หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[พลอยสวย]

 

[goonglovenut]

ตอนที่ 95

“จะมาถึงกี่โมง”

“อืม”

“เออ นั่งอยู่นี่แหละ”พูดและหันมามองผมที่ยังนอนอ่อยอยู่บนเตียง

“ขับดีๆล่ะ”

“พี่อ้อกับพี่หลิวมาถึงตอนไหน”ผมถามไอ้ไผ่หลังจากวางสายแล้ว

“ไม่แน่ใจ แล้วแต่อารมณ์ไอ้หลิวมัน”มันบอกก่อนจะหยิบกางเกงมาใส่ เอ้อ ผมไม่ได้ทำอะไรกันหรอกครับ มันเพิ่งอาบน้ำเสร็จยังไม่ทันจะแต่งตัวพี่หลิวก็โทรเข้ามาซะก่อน ผมไม่ได้ร้อนตัวนะ อธิบายให้ฟังเฉยๆ หุหุ

“แล้วไม่คิดว่าพี่อ้อมีอารมณ์มั่งเหรอ”ผมลอยหน้าถามมันกลับ

“ทะลึ่งและมึง”มันจิ้มหน้าผมจนหงาย หนอนกูเกือบโผล่เลย ผมอาบเสร็จก่อนมันแต่ยังไม่ได้แต่งตัวใส่เสื้อคลุมอยู่

“ทะลึ่งอะไร กูหมายถึงว่าพี่หลิวไม่กลัวอารมณ์พี่อ้อขึ้นบ้างหรือไงขับรถตามอารมณ์ ระวังเถอะขับรถไปหูอื้อไปแน่ จะสมน้ำหน้าให้”ผมเด้งตัวขึ้นมาพูดกับมัน ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแต่งตัวบ้าง ตัวเบาเลยเสียน้ำ นั่นแน่ผมพูดให้คิดอีกแล้วใช่ไหม ไม่ช่ายยยย ยังไงก็ไม่ใช่อย่างที่คิด ย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อนผมท้องเสียอย่างหนักต่างหาก

“พี่อ้อสิจะหูอื้อแล้วหาอะไรอุดหูแทน”มันยกยิ้มบอกผม หล่อน่าแดกจังวะมึง มิน่า อี่นี่ยันอีนั่นจ้องจะเอาของกู ฝันไปเถอะ

“พี่อ้อเนี่ยะนะจะหูอื้อ ไม่จริงอ่ะ กูเห็นพี่หลิวอุดหูทุกทีเวลาพี่อ้อด่า รวมทั้งมึงด้วย”ผมทำหน้าแบบไม่เชื่อ จากประสบการณ์ที่พานพบ เวลาพี่อ้ออารมณ์ขึ้นเมื่อไรทั้งพี่หลิวรวมถึงไอ้ไผ่แทบจะมุดหน้าหนีเข้าไปตามลืบ ผมกับพี่ตวงนี่โคตรขำเลย นานๆจะเห็นไอ้ไผ่มันหงอสักที กับเมียนี่เก่งฉิบหาย จ้องจะเอา ฟัน แทง อย่างเดียว

“หึ พี่กูเวลาเขาเดินทางจะไม่ค่อยคุยกัน พี่อ้อชอบหลับ ไอ้หลิวมันก็จะเปิดเพลงฟังเป็นเพื่อนตลอดทาง และดังมาก”มันอธิบายให้ฟัง มือก็หยิบเสื้อยืดคอวีสีเทาเข้มใส่สกรีนว่า ‘ยอมให้ขี่เพราะกูเป็นควาย’ผมสกรีนเองแหละ แรกๆ งี่เง่า เรื่องมากไม่ยอมหยิบมาใส่ผมบ่นจนมันยอมเพราะรักและรำคาญ ของผมก็มีสกรีนว่า ‘เคี้ยวตามสบายเพราะกูเป็นหญ้า’ ว่าแล้วก็หยิบมาใส่คู่กัน แต่เสื้อผมสีขาว ตัวหนังสือสีเขียว

“โอ้ย กูว่าไม่อื้อแล้วตึงไปเลยดีกว่า ถ้าเปิดดังมากแกจะหลับได้ไง ต้องมีด่ามั่งแหละ”ผมหันไปทำเสียง มือก็จัดผมที่หน้ากระจกหลังจากถีบมันออกไปแล้ว เดี๋ยวนี้ส่องนานกว่ากูอีก กระจกมีอะไรน่าส่องกว่ากูวะ

“แกก็หาอะไรอุดหูสิ โง่อีกและมึง”มันตอบส่ายหน้าเซ็งๆใส่ ผมเลยยกนิ้วกลางให้มันสองนิ้วเลย เดินไปหยิบไอโฟนบนที่นอนยังไม่ทันได้หยิบตัวก็จมปลักไปกับที่นอนเต็มๆ

“เชี่ยะ ถีบกูทำไมเนี่ยะ”ผมตั้งตัวได้ปาหมอนใส่มันที่ถีบก้นผม ก่อนจะชูบางอย่างในมือ

“แดกไม่หมด”มันเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

“ถ้าหมดมึงจะเห็นไง ยังไม่เลิกนะมึงไอ้นิสัยคุ้ยขยะ”ผมลอยหน้าเถียงและว่ามัน

“กูก็คุ้ยมาให้มึงแดกนี่ไง”ย้อนกลับไม่พอ ผลักหัวทิ่มอีกรอบ

“มันขม”ผมเสียงดังใส่ ยาที่หมอให้มา ผมกินได้ทุกซอง ยกเว้นไอ้ซองที่มันคุ้ยเจอ

“ไม่ใช่น้ำตาลจะได้หวาน กินลงไป”มันพูดกวนๆและส่งให้พร้อมขวดน้ำอุ่น ผมอยากกินน้ำเย็นใจจะขาดแต่ผัวสปีย์ชีส์พ่อสั่งงดเด็ดขาด

“พี่ไผ่ มันขม”ลุกไปกอดเอวมัน

“อย่ามาอ้อน เดี๋ยวโดนถีบอีก เร็วๆ”มันไม่หลงกล ไม่ตามใจ  ไม่ลุ่มหลง ถ้าไม่อีกกูโดนแน่

“มันสกปรก”ผมบอกมัน น่าจะรอดเพราะมันหยิบมาจากถังในห้อง มันแสยะยิ้ม

“มันอยู่ในถุง กินได้”มันแกะออกมาและส่งให้ ผมฮึดฮัดหันหลังให้

“กูหายแล้ว”ผมบอกมัน เงียบ และ ก็เงียบ ค่อยๆหันไปมอง เจ๊อะเข้าให้เต็มปากกูเลย  ก่อนจะกลืนลงคอ นั่งหอบ

“ยังขมอีกไหม”มันยักคิ้วใส่เอามือเช็ดน้ำที่ไหลตรงมุมปาก ผมกระโดดขี่หลังมันที่หันหลังพอดี

“แล้วมึงไม่ป้อนกูแบบนี้วะตอนแรก จะได้ไม่ต้องทิ้ง ห๊ะ”ผมพูดใส่หูมันที่ถอยออก ผมก็ตามไปไล่งับให้กลับมา

“อย่ามาหลอกแต๊ะอั๋งกูซะให้ยาก”มันจิกหัวผม

“ถุยๆๆ ฟันกูนับไม่ถ้วนยังไม่ทวงเลยแค่นี้ทำมาหวงตัว ดัดจริต กระแดะเอ้ย”ผมทำเสียงใส่หน้าใส่หูมัน มือมันก็ทั้งตบทั้งขยำก้นผมอยู่นั่นแหละ แต่ผมชอบ คริคริ
/
/
/
“เดี๋ยวขากลับ มึงแงะเครื่องเสียงรถออกให้กูหน่อย”พี่อ้อหันมาบอกไอ้ไผ่ที่ถือกระเป๋าให้ ส่วนพี่หลิวทำปากพะงาบๆล้อเลียน ส่วนผมได้แต่ขำ หันไปมองผัวส่งสายตาถามประมาณว่าไหนมึงบอกพี่อ้อไม่บ่นไง

“เจ๊คาน จะบ่นอะไรนักหนา ทำอย่างกับไม่เคยเดินทางด้วยกัน”พี่หลิวเรียกพี่อ้อ คาดว่าคงไม่ใช่เจ๊นงคราญแน่นอนเพราะแกหันขวับ

“เดี๋ยวมึงจะลงไปคลานเพราะโดนตีนกูนี่แหละ”พี่อ้อตบด้วยกระเป๋ากุซจี่(ซี่)ราคาแพง นานๆจะควักมาใช้สักที แกมีเกือบทุกแบรนด์เลยครับ ล่าสุดไอ้ไผ่ส่ง Hermes ไปให้ โทรมาบ่นๆๆว่าซื้อทำไม แพง กูมีเยอะแล้ว แต่พอรู้ผมเป็นคนเลือกให้ เสียงหวานใสหัวเราะคิกคักบอกชอบมากต่างจากคุยกับไอ้ไผ่ลิบ ให้รู้ซะมั่งไผเป็นไผ ไผ่ก็ไผ่เถอะจะสู้ดอกฝิ่นได้ไง หุหุ

“แล้วไม่อุดหูล่ะ”มันถามพี่สาวมัน ผมรูดคีย์การ์ดห้อง พี่อ้อเกาะแขนผมมาตลอดทาง แต่ปากกับตาจิกพี่หลิวไม่ปล่อยเลย

“กูอุดแล้ว แต่เอาไม่อยู่ มันไปแต่งเพิ่มมาอีก จะบอกไอ้ตวงด่ามึงสักที ให้กูกลับไปก่อน”บ่นพลางชี้หน้าคาดโทษ พูดถึงน้องสะใภ้ที่ใกล้คลอดแล้ว เลยไม่ได้เดินทางมาด้วยแต่ฝากของขวัญพร้อมของกินมาเพียบ
 
“ดื่มน้ำครับ”ผมหยิบน้ำหวานมาเสริฟ์ให้แกอารมณ์ดี พร้อมผลไม้

“น่ารักจัง พวกมึงไม่ได้ครึ่งเลย เลี้ยงเสียข้าวเหนียว”แกชมผมหันไปว่าน้องสองคนที่ยักไหล่

“มึงกับกูมันน้องเก่าแล้ว ก็งี้แหละ”พี่หลิวกอดไหล่ยักคิ้วกับมัน แต่ทำหน้าใส่ผมที่นั่ง

“หึ แต่กูว่าแกพาลเรื่องขึ้นคานมากกว่าว่ะเพราะมัวแต่ทำงานเลี้ยงมึงกับกูเลยไม่ได้แต่งงานสักที”ไอ้ไผ่ยกยิ้มแซวใส่พี่อ้อที่กำลังจิ้มแตงโมจะเข้าปาก แกวางทันที

“ก๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ เออว่ะ ตอนแรกกูก็นึกว่าวัยทอง ลืมเรื่องนี้ไปได้ไงวะ ฮ่าๆๆๆๆ”พี่หลิวขำตัวงอตบไหล่ชอบใจ ผมจะขำก็ใช่ที่

“ไอ้น้องเวร ปากดีนักพวกมึง กูตัดเงินรายได้ของปีนี้ ยกให้เมียพวกมึงแทน ฝิ่นเอาเลขที่บัญชีมา”พี่อ้อเขวี้ยงหมอนใส่แถมประกาศตัดรายได้น้องสองคน หันมากอดผม

“ว๊าคคค ไม่ได้ เขาขอโต๊สนะเอื้อยยยย”พี่หลิวถลามาซบไหล่บีบนวดเอาใจ แกก็จิกหัวผลักออก ปากก็เหมือนจะขำ ยกเว้นไอ้ไผ่ที่ยืนยิ้มเฉยๆ

“มึงไม่ต้องมาเลีย”พี่อ้อว่าพี่หลิวที่แลบลิ้นแพร่บๆ

“เลียไม่อยู่เขาอมนะ หงิงๆๆ”พี่หลิวอ้าปากทำเสียง ผมไม่คิดว่าพี่ผัวจะติงต๊องขนาดนี้ หลุดหัวเราะออกมา พี่อ้อเบะปากเอือมๆ

“มึงเตรียมของพร้อมแล้วเหรอ”พี่อ้อถามน้องคนเล็กที่เดินมานั่งตรงข้าม

“ถามมันสิ”มันพยักหน้ามาทางผม พี่อ้อยิ้มๆ

“เดี๋ยวนี้อะไรก็เมียนะมึง เป็นง่อยไง”พี่หลิวแซวมันจับมือแกว่งไปมา มันแกล้งสะบัดไปโดนหน้าแกดังปึก สม!

“ไม่ต่างจากมึงหรอก เอาใจจนเมียบ่นจะเป็นง่อยอยู่แล้ว”พี่อ้อออกรับแทน

“เป็นธรรมดาของผัวที่ดี”พี่หลิวอวยตัวเองหน้าระรื่น แต่แกเอาใจพี่ตวงทุกอย่างอยากกินอยากทำอยากไปไหนขอให้บอก ผัวจัดให้ น่าอิจฉามากๆเลย เมื่อไรกูจะท้องมั่งวะคุมก็ไม่ได้คุม

“ไม่ใช่เพราะมึงปั้นน้ำเป็นตัวใส่ท้องเขาเหรอ”ไอ้ไผ่แซวพี่มันกลับ

“อันนั้นก็ส่วนหนึ่ง แต่ส่วนลึกกูเป็นคนดีโว้ย มีเมียก็ต้องดูแลเมีย หรือมึงไม่”แกอวยต่อและถามกลับ

“ถ้ามึงกับกูพี่น้องกันจริงๆก็ไม่ต่างกันหรอก แต่กูหล่อกว่า”มันตบไหล่พี่มันยักคิ้วใส่ ผมกับพี่ตวงมองหน้ากันขำๆ

“สัด หล่อคนละแบบก็พอ ไม่ต้องเสือกหล่อกว่ากูหรอก”แกตบกลับไหล่แทบทรุด ก่อนจะหลุดหัวเราะให้กัน พอเก็บของเข้าที่ พักจนหายเหนื่อยก็ออกไปกินข้าวข้างนอก ระหว่างนั้นพวกเพื่อนมันก็โทรมาถามว่าพี่ๆมาถึงหรือยัง เพราะแต่ละครอบครัวมาล่วงหน้าแล้ว เอาไว้เจอกันวันรับจริงเลย เมื่อวานพ่อแม่พี่พายกับพี่หวายก็มาหาถึงห้องเลยถามว่าหายดียังคงเป็นพวกพี่ๆบอก ผมรู้สึกตื้นตันใจมากกับความรักความห่วงใยที่เผื่อมาถึงผม

“พี่อ้ออยากกินอะไร”ผมถามพี่อ้อที่นั่งข้างหลังด้วยกัน

“อะไรอร่อยมั่ง”พี่อ้อถามกลับ

“ถามมันก็อร่อยทุกอย่าง”ไอ้ไผ่สอดทันที สบตาในกระจก ผมทำปากแหวะใส่

“พูดมาก มะ เอ้ย พี่ก็กินด้วยกันไม่เคยแย้ง”ผมว่ากลับมั่ง จะหลุดมึงอยู่แล้ว เกรงใจพี่อ้อแต่แกก็เคยได้ยินนะเวลาผมหลุด  พี่หลิวแอบทำลิ้นจุกปากที่ได้ยินผมเรียกมันว่าพี่

“ก็มึงไม่เปิดโอกาสให้กูเลือกนี่หว่า หิวปุ๊บจอดแดกทันที”มันย้อนใส่

“ก็อยากพูดเอง อะไรก็ได้ ง่ายๆ กินได้ ทีนี้จะมาบ่น”ผมยักคิ้วสลับใส่มันบ้าง พี่อ้อก็ขำๆ ตบหลังมือผม

“โอ้ย พวกมึงหยุดจีบกันก่อน ไอ้ฝิ่นมึงแนะมาเลย กูหิวจนจะกินสาวเสื้อลายนอกรถแล้ว มึงดูๆ แม่ง กินสปอต์ไลท์เข้าไปหรือไงวะถึงได้ขาววิ้งๆ”พี่หลิวตัดปัญหาก่อนจะสะกิดไอ้สารถีให้ดูนอกรถ ผมมองมั่ง ก่อนจะส่งข้อความ สักพักยื่นไปตรงหูพี่หลิว

‘ไอ้หลิว ขาวมากใช่ไหม กลับมากูจะคลุกสปอต์ไลท์ให้มึงกิน’เสียงนุ่มแต่ทรงพลัง ทำเอาพี่หลิวหันขวับมามองผมที่ยิ้มแป้น พี่อ้อหัวเราะสะใจ

“เก่งมาก เป็นเด็กที่ฉลาดจริงๆ ฮ่าๆๆๆ”พี่อ้อลูบหัวชมผมพร้อมหัวเราะ

“ตวง  ยังไม่นอนอีกเหรอเสียสุขภาพจิต ไปเชื่อมัน นานๆจะเห็นสปอต์ไลท์ในเมืองเลยตื่นเต้นไปหน่อย ไปไป ไปนอนได้แล้ว”พี่หลิวคว้าไปคุยเอง ไอ้ไผ่หันมามองผมเฉยๆ และออกรถเมื่อสัญญาณไฟเขียว

‘กล้าไล่เหรอ กลับมามึงเจอแน่’พี่ตวงแว๊ดใส่อีก แกงัดกลยุทธ์มาง้อล่อหลอกจนพี่ตวงยอมไปนอน

“ไอ้ไผ่ กลับไปมึงจัดการเมียมึงเลยนะ ฉิบหายกูคอแห้งหมดเลยกว่าเมียจะยอมไปนอน”พี่หลิวส่งคืนหันไปสั่งคนขับ ผมทำหน้าล้อแก พี่ตวงไม่ได้โกรธหรอกครับ แกล้งผัวเล่นเฉยๆ แกส่งข้อความมาบอก

“เอาไว้ว่างๆก่อน ช่วงนี้กูยุ่งอยู่”ไอ้ไผ่บอกพี่ชายมัน แต่ส่งสายตาให้ผมที่ทำเป็นไม่เห็น อยากบอกว่ากลัวมาก กลัวไม่โดนว่ะ หึหึ

“สมน้ำหน้ามึง กลับไปกูจะใส่ไฟให้อีก”พี่อ้อเสริมอีกแรง

“บาปกรรมว่ะ คนท้องไปทำให้คิดมาก พวกนี้ไม่ไหว นิสัยๆ”พี่หลิวทำเสียงสั่งสอน น่าขำมากกว่าน่าเชื่อถือ

“มึงสิไม่ไหว สันดานๆ”พี่อ้อสวนกลับมือทึ้งหัวพี่หลิวไปมา ทำเอาขำก๊าก ไม่แปลกใจว่าไอ้ไผ่นิสัยติดใคร
/
/
/
“โอยยย อิ่ม”เสียงพี่หลิวครวญอย่างสุขใจเอามือตบพุงที่ไม่ค่อยจะมีแปะๆ หลังกลับจากกินข้าวนอกบ้านกัน ตอนนี้เวลาสี่ทุ่มกว่าๆ ไอ้ไผ่นั่งได้เปิดทีวีดูช่องมวยไทยทันที

“มึงไม่อิ่มก็หยิบรองเท้าแดกเถอะ”พี่อ้อหันไปพูดประชดน้องชายส่ายหน้าเอือม ว่าผมกินเก่งแล้วนะ พอเจอพี่หลิวยัด(ห่า)เข้าไปวันนี้ กูยอมเลย

“ก็มันอร่อยนี่หว่า เหลือไว้ก็เสียของเปล่า แหม พี่ก็ใช่ย่อย สั่งเพิ่มตล็อดดดด”พี่หลิวเหน็บกลับมั่ง

“กูกินด้วยความหิวไม่ใช่ด้วยความอยากอย่างมึงไอ้หลิว พูดอีกทีกูให้ไอ้ไผ่กระทืบ”พี่อ้อเอาหมอนตีพุงแกที่หัวเราะ ก่อนจะชี้หน้าแกที่อ้าปากจะพูดต่อ

“ใจร้ายอ่ะ”แกทำเสียงอุบอิบล้มตัวนอนตักพี่อ้อส่ายไปมา ดูเหมือนเด็กชายเล็กๆอ้อนพี่สาว ไม่เหมือนคนจะเป็นคุณพ่อเร็วๆนี้เลย ไอ้ไผ่หมั่นไส้ถีบเข้าให้ แกก็ยกขาถีบส่งๆ พี่อ้อก็จิกหัวพี่หลิวไปมา ผมได้แต่นั่งบันทึกภาพและหัวเราะอย่างเดียว

“ลุกๆๆ กูไปอาบน้ำดีกว่า เหนียวตัว”พี่อ้อดันพี่หลิวให้ลุกจากตัก

“จะเข้าไปขี้ก็บอกมาเถอะ”พี่หลิวยังไม่วายปากเสียตามหลัง

“เออ รีบตามมาแดกล่ะ”แกสวนทันที ทำเอาพี่หลิวหุบปาก หันมาสนใจพวกผมแทนพูดกลั้วหัวเราะ”มึงคอยดูนะพรุ่งนี้ พี่อ้อต้องซื้อเสื้อผ้าอีก พอรู้ข่าวจากมึงปั๊บโทรหาเพื่อนที่ฝรั่งเศลทันที ส่งมาให้เกือบสิบชุด ยัง ชียังไม่พอโทรไปอังกฤษให้อาน้อยส่งมาให้อีก นี่ถ้าเรามีญาติอยู่โซนอื่น กูว่าแกโทรหมด มึงเชื่อกูไหม คิกคิก”พี่หลิวพูดถึงพี่ตัวเองได้ฮามากเป็นการเหน็บแบบขำๆ

“แล้วของมึงที่ส่งมาจากอเมริกา ฮ่องกงล่ะ”ไอ้ไผ่ถามยิ้มๆ

“สัด ของกูแค่อย่างละสองชุด นี่ถ้าไม่ใช่งานมึงกูไม่ยอมกระเป๋าฉีกสั่งของนอกหรอก”พี่หลิวถีบมันว่ากลับ พี่น้องบ้านนี้เขารักกันดีจริงๆ

“กระเป๋ากูสิฉีก คืนกูด้วย”ไอ้ไผ่ถีบกลับพี่หลิวที่หัวเราะคิกคัก อ้าวตังค์ผัวกูนี่หว่า

“ไอ้เชี่ยะ งานมึงๆก็ต้องออกตังค์สิหรือไม่ก็คิดซะว่าให้หลานก็หมดเรื่อง”พี่หลิวพูดประเลาะมันต่อ

“ไม่เกี่ยว ถ้าหลานกูให้ต่างหาก”มันผลักหัวพี่มันออกอย่างแรง แสดงว่าเคารพมาก พี่หลิวก็ชอบใจ

“เฮ้ย มึงไม่ซื้อให้กูเลยนะ”ผมท้วงมันบ้าง พี่อ้อไม่อยู่แล้วทางสะดวก

“ในตู้มึงใส่ครบหรือยัง”มันพูดเรียบๆ พี่หลิวทำหน้าล้อเลียน

“ไม่เกี่ยว กูจะเอาของใหม่ พี่หลิวได้กูก็ต้องได้”ผมกอดอกพูดใส่มันอย่างไม่ยอม

“กูเป็นพี่มันสมควรได้อยู่แล้ว”พี่หลิวยื่นหน้ามาพูดพร้อมยักคิ้วกวนๆ

“ฝิ่นเป็นเมียมันก็สมควรได้เหมือนกัน”ผมก็ยื่นกลับไปทำใส่มั่ง จนหน้าหงายทั้งคู่เพราะโดนผลัก

“พรุ่งนี้ค่อยไปเลือก”มันตัดปัญหาลุกหนี ผมยิ้มแป้น

“ในที่สุดเขาก็ได้”ผมพูดใส่พี่หลิวที่เบะปาก

“มึงภูมิใจ  หึ ที่มันให้เพราะรำคาญมึงเนี่ยะนะ”พี่หลิวทำเสียงทำหน้าใส่

“Stop อย่ามาเว้า เขาให้ด้วยความเสน่หหาต่างหาก”ผมไม่ยอมแพ้พี่ผัวหรอก

“กูเว้าซื่อๆนี่แหละ มัน-รำ-คาญ-มึง  โว้ยยยย”พี่หลิวพูดจบก็หนีเข้าห้อง ผมกำลังจะแหกปากแต่เจอแบกเข้าห้องซะก่อน

“เถียงกันเป็นผีบ้า ไปอาบน้ำ”มันวางใส่ที่นอนดังตุ๊บ

“มึงนั่นแหละผัวบ้า ลำเอียงซื้อให้พี่ไม่ซื้อให้กู”ผมโวยใส่มัน ที่จริงผมไม่ได้อิจฉาหรอกแต่ก็นีดส์นึงที่ไม่เห็นมันถามเลยว่าอยากได้อะไรหรือเปล่า

“กระเป๋าตังค์กูมึงคนถือ ทั้งเงินสดทั้งบัตรอยู่ในนั้น ไม่เสือกใช้ล่ะ ทำมารยาทดีต้องให้กูอนุญาตหรือไง”จุกเสียด แทงกูซะยับเลยเอาเรื่องจริงมาพูด ผมไม่ได้อยากถือนะสามีเขายัดเยียดให้เอง

“กูลืม”เถียงไม่ออก

“มึงคือโง่แท้”มันว่าภาษาบ้านมัน

“ไอ้เชี่ยะ”ผมโดดถีบมันแต่ผมหงายหลังแทน ดีนะใส่ที่นอน

“ถีบกูเหรอ”มันคลานขึ้นเตียงลากข้อเท้าผมที่กระดื๊บๆหนีมัน

“ก๊ากกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ”ผมหัวเราะเพราะโดนจี๋ตีน ก่อนจะถูกลากเข้าไปอาบน้ำ และก็อย่างนั้นแหละอย่างที่คิด

“ ไหนมึงบอกไม่ว่างไง  อืม อ๊ะ พอแล้ว เมื่อยขา”ผมบอกมันที่ยังซุกไซ้ไม่เลิก ช่วงล่างก็ยังติดกันอยู่ มันถอดน้องมันออกหันผมกลับมายกขาเข้าเอวได้เสียบอีกแล้ว

“ไม่เมื่อยแล้ว อีกรอบ”คำว่าอีกรอบของมึงเหมือนใส่ไม้ยมกยังไงก็ไม่รู้เวลาฟัง แล้วกูจะพูดอะไรได้นอกจากครางอย่างเดียว กว่าจะจบอีกรอบของมึงเล่นกูซะ(ปาก)ซีดเลย

“อืม ไม่เอาแล้ว”ผมบอกไอ้หื่นที่เริ่มคลุกวงในที่เตียงต่อ หลังออกจากห้องน้ำ “พอเลย ไอ้อีกรอบของมึง คราวหลังก่อนล่อกูมึงเติมเอสให้กูรู้เลยนะจะได้เตรียมความพร้อมตูดไว้ ห่านิ”ผมจิกหัวมันออกพูดดักปากมันที่อ้า

“อีกรอบสสสส”มันออกเสียง ทำเอาผมจะขำ แต่กลั้นไว้ ดูความอยากของมันพูดออกมาแต่หูแดงบอกว่ามันอาย

“ไม่ต้องเสือกเติมตอนนี้ กวนตีน ปล่อย”ผมดึงมันออกอีก ก่อนจะเงียบเมื่อโดนบดเบียดปิดปาก บิ้วกูสุดๆเลยนะมึงทั้งมือทั้งปากคลำขยำให้ทั่วไปหมด

“อืม อา”

จนเริ่มจะคล้อยตาม ปังงงงง ปังงงง  ผลั่วะ

“ไอ้ไผ่ กูนอนด้วย พี่อ้อแม่งถีบกู”พี่หลิวมารยาทดีมีการเคาะแต่ไม่รอคำตอบเปิดผลั่วะเข้ามาแจ้งความประสงค์จะขอนอนด้วย แต่ไม่ดูเลยว่าพวกกูอยู่ในท่าอะไร มันหยิบผ้าคุมทันที ผมอายจนหยิบจับคว้าอะไรไม่ถูกเลยรู้แต่หยิบไอโฟนบนหัวเตียงก่อนเลย จะเอามาบันทึกภาพมั้ง

“เหี้ยะไรของมึง ไอ้หลิว มึงแหกตาดูบ้างไหม”มันข่มอารมณ์ที่กำลังจะเกิดถามพี่มัน มึงจะถามทำไมถ้าเขาแหกตาคงไม่เปิดผลั่วะเข้ามาหรอก

“อ้าว ล่อกันอยู่เหรอ”มีการถามหน้าตาเฉย ไอ้ไผ่หยิบเสื้อคุมอาบน้ำมาใส่

“เออ”มันก็รับก่อนจะหยิบบุหรี่มาสูบ

“อย่าสูบในห้อง”ผมบอกมันดึงผ้าคุมยันหัวเดินไปใส่เสื้อผ้า มันเลยเดินไปเลื่อนประตูกระจกตรงระเบียงให้ระบายออก พี่หลิวชะโงกหน้าดูบนเตียงเอามือคลำ

“โอเค ไม่แฉะ”แกยิ้มกริ่มก่อนจะขึ้นไปนอน มองผมสองคนสลับไปมา
 
“ลุกเลย กูยังไม่เสร็จมึงจะมานอนได้ไง”มันว่าพี่มันแต่ดันบอกเหตุเขาไปด้วย

“มึงก็ทำไปสิ กูไม่แอบดูหรอก แต่ทำแบบมีมารยาทหน่อย อย่าเสียงดังรบกวนกู”แกก็บอกกลับและชี้แนะแบบใครกันแน่วะที่ควรรู้จักคำว่ามารยาท

“งั้นมึงไปนอนข้างนอก เฮ้ย ไปไหน”มันบอกพี่มันแต่ยังสายตาดีเห็นผมเดินไปที่ประตู ผมยกยิ้มหันไปบอก

“กูจะไปนอนกับพี่อ้อเอง ส่วนมึงก็ล่อพี่หลิวแทนกูไปแล้วกัน คิกคิก”พูดจบก็ออกและปิดประตูทันที

“เฮ้ย กูพี่มึงนะโว้ย อย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้น”ผมแอบฟังได้ยินพี่หลิวพูดข่มปนเตือนสติไอ้คนหน้ามืด

“ถึงเป็นพี่แต่ไม่รู้กาลเทศะกูก็กระทืบได้ ขัดดีนัก”เสียงไอ้ไผ่ ก่อนจะได้ยินเสียงตุบตับ ตุบตับ

“ไอ้ไผ่ ไอ้น้องเลว พอแล้ววววววววว กูมึนหัว”พี่หลิวส่งเสียงคราง เอ้ย โหยหวน ผมหัวเราะคิก ก่อนจะเดินไปห้องพี่อ้อ เฮ้อ ได้นอนสักทีหลังจากโดนไปหลายที อุ๊บ ไม่เอา ไม่พูด
/
/
/
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ภาคภูมิใจของหลายๆคน เป็นวันจบการศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยเพื่อไปเริ่มต้นใหม่กับชีวิตนอกรั้ว รอบตัวผมมีแต่คนยิ้มแย้มแจ่มใส ส่งสำเนียงบ่งบอกถึงที่มา ฟังรู้มั่งไม่รู้มั่งแต่ไม่ใช่ปัญหา เพราะคำตอบมันแสดงอยู่บนสีหน้าแล้วว่ารู้สึกยังไงกัน เสียงแฟรช เสียงบอกให้ทำท่าทาง รวมถึงเสียงแสดงความยินดีดังก้องไปหมด  พวกผมออกจากห้องกันตั้งแต่ตีห้า ตื่นกันตีสามได้มั้ง สิ่งแรกที่ผมทำคือการเตรียมความพร้อมให้คนที่ผมรักและภูมิใจในวันนี้ของเขา พี่อ้อก็ช่วยด้วยทั้งมือทั้งปากยุ่งไปหมด ขนาดพี่หลิวที่เมื่อคืนดูบอลดึกนอนไปแค่สองชั่วโมงได้มั้งยังตื่นมาช่วยดูแลความเรียบร้อยให้น้องชายเลย แกยิ้มมือก็หยิบกล้องทั้งอัดเสียงถ่ายภาพไปด้วย ก่อนออกจากห้องพวกเราเข้าไปกราบแม่  ไอ้ไผ่ถือรูปแม่ในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอมราวกับได้โอบกอดท่านจริงๆ พี่หลิวถ่ายให้ ก่อนจะเวียนจนครบ แม่เป็นคนแรกที่มันถ่ายรูปในชุดรับปริญญาด้วยตั้งแต่วันซ้อมจนวันจริง มันจูบภาพแม่อีกครั้งก่อนจะวางที่เดิม แขวนพวงมาลัยที่พี่อ้อร้อยเองเมื่อวานตอนเย็นให้ท่านได้สูดกลิ่นหอมชื่นใจ

“แม่เห็นไหมไผ่เรียนจบแล้ว ดีใจไหมครับ ไผ่รักแม่นะ”มันพูดกับแม่ในภาพถ่าย ทำเอาพวกเราน้ำตาคลอ ก่อนจะรีบเช็ด และมันก็เดินไปกราบรูปหลวงพ่อ มันไม่ได้พูดอะไรยิ้มอย่างเดียว เพราะหลังจากนี้เราจะเดินทางกลับไปกราบและพูดกับท่านด้วยตัวเอง มันยิ้มเดินไปคุกเข่าตรงหน้าพี่สาว

“ขอบคุณครับที่อดทนเลี้ยงไผ่มาตลอด รักพี่นะ”พูดจบมันก้มจะกราบแทบเท้าแต่พี่อ้อดึงเอาไว้มันเลยกอดเอวแทน

“ไม่ใช่อดทน แต่เพราะกูรักมึง”พี่อ้อลูบหัวมันและกอด มันลุกขึ้นไปยืนตรงหน้าพี่ชาย

“รักมึงนะ พี่ชาย”มันพูดแค่นั้นก็คงสื่ออะไรได้มากแล้วสำหรับผู้ชายสองคน

“เออ กูก็รักมึง น้องชาย”พี่หลิวตบไหล่ก่อนจะโอบ สามพี่น้องเขาก็กอดกัน ผมบันทึกเก็บไว้ให้ดู

“อ้าว ลืมน้องสะใภ้กูเลย มาลูกมา”พี่อ้อหันมาเรียกผม มันยิ้มดึงผมเข้าไปกอด นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนออกจากบ้านที่ประทับใจ

ต่อล่างๆ

[goonglovenut]

“กินอะไรก่อนเดี๋ยวหิว”ผมส่งแซนวิชไส้ทูน่าที่มันชอบให้ มันไม่รับแต่อ้าปากงับเลย หลังจากถ่ายรูปกันเสร็จก็ปูเสื่อนั่งกินของว่างกันก่อน มันรับช่วงบ่าย แต่พวกเรามาก่อนเพราะกลัวรถติด ไม่ได้เห่อนะ แค่อยากมาก่อนเท่านั้นเอง หุหุ

“ป้อนกูมั่งดิ”พี่หลิวบอกและอ้าปากรอ ผมกำลังจะป้อนให้ แต่โดนตัดหน้าก่อน

“เมียกู”มันบอกพี่มันที่หุบปากทันที เป็นการแหย่กัน หลังจากวันนั้นไอ้ไผ่ล็อคห้องตลอดกลัวพี่หลิวพรวดพราดเข้ามาอีก มีการมาเก็บดอกผมทีหลังด้วย เอากับมันสิ ก็ถูกแล้วที่เอากับมันเอากับคนอื่นผมก็ตายสิ 555 เมื่อวานผมทำสปาให้มันอีกรอบ แต่กลายเป็นหลายรอบเพราะคุณพี่ๆอยากทำมั่ง ก็เลยจัดให้ ตัวเองจัดท้ายสุดเลยเด้งกว่า

“สัด หวงกระทั่งพี่”แกจิ๊ปากก่อนจะหยิบกินเอง

“ไอ้พวกนั้นยังไม่มาอีกเหรอวะ”พี่อ้อถามถึงพวกเพื่อนมันและครอบครัว ไปๆมาๆลงตัวที่ชุดสวยตัดแถวบ้านร้านประจำพี่อ้อแกแต่ฝีมือเทพนะครับ พวกผมแอบขำกันไม่ให้แกได้ยิน

 “ใกล้แล้ว”มันบอกและกินต่อ มีทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่จนรุ่นเดียวกันเข้ามาทักทายและถ่ายรูปด้วย

“ไอ้ไผ่”เสียงเรียกก่อนจะมานั่งที่ว่าง เป็นพี่กราฟ แต่ไม่มีพี่เทรนด์ตามมาด้วย แกได้เกรียตินิยมอันดับหนึ่งนะครับ เก่งมากๆเลย พี่พายพลาดไปนิดเดียวได้ที่สอง แต่ก็สวดยอดแล้ว

“พี่กู”มันแนะนำแค่นั้น

“สวัสดีครับ”พี่กราฟยกมือไหว้และส่งยิ้ม พี่อ้อกับพี่หลิวก็รับไหว้และยิ้มให้

“เก่งจังเลย พี่ยินดีด้วยนะ”พี่อ้อชื่นชมพร้อมแสดงความยินดี

“ขอบคุณครับ ไอ้ไผ่ก็เก่งแต่มันมักน้อยเอง”แกไม่ได้พูดข่มแต่เป็นการแหย่ ทำเอาหัวเราะกัน แต่มีอวยเพื่อนปิดท้าย

 “ไอ้พวกนั้นมายังวะ”แกถามหาเพื่อนที่เหลือ ก่อนหน้าเจอพวกพี่หวาน พี่เตย พี่แพม ไปแล้ว สาวๆเขาสวยเด้งเป๊ะเว่อมาเลย

“กำลังมา ไอ้เทรนด์ล่ะ”มันตอบและถามหาพี่เทรนด์

“มาแล้ว อยู่กับครอบครัว โน่นไง ตายยากฉิบ ไอ้เทรนด์”พี่กราฟตอบก่อนจะเห็นพี่เทรนด์เดินมาพอดี แกเลยเรียก และก็แนะนำกันตามสเต็ป พี่สองคนคุยสนุกมาก ก่อนจะขอตัว

“ฝิ่น”เสียงเรียกผมก่อนจะโถมมานั่ง”โอย เหนื่อย”ไอ้ตาร์บ่นหอบๆตามด้วยไอ้แฝดหอบดอกไม้ช่อเบ้อเริ่มพร้อมตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มาก ช่างกล้านะเพื่อนกู แต่น่าจะเมียสั่ง

“มึงจะวิ่งทำไมล่ะ”ผมบอกมันก่อนจะหยิบทิชชู่ซับให้

“กูรีบ ต้องไปทำธุระให้แม่อีก อุ้ย สวัสดีครับ”ไอ้ตาร์บอกก่อนจะนึกได้ยกมือไหว้ทันทีไม่ต้องแนะนำ ไอ้แฝดด้วย แต่ผมก็แนะนำอีกที

“แหม น้องสะใภ้ที่ดีนะมึง สร้างภาพ”ไอ้ต้าร์แอบแซว

“เหรอ เพื่อนสะใภ้ เอาเพื่อนกูซะอยู่เลยนะ”ผมแซวมันกลับมั่ง มันก็ตีเบาๆแบบเขิน “มึงเลิกอายได้แล้ว สร้างภาพ”แซวมันยิ้มๆอีกที

“กูจะสร้างอย่างอื่นแทน แม่งไม่ยอม”ไอ้โอมอาร์มสเอามั่ง

“พูดมาก”ไอ้ต้าร์เอ็ดให้ ก่อนจะมองหน้าผม”เออ กู”

“พูดไปเหอะ ไอ้ฝิ่นมันไม่ว่าหรอก”ไอ้อาร์มสพยักหน้าใส่แฟนมัน

“กล้าๆหน่อย ฝึกพูดมาทั้งคืนเดี๋ยวเสียเปล่า”ไอ้โอมแซวอีก มันค้อนใส่ก่อนจะตั้งสติหันไปมองไอ้ไผ่

“พี่ไผ่ ต้าร์ยินดีด้วยนะ นี่ของต้าร์กับแฝด”มันส่งของให้ ไอ้ไผ่ที่รับไปถือก่อนจะยกยิ้ม

“พูดผิดเปล่า กับแฟนมากกว่ามั้ง”ไอ้ไผ่แซวมัน ที่หน้าเหวอนิดๆก่อนจะยิ้มเขิน

“แค่นี้นะที่มึงอาย”ผมกระแทกไหล่มัน

“มากกว่านั้นอีก”สองคนมัน

“อย่าบอกนะว่ามึงยังไม่ตัดใจจากแฟนกู”ผมหรี่ตาแกล้งพูดใส่มัน ทำเอาไอ้ต้าร์ตาโต

“ไม่ใช่ มึงอย่าเข้าใจผิด กูแค่จะขอถ่ายรูปกับพี่ไผ่และกอดนิดเดียวเอง”มันรีบพูดทันที ก่อนจะนึกได้เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ

”ไอ้ฝิ่น มึงอ่ะ”มันตีแขนผมเขินๆ

“ฮ่าๆๆๆ แค่นี้ทำอาย ไม่ต้องขอกูหรอก โน่นบอกมัน เอ้ย พี่ไผ่โน่น”หลุดเลยกู พี่อ้อกับพี่หลิวขำไปด้วย

“เอาสิ”ไอ้ไผ่บอก มันอึ้งก่อนจะยิ้มลุกทันที ผมเป็นช่างภาพเองครับ ดูมันเกร็งมากยืนติดแต่มือกล้าๆกลัวๆ ไอ้ไผ่เลยกอดไหล่มันแทน มันมองหน้า

“ขอต้าร์กอดเอวนะ”มันขออนุญาต ไอ้ไผ่พยักหน้ามันเลยกอดเต็มที่

“เฮ้ย นอกหน้าเกรงใจกูมั่ง”ผมลดกล้องลง เท้าเอว มันจะผละออก”ฮ่าๆๆ กูล้อเล่น ต่อๆๆ”ผมหัวเราะ มันชี้หน้าก่อนจะจัดให้ไปสามรูปตามด้วยไอ้แฝด และพวกมันก็ขอตัวก่อนแต่ฝากของให้พี่พวกนั้นอีกถุงใหญ่ๆ

“ดีใจด้วยเฮีย ฝากเพื่อนผมด้วย”ไอ้อาร์มส

“รักมันเยอะๆ แต่ทนๆมันหน่อยแล้วกัน”ไอ้โอม

“สัด ไอ้เพื่อนเลว รับปริญญาไม่ใช่งานแต่ง”ผมเตะพวกมันที่เข้ามากอดแน่นๆ

“เออ กูจะพยายาม”มันก็เล่นกลับ

“อื๊อหือ กูไม่อยากจะด่า ติดไว้ก่อน”ผมคันปากยิบๆเห็นว่าเป็นวันดี พวกมันชอบใจก่อนจะลาไปทำธุระให้แม่ยายมันต่อ ออย ไอ้เป๊บ โมนิค หนูจ๋า ยาหยี เอามาให้ที่ห้องตั้งแต่วันที่ผมออกจากโรงพยาบาลแล้ว พวกมันขอให้ไอ้ไผ่กับพี่ๆใส่ชุดครุยเพราะวันจริงคงมาไม่ได้ ก็จัดให้ พวกมันอัพลงกันสนาน ไม่นานคนเข้ามากดไลค์เพียบ นอกนั้นก็มีพวกพี่แป๊ะ พี่แบ็งค์ พี่บีม พี่กี้ ‘ดีใจด้วยไอ้พวกเหี้ยะ จบแล้วจะได้มาตะกายตึกข้างนอก’ จากพวกกูที่ออกมาตะกายก่อนพวกมึงหลายตึกแล้ว 5555555

“ครอบครัว หน้า ห. มาก่อนเชียวนะ”เสียงพี่หวายทักทายแต่ไกล ตามด้วยพี่พายพี่บลูและพวกน้าๆ พี่เจย์จับมือแด๊ดที่ตอนนี้เดินได้เก่งขึ้นแต่ยังต้องใช้ไม้เท้าช่วยบ้าง แม่เดินตามข้างหลังหอบของด้วย ผมลุกไปช่วยรับของ ก่อนจะพากันนั่งเป็นวงใหญ่ ครอบครัวพี่บลูเดี๋ยวตามมาช่วงบ่าย

“ไอ้หวายมึงขยายความ หน้า ห. ให้กูหน่อย ตอบไม่ดีมีตบไม่เกรงใจ”พี่อ้อขู่พี่หวายที่เขยิบไปซบใกล้ๆ

“ใจเย็นพี่ ผมหมายถึง หน้าเห่อ ขี้เห่อ อะไรประมาณเนี้ยะ”พี่หวายบอกความหมาย ทำเอาโล่งอก แต่ไม่วายโดนตบหัวไปที

“แต่จะว่าไป กูดีใจกับป้านงค์มากกว่าว่ะ”พี่หลิวขัดขึ้นมาบ้าง

“อะไร ไอ้พี่หลิว ดีใจกับแม่กูทำไม”พี่หวายพยักหน้าถาม

“ก็ป้านงค์เขาอุตส่าห์ขายควายเหล็ก ส่งควายแท้ๆเรียนจนจบ ไม่ขาดทุนไง”พี่หลิวพูดจบ ทุกคนพากันฮา ขนาดป้านงค์ยังขำไปด้วยเลย

“นี่คุณนายนงค์ ลูกโดนว่ายังขำนะ”พี่หวายหันไปแซวแม่ตัวเอง ทำท่าหยิกไปด้วย

“ก็ไอ้หลิวมันพูดเรื่องจริงนี่หว่า”ป้านงค์พูดแบบเห็นด้วยกับพี่หลิว โถ น่าสงสารโดนซ้ำเติม

“จริงว่ะพี่ ผมเห็นด้วย เออ พี่หลิวไม่พูดกูว่าจะพูดอยู่”พี่เจย์เข้าข้างพี่หลิวทันที แกหันไปยิ้มให้พี่เจย์ก่อนจะเอ่ย

“มึงอีกคน ไม่รู้แด๊ดกับแม่หมดไผ่ไปกี่ไร่ ไปบนหลินปิงให้มึงเรียนจบ ไอ้เจย์”พี่หลิวหันไปเล่นพี่เจย์มั่ง ทำเอาฮาอีก แด๊ดยิ้มตบมือเบาๆเป็นอันเห็นด้วย

“โห พี่หลิว กูอุตส่าห์เข้าข้าง ดันแทงซะได้”พี่เจย์เอาถุงขนมขว้างใส่

“กูแทงเมียคนเดียว มึงไปแทงกับไอ้หวายโน่น วันนี้มาพร้อมหน้าก็สู่ขอกันไปเลย จะได้ไม่น้อยหน้าไอ้พายกับไอ้บลูมัน”พี่หลิวบอกก่อนจะแถเนียนๆแซวคู่รักที่มัวแต่หัวเราะคนอื่น

“จวยเหอะ”พี่หวายกับพี่เจย์พูดแทบพร้อมกัน พี่พายไม่รู้จะพูดอะไรตีพี่หลิวไปสองที พี่บลูก็หน้าบานยิ้มรับ ผมมองบรรยากาศรอบข้างอย่างสุขใจมาก การพูดคุยหยอกแซวเป็นไปอย่างสนุกสนาน ผู้ใหญ่ก็ถามสารทุกข์สุขกัน

“บ้า ยิ้มคนเดียว”เสียงพูดข้างหูทำเอาหลุดภวังค์

“มึงก็ยิ้มมาว่ากู”ผมจิ้มปากมันที่ยิ้มนิดๆ

“เบื่อ โอ้ย”มันถามผมยังไม่จบโดนดีดปากก่อน

“มึงพูดเบื่ออีกคำ กูเบื่อมึงแน่”ผมกระซิบกระซาบแต่เน้นๆ

“กูพูดผิด จะถามว่าเมื่อยหรือยัง”มันก็กระซิบกระซาบกลับมั่ง

“อย่างอื่นเมื่อยกว่านี้อีก กูยังทนได้เลย”ผมพูดสองแง่สองง่ามบอกมันยิ้มๆ

“กูเห็นแตกก่อนทุกที หึหึ”มันก็ตอบแบบสามง่ามกลับมา

“ทำคุย มึงแตกก่อนกูยังไม่พูดเลย”ผมหยิกมัน

“ของกูนับครั้งได้ แต่ของมึงกูขี้เกียจนับ”มันยักคิ้วทับถมกลับ

“พอเลยมึง ทะลึ่ง”ผมเลยยุติก่อนเถียงไม่ออก

“มึงเริ่มก่อนเองนะ”มันทำตากรุ้มกริ่มใส่ ให้บอกอีกกี่ครั้ง ผมก็ยืนยัน ไอ้ไผ่ตามันเซ็กซี่จริงๆ

“ทั้งคู่มึงแหละ”เสียงแทรกตามที่คิด ไอ้พี่หลิวและลูกน้อง พี่หวายกับพี่เจย์ ผมตกใจมองเลิ่กลั่ก กลัวคนโตได้ยิน ดีว่าเขาคุยเรื่องอื่นกันอยู่

“เสือก”สั้นๆจากน้องแกเอง ก่อนจะสลายตัวได้เวลาไปลงทะเบียนและเข้าหอประชุม ต่างก็สำรวจความเรียบร้อยให้อีกครั้ง
/
/
/
“โอย เหนื่อย แต่กูมีความสุขว่ะ”พี่อ้อทิ้งตัวนั่งบนโซฟา ระบายยิ้มเต็มหน้า พวกเราเพิ่งกลับมาจากเลี้ยงฉลองที่โรงแรม โดยมีครอบครัวพี่บลูเป็นเจ้าภาพ พวกผมก็แซวว่าเป็นงานแต่งด้วยเลยหรือเปล่าทำเอาพี่พายอาย 

“เมาเปล่าเนี่ยะ อ๊าคคคค”พี่หลิวจับหน้าพี่อ้อส่ายไปมาก่อนจะหงายหลัง

“ถ้ากูเมายกขาขวาถีบมึงไม่โดนหรอก ไอ้หลิว”พี่อ้อพูดขำๆ

“โห เจ๊คานถีบไม่โดนไม่รู้จะว่าไงแล้ว เป้าล่ออยู่ตรงหน้าขนาดนี้”พี่หลิวจิ๊ปากว่ากลับ ผมส่งผ้าเย็นให้พี่ๆที่กรึ่มๆ ไอ้ไผ่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้านั่นก็กลิ่นหึ่งเลย มีผมที่ไม่ได้กินคิดว่าปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า

“น้อง”เสียงเรียกดังจากห้อง

“อะไร”ผมถามแต่ไม่เดินไป

“เข้ามานี่หน่อย”มันเปิดประตูใส่เสื้อผ้าครบชิ้นพยักหน้าเรียก

“แม่งเมา ชัวร์”พี่หลิวยักคิ้ว ผมขมวดคิ้ว ไม่น่าเป็นไปได้ไอ้ไผ่ค่อนข้างคอแข็งนะ มันกินแบบรู้ลิมิตตลอด แต่วันนี้มันก็จ้วงเยอะอยู่นะ ขนาดพี่หวายยังถูกพี่เจย์กับพี่บลูประคองไปขึ้นรถเลยทั้งที่สองคนนั้นยังเดินเป๋ไปเป๋มา ผมกับพี่พายได้แต่มองหน้ากันขำๆ บรรดาผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครว่าอะไรมีแต่ช่วยกันดูแลลูกหลานกันทั้งนั้น

“กูก็ว่างั้น ไปอาบน้ำดีกว่า ไป ไอ้หลิว ปล่อยผัวเมียเขาอ้อนกัน”พี่อ้อเห็นด้วยก่อนจะจิกพี่หลิวให้เข้าห้องไป ผมเลยต้องเข้าห้องไปดูคุณผัวสักหน่อย

“เข้ามาตั้งนาน มึงช่วยตัวเองหรือไงไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า”ผมเข้าไปนั่งข้างมันที่นอนแผ่เต็มเตียง

“กูนอนพังพาบทรงเครื่องขนาดนี้จะทำตอนไหนวะ ถอดเสื้อให้หน่อย”มันพูดอ้อแอ้นิดๆตวัดผมเข้าไปกอด จูบปากอีก

“อื๊อ เหม็นเหล้า”ผมผลักมันออก ถอดเสื้อยืดให้ มันยังรู้ดีเอามือผมไปจับตรงนั้นอีก”ผงกไม่ขึ้นยังจะเสี้ยนอีก”ผมตีเป้ามัน

“ปลุกมันสิ”มันลุกนั่งยื่นหน้ามาบอก ตาเยิ้มฉิบหาย ผมจิ้มหน้าผากมันจนหงายหลัง

“กูไม่หาเรื่องเมื่อยมือเมื่อยปากหรอก”ผมจะดีดน้องมันแต่ดันหันหลังหลบซะก่อน”ไปอาบน้ำจะได้มานอน”บอกอีกทีหลังจากถอดมันจนหมดแล้ว ผมไล่มองตั้งแต่แผ่นหลังที่มีรอยสัก จนถึงสะโพกแกร่งที่ขยับแต่ละครั้งเรียกเสียงร้องได้ทุกเมื่อ ผมลูบไล้จนมาหยุดที่แก้มก้น

“ถ้ามึงเมาขนาดนี้ กูก็เป็นผัวมึงได้สิ”ผมก้มลงไปกระซิบข้างหู มือก็ลูบตรงนั้น ก่อนจะค่อยๆแหวกออก แต่ยังไม่ทันแหย่ ต้องร้องออกมาเมื่อเป็นฝ่ายโดนพลิกไปอยู่ใต้ร่าง

“จะเป็นผัวพี่ต้องวางแผนให้ดีก่อนไอ้น้อง หึหึ”มันก้มลงมาจูบแบบไม่ตั้งตัว ซุกไซ้ ปล้ำถอดเสื้อผ้าผมบ้าง ตัวมันอุ่นเสียดสีบนตัวผมไปมา ลมหายใจที่เป่ารถตรงซอกคอไล่ต่ำมาจนถึงยอดอกที่รอรับอยู่แล้ว ขยุ้มผมมันอย่างเสียวซ่าน

“อืม พี่ไผ่ อา”

“อืม อา”มันครางรับไล่ซุกไปเรื่อย ผมตาโตจิกหัวมันไว้ก่อน มันปรือตาที่เยิ้มๆเหมือนจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่

“มึงล็อคห้องหรือยัง โอ้ย ไอ้เชี่ยะมันเจ็บนะ”ผมถามมันให้แน่ใจก่อนจะร้องและตีหัวมันเสือกกัดนมกูมาได้

“มึงเข้ามาล็อคหรือเปล่าล่ะ”มันถามเสียงเริ่มยานคาง จะไหวเหรอวะ ไอ้นั่นที่สีๆเบียดๆไม่เห็นมันจะลุกเลย

“เดี๋ยวไปดูก่อน ไม่แน่ใจ”ผมผละออกเดินโทงๆไปดู”อืม ล็อคแล้ว”เดินกลับมามันพยักหน้าจะทำต่อ”ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าจะได้สบายตัว”ผมดันมันไว้ก่อน

“เอาก่อนไม่ได้เหรอ”ต่อรองกูอีก

“นี่ มึงจะให้กูบอกตรงๆไหม ว่าน้องมึงมันไม่ทำความเคารพกูเลย”ผมบอกมันขำๆ “อาบน้ำให้มันสดชื่น เผื่อมันจะตื่นตัวขึ้นมาบ้าง เร็วๆ ชักช้ากูไม่ชักให้นะ บอกก่อน”ผมหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ มันจิ๊ปากก่อนจะตามมาทันที
/
/
/
“พอแล้วมั้ง อืม อ๊ะ”ผมจิกไหล่ไอ้บัณฑิตหื่นกาม ที่ตั้งหน้าตั้งตาซอยเข้าซอยออก กูไม่น่าแนะนำให้มันอาบน้ำเลย แม่งตื่นหมดทุกอย่าง

“อืม อา”เสียงครางพร้อมขยับไม่มีขาดตอน ก่อนจะปล่อยและซบลง เอื้อมมือจะหยิบถุงผมตะครุบไว้ก่อน สองรอบแรกที่ห้องน้ำมันจัดสดเป็นการขอบคุณที่ดูแลมัน สองรอบหลังที่เตียงมันใส่ถุงที่ไม่รู้ใครอุตริให้ถุงยางหลากชนิด เลยฉลองซะ

“กูยังไม่ได้ขอบคุณที่มึงเป็นช่างภาพเลย”มันเงยหน้ามาบอกด้วยความซึ้งใจ

“โห แค่นี้กูก็ซึ้งจนน้ำปริ่มรูไปหมดแล้ว เอาเป็นว่ากูไม่คิดแล้วกัน”ผมบอกพยักหน้าหงึกๆภาวนาอย่าให้มันคิดขอบคุณผมตามจำนวนภาพเลยนะ

“ค่าสปาอีกล่ะ”ยังหาเรื่องมาล่อกูอีก

“ก็ขอบคุณไปแล้วไงเมื่อวันก่อน และในห้องน้ำก็คิดรวมไปเลยก็ได้”ผมบอกมันอย่างเหนื่อยๆ

“ไม่ได้หรอก กูแยกเป็นประเภท จะไปรวมได้ไง นะ อย่าให้กูเสียความตั้งใจเลย จุ๊บๆ”มันส่ายหน้าบอกผมจุ๊บปากอีก

“เหี้ยยยยยยะ มึงเสียความตั้งใจ แต่กูเนี่ยะเสียการตั้งขาไปแล้ว มึงเห็นไหมกอดไม่อยู่แล้ว”ผมไม่รู้จะด่าอะไรผัวหน้ามึนพอสร่างเมาก็เอาเต็มที่ มันยกยิ้ม

“ไม่เป็นไร กูให้ยืมบ่าพักขา ต่อนะ”ผมอ้าปากหวอ เมื่อมันจับขาพาดบ่า

“ไม่ต้องหวังดี กูไม่ยืม กูไม่เช่า กูไม่อาวววววว”ผมทั้งดิ้นทั้งทุบทั้งร้อง มันเสือกชอบใจแปลความคิดผมไปในทางที่ดี

“แสดงว่ามึงยังแรงดีอยู่ รอบหน้าฉลองที่มึงได้ผัวมีดีกรี เน๊าะ”มันยักคิ้วพอกับส่วนล่างที่ยักใส่

“ดีแต่ปี้สิ ไอ้ควายยยยย”สุดจะเอ่ยกับมันที่ยิ้มใส่ตลอดเลยต้องปล่อยตามใจมัน แต่เสียงสุดท้ายที่ได้ยินก่อนจะหลับคาอก คือคำว่า ’รัก’ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเวลาอย่างนี้ขยันพูดจัง อืม แต่แค่นี้ผมก็หายเหนื่อยแล้ว แต่ไม่บอกมันหรอกเดี๋ยวมันต่ออีกรอบสสสสสสสสสสสส หุหุ

********************************************************************************************

ปล. ในที่สุดก็เรียนจบออกไปตะกายตึกกันสักที 55555 ตอนนี้ให้เขาขอบคุณซึ้งใจกันและกันไปเน๊าะ ตอนหน้าจะส่งท้ายแล้วนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ตอนนี้กันด้วย ขอบคุณค่ะ ไปทำงานก่อนแล้วววว ตรุษจีน รวยๆๆๆๆๆๆๆ

[NewYearzz]

ขออนุญาตแปะไว้ก่อนนะครับ เดี๊ยวมาอ่าน 

.............................................

หื่นเต็มขั้นจังพี่ไผ่ 


รอตอนต่อไปครับ 

[iforgive]

เมาแล้วยิ่งหื่นหรือเปล่าเนี่ยะ

[Champsung]

ตอนหน้าจบหรือคะ ยังไม่อยากให้จบเลย ฮืออออ ;_______;
  

[maemix]

ดีใจกับพี่ไผ่ที่รับปริญญา คู่นี้เขารักกันแบบโหด ฮา หื่น
   

ใกล้อำลากันแล้วหรือนี่ ใจหายแหะ

[Monkey D lufy]

น่ารักมากเลย  น้องฝิ่นดูแลสามีและครอบครัวดีเริ่ดค่ะ  อิอิ

ยินดีที่เรียนจบนะจ๊ะ

รอตอนต่อไปนะจ๊ะ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :z2:เย้ๆๆเรียนจบกันแล้ว สนุกมากๆๆ

[So_Da_Za]

พี่ไผ่เรียนจบแล้ว ยินดีด้วยค่า
แต่นิยายก้อจะจบตามแล้วอ่า
ขอตอนพิเศษเยอะๆเลยน้า

[Rafael]

ว้า
งานเลี้ยงใกล้จบแล้วหรือนี่
แต่ก็นะ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว
ขอบคุณคนเขียนนะคะ

[~ณิมมานรฎี~]

 

เย้ เย้   พี่ไผ่น่ารักตล้อดดด หื่นตล้อดดดดดด
มวฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[why yyy]

ยินดีกับพี่ไผ่ด้วยเรียนจบซะที!!

[เก้าแต้ม]

ยินดีด้วยไผ่ได้รับปริญาแล้ว. ชอบครอบครัวไผ่และเพื่อนๆ อบอุ่นมาก จบตอนด้วยการฉลองปริญาและขอบคุณหนักหน่วงจิงๆ

[shoi_toei]

พี่ไผ่รับปริญญและ ยินดีด้วยยย

ฝิ่่น ยังน่ารักเหมือนเดิม

[mystery Y]

ดีใจกับพี่ไผ่ด้วย~ ตอนนี้มีแต่ความสุข ซาบซึ้งและหื่นเบาๆ หุหุ

[•♀NoM!_KunG♀•]

อารายคือส่งท้าย ไม่นะม๊ายยยย ต้องไม่ใช่แบบนี้ แง๋ๆ

[gupalz]

พี่ไผ่หื่นมว๊ากกกกกก

[arisa_sa]

หื่นได้โล่ห์จริงๆๆ คุณภาพคับแก้ว อิอิ ยินดีกับพี่ไผ่ด้วยจ้าจบสักทีหมั่นมาดูแลคุณน้องด้วยหล่ะ เดียวมีคนมาจีบนะเออ

ขอบคุณจ้า 

[GintoniC]

ฮือ~~~~~ ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ จะรวมเล่มไหมอ่ะ รวมเถอะนะๆๆๆๆ

[butter.juliet]

ไม่เอาไม่ให้จบ

[lovely1714]

ดีใจกับพี่ๆผ่ด้วยนะคะ

[golffel]

น่ารักมากๆๆๆ

ไผ่ฝิ่น

 

[Naenprin]

ไผ่จัดเต็มไปป่าว เด๋วฝิ่นก็เดินไม่ได้พอดี

[donutnoi]

ฉลองไผ่และเพื่อนๆรับปริญญา    ตอนนี้ฝิ่นรับบทหนักจริงๆ 

[่patsaporn]

พี่ไผ่หื่นนนนนนนน จะขอบคุณไปถึงไหน แต่น้องฝิ่นก็เต็มใจน้า คนอ่านดิตายสนิท 
ครอบครัีวพี่ไผ่กลมเกลียวกับฝิ่นมาก อบอุ่นดีจัง ตอนไผ่กอดรูปแม่ถ่ายรูปกับแม่ซึ้งมาก
เพื่อน ๆ แก๊งค์เค้าก็น่ารักเฮฮาเหมือนเดิม แต่สองคนก็ยังสามารถสร้างโลกส่วนตัวกันได้ หวานเว่อร์
รักคู่นี้ 

ขอบคุณค่ะ

[rujaya]

คู่นี้เค้าแรงดีไม่มีตกจริงๆ 

แต่ตอนหน้าจะจบจริงๆหรอออออออ 

[mild-dy]

ยังไม่อยากให้จบเบยยยย -0-

[yeyong]

เสียดาย และใจหายอ่ะ ตอนหน้าจะจบแล้ว 
คุณ goonglovenut เขียนแต่ละตอนยาวมาก
รวมเล่มแล้วจะได้ซักกี่เล่มเนี่ย

[murasakisama]

ยังไม่อยากให้จบเลยยยยย. แล้วจะรวมเล่มมั้ยคะอยากได้มากกก