หัวข้อ: วีน... 'ตัวพ่อ' >>> ตอนจบ ++ P.15 !!!!! [ 10 / 1 / 2014 ] <<<

[Maprang_W]

อินรั่วบวกปากจัด

[ิิำืben]

อยากใ้ห้ติ๊ปบาเทนเนอร์จัง5555+  :laugh:คืนนี้จรจัดจักหนักไม่ได้นอนแน่น้องอิน555+

[aoihimeko]

จอห์นดนมอม

[seaz]

โดนมอมซะแล้ว

[ต่ายน้อย]

สนุกมากเลยครับ อินน่ารักมาก

[pare_140]

จะมีได้เสีย หรือพูดความในใจกันมั้ยน้อออ

[ammlovey]

โดนบาร์เรนเจอร์เล่นซะ ฮ่าๆๆ
 

[pochu52]

น้องอินขาวีนที่ไหนกัน แค่ปากกะใจตรงกันเอง น่ารักจะตายน้องอินอ่ะ
ถ้าคืนนี้พี่จรจัดแกเมา น้องอินระวังงงงง

[bulldog17]

คืนนี้.....มีมันส์

[CarToonMiZa]

เมาด้วยซะงั้น

[tarkung]

จะติดตามต่อไปนะครับ

[namngern]

อ่าว เมาทั้งคู่ซะงั้น
นึกว่าคืนนี้พี่จอร์นจะได้งาบซะอีก ฮ่าๆ
 

[ิิำืben]

รอออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

[P-o-r-m-u-h-M]

ตอนที่ 6






ร่างเพรียวของนายอินทรีย์ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ที่ริมฟุตบาทเพื่อรอรอของคนที่ตามจีบมารอรับ ด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความไม่พอใจที่ต้องมายืนรอกลางแดดแต่ก็ขัดไม่ได้ ทำให้คนที่บอกว่าจะมารับไปทานข้าวกลางวันนั่งหัวเราะอยู่ภายในรถของตัวเองอย่างขำๆ
 
จอห์นมองดูอินที่ตัวเองกำลังยิ้มยืนหน้าบึ้งแล้วถูกใจที่แกล้ง กว่าสองอาทิตย์ที่จอห์นตัดสินใจจีบคนน่ารักแต่ชอบวีนเหวี่ยงคนนี้ เป็นช่วงเวลาที่จอห์นเองยังรู้ตัวว่าตัวเองยิ้มมากขึ้นมากกว่าแต่ก่อน
 
เห็นอินทรีย์หน้าบึ้งเพราะตัวเอง เห็นหงุดหงิดเพราะตัวเอง...มันรู้สึกดีในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
 
ไม่ทันได้ยิ้มได้หัวเราะไปมากกว่านี้ อินที่เห็นรถคันคุ้นตาก็เดินตรงมาอย่างเร็ว ทำเอาจอห์นต้องรีบหุบยิ้มเป็นการด่วน...ไม่อยากจะคิดว่าถ้าอินรู้ว่าเขาจอดรถมองดูอินอารมณ์เสียอยู่ตรงนี้มาได้ซักพักแล้ว ไอ้เจ้าน่ารักนี่มันคงได้วีนจนรถพัง
 
“ช้าฉิบ!!”ปิดประตูเสียงดัง ปัง!! จนไม่ใช่แค่คนในรถเท่านั้นที่สะดุ้งตกใจกับเสียง คนที่อยู่ใกล้ๆก็ได้ยินและสะดุ้งทั้งนั้น
 
“เอ๊า ใครจะไปรู้ว่าน้องอินจะมารอพี่จอห์นถึงข้างถนนแบบนี้ละครับ”
 
“หุบปากไปเลยไอ้จรจัด พูดออกมาแต่ละที่แมร่งเหม็นกลิ่นสาป...อ๊ะ!”พูดเสียงเรียบก่อนจะโดนบังคับจบประโยคจากคนที่กำลังโดนว่า
 
ริมฝีปากหยักกดจูบไปอย่างที่ใจคิด อาจเพราะเป็นจูบที่คุ้นเคยอินเองก็เผลอเปิดปากทำให้จากจูบที่แผ่วเบากลายเป็นจูบที่ถล้ำลึกลงไปกว่าที่เป็น
 
สองอาทิตย์ที่จอห์นเริ่มการจีบคนตรงหน้าไม่มีวันไหนที่อินจะไม่โดนขโมยจูบเลยซักครั้ง เพราะแบบนั้นถึงเป็นเหตุผลที่ทำให้อินต้องยอมทำตามที่จอห์นบังคับทุกอย่าง
 
อาจเพราะในใจของอินเองก็คงจะเริ่มไหวเอียงกับจูบที่ชวนหวาบหวามนั้นก็ได้
 
“...หึหึ เด็กดี”เสียงเข้มที่ผละออกจากจูบทำให้คนตัวเล็กกว่าตั้งสติได้ก่อนจะส่งสายตาไม่พอใจไปให้เหมือนเคย
 
“หิวข้าว”พูดได้แค่นั้นเพราะเสียงตอนนี้มันสั่นเหลือเกิน จอห์นหันมาหอมแก้มนุ่มอีกทีแล้วออกรถตรงไปยังร้านอาหารที่บอกไว้ว่าจะพาอินไปทาน
 
ระหว่างทางที่ขับผ่าน ไม่มีเสียงใดๆจากทั้งคู่เลยแม้แต่นิด แต่กลับจอห์นที่ยังอมยิ้มและดูร่าเริงผิดกับอีกคน เพราะสนุกจริงๆที่ได้แกล้งอินให้โกรธ อยากแหย่แบบนี้ไปเรื่อยๆเพราะมันโกรธแล้วน่ารักเป็นบ้า
 
แต่ที่น่ารักกว่าตอนโกรธ...ก็คือตอนที่มันโดนจูบนี่แหละ
 
น่ารักซะจนอยากจะเห็นทุกๆวันเลย!!

ร้านที่พามาเป็นร้านข้าวตามสั่งปรกติธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไรมากมาย ไม่ใช่ว่าคนเลี้ยงฐานะดีไม่พอที่จะพาไปเลี้ยงแพงๆแต่คนที่ถูกพามากินมันติดดินเกินกว่าที่จอห์นคาดไว้

บอกตามตรงว่าไม่คิดว่าหน้าตาหยิ่งยะโสแล้วนิสัยคุณหนูแบบนี้จะสมถะกว่าที่คิดไว้มากโข

“เอาอะไรอีกมั้ย?”อินเงยหน้าขึ้นมาถามคนตรงข้ามหลังจากสั่งอาหารของตัวเองไปไม่กี่อย่าง แต่จอห์นแค่ยิ้มบางๆแล้วส่ายหัวตอบบอกว่าพอแค่นี้ก่อนเดี๋ยวค่อยสั่งเพิ่ม

“วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง”

“เรื่อยๆ แล้วมึงล่ะ”อินตอบคำถามแล้วถามกลับ แต่จอห์นหน้าบึ้งตึงทันที สั่งกี่ทีแล้วว่าห้ามพูดไม่เพราะ มันขัดหูแปลกๆหน้าตาดูคุณหนูดีแต่ดันพูดจาอย่างกับจิ๊กโก๋คุมซอย

“คำพูดคำจาน่ะนะ หัดพูดให้มันน่าฟังหน่อยไม่ได้หรือไงว่ะ ต้องมีกูมีมึงมีสัตว์นู้นนี่ออกมาเพ่นพ่านตลอดซิน่า”คนโดนว่าไม่ได้สำนึกเพียงแต่ค้อนสายตาแบบที่ชอบทำแล้วยักไหล่ไม่ใส่ใจ ยกแก้วน้ำดื่มนิดๆก่อนจะหัดไปมองทางอื่น

“ทีกับคนอื่นทำไมพูดได้ว่ะทำไมทีกับกูล่ะพูดไม่ได้”จากว่าจะไม่สนใจเพราะสนไปก็รู้ตัวว่าไม่ค่อยชนะไอ้จรจัดตรงหน้า แต่พอโดนบ่นมากๆคนความอดทนต่ำมันก็ฉุนเป็นเหมือนกัน

“แล้วมึงพูดจาเพาะนักเหรอ มึงก็พูดมึงๆกูๆเหมือนกันนั้นแหละ ไม่มึงก็เรียกกูว่าน้องอินบ้าง อินทรีย์จ้ะ อินทรีย์จ้าบ้าง กวนประสาทชะมัดเลย!”

“เอ๊า! ถ้ามึงไม่อยากให้กูเรียกแบบนั้นทำไมมึงไม่เปลี่ยนชื่อให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยละฮะ ก็มึงชื่ออินทรีย์ ชื่อเล่นชื่อ อิน อายุน้องกว่ากู แล้วมึงจะให้กูเรียกมึงว่าไงว่ะ”จอห์นเริ่มจะฉุนบ้าง

แมร่ง! ตอนเรียกมันแบบนั้นก็เพราะว่าอยากจะจีบมัน ไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนเลยซักนิด ก็ปรกติเวลาจีบคนอื่นๆกูก็พูดแบบนี้มาตลอด...

“ประเด็นคือกูไม่อยากให้มึงมาเรียกกูทั้งนั้นแหละ เข้าใจป่ะ?”

“ไม่อ่ะ ก็กูจะจีบมึงไม่ให้เรียกมึงแล้วจะให้กูเรียกควายที่ไหน”

“กู.....??!!”

ยังไม่ทันที่นายอินจะพูดจบ เสียงดังกึก! ที่ดังจากบุคคลที่สามที่เอาอาหารจานแรกมาเสิร์ฟก็ดังขัดจังหวะทะเลาะของทั้งคู่ พนักงานทำหน้ายิ้มแหย่ๆให้ทั้งคู่ อาจจะกำลังคิดว่าสองคนนี้คงกำลังจะตีกัน

แต่...นี่มันเรื่องปรกติของทุกวันในช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมา

จอห์น...บอกอินไปแล้วว่าจะจีบ อยากจะจีบไอ้คนน่ารักคนนี้ดูซักตั้ง เพราะดูพยศเสียเหลือเกิน แม้จะรู้ความบ้าของอินจากประสบการณ์ตรงมาก่อนแล้วแต่พึ่งจะคิดจีบ...แอบนึกเสียดายหนึ่งปีที่ผ่านไป ถ้ารู้ว่าอินมันซ่อนความน่ารักไว้ใต้ใบหน้าสุดเหวี่ยงของมันล่ะก็...จีบไปนานแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น...อินก็ไม่ได้ยินดีซักนิดที่ถูกไอ้จรจัดของมันจีบ เพราะว่ากลัวจะใจตัวเองหวั่นไหวง่ายๆกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นศัตรูกันมาแรมปี นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าทำไมอยู่ๆจอห์นถึงเข้ามาจีบแบบนี้ กลัวว่าจะกลายเป็นแฟนการร้ายทำให้ตัวเองต้องขายหน้าซะมากกว่า

แต่สุดท้ายก็ไม่วายต้องยอมให้คนจีบพาไปกินนู้นกินนี่ รับส่งกันทุกวันจนไอ้เพื่อนๆได้เริ่มสงสัย บวกกับเหตุการณ์จูบกลางร้านเหล้ายิ่งทำให้เกิดข่าวว่าอินและจอห์นเป็นคู่รักคู่ใหม่ในคณะ

คู่รักที่ดูยังไงยังไงก็ไม่น่าจะโคจรมาพบกันได้

“ร้านก็ดูสะอาดทำไมรสชาติอาหารมันห่วยแตกอย่างนี้ว่ะเนี้ย”เหมือนจะเป็นคำบ่นคำติติงธรรมดาแต่ที่มันไม่ธรรมดาเพราะเสียงของคนพูดมันดังเป็นปรกตินี่ซิ

“เบาๆเสียงหน่อยก็ได้ เดี๋ยวก็โดนโยนออกนอกร้านอีกหรอก”จอห์นเตือนเบาๆไม่มีท่าทีว่ากังวล คงเพราะชินแล้วล่ะมั้ง ก็อินมันพวกไม่ได้ดั่งใจหรือไม่ชอบอะไรก็พูดตรงๆ

“ไม่กินล่ะ มึงกินไปเหอะกินไม่ลง”วางช้อนส้อมดัง เคร้ง!! แล้วเดินออกไปนอกร้านอย่างไม่สนใจใคร จอห์นรีบเรียกพนักงานมาเก็บเงินทั้งๆที่พึ่งกินไปได้ไม่กี่คำ ก่อนจะเดินออกตามอินที่ตอนนี้ยืนซื้อลูกชิ้นทอดที่รถเข็นข้างๆร้านที่ออกมา

“เฮ้ออ! ซักวันไม่มันก็กูคงโดนตีนเข้าแน่ๆ”บ่นกับตัวเองส่ายหัวหน่อยๆ แต่ใบหน้าอมยิ้มจนดูไม่ออกว่ากำลังเหนื่อยหน่ายใจหรือกำลังถูกใจกันแน่

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

หลังจากอาหารมื้อเที่ยงที่เป็นแค่ลูกชิ้นทอดธรรมดาๆผ่านพ้นไป จอห์นก็ลากอินเข้ามาในห้างฯใกล้ๆที่อยู่ตรงนั้นหวังจะเข้ามาดูหนังที่ตัวเองหมายตาเอาไว้ ถึงจะถูกคัดค้านเหมือนเดิมแต่สุดท้ายอินก็โดนลากมาจนถึงโรงหนังอยู่ดี

ใบหน้าบูดเบี้ยวที่ยืนรอผู้ชายตัวสูงใหญ่อยู่หน้าโรงหนังทำให้หลายๆคนไม่กล้าเข้ามาทำความรู้จักทั้งๆที่อินเป็นจุดสนใจทั้งชายและหญิงมากขนาดนั้น

เว้น...บางคน...ที่เดินดุ่มเข้ามาหาอินเพราะอย่างอื่นมากกว่าจะทำความรู้จัก

“สวัสดี!”เสียงเล็กของชายหนุ่มร่างเล็กพูดขึ้นอย่างกระแทกจนคนที่ยืนอยู่นิ่งๆสะดุ้งตกใจก่อนจะหันกลับไปมองด้วยสายตาเหวี่ยงๆแบบปรกติของตัวเอง

ทันทีที่สายตาของอินหันไป...คนที่ทักทายก็นึกเสียวสันหลังขึ้นมาแปลกๆ...

“มีอะไร”ถามทั้งคำพูดและสายตา จะว่ารู้จักก็ไม่เชิง แค่พอคุ้นๆหน้าแต่ก็จำไม่ได้ รู้แค่ว่าน้ำเสียงที่ทักทายมันไม่ได้เป็นมิตรพอให้อินต้องยิ้มแย้มให้

“เอ่อ...นายมา...เอ่อ”จากที่เดินเข้ามาด้วยความมั่นใจกับกลายเป็นตะกุกตะกักแทน

“มีอะไรกับเราหรือไง”

“เป็นอะไรว่ะอีปอน”ผู้ชายที่ตัวเล็กไม่แพ้กับคนที่ชื่อปอนถามเพื่อนด้วยความสงสัย ก็เมื่อกี้เพื่อนมันยังบอกว่าจะมาเล่นงานกิ๊กของคู่ควงมันอยู่เลย นี่อะไร?

“อ่อๆ เปล่าๆ เข้ามาทักเฉยๆน่ะ เราปอนไงคณะเดียวกัน จำเราได้มั้ย นี่เพื่อนเราชื่อเบ้น เบ้นนี่เพื่อนคณะเราชื่ออิน”เบ้นถึงกับงงความเปลี่ยนไปของเพื่อน ที่เดินตามหลังของพี่จอห์นสุดหล่อสุดสวาทของมันเพราะเห็นว่าฝ่ายนั้นเดินจับมือกับผู้ชายคนใหม่ ปอนเลยบอกว่าจะมาหาเรื่อง

นี่เหรอ...หาเรื่อง??

“อืม...โทษทีแต่เราจำไม่ได้ ยินดีที่รู้จักแล้วกัน”เหมือนจะไม่ใส่ใจแล้วยังเมินหน้าหนีกลับไปอีกต่างหาก จนทำเอาคนที่ไม่รู้จักถึงกับหัวเสียกับท่าทีแบบนั้น

“ปอน!! นี่มันอะไรกัน”เสียงแหลมจนผิดปรกติถามเพื่อนอย่างสงสัย ทำเอาคนที่พึ่งเมินต้องหันกลับมาสนใจใหม่อีกรอบ ปอนยิ้มแหย่ๆส่งให้ก่อนจะผงกหัวขอตัวตัวเองและเพื่อนออกมาก่อนที่อะไรอะไรจะเลวร้ายลงไป

“มึงนี่!! เกือบจะพากูลงนรกแล้วมั้ยล่ะ”ปอนดุเพื่อนทันทีที่ออกห่างจากอินมาพอสมควร

“อะไรของมึง ไหนบอกจะสั่งสอนคนที่มายุ่งกับพี่จอห์นของมึงไง”

“โอ้ย! ถ้าคนอื่นกูตบไม่เลี้ยงแล้ว แต่ถ้าเป็นคนนี้กูไม่เอาดีกว่า”บอกเสียงหวาดๆ ยังนึกถึงวีรกรรมแต่ละอย่างอินทรีย์จอมวีนจอมเหวี่ยงที่ตัวเองรู้จักได้เป็นอย่างดี

“ป๊อดอ่ะ ถ้ามึงไม่กล้ากูขอแล้วกันพี่จอห์นเนี่ย อยากได้มานานล่ะ”

“มึงจะตายก่อนได้หรือเปล่าล่ะอีดอก”

“เฮอะ! อีคนนั้นมันหน้าตาดีก็จริง แต่กูน่ารักกว่ามันเยอะ พี่จอห์นของมึง อ๊ะ! ไม่ซิ พี่จอห์นของกูคงต้องสนใจกูมากกว่าอยู่แล้ว”เบ้นพูดอย่างมั่นใจ แต่เพื่อนกลับส่ายหน้าระอาแทน

“แล้วแต่มึงเถอะ กูไม่อยากยุ่งกับคนๆนั้น”

“อ๊ะ!! ไม่ได้นะ มึงไม่เข้าไปด้วยแล้วกูจะหาเรื่องคุยกับพี่จอห์นได้อย่างไงล่ะอีนี่”ปอนพยายามจะบอกปัดแต่สุดท้ายก็ถูกความดันทุรังของเพื่อนคนต่างมหาวิทยาลัยคนสนิทลากกลับมาที่เดิมที่ทักทายอินทรีย์ไปเมื่อครู่ แต่ตอนนี้ไม่ได้มีแค่อินคนเดียวแล้ว แต่มีเป้าหมายสุดหล่อของนายเบ้นอยู่

“อ๊ะ!! พี่จอห์นนน!! บังเอิญจังเลยนะครับเนี้ย พี่จอห์นมาดูหนังเรื่องอะไรเหรอครับ”เบ้นถามรัวใส่คนที่เป็นกิ๊กเก่าของเพื่อน พร้อมๆกับแทรกตัวเข้าตรงกลางระหว่างอินและจอห์นทันที

“อ้าว น้องเบ้นกับน้องปอน มาดูหนังเหรอ?”

“ครับ”ปอนตอบเบาๆแต่ตายังแอบชำเลืองไปมองอินที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่

“ฮ่าๆ บังเอิญจัง แล้วเป็นไงบ้างไม่เจอกันนานสบายดีหรือเปล่าครับ”น้ำเสียงและรอยยิ้มที่แจกจ่ายเพราะความเคยชินทำเอาคนที่เข้ามาหวังจะทำคว้าอดีตเดือนมหาวิทยาลัยสุดหล่อถึงกับได้ใจ

“ไม่ค่อยสบายเท่าไรเลย ปอนมันก็บ่นคิดถึ๊งคิดถึงพี่จอห์นอยู่ทุกวัน เบ้นเองก็คิดถึงพี่จอห์นนะ พี่จอห์นหายหน้าหายตาไปเลย”

“เหรอ แล้วนี่พวกเราจะดูเรื่องอะไรล่ะ”

“เรื่องเดียวกับพี่จอห์นได้มั้ยอ่า อยากให้พี่จอห์นเลี้ยงหนังด้วยได้มั้ย นะนะนะนะครับ”อ้อนเต็มๆทั้งกอดแขนทั้งทำเสียงถ้าไม่ติดว่าเป็นที่สาธารณะเบ้นคงใช้ร่างกายอ้อนไปนานแล้ว

“ได้ซิๆ มาๆเดี๋ยวไปเปลี่ยนตั๋วกันจะได้นั่งใกล้ๆกัน”คนประสงค์ร้ายร้องเย้ดีใจยกใหญ่ ต่างกับคนที่เคยเป็นกิ๊กเก่าที่ยังคงระวังทางอินตลอดเวลา...เผื่อเกิดเหตุจะได้หนีทันเวลา...

“เดี๋ยวพี่มานะอิน รอแปบหนึ่งนะครับ”

“เออ มะ...นายจะไปไหนก็ไปเหอะ”เกือบหลุดปากใช้ภาษาพ่อขุนกับจอห์น อินเองก็มีมารยาทพอที่จะลบลู่จอห์นต่อหน้าคนรู้จักของเขา

ทั้งสามคนเดินเข้าไปต่อแถวอีกรอบ อินมองตามด้วยสายตาเรียบๆ ไม่ได้รู้สึกรู้สากับบทสนทนาเมื่อครู่ แต่อินก็พอจะเดาได้ว่าทั้งสองคนเคยมีความสัมพันธ์แบบไหนกับจอห์นมาก่อน

“เฮ้อออ!!”ถอนหายใจอย่างไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แค่อยากถอน มันเบื่อ มันรำคาญ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้เหมือนกันที่ตัวเองมีน้ำอดน้ำทนมากกว่าปรกติ ถ้าเป็นคนอื่นมีด่าไปนานแล้ว

ก่อนจะเข้าโรงภาพยนตร์ทั้งสี่คนเดินมานั่งทานไอศกรีมรอเวลาหนังจะฉายที่ร้านไอศกรีมใกล้ๆ อินกับปอนสั่งแค่สมูธตี้มาดื่มแต่เบ้นคะยั้นคะยออยากทานไอศกรีมแบบทานสองคนจนจอห์นต้องยอมตามใจ

ระหว่างทานเบ้นเองก็พยายามที่จะส่งสายตาที่บ่งบอกว่า...ชั้นเหนือกว่า...ให้อินรู้ แต่เหมือนว่าอินจะไม่รับรู้มันเพราะร่างเพรียวไม่ได้สนใจคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

ยิ่งตอนนั่งดูหนังก็ถูกจับแจกให้อินนั่งอยู่ริมด้านขวาส่วนจอห์นนั่งอยู่ริมด้านซ้าย เบ้นดูมีความสุขที่ได้ดูหนังกับชายรูปหล่อ จอห์นเองก็ไม่ได้ทักท้วง อินก็นึกขอบคุณซะมากกว่าที่ไม่ต้องถูกลวนลามจากไอ้จรจัด คงมีแต่ปอนเท่านั้นที่ดูหนังไประแวงไปกลัวว่าเมื่อไรภูเขาจะระเบิด

และ...สิ่งที่ปอนกลัวก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนสนิทของเขาทนการเมินของอินไม่ไหว เลยตั้งใจหาเรื่องอินแทน

“โอ้ย!!”เสียงร้องพร้อมๆกับร่างเพรียวที่ล้มลงกับพื้นตอนที่กำลังจะเดินผ่านเบ้นไปเพื่อออกจากโรงฯหลังจากที่หนังฉายจบ

“อิน! เป็นอะไร”จอห์นก้มลงไปจับอินทันทีที่หันมาเห็น แต่อินไม่ได้สนใจคำถาม หันกลับไปมองคนที่ยื่นขาออกมาขัดเขาตอนที่เดินผ่าน

“จะหาเรื่องกันใช่มั้ย!!!”ตวาดเสียงดังจนทำให้หลายๆคนที่ยังเดินออกไปไม่หมดหันมามองเป็นจุดๆเดียว ปอนที่เห็นถึงลางร้ายก็ถอยห่างออกจากเพื่อนสนิท

ไม่ใช่ว่าไม่รักเพื่อน แต่ก็เตือนแล้วไม่ฟัง...

“อ๊ะ!! เบ้นเปล่านะ พี่จอห์นเบ้นไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”ปฏิเสธแถมยังท่าทางน่ารำคาญจนคนความอดทนต่ำลุกขึ้นแล้วคว้าคอเสื้อก่อนจะง้างหมัดแต่ติดที่มือใหญ่ของจอห์นที่มารั้งไว้ซะก่อน

“ปล่อยกูนะไอ้จรจัด!! ไม่ใช่เรื่องของมึง หรือมึงอยากจะโดนพร้อมๆกับอีตุ๊ดนี่ห่ะ!!”

“อิน!! ค่อยๆพูดค่อยๆจากันซิ คนมองเยอะแยะไม่อายหรือไงห่ะ”

“กูอายตั้งแต่กูล้มลงไปเมื่อกี้แล้วล่ะ!!”

“อิน!! พี่ขอเหอะ ออกจากนี่แล้วค่อยคุยกัน”จอห์นพูดเสียงเข้มเชิงบังคับให้ยอมทำตาม อินเลยยอมปล่อยคอเสื้อคนที่เริ่มหน้าซีดออกแล้วทำหน้าหงุดหงิดใส่คนที่กำลังยิ้มอย่างถูกใจ

ใครจะไปคิดว่าจะมีคนที่สั่งนายอินทรีย์คนนี้ได้กันล่ะ

“ไปกันเถอะ อายคนอื่นเขา”จอห์นบอกแล้วหันหลังกับไม่ทันได้เห็นแววตายิ้มแย้มและคำพูดเยาะเย้ยของเบ้นที่บอกกับอิน...คำพูดสุดท้าย


“เคยได้ยินป่ะ...ความรักเกิดจากความสงสารอ่ะ ฮิฮิ”คนตัวเล็กกว่าหัวเราะเบาๆถูกใจแล้วหันหลังจะเดินตามคนที่ตัวเองหมายตาออกไปแต่ก็ไปได้ไม่ถึงสองก้าวร่างเล็กๆของตัวเองก็ลอยหวือ!! กลับมาเพราะถูกอินกระชากคอเสื้อกลับมา

“งั้นกูจะทำให้มึงน่าสงสารมากๆ จะได้รักกันนานๆ!!”เสียงคำพูดของอินก็มีแต่เสียง ตุ๊บบ!! ตั๊บ!! ดังสนั่นอยู่ในโรงหนัง คราวนี้ไม่ว่าจะเป็นใครคงจะดับอารมณ์โมโหของอินไม่แล้วแล้วล่ะนะ....




ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ 
ปล ช่วงนี้เทรนพนักงานใหม่ที่พึ่งเข้ามาครับ วุ่นๆหน่อยเน้อ

[YELLOWSTAR]

  ให้นังเบ้น
อินเอาเลย ยำมันให้เละไปเลย ให้ไม่ต้องมีหน้าไปพบใครอีก บังอาจมาหาเรื่องกันถึงที่ 

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
สะใจที่สุดของที่สุด
น้องอินของแม่เริ่ดที่สุด
 
อิตุ๊ดกวนตีนแบบนี้ก็ต้องให้มันกินตรีนให้อิ่ม ถูกที่สุดเลยค่าน้องอิน
 
เอาให้เต็มที่ ถ้าอิจรจัดมันมาขัดเห็นดีกัน
 

[Tiamo_jamsai]

 



ขอบคุณจ้า

[bulldog17]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!

สะใจ สะใจ สะใจ สะใจ

อยู่ดีไม่ว่าดีอยากลองของ

อีตาจรจัดก็น่าโดนจัดสักดอก

มุงจะสุภาพบุรุษไปไหน 

[aoihimeko]

จัดปอย่ห้สียลยอิน

[ต่ายน้อย]

สะใจมาก อินทร์ฝากจัดหนักด้วยอีกสักหลายที

[gupalz]

อินสุดยอด
จัดหนักให้อิเบ้นเลย

[fuku]

ชอบอินชะมัดเลย

วีนเหวี่ยงก็จริง แต่ไม่ได้หยาบคายไร้กาลเทศะแบบนี้ตรงใจยิ่งนัก

[maru]

เบ้นก็ช่างกล้าหาเรื่องนะเนี่ย ปอนก็ทำไมไม่เตือนเบ้นให้หนักกว่านี้หน่อย ปล่อยให้ทำเรื่องที่จะทำร้ายตัวเองแบบนั้นได้ไง

[BBSS]

  จัดหนัก ไปเลยอิน

[ammlovey]

ฮ่าๆๆ เล่นกับใครไม่เล่น น่าสงสาร โฮ่ๆๆ

[roseen]

 :laugh:สะใจ

[Alone Alone]

อั้ยยะ หายไปนาน

กลับมาอินยังแซบเหมือนเดิม ฮะๆ

[CarToonMiZa]

น้องอินจัดหนัก
จัดเต็มเลย

[koikoi]

อยากร้องดังดังว่าสะใจโว้ยเอาอีกเอาอีก

[ิิำืben]

อิตุ้ดเบ้นน่าจะเจียมตัวเหมือนปอนบ้างนะอินี่ สะใจอ่ะ