หัวข้อ: นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า byTRomance ตอน อวสาน P.47 แจ้งเลขพัสดุค่ะ P.50

[StillLoveThem]

...บรรลัย ยังไง ดีซะอีกจะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของธาร
...ไม่ต้องแอ๊บ เป็นก็บอกว่าเป็นไม่เป็นก็แสดงออกว่าไม่เป็น แต่ท่าทางฝรั่งมันเอาจริงเนอะ
...อย่างนี้ธารคงดังไปทั่วไร่แล้วละ ว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย ..อย่าได้แคร์ ถ้าเป็นตัวตนที่แท้จริง

[seaz]

สงสารน้องธารอยู่นะ แล้วเมื่อไรพี่ใต้ฟ้าจะรู้ใจตัวเองเสียที

[taroni]

น้องธารงานเข้าเต็มๆ

[poppycake]

สงสารนู๋ธารของเราหน่อยๆ นะเนี่ย
นู๋ธารสู้ๆ  ><

ปล. พึ่งไำด้มาอ่าน สนุกมาก ^____^

[ladymoon_yy]

 

[เพื่อนบ้าน]

น้องธารเจอศึกสองด้าน ก็เป็นเช่นนี้แล ..

'ไม่บรรลัยงานนี้ก็ไม่รู้จะบรรลัยตอนไหน มีแต่ดับกับดับอนาถเท่านั้น’

 

[mellowshroom]

อยากรู้ปฏิกิริยาของใต้ฟ้า

พอโทมัสมาถึงแล้วจะทำยังไง ..

[Seiki]

นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า

ตอนที่ 10


ในขณะที่ตัวเองกำลังฟุ้งซ่าน มืดแปดด้านแต่ต้องรักษาสถานภาพของตัวเองในเรื่องของความมั่นใจนั้น จะมีอะไรที่ทำให้เด็กหนุ่มยิ้มไได้เท่ากับมีเสียงเรียกเข้าที่หน้าจอโชว์ชัดว่ามาจากต่างประเทศ

“ไง เอดิสัน”
ทักทายตามสไตล์คุณชายผู้เย่อหยิ่งทุกประการ แต่ในใจตะโกนก้องประกาศศักดาว่าตอนนี้ธาราธารมีเพื่อนคอยให้คำปรึกษาแล้ว

“โทมัสไปหานายจนได้นะเที่ยนอี้”

น้ำเสียงของโทมัสไม่ได้ตื่นเต้นหรืออนาทรร้อนใจที่โทมัสตามล่าเขามาจนถึงเมืองไทย อีกฝ่ายโพล่งออกมาเหมือนเป็นเรื่องที่รู้อยู่แล้ว

“ใช่ เอดิสัน ฉันพยายามพูดดีกับโทมัสแล้วนะ แต่หมอนั่น”
“ความหวังไงเที่ยนอี้ ความหวังทำให้คนเรามีพลังที่จะทำอะไรก็ได้”

ธาราธารขมวดคิ้วกับเสียงปลายสายที่เรียบเฉย หางเสียงออกจะเย็นเยียบจนต้องห่อตัวเข้ามาโดยอัตโนมัติทั้งๆที่ไม่รู้ในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อความหมาย

“นายหมายความว่ายังไง”
“ฉันหมายความว่าถ้าโทมัสไม่มีความหวัง เขาคงไม่ดิ้นรนไปหานาย”
“หมอนั่นหวังอะไรในตัวฉันกัน ฉันไม่เห็นจะจำได้ว่าทำอะไรให้หมอนั่นประทับใจ”
“สำหรับคนบางคนแล้ว แค่นายชายตาให้นั่นก็คือความประทับใจที่เค้าได้รับแล้ว ส่วนโทมัส นายให้ความพิเศษกับเขาถึงขั้นไหนล่ะ”
“ก็.................”

ดูเหมือนบรรยากาศจะอึมครึมแฮะ!! ความรู้สึกบางอย่างตะโกนบอกธาราธารอยู่ในใจ จากคนที่คอยให้คำแนะนำและหวังดีต่อธาราธารอย่างจริงใจแบบเอดิสันนั้น อยู่ๆโทรมาหากันแล้วทำน้ำเสียงเมินเฉยใส่เขานั้นต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ

“นายเป็นอะไรไปเอดิสัน มีอะไรหรือเปล่า หรือว่าโทมัสทำร้ายนาย เค้าทำร้ายร่างกายนายเหรอ หรือข่มขู่ บอกมาสิ ฉันจัดการให้ได้นะ”
“ไม่มีอะไรทำร้ายฉันได้เท่ากับคำพูดที่โทมัสบอกฉันว่าเขารักนายหรอกเที่ยนอี้ รู้มั้ย ฉันไม่เคยมีครั้งไหนที่เจ็บเท่าครั้งนี้เลย”
“เอดิสัน บอกฉันทีเถอะว่านี่คืออะไรกัน”
“โทมัสบอกฉันว่านายไม่ได้หนีเขากลับเมืองไทย แต่นายกลับไปเพื่อต่อสู้กับความรักที่มีต่อเขา และเขาจะไม่ให้นายต้องต่อสู้เพียงคนเดียวอีกแล้ว ทำไมล่ะเที่ยนอี้ ทำไมเรื่องแค่นี้นายถึงไม่บอกฉัน ทำไมนายถึงปล่อยให้ฉันเอาใจไปช่วยโทมัสจนหมดใจ”
“อย่าบอกนะว่านาย”
“ใช่ ฉันรักโทมัส และเพราะนายบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับโทมัสจริงๆฉันก็มีความหวัง และฉันกำลังจะทำได้ ถ้านายไม่ได้จุดประกายความหวังให้เค้าอีกครั้ง เที่ยนอี้ ฉันไม่คิดว่านายโลเลขนาดนั้น ฉันเสียใจจริงๆ”
“เดี๋ยวก่อนเอดิสัน เดี๋ยวก่อน เฮ้ย!! นี่มันอะไรกันวะ”

ต่อให้ธาราธารจะสร้างภาพว่าตัวเองเก่งและรับมือกับทุกเรื่องไหวแค่ไหน แต่มันต้องไม่ใช่เรื่องทั้งหลายจู่โจมเข้ามาทุกทิศทางอย่างนี้ ซ้ำเรื่องพวกนั้นกลับเป็นเรื่องที่เด็กหนุ่มไม่คาดคิดมาก่อน เอดิสันเป็นคนเตือนเขาเสมอว่าโทมัสอันตราย แต่ทำไมท้ายที่สุดแล้ว เอดิสันถึงมายอมรับว่ารักโทมัสได้วะ แล้วอะไรคือความหวังที่ทำให้โทมัสบ้าบิ่นขนาดนั้น ถ้าเป็นเรื่องที่คุยโทรศัพท์กันรอบสุดท้ายกับโทมัสแล้วล่ะก็ ครั้งนั้นธาราธารตอแหลเพื่อเอาตัวรอดต่างหาก ไม่ใช่คำสารภาพรักอะไรเลย

“เค้าส่งมาทำงานไม่ใช่เหรอคะคุณน้อง ทำไมคนอาศัยของใต้ฟ้าถึงได้ทำตัวร่อนไปร่อนมาให้เกะกะบ้านอย่างนี้ล่ะคะ”
แม่สาหร่ายน้ำสารพัดพิษนี่อีกแล้ว ทำไมต้องโผล่มาตอนที่เด็กหนุ่มต้องใช้ความคิดอย่างนี้ด้วยนะ ธาราธารถอนหายใจยาวก่อนจะหันมายิ้มและพร้อมจะรับมือกับเธอ

“อ๋อ พอดีพี่ใต้ฟ้าบอกว่าถ้าธารเหนื่อยมากธารจะไม่สบายน่ะครับ นี่ธารออกมาเดินเล่นเนี่ย ถ้าพี่ใต้ฟ้ารู้ธารต้องโดนดุแน่เลยครับ เขาห้ามไม่ให้ธารออกมาตากลม แล้วพี่ว่านน้ำละครับ มาถึงบ้านขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“พี่มาเป็นปกติของพี่อยู่แล้วค่ะ บ้านหลังนี้พี่สำรวจทุกซอกทุกมุมแล้ว คุ้นเคยกันดี”

“เหรอครับ ธารเองไม่ค่อยรู้จักที่นี่ด้วยสิครับ เพิ่งมาอยู่นี่นะ ไม่ค่อยได้เดินออกไปไหนนอกจากห้องตัวเองกับห้องพี่ใต้ฟ้าเลยอะครับ อุดอู้จะตาย”

เด็กหนุ่มแกล้งสะบัดชายเสื้อเรียกลมให้พัดเข้าตัว เป็นความบังเอิญที่ช่วยทำให้ธาราธารสะใจมากเมื่อเห็นว่าว่านน้ำตาแทบถลนออกมาตอนที่เขาสะบัดคอเสื้อแล้วเผยในเห็นผิวเนื้อในร่มผ้า เขาเพิ่งรู้สึกแสบๆคันๆที่บริเวณหน้าอกไปก่อนหน้านี้ อาจจะเกิดมาจากฝุ่นควันในอากาศที่พัดเข้ามาทำให้ผิวเนื้อระคาย และธาราธารก็ถูมันจนเกิดรอยแดง แต่บริเวณที่เกิดมันบังเอิญหมิ่นเหม่จนทำให้คนที่เห็นต้องตกใจ

ว่านน้ำเดินจากไปด้วยอาการช็อกเล็กๆ เด็กหนุ่มไหวไหล่ด้วยว่าไม่แคร์หากจะมีใครเข้าใจผิด ว่านน้ำไม่ใช่ศัตรูที่ธาราธารจะต้องกลัว ถ้าจะเปรียบกับอะไรสักอย่าง ว่านน้ำคงเป็นได้แค่แมลงรบกวนไม่ใช่ศัตรูพืชที่เลวร้ายอะไร หากเธอไม่อัพเลเวลขึ้นเพื่อเอาชนะ ธาราธารก็มั่นใจว่ารับมือสบายๆ

“เฮ้ออ”

ระบายความกลัดกลุ้มออกมาเป็นมวลอากาศระลอกใหญ่ จากที่คิดว่าจะลองเปิดใจให้โทมัสดูสักครั้ง รวมถึงเปิดใจให้ตัวเองด้วยในตัว แต่จากการคุยโทรศัพท์กับเอดิสันครั้งนี้แล้ว เด็กหนุ่มคงต้องคิดใหม่ทำใหม่ อย่างน้อยธาราธารก็ต้องตัดความเห็นแก่ตัวออกไปก่อน เพราะที่ผ่านมาเขาคิดถึงแต่ตัวเอง ปัญหามันเลยลุกลามและกระทบกระทั่งใครหลายๆคน

“ยังไม่แก่เสียหน่อยทำไมตัวถึงได้ถอนหายใจแรงอย่างนั้นล่ะ”

ไอ้เด็กนรกจ้อยที่จ้อยสมตัวแต่ความคิดความอ่านและปากแก่แดดเกินวัยอีกแล้ว ธาราธารเป็นเด็กหนุ่มหัวสมัยใหม่ เป็นเด็กนอกที่ไม่อยากจะหันกลับไปมองคำสอนโบร่ำโบราณที่ว่า ‘เกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้น’ เลย แต่มาวันนี้เขาคงต้องกลับไปศึกษาคำสั่งสอนของบรรพบุรุษบ้างแล้วล่ะ

“นี่คงมีใครสอนมาบ้างแล้วสินะ แต่ว่า ‘ตัว’น่ะ เค้าเอาไว้ใช้กับคนที่อายุเท่ากัน ไม่ใช่ชั้นที่โตเป็นผู้ใหญ่กว่านาย”
“นายก็สอนเราแบบนี้แหละ แต่เราคิดว่าเราเรียกตัวถูกแล้ว เพราะนายบ่นว่าตัวน่ะ เห็นแบบนี้แต่ทำตัวเหมือนเด็ก ตัวขาดความอบอุ่นเหรอ”

อุวะ!! ใต้ฟ้าเอาเรื่องเขาไปพูดให้เด็กฟังเหรอเนี่ย แล้วเด็กนี่ก็ช่างยอกย้อนเหมือนมองเห็นอดีตแล้วเกิดภาพซ้อนทับที่เหมือนตัวเองในตอนนั้นซะสนิทเลย

“ว่าไง ตัวน่ะ ขาดความอบอุ่นเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วตัวมีพ่อมีแม่มั้ย”
“มี”
“อ้าว งั้นตัวก็ไม่ได้ขาดอะไรนี่”
“ขาดสิ ฉันน่ะ ไม่ได้ขาดความอบอุ่นหรอก แต่ฉันขาดความรัก”

ประโยคสุดท้ายธาราธารกลืนหายเข้าไปในลำคอจนจ้อยขมวดคิ้วมุ่นเพราะไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร

“เราได้ยินนายพูดว่า ตัวไม่ได้ขาดอะไรสักอย่าง แต่ตัวน่ะมัวแต่มั่นใจเรื่องอื่นแต่ไม่มั่นใจในเรื่องที่มีอยู่แล้ว และมันไม่เคยหายไปไหน ตัวเข้าใจที่นายพูดป่าว เราไม่เข้าใจ อธิบายหน่อยสิ ผู้ใหญ่พูดกันเข้าใจยาก”
“ไม่ใช่เรื่องของเด็กน้อยอย่างเราหรอก ว่าแต่ไปได้ยินนายพูดมาจากไหนน่ะ”
“นายพูดโทรศัพท์ เราไม่ได้แอบฟังนะ แต่เราได้ยิน นายไม่หลบ เราเลยได้ยินน่ะ”
ไม่ใช่แค่จ้อยหรอกที่ไม่เข้าใจคำพูดของใต้ฟ้า ธาราธารเองก็ตีความหมายนั้นไม่ออกเหมือนกัน สิ่งที่ธาราธารมีอยู่แล้วคืออะไร แล้วทำไมเขาถึงได้ไม่มั่นใจในสิ่งนั้นกันล่ะ
“ปวดหัวเว้ย มีแต่เรื่อง”

เด็กจ้อยวิ่งหายแว่บไปทางหลังบ้าน คงจะวิ่งเลยเข้าไปในไร่หรือที่พ่อแม่มันทำงานอยู่นั่นแหละ ชอบโผล่มากวนประสาทแล้วก็หายหัวไป ชอบทำตัวเหมือนกุมารทอง ถ้าจ้อยเห็นว่าผมเริ่มคุ้มคลั่ง มันก็จะหาทางชิ่งหนีไปฝุ่นตลบแบบนี้แหละ
.
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
.

‘เกย์ไม่ใช่โรคร้าย คนเป็นเกย์ไม่ใช่คนป่วย แต่ถ้าเป็นไปได้ ไม่มีใครอยากเป็นเกย์ให้สังคมจับตามองแล้วดูถูกเหยียดหยามหรอก’

‘จริงๆแล้วเกย์ไม่ใช่รสนิยม แต่มันคือความพึงใจที่จะรักผู้ชายด้วยกัน เพราะรสนิยมย่อมเกิดมาแล้วดับสลาย แต่คนเป็นเกย์จะปักใจรักผู้ชายด้วยกันไปจนวันตาย’

เพียงแค่บทความสั้นๆที่ใต้ฟ้าปริ๊นท์ออกมาจากอินเตอร์เน็ตทำให้เขาถอนหายใจยาว เจ้าของไร่หนุ่มไม่เคยกลุ้มใจขนาดนี้มาก่อน งานในไร่ตอนที่ต้องบุกเบิกและศึกษาก็ยังไม่ทำให้หน่วงๆในใจแบบนี้

ใต้ฟ้าเองเคยอยู่ในสังคมเมืองและเรียนเมืองนอกเมืองนามาก่อนก็พอจะรู้ว่าที่เราเห็นคู่รักเพศเดียวกันเยอะขึ้นเพราะสังคมเปิดกว้างมากขึ้น ไม่ต้องมาคอยหลบๆซ่อนๆเลยดูเหมือนเป็นแฟชั่นที่แพร่กระจายตามๆกันไปอย่างรวดเร็ว

เจ้าของไร่หนุ่มคิดไม่ตกเลยว่าการที่ผู้ชายจะรู้ตัวว่าเป็นเกย์นั้นเริ่มต้นมาจากตรงไหน เมื่อไหร่กันที่จะรู้ตัวว่าไม่ได้ชอบผู้หญิงอย่างที่ธรรมชาติกำหนดมา บางทีมันก็เป็นปริศนาเหมือนๆกับที่ใต้ฟ้าเคยสงสัยว่าต้นกำเนิดของน้ำตกมันอยู่ที่ตรงไหน เราเห็นแต่ผืนน้ำที่ไหลลงมารวมตัวกับลำน้ำ แต่เราไม่เคยเห็นว่า น้ำพวกนั้นต้นทางมันอยู่ตรงไหนและมีสภาพเป็นยังไง เรามองดูเท่าที่ตาเห็นแต่เราไม่เคยไปค้นหาที่มาที่ไปของมัน

เหมือนอย่างที่ใต้ฟ้ากำลังตั้งหน้าตั้งตาหาคำตอบว่าธาราธารเป็นอะไร หากคำตอบฟันธงแน่ชัดว่าธาราธารเป็นเกย์ขึ้นมาจริงๆแล้วเขาจะทำยังไงต่อไป ใจที่เคยปรารถนาดีกับเพื่อนรุ่นน้องในวัยเด็กคนนี้บีบอัดเข้าหากันจนแน่นไปทั้งอกเมื่อใต้ฟ้าถามใจตัวเองว่าจะยอมให้ธาราธารรักกับผู้ชายที่ดั้นด้นข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาได้จริงๆเหรอ

ในเมื่อมั่นใจว่าหวังดีและรักธาราธารแต่ใจกลับต่อต้านที่จะสนับสนุนความรักของน้อง เขากวาดตามองไปรอบๆไร่ที่ขยายอาณาเขตไปกว้างขวางสุดลูกหุลูกตาด้วยความรู้สึกวูบโหวงและว่างเปล่า มันคล้ายๆกับว่าบางสิ่งบางอย่างที่ใต้ฟ้าทุ่มเทมาไร้ความหมาย

“ปราย เป็นไปได้มั้ยที่คนเราจะเป็นเกย์โดยไม่รู้ตัว”
เจ้าของไร่หนุ่มต่อสายไปหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เขามั่นใจว่าคุณครูสาวต้องให้คำปรึกษาได้
“เป็นไปได้ทั้งที่ไม่รู้ตัวและไม่ยอมรับตัวเองนั่นแหละใต้ฟ้า ทำไมถึงได้สนใจเรื่องนี้”
“ก็ ไม่รู้สิ เพราะมัวแต่ยุ่งๆเรื่องธารมั้ง”
“อ้าว น้องธารเค้าก็ประกาศตัวว่าเป็นไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ไม่รู้ตัวนี่ แล้วใต้ฟ้าจะสงสัยอะไร หรือว่าาาาาาา สงสัยตัวเองห๊ะ”
“ไม่รู้สิ”

เสียงอุบอิบของเจ้าของไร่คนเก่งทำให้ไปรยาเบิกตากว้าง เสียงตอบรับนั้นคำรามแผ่วเบาเหมือนคนตอบไม่มั่นใจในตัวเองผิดจากใต้ฟ้าในแบบที่ไปรยารู้จัก เด็กหนุ่มผู้มาเยือนไร่คนนั้นพลิกตัวตนของใต้ฟ้าซะไม่ต่างอะไรกับการไถกลบผิวหน้าดินก่อนปลูกพืชผัก ใต้ฟ้าเคยเป็นคนที่เงียบขรึม เก็บอารมณ์เก่ง และวางตัวเรียบเฉยจนเดาใจไม่ถูก ออกจะดุและจริงจังสำหรับคนที่ไม่สนิทหรือเพิ่งพบเห็นเสียด้วยซ้ำ ไปรยามัวแต่ตื่นตะลึงกับใต้ฟ้าในอารมณ์อ่อนไหวอย่างนี้จนไม่ได้ยินว่าอีกฝ่ายพูดอะไรอีกนอกจากวลีที่แสดงให้รู้ว่าเขากำลังสับสนในตัวเอง

“เอาน่าใต้ฟ้า เดี๋ยวแฟนน้องธารมาถึงก็จะได้รู้กันแล้ว”
“ปรายหมายความว่าไงอะ”

คุณครูคนสวยเองก็ไม่มั่นใจในคำตอบสักเท่าไหร่นัก เพราะเรื่องราวทั้งหมดไม่ได้วิเคราะห์ตามหลักวิชาการที่ตัวเองได้ร่ำเรียนมา เพียงแต่ไปรยาผูกเรื่องตามความเข้าใจที่ตัวเองพอจะสังเกตได้เท่านั้น

ไปรยาตั้งข้อสันนิษฐานว่าใต้ฟ้าคิดไปเองว่ารู้สึกกับธาราธารแค่น้องชาย นั่นเพราะเจ้าตัวคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายและไม่ได้ผูกพันรักใคร่กับผู้ชายคนไหนด้วยกันมาก่อน

บางทีคนสองคนอาจจะปักใจในเรื่องเดียวกันเพียงแต่คนหนึ่งรู้ตัวแต่คนหนึ่งไม่รู้ การแสดงออกของคนสองคนที่ใจตรงกันเป็นเส้นขนานที่เหมือนจะไม่มีทางที่จะมาบรรจบกันได้ไปเสียหมด หากเรื่องราวเป็นไปตามที่ไปรยาคิด ความยุ่งยากไม่ได้มาจากคนนอกเลยสักนิด เรื่องราวมันยุ่งเหยิงเพราะคนสองคนเท่านั้นเอง ไม่เกี่ยวกับใครอื่นเลย

ทุกอย่างเกิดจากความผูกพันและแรงดลบันดาลจากฟ้า

•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•

บรรยากาศอึมครึมหมองมัวเกิดขึ้นภายในห้องรับแขกโอ่โถงและโปร่งสบาย

ผู้ชายคนหนึ่งกำลังนอนเอนกายบนโซฟาตัวยาวพิงแผ่หลังไว้กับพนักโซฟา ในมือถือนิตยสารจากต่างประเทศที่เจ้าของบ้านรับเป็นประจำ ผิวขาวเนียนถูกอากาศอบให้อุ่นจนกลายเป็นสีชมพูอ่อนระเรื่อเหมือนมันจะส่องประกายออร่าออกมา กางเกงใส่อยู่กับบ้านขาสั้นร่นลงมาจนเห็นต้นขาอ่อนเรียบเสมอกันกับสีผิวด้านนอกเมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นชันเข่าขึ้นในท่าทางที่ตัวเองรู้สึกสบาย

ส่วนผู้หญิงอีกคนที่นั่งไม่ห่างกันนั้นเป็นแขกประจำของไร่ ใต้ฟ้าพอจะมองวัตถุประสงค์ของว่านน้ำออกเพียงแต่ชายหนุ่มไม่ได้สนองตอบไปตามมุกที่เธอหยอดมาก็เท่านั้น ใต้ฟ้าไม่ได้สร้างไร่นี้ขึ้นมาเพื่อให้ใครมาช่วยผลาญ เขาอยากให้ที่แห่งนี้เป็นจุดกำเนิดให้ชาวบ้านทำมาหากินและศึกษาเพื่อนำไปประกอบอาชีพ ที่สำคัญ ใต้ฟ้าก็อยากให้ที่ที่เขาบุกเบิกขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองแห่งนี้ เป็นที่อยู่ของเขากับคนที่รัก
ธาราธารไม่ได้สนใจกับการเข้ามาของเจ้าของบ้าน ต่างจากว่านน้ำที่ผุดลุกขึ้นยืนแล้วปรี่มาเกาะแขนเขาอย่างเอาใจ

“ธาร เวลามีแขกทำไมทำตัวตามสบายอย่างนี้ล่ะ”

ว่านน้ำเผลอยกยิ้มมุมปากเมื่อเด็กหนุ่มถูกเจ้าของบ้านต่อว่า

“ไม่ใช่แขกธารนี่ครับ อีกอย่างพี่ว่านน้ำก็บอกว่ามาที่นี่บ่อยจนอยากจะ เอ้ย จนเกือบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของบ้านแล้ว ธารเลยทำตัวตามสบาย”

เด็กหนุ่มชายตามองแขกประจำบ้านด้วยแววตารู้ทันความคิดของอีกฝ่ายแกมเย้ยหยันในที ธาราธารถนัดที่จะยั่วให้อีกฝ่ายปรี๊ดแตกโดยไม่ต้องออกแรงอะไรมากมายเลย เพียงแค่งัดมาดนางพญาและใช้มารยาที่ตัวเองมีเพียงนิดหน่อยเท่านั้น

ใต้ฟ้าไม่อยากต่อว่าเด็กหนุ่มท่ามกลางคนนอกถึงได้เงียบไว้แม้จะไม่พอใจกิริยาของธาราธารเท่าไหร่นัก หากเขาบุ่มบ่ามทำให้อีกฝ่ายโกรธ ใต้ฟ้ารู้ดีว่าเวลาธาราธารอาละวาดนั้นต่อให้เป็นควาญช้างที่เลี้ยงกันมาก็พยุงธาราธารตอนกลัดมันไม่อยู่แน่ๆ

“ทานข้าวเย็นกันได้แล้วมั้ง ธาร คุณว่านน้ำก็เชิญนะครับ วันนี้พี่จะเตรียมสั่งงานคนงานตั้งแต่ตอนค่ำ พรุ่งนี้เช้าเราต้องไปรับแขกอีกคนมาที่นี่”

“แขกเหรอคะใต้ฟ้า ไร่เหนือทรายใต้ฟ้าแทบไม่เคยมีใครมาเลยตั้งแต่ว่านรู้จักกับคุณ นี่เป็นมหกรรมรวมญาติตอนที่เจ้าของไร่รวยแล้วเหรอคะ”
“ใช่แขก แต่เป็นแขกของธารนะ แขกคนสำคัญ”

เหมือนธาราธารจะจิกตาจ้องเจ้าของไร่หนุ่มเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเมื่อสิ้นสุดคำประชดประชันนั่น ใต้ฟ้าทำเหมือนธาราธารเรียกร้องให้โทมัสมาที่นี่ซะอย่างนั้น ทั้งๆที่คนเสนอเป็นตัวเองแท้ๆ ไม่ว่าใต้ฟ้าจะพูดจริงหรือประชด ธาราธารจะตั้งหน้าตั้งตาต้อนรับแขกคนสำคัญของตัวเองสุดใจขาดดินเลยคอยดู

ขอโทษนะเอดิสัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะใช้โทมัสเป็นเครื่องมือเลย ฉันสัญญาว่าหลังจากที่ฉันมั่นใจแล้วว่าความตั้งใจของตัวเองที่ฝังรากลึกมานานสำเร็จอย่างที่หวังไว้หรือไม่ และไม่ว่าคำตอบจะออกมายังไงฉันจะต้องส่งโทมัสไปคืนนายอย่างสวยงามและเกิดจากความเต็มใจของเจ้าตัวเองให้ได้

ถึงจะขัดเคืองที่ว่านน้ำหย่อนระเบิดใส่เขาว่าต้องการสมบัติของใต้ฟ้าจนต้องให้ใครต่อใครแห่มาที่นี่นั้น ระดับความชิงชังก็ยังน้อยกว่าคำประชดประชันของคนสำคัญอย่างใต้ฟ้าอยู่ดี



๐ สวัสดีค่ะ มาดึกอีกแล้ว 
๐ เรื่องนี้เขียนแล้วมันมาก เหมือนได้ระบายอารมณ์จากที่ไม่ได้ดูละครในทีวีมาร่วมปีแล้ว ส่งผลให้คุยกับใครไม่รู้เรื่อง  การที่นายเอกดูเอาแต่ใจไร้เหตุผล งี่เง่า เขียนเองก็ขัดใจเองนะคะ แต่ว่ามันก็มันอะ (คนเขียนเริ่มจิตนิดๆแล้ว)
๐ มีข่าวดีที่ต้องเสียเงินมาบอก คนเขียนจะเปิดรีปริ๊นท์ให้นะคะ ทีมงาน Utell ตกลงแล้ว เห็นบอกว่างานไม่ยุ่งมือเท่าไหร่ พอจะมาปวดหัวทำรายการรีปริ๊นท์ให้ได้ เพียงแต่อาจจะมีรายระเอียดเพิ่มขึ้นนิดหน่อย
๐ รอบนี้เปิดรีปริ๊นท์เรื่องไอ้ซื่อบื้อ หรือ Unequality รักเราไม่เท่ากันด้วยนะคะ เนื้อหาไม่ลงที่ไหนเหมือนเดิม ตอนพิเศษจะส่งให้ทางเมลล์ที่ทุกคนจองหนังสือเข้ามาค่ะ ต้องขอโทษที่กลืนน้ำลายตัวเองนะคะ แต่ขอตัดปัญหารีปริ๊นท์เลยแล้วกันค่ะ 
๐ รายระเอียดยังไม่ทำเลยค่ะ แต่คิดว่าคงแจกแก้วเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนลายใหม่ จะทำชดเชยให้คนที่ของแตกรอบที่แล้วด้วยนะคะ เพราะคนเขียนขอทำไปจำนวนหนึ่งเค้าไม่รับทำให้แล้วอะ มันน้อยเกินไปไม่คุ้มค่าเขาอะคะ
๐ ขอปรึกษาทีมงานก่อนนะคะเรื่องแก้วเนี่ย ยังไม่มั่นใจเพราะไม่รู้ว่ายอดจองจะมากน้อยแค่ไหน เพราะรีปริ๊นท์ให้บ่อยเหลือเกิน 
๐ สำหรับเรื่องนายโลม คนเขียนยืดเวลาจองให้ เพราะคนวาดต้องใช้เวลาวาดโดจิน ยังไม่สามารถเอาเข้าโรงพิมพ์ได้ ให้มันเสร็จในรอบเดียวเลยดีกว่าไปเก็บตกหรือเปิดรีปริ๊นท์นะคะ พูดทุกครั้งแต่ต้องเปิดให้ทุกครั้ง
๐ ขอบคุณคนที่ส่งข่าวเรื่องการซื้อขายนิยายมือสอง ต้องขอบคุณที่คอยเป็นหูเป็นตาให้ คุณไม่ได้ทำให้คนเขียนต้องลำบากหรือเดือดร้อนหรอกค่ะ แต่บางทีปัญหามันก็ต้องแก้ไขและป้องกัน คนเขียนหยุด คนเขียนพอ แต่ไม่ได้หมายความว่า ให้คนบางกลุ่มเอาไปทำมาหากินต่อโดยไม่ลงทุนอะไรเลยนะคะ
๐ วันนี้เอาปกหน้า นายโลมมาอวด คนวาดบอกว่าเก็บรายละเอียดเนี๊ยบกริบแล้ว ก็จะเป็นอารมณ์ หวานปนเศร้าเคล้าอบอุ่นปะปนกันนะคะ นายใหญ่หล่อม๊ากกกก ส่วนน้องโลมก็น่าทนุถนอมเชียว (ปกแรกหน้าตาออกจะอวดดี)

รายระเอียดการจองนายโลมกับรักจนตรอก Click ค่ะ

๐ ทางเข้าแฟนเพจ TRomance's Fanpage

[NewYearzz]

  จิ้ม ฉึกกก

........................................................................

โอ๊ะโอ รูปใหญ่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เหมือนใต้ฟ้าจะเริ่มรู็ตัวมาสักนิดๆแล้วเนอะแต่ยังสับสนอยู่

อ่านแล้วเดาตอนต่อไปแล้วดูเหมือนเรื่องวุ่นๆจะมาอีกเยอะเนอะ


รอตอนต่อไปครับ

[taroni]

ใต้ฟ้าไม่น่าพูดประชดน้องธารเลย 

[NOoTuNE]

ธาร จะหา้เรื่องใส่ตัวเปล่าหล่ะ อิตาโทมัสมันแรงพอตัวนะลูก แต่พี่ก็หมั่นไส้อิตาใต้ฟ้าเหลือเกิน


ยังไงก็คิดดีๆนะอินู๋

[MiSS-U]

ตื่นเต้นที่โทมัสจะมา  ไม่ได้ชอบหรอก

แต่การมาครั้งนี้คงทำให้ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองสักที

บวกเป็ด

[Demure]

สนุกมากเลย

อยากอ่านต่ออีกจัง

ขอให้พระเอกเรารู้ใจตัวเองเร็วๆนะ

[maru]

ธารจะทำอะไรก็คิดให้ดี ๆ ก่อนนะ แบบนี้ไม่ดีเลย ผู้หญิงคนนั้นที่พูดออกมาแบบนั้นรู้จักธารดีแค่ไหนกันนะนั่น

[Yunatsu]

โทมัส จะเปนกุญแจ ไขความรู้สึกใต้ฟ้า ช่ายมะ
 

[KaorPaor]

ธารขอยืมโทมัสยั่วใต้ฟ้าก่อนคืนให้เอดิสันงี้ ใต้ฟ้าคงต้องใช้ความพยายามเยอะเลยในการทำใจ และอดทน

[bulldog17]

เรื่องมันช่าง.....อิรุงตุงนัง

[Nankoong]

โทมัส......นายจะมาไขข้อข้องใจของนายใต้ฟ้าแน่ๆ

จะได้รู้ใจตัวเองซะทีเนาะ.....

เอาใจช่วย...ธาร

[mellowshroom]

ปัญหาเยอะนะเนี่ย ...

[bozang]

เพิ่งได้อ่าน ชอบมากค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดด
ชอบธารจัง เอาแต่ใจดี แต่จริงๆ ธารมีปมเยอะเลยนะ
พี่ฟ้าคะ รู้ใจตัวเองมั่งเถอะนะ จริงๆ
โทมัสมาเนื้อเรื่องคงวุ่นวายกว่าเดิมหลายเท่านัก
แต่อาจจะทำให้ใครบางคนรู้ใจตัวเองเร็วขึ้นก็ได้... มั้ง

[sunshadow]

  อุ๊. . . ใต้ฟ้าแอบสับสนง่ะ

[AeRoMoZa]

ใต้ฟ้าเริ่มจะรู้สึกแปลกๆละเหรอ หวังว่าจะรู้ตัวเร็วๆซักที
ส่วนปลายก็แอบสันนิษฐานเก่งเหมือนกันนะเนี่ย555
เอดิสันก็มาแบบทำให้งงเลย อย่ารู้สึกแย่เลยนะ ยังไงธารก็ไม่ได้รักโทมัสหรอก
ตอนนี้ก็รอลุ้นต่อไป

[YouandMe]

ตื่นมาอ่านแล้วจ้า ^^

เจ้าจ้อยเข้ามามีบทบาทอีกแล้ววววววววว ว่าแต่จะมาเสี้ยมให้เขาตีกันหรือเปล่าเนี่ย 
ส่วนแม่สาหร่ายน้ำนี่ก็น่าหมั่นไส้จริงๆ แบบนี้ต้องให้น้องธาร 
เอาใจช่วยให้น้องธารรีบส่งโทมัสคืนให้เอดิสันเร็วๆ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าต้องเผด็จศึกพี่ใต้ฟ้าสำเร็จโดยเร็ว 

มีแก้เล็กน้อยจ้า
จะมีอะไรที่ทำให้เด็กหนุ่มยิ้มไได้เท่ากับมีเสียงเรียกเข้าที่หน้าจอโชว์ชัดว่ามาจากต่างประเทศ
น้ำเสียงของโทมัสไม่ได้ตื่นเต้นหรืออนาทรร้อนใจ ==> เอดิสัน
ว่านน้ำตาแทบถลนออกมาตอนที่เขาสะบัดคอเสื้อแล้วเผยในเห็นผิวเนื้อในร่มผ้า ==> ให้
ธาราธารจะตั้งหน้าตั้งตาต้อนรับแขกคนสำคัญของตัวเองสุดใจขาดดินเลยคอยดู ==> ขาดดิ้น

[ladymoon_yy]

 

[yeyong]

ใต้ฟ้าเริ่มสำรวจตัวเองแล้ว ถ้าค้นพบคำตอบแล้วจะยอมรับมันได้หรือเปล่า

[StillLoveThem]

...เรื่องราวต่อจากนี้ไปหลังจาก คงจะดุเดือดดีเนอะ โทมัสมันคงจริงจังซะด้วย ระวังก็แล้วกันนะน้องธาร ผูกแล้วระวังจะแก้ไม่ออก
...คุณพี่ใต้ฟ้าเริ่มสับสน เป็น..ไม่เป็น ..เป็น..ไม่เป็นอยู่นี่แหละ รออ่านตอนต่อไปดีกว่า

[Monkey D lufy]

พี่ใต้ฟ้าสู้ๆ  น้องธารอย่าล้อเล่นกับความรักสิ  มันไม่เกิดผลดีหรอกนะ

....................................

เสื้อนายน้อยดูจะใหญ่จังนะ 

เอ๊ะ!!!

หรือว่าไม่ใช่เสื้อของนายน้อยกัน  อิอิ

[mild-dy]

รอตอนต่อไปจ้า

[iforgive]

ขอว่ากันที่ภาพปกก่อน ... นายระฟ้าหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ตาจิกได้อีก
....  กลับมาเมนท์  ตอนนี้ใต้ฟ้ากำลังหาข้อมูลยืนยันความเป็นเกย์ของตัวเองอยู่เหรอ  555
รับรองถ้าโทมัสมา  ใต้ฟ้าได้คำตอบแน่ ๆ

[CarToonMiZa]

ปัญหาคงตามมา
อีกกะบุ้งโกย