่มัน

“กูแถมดอกให้ด้วย แบบเสมอต้นแต่ทบดอกไปเรื่อยๆ”มันบอกด้วยรอยยิ้มดูเสี้ยนมาก

“ถุย ไม่ต้องมาจัดให้กูนักหนาหรอก ดอกกกกเนี่ยะ”ผมเน้นเสียงใส่มันก่อนจะลุกขึ้นมานั่งเผชิญหน้ากัน

“ก็นึกว่าชอบ เห็นโดนหลายดอกไม่มีบ่น”มันพูดพร้อมกับดึงเข้าไปกอด

“กูหาช่องว่างบ่นไม่ได้ต่างหาก อ้าปากมึงก็กระทุ้งซะจุกเสียดบ่นไม่ออกเลย”ผมหยิกแก้มมันดึงไปมา

“ชอบไหมล่ะ”มันถามอีก

“ชอบสิ ไม่ชอบจะขยับสู้เหรอ”ผมพูดไปอมยิ้มไปหน้าแดงเถือก มันหัวเราะชอบใจ

“ให้มันได้อย่างนี้สิ เมียกู ด้านได้ อายก็อดเสียว หึหึ”มีชมกูอีก มือก็บีบก้นไปด้วย คุยไปคุยมาวกมาจบที่เรื่องนี้ตลอด และเราเงียบเสียงไปอีกหลังจบเรื่องคุยไร้สาระแต่ใส่ใจทุกเรื่องของกันและกัน

“เฮ้อ คิดแล้วก็ไวนะ เหมือนกูกับมึงเพิ่งเจอกัน คบกัน ได้กัน เมื่อนี่เอง คริคริ”ผมถอนหายใจพิงอกหลับตานึกถึงเรื่องราวตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบัน

“ได้เมื่อนี่ แต่ก็หลายทีอยู่นะ”มันพูดหื่นๆใส่อีก

“มึงวกกลับมาเรื่องนี้อีกแล้วนะ”ผมดึงหูมันเบาๆ

“ก็มึงเปิดประเด็น”มันกัดไหล่ที่โผล่พ้นเสื้อกล้าม ตอนลงมาจากบ้านชุดนี้มันมองแต่ไม่พูดอะไร เอามือตบก้นแรงๆแค่นั้นเอง กางเกงสั้นมากเพราะผมกะจะเล่นน้ำด้วยไงก็เลยไม่ได้เปลี่ยน อีกอย่างคนอื่นเขาก็ใส่กันเกลื่อน สาวๆที่เห็นก็บิกินี่ บางคนก็นอนหลังสู้แดดนมบี้พื้น ผู้ชายหลายวัยก็กางเกงว่ายน้ำแบบผมนี่แหละ แต่ผมใส่แล้วดูดีกว่าแค่นั้นเอง หุหุ

ต่อข้างล่างจ๊ะ

[goonglovenut]

“ถ้ามึงจะกลับไปทำงานที่บ้านหรือว่าจะไปเรียนต่อก็ไปเถอะ”ผมบอกมันเอามือมันกอดเอวให้แน่นขึ้น

“อนุญาตแล้วเหรอ หืม”มันพูดขำๆ ผมพยักหน้าหงึกๆ

“ก็ที่บ้านมึงไม่มีใครนี่นา พี่อ้อก็เหนื่อยมามากแล้วสมควรที่จะได้พักบ้าง ถึงจะมีพี่หลิว แต่แกก็ต้องดูแลพี่ตวงที่อีกหน่อยก็จะมีเจ้าตัวเล็กๆออกมาอีก และมึงจะได้ไปอยู่ใกล้ๆหลวงพ่อด้วย พักนี้ท่านอาพาธบ่อยไม่ใช่เหรอ”ผมจับคางมันลูบไปมา

“แล้วมึงล่ะ ไม่คิดว่ากูทิ้งมึงเหรอ”มันถามผมแก้มแนบถูเบาๆ

“ไม่หรอก เพราะที่ผ่านมามึงทำให้กูเห็นแล้วว่ามึงไม่เคยทิ้งกูสักครั้ง และครั้งนี้มึงก็แค่ไปทำหน้าที่ที่มันสมควรแค่นั้นเอง คิดถึงกันก็โทรหากันได้ ปิดเทอมกูไปหามึงก็ได้ ขับรถฟิ้วเดียวก็ถึงแล้ว”ผมพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ในตอนแรกแต่ขำๆปลอบใจตัวเองตอนหลัง

“อยู่ได้ไหม ถ้าไม่มีกู”มันจับหน้าผมไปหา ผมดีดปากมัน

“มึงพูดเป็นลางอีกแล้ว กูรู้ว่าคนเราวันหนึ่งก็ต้องตาย แต่อย่าเพิ่งมาพูดเวลานี้ได้ไหม”ผมเอ็ดมัน

“มึงนั่นแหละคิดมาก กูหมายถึงหลังกูเรียนจบแล้วต่างหาก”มันก็เอ็ดผมกลับมั่ง

“อยู่ได้สิ ถึงจะไม่รู้สึกดีเท่ามึงอยู่ด้วยก็เถอะ”พูดจบปุ๊บมันก็จูบปั๊บ ผมก็ตอบรับสิครับ เวลานี้ไม่ว่าอะไรผมก็จะกอบโกยเอาไว้ให้หมด ผมรู้ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ก็แค่มันเรียนจบและเราไม่ได้เจอไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่สำหรับคนรักกันเวลาที่ต้องห่างกันมันก็อดที่จะคิดถึงโหยหาไม่ได้ ผละออกมันมองหน้าผมและพูดออกมา

“ถ้ากูบวชแล้วไม่สึกล่ะ”มันวกกลับไปเรื่องบวชอีกแล้ว มึงจะปลงชีวิตหรือไง

“ส้นตีน กูนึกว่าจะพูดอะไรที่มันซึ้งๆหวาน”ผมกระเถิบลงจากตักยกตีนให้ ก่อนจะขึ้นไปนั่งใหม่” กูว่าเราคุยจบไปแล้วนะเรื่องบวช มึงควรจะชวนกูไปเบียดมากกว่านะ”ผมปรับอารมณ์ตามมันไม่ทันเลย

“ตอบกูก่อน”มันยักไหล่ให้ผมตอบมัน

“กูก็อนุโมทนาไง ไม่ต้องกลัวว่ากูจะขัดขวางเส้นทางสายใหม่มึงหรอก”ผมตอบกลับอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้

“แล้วมึงจะมีผัวใหม่ไหม”อั๊ยยะ ผัวอีช่างถาม

“งั้นมึงไม่ต้องไปบวชหรอก”ผมตอบแบบเซ็งๆ

“ไหนมึงอนุโมทนาไง”มันย้อนใส่

“ก็นี่ขนาดมึงยังไม่บวช ยังห่วงว่ากูจะมีผัวใหม่ไหม คนถ้าจะบวชเขาต้องตัดทางโลกให้หมด ถ้ามึงมีกิเลสอยู่ก็ไม่ต้องคิดเรื่องบวชไม่สึกหรอก บวชเอาพรรษาให้รอดก่อน ห่าราก”ผมจิ้มหัวจิ้มแก้มมันหลายๆทีเลยเอาให้พรุนซะ

“เหรอ”มันทำหน้าตาเฉย

“แล้วมึงจะถามเพื่ออะไรวะ หมด อารมณ์โรแมนส์กูหดหมด”ผมเอามือทึ้งหัวมันไปมา

“กูก็ถามให้มึงตอบไง”มันแหย่ต่อ

“แล้วมันใช่เรื่องที่จะถามหลังจูบกันเหรอ ห๊ะ”ผมทุบอกมัน

“มึงจะให้กูถามหลังเบียดมึงเหรอ ห๊ะ”มันก็ถามกลับมั่ง

“มึงไม่ต้องถามก่อนและหลังอะไรทั้งนั้นแหละ”ผมตีมันอีก มันก็ขำๆ ผมอดขำตามไม่ได้เพราะยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าวกกลับมาเรื่องนี้ได้ไง ฮ่วย 

“ไผ่ ไผ่”เสียงเรียกทำให้หันไปมอง ผู้หญิงวิ่งตรงมาทางพวกผม ใส่เสื้อเอวลอยกางเกงสั้นกุดอวดเรียวขา

“ไผ่จริงๆด้วย”เป็นสาวไทยแต่ย้อมผมสีบร์อน เหมาะกับหน้าดีครับ 

“มึงรู้จักเขาเปล่า”ผมสะกิดถามมัน ที่ยังเงียบไม่รู้ว่าอึ้งทรวดทรงเขาหรือนึกไม่ออก เดี๊ยะกูจิกตาหลุดเลย

“จำไม่ได้เหรอ แซมมี่ไง”ชี้เข้าหาตัวเอง ก่อนจะเอียงคอมอง “เราเรียนไฮสคูลที่xxxxด้วยกันไง”เธอพยายามรำลึกให้มันฟัง

“เพื่อนแซนด้าหรือเปล่า”มันถามกลับ ฝ่ายนั้นพยักหน้าทันที ใครอีกวะแซนด้า

“เยส แซนด้าก็มานะ แล้วไปไงมาไงเนี่ยะ เชื่อแล้วโลกกลมจริงๆ”พอจำได้รีบบอกต่อ กูนั่งตักอยู่นึกว่าตุ๊กตายางไงวะ ผมเริ่มจิกแขนมันให้รู้ถึงพลังงานการมีตัวตนของผมทันที

“อืม โทษทีพอดีกลับมาหลายปีแล้วเลยจำไม่ค่อยได้”มันบอกเพื่อนที่น่าจะเก่ามาก อีกมือก็จับแขนผมให้รู้ว่ากูสัมผัสได้ว่ามึงนั่งอยู่ ก่อนจะได้ตอบอะไรก็มีเสียงมาขัดซะก่อน

“แซมมี่ ยูไม่รอไอเลยนะ ปล่อยให้ไอ เฮ้ ไผ่ ยูจริงๆด้วย” แล้วไม่ไปหายาแก้ไอแดกปล่อยไว้ทำไม หมั่นไส้ และนี่ก็ไอ้ไผ่จริงๆน่ะสิเห็นเป็นตอหม้อหรือไง

“ฉันบอกจูเลียแล้วนิ ว่าจะเดินมาทางนี้ก่อน”ยักไหล่ตอบอย่างไม่สนใจ จูเลียผมสีน้ำตาลทองยืนอมยิ้ม น่าจะเป็นสาวลาตินแน่ๆ ผิวสีน้ำผึ้ง ตาคม ดูเป็นมิตรเพราะเธอยิ้มให้ผม สองคนนี้กูกาหัวไว้ก่อนว่ากิ๊กเก่าผัวหรือเปล่า จิกตามองมันก็ยกยิ้มมีจับไม้จับมือ มึงไม่จับนมไปเลยล่ะยื่นแม่งจะเข้าปากกูอยู่แล้ว หมั่นไส้ใหญ่ไปไหน แซนด้าถลาจะหอมแก้มด้วยแต่ผมแกล้งยกมือบิดขี้เกียจกันไว้ก่อนจนหล่อนเกือบหงายหลัง ไม่ได้แกล้งนะ มองหน้าผมจิกนิดๆ เดี๊ยะตะปบซะนี่

“แล้วมาได้ไง”แซมมี่ถามต่อ จ้องหน้ามันส่งยิ้มหวานๆมาให้ มันอ้าปากแต่ผมจิกเล็บซะก่อน

“มาเครื่องบิน ต่อรถมาลงเรือ”อยากไม่สนใจกูดีนัก เล่นเอาอ้าปากเหวอ แต่จูเลียเหมือนจะดูออกเอามือปิดปากขำๆ อย่าบอกนะฟังภาษาไทยรู้เรื่อง

“ตาย น้องไผ่เหรอพูดกวนจังเลย เมื่อกี้ก็ทีและ”แซนด้าทำเสียงใส่

“เมีย”ผมตอบกลับสั้นๆ ทำเอาอ้าปากหวอกว่าเดิม ก่อนจะหุบและยักไหล่

“ไม่แปลก แต่ก่อนไผ่ก็เป็นแฟนเอริธ์อยู่”แซมมี่พูดเหมือนจะเยาะ

“ไม่ได้เป็นแฟน เพื่อนเฉยๆ”มันแก้ความเข้าใจให้ใหม่

“เหรอ เพื่อนจริงน่ะ แบบไหนน้า”แซนด้าทำเสียงล้ออย่างรู้อยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร

“แบบเซ็กส์เฟรนด์ไง เข้าใจไหม”ผมบอกยิ้มๆ จูเลียทำตากรอกไปมา แล่บลิ้นใส่สองคนนี้ด้วย แต่ยกนิ้วให้ผม

“โอเค เก็ทแล้ว”แซนด้ายักไหล่ “แล้วพักที่ไหนกันเหรอ คืนนี้ปาร์ตี้ด้วยกันไหม”ถามและชวนไปงานที่เกาะจัดขึ้นคล้ายๆปาร์ตี้ฟูลมูนแต่ไม่ใหญ่เท่า เป็นการเลี้ยงขอบคุณแขกที่มาเกาะนี้

“พักใกล้ๆนี่แหละ แต่ปาร์ตี้ดูก่อน”มันตอบเลี่ยงๆไม่ให้เสียน้ำใจ

“เมียยูจริงๆเหรอ”แซนด้าวกกลับมาถามอีก

“อืม คนเดียวนี่แหละ”มันพยักหน้าตอบใส่ ผมเลยหันไปจูบปากมันเป็นการยืนยันอีกที

“ว้าว วิ้วว”เสียงจูเลียเป่าปากชอบใจ ปรบมือด้วย สองคนหันไปมองก็ไม่สนใจ ก่อนจะมีชายหนุ่มสองคนเดินมาหน้าตาคมเข้ม หนึ่งในนั้นโอบไหล่และหอมแก้ม จูเลียหอมกลับและกระซิบอะไรบางอย่างทำเอาหัวเราะกันสองคน น่าจะเป็นแฟนเธอ ก่อนจะแนะนำตัวเองและทำความรู้จักผมกับไอ้ไผ่ด้วย นี่เขาเรียกคนมีมารยาท แล้วก็คุยกันต่อก่อนจะลาแต่ยังไม่วายชวนไปงานอีก

“ไปให้ได้นะ นานๆเจอกัน”แซมมี่ย้ำจับแขนมันที่ตอนนี้เราลุกยืนกันแล้ว จูเลียก็ชวนผมเหมือนกัน

“ไม่รับปาก คนเยอะไม่ค่อยชอบเท่าไร”มันกอดไหล่ผมให้เข้าไปใกล้เมื่อเห็นว่าคุยกับเทเลอร์อย่างออกรสอยู่ ส่วนแฟนจูเลียชื่อฮาร์เวริด์ ผมมองหน้ามันที่สบตาเฉยๆแต่มือเลื่อนลงมาโอบเอวแสดงความเป็นเจ้าของ ผมก็กอดกลับไปเหมือนกัน

“กลัวเมียก็พูดมาเถอะ”แซนด้าพูดใส่

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้”มันยกยิ้ม ถูกใจกูอีกแล้ว จัดเต็มไปเลย สองสาวดูจะขัดใจนิดหน่อยที่ผัวผมไม่ช็อต ผมยิ้มก่อนจะได้เวลาแยกกันสักที

“กิ๊กเก่ามึงเปล่าวะ”ผมถามมันขณะเดินกลับบ้านพัก

“จำได้ว่าไม่ใช่”มันยักไหล่ กอดคอผมโยกไปมา

“จำไม่ได้หรือฟันแล้วไม่เคยจำ”ผมย้อนใส่

“งั้นมั้ง”มันตอบ”จำได้แค่มึงก็พอแล้ว”พูดต่ออีกเลยหมดคำถาม ผมอมยิ้มก่อนจะกระโดดขี่หลังมันที่ย่อตัวรับทันที อย่างนี้สิเขาเรียกว่า ผัวย่อขาเมียขึ้นขี่ ฮี่ฮี่ แล้ววิ่งฮี้ๆๆๆๆกลับไปปี้ เอ้ย กลับห้องกัน คิดอะไรออกไปอีกแล้ว
/
/
/
ตอนนี้เรามาเดินแถวๆจัดงานกันครับ เลี่ยงมามองดูพลุที่เขาจุดกัน มีดนตรีขับกล่อมชวนให้ออกไปเต้นรำ ผมนั่งฟังนั่งมองเพลินดีเหมือนกัน เมื่อกี้เจอเพื่อนมันอีกคะยั้นคะยอให้ร่วมโต๊ะด้วย แต่กลุ่มใหญ่เลยครับ เราก็อยู่คุยกันนิดหน่อยก่อนจะขอตัวบอกว่าผมไม่ค่อยสบาย อ้าว มึงเป็นแต่มาแช่งกูซะนี่ ให้อภัยเพราะกูก็ไม่อยากสมาคมด้วย นอกจากจูเลีย  ฮาร์เวริด์ เทเลอร์แล้ว นอกนั้นดูไม่ค่อยน่าคุยน่าคบเท่าไรเพื่อนฝรั่งบางคนผมไม่แน่ใจว่าอัพยากันด้วยหรือเปล่า มีอยู่คนแซวผมและพยายามจะถึงเนื้อถึงตัว มันก็กันตลอดก่อนจะขอตัวเพราะไม่อยากปลอกฝรั่งแบบกระท้อน

“มึงคิดว่าพวกนั้นจะตามมาไหม”ผมถามอดจะกังวลไม่ได้

“ไม่หรอก เมื่อกี้แฟนจูเลียบอกกูแล้วว่าไม่ต้องกลัว เดี๋ยวเขาจัดการเอง กิ๊กมึงก็ยืนยันด้วย”มันบอกแต่มีเหน็บนิดๆ

“สัด มึงนั่นแหละ คิดจะมอมเหล้ากูและไปหาใช่ไหม”ผมบิดแขนมัน ก่อนจะกระดกขวดเบียร์ย้อมใจเตรียมมีเรื่องกับผัว

“อะไร ร้อนตัวไง”มันแหย่ผมเอาลิ้นดุนแก้มตัวเอง ผมเบียดเข้าหาโน้มคอมันลงมาจูบปล่อยเบียร์ไหลไปในปากมัน จนย้อยออกข้างไล่เก็บกวาดเลียจนเรียบ มันก็ทำมั่ง ก่อนจะผละมองหน้ากัน มันตวัดผมเข้าไปกอดและจูบอย่างเร็วทำเอาหายใจหายคอไม่ทันกับจูบและสัมผัสที่บีบเค้นไปทั่ว กูก็ใส่เสื้อผ้าเป็นใจเหลือเกินดึงพรวดเดียวก็เปลือยได้แล้ว นี่ผมคิดไปไหนวะมันยังไม่ได้ถอดสักหน่อยแค่ลูบไปมาเท่านั้นเอง

“อืม พี่ไผ่”ผมครางเรียกคนตัวโตที่อุ้มผมขึ้นจนหลังพิงต้นมะพร้าว ช่วงล่างเบียดเสียดกันไปมา ขวดเบียร์ที่ตอนนี้มันยัดให้ผมถือเรียบร้อยแล้วจะได้จูบถนัด พอได้โอกาสหายใจสบตาที่สื่อถึงความต้องการอย่างเปิดเผย ในที่สุดมันก็หื่นจนได้ ดีใจจังที่ผีหื่นกลับมาสิงร่างมันสักที คิกคิก ผมเทเบียร์ตรงคอมันนิดๆแต่ทำเอามันสะดุ้งเพราะความเย็นก่อนจะดูดขบเม้มและเลียไปทั่วเรียกเสียงครางจากมันได้เหมือนกัน

“ยั่วนะมึง ทำอย่างนี้ไม่ได้จบแค่รอบเดียวหรอกนะ”มันบอกผมเสียงพล่าบอกได้ว่าอารมณ์เริ่มจะปะทุขึ้นแล้ว เพราะก่อนหน้าเราสองคนก็จ้วงไปหลายขวดอยู่ แถมไวน์อีกตีกันให้มั่วไปหมด เกิดความรุ่มร้อนจนอยากจะกระชากเสื้อผ้าออกให้หมด

“ถึงไม่ยั่ว ก็โดนหลายรอบอยู่แล้ว”ผมเลียริมฝีปากบอกมันที่ยกยิ้มดูร้ายกาจมาก

“Outdoor นะ”มันบอกก่อนจะอุ้มผมเดินลับหายไปหลังทิวมะพร้าวที่อยู่ในเขตบ้านพักส่วนตัวของเรา

“นึกว่าจะไม่ได้โดนซะแล้ว”ผมยิ้มใส่ตามันเอามือลูบหน้า พูดในสิ่งที่คิดว่ากูน่าจะโดนตั้งแต่วันแรกที่มาถึงแล้ว ผมไม่ได้อยากนะแค่เป็นคนยึดมั่นในคำพูดของคนที่รักเท่านั้นเอง และมันก็ไม่เคยผิดคำพูดสักที ผมคิดอย่างนี้จริงๆนะ เชื่อผมเถอะ หุหุ

“หึ ก็ให้โอกาสพักเอาแรงก่อนเอาจริงไง”มันตอบกลับ เม้มติ่งหูผมที่ตอนนี้นอนราบกับพื้น ไล่มาขบซอกคอ ผมเบียดเข้าหาด้วยความเสียวซ่าน มือก็ปลดกระดุมผมออกจนเห็นอกเปลือยที่ไม่ตูมแต่ก็ขาวเนียนนะ ปากร้อนแลกจูบกันไปมามือใหญ่ลูบไปมาจนยอดอกเริ่มตื่นตัวสู้ ผมยกขาลูบขาแกร่ง มือที่ตอนนี้ไม่รู้เอาขวดเบียร์ไปวางที่ไหนแล้ว ลูบหลังก่อนจะจิกเมื่อโดนขบกัดยอดอก

“อื๊อออ อา”ก่อนจะขยุ้มหัวทึ้งเบาๆ เมื่อลิ้นเลียหยอกเย้าเหมือนปลอบใจ เปลี่ยนไปทำอีกข้างอย่างเท่ากัน จนต้องแอ่นตัวเข้าหาให้ชิดกว่าเดิม มือก็ถอดเสื้อมันออก สบตากัน มันยกยิ้มก่อนจะเอาเสื้อรองช่วงล่างที่ไม่รู้โดนถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไร มันเลื่อนตัวลงไปเรื่อยๆตามองผมตลอด จนรู้สึกเขินขึ้นมาทันทีทั้งที่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรารักกัน แต่เวลามันมองด้วยสายตาบอกว่าต้องการ ไม่ใช่ต้องการแค่ทำรักแต่เป็นสายตาที่สื่อว่าต้องการแค่ผมคนเดียว

“พี่ไผ่ อืม”ผมเรียกครางเสียงเบาหวิวเมื่อมันจูบฝ่าเท้า มือลูบตามเรียวขาไล่ถึงส่วนกลางไล้ผ่านแผ่วเบา ผมได้แต่วาบหวิวกับสัมผัสมืออยากจะทึ้งหัวมันก็ไม่ถึง ได้แต่กำเสื้อตัวเองเอาไว้

“น้องน่ารัก”มันพูดใส่ผมจูบอีกครั้ง โน้มตัวไล่มาถึงโคนขาด้านในขบเม้มตีตรา”รักจนไม่อยากปล่อยไปไหน”มันกระซิบแต่ผมได้ยินชัดเต็มสองหู” อยู่ด้วยกันนะ”มันบอกผมก่อนจะจูบปากที่เผยอรออยู่แล้ว

“รู้แล้ว อื๊อออ”ผมบอกชิดติดปาก กอดแผ่นหลังกว้าง เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เราบอกความรู้สึกของกันอีกมากมาย ผมจะบอกให้ฟังก็คงไม่หมด

“อ๊ะ ทำอะไร”หลังซุกไซร้จนทั่ว รู้สึกเปียกชื้นตั้งแต่หน้าอก ไหลลงไปถึงหน้าท้องเละลงต่ำไปอีก

“อยากกินเบียร์แกล้มดอกฝิ่น”มันบอกเสร็จก็ไล่ดูดเลียไปตามทางที่ไหลลงไปต่ำ ยกสะโพกส่งลิ้นเลียส่วนนั้น เป็นการเปิดทางไปด้วยทำเอาต้องบิดตัวกับความร้อนชื้นทั้งของลิ้นและของมึนเมา

“ระวังจะเมา ฮึก อา คูณสองนะ กินพร้อมกันน่ะ อืม”ผมเตือนยิ้มๆมองตาเยิ้มๆ

“แต่เขาว่ายิ่งเมายิ่งคึกยิ่งอึดต่างหาก”มันตอบกลับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มาก ผมยิ้มก่อนจะยันมันด้วยฝ่าเท้าเบาๆแต่ก็หงายได้ มันมองงงๆ ว่าถีบมันทำไม ผมโถมตัวไปคร่อมมันเอาไว้กันมันยันกลับ เบียดสะโพกไปมา กระดกขวดเบียร์ใส่ปากป้อนด้วยการจูบจนไหลย้อยออกข้าง ไล่เลียตามเก็บ

“อืม น้อง อา”เสียงมันครางมือผมเล่นยอดอกมันบ้างเป็นการเอาคืน

“ตรงนี้เพิ่มความร้อนหน่อยแล้วกันนะ น้องกลัวท้องเสียเพราะกินข้าวหลามดิบน่ะ คริคริ”ผมหรี่ตากัดปาก ค่อยๆราดลงไปพอได้ที่ผมก็จัดการข้าวหลามซะ ทำเอามันซื๊ดปาก บทรักก็เหมือนทุกครั้งเพียงแต่เราใส่ใจเติมความเข้มข้นให้กันและกัน ไม่ใช่แค่ทำไปเพราะหน้าที่และความอยากทำอย่างเดียว ไม่รู้เราใช้เวลาสัมผัสร่างกายนานเท่าไร รู้อีกทีผมจิกเล็บตรงไหล่เมื่อโดนข้าวหลามที่อุ่นจัดป้อนเข้าไป และเริ่มคะยั้นคะยอขยับให้ตอบรับ

“ อืมมม... ”


“ อ๊ะ ! ”


“ อ๊ะ...อา...พี่ไผ่....อื้อออ ”ผมเรียกเมื่อขยับถูกจุด ยิ่งร้องมากเท่าไรมันก็ขยับมากขึ้น

“ครับ” เพราะหูจริงๆ แต่หน้าตาและการกระทำขัดกับคำพูด

"  อ๊า พี่ไผ่ พี่ไผ่ " ผมร้องและบิดตัว ขยับสะโพกขึ้นลงส่ายไปมา เมื่อโดนเร่งความเร็วถี่ ๆ สะโพกไม่รักดีแต่รู้ดีเด้งรับตามจังหวะที่ถูกส่งเข้าทั้งเบาและแรง เมื่อจวนจะได้ที่ผมเป็นฝ่ายพลิกคุมเกมบ้าง ขยับขึ้นลงเน้นในที่ควรเน้น

“อา น้อง อืม”มันครางมือบีบขย้ำก้นผมช่วยส่งแรงขยับให้มากขึ้น

“ครับ ชอบไหม อื๊อ”ผมขยับและถามมือก็บี้ยอดอกมันก่อนจะจิกนิดๆเป็นการกระตุ้น มันก็จับน้องผมขยับให้เหมือนกัน มันไม่ตอบแต่ขยับสวนขึ้นมาถี่ๆเป็นการตอบแทน ผมกัดปากเมื่อรู้สึกเสียดแต่เสียว จนใกล้เวลาที่ต้องปล่อยน้ำออกจากที่กักเก็บมันก็พลิกผมลงข้างล่างจับขาพาดไหล่อีกข้างก็กางออกพร้อมขยับเร็วแรงๆ

 “ อืมมม... ”


“ อ๊ะ ! ”


“ อ๊ะ...อา...พี่ไผ่....อื้อออ ” เสียงสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อย ตาลอยนอนหอบหายใจอย่างแรง พอกับคนข้างบนที่ขยับอีกสองสามทีก็ตามมาติดๆ โน้มตัวมาจูบสอดลิ้นเกี่ยวกัน ก่ายกอดจนหายใจปกติ มองหน้าที่รู้ว่ายังไม่จบแค่นี้แน่นอน

“ต่อไปไม่ว่าจะเรื่องอะไร อย่าเก็บไว้คนเดียว”มันลูบผมที่ชื้นเหงื่อ ผมก็ลูบหน้ามัน”เราไม่ใช่แค่ผัวเมียกัน เราเป็นคนรักเป็นครอบครัว”มันพูดต่อด้วยเสียงที่อบอุ่น ทำเอาหัวใจฟูแทบจะออกนอกอก

“ขอบคุณครับ”ผมพูดและจูบปาก

“รักน้องนะ”มันบอกผม ก่อนจะเริ่มขยับอีก ผมไม่เล่นตัวอิดออดในเมื่อต้องมันมากเช่นกัน

“น้องก็รักพี่ไผ่ อยู่ด้วยกันนะ”ไม่ว่าจะกี่ครั้งผมก็อยากขอแค่นี้แหละ ขอให้มันอยู่ข้างๆ คอยเป็นกำลังใจให้กัน

“อืม”แค่สั้นๆผมก็ซึ้งใจกับผู้ชายคนนี้ที่พิสูจน์หลายต่อหลายสิ่งให้ผมเห็นด้วยการกระทำมากกว่าคำพูดที่นานๆครั้งจะเปิดใจเปิดปากบอกสักที และถ้าพูดออกมาก็ทำเอาหุบยิ้มแทบไม่ลง

และ

และ

ผ่านไป

ผ่านไป

“รอบนี้อะไรวะ”ผมถามเมื่อจบรอบสาม นอนหอบแดก รอบแรกเป็นการปลอบใจเรื่องวันเกิด รอบสองเรียกขวัญให้กลับมา

“ไถ่โทษที่หลอกว่ากลับ”มันยกยิ้มและยักคิ้ว”และรอบต่อไปๆๆ กักตุนตอนห่างกัน หึหึ”มึงไม่ได้กักตุนแต่มึงกักตูดกูมากกว่า เชื่อแล้วว่ายิ่งเมายิ่งคึกยิ่งอึด กูเลยต้องอึดตามมึงไปด้วย ทำไมมึงไม่แบ่งวันปลอบใจกูวะ เสือกมารวบยอดวันเดียว ให้กูหยุดพักอีกหน่อยไม่ได้เหรอ  อ๊าๆๆๆๆตอนแรก และก็ อ๊าคคคคคคคคคคคคคค เมื่อไรมึงจะหยุดปลอบใจกูซะที บักห่านิ
/
/
/

“ปู่คงไม่ได้ลงไปร่วมงานด้วย แต่ยินดีด้วยนะที่เรียนจบแล้ว”ปู่ผมบอกมัน เมื่อเรากลับมาถึงบ้าน พักได้สองวัน วันนี้มันต้องกลับแล้ว มันยิ้มก่อนจะก้มลงกราบปู่ที่ตัก ที่ลูบหัวและตบไหล่

“ขอบคุณมากครับ”มันเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ท่าน

“ทีนี้ไอ้ตัวแสบก็เหงาล่ะสิ พี่เขาเรียนจบแล้วก็ต้องกลับบ้าน”ปู่พูดยิ้มๆใส่ผม

“ดี จะได้ไม่มีคนบ่น หากิ๊กสะดวกดี”ผมปากดีใส่มัน หมั่นไส้ ยังยอกไม่หายเลย สามวันหลังที่เกาะโดนฟันทุกวัน เป็นการชดเชยที่ผิดคำพูด ผมบอกว่าพอแล้วกูเชื่อแล้วมันก็ยังต่อ แม่งจ่ายชดเชยยิ่งกว่าบริษัทประกันอีกนะเนี่ยะ

“ปู่ไปหาเพื่อนดีกว่าว่ะ เคลียร์กันเองแล้วกัน”ปู่ทำหน้าแบบไม่รับรู้ เดินออกไปหลังจากมันไหว้ลาอีกที

“อ้าว ปู่ทิ้งน้องได้ไงล่ะ ปู่”ผมเรียกท่านที่โบกมือ หันไปมันยืนจ้อง”โถ น้องพูดเล่นไปงั้นแหละ”ผมกอดแขนยิ้มประจบ

“ไม่เป็นไร”มันยิ้มให้ผม”กูก็ว่าจะทำเหมือนกัน”หุบยิ้มเลยกู

“มึงลองสิ กูตามยันหนองคาย จับได้ตรงไหนตบตรงนั้น”ผมจิกแขนจิกตาจิกปาก จิกแม่งให้หมด

“แล้วจะให้มึงรู้ทำไม”มันพูดใส่ก่อนจะหยิบเป้สะพายขึ้นรถ ขับออกจากบ้านไปสนามบิน

“กูก็ให้พี่พายดูให้”ผมลอยหน้าบอก

“ไอ้พายมันญาติกู”มันยักคิ้วบอก

“แต่พี่พายสายพันธ์เดียวกับกู”ผมบอกกลับ เอาสิมึง มันยักไหล่ไม่พูดต่อ จนถึงสนามบิน นั่งจนได้เวลา มันมองหน้าผม

“เที่ยวได้ห้ามกลับดึก”

“อืม”

“อ่อยได้แต่อย่ากิน”

“อืม”

“ขับรถกลับดีๆล่ะ อย่าซิ่งให้มากนัก”มันขยี้หัวผม

“เออ”

“แค่นี้แหละ”

“โอเค”ผมยิ้มก่อนจะกอดเอวเดินไปที่ทางเข้า

“คิดถึงกูได้ตลอดเวลา”มันบอกแต่มองอะไรก็ไม่รู้

“บอกกูทำไม”ผมถามมัน

“มึงก็เลิกเป็นเมียกูสิ”มันเอาคำพูดผมมาย้อน คิดว่ากูจะอึ้งล่ะสิ ผมแสยะยิ้มใส่มัน

“บอกกูตอนกลับโน่น”ผมพูดใส่มันก่อนจะยื่นเอกสารให้พนักงานตรวจ มันยืนอึ้งไปพัก ก่อนจะตามมา ผมหัวเราะคิกคัก ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากอยู่กับปู่ แต่เป็นปู่ที่ไม่อยากอยู่กับผม โน่น เพื่อนชวนไปฮ่องกง แถมเลยไปทัวร์ยุโรปต่อยาวเลย แล้วผมจะหง่าวคนเดียวทำไมล่ะครับ หนีตามผู้ชายไปหนองคายดีกว่า

“นี่มึงเอาคืนกูเหรอ”มันดึงหัวผมโยกไปมา

“เอาคืนเชี่ยะไร กูไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น  มึงต่างหากไม่แหกตาดูเองว่ากูเอาเป้มาด้วย”ผมลอยหน้าพูดกลับใส่มัน

“ใบนี้”มันชูขึ้น

“แม่นแล้ว”ผมยิ้ม

“สัด ไหนมึงบอกของฝากไง”มันตบหัวผมสองที เมื่อเสียรู้ ตอนแรกมันก็สงสัยว่าทำไมมีเป้สองใบ ผมบอกมันว่าของฝาก มันก็เลยเลิกสงสัย แต่ข้างในของกูล้วนๆ หุหุ

“ก็กูนี่ไงของฝาก ฝากไปกับมึงด้วย หรือไม่เอา“ผมชี้ตัวเองชี้มันและยักคิ้วใส่”มึงจะร้องไห้ก็ได้นะ ที่โดนหลอกอ่ะ”ผมกอดเอวมันพูดล้อเลียน

“เอาน่ะกูเอาแน่”มันกอดไหล่กระซิบใส่หูผม”ปลอบใจกูซะ”

“มึงก็ทำท่าแบบกูก่อนสิ แล้วกูจะปลอบให้”ผมท้ามัน

“กูไม่มีทางทำท่าทุเรศอย่างนั้นหรอก”มันผลักหัวผมออก เก็บสัมภาระและนั่งประจำที่

“งั้นน้องไม่ปลอบ”ผมตามไปยื่นหน้าบอก

“กูปลอบมึงแทนก็ได้ เป็นการต้อนรับสู่หนองคายอีกครั้ง หึหึ”มันจับหน้าผมส่ายไปมา

“ไม่”ผมกัดไหล่มัน

“หึหึ มึงไม่เคยได้ยินเหรอ”มันเอามือลูบแก้ม”ไปหนองคายเสร็จทุกราย”มันยักคิ้ว

“ส้นตีน ไม่ใช่เสม็ด”ผมเถียงมันที่เปลี่ยนจากลูบแก้ม เลื้อยไปลูบแก้มก้นแทน ผมช้อนตามองมันที่ยิ้ม

“งั้นไปหนองคายโดนทุกรายก็ได้”มันบอกอีก

“ไม่ต้องทุกรายหรอก”ผมค้อนมัน ก่อนจะยิ้มแป้นพูดต่อ”กูคนเดียว เอาอยู่”ผมทำเสียงแบบเพลงน้องจ๊ะ ทำปากจู๋ๆ ตาปริบๆ มันหัวเราะเบาจุ๊บปาก ไอ้เรื่องเสร็จไม่ต้องไปไหนก็เสร็จได้ครับ แค่มีมันผมก็พร้อมจะเสร็จเสมอ คริคริ

**********************************************************************************************
ปล. กลับมาแล้ว อ่านให้แฉะกันไปข้างยาวแต่ไม่มีสาระมีแต่คนรักกัน หุหุ ตอนอยู่ ตจว.เน็ตเข้ายากมาก เสียบหลุดๆอยู่นั่นแหละ อ่านเม้นส์แล้วเบิกบานใจมาก ดีใจที่มีคนคิดถึงและรอ ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่ให้กันมาเสมอ ขอบคุณมากๆค่ะ และมีอีกเรื่อง ลองทำโพลสำรวจว่าถ้ารวมเล่มมีคนสนใจไหม มีสองช้อยแต่เขียนผิดไปหน่อย เดี๋ยวคนอ่านจะหาว่ายัดเยียดที่มีแค่ ดีมาก กับ ดี แก้แล้วแต่ไม่สำเร็จ มันขึ้นแต่เกิดข้อผิดพลาดก็เลยแจ้งไปที่ผู้ดูแลแล้ว เอาเป็นว่าไม่ต้องกดโหวตหรอกค่ะ ถ้าสนใจหรือมีความคิดเห็นยังไงเขียนพร้อมเม้นส์ได้เลยค่ะ สอบถามคร่าวๆก่อน ไม่ตอบไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณอีกหลายๆๆๆๆครั้งนะคะ

*****ตอนนี้แก้โพลได้แล้ว ยังไงลองกดโหวตออกความเห็นกันดูนะคะ หรือจะเขียนพร้อมเม้นส์ก็ได้เผื่อกดแล้วไม่ขึ้น

[harumi]

 

[tuckky]

มาแล้ว ...ไปบริจาคเลือดก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่านและเม้นต์ให้เด้อ 

ไปเสียเลือดที่สภากาชาด แล้วยังมาเสียเลือดให้คู่นี้อีก  ฟินค่ะ 

[Noo_Patchy]

 

[Ryoooo]

ฮิ้วว คู่นี้ พาฟินตลอดๆ
ชอบ รักกันแบบไม่หวานมาก อยู่ด้วยกันทุกครั้งที่มีปัญหา
ชีวิตคู่ต้องการแค่นี้แหละ
ร๊ากกกคู่นี้

ปล. อยากได้สเปเชียลคู่พายบ้างงง

[iforgive]

รอรวมเล่ม

[PK37]

ช่วงแรกดูเหงาๆ ปนหน่วงๆ ที่พี่ไผ่จะเรียนจบแล้ว
เพื่อนเก่าพี่ไผ่สองคนเนี่ยแรงหว่ะ แต่น้องฝิ่นไม่สนอยู่แล้ว หึหึ
พี่ไผ่โดนน้องฝิ่นเอาคืนเล็กน้อย แต่เหมือนปู่เปิดทางเลยนะ หนีไปเที่ยวกับเพื่อน น้องฝิ่นเลยตามไปหนองคายเลย
แค่คิดว่าจบแล้ว คงคิดถึงพี่ไผ่ น้องฝิ่น และผองเพื่อนแน่ๆ เลยอ่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[route rover]

พี่ไผ่น้องฝิ่น .. ท่าไม่ยากแต่หลายท่า หลายรอบ

[qq_oo]

ชอบๆๆจ้า
ถ้ารวมเล่มก็จะซื้อ

[~ณิมมานรฎี~]

   น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[ketekitty]

คำเดียวเลย "ชอบ" ที่สุดอะ

[kataiyai]

อ่านคู่นี้แล้วอดยิ้มไม่ได้เลย

แก้มจะแตกแล้ว 

[DoubleBass]

คู่นี้แซ่บเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ 

[เก้าแต้ม]

นู๋ฝิ่นกะพี่ไผ่น่ารักมากกกก
ส่วนรวบเล่มเห็นด้วยค่ะ สนับสนุนและพร้อมอุดหนุน

[question09]

 

[Naenprin]

หวานซะ น้ำทะเลยังอาย หาความเค็มไม่ได้

[gupalz]

อุดหนุนแน่นอน รอรวมเล่มจ้า

[Bowbonk]

 

[maicy]

รอรวมเล่มจ้า ^^

[NewYearzz]

เมื่อไหร่ความรักจะมาเยือนเราบ้าง 


รอตอนต่อไปครับ

[arisa_sa]

หายคิดถึงเลย ยาวม๊ากกกก มาก อิอิ น่ารักอะ กระจุ๊กกระจิ๊ก รักกันดีจัง

ปล. เอา1 ชุด เล้ย อยากเก็บไว้เป็นของตัวเอง สนับสนุนรวมเล่มโล้ด 

ขอบคุณจ้า   

[snack]

น้องฝิ่นกับพี่ไผ่ทำน้ำทะเลหวานไปเลย

[NOO~KUNG]

ฝิ่นอนงค์ คงความแซ่บไว้เสมอ...

[murasakisama]

 o13หวานกันตลอด o13รอรวมเล่มนะคะ