หัวข้อ: นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า byTRomance ตอน อวสาน P.47 แจ้งเลขพัสดุค่ะ P.50

[Cupcake]

อ่านจบตอนแล้วก็อยากอ่านต่อ แต่ก็รู้ว่าช่วงนี้ยุ่งมากกกกกกกกกกกกกก ยังไงก็อย่าลืมน้องธารนะคะ สู้ๆน้า

[ferika]

พี่ใต้ฟ้าก็ทำซึนอยู่ได้ หึงน้องธารซะขนาดนี้ละ 
ถ้ายังสับสนแบบนี้คงต้องยุให้น้องปล้ำละ จะได้รู้ใจตัวเองสักที อั๊ยยยยยยยย ><
ปรายชอบพี่ใต้ฟ้าจริงๆ สินะ แต่เธอก็ดูเข้าใจดีว่าใต้ฟ้าคงไม่ได้ชอบเธอหรือใครๆ นอกจากน้องธาร
แต่ยัยตะไคร่น้ำนี่สิ กัดไม่ปล่อยเลย
ถ้านางเป็นนางนกต่อจริงๆ ก็คงจะคอยตามตื๊อพี่ใต้ฟ้าจนแผนนางสำเร็จนั่นแหละ
แบบนี้ต้องเจอน้องธารสกัดดาวรุ่ง
คิดได้ไงแผนทำรอยคิสมาร์ก
แต่ตอนนี้คงต้องคิดหาข้อแก้ตัวกับพี่ใต้ฟ้าก่อนล่ะ >.,<

[Kfc_Pizza]

 

[ladyzakura]

ใต้ฟ้าจะทำอะไรก็คิดดีๆ ก่อนนะ สงสารธาร TT^TT

[sunshadow]

    พี่ใต้ฟ้านี่ช่างมาได้จังหวะจริงๆ
    ช่วงนี้ท่านพี่ยิ่งอารมณ์ไม่ค่อยจะปกติอยู่ จะมีเรื่องอะไรไหมเนี่ย

[Naenprin]

 

โอ้ยไม่ได้เข้ามาสองอาทิตย์ เนื้อเรื่องไปไกลมาก 

พี่ฟาใกล้จะรู้ใจตัวเองแล้ว   

ธาราธารก็เก่งนะรู้ด้วยว่าใครคิดร้าย คงช่วยพี่ฟ้าได้แน่ๆ

แต่ว่าตอนล่าสุดพี่ฟ้ากำลังจะทำอะไรธารอ่ะ  อยากรู้มากเลย 

รอตอนต่อไปนะคะ

 

[myapril]

พี่ใต้ฟ้า ใจเย็นๆนะคะ
น้ำเย็นๆสักแก้วก่อนไหมคะ 555

[member]

รอ อยู่จ้า   

[ja ne]

พี่ใต้ฟ้า จัดการเลย หนักๆ เลย คนอ่านลุ้นจะแย่อยู่แล้ว 55555+

[KaorPaor]

ดันรอค่่ะ

[MoMoRin]

พี่ใต้ฟ้าก็เยอะเนาะ
ไม่ยอมรู้ตัวซักที ว่าชอบน้องเค้าตั้งนานแล้วอ่ะพี่
คอยดูเถอะ วันไหนน้องยอมแพ้แล้วหายไป
อย่ามานั่งคร่ำครวญให้ฟังละกัน ชิชิ

[Seiki]

นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า

ตอนที่ 16

ห้องทำงานให้ความรู้สึกเหมือนแดนประหาร

ยิ่งเด็กอวดเก่งนั่งก้มหน้าตัวสั่นเป็นลูกนกยิ่งทวีความรุมร้อนให้อารมณ์ของใต้ฟ้าให้ทวีสูงขึ้น
ต้นคอและลาดไหล่ขาวโพลนถูกแต่งแต้มไปด้วยรอยจ้ำสีแดงที่เดี๋ยวนี้แค่เด็กประถมดูก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร การแสดงออกที่ไม่แคร์ใครของธาราธารทำให้ว่านน้ำช็อคจนมองไม่เห็นเขาที่เดินสวนเข้ามา การที่เขาใจดีด้วยกลับทำให้ธาราธารได้ใจจนไม่เห็นแก่หน้าเขาแบบนี้มันออกจะเกินไปหน่อย

“พี่รู้ว่าเซ็กส์เป็นเรื่องธรรมชาติของคนสองคนที่รักกัน แต่ธารก็รู้ว่าที่นี่เมืองไทย ธารอยากอวดอยากโชว์พี่ไม่ว่า แต่ความไม่รู้จักพอของธารทำให้คุณว่านเขาตกใจ มันไม่ใช่แค่รอยประเจิดประเจ้อนี่หรอกนะ แต่ที่เค้ารับกันไม่ได้ก็เพราะผู้ชายกับผู้ชายเมคเลิฟกันเป็นเรื่องน่ารังเกียจ เป็นความวิปริตของสังคม มันผิดธรรมชาติธารเข้าใจมั้ย”

เจ้าของไร่หนุ่มแสร้งมองเมินหยดน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม เด็กชายที่ไม่เคยปล่อยให้น้ำตาไหลให้เห็นอีกเลยตั้งแต่เริ่มโตเป็นหนุ่ม เขาจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่รับรู้ว่าธาราธารร้องไห้คือตอนที่เด็กหนุ่มโทรมารายงานเรื่องพ่อกับแม่เลิกกันและไม่มีใครต้องการจะหนีบลูกชายเพียงคนเดียวติดตัวไปด้วย เสียงสะอื้นจนจับใจความคำบอกเล่าไม่ได้ผ่านกระบอกโทรศัพท์ทำให้คนฟังใจวูบโหวง ทั้งๆที่อยากกระชากน้องน้อยมากอดแล้วปลอบประโลมให้หายเสียขวัญ แต่สิ่งที่ใต้ฟ้าทำได้ก็แค่กำกระบอกโทรศัพท์ไว้แน่นจนไม่กลัวว่ามันจะแหลกคามือ

“มีอะไรจะแก้ตัวมั้ยธาร เหตุผลอะไรก็ได้ที่ทำให้พี่รู้ว่าธารไม่ได้บ้าเซ็กส์ ธารไม่ได้ขาดมันไม่ได้ ธารแค่อยากกลับไปอยู่ในที่ๆธารชอบ ที่นี่ธุรกันดารเกินไปสำหรับการใช้ชีวิตของธาร อะไรก็ได้ที่ทำให้พี่รู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่การสมสู่ของคนที่หื่นกระหายในรสกามน่ะธาร มีมั้ย”

“ไม่มีครับ พี่ใต้ฟ้าเข้าใจถูกแล้ว ที่โทมัสต้องตามมาถึงที่นี่เพราะธารขาดเรื่องอย่างว่าไม่ได้ ธารไม่ได้เสพติดความบันเทิงเริงรมย์หรอกครับ ธารติดเซ็กส์ ธารกร้านโลกอย่างที่พี่ใต้ฟ้าเข้าใจนั่นแหละถูกแล้ว ถ้ารับกับสิ่งที่ธารเป็นไม่ได้ ในเมื่อมันวิปลิตผิดธรรมชาติขนาดนั้นก็ปล่อยให้ธารไปตามทางของธารซะสิครับ ปู่ก็ไม่ได้ต้องการธาร ถ้าจะมีพี่ใต้ฟ้าอีกคนที่รู้สึกอย่างนั้นธารก็ไม่แปลกใจเลยสักนิด จริงๆธารต้องบอกว่าไม่แปลกใจมานานแล้ว ธารเป็นเกย์ ธารรักผู้ชายด้วยกัน ธารรู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางเปลี่ยนให้กลับมาเป็นอย่างที่ควรจะเป็นได้ ได้ยินมั้ยครับ ธารบอกว่าธารรักผู้ชายด้วยกัน พี่ใต้ฟ้าได้ยินมั้ย”

“มันดียังไงห๊ะธาร การทำตัวให้แปลกแยกจากคนอื่นมันดียังไง การมีเซ็กส์กับผู้ชายมันรู้สึกดีตรงไหนบอกพี่มาสิ”

“มันไม่ใช่เรื่องที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดได้หรอกครับ”

“พูดแบบนี้ธารกำลังท้าทายให้พี่พิสูจน์หรือไง”

“ถ้ามันทำให้พี่เข้าใจไปอย่างนั้นก็................”

“ได้สิ พี่รับคำท้า”

คนที่ช็อคจนแทบจะตายเพราะสะดุดลมหายใจตัวเองกลายเป็นธาราธาร

สมองคิดหาทางออก ช่วงเวลาที่ต่างคนต่างห่างกันไป การเติบโตของใต้ฟ้ากับธาราธารเหมือนอยู่กันคนละโลก ใต้ฟ้าโตขึ้นมาตามเส้นทางปกติ แต่ธาราธารโตขึ้นมาบนเส้นทางที่ขรุขระและลดเลี้ยวออกไปจากธรรมชาติที่ควรจะเป็นมากเช่นกัน ในขณะที่เด็กหนุ่มมั่นใจว่าตัวเองเป็นเกย์เพราะเทใจให้เพื่อนรุ่นพี่เสียเต็มหัวใจ ใต้ฟ้ากลับคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่มองธาราธารเป็นแค่น้องชายที่ต้องดูแลสั่งสอนตามคำขอของปู่ และในอนาคตถ้าหากใต้ฟ้าคิดจะมีความรักและสร้างครอบครัวกับใครสักคน คนๆนั้นก็คงจะเป็นผู้หญิงที่ชายหนุ่มคิดว่าดีพอแล้วสำหรับตัวเอง

ธาราธารสูดลมหายใจเข้าจนรู้สึกว่าปอดฟองฟูเบียดกระดูกซี่โครงจนเริ่มอึดอัด คำตอบรับท้าท้ายนั่นคงจะเป็นบทพิสูจน์บทสุดท้ายที่จะตัดสินได้ว่าใต้ฟ้าต่อต้านเรื่องชายรักชายมากน้อยแค่ไหน บทสรุปอาจจะออกมาว่าใต้ฟ้ารับความรักผิดธรรมชาตินี้ไม่ได้เลย และคนที่ไม่เคยเผื่อใจเจ็บอย่างธาราธารจะทำยังไงต่อไป เส้นทางของคำตอบก็ยังคลุมเครือไปด้วยกลุ่มควันสีดำ

ที่ผ่านมาเด็กหนุ่มยอมรับว่าใช้ชีวิตสุ่มเสี่ยงพอสมควร แต่ไม่ว่าจะใจกล้าก๋ากั่นแค่ไหน ธาราธารยังเอาตัวรอดมาได้เพราะลึกๆแล้วคนไทยเราถูกปลูกฝังให้รักนวลสงวนตัวเป็นทุนเดิม และลึกๆในใจแล้วธาราธารก็ไม่ได้อยากมั่วเซ็กส์ตามที่หลายๆคนคิดว่าวงการนี้ทุกอย่างเกิดขึ้นและดับลงอย่างง่ายดาย เหมือนไฟราคะที่ราดรดด้วยน้ำแห่งความจริงว่าเป็นความรักที่ไม่น่าจะฝืนธรรมชาติได้

ใต้ฟ้าเหมือนถูกผีร้ายเข้าสิง ร่างกายกำยำของคนที่ออกกำลังด้วยการทำงานหนักหน่วงเป็นประจำหรือจะแพ้ร่างกายที่บอบบางของผู้ชายที่ได้รับการดูแลอย่างถูกตามใจด้วยเงินมาโดยตลอด ต่อให้ดิ้นรนขัดขืนไปก็เหมือนกับยิ่งซ้ำเติมให้ใต้ฟ้าโหมแรงซ้ำลงมามากขึ้นเท่านั้น การถูกรุกรานอย่างป่าเถื่อนจากคนที่รักโดยไม่มีความรู้สึกใดๆนอกเหนือไปจากต้องการเอาชนะจากคำท้าทายทำให้ในอกปวดร้าวจนแทบจะหายใจไม่ออก เด็กหนุ่มไม่ได้ขัดขืน พยายามตอบสนองการรุกรานอย่างป่าเถื่อนนั่นให้เหมือนกับคนเจนโลกและช่ำชองให้มากที่สุด ใต้ฟ้าไม่ใช่คนมั่ว แต่ธาราธารก็มั่นใจว่าคนหนุ่มอย่างใต้ฟ้าต้องเคยผ่านเรื่องนี้มาบ้างในช่วงที่กำลังรักสนุกของวัยคะนอง ความโกรธแค้นชิงชังอาจทำให้ใต้ฟ้ามองข้ามจนลืมรังเกียจไปว่าคนที่ตัวเองกำลังกกกอดอยู่นี้เป็นผู้ชายเหมือนกันกับตัวเอง

ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนธาราธารเป็นเรือนร่างของผู้หญิงหากินคนหนึ่ง บทรักเผ็ดร้อนรุนแรงจนเจ็บปวดมากกว่าที่จะเคลิบเคลิ้มเสียวซ่าน ใต้ฟ้ารุกรานและกอบโกยจากเรือนร่างของเขาอย่างคนเอาแต่ใจตัวเอง เนื้อตัวทุกตารางนิ้วถูกสำรวจด้วยปากและลิ้น ส่วนล่างถูกสัมผัสแตะต้องเหมือนเดินอุ่นเครื่องจักรให้พร้อมทำงานตามหน้าที่เท่านั้น ไม่มีการดื่มด่ำในรสรักที่ต่างคนควรจะมอบให้แก่กันและกัน สิ่งที่ใต้ฟ้ากำลังทำเพียงแค่ต้องการที่จะปลอดปล่อย ความอดสูแล่นริ้วเข้าจู่โจมความรู้สึกจนรังเกียจตัวเอง ศักดิ์ศรีที่เคยรักษามาตลอดชีวิตถูกทิ้งขว้างเพียงเพราะคำปรามาสจากคนที่โหยหามาทั้งชีวิต คำท้าทายที่หลุดออกมาจากปากเพียงเพราะอยากเอาชนะคนที่รักบ้างเท่านั้นเอง

ไม่มีท่าทีที่บ่งบอกว่าใต้ฟ้ารังเกียจ ไม่ว่าจะเป็นการสัมผัสแตะต้องหรือแม้กระทั่งการบดจูบไปตามเนื้อตัวเพื่อเล้าโลมให้เคลิบเคลิ้มไปตามห้วงจังหวะของการร่วมรัก

ขั้นตอนเหมือนกัน แตกต่างกันที่ไม่มีความอบอุ่นอ่อนโยนและทนุถนอมแทรกอยู่เลยสักนิด

การตอบสนองท่วงทำนองหฤหรรษ์ที่ไม่ได้เกินจากการยินยอมพร้อมใจกันทั้งคู่ ทำให้ยากที่คนร้อยเล่ห์อย่างธาราธารจะเอาตัวรอดได้ บางครั้งใต้ฟ้าก็นึกสะดุดในบางท่วงท่าแล้วหยุดรอเพื่อให้เด็กหนุ่มนำทางไปก่อน แต่แล้วหงส์ฟ้าอย่างธาราธารก็กลับนอนนิ่งไม่ต่างจากตอไม้ สายตาที่จ้องมองอย่างสงสัยนั้นทำให้ธาราธารเอาตัวรอดด้วยการหลบตาและเบี่ยงหน้าไปทางอื่น สองแขนโอบรอบคอแล้วโน้มตัวใต้ฟ้าลงมาหาอย่างเด็กหนุ่มที่กร้านโลกโลกีย์มาอย่างโชกโชน ท่วงท่าที่ธาราธารพยายามจะยั่วยวนขัดกับสายตาที่คอยหลบหน่วยตาวาววับที่คอยจ้องแต่จะจับสังเกตจากเด็กหนุ่ม ต่างคนต่างใช้เรื่องนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่จะเรียนรู้ซึ่งกันและกัน

แน่นอนว่าบทหฤหรรษ์ของการเล้าโลมย่อมไม่มีอะไรแตกต่างไปจากหญิงชาย แต่ตอนต่อไปจากนั้นล่ะ

ในขณะที่คนอวดเก่งเริ่มจะเกร็งตัวแข็งอย่างกับต้นไม้ คนที่รับคำท้าท้ายและโกรธจัดก็ทำอะไรไม่ถูกหมือนกัน

ใต้ฟ้าไม่ได้รังเกียจธาราธาร

แต่ที่มันไปต่อไม่ได้นั้นเพราะว่า!!!

ฝ่ายรุกไร้ประสบการณ์ตรงทางด้านนี้ ส่วนคนที่นำเสนออย่างงอนๆว่าร่านโลกีย์นั้นหลับตาปี๋ไปนานแล้ว ทั้งๆที่ทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้การปลุกปั่นอารมณ์กำลังพุ่งสูงจวนเจียนจะถึงจุดสุดยอด แต่กลับชะงักงันลงเพราะไม่มีใครไปต่อ

ใต้ฟ้าผละออกมาจากร่างที่นอนไม่ไหวติงอยู่ข้างใต้ หันหลังนั่งห้อยขารวบรวมสติให้ตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่ตรงนี้ แล้วหลังจากนี้จะเกิดอะไรต่อไป ยิ่งคิดความสับสนยิ่งรุมกระหน่ำเหมือนใครปาลูกดอกใส่หัว รวมกับเรื่องที่เพิ่งผ่านไปและไม่ได้สำเร็จลุล่วงเข้ามาผสมเข้าด้วยกันแล้ว สมองเจ้าของไร่หนุ่มแทบจะระเบิดออกมาเป็นปุ๋บบำรุงต้นไม้เลยทีเดียว

ธาราธารค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมๆกับความรู้สึกหน่วงหนักในอก ภาพแผ่นหลังของใต้ฟ้ากระตุ้นให้ฟุ้งซ่านได้ถึงขนาดน้ำตาตีตื้นขึ้นมาเอ่อคลออยู่ที่เบ้า ความอึดอัดรุนแรงเสียดแทงอยู่ในอกจนร้าว

สุดท้ายใต้ฟ้าก็ไม่สามารถฝืนความรู้สึกตัวเองพาเขาไปยังปลายทางได้สินะ บทสรุปที่ผุดพรายขึ้นมาเองในหัวเล่นเอาหัวตาร้อนผ่าวกระตุ้นหยดน้ำตาให้สาวแตก เด็กหนุ่มได้แต่บอกตัวเองว่าเข้มแข็งพอที่จะไม่ร้องไห้ออกมาให้กับความอดสูของตัวเอง
การเคลื่อนไหวท่ามกลางเสียงครางหึ่งห่างของเครื่องปรับอากาศทำให้ได้ยินเสียงชัดแม้กระทั่งเสียงสวบสาบของผ้าห่มที่ถูกสะบัดให้พ้นจากตัว เสียงผ้าผืนใหญ่ที่เสียดทานกับอากาศภายในห้องรุนแรงหนักขึ้นเมื่อธาราธารสังเกตว่าใต้ฟ้าทนไม่ได้แม้กระทั่งมองร่างเปลื่อยเปล่าของตัวเองจนต้องรั้งผ้านวมขึ้นมาคลุมเอาไว้ให้

คุ้มค่ามั้ยกับเรื่องที่จำฝังใจจนกลายเป็นความเบี่ยงเบนของตัวเอง ความพยายามและการต่อสู้คาบเส้นกับคำว่าดึงดันเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น แล้วสุดท้ายทุกความหวังพังครืนลงเพียงแค่ตบมือข้างเดียวไม่ดังอย่างที่สุภาษิตสอนใจเอาไว้
มันออกจะเจ็บปวดเมื่อต้องตัดสินใจว่าจะอยู่สู้หน้ากับใต้ฟ้าอย่างพี่ชายกับน้องชายหรือหนีไปให้ไกลจากคนๆนี้ดี

ในขณะที่เด็กหนุ่มนั่งชันเข่าภายใต้การปกคลุมของผ้านวมผืนใหญ่คนเดียวเงียบๆ ลูกบ้าที่เกิดจากการเอาตัวเข้าแลกทำให้เกิดทิฐิมากพอที่จะสกัดกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ ภูมิคุ้มกันจากการเผชิญกับความจริงทำให้เด็กหนุ่มแข็งแรงทางความรู้สึกและการแสดงออกมากขึ้น ที่ผ่านมาธาราธารอ่อนแอเพราะความคาดหวังและมั่นใจในตัวเอง

‘ถ้าถูกปล้ำค่อยมีจริตมารยาชายนะธาร นี่มึงมันอยากลองถึงได้ใจง่ายไปเอง พอเขารู้สึกฝืนใจขึ้นมาจะมาฟูมฟายน้ำตาไหลนั้นมันผิดวิสัยผู้ชาย จำไว้นะ จำไว้’

ต่อให้สับสนกับความรู้สึกของตัวเองแค่ไหน แต่ใต้ฟ้าก็รับรู้ได้ว่าธาราธารขยับตัวและลุกขึ้นนั่ง แต่ความเงียบหลังจากนั้นทำให้เจ้าของไร่หนุ่มกระวนกระวาย ช่วงวิกฤตการณ์ที่ไม่ปกติอย่างนี้ทำให้ใต้ฟ้ารู้ตัวว่าแคร์น้องชายคนนี้มากแค่ไหน หากธาราธารโวยวายหรือโผเข้ามาทำร้ายเขาที่ใส่อารมณ์และรับคำท้าทายบ้าๆนั่นไป ใต้ฟ้าคงจะไม่อึดอัดเท่านี้ ถ้าธารแรงมาเขาก็แค่แรงตอบกลับไป หักหาญทำร้ายน้ำใจอย่างไม่ยอมกัน แต่ขณะที่ใต้ฟ้าประกาศอยู่ปาวๆว่าต่อต้านการแสดงออกทางความรักของเกย์ แต่ไม่มีเหตุผลไหนมาหักล้างกันได้ว่าเขาไม่เผลอไผลไปกับร่างกายของผู้ชายด้วยกัน เพียงแค่มันไม่ได้สมบูรณ์และเสร็จสิ้นไปถึงขั้นตอนสุดท้าย แต่คงไม่ใช่ใต้ฟ้าคนเดียวที่ทรมาน ธาราธารเองก็คงจะไม่ต่างกัน

เรื่องมันมาไกลเกินกว่าที่เจ้าของไร่หนุ่มจะปรึกษากับเพื่อนสนิทอย่างปรายฟ้าได้ ถึงแม้จะเข้าข้างตัวเองว่าธาราธารเป็นผู้ชายไม่มีส่วนใดเสียหายก็ตาม แต่เขากลับไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ ความรู้สึกมันบอกว่าสิ่งที่เพิ่งผ่านมาควรจะรู้กันแค่สองคนเท่านั้น
แต่ใครจะให้คำตอบคนที่เก่งกาจในทุกเรื่องอย่างใต้ฟ้าได้ล่ะ ว่าอะไรที่ทำให้เขาไปไม่ถึงปลายทาง ทั้งๆที่ขั้นตอนทุกอย่างผ่านมาไกลเกินครึ่งแล้วแท้ๆ

เจ้าของไร่หนุ่มหันหน้าไปหาคำตอบจากคนต้นเหตุที่เงียบไปนานจนเขากลัว ภาพที่เห็นไม่ได้ตอบคำถามในสิ่งที่ใต้ฟ้าสงสัยเลย
ธาราธารนั่งชันเข่า มีผ้านวมคลุมท่อนล่างเอาไว้หมิ่นเหม่เต็มที ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นรอยแดงตามแนวคอและลาดไหล่ไม่ได้กระตุ้นอารมณ์โกรธเคืองและหื่นกระหายอย่างที่เห็นในครั้งแรก

ภาพตรงหน้าสร้างรอยสะเทือนใจในความรู้สึกเข้ามาแทนที่ซะหมดสิ้น

เด็กหนุ่มเกยคางไว้กับหัวเข่า แววตาเหม่อลอยไร้จุดหมายเหมือนกำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเองจนลืมไปว่ามีเขานั่งอยู่ข้างๆ

“ธาร”

เจ้าของไร่หนุ่มเปล่งเสียงเรียกเด็กหนุ่มพร้อมทั้งจับแขนเขย่าเหมือนไม่มั่นใจว่าเสียงเรียกนั่นเข้าไปถึงโลกส่วนตัวที่ธาราธารสร้างขึ้นหรือเปล่า

“มันฝืนใจใช่มั้ยล่ะครับ มันน่าขยะแขยง นี่แหละครับวิถีชีวิตของผู้ชายที่หมกมุ่นในโลกโลกีย์อย่างธาร มันโสมมแล้วก็......”

“พอเถอะ”

ใต้ฟ้าเสียอีกที่รับฟังคำอธิบายของอีกฝ่ายไม่ได้ ธาราธารไม่ได้ปรับโหมดอารมณ์ใดๆให้ใต้ฟ้าล่วงรู้ความรู้สึกนึกคิด สายตาเด็กหนุ่มยังคงทอดมองไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมายเหมือนเดิม คางยังวางอยู่บนเข่าทั้งสองข้าง แต่เสียงพูดแต่ละคำที่เปล่งออกมานั้นค่อยๆกรีดเข้าไปในใจคนฟังจนรู้สึกว่าธาราธารให้คำจำกัดความตัวเองแรงเกินไป ต่อให้หลักฐานสีแดงคล้ำหลายจ้ำตามแนวไหล่ที่สายตายังกวาดตาไปเห็นทุกครั้งนั่นจะตำตาก็ตาม

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ พี่ไม่ได้คิดอย่างนั้น”

“หึ”

เด็กหนุ่มร้องตอบเหมือนเย้ยหยันในสิ่งที่เพิ่ง่านพ้นไปไม่นาน เขายังจำแววตาดุดันน่ากลัวนั่นได้ ยังจำสัมผัสป่าเถื่อนรุนแรงที่เกิดขึ้นกับเนื้อตัวของตัวเองได้ ตัวที่ลอยหวือติดมือใต้ฟ้ามาถึงที่นี่ไม่ใช่เพราะแรงขับเคลื่อนของอารมณ์โกรธเกรี้ยวเกลียดชังของใต้ฟ้าหรอกเหรอ นี่คือคำแก้ตัวของคนที่ยังรักษาน้ำใจทั้งๆ ที่การกระทำมันบอกชัดว่าฝืนตัวเองแค่ไหนเนี่ยนะ ธาราธารไม่หัวเราะใส่หน้าที่จับคนโกหกได้ซึ่งๆหน้าก็ดีเท่าไหร่แล้ว

“เป็นอันว่าเราพิสูจน์กันมากพอแล้วนะครับ พี่ใต้ฟ้าคงรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร ถ้าหมดหน้าที่ธารแล้ว ธารจะได้กลับไปพักผ่อนเสียที มันก็เหนื่อยไปอีกแบบเหมือนกัน”

ใต้ฟ้าคาดหวังกับการแสดงออกของธาราธารยังไงกันแน่นะ เจ้าของไร่หนุ่มพร้อมที่จะรับมือกับอารมณ์แบบไหนมากกว่ากัน ธาราธารที่โวยวายต่อปากต่อคำกับเขา หรือธาราธารที่รับมือด้วยวาจาเยือกเย็นแต่กรีดแทงได้เจ็บลึกกันแน่ รู้แค่ว่าความอึดอัดใจของเจ้าของไร่หนุ่มยังไม่หายไปไหน ความสับสนยังวัดปริมาณจากความรู้สึกได้เท่าเดิม แต่เขาไม่อยากให้เรื่องราวที่เกิดขึ้นจบลงตรงนี้

“พี่ขอโทษ” สิ่งเดียวที่ใต้ฟ้าพอจะงัดออกมารั้งธาราธารเอาไว้

“เรื่องอะไรล่ะครับ เรื่องที่รังเกียจธารน่ะเหรอ ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ใต้ฟ้ากำลังโกรธธารเข้าใจ และธารก็ท้าทายพี่เอง ธารก็ผิด”

พอมีแต่คนยอมรับผิดมันเลยไม่มีการตัดสินว่าใครแพ้ใครชนะ ใต้ฟ้ายอมรับว่าพอเห็นรอยแดงพวกนั้นแล้วโกรธจนสติขาดผึงจนผิดวิสัยเจ้าของไร่ที่สุขุมเยือกเย็นสำหรับคนอื่นๆไปจริงๆ ยิ่งพอรู้ว่าคนที่สร้างรอยนั้นจะเป็นใครไม่ได้นอกจากหนุ่มตาน้ำข้าวที่พะเน้าพนอใกล้ๆกัน ไหนจะเรื่องที่ว่านน้ำเดินจ้ำออกไปจากบ้านเหมือนคนขาดสติอย่างนั้นทำให้เขาบันดาลโทสะออกไปจนมันบานปลายมาถึงตอนนี้ แต่ไม่มีส่วนไหนของความรู้สึกที่บอกว่าไม่แคร์เลย ถ้าหากเรื่องมันจะจบที่เขากับธาราธารจะไม่เข้าใจกัน
คนก่อเรื่องคือตัวเองแท้ๆ แต่พอตอนจบดูเหมือนจะแย่ๆ ไม่แฮปปี้เหมือนนิยายทั่วๆไปใต้ฟ้ากลับเป็นคนที่รับมันไม่ได้ขึ้นมา

“พี่ขอโทษที่พี่โกรธจนเผลอทำร้ายธาร แต่พี่ขอปฏิเสธเรื่องที่บอกว่าพี่รังเกียจธารได้มั้ย พี่ไม่ได้รังเกียจ พี่กอด พี่จูบธารได้ แต่...”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ มันก็เจ็บพอๆกับการเดินเข้ามาต่อยหน้านั่นแหละ ไม่ได้ต่างกันเลย”

“เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น จริงๆแล้วพี่แค่ไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไงน่ะ ธารเข้าใจพี่มั้ย”




“อะไรนะครับ”

คดีพลิกซะจนคนที่ตั้งตัวไม่ทันคือใต้ฟ้า เมื่อธาราธารพลิกตัวขึ้นมาจนแทบจะคร่อมตักเขาอยู่แล้ว สองแขนเล็กๆแต่มีพลังเกินคาด เด็กหนุ่มบับหัวไหล่เขาซะแน่น เขย่าจนสมองแต่ละส่วนจะปั่นรวมเป็นเนื้อเดียวกัน

“โอ๊ะ โอ้ย ธารปล่อยพี่ก่อน พี่เจ็บ”

“ขอโทษครับ พอดีธารตกใจ”

ถึงแม้ใต้ฟ้าจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว แต่การที่ถูกอีกคนนั่งซ้อนทับอยู่ในท่าแบบนั้นก็ทำให้เค้นคำพูดออกมาแต่ละคำยากเย็นเหลือเกิน มันเป็นความรู้สึกของคนที่กล้าๆกลัวๆกับการเรียนรู้โลกใบใหม่ โลกที่ใต้ฟ้าเอากะลาครอบตัวเองเอาไว้แล้วหลอกว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้และไม่มีจริง

ธาราธารไม่รู้จะยิ้มหรือร้องไห้กับสิ่งที่ได้ยินดี ถึงแม้การที่ใต้ฟ้าบอกว่าไม่รังเกียจแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าชายหนุ่มจะเป็นเกย์เหมือนเขา จะบอกว่าโล่งใจก็ไม่ได้ในเมื่อธาราธารไม่รู้ว่าต่อไปจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก ทำไมการเอาชนะใจใครสักคนถึงได้ยากเย็นอย่างนี้นะ ทำไมการโตเป็นผู้ใหญ่ถึงได้ทำให้อะไรๆมันซับซ้อนยุ่งยากขึ้นอย่างนี้ ต่อให้ใต้ฟ้ายอมรับที่ตัวเองเป็นเกย์ได้ แต่จะทำยังไงให้ใต้ฟ้าหันมามองเกย์อย่างเขาเป็นเหมือนคนรักแทนน้องชายสักทีล่ะ

“ธาร คิดอะไรอยู่ เดี๋ยวก็ยิ้มเดี๋ยวก็ขมวดคิ้ว กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ”
“ปะ เปล่า ธารแค่ดีใจที่พี่ใต้ฟ้าไม่ได้รังเกียจในสิ่งที่ธารเป็น”
“แต่พี่ก็ไม่ได้ชอบในสิ่งที่ธารกับโทมัสทำในวันนี้นะ พี่เข้าใจแต่คนอื่นไม่เข้าใจ พี่โกรธแต่รับได้ คนอื่นอาจจะไม่ได้โกรธแต่เขาอาจจะรับไม่ได้”
“หึ ธารไม่ได้แคร์คนอื่นเหมือนพี่ใต้ฟ้านี่”

เด็กหนุ่มไหวไหล่เมื่อใต้ฟ้ากล่าวอ้างถึงใครๆที่รายล้อมรอบตัวในขณะที่เขาคิดถึงแต่ใต้ฟ้าคนเดียว ไม่ได้คิดสนใจความรู้สึกใครหน้าไหนทั้งนั้น ถึงแม้จะรู้สึกผิดและหายโกรธกับความรุนแรงที่ใต้ฟ้าทำ แต่พอคิดว่ามันอาจจะเป็นทางเดียวที่ดีดว่านน้ำออกไปจากวงจรของชีวิตใต้ฟ้าได้ เด็กหนุ่มก็ไม่เสียใจเลยสักนิดเดียว

ภาพของธาราธารเมื่อครั้งยังเด็กซ้อนทับกับภาพที่ฉายชัดอยู่ในหน่วยตาทั้งสองข้างของใต้ฟ้าในตอนนี้ เด็กตัวเล็กก๋ากั่นที่มักจะกระโดดขึ้นมาเกี่ยวขาทั้งสองข้างไว้กับเอวของเขา แล้วคล้องแขนทั้งสองข้างไว้กับคอ ทั้งตาและปากยิ้มพรายเหมือนภูมิใจหนักหนาที่ทำตัวเป็นลูกลิงติดตัวเขาไปไหนมาไหนได้ ไม่น่าเชื่อว่าภาพเดียวกันในวันนั้นเป็นภาพเดียวกันกับวันนี้แต่มันให้ความรู้สึกต่างกันโดยสิ้นเชิง

วันนั้นใต้ฟ้ารู้สึกว่ามันเป็นช่วงที่สุขจนปริ่มล้น

แต่สำหรับวันนี้นั้นมันสุดแสนจะทรมาน

ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา และใต้ฟ้าก็ลำบากใจเกินกว่าจะบอกออกไปตรงๆว่าตัวเองกำลังต้องการอะไร และละอายใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าธาราธารเป็นน้องชายและน้องตัวน้อยในวัยเด็กของเขาโตเป็นหนุ่มจนมีคนรักแล้ว หากเขาทำตามความต้องการฝ่ายต่ำของตัวเอง เขาคงไม่มีหน้าจะไปมองใครต่อใครในฐานะนายใหญ่ของไร่เหนือทรายใต้ฟ้าแห่งนี้ได้แน่ๆ แต่การที่ธาราธารนั่งคร่อมส่วนล่างของร่างกายอยู่อย่างนี้ ใต้ฟ้าก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่รู้สึกอะไร เลย การเป็นผู้ชายด้วยกันไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มข่มใจได้ง่ายลงเลยสักนิด ความต้องการยังเดือดพล่านอยู่ข้างในไม่จางหาย และมันยิ่งโหมกระพือเมื่อธาราธารขยับร่างกายเพียงนิดให้ผิวเนื้อเปล่าเปลืองของทั้งสองคนเสียดสีกัน

ต่อให้แสร้งกร้านโลกีย์แต่เรื่องแค่นี้มีเหรอที่ธาราธารจะไม่รู้ เด็กหนุ่มลอบกลืนน้ำลายเหนียวจนรู็สึกว่ามันเป็นก้อนแข็งๆให้ลงคอไปอย่างยากเย็น บทเรียนที่ศึกษาผ่านคลิปวีดีโอมันไม่ง่ายเลยเมื่อต้องปฏิบัติขึ้นมาจริงๆ เด็กหนุ่มหรี่ตามองใต้ฟ้าแล้วตัดสินใจตามความรู้สึกตัวเองที่มีต่อผู้ชายคนนี้ มันอาจจะเป็นความคิดโง่ๆของคนที่คิดว่าเมื่อรักแล้วต้องยอมเอาตัวเข้าแลก แต่ถ้าหากใครตกอยู่ในที่นั่งเดียวกันธาราธารย่อมรู้ว่าจะไม่เสียใจเลยที่ทำแบบนี้เมื่อนึกถึงเวลาที่ผ่านมา ตั้งแต่เด็กที่ไม่ชัดเจนทางความรู้สึกจนโตและเข้าใจว่าการฝังใจนั้นคือความรัก ยิ่งนานวันมันยิ่งเด่นชัดขึ้นไม่เปลี่ยน สิ่งที่ใต้ฟ้าปฏิบัติกับเขาในตอนแรกบั่นทอนกำลังใจจนเหือดหายแทบหมดสิ้น แต่ในความแห้งแล้งเหมือนทะเลทรายนั้นก็ยังมีความชุ่มฉ่ำของหยดน้ำเพียงน้อยนิดเป็นเสมือนดั่งกำลังใจ

ถ้าธาราธารไม่รู้จักการอดทนและพยายามเผชิญหน้า ก็คงไม่มีโอกาสรับรู้ความรู้สึกของใต้ฟ้าในวันนี้แน่ๆ

เป็นครั้งแรกที่ธาราธารทำตัว ‘แรง’ สมคำล่ำลือจริงๆ เด็กหนุ่มโน้มปากเข้าหาเปลือกปากของใต้ฟ้าก่อน อ้อยอิ่งเพราะยังอ่อนต่อเดียงสาอยู่นานจนคนรู้เดียงสาทนไม่ไหว เพราะคิดว่านั่นคือชั้นเชิงหรือแผนการร้ายกาจของธาราธารที่ต้องการจะทรมานเขา ชายหนุ่มบดเบียดริมฝีปากแนบชิด ดูดกลืนก้อนเนื้อนิ่มด้านในอย่างอ่อนโยนเหมือนกลัวลิ้นที่เริ่มระอุร้อนเพราะแรงอารมณ์จะเห่อพองเพราะความกระหาย แต่รสหวานที่สนองกลับมาด้วยจังหวะเดียวกันนั้น ทำให้เจ้าของไร่หนุ่มที่ร้างลาเวทีมานานเพราะเรื่องไร่ที่เขาต้องดูแลและรับผิดชอบทำให้ลืมคิดเรื่องพวกนี้ซะสนิท ลืมไปเลยว่าตอนเป็นวัยรุ่นนักศึกษาหมือนธาราธารในตอนนี้นั้น ใต้ฟ้าไม่ต่างอะไรกับเสือที่คอยแต่จะออกหากินตอนกลางคืนเหมือนไม่ต้องการให้ใครรู้ แล้วเสือที่ถอดเขี้ยวเล็บทิ้งไปแล้ว เมื่อถูกกระตุ้นได้ถูกทางแบบนี้มีเหรอที่ใต้ฟ้าจะทนอ่อนโยนและไม่ตะกรุมตะกรามในความเร่าร้อนที่ช่วยกันสร้างขึ้นได้นาน ชายหนุ่มเก็บกลืนน้ำลายที่ธาราธารถูกปิดกั้นช่องทางหายใจจนลำลักออกมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่รู้ ปากเล็กไม่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระเพราะคนที่ครอบครองอยู่ กำลังเสียดายและหลงใหลไปกับรสสัมผัสที่ไม่ได้ช่ำชองอย่างที่ธาราธารกล่าวอ้างกับตัวเองขนาดนั้น ยิ่งธาราธารพยายามตอบสนองอย่างไม่ยอมแพ้และกลัวว่าชายหนุ่มจะจับได้ยิ่งทำให้ราคะของสองคนรวมตัวกันเป็นไฟเร่าร้อนและเผาไหม้รุนแรง

ห้องทำงานที่เต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารเหล่านี้ ไม่มีอุปกรณ์ช่วยเหลืออะไรที่พอจะหยิบใช้ตามที่เรียนรู้มาจากคลิปวีดีโอได้เลยนอกจากโลชั่นถนอมมือชั้นดี ปิโตเลี่ยมเจลที่บ่งบอกสรรพคุณว่าถนอมได้แม่กระทั่งมือและริมฝีปากคงไม่มีปัญหากับช่องทางคับแคบที่ยังไม่เคยเปิดให้ใครสำรวจอย่างช่องทางนั้น

เด็กหนุ่มพยายามยกตัวเองขึ้นสูงเหนือแท่นปฎิมากรรมที่พองตัวขึ้นมาและแข็งขึงจนน่ากลัว ปฎิมากรรมแท่งนั้นมันมะเมื่อมพร้อมพรั่งที่จะตอบรับปลอกอ่อนนุ่มที่ค่อยๆทิ้งตัวลงมาคลุมมันอย่างช้าๆ ธาราธารพรูลมหายใจยาวเมื่อทั้งสองส่วนเริ่มสัมผัสกัน
ในขณะที่เด็กหนุ่มหลับตาปี๋ทั้งๆที่กำลังพยายามพาตัวเองมาเจอกับสิ่งนั้นของใต้ฟ้าอย่างช้าๆ สัญชาตญาณของชายหนุ่มทำให้เขาคว้าเอาส่วนหน้าของธาราธารแล้วเคล้นคลึงมันเล่นๆจนมีน้ำใสๆแต่ข้นจนเหนียวไหลเยิ้มออกมาที่ส่วนปลาย ยิ่งเขาลูบขึ้นลงอย่างช้าๆแล้วปาดน้ำที่ไหลออกมาทิ้งไป ยิ่งทำให้ธาราธารสูดปากและครางกระเส่าเสียงดังจนเขาต้องประกบปิดปากเอาไว้ การเดินทางมาเจอกันของปฎิมากรรมและปลอกคลุมนั้นทำให้ใต้ฟ้าต้องกัดฟันข่มความต้องการของตัวเองไม่ให้กระชากบั้นท้ายของธาราธารกระแทกลงมา

เด็กหนุ่มสะดุ้งสุดตัวเมื่อเนื้อนุ่มค่อยๆโอบล้อมและดูดกลืนสิ่งนั้นลงไปอย่างช้าๆ แต่แล้วต้องเกร็งและกระตุกสุดตัวเมื่อพบว่ายิ่งถลำลึก ยิ่งเจ็บปวดและอึดอัดจนจุกช่วงท้องน้อยเมื่อพบว่ามันสวมทับกันได้แน่นมากจนเด็กหนุ่มต้องกัดเปลือกปากข่มความเจ็บปวดเอาไว้ แรงกระตุ้นที่ใต้ฟ้าทำกับส่วนข้างหน้าทำให้เด็กหนุ่มหลงลืมความเจ็บไปชั่วขณะแล้วกัดฟันทิ้งตัวลงมาจนมิดด้าม

“อย่าเพิ่งขยับนะครับ ธารเจ็บ”

ถึงธาราธารไม่บอก ใต้ฟ้าก็รับรู้ว่าเด็กหนุ่มเจ็บปวดแค่ไหน ธาราธารเกร็งซะจนจิกเล็บไปบนไหล่เขาจนได้เลือด ความอดทนและความพยายามที่ธาราธารมีให้ ทำให้ใต้ฟ้ายกตัวสวนขึ้นมาแตะเปลือกปากและส่งจูบอบอุ่นที่หน้าผากชื้นเหงื่อ
แต่ใต้ฟ้าคงลืมตัวไปสินะว่าการทำแบบนั้นของตัวเองนอกจากความรู้สึกดีๆที่อุ่นวาบขึ้นในอกของธาราธารแล้ว

“โอ้ย”

เสียงประท้วงยาวแต่ความแนบชิดของสิ่งที่ทั้งคู่มีเหมือนๆกันเสียดสีกันจนกลายเป็นการกระตุ้นให้เด็กหนุ่มขยับตาม หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ช่วยกันขยับจนระเบิดสิ่งที่อัดแน่นอยู่ข้างในออกมาเป็นน้ำสีขาวขุ่น มันรวมตัวและกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณจนแยกแยะไม่ได้ว่าของใครเป็นของใคร

แล้วสุดท้ายห้องทั้งห้องนั้นก็เงียบจนถึงเช้าของอีกวัน โดยไม่รู้ว่าด้านนอกของห้องนั้น มีฝรั่งตาน้ำข้าวเดินไปมาเป็นหนูติดจั่นจนทนไม่ไหว


“แทนนี่นะแทนนี่ ไอ้เรื่องเป็นห่วงว่าพี่ใจคอโหดร้ายจะฆ่านายก็เป็นห่วงอยู่หรอก แต่เมื่อไหร่นายจะออกมาพาฉันไปส่งที่สนามบินสักที ป่านนี้เอดิสันอาจจะหนีไปมีคนใหม่อย่างที่หมอนั่นขู่กรอกหูฉันอยู่ทุกวันก็เป็นได้นะรู้มั้ยเนี่ย แทนนี่นี่นี่นี่นี่.....โอ้ยยย ฮึ่ยยยย”


เวลาก้าวพ้นผ่านจากชั่วโมงเป็นสอง จากสองจนเดาไม่ได้ว่ามันจะต้องผ่านไปนานเท่าไหร่ คนที่ออกตัวว่าห่วงเพื่อนจับใจก็ทนรอไม่ไหว วิ่งขึ้นห้องไปคว้าโทรศัพท์เพื่อง้องอนคนที่อยู่ทางไกลด้วยตัวเอง

[Seiki]

๐ สวัสดีค่ะ....เรื่องนี้สงสัยมันจะต่อแต่ละตอนช้าเพราะอาถรรพ์แล้วล่ะ  เข้าใจความรู้สึกของคนที่ติดนิยายตอนที่ตัวเองก็เผลอไปอ่านฟิคเรื่องนึงแล้วติดหนึบเหมือนกัน อยากอ่านต่อจนทรมาน  เลยคิดว่า นี่สินะที่เขาเรียกว่ากรรมตามสนอง ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์ย้อนถึงตัวจริง 

๐ ตอนที่แล้วคนเขียนขอบรีพลายนึงมากเลยนะ คนที่บอกว่าคนเขียนแต่งเรื่องนี้ได้พัฒนาถึงขั้นที่ว่า เธอไม่เชียร์ใครเลยสักคนไม่ว่าพระเอกหรือนายเอก .... จะว่าไปคนเขียนรับได้ทั้งคำติและชมนะ ยิ่งคนอ่านบอกว่ารำคาญใต้ฟ้านี่ยิ่งชอบเลย มันรู้สึกว่า เออ คนอ่านอินอะ...คนเขียนแค่จะบอกว่า คนเราไม่มีใครเพอร์เฟคจริงๆหรอกนะคะ เขาอาจจะเก่งกาจทุกเรื่อง แต่สำหรับเรื่องที่ละเอียดอ่อนต่อความรู้สึกเนี่ย บางคนเก่งแค่ไหนแตก็ต้องมาตายเพราะโง่เรื่องนี้นะ พื้นฐานของคนเขียนไม่อยากให้ทุกคนลืมว่านายเอกเราเป็นผู้ชายนะ บางคนที่ไม่รู้สเตตัสตัวเองตั้งแต่เกิด มารู้เอาทีหลังเนี่ย มันจะมีช่วงเวลาที่สับสนอยู่เหมือนกันนะ คือกล้าๆกลัวๆที่จะยอมรับความจริงอะ เลยอยากให้เข้าใจใต้ฟ้าว่า พื้นฐานเขามาจากผู้ชายปกตินะ ความรักนี่อธิบายยากจริงๆ คร่อก !!!

๐ มีเรื่องสำคัญมาแจ้งอยู่เสมอคือ เรื่องนายโลมนี่จะช้ามากจริงๆนะ หนึ่งคือคนเขียนจ้างมืออาชีพทางด้านนี้ และคนวาดเขามีงานประจำ สอง คนเขียนไม่กล้าเร่งรัดเขา เพราะกลัวว่าจะเจองานเผาอะค่ะ ทีนี้คำว่างานศิลปะมันจะมีช่องว่างเล็กๆที่เรียกว่า อารมณ์มาไอ้เดียถึงจะเกิด คือคนเขียนเองก็เป็นอาร์ตติสคนหนึ่งก็พอเข้าใจเขา แต่ก็ไม่สบายใจเองด้วยค่ะ คืองานมันช้ามาแล้ว ไปเร่งเขามากไปงานออกมาไม่ดี พอส่งต่อให้คนอ่าน ก็อาจจะมีฟีดแบคกลับมาว่า อะไรวะ ช้าแล้วยังแย่อีก เสียเวลาจริงๆ คนเขียนไม่อยากเจอภาวะแบบนี้ เพราะค่อนข้างตั้งใจกับมันมาก พยายามอธิบายบ่อยๆ ไมรู้จะเบื่อกันหรือเปล่านะคะ แต่ไม่สบายใจเลยที่ต้องล่าช้า คือเอาเงินคนอ่านมากอดไว้ก้ไม่มีความสุขเท่าไหร่นะ เพราะจะเอาออกมาใช้ก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าต้องใช้ทุนในการพิมพ์ส่งเท่าไหร่..... ถ้ารวมเล่มครั้งต่อไปอาจจะงดโปรเจคงานวาดไปก่อนนะคะ เกรงใจจริงๆค่ะ 

๐ ทุกคนติดตามความคืบหน้า ข่าวสารต่างๆได้ที่แฟนเพจจะสะดวกและรวดเร็วที่สุดนะคะ TRomance's Fanpage

๐ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ

[fastation]

โอ้ กลายเป็นว่าคนที่ร้ายที่สุดในเรื่องนี้อาจจะเป็นใต้ฟ้าก็ได้นะ -.,-
โทมัสก็สู้ๆนะ ง้อเอดิสันให้ได้ละ
รออ่านตอนต่อไปจ้า

[tamekung]

แล้วน้องธารก็เสร็จพี่ใต้ฟ้าจนได้
หวังว่าต่อจากนี้จะคุยกันให้เข้าใจ เคลียร์กันได้เร็วๆ


ปล.เรื่องน้องโลมรอได้เสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ 

[Chocorun]

แล้วจะเป็นยังไงต่อไปละทีนี้ พี่ใต้ฟ้าจะเข้าใจอะไรขึ้นบ้างไหมเนี่ย

[bulldog17]

 

อยู่ๆเค้าก็.. ..กัน

โถ...โทมัสผู้น่าสงสาร5555

[Naenprin]

สุดท้าย ธารก็เสร็จพี่ใต้ฟ้าจนได้ แต่เหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นยังไงต่อไป โทมัสนายก็ต้องสู้ต่อไปนะ เราเป็นกำลังใจให้นายนะ

[nunnan]

พี่ใต้ฟ้าเสร็จธารต่างหากกก

[carmel]

บทมหัศจรรย์
ธาราธาร
เยี่ยมคะลูก
เริ่ด คะลูก
ริจะรักต้องกล้าคะลูก
แต่หนูต้องคำนึงถึงปัญหาที่จะตามมานะคะลูก

[thanatphon]

กำลังสนุกเลย 
รอตอนต่อไป   

[pochu52]

จากเหมือนจะทำร้ายกันให้ตายไปข้าง กลายเป็น........ ของพี่ใต้ฟ้ากับน้องธาร กรี๊ดดดดดดดด
แต่พอเช้า จะเป็นยังไงหนออออ

[MiSS-U]

สมการรอคอยอ่ะ  ในที่สุดทั้งคู่ก็เป็นของกันและกัน

แต่คงต้องตามลุ้นต่ออยู่ดีว่าจะเป็นยังไง

บวกเป็ด

 

[YouandMe]

มารายงานตัวก่อน อ่านไม่ไหวแล้ว...ง่วง...

กว่าจะกลับมาอ่านได้   

ฮาคุณพี่ใต้ฟ้า...ทำไม่เป็นก็ไม่บอก ต้องให้น้องธารออกโรงเอง คุ้มค่ากับการที่ได้ศึกษาจากคลิปมานานเลย 
สรุปเลยทำเพราะหึงใช่ไหมเนี่ย 

แก้จ้า ...

ในเมื่อมันวิปลิตผิดธรรมชาติขนาดนั้นก็ปล่อยให้ธารไปตามทางของธารซะสิครับ ==> วิปริต
ธาราธารสูดลมหายใจเข้าจนรู้สึกว่าปอดฟองฟูเบียดกระดูกซี่โครงจนเริ่มอึดอัด ==> พองฟู
ขั้นตอนเหมือนกัน แตกต่างกันที่ไม่มีความอบอุ่นอ่อนโยนและทนุถนอมแทรกอยู่เลยสักนิด ==> ทะนุถนอม
การตอบสนองท่วงทำนองหฤหรรษ์ที่ไม่ได้เกินจากการยินยอมพร้อมใจกันทั้งคู่ ==> เกิด
สมองเจ้าของไร่หนุ่มแทบจะระเบิดออกมาเป็นปุ๋บบำรุงต้นไม้เลยทีเดียว ==> ปุ๋ย
ใต้ฟ้าทนไม่ได้แม้กระทั่งมองร่างเปลื่อยเปล่าของตัวเองจนต้องรั้งผ้านวมขึ้นมาคลุมเอาไว้ให้ ==> เปลือยเปล่า
เด็กหนุ่มร้องตอบเหมือนเย้ยหยันในสิ่งที่เพิ่ง่านพ้นไปไม่นาน ==> เพิ่งผ่านพ้น
เด็กหนุ่มบับหัวไหล่เขาซะแน่น เขย่าจนสมองแต่ละส่วนจะปั่นรวมเป็นเนื้อเดียวกัน ==> จับ
และมันยิ่งโหมกระพือเมื่อธาราธารขยับร่างกายเพียงนิดให้ผิวเนื้อเปล่าเปลืองของทั้งสองคนเสียดสีกัน ==> เปล่าเปลือย
เด็กหนุ่มลอบกลืนน้ำลายเหนียวจนรู็สึกว่ามันเป็นก้อนแข็งๆให้ลงคอไปอย่างยากเย็น ==> รู้สึก
ปิโตเลี่ยมเจลที่บ่งบอกสรรพคุณว่าถนอมได้แม่กระทั่งมือและริมฝีปากคงไม่มีปัญหา ==> ปิโตรเลี่ยมเจล/แม้กระทั่ง

[ryokame]

หึหึ 
ในที่สุดก็......จนได้สินะ

สู้ๆคร้าบรออ่านตอนต่อไปนะครับ

[nemesis]

  และและก็ลงเอยกันจนได้

[maru]

โทมัสก็พึ่งขึ้นได้หรือนั่น น่าจะโทรไปง้อเอดิสันตั้งนานแล้วนะเนี่ย ส่่วนฟ้าพูดอะไรไม่คิด รู้ไหมทำธารเสียใจ แต่ธารก็ช่างกล้าจริง ๆ ทำแบบนั้น

[quiicheh.]

............เรียบร้อยละ
รอลุ้นว่าจะเป็นอย่างไงต่อไป555

[Cupcake]

พอตื่นมาแล้วจากเกิดอะไรขึ้นกันนะ

[อากาศใต้ผ้าห่ม]

พี่ใต้ฟ้าโดนน้องธารแซ่บ รึน้องธารโดนพี่ใต้ฟ้าแซ่บเนี่ย