หัวข้อ: [เรื่องสั้น]"เธอคือดวงตะวัน" By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษวัดหยุด P.29 (01/05/59)

[pochu52]

น้ำแข็งเราละลายยิ้มหวานก็แค่ต่อหน้าดวงตะวันดวงนี้เท่านั้น น่ารักกกกก

[loverken]

 

ส่ว่างสไวน่ารักเป็นที่สุดดดด

[boylove_yj]

บทที่ 7






สว่างไสว2








“ว่าไงนะ!! แกบอกว่าแกกับภัทรยังไม่ได้แลกเบอร์กันเลยอย่างนั้นเหรอ”   อุ๋ม หญิงแกร่งเพียงหนึ่งเดียวในห้อง ยืนท้าวสะเอวทำหน้าโหดใส่เพื่อนสนิทของตัวเองที่ตอนนี้กำลังนั่งแกะถุงขนมปังอย่างขะมักเขม้น และขนมปังเหล่านี้ก็มาจากหนุ่มบริหารรูปหล่อที่อุตส่าห์เดินข้ามตึกคณะนำมาส่งถึงมือดวงตะวันนั่นเอง




“อืม ไม่ได้แลกเบอร์กัน.....ทำไมเหรอ?”  ดวงตะวันถามหน้าสื่อตาใส ทำเอาอารมณ์ขุ่นมัวของอุ๋มดับวูบลงไปทันที เธอก็คงลืมไปว่าเพื่อนตัวเล็กของเธอคนนี้ไม่ค่อยทันเรื่องความรักเท่าไร เพราะฉะนั้นแล้ว เห็นทีคงต้องมีการเปิดอภิปรายเรื่องนี้กันอย่างเป็นจริงเป็นจังเสียแล้ว




“สุดหล่อภัทรแสดงออกว่าจะจีบแกขนาดนั้น ยังไม่ได้เบอร์แกอีกเหรอ คนสวยเริ่มงงแล้วนะ”   อุ๋มพูด พรางคว้าถุงขนมปังที่ดวงตะวันแกะแล้วมาฉีกกินหน้าตาเฉย ร่างโปร่งบางส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยแล้วหยิบเอาซองอื่นมาแกะแทน เพราะจำนวนขนมปังที่นับรวมกันได้แล้วเกือบถึงสิบถุง และแต่ละถุงก็หน้าตารับประทานทั้งนั้น ไม่รู้ว่าภัทรคิดอย่างไร ถึงซื้อมาฝากเยอะแยะขนาดนี้  มื้อเที่ยงของวันนี้จึงตกอยู่ที่ขนมปังและน้ำผลไม้ที่ติดมากับถุงใส่ขนมปัง




ร่างบางนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่แล้วอดยิ้มไม่ได้ เพราะหลังจากที่เรียนคาบแรกของช่วงเช้าเสร็จซึ่งกินเวลามาจนเกือบเที่ยง ดวงตะวันและเพื่อนๆก็รีบเดินลงจากตึกเรียนมุ่งหน้าสู่ศูนย์อาหารของมหาวิทยาลัยด้วยความหิวกันถ้วนหน้า แต่เมื่อเดินลงมาถึงบริเวณหน้าตึก สิ่งแรกที่ดวงตะวันเห็นก็คือ ใบหน้านิ่งเฉยของภัทรที่ยืนอยู่บริเวณนั้น และแน่นอนว่าเพื่อนๆในห้องต่างให้ความสนใจกับหนุ่มต่างคณะอยู่ไม่น้อย แต่ภัทรก็ยังเป็นเป็นภัทรอยู่วันยันค่ำ ไม่ว่าจะสถานที่ใดชายหนุ่มก็ไม่เคยแคร์ต่อสายตาของผู้อื่นเลยสักนิด




‘ซื้อมาให้......ทานด้วยนะครับ’   คนดังของมหาวิทยาลัยยัดถุงขนมใบใหญ่ที่ดวงตะวันเหลือบๆมองดูแล้วว่าเป็นขนมปังมาไว้ในมือเสร็จ ก็หันหลังเดินกลับไปยังตึกคณะของตัวเองทันที ทำเอาดวงตะวัน พุฒ และ อุ๋ม มองหน้ากันไปมาอย่างงุนงง ไม่คิดว่าร่างสูงจะกลับเร็วขนาดนี้




รออะไรอยู่หรือเปล่า.........................




“แกเหม่ออะไรตะวัน คิดถึงสุดหล่ออยู่ใช่ไหม”




“ไม่ใช่!!  คิดไปเรื่อยเปื่อยต่างหากล่ะ”    ร่างบางเอ่ยเสียงห้วนกลบเกลื่อนอาการมีพิรุธของตนเอง แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถหลุดพ้นสายตาจับผิดของอุ๋มไปได้เลย




“แล้วเมื่อกี้ที่ฉันถามน่ะ ว่าทำไมภัทรถึงไม่มีเบอร์แก ตอบมาเดี๋ยวนี้” 




“จะไปรู้ไหมล่ะ แกก็ถามอะไรบ้าบอ” 




“ใช่ซิ!! ฉันลืมไปได้ไง ถึงแม้สุดหล่อภัทรจะไม่มีเบอร์แก แต่เขาก็มารับมาส่งแกทุกวันนี่หน่า คนหล่อของฉันนี่มันฉลาดล้ำเหนือเมฆจริงๆ” 




 อุ๋มพูดเสร็จก็หัวเราะชอบใจในความคิดของตนเอง ทำเอาดวงตะวันและพุฒต้องหันมาสบตากันแล้วส่ายหน้าไปมากับท่าทางของหญิงสาว ถึงแม้บุคลิกภายนอกอุ๋มจะเป็นคนแรงๆ พูดตรงๆ ไม่สนหน้าอินทร์ หน้าพรหมที่ไหน เรียกได้ว่า นิสัยผู้ชายแมนๆเลยก็ว่าได้ แต่หญิงสาวก็เป็นคนพึ่งพาได้ และหญิงแกร่งประจำกลุ่มยังช่วยไล่แมงเม่าที่ชอบบินมาเกาะแกะดวงตะวัน รายนั้นรายนั้น เมื่อเจออิทธิฤทธิ์ของอุ๋มแล้วเป็นต้องกระเจิงกลับไปทุกราย  และดูเหมือนว่า ภัทร เกียรติบูรพา จะเข้าตากรรมการอย่างอุ๋มอย่างจัง เพราะนอกจากหญิงสาวไม่ออกปากไล่แล้ว ยังทำหน้าที่สนับสนุนให้ภัทร เข้าหาดวงตะวันได้อย่างเต็มที่อีกต่างหาก




“คนหล่อของไอ้ตะวันเว้ย พูดผิดแล้วมึง”  พุฒกลืนขนมปังไส้หมูหยองคำสุดท้ายเข้าไป แล้วเอ่ยแก้ประโยคข้างตนของเพื่อนสนิท 




“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ทั้งสองคนเลย ห้ามพูดอะไรทั้งนั้น นั่งกินไปเงียบๆเลย”  ดวงตะวันแสร้งเอ่ยเสียงดุ เพราะถ้าหากไม่ทำอย่างนั้นมีหวังได้โดนเพื่อนทั้งสองคนเอ่ยล้ออยู่อย่างนี้ไปครึ่งค่อนวันแน่ๆ นึกไปนึกว่าแล้วมันพาลไปโกรธถึงใครบางคนเสียมิได้ มาทำให้คนอื่นเขาโดนแซว แล้วตัวเองก็เดินกลับคณะไปเฉยเลย ชิส์!




“ตลอดอ่ะ ตลอด เขินทีไรชอบทำหน้าโหดทุกที กิ้ววววๆๆ”  พุฒหันไปล้อเพื่อนสนิทตัวเล็ก เลยโดนฝ่ามือบางที่พิษสงร้ายกาจฟาดมาบนหลังอย่างเต็มๆ




“โดนซะบ้างก็ดี เนอะตะวันเนอะ”   อุ๋มหันไปพยักเพยิดกับตะวันอย่างหาพวก




“แกก็ด้วย! ไม่ต้องมาทำหน้าประจบเลย กินเงียบๆไปเลย ใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว”




เสียงพูดคุยของทั้งสามคนดังก้องไปทั่วบริเวณลานม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะวิทย์ฯ เรียกสายตาของนักศึกษาที่ผ่านไปมาได้เป็นอย่างดี หลายคนรู้ข่าวเรื่องที่หนุ่มบริหารหมั่นเดินมาส่งน้ำส่งขนมให้กับดวงตะวัน และพวกเขาเหล่านั้นก็อดที่จะอิจฉาหนุ่มตัวเล็กเอกชีววิทยาเสียมิได้ เพราะใครต่อใครต่างก็รู้ดีว่า ภัทร เกียรติบูรพานั้น ต่างเป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วมหาวิทยาลัย และดวงตะวัน คณะวิทย์ฯ ก็ดับฝันของสาวๆไปทั้งมหาลัยไปเสียแล้ว




.
.
.
.
.




“แค่ดินสอเพียงแท่งเดียวก็สามารถสะกดจิตท่านภัทรให้สามารถนั่งอยู่กับที่ไม่กระดิกไปไหนเลย ในระยะเวลาสองชั่วโมง”   





เสียงเอ่ยแซวที่ดังอยู่เหนือศีรษะ ทำให้ภัทรต้องเงยหน้ามองหาที่มาของเสียง และจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก เอ็ม พชร เพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของตน ภัทรใช้สายตานิ่งเรียบมองใบหน้ายิ้มแย้มของเพื่อนสนิทเพียงชั่วครู่ หลังจากนั้นก็หันกลับมาจ้องสิ่งของที่อยู่ในมือ ‘ดินสอ’ เป็นดินสอกดที่ไม่มีลวดลายอะไรทีสะดุดตาเลยสักนิด แต่มันจะเตะตาอยู่ตรงที่ ‘ดินสอของตะวัน’ การเขียนชื่อแสดงความเป็นเจ้าของอย่างโจ่งแจ้ง อีกทั้งยังมีเทปใสปิดทับกระดาษแผ่นเล็กไว้อีกชั้นหนึ่ง  แม้จะเป็นแค่ดินสอ แต่ภัทรกลับให้ความสำคัญกับสิ่งของชิ้นนี้พอๆกับกระเป๋าสตางค์และกุญแจรถ





‘อ่ะ.....ให้ยืม จะได้มีดินสอจดเล็คเชอร์’  ดวงตะวันในวันนั้นยื่นดินสอกดมายังเบื้องหน้าของตน ทั้งที่ความจริงแล้วตนเองนั้นไม่เคยใช้ดินสอไม้ หรือ ดินสอกดในการจดเล็คเชอร์เลยสักครั้ง เพราะมีปากกาประจำอยู่แล้ว





‘แล้วตะวันจะใช้ดินสอที่ไหนเขียน’





‘ไม่เป็นไร ภัทรเอาไปใช้นะ ตะวันมีหลายแท่ง’   เจ้าตัวพูดเสร็จก็ส่งยิ้มหวานตามแบบฉบับของตนเอง แล้วก็หันหลังเดินหายเข้าไปในตึกคณะ โดยมีสายตาของภัทรที่มองส่งอยู่จนแผ่นหลังบางค่อยๆลับสายตาไป







“กูว่ามึงอาการหนักแล้วว่ะ”  เอ็มพูดด้วยสีหน้าและท่าทางที่จริงจัง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับเจ้าชายน้ำแข็งได้เลย





“หึ.........ระวังมึงจะโดนด้วยตัวเอง”  ภัทรพูดเสียงเรียบ แล้วส่งยิ้มมุมปากให้เพื่อนสนิทเล็กน้อย เอ็มยักไหล่อย่างไม่สนใจแล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้เล็คเชอร์ พรางใช้สายตามองสำรวจสาวๆบัญชีที่เดินสวนไปมาอย่างเพลิดเพลิน  ทำไมสาวๆถึงขยันเดินมาบริเวณเก้าอี้ของภัทรและเอ็มน่ะเหรอ ก็เพราะว่ารูปร่างหน้าตาของทั้งสองคนต่างดึงดูดเพศตรงข้ามได้เป็นอย่างดี เพียงก้าวเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่สะดุดตาคงจะเป็นใบหน้านิ่งเรียบของภัทร และใบหน้ายิ้มแย้มของเอ็ม  สองเพื่อนซี้ที่ต่างกันสุดขั้วนั่นเอง





“แล้วกูจะรอให้ถึงวันนั้น”   เอ็มเอ่ยทีเล่นทีจริงแล้วหันมาเริ่มกิจกรรมส่งสายตาหลอกล่อสาวๆให้มาติดกับดักอย่างเป็นจริงเป็นจัง





หลังจากเลิกเรียนเสร็จ กิจวัตรประจำวันของภัทรก็คือ ขับรถมาจอดที่ตึกคณะวิทย์ฯ แล้วเดินไปนั่งที่ลานม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะ เรียกสายตาจากผู้คนที่เดินผ่านไปมาได้เป็นอย่างดี แต่ทุกคนก็รู้ดีว่า ภัทร เกียรติบูรพา มารอใคร....





“ภัทรมารอนานหรือยัง?”  ดวงตะวันเอ่ยถาม พร้อมทั้งวางหนังสือเล่มหนาลงบนโต๊ะและทรุดตัวนั่งฝั่งตรงข้ามกับภัทร โดยมีอุ๋มและพุฒยืนคุมเชิงอยู่ด้านหลังอยู่ไม่ห่าง





“ผมนั่งได้ห้านาที ตะวันก็เดินลงมา”     ร่างสูงเอ่ยตอบ แล้วส่งยิ้มทักทายพุฒและอุ๋มเล็กน้อย





“วันนี้ต้องไปช่วยน้องปีสองจัดห้องประชุม ภัทรกลับไปก่อนนะ เพราะกว่าจะเสร็จคงดึกๆ”       





คิ้วหนาเข้มขมวดเข้ากันทันที เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายจะกลับหอดึก ความห่วงใยโหมกระหน่ำเข้ามาทันที ถึงแม้หอพักของดวงตะวันจะอยู่หน้ามหาวิทยาลัย แลระยะทางมันจะใกล้ๆก็จริง แต่การเดินคนเดียวเข้าซอยเปลี่ยวๆมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร





“แล้วดึกๆที่ตะวันว่านี่ประมาณกี่ทุ่ม”    ตะวันหันไปถามความเห็นจากอุ๋ม เพราะอุ๋มเป็นหัวหน้าห้อง หญิงสาวจึงสรุปงานและเวลาให้ชายหนุ่มฟังอย่างคร่าวๆ 





“หอประชุมของคณะวิทย์ให้เด็กบริหารเข้าไปได้ไหม”    ร่างสูงถามเสียงเรียบพรางส่งยิ้มมุมปากไปให้คนที่นั่งอยู่เบื้องหน้า





รอยยิ้มเล็กๆ ที่มีไว้สำหรับดวงตะวันคนเดียวเท่านั้น..........   





“ได้ซิ ใครเขาห้าม ภัทรถามทำไม”   





“งั้นเดี๋ยวจะไปช่วยเด็กวิทย์จัดหอประชุม”   เมื่อสิ้นประโยคของชายหนุ่ม ร่างบางที่นั่งอยู่ด้านหน้าก็สิ่งยิ้มหวานมาให้อย่างยินดี ใจอยากจะจับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้านหน้ามากอดเสียให้หน่ำใจกับความคิดถึงที่ผ่านพ้นมาได้หนึ่งวันเต็มๆ การได้นั่งมองดินสอแทนมันก็เท่ากับการได้เห็นใบหน้าของผู้ที่เป็นเจ้าจอง






“ภัทรว่างเหรอ ไม่รีบกลับบ้านนะ”   ภัทรสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเกรงใจ นี่ล่ะดวงตะวันของจริง เพราะหลังจากที่ได้รู้จักพูดคุยกันพอสมควร ทำให้ชายหนุ่มได้รู้ว่า ดวงตะวันดวงนี้นั้นนอกจากจะขี้อายแล้วยังขี้เกรงใจอีกต่างหาก




“ไม่รีบครับ...เดี๋ยวจะช่วยตะวันจัดห้องประชุมจนเสร็จเลย”   ร่างบางพยักหน้าและลุกขึ้นยืน ร่างสูงจึงลุกขึ้นตามหลังจากนั้นผู้คนบริเวณนั้นก็จะเห็นเจ้าชายน้ำแข็งถือกระเป๋าและหนังสือเล่มโตเดินเคียงข้างดวงตะวัน ออกไปยังทิศทางของห้องประชุม สายตาหลายสิบคู่มองมายังทั้งคู่ด้วยความอิจฉา ใครหลายๆคนอยากจะยืนแทนที่ตะวัน และก็มีใครอีกหลายๆ คนที่อยากจะเข้าไปยืนแทนที่ภัทร แต่ทั้งสองก็ไม่ได้สนใจสายตาเหล่านั้นแต่อย่างใด ยังคงเดินไปสลับกับพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และเล่าเหตุเหตุการณ์ที่ตนไปพบเจอให้กันและกันฟัง พุฒและอุ๋มที่เดินตามทั้งคู่มานั้นได้แต่หันมามองหน้าแล้วส่งซิกให้อย่างรู้กัน





“นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันกันมึง”    พุฒกระซิบกระซาบกับอุ๋ม พร้อมทั้งมองไปยังคนหล่อคนน่ารักอยู่เดินถัดมาข้างหน้าด้วยสายตาที่เอ็นดูแกมหมั่นไส้(?)





“หวานซะมดดำเดินไต่ขากูเลย”  พูดเสร็จอุ๋มก็หยุดเดิน แล้วลดมือลงไปตีขาตนเอง แล้วเอาซากมดดำผู้โชคร้ายขึ้นมาให้เพื่อนดู





“ขามึงเหม็นหรือเปล่า มดถึงได้ไต่”     





“ไอ้ ส้นตี-น พุฒ เชี่ยย!!”   แล้วทั้งสองก็วิ่งไล่กวาดกันจนไปถึงห้องประชุม เรียกเสียงหัวเราะจากดวงตะวันได้อย่างทันที
รอยยิ้มนี้ของดวงตะวัน.............จะเป็นของ ภัทร เกียรติบูรพาคนเดียว











๐  งานมันเยอะ แต่ก็พยายามแต่งมาให้ทุกคนได้อ่านกันนะคะ
๐ มาช้าก็แต่ดีกว่าไม่มาเลย ถึงจะอัพช้าหน่อยแต่ก็ไม่ว่ากันเนอะ - -
๐ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ สัญญาว่าจะเข้ามาต่อเรื่อยๆ อิอิ
๐ อ่านเสร็จแล้วก็เมน แล้วกดเป็ด กด+ ให้นิยายด้วยนะคะ ..........ขอบคุณค่ะ



รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~






    





แฟนเพจนิยายนะคะ https://www.facebook.com/pages/Chocolate-Love-Fan-Club/255241697823084

twitter นักเขียนค่ะ เข้าไปทักทายกันได้ www.twitter.com/muayyunho

[shockoBB]

หวานมากกกกกก
 

[nutty2554]

มาเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ
ชอบค่ะ เหมือนจะค่อย ๆ ไปในเนื้อหา แต่ก็ชอบสไตล์นี้   
ไม่รู้ว่าจะดราม่าหรือเปล่า แต่ตอนนี้กำลังน่ารัก
รอวันที่ตะวันจะเปิดรับภัทรเข้าไปในใจ (เอ๊ะ หรือเข้าไปแล้ว  )
บรรดาแฟนคลับของภัทรกับตะวัน จะมีใครมาวุ่นวายหรือเปล่าหนอ

ติดตามต่อค่ะ

อ่านไปก็ ... มดไต่ขาเก้าอี้มั่ง   

[ao16]

 

+1

[k00_eng^^]

ภัทรเป็นเอามากนะเนี่ย

[bytoey]

น่ารักที่สุด ขอหวานๆแบบนี้อีกนะคะ

[moobarpalang]

หน้ารักอะ อ่านไปยิ้มไป
พ่อหาว่าเป็นบ้าเลยอะ

[koikoi]

ชอบพระเอกแบบภัทรจังไม่แคร์ไม่สนใครสนแค่ตะวันของภัทรคนเดียว

[YouandMe]

คู่เอกเค้าโดนมดแดงตอม แต่ผู้ช่วยนายเอกดันเจอมดดำ 

[patchylove]

  น่ารักอ่ะ ว๊านน หวาน

[murasakisama]

หวานเกินจะบรรยายได้ อิจฉาเฟ้ยยยยย

[ขนมสัมปันนี]

LOVE คนเขียนมากๆ สนุกครับรอต่อไป

[qq_oo]

น่ารักจังเลย นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันน่ะ ยังหวานขนาดนี้

[tuckky]

น่ารักมาก 
แต่สั้นอ่าตัวเอง อยากอ่านอีก 

[Panehove]

ขนาดยังไม่เป็นแฟนกันแบบเป็นทางการนะยังหว๊านหวานอ่ะ แล้วถ้าเป็นจริงๆจังๆขึ้นมาล่ะก็โอ๊ย คนอ่านไม่ต้องนั่งบี้มดกันแย่เลยเหรอ อิจฉาตะวันเนาะ แต่น่ารักมากอ่ะคู่นี้ ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ

[ormn]

ไม่ว่าหรอกจ้ามาช้าดีกว่าไม่มาอยู่แล้วจ้า

รอจ้า

[roseen]

 :กอด1:น่ารัก

[Horizon]

น่ารักไปไหน
+1

[harumi]

แค่ดินสอกดก็เป็นไปได้ขนาดนี้
แล้วถ้าเป็นตัวจริงจะขนาดไหน

[didi]

ขอบคุณค่ะ

[ladyzakura]

เห็นด้วยเลย นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะเนี่ย หวานซ้าาาาา

[EverGreen™]

 

[nemesis]

เย้ๆมาต่อแล้ว ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักทั้งคู่เลยอะแอร๊ยยยยย

[pochu52]

อ่านไปยิ้มไป หว๊านหวาน

[mr_longza]

รออยู่นะครับ

[Giniz]

คนเขียนทำเสน่ห์ใส่คนอ่านอย่างเรารึเปล่าเนี่ย
ทำไมยิ่งอ่านยิ่งชอบ ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักเข้าไปทุกวันอ่ะ!!! 

[boylove_yj]

กด+ ให้ทุกคอมเมนต์หมดแล้วนะคะ


ขอบคุณทุกคนมาก 

[yeyong]

จะเปิดตัวคู่ของเอ็มด้วยหรือเปล่าคะ เห็นหย่อนเบ็ดไว้หน่อยนึง