จอมร้าย
ตอนพิเศษ...ความลับของอธิป...
…………………………………………………..
อธิปมีความลับของจอมขวัญเก็บไว้ในใจอยู่หนึ่งอย่าง เป็นความลับที่เขาเพิ่งค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ และเป็นความลับที่...เขาบอกใครไม่ได้...
…………………………………….
เสียงประตูเปิดช้าๆ ทำเอาร่างสูงที่กำลังยืนปอกผลไม้อยู่ในครัวชะงักมือเล็กน้อย เขาเหลือบตามองไปยังนาฬิกาที่แขวนอยู่บนฝาผนัง
...ห้าทุ่มครึ่ง...
“กลับมาแล้ว” เสียงอ่อนระโหยอย่างเหน็ดเหนื่อยของจอมขวัญดังขึ้นเบาๆ เมื่อเจ้าตัวก้าวเท้าเข้ามาในครัวแล้วเดินไปเปิดตู้เย็น อธิปเหลือบตามองเล็กน้อย สภาพของคนรักตอนนี้ห่างไกลจากคำว่า ‘มาดเนี้ยบ’ มากนัก ซึ่งจอมขวัญมักจะอยู่ในสภาพนี้เมื่อต้องลุยงานติดๆกันหลายวัน ชายเสื้ออยู่นอกกางเกง แขนเสื้อถูกพับขึ้นมาจนถึงข้อศอก และที่สำคัญปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสองเม็ดขึ้นไป
“งานเรียบร้อยมั้ย” เขาถามก่อนจะเริ่มปอกแอปเปิ้ลต่อ เมื่อจอมขวัญหยิบกระป๋องเบียร์ออกมาเปิดแล้วยกกระดกเข้าปาก
อันที่จริง อธิปไม่ต้องถามก็ได้ เขาและจอมขวัญอยู่ด้วยกันมานาน นานจนเขารู้ว่าถ้าเมื่อไหร่ที่จอมขวัญกลับมาถึงบ้านแล้วเปิดเบียร์ดื่ม นั่นคือเวลาที่เจ้าตัวต้องการการผ่อนคลายหลังจากบ่มเพาะความเครียดมาหลายวัน
“อืม” อีกฝ่ายตอบกลับมาแค่นั้น ก่อนจะยื่นมือมาหยิบแอปเปิ้ลที่อธิปปอกเสร็จแล้วเข้าปาก
“ไปนั่งพักไป หิวอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่ทำให้กิน” จอมขวัญลุยงานหนักมาตั้งแต่ต้นสัปดาห์ เพราะคราวนี้ฝ่ายจัดเลี้ยงต้องต้อนรับลูกค้าวีไอพีคู่รักไฮโซที่ใช้ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมในเครือวิมาลาเป็นสถานที่จัดงานมงคล จอมขวัญที่ปกติไม่ค่อยจะสนใจใยดีกับการ ‘รับแขก’ เลยถูกจักรกฤษณ์ลากไปรับหน้าด้วย เจ้าตัวเลยเหนื่อยเป็นพิเศษ
“ไม่เป็นไร ขวัญกินมาจากที่โรงแรมแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นก็ออกไปนั่งข้างนอกไป” ร่างโปร่งพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายก่อนจะถือกระป๋องเบียร์และถุงขนมออกไปกินเป็นกับแกล้ม อธิปเหลือบมองตามแผ่นหลังของคนรัก ก่อนจะหันกลับมาจดจ่อกับการปอกแอปเปิ้ลลูกต่อไปอย่างช้าๆ
...ของบางอย่างต้องใช้เวลา เหมือนผลไม้...ถ้าจะกินให้อร่อยก็ต้องรอให้มันสุกเสียก่อน...จริงไหมล่ะ...
…………………………………….
จอมขวัญเอนหลังพิงพนักแล้วผ่อนลมหายใจยาวอย่างผ่อนคลาย ในมือคือกระป๋องเบียร์เย็นเฉียบที่ถูกยกขึ้นกระดกเป็นระยะ ในโทรทัศน์คือซีรี่ส์ภาคดึกที่เขาเคยติดหนึบหนับ แต่มาวันนี้ เขาไม่มีอารมณ์อยากจะดูเลยแม้แต่น้อย...
ดวงตาเรียวเหลือบกลับไปมองที่ประตูห้องครัวอย่างรอคอยพลางขยับตัวเล็กน้อยเพื่อขจัดความอึดอัดบางอย่างที่สุมอยู่ในอก ทั้งๆที่จอมขวัญคิดว่าทุกอย่างในร่างกายเขาตอนนี้อยู่ในสภาวะผ่อนคลายมากแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการนั่งเหยียดแข้งเหยียดขาบนโซฟานุ่ม เสื้อปลดกระดุมถึงสามเม็ด ชายเสื้ออยู่นอกกางเกง แถมเข็มขัดก็ไม่ได้ใส่
เขาควรจะรู้สึกสบายกว่านี้...แต่...ทำไมยังอึดอัดก็ไม่รู้...
“ฮื้อ...” ชายหนุ่มครางในลำคออย่างอัดอั้น คิ้วขมวดแน่นพลางเหลือบตามองไปยังห้องครัวอีกครั้ง
...ทำไมอธิปยังไม่ออกมาสักที...
เขาขยับกายอย่างอึดอัด รู้สึกถึงความเกร็งเครียดในร่างกายที่ขมวดแน่นขึ้นทุกที มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ เรื่องงานก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างสวยงาม ไม่มีคอมเพลนจากลูกค้า มีแต่คำชมของเจ้าภาพและแขกเหรื่อ แต่...แต่มันยัง...
“เอ้า ทานซะ” ขณะที่กำลังจมอยู่กับแรงกดดันในร่างกายที่ไม่รู้ว่าผุดขึ้นมาจากไหน คนที่จอมขวัญรอคอยก็เดินออกมาจากห้องครัวแล้ววางจานผลไม้ลงตรงหน้าเขา ในจานมีทั้งแอปเปิ้ล มีทั้งองุ่น แต่...สายตาของเขากลับมองตามฝ่ามือใหญ่ที่มีเส้นเลือดโปนแบบผู้ชายของอธิปที่เพิ่งละจากจานมาบิองุ่นออกจากพวง
...เขารู้สึกคอแห้ง...มันกระหาย...มัน...อยาก...
“องุ่นอร่อยนะ ไม่หวานมาก” เสียงทุ้มนั้นอ่อนโยนหากแต่ก็ทำให้หัวใจเขาสั่นระรัวยามที่มันดังใกล้ๆ อธิปทรุดกายลงนั่งข้างๆเขา จอมขวัญกลืนน้ำลายอีกอึกเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมจางๆผสมกับกลิ่นประจำตัวของอธิป แขนแกร่งพาดลงบนพนักโซฟาผ่านด้านหลังของจอมขวัญ ปลายนิ้วสากของอธิปบังเอิญสัมผัสที่ท้ายทอยของเขาเบาๆ ร่างโปร่งสะท้านไปทั้งใจจนต้องยกเบียร์ในมือขึ้นกระดก เขาเริ่มรู้สึกว่าร่างกายอึดอัดจนใกล้ถึงขีดสุด มันขมวดปมแน่นจนเขาได้แต่เกร็งหน้าท้องและหายใจสั้นๆและถี่เร็ว
จอมขวัญเหลือบตามองคนที่นั่งข้างๆ อธิปกำลังสนใจกับละครในโทรทัศน์ในขณะที่มือก็หยิบองุ่นเข้าปาก ดวงตาคมจับจ้องละคร นิ้วยาวมีหน้าที่หยิบองุ่นสีม่วงเข้มขึ้นจ่อที่ริมฝีปากบาง ก่อนที่องุ่นซึ่งมีไอน้ำเกาะพราวเพราะความเย็นจัดจะหายเข้าไปในริมฝีปากของอธิปที่จอมขวัญรู้ดีว่ามันร้อนผ่าวเพียงใด
เขาเองก็อยากเป็นแบบองุ่นลูกนั้น อยากถูกกลืนกินด้วยริมฝีปากของอธิป อยากอยู่ในความรุ่มร้อนที่มีแต่อธิปที่มอบให้ได้
จอมขวัญจับจ้ององุ่นลูกที่สองที่ร่างสูงกำลังจะส่งเข้าปาก มันดูชุ่มช่ำจากไอน้ำจนยิ่งทำให้เขากระหายมากกว่าเดิม เขาวางกระป๋องเบียร์ในมือลงบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาโดยที่สายตายังมองแต่องุ่นในมือของอธิป ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้...
รอบกายมีเพียงเสียงจากโทรทัศน์ ไม่มีคำขอจากปากของจอมขวัญ ไม่มีคำอนุญาตจากปากของอธิป ริมฝีปากของร่างโปร่งก็แนบลงกับองุ่นสีม่วงบนปลายนิ้วของชายหนุ่ม จอมขวัญรับองุ่นเข้าปากอย่างหิวกระหาย ก่อนจะเหลือบตามองเจ้าของปลายนิ้วที่แตะโดนริมฝีปากของเขาเมื่อครู่นี้ และเพียงวินาทีเดียวหลังจากนั้น ริมฝีปากช่ำไปด้วยเบียร์ก็เข้าประกบแนบแน่นกับริมฝีปากของอธิป จอมขวัญบดริมฝีปากตัวเองลงกับริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างหิวกระหาย เขาดูดเม้มรุนแรงอย่างไม่รู้จักพอ ส่งปลายลิ้นเข้าเวียนวนในโพรงปากร้อนของอธิปและเกี่ยวกวัดกับปลายลิ้นของอธิปอย่างดื้อดึง
“อื้อ...อื้ม...” ร่าโปร่งพลิกร่างของตัวเองขึ้นคร่อม เบียดแนบกายตัวเองกับอีกฝ่ายอย่างเร่งเร้า มือขาวพัลวันอยู่กับการปลดกระดุมเสื้อของอธิป ทว่ามันยากเย็นจนหมดความอดทน สุดท้ายจอมขวัญก็กระชากมันรวดเดียวขาดเป็นแผง
“อืม...เสื้อพี่ขาดหมดแล้วของขวัญ” อธิปเป็นฝ่ายถอนจูบออกมาก่อนแล้วเอ่ยแซวพร้อมด้วยรอยยิ้มบางที่มุมปาก
“เดี๋ยวขวัญซื้อให้ใหม่” จอมขวัญเวลานี้ไม่สนใจเรื่องใดอีกแล้ว เขาอยาก เขาต้องการ และเขาต้องได้อธิปเดี๋ยวนี้!
จอมขวัญดึงทึ้งเข็มขัดของอธิปอย่างหงุดหงิดงุ่นง่านจนร่างสูงหัวเราะน้อยๆแล้วจับคางคนรักให้เงยหน้าขึ้นสบ
“ใจเย็นๆ คนดี”
“ไม่” คำตอบที่ได้กลับมานั้น อธิปคาดไว้อยู่แล้ว เขาได้แต่ยิ้มบางกับตัวเองเมื่อจอมขวัญก้าวลงจากตักเขาแล้วปลดกางเกงตัวเองอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงนาที ร่างโปร่งก็เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตติดกาย ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วกระชากเข็มขัดอธิปอีกสองที มันก็หลุดออกจากกัน
ร่างสูงเอนหลังพิงพนักในท่าสบาย เมื่อคนรักก้มหน้าลงมอบความชุ่มชื้นให้กับร่างกายของเขา ชายหนุ่มครางฮือในลำคอเมื่อปลายลิ้นของอีกฝ่ายให้ความหฤหรรษ์เสียจนเขาต้องกดศีรษะของจอมขวัญลงมากกว่าเดิม
“อ่า...พอก่อนของขวัญ...” อธิปรั้งร่างขาวขึ้นมานั่งบนตักเขาอีกครั้ง ทว่าร่างสูงไม่ต้องจัดการสิ่งใดเลย เพราะพอจอมขวัญขึ้นมาคร่อมตักเขาเพียงแปบเดียว ก็เป็นฝ่ายจอมขวัญเองที่กดสะโพกลงหาความร้อนผ่าวที่แข็งขืน
“อื้อ...อ่า...” ใบหน้าขาวสะบัดเงยปลายเล็บจิกลงกับลาดไหล่แข็งแรงของคนรักเมื่อร่างกายรับเอาความแข็งแกร่งเข้าไปช้าๆ เขาหอบหายใจแรงและหยุดพักเป็นระยะด้วยเพราะความใหญ่โตนั้นนำความอึดอัดมาให้แก่ช่องทางคับแคบ อธิปปล่อยให้ร่างบนตักเป็นคนนำหากแต่เมื่อจอมขวัญหยุดพักเขาก็กระตุ้นอีกฝ่ายด้วยการบีบขย้ำก้อนเนื้อสะโพกแน่นตึงของจอมขวัญและกระถกแก่นกายตัวเองให้เข้าลึกกว่าเดิม
“อ๊า...อื้อ...”
“อย่าหยุดสิ...อยากได้ไม่ใช่เหรอ...”
“อื้อ...อ๊า...อ๊ะ!...” จอมขวัญสะดุ้งวาบเมื่ออธิปก้มลงดูดเม้มที่ยอดอกของเขา ฟันคมขบครูดกับติ่งไตแข็งที่ไวความรู้สึกจนจอมขวัญทนกับความรัญจวนที่บีบรัดในช่องท้องไม่ไหวอีกต่อไป เขากดสะโพกตัวเองลงรูดเดียวรับอธิปเข้ามาในร่างกายจนสุด
“อ๊า!!!” จอมขวัญครางสะท้านเกร็งแอ่นไปด้วยความอึดอัดและเสียวซ่าน ยิ่งเมื่อปลายนิ้วสากของอธิปเลื่อนมาปลุกเร้าเบื้องหน้าของเขา จอมขวัญก็เหมือนถูกกระชากลงสู่วังวนแห่งความมัวเมาจนไม่รู้สติ เขาขยับโยกสะโพกขึ้นลงรับแรงสอดแทรกที่ฉุดความเสียวซ่านของเขาให้ไต่ทะยานขึ้นสู่สวรรค์มากขึ้นทุกที
“อ๊า...อ๊า...อื้อ...อื้อ...พี่โต...”
“ออกแรงมากกว่านี้หน่อยสิของขวัญ หื้ม?...ทำได้แค่นี้เหรอ...อ่า...” ริมฝีปากร้อนผ่าวของอธิปจูบไล้ขึ้นไปถึงซอกคอขาว สองมือเลื่อนไปกอบกุมเนื้อสะโพกทั้งสองข้างแล้วบีบกระชับให้จอมขวัญรับรู้ถึงสิ่งที่แทรกสอดในร่างกายมากกว่าเดิม
“อ๊า...อ๊า...” อารมณ์มัวเมาของความต้องการนำพาให้จอมขวัญลืมไปหมดทุกสิ่ง เขาขย่มสะโพกราวกับกำลังควบม้า บดเบียดสะโพกลงรับความแข็งแกร่งจนแทบสุด ก่อนจะยกสะโพกขึ้นให้สัมผัสภายในเสียดสีร้อนผ่าวจนหวิววาบไปทั้งช่องท้อง
“แรงอีก...ดีมาก...เร็วกว่านี้อีกของขวัญ...อ่า...ดี...”
“ขวัญ...ขวัญ...ขวัญไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ…อ๊ะ…อื้อ...” จอมขวัญโยกสะโพกรุนแรงตามอารมณ์ ในขณะที่อธิปก็ยกสะโพกร่อนหาเขาเช่นกัน มันเต็มตื้น แนบแน่น และเสียดลึก
“พี่โต...พี่โต...ขวัญ...อ๊า...อ๊า...ขวัญ...อ๊ะ!!” ท้ายสุดของความซ่านเสียว มือของอธิปกระชากสะโพกของจอมขวัญลงกระแทกกับหน้าตักในขณะที่หยัดกายตัวเองขึ้นหาความตอดรัดลึกล้ำ ร่างโปร่งเกร็งเฮือกทว่าริมฝีปากไม่อาจเปล่งร้องสิ่งใดได้เพราะอธิปกดจูบดูดกลืนทุกสรรพเสียงเข้าไปในคอของตัวเอง
“อื้อ!!!!!!!” จอมขวัญทำได้เพียงส่งเสียงในลำคอ ร่างกายบีบรัดหนักหน่วงแล้วทะลักทะลายไอร้อนพุ่งเปรอะเต็มหน้าท้องของอธิป
“อืม!!!!!!” อธิปครางกระหึ่มในลำคออย่างสุขสมเมื่ออัดกระแทกความต้องการเข้าสู่ร่างกายคนรักในวินาทีเดียวกัน เขาปลดปล่อยความต้องการแสนชุ่มช่ำนั้นออกมาจนหมด ก่อนจะยอมคลายจูบออกจากริมฝีปากของจอมขวัญ
“ฮ้า...ฮ้า...ฮ้า...” ร่างโปร่งหอบฮักแล้วทรุดฮวบลงกับอกของเขา ในขณะที่อธิปก็เอนหลังพิงกับพนักโซฟาเช่นกัน
เสียงหอบครางของคนทั้งคู่ดังอยู่พักหนึ่งก่อนจะค่อยๆสงบลง
“พอใจหรือยัง หืม?...” แม้จะปรับลมหายใจได้เป็นปกติแล้ว แต่จอมขวัญก็ยังนั่งทับตัก พิงศีรษะอยู่บนอกของคนรัก ช่วงล่างยังเชื่อมสัมพันธ์กันแนบแน่น
ร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นมามองคนถาม และแทนคำตอบอื่นใด ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็เลื่อนเข้าแนบชิดแล้วประกบริมฝีปากตัวเองกับริมฝีปากที่ตั้งคำถามเมื่อกี้นี้
ไม่มีคำตอบของคำถามเมื่อครู่...นอกเสียจาก...เสียงครางผะแผ่วที่ย้ายจากห้องนั่งเล่นขึ้นไปดังที่ห้องนอนแทน...
.........................................
อธิปมีความลับของจอมขวัญเก็บไว้ในใจอยู่หนึ่งอย่าง เป็นความลับที่เขาเพิ่งค้นพบเมื่อไม่นานมานี้
“หืม? คราวนี้เป็นงานแซยิดเหรอ” ร่างสูงทวนถามในมื้อค่ำวันหนึ่งที่จอมขวัญกลับมาด้วยสภาพสะโหลสะเหลและหิวซก
“ใช่ โคตรเหนื่อยเลย เจ้าของงานแซยิดน่ะไม่เรื่องมากหรอก แต่ลูกหลานนี่สิ คนนั้นจะเอาอย่างงี้ คนนี้จะเอาอย่างงั้น ปวดหัว” จอมขวัญบ่นหน้ามุ่ยแล้วตักข้าวเข้าปากเป็นคำสุดท้ายของจานนี้ ก่อนจะลุกจากโต๊ะเดินไปเติมข้าวอีกจานจากในห้องครัว อธิปรอจนคนรักเดินกลับมาทรุดตัวลงนั่งเริ่มจานที่สอง แล้วจึงถามต่อ
“แล้วของขวัญต้องไปดูแลในงานด้วยมั้ย หรือว่าแค่คุมเตรียมงานอย่างเดียว”
“ขวัญคงต้องอยู่ในงานด้วยล่ะพี่โต พี่จักรเรียกลูกค้ารายนี้ว่าซุปเปอร์วีไอพี ขวัญเลยไม่กล้าเสี่ยงให้ลูกน้องคุมตอนวันจริง”
“อย่างนั้นเหรอ...แล้ว...” อธิปเหลือบตามองคนที่กำลังตักข้าวเข้าปากอีกคำ เจ้าตัวดูจะกำลังสนใจเรื่องปากท้องจนไม่ทันเห็นสายตาของเขาที่กำลังจับจ้องริมฝีปากแดงๆบนหน้าขาวๆ
“...งานครั้งนี้ กำหนดเมื่อไหร่ล่ะ”
“วันเสาร์หน้าน่ะ” ...วันเสาร์หน้าอย่างนั้นหรือ...
“...อ่า...จริงสิ วันเสาร์หน้าพี่โตจะไปหาพ่อแม่พี่ใช่มั้ยล่ะ ขวัญขอโทษนะที่ไปด้วยไม่ได้” จอมขวัญเงยหน้ามองสบตาคนรักด้วยสีหน้าละห้อย หากแต่อธิปกลับยิ้มบางอย่างใจดีแล้วเอ่ยปาก
“ไม่เป็นไร วันเสาร์หน้า...ของขวัญตั้งใจทำงานก็แล้วกัน”
เขาจบบทสนทนาเพียงเท่านั้นก่อนจะลุกจากโต๊ะนำจานของตัวเองไปเก็บในอ่างล้างจานแล้วปล่อยให้คนหิวโซตักข้าวเข้าปากต่อไป จอมขวัญไม่รู้เลยสักนิดว่า ‘วันเสาร์หน้า’ กลายเป็นวันสำคัญสำหรับปฏิทินของอธิปไปเสียแล้ว
ชายหนุ่มเปิดตู้เย็นเช็คจำนวนเบียร์กระป๋องเพื่อใครบางคนที่จะต้องทำงานในวันเสาร์ถัดไป ยิ่งเจ้าตัวเครียดกับเรื่องงานมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งผ่อนคลายมากเท่านั้นเมื่องานเสร็จ หนำซ้ำเบียร์สักกระป๋องตอนที่งานทุกอย่างลุล่วงก็ยิ่งทำให้ร่างกายอยากปลดปล่อยทุกความอัดอั้นออกมา และเมื่อถึงเวลานั้น.......
...เขาก็จะได้จอมขวัญที่หิวกระหายกลับมา...
อธิปยกยิ้มเบาบางที่มุมปาก
ความลับนี้ของจอมขวัญ เขาจะไม่มีวันบอกใคร
...ว่าคนรักของเขา ‘กินจุ’ เพียงใด...
FIN
พาร์ทนี้รู้สึกได้ถึงความดำมืดและหื่นเต็มขั้นของพี่โต พระเอกสมาร์ท ใจดี ใจเย็น เป็นผู้ใหญ่ แต่นานๆทีก็ต้องมีการคืนกำไรให้แก่พี่โตเล็กๆน้อยๆ เพราะแกขาดทุนกับของขวัญมามากแล้ว ฮ่าฮ่า 
รอบนี้ไม่มีแขกรับเชิญใดๆ หวังว่าคนอ่านคงจะไม่โกรธ อย่างที่บอกว่าพาร์ทนี้เป้นการคืนกำไรให้พี่โตคนเดียว ไว้พาร์ทต่อไป พี่โตค่อยขาดทุนต่อค่ะ
ขอบคุณคนอ่าน คนคิดถึง คนเม้นท์ และบอร์ดเช่นเดิม
ไปปั่นหอยแล้ว จะได้มาลงทันสัปดาห์หน้า อย่าลืม...เดือนหน้า มีเซอร์ไพรส์ ใบ้นิดเดียว(แต่ทายถูกกันทั้งโลก)ว่าเซอร์ไพรส์นี้เกี่ยวข้องกับนาย ถ. 
อิอิ 
หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021) (อ่าน 1708980 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก