หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[DoubleBass]

น่ารักน่าจิ้นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ 

[Poes]

น่าจะมีตอนทั้งคู่พลาดแล้วฟันดาบกันเนอะ 

[่patsaporn]

มีความสุขที่ได้อ่านคู่นี้เช่นกันค่ะ อยากให้ได้กันจริง ๆ นะ ลุ้นสุดตัว พลีสสสสค่ะคนเขียน
โมเมนต์โน่นนี่เยอะมาก แล้วเพิ่งรู้ว่าหวายตัวบาง (แต่สูง) และเป็นที่หมายปองของเหล่ารุก กีสสสสสสส
มันเกินเพื่อนไปเยอะแล้วโวะ เป็นแฟนกันเห้อ จะจุดพลุฉลองให้ยาวเหยียดเลย 
ตอนลากันหนามบินนี่หวานเกิ้น ตามองตาอย่างอาลัย เจ๊ที่หนามบินเอาฮาไปไหน

ขอบคุณค่ะ

[maemix]

สมกับเป็นคู่จิ้นจริงๆ
เจย์กะหวาย เมื่อไรจะทำให้เราสมหวังสักที ทุกคนเขารออยู่นะ
ชอบทำซึ้งตลอด

[yeyong]

จิ้นคู่นี้กันให้ระเบิดระเบ้อ ตอนแรกยังได้วางตัวว่าใครจะเป็นเมะหรือเคะ
แต่ตอนนี้ทำให้การจิ้นเป็นเรื่องเป็นราวมากขึ้น

[gupalz]

เชื่ออ่ะ ว่ามันได้กันแน่ๆ

[PK37]

  เจย์หวายนี่ฟินมากอ่ะ แบบไม่ไหวแล้วนะ มาถึงขั้นนี้แล้วคบเป็นแฟน เป็นคนรัก หรือสามีภรรยาซะทีเถอะ
แด๊ดก็ออกจะหลงสะใภ้อย่างนายหวาย อากู๋ก็ชอบ ขนาดเพื่อนเก่ายังชอบเลย
แล้วแหมเจย์มีแอบหวานด้วยนะ บอกตอนหลับมันจะดีตรงไหนต้องบอกตอนตื่นสิ โฮะๆ
แต่ ณ ตอนนี้ถึงจะมีสถานะเป็นเพื่อนรักแต่เหมือนจะขาดกันไม่ได้สุดๆ
อารมณ์ประมาณว่าต่อให้อีกฝ่ายจะไปมีใครยังไงก็จะกลับมาหาเสมอ

เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[murasakisama]

คู่นี้นี่ยิ่งกว่าแฟนอีกมั้งเพีาะต่างคนต่างรู้เรื่องอีกฝ่ายแบบ100%กันเลยทีเดียว

[krit24]

คู่นี้น่ารักมากอ่ะ เหมาะกันที่สุดแล้ว

[railay]

 

[NOO~KUNG]

คู่นี้เหมาะแล้วค่ะ.......555
จิ้นได้ตลอด เอาไว้ให้สมองได้ทำงาน
คู่อื่นก็รักกันส่ะ........ 

[พลอยสวย]

    น่ารักอ่า

[BeeRY]

อยากจะจิ้น แต่สองคนนี้รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้วจริงๆ
รักกันๆในวันวาเลนไทน์

[shoi_toei]

สาธุเมาแล้วขอให้ได้กัน 555555

[ka[ze]na]

555+++
ที่บ้านเจเจ มีแต่คนอยากได้หวายหวาย ไปเป็นสะำใภ้
จัดให้หน่อยจะเป็นไรไป กร๊ากๆๆๆ

[yayee2]

เออ..นะ แล้วคู่นี้จะได้ตกร่องปล่องขิ้กันไหนเนี่ย ว่าแต่ว่าตอนนี้ก็จิ้นเอามมากมายเลยนะ

[greensnake]

เนี่ย! ก็เป็นซะอย่างเนี้ย แล้วจะไม่ให้เราจิ้นได้ยังไง
ขนาดมีลูกมีเต้ากันแล้วก็ยังอยู่ด้วยกันอยู่เลย
นี่ก็วันแห่งความรักอีก สรุปคืออยู่ด้วยกันทุกเทศกาล
เป็นคู่(เพื่อน)รักที่อบอุ่นและน่ารักจริงๆนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ด สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ

[111223]

เห็นด้วย อยากเห็นคู่นี้พลาดสุดๆ
แบบเมาแล้วได้กันแบบนี้ก็ได้
เพราะตอนนี้หวายก็ยิ่งกว่าเมียอยู่แล้ว
บางทีเมียยังไม่รู้ขนาดนี้เลย

[arisa_sa]

คู่จิ้นแห่งปีจริงๆ ชอบอะน่ารักมาก 

แงๆๆๆ     ไม่อยากให้จบเลยอยู่ไปนานๆได้ใหม ได้โปรด 

คงคิดถึงน่าดูเลย ยังไงก็ขอตอนพิเศษเยอะๆๆ ซักร้อยตอน มากไปเปล่าหว่ะอิอิ 

ยังไงก็ขอบคุณมากค่ะมีความสุขมากมายที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ ขอให้คนแต่งสุขภาพแข็งแรง (เห็นว่างานเยอะ)สู้ๆๆน้าเป็นกำลังใจให้ ยังไงก็อุดหนุนแน่นอน รอการรวมเล่มนะจ๊ะ

 

[koikoi]

ฟินค่ะ 

[NewYearzz]

อยากให้คู่นี้ได้กันเองจัง น่ารัก


สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ 

[shikyu3211]

เป็นคู่จิ้นที่สมกันจริงๆ

[noy]

ตอนหน้าจะจบแล้ว คงคิดถึงน่าดู

[punchnaja]

คู๋นี้นี่ตลอดๆ

ไม่อยากให่จบเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้

[CarToonMiZa]

 

[Baruda]

       
         

[พลอยสวย]

 

[SuSaya]

อยากอ่าน love scene คู่นี้แฮะ จิ้นจนกรี๊ดเสียงแหบแล้ว

[goonglovenut]

ตอน ปิดกล้อง “ก็คนมันรักทำไงได้”

“ถึงแล้ว”ผมสะกิดบอกไอ้คนที่นั่งถ่างตาดูวิวทิวทัศน์ตั้งแต่กรุงเทพฯ ถึง โคราช หลับไปพักหลังจากนั้นมันก็ตื่นตลอดจนรถทัวร์จอดเทียบ บขส.หนองคาย

“อีกรอบไม่ได้เหรอ”มันหันมาบอกผม

“ไม่ใช่รถบัมพ์”ผมบอกและสะพายเป้เดินจูงมือมันลงจากรถ ก่อนจะปล่อยหยิบบุหรี่สูบสักหน่อย นานมากที่ไม่ได้แตะสูบฝิ่นอย่างเดียว 

“ก็มันสนุกนี่หว่า แค่นี้ก็บ่น คราวหลังกูนั่งไปคนเดียวก็ได้”มันเดินโวยตามหลังก่อนจะประชิดตัวกอดแขน ตาเริ่มปรือ

“เมื่อยจะตายห่า”ผมกอดคอมันที่เหมือนจะหักหน้าทิ่มพื้น มันง่วงแต่ฝืนตัวเอง สาเหตุมาจากไอ้ฝิ่นหรือคุณน้องเกิดมาไม่เคยขึ้นรถทัวร์ไปต่างจังหวัด นอกจากโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยจัดไป แต่ก็ไม่ไกลมากนัก พอมาบ้านครั้งนี้มันเลยขอให้ผมพามันขึ้น ตอนแรกผมส่ายหน้าเลยเพราะเคยมาก่อนและรู้ว่ามันนานและเมื่อยขนาดไหน ยิ่งช่วงเทศกาลถ้าไม่จองตั๋วล่วงหน้าอย่าหวังเลยจะได้ขึ้น แต่ช่วงเรียนพวกผมก็ใช้บริการรถทัวร์นี่แหละ และเคยนั่งนานสุดก็รถไฟครับ รถส่วนตัวเพิ่งจะมาใช้จริงจังตอนขึ้นปีสาม กลับมาพูดถึงเมียต่อ มีหรือจะยอมจัดการแสดงดราม่าผสมเลิฟซีนยอมจนได้

“พี่ๆ คราวหน้ารถไฟนะ นะๆๆ”เมื่อยปัจจุบันยังไม่หาย แม่งอ้อนเมื่อยในอนาคตอีก

“มึงรอชาติหน้าได้ไหม”ผมบีบจมูกมัน ก่อนจะเจาะนมกับขนมปังส่งให้ อยู่บนรถอะไรขึ้นมาขายไอ้ฝิ่นสนใจหมด เกือบโดนแม่ค้าด่าควักแบ็งค์พันให้ค่าข้าวเหนียวหมูทอด มันนึกว่าแบ็งค์ยี่สิบ ผมหยิบส่งให้ใหม่ อาศัยว่าหล่อแม่ค้าเลยไม่ติดใจเอาความ หึหึ

“ได้ กูจะรอ”มันตอบยักคิ้วกวนๆและดูดนม ก่อนจะนึกได้”เฮ้ย มอไซด์ดีกว่าแบบคาราบาวดีไหม”เสนอหน้ายื่นเรื่องใหม่ในขณะที่เรื่องรถไฟยังไม่อนุมัติ

“มึงหยุดแค่รถทัวร์พักแค่เรื่องรถไฟก่อนเถอะ”ผมผลักหัวมันก่อนจะตรวจดูของว่าเอาลงมาครบหรือเปล่า หลังรับปริญญารอไอ้ฝิ่นหยุดไปด้วยถึงได้ลงมาบ้าน ก่อนมาผมโทรไปบอกที่บ้านแล้ว พี่อ้อโวยใหญ่เลยพาน้องนั่งรถมาได้ไง ทำไมไม่ขับรถมาเองหรือขึ้นเครื่องบินไปลงที่จังหวัดจะไปรับและอีกยาวเหยียด หยุดแค่ประโยคที่ผมบอกว่า มันนั่นแหละอยากขึ้นรถทัวร์ เงียบกริบเลยพี่กู ตอบสั้นๆ เหรอ เป็นอันเข้าใจ ไอ้ตัวดีหัวเราะชอบใจที่ผัวโดนด่า

“อะไร”ผมถามมันที่ยกขาขาวๆมาพาดบนหน้าขา มันแต่งตัวชิวมาก เสื้อกล้ามกางเกงลายทหารผ้ายีนส์ขาสั้น รองเท้าฟองน้ำหูไขว้ แต่ก่อนถึงท่ารถผมหยิบเสื้อแขนยาวมีหมวกทับให้อีกชั้นกันอุจาด หึหึ

“น้องเมื่อยอ่ะ”เอาหน้าซบไหล่จับมือผมไปบีบๆ

“นวดเอง”ผมดึงมือออก

“พี่อ่ะ นะ น้องนวดเองมันไม่เร้าเข้าเส้น นะๆๆ”พยักหน้าทำตาปริบๆ

“ก่อนมาตกลงกันว่าไง”ผมถามมัน

“ห้ามบ่น”มันบอกปากยื่น

“ตามนั้น”ผมยักคิ้วใส่

“แต่พี่ไม่ได้บอกนี่ ว่ามาถึงแล้วห้ามบ่น น้องไม่ได้ผิดสัญญานะเพราะก่อนมาไม่ได้บ่นสักคำ”คำแย้งมึงทำกูอึ้งไปเลย เสียงอ้อนแต่หน้ามึงยิ้มแป้นแบบหาเรื่องแย้งกูได้

“คราวหน้ากูจะทำเป็นลายลักษณ์อักษร ดูสิมึงจะหาเรื่องแย้งกูอีกไหม”จิ้มหน้ามันก่อนจะบีบเนื้อนิ่มๆขาวๆ

“อย่าให้มีช่องโหว่แล้วกัน จะแย้งให้ฉีกสัญญาไม่ทันเลย คิกคิก”มันกอดคอหัวเราะคิกคัก เมื่อผมบีบและจี๋ๆมันไปด้วย

“แค่นี้มึงยังเมื่อยถ้านั่งรถไฟมึงเมื่อยกว่านี้อีก ยิ่งเทศกาลมึงอาจได้ยืนขาลากเลย”ผมกอดเอวมันที่ตอนนี้เอาขาลงแต่ยังซบไหล่

“ก็มันครั้งแรกนี่หว่า”มันพูดเบาๆ”และกูไม่ได้สนุกหรอก แค่อยากลองขึ้นบ้างเผื่อวันหนึ่งเราตกยากจะได้รู้จักความลำบากซะบ้าง กูยอมรับนะว่าตั้งแต่เกิดมากูสบายมีคนดูแลจัดหาให้ตลอด แต่ปู่กูก็สอนให้รู้จักการประหยัด ทำยังไงถึงจะได้เงินแต่ละบาท หัดให้ช่วยเหลือตัวเองทั้งเรื่องกินเรื่องอยู่ กูก็ซึมซับมาเยอะ แต่คงไม่ได้ครึ่งของคนที่เขาเจอความลำบากจริงๆหรอก กูสงสารคนที่ไม่มีเหมือนกูนะ กูเคยเห็นคนงานที่บ้าน ไปจองตั๋วรถไฟรถทัวร์เพื่อจะกลับบ้าน ทั้งที่รถมันแน่นเขาก็ยังจะกลับบ้านไปหาครอบครัว กูคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ”มันพูดเบาๆและเล่าถึงเหตุผลที่มันอยากลอง

“และมึงทำอะไร คิดและเก็บเงียบ”ผมถามมันต่อแต่กวนมันนิดๆ มันตีแขน

“กูไปบอกปู่ว่า ทำไมเราไม่หารถให้คนงานกลับบ้านล่ะ เขาทำงานให้เรามาทั้งปี นอกจากเงินเดือน โบนัส เราน่าจะให้เขา มึงรู้ไหมพอกูพูดจบปู่หัวเราะ ในตอนนั้นกูคิดว่าความคิดของเด็กสิบขวบมันน่าขำตรงไหน”มันเล่าถึงความคิดที่มันไปเสนอให้ปู่ฟัง

“ปู่มึงไม่เห็นด้วย”ผมเลิกคิ้ว แต่ผมว่าปู่มันไม่ใช่แบบนั้น มันส่ายหน้า

“เปล่า ปู่ลูบหัวบอกว่า”มันยืดอกทำเสียงแบบปู่มัน”น้องเก่งมาก รู้จักคิดถึงคนอื่น ฮ่าๆๆ เหมือนไหม”มันหัวเราะขำตัวเองผมก็อดขำไม่ได้และพูดต่อด้วยน้ำเสียงปกติ”ตั้งแต่นั้นเราก็เลยมีสวัสดิการตรงนี้ขึ้นมา  ปู่บอกคนงานว่าเป็นความคิดกู กูรู้สึกหัวใจมันพองโตมากเมื่อมีคนมาพูดขอบคุณเอาของมาให้ทั้งที่เป็นของที่หาได้ง่าย แต่กูรู้สึกดีเหมือนไม่เคยได้มาก่อน และปู่ก็บอกว่า จำไว้เราให้ใจใครเขาก็จะให้ใจเรากลับมา ทำอะไรอย่าไปหวังผลตอบแทน”มันยิ้มเมื่อพูดถึงปู่มัน

“สรุปที่มึงเล่าเนี่ยะจะบอกว่ามึงเก่งและเป็นคนดี”ผมแกล้งว่าโยกหัวมันไปมา แต่เมียผมมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ถึงบางครั้งมันจะงี่เง่าเอาแต่ใจบ้าง มันบอกว่ามอบให้ผมคนเดียวเลยนะ ไม่เคยมีใครได้มาก่อน ถามกูหรือยังว่าอยากรับไว้ไหม แต่คงไม่ทันแล้วล่ะคิดซะว่าเป็นสีสันให้กระชุ่มกระชวยหัวใจดี ผมก็อยากจะบอกว่า มึงก็เป็นคนเดียวที่กูยอมให้เหมือนกัน ถึงไม่บอกมันก็คงรู้แล้วล่ะ

“ใช่ ก็กูทำดีคิดดีจริงๆนิ”มันพูดแบบย่นจมูกใส่

“หึหึ”ผมบีบจมูกมันอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะมันจะถอนหายใจ

“แต่ก็ปัญญาอ่อนเน๊าะ เรื่องแค่นี้ทำเป็นดัดจริตอยากจะลอง ทำตัวเหมือนเศรษฐี ทั้งที่ก็มนุษย์กินทางปาก ขี้ทางตูดเหมือนกัน”มันพูดว่าตัวเองขำๆ แต่ผมรู้ว่ามันคงคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ผมกระชับไหล่

“แล้วมึงดัดจริตจริงเปล่าล่ะ”ผมพูดใส่หัวมัน หอมผมที่มีกลิ่นแชมพูอ่อนๆ มันเงยหน้าขึ้นมามอง

“กูว่าแล้วมึงต้องคิด”มันหลุบตาลงไปต่อ น้ำเสียงงอนๆ

“ถ้ามึงดัดจริตจริงๆ มึงคงไม่หาเรื่องลำบากให้ตัวเองหรอก และเท่าที่ได้กันมาเมียกูก็ไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าเป็นนะกูฟันและทิ้งไปนานแล้ว”ผมพูดขำๆโยกตัวมันไปด้วย

“กูก็จะฟันเหมือนกัน ถ้าทิ้งกูตอนนี้ เหอเหอ”มันพูดไปเอามือบีบคอผมไปด้วย ผมแกล้งทำลิ้นจุกปากมันหัวเราะไม่เคยเห็นผมทำหน้าตลกๆนอกจากหน้าตาดีอย่างเดียว เหอเหอ

“ไปกินโจ๊กไหม”ผมชวนมันเพราะมาถึงก่อนเวลา

“อือ น้องอยากกิน”มันยิ้มรีบสะพายเป้และหิ้วของฝาก อีกเรื่องที่ไม่ละเลย ของบำรุงให้หลวงพ่อและคนที่บ้านทุกคน ผมพามันเดินออกจากท่ารถไปประมาณสองช่วงตึกก็ถึงร้านโจ๊กที่เปิดมานานเกือบสี่สิบปี รุ่นนี้เป็นรุ่นหลานแล้วที่รับต่อ

“โจ๊กทุกอย่างพิเศษตับ สอง”ผมสั่งให้มันที่นั่งเอาไอโฟนถ่ายความคึกคักของตลาดยามเช้า ผมหยิบมาถ่ายมันบ้าง มันเป็นคนยิ้มสวย ยิ่งหัวเราะปากกว้างมากๆยิ่งดูทุเรศเป็นธรรมชาติดี ก่อนจะนั่งมองมันที่ตักโจ๊กขึ้นมาเป่า

“ยิ้มอยู่ได้”มันพูดอายๆแต่ไม่มองหน้า

“ให้กูป้อนไหม เหมือนตอนนั้น”ผมบอกเป็นนัยๆ

“มึงนั่นแหละแกล้งกู โทรไปปลุกกูแต่เช้าให้ออกมาหา”มันว่ากลับ มองผมที่ยกยิ้ม

“มึงจี้เส้นตื่นมาทำไมล่ะ อยากเจอหน้ากูล่ะสิ”ผมแกล้งพูดใส่มันอีก

“มึงเห๊อะอยากเจอกู ตื่นเต้นล่ะสิที่กูรับเป็นแฟน”มันลอยหน้าใส่

“เหรอ อุ๊บ ฟู่ว์ๆๆ”ผมพูดก่อนจะเป่าแทบไม่ทัน

“คริคริๆๆ หายกัน”มันหัวเราะพูดใส่

“ซี๊ดดด โดนเอาคืนแน่”ผมซู๊ดปากจับมือมันไปด้วย

“จะรอโดนเอา คืน เด้ออ้าย”มันยื่นหน้ามาพูดใส่ผม เว้นวรรคได้ยั่วกูมาก แถมหรี่ตากัดปากนิดๆ

“คืนนี้เลยไหมล่ะ”ผมหรี่ตาบอกมันบ้าง มันยิ้มบีบมือผมเขี่ยไปมา

“ไม่ กูเหนื่อย”ปฏิเสธเสียงแข็ง ยักคิ้วสองจึ๊ก แล้วมึงจะเขี่ยให้ความหวังกูทำไมวะ กำลังจะต่อรองแต่มือถือสั่น ดูหน้าจอไอ้หวายนี่เอง”เออ ถึงแล้ว ออกมาได้เลย ตรงร้านโจ๊กนะ”ผมบอกที่ให้มารับและกดวาง ลงมือกินต่อ
/
/
/
“สนุกไหมล่ะมึง”ไอ้หวายถามกึ่งเยาะไอ้ฝิ่นที่นอนยิ้มกริ่มพิงอกผมอยู่ มันบอกว่ายอมจ่ายสองพันเลยถ้าไม่ได้ยินไอ้ฝิ่นบ่นต่อหน้ามัน พอเห็นเมียผมยิ้มแย้มหน้ามันหุบยิ้มเลย ผมสะกิดมันทันที จ่ายกูมา แล้วเก็บเงียบเรื่องไรจะบอกว่ามันบ่นนิดๆ แต่ไม่ใช่ข้อตกลงที่พนันกับมันเพราะนั่นลับหลัง ฮ่าๆๆ เสร็จโจร

“ท่าจะสนุกมาก หน้าตาระริกระรี้เชียว”ไอ้เจย์ที่ไม่เคยพลาดแซว

“เขาเรียกหน้าตาระรื่น ระริกระรี้น่ะพี่มากกว่า แหมทำตัวติดกันเป็นพยาธิไชขี้”มันลุกไปแขวะไอ้เจย์จนผงะโดยเฉพาะตรง ร.เรือ มันรัวใส่ไม่ยั้ง

“เหี้ยะ เรือแตกไงวะน้ำลายเต็มหูกู แล้วมึงหมดที่จะเปรียบหรือไง”ไอ้เจย์ตวัดมือตีหัวมันแต่ไม่ทันเพราะเด้งหนีมาซบผมต่อ

“โอ้ย เหมาะสุดแล้ว หรือจะเอาเนื้องอกคู่มะเร็ง ตับแข็งคู่ดีซ่าน รูทวารคู่ริดสีดวง ระ”มันหาสิ่งที่เหมาะให้อีก

“มึงพอเถอะ กูฟังยังไงก็แช่งชัดๆ”ไอ้หวายรีบดักมันไว้ก่อนจะลามไปมากกว่านี้ ไอ้ตัวดีหัวเราะชอบใจ และก็พากันคุยเรื่องอื่นจนถึงบ้าน มันเห็นพี่สาวผมชะเง้อรีบลงจากรถวิ่งไปไหว้และกอดทันที

“สวัสดีครับ คิดถึงพี่อ้อจังเลย”มันแทบจะอุ้มพี่ผมเลย นั่นก็ชอบใจลูบหัวลูบหลัง

“โอ้ย พี่ก็คิดถึงน้อง เหนื่อยไหมลูก หิวไหม ไปขึ้นบ้านกัน พี่ให้ป้าพิณเตรียมกับข้าวไว้เยอะเลย แหนมเนืองของชอบก็มี”พี่ผมอี๋อ๋อกับมันสองคน กูกลายเป็นน้องหัวเน่าเลย ไอ้หวายกับไอ้เจย์ทำหน้าทำปากเบะ ที่พี่สามีกับน้องสะใภ้เขาพากันขึ้นบ้านไม่สนใจใคร

“วันนี้มึงก็สระหัวซะนะ กลิ่นหมาเน่ามันจะได้หลุด”ไอ้หวายหันมาแซวผม

“นวดคลึงสักสามรอบ”ไอ้เจย์ยักคิ้ว

“อืม มึงสองตัวก็หาน้ำยาบ้วนปากซะมั่งนะ กลิ่นหมาเน่าจะได้จางมั่ง”ผมแกล้งเอามือปิดจมูกพูดใส่พวกมัน

“สัด ฮาๆๆๆ”มันด่าและอ้าปากพร้อมกัน ผมถีบพวกมันก่อนจะขึ้นบ้าน

“ยกของเมียกูมาด้วย”หันไปบอกพวกมันที่กำลังจะตามขึ้นมา

“เชี่ยะ แล้วมึงไม่ยกวะ”ไอ้หวายพูดแต่ก็ลงไปหยิบโดยลากไอ้เจย์ไปด้วย

“เดินตัวปลิวทั้งผัวทั้งเมีย”ไอ้เจย์ที่ตัวติดไอ้หวายไม่พอ พักนี้ขี้บ่นตามไอ้หวายไปด้วย

“ไม่รอกูเลยนะ”ผมเดินไปผลักหัวไอ้ฝิ่นที่กำลังจ้วงแหนมเนืองตุ้ยๆ

“แค่กๆๆๆ”มันสำลักเอามือทุบอก ผมขมวดคิ้ว

“ตายแล้ว น้องติดคอแน่ น้ำลูก น้ำ”พี่อ้อรีบยกน้ำป้อนมันลูบหลังให้ด้วย”ไอ้ไผ่ เล่นไม่รู้เรื่องเกิดน้องติดคอตายห่าจะทำไง”พี่ผมว๊ากเข้าให้ มันยิ้มกริ่มก่อนจะหันไปมองพี่อ้อที่พูดตรงไปไหม ผมหรี่ตามองหน้ามันที่ยังแสดงต่อ

“มา เดี๋ยวเอาตีนลูบให้”ผมเดินไปเตะขามัน

“พี่อ้อ ดูดิ”มันอ้อนพี่ผม

“ไม่เป็นไรลูก กินต่อ”พี่กูก็ปลอบมัน ก่อนจะมีโทรศัพท์เข้ามาขอตัวไปรับ มันกอดเอวผมหมับ ซุกหน้าไปมา เพราะไม่มีตัวช่วยแล้ว

“แรดอวอร์ด กูมอบให้เลย”ผมตบหัวมันแปะๆ มันกัดพุงหมับแค่รู้สึกเสียวนิดๆ

“รักอวอร์ดก็บอกมาเห๊อะ”มันเงยหน้าขึ้นมายิ้มแป้น

“อ่วกกกกกกกกกกก”ไอ้หวายโก่งคอทำเสียง

“ไหนบอกยังไม่ได้กันไง แพ้ท้องทำไม”มันลอยหน้าใส่ไอ้หวาย

“ถึงกูไม่ได้กัน ก็อ้วกรดหัวมึงได้”ไอ้หวายเดินมาจับหัวมันไปโก่งใส่ มันดันผมให้ไปรับแทน ก่อนจะยุตินั่งกินกัน พี่อ้อออกไปดูงานแล้ว ยังไม่วายสั่งให้ดูน้องดีๆอย่าแกล้ง

“พี่บลูกับพี่พาย ยังขมากันไม่เสร็จอีกเหรอ”มันถามหาไอ้สองคนหลังจากกินอิ่มจนลากสังขารไปไหนไม่ไหว ตอนอยู่บนรถมันก็โทรหาเกือบทุกชั่วโมงว่าเป็นไง ใกล้ถึงหรือยัง

“ป่านนี้มันคะมำใส่กันแล้วมั้ง โน่น พาน้านางไปเยี่ยมญาติฝั่งโน้น”ไอ้หวายพูดพร้อมทำมือประกอบไปด้วย ญาติพวกผมไปอยู่ฝั่งโน่นก็เยอะนะ แต่ก็ไม่ได้ลำบากในการไปมาหาสู่

“แล้วมึงจะไปหาหลวงพ่อเมื่อไร”ไอ้เจย์ถามหลังหย่อนมะม่วงใส่ปากไอ้หวายที่นอนอ้าปากรับ โดยมีไอ้ฝิ่นกระดื๊บๆเข้าไปแย่งกินมั่ง แต่โดนไอ้หวายเอามือดันหัวกันไว้

“มะรืน ลุกกินดีๆ”ผมตอบสั้นๆเอามือตีก้นเมียให้ลุกมานั่งกินให้มันดีๆ แทนที่จะลุกมันกระดื๊บตัวเองมานอนบนตักผมทั้งตัว มันง่วงแน่นอน

“อืม พวกกูฝากกราบท่านด้วยนะ”ไอ้เจย์พูดกับผมที่พยักหน้ารับ

“เมียมึงเต็มที่แล้วล่ะ เสียดายไอ้พวกนั้นยังเคลียร์เรื่องเรียนไม่เสร็จ ไม่งั้นได้มันส์”ไอ้หวายพยักหน้าใส่ไอ้ฝิ่นที่หลับไปจริงๆแล้ว พูดถึงไอ้วอร์ม ไอ้กิ ไอ้ออม ไอ้แกรนด์ ที่คุยกันทางมือถืออย่างเดียว ผมพยักหน้าก่อนจะแยกย้ายพักผ่อน ผมอุ้มมันเข้าไปนอนในห้องพอวางปุ๊บมันปรือตาลุกขึ้นมามันยกมือไหว้ ทำผมตกใจว่าเมียโดนพลังงานบางอย่างหรือเปล่า

“สวัสดีครับแม่ เจอกันอีกแล้ว”มันพูดกับแม่ผมที่ยิ้มน้อยๆในรูป และลงไปนอนต่อ

“สัด กวนตีนกูก็นึกว่ามีพลังงานบางอย่างในห้อง เสือกมารยาทดีไม่เข้าเรื่อง”ผมเตะก้นมัน ก่อนจะเปิดหน้าต่างกว้างๆเก็บของและล้มตัวนอนหลับไปพร้อมมันที่หันมากอดอย่างเคยชิน
/
/
/
“นี่ของเชฟ”มันยื่นกล่องของเล่นที่เป็นรถบังคับรุ่นใหม่ และเสื้อผ้าอีกสองถุง ไอ้เชฟตาโต

“ขอบคุณครับ พี่ฝิ่น พี่ไผ่”มันยกมือไหว้ผมสองคน

“มึงไม่ขอบคุณกูก่อนวะ”ผมโยกหัวไอ้เชฟ

“ไม่ได้หรอก แม่บอกว่า ผัวถึงจะเป็นช้างเท้าหน้า แต่ยังไงก็แพ้เมียที่เป็นควาญช้างอยู่ดี”มันตอบผมด้วยทฤษฎีของป้าพิณที่ลุงเทียนต้องสยบ ยิ้มจนเห็นฟันขาวจั๊วะตัดกับสีผิวนิดๆ

“ไอ้เชฟ ไอ้ แหม่ มึงพูดไม่เกรงใจพ่อเลยเน๊าะ เขาก็รู้กันหมดสิ กูเกรงใจแม่มึง”ลุงเทียนตบหัวลูกชายคนเล็กที่บังอาจเอาเรื่องจริงมาพูด แกมีลูกทั้งหมดสามคน คนโตเป็นผู้หญิงออกเรือนไปแล้วตามสามีไปอยู่ทางเหนือช่วงเทศกาลก็จะกลับมาเกือบทุกปี ลูกชายคนกลางไปอยู่กับพี่ชายแกอีกจังหวัด เขาไม่มีลูกก็เลยขอไปเลี้ยงตั้งแต่เล็กแต่ก็ไม่เคยลืมพ่อแม่พี่น้องมาหาตลอด เหลือแต่ไอ้เชฟหัวแก้วหัวแหวนและบางทีแถมหัวอย่างอื่นบ้างตามอารมณ์จะสวมให้มัน

“ฮ่าๆๆๆ พูดถูกใจว่ะ เดี๋ยวมีติ๊บ ครึครึ”ไอ้ฝิ่นชอบใจบิดแก้มมันไปมา

“คุณฝิ่นก็ไปชมมัน”ลุงเทียนยิ้มแหยๆสงสัยจะอาย

“ลุงเทียนบอกให้เรียกฝิ่นเฉยๆพอ ฝิ่นรู้หรอกน่าว่าลุงไม่ได้กลัวป้าพิณหรอกแค่เกรงใจนิดๆเท่านั้นเอง ใช่ไหม”มันกระเซ้าลุงเทียนเสียงขำๆตอนท้าย

“แหะแหะ ดีแล้วครับที่เข้าใจตามนั้น”ลุงเทียนหัวเราะสองแหะ ก่อนจะรับของฝาก

“นี่ครับของลุงเทียน อันนี้ของป้าพิณ”มันฝากอีกถุงให้ป้าพิณ เพราะตั้งแต่ตั้งสำรับเช้าเสร็จ แกขอตัวไปช่วยงานแต่งญาติที่หมู่บ้านติดๆกัน

“ขอบคุณมากครับ คราวหน้าไม่ต้องซื้อมาฝากหรอกครับแค่มาก็ดีใจแล้ว”แกจะยกมือไหว้แต่ผมจับเอาไว้ก่อน ไม่ว่าอยู่ในฐานะไหนแกก็คือคนที่เกิดก่อนผมหลายปี
 
“ไม่เป็นไรหรอกลุง”ผมบอกแกที่ยิ้มก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ ลากไอ้เชฟที่กำลังเห่อของเล่นและเสื้อผ้าไปด้วย มันบอกว่าตอนเย็นจะพาไอ้ฝิ่นขี่จักรยานไปเที่ยว เมียก็พยักหน้าขยิบปากขยิบตาใส่กัน และที่เหลือก็ของสาวๆที่เป็นลูกมือป้าพิณ ยิ้มชอบใจกันถ้วนหน้า ก่อนจะไปตั้งสำรับตอนเย็น พี่อ้อกลับมาแล้วอาบน้ำอยู่ ไอ้หลิวกำลังพาพี่ตวงมา สักพักน่าจะถึง

“อืม พร้อมหน้าสักที”พี่อ้อเอ่ยเปิดงานที่โต๊ะ

“เรียกแม่ด้วยไหม”พี่หลิวถามพี่อ้อ

“ทะลึ่งไอ้หลิว เดี๋ยวกูตบแทนแม่”พี่อ้อไม่ใช่แค่เดี๋ยวแต่ฟาดไปแล้ว

“โอ้ยยยย นี่ไม่ใช่เดี๋ยวแล้ว ซี๊ดดด  ไอ้เรากลัวแม่จะหิวและน้อยใจ”ร้องแต่ยังไม่วายหยอกต่อ

“สมน้ำหน้า”พี่ตวงเบะปาก ก่อนจะมองแกงเลียง”ตักข้าวเลย อยากกิน”แกหันไปบอกเด็กที่รออยู่

“อย่าตะกละมากที่รัก เขาจะหาว่าผัวไม่สั่งสอน”พี่หลิวตักใส่ถ้วยเล็กให้สอนเมียไปด้วย

“ก็ลูกมันอยากกินนี่หว่า พูดมากเขาก็จะหาว่าเมียไม่สั่งสอนเหมือนกัน”พี่ตวงว่ามั่งก่อนจะทำหน้าซาบซ่านกับรสชาติแกงเลียง ไอ้ฝิ่นทำหน้าล้อไอ้หลิวก่อนจะสะกิดให้ผมตักให้มันบ้าง

“หมอเขาว่าไงบ้าง หลานกูมีจู๋หรือมีจิ๋ม”พี่อ้อถามพี่ตวงสีหน้ายิ้มแย้ม เห่อไม่เห่อไปสั่งเตี่ยพี่ตวงเตรียมทองคำแท่งหนึ่งหีบ ข้อมือข้อเท้า สร้อยทองพร้อมพระเหลี่ยมทองที่หลวงพ่อกับแม่ให้ไว้ รับขวัญหลาน ผมกับไอ้ฝิ่นกำลังคิดอยู่ว่าจะให้อะไรดี

“น้ำยาล็อตนี้ผลิตได้บักหำน้อยที่จะใหญ่ในวันหน้า ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หลิวบอกอย่างอารมณ์ดี หลานคนแรกของบ้านเป็นผู้ชาย

“เหรอวะ เก่งจริงๆไอ้ตวงเอ้ย”พี่อ้อทำเสียงตื่นเต้นแต่หันไปชมพี่ตวง

“เฮ้ย ชมทางนี้สิคนผลิตอยู่นี่”พี่หลิวสะกิดพี่อ้อยิกๆ

“มันอยู่ที่รังไข่โว้ยว่าจะเลือกตัวไหน”พี่ตวงหันไปขวับไปตอบก่อนจะแท็กมือกัน ทำเอาฮาตรึม 

“แม่นแล้ว น้องสะใภ้ ความคิดตรงกัน”เข้ากันเป็นแคนกับหมอลำเลย พี่ผัวน้องสะใภ้ พวกผมขำหน้าไอ้หลิวที่อึ้งก่อนจะแดกข้าวต่อเพราะเถียงไม่ออก ปล่อยให้สองสาวพูดซ้ำเติมและเหน็บต่อ

“จริงอย่างเชฟมันว่าว่ะ คริคริ”ไอ้ฝิ่นพูดลอยๆนึกถึงคำพูดไอ้เชฟ

“กูว่าไม่จริง”ผมพูดใส่มันเรียบๆ

“จริง และกูจะเป็นควาญช้าง”มันยื่นหน้ามาบอกผมบ้าง

“เหรอ แต่ที่กูเห็นควาญช้างอย่างมึงเสร็จช้างอย่างกูทุกทีเลย หึหึ”ผมกระซิบบอกมันที่อ้าปาก

“เขาเรียกปลอบประโลมโว้ยจะได้ไม่ตกมัน”มันเถียงอย่างไม่ยอม ผมยักคิ้วใส่มัน

“ดีๆ ปลอบบ่อยๆนะกูชอบ”ผมตบหัวมันแปะ มันปัดออก

“เถียงอะไรกัน หน้าแดงเชียว”พี่อ้อที่เพิ่งจะเคลียร์เรื่องไอ้หลิวหันมาสนใจพวกผม

“ไม่มีอะไร แค่เรื่องช้างกับควาญช้าง”ผมตอบยิ้มๆ มันจะหยิกแต่ผมจับมือไว้ทัน

“อ๋อ ก็พาน้องไปดูสิ”พี่อ้อตอบไปตามที่ตัวเองเข้าใจ ก่อนจะตักปลาทอดกิน ไอ้หลิวขำคิก

“อืม หึหึ”ผมรับคำ มันค้อนทำปากหมุบหมิบไปมา จนจบมื้ออาหารเย็น ก็ต่อของหวานและผลไม้

“พี่ตวงกินเยอะๆหลานจะได้แข็งแรง”ไอ้ฝิ่นบอกเอาหน้าลงไปแนบตรงท้องที่อีกไม่นานก็จะออกมาดูโลกแล้ว

“ติดไปแล้ว เดี๋ยวลูกกูหน้าติดมึง”ไอ้หลิวแหย่ดึงมันออก

“ไม่ดีไงจะได้หน้าตาดีเหมือนฝิ่น เน๊าะ บักหำใหญ่กว่าอีพ่อ”ไอ้ฝิ่นลอยหน้าใส่พร้อมกับก้มไปพูดกับหลานในท้อง

“เฮ้ย เอาเรื่องจริงมาพูดว่ะ”เอาอีกแล้วพี่กูโดนประจานอีกแล้ว

“มันต้องใหญ่กว่าพ่อมันสิวะ ก็กูถ่ายทอดให้ไปแล้ว”ไอ้หลิวยกข้ออ้างการถ่ายทอดทางพันธุกรรมมาพูด

“แหวะ ไม่เชื่อหรอก”ไอ้ฝิ่นกับพี่ตวงพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะมองหน้าและหัวเราะ ทำให้พวกเราขำไปด้วย บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นของคนในครอบครัว

“เอาล่ะ จบเรื่องนี้ ต่อเรื่องมึง ไอ้ไผ่ เอาไง”พี่อ้อยุติเรื่องคู่พี่หลิว หันมาพูดกับผม

“บวชก่อน สึกแล้วคิดต่อ”ผมตอบแกสั้นๆเพราะไม่ได้วางแผนมากนัก

“อืม แล้วน้องล่ะ ปู่กับแม่เขาว่าไงบ้าง”พี่อ้อพยักหน้าเข้าใจ

“เขาว่าไง”ผมหันไปโยกหัวไอ้ฝิ่น

“ไม่รู้”มันส่ายหน้าไปมา หันไปสนใจพี่ตวงต่อ

“ไม่รู้ ก็อยู่อย่างนี้แหละ ไม่ต้องเสียสินสอด”ผมดึงมันกลับมากอดไหล่

“ให้บ้างก็ได้ ไม่ว่าหรอก”มันกระแทกไหล่ พูดยิ้มๆ

“ไอ้หนอนขี้งก กูบอกแล้วไงนอกจากบ้านหลังนั้นกับหุ้นนิดๆหน่อยๆอย่างอื่นก็ไม่มีแล้ว”ผมย้อนความจำให้มัน พี่ๆนั่งอมยิ้ม ไอ้นิดๆหน่อยๆของผมถ้ารู้จักต่อยอดและใช้อย่างพอเพียงก็อยู่ได้ยันลูกหลานรุ่นต่อๆไป

“อืม ก็ยังดีวะ”มันทำท่าคิดพูดออกมา ทำเอาพี่ๆหัวเราะ เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร มันก็แค่ทรัพย์สมบัติที่ตายไปก็เอาติดตัวไปไม่ได้ ใช้ได้แค่ตอนมีชีวิตอยู่เท่านั้นเอง

“ทางปู่กับแม่จะให้ทำอะไรก็บอกนะ พี่ยินดี”พี่อ้อพูดกับมันที่ยิ้มรับ

“ขอบคุณครับ แต่ปู่กับแม่ไม่ได้ต้องการอะไร แค่ให้พี่ไผ่รักและดูแลน้องให้ดี วันไหนไม่ต้องการก็เอาไปคืนท่าน”มันบอกพี่สาวผมแต่ส่งสายตาให้ผม

“สงสัยจะคืนยาก ไม่ใช่รักอะไรหรอกกลัวเอาไปคืนแล้วไม่ได้กลับมา ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หลิวพูดเหมือนจะดูดี

“มึงนี่เสือกทุกสถานการณ์ ไปไป พาลูกเมียไปพักผ่อนได้แล้ว”พี่อ้อเขกกบาลมันก่อนจะไล่

“อย่างที่เคยบอกกูไม่ชอบสัญญา แต่จะพูดต่อหน้าพี่ๆกูว่า ความคิดที่จะส่งคืนไม่เคยมีอยู่ในสมอง มีแต่คิดว่าจะดูแลมึงยังไงไม่ให้ท่านมาเอาคืน”ผมบอกมันที่ยิ้มรับสบตากัน เหมือนโลกส่วนตัวก่อนจะได้ยินเสียงวี๊ดวิ้ว

“อ๊ายย โรแมนติคอ่ะ ตั้งแต่รู้จักกันมาจนเป็นสะใภ้บ้านนี้ เพิ่งเคยเห็นน้องผัวพูดอะไรที่มันหวาน หลิวทำไมตัวไม่เป็นแบบนี้วะตอนจีบเขาใหม่ๆน่ะ”พี่ตวงทำหน้าทำตาวิ้งๆเหมือนเวลาที่ได้อ่านหนังสือวายไม่มีผิด

“พอๆๆๆๆ หมกมุ่นนิยายวายเข้าสมอง ไปไป พักผ่อน”ไอ้หลิวรีบโบกมือห้ามเมียทันทีทำท่าจะลุกแต่พี่อ้อพูดขึ้นมาซะก่อน

“พี่จะถือว่านี่เป็นคำพูดที่ไผ่ได้สัญญากับน้องนะ ดูแลน้องให้ดี เวลารักกันก็คือคนรัก เลิกกันก็เป็นคนอื่น เพราะฉะนั้นมองกันให้เป็นคนในครอบครัวที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถตัดขาดได้ เข้าใจที่พี่บอกนะ”พี่อ้อจับมือผมสองคนกุมกันไว้ ผมสองคนก้มลงกราบตักพี่สาว

“กูคงไม่ต้องพูดอะไรมาก เพราะยินดีต้อนรับมานานแล้ว ไอ้น้องสะใภ้ เป็นครอบครัวเดียวกันนะ”ไอ้หลิวลูบหัวมันอย่างเอ็นดู

“พี่ก็เหมือนกัน ยังไงต้องมาช่วยเลี้ยงหลานนะ เพราะไอ้คนข้างๆมันตั้งใจแล้วจะทำเผื่อ พี่คนเดียวคงไม่ไหว”พี่ตวงพูดกระเซ้าผัวตัวเองที่ยิ้มรับ

“ไม่ขอฝิ่นก็เต็มใจ ขอบคุณครับที่พวกพี่ยอมรับให้เป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าฝิ่นทำอะไรไม่ถูกก็เตือนด้วย ฝากตัวด้วยนะครับ”มันฝากตัวอีกครั้ง

“ไอ้เรื่องเตือนยกให้เป็นหน้าที่ไอ้ไผ่มันแล้วกัน แต่อย่าถึงกับลงมือลงไม้นะโว้ย”พี่อ้อพยักเพยิดให้ผมแต่ยังกำชับอย่าใช้ความรุนแรงกับน้องสะใภ้คนสุดท้องที่กลายเป็นที่รักของทุกคนไปแล้ว

“ลงมืออย่างเดียวก็อยู่แล้ว”ผมบอกพี่สาวและสบตามันอย่างมีความหมาย มันทำไม่รู้ไม่ชี้

“ไปพักผ่อนไป พรุ่งนี้จะได้ตื่นใส่บาตรร่วมกัน”พี่อ้อบอกก่อนจะแยกย้ายห้องใครห้องมัน แต่สงสัยห้องผมคงต้องงดความมันส์เดี๋ยวจะเพลียเอา หึหึ
/
/
/

ปิดกล้องต่อด้านล่าง

[tuckky]

  ตัดหน้า 
มันบ้าไปแล้วตั้งแต่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบ
ขอตอนพิเศษเยอะๆเน้อ 
และก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่มีให้อ่านค่ะ 
หวังว่าคงจะมีเปิดเรื่องใหม่เร็วๆนะคะ จะรออ่าน