จอมร้าย
ตอนพิเศษ ของขวัญ...วันสิ้นปี
By: Dezair
……………………………………
วันที่ 31 ธันวาคม
เลยวันคริสต์มาสมา 6 วัน แต่จู่ๆ คนที่นั่งดูโทรทัศน์ยามเย็นเคียงข้างอธิปก็ออกไอเดียขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“พี่โต ขวัญอยากให้บ้านเรามีต้นคริสต์มาสบ้างอ่ะ”
จอมขวัญพูดแล้วชี้ไปในโทรทัศน์ ซึ่งข้างผู้ประกาศข่าวมีต้นคริสต์มาสเล็กๆประดับอยู่เพื่อให้เข้ากับเทศกาล ทว่าในบ้านของพวกเขาไม่เคยจัดต้นคริสต์มาสเลยสักครั้ง เพราะมักจะไปฉลองปีใหม่ที่บ้านเรือนไทยวิมลกิตติ หรือไม่ก็ที่บ้านของพ่อแม่ของอธิป ทว่าปีนี้...ไม่มีใครอยู่กรุงเทพฯเลยยกเว้นพวกเขาสองคน
คุณชัยและคุณพัชรี วิมลกิตติพ่วงด้วยจักรกฤษณ์และเด็กทั้งสามไปเที่ยวต่างประเทศตั้งแต่ช่วงคริสต์มาสที่ผ่านมา และจะกลับมาอีกทีก็หลังปีใหม่ไปแล้ว ส่วนคุณเทิดศักดิ์และคุณกนกนุชบิดามารดาของอธิปก็ไปเที่ยวทางเหนือกับครอบครัวของอานุภาพน้องชายของอธิปเช่นกัน ในขณะที่ครอบครัวของน้ำทิพย์ไปต่างจังหวัดริมฝั่งโขง อันที่จริงทุกครอบครัวก็ชวนพวกเขาไปร่วมทริปด้วย แต่อธิปติดงานช่วงสิ้นปี เลยทำให้ไม่ได้ไปไหน และเมื่ออธิปไม่ไป จอมขวัญก็เลยพลอยไม่ไปด้วย
สิ้นปีนี้เลยกลายเป็นว่าพวกเขาจะได้เคาท์ดาวน์กันสองคนแทน และเพราะการที่ต้องเคาท์ดาวน์กันเพียงแค่สองคน จอมขวัญซึ่งเป็นเจ้าพ่อโปรเจ็คก็เลยหาเรื่องใส่ตัวด้วยการรีเควสท์ต้นคริสต์มาสมาตั้งในบ้าน ทั้งๆที่เลยเทศกาลคริสต์มาสไปแล้ว
คราวนี้ภาระลำบากเลยตกเป็นของอธิปอย่างไม่ต้องสงสัย ชายหนุ่มเป็นคนพาจอมขวัญออกไปในห้างสรรพสินค้าในเย็นวันนั้นแล้วจัดการพาไปซื้อต้นคริสต์มาสสูงเมตรครึ่งพร้อมด้วยอุปกรณ์ตกแต่งทั้งสายรุ้ง ไฟกะพริบที่มีเสียงดนตรี หรือแม้แต่กระดิ่งและถุงเท้าสำหรับห้อยต้นคริสต์มาส และพออุปกรณ์ครบ คราวนี้คนประกอบและติดอุปกรณ์ก็ยังคงเป็นอธิปเช่นเดิม
“เอาไฟพันลงมาจากตรงยอดสิพี่โต แบบที่เขาทำกันน่ะ”
ส่วนคนชี้นิ้วไม่ใช่ใคร จอมขวัญ วิมลกิตติผู้มีหน้าที่คิดโปรเจ็ค ออกความเห็น และออกคำสั่งนั่นเอง
อ้อ...แต่งานนี้เจ้าตัวออกแรงบ้างเล็กน้อย ตรงที่คอยเอากระดิ่งและลูกพลาสติกกลมๆที่สะท้อนแสงไปห้อยตามกิ่งต้นคริสต์มาส
“เสร็จแล้ว เอาไปตั้งตรงโต๊ะกินข้าวนะ”
แน่นอน คนชี้โลเกชั่นก็คือจอมขวัญเจ้าเก่าคนเดิมนั่นล่ะ อธิปเงยหน้าขึ้นมาจากต้นคริสต์มาสแล้วมองไปที่โต๊ะกินข้าว
“แต่ตรงนั้นมันไม่มีปลั๊กไฟนะของขวัญ”
ถ้าไม่มีปลั๊กไฟ ก็แสดงว่าจะเปิดไฟกะพริบไม่ได้และถ้าเปิดไฟกะพริบไม่ได้ก็จะไม่มีเสียงด้วย เพราะเสียงดนตรีพ่วงอยู่ในระบบไฟเสร็จสรรพ ซึ่งจอมขวัญไม่มีวันยอมเด็ดขาด เพราะอุตส่าห์ยืนเลือกไฟกะพริบตั้งนานจนได้อันที่ถูกใจ
“ถ้างั้นก็ใช้ปลั๊กพ่วงมาเสียบปลั๊กจากข้างโทรทัศน์แล้วลากมาตรงโต๊ะกินข้าวสิ”
ไม่ต้องถามเช่นเคยว่าใครคือคนไปหาปลั๊กพ่วงมาเสียบ
อธิปเดินไปเปิดห้องเก็บของ ค้นจนได้ปลั๊กมาตัวหนึ่ง แล้วจัดการเดินสายไฟตามบัญชาของคนรักที่ยังคงเอาแต่ห้อยกระดิ่งและตกแต่งต้นคริสต์มาสอย่างสนุกสนาน ส่วนอธิปได้แต่ก้มๆเงยๆอยู่ใต้ต้นคริสต์มาสเพื่อลากสายไฟ เก็บสายไฟไม่ให้รกรุงรัง ก่อนจะเสียบเข้ากับปลั๊กไฟ และพอเปิดสวิสซ์ ไฟกะพริบที่พันอยู่รอบต้นคริสต์มาสก็เปล่งแสงระยิบระยับพร้อมเสียงดนตรีประกอบ
“สวยมากเลย” จอมขวัญออกปากอย่างพอใจที่เห็นต้นคริสต์มาสสีเขียวแก่ประดับด้วยไฟกะพริบหลากสีและสายรุ้งสีขาวเงินระยิบระยับ แถมด้วยกระดิ่ง ถุงเท้าและลูกพลาสติกทรงกลมสะท้อนแสงที่ตัวเองเป็นคนห้อยอีก
อธิปหันไปมองคนรักแล้วได้แต่ยิ้มบางโคลงศีรษะไปมา ก่อนจะเอ่ยปากหยอก
“พอใจมั้ย”
“อื้อ” จอมขวัญมัวแต่ชื่นชมต้นคริสต์มาสไอเดียของตัวเอง จนไม่ได้สนใจร่างสูงที่ขยับมายืนใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ไม่มีรางวัลให้พี่หน่อยเหรอ”
“รางวัล? รางวัลอะไร” ร่างโปร่งหันไปถามแล้วถึงกับผงะไปเล็กน้อยเมื่ออธิปมายืนชิดกับตัวเองเสียแล้ว เขาถอยออกมาก้าวหนึ่งเพื่อตั้งหลัก แล้วเบี่ยงสายตากลับไปสนใจต้นคริสต์มาสแทนสายตากรุ้มกริ่มที่อีกฝ่ายส่งมาให้
“ก็...รางวัลที่พี่ตามใจของขวัญไง วันนี้มีแต่พี่คนเดียวที่ต้องทำงาน แถมทำงานกลับมาเหนื่อยๆ ก็ต้องพาของขวัญออกไปซื้อต้นคริสต์มาส แล้วพอซื้อมาแล้วก็ต้องเป็นคนประกอบ เป็นคนวางสายไฟ เดินสายไฟ ก้มๆเงยๆตลอด...พี่เมื่อยนะ” จอมขวัญรู้สึกวูบวาบไปทั้งอกจนต้องเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อได้ยินประโยคท้าย ไม่รู้อีกฝ่ายไปเรียนมาจากไหน ไอ้วิธีพูดเสียงเจ้าชู้แบบนี้
“เนี่ย...พี่เมื่อยมากเลยนะ...” อธิปย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงต่ำและเบากว่าเมื่อกี้
“เมื่อย...ตรงไหนล่ะ...”
“ข้างหลัง” อธิปตอบ และแทบจะในทันทีที่จอมขวัญส่งมือข้างหนึ่งไปจับๆนวดๆแผ่นหลังชายหนุ่ม แต่สายตายังเอาแต่จับจ้องต้นคริสต์มาส ร่างสูงมองคนรักที่ทำเป็นไม่สนใจจะหันมามองเขาแล้วอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยปากขึ้นมาอีก
“พี่อยากอาบน้ำด้วย...”
มือที่กำลังนวดหลังเขาหยุดชะงักไปในทันที และในวินาทีต่อมาจอมขวัญก็ชักมือกลับ
“ก็ไปอาบสิ พี่โตอาบก่อนไปเลย เดี๋ยวขวัญอาบทีหลัง” ร่างโปร่งว่าอย่างนั้น แต่แน่นอน...สายตายังจ้องแต่ต้นคริสต์มาสเช่นเดิม
“แต่พี่เมื่อย” อธิปพูดวนกลับมาที่จุดเดิม ทำเอาคราวนี้คนที่เอาแต่จดๆจ้องๆอยู่กับต้นคริสต์มาสทนไม่ไหวต้องหันกลับมามองอย่างเอาเรื่อง
“ก็ขวัญนวดให้แล้วเมื่อกี้ไง”
“แต่พี่ยังไม่หายเมื่อยนี่”
“งั้นพี่โตก็ไปอาบน้ำ อาบเสร็จแล้ว ขวัญจะนวดให้อีก”
“แต่พี่อยากอาบไปด้วย มีคนนวดไปด้วยนะ” จอมขวัญเงียบกริบ นอกจากคำพูดแล้ว อธิปมีอีกอย่างที่ทำให้เขาพูดไม่ออก นั่นคือสายตาของชายหนุ่ม สายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย สายตาที่ทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว สายตาที่ทำให้เขากระสันต์วาบไปทั้งร่าง
“นะ...ถือเป็นของขวัญปีใหม่ก็ได้”
อธิปโอบร่างโปร่งเข้ามาใกล้ด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วบรรจงจูบซับแผ่วเบาที่แก้มขาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะลากริมฝีปากร้อนไปที่ติ่งหูนิ่มแล้วจูบเบาๆ
“ได้มั้ย...พี่ขอของขวัญปีใหม่ล่วงหน้าได้รึเปล่า...”
จอมขวัญสั่นสะท้านไปทั้งร่างเมื่อมือร้อนที่โอบร่างเขากำลังนวดเฟ้นอยู่บนแผ่นหลังฝากสัมผัสร้อนผ่านเนื้อผ้าให้เขารู้สึกหวามไหว ไหนจะน้ำเสียงสั่นพร่าที่กระซิบข้างหูขอของขวัญจากเขาอีกเล่า แบบนี้จะไม่ใจอ่อนได้อย่างไร
“...ถ้าได้ตอนนี้ ตอนปีใหม่ไม่ต้องขออีกนะ” เขายื่นข้อเสนอ พลางเหลือบตาสบสายตาคนรักที่เลื่อนใบหน้าออกห่างเล็กน้อย อธิปยกยิ้มบาง ก่อนจะก้มลงจูบที่ริมฝีปากของเขาบางเบา แล้วกระซิบต่อรอง
“ไม่สัญญาได้มั้ย...”
ไม่สัญญาว่าปีใหม่จะไม่ขอของขวัญอย่างนั้นหรือ จอมขวัญนึกขันคนรัก อธิปเป็นคนรักษาสัญญาอย่างเคร่งครัด แม้แต่เรื่องเวลานัดทานข้าว หรือนัดไปที่ไหน ชายหนุ่มก็ไม่เคยผิดสัญญา จะมีก็แต่ครั้งนี้...ดูเหมือนเรื่องของขวัญปีใหม่จะเป็นเรื่องสำคัญเสียจนไม่ยอมทำสัญญากับเขาเลยทีเดียว
ร่างโปร่งดันร่างตัวเองออกห่างจากร่างสูงเล็กน้อย แล้วเอ่ยปาก
“ถ้าอย่างนั้น...ตอนนี้ก็ยังไม่ต้องเอาของขวัญปีใหม่”
ใบหน้าคมเข้มมีเค้าเสียดาย ดวงตาคมที่ทอดแววหวานเชื่อมกลายเป็นอ่อนระโหยอย่างน่าสงสาร จอมขวัญยกยิ้มอย่างถูกใจ ก่อนจะกลายเป็นฝ่ายขยับเข้าใกล้แล้วคล้องแขนรอบคอคนรัก พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนริมฝีปากคลอเคลียอยู่กับริมฝีปากของอธิป
“...แต่เอาของขวัญสิ้นปีไปก่อน...ได้มั้ย”
ไม่มีคำตอบจากคนถูกถาม อธิปยิ้มพราวแล้วรั้งร่างโปร่งเข้าแนบชิดก่อนจะบดสัมผัสร้อนผ่าวลงกับริมฝีปากที่เอ่ยประโยคยั่วเย้าเมื่อครู่ ถือเป็นการเปิดกล่องของขวัญวันสิ้นปีตามที่อีกฝ่ายเสนอ
ส่วนของขวัญปีใหม่...ไว้พรุ่งนี้เขาจะทวงถามอีกที บางทีเจ้าตัวอาจจะโมเมเฉไฉ แต่สุดท้ายแล้ว เขาเชื่อ...
‘ของขวัญ’ จะต้องมี ‘ของขวัญปีใหม่’ ให้เขาแน่ๆ
แค่คิด อธิปก็อดใจจะรอวันพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้ว แต่ก่อนจะถึงวันพรุ่งนี้ วันนี้เขาต้องจัดการ ‘ของขวัญวันสิ้นปี’ เสียก่อน ชายหนุ่มดันร่างคนรักลงบนโซฟาในขณะที่ริมฝีปากยังคงบดจูบพัวพันด้วยปลายลิ้น ฝ่ามือทั้งสองข้างปลดเสื้อผ้าบนกายของกันและกันอย่างไม่เร่งรีบ
“ไหนว่าเมื่อย...” จอมขวัญกระซิบถามเมื่อร่างสูงฝังหน้าลงระรานที่ซอกคอ ทั้งริมฝีปากและปลายลิ้นอุ่นแตะสัมผัสเนื้ออ่อนจนเสียวสะท้าน ร่างสูงผละหน้าขึ้นมาสบตาคนรักแล้วยิ้มบาง
“ก็พี่อยากเมื่อยกว่านี้อีก”
“เดี๋ยวจะให้เมื่อย...จนต้องร้องว่า ‘พอแล้ว’ เลย”
พวกเขาส่งยิ้มให้กัน ก่อนที่สองร่างจะกอดรั้งกันและกันและมอบสัมผัสให้แก่กันไม่รู้เบื่อ ทิ้งให้ต้นคริสต์มาสที่ตั้งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลได้แต่ส่งไฟกะพริบส่องแสงระยิบระยับพร้อมๆกับเสียงดนตรีเพลงคริสต์มาสที่ยังคงดังแผ่วเบา ทว่า...สุดท้ายก็ถูกกลบด้วยเสียงหอบครางจากบทเพลงรักบนโซฟาเสียสิ้น
ด้วยต้นคริสต์มาสเป็นพยาน
ของขวัญวันสิ้นปีจากจอมขวัญ...เป็นที่ถูกใจอธิปอย่างยิ่ง!
FIN
ไม่ได้บอกนี่นา...ว่า ‘รักนี้...ต้องเซอร์ไพรส์’ คือเรื่องสุดท้ายของปีนี้ 
(นี่คือเหตุผลว่าทำไมตอนเอาตอนพิเศษถ้วยฟูลงเมื่อวันที่ 28 ถึงไม่สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้า ฮ่าฮ่า นี่บัวเตรียมการเลยนะเนี่ยยยยย)
ส่วน ‘ของขวัญ...วันสิ้นปี’ ถือเป็นเรื่องสุดท้ายของปีนี้จริงๆแล้วล่ะค่ะ หวังว่าจะพอทำให้หายคิดถึงคู่นี้ได้บ้าง และก็คงไม่โกรธกันนะ ที่ตอนนี้ไม่มีตัวประกอบผู้แสนสำคัญทั้งหลาย (เช่นคุณพัชรี น้องขนม พี่จักร ฯลฯ) เพราะอยากจะให้คู่นี้ได้สวีทมุ้งมิ้งกันสองคนบ้างค่ะ (เพราะตอนพิเศษของสองคนนี้ ส่วนใหญ่แทบไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย ต้องมีบุคคที่สาม สี่ ห้า หกมาร่วมแจมด้วยเสมอ ฮ่าฮ่า)
สำหรับปีนี้ บัวขอบคุณมากๆที่ทุกคนยังติดตามกัน ยังคงเข้ามาแวะเวียนอ่านงานของบัว ขอบคุณพื้นที่บอร์ดตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาด้วยค่ะ
แล้วขอถือโอกาสนี้ สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะ ขอให้ปีหน้าเป็นปีที่ดีสุดๆของทุกๆคน สุข สมหวังทุกประการตามที่ตั้งใจเอาไว้ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ 2558 ค่ะ
แล้วเจอกันใหม่ปีหน้านะคะ
หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021) (อ่าน 1707486 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก