ตอนที่ 9 : 16-5-55
มีความสุข
นิยามชีวิตผมตอนนี้เลย
ได้นางฟ้ากลับมา โปรเจคจบผ่านไปด้วยคะแนนสวยหรู เตรียมรับเกียรตินิยมได้เลย
แถมวันหยุดที่จะถึงนี้ ขอแพรไปเที่ยวด้วยกันได้!
โอ๊ววววววววววว
"เฮ๊ยๆ ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้ห่าเดย์ มาทำหน้าบานมีความสุขฉิบหายแถวนี้ เดี๋ยวโดนถีบกระเด็น!"ไอ้นิวเพื่อนรักผมเอง
"อิจฉาอะดิ๊ ไอ้คนไร้คู่~"ผมเอ่ยอารมณ์ดี กอดคอมัน จริงๆอารมณ์นี้อยากจะหอมแก้มมันซะด้วยเลย ให้รู้ว่าผมอารมณ์ดีมีความสุขมากแค่ไหน!
"เออๆ พูดได้พูดไปนะมึง"ไอ้นิวเอามือมาขยี้หัวผม ผมก็ให้มันทำนะ ถ้าเป็นคนอื่นละโดนเป่าไปแล้ว แต่นิวแม่ง ช่วยผมเยอะ ตอนผมเฟลก็ได้มันช่วยดูแลให้ ไอ้เพื่อนรัก!
"แพรเป็นไงบ้างมึง?"
"น่ารัก"ผมตอบพร้อมยิ้มเพ้อถึง คิดถึงอะ
"โอ๊ย อย่ามาเรื้อนไอ้เวร!"ไอ้นิวด่าด้วยสีหน้าปลงๆ อะไร กูตอบผิดตรงไหน?ความจริงชัดๆ
"กับแพร โอเคไหมวะ มีปัญหาอะไรอีกมั๊ย?"
"หวงกูอะดิ โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ แพรอ่ะที่หนึ่ง แต่มึงก็ที่2เลยนะ อย่างน้อยใจไป"ผมตบไหล่มันพร้อมยิ้มกวนให้ ก่อนจะหลบมือมันที่หมายหัวผม
"กูอยากเป็นที่2มึงตายอ่ะ!หลอนสัด!บรื๊อ!"ไอ้นิวว่าพลางกอดตัวเองทำท่าหนาวสั่น
"นิว มึงทำท่านี้แล้วแต๋วโคตรวะ"ผมพูดอย่างสัตย์จริงเลย ก่อนจะวิ่งหลบตีนมันไปทั่วห้อง
"เฮ๊ยๆ แค่นี้ก็โกรธเหรอวะ เมนส์ไม่มารึไงมึง"ผมแหย่มันเพิ่ม ไอ้นิวแม่งแหย่ง่าย มันตะโกนชื่อผมลั่นแล้วเอื้อมมือมันมาคว้าคอเสื้อผมทัน สุดท้ายเลยลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้นทั้งคู่
"ไอ้สัดเดย์ แกตาย!"ไอ้นิวแล้วขึ้นคล่อมบีบคอผม ผมหัวเราะร่า ขำวะแม่ง จนจบมหาวิทยาลัยแล้ว นิวแม่งยังเล่นเป็นเด็กม.ปลายแบบนี้อีก
"ทำอะไรกันนะ!"หือ เสียงใครวะ?
ผมหันไปมอง ไอ้เหี้ยเรน!มันมาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ?
"เฮ๊ย เข้ามาไม่เคาะอีกแล้วนะมึงอะ"ไอ้นิวว่า
"มึงพูดเหมือนมันเข้าห้องมึงบ่อยเลยวะนิว"ผมหันมาถามมัน มันก็ยักไหล่
"แม่งชอบเข้ามาขอหนังกูดูไง"
"ลุกได้แล้ว"ไอ้เรนเดินมาซ้อนหลัง สอดมือไปพยุงแขนของนิวที่นั่งทับผมอยู่ขึ้น สายตาเย็นเหลือบมองผมก่อนจะหันไป
หือ?
"ทำอีท่าไหนถึงไปอยู่ท่านั้นได้น่ะ"ไอ้เรนว่าพลางลูบผมที่ยุ่งเหยิงของไอ้นิว ซึ่งไอ้นิวปัดทิ้ง
หืม?
"เรื่องของกูน่า มึงนี่ยุ่งจัง"ไอ้นิวว่าพลางส่งมือดึงผมขึ้นมาจากพื้น ไอ้เรนแม่งจ้องเขม็งเลย
อืม?
"เรนก็แค่เป็นห่วงนิว"
ชัดแล้ววะ
"เฮ๊ย นิว กูอยากกินพิซซาวะ มึงสั่งทีดิ๊ เดี๋ยวกูจ่ายเอง"ผมว่า ล้วงกระเป๋าตังค์โยนให้มัน นิวแม่งก็รับแล้วเดินไปโทรสั่ง ไอ้นี่แม่งงก ของฟรีอะไม่มีบ่น
ผมมองไอ้เรนที่มองตามนิวไป
"มึงชอบนิว?"ผมถาม ไอ้เรนมันหันกลับมามอง แม่งดูไม่ตกใจที่ผมจับมันได้เลย มันยิ้มๆตอบกลับผมมา
"แล้วที่มึงบอกจะจีบแพร?"
"แพรเขาไม่เหลือใจให้ใครคนอื่นแล้ว นายน่าจะรู้นะ"อืม ตอบดี กวนตีนนิดหน่อยแต่กูไม่ถือเพราะกูอารมณ์ดีอยู่
"แล้วมึงจริงจังกับนิวแค่ไหน?"ผมถามเสียงเข้ม เพื่อนผมทั้งคนนี่ครับ ถ้าแม่งมาเล่นๆ จริงอยู่ที่นิวแม่งซัดมันแน่ แต่ผมอะจับแม่งถ่วงทะเลแน่
"เอาเกียรติพระรองค้ำประกันเลย"ไอ้เรนตอบ คำตอบแม่งกวนตีนอีกแล้ว
"เอาหัวมึงดีกว่ากูว่า"ผมตบไหล่มัน พอกับที่นิวมันเดินกลับมาพอดี
"พวกมึงคุยไรกัน?"ไอ้นิวมองผมสลับกับไอ้เรนอย่างไม่ไว้ใจ สงสัยมันกลัวผมฆ่าแม่งหมกห้อง
"คุยว่าไอ้เหี้ยนี่จีบมึงรึเปล่า"ผมตอบหน้าตาเฉย ไอ้เรนตวัดสายตามาจ้องผม เหอะ น่ากลัวตายห่า
"สัดเดย์ มึงอย่ามาปัญญาอ่อน พูดจาอะไรดูความจริงบ้างมึง"นิวว่าพลางส่ายหน้าให้ผมเหมือนผมปัญญาอ่อนตามมันว่าจริง แล้วค่อยเดินไปนั่งดูทีวี
"ท่าทางมึงจะแห้ววะ"ผมว่าแล้วตบไหล่เชิงสมเพศไอ้เรนที่ยืนนิ่ง
เอาล่ะ ปล่อยเรื่องไอ้เรนอยากสอยไอ้นิวไป แล้วกลับมาเรื่องผมกับที่รักดีกว่า!
ตอนนี้ตีห้าครึ่ง ผมขับรถมารอแพรที่หน้าบ้าน วันนี้แล้วครับวันนี้ที่เราจะไปเที่ยวกัน แพรเลือกไปทะเล ผมเลยเสนอเกาะล้าน(จริงๆอยากไปเสม็ด แต่กลัวแพรไม่ยอมไป) ใกล้ๆ ขับรถไปก็ได้ ทะเลก็ใช้ได้ ไม่ขี้เหร่อะไร
ผมนั่งมองตัวเลขดิจิตัลขยับไปเรื่อยๆ ไม่ใช่ว่าแพรมาช้าอะไรนะครับ เรานัดกัน6โมง แต่ผมตื่นเต้น อยากจะมารอแพรเอง พอแพรเดินออกมาจะได้รีบไปรับของ แพรจะได้ไม่ต้องหิ้วหนักไง
ตีห้าสี่สิบห้าแพรก็เดินออกจากบ้านสีขาวมา ผมเปิดประตูรถไปช่วยแพรหิ้วกระเป๋า แพรในชุดลำลอง เสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนทับเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงสามส่วนสีน้ำตาลอ่อน น่ารักอ๊ะ~
"มาเร็วจังเลยเดย์"แพรว่าแล้วส่งยิ้มน่ารักให้ อั่ก ละลาย
"ก็อยากเห็นหน้าแพรเร็วขึ้นอีกวิเดียวก็ยังดี"ผมจับมือแพรพาไปที่รถ ผมอมยิ้มมองแพรที่ก้มหน้าซ่อนแก้มแดงเรื่อน่ารักไว้
"เดี๋ยวเราไปขึ้นเรือข้ามเกาะกันตอน8โมงนะ แพรหิวรึเปล่า เดี๋ยวเดย์แวะหาร้านอร่อยๆกินก่อนก็ได้"
"ถ้าเดย์ไม่กลัวปวดท้อง แพรทำแซนวิชมาละ"แพรว่า หยิบกล่องขึ้นมาจากกระเป๋าด้วยสีหน้าขวยเขิน
"ถ้าเป็นฝีมือแพร ต่อให้มียาพิษก็จะกินครับ!"ผมตะเบ๊ะมือเสียงขึง ก่อนจะหันไปยิ้มอวดเขี้ยวให้แพร
"ไม่ถึงกับยาพิษสักหน่อย เดย์ขี้เว่อ!"แพรว่า ตีผมเบาๆที่ต้นแขน ผมหัวเราะรับ
"อ้าปากสิ"แพรว่าแล้วส่งแซนวิชขนาดพอดีคำมาป้อน โฮกโว๊ย น่ารักโว๊ย
"อร่อย~"ผมชมทันทีที่ลิ้นแตะโดนเลย ไม่ต้องเคี้ยวก็อร่อย อร่อย อร่อย แค่แพรป้อนอะไรก็อร่อย~
"โล่งอกไปที"แพรว่าพลางถอนหายใจ ก่อนจะหยิบขึ้นมาป้อนผมอีกด้วยรอยยิ้ม โอ๊ย ผมไม่อยากให้หมดเลย ถ้าแพรจะป้อนผมไปเรื่อยๆแบบนี้ ผมยอมกินจนอ้วนเลย!
ตอนนี้เรานั่งเรือข้ามไปเกาะล้านกันอยู่ครับ วันนี้คลื่นแรงนิดหน่อย
"แพรไหวไหมครับ?"ผมก้มลงถามแพรที่นั่งพิงไหล่ผมอยู่ แพรพยักหน้าให้แล้วยิ้มบางๆ
"แพรแค่มึนๆกับคลื่นนิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็ถึงแล้วนี่"ผมลูบหัวแพรเบาๆ แล้วคิดไว้ว่าถ้าจะมาอีกจะต้องไปซื้อเรือดีๆไว้ซักลำแล้ว เอาแบบที่แพรนั่งแล้วไม่เมาคลื่น
"ว้าว สวยจังเลย"แพรเอ่ยเมื่อเรามาถึงบังกะโลที่ผมจองไว้ เป็นบังกะโลขนาดพอดี ตกแต่งให้เข้ากับบรรยากาศของทะเล ระเบียงทอดไปเจอกับหาดได้เลย เป็นจุดที่ชมพระอาทิตย์ตกได้โรแมนติกที่สุด ส่วนเตียง แน่นอนว่าเตียงเดี่ยวขนาดคิงไซส์ ฮิฮิ
"อืม สวยจังเลย"ผมว่า สวมกอดแพรจากด้านหลัง กดจมูกลงกับแก้มใส ฮ๊า ชื่นจายยยย
"เดย์บ้า"แพรงึมงำว่า ก้มหน้าลงนิดนึง ก่อนจะเงยหันมาจุ๊บแก้มผมกลับ
"แพรก็บ้า"อั่ก!โดนแดมเมจแล้วครับ ขอโพลิ่งด่วน!!
"เราเป็นคู่บ้าเนอะ"
อ๊ะๆ อย่าพึ่งคิดไปไกล เพราะกระผมนายเดย์หยุดตัวเองไว้ได้ที่ฉากโรแมนติกสุดกุ๊กกิ๊กเมื่อครู่ ไม่ให้ข้ามไปถึงฉากวี๊ดวิ๊วหยิวกิ๊วก่อนถึงเวลาอันควร เพราะที่ผมวางแผนไว้น่ะมันคืนนี้ต่างหาก!
ผมพาแพรไปเล่นน้ำ ดูประการัง เล่นสกีน้ำ นอนอาบแดด ทาซันออยให้แพรด้วย!ซี๊ส ขาว เนียน อดทนไว้เจ้าเดย์น้อยลูกพ่อ วันนี้พ่อสัญญาว่าเจ้าต้องได้กลับมาผงาดง้ำค้ำโลกอีกครั้ง!
"แพรครับ หิวรึยัง?"ผมเอ่ยถามร่างบางที่นั่งเช็ดผมชุ่มน้ำที่ปลายเตียง
"นิดนึงครับ แฮะๆ"แพรตอบพร้อมหัวเราะเขิน น่ารักอีกแล้วอะ
"ว้าว!"แพรอุทานอย่างตื่นเต้น หุหุ เพราะผมสั่งให้ทางที่พัก จัดเตรียมโต๊ะอาหารกับซุ้มเล็กๆที่ประดับด้วยใบจากกับดอกไม้ไว้หน้าบังกะโล เราจะได้ชมพระอาทิตย์ตกไปพร้อมกับมื้อเย็นได้เลย ดีใช่ไหมครับ เป็นแฟนกับเดย์คนนี้น่ะ หุหุ
"เชิญครับนางฟ้า"ผมเลื่อนเก้าอี้ให้แพรด้วยท่านอบน้อมราวกับพ่อบ้าน แพรหัวเราะคิกแล้วนั่งลง
"ดื่มให้กับดวงตาแสนสวยของแพร"
เป็นอีกครั้งที่ผมพูดและทำอะไรเหมือนในการ์ตูนตาหวาน แต่ผมอยากทำให้แพรนี่นา!
มื้ออาหารดำเนินไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม สายลมหอบกลิ่นไอของทะเลขึ้นมา พระอาทิตย์ทอแสงสีแสดประกาบจับผืนทะเลเป็นประกายระยับ ก่อนจะสัมผัสแสงสุดท้ายที่เส้นขอบฟ้าและลับหายไป
"สวยมากเลย น่าเสียดายนะที่ไม่มีกล้องถ่ายเก็บไว้"แพรว่าด้วยใบหน้ายิ้มละมุ่น ผมมองอย่างสุขใจ ดีใจที่แพรชอบ
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเรามากันใหม่ก็ได้"
พระอาทิตย์ลับไปแล้ว แต่ทะเลยังคงไว้ด้วยเสน่ห์ ผืนน้ำที่เคยครามเปลี่ยนเป็นสีทมิฬทว่าเกลียวคลื่นกลับประกายเล่นกับแสงไฟ เพลงเบาๆที่เปิดคลอมากับสายลมยิ่งช่วยเสริมให้บรรยากาศน่าหลงใหล
ผมกับแพรนั่งอยู่บนชาดหาด ซึมซับบรรยากาศที่หาไม่ได้ในเมือง ดูดวงดาวที่อวดแสงท่ามกลางผืนฟ้า
"ดีจังที่ได้มา"แพรที่นั่งกอดเข่ามองดาวว่า
"ดีจังที่ได้มากับแพร"
"ขอบคุณนะ"แพรหันมายิ้มหวานให้ ผมอดใจไม่ไหวจริงๆ ที่จะไม่โน้มลงไปจูบ
แพรเหมือนจะตกใจในคราแรก แต่ก็ยอมโอนอ่อนรับจูบของผม ผมส่งปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวรั้งกับลิ้นนุ่มไม่ประสา ค่อยๆดันให้ร่างบางนอนราบลงไปบนพื้นทราย เส้นผมสีน้ำตาลสยายแผ่ไปบนทรายขาว ผมเท้าแขนค้ำตัวไว้เหนือแพร ละจากจูบแสนหวานออกมา แพรหอบหายใจ ริมฝีปากอิ่มฉ่ำเยิ้ม ผมไล้นิ้วลงไปบนแก้มใส แล้วก้มลงหอมแก้มนั่น
"เดย์ขอได้ไหมครับแพร"ผมกระซิบเสียงพร่า ใช้ปลายจมูกซุกไซ้ที่ซอกคอหอมกรุ่น ก่อนจะละออกมามองใบหน้านวลที่แดงซ่าน
แพรไม่ตอบผม แต่พยักหน้าให้ ผมยิ้มกริ่ม สอดมือเข้าไปใต้ร่างแล้วอุ้มแพรขึ้นแนบอก แพรอุทานอย่างตกใจ มือเล็กกอดคอผมแน่น
"ไปที่เตียงนะครับนางฟ้า"
ผมไม่ขอบรรยายใดๆ แต่ครั้งที่2ของเรามันไม่ต่างจากครั้งแรก ไม่สิ ผมอ่อนโยนยิ่งกว่า นุ่มละมุ่นยิ่งกว่า ผมมีความสุขยิ่งกว่า ผมรักแพรยิ่งกว่า รักแพรมากกว่า นางฟ้าของผม
ยามเช้ามาถึง แต่ผมตื่นตั้งนานแล้ว ผมมองคนในอ้อมแขน มองแก้มใส มองจมูกมน มองริมฝีปากอิ่มนุ่ม มองคิ้วที่เรียงสวย มองแพขนตาสีเข้มที่วางพาดเหนือโหนกแก้ม
แพขนตากระพริบปริบ ก่อนจะเปิดขึ้นเผยดวงตาสีอัลมอนด์สวย
"ตื่นนานแล้วเหรอ?"ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มส่งให้ผม
ผมมีความสุขจัง
หลังจากกลับมาจากทะเล ผมพูดได้เลยว่าผมตัวติดกับแพรเลย จนโดนไอ้นิวด่าฐานละเลยเพื่อนฟูง แต่ใครจะสนล่ะจริงมั๊ย?อยากมาก ผมก็พามันไปเลี้ยงเหล้าซักคืนสองคืน เดี๋ยวมันก็หายงอนเอง
ผมนอนหนุนตักแพรที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ ตอนนี้ผมอยู่ในห้องนอนของแพร แพรยอมให้ผมเข้ามาได้แล้วครับ ดีใจเนอะ เหมือนเราใกล้กันอีกนิด รักกันมากขึ้นอีกเยอะ
"วันอาทิตย์หน้าแพรจะมากี่โมงเหรอครับ?"ผมเอ่ยถาม แพรละจากหนังสือมามองผม
"งานรับปริญญาของเดย์ไงครับ ลืมแล้วเหรอ"ผมแกล้งทำเสียงน้อยใจ ดึงมือเล็กมางับนิ้วเบาๆ
"เปล่าครับ ไม่ลืมหรอก"แพรยิ้มแล้วดึงมือออกอย่างน่าเสียดาย
"เดย์คงไปถึงตั้งแต่เช้าละ คุณแม่เขาอยากรีบไปถ่ายรูปก่อนเข้าหอประชุม แต่เดย์ออกมาตอนเที่ยงละ แพรจะมากี่โมงก็ได้นะครับ มาถึงแล้วโทรหานะ เดย์จะรีบไปรับทันทีเลย"ผมว่าพลางเอื้อมมือไปเล่นผมสีน้ำตาลสลวย แพรยิ้มให้แล้วหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ
แพรเรียนสถาปัตย์ 5ปีถึงจะจบ น่าเสียดายที่เราไม่ได้รับพร้อมกัน แต่ไม่เป็นไร ไว้งานของแพรผมจะไปเป็นทุกอย่างให้เลย ตั้งแต่เบ๊ยังคนรัก ฮิฮิ
หนึ่งสัปดาห์ก่อนถึงวันรับจริง เป็นอะไรที่ยุ่งมาก เพราะผมต้องไปรับชุดครุย สรุปว่ามันสั้นไป ผมต้องให้ร้านแก้ แล้วกลับมารับในอีก2วันให้หลัง คุณแม่ผมก็บ่นอย่างหนักจนคุณพ่อต้องหาอะไรมาทำให้ท่านอารมณ์ดีขึ้น ผมถึงจะรอดมาได้ อ้อ ตอนนี้ผมกลับมาอยู่บ้านแล้วครับ เพราะหอผมหมดสัญญาแล้ว ก็เลยย้ายกลับละ น่าเสียดายเพราะบ้านผมอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัย หรือห่างจากบ้านแพรพอสมควร เลยไปหาเช้าเย็นไม่ได้ทุกวัน แต่ก็ไปอยู่ดี
แพรดูว่าจะยุ่งมากเลย เพราะปี5ของสถาปัตป์จะงานยุ่งมาก แถมต้องทำวิทยานิพนธ์ด้วย ผมเลยไม่ค่อยอยากไปกวนมากเดี๋ยวแพรจะโกรธ ผมก็เลยเอาเวลาว่างไปซ้อมรับปริญญา กับโดนท่านแม่ลากไปทำหน้ารอวันจริง เหอๆ
คืนพรุ่งนี้แล้วครับวันรับปริญญาผม คุณแม่ผมสั่งให้ผมเข้านอนแต่หัวค่ำเพื่อผิวหน้าเปล่งปลั่ง แต่ผมก็ขอสักนิดเถอะ มือผมกดโทรศัพท์ไปหาด้วยความคิดถึง ภาพและชื่อของนางฟ้ากระพริบบนหน้าจอ สักครู่นางฟ้าตัวจริงก็รับ
"คิดถึงจังเลยครับแพร~"ผมส่งเสียงอ้อนไปตามสายแบบที่ว่าฟังแล้วนึกหน้าออกเลย ได้ยินเสียงหัวเราะน้อยๆกลับมาก็พาให้ชื่นใจ
"ว่าไงครับบัณฑิต?เตรียมตัวเรียบร้อยรึยัง"เสียงหวานเอ่ยถาม
"เรียบร้อยแล้วครับ คุณแม่เค้าจัดการเรียบแล้ว เดย์แค่ไปยืนหล่อพอ"
"หลงตัวเองจริงๆเลยเดย์เนี่ย"แพรว่ากลั่วเสียงหัวเราะ
"ใครว่า?เดย์หลงแพรต่างหากละ"เสี่ยวจริงวะตัวผม แต่ทำไงได้ มันเป็นเรื่องจริง~
"บ้า..."แน่ะ เขินอยู่แน่ๆ ผมจินตนาการแก้มใสที่ขึ้นสีเรื่อได้เหมือนแพรนั่งอยู่ตรงหน้าเลย
"พรุ่งนี้แพรรีบมานะครับ เดย์อยากให้แพรอยู่กับเดย์ในวันพิเศษ"ผมอ้อน อีกเหตุผลที่ไม่ได้บอกก็คือ ผมจะบอกกับที่บ้านว่าผมกับแพรรักกัน และผมจริงจังมากแค่ไหน
"อืม"
โอย ร้อน ผมจะละลายอยู่แล้ว ตอนนี้ผมยืนเป็นหมาหอบแดดอยู่ใต้ต้นไม้ มีคุณแม่ค่อยซับเหงื่อให้ ส่วนคุณพ่อผมอาสาไปซื้อเครื่องดื่มมาให้ จริงๆแล้วผมมีพี่ชายด้วยนะครับ แต่ตอนนี้มันแปรสภาพจากพี่กลายเป็นตากล้องละ ตอนนี้ก็ยังรั่วชัตเตอร์อยู่ ใส่บัณฑิตสาวคนอื่นน่ะนะ
"เฮ๊ย ไอ้เดย์ เป็นไงวะ"เสียงคุ้นเคยของไอ้นิวดังขึ้น มันลากตากล้องแล้วเดินมาหาผม อ่ะนะ คนมันหล่อก็เงี๊ยละ ใครๆก็ต้องการรูปคู่!
หลังจากถ่ายไปได้เยอะแล้ว ผมก็หลบมายืนคุยกับนิวมัน พักบ้าง ยิ้มจนเหงือกจะแห้งแล้ว
"กี่โมงแล้ววะ?"ผมถามไอ้นิว
"บ่ายสองยี่สิบ"มันล้วงมือถือขึ้นมาดูแล้วตอบ ผมขมวดคิ้วมุ่น ทำไมแพรยังไม่มาอีกนะ
"นิว!เดย์!"เสียงเอ่ยเรียกชื่อผมกับไอ้นิวดังขึ้น เป็นกี้ครับ แต่กี้เดินมาคนเดียว แล้วแพรล่ะ?
"ว่าไงครับกี้ นึกว่าจะไม่มาแล้ว"นิวเดินไปหา รับช่อดอกไม้เล็กๆจากมือกี้ช่อหนึ่ง ส่วนอีกช่อ กี้เอามายื่นให้ผม
"แพรฝากมาให้แน่ะ"กี้ว่า ผมรับมางงๆ
"แล้วทำไมแพรยังไม่มาอะ?"ผมถาม กี้มองผมงงๆ
"แพรจะมาได้ไง?ร้อนจนเบลอเหรอไงเดย์?แพรขึ้นเครื่องไปฝรั่งเศสตั้งแต่9โมงเช้าแล้ว!"
อะไรนะ???
TBC.
สวัสดีคะ อะแหะ เหมือนจะไม่ได้อัพเรื่องนี้นาน(เพราะมันไปแต่งเรื่องใหม่) เอิ๊กๆๆๆ ยาวนะเนี่ยตอนนี้ นั่งแต่งตั้งนานแน่ะ ก็แบบว่า ดราม่า มาม่า เริ่มสงสารเดย์มันแล้วเลยพิมพ์ต่อไม่ค่อยออก เหอๆ ว่าแต่ยังมีคนอ่านอยู่ม๊ายยยยย
ตอบเมนต์
yeyong - เขาดีกันแล้ว แต่ตอนนี้เขาแยกกันอีกแล้ววววววววว
iamnan - เดย์ไม่ทำแล้วคะ แต่แพรทำอะ อะฮึก
แต่มาม่าอร่อยนะคะ กินแต่น้อย พอเพิ่มรสชาติให้ชีวิต!
Pakbung Mazo - แอร๊ย ไปเที่ยว'เฉยเฉย'ไม่ได้แล้วคะ อย่างที่เห็น อะหุ ว่าแต่จะทำให้ดีใจเก้อไหมนะ เพราะเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ไปแล้วอ่ะ
gupalz - อั่ก ขอโทษคะ แต่มีมาม่าอีกแล้วจริงๆ ยกโทษให้ด้วยยยยยยยยยยย
Jillinv - ดีกันแล้ว แต่ดีกันจริงๆนะ แต่แค่ช่วงนึง แง้ว
jimmyFG - แง้ว รู้สึกผิด ดีกันแล้ว แต่ดีกันช่วงนึง ตอนนี้เป็นแบบนี้แล้ว แง้ว
ขอถามนิดนึงคะ ไม่ทราบว่าภาพgiftจูจุ๊บสุดโมเอะของคุณjimmyFGคือเรื่องอะไรเหรอคะ คนเขียนชอบมาก!!!อยากดูด้วยอ่ะ!!!
HISY - เอิ๊บ สัญญาเลยคะ ว่าจะต้องมีแน่ๆ 3คนนี้เนี่ย คิดๆไว้บ้างแล้วคะ แต่ขอให้เดย์แพรจบก่อนนะคะ
bulldog17 - ไม่เป็นไรนะคะ เราใส่ผงชูรสไม่เยอะ เอาแค่เอาลิ้นแตะๆแล้วแสบเล็กๆพอ ฮิฮิ
pare_140 - อะฮึก เข้าใจกันแล้ว แต่กลายเป็นแบบนี้แล้วอ่ะ
เรนนิว โผล่มานิดนึง แก้คิดถึงไปก่อนนะคะ
WoonMyuk - โอ๊ย!!!ขำมาก!!!เรารักเมนต์คุณ!"คราวหน้าถ้าแกทำแพรร้องไห้อีกกรุณาทิ้งที่อยู่ไว้ท้ายเรื่องด้วย
จะเอาระเบิดขี้หมาไปปาหน้าบ้าน
" น่ารักอะ!!!แต่ว่าเป็นแบบนี้แล้วจะไปปาหน้าบ้านแพรไหม อย่าน๊า แล้วเราก็ฮาผ้าปูเตียงด้วย แถมผ้าปูเตียงสะอาดๆด้วย น่ารักจัง!
phakajira - สั้นจริงๆด้วยแฮะ พอมาลองดูอีกทีถึงพึ่งรู้ตัว555 ส่วนเรนชนะไหม กรุณาติดตามต่อไป(หลังเดย์แพรจบ)
morningflower - งะ ขอโทษคะ สั้นจริงด้วย เราไม่รู้เลย555 แต่ตอนนี้ยาวนะ!แต่พ่วงมาม่าเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรเนอะ!
รักคนอ่าน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
