หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021)

[cinquain]

Smooth operator! ^^

[zizits]

คิดถึงจังเบยยย

[Aumy8059yaoi]

เข้ามาอ่านหลายรอบมากๆๆๆๆๆค่ะ
คิดถึงเสมอนะค่ะ
รัก 
 

[Dezair]

จอมร้าย
By:Dezair
……………………….
ตอนพิเศษ ของขวัญคริสต์มาส


อธิปนวดขมับเล็กน้อยด้วยความเหนื่อยล้าจากงานที่ทำมาตั้งแต่เช้า ใกล้วันหยุดสิ้นปีแล้ว เขาต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จ เพราะ...ใครบางคนรอใช้ช่วงเวลาวันหยุดกับเขาอยู่


พอคิดถึงใครบางคนที่เป็นจอมเอาแต่ใจและมักจะเรียกร้องความสนใจจากเขาอยู่เสมอ ชายหนุ่มก็อดยิ้มไม่ได้


ถึงจะไม่ได้เจอกันทั้งวัน แต่ก็ยังได้เจอกันทุกวัน ทุกวัน...ที่ทำงานหนัก แต่พอกลับไปถึงบ้านแล้วได้เห็นหน้าใครคนนั้น คนที่ทำหน้าบึ้งบ้าง ยิ้มแย้มบ้าง เอาแต่ใจบ้าง บางทีก็อ้อนขอจากเขาบ้าง ใบหน้าที่ใครต่อใครต่างก็บอกว่าหล่ออย่างกับดารา แต่เวลาอยู่กับเขานั้นกลับหลากอารมณ์อย่างน่าเอ็นดู


เป็นจอมขวัญ วิมลกิตติที่...อธิปเอ็นดูหมดหัวใจ


ชายหนุ่มสูดลมหายใจลึกเพื่อตั้งสมาธิให้จดจ่อกับงานต่อ ทว่าเสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ใกล้ๆดังขึ้นเสียก่อน บนหน้าจอแสดงชื่อคนที่เขากำลังคิดถึงพอดี


‘พี่โต ยุ่งอยู่รึเปล่า’ พอกดรับสาย เสียงของจอมขวัญก็ดังออกมาให้ได้ยิน


ดวงตาคมของอธิปเหลือบมองแฟ้มจำนวนมากที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาก่อนจะตอบ


“ไม่เท่าไร” เพราะเคยรับปากว่าจะไม่โกหก แม้แฟ้มงานตรงหน้าที่เขาทำมาตั้งแต่เช้าจะยังมีเหลืออีกมาก แต่...ก็ไม่ยุ่งมากเท่าไร ถ้าหากจะพักคุยกับจอมขวัญสัก 2-3 นาที


‘วันนี้ขวัญกลับค่ำหน่อยนะ พี่โตเอาต้นคริสต์มาสออกมาวางไว้เลย เดี๋ยวขวัญกลับไปช่วยจัด’ ปลายสายสั่งการ ทำเอาอธิปต้องเหลือบตาไปมองปฏิทินบนโต๊ะ


...จริงด้วย วันนี้วันคริสต์มาส...


ปกติ พวกเขาจะจัดต้นคริสต์มาสกันก่อนวันที่ 25 แต่เพราะปีนี้อธิปยุ่งมาก ก็เลย...ลืมไปเสียสนิท


‘พี่โต ฟังอยู่รึเปล่า’ เสียงของจอมขวัญดังปลุกสติ


“ฟังอยู่ แล้วเย็นนี้ของขวัญอยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ทำไว้ให้”


ถึงแม้งานของตนเองจะยุ่ง แต่อาหารมื้อเย็นของจอมขวัญก็อยู่ในความดูแลของเขานานแล้ว...นานเสียจนต่อให้งานยุ่งแค่ไหน อธิปก็ยังระลึกถึงหน้าที่ที่สำคัญของเขาอยู่เสมอ


‘อ่า...กินไรดี จัดต้นคริสต์มาสไป กินสเต็กไปก็ดีนะ’ ปลายสายส่งเสียงร่าเริง ดูเหมือนเจ้าตัวจะกำลังจินตนาการถึงตอนจัดต้นคริสต์มาสวันนี้แล้ว


‘อ้อ พี่โตต่อสายไฟเหมือนปีที่แล้วด้วยนะ ขวัญจะกลับไปห้อยไฟเอง’


“ได้ครับ” คนรับหน้าที่จัดแจงตั้งต้นคริสต์มาสและต่อปลั๊กพ่วงรับคำสั่ง ส่วนหน้าที่ตกแต่งความสวยงามและห้อยไฟระยิบระยับย่อมเป็นของจอมขวัญเช่นเคย


‘งั้นไว้เจอกันตอนเย็นนะ’ แล้วคนโทร.มาบอกความต้องการก็วางสายไป อธิปยิ้มกับตนเองอย่างอารมณ์ดี แต่พอเขาวางโทรศัพท์มือถือลงแล้วหันไปเห็นเอกสารอีกกองพะเนิน ชายหนุ่มก็ถอนหายใจเบาๆ


...ต้องรีบทำให้เสร็จ...


...ค่ำวันนี้มีใครบางคนรอจัดต้นคริสต์มาสอยู่...

............................

จอมขวัญมีนัดกับแขกระดับสูงของโรงแรม ก็เลยกลับถึงบ้านช้ากว่าเคย ตอนที่เขาเลี้ยวรถมาจอดที่หน้าบ้านนั้น รถของอธิปจอดอยู่ก่อนแล้ว


อธิปกลับมาแล้ว และคงเอาต้นคริสต์มาสต้นเดิมกับเมื่อปีที่แล้วออกมาประกอบชิ้นส่วนแถมพ่วงสายไฟเรียบร้อย รอให้เขามาห้อยอุปกรณ์ตกแต่งเอง อ้อ...คงจะทำสเต็กเสร็จแล้วด้วย


คิดได้แค่นั้น หนุ่มโสดในฝันของผู้หญิงครึ่งกรุงเทพก็ยิ้มกริ่มกับตัวเอง เขาเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี


ทว่า...บ้านที่เปิดไฟสว่างโร่กลับเงียบสนิท ดวงตาเรียวของจอมขวัญกวาดมองไปทั่วแต่ไม่เห็นต้นคริสต์มาสวางอยู่ที่เดิมกับเมื่อปีก่อนๆ 


จากหน้าตาอารมณ์ดีกลายเป็นขมวดคิ้วฉับ ก้าวเท้าเข้าห้องครัวเพราะคาดว่าอธิปน่าจะอยู่ในนั้น แต่ในห้องครัวว่างเปล่า นอกจากเนื้อที่ถูกนำมาหมักรอและจานชามที่ถูกนำออกมาเตรียม ก็ไม่มีใครอยู่


...อะไรกัน! สเต็กก็ยังทำไม่เสร็จ แล้วหายไปไหน!...


จอมขวัญก้าวเท้าออกมาจากห้องครัวด้วยความฉุนปนสงสัย เขากำลังจะเดินขึ้นไปดูชั้นบน แต่สายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์เสียก่อยน


“พี่โ...” ริมฝีปากที่กำลังจะเอ่ยเรียกกลายเป็นชะงักไปในทันทีเมื่อสาวเท้าเข้าไปพบว่าคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์กำลังหลับสนิท และดูเหมือนจะหลับลึกไม่รู้แม้แต่นิดว่าเขากลับมาถึงบ้านแล้ว


จอมขวัญกะพริบตาปริบๆ มองใบหน้าอ่อนล้าของคนรักที่แม้แต่ตอนหลับยังขมวดคิ้วมุ่นแล้วก็พูดไม่ออก ที่ข้างโซฟามีกล่องต้นคริสต์มาสวางอยู่ แต่ยังไม่ได้นำออกจากกล่องมาประกอบเป็นต้น ไหนจะปลั๊กพ่วงและสายไฟ ทุกอย่างถูกนำออกมาเตรียมไว้แล้ว แต่เจ้าตัวหลับไปเสียก่อน


จะว่าไปแล้ว ปีนี้พวกเขาก็ต่างยุ่งทั้งคู่ โดยเฉพาะอธิปที่มีหลายโครงการในมือต้องดูแล งานหนัก งานเหนื่อย แต่เวลาที่เขาเรียกร้องเอาแต่ใจ อีกฝ่ายก็ไม่เคยบ่นอะไรสักคำ


ร่างโปร่งมองผู้ชายที่นั่งหลับอยู่บนโซฟาแล้วก็ได้แต่ยิ้มจางๆ ก่อนจะมองไปที่กล่องต้นคริสต์มาสที่ยังวางกองอยู่บนพื้น


ปีนี้...เขาจะให้ของขวัญคริสต์มาสอธิปเอง

.............................

อธิปยืนอยู่ในห้องประชุม มองเห็นตนเองและทีมงานกำลังประชุมกันอย่างเคร่งเครียด เขาอ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกไปเลย จากนั้นภาพก็ตัดไปเป็นเห็นตนเองกำลังเจรจากับคู่ค้าทางธุรกิจ ความเคร่งเครียดทวีคูณจนเหมือนหัวจะระเบิด แล้วภาพก็ตัดไปอีก กลายเป็นเขานั่งอยู่เพียงลำพังในห้องทำงานกับเอกสารจำนวนมากที่จะต้องอ่าน ความเครียดรุมเร้าจนได้แต่หลับตา แล้วพอลืมตาอีกครั้ง เขาก็พบว่าตนเองอยู่ที่บ้านแล้ว


เป็นฝันที่สมกับเป็นฝัน อธิปบอกตนเองในฝัน เขารู้ว่าเขาฝัน และมันเป็นฝันที่บ่งบอกถึงความเครียดในช่วงที่ผ่านมาได้เป็นอย่างดี


ชายหนุ่มมองไปรอบตัว แต่ในบ้านของเขาไม่มีใคร ทั้งๆที่...ควรจะมี


จอมขวัญไงล่ะ ของขวัญของเขา


‘พี่โต’


เสียงเรียกดังขึ้น อธิปมองซ้ายทีขวาทีแต่ก็ยังไม่เห็นเจ้าของเสียง ถึงอย่างนั้นเขาก็จำได้ดีว่านี่คือเสียงของคนรักของเขา 


‘พี่โต’


เสียงดังขึ้นอีก อธิปไม่รู้ว่าเสียงนี้มาจากทางไหน แต่เขาอยากตื่นเสียที อยากออกจากฝันที่มีแต่ความเครียดและไม่มีใคร


เขาอยากเจอจอมขวัญแล้ว เขาอยากเจอ ‘ของขวัญ’ ของเขา


‘พี่โต ตื่นเถอะ’


เสียงดังขึ้นเป็นครั้งที่สาม ตามมาด้วยเสียงเพลงที่คุ้นหู


‘Christmas is coming to town…’


แล้วสัมผัสอุ่นๆก็แนบลงมากับหน้าผากของเขา


คราวนี้อธิปลืมตาพรึ่บ ทำเอาคนที่ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ถึงกับชะงักผงะถอยหลัง ร่างสูงกะพริบตาปริบๆอย่างงุนงง แต่ที่ชัดยิ่งกว่าอะไรคือสัมผัสอุ่นที่หน้าผากของเขาจนต้องยกมือขึ้นแตะ ชายหนุ่มเงยมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า


จอมขวัญ วิมลกิตติหัวเราะหน้าตาสดใสในขณะที่อธิปทำหน้าตาเหรอหรา


“ของขวัญ จูบพี่?” คำถามของอธิปทำเอาคนกำลังหัวเราะถึงกับหยุดชะงัก มองคนถามตาวาว


“จูบอะไร เอานิ้วจิ้มหรอก” ถึงแม้จะเพิ่งตื่น แต่ชายหนุ่มก็จำได้ดีว่าเขาเห็นใบหน้าของจอมขวัญใกล้แค่คืบ...หากจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากเขาจริงอย่างที่ปากว่า แล้วทำไมจะต้องก้มหน้าลงมาใกล้ขนาดนั้น


...ของขวัญจูบหน้าผากเขาต่างหาก...


คนเพิ่งตื่นมองคนรักปากแข็งที่อ้างว่าเอานิ้วจิ้มหน้าผากเขา แล้วก็พลอยนึกออกว่าเขารับปากอีกฝ่ายว่าจะนำต้นคริสต์มาสออกมาตั้งเอาไว้ให้ แต่พอเอาอุปกรณ์ทุกอย่างออกมารวมกันแล้ว อธิปกลับพบว่าเขาเหนื่อยล้าจนอยากนั่งพักสักครู่ แล้วจากนั้นก็หลับไปเลย


“ของขวัญจะจัดต้นคริสต์มาสสินะ พี่เอาออกมาวางไว้แล้ว ลืม...” เขาก้มลงจะหยิบกล่องที่จำได้ว่าวางอยู่ข้างโซฟาไปจัดแจงประกอบต้นคริสต์มาสให้ แต่พบว่ามันหายไปแล้ว


เสียงผิวปากหวือดังขึ้นทำเอาอธิปต้องหันมอง จอมขวัญทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้แต่โบ้ยหน้าไปที่ข้างโทรทัศน์


“ขวัญว่า ปีนี้เราย้ายมาวางตรงนี้ก็ดีนะ”


อธิปกะพริบตาปริบๆ มองต้นคริสต์มาสที่ไม่เพียงจะถูกประกอบเรียบร้อยแล้ว แต่มันยังถูกตกแต่งอย่างสวยงาม แถมมีไฟประดับระยิบระยับพร้อมด้วยเสียงเพลง


‘Christmas is coming to town…’


เพลงที่เขาได้ยินในฝันเมื่อครู่นี้ ดังมาจากต้นคริสต์มาสที่จอมขวัญประดับนั่นเอง


“ของขวัญ ทำเองเหรอ”


“ก็เห็นพี่โตหลับ”


“ปลุกพี่ก็ได้ พี่แค่อยากพักสายตาเฉยๆ” แค่อยากนั่งพัก แค่อยากหลับตาสักหน่อย แต่เพราะทั้งเครียดทั้งเหนื่อยก็เลยหลับไปเลย


“พักสายตาอะไร ขวัญทำของหล่นเสียงดัง พี่โตยังไม่ตื่นเลย”


คราวนี้อธิปเงียบไป เขาพูดไม่ออกและก็เหมือนว่าจอมขวัญจะไม่ปล่อยให้เขาพูดอะไรด้วย มือขาวดึงแขนเขาฉุดให้ลุกขึ้นยืน


“ไปกินข้าวกันเถอะ ขวัญหิวแล้ว”


พอพูดเรื่องข้าวและความหิว ก็ดูเหมือนอธิปจะนึกออกขึ้นมาอีกเรื่อง


...สเต็ก!...จริงด้วย! เขาหมักเนื้อเอาไว้ และยังไม่ได้ทำต่อเลย!...


“พี่ยังทำไม่เสร็จ...” ร่างสูงรีบบอกตอนที่ถูกฉุดไปที่โต๊ะอาหาร แต่จานสเต็กที่วางอยู่บนโต๊ะก็ทำเอาเขาต้องเงียบไปอีกหน จอมขวัญหันมองคนรักแล้วยิ้มอวด


“แต่ขวัญทำเสร็จแล้ว”


อธิปมองอาหารตรงหน้าอย่างคาดไม่ถึง


“ของขวัญทำเองเหรอ”


“ใช่ โทรไปถามไอ้ฟูมาว่าทำยังไง มันบอกว่าแค่กริลล์ ก็เลยทำตามที่มันบอก” กลายเป็นภาระให้จอมขวัญต้องจัดการเอง อธิปรู้สึกเหมือนว่าวันนี้เขาไม่พร้อมเหมือนทุกทีเลย


สีหน้าชายหนุ่มที่ดูคล้ายจะโทษตัวเองทำเอาจอมขวัญต้องกดร่างสูงใหญ่ให้นั่งลงกับเก้าอี้ ตรงหน้าของอธิปคือจานสเต็กที่นอกจากเนื้อจะถูกนำไปทำให้สุกเรียบร้อยแล้ว ยังถูกวางบนจานที่ตกแต่งอย่างสวยงามสมกับมีพ่อครัวมือเอกแห่งร้านอาหารเตาถ่านคอยเป็นไกด์ให้ทางโทรศัพท์


“ของขวัญ พี่...” อธิปยิ่งเห็นอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าก็พลอยให้คอตีบตันจนพูดไม่ออก ความเหนื่อยล้าทำให้เขาทิ้งทุกอย่างจนกลายเป็นภาระของคนรัก ทว่าเป็นอีกครั้งที่จอมขวัญไม่ได้รอให้ร่างสูงพูดก่อน แต่เป็นฝ่ายวางมือลงบนบ่าทั้งสองข้างของอธิป


มือขาวลูบบ่าจากด้านในออกไปที่หัวไหล่ ครั้งที่1...


“อะไรที่มันอยู่บนบ่า วางลงบ้างก็ได้”


มือขาวลูบบ่าจากด้านในออกไปที่หัวไหล่ ครั้งที่ 2...


“หรือจะแบ่งมาให้ขวัญบ้างก็ได้”


แล้วจากมือที่ลูบบ่าก็กลายเป็นโอบสองแขนจากด้านหลังมากอดเขาเอาไว้ จอมขวัญโน้มตัวลงมา ฝังหน้าลงกับลาดไหล่แข็งๆของอธิปก่อนจะพูดเบาๆให้ได้ยิน


“ขวัญเป็นที่พึ่งให้พี่ได้นะ”


อธิปชะงัก คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำนี้ เขาทันมองคนที่โน้มตัวมากอดเขาจากด้านหลัง จอมขวัญเองก็กำลังหันมามองเขาเช่นกัน ดวงตาเรียวที่ทอดมองมาบ่งบอกถึงความรักและห่วงใย เป็นความรู้สึกจากหัวใจของคนที่ได้รับการเอาใจใส่มาตลอดหลายปี และมาวันนี้...จอมขวัญจะเป็นฝ่ายเอาใจใส่อธิปบ้าง


“ขอบใจนะ ของขวัญ”


เหมือนความเหนื่อยล้าค่อยๆปลดเปลื้องทีละน้อย อ้อมแขนของจอมขวัญที่โอบรัดเขาถ่ายทอดกำลังใจเข้ามาเติมเต็มในวันที่อ่อนแรง ใบหน้าคมดุของคนถูกโอบเลื่อนเข้าใกล้ จอมขวัญยิ้มน้อยๆแล้วหลับตารับความรู้สึกของคนรักผ่านทางริมฝีปากที่แนบเข้าหา เป็นจูบเบาๆที่แสนอ่อนโยน เป็นจูบหวานๆที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึก


“Merry Christmas พี่โต”


“Merry Christmas ของขวัญ”


   ท้ายจูบที่นุ่มนวลคือรอยยิ้มที่มอบให้กัน ของขวัญคริสต์มาสปีนี้ไม่มีราคาค่างวดอะไร ทว่าคุณค่าของมันกลับเอ่อล้นหัวใจของพวกเขาสองคน


   แล้วหลังจากนั้น มื้อเย็นที่ค่อนไปทางดึกก็เริ่มต้นขึ้นที่โต๊ะอาหารเล็กๆในบ้านที่มีต้นคริสต์มาสประดับไฟระยิบระยับพร้อมด้วยเสียงเพลงที่ดังคลอไปกับเสียงแจ้วๆของคนอวดความสามารถ


   “ขวัญลากปลั๊กพ่วงเอง ต้องขยับชั้นวางโทรทัศน์ออกมาด้วยนะ แล้วก็ไม่กล้าทำเสียงดัง กลัวพี่โตตื่น สรุปทำของตก พี่โตยังไม่ตื่นเลย หลับลึกมาก”


   “ของขวัญ...”


   “สเต็กนี่ ขวัญต้องถ่ายรูปส่งให้ไอ้ฟูมันดูว่าใช้ได้รึยัง มันยังบอกเลยว่าขวัญเก่งกว่าที่มันคิดอีก”


   “เอ่อ...ของขวัญ...”


   “อะไร” คนถูกเรียกหันมาทำเสียงดุเล็กน้อยที่อธิปกวนเขาจริง


“เนื้อไม่สุก” ทว่าประโยคต่อมาของอธิป ทำเอาคนกำลังจะดุถึงกับชะงัก


“เฮ้ย! ไม่สุกได้ไง!”


อธิปยกเนื้อที่หั่นให้ดู ซึ่งแม้ข้างนอกจะสุกแต่ข้างในยังแดงแจ๋ จอมขวัญตาโต ร่างสูงเลยลองหั่นส่วนอื่นดูก็พบว่าข้างในไม่สุกทั้งชิ้น


“ไม่สุกเลย” เขาเงยหน้าบอกอีกหน คราวนี้คนอุตสาห์ไว้ใจเพื่อนถึงกับเข่นเขี้ยว


“อะไรกัน! ไอ้ฟูมันบอกว่าใช้ได้แล้ว ขวัญก็เลยเอาใส่จาน! แล้วไม่สุกงี้ได้ไง! ขวัญต้องโทร.ไปเคลียร์กับมัน!” คนใจร้อนวู่วามจะเอาเรื่องเพื่อนซี้ที่อุตส่าห์วางใจให้ช่วยสอน แต่รายนั้นไม่รู้จะรีบอะไรนักหนา รีบสอนไม่พอ พอเขาถ่ายรูปส่งให้ดู มันก็รีบบอกว่าสุกแล้ว ไม่น่าไว้ใจมันเลย!


จอมขวัญลุกจากโต๊ะจะไปหยิบโทรศัพท์แต่ถูกคว้ามือไว้ก่อน


“ไม่ต้องโทร.” อธิปตอบอย่างใจเย็น


“แต่ขวัญให้มันช่วยสอน ช่วยดู! ขวัญอุตส่าห์ไว้ใจมันนะ!”


และที่สำคัญคือเขาออกตัวไปตั้งเยอะว่าทำเอง แล้วสุดท้ายกลายเป็นไม่สุกแบบนี้ เขาก็เสียหน้าน่ะสิ!


อธิปยิ้มน้อยๆก่อนจะลุกขึ้นยืน


“วันนี้วันคริสต์มาส เพื่อนของขวัญเขาก็อาจจะอยากไปฉลองกับแฟนเขารึเปล่า เราน่ะโทร.ไปกวนเขา”


“แต่ว่า!...”


“มันแค่ไม่สุก เดี๋ยวพี่ไปทำต่อเอง” จอมขวัญทำหน้ามุ่ย ถึงคำอธิบายของอธิปจะฟังขึ้นก็เถอะ แต่ยังไงเขาก็ต้องหาทางจัดการเพื่อนซี้รายนี้ให้ได้


สีหน้างุ่นง่านและหัวคิ้วที่ขมวดย่นเข้าหากันทำเอาร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าอดใจไม่ไหวยื่นหน้าเข้าจูบที่หน้าผากทีหนึ่ง จอมขวัญถึงกับสะดุ้งหันมาสนใจคนรักทันควัน


“เฮ้ย! พี่โต! ทำไรเนี่ย!”


“เอานิ้วจิ้ม” โดนย้อนมุกเดิมของตัวเองแถมตามมาด้วยเสียงหัวเราะอีกชุดนึง ก็ทำเอาจอมขวัญลืมเรื่องอยากเฉ่งเพื่อนสนิทไปเลย ยิ่งพออธิปยกจานสเต็กเดินหนีเข้าครัว เขาก็เลยต้องเดินตาม


“พี่โต จะเอาไปไหนน่ะ”


“เอาไปทำใหม่น่ะสิ”


“ถ้าพี่โตทำ งั้นก็ไม่ใช่ของขวัญคริสต์มาสที่ขวัญให้พี่โตสิ”


“สเต็กนี่ พี่เป็นคนซื้อ เป็นคนหมักนะ ทำไมสุดท้ายกลายเป็นของขวัญคริสต์มาสที่ของขวัญให้พี่ล่ะ”


“ก็ขวัญเป็นคนกริลล์นี่นา”


“แต่กริลล์ไม่สุก” อธิปย้อนพร้อมกับเสียงหัวเราะ


“เพราะไอ้ฟูคนเดียวเลย!” จอมขวัญโวย รู้ถึงไหนอายถึงนั่น อุตส่าห์ได้เจ้าของร้านอาหารมาสอน ไอ้คนสอนก็ไม่ได้สนใจใส่ใจกันเลยสักนิด จนสเต็กสุกข้างนอก แต่ข้างในยังแดงแจ๋แบบนี้!


“ไม่ต้องไปโวยเพื่อน มานี่...อยากทำก็มานี่ เดี๋ยวพี่สอน”


“พี่โตสอนอย่างเดียวนะ ขวัญจะทำเอง”


“ครับๆ เดี๋ยวพี่จะสอนทำของขวัญคริสต์มาสให้พี่”


“เฮ้ย แบบนี้ได้ด้วยเหรอ” ดูเหมือนจอมขวัญจะเพิ่งรู้สึกตัวว่าของขวัญคริสต์มาสอันได้แก่สเต็กมื้อนี้ดูๆแล้วไม่เหมือนของขวัญคริสต์มาสเข้าไปทุกที


อธิปหัวเราะ


“พี่ซื้อ พี่หมัก พี่สอน...ของขวัญคริสต์มาสปีนี้เป็นของขวัญที่แปลกที่สุดเลย”


จอมขวัญพลอยหัวเราะไปด้วย เพราะเห็นจริงอย่างที่อีกฝ่ายว่า


เสียงหยิบจับเครื่องครัว เสียงเนื้อที่ถูกนำไปผ่านความร้อนอีกครั้ง ผสมไปกับเสียงพูดคุยของจอมขวัญและเสียงหยอกของอธิป สลับไปกับเสียงหัวเราะของพวกเขาทั้งคู่ที่ดังออกมาจากห้องครัว ผสานไปกับเสียงเพลงเบาๆ ที่ดังมาจากต้นคริสต์มาสซึ่งมีไฟกะพริบระยิบระยับ


คริสต์มาสปีนี้...ก็ยังคงเป็นวันแห่งความสุขเช่นเคย


Christmas is coming to town…


FIN

มันยังเซอร์ไพรส์อยู่มั้ยคะ ตอนพิเศษช่วงสิ้นปีเนี่ย ฮ่าฮ่า

 ปีนี้มีแค่ตอนเดียว เพราะบัวไม่มีเวลาเลย แต่ก็หวังว่าทุกๆคนจะมีความสุขกับตอนพิเศษเช่นเคยนะคะ

สำหรับปีนี้ ขอบคุณสำหรับการอ่าน การติดตาม และความคิดถึง ขอบคุณมากๆที่สละเวลามาอ่านงานเขียนของบัว ปีหน้าก็ฝากตัวด้วยเช่นเคย ฝากนิยายทั้งเรื่องเก่า เรื่องปัจจุบัน และเรื่องในอนาคตด้วยค่ะ

เมอร์รี่ คริสต์มาส และสวัสดีปีใหม่ 2018 ค่ะ

ป.ล. ขอบคุณพื้นที่บอร์ด คนอ่าน คนเม้นท์เช่นและคนที่คิดถึงของขวัญพี่โตนะคะ

เจอกันปีหน้าค่ะ

[aiyuki]

ไม่ง่าจะผ่านไปกี่ปีๆ ของขวัญก็ยังคงเป็นของขวัญเนาะ ^^

[JUST_M]

เปิดเข้าเล้ามาพอดี

ดีใจมาก พี่โตกับของขวัญ ที่เราคิดถึง


ขอบคุณคนเขียนมากๆ

 
  

[Jadd]

    

[ErosAmor]

ผ่านไปอีกปี ก็ยังรักของขวัญกับพี่โตอยู่่เหมือนเดิม
Merry X'mas นะคะ ☺☺☺

[Catnip]

จะมากี่ตอนก็รอเสมอค่า ขอแค่มีไปทุกปีก็พอ 

[gemgems]

Merry christmas & Happy new year คุณบัว ของขวัญและพี่โตนะคะ ❤

[larynx]

ปีนี้ของขวัญน่ารักมากกก กี๊ดดดด ถ้านี่เป็นพี่โตนี่ก็หลงหัวปักหัวปำ
ปล.สุขสันต์วันคริสมาสต์ค่ะ

[Gokusan]

เป็นของขวัญคริสต์มาสที่อบอุ่นมากค่ะ

คิดถึงของขวัญกับพี่โต...แอบมีถ้วยฟูเพื่อนซี้นิดนึง 555

นิยายอบอุ่น...น่าอ่านเสมอค่ะ
สุขสันต์วันคริสต์มาสและแฮปปี้นิวเยียร์นะคะ ^^

[am_am]

น่ารักตลอดคู่นี้ รักมากมาย ขอบคุณน้องบัวสำหรับของขวัญคริสต์มาสจร้า 

[malula]

คู่นี้ก็หวานทุกเทศกาลแหละ

Merry Christmas จ้า

[grimace]

ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะ แต่ของขวัญของพี่โตน่าอิจฉาที่สุดเลย ฮืออออ
อยากเห็นของขวัญกับถ้วยฟูตีกันจังเลยค่า พี่ธันกับพี่โตคงหัวหมุนแย่เลย

[Rose_Apple]

  แทบจะกรี๊ด​ค่ะ​ จู่ๆก็มีเซอร์ไพรส์​ ตื่นเต้น​มากเลย​ ที่ชอบที่สุดของตอนนี้คือมุกเอานิ้วจิ้มหน้าผากค่ะ​ คิดได้ไงเนอะ​ 5555​ ถึงจะดูเหมือนธรรมดาแต่เข้าถึงเราสุดๆ​ ร​ู้สึกดีค่ะ​ อ่านแล้วก็อบอุ่นละมุนใจ​ U//v//U คอยติดตามเสมอนะคะ​ สุขสันต์​วันคริสต์มาส​เช่นกันค่ะ​   

[iNklaNd]

โอ๊ยยยย ฟูออกแค่ขวัญพูดถึง แต่ก็ยังแสบเหมือนเดิม
หรือตั้งใจให้เนื้อเป็นแบบมิเดียม แรร์รึเปล่า
สุกเกินก็ไม่นุ่มสิเนอะ เข้าข้างฟูสุดๆ
พี่โตก็ตามใจของขวัญตลอดเว
Merry X'Mas ค่า

[inspirer_bear]

พี่โตผู้อบอุ่นนฮือออ  พี่โต

[AeAng11]

ของขวัญน่ารักคิดถึงคู่นี้ที่สุด

[ืniyataan]

แวะเวียนมาดูเสมอ..ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ 

[MNIMD]

เมอร์รี่คริสมาสต์แล้วก็สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะคุณบัว
พี่โตของน้อง ทำไมช่างเป็นผู้ชายที่ดีเสมอต้นเสมอปลายขนาดนี้ อยากได้แบบนี่บ้างจังเลยค่ะ อิจฉาของขวัญ 
ในที่สุดก็มีตอนน้องขวัญเอาใจคุณอธิปบ้างแล้ว ได้เห็นพัฒนาของขวัญขึ้นตลอดๆเลยรู้สึกภูมิใจ จากเด็กที่เคยเอาแต่ใจกลายมาเป็นคนที่เอาใจใส่พี่โตได้ขนาดนี้ /มองด้วยฟีลแม่มองลูก
น้องของขวัญเป็นของขวัญคริสมาสต์ที่ดีมากจริงๆค่ะ 

[Wordslinger]

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารัก ๆ นี้นะคะคุณบัว พอถึงวันคริสต์มาสหรือวันพิเศษไหน ๆ ก็มักจะมองหานิยายของคุณบัวทันทีเลยค่ะ เพราะรู้ว่าจะต้องเอาตอนพิเศษมาลง ขอบคุณที่ยังทำให้ความสุขจากการได้อ่านเรื่องที่รักหลาย ๆ เรื่องไม่ได้ตัดจบเพียงแค่ตอนจบนะคะ

[B52]

ขวัญใจชาวเล้าเป็ด

[QXanth139]

ของขวัญก็คือของขวัญ แต่ถ้วยฟูนี่มาแค่ชื่อยังรู้เลยว่าแสบ 55555

[IamLonelygirl]

น่ารักกกกก ของขวัญกับพี่โตน่ารักกจังงง
อ่านแล้วปวดแก้มม

[route rover]

สงสารพี่โตก็สงสาร แต่ของขวัญก็ยังน่ารักเหมือนเดิม

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ Merry Christmas นะคะ

[noy]

 

[lune]

 
รู้สึกเหมือนเป็นคนในครอบครัว 
 ปีหนึ่งได้เจอ ของขวัญ กับ พี่โต ครั้งสองครั้งตามเทศกาลสำคัญ 

[fammi50]

สติลน่ารักค่ะสำหรับคู่นี้

[ohuii]

จอมขวัญก็คือจอมขวัญ ปากแข็งที่หนึ่งแต่ก็เป็นที่พึ่งให้พี่โตได้น้า