ตรุษไทน์ By JJ & waiwai
ตุ้ง ตุ้ง ๆๆ ตุ้งแช่ๆๆๆ ตุ้งแช่ๆๆๆๆ ปังงงงงง ปังงงงงงง เสียงเซ็งแซ่ไปหมดครับรอบตัวผม ไม่ต้องบอกมั้งครับว่าเทศกาลอะไร อีกนิดครับ ดังอีกนิด อีกนิด ตอบดังๆสิวะ ‘ตรุษจีนโว้ยยยยยยยดังพอไหมตะโกนจนบรรพบุรุษจะลุกมาตุ้งแช่ด้วยแล้ว ห่าราก’ อืมเต็มสองหูกูเลยไม่รูใครแม่งตะโกน ‘ถูกต้องนะครับ’ ผมถือโอกาสขออวยพรให้ทุกคน ร่ำรวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซินเจียยู่อี่ ซินนี่ฮวดไช้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรนะครับ ทำไมลูกครึ่งอย่างผมฉลองเทศกาลตรุษจีน ไม่แปลกครับก็ผมมีเชื้อสายจีน จีนจริงๆครับไม่ใช่จีนเตี๊ยะ เป็นสายทางแม่ครับ
“ไอ้เจย์ ญาติมึงหมดยังวะ”เอาตีนสะกิดพร้อมถาม ปากก็ยัดขนมเทียนเต็มปาก เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคู่จิ้นของผม
“อื้อหือ ไอ้หวายแดกให้มันดีๆ มูมมามตะกละตะกาม ทำเหมือนไม่เคยแดก”ผมหันจะไปตอบมัน แต่พอเห็นมันกินเลอะทั้งมือทั้งปากให้เต็มคราบไปหมด
“สัด แค่ประโยคแดกให้มันดีๆก็รวมความไม่ดีไว้แล้ว ยังจะเสือกสาธยายต่ออีก กูเคยแดกแต่ที่มันเลอะเทอะเพราะขนมมันเหนียวโว้ย มึงดูๆ”มันด่าเสร็จก็ยื่นปากยื่นมือให้ผมดูไม่พอจะเช็ดเสื้อสีแดงที่ผมใส่ดูดีมีสกุลอีก
“เอ้า เช็ดก่อน”พูดเหมือนให้มันเช็ดแต่เป็นผมเองที่เช็ดให้
“มึงไม่หยิบผ้าเช็ดตีนเลยล่ะ เชี่ยะ เอาผ้าเช็ดโต๊ะเช็ดให้กู”มันหยิบทิชชู่เช็ดซ้ำ ผมแอบยิ้มสะใจ มันมองโน่นมองนี่คิ้วขมวดไปหมด บ่งบอกว่ามันเริ่มเบื่อ
“มึงเบื่อเหรอ”ผมถามมันที่หันไปกินขนมเข่งต่อหลังจากมองแล้วไม่มีอะไรให้มอง แต่ดัดจริตกรีดนิ้วแกะกิน
“อืม”มันยักคิ้ว
“กูไม่น่าชวนมึงมาเลยเน๊าะ ทั้งที่มึงจะกลับบ้านไปฉลองตรุษลาว โอ้ยยย”ผมพูดไม่มองหน้ามันก่อนจะร้องออกมาเพราะโดนตบกบาลด้วยหมอนอิง
“กูเบื่อมึงนี่แหละชอบบ่นไม่เข้าเรื่อง และถ้ามึงอยากให้กูหายเบื่อนะ วันนี้เงินรายได้จากอั่งเปามึงทั้งหมด เจ็ดสิบสามสิบไม่ต้องบอกนะกูขอส่วนไหน”มันบอกพร้อมกับแบมือเป็นอันรู้กันว่าส่วนที่มากของมัน
“มึงไม่เอาให้หมดไปเลยล่ะ”ผมประชดมัน
“มึงให้กูก็เอา”มันยักคิ้ว
“หึ ไอ้เรื่องเงินขอส่วนมาก แต่หำมึงทำม้ายยยยตอนเกิดขอมาน้อยจังวะ”ผมแสยะยิ้มลากเสียงเหน็บมัน
“สัด ถึงหำกูไม่ใหญ่แต่ไข่น่ารักโว้ย แค่นี้ก็คับปากมึงแล้ว”มันพูดใส่ผม
“ก๊ากกกก ฮ่าๆๆๆๆ มึงยอมรับแล้วเหรอว่าเล็ก ครึครึ”ผมหัวเราะกับสโลแกนอัณฑะของมันมาก คิดได้ไงวะ แต่กูเห็นด้วย
“กูถามว่าญาติมึงมาครบหรือยัง”มันเหมือนจะหน้าแดงเลยแถถามเรื่องที่มันถามตอนแรก
“เหลือในหลุมไม่ได้มา”ผมบอกมันยิ้มๆ
“มึงก็ไปขุดขึ้นมาสิ และมึงก็ลงไปนอนแทน”มันเอามือข้างที่เปรอะขนมผลักหัวผม
“เหี้ยยย ผมกู”ผมตีมือมัน
“ไม่ดีไง ผมมึงจะได้อยู่ทรง ฮ่าๆๆๆ”มันชอบใจ
“เจย์เจย์ มานี่เร็ว หวายหวาย ด้วย”แม่เรียกพวกผม เดี๋ยวนี้แม่ชอบเบิ้ล เดี๋ยวอย่าเพิ่งด่าว่าผมทรพีพูดทะลึ่งใส่ร้ายแม่ตัวเอง คือ แม่ชอบเรียกชื่อซ้ำๆ อย่างเรียกผม เจย์เจย์ เจนเจน น้องผม เลยลามเรียกไอ้พวกนี้ไปด้วย
“อาเจย์ ลื๊อสูงมากเลย กินต้นตาลเปล่าวะ”อากู๋ตบไหล่แซวผม แกเป็นลูกพี่ลูกน้องแม่ผม ในบรรดาญาติทางแม่ผม อากู๋ถือว่ามีฐานะดีที่สุด ตอนเกิดเรื่องแกยังบ่นแกมน้อยใจแม่ผมเลยที่ไม่บอกแก แม่ก็ยิ้มบอกว่าเกรงใจ ยิ่งทำให้แกบ่นมากกว่าเดิมอีกเหมือนเห็นแกเป็นคนอื่นคนไกล แกให้แม่ผมมาห้าล้าน ห้ามขัด ห้ามคืน แกบอกว่าเราเป็นญาติเป็นพี่เป็นน้องเกรงใจอะไรแต่ก่อนอากงอาม่าผมยังเคยช่วยแกเลย แม่ซึ้งใจมากฝากธนาคารให้ผมกับไอ้เจนไว้เรียนหนังสือ ตอนนี้ครอบครัวผมก็กลับมาเหมือนเดิมแล้ว หลังจากผ่านเรื่องร้ายๆมาได้กิจการก็กำลังไปได้ดี มีน้ามาช่วยแม่อีกแรง
“ใช่ที่ไหนกู๋ กินต้มเปรตต่างหาก”ผมหยอกกู๋กลับไปมั่ง
“ฮาๆๆๆ ลื๊อนี่กวนติงไม่เปลี่ยนเลย”แกหัวเราะชมผม แกเป็นคนตลก ใจดี”เมียลื๊อเหรอวะ สูงพอกันเลย”แต่สายตาคงสั้น ถามซะจนไอ้หวายกับผมเกือบหน้าทิ่มพื้น
“เพื่อนเจย์ กู๋มองยังไงมันเป็นเมีย ถึกและบึกบึนอย่างกับรถไถนา สายตาสั้นเปล่าเนี่ยะ”ผมบอกแก หันไปมองไอ้หวายที่ถลึงตาใส่เพราผมหลอกด่ามันไปด้วย มันไม่กล้าออกเสียงแต่ส่งภาษาใบ้ทางนิ้วและปาก’ไอ้สัด’
“อ้าว กู๋นึกว่าเมียลื้อ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู กำลังเป็นที่นิยมของสาวๆสมัยนี้ ยิ่งอาหมิง อีกรี๊ดกร๊าดดารานักร้องผู้ชายที่เป็นข่าวชู้สาวกันนะ มันกรี๊ดแทบบ้านแตกบอกว่าชอบๆ แบบไม่กลัวว่าชาตินี้จะมีผู้ชายตกถึงท้องมันมั่งหรือเปล่า”แกเล่าไปขำไปถึงอาหมิง หรือ มีน ที่ผมเรียกมันชอบชื่อนี้มากกว่าชื่อที่เตี่ยมันกำลังเรียกอยู่
“กู๋ไปว่ามัน และมันไปไหนเนี่ยะ ไม่เห็นเลย”ผมถามหาอาหมิงหรือไอ้มีนสาวหน้าหวานแต่โคตรห้าว นึกว่ามันจะเป็นทอมไปแล้วซะอีก แต่เมื่อนี่มันเพิ่งพาแฟนมาให้รู้จัก
“แยกกันไปทำมาหากิน กู๋มานี่ มันไปบ้านแฟนมัน”กู๋ตอบเหมือนจะเอือมลูกสาวแต่จริงๆแกรักมีนมาก ยิ่งกว่าลูกชายอีก อะไรที่ส่วนใหญ่คนจีนบ้านอื่นให้ลูกชายก่อนใช้กับกู๋ไม่ได้เพราะแกให้ลูกสาวก่อนตลอด พี่ชายน้องชายมันก็ไม่ได้ว่าหรือน้อยใจอะไร ออกจะหวงมันด้วยซ้ำเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน
“อ้าว อั่งเปา”แกยื่นซองให้ผม
“ขอบคุณครับกู๋ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ล่ำซำๆๆนะครับ”ผมรับและอวยพร
“นี่ของลื๊อ ชื่ออะไรล่ะ กู๋ไม่ค่อยได้มาเลยไม่รู้จัก”แกยื่นให้ไอ้หวายที่ยังยืนอึ้งอยู่
“หวายครับ ขอบคุณครับ”มันบอกและรับไว้เพราะกู๋ยัดใส่ให้เลย
“โหงวเฮ้งลื้อดีนะ เหมาะกับอาเจย์ดี ฮ่าๆๆๆ ไปก่อนนะ”ก่อนไปแกยังพูดทิ้งท้ายไว้อีก
“กูว่ามึงควรพากู๋เกิ้ลมึงไปตรวจวัดสายตาหน่อยนะ พูดมาได้ว่ากูเป็นเมียมึง”ไอ้หวายพูดกับผมหลังจากกู๋เดินไปไกลแล้ว
“มึงอยากให้กู๋พูดว่า มึงเป็นผัวกูมากกว่าเหรอ”ผมหันไปถามมันกลับ
“เออ ก็ยังดี”มันพูดใส่ ก่อนจะยิ้มเมื่อมองซองในมือ”แต่ไม่เป็นไรกูไม่ถือก็ได้ รู้สึกถูกชะตากับกู๋มึงขึ้นมาทันทีเลย ญาติคนอื่นมึงควรจะทำอย่างนะ ครึครึ”
“สัด พอได้ซองถูกชะตาขึ้นมาเชียว มึงนี่นอกจากขี้เหม็นแล้วยังขี้เหนียวอีก”ผมผลักหัวมันก่อนจะเดินหนีตีนมันที่จะยันกลับมา
“มันก็เหนียวน้อยกว่าขี้เปียกมึง ไอ้เชี่ยะเจย์”เสียงโวยตามหลังมาติดๆ แกล้งใครจะสนุกเท่าแกล้งไอ้หวายไม่มีแล้วสำหรับผมนะ หลังจากไหว้เรียบร้อยก็กินข้าวรวมญาติกัน พวกผมก็ปล่อยให้คนโตเขาคุยกันไป ลูกๆหลานๆที่ยังเด็กก็ไปวิ่งเล่น
“เมื่อยปากว่ะ ยิ้มไม่ได้หุบเลยกู”ไอ้หวายขยับเปลี่ยนท่าไปมา
“มึงก็ได้ค่าเมื่อยปากแล้วไง”ผมบอกมันก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดา มันเดินมามองซองผมที่วางบนโต๊ะ
“แสดงว่าเมื่อคืน มึงแขวนถุงเท้าที่หัวนอนใช่ไหมเลยได้อั่งเปามาเยอะ”มันหยิบขึ้นมาดูและถามผม
“เออ ถ้ากูแขวนถุงดำคงได้เยอะกว่านี้อีก เชี่ยะ มั่วหญิงไม่พอ มั่วเทศกาลอีกนะมึง”ผมด่าและเหวี่ยงบางอย่างใส่หน้ามัน
“ไอ้สัดเจย์ โสโครกนะมึง เหม็นฉิบหาย เป็นคราบเลย”มันด่าและเหวี่ยงกลับแต่ผมเตะส่งลงตะกร้าพอดี เยส
“กางเกงในมึง”ผมยักคิ้วบอกมันที่อ้าปากหวอ และเดินเข้าห้องน้ำไป
“ไม่บอกกูล่ะ ซื๊ดดดด หอมชื่นใจ”มันยังมีหน้าตะโกนมาบอกหลังตั้งสติได้ ไอ้หวายเอ้ย
/
/
/
“เก่งมากแด๊ด อีกนิด นั่นแหละ Yeah”เสียงชมดังมาจากสวนหน้าบ้าน เดินไปตามเสียงดีใจกึ่งตื่นเต้นก็เห็นมันจับแด๊ดผมเดินและค่อยๆปล่อยให้เดินเอง มันก็ยืนลุ้นยืนให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ มียกมือยกไม้ทำท่า ผมเห็นก็อดขำมันไม่ได้
“หวาย เหนื่อย”เสียงแด๊ดผมเรียกและบอกมัน
“ครับๆ นั่งพักก่อน”มันประคองท่านนั่งที่ม้าหิน หยิบผ้าซับเหงื่อให้”ดื่มน้ำครับ”
“Thank”แด๊ดยิ้ม ท่านพูดภาษาไทยและภาษาถิ่นเก่งมาก เก่งกว่าผมอีก
“ถ้าเดินเก่งอย่างนี้ อีกหน่อยแด๊ดวิ่งได้แล้วนะเนี่ยะ”มันให้กำลังใจ แด๊ดยิ้มตบไหล่มัน
“จริงเหรอ”แด๊ดถามมันกลับ หน้าตาท่านดูสดชื่นขึ้นมาก
“จริงสิ หวายไม่หลอกแด๊ดหรอก ถ้าแด๊ดกินยาทำตามที่หมอแนะนำและกำลังใจดีอย่างนี้นะ ไปซิ่งรถยังได้เลย”มันพูดแบบไม่ได้โม้นะให้แด๊ดฟังจนท่านหัวเราะ
“โอย แค่นี้แด๊ดก็ดีใจแล้ว ขอบใจหวายและเพื่อนๆนะ”แด๊ดพูดด้วยความปลื้มใจกับน้ำใจเพื่อนผมที่ช่วยเหลือ ท่านอยากจะพูดบอกตั้งนานแล้วแต่ยังไม่ถนัดเท่าไร ตอนนี้อย่างที่ผมบอกแด๊ดดีขึ้นมากทั้งสุขภาพกายและใจ
“โธ่ หวายกับไอ้พวกนั้นสิต้องขอบคุณแด๊ดกับแม่ ที่ดูแลอย่างดีเวลามาบ้าน ทั้งของกินของใช้ไม่เคยขาด พวกเรามีโอกาสก็อยากตอบแทนแด๊ดบ้าง และไอ้เจย์กับเพื่อนฝูงมันก็มีน้ำใจให้มาตลอด”มันจับมือแด๊ดพูดด้วยรอยยิ้มกับท่านที่พยักหน้าตบหลังมือมันเบาๆ
“เฮ้ย มานั่งประเลาะขอแบ่งมรดกส่วนกูจากแด๊ดเหรอ”ผมเดินไปดึงมันออกก่อนจะนั่งแทน แกล้งมันครับ
“มึงถีบกูเลยก็ได้ ดึงอย่างนี้ แด๊ดดูมัน”มันประชดและฟ้องแด๊ดผม
“ไม่ต้องประเลาะแด๊ดก็แบ่งให้ได้ แต่มีข้อแม้นะ”แด๊ดกอดไหล่มันที่เปลี่ยนไปนั่งอีกข้าง
“อะไรแด๊ด”มันถามกลับหน้าซื่อ
“เป็นลูกสะใภ้แด๊ดสิ จะยกให้”แด๊ดพยักหน้าบอกมัน ทำเอาฮาก๊าก
“โอ้ย แด๊ดเมื่อวานก็อากู๋ วันนี้ก็แด๊ด ไม่รู้ว่ามันน่าจิ้นตรงไหน ระหว่างไอ้เจย์ที่เหมือนรถขยะและหวายที่เป็นรถถัง”มันกอดเอวแด๊ดทำหน้าเซ็งๆมีเปรียบให้ฟังที่ยังไงมันต้องเป็นอะไรที่ดีกว่าผมเสมอ
“กูว่ามึงรถสูบส้วมก็หรูแล้ว”ผมเบะปากเปลี่ยนให้มันใหม่ มันทำปากบอกว่า ‘ตีนเหอะ’ แด๊ดขำที่เถียงกัน
“ก็จะไม่จิ้นได้ไง ทะเลาะแง่งอนกันเป็นผัวเมียเชียว”เอาอีกดอก มีการจับมือผมสองคนไปประกบกันอีก เหมือนบาทหลวงที่กำลังทำพิธีให้คู่แต่งงาน แต่บังเอิญเป็นคู่เกย์ ผมแค่เปรียบให้เห็นภาพนะยังไม่บอกว่าเป็นแบบที่เปรียบ ดึงมือออกจากกันทันที
“พอเถอะแด๊ด เดี๋ยวกินข้าวเช้าไม่ลง”ผมส่ายหน้าบอกท่าน
“หรือจะเอาเจนเจน”แด๊ดยังยื่นข้อเสนอ
“ไม่เอาทั้งคู่นั่นแหละ แด๊ด เอาอย่างนี้ แด๊ดมีหลานสาวไหมล่ะ แบบ ไม่ต้องขาวมาก ไม่สวยแต่อร่อย มีไหม”มันส่ายหน้าและเสนอความคิดมันให้แด๊ดใหม่ แด๊ดทำท่านึก
“มันก็มีนะ แต่”แด๊ดบอกพร้อมทำท่านึก
“แต่อะไรล่ะแด๊ด แนะนำๆ”มันคะยั้นคะยอ
“แด๊ดกูจะบอกว่า มี แต่มึงไม่เหมาะกับเขา เข้าใจ๋”ผมแหย่มันต่อ แด๊ดหัวเราะ ก่อนมันจะได้อ้าปาก แม่ก็เรียกไปกินข้าวเช้ากันเป็นอันยุติ กูชนะ 555
/
/
/
“คนเยอะจังวะ ไอ้เจย์ กูหิวน้ำแล้ว”มันเห็นคนพลุกพล่านมันก็บ่น เดินไปสักพักก็เหนื่อย
“เอ้า แดกซะจะได้หุบปากมั่ง กูพามาเยี่ยมบ้านเกิดแล้วยังบ่นอีก”ผมส่งน้ำให้ มันชี้ๆๆแกะให้กูด้วย
“บ้านเกิดมึงนั่นแหละ แต่ตอนมึงเกิดเขากลัวมึงปรับสภาพไม่ได้เลยให้ไปอยู่ตามคลองหาแดกตามธรรมชาติ เหี้ยะเอ้ย”มันเฉลยเรียบร้อยเลยว่าผมเป็นตัวอะไร
“ไปไป เดี๋ยวกูพาไปดูหมีแพนด้า”ผมกอดไหล่พามันเดินต่อ
“กูว่าดูที่ตามึงก็พอมั้ง เป็นเชื่ยะไรไม่หลับไม่นอนเมื่อคืน หรือว่า”มันชี้เบ้าตาผมเกือบทิ่มเข้าไป ก่อนจะทำตาโตตกใจ
“อะไรของมึง”ผมหยุดเดินมองหน้ามัน
“มึงจะลักหลับกูใช่ไหม ไอ้เจย์ ถึงกับลงทุนถ่างตารอดูว่ากูหลับสนิทหรือเปล่า”เป็นคำตอบที่น่าโดนตีนมาก
“ไอ้หวาย ถ้ากูจะลักหลับมึงนะ กูทำไปนานแล้ว นอนเหมือนไหลตายอย่างมึง กูเคยลองเตะ ถีบ หยิก ยังไม่ตื่นเลย”ผมพูดอย่างรู้พฤติกรรมการนอนของมันดี ไอ้หวายถ้าลงด้วยหลับจะหลับลึกมาก พอกับที่มันก็สามารถถ่างตาได้ทั้งคืนถ้าไม่ง่วง
“มิน่า ตัวกูถึงได้ช้ำไปหมดเวลามึงมานอนด้วย ไอ้สัด กระทำอนาจารกูนี่เองตอนนอน”มันชี้หน้าผมพูดด้วยเสียงอันดังมาก ทำเอาคนหันมามอง
“เชี่ยะหวาย มึงใช้คำผิดแล้วห่าราก มึงดูสิ เขาจิ้นตะเหลิดไปไกลแล้วมั้ง มึงมานี่เลย”ผมกึงลากกึ่งฉุดมันให้รีบเดิน
“แล้วมึงไม่บอกกูล่ะ ว่ากูพูดผิด เหี้ยะเอ้ย เมื่อกี้กูเล็งสาวไว้ด้วย ป่านนี้แม่งต้องนึกว่ากูกับมึงล่อกันแน่”มันยังมีหน้ามาโทษว่าเป็นความผิดผมอีก
“กูจะท้วงทันไหมล่ะ มึงพูดเป็นน้ำไหลไฟไหม้ลามทุ่งยันกรุงแตก”ผมว่ามันบ้างแต่ดูท่าไม่มีความสำนึก
“แล้วไง ถ้ามึงปิดปากกูก็ไม่พูดออกมาแล้ว รู้ว่ากูเป็นคนชอบคิดอะไรที่มันเลยเถิดมึงก็ยังปล่อยให้กูพูด มึงนั่นแหละผิด”มันเถียงได้หน้าตาเฉยมาก
“สันดานมากครับ คุณหวาย กูขอโทษที่เอาตีนไปปิดปากคุณหวายไม่ทัน”ผมยกมือไหว้พูดอย่างสุภาพประชดมัน
“เออ รู้ว่าตัวว่าทำผิดแล้วสำนึกได้ กูให้อภัย ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู ไปไป กูหิวข้าวแล้ว”มันยักคิ้วยิ้มกริ่ม กอดคอผมเดินต่อ เหี้ยะตัวพ่อจริงๆความคิดมึง
/
/
/
“ของเยอะว่ะ”มันเดินคุยไปกินลูกชิ้นไป
“กูแดกมั่งสิ”ผมขอมันบ้าง
“มึงก็แดกสิ กูเคยหวงมึงหรือไง”มันหันมาพูดดูดีมีน้ำใจมาก
“กูรู้มึงไม่หวง แต่มึงช่วยดูสภาพกูบ้างก็ได้ ฉิบหายขนซื้อมาไม่เคยถือ”ผมชูถุงของใช้ของกินที่มันซื้อแต่เงินผมทั้งนั้น ไอ้เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาผมไปบ้านมันก็ทำเหมือนกัน หรืออยู่กรุงเทพก็ผลัดกันตลอด
“ไอ้เจย์ แล้วมึงคิดว่ามือกูว่างหรือไง ห๊ะ”มันชูถุงลูกชิ้นกับของดอง และถุงน้ำอ้อย
“สัด หนักมาก ลำบาก กูต้องขอโทษมึงอีกไหมที่พามาลำบาก ควายยย”ผมยันขามันเบาๆ ขาขาวเชียวมึง เสือกใส่กางเกงยีนส์ตัดขาเหนือเข่า เสื้อกล้ามลายสก๊อต แตะหูหนีบ มันไม่รู้ตัวว่ามีผู้ชายประเภทอยากเสียบมองมันทั้งนั้น แต่ติดตรงที่มันเดินกับผมไง ก็เลยไม่กล้าเข้ามาทัก หน้าตามันคล้ายไอ้พายแต่สูงกว่าเยอะ ในกลุ่มถือว่ามันตัวบางที่สุดไม่นับไอ้พายนะ
“ประชด”มันเลิกคิ้ว
“เออ”ทำหน้าใส่มันบ้าง
“งอน”มันถามอีก
“เก็บไว้ใช้กับมึงเถอะคำนี้”ผมบอกมัน ก่อนจะอ้าปากรับลูกชิ้นที่มันจิ้มส่งให้ทีเดียวสี่ลูก เต็มปากกูเลย
“ไอ้เจย์ กูว่าพักนี้มึงขี้หงุดหงิดนะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็งอนกู พูดจาเหน็บแนม มึงแพ้ท้องแทนกิ๊กคนไหนเปล่าวะ”มันพูดเรียบๆด้วยน้ำเสียงเหมือนเป็นห่วงสุขภาพจิตผม
“เดี๋ยวกูถีบเป็นรางวัลที่ห่วงใย ไอ้ที่มึงพูดมา มันอาการมึงทั้งนั้น หัดดูตัวเองบ้าง ถ้าว่างมึงโทรไปสอบถามกิ๊กมึงเถอะว่าท้องหรือเปล่า หรือไม่มึงก็ไปหาหมอให้เขาตรวจว่าอสุจิลดลงหรือเปล่าเลยทำให้อารมณ์มึงแปรปรวน ห่ารากทำมาเป็นวิจารณ์คนอื่น”ผมไม่รู้จะเอ่ยอะไรที่ทำให้มันสำนึกมาได้
“เห๊อะกูแค่ไปหาหมอ แต่มึงน่ะสมควรไปพระ”มันยื่นหน้าว่าผมก่อนจะสะกิดให้แวะร้านปลาหมึกย่างมีแบบบดด้วยที่เอาหมึกเข้าไปรีดๆกินกับน้ำจิ้มหวานถั่วลิสงโรย
“ทำไมกูต้องไปหาพระ”ผมถามมันหลังจากสั่งปลาหมึกย่างและบดให้มัน ปากมันไม่ว่างด่าผมอยู่เลยต้องสั่ง
“ไปทำสังฆทานให้ลูกมึงที่โดนฆ่าในห้องน้ำไง นี่อาจเป็นสาเหตุหน้าตามึงหมองคล้ำ”มันแสยะยิ้มใส่ผม
“กูต้องลากมึงไปด้วย เพราะมึงฆ่าทุกวัน”ผมยกยิ้มบอกมันกลับ
“มึงแอบฟังกูเหรอ”มันถาม
“เปล๊า”ผมยักไหล่
“งั้นมึงรู้ได้ไง”มันรับของหยิบเงินในกระเป๋ากางเกงผมจ่าย เดินต่อ
“กูแอบดู”ผมยักคิ้ว
“เชี่ยะ ทำตัวเป็นผีห้องน้ำ”มันด่าผมแต่ส่งปลาหมึกจิ้มให้กินมั่ง ไม่รู้เขามองอะไรกัน แค่ผู้ชายหน้าตาดีเดินป้อนปลาหมึกให้กันแค่นั้นเอง ไม่เคยทำไง เพื่อนกันน่ะรู้จักไหมเขาช่วยเหลือซึ่งกันและกัน พวกนี้สงสัยไม่มีเพื่อนทำให้ น่าสงสาร ผมพามันเดินทั่วตลาดจนเกือบเที่ยงคืน
ต่อ**
หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 # (อ่าน 2561627 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก