หัวข้อ: นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า byTRomance ตอน อวสาน P.47 แจ้งเลขพัสดุค่ะ P.50

[bun]

ว่านน้ำนี่เล่นหนักใช่ย่อยเลยนะนี่

[LifeTime]

 
สนุกสนานมาก.....รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ 

[Yunatsu]

 

สงสารพี่ฟ้าจังเลย

อีน้ำเน่าช่ายมะที่ทำ

 

[EoBen]

ตามทันแล้วค่ะ เบนชอบมากอ่านไม่หลับไม่นอนเลยค่ะ

5555 จะเช้าแล้ววว

ชอบ ธาร มากค่ะ เป็นตัวของตัวเองเวอร์ ป่วนจนเบนหลงไปหมดแระ

ขอบคุณมากค่ะ

[kikumaru]

ธารได้น้ำมันมาเติมในใจละ เส้นทางข้างหน้ารออยู่สู้ๆ

[pochu52]

คราวนี้ไร่พี่ใต้ฟ้าโดนหนักจริงๆ หวังว่าผ่านไปจนได้
พี่ใต้ฟ้า น้องธาร สู้ๆ

[RAINYDAY]

อ่านสองตอนรวดค่ะ

ตอนแรกว่าจะบ่นคุณพี่ใต้ฟ้าละ คนอะไร้! เอะอะก็คิดไปเอง ถามน้องเขาสักคำสิคะคุณพี่ แค่ไปแอบได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กันก็ดันมาเออออเอาแบบนั้น ไม่ยอมเชื่อใจคนที่รักตัวเองมาตั้งนานบ้างเลย

พอมาอ่านตอนถัดไป โฮรวววววว คนอ่านให้อภัยทุกอย่างแล้ว อย่าเป็นอะไรไปนะคะ  น้องธารเป็นห่วงแย่แล้ว
วิ่งกลับไปเพื่อไปเอาแหวนหญ้า โถ ๆ ๆ พ่อคุณ ความจริงก็ดูจะรักเขามาตั้งนานแล้วแต่ความรู้สึกช้าเหลือเกิน ต้องให้ผ่านไปตั้งหลายปีกว่าจะยอมรับได้ ดีนะที่น้องธารอดทนรอมาขนาดนี้ ฮึกกก << ไม่ค่อยจะอวยเลย

ปล.ไม่รู้ทำไม เราระแวงคุณเพื่อนสาวแสนดีของพระเอกชอบกลค่ะ (ฮา)
รอตอนหน้านะคะ ได้ยินว่าจะมาวันเว้นวันก็แสนจะตื้นตันใจ 5555
//กอดคนเขียน

[little_nok]

ที่แท้ก็ปากแข้ง จริงๆ ก็รักน้องนั่นแหละ

[fay 13]

 

[yunjae123]

ใครช่างทำได้ขนาดนี้!!!!!
มาเผาบ้านพี่ใต้ฟ้าทำไมอ่ะ
ใจร้ายมากกกกกกกกกกก
อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร!! 

[chisarachi]

ตอนแรกอ่านเรื่องนี้คิดว่าเป็นนิยายรักข้ามภพบลาๆประมาณนั้น
ตอนแรกเปิดมาแทบปิด นายเอกเธอแร๊งงงง เอาผู้ชายไปบนห้อง
แต่ด้วยความน่ารักของน้องธารจึงอ่านต่อ
แต่เจ็บปวดไปพร้อมๆน้องธาร อ่านไปหน่วงๆไป
ชอบความรู้สึกแบบนี้จังเลย อ่านไปแบบเจ็บๆที่หัวใจ
อ๊ายยยย ดิ้นๆๆชอบมากค่ะ

[watcharet]

แหวนแห่งความทรงจำ ที่พี่ใต้ฟ้าวิ่งเข้าไปในกองเพลิง สงสัยต้องไปเอาแหวนนี้แน่ๆเลย หรือว่าไงน๊าๆๆ ^^

[CarToonMiZa]

อิคนทำนี่คิดได้ไงจับได้ประนามแบบ
ไม่ให้ผุดให้เกิดกันไปเลย

เอาใจช่วยให้ใต้ฟ้าฟืนขึ้นมาไวไว

[runma]

ใต้ฟ้ายังอยู่ในอารมณ์น้อยใจธารนะ ผมคิดว่าถ้าไม่มีเหตุการณ์ร้ายๆ เกี่ยวกับไร่
ขึ้นมาก่อน อาจขับรถหนีกลับไร่ไปคนเดียวตั้งแต่ได้ยินเรื่องเข้าใจผิดนั้นแล้ว
ยังเชื่อว่าความทรงจำและความผูกพันธ์วัยเด็กของทั้งสองคน จะทำให้ผ่านเรื่อง
ราวต่างๆ ไปได้ด้วยดี ดูไปแล้วใต้ฟ้าก็โรแมนติกดีนะครับ มีแอบเก็บแหวนหญ้าไว้
ตั้งหลายปี คงรักน้องมานานแล้ว เป็นประเภทรู้ตัวช้าใช่มั้ยเนี่ย 

อยากรู้คนร้ายตัวจริงเป็นใคร อาจเป็นคนใกล้ชิดกว่าที่คาดนะเนี่ย อืมมมม
 

[Kfc_Pizza]

 

[NewYearzz]

จะมาวันนี้มั๊ยนะ?

[ka[ze]na]

เต็มที่เลยน้องธาร สอนให้รู้จักบ้างอะไรบ้าง...นิสัยคิดเองไปคนเดียวจะได้ไม่เยอะ เหอะๆๆๆ

[stdvic]

มาต่อเร็วๆนะครับ

[poppycake]

เหตุด่วนเหตุร้ายนะเนี่ย
= =

[IaminLove]

กลายเปนว่า ใต้ฟ้า เข้าใจว่า ธารทำไปเพราะแก้แค้นอีกละ
สับสนนะสองคนนี้

ว่าแล้วว่าต้องกลับมาได้ยินนประโยคเด็ดพอดี

[loverken]

ไม่ห่วงตัวเองเลยนะนาย

[taroni]

ใครมาเผาบ้านใต้ฟ้า 

[Seiki]

นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า [ใต้ฟ้ากับธาราธาร]

ตอนที่ 21
โรงพยาบาลรัฐบาล ช้าและน่ารำคาญมากสำหรับคนที่เอาแต่ใจตัวเองอย่างธาราธาร เพียงแค่ไม่นาน ชื่อเสียงของจอมโวยวายเป็นที่เลื่องลือกันในหมู่พยาบาลว่าปรามยาก คุณหนูเมืองกรุงไม่สบอารมณ์กับอะไรสักอย่างจนพยาบาลขยาดไปตามๆกัน เว้นก็แต่พยาบาลคนสวยที่มารับเวรต่อจากพยาบาลเวรเช้าเท่านั้นที่ไม่มีร่องรอยหวั่นไหวกับการอาละวาดของธาราธาร
“หมอบอกว่าอาการคุณไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะคะ ปอดคุณแข็งแรงดีแล้ว ฟังจากเสียงโวยวายของคุณแล้วดิฉันก็เชื่อว่าคุณแข็งแรงมากซะด้วยซ้ำ”
“ผมบอกแล้วว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร ให้ผมไปเยี่ยมนายใต้ฟ้าได้หรือยัง”
“เป็นห่วงพี่ชายเหรอคะ”
“อืม”
“ดิฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านายใต้้ฟ้ามีน้องชาย”
“ผมไปอยู่ต่างประเทศมาน่ะ”
“เหรอคะ คุณสนิทกับนายใต้ฟ้ามากมั้ย”
“ก็มาก ถามทำไมเหรอ”
“ดิฉันเคยเห็นคุณใต้ฟ้ามาที่โรงพยาบาลนี่บ่อยๆ แต่ไม่เคยเห็นเขามีอารมณ์ร่วมกับอะไรนอกจากตีหน้านิ่งแล้วก็ยิ้ม
ดิฉันอยากรู้ว่านายใต้ฟ้าพูดเป็นหรือเปล่าน่ะค่ะ”
“พูดเป็นสิ พูดมากจะตาย ปากร้ายอีกต่างหาก ดุยังกะเสือ”
“เหรอคะ นึกภาพนั้นไม่ออกเลย”
เพราะมัวแต่ดีใจว่าจะได้ไปเยี่ยมเจ้าของไร่หนุ่ม ธาราธารลืมฉุกคิดไปเลยว่าพยาบาลคนสวยและดุคนนี้ มีอากัปกิริยาแปลกๆเมื่อพูดถึงใต้ฟ้า เธอยิ้มแล้วก็ดูเหมือนว่ามีความสุขมากเมื่อได้รับรู้ถึงอีกมุมหนึ่งของเจ้าของไร่หนุ่ม
“อย่าบอกนะครับว่าคุณพยาบาลก็เป็นอีกคนนึงที่หลงเสน่ห์พี่ชายผมเข้าไป”
ไม่ต้องได้รับคำตอบจากปาก ธาราธารก็มั่นใจว่าคำตอบตรงตามที่ใจคิด เด็กหนุ่มผ่านช่วงเวลาแบบนี้มานักต่อนักแล้ว ทำไมจะดูไม่ออกว่าพยาบาลคนนี้สนใจและชื่นชอบในตัวใต้ฟ้ามากแค่ไหน ใครๆก็ประทับใจเจ้าของไร่หนุ่มคนนี้จนธาราธารอยากแสดงตัวเป็นเจ้าของให้รู้แล้วรู้รอด เพียงแต่เขาไม่อยากทำร้ายทรัพยากรของโรงพยาบาลเท่านั้นเอง จังหวัดใหญ่ คนป่วยเยอะ
บุคลากรมีน้อย นี่ธาราธารเห็นแก่มวลมนุษยชาติหรอกนะ ไม่งั้นเด็กหนุ่มเหวี่ยงจนโรงพยาบาลแตกไปแล้ว
“ปีนี้คุณใต้ฟ้าเป็นดาวรุ่งของงานเกษตรประจำปีเลยนะคะ รู้สึกว่านี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ไร่ถูกปองร้าย”
“นี่ข่าวไร่เหนือทรายใต้ฟ้าเป็นที่สนใจของคนทั่วไปทั้งจังหวัดเลยเหรอครับ”
ธาราธารแปลกใจที่เกษตรกรคนหนึ่งจะได้รับความสนใจขนาดนี้ เขาเข้าใจว่ารูปร่างหน้าตาใต้ฟ้าเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผู้คนสะดุดตา อย่างน้อยใต้ฟ้าก็มีออร่าต่างจากคนพื้นถิ่น แต่ธาราธารไม่คิดว่าชื่อเสียงเจ้าของไร่หนุ่มจะขจรขจายมาถึงโรงพยาบาลได้ขนาดนี้ มันนอกวงการมากเกินไป โรงพยาบาลกับสายงานเกษตรดูยังไงก็ไม่น่าจะบรรจบกันได้ โดยไร้เหตุมาเชื่อมต่อให้เจอกัน
“นายใต้ฟ้าเป็นนักบุกเบิกของที่นี่ ใครไม่รู้จักสิคะแปลก คนอะไรหน้าตาดี มีฐานะและความรู้
แถมยังประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุแค่นี้ ดิฉันไม่เห็นว่านายใต้ฟ้าจะเปิดตัวแฟนเลยสักทีค่ะ
เห็นควงอยู่กับอาจารย์มหาลัยบ่อยๆ แต่ก็ไม่มีข่าวว่าเป็นฟนกัน”
“คุณพยาบาลเลยมีความหหวังสินะครับ”
ถ้าอีกฝ่ายไม่ผงะ ธาราธารคงไม่ตบเข่าฉาดจนเธอสะดุ้งแล้วสาวเท้าเข็นเก้าอี้คนป่วยต่อไปอย่างนี้หรอก
“ฉันก็แค่ชื่นชอบเหมือนที่เราชื่นชอบดาราน่ะค่ะ ดิฉันไม่เห็นว่านายใต้ฟ้าจะสนใจใครเป็นพิเศษ ขนาดอาจารย์ที่ควงไปไหนมาไหนด้วยกันก็สวยออกปานนั้น”
“สงสัยนายใต้ฟ้าของคุณพยาบาลจะชอบผู้ชายมั้งครับ ถึงไม่สนใจผู้หญิง”
“อุ๊ย คุณก็ว่าไปนั่นค่ะ นายใต้ฟ้าแมนมากนะคะ มาดเจ้าชายในฝันของสาวๆเลยแหละค่ะ”
“แมนแล้วชอบผู้ชายไม่ได้เหรอครับ”
“ก็ น่าเสียดายน่ะสิคะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ”
คราวนี้ธาราธารได้โอกาสส่ายหน้าให้กับความไร้สาระของพยาบาลสาวบ้างแล้ว เด็กหนุ่มผิวปากสบายใจ ห้องพักของเขากับห้องของใต้ฟ้าไกลกันพอดู อย่างน้อยก็อยู่กันคนละตึกถึงได้เดินทางนานขนาดนี้ และธาราธารเองก็เป็นที่สนใจของคนที่พบเห็นไม่น้อย เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเองคือคนแปลกหน้าของบ้านเมืองนี้หรือเปล่า
“ใกล้ถึงแล้วค่ะ อย่าเพิ่งชวนคุณใต้ฟ้าพูดถึงเรื่องไฟไหม้หรือเรื่องคนร้ายให้มีภาวะเครียดนะคะ คนไข้อ่อนเพลียมากทั้งร่างกายและจิตใจ สภาวะที่ดูเหมือนไม่เป็นอะไรมากแบบนี้ ถ้าถูกความเครียดคุกคาม ร่างกายก็จะอ่อนแอและเป็นช่องทางให้โรคอื่นเข้ามาแทรกซ้อนได้นะคะ”
“แล้วคุณพยาบาลพอจะรู้ความคืบหน้าเรื่องนี้มั้ยครับ ผมจะได้ทำตัวถูกเวลาจะชวนพี่ผมคุยอะไร”
“เห็นคนเค้าพูดกันว่าตำรวจสันนิษฐานว่ามาจากเรื่องไร่นี่แหละค่ะ แล้วก็ว่ากันว่าเป็นคนใกล้ตัวที่บงการ นี่ถ้านายใต้ฟ้าเปิดตัวแฟนหรือคบใครเป็นเรื่องเป็นราว คุณว่านน้ำตกเป็นผู้ต้องสงสัยโทษฐานที่อกหักได้เลยนะคะ”
อย่างแรกเลยธาราธารรู้สึกว่าผู้หญิงล้วนมีมุมที่น่ากลัวภายใต้หน้าตาที่สวยงาม คุณพยาบาลคนสวยก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอเหยียดยิ้มมุมปากเหมือนสะใจอะไรสักอย่างเมื่อพูดถึงว่านน้ำ ธาราธารคิดว่าว่านน้ำเองมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องวางเพลิงครั้งนี้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด มันน่าจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังมากกว่านี้แน่ๆ ถ้าแค่เรื่องอกหัก ทำไมว่านน้ำถึงเลือกที่จะทำลายไร่ มากกว่าทำลายคน
“สวัสดีค่ะนายใต้ฟ้า มีคนมาเยี่ยมค่ะ”
ธาราธารส่งยิ้มให้เป็นอันดับแรก แต่อีกคนกลับตีหน้านิ่งแทนคำทักทาย
“ถึงเวลาทานข้าวทานยาแล้วดิฉันจะมารับคนไข้นะคะคุณใต้ฟ้า คุณธาราธารเองก็อย่าสร้างปัญหาที่วอร์ดนี้นะคะ”
ธาราธารชักสีหน้าแทนคำตอบรับหรือปฏิเสธ นอกจากสวยแล้ว เขายังไม่เห็นความดีในตัวพยาบาลคนนี้เลย
“เจ็บตรงไหนมั้ยครับ”
เด็กหนุ่มหันมาสนใจคนบนเตียงอีกครั้ง เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้คนไข้แล้วเดินเข้าไปหา ใต้ฟ้าตีหน้าเฉยซะจนคนดั้นด้นมาเยี่ยมใจไม่ดี
ธาราธารเพ่งมองคนไข้เหมือนมันจะมีแถบคำตอบขึ้นมาบนใบหน้าราบเรียบนั่น แต่ทั้งคู่ก็ได้แต่จ้องตากันไปมาแต่หาคำตอบไม่ได้ว่าต่างฝ่ายต่างคิดอะไรกันอยู่
จนกระทั่ง
ฟึ่บ!!!!
เป็นหนุ่มหัวนอกซะเองที่โเข้าไปกอดคนบนเตียงที่ถูกเสียบสายน้ำเกลือเอาไว้ ใต้ฟ้าสะดุ้งเพราะแรงที่โถมลงมาโดนที่เจ็บเข้าหลายจุดจนเกินจะทานทนไหว
“โอ๊ยย!!”
“โอ๊ะ ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“เจ็บหมดแหละ รวมไปถึงใจด้วย”
“ไฟทะลวงเข้าไปถึงเหรอครับ”
“ไฟทะลวงไม่ถึงหรอก แต่ถูกทำร้ายทางอื่นมากกว่า”
พอสติกลับคืนมาแล้วปากดีเลย ถ้าธาราธารรู้ว่าใต้ฟ้าเล่นแง่กับเขาเรื่องไหนก็อยากจะต่อปากต่อคำให้สาแก่ใจอยู่หรอก แต่นี่ ใต้ฟ้าตัดพ้อเขาด้วยเรื่องอะไรก็ไม่รู้
“งั้นธารกลับห้องก่อนนะครับ อุตส่าห์มาตั้งไกล ยังไม่ทันจะหายเหนื่อยเลย เจอพี่ใต้ฟ้าโหมดนี้เข้าไปธารไม่สู้นะครับ ขอลา”
“เดี๋ยวสิ”
ธาราธารหยุดฝีเท้าตัวเอง ในอกลั่นจนเหมือนจะทะลุเนื้อออกมาเพราะลุ้นว่าใต้ฟ้าจะร้ังเขาไว้ด้วยเรื่องอะไร
“ครับ”
“ธารไม่ได้เดินมาจะเหนื่อยได้ยัง”
เด็กหนุ่มพรูลมหายใจทิ้งด้วยความผิดหวัง
“ธารเหนื่อยใจน่ะครับ วิกฤตขนาดนี้ ถ้าไม่หันหน้ามาพูดกันดีๆ ธารขอเวลาพักรักษาตัวให้แข็งแรงก่อนแล้วกันครับ ถึงตอนนั้นแล้วจะทะเลาะด้วย”
“เป็นอะไรบ้างหรือเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย”
พอเห็นอีกฝ่ายยกธงขาว เจ้าของไร่หนุ่มก็อดใจหายไม่ได้ ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้วว่าจะอดทนและไม่หวั่นไหวไปกับนักแสดงที่เล่นละครตบตาเขาจนจะเป็นบ้าเป็นหลังอยู่แล้ว เรื่องไร่ไม่ได้ทำร้ายใจเท่าเรื่องธาราธารมาที่นี่เพราะจะแก้แค้นเขาเลยจริงๆ แล้วที่สำคัญ แม้จะคาใจกับเรื่องที่ธาราธารคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเมื่อวาน แต่เมื่อพบว่าเด็กหนุ่มอยู่ในชุดคนไข้เหมือนเขาแล้วก็อดห่วงไม่ได้
“ธารสบายดีครับ”
“แต่พี่สิ เจ็บไปทั้งตัวเลย”
“อยู่ใกล้หมอ คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกนะครับ”
“หมอเค้ารักษาได้แค่แผลตามร่างกายแหละ แต่แผลใจ”
“มีคนพร้อมจะรักษาพี่ใต้ฟ้าเยอะครับ ไม่ต้องห่วง”
“แล้วถามพี่มั้ย พี่อยากให้ใครมารักษา”
“ใครล่ะครับ”
“ธารไง.......โอ๊ะ โอ๊ย”
“แง่ๆ ธารขอโทษครับที่ทำพี่ใต้ฟ้าเจ็บอีกแล้ว ก็ธารดีใจนี่”
“ช่วยใช้เวลาปรับเปลี่ยนอารมณ์บ้างได้มั้ยธาร พี่ตั้งรับไม่ทัน แผลจะระบมจนออกจากโรงบาลไม่ได้เพราะธารกระโดดทับนี่แหละ”
“ธารกระโดดกอดต่างหาก ไม่ใช่กระโดดทับ นั่นมันนักมวยปล้ำแล้ว”
“ก็นั่นแหละ ว่าแต่ไม่เป็นไรแล้วนะ”
“ห่วงตัวเองเถอะครับ ธารไม่เป็นอะไรจริงๆ ว่าแต่พี่ใต้ฟ้าเถอะ หมอว่าไงบ้างครับ ทำไมถูกส่งมาอยู่ศัลยกรรมชายอย่างนี้ล่ะ มีแต่ผู้ป่วยหนักๆไม่ใช่เหรอครับ”
“อืม พี่ถูกไฟไหม้ตามตัวนิดหน่อย เขาเลยพามาดูอาการที่นี่น่ะ”
“หมดเคราะห์หมดโศกแล้วนะครับพี่ใต้ฟ้า”
“พูดอะไรอย่างนี้เป็นกะเค้าด้วยเหรอ”
“ธารเคยได้ยินปู่พูดน่ะ ไม่ได้เข้าใจหรอกว่าพูดทำไม”
“อาฮะ ก็เหมือนได้ชีวิตใหม่ แต่ห้องทำงานพี่สิ อะไรสำคัญหลายๆอย่างอยู่ในห้องนั้น ทุกอย่างที่ก่อให้เกิดไร่ พี่เก็บมันไว้เป็นตัวหนังสือในห้องนั้น”
“อย่าไปห่วงกระดาษไหม้ไฟเลยครับ ไม่มีอะไรเลวร้ายจนกลายเป็นศูนย์หรอก เชื่อธาร”
“ทำหน้าเจ้าเล่ห์แบบนั้น มีคำอธิบายที่ทำให้พี่เข้าใจมากกว่านี้หรือเปล่า”
“เอาเป็นว่าพี่ใต้ฟ้าสบายใจได้เลย งานเกษตรปีนี้ อะไรที่พี่ใต้ฟ้าตั้งใจจะให้มี มันจะต้องมี”
“อะไรที่ทำให้ธารมั่นใจอย่างนั้นล่ะ”
“ก็เพราะโลกนี้มันมีมารผจญด้วยไงครับ คนมองโลกในแง่ร้ายอย่างธารเลยต้องหาทางป้องกันไว้ก่อน”
‘มาร’ ที่ธาราธารจงใจเน้นเสียงเดินเฉิดฉายเข้าห้องผู้ป่วยมาด้วยชุดคว้านหน้าอกลึก กระโปรงสั้นรัดรูปอวดทรวดทรงจนคนมองรู้สึกหายใจไม่ออกแทน มารตนนั้นแย้มริมฝีปากอิ่มอวดรอยยิ้มให้เจ้าของไร่หนุ่ม
ภายใต้แว่นกันแดดอันโตที่ถอดออกมา เผยให้เห็นใบหน้าทรุดโทรม ตาบวมเป่ง เครื่องหน้าที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักนั่น ทำให้ว่านน้ำหมดสวยไปเยอะโข เด็กหนุ่มนิ่วหน้าไม่พอใจ เดินไปประกอบเตียงข้างหนึ่งของใต้ฟ้าเอาไว้
ธาราธารตั้งตัวเองเป็นจงอางหวงไข่ และแน่นอนว่าว่านน้ำคือหมาป่าที่จ้องมองไข่ของเขาตาเป็นมันเหมือนธาราธารเป็นแค่ฝุ่นผงเล็กๆที่เธอมองไม่เห็นอย่างซะนั้น
“เป็นไงบ้างคะใต้ฟ้า ว่านใจไม่ดีเลยตอนที่รู้ว่าไร่คุณไฟไหม้ แล้วว่านก็ร้องเหมือนจะขาดใจเลยนะคะ ที่รู้ว่าห้องที่ถูกไฟไหม้คือห้องทำงานของคุณ”
ธาราธารยิ้มเยาะใส่ว่านน้ำเหมือนคนรู้เท่าทันความคิดของอีกฝ่าย ในขณะที่ใต้ฟ้าส่งยิ้มน้อยๆตอบรับน้ำใจของว่านน้ำโดยไม่เอะใจแม้แต่น้อย
“คนที่ปริ่มจะขาดใจเมื่อรู้ข่าว มาถึงโรงพยาบาลช้ากว่าที่คิดเยอะเลยนะครับ”
ธาราธารตอกกลับไปเพื่อสังเกตอากัปกิริยาของอีกฝ่าย ว่านน้ำชะงักทันทีที่ถูกเด็กปากร้ายน้องชายเจ้าของไร่กันท่าซึ่งๆ หน้าอย่างนี้ นอกจากชะงักเพราะคำพูดที่มีนัยยะแอบแฝงนั่นแล้ว ว่านน้ำยังหรุบตาต่ำเหมือนต้องการจะซ่อนเร้นบางสิ่งบางอย่างไม่ให้เขาอ่านความรู้สึกของเธอได้ ใบหน้าช้ำๆยามนี้ของว่านน้ำ คงไม่ได้ผ่านมาแค่ถูกกลบด้วยรอยน้ำตาเป็นแน่ มันจะต้องมีอะไรมากกว่านั้น ว่านน้ำถึงตามมาทำคะแนนที่โรงพยาบาลช้าขนาดนี้
“ว่านยังทำใจไม่ได้น่ะค่ะ ไปหาคุณทีไรก็มักไปใช้บริการห้องนั้นฆ่าเวลาทุกครั้ง ใต้ฟ้าไม่โกรธที่ว่านมาช้าใช่มั้ยคะ”
“ไม่โกรธหรอกครับ ผมเองก็ใจหายเหมือนกัน ห้องนั้นคือห้องที่ผมขลุกอยู่กับมันมากที่สุดในบ้านเลยก็ว่าได้”
ใต้ฟ้าพูดถึงห้องทำงานที่ถูกไฟไหม้ด้วยน้ำเสียงเศร้าจับขั้วหัวใจคนฟัง หน่วยตานั้นเหม่อลอยไปนอกหน้าต่าง และคนมองเห็นเชื่อว่าสายตานั่นตั้งใจจะทอดยาวไปให้ถึงห้องทำงานที่เหลือเพียงตอตะโกไปแล้ว จุดเริ่มต้นและความสำเร็จของไร่เหนือทรายใต้ฟ้าอยู่ที่ห้องๆนั้น
“ช่างมันเถอะครับ หนังสือในห้องคงจะเก่าจนเกรียมแล้ว เลยเป็นเชื้อเพลิงอย่างดีให้ เสียดายก็แต่เรื่องที่ผมบันทึกไว้เท่านั้น”
ว่านน้ำหน้าถอดสีเมื่อใต้ฟ้าพูดมาถึงตรงนี้ แต่ก็แค่ให้คนที่จับตามองอยู่ตลอดเวลาเห็นเพียงแว๊บเดียวเท่านั้น เธอใช้เวลาแค่พริบตาเดียวปรับสีหน้าให้อยู่ในสถานะเล่นละครเรียกคะแนนตามปกติ หญิงสาวตวัดหางตาขึ้นมองธาราธารเหมือนจะหยั่งเชิงก่อนจะเกาะขอบเตียงอีกฝั่งที่ยังว่างเปล่า บีบนวดไปตามหัวไหล่ใต้ฟ้าและปลอบประโลม
“ไม่เป็นไรหรอกนะคะใต้ฟ้า ความรู้ยังไงก็ยังติดตัวคนที่รู้ไม่ไปไหน นะคะ อย่าเครียด จะได้หายเร็วๆ”
“ขอบคุณครับ”
ธาราธารเอือมระอากับท่าทีประดิษฐ์ๆนั่น แต่ก็ยังพอทนดูไหวอยู่ ถ้าว่านน้ำไม่ค่อยๆหย่อนหน้าอกขาวอร่ามนั่นลงไปเคล้นคลึงกับหัวไหล่ใต้ฟ้าแทนมือที่คอยบีบนวด และนี่่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ธาราธารสติขาดผึง เด็กหนุ่มมั่นใจว่าสู้ว่านน้ำได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเล่ห์หรือมารยา แต่ที่ธาราธารไม่มีเหมือนว่านน้ำก็คือ ‘นม’ และสิ่งที่หญิงสาวคนนี้ทำเป็นสิ่งที่ธาราธารทนรับไม่ไหว มันต้องตาต่อตาฟันต่อฟันให้พ่ายแพ้กันไปสักข้าง ธาราธารรักแรงและหึงแรง ไม่ว่าใต้ฟ้าจะรู้มั้ย แต่ธาราธารไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
“ความรู้ยังติดตัวคนที่รู้อยู่มันแน่นอนอยู่แล้วล่ะครับ แต่ความรู้ที่จะเผยแพร่ไปสู่คนอื่นๆก็ยังไม่ไปไหน”
ธาราธารตั้งใจจะยกคิ้วและส่งยิ้มยียวนไปให้ว่านน้ำอย่างคนมีชั้นเชิงเหนือกว่า และกำลังจ้องจับความรู้สึกและวัตถุประสงค์ของว่านน้ำเหมือนเธอคือหนึ่งในผู้ต้องสงสัยในเหตุการณ์ร้ายๆของไร่
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายเมื่อรับรู้ถึงความอึดอัดที่เกิดขึ้นภายใต้บรรยากาศที่ดูเหมือนไม่มีอะไรนี้ บ่อยครั้งที่ใต้ฟ้าหรี่ตามองเธอกับธาราธารเหมือนจะตั้งคำถาม แต่คิ้วมุ่นนั่นก็คลายลงไปในที่สุด
คำพูดของธาราธารทำให้ว่านน้ำแอบตาลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง แม้ถ้อยคำคลุมเครือนั่นจะแอบมีขวากหนามอำพรางเพื่อบางอย่างอยู่ก็ตามที หญิงสาวตีตัวออกห่างจากเจ้าของไร่หนุ่มเพราะประกายหวงแหนในหน่วยตาของธาราธารชัดเจนมาก และเด็กหนุ่มมีเรื่องอื่นมาเบี่ยงเบนความสนใจของเธอเหมือนรู้เกมอยู่แล้ว
“น้องธารหมายความว่ายังไงคะ พี่อยากรู้ด้วยจังเลยค่ะ”
“นั่นสิ ธารหมายความว่าไงเหรอ”
“ก็พวกเรากำลังเสียดายอะไรกันอยู่ละครับ ถ้าเสียดายพวกวิชาความรู้เกี่ยวกับการทำไร่ พอดีธารเห็นว่ามันกระจัดกระจายรกรุงรัง ธารเลยส่งให้ร้านรับทำหนังสือแสกนไว้อะครับ นี่ก็จ้างให้เขาพิมพ์เนื้อหาให้ เห็นว่าเสร็จแล้วด้วย กะว่ากลับมาจากส่งโทมัสจะนัดคุยเรื่องหนังสือเป็นเรื่องเป็นราว อยากช่วยพี่ใต้ฟ้าจัดการสักเรื่อง เพราะเห็นว่าเรื่องในไร่ก็ยุ่งพอแล้ว และเรื่องนี้ก็สั่งงานปากเปล่าเอาได้ ธารถนัดงานสบายมากกว่างานใช้แรงนี่ครับ”
“ธารรู้เรื่องหนังสืองานเกษตรได้ยังไง”
“พี่ไปรยาบอกครับ และธารก็เห็นต้นฉบับแล้วด้วย พี่ว่านน้ำก็น่าจะเคยเห็นสินะครับ”
“เอ พี่ไม่แน่ใจนะคะ พี่ไม่ค่อยสนพวกกระดาษเป็นแผ่นๆสักเท่าไหร่ พี่ชอบอะไรที่เป็นรูปเล่มมากกว่าค่ะ แบบอ่านรวดเดียวเลยไรงี้”
ว่านน้ำแบ่งรับแบ่งสู้ได้น่าพิรุธที่สุด หรือไม่ก็กำลังงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อธาราธารพุ่งเจาะประเด็นมาที่หนังสือโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้ เหมือนเรากำลังพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ แต่ธาราธารพุ่งไปที่น้ำท่วมโลกเลยก็ว่าได้
ธาราธารรู้สึกว่าการเล่นสงครามประสาทแบบโคนันค่อยๆเก็บข้อมูลค่อยๆ สืบก็สนุกดี แต่มันไม่ทันใจเด็กหนุ่มเลือดร้อนน่ะสิ ก็ธาราธารไม่ได้ต้องการจะมาช่วยใต้ฟ้าสืบหาเรื่องราวอะไรพวกนี้นี่ เด็กหนุ่มตั้งใจจะมาตามหารักคืนใจ ดังนั้นการกำจัดอุปสรรคที่มาข้องแวะให้ใต้ฟ้าต้องกังวลมันก็คือปัญหาที่ธาราธารจะต้องปัดเป่าออกไปให้เร็วที่สุด เพิ่งสวีทและตกเป็นของกันและกันได้ครั้งเดียวเอง เด็กหนุ่มนึกถึงความสัมพันธ์ครั้งแรกเมื่อไหร่ ยังไม่รู้สึกเสียวสะท้านเท่ากับรู้สึกถึงความเจ็บแสบที่ถูกเปิดบริสุทธิ์เลย เพราะมีแต่เรื่อง ธาราธารเลยไม่ชินจนมีความรู้สึกอย่างที่ควรจะได้รับซะที เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ พวกที่ก่อเรื่องจะต้องรับผิดชอบเป็นรายตัว ในฐานะแมลงรำคาญที่มาคอยกวนใจเขาทั้งสองคน
“เหรอครับ ไว้มันเป็นรูปเป็นร่างเมื่อไหร่ พี่ว่านน้ำก็จะได้เห็นในงานเกษตรประจำปีแหละครับ”
เด็กหนุ่มยกยิ้มมุมปากเยาะเย้ยเมื่ออีกคนตาลุกวาวกับเรื่องที่เขาพูดถึง เพราะว่านน้ำไม่ชอบข้อมูลดิบที่ยังไม่ผ่านการรวบรวมหรือคัดกรองสินะ หญิงสาวถึงได้ชะล่าใจว่ามันจะไม่ยุ่งยากวุ่นวายเพราะไม่มีใครล่วงรู้เรื่องนี้ พอต้องการจะใช้ขึ้นมา ข้อมูลบางส่วนที่ธาราธารตั้งใจจะให้มันหายไป ทำให้ข้อมูลที่ว่านน้ำมีไม่ประติดประต่ออย่างที่ต้องการ โปลิศจับขโมยค่อยๆตีกรอบแคบลงแล้ว
“มารับคุณธาราธารไปทานยาค่ะ ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ”
พยาบาลสาวสวยคนเดิมเข้ามาตามคนป่วยของตัวเองด้วยท่าทางอ่อนน้อมผิดกับที่อยู่กับธาราธารลิบลับ ผู้หญิงบ้านนี้เมืองนี้เป็นอะไรกันไปหมด เวลาอยู่ต่อหน้าใต้ฟ้าก็ทำตัวเป็นกุลสตรีไร้ที่ติกันทุกคน
“เอามาให้ธารกินที่นี่ก็ได้ครับคุณพยาบาล ผมจะช่วยดูให้เอง”
“จะดีเหรอคะนายใต้ฟ้า คุณธาราธารอาการไม่หนักเท่าคุณ คงไม่ดีแน่ถ้าจะรบกวนผู้ป่วยให้ช่วยดูแลผู้ป่วย”
“ผมดูแลตัวเองได้ครับ”
ธาราธารสุดจะทน ว่านน้ำเองก็คอตั้งและชักสีหน้าขึ้นมาเมื่อเห็นพยาบาลของธาราธารมีทีท่าออเซาะใต้ฟ้าอยู่ไม่น้อย แต่เจ้าของไร่หนุ่มก็วางตัวเหมือนไม่มีเหตุการณ์อะไรผิดปกติ เขาก็ยังเคร่งขรึมและเป็นผู้ใหญ่เกินตัวเมื่ออยู่ต่อหน้าคนหมู่มากอยู่ดี
“แต่”
พยาบาลคนเดิมค้านขึ้นมา ธาราธารพอจะรู้เท่าทันความคิดของเธอเลยไม่ปล่อยให้เธอพูดจนจบ
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมากนี่ครับ ผมดูแลตัวเองได้ ได้ดีด้วย เพราะผมก็ลุกขึ้นเดินได้ และทำอะไรได้มากกว่านี้ถ้าผมหงุดหงิด โมโห หรือไม่พอใจอะไรขึ้นมา”
“เอาเป็นว่าตามที่ธารบอกนั่นแหละครับคุณพยาบาล”
ใต้ฟ้าห้ามสึกได้ทันท่วงทีและส่ายหน้าให้กับคนที่มีเหตุผลและโตเป็นผู้ใหญ่แค่บางเวลาอย่างธาราธาร เพราะหลักๆแล้วเด็กหนุ่มเอาแต่ใจตัวเองเป็นหลักเสมอ เขารู้ว่าสามคนนี้กำลังตั้งแง่และเล่นสงครามประสาทกัน อันที่จริงใต้ฟ้าก็รู้ดีทุกอย่าง เขาไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น เพียงแต่เจ้าของไร่หนุ่มไม่ได้คิดจะเดินตามเกมที่เหล่าเธอๆวางไว้ก ถ้าใต้ฟ้าไม่มีภูมิคุ้มกันด้านนี้ เขาคงแพ้เล่ห์มารยาของผู้หญิงไปนานแล้ว
พอพูดถึงเวลาของอาหารและยาผู้ป่วย สาวสวยที่หอบร่างอวบอัดและเซ็กซี่ทุกท่วงท่าอย่างว่านน้ำก็ขอตัวกลับอย่างเสียไม่ได้ จะมีก็แต่พยาบาลที่ดูแลยังคงนั่งคุมธาราธารกินข้าวและกินยาเหมือนเธอเข้าเวรมาดูแลผู้ป่วยอย่างเขาแค่คนเดียว ธาราธารตั้งใจกระแอมไอให้พยาบาลสาวสวยรู้สึกตัว แต่ดูเหมือนเธอจะคงสถานะใสซื่อได้ไม่หลุดฟอร์ม
“คุณธารข้าวติดคอเหรอคะ”
ข้าวต้มที่เปื่อยจนเม็ดข้าวเละไม่เป็นรูปร่างซ้ำยังมีน้ำซุปใส่เข้ามาเหมือนต้มจืดข้าวสารนี่นะ ที่จะทำให้ข้าวติดคอธาราธารได้ เด็กหนุ่มส่ายหน้าดิกและถอนหายใจเสียงดัง
“คุณพยาบาลมีผมเป็นคนไข้แค่คนเดียวทั้งวอร์ดเหรอครับ คือยาหลังอาหารผมทานเองได้ครับ ส่วนข้าว ผมก็ทานให้เห็นอยู่ คือผมมีเรื่องอยากคุยกับพี่ชายบ้างน่ะครับ ส่วนตัว”
ธาราธารไม่ได้ตั้งใจจะตอกให้พยาบาลหน้าม้านถอดสีขนาดนี้หรอก แต่เขาก็ไม่เห็นว่าจะมีทางไหนที่จะกำจัด กขค ไปได้ถ้าไม่พูดตรงๆ
พยาบาลสาวลอบมองค้อนคนไข้ตัวเองแล้วขอตัวกลับไปอีกคน เด็กหนุ่มถึงกับพรูลมหายใจเมื่อได้เป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง ร้อยเล่ห์มารยาพวกนี้ธาราธารอ่านออกหมดแหละ เพราะตอนที่อยู่เมืองนอก ธาราธารก็เคยทำกับคนที่มาเพียรขายขนมจีบเขาไม่เว้นแต่ละวันเหมือนกัน เสน่ห์ที่ธาราธารหยิบยกออกมาใช้ ทำให้เด็กหนุ่มใช้ชีวิตอย่างสบายๆโดยไม่ง้อเงินจากปู่ด้วยซ้ำ หลายครั้งธาราธารจึงดื้อดึงและต่อต้านปู่ตัวเองโดยไม่สนใจคำขู่ที่จะไม่ส่งเงินให้เลย
“พี่เพิ่งรู้ว่าธารร้ายกาจขนาดนี้”
ใต้ฟ้าตัดพ้อไม่จริงจังนักเมื่อเด็กหนุ่มขับไล่บุคคลที่สามออกไปได้ถึงสองคน ความเจ็บปวดในใจที่รับรู้ว่าธาราธารกลับมาเพื่อแก้แค้นเขายังไม่ได้จางหาย ยังถูกกระทุ้งขึ้นมาให้เจ็บปลาบแปลบเป็นระยะๆเมื่อเขานึกขึ้นได้ แต่ที่ธาราธารทำเหมือนหึงหวงเขากับว่านน้ำและพยาบาลสาวคนสวยในวันนี้ทำให้เจ้าของไร่หนุ่มพอใจอยู่มาก ถึงจะยังมีแผลเป็นให้เจ็บๆคันๆ แต่เขาก็ได้รับยาสมานแผลนั้นทีละน้อยทำให้อาการบาดเจ็บทุเลาลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ แม้้จะไม่หายขาด แต่ใต้ฟ้าก็ไม่เหมือนคนจะเป็นจะตายเหมือนตอนที่รับรู้ทีแรก คงต้องขอบคุณปัญหาที่ถาโถมเข้ามายิ่งใหญ่พอกัน เจ้าของไร่หนุ่มถึงต้องแบ่งสติออกไปคิดในหลายๆเรื่อง ไม่จับจดอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้ต้องบ้าคลั่ง
ยิ่งอยู่ใกล้ เขาก็ยิ่งรู้ใจตัวเองขึ้นมาทีละนิดแล้วว่าเพราะอะไรที่ทำให้ใต้ฟ้ามุมานะที่จะทำงาน และไม่สนใจผู้หญิงคนไหนที่ผ่านเข้ามาเป็นตัวเลือกของชีวิต ใต้ฟ้าอยู่เพื่อรอธาราธาร อยู่เพื่อรอวันที่ตัวเองจะโตเป็นผู้ใหญ่ รู้จักกรับผิดชอบและมีอิสระในการจัดการชีวิตตัวเอง
ใต้ฟ้าลูบผมลื่นราวเส้นไหมนั้นอย่างเบามือ ความรู้สึกรักและหวงแหนในตัวเด็กผู้ชายคนนี้เพิ่งเด่นชัดจนถึงขีดสุดตอนที่ได้เป็นเจ้าของทั้งๆที่เขาทำไปเพราะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ยิ่งเห็นว่าธาราธารไม่ได้ขัดขืนต่อการกระทำของเขาแล้วยิ่งหวงแหนจนอธิบายออกมาไม่ถูก การที่คนเราจะรู้ว่าตัวเองรักใครสักคนเกินญาติมิตรหรือเพื่อนพ้องนี่มันละเอียดอ่อนและซับซ้อนจนน่าปวดหัว
ธาราธารช้อนตาขึ้นมามองแล้วยิ้มละลายใจให้ หน้าแบบนี้ สายตาแบบนี้คงจะกระชากใจใครต่อใครมานักต่อนักแล้วสิ ที่มีให้เห็นเป็นตัวอย่างก็ฝรั่งตัวโตตาสีน้ำข้าวนั่นที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาถึงที่ ไอ้ที่เห็นว่าใต้ฟ้ารังเกียจและต่อต้านความรักร่วมเพศนั้น จริงๆแล้วเขาก็แค่หึงจนไม่รู้จะทำยังไงเท่านั้นเอง
“ถ้าพี่ไปรยาอยู่ก็ดีสินะครับ ธารจะได้ไม่ต้องเหนื่อยคนเดียว”
“ปรายต้องทำงานให้มหาลัย ไหนจะทำแผนการสอนและออกข้อสอบอีก แต่เมื่อหลังจากที่พี่ฟื้นปรายก็โทรมาแล้วล่ะ ถามถึงธารด้วยว่าเป็นไงบ้าง”
“พี่ใต้ฟ้าเสียใจไหมครับ ธารรู้ว่าพี่ผูกพันกับห้องนั้น แต่มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้”
“พี่รู้ว่าธารเองก็รู็ว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ พี่คิดมาตลอดว่าพวกเราต่างก็ตั้งใจจะพัฒนาการเกษตรให้ไปในทางที่ดีขึ้น พี่มัวแต่มองว่าเรามีอุดมการณ์ร่วมกัน แต่พี่ก็ลืมคิดไปว่าคนเราก็ยังอยากดีอยากเด่นและอยากเป็นที่หนึ่งอยู่ พี่มองข้ามความจริงข้อนี้ไป ตอนที่มีคนเอายาฆ่าหญ้าใส่ในดินนั่น พี่ก็ยังมองข้ามเรื่องนี้ไป แต่พอมันซ้ำซ้อนขึ้นมา พี่ก็พอมองออกแล้วล่ะ”
“พี่ใต้ฟ้ามองโลกในแง่ดีเกินไป”
“บางเรื่องเท่านั้นแหละธาร แล้วเพราะพี่หรือเปล่าที่ทำให้ธารมองโลกในแง่ร้าย”
“ธารว่าเพราะชะตาฟ้าลิขิตต่างหากละครับ”
“โยนความผิดนะเรา”
“อ้าว จริงๆนะ ธารว่าต้องมีใครคอยแกล้งเราสองคนให้เป็นแบบนี้แน่ๆ”
“เมื่อกี้ธารยังดูเป็นคนมีชั้นเชิงอยู่เลยนะ ตอนที่คุยกับคุณว่านน่ะ แล้วตอนนี้ ทำไมความคิดถอยกลับไปเป็นเด็กล่ะ”
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่มีใครขีดเส้นชีวิตเรา เราจะเดินมาทางนี้เหรอ เราจะคิดอะไรงี่เง่าๆโดยที่รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังทำเหรอ”
“ถ้าเราเลือกทางเดินของตัวเองได้ ธารก็จะไม่เดินทางนี้เหรอ”
“เปล่าหรอก ธารจะเดินให้มันง่ายกว่านี้ต่างหาก”
ไม่ใช่แค่วันสองวันนะที่ธาราธารจะได้มาประจันหน้าคุยกันกับใต้ฟ้าในเรื่องที่เคยค้างคาใจอยู่นี้ มันนานหลายปีที่เด็กหนุ่มฝังใจ มันนานหลายปีที่ธาราธารไม่เคยเปลี่ยนใจเลย ความรู้สึกที่เคยมีต่อใต้ฟ้ายังไงก็ยังมีอยู่อย่างนั้น แม้วันแรกหลังจากที่ไม่เจอกันหลายปี ท่าทีของใต้ฟ้าไม่มีอะไรน่าประทับนอกจากผู้ชายยียวนคนหนึ่งเลยก็เถอะ
เด็กหนุ่มโผเข้าหาอกกว้างเอาดื้อๆ แม้ใต้ฟ้าจะผงะเพราะไม่ได้ตั้งตัว แต่ก็โอบคนตัวเล็กไว้หลวมๆ จะว่าไปแล้ว ใต้ฟ้าสงบลงกับทุกๆเรื่องเพราะธาราธารรู้จักวิธีที่จะเข้าหาเขา หรือแม้กระทั่งตอนที่ใต้ฟ้าจิตใจล้มเหลวเพราะธาราธาร เด็กหนุ่มก็ยังทำตัวให้เขาโกรธได้ไม่เท่ากับที่เสียใจอยู่ดี
“ไร่ต้องฟื้นฟูแล้วก็มีงานสุมอยู่อีกเยอะเลย ธารอยู่ช่วยพี่ได้มั้ย เลิกคิดถึงเมืองนอกที่เคยยอยู่บ้างหรือยัง”
เด็กหนุ่มผละออกมาจากอกกว้าง ถึงแม้ความอบอุ่นจะแผ่ซ่านไปทั่วทั้งอก แต่ธาราธารก็อยากจะมองคนรักให้เต็มตาและมองให้ลึกผ่านไปถึงใจของใต้ฟ้าให้มากที่สุด สิ่งที่ใต้ฟ้าไม่เคยรู้คือธาราธารไม่เคยผูกพันกับประเทศที่จากมา ไม่เคยเวลาไหนที่ไม่คิดถึงเมืองไทยและคนที่นี่ และไม่มีเวลาไหนที่ธาราธารอยากไปให้ไกลจากคนนี้ แม้วิถีทางที่ใต้ฟ้าอยู่กับวิถีชีวิตของธาราธารที่เคยใช้มาจากต่างกันคนละขั้วเลยก็ตาม
เงื่อนไขของธาราธารแปรผันตรงตามใต้ฟ้าเท่านั้น อย่างอื่นธาราธารจะปรับตัวเข้ากับมันให้ได้

[m_pop91]

เขาขอจิ้ม

คุ่นี้เขาทำไมไม่พูดกันให้เข้าใจนะ คิดไปเองแบบนี้เดี๋ยวก็ตีกันอีก

[ordkrub]

เมื่อไหร่จะเลิกงอนซักทีหนอ

[wi_OoO_wi]

 

[AnimajuS]

 

[AllRiseApril]

พี่ใต้ฟ้าคิดเองเออเองไปกันใหญ่แล้วววววววว

[YouandMe]

 

งานนี้เมียธารลุยแหลก 
ยิ่งกว่าจงอางหวงไข่คือเมียธารหวงพี่ใต้ฟ้า 
จะกี่คนเมียธารก็ตีแตกพ่ายไปหมด...แบบนี้พี่ใต้ฟ้ายังไม่เข้าใจอีกเร้ออออออ 

แงๆๆๆ คราวนี้ผิดเยอะนะ กว่าจะเสร็จ เกือบหลับคาคอมไปเลย 
คุณพยาบาลเลยมีความหหวังสินะครับ
เป็นหนุ่มหัวนอกซะเองที่โเข้าไปกอดคนบนเตียงที่ถูกเสียบสายน้ำเกลือเอาไว้ ==> โผเข้าไป
ในอกลั่นจนเหมือนจะทะลุเนื้อออกมาเพราะลุ้นว่าใต้ฟ้าจะร้ังเขาไว้ด้วยเรื่องอะไร ==> รั้ง
ธารไม่ได้เดินมาจะเหนื่อยได้ยัง ==> ยังไง
เด็กหนุ่มนิ่วหน้าไม่พอใจ เดินไปประกอบเตียงข้างหนึ่งของใต้ฟ้าเอาไว้ ==> ประกบ
ธารเลยส่งให้ร้านรับทำหนังสือแสกนไว้อะครับ ==> สแกน
ใต้ฟ้าห้ามสึกได้ทันท่วงทีและส่ายหน้าให้กับคนที่มีเหตุผลและโตเป็นผู้ใหญ่แค่บางเวลาอย่างธาราธาร ==> ศึก
เพียงแต่เจ้าของไร่หนุ่มไม่ได้คิดจะเดินตามเกมที่เหล่าเธอๆวางไว้ก
อยู่เพื่อรอวันที่ตัวเองจะโตเป็นผู้ใหญ่ รู้จักกรับผิดชอบและมีอิสระในการจัดการชีวิตตัวเอง
พี่รู้ว่าธารเองก็รู็ว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ ==> รู้
ธารอยู่ช่วยพี่ได้มั้ย เลิกคิดถึงเมืองนอกที่เคยยอยู่บ้างหรือยัง
ไม่เคยเวลาไหนที่ไม่คิดถึงเมืองไทยและคนที่นี่ ==> ไม่มี

[StillLoveThem]

...ผู้ชายเค้าจะรักกัน ผู้หญิงสองคนนี่ยุ่งจริงๆๆ
...ใต้ฟ้าก็แบบ...รักนะ แต่ยังเคลือบแคลงอยู่