ในที่สุดก็มาถึงจุดจบ ฮ่าๆๆๆ อ่านให้สนุกนะคะ
คนแต่งแอบไปนอนก่อนเน้อ
ปล. ส่งท้าย อย่าลืมเม้นให้ชื่นใจด้วยนะคะ อิอิ
ความจริง~(ต่อ+อวสาน)
ผมวิ่งมาไม่นานนักก็ถึงบ้านพักริมทะเลอีกหลัง ไม่ได้อยู่ไกลเท่าไรนัก ...แค่มองด้วยตาก็ยังมองเห็น เพียงแต่ว่าใจผมที่ร้อนรน
อยู่ตอนนี้แทบจะอดรนทนไม่ไหว อยากจะรีบไปให้ถึงเสียไว ๆ ผมรีบไขกุญแจ เปิดประตูเข้าไป ค่อยๆ ปิดประตูลงอย่างเบามือ
น้องคงหลับอยู่ ไอ้แทนให้ยาน้องแล้ว มันบอกไว้ว่าถ้าน้องมีไข้สูงก็ให้เช็ดตัว คอยวัดอุณภูมิให้น้องเรื่อย ๆ
พยายามรักษาระดับอย่าให้สูงกว่าที่เป็น ผมเดินตรงไปยังห้องนอน ค่อยๆ แง้มประตูออกอย่างเบามือ
แล้วปิดลง..... เห็นน้องหลับสนิทอยู่บนเตียงนอน ลมหายใจสม่ำเสมอ อกกระเพื่อมเป็นระยะใบหน้าหวาน
ขึ้นสีระเรื่อเพราะพิษไข้ ผมเคลื่อนกายเข้าไปใกล้ ทิ้งน้ำหนักลงบนเตียงอย่างระแวดระวัง กลัวคนตรงหน้าจะตื่น
ค่อยๆ ไล้มือสัมผัส หน้าผาก ซอกคอ น้องยังตัวรุม ๆ ขดตัวจนตัวงอ อาจจะเพราะพิษไข้เลยทำให้น้องหนาว ทั้งที่อากาศ
ค่อนข้างร้อนด้วยซ้ำ น่าสงสารเหลือเกิน ผมกดจูบเบาๆ ที่หน้าผาก น้องขยับตัวยุ๊กยิ๊ก ค่อย ๆ ลืมตา กระพริบตาปริบ ๆ อยู่
สี่ห้าครั้งเพื่อปรับแสง ก่อนจะมองมาที่ผม ส่งยิ้มหวานมาให้ทั้งๆ ที่เป็นไข้ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ
“พี่ซัน” น้องเอ่ยเรียกเสียงเบา ดึงมือที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มมาจับมือผมไว้แน่น
“ไนท์ขอโทษ ..วันนั้น ที่ไนท์ ฮึก ๆ ไล่พี่ซันไป ...ฮึก.ๆ ....ขะ..ขอโทษครับ” น้ำใสๆ ไหลอาบแก้มน้อง
เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาจากใบหน้าหวานของอีกฝ่าย แล้วกุมมือน้องแน่นขึ้น ดึงมาแนบกับใบหน้าของผม
กดจูบบางเบา แล้ววางกลับแนบข้างใบหน้าเช่นเดิม น้องมองนิ่งมายังผม ดวงตากลมโตฉายแววความหวั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด
ผมจ้องลึกลงในตาคู่นั้น อยากประกาศความจริงจัง และจริงใจ อยากให้น้องเชื่อมั่นคนๆ นี้
“ไม่เป็นไรครับ .....ไม่เป็นไรนะคนดี ไม่ใช่ความผิดของไนท์ อย่าร้องนะครับ เห็นไนท์ร้องไห้แล้วพี่ใจไม่ดีเลย
นิ่งนะครับคนดีของพี่ พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษ.........” ผมหยุดอยู่แค่นั้น ราวกับฝันไป กับคนที่ผมปรารถนา
ตอนนี้มาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมจ้องมองสำรวจใบหน้าหวานอย่างละเมียดละไมราวกับเพ้อพก
ความหวาดกลัวค่อยๆ กัดกินหัวใจ ไม่ใช่ฝัน.....ใช่ไหม? เสียงในใจมันร้องถาม ไม่ใช่สิ่งที่ผมสร้างขึ้นมาเองอีกใช่ไหม
ตั้งแต่มาถึงที่นี่ ภาพน้องก็วนเวียน ปรากฎตัวไม่ขาดสาย บอกได้คำเดียว....นั่นก็เพราะผมกลัว กลัวที่จะเจอความจริง...
มาทำร้ายให้เจ็บปวด เหมือนๆ จะทนไม่ไหว...น้องเป็นฟางเส้นสุดท้ายสำหรับผม เหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา ผมอดทนและ
ต่อสู้กับมันมาจนเหนื่อยล้า ความกดดันทั้งหลาย ที่ผ่านๆ ก็เพื่อจะชนะทุกๆ อย่างที่มันเคยทำร้าย แต่จุดหมายปลายทางของผม
กับต้องการแค่คนตรงหน้าให้มาอยู่ข้างๆ รอยแค้นที่แสนทรมาน .....ยากเกินให้อภัย แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมมี.....
ก็คงเหลือแต่เพียงความรัก เพราะรักจากน้อง......ที่มอบให้ผมมาเสมอ มันค่อยๆ กัดกร่อน ความแค้น จนกลายเป็นแสนรัก
ค่อย ๆกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบาก เหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างมาจุกที่คอหอย รู้สึกได้ถึงมือสั่นเทาของตัวเอง
อยู่ๆ หัวใจเต้นรัวราวกับจะระเบิด ถ้าหากว่านี่เป็นเพียงแค่ฝันอีก หัวใจผม........มันคงเกินทานทนไหว จะให้เชื่อเหรอ?
ว่าน้องจะยินดีกลับมายืนตรงหน้า แล้วจะเชื่อได้หรือเปล่า ......ว่าน้องยินดีจะให้อภัยทุกอย่าง ยินดีกลับมาเริ่มต้นใหม่
กับคนที่มันเลวร้ายอย่างผม ได้แต่จ้องมองใบหน้าที่แสนรัก ดึงมือทั้งข้างของน้องทั้งจูบทั้งดอมดม น้ำตาไหลเกินจะกลั้น ....
หัวใจเหมือนถูกบีบอัดจากแรงมหาศาล อึดอัดจนหัวใจแทบหยุดเต้น ...... แต่สุดท้ายก็ยังอยากรู้ ว่าสิ่งที่เห็นมันจริงหรือมายา
กอบกุมมือคนตรงหน้า บีบแน่นเพราะกลัวมันจะจางหาย ยกขึ้นมาชิดแนบใบหน้า ก็จะเอ่ยปากถามสิ่งที่ยังคั่งค้างในหัวใจ
“.ไนท์.. .....ไนท์ครับ............ช่วยบอกพี่ที ...... ว่าตอนนี้พี่ไม่ได้ฝันไป ......... มันเกินกว่าที่พี่จะเชื่อได้ ว่าไนท์......จะกลับมา
จะให้อภัยคนที่แสนเลว คนที่เคยทำระยำตำบอนกับไนท์มานับครั้งไม่ถ้วน ไนท์จะให้อภัยใช่ไหม”
ผมกัดปากตัวเองแน่น ไม่ได้มีเสียงสะอื้น มีแค่น้ำตาที่รินไหลอาบแก้ม น้องดึงผมไปกอดไว้แน่น จูบปลอบเบาๆ ที่แก้ม
“มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหมไนท์ ..... เรื่องจริงใช่รึเปล่า ถ้าหากนี่เป็นเรื่องที่พี่เข้าใจผิด หรือสร้างภาพขึ้นมาเองอีก
ก็ช่วยบอกมาที ช่วยบอกความจริงพี่ที ...... ตอนนี้พี่พร้อมแล้วที่จะรับฟังความจริง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่น่ายินดี
หรือแม้แต่เจ็บปวด พี่ก็พร้อมจะฟังแล้วครับ ” ผมกอดตอบน้องแน่น ร่างกายที่สั่นเทาดูเหมือนจะรับงับไม่ได้
พึ่งเคยกลัวขนาดนี้ ไม่สิ......ความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ความเจ็บปวดจากการไม่มีใคร ผมรู้ดี ....... เพราะได้
ลิ้มรสมันมาตลอด 15 ปีที่ผ่านมา ทั้งพ่อ แม่ และคนที่ไว้ใจ ผู้ใหญ่ที่เคยศรัทธา ทุกอย่างเปลี่ยนไปเพราะอำนาจเงิน
ขอแค่ตอนนี้ ครั้งนี้เท่านั้น..... ที่ไม่อยากสูญเสียอีกแล้ว
“ไม่ได้ฝันครับ มันเป็นเรื่องจริง ....ไนท์อยู่ตรงนี้แล้ว ฟังเสียงหัวใจดูสิครับไม่มีตัวปลอมที่ไหนจะมีหัวใจที่ยังเต้นอยู่อย่างนี้
แต่ที่มันยังเต้นก็เพราะ.....................มันต้องการจะอยู่ข้างๆ คนๆ นี้” น้องไล้นิ้วที่แก้มผมเบา ๆ รอยยิ้ม
ที่แสนคิดถึง ปากสีสวยฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาว จ้องมองมาที่ผม
“ไม่ทราบว่า...ถ้าไนท์ขออยู่ตรงนี้......จะได้ไหม? ” นิ้วเล็กนั่น จิ้มมาที่หัวใจผม ผมยิ้มกว้างงงงง หัวใจโพงโตกว่าครั้งไหน ๆ
ราวกับทุกสิ่งที่เป็นสีดำได้มลายสูญสลายเป็นอากาศธาตุไปหมดแล้ว เหลือแต่เพียงความสดใสของโลกใบนี้ให้ยลโฉม
ผมดึงน้องมากอดแน่น ...... กดจูบที่หัวทุยๆ ของอีกฝ่าย แล้วเชยคางคนตัวเล็กให้หันมามองหน้ากัน
“คงไม่ได้หรอกครับ ถ้าคิดจะเอาหัวใจพี่ไป ก็ต้องเอาตัวไปด้วย งั้นพี่ฝากไนท์ช่วยดูแลทั้งตัวทั้งหัวใจพี่
ตลอดชีวิตนี้เลย..............จะได้ไหมครับ” น้องทำแก้มพองก่อนจะย่นปาก
“ตลอดชีวิตเลยเหรอครับ? ไนท์ขอคิดดูก่อนน๊า .....อืม... เอางี้แล้วกันครับ ทดลองงาน 6 เดือน ถ้าทำตัวดี
ไนท์จะพิจารณา ขยายเวลาไปเรื่อย ๆ แล้วกัน คิกคิก” น้องยิ้มขำ ..... เริ่มอยากจะกวนผมเข้าให้แล้ว ผมยื่นหน้าเข้าใกล้
เขี่ยจมูกตัวเองเล่นกับจมูกคนตรงหน้า
“เคี่ยวจัง ..... ยอมแล้วครับ ไนท์ว่าไง พี่ซันว่าตามคร๊าบบบบบผม” ผมยกมือขึ้นมาตะเบ๊ พร้อมรับคำสั่งเจ้านาย
“ดีมาก งั้นลองทำตามคำสั่งสิ ลองบอกรักเจ้านายมั่งเป็นไง” ว่าแล้วก็ยิ้มขำ ผมยื่นหน้าไปใกล้ ๆ กระซิบที่ติ่งหู
“พี่รักไนท์นะครับ ที่รัก...... รักนะ .... รักนะครับ รักมากครับผม” เสียงกระซิบแผ่วเบา ริมฝีปากไล่เล็มตรงติ่งหูของอีกฝ่าย
น้องหลับตาพริ้ม มือเริ่มจิกเบาๆ ที่ไหล่ผม ใบหน้าที่แดงระเรื่อขึ้นสีหนักกว่าเดิม ก่อนจะส่งแววตาหยาดเยิ้ม ๆ มาทักทาย
“อืมม ... ถ้ารักจริงก็ช่วย.... แสดงให้ดูได้มั้ยครับ” น้องว่าน้ำเสียงกระเส่า ริมฝีปากเผยอเล็กยั่วยวน ผมก้มลงจุมพิศ
ที่ริมฝีปากบาง ... ขบเม้นริมฝีปากล่าง ด้วยความหลงไหล ก่อนจะทาบปาก บนกลีบปากสวย ไล้ลิ้นแวะชิมความหวาน
ก่อนจะแทรกเข้าไปในปาก ...เพื่อหาความหวานที่มากยิ่งกว่า ร่างเล็กสั่นสะท้าน ...หวามไหว วาดแขนโอบรอบคอผม
เสียงครางกระเส่า ..... ทำผมแทบอดใจไม่ไหว แต่ก็หยุดแค่นั้น ...... ค่อยๆ ดันน้องออกเมื่อนึกถึงเมื่อคืน ที่ผมทำลงไป
น้องจ้องมองมาที่ผมด้วยแววตาสงสัย เพราะปกติ ถ้าเริ่มมาขนาดนี้แต่ให้น้องขอให้หยุด .....ผมบอกได้เลยไม่มีทาง
“มีอะไรเหรอครับพี่ซัน?” ริมฝีปากบางขยับถามด้วยความสงสัย
“เอ่อ .... เมื่อคืนนี้พี่ทำไปตั้งสิบกว่าครั้ง แล้วไนท์ ....ไม่เป็นไรเหรอครับ พี่ไม่อยากให้ไนท์เจ็บตัวอีก” ผมมองน้องด้วยสายตา
ที่ห่วงใย ไล้ มือบาง ๆ ที่แก้มนุ่ม ผมเห็นน้องยิ้มที่มุมปาก
“เมื่อคืน หึหึ ....คึก ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้ว พี่ซันตลกจะตาย” อยู่ดีน้องก็หัวเราะจนตัวงอ ผมงงเป็นไก่ตาแตก
น้องโดนผมทำไป สิบกว่าครั้ง ยังขำๆ (โอ้มายก็อดดดดดดดดดดดดดดด) ผมอ้าปากค้าง เลยทีเดียว
“ฮ่าๆๆๆ สิบกว่าครั้งก็คงใช่อ่ะครับ แต่กับไนท์แค่ สามครั้งเองนะครับ”
“อ้าวแล้วที่เหลือ?”
“ก็ไปถามไอ้เพนกวินเอาเองสิครับ พี่ซันมัวแต่พร่ำเพ้อว่าผมเป็นตัวปลอมๆ แล้ว .....ฮ่าๆๆๆ หันไปหาเพนกวิน
เอามือควักซะไส้ทะลักเลย แล้วก็น่ะ.......แถมไม่ยอมให้ผมนอนกอดด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆๆๆ” น้องก็ว่าไป แต่ผมตอนนี้อาย
ซะจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
“ละ.....แล้วที่ไนท์ เป็นไข้ไม่สบายอยู่นี่ ไม่ใช่เพราะพี่หรอกเหรอ” ผมถามขึ้น รู้สึกฉงนสนเทห์ กับเรื่องราวที่พึ่งได้ยินมา
“ป่าวสักหน่อย พี่แทนไม่ได้บอกเหรอครับว่าระหว่างทางฝนตก แล้วไนท์ตากฝนตอนกำลังจะขึ้นรถมาที่นี่” ผมกำหมัดแน่น
ไอ้แทน แม่ง............................ กุอยากมอบตุ๊กทองให้เมิ๊งงงงงงงงงงง สัด.....................หลอกกุได้....ไอ้เพื่อนเชี่ย
“หึหึ” ผมพยายามหัวเราะ ตอนนี้น้องเลิกหัวเราะผมได้แล้ว แต่ยังหอบเหนื่อย เพราะเรื่องผมอยู่
“งั้นคำถามสุดท้าย...รู้ได้ไงว่าพี่อยุ่ที่นี่” ผมหล่ะสงสัย แม่งมันเล่นของป่ะว่ะ ผมมาที่นี่โดยไม่ได้บอกใคร ขนาดมือถือยังปิดเลย
แล้วมันดันสะเออะรู้ได้ไงฟ่ะ เชี่ยนี่ .....แม่งน่ากลัวจริง ๆ ครับ
“ก็รถที่พี่ซันขับมาน่ะ เป็นรถพี่แทนใช่มั้ยหล่ะครับ คือว่ารถพี่แทนติดจีพีเอสไว้น่ะครับ เลยรู้ว่ารถจอดที่ไหน ส่วนเรื่อง
ที่พัก เห็นพี่ซันโทรไปข่มขู่คุณฟ้าให้เช็คบัตรเครดิตพี่ซันทุกใบ ระหว่างขับรถมาระยอง ว่าล่าสุดพี่ซันใช้บัตรเครดิตที่ไหน
อ่ะครับ เพราะพี่แทนสันนิฐานว่า พี่ซันอกหักรักคุดตุ๊ดเมิน หนีมาแบบนี้คงไม่ได้วางแผนมาก ก็คงใช้บัตรเครดิตเพื่อ
ความสะดวกนั่นแหล่ะครับ ก็ ประมาณนี้แหล่ะครับ ” น้องเล่าจบ แต่ผมยังมีคำถามต่อ
“แล้วเมื่อเช้าทำไมหนีมา ...ไม่รอพี่ก่อน”
“ก็เมื่อคืนพี่ซันนอนทับผ้าห่ม แถมไม่ยอมให้ไนท์กอดอีกตะหาก ผ้าหนาวจะตาย ตอนเช้าเลยไข้ขึ้น จามไม่หยุด
น้ำมูกไหลตลอดเวเลยอ่ะครับ เห็นพี่ซันนอนหลับพริ้มคิดว่าน่าจะเหนื่อยมากๆ จากเมื่อคืนไนท์เลยเดินมาหาพี่แทนเอง ”
น้องเล่าจบ ผมได้แต่ถอนหายใจ เห้อ~ เสียงดัง
“มีคำถามอีกมั้ย”
“ไม่มีแล้วครับ”
“ดีครับ ไนท์หนาวอ่ะ พี่ซันนอนกอดไนท์ได้ป่าว นะ นะ” แล้วน้องไนท์ก็เอาหัวมาถูไถ ที่อกผม แต่นั่นไม่เท่าไหร่
“อืออออออออ” ผมคร่างเสียงต่ำ ก็เด็กน้อยตัวดี เล่นปีนขึ้นมานั่งตักผม โอ๊ยยยยยยยยย ....จะละลาย
สะโพกด้านล่างถูไถกับ ซันน้อยจนมันพองตัว ผมดันน้องให้นอนหงาย ก่อนจะทาบทับตัวเองค้นหาความหวานในตัวอีกฝ่าย
.
.
.
มีเพียงเสียงครางลั่นดังลอดออกมาเป็นระยะ .. .... นานจนกระทั่งเราทั้งคู่ถึงฝั่งฝัน
น้องไนท์ซุกหน้าเข้าหาอกผม ผมกระชับกอดแน่นขึ้น เราสองคนกอดกัน ด้วยร่างกายที่เปล่าเปลือย หลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
ในที่สุด......ผมก็ได้หัวใจของผมกลับมาแล้ว และจะรักษาไว้ให้ดีตลอดไป แน่นอน.......สำหรับไอ้เพื่อนเลิฟ
บุญคุณคงต้องทดแทน............... ส่วนเรื่องแค้น ต้องชำระ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
------------------------------------------------ อวสาน ----------------------------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
