จอมขวัญอาบน้ำอย่างรวดเร็วและตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะรีบเอาของผิดสำแดงไปคืนเพื่อนทันที เขาไม่รอให้มันสะดวกแล้วค่อยมาเอาหรอก ของพรรค์นี้จะเก็บติดตัวไว้ทำไมนานๆ!!
ชายหนุ่มเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็พลันนึกขึ้นได้ว่าแฟลชไดร์ฟของเขาไม่ได้อยู่ใกล้ตัว เขาใจหายวาบ รีบค้นทั้งเสื้อและกางเกงที่เพิ่งถอดออกไป แต่ไม่เจอแฟลชไดร์ฟอันนั้น
…หรือจะลืมไว้ที่ห้องทำงาน?!!...
ร่างโปร่งพุ่งไปที่ประตูห้องนอนทันที เขาเปิดออก สายตาตรงดิ่งไปที่คอมพิวเตอร์ในห้องทำงาน แต่แล้วก็ต้องเบิกตาโพลงค้างอยู่ที่ประตูอย่างนั้นเมื่อพบว่าอธิปนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ในขณะที่แฟลชไดร์ฟยังเสียบคาอยู่ที่ซีพียู!!
จอมขวัญหมุนตัวจะกลับเข้าห้องนอน แค่สบสายตากับอธิปที่เหลือบตาขึ้นมองเขาก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายกำลังเปิดดูของที่อยู่ในแฟลชไดร์ฟอันนั้น!! ของผิดสำแดงกำลังแสดงให้อธิปเห็นว่าเมื่อกี้เขาดูอะไร!!!...
ในขณะที่จอมขวัญหมุนตัวกลับเข้าห้องนอนอย่างว่องไว อธิปกลับไวกว่าเพราะลุกขึ้นก้าวพรวดมาคว้าเอวลากเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนทันที
“จะมาเอาของคืนใช่มั้ย” จอมขวัญตัวแข็งทื่อ เขาเม้มปากแน่น ก่อนจะหันมองคนรัก
“ไม่ใช่ของขวัญ”
“แล้วของใคร” อธิปถาม สบตากับคนรัก ในดวงตาที่เคยทอดแววอ่อนโยนและอบอุ่นนั้น มาบัดนี้มันนิ่งเรียบและเยือกเย็นจนจอมขวัญไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่
“ของไอ้ฟู อยู่ดีๆมันก็ยัดใส่มือ…”
“พี่เพิ่งรู้ว่าของขวัญรับของง่าย แค่ถูกยัดใส่มือก็เอากลับบ้านมาเปิดดูแล้ว”
“ก็!...” ขยับปากจะอ้าง แต่นึกข้ออ้างไม่ออก อธิปเองก็ใจไม่เย็นพอที่จะรอให้อีกฝ่ายนึกคำพูดสวยหรูเสียด้วย เขาลากเอวคนรักกลับไปที่คอมพิวเตอร์ ในจอยังคงปรากฏภาพชายสองคนร่วมรักกันบนโต๊ะอาหาร ฝ่ายหนึ่งนอนคว่ำหน้ากับโต๊ะ ถูกอีกฝ่ายกระชับสะโพกไว้แน่นในขณะที่กระแทกสวนเข้าไป
“อยากได้ยินเสียงรึเปล่า” น้ำเสียงทุ้มของอธิปที่เคยเจือแววอ่อนโยนมาวันนี้มันแหบพร่าอย่างน่าประหลาด แขนข้างหนึ่งยังล็อกเอวของจอมขวัญให้แนบกับตัวเขา ในขณะที่แขนอีกข้างเอื้อมออกไปเปิดลำโพงเสียง
คราวนี้ทั้งเสียงร้อง ทั้งเสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังสนั่นไปทั้งห้อง จอมขวัญตัวแข็งทื่อ ถึงเขาและอธิปจะเป็นคนรักกัน และเรื่องที่เกิดขึ้นในจอคอมพิวเตอร์จะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาและอธิปเช่นเดียวกัน แต่…การต้องมาได้ยินเสียงของคู่อื่น หรือมายืนดูคู่อื่นกำลังทำเรื่องพวกนี้ก็เล่นเอาจอมขวัญสยองจนต้องหันหน้าหนี
“ทำไมหนีล่ะ ไม่อยากดูแล้วหรือ”
“ขวัญไม่เคยอยากดู! พี่โต ปิดไปเถอะ” จอมขวัญหันไปบอกคนรัก หน้าเสีย กระอักกระอวลไปหมด อธิปเห็นสีหน้าคนรักก็ใจอ่อน จากที่คิดจะแกล้งก็เลยต้องเอื้อมไปคลิกเม้าส์กดหยุดเล่นไฟล์
“พี่ไม่แกล้งแล้ว”
“ไม่แกล้งก็ปล่อยขวัญสิ” แขนข้างหนึ่งของอธิปยังล็อกอยู่ที่เอวของเขา จอมขวัญเลยต้องร้องบอก ทว่าเขากลับได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆตอบกลับมาแทน
“ก็นี่ไม่แกล้งแล้ว…แต่เอาจริง…” จบประโยค ริมฝีปากร้อนๆของอธิปก็แนบซับลงกับซอกคอขาว
“อื้อ…ไม่เอาตรงนี้…” คนถูกจู่โจมไม่ทันตั้งตัวดื้อเล็กน้อย เพราะคราวก่อนที่นอกรอบเป็นระเบียง อธิปก็เผอเรอลืมของไว้ พอหลานชายมาเจอเข้า งานเลยงอกสิทีนี้ จอมขวัญไม่กล้าโผล่หน้าไปที่บ้านเรือนไทยตั้งหลายวัน เพราะกลัวหลานรักจะโพทะนาว่าเจออะไรที่ระเบียงบ้านเขา แม้มันจะยังไม่รู้ประสา แต่ถ้าลองอธิบายละเอียดยิบแล้วล่ะก็ เขาเชื่อว่าผู้ใหญ่ทุกคนที่บ้านเรือนไทยต้องทายออกแน่นอนว่ามันเจออะไรเข้า
…แต่…พอเขาโผล่หน้าไปอีกที คุณพัชรี คุณชัย และจักรกฤษณ์ก็ยังทำตัวกับเขาและอธิปเหมือนเดิม ไม่มีวี่แววล้อเลียนอย่างที่คิด จอมขวัญเลยเดาเอาว่าไอ้หลานรักคงไม่ได้พูดเรื่องนี้
…แต่ถึงมันไม่พูด เขาก็ไม่อยากให้เกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกรอบ เพราะฉะนั้น เขาต้องงดกิจกรรมนอกสถานที่โดยสิ้นเชิง
“ไปในห้องนะ…” จอมขวัญบอก เมื่อมือหนาร้อนเริ่มไล้เข้าไปใต้เสื้อนอนของเขา
“ไม่” ปกติคนดื้อมักจะเป็นจอมขวัญ แต่คราวนี้คนดื้อคืออธิป ร่างสูงพลิกร่างคนรักให้หันมาทางเขา ก่อนจะอุ้มจอมขวัญขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงาน เสื้อยืดเนื้อนิ่มที่ร่างโปร่งใส่นอนถูกม้วนขึ้นไปอยู่เหนืออก ในขณะที่อธิปก้มลงดูดดึงหัวนมสีสดตัดกับผิวขาวอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ!...” ยอดอกข้างหนึ่งถูกจู่โจมด้วยริมฝีปากอุ่น และถูกดูดดึงเข้าไปในโพรงปากร้อนจนเสียววาบ ส่วนยอดอกอีกข้างถูกมือเย็นเฉียบของอธิปบดบี้เสียจนจอมขวัญได้แต่ครางผะแผ่วอย่างอดไม่ไหว
ริมฝีปากร้อนที่ครอบครองยอดอกข้างหนึ่งเริ่มไล้ลงต่ำสู่หน้าท้องแบนราบ ปลายลิ้นสากชื้นเลียวนอยู่รอบแอ่งสะดือ แล้วไล้ต่ำลงสู่ขอบกางเกงขายาวที่จอมขวัญใส่นอน อธิปปลดมันลง สิ่งที่อยู่ใต้กางเกงนอนนั้นกำลังแข็งขืนได้ที่ เขาเหลือบตามองจอมขวัญที่กำลังมองมาที่เขาอย่างโหยหา ดวงตาเรียวมีประกายต้องการแรงกล้าและรอคอย
“อ๊า…” และเมื่ออธิปมอบความเปียกชื้นให้แก่แก่นกายร้อนผ่าวนั้น จอมขวัญก็ถึงกับแหงนหงายศีรษะไปทางด้านหลังอย่างสุดจะทานทน มือขาวป่ายเปะปะจนไปโดยเม้าส์ และเป็นเหตุให้บังเอิญไปกดปุ่มเล่นไฟล์ที่ยังค้างอยู่บนหน้าจอ
‘…あ…あぁ…’ เสียงครางกระเส่าดังมาจากคอมพิวเตอร์ที่เปิดลำโพงเอาไว้ จอมขวัญเกร็งเฮือกไปทั้งตัวเพราะดูเหมือนปลายลิ้นและโพรงปากที่กำลังครอบครองแก่นกายของเขาดูจะเร่งจังหวะตามเสียงครางนั่น
“ม…ไม่…อื้อ…” เขาไม่อยากทำไปได้ยินเสียงคนอื่นไปแบบนี้ จอมขวัญหันไปมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อหวังจะปิดโปรแกรมที่กำลังเล่น แต่แล้วก็ต้องชะงักเพราะในจอคอมพิวเตอร์กำลังปรากฏภาพชายสองคนที่อยู่ในท่าเดียวกับเขาเปี๊ยบ!!
‘…あ…もっと…うん…’ เสียงครางดังไม่หยุดเมื่อคนที่กำลังนอนแหกแข้งแหกขาอยู่บนโต๊ะ ถูกชายอีกคนฝังหน้าลงกับหว่างขา จอมขวัญมองภาพนั้นตาค้างรู้สึกเหมือนเห็นตัวเองอยู่ในจอ ทั้งๆที่เขาและชายคนนั้นไม่ได้หน้าตาเหมือนกันเลยสักนิด
“ชอบรึเปล่า…ทำไปด้วยดูไปด้วย” เสียงทุ้มดังข้างหู เมื่ออธิปเลื่อนหน้าขึ้นมากระซิบใกล้ๆ จอมขวัญหันกลับมาส่ายหน้า ก่อนจะสะดุ้งน้อยๆเมื่อปลายนิ้วเย็นบดขยี้ลงกับปากทางร้อนทางด้านหลัง
“ม…ไม่เอา…พ…พี่โต…อื๊อ! ปิด…ปิดก่อน…อ๊ะ…” ร่างโปร่งพยายามจะหันไปกดปิด แต่อธิปไม่ร่วมมือเอาเสียเลย เพราะปลายนิ้วที่บดขยี้อยู่กับปากทางเมื่อครู่เริ่มสอดแทรกเข้าสู่ภาพในจนจอมขวัญแทบตั้งสติไม่อยู่
“พ…พี่โต…อื้อ…หยุดก่อน…อ๊ะ!...” มือขาวเลื่อนลงมาดันมือของคนรักออก แต่กลายเป็นอธิปอ้อมมือมารวบข้อมือสองข้างของจอมขวัญเอาไว้ แล้วก้มลงจูบบดขยี้ริมฝีปากที่เอาแต่ร้องครางให้เขาหยุด
…จะหยุดได้อย่างไรกัน มาถึงขนาดนี้แล้ว…
“อื๊อ!...อื๊อ!...” จอมขวัญได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของอธิปที่โอบร่างกายเขาเอาไว้ พยายามร้องประท้วง แต่ก็ถูกจูบหนักหน่วงนั่นปิดเอาไว้หมดจนได้แต่ครางเครือในลำคอเมื่อปลายนิ้วของอธิปที่ถูกชะโลมด้วยเจลลื่น แทรกสอดเข้ามาถึงสามนิ้ว
‘…あ! あ! …欲しい…うーん!!...’ หูยังคงทำงานได้อย่างดีจนจอมขวัญอยากจะหูหนวกชั่วคราว เขายังคงได้ยินเสียงครางดังมาจากคอมพิวเตอร์ จอมขวัญหน้าแดงซ่าน เมื่อคิดว่าเสียงเหล่านั้นราวกับดังออกมาจากความคิดของเขา
…เขาต้องการอธิป…ต้องการ…
“อ๊ะ!” ริมฝีปากถูกปล่อยเป็นอิสระ เมื่อตอนที่จอมขวัญถูกพลิกร่างให้คว่ำหน้าลงกับโต๊ะ
“พ…พี่โต…ใส่ถุง…อ๊า!...” ไม่ทันจบประโยคดี ความคับแน่นก็แทรกเข้ามาแทนที่นิ้วยาวของอธิปเสียแล้ว จอมขวัญสะท้านไปทั้งร่างเมื่อถูกบังคับให้รับความแข็งแกร่งในครั้งเดียวโดยไม่หยุดพัก
จวบจนการแทรกสอดเต็มความยาวสิ้นสุด ร่างโปร่งก็ร่วงผล๊อยลงสู่โต๊ะด้วยความเหนื่อยอ่อน เขาพยายามปรับลมหายใจให้ได้โดยเร็วเพราะรู้ดีว่าในอีกไม่ช้า อีกฝ่ายจะต้องยิ่งรุกเร้าเขามากกว่านี้
“ใส่แล้ว” เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูแล้วดันแนบกายเข้าอีก ทั้งๆที่ลึกจนจอมขวัญอึดอัดแทบแย่
“อ๊ะ! ไป…ไปเอามาตั้งแต่เมื่อไหร่…อื๊อ!! อย่าดันเข้ามาอีก อ๊า!!”
‘…あんっ…は!!...’ เสียงจากคอมพิวเตอร์ยังดังไม่หยุด จอมขวัญข่มตาแน่น พยายามไม่สนใจจะฟัง แต่ใครบางคนกลับยิ่งรังแก
“ยกสะโพกขึ้นอีกสิ ของขวัญ ไม่ได้ยินเหรอ” จอมขวัญหันกลับมามองคนกระซิบข้างหู ไม่คิดว่าอธิปจะเล่นแบบนี้
“ดูในคอมฯสิ…เขาโดนกระแทกจนโต๊ะสั่นเลย…เดี๋ยวพี่แปลให้ฟังว่าเขาพูดอะไร…”
“ป…แปลไม่ออกซะหน่อย…อ๊ะ!”
“แปลออก…นี่ไง…เขาบอกว่าข้างในมันร้อน รัด แล้วก็…แทบจะกัดของพี่ขาด…อ๊า…”
“ไม่…ไม่พูดแบบนี้…อ๊ะ!!” ชายหนุ่มไม่อยากให้คนรักสนใจคนที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ เขาหวงอธิป เขาไม่อยากให้อธิปคิดถึงใครยามที่กำลังกอดเขาแบบนี้ ไม่อยากให้อธิปใช้เขาเป็นตัวแทนใคร…อธิปเป็นของเขา…ของเขาคนเดียว…
“…ข…ขวัญอยู่นี่ อ๊ะ! อย่าดูคอมฯนะ…อื้อ!!” จอมขวัญครางสะท้านเมื่อถูกอีกฝ่ายกระแทกกระทั้นไม่ยั้ง แต่ก็ยังพยายามเอื้อมมือไปกดปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่อธิปกลับใช้แขนข้างหนึ่งรั้งเอวเขาเอาไว้ให้สะโพกแนบสนิท ส่วนมืออีกข้างรวบข้อมือทั้งสองข้างของจอมขวัญเสียอยู่หมัด
“อย่า…พ…พี่โต…อื้อ! ขวัญจะปิด…”
“ไม่ให้ปิด เด็กนิสัยไม่ดี แอบดูหนังโป๊ พี่จะลงโทษให้เข็ด…อ๊า…”
“ขวัญเปล่า…อ๊ะ! ขวัญไม่ได้อยากดูนะ…อื้อ! ปล่อยขวัญ อื๊อ!!!” สองแรงที่ต่อต้านกันและกัน ฝ่ายหนึ่งพยายามดึงรั้งให้สะโพกกระชั้นชิดเพื่อฝากฝังแท่งกายร้อนผ่าวเข้าสู่ภายใน ในขณะที่อีกฝ่ายพยายามจะถอยหนีเพื่อไปปิดจอคอม การยื้อยุดทั้งๆที่กายยังเชื่อมสนิทถึงกันจึงพุ่งพล่านไปด้วยความรักความใคร่เหลือประมาณ
‘おぉ! すげぇ…うーっ!!’
“ได้ยินมั้ยของขวัญ ผู้ชายในนั้นมันพูดว้าทั้งรัดทั้งตอด…อ๊า...”
“ไม่…ป…ปล่อยขวัญ…” คนถูกรวบทั้งมือ รวบทั้งเอวพยายามขยับกายหนี แต่อธิปแข็งแรงกว่า มาถึงตรงนี้จอมขวัญเริ่มโทษตัวเองที่ไม่รู้จักออกกำลังกาย ก็เลยสู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้ มือของเขาสองข้างหมดทางช่วยตัวเองเพราะถูกอธิปรวบด้วยมือแค่ข้างเดียว แถมร่างกายของเขายังถูกแรงของอีกฝ่ายกดลงกับโต๊ะ หนำซ้ำเอวก็ถูกล็อกด้วยแขนอีกข้างของร่างสูง จอมขวัญหมดสิทธิ์หลุดไปจากอ้อมแขนนี้โดยสิ้นเชิง
‘やっ…だめっ!...あぁ! あ!…いっちゃ…’ จอมขวัญเบิกตาโพล งเมื่อนักแสดงในหนังโป๊กระแทกสอดถี่ยิบ เขารู้ว่าอีกแค่อึดใจเดียวอธิปต้องทำตามแน่ๆ
“ไม่…ไม่นะพี่โต…อย่า…อ๊ะ! อ๊า! อ๊า!!!” อธิปใส่แรงทั้งหมดลงกับช่องทางร้อนผ่าวที่ตอดรัดเขาไม่หยุด ตอนแรกเขาแค่อยากแกล้งคนรัก แต่เมื่อลองแกล้งดูแล้วกลายเป็นติดใจกับเสียงร้องครางปฏิเสธเขาเสียนี่
… การได้ขัดใจจอมขวัญในเวลาแบบนี้ ยิ่งทำให้อารมณ์กระชั้นจนแทบกลั้นเอาไว้ไม่อยู่…
อธิปกระแทกกระทั้นรุนแรง ยิ่งฝังกายลงแนบแน่นกับร่างของจอมขวัญเท่าไหร่ ก็เหมือนจะยิ่งถูกความปรารถนาฉุดรั้งให้อยากฝังลงลึกกว่าเดิมทุกทีไป เสียงครางกระเส่าทั้งของจอมขวัญและจากในคอมพิวเตอร์ดังผสมปนเป แต่น่าแปลก ที่หูของอธิปกลับเลือกรับเสียงครางของคนรักเท่านั้น เขาก้มลงฝั่งเขี้ยวลงกับซอกคอขาวเมื่อกระแทกอัดแท่งกายร้อนเข้าสู่ช่องทางคับแคบแล้วปลดปล่อยความชุ่มฉ่ำขาวขุ่นออกมาจนหมดสิ้น
“อ๊า!!!” จอมขวัญเกร็งเฮือกไปทั้งตัวเมื่อถูกสอดกระแทกจนผลักเขาขึ้นสูงราวกับจะลอยขึ้นสวรรค์ แก่นกายของเขากระตุกฉีดไอร้อนออกมาจนเปรอะโต๊ะทำงาน ในขณะที่ช่องทางด้านหลังตอดตุบจนรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของอธิปที่ยังฝากฝังอยู่ภายใน
ร่างโปร่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างเหนื่อยอ่อน หูเขาดับไปแล้ว ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก แต่ต้นคอที่ชื้นเหงื่อก็ยังรับรู้ถึงลมหายใจร้อนๆของคนที่ฟุบหน้าลงกับหลังของเขา ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรอยจูบเบาๆแทน
“พอแล้วนะ…ขวัญเหนื่อย” จอมขวัญได้แต่หลับตาพูด
“ในคอมฯ เขาต่อยกสองกันนะ” อธิปแซว จนคนรักต้องลืมตาขึ้นหันกลับมามองเขาตาขวาง ร่างสูงหัวเราะอารมณ์ดี เมื่อเห็นจอมขวัญเอื้อมมือไปกดหยุดเล่นไฟล์ตามด้วยการกดปิดจอคอมพิวเตอร์เสียเลย
“ไม่ต้องดูเลย”
“ใครกันแน่ที่ดู ของขวัญไม่ใช่เหรอที่แอบพี่ดูตั้งแต่แรก”
“ก็!...” จอมขวัญจะเถียง แต่รู้ดีว่าเถียงยังไงก็เข้าตัว เพื่อนแค่เอามาฝากเขาเอาไว้ แต่ไม่ได้บอกว่าให้เขาดูเสียหน่อย มันผิดที่เขาเอง ที่อยากรู้อยากเห็นจนเปิดดูแบบนี้
“ไม่รู้ล่ะ! พรุ่งนี้ขวัญจะเอาไปคืนไอ้ฟู! จะเตะมันด้วย!!” โทษฐานเป็นเพื่อนกันประสาอะไร เอาระเบิดมาฝากไว้แบบนี้ อย่างงี้เรียกเพื่อนรัก หักเหลี่ยมโหดชัดๆ
“ถ้างั้น…คืนนี้ต้องรีบดูให้จบน่ะสิ”
“ใครจะดูด้วย?!! ไม่นะ! พี่โต! ไม่เปิดแล้ว!! อ๊ะ!!” จอมขวัญร้องโวยวายเสียงลั่น แต่อธิปเอื้อมมือไปกดเปิดจอคอมพิวเตอร์ ตามด้วยกดเปิดเล่นไฟล์ต่อ แล้วดึงคนรักลงนั่งทับตักบนเก้าอี้ทำงาน
“ไม่ดูได้ไง เกิดพรุ่งนี้เพื่อนถามว่าสนุกรึเปล่า แล้วจะตอบถูกเหรอ…ไม่เป็นไรนะของขวัญ เดี๋ยวพี่ดูเป็นเพื่อนเอง…อืม…” ชายหนุ่มครางต่ำเมื่อเขาบังคับกดสะโพกคนรักให้แนบแน่นลงกับความแข็งขืนที่ตั้งสวน จอมขวัญตาเหลือก ไม่คิดว่าอธิปจะหื่นถึงขนาดนี้ แต่เขาห้ามอีกฝ่ายไม่ไหวแล้ว สะโพกถูกบังคับให้ขยับขึ้นลงจนเขาได้แต่หลับหูหลับตาร้องครางผะแผ่ว สองมือกำจิกลงกับลาดไหล่แข็งแรงของคนรักแน่น ทั้งวาบหวามทั้งแค้นเคืองไปในอารมณ์เดียวกัน
…คอยดูเถอะไอ้ฟู!!! กูโดนขนาดนี้!! กูจะเอาคืนให้สาสมกับของฝากของมึง!!!!!!...
FIN
สวัสดีวันสิ้นปี และอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเข้าปีใหม่แล้ว เอาของขวัญและพี่โตมาส่งท้ายปีเป็นของขวัญสำหรับทุกๆคนค่ะ
ปีหน้า ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวอีกปีนะคะ
ขอบคุณมากมายสำหรับปีนี้ ขอบคุณคนอ่าน คนห่วงใย คนคิดถึง และแอดมินบอร์ดมากๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับการอยู่เคียงข้างบัวอย่างอบอุ่นมาอีก 1 ปี 
สวัสดีปีใหม่ 2557 จ้า 
หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021) (อ่าน 1707437 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก