หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[candynosugar+]

เราแอนตี้
เราไม่ชอบหน้าตามัน
เห็นแล้วกลัว สยอง ถอยหลังหนี ยกไม้กอล์ฟขึ้น เข้ามาฟาดแหลก นู๋กัว

ปล. อินนี่มาทำไม กุไม่อิน! #ผิด อาจารย์สิปปะนี่เสน่ห์แรงจังเน้อ

[•♀NoM!_KunG♀•]

พี่ไผ่ร้ายงะ นิสัยย อิอิ

[่patsaporn]

ชอบตรงที่พี่ไผ่รักน้องฝิ่นเหมือนครอบครัวอะไรที่ไม่ถูกไม่ควรก็จะคอยเตือนไปด้วยคือเป็นทั้งน้องทั้งแฟน
อย่างเรื่องไอ้ตัวนั้นมันก็จริงอ่ะเนอะ น่ารักดี แต่ถึงเวลาทุกคนก็ทิ้งมันอยู่ดี อีกอย่างคือแกกลัวแฟนเล่นกับมัน
จนลืมมีเวลาให้ตัวเอง ฮิ้ววววววววว น่ารักอ่ะ หันมาใส่ใจคนรอบข้างดีกว่านะ
นังอิน (อุ๊บส์...ลืมตัว) หล่อนนี่ไม่เลิกนะ เล้าหรือชวนคุยอยู่ได้ อยากได้พี่ไผ่ล่ะสิ คุณน้องเตือนหลายรอบยังดื้อด้าน
ต้องให้พี่ไผ่ตบท้าย (แบบสุภาพ) ให้สะใจกินลึกกันไป หวังว่าจะคิดได้นะ ชอบมากเวลาคุณน้องด่า ๆ
แล้วได้พี่ไผ่ตบท้ายจบเกมส์ให้เนี่ย มันสะใจเจง ๆ

ขอบคุณค่ะ มาอีกน้า~~~ ชอบๆ

[mystery Y]

ตุ๊กตาหรือจะสู้สามีอย่างพี่ไผ่ได้ พี่ไผ่เอาอยู่!! ฮ่ะๆๆ

[CarToonMiZa]

พี่ไผ่ขี้อิจฉาอ่า

[punchnaja]

เพื่อนที่ทำงานเอามาเล่น ตอนแรกก็สนุกดี หลังๆ...

ข้าพเจ้า:พี่ ถ้าทำให้มันส่งเสียงอีก หรือปลุกให้มันตื่นอีก หนูจะเอามันไปทิ้ง!!!

[มือซ้าย]

 

[gneuhp]

พี่ไผ่ มีเหตุผลมากๆๆเลย ชอบๆ

ปล.ตุ๊กตาตาเหลือก คิดได้ไงอ่าา อิอิ

[why yyy]

พี่ไผ่อิจฉาตุ๊กตา ตาเหลือกเหรอกเนี่ย!!

[nongrak]

ถึงน้องจะงี่เง่าแค่ไหน พี่ไผ่ก็รักน้องจริงไหม

[Naenprin]

โอ้ยน่ารักจัง พี่ไผ่กับฝิ่นน่ารักตลอดเลย

[indy❣zaka]

ถึงจะงี่จะเง่า  แต่ก็น่ารัก น่าหยิกให้แก้มป่อง  คุณน้องซะอย่างอ่ะเนอะ 

[iammz]

และแล้วน้องฝิ่นอนงค์ก็เข้าใจที่พี่ไผ่สื่อ อิอิ

+1 ขอบคุณค่ะ

 

[koikoi]

น้องฝิ่นเค้าเป็นคนมีเหตุผลนะ

[auw]

สนุกมากๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ 

  ...........   

[lovely1714]

 หึงแม้กระทั่งตุ๊กตา

[EverGreen™]

พี่ไผ่มันร้ายยยยยย

 

อิตุ๊กตาตาเหลือกนี่มันอะไรหว่าาาาาาาาาาา

 

[NOO~KUNG]

อ่านแล้วน่ารักมากๆ คู่นี้
พี่ไผ่มีวิธีเฉพาะตัวจริงๆ จัดการฝิ่นอนงค์
108 วิธีไม่พอ ฝิ่นอนงค์ต้องล้านล้านเล่มเกวียน......

[goonglovenut]

เย้ๆๆๆๆๆ HBD 1 ปี สำหรับเรื่องนี้ ขอให้มีคนชอบเยอะๆๆๆๆนะ ฮ่าๆๆๆๆ อวยตัวเอง ขอบคุณนะคะ ที่ติดตามกันมาตลอด 1 ปี ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ

[patchylove]

ชอบตลอดแหละ 

[Yunatsu]

จิงๆ แล้วพี่ไผ่ก้แค่กลัวน้องสนใจเฟอร์บี้มากกว่า

แค่นั้นแหละ 555

[poppycake]

พี่ไผ่น่าร๊ากกกกกกกก อ่า
>///////<

[kabung]

เอาอีกๆๆๆๆๆ

[kasarus]

งั้นก็ซื้อกันคนละตัวสิ น้องเอาตุ๊กตาหน้าขน ส่วนพี่เอาตุ๊กตายาง 555+

[CarToonMiZa]

จะมาอีกเมื่อไหร่น้ารอรอ

[goonglovenut]

พิเศษ #กำลังใจและฉลอง#

“อาทิตย์หน้าเหรอ ไวจังวะ ปิดเงียบนะมึง”ผมรับสายที่โทรเข้ามาเม้าท์มอยแต่เช้า ก็ไม่เช้าแล้วนะ สิบโมงกว่าแล้ว แต่อยากนอนตื่นแม่งพรุ่งนี้เลย บอกเชื่อแล้วว่ามึงเก่งกว่า สนุกกว่า ทำอะไรได้มากกว่า ทั้งตอกทั้งย้ำทั้งขยำกูเต็มไปหมด อดไม่ได้ต้องพิสูจน์กลับด้วยวิธีการเดียวกัน

“อีเจ๊กูสิเขาอุบอิบ อยากเซอร์ไพร์ส ป๊า ม้า เฮีย”นังออยพูดเสียงแรดแต่ฟังรู้ว่ามันดีใจ มันโทรมาบอกข่าวว่าเจ๊ มันเปิดร้านเสื้อผ้าและรับจัดอีเว้นส์ทั่วไป

“กูดีใจกับเจ๊มึงด้วย เออ ๆ ว่างสิ งานเจ๊ทั้งทีไม่ว่างได้ไง ต้องประเดิมกันหน่อย อื๊อ”ผมบอกมันก่อนจะร้องเมื่อโดนรัดแน่นขึ้น ขาก่ายสะโพกดุนดันทำเอาต้องเบียดใส่เป็นการเตือนให้รอก่อน น่าจะได้ผลนะมันผงกหัวล่างตอบ หุหุ

“จัดหนักไปเลยมึง แค่นี้ขนสาขาใหญ่ผัวมึงไม่ร่วงหรอก คิกคิก”มันแซวกลับมาหัวเราะคิกคัก

“อีห่า แค่ขนสาขาย่อยก็พอ อืมม”ว่ามันหลุดเสียงออกมาอีก เมื่อไม่รัดอย่างเดียวเริ่มลูบและซุกไซ้ จนต้องจับเอาไว้ก่อน

“อีฝิ่น”มันเรียกผมแล้วก็เงียบ

“เออ กูฟังอยู่ อ๊ะ”ผมบอกมันก่อนจะร้องเมื่อโดนกัดใบหู

“เออ กูก็ฟังอยู่ บอกกูก็ได้ว่าไม่ว่างให้วางได้แล้ว”มันเหน็บกลับ

“อะไรของมึง เดี๋ยวสิ”ผมถามมัน แต่ตอนท้ายเสียงหวิวๆ

“ทำแอ๊บนะคะ เมื่อเช้าไม่ทันไก่หรือไงถึงจะล้างตอนนี้ คริคริ”มันทำเสียงใส่ ผมนึกได้แล้วว่ามันหมายถึงอะไร มัวแต่เคลิ้มกับมือที่ลูบคลำไปทั่วตัว

“อ๋อ เออว่ะ เมื่อเช้าไม่ทันแต่เมื่อคืนกูล้างกันจนหมดฟาร์มแล้ว”ผมบอกมันแต่ยิ้มให้ไอ้คนตัวโตที่ขึ้นมาคร่อม

“เหรอ กูว่าตอนนี้มึงไม่โดนล้างอย่างเดียวหรอกมั้ง คงจะโดนขี่ด้วย คริคริ กูไม่ขัดแล้ว”มันหัวเราะก่อนจะวางสายไป พูดเหมือนเห็นเลยนะมึงว่ากูโดนขี่อยู่

“อะไรอีกล่ะเนี่ย”หลังวางสายหันมาสนใจไอ้ควาย เอ้ย ผัวที่สลัดผ้าห่มออก โล่งซะเย้ยฝ้าท้าเพดานกันซะเลย

“ใครโทรมา”ถามแต่ก้มไปกัดยอดอก ดึงนิดๆ

“ซี๊ดดด เสียวนะโว้ย”ผมสูดปากจิกหัวมัน

“ใคร”ย้ำอีกข้าง มันไม่ได้อยากรู้จริงๆหรอก มันแกล้งดูหน้ามันก็รู้แล้ว

“ถ้าบอกต้องหยุดนะ อ๊ะ”ผมลูบหลังเบียดตัวเข้าหา

“งั้นไม่ต้องบอก”ยักคิ้วใส่กูอีก  ผมหยิกจมูกมันก่อนจะบอกออกไป ยังไงก็โดนอยู่ดี กูก็เต็มใจอยู่แล้ว หุหุ

“นังออยโทรมาชวนให้ไปงานเปิดร้านเจ๊มัน อาทิตย์หน้า ว่างหรือเปล่า”ผมคล้องคอขารัดบั้นเอวที่ทับอยู่ มองในกระจกช่างเป็นภาพอีโรติคจริงๆ ลองคิดตามสิครับ
 
“ว่างมั้ง”ตอบและจูบปาก แลกลิ้นดุนดัน มือลูบสะโพกไล่ไปแก้มก้นบีบคลึงเป็นจังหวะ

“อืม อา”ผมครางถามชิดปากที่ไม่ตอบแต่กระทำแทน จับขาสองข้างแยกเล็กน้อย ส่งนิ้วเข้าเบิกทางที่ตอบรับ ผมหยิบหมวกเตรียมจะฉีกออกแต่โดนดึงไปโยนทิ้งข้างเตียง

“เมื่อคืนใส่ไปแล้ว”มันท้วงผมทันที

“ก็นี่ตอนเช้า”ผมบอกมันมือก็ลูบถุงลมไปมา ทำเอาเจ้าของสูดปาก

“อาทิตย์ก่อนๆก็ใส่”บอกย้อนหลังเรียบๆแต่ตามึงโคตรอ้อนเลย ว่าอยากสด

“ไม่ลองของใหม่เหรอ เพื่อนกูส่งมาให้จากสวีเดนเชียวนะ”ผมลูบส่วนหัวที่เบิกบาน ท่าทางอารมณ์ดี

“ใหม่ตรงไหน รุ่นนี้ลองไปแล้ว”มันพยักหน้าพูดใส่เซ็งๆ

“จริงดิ ตอนไหน ใช้กับใคร หลอกกูเปล่าเนี่ย”ผมพูดอย่างไม่เชื่อหรี่ตาใส่มัน

“ไอ้รุ่นที่กูเขวี้ยงไปเมื่อกี้ เขาผลิตตั้งแต่ปีที่แล้ว ใช้กับมึงจนครบโหลเมื่อเดือนก่อน”ผมตาโตทันทีกับสิ่งเล็กๆแต่สวมแล้วก็มันส์ได้ ซึ่งผัวไม่น่าจะจดจำ มิน่ามึงจำเก่งอย่างนี้นี่เองเล่นรัมมี่ทีไรน็อคทุกที สวดยวดจุงเบย บ่องตรง (วิบัติเพื่อเพิ่มอรรถรสในการพูดเฉยๆ)

“ไอ้เดล กูโทรไปด่ามันก่อนหลอกกูว่ารุ่นใหม่ อุตส่าห์จะประเดิม สัด”ผมด่าไอ้เดลเพื่อนผม รู้จักกันตอนเรียนซัมเมอร์ที่ออสเตรเลีย หล่อโคตรแต่เสือกเป็นรับ หยิบไอโฟนเตรียมจะกดโดนยึดอีกแล้ว ไม่เขวี้ยงวะกูจะได้ของใหม่ ฮ่าๆๆๆๆ

“มึงอย่าแถเลทเวลากู”มันตบก้นพูดใส่ผมที่ยิ้มแป้น

“แสนรู้อีกแล้ว”ผมจับคางมันโยกไปมา

“นี่อีกข้อที่กูเก่งกว่ามัน”ยังไม่เลิกเปรียบ จะอะไรกับมันนักหนา

“เออ เจี๊ยวมึงยาวกว่าจู๋มันด้วย พอใจยัง”ผมเสริมให้มันไปอีก มันพยักหน้ารับก่อนจะขยับต่อ ผมก็เลิกขัดมันแล้ว จูบมันกลั้นความเสียวที่โดนประเคนให้ทั้งหน้าและหลัง ผมบิดตัวเบียดเข้าหา มือลูบไล้หัวไหล่แผ่นหลังกว้างจิกเป็นระยะๆเมื่อมันโดนจุดที่ทำให้ต้องแอ่นตัวเข้าสู้ปากร้อนที่ขบเม้มตอบแทนการจิก

“อืม พี่ พี่ อ๊ะ”ผมครางออกมาเมื่อโดนเร่งเร้า

“อา อืม อีก”เรียกร้องให้ขยับต่อ เอื้อมมือไปจูงควายที่ผงกชนต้นขาหงึกๆบ้าง รูด คลึง บี้ไล้ จนเจ้าของหายใจติดขัดเหมือนกัน ก่อนที่มันอยากจะแช่น้ำ ผมเลยต้องหยุดไปเจรจาเจ้าของมันก่อน กัดริมฝีปากล่างเบียดไล่จนเกิดเสียงครางในลำคอ มือร้อนขยำก้นจนน่าจะเกิดรอย

“ฆ่ากูหรือไง”มันถามผมหายใจหอบด้วยเมื่อเจอจูบแบบที่มันชอบแกล้งผมเวลาด่ามันจะจูบแบบไม่ให้หายใจหายคอเลย

“ชอบไหมล่ะ ฆ่าแบบนี้”ผมถามกลับ ก้มไปเล่นหัวนมมันบ้าง ขบเม้ม

“เดี๋ยวฆ่ากลับมึงจะร้องจนเจ็บคอ ซี๊ด น้อง”มันขยุ้มหัวผมเมื่อโดนกัดและดึงนิดๆแต่ซี๊ดได้ เลื้อยบิดไปมาบนตัวมันมือไล่ต่ำ

 “บุหรี่ก็ไม่สูบทำไมโป่งพองจังวะ คิกคิก”ผมแซวไอ้ลูกถุงลมมือก็เดาะไปมา

“มันสูบแต่ฝิ่นไง”มันตอบกลับตาเจ้าชู้ ถูกใจจริงๆ เลื้อยต่ำตามองกัน ลิ้นแตะสะดือลากลงจนถึงศูนย์รวมความบันเทิงที่เริ่มตั้งแสดงความคึกคัก ส่งลิ้นไปทักทาย มือปลอบไม่ให้ร้องไห้ออกมาซะก่อน 

“อา น้อง เบาๆ เดี๋ยวมันจะ”โถคุณพี่กูน่าจะพูดมากกว่า ไอ้เบาของมึงแต่มือกดซะจะทะลุคอหอย ผมเม้มปลายส่งท้าย มันดึงไปประกบปากผมก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า คร่อมส่วนกลางเสียดสีผ่านไปมาให้เสียวเล่น

“ใส่ได้หรือยัง”ผมถามมันหลังถอนจูบออก 

“กูต้องถามไม่ใช่เหรอ”มันหัวเราะที่โดนตัดหน้า ผมยักคิ้วไปมา

“ไม่ใช่ปัญหา แล้วได้ไหม”ผมถามย้ำเบียดกระตุ้นมันอีก มันพยักหน้าตาปรือนิดๆ”งั้นพลิกตัวสิ”ผมกระซิบ

“พลิกทำไม”มันเริ่มเคลิ้ม

“ก็จะได้ใส่ไง”ผมเกลี้ยกล่อม มันนึกได้

“จะเอาเหรอ”เลิกคิ้ว

“อ้าว ก็พี่บอกเองให้ใส่ น้องขอแล้วนะ คริคริ”ผมหัวเราะคิกคักเมื่อมันคิดได้ว่าเสียรู้ผมเรื่องอะไร เลยจี๋เอว ก่อนจะพลิกผมลง ยกขาพาดบ่า หรี่ตาคาดโทษผมไม่ได้ตกใจอะไรยกยิ้มและเบียดหามือก็จิกหมอนเมื่อมันจ่อส่วนนั้น ตื่นเต้นดีเหมือนไม่เคยได้กันมาก่อน สะโพกแกร่งถอยเข้าออก ตาก็จ้องกันไอ้นั่นก็ดันไปเรื่อย 

“อา อ๊ะ อึก”ผมร้องเมื่อดันเข้าไปสุดลำ

“อา อืม”มันผ่อนหายใจบ้างเมื่อช่องทางคลายตัว มันเริ่มขยับโยกเข้าๆออกๆ เป็นการวอร์มอัพ ก่อนจะเริ่มของจริงที่ทำเอาผมร้องออกมา

“อ๊า อา อา อื้ม อืออออ” แรงกระแทกที่ใส่เข้ามาทำเอาผมสะเทือนไปหมด ตัวผมเลื่อนขึ้นไปจนแทบจะชนหัวเตียง ต้องเอามือจิกดึงผ้าปูที่นอนไว้แน่น ดีที่มันจับขาผมไว้มั่นไม่งั้นคงร่วงแน่  ก้มลงมาจูบเอาขาผมไปรัดที่เอวแทน แต่การขยับสอดรับยังต่อเนื่อง

“อา น้อง อือ”เรียกและครางเมื่อผมตอดรัดให้มันหยุดเร่งจังหวะ

“ครับ”ผมรับคำมือจิกตรงก้นมันบ้าง ส่งยิ้มพลิกลงไปใต้ล่างเป็นฝ่ายควบคุมเอง ขย่มเบาๆมือดันหน้าท้องกดให้รู้สึก ขยับขึ้นลงจากช้าเป็นเร็ว ตามองหน้าคนที่โดนผมคร่อมบ้าง หน้าพีคสุดๆ เราชอบมองหน้ากันเวลานี้เหมือนถามว่า เป็นไง มีความสุขหรือเปล่า ไม่ใช่เพราะความใคร่เท่านั้น

“อา อา”ผมมองคนตัวโตปรือตากลั้นเสียง แต่ยกสะโพกรับเช่นกัน ไม่ว่าจะท่าไหน ผลัดกันขึ้นลง พลิกหน้าพลิกหลัง ส่วนนั้นแทบไม่ผละออกจากกันเลย
 
“อ๊ะ อื่ม อือออออ” พอผมร้องออกมามันก็จูบที่ข้างหูแล้วก็ขยับสะโพกดันให้น้องควายมันเข้าไปแนบแน่นทุกจุดทุกเน้นจนเกิดเสียงกระทบกันลั่นห้องสะเทือนเตียง

“อื้ม อือ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ยิ่งผมครางมันก็ยิ่งขยับถี่ๆ ขึ้น จนตอนนี้เราทั้งคู่เกือบถึงปลายทางแล้วผมเกร็งตัวแอ่นหยัดสองมือจิกทึ้งผ้าปูแน่นจนแทบขาดสองเท้าเกร็งรัดเอวเพื่อให้สอดใส่เข้าไปให้ลึกที่สุด และเราทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมเสียงร้องลั่นสุดท้ายก่อนจะซบทับกันอย่างอ่อนเปลี้ยไปหมดแต่มันยังขยับส่วนล่างเบาๆปิดท้าย กอดรัดจูบกันไปมาและหลับไปอีกครั้ง ข้าวเอาไว้ตื่นตอนไหนก็กินตอนนั้น  ตีสองตีสามยังเคยเลย
/
/
/
เมื่ออาทิตย์ก่อนไปงานเปิดร้านเจ๊นังออยกันมาได้ของมาเพียบถือเป็นการประเดิมร้าน และวันนี้ที่มหาลัยคึกคักเป็นพิเศษ เพราะเปิดรับสมัครหนุ่ม (ออกสาว) สาว (ออกหนุ่ม) ป๊อบปูล่าที่จัดประกวดทุกปี แต่ปีนี้พิเศษไม่จำกัดรูปร่างหน้าตา ขอแค่มีความสามารถและความมั่นใจให้เทคะแนนโหวตให้ก็พอแล้ว เลยมีนักศึกษาสมัครกันเยอะ ผมว่าก็ดีนะ ถือเป็นการเปิดโอกาสให้หลายๆคนได้แสดงออกกันเต็มที่  บางคนอาจจะไม่หล่อไม่สวยแต่น่ารักมีเสน่ห์ในตัวเองและมีความสามารถก็เยอะนะ เท่าที่ผมเคยเจอ อย่างตอนนี้

“พี่ฝิ่น”เสียงเรียกและวิ่งมากอดทำเอาเกือบหงายหลัง แต่ก็ยังอ้าแขนรับ

“เบาสิครับ เดี๋ยวพี่แบน”ผมแซวน้องรหัสที่จ้ำม่ำ แก้มยุ้ยน่าฟัด

“โหพี่ฝิ่น ไมโลน้ำหนักลงแล้วนะ”น้องไมโล บอกผมหมุนตัวกลมๆให้ดูด้วย น่ารักจริงๆ

“ส่วนไหนลดเนี่ย พี่ดูสิ”ผมจับให้หยุดหมุนเดี๋ยวล้มตึงไปพื้นจะแยก หุหุ

“เจอไหม”ไมโลถามผมที่สำรวจไปมา

“อ๊ะ เจอแล้ว ตรงนี้นี่เอง”ผมมองน้องแล้วยิ้ม

“ตรงไหน แขน ขา หน้าท้อง”น้องถามเสียงตื่นเต้น

”นิ้วโป้งรู้สึกจะเบาลงนะ”ผมทำเป็นพยักหน้าชูนิ้วโป้งน้องขึ้นมา

“พี่ฝิ่นอ่ะ”เขย่าแขนผมบิดตัวส่ายไปมา เล่นซะผมหัวหมุน

“พี่ล้อเล่น ไปทำอะไรมาน้ำหนักลง อย่าบอกนะว่ากินยาลดน้ำหนัก”ผมถามก่อนจะจับให้นั่งลง

“เปล่าๆๆ ไมโลคุมอาหารและออกกำลังกายตามที่พี่ฝิ่นและหมอแนะนำ”ไมโลรีบปฏิเสธ กลัวว่าผมจะดุ

“ดีแล้ว ค่อยเป็นค่อยไป”ผมบอกและลูบหัวน้อง เมื่อตอนรับน้องไมโลเป็นลม ส่งโรงพยาบาลแทบไม่ทัน สาเหตุเกิดจากกินยาลดน้ำหนักเข้าไป ทางมหาลัยโทรแจ้งให้พ่อแม่ทราบ ท่านมาถึงกอดน้อง ถามไปถามมาสารภาพซื้อทางเน็ทมากินเอง อันตรายมาก แต่น้องคงเข็ดแล้วล่ะ แต่เบื้องลึกน้องโดนล้อจากเพื่อนบางคน พวกผมก็ช่วยปลอบใจไม่ให้น้องคิดมากรวมถึงเพื่อนน้องด้วย คณบดีก็เลยจัดกิจกรรมการออกกำลังกายขึ้นทุกสัปดาห์ โดยการเชิญคนเต้นนำทุกรุ่นทุกวัยมาร่วมกัน หรือใครจะอาสาสมัครมาก็ได้ ผลตอบรับดีมาก ไมโลก็ร่วมด้วย

“ไมโลไปสมัครประกวดมาล่ะ”ชูใบสมัครให้ผมดู

“จริงดิ แล้วจะโชว์อะไรล่ะครับ”ผมดีใจกับน้องด้วยก่อนจะถามความถนัด

“ไมโลจะร้องเพลง พี่ฝิ่นว่าดีไหม”น้องบอกและถามไม่มั่นใจนิดๆ

“ดีที่สุด ไมโลร้องเพลงเพราะ เล่นกีตาร์ก็เก่ง พี่เป็นคนดันเอง”ผมชมน้องจากใจจริง ไมโลร้องเพลงและเล่นกีตาร์เก่งมาก ถนัดซ้ายเหมือนผมด้วย เสียงเรียกว่าเป็นนักร้องได้เลย

“ทำอะไรกันจ๊ะ ตาย พี่มองไม่เห็นน้องไมโล ตัวเล็กลงใช่ไหมเรา”นังออยโผล่มาพร้อมแซว ถ้าเป็นแต่ก่อนไมโลคงน้อยใจคิดว่าโดนพวกผมล้อแน่

“พี่ออย อีกกี่เดือนดีวะ พี่เป๊บเสร็จแน่”ไมโลพูดลอยหน้าใส่นังออยที่ทำเป็นตกใจ

“พี่ยกให้ แล้วจะรู้ว่าความมันส์เป็นไง คริคริ”มันแอบกระซิบตอนท้าย ทำเอาไมโลหน้าแดง ทุบนังออยไปทีทรุด ไอ้เป๊บส่ายหน้าก่อนจะดึงมันนั่ง

“แล้วอย่ามาเอาคืนนะ”อ้าว นึกว่าไม่เอา ไอ้เป๊บหันไปมองทำหน้าแบบเอาจริงดิ พากันหัวเราะ

“เดี๋ยวพวกพี่ไปเชียร์ สู้ๆ”นังออยชูนิ้วให้กำลังใจ

“เอาอ้อยกี่มัด บอกเฮีย”ไอ้แฝดโผล่มาข้างหลังแซวน้องเลยโดนดึงมากอดซะ แหย่กันประจำ ไอ้ต้าร์อมยิ้ม

“เอาสองมัดนี้ก็พอ พี่ต้าร์ให้ป่ะ”บี้หน้าไปมาไอ้สองตัวทำลิ้นจุกปาก

“แถมขนมให้อีกสองห่อ”ไอ้ต้าร์ส่งขนมให้จริงๆ ผัวมันรีบออกจากวงแขนมาประกบทันที

“พี่ฝิ่นว่าไมโลจะทำได้ไหม”น้องหันมาถามผม ทำตาปริบๆ

“ทำได้ อย่าเชื่อพี่”ผมบอกทำเอาน้องและพวกมันงงๆ

“งงอ่ะ พี่ฝิ่น”น้องไมโลขมวดคิ้ว

“เออ อย่าว่าแต่น้องเลยกูยังงง”นังออยพยักหน้าใส่ ไอ้แฝด ไอ้ต้าร์ ทำหน้าแบบเดียวกัน ผมจับมือไมโล

“ไมโลต้องเชื่อตัวเองให้มาก ไม่ว่าผลจะออกมายังไง ให้คิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว อย่าไปคิดว่าล้มเหลว เราไม่เก่ง สู้คนอื่นไม่ได้ หรืออีกหลายๆเหตุผลที่จะคิด ไม่มีใครเก่งที่สุด ดีที่สุด เหนือผมยังมีที่คาดผมนะ”ผมแปลความให้น้องฟัง จากหน้างงยิ้มและหัวเราะออกมา

“บ้าว่ะ พี่ฝิ่น สุภาษิตปฐมบทที่ไหนเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ”ไมโลกอดผมหัวเราะไปมา

“พี่คิดเอง เพราะมั่นใจ”ผมยักคิ้วใส่ ไอ้พวกนั้นเบะปากแต่ยังขำกันอยู่ ก่อนจะให้กำลังไมโลกันอีก

“ไมโลน่ารักนะ ผิวสวยมากเลย”ไอ้ต้าร์พูดชมน้องไมโลที่ผิวขาวอมชมพู ใส

“นั่นแหละข้อดีที่น้องไม่เคยรู้ คิดแต่ตัวเองอ้วน”ผมเห็นด้วยกับมัน

“น้องคงคิดว่า คนส่วนใหญ่ชอบคนผอม ขาว ไง ก็เลยมองว่าตัวเองด้อย”นังออยบอกมั่ง

“กระปุกพูดจริง”ไอ้เป๊บเห็นด้วยกับแฟน

“ไอ้เป๊บ”มันเรียกพร้อมกับถีบเกือบร่วงม้าหิน ผมกับไอ้แฝดหัวเราะกับฉายามันตอนเด็ก”สัด เล่าให้ฟังเสือกเอามาล้อ มึง ละ”อีออยด่าจะเอ่ยแต่มันเอามือปิดปากก่อน

“พูดเล่น น่ารักจะตาย ถ้าออยเป็นกระปุก เป๊บจะเป็นขาตั้งกระปุกให้นะ”ไอ้เป๊บพูดด้วยรอยยิ้มแซมความรัก ทำเอาพวกผมหัวเราะตัวงอ มองอีออยที่หน้าแดงตาเหลือกมือทุบๆแต่ปากโดนปิดอยู่ จนอารมณ์คงที่ คุยกันอีกนิดก็แยกกัน

“ไง ฝิ่น”เสียงทักผมหน้ามหาลัย หันไปก็เจอกับอดีตคนเคยคบแต่ไม่นับเป็นแฟน ส่งยิ้มให้ พี่คิว คณะศิลป์ อาร์ทตัวพ่อในความคิดใครหลายคนแต่ไม่ใช่ผมที่เป็นอาร์ทตัวปู่ จะมาเก่งกว่าพ่อของพ่อได้ไง หึหึ

“สบายดี”ผมตอบเฉยๆ มองหน้ามันที่ยังยิ้มให้อยู่ ดูเหมือนมันเก้อๆ

“รอแฟนเหรอ”ถามผมอีกเขยิบมายืนข้างๆ ตอนที่เคยคบกันมันค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ผมก็เลยให้มันอยู่กับโลกสวยด้วยมือของมันเองไปซะ จะให้มานั่งเข้าใจมันว่าเป็นแบบนี้ ชอบแบบนี้ ฝ่ายเดียวก็คงไม่ได้ มึงต้องเข้าใจกูด้วย วันไหนมันคิดได้ว่ามีแฟนก็โทรชวนไปกินข้าวดูหนัง ผมก็ไปมั่งไม่ไปมั่ง และไม่เคยเป็นฝ่ายโทรหามันก่อนด้วย ไม่ว่ามันจะทำอะไรผมไม่เคยสนใจยกเว้นเจ็บป่วยก็ถามบ้างเพราะที่จริงมันก็ดี จนมันออกปากว่าผมไม่เหมือนคนอื่น ผมถามมันกลับว่า แล้วเคยคิดว่าตัวเองเหมือนคนอื่นไหม มันก็เงียบไป หลังจากนั้นมันก็ไปได้เด็กคณะอะไรผมจำไม่ได้แล้วหรือไม่เคยคิดจะจำด้วย ก็ห่างกันไปโดยอัตโนมัติ

“อืม”ตอบสั้นๆไม่ได้คุยต่อ

“พี่ไปส่งไหม ถ้าเขามาช้า”มันพูดขึ้นมาอีก แต่หน้าตาดูเจตนาดี

“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวก็มาแล้ว ขอบคุณ”ผมยกยิ้มบอกกลับ มันพยักหน้าก่อนจะมีเสียงเรียก

“พี่คิว ไปกันหรือยัง”เดินมาเกาะแขนและถาม

“ไปสิ งั้นพี่ไปก่อนนะ”มันบอกแฟนมัน ก่อนจะพูดกับผมที่พยักหน้าและยิ้มให้คนที่เกาะแขนมันอยู่เพราะเขายิ้มและก้มหัวนิดๆเป็นการทักทาย

“น่ารักจัง”เขาชมผมยิ้มจนตาหยี

“พูดมาก ไปได้แล้ว ไปนะ”ไอ้พี่คิวกอดไหล่แฟนหันมาลาผมอีกที สงสัยคนนี้จะเอาอยู่ ผมส่ายหน้ายิ้มๆ

“เพิ่งรู้กูมีเมียบ้า”เสียงพูดใกล้ๆทำเอาตกใจตาเหลือก

“เชี่ย ตกใจหมด”ผมทุบมันไปทีทำกูหลุดหน้าทุเรศ และนึกได้ว่ามันพูดอะไร”มีผัวบ้าอย่างมึงไงกูก็เลยซึมซับ”พูดใส่กวาดตามองหัวจดตีน ใส่เสื้อกล้ามกางเกงแค่เข่า ฟองน้ำหูหนีบ รุ่นน้องที่จำได้ก็ยกมือไหว้มันทักทาย ทักมากเลยจิกแขนมันขึ้นรถ มันหยิบหมวกกันน็อคส่งให้ขี่ออกไป แวะร้านเฮียหาอะไรกิน วันนี้ผมต้องกลับบ้านมีโปรเจคต้องทำ มันก็ไม่ได้ว่าอะไร ใช่สิศุกร์เสาร์อาทิตย์มึงเหมากูไปแล้วนิ แต่มันก็มีงานเร่งเข้ามาเหมือนกัน ช่วงนี้คุณพี่เมคมันนี่น่าดู เก็บไว้ขอหนูเปล่าพี่ อิอิ


ต่อๆๆๆๆ

[goonglovenut]

“จะพูดอะไรก็พูดมองหน้าอยู่ได้”หลังกินกันสักพักผมก็เปิดปากพูดกับคนข้างๆที่นอกจากคนรัก กระแดะเน๊าะ เรียกผัวง่ายกว่ามั้ง ก็ยังควบอีกหลายสถานะ

“รู้จักไอ้คิวด้วยเหรอ”กะแล้วว่าเรื่องนี้ แต่อยากให้พูดออกมาเอง

“ไม่แค่รู้จัก เคยคบกันพักนึง”ผมตอบตรงๆ เล่าให้ฟังคร่าว มันฟังจบก็พยักหน้า “เฮ้ย ออกอาการหน่อยสิ”ผมสะกิดมือมัน

“มึงรักกูเปล่า”มันถามปากก็อ้ารับปลาสำลีนึ่งมะนาวที่ผมป้อนให้ อย่าได้แคร์ เอาใจแฟนไม่แปลก

“รักสิ มากด้วย”ผมบอกก่อนจะอ้ารับหมึกนึ่งมะนาวมั่ง ตบท้ายด้วยน้ำมะนาวปั่น วันนี้เปรี้ยวทั้งคู่

“อืม”จบ ไม่ต่อ ผมก็ไม่ถามแล้วไม่ใช่เรื่องที่จะพูดต่อ จ่ายเงินเฮียที่ยังแซวเหมือนเคย ก่อนจะเดินเล่นตลาดเปิดท้าย มันกอดไหล่ผมตลอดทาง จะกระชับมากถ้ามีคนมอง แค่นี้ผมก็รู้แล้วว่าคุณพี่เขาหวง

“ซื้อเสื้อยืดไปสกรีนกันดีกว่า”ผมกอดเอวดึงมันเข้าร้านเสื้อ เลือกได้คนละสามตัว สามสี ขาว ดำ เขียว กางเกงขาสั้นอีกคนละสามตัว มันมองก่อนจะจ่าย

“อยากใส่จัง”ผมหยิบกางเกงขาสั้นลายเวียนหัวมาทาบ ทำหน้าแอ๊บใส่มัน

“ไปใส่สิ”มันพยักหน้าใส่ ตามองไปตรงห้องลอง

“ตามสบาย”เจ้าของร้านออกเกรียน สักเต็มตัวเลยบอกยิ้มๆ รู้จักกัน ผมก็เดินเข้าไปโดยมีมันเข้าไปด้วย ผมกอดเอวมันเงยหน้ามอง

“ถอดและใส่ให้หน่อย”พูดและดึงมันลงมาจูบ มันจูบตอบก่อนจะถอดเข็มขัดและร่นกางเกงลง ข้างหลังเป็นกระจกบานใหญ่เห็นว่ามือมันรั้งเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ผมใส่ขึ้นจนเห็นชั้นในสุดเอ็กซ์ มันซื้อให้ผมเองเชียวนะ

“ถอดและใส่หมายถึงกางเกงใช่ไหม”เสียงพร่ากระซิบติดปาก ตามองกันไม่มีหลบ

“แล้วแต่จะคิด”ผมยกยิ้ม มือลูบหน้ามัน ก่อนจะยกขาใส่กางเกงที่มันก้มไปใส่ให้ ปากก็จูบหน้าท้องไล่ขึ้นมา แวะตรงหัวใจจูบและเม้ม ไล่ขึ้นซอกคอก็ทำรอยหน่อยๆ ปิดท้ายที่ปากเรียกว่าขยี้เลยดีกว่าก่อนจะเลาะเล็มและผละออก

“ได้อารมณ์ดีแฮะ”ผมยิ้มให้มันที่รูดซิบกางเกง และพับแขนเสื้อให้ผมครึ่งศอก แค่เก็บสัญลักษณ์มหาลัยมันก็กลายเป็นเสื้อธรรมดาไปแล้ว มันหยิบยางรัดไปรวบผมมัดให้

“ใส่แล้วก็ทำตัวดีๆล่ะ กูไม่รับประกันจะเตะคนอื่นแทนมึงหรือเปล่า”มันตบแก้มแปะๆยกยิ้ม ผมกอดเอวมัน ก่อนจะเดินออกมา ประเดิมเจ้าของร้านก่อนเลยจะผิวปากแต่หุบซะก่อน หลับตาส่ายหน้าไปมา

“ไม่เห็นอะไรเลย จริงๆ”พูดล้อเลียน ก่อนจะพากันออกจากร้าน มันเดินสะพายกระเป๋าผมตามหลัง ปล่อยให้ผมเดินคนเดียว ตอนนี้ผมกำลังหว่านเสน่ห์แต่ความตั้งใจคืออ่อยไอ้คนตามหลัง ที่เดินทิ้งห่างพอควร ก็เป็นอีกอารมณ์ของเราที่อยากจะทำ ผมหันไปมองก็เจอตาคม ทำเอาก้าวขาแทบไม่ออก ไอ้คนรอบข้างที่มองพูดแซวไม่ได้ทำให้ประหม่าเท่าคนๆเดียว

“เท่าไร”ผมแวะร้านรองเท้าผ้าใบ คนขายบอกราคาและยิ้มให้ มองผมที่ถอดรองเท้าออกลองก่อนจะวางที่เดิม และเดินตีนเปล่าดูต่อไปรอบร้าน ไล่จับไปเรื่อย

“สนใจคู่ไหนลองได้เลย”คนขายบอก ผมพยักหน้า จนเจอคู่ที่ถูกใจ จะหยิบแต่คนขายหยิบให้ก่อน ผมกอดอกมอง
 
“ไม่ไปดูลูกค้าคนอื่นเหรอ”ผมถามยกขาขึ้นลูบน่องอีกข้าง

“อยากดูแลลูกค้าคนนี้มากกว่า”พูดเจ้าชู้ใส่ เดินเข้ามาเกือบใกล้ ผมไม่ได้ถอยหนี “ให้ดูแลไหม”

“ไม่ได้”พูดเรียบๆหน้านิ่งๆและหยิบรองเท้าออกจากมือ หันไปมองจะเอาเรื่องแต่ต้องหยุด คนหยิบดึงไหล่ไม่แรงให้ห่าง ลงไปนั่งยองๆ

“จับสิ ล้มไปไม่ช่วยนะ จะทับซ้ำ”พูดได้สามง่ามมาก ผมจับไหล่ยกขาให้ใส่รองเท้า

“ขอบคุณครับ”ผมยิ้มหวาน ดึงขึ้นมาหอมแก้มต่อหน้าคนขายที่อึ้งไปก่อนจะยักไหล่ยกยิ้มและเดินไป

“บอกให้ทำตัวดีๆไง”มันรวบเอวเข้ามาใกล้

“ก็สั่งสอนให้ดีสิ”พูดยิ้มๆ

“หลังเสร็จงานจะอบรมชุดใหญ่ให้”มันหยิกจมูกก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน และเดินออก ทิ้งคู่เก่าให้มันเก็บเป็นที่ระลึกไว้ดมหรือสำเร็จความใคร่ก็เรื่องของมึง หุหุ

“อืม อา”เสียงผมเองที่โดนสั่งสอนชุดเล็กตรงกำแพงบ้าน

“จะทำอีกไหม”กระซิบถาม

“ทำ”ตอบทันควัน เลยโดนอีก ก็ทำแล้วผลตอบรับมันดีนี่หว่า ฮี่ฮี่

“เข้าบ้านได้แล้ว”ดันออกส่งกระเป๋าให้

“ถ้างานเสร็จมารับน้องนะ”ผมอ้อน

“งานกูเสร็จ แต่งานมึงไม่เสร็จล่ะ”มันถามกลับ

“พี่ก็มาช่วยสิ นะ”อ้อนต่อ

“งั้นงานมึงไม่เสร็จแน่ เสร็จกูก่อน หึหึ”จูบหัวเหม่งและข่มขู่

“เสร็จไม่ว่า อย่าทำกูค้างแล้วกัน”ผมกัดจมูกมันทีเผลอก่อนจะวิ่งเข้าบ้าน ได้ยินเสียงหัวเราะตามหลัง เข้าบ้านได้เจอป้านวลมองหัวจดเท้า

“ตายแล้ว คุณน้องชุดนักศึกษาไปไหนคะ”ป้านวลเดินมาจับแขน ผมกอดเอว

“พี่ไผ่ซื้อกางเกงให้ใหม่ น้องเลยใส่อวด ถ้าป้านวลตีน้อง ก็ต้องตีพี่ไผ่ด้วย คริคริ”ผมตอบและหัวเราะ ป้านวลทำหน้าแบบไม่เชื่อแต่กว่าจะได้พูดอะไรผมก็วิ่งขึ้นบันไดไปแล้ว เรื่องอะไรจะโดนดุคนเดียว
/
/
/
และวันประกวดก็มาถึงหลังจากคัดจนเหลือสิบคนสุดท้าย ชายห้า หญิงห้า น้องไมโลเข้ารอบด้วย วิศวยกมาเกือบหมด ไม่มาก็ฝากของกันมา พวกผมอยู่กลางๆกัน กางแสดงมาจนถึงคิวเด็กบริหาร ที่ร้องและเต้นเป็นนักร้องเกาหลี เรียกเสียงกรี๊ดไม่หยุด ยอมรับนิดๆ ได้ดอกไม้ได้ตุ๊กตาไปจนล้นมือ และอีกหนึ่งแสดงทำเอาซี๊ด น้อง เซียร์ มาในชุดลีดเดอร์เปิดสะดือเต้น มีตีลังกาด้วยทำเอาฮือฮา ก็ได้ไปอีกท่วมท้น

“โอ้ย หัวใจจะวายแซด กับการการแสดงแต่ละชุด”พิธีกรออกสาวทำมือทาบอก

“ทำไมคะ เห็นเป้าเลยใจกระตุก”พิธีกรสาวออกห้าวแซวกลับ เรียกเสียงหัวเราะได้

“แหม แซ่บบ้างอะไรบ้าง นางอย่าอิจฉา”หันไปค้อนใส่ จิกนิดๆพอสมควร

“ตอนนี้ก็เหลือผู้เข้ารอบคนสุดท้ายแล้วนะคะ”พิธีกรพูดและกวาดตามอง

“ต้องบอกว่า น้องคนนี้สามารถจริงๆ อะไรนะ ไม่ใช่จ๊ะ ไม่เกี่ยวกับน้ำหนัก แต่หมายถึงความสามารถที่น้องได้พิสูจน์ให้เห็นว่าหน้าตาและขนาดไม่ได้เป็นอุปสรรคของการแสดงออกสักนิด แค่คุณมั่นใจในตัวเอง ก็ทำได้”พิธีกรพูดชมจริงๆ ทำเอาเรียกเสียงปรบมือ

“ใช่แล้วคะ น้องๆพี่ๆคนไหน ก็ทำได้นะคะแค่เรามั่นใจ อย่าไปยึดติดกับความคิดเดิมๆ เดี๋ยวนี้โลกเราเปิดกว้างทางความเสมอภาคแล้ว อืม สาระมากกูวันนี้”ตบท้ายอย่างฮา

“งั้นอย่าเสียเวลา พบกับ น้องไมโลได้เลยจ้าๆๆๆๆๆ”แอคโค่มาก คณะผมกรี๊ดอยู่แล้ว น้องเดินออกมาหน้าตายิ้มแย้ม สะพายกีตาร์ไฟฟ้าออกมาด้วย

“สวัสดีครับ”น้องพูดและยกมือ เกือบรับไหว้แล้ว หยุดไปพัก”อืม ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ และขอบคุณที่เปิดโอกาสให้ผมได้มาแสดงตรงนี้ รวมถึงเพื่อนๆคนอื่นด้วย”ไมโลพูดขอบคุณอีกนิด ก่อนจะเริ่มเล่นเพลง พอเพลงขึ้นพร้อมเสียงร้องทำเอาปรบมือกันและตั้งใจฟัง เป็นเพลงนานแล้วแต่ฟังแล้วมีพลังดี ‘ศรัทธา’

ไม่มี ก็คงต้องมีสักวัน
ความฝันเป็นจริงต้องทนสู้ไป
ไม่นาน เราคงจะได้สมใจ
มุ่งมั่น ทุ่มเทเพียงใดกว่าจะได้มา

เส้นชัย ไม่มาต้องไปหามัน
รางวัล มีไว้ให้คนตั้งใจ
ขวากหนาม ทิ่มแทงก็ผ่านพ้นไป
โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายดาย

ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา

พอมาถึงท่อนนี้ร้องตามกันเลยครับ ไม่มีการแบ่งแยกคณะ ประสานกันแทบจะกลบเสียงนักร้องเลย

โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ
ที่มา รู้ดีไม่รู้ที่ไป คนเรามันเลือกเกิดเองไม่ได้
แต่เราเลือกได้จะเป็นเช่นไร
เลือกได้จะทำตามใจด้วยตัวของเรา
หลายคน เชื่อในเรื่องโชคชะตา
บางคนเชื่อมั่นในตัวเอง
ชีวิต เรากำหนดของเราเอง
จะแพ้ชนะไม่เกรงจะสักเท่าไร

ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา
โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ

เรื่องราวมากมายที่ทำ ได้ใจโอบก็หวั่นไหว
แต่ก็มีเหตุผลสำคัญ ให้บางคนยอมถอดใจ เย....... (พวกเราและคนอื่นก็ เย ตาม)

ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา
โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

สุดยอดดดดดดดดดดดดด

เอาอีกกกกกกกกกกกกก

หลังจบมีทั้งเสียงปรบมือ เสียงกรี๊ด ให้ร้องอีก ๆๆๆ ไมโลยิ้มหันไปมอง พี่พิธีกรพยักหน้าให้เล่นต่อ หลังคณะกรรมการมีความเห็นพ้องกัน

“ขอบคุณครับที่พี่ๆน้องๆชอบ อืม ไมโลจะเล่นต่อ แต่พิเศษ”น้องไมโลพูดหยุดให้ทุกคนฟังลุ้น”ผมอยากจะขอบคุณพี่คนนึง พี่ที่ให้คำแนะนำตั้งแต่ผมเข้ามาศึกษาที่นี่ ตลอดจนกำลังใจ ผมเลยอยากชวนพี่ให้ขึ้นมาร้องเพลงร่วมกันครับ ใครรู้ตัวว่าเป็นพี่รหัสผมเชิญเลยครับ อย่าให้ลงไปลาก”หลังจบมีแต่เสียงกรี๊ด ปรบมือ บางคนก็ลุ้น อัยยะน้องไมโลเล่นกูซะแล้ว

“อีฝิ่น มึงเลย”นังออยชอบใจ

“เฮ้ยเร็ว เดี๋ยวน้องมันเสียกำลังใจ”ไอ้แฝด ไอ้เป๊บ

“ลุกสิคะ นั่งทับตอหรือไง”พี่เจี๊ยบและคณะ ผมลุกเดินขึ้นไป

“ตายแล้ว นึกว่าใครน้องฝิ่นนี่เอง เชิญคะ”พี่ออกสาวออกท่าทางได้น่า(ถีบ)รักมาก ผมยิ้มให้

“บุญหูนะคะ ที่ได้ฟัง”เอาอีกคน แต่เปลี่ยนคลำหน้าอกดีกว่าทำไมแบนอย่างนี้วะ

“ขอบคุณครับที่รักษาหน้าน้อง”น้องไมโลกอดผมมีหยอก ผมเลยผลักหัวไปที

“ออกตัวก่อน ผมอาจจะร้องไม่เพราะและดีเท่าหน้าตานะครับ”ผมถ่อมตัว เล่นเอาแซวกลับและฮา ผมไม่ได้อายหรือเกร็งอะไรกับการต้องมายืนบนเวทีนี้ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยหรอก กิจกรรมแสดงออกหลบได้หลบขอเบื้องหลังดีกว่า แต่น้องพูดให้เกียรติเราขนาดนี้แล้วต้องทำให้ดีที่สุดเหมือนที่บอกน้อง

“เราจะเห่าและหอนเพลงอะไรดีครับ”น้องไมโลถามผมเรียกเสียงหัวเราะ

“หน้าตาและวัยแบบนี้ เพลงรักดีกว่า หลายคนรวมทั้งผมคงยังไม่เกิด ใครที่เกิดแล้วก็ฟังได้นะครับ”ผมบอกและกระซิบน้องให้เล่นเพลง  ‘ที่ว่าง’  ของวงดนตรีชื่อดัง ที่ถึงนักร้องจะเสียชีวิตไปแล้วแต่น้ำเสียงและบทเพลงก็ยังเป็นที่ประทับใจใครหลายคนรวมผมด้วย พออินโทรขึ้นก็ปรบมือและส่งเสียงแล้ว ผมก็เริ่มร้อง

วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น
เราไม่เคยห่าง เคียงคู่ชิดใกล้ ทุกเวลา
ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันและกัน
เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้รักนิรันดร์

ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ

เรียนรู้รักอย่าง รู้คุณค่า ฝันไม่ไกล
บินไปตามทาง หาดวงตะวัน ที่เธอต้องการ
ไม่มีฉุดรั้ง ไม่มีดึงดัน เราเข้าใจ
รักยังแสนหวาน รักยังไม่เปลี่ยน เคียงคู่กัน 

ถึงท่อนนี้ สายตาก็สบกับคนข้างล่าง ที่พยักหน้าให้ มากับเพื่อนๆ พี่หวายเอากระจกส่องให้รู้ว่าพวกกูอยู่ตรงนี้ ผมก็ยิ้มร้องต่อเพราะมีกำลังใจที่ดีไม่แพ้กัน

ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน

วันเวลาที่เราห่างไกล ความเข้าใจจะทำให้เราใกล้กัน
กลับกลายเปลี่ยนเป็นพลัง โว...

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ถึงดั่งฝัน ร่วมกัน

ตลอดที่ร้องผมเดินไปโอบไหล่ไมโลที่เล่นกีตาร์ เราร้องเพลงร่วมกันรวมถึงคนข้างล่างด้วย แสดงว่าเกิดทัน ฮ่าๆๆๆๆ

“ขอบคุณครับ”ผมขอบคุณทุกเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ด มีให้เอาอีก”ของดีนานๆครั้งค่อยโชว์ครับ และขอบคุณน้องรหัสที่รักพี่ไม่แพ้แม่นาคดึงมาฟิชเจอริ่งด้วยจนได้เสียงปรบมือและคำชม และเราจะเป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไป รวมถึงคนอื่นๆด้วยนะครับ ขอบคุณครับ”ผมตบท้ายด้วยคำขอบคุณอีกที ก่อนจะลงจากเวทีมีคนจับมือผมตลอดทางเลยนะ อนาคตซุปตาร์ ฮ่าๆๆๆ และเวลาที่รอคอยก็มาถึง ฝ่ายชาย คณะนิเทศโชว์ขับเสภา น่าทึ่งมากครับผมฟังยังขนลุกเลยน้ำเสียงไม่แพ้คนที่ขับละครจักรๆวงษ์ๆเลย ฝ่ายหญิงคณะบริหาร ทอล์คโชว์ไม่แพ้พี่โน้ต มีสาระและฮาด้วย ทุกคนร่วมยินดีไม่มีใครไม่พอใจกับผลการตัดสิน และขอให้มีอย่างนี้อีกทุกๆปี

“เก่งมาก น้องรหัส”ผมกอดไมโลที่วิ่งมาหา ถึงไม่ได้ที่หนึ่งแต่ได้รางวัลชมเชยเป็นประกาศนียบัตรและตุ๊กตาตัวใหญ่

“ก็พี่รหัสไมโลเก่งนี่นา”น้องชมผมยกหมุนไปมา

“กูอยากจะถุย ชมกันเองนะ”นังออยแซวอย่างหมั่นไส้ เลยโดนอุ้มเหวี่ยงบ้าง

“พี่หาซื้ออ้อยให้ไม่ได้ว่ะ”ไอ้โอม

“เอานี่ไปแทนนะ”ไอ้อาร์มส มันสองคนยื่นอาหารเสริมเพื่อสุขภาพเซ็ทใหญ่ให้

“ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบบ”ดีใจกอดไอ้สองตัวลิ้นแทบจุกปาก ไอ้ต้าร์ถ่ายรูปไว้ด้วย ก่อนจะหัวเราะและยินดี แต่ยังไม่หมด น้องไมโลตาโตเมื่อเห็นใครเดินมาพร้อมช่อดอกไม้ใหญ่มาก

“พี่บลู”เรียกเสียงดังให้คนตรงหน้า น้องชอบพี่บลูมากแบบชื่นชมเป็นแฟนคลับเลยครับ ผมเลยบอกพี่แกเมื่อวานขออนุญาตพี่พายแล้ว ถึงไม่ขอพี่ก็ให้

“ครับ”พี่บลูยิ้มรับ ยื่นดอกไม้ให้”สำหรับน้องคนเก่ง”

“ขอบคุณครับ”ไมโลรับก่อนจะกอดเมื่อพี่บลูดึงน้องไปกอด และถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกัน ปิดท้ายพี่บลูพาไปเลี้ยงฉลองให้

“แล้วคุณพี่ไม่มีรางวัลให้น้องเหรอ”ผมถามคนตัวโตที่เดินจับมือตามหลังกลุ่มข้างหน้า

“เอาไว้รวบยอด”กระซิบบอกเปลี่ยนมากอดไหล่เข้าไปชิดๆ

“กูว่าแล้ว เผลอไม่ได้”พี่หวายวิ่งย้อนมา

“จะผสมพันธ์กันทุกที”พี่เจย์มามั่ง ก่อนจะดึงแยก เลยโดนชำแหละซะ พวกเราก็หัวเราะให้กับความสุขเล็กๆแต่ขอให้เกิดบ่อยๆเถอะผมจะเก็บไว้ทุกสุขเลย ก่อนจะถูกกุมมืออีกครั้ง สบตาและยิ้มให้กัน

********************************************************************************************

ปล. พิเศษฉลองครบ 1 ปี เย้ๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณค่ะที่ยังคอยติดตามถามไถ่กันตลอด อ่านกันเลยจ๊ะ ไปทำงานต่อ

[sukie_moo]

  เย้ๆๆๆมาฉลองครบรอบ 1 ปี เป็นคนแรก ตื่นเต้นๆ     

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ อ่านสนุก มีมุมมองให้คิดตาม มีมิตรภาพดีๆ มีเสียงหัวเราะ และหื่นบ้าง(บ่อยๆ 555)

หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาอีกเรื่อยๆ จนกว่าฝิ่นอนงค์จะเรียนจบ  หรือลูกบวชก็ได้ อิอิ

[nutjisub]

อ่านมานานจนจบไม่ค่อยได้ comment สนุกมาก ๆๆๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ

[BeeRY]

พี่ไผ่กับคุณน้องหวานไม่แคร์ใครเลย น่าร้ากกกกกก
ดีใจกับน้องไมโลด้วยนะจ๊ะ