“อาของขวัญเป็นอะไรไปคะ ทำไมหาวบ่อยจัง” เด็กหญิงตัวน้อย ลูกสาวของอานุภาพเงยหน้าถามคุณอาหนุ่มรูปหล่อที่กำลังยืนปิ้งบาร์บีคิวอยู่ข้างเธอซึ่งแทบจะทุก 5 นาทีที่เขาอ้าปากหาววอดๆ แต่แม้จะหาวบ่อยเพียงใด เด็กหญิงเฌอแตมก็ยังให้คะแนนความหล่อคุณอาคนนี้เต็มร้อย!
“เอ่อ…อานอนดึก”
“อาของขวัญไปนั่งพักมั้ย” เด็กชายข้าวที่ยืนอยู่ไม่ห่างถามอย่างห่วงใย แต่จอมขวัญเพียงแค่ส่ายหน้าปฏิเสธ
“นอนดึกไม่ดีนะ! เดี๋ยวตาโบ๋วเหมือนพ่อของขนม พ่อของขนมตาโบ๋วมากๆๆๆๆๆ” เด็กชายขนมที่นั่งกินอยู่ที่โต๊ะไม่ไกลจากเตาปิ้งบาร์บีคิวร้องบอก แต่มือข้างหนึ่งยังถือส้อมจิ้มพริกหยวกชิ้นใหญ่เตรียมเข้าปาก
…แม้จะยังเป็นเด็ก แต่เด็กชายขนมผู้รักการกินก็ไม่เคยแบ่งพรรคแบ่งพวก ไม่ว่าจะคาร์โบไฮเดต โปรตีน ไขมัน หรือวิตามิน เกลือแร่ใดๆ เด็กชายขนมฟาดเรียบ แม้ในหลายๆครั้งจะเลือกกินพวกเนื้อสัตว์มากกว่าผักก็ตาม
“จริงด้วยค่ะ! พ่อของเฌอแตมก็ชอบนอนดึกเหมือนกัน ใต้ตางี้ดำเป็นปื้ดเลย!” เด็กหญิงเพียงคนเดียวในจำนวนหลานทั้ง 5 ร้องบอกด้วยความเป็นห่วงในความหล่อของคุณอาหนุ่มเป็นอย่างยิ่ง
“พวกผู้ใหญ่ทำไมชอบนอนดึกกันจังเลยเนอะ แล้วมาไล่เด็กๆอย่างพวกเราให้เข้านอนเร็วๆ” เด็กชายขนมตั้งคำถามอย่างเด็กช่างสงสัย
“ก็เพราะพวกผู้ใหญ่เขาจะได้มีเวลาจู๋จี๋กันน่ะสิ!” เด็กชายแสตมป์ ฝาแฝดคนน้องของเด็กหญิงเฌอแตมหันมาตอบ
“แสตมป์เคยเห็นนะ ตอนดึกๆ ในห้องทำงานพ่อ พ่อกำลังจูบมาม๊า!”
“พอเลยแสตมป์” ไม่ต้องให้ผู้ใหญ่ที่ไหนปราม พี่คนโตอย่างเด็กชายเข้มก็หันมาดุ แม้อีกฝ่ายจะไม่ใช่น้องชายแท้ๆคลานตามกันมาแต่เด็กชายเข้มถือว่าทุกคนเป็นน้องอย่างเท่าเทียม และในฐานะที่ตัวเองเป็นพี่ใหญ่ การดุการปรามพวกน้องๆนั้นถือเป็นหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากผู้ใหญ่
เด็กชายแสตมป์หงอไปทันทีที่ถูกดุ หากแต่เด็กชายขนมผู้ซึ่งแสบและซนกลับเป็นฝ่ายขยับไปสะกิดให้อีกฝ่ายเล่าต่อแบบกระซิบกระซาบก็ยังดี เข้มเห็นการกระทำของน้องชายตัวเองอยู่หรอก แต่แค่อ้าปากจะดุ เจ้าขนมก็ทำเป็นเหล่ตามามองเหมือนรู้ทัน แล้วชวนแสตมป์คุยเรื่องขบวนการเรนเจอร์ทั้งหลายแหล่ เข้มจนใจจะกำราบน้องชายตัวแสบ จึงหันไปทางเด็กหญิงเพียงหนึ่งเดียวของกลุ่มแทน
“เฌอแตมเอาข้าวโพดไหม” เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบ หากแต่ก็แสดงถึงความเอาใจใส่
“เอาค่ะ” เด็กหญิงผู้มีอายุน้อยกว่ายกมือพนมขอบคุณ ก่อนที่เข้มจะหันไปหยิบไม้ซึ่งเสียบข้าวโพดปิ้งอยู่บนเตาบาร์บีคิวมาส่งให้
“ระวังร้อน” แม้น้ำเสียงจะค่อนไปทางห้วนสั้นเพราะมีแต่พี่น้องผู้ชาย แต่ก็ยังแฝงความอ่อนโยนเอาไว้อย่างเต็มเปี่ยม เด็กหญิงเฌอแตมไม่ค่อยกลัวพี่ชายมาดเข้มคนนี้เสียเท่าไหร่ แม้เพื่อนๆของเธอที่เคยเจอเข้มจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าหน้าดุแถมยังทำตัวเข้มสมชื่อจนไม่น่าเข้าใกล้ก็ตาม
“อาของขวัญ จานเปล่าใบนี้ให้เข้มยกไปเก็บในครัวเลยมั้ย” เข้มหันมาถามคุณอาหนุ่มรูปหล่อที่ยืนปิ้งเงียบๆอยู่ใกล้ๆ ดูเหมือนจอมขวัญจะเงียบไปตั้งแต่แสตมป์เปิดประเด็นว่าผู้ใหญ่นอนดึกเพราะจู๋จี๋กัน เด็กชายเข้มนั้น แม้ปัจจุบันจะยังใช้คำนำหน้าว่าเด็กชาย แต่ก็รู้เห็นและเข้าใจอะไรหลายๆเรื่อง รวมไปถึงเรื่องที่อธิปและจอมขวัญอยู่ด้วยกัน ทั้งๆที่ไม่ได้มีสายเลือดเกี่ยวดองกันแต่อย่างใด
…ใช่…เขารู้ เขาเห็น เขาเข้าใจ แต่เขาไม่ปริปากพูด…
เขาเห็นทั้งจอมขวัญและอธิปมาตั้งแต่จำความได้ ทั้งสองช่วยเลี้ยงดูเขา ไปรับไปส่งที่โรงเรียน หรือแม้แต่เป็นตัวแทนผู้ปกครองในงานสำคัญต่างๆที่บิดาไม่ว่างไปร่วม…เข้มไม่เห็นความจำเป็นตรงไหนที่เขาจะต้องเอาความสัมพันธ์ของอธิปและจอมขวัญขึ้นมาเป็นประเด็นแล้วลืมเลือนบุญคุณที่ทั้งสองมีต่อเขาและน้องๆ
“อ่ะ…อื้ม! เอาไปให้อาโตในครัวที แล้วบอกอาโตว่าออกมากินก่อน” จอมขวัญตอบหลานชาย เข้มยกจานเปล่าเดินกลับเข้าไปหาคุณอาอีกคนในครัว อธิปยืนอยู่หน้าซิงก์กำลังล้างหมูล้างผักลำเลียงออกไปปิ้งที่เตาบาร์บีคิว
“อาโต อาของขวัญบอกให้ออกไปทานก่อนครับ”
“อืม อาเสร็จพอดี เข้มช่วยอายกถังผักหน่อย” อธิปถือจานเนื้อสัตว์ที่ถูกล้างถูกหมักแล้วเต็มสองมือ จึงไหว้วานหลานชายช่วยยกถังใส่ผักซึ่งเป็นเครื่องเคียง
สองอาหลานยกอาหารเต็มสองมือออกมาที่สนามหญ้าข้างๆบ้านอันเป็นสถานที่จัดปาร์ตี้บาร์บีคิว เสียงซู่ซ่าของเนื้อสัตว์ที่ถูกไฟจากเตาปิ้งโลมเลียดังคลอไปกับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กๆ และแน่นอน หัวหน้าเด็กอย่างนายจอมขวัญ วิมลกิตติก็เสียงดังไม่แพ้หลานๆเช่นกัน
“คุณอาขา หมูจะไหม้แล้วนะคะ”
“อ๊ะ! จริงเหรอ ไหนๆ”
“กุ้งก็จะไหม้แล้วเหมือนกันนะอาของขวัญ!” เด็กชายขนมร้องบอก
“เฮ้ย! จริงดิ!”
“อ๊ะ! อันนั้นยังไม่สุก อาของขวัญรีบคีบใส่จานทำไมอ่ะ” เด็กชายแสตมป์รีบท้วงเมื่อเห็นคุณอาหนุ่มผู้ทำอาหารไม่เป็นคีบเนื้อสัตว์แทบทุกชิ้นในเตาปิ้งใส่จานในมือ
“อ้าว!”
“อันนี้ก็ยังไม่สุก อี๋ๆ เลือดแดงแจ๋เลย!” เด็กชายขนมเอาส้อมเขี่ยๆเนื้อสัตว์ในจานบนมือของจอมขวัญ ก่อนที่สองพี่น้องฝาแฝดลูกของอานุภาพจะยื่นหน้าเข้ามาดูในจานบ้าง
“เนื้อยังแดงขนาดนี้ยังทานไม่ได้นะคะ คุณอา เดี๋ยวปวดท้อง”
“กุ้งก็ยังใสแจ๋วเลย กินเข้าไปต้องท้องเสียจู้ดๆแน่”
“ขนมว่าอาของขวัญให้อาโตปิ้งเห้อะ!”
“แต่อาอยากปิ้งนี่!”
“ฮู้! งั้นเดี๋ยวขนมสอน นี่นะ อันแดงๆอย่างงี้ยังไม่สุก” เด็กชายขนมชี้ๆในจานเป็นเชิงสั่งให้จอมขวัญคีบกลับลงไปปิ้งใหม่
“ชิ้นนี้เริ่มสุกแล้วค่ะ คุณอา ลองพลิกดูนะคะ” เด็กหญิงเฌอแตมช่วยสอนอีกแรง
“กุ้งกับปลาหมึกต้องดูตัวที่ไม่ใสนะครับ อาของขวัญ อย่างชิ้นนี้ ชิ้นนี้ด้วย ชิ้นนี้ด้วยครับ ไม่ๆ…อย่าเพิ่งคีบใส่จานสิ พลิกดูก่อนว่ามันสุกทุกด้านรึยัง” เด็กชายแสตมป์สอนบ้าง จอมขวัญทำตามหลานๆอย่างเงอะงะ หากแต่ก็เรียกเสียงหัวเราะจากเด็กๆและเจ้าตัวในท้ายที่สุด
อธิปที่เดินออกมา ได้แต่ยืนมองคนรักอยู่กับหลานๆแล้วอมยิ้มบาง จอมขวัญนั้นเฮ้วและหลายๆครั้งชอบทำตัวเป็นหัวหน้าเด็ก หากแต่เวลานี้ที่กำลังเป็นลูกมือให้เด็กๆ ท่าทางงุ่มง่ามทำอะไรไม่ค่อยถูกกลับทำให้เขานึกเอ็นดู
“อาของขวัญท่าทางจะถูกอาโตเอาใจจนเคยตัวนะครับ” เสียงดังขึ้นข้างกาย ทำเอาอธิปนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองเด็กชายเข้มที่อยู่ข้างกาย
เข้มยิ้มให้เขา อธิปไม่อยากเข้าข้างตัวเอง แต่รอยยิ้มของหลานชายเหมือนจะบอกไม่ให้เขากังวลว่าความสัมพันธ์ของเขาและจอมขวัญจะทำให้หลานชายรู้สึกแย่
“เข้มเคยคิดว่ามันแปลก แต่…อาโตและอาของขวัญเป็นครอบครัวของเข้ม ถ้าอะไรก็ตามคือสิ่งที่อาเลือก ถึงเข้มจะไม่สนับสนุน แต่เข้มก็ไม่เคยมองว่ามันไม่ดี”
“ขอบใจ” อธิปยิ้มให้หลานชาย เข้มยิ้มรับ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นน้องชายคนกลางโผล่หน้าเข้าไปในกลุ่มที่กำลังมะรุมมะตุ้มอยู่ที่เตาบาร์บีคิว
“เข้มเข้าใจไม่ยาก แต่อาโตคงต้องรับมือกับน้องของเข้มสักหน่อย รายนั้นหัวดื้อไม่ค่อยยอมรับความคิดคนอื่น แต่มันก็รักอาโตกับอาของขวัญมาก” อธิปเหลือบตามองไปยังน้องชายคนกลางของเข้ม ดูเหมือนข้าวจะรู้ว่าเขามอง เพราะทันทีที่เห็นเขามอง เด็กชายข้าวก็รีบกอดหมับเข้าที่เอวของจอมขวัญทันทีราวกับหวง
“แต่อาว่า ข้าวรักอาของขวัญมากกว่ารักอานะ” เข้มหัวเราะน้อยๆ ท่าทางตอนหัวเราะเหมือนจักรกฤษณ์ไม่มีผิด
“ใครๆก็รักอาของขวัญกันทั้งนั้นล่ะครับ เพื่อนของเข้มยังชอบอาของขวัญกันทั้งนั้นเลย”
เสียงเฮฮาดังมาจากเตาปิ้งบาร์บีคิว พร้อมกับที่จอมขวัญอวดเนื้อหมูที่ตัวเองเป็นคนปิ้งจนสุก เด็กๆที่ยืนอยู่รายล้อมพากันตบมือโห่ร้องอย่างยินดี อธิปและเข้มเดินเข้าไปหาพร้อมถาดอาหารและผัก แล้วหลังจากนั้นปาร์ตี้บาร์บีคิวของชายหนุ่ม 2 คนและหลานอีก 5 ก็เริ่มขึ้นในสายวันอาทิตย์ที่ดวงอาทิตย์เจิดจ้านั่นเอง
FIN
มาตามสัญญาว่าจะมีจิ้มจุ่มแบบไม่มีคุณพัชรีมาแอบส่อง ก๊ากๆๆๆ
แต่จิ้มจุ่มรอบนี้ รู้สึกพี่โตหลุดคอนเซ็ปต์ “แก่ สปอร์ต ใจดี” ไปสักหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นการพลิกโฉมหน้าพระเอกชราแต่ขี้ใจน้อยที่ชื่ออธิปนะคะ ฮ่าฮ่า ส่วนของขวัญ…ไม่ต้องพูดถึง กลายเป็นอีหนูไปแล้วววววว 
ถ้าคิดตอนพิเศษได้อีก จะเอามาลงให้อ่านอีกเน้อ ส่วนพันธะหอย เจอกันภายในสัปดาห์นี้ค่ะ 
ขอบคุณพื้นที่บอร์ด คนอ่าน คนเม้นท์ คนติดตาม และคนคิดถึงทุกๆคนนะคะ 
หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021) (อ่าน 1707617 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก