♣ ผมไม่อยากอยู่คนเดียวบนดวงจันทร์ ♣
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ♣ ผมไม่อยากอยู่คนเดียวบนดวงจันทร์ ♣  (อ่าน 429000 ครั้ง)

Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป
 :กอด1: :กอด1: เปนกำลังใจให้ค่ะ

Panny

  • บุคคลทั่วไป
เห็นคนเชียร์ 3P เยอะ
ไม่เอานะ เราจองคะน้าให้ทิมแล้วคนเดียวเท่านั้น
อรั้ยยยย ออกตัวแรงมาก เป็นแม่ยกทิม อิอิ

ออฟไลน์ drasil

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +95/-1
ชอบนะ
ทั้งการเล่าเรื่องแล้วก็บุคลิกตัวละคร
รออ่านตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
เชียร์ทิม แต่ว่าเหมือนคะน้าจะชอบตุลมากกว่า แต่คนอ่านเชียร์ทิมมมมมมมมมมมม :z3:

ออฟไลน์ Maprang_W

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
เลือกไม่ถูก แต่จากประสบการณ์อ่านนิยายที่ผ่านมาบุคลิกทิมมันเป็นพระเอกมากกว่า ส่วนหน้ายิ้มๆอย่างตุลนี่เป็นได้แค่พระรอง

ออฟไลน์ davina

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-0
ชอบจังเวลาเรื่องนี้ไปอยู่บนหน้า "กระทู้เมื่อเร็วๆนี้"
เพราะเวลาอ่านชื่อเรื่องทีไร  ใจมันกระตุกทุกที  ชอบ!

ทำเลสิคแล้วต่ายน้อยจะป๊อบกว่าเดิมรึไม่ รอติดตามค่า

MAKWAN

  • บุคคลทั่วไป
รอตอนที่ 3 ง๊าบบบบบบบบ :call:

ออฟไลน์ fullmoonny

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 411
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
ชอบจังเรื่องนี้ มาอัพต่อไวๆเน้อ!


ออฟไลน์ Lucea

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 312
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-0
ก่อนจะอัพ ขอรวบยอดคุยกับเพื่อนๆ ตั้งแต่ปู้นโน้นเลยแล้วกันนะครับ ^ ^

@Rafael ผมแอบคิดว่าตอนนี้น่าจะเทใจไปที่ทิมแล้วหรือเปล่านะ ยิ่งถ้าอ่านตอนต่อไปเนี่ย
แต่หนทางยังอีกยาวไกลนะครับ อย่าเพิ่งปักใจ เอ๊ะ... หรือจะปักเลยก็ได้นะครับ ฮิฮิ
พยายามจะมาต่อให้ได้อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้งนะครับ เดินเรื่องได้ช้ามากเลย
มัวแต่บรรยายอะไรไม่รู้ แหะๆ คราวนี้มาช้า เลยแก้ตัวอัพอีกตอนไวนะ ไม่ต้องรอนาน แหะๆ

@Lemon_Tea ฮ่าๆๆๆ มาช้าครับ ขอโทษทีมันวุ่นๆ นิดนึง
แต่ก็รีบมาอัพตอนใหม่แล้วนะครับ ไม่โกรธกันเนอะ

@Panny เย่ๆๆๆ มีคนผูกปิ่นโตกับเราด้วยละ อายุออกมาแล้วนะครับ
คนนึงอ่อนกว่า อีกคนเท่ากันครับ แต่ตำแหน่งแม่ยกของทิมลอยมาแล้วใช่ไหมครับ ฮ่าๆๆ
3P เนี่ย ผมก็ไปไม่ถูกนะครับ ฮ่าๆๆ ยิ่งไม่ค่อยได้อ่านอะไรพวกนี้อีกนั่น
เอาแค่ฉาก NC ผมยังคิดเลยครับว่าจะไหวไหมหนอเรา ยังคิดๆ ว่าไม่มีจะดีไหม เหอๆๆๆๆ
ตอนนี้ไปทำเลสิก ตอนต่อไปก็เป็นอย่างที่พูดเลยครับ ไปขายของไม่ได้ แล้วมันจะเป็นยังไงนะ
ที่ถามเนี่ย คือคนแต่งก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เพราะยังไม่ได้แต่ง 5555 รออ่านนะครับ

@bulldog17 3P นี่ยังไงดี เขียนไม่ถูกเลย ฮ่ะๆๆ ค่อยๆ อ่านไปแล้วกันนะครับ
เผื่อจะเปลี่ยนใจ เพราะคนแต่งเองก็เขียนไปถูกเลยนั่น เหอๆๆ
รอดูผลการทำเลสิคนะครับ ขอบอกว่า แจ่มมม... (ประหนึ่งไปทำมาเอง)

@bebe แว๊กกกกก... 3P อีกละ เอาไงดีๆๆๆๆ กดดันๆ 555
ขอบคุณมากๆ นะครับ ปล. ชอบภาพการ์ตูนนั่นจัง มันเท่มาก! ^ ^

@Running น่านนนนนนนนน... นั่นๆๆๆๆๆๆ (คนแต่งช็อค ไปต่อไม่ถูก เหอๆๆ)

@MiU Three, it’s a magic number! ไม่ใช่ละ แว้กกกก... เอาจริงดิครับ ผมเขียนไงล่ะนี่

@rubymoona ฮิฮิ ผมชอบคาแร็กเตอร์คะน้าเป็นการส่วนตัวครับ ป๋าดันเต็มที่ หุหุ
แต่วิเคราะห์แบบอ่านเกมขาดจริงๆ แฮะ ไม่ได้การณ์ คนแต่งต้องสับขาหลอกละ ฮิฮิ
อีกหนึ่งเสียงเป็นแม่ยกให้กับทิมอีกละ ทำไงดี ชักหมั่นไส้วิศวกรขึ้นมาตงิด 5555

@davina อ่านคอมเมนต์แล้วดีใจสุโค่ยยย... ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะครับ
เรื่องไพ่ยิปซีพอมีความรู้อยู่บ้างน่ะครับ งูๆ ปลาๆ ครับ อานิสงส์ผลบุญจากชอบโดนเพื่อนลากไปนั่งดูบ่อยๆ
แล้วก็รู้สึกสนุกเลยใช้วิธีครูพักลักจำอ่ะครับ ติดตามให้กำลังใจน้องต่ายน้อยด้วยนะครับ
หลังจากช่วงไปเรื่องจะค่อยๆ โอเคขึ้นทีละนิดๆ ช่วงนี้เอื่อยๆ หน่อยนะครับ ปูพื้นพร้อมกระเบื้องหน่อย
พอเข้าถึงตัวละครเมื่อไหร่ (แอบ)คิดว่าจะชอบและอ่านสนุกกว่าเดิมอ่ะครับ ติดตามๆๆ นะ

@lovely2min อันที่จริงก็ไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่หรอกมั๊งครับ ค่อยๆ ดูไปเนอะ
ซึ่งก็เดาว่าคงจะเลือกไม่ถูกเหมียนเดิม (แอบแกล้งคนอ่านครับ ฮ่าๆๆ)
มาต่อช้าอ่ะครับ ขอโทษที ขอบคุณมากๆ นะครับที่ยังติดตาม คนเดขียนก็ดีใจครับ
ที่ยังไม่ลืมกัน ฮิ้ววววววว... มารผจญนี่คิดว่าจะไม่มีนะครับ ทั้งเรื่องเลย เอ๊ะ! หรือว่าจะมีดี! 555

@SuSaya คนแต่งไปต่อไม่ถูกเอาสิครับนั่น 5555 อย่าๆๆๆ อย่าเพิ่งปักใจสิครับ รอแป๊บๆ เนอะ
แต่คาแรกเตอร์อยากให้มันต่างๆ กันหน่อยน่ะครับ เลยเป็นตามฉะนี้ แอบสุดโต่งจริงๆ แหะๆ

@•PIKACHU• เอ๊า ใสก็ใสครับ เชื่อๆๆๆ เป็นคนซื่อๆ หัวอ่อน เชื่อคนง่าย ฮิฮิ
ไม่รู้ว่าอ่านตอนต่อไปยังจะเชียร์ๆ พี่หมออยู่อีกไหมนะ เชียร์เถอะ ไม่ได้เลวร้ายขนาดน้านนน...
จะได้มีคนเชียร์ตุลบ้างนะ ขอโทษด้วยนะครับ มาอัพช้านิดนึง พอดีสัปดาห์ก่อนวุ่นๆ อ่ะครับ
จะพยายามอัพสัปดาห์ละตอนเป็นอย่างน้อยนะ เหมือนเรื่องมันอีกไกลโพ้นนน... จะได้ไม่ข้ามปี -*-

@Smirnoff เอ... ชอบยี่ห้อนี้หรือครับ แอบถาม หุหุ ส่วนชื่อผมอ่านแบบนั้นล่ะครับ แม่นแล้ว
คาแร็กเตอร์จะเริ่มชัดขึ้นทีละนิดๆ นะครับ ช่วงแรกๆ จะเอื่อยๆ หน่อย หลังๆ นาจะดีขึ้นครับ
ขอบคุณมากๆ นะครับ ติดตามอ่านกันต่อด้วยนะครับ พลีสสสสส...

@gupalz เย่ๆๆๆ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ เป็นอย่างที่พูดเลยล่ะครับ
พ่อเงาะป่ากำลังจะถอดรูปแล้ว น่าจะมีอะไรสนุกขึ้นอีกนะครับ โปรดติดตามตอนต่อปายยย...

@BitterSweet มีคนชอบชื่อเรื่องเยอะแฮะ ดีใจจัง ตั้งชื่อเรื่องแบบตัวเองก็งงๆ ฮ่าๆๆ
ไม่รู้จะเลือกใครใช่ไหมครับ อ่านตอนนี้ อาจจะเลือกง่ายขึ้นหน่อยหรือเปล่านะ ไม่รู้เหมือนกันแฮะ

@JJHJJH แฮะๆ คือผมหากระทู้ไม่เจอจริงๆ นะครับ ตาลายด้วยล่ะ วุ่นๆ เลยไม่ได้รื้อต่อน่ะครับ
ปกติตั้งใจจะอัพประมาณสัปดาห์ละตอนเป็นอย่างน้อย จะพยายามทำให้ได้ตามนี้นะครับ
เพราะเดินเรื่องช้า และเรื่องน่าจะค่อนข้างยาว(หรือเปล่า) อัพช้าเดี๋ยวไม่จบเสียที แหะๆ
อ่านตอนต่อไป เชียร์ทิมมากกว่าแหงมๆ แอบสงสารคุณหมอ... คะแนนหล่นวูบแน่ๆ
รอบหน้าคิดว่าน่าจะอัพประมาณวันศุกร์นะครับ คิดว่าน่าจะได้นะครับ ไม่มีสต็อคเหลือเลย สดล้วนๆ

@minibusez ทำเถอะครับ มันไม่ได้ดูดีเลย แว่นหนาเตอะๆ เชยๆ ทำแล้วหล่อนะ ฮิฮิ
แต่จะว่าไปหนุ่มแว่นก็มีเสน่ห์แฮะ เอาไงดี เริ่มลังเล อืม... ทำเถอะครับ ล่วงเลยมาจนป่านนี้ละ ฮือๆๆ

@กระต่ายชมจันทร์ เอ๊ะ! ผมเขียนเรื่องของคุณอยู่หรือเปล่านะครับ สารภาพมาซะดีๆ ฮ่าๆๆ
แล้วไอเดียเรื่อง 3P เนี่ย... มันยังไงอยู่นะ ฮ่าๆๆๆๆ แซวเล่นนะครับ
สวมแว่นแฟชั่น เป็นไอเดียที่น่าสนใจจริงๆ ขอบคุณที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจนะครับ

@qq_oo มาเสิร์ฟละคร้าบบบบ... ^ ^

@ชะรอยน้อย ต้องแปลกใจแน่นอนอยู่แล้วล่ะครับ แต่... มันยังไม่ถึงตอนนั้นนะ แหะๆ
น่าจะเป็นตอนที่ 4 นะครับ ยังไงถ้าว่างๆ รบกวนติดตามด้วยนะครับ ^ ^

@MaNaSsAwEe จะว่าไปก็น่าไปดูหมอดูร้านนี้จริงๆ นะครับ แม่นเว่อร์!!!
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและมาทักทายนะครับ จะทยอยอัพเรื่อยๆ ครับ โปรดติดตามๆๆๆๆ

@salapaw แหะๆ สงสัยวิธีเขียนแปลกๆ กว่าชาวบ้านเขาไหมนะ ขอบคุณที่มาทักทายกันนะครับ
แวะมาทักบ่อยๆ นะครับ คนเขียนขี้เหงา หุหุ เดี๋ยวอัพละครับ ไม่รู้จะชอบไหม รออ่านนะๆ

@iamnan จะว่าไปคนแต่งก็อิจฉานะครับ!!! ฮือๆๆๆ

@Wordslinger ชื่อเรื่องนี่แบบว่า... ไอ้คนแต่งมันเอาอะไรคิดมาเนี่ย! 5555
ก็ไม่อยากให้มันซ้ำซากจำเจน่ะครับ เลยมั่วๆ ขึ้นมา แล้วเดี๋ยวใช้วิชาแถๆ ดู ฮิฮิ

@suck_love ขอบคุณมากๆ เช่นกันนะครับ อุตส่าห์ทักทายกันด้วย ดีใจๆๆๆ
แปลว่าชอบคนเถื่อนๆ ล่ะสินะครับ ฮ่าๆๆๆ งั้นอ่านตอนต่อไป
ถึงไม่เถื่อนแต่ก็มีอะไรน่าสนใจอยู่นะครับ โปรดติดตามมม... 555

@AGAPE เย่ๆๆๆ ขอบคุณมากๆ นะครับ มาเป็นกระต่ายแฟนคลับกัน
คือเรื่องของเรื่อง ตัวผมเองก็ชอบกระต่ายด้วยล่ะครับ 555555

@monkaew เจี้ยกกกกกกกกก!! นี่อย่าไปขอศาลพระภูมิหรือบนบาลที่ไหนนะครับ
เดี๋ยวจะเป็นจริงขึ้นมา คนแต่งมันจะยุ่งเอาหนอ ฮิฮิ

@Tiamo_jamsai ขอบคุณมากๆ ครับ ขอกอดคุณผู้อ่านคืนหนึ่งที ฮิฮิ

@drasil ขอบคุณมากๆ นะครับ เดี๋ยวอัพตอนต่อไปต่อเลยครับ
ไม่รู้จะโอเคไหม ชอบไม่ชอบแนะนำด้วยนะครับ

@1wariya1 น่านนนนนนนนนน... ดักทางคนแต่งซะไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ
อย่าเพิ่งชะล่าใจไปนะครับ อะไรๆ อาจไม่เป็นอย่างนั้น อันนี้ต้องวัดดูที่พฤติกรรมแฝงด้วยมั๊งครับ
ส่วนใครจะมีพฤติกรรมแฝงยังไง จะค่อยๆ ออกมาดั่งที่จะเห็นในตอนต่อไปนี่ล่ะครับ หุหุ

@MAKWAN อัพๆๆๆๆ ครับ มาแล้วคร้าบบบบ... ^ ^

@fullmoonny แหะๆ กำลังจะอัพพอดีเลยครับ รอแป๊บนะครับ ^ ^


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ขอบคุณทุกๆ คนมากๆ นะครับ สำหรับกำลังใจ การติดตาม แล้วก็ที่แวะมาทักทายกัน
เริ่มจำๆ ได้หลายๆ คนแล้วแฮะ กลายเป็นคนคุ้นเคยกันไปแล้ว ซาบซึ้งตื้นตันใจนะ ขอบอก ฮ่าๆๆๆๆ
แอบถามอะไรนิดนึงได้ไหมครับ 3P นี่เอาจริงเหรอครับ แบบว่า... แอบไปต่อไม่ค่อยถูก 555
คือผมไม่ได้ไปอ่านอะไรของใครเขาเลยน่ะครับ กลัวว่าจะติดแล้วเอามาผสมกับของตัวเอง
ยังไม่ได้ฝึกปรือวิชาใดๆ น่ะครับ เอาเป็นว่าผมขอยังไม่รับปากเรื่อง 3P นะครับ
ไว้ค่อยๆ ดูแนวโน้มกันไปก็แล้วกันเนอะ ไม่ซีเรียสๆ เราตามใจคนอ่านเสมอ ฮิฮิ
รอแป๊บบบบบบบบ... นะครับ คนอ่านน่ารักแบบนี้ ปั่นเสร็จก็ต้องรีบอัพไวๆ ไม่มีนโยบายดอง  :-[

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Lucea

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 312
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-0
ตอนที่ 3

การค้นพบทางดาราศาสตร์บอกว่ามีดาวอยู่เป็นล้านๆ ดวง
ผมแค่สงสัยว่าต้องใช้มือของคนกี่คน ทั้งสิบนิ้วมือของเราถึงจะพอนับดาวได้หมดท้องฟ้า
...มีดาวอยู่เป็นล้านๆ ดวงจริงๆ น่ะเหรอ? ตอนเด็กๆ เราได้ยินตำนานที่บอกว่าบนพระจันทร์นั้นมีกระต่ายตำข้าว
แต่การเดินทางกว่าศตวรรษของวิทยาศาสตร์ค้นพบว่าโอกาสจะมีสิ่งมีชีวิตบนดวงนั้นริบหรี่เหลือเกิน
พวกเขาบอกว่า ...ที่นั่น ไม่มีกระต่ายอยู่จริง คนบางคนเลิกเชื่อในตำนาน
ไม่อยากพิสูจน์ และเบื่อหน่ายที่จะจินตนาการถึงเรื่องโกหกของดวงจันทร์ที่ไม่มีกระต่าย
ในขณะที่บางคนยังคงตั้งคำถามว่ามันมีอยู่จริงๆ ไหม ความจริงและความฝันมักเดินสวนทางกันเสมอ
บางคนเชื่อ บางคนสนุกกับการล่องลอยไปกับความฝัน แต่บางคนนั้นปิดหูปิดตาปิดการรับรู้ความจริง
เพียงเพราะโลกแห่งความฝันนั้นมันสวยงามจนไม่อยากรับรู้โลกแห่งความเป็นจริงเอาเสียเลย

“เชื่อว่าบนพระจันทร์จะมีกระต่ายไหม?”
ทิมที่กำลังนั่งตักไอศกรีมเย็นฉ่ำเข้าปากชะงักไปกับคำถามของคะน้า
มองไปก็เห็นชายหนุ่มข้างตัวนั่งเหม่อมองท้องฟ้าที่แดดเปรี้ยงๆ

“กลางวันแสกๆ” วิศวกรหนุ่มตักของหวานยามบ่ายเข้าปากต่อ
ไม่เข้าใจว่านี่คืออาร์ตตัวพ่อหรือเริ่มบ้ากันแน่

“มันจะมีไหม?” คราวนี้ คะน้าหันกลับมามองจ้องที่ทิม
นิ้วชี้ขยับขาแว่นที่เริ่มชื้นเหงื่อด้วยความอยากรู้

“งี่เง่า”

สั้น ง่าย และได้ใจความดีแท้ คะน้าถอนหายใจแบบเซ็งๆ ก็จริงอยู่
เราทุกคนต่างรู้ว่าบนดวงจันทร์มันจะไปมีกระต่ายได้ยังไง
แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ใครๆ ก็ให้เวลากับงานที่สร้างรายได้กันไปเสียหมด
แล้วก็มองว่าจินตนาการเป็นเรื่องที่ไร้สาระ

“อายุป่านนี้ ยังทำตัวเป็นเด็กๆ ก็เพราะแบบนี้แหละ ถึงได้เบ๊อะแบบนี้ ทำตัวให้มันสมวัยหน่อย”
ยัดกระติกที่ว่างเปล่าใส่มือคนนั่งข้างๆ “แก่กว่าคนอื่นเขาแท้ๆ” แล้วทิ้งท้ายด้วยบาดแผลสวยงามเช่นเคย

“เขาเรียกว่าจินตนาการ” คะน้าตอบเซ็งๆ

“แล้วเคยจินตนาการเปล่า ว่าคนอื่นเขาจะมองเรายังไง?” ฉึกกกก!!! ปักอกอีกดอก!

“คิดว่าดูดี น่ารัก?” มึงไม่หยิบมีดมาแทงกูเลยวะฮะ ไอ้ทิม! หยิบสว่าน เลื่อยไฟฟ้ามาฆ่ากูเลยเซ่

“ไม่หรอกครับ ...รู้ตัวดี” คะน้าถอนหายใจหน่าย ชีวิตเขากับคำว่าดูดี น่ารัก
ให้เกิดแล้วตายยังไม่มีสิทธิ์จะคิดเลยเถอะ คนที่เกิดมารูปร่างหน้าตาดีแบบทิม หรือแม้แต่หมอตุลก็เถอะ
ยังไงก็คงไม่มีวันเข้าใจ คะน้าหันไปยิ้มแห้งๆ ให้กับคนที่นั่งข้างๆ
จังหวะนั้น ทิมเผยอปากเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ก็ชะงักค้างอย่างนั้น

“อะไรเหรอครับ” คะน้าถามด้วยความสงสัย ทิมครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เหมือนชั่งใจอะไรอยู่

“พรุ่งนี้...” ชายหนุ่มผู้ตั้งคำถามตั้งใจฟังเต็มที่ “พรุ่งนี้ สี่โมง เอามาด้วย”

โห่ยยยยย... เนี่ยน่ะนะ ก็แค่จะให้เอาไอติมมาส่งแล้วทำท่าประดักประเดิดชอบกล
คะน้าลุกขึ้น เอามือปัดก้นที่เปรอะเปื้อนเศษฝุ่น แล้วขอแยกตัวเดินออกมา
เสียงอึกทึกครึกโครมจากการก่อสร้างค่อยๆ แผ่วลงที่ด้านหลัง ไม่อยากจะอยู่นานหรอก
สัมผัสได้ถึงรังสีพิฆาตมารจากสาวๆ แถวนี้ คิดแล้วก็เซ็ง ชีวิตมันจะอะไรนักหนากับไอ้วิศวกรบ้าเนี่ย
คะน้าขยับแว่น ...เย็นนี้แล้วสินะ จะบอกลาแว่นตาเพื่อนยากนี่เสียที

หลังจากสั่งธุระแบบไว้ใจไม่ค่อยได้เท่าไหร่กับจันทูจนเสร็จสิ้น
คะน้าก็ไม่วายจะเดินไปฝากเจ๊เป็ด แผงข้างๆ ให้ช่วยเหลือดูแลจันทูที
เพราะเขาอาจจะไม่เข้าตลาดสักวันสองวัน หรืออาจจะนานกว่านั้นสักหน่อย

“ไปทำเลสิคน่ะครับ เจ๊เป็ด”

“อะไรของเอ็งวะ กูไม่เข้าใจ” ลงท้ายคะน้าก็อธิบายจนเมื่อยปาก
กว่าจะปลีกตัวออกมาที่โรงพยาบาลตามที่แพทย์นัดไว้ได้ แน่นอนว่าผักกาด ผู้เป็นพี่สาวนั่งรออยู่แล้ว

“จะให้ขึ้นเขียงก่อนเหรอไง ไปเตรียมตัวเลย ใกล้เวลาแล้ว”

คะน้ายิ้มแหย ก่อนจะรีบไปเตรียมตัวเพื่อเข้ารับการผ่าตัด
การผ่าตัดดำเนินไปได้ด้วยดี คุณหมอบอกว่าถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้พักสายตาสักหน่อย

“คุณพยายามอย่ามองที่จ้ามากๆ แล้วกันนะ ถ้าเป็นไปได้ก็ให้ใส่แว่นกันแดดแบบสีเข้มๆ ไว้ด้วยล่ะ”

ผักกาดตามหลังไปติดๆ คะน้านั่งรออยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด เขาไม่ชอบอ่านนิตยสาร
ลงท้ายก็เลยออกมาเดินเล่น อดไม่ได้ที่จะชะเง้อมองหาคุณหมอที่พบโดยบังเอิญเมื่อวาน

...ไม่ได้รอนะ ก็แบบว่าเผื่อเจอไง

จนแล้วจนรอดก็ไม่เจอ คะน้าเดินกลับมานั่งประจำที่เดิม ไม่นานนักผักกาดก็ออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“ต่ายๆ ชั้นสวยไหม?” ผ่าตัดสายตา ทำอย่างกับไปยกเครื่องมา คะน้าก็ได้แต่เออออๆ ไป
ไม่อยากมีปัญหา ...ยังไงผักกาดก็สวยเสมอในสายตาของเขา

เมื่อรับยาเรียบร้อย คุณหมอก็นัดติดตามผล คะน้าบอกให้ผักกาดรออีกสักนิด
ตัวเขาเองขอไปทำธุระที่ห้องน้ำก่อน

“จะไหวไหมเนี่ยต่าย”

“โอเคนะ เดี๋ยวค่อยๆ เดินไป เจ้ไม่ต้องห่วงนะครับ”

คะน้าค่อยๆ เดินเตาะแตะไปเรื่อยๆ พยายามชิดริมเพื่อไม่ให้ปะทะหรือชนกับใคร
เจ้าหน้าที่พยาบาลเห็นจึงเดินเข้ามาช่วยและพาเขาไปส่งที่ห้องน้ำ
ชายหนุ่มหันมาขอบคุณแล้วแยกตัวไปทำธุระ ก่อนจะมาส่องกระจกดูที่ครอบตาหน้าตาประหลาด
โทษนะครับหมอ ผมขอดูหน่อยเหอะ สารรูปตัวเอง หนุ่มมือบอนแอบค่อยๆ แงะที่ครอบตา
แล้วดูใบหน้าตัวเองในกระจก ...พิลึก! นี่คือคำจำกัดความที่คะน้าพอนึกให้กับตัวเองออก
ว่าแล้วคนมือบอนก็ค่อยๆ ปิดที่ครอบตากลับดังเดิม ...แค่ไม่กี่วัน ไม่น่ามีปัญหา(มั๊ง)
ค่อยๆ ไต่ออกมาจากห้องน้ำ อ้าว... น้องพยาบาลหายไปใส?
คะน้าแอบเซ็งนิดๆ ...ก็แค่ขากลับ น่าจะไหวล่ะน่าไอ้คะน้า เดินออกมาได้ไม่เท่าไหร่...



“โอ้ยยยย...!!!”

ชายหนุ่มร้องตกใจเมื่อร่างปะทะเข้ากับคนที่วิ่งมาจนเกือบเสียหลัก
ดีนะที่เรื่องนี้เป็นพระเอก ไม่งั้นคงโดนเหยียบกระทืบซ้ำไปละไอ้คะน้า

“ขอโทษค่ะ... ฮึก” เสียงสะอื้นของหญิงสาวตอบกลับมา

คะน้าแอบแหวกตามอง แอบชะงักกับคนตรงน้า รู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก
นั่นมัน... เธอคนนั้น... คะน้าตั้งใจจะเอ่ยถามเรื่องราว แต่เธอวิ่งไปแล้ว

นั่นมัน... น้องพยาบาลที่หมอตุลทักเมื่อวาน คนที่ชื่อจิ๋วนี่นา คะน้ารู้สึกแปลกใจ
และที่แปลกใจกว่าก็คือจิ๋วกำลังร้องไห้โฮ อะไรทำให้เสียใจขนาดนั้นนะ มีอะไรหรือไงกัน
ชายหนุ่มยืนครุ่นคิดสักพัก ไม่นานก็ได้ยินเสียงของคนที่เดินมา ...คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก

“จะไม่เป็นไรหรือคะตุล” ตุล? หมอตุลน่ะเหรอ? หูเริ่มกระพือ (ไม่ได้เจตนานะค้าบบบ)
ไม่ไหวละ ขอดูหน่อยนะ ...ว่าแล้วมือที่ไม่อยู่สุขก็เริ่มแงะอีกครั้ง
...ผู้หญิงคนนั้น หมออีกคนที่เขาเห็นคุยกับตุลเมื่อวันก่อน ถ้าไม่ผิด น่าจะชื่อว่าก้อย

“ช่างเถอะครับ ไม่เป็นไรหรอก” เป็นเสียงของตุลจริงๆ คะน้าจำได้
ชายหนุ่มค่อยๆ ถอยหลังกลับเข้ามุมทางเลี้ยวเข้าไปห้องน้ำโดยไม่รู้ตัว
ในความพร่าเลือน คะน้าเห็นมือของตุลโอบที่รอบเอวของหญิงสาวข้างๆ
ยอมรับว่าเขารู้สึกแปลกๆ กับสิ่งที่ได้เห็น ...ไม่คิด ...ไม่คาดฝัน

...แล้วไหนเมื่อวานบอกว่าเป็นเพื่อนไง?

คะน้ายืนมองอยู่ที่มุมเสาเงียบๆ ไม่ได้เจตนาจะแอบดู แต่จะให้เดินออกไป มันก็ยังไงๆ หรือเปล่า

“ผมทำความดี ไม่มีรางวัลให้ผมหน่อยเหรอ” เสียงตุลยังคงนุ่มนวลเหมือนเดิม
และรอยยิ้มนั้นก็ยังคงอบอุ่นเช่นทุกที แต่มันแปลกนะ
คะน้ารู้สึกแปลกกับทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับตุลอย่างบอกไม่ถูก

“บ้า เดี๋ยวมีใครเห็นอีก”

“ไม่มีใครเห็นหรอกครับ แถวๆ นี้เปลี่ยวจะตาย”
หญิงสาวหัวเราะคิก เธอเงยหน้าขึ้นแล้วโน้มคอของชายหนุ่มในชุดกาวน์ลง

เอ่อ... นี่เราเพิ่งผ่าตัดสายตามาหรือไง มันไม่น่าจะเป็นที่เขามองผิดใช่ไหม

เพราะนั่น... นั่นมันคือจูบชัดๆ!

“พอนะคะตุล อย่าเอาเปรียบก้อยนะคะ” เธอส่งสายตาอ่อนหวาน

“ไม่ได้เอาเปรียบนะครับ ...เอารางวัลเอง”
หมอหนุ่มหยอกล้อจนอีกฝ่ายเก้อเขินบิดตัวไปมา

“รักตุลนะคะ”

“คร้าบบบบ...” เสียงตอบรับก็หวานไม่แพ้กันทีเดียว
“เอาล่ะ ก้อยลงไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมตามลงไป”

“ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ” หญิงสาวในชุดกาวน์อีกคนเดินล่วงหน้าไปก่อน
ตุลบิดตัวไปมาอย่างเกียจคร้าน กระทั่งปะทะกับสายตาของคะน้าที่จ้องมองอยู่ที่มุมอับด้านใน
เขาผงะ ...ชะงักไปเล็กน้อย แปลกใจที่คนไข้ที่เพิ่งผ่าตัดตาถึงอยู่ที่นี่เพียงลำพัง
ตุลค่อยๆ เดินเข้าไปหา เจตนาเพื่อช่วยเหลือ แต่เมื่อยิ่งใกล้ก็ยิ่งแปลกใจ

...ไม่ผิดแน่ คะน้า!

“เพิ่งรู้ว่าแถวๆ นี้มีถ้ำมองด้วย” ตุลค่อยๆ เดินเข้ามาหาคะน้าพร้อมรอยยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ความรู้สึกบางอย่างทำให้คะน้าชะงักเท้าไปด้านหลังโดยไม่รู้ตัว รู้สึกชาๆ อย่างบอกไม่ถูก

“พ...พูดอะไร ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” แบ๊วได้อีกกู!!!

“สวมที่ครอบตาแล้วผมจำแทบไม่ได้แน่ะ การผ่าตัดเป็นไงบ้างครับคุณคะน้า”

“ก็... ก็ดีครับ เอ่อ...”

“ครับ?”

ไอ้ “ครับ” เนี่ย วิธีการการพูดแบบนี้ ไม่ต้องเห็นหน้า มันยังลอยมากระแทกตาได้เลย
ไอ้ยิ้มเว่อร์ๆ ของตุลเนี่ย แต่คิดๆ ดูแล้วก็ต้องบอกว่ายังงงๆ กับสิ่งที่ได้เห็นอยู่ไม่น้อย
มันงงจนทำอะไรไม่ค่อยถูก ลงท้ายเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไป และเลือกที่จะเสมองไปที่อื่น
เพื่อเลี่ยงการปะทะกันซึ่งๆ หน้า ยังไงนี่มันก็เรื่องส่วนตัวของเขา เราไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินอะไรเขา

“ไม่มี... ไม่มีอะไรครับ”

“ฮ่ะๆๆ คืนนี้คุณคงฝันร้ายสินะครับ เจอผมอีกแล้ว” หมอหนุ่มจ้องมองด้วยแววตาอบอุ่น
แต่ความรู้สึกนี้บอกไม่ถูก คะน้ารู้สึกอึดอัดชอบกล ...จะไม่พูดหรืออธิบายอะไรหน่อยเหรอ ไอ้หมอ

“มะพร้าวอ่อนที่ยังติดค้างกับผมไว้ แลกกับเรื่องในวันนี้จะได้ไหมครับ”

“เอ่อ... ครับ ไม่ใช่เรื่องที่ผมควรจะเอาไปบอกกับใครหรอกครับ ผมเป็นแค่คนนอก...”

“อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ” คะน้ายังพูดไม่ทันจบ เสียงทุ้มนุ่มก็พูดแทรกขึ้นมา
“ดูเป็นคนแปลกหน้ากันไปได้”

จู่ๆ คะน้าที่มองไม่เห็นอะไรชัดเจนก็สัมผัสได้ถึงความใกล้ชิด เหมือนเสียงทุ้มๆ นั้นดังที่ข้างๆ หูเลยแฮะ
แล้วนี่นะ ขนาดมองไม่เห็นอะไรชัดเจน เอาแค่เสียง ...แค่เสียงเลยนะ มันยังหล่อเทพเลยเหอะ!
และเขาก็ไม่แปลกใจเลยที่สาวๆ หลายๆ คนต่างชอบตุลแบบออกหน้าออกตา

...แปลกเหรอ ที่หมอนี่จะมีแฟนสักคน ก็มันทั้งหล่อ ทั้งอบอุ่น พูดจาก็เพราะซะขนาดนี้

ตอบได้แบบง่ายๆ เลยว่าไม่แปลก และไม่แปลกอีกเช่นกันถ้าจะคบแบบขำๆ แบบไม่จริงจังอะไร
คนแบบตุลน่าจะอยู่ในสถานะของผู้เลือกอยู่แล้ว

“จุ๊ๆ” ตุลทำเสียงขี้เล่น “มาครับ ผมจะบอกความลับให้อย่างนึงนะ”

“ครับ?” คะน้าถามด้วยความสงสัย

“รู้ไหมครับตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเห็นคุณ ยังคิดว่าคุณน่าจะถอดแว่นนี่ไปได้ตั้งนานแล้ว”
พูดจบก็ยิ้มกริ่ม เล่นเอาคนฟังยืนงง ความลับ? มันเป็นความลับยังไง ถอดแว่น-ทำเลสิค? มุกหรืออะไร ไม่เข้าใจเลย

“อ่า... ความลับยังไงครับ” คำถามของคะน้าทำเอาตุลหัวเราะร่วน

“นั่นสินะ ความลับเหรอ?” ตุลยกมือขึ้นลูบไปบนผมที่ยุ่งนิดๆ ของคะน้า
ในความพร่าเลือน คะน้าได้แต่ยืนงงด้วยความไม่เข้าใจ
ก่อนจะถลนตาโพลง! ฉิบหายละ ไอ้คะน้า! กูเก็ตแล้ววววว!!!


“โทษทีหมอ ผมไม่ได้สระผม” ขายขี้หน้าจริงๆ กูล่ะเชื่อเล๊ยยยย!!!

คิ้วเข้มของคนตรงหน้าขมวดเข้าหากัน นี่คะน้าเก็ตจริงๆ น่ะเหรอ เขาไม่คิดแบบนั้นเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ ฮ่าๆๆ
ตุลอึ้งไปสักพักก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาดังลั่น จู่ๆ เขาก็ดึงร่างของคะน้ามากอดเสียแน่น
พลางเอามือตบหลังชอบใจ คะน้ารู้สึกชะงัก เขารู้สึกอึ้งแบบแปลกๆ เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
นอกจากป๊ากับแม่ แล้วก็ผักกาด คะน้าไม่เคยได้ใกล้ชิดกับใครในระยะใกล้มากขนาดนี้
สัมผัสแบบกอดจากคนที่ไม่ใช่คนในครอบครัวนั้น ทำให้หัวใจชายหนุ่มทำงานแปลกๆ



...อีดอัดนะ บอกไม่ถูก

ตุลค่อยๆ คลายอ้อมกอดออก คะน้าสบตาที่เหมือนมีรอยยิ้มอยู่ในนั้นตลอดเวลาของหมอหนุ่ม
รู้สึกแปลกๆ อธิบายยากเย็น เออ... มึงยิ้มเข้าไอ้หมอ ยิ้มเข้าไปนะ

“คะน้าครับ นายนี่นะ...” ตุลเอามือขยี้ผมที่กระเซิงของคะน้าเบาๆ

“นายน่ารักมากเลยรู้ไหม?”

อึ้งสิ! อึ้งสิอึ้ง ลิงออกลูกเป็นคนได้แล้วใช่ป่ะ มีต้นมะพร้าวอยู่ใกล้ๆ กูคงปีนขึ้นไปสอยมะพร้าวได้แล้วเนี่ย
งงครับ มาจากไหน อะไรดลใจเนี่ย ทำงานเครียดหรือเปล่า

“มาครับ ผมพาไปที่แผนกนะ พี่คุณรออยู่ใช่ไหม”
ตุลพยุ่งร่างของคะน้าแล้วพาเดินไปส่งที่แผนกสายตา
 “ว่าแต่กลับบ้านยังไงครับ ให้ผมไปส่งไหม”

“กลับกับพี่ผักกาดครับ ป่านนี้รอเงกแล้ว ส่งแค่ตรงนี้ก็พอครับ”

“ว๊า... อดเลยสินะ”  ตุลบ่นพลางกลั้วเสียงหัวเราะ คะน้ายืนยิ้มแห้งๆ ไม่รู้จะพูดอะไร


“งั้น... กลับบ้านดีๆ ล่ะครับ ไอ้น่ารัก!

มัน... มันคืออะไร ยังไง ไม่เข้าใจ นี่มันอะไร คะน้ายืนอึ้งไปนาน
นานเกินกว่าจะนับเป็นวินาทีได้แบบเดิมๆ ชายหนุ่มพยายามจะลำดับเรื่องราวต่างๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้น

เดี๋ยวนะ มันอะไรนะ...

1. ไปผ่าตัดตามา แล้วรู้สึกอยากยิงกระต่าย

2. ดูความหล่อของตัวเองหน้ากระจก แล้วออกมาชนกับน้องพยาบาล

3. ที่น้องพยาบาลร้องไห้เพราะเจอไอ้หมอตุลยิ้มหวานจูจุ๊บกับแฟนมัน

4. แล้วหมอตุลก็เห็นว่าเรารู้เรื่องเลยขอให้ปิดเป็นความลับให้

แล้วมันมาจากไหนหว่า เกี่ยวอะไรกับน่ารัก แล้วหมอตุลมากอดเราทำไม
แถมยังใจดีพามาส่งที่แผนกจักษุอีก นี่เราไม่สระผมตั้งหลายวัน
ดันบอกว่าน่ารัก เหม็นจะตายห่ะ นั่งเกามันทั้งวันเนี่ย
คันคะเยอจนคิดว่าเป็นหิดขึ้นหัวแล้ว แต่เดี๋ยวนะ... เดี๋ยวนะๆๆๆ

..น่ารัก! คนอย่างไอ้คะน้าเนี่ยนะ น่ารัก! โอ้ย คิดแล้วกูอยากจะบ้าตาย


(มีต่อนะครับ ^ ^)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-05-2012 01:22:17 โดย Lucea »

ออฟไลน์ Lucea

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 312
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-0
(ต่อครึ่งหลังครับ)




เสียงมือถือดังขึ้น คะน้าสะดุ้ง เมื่อเห็นเป็นชื่อผักกาดก็กดรับ เสียงแว๊ดๆ ดังขึ้นมากึกก้อง
เออ... จะว่าไปก็เพิ่งนึกออกอีกอย่าง ไม่ได้แคะหูมานานแล้วนี่นา
มิน่าล่ะ ขี้หูเต้นๆ ชอบกล ชายหนุ่มรีบกระโผกกระเผกกลับเข้าไปในตัวอาคาร
ตาก็ใช่ว่าจะดี ตันต้องมาเจอะเจออะไรแบบนี้ ไม่ให้เรียกว่าซวยแล้วจะเรียกว่าอะไร

“ไปเข้าห้องน้ำถึงดวงจันทร์เลยไหมต่าย ชั้นก็รอแกไปสิ เมื่อยจะตายอยู่แล้ว”

“โทษทีๆ เจ้ พอดีมีอะไรมึนๆ งงๆ นิดหน่อยน่ะ”

“อะไรอีกล่ะ ก็เห็นตีมึนมันได้ทุกเรื่อง” ผักกาดยังกระฟัดกระเฟียดไม่หาย
“รถรอมาจนจะกลับไปให้คุณหมอฟอลโล่ว์อาการได้แล้วเนี่ย”

“เอาน่าๆๆ เจ้ ขอโทษที เดินช้าน่ะ” คะน้ากระโดดแผล๋วเป็นกระต่ายไปบนรถแท็กซี่ที่จอดรอ

“คืองี้นะ สมมตินะ ...สมมติ ถ้ามีคนๆ นึงนะ ดูเป็นคนอัธยาศัยดีมากๆ เลย พูดจาดี
คือดูดีมากๆ เลยล่ะ แต่มันดีแบบแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ล่ะผักกาด”

“อะไรอีกล่ะเนี่ย เรื่องเยอะจริง” คะน้าหันมาบ่น “ต่ายไม่รู้ แล้วจะรู้ไหม ได้รู้จักกับเขาไหมก็เปล่า”
เออ... ก็จริงแฮะ คะน้าหัวเราะในความเอ๋อของตัวเอง
คนเป็นพี่สาวส่ายหน้าแล้วถามต่อ “เค้ามาคุยๆ กับเราเหรอ”

“อื้อ คุยกับเราเนี่ยล่ะ” ผักกาดขมวดคิ้วจ้องเขม็ง
คะน้าสะดุ้ง เพิ่งรู้สึกตัว “คืออออ... สมมติน่ะ ติ๊งต่างๆ”

“ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ”

“มันต่างกันไงน่ะ ไม่เข้าใจ”

“ก็ถ้าเป็นผู้หญิงเนี่ย จะได้พอรู้ไงว่าความเป็นไปได้ก็คือ
เค้าอาจจะคุยแบบเพื่อน หรือมากกว่านั้นก็ได้ไง”

“แล้วถ้าเป็นผู้ชายล่ะ” คะน้าถามด้วยความสงสัย ผักกาดจ้องเขม็ง
คะน้าตาเบิกโพลง “ติ๊งต่างไง ติ๊งต่างๆ”

“ก็เพื่อนแหละ มันจะอะไรล่ะ ผู้ชายมันจะคิดอะไรกับผู้ชายด้วยกันเหรอไง”

“ไม่ได้เหรอ?” คะน้ารำพึงออกมาเบาๆ ผักกาดหันขวับ!

“ติ๊งต่างอีกใช่ไหม?”

“ติ๊งต่างๆๆ” คะน้าพยักหน้ารัว

“อืม... จะว่าไปผู้ชายเดี๋ยวนี้ก็คิดอะไรกับผู้ชายก็มีเยอะแยะไป ปกติแหละ ที่ทำงานก็มี”

“ไม่หรอกมั๊งเจ้ คิดมากไปเปล่า เค้าอาจไม่ได้คิดอะไรก็ได้ไง”
คนเป็นพี่สาวฟาดต้นแขนป๊าบเข้าให้

“พี่... จอดๆๆๆๆๆ จอดตรงนี้เลย!!!!” ผักกาดกวักมือบอกพี่โชเฟอร์

“อ้าว จอดทำไมอ่ะ ผักกาดปวดฉี่เหรอ?” น้องชายหันหน้ามาถามด้วยความสงสัย

“ไอ้ต่ายบ้า แกจะเอาไงแกว่ามา ชั้นบอกไม่คิด แกก็บอกว่าถ้าคิดล่ะ
พอชั้นตามแกว่าก็ถ้าคิด แกก็มาเถียงชั้นว่าไม่คิดหรอก
แกจะให้ชั้นเสยแกไปดวงจันทร์เลยไหม ชั้นจัดให้ เดี๋ยวนี้เลย!”

“ก็ติ๊งต่างไง” คะน้ายิ้มแหย

“งั้นชั้นก็ติ๊งต่างเหมือนกัน”
ผักกาดยิ้มกลับ เป็นรอยยิ้มที่สยองขวัญพิกล

ไม่นานนัก รถแท็กซี่ก็ฝ่าการจราจรที่ติดขัดแล้วหักเลี้ยวเข้าคอนโดของผักกาด
ตามคำบอกของคะน้า “เลี้ยวเข้าไปเลยนะครับพี่”

“ไม่ต้องหรอก คืนนี้กลับบ้านนั้นไม่ใช่เหรอ ส่งแค่ข้างหน้าก็พอ”
พี่สาวส่ายหน้าแล้วหันไปบอกพี่คนขับรถ “ไม่ต้องหรอกนะคะ ลงตรงนี้แหละ”

“เอางั้นเหรอ เข้าไปส่งดีกว่าไหม เดินง่ายๆ”

“เอางั้นแหละ” ไม่พูดพล่ามทำเพลง ผักกาดเปิดประตูพรวดแล้วก้าวลงจากรถ
ก่อนจะปิดประตู หญิงสาวก็ชะโงกหน้าผ่านเข้ามา

“คะน้า ไม่ว่าเค้าคนนั้นจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
ห่างๆ เอาไว้เถอะ เจ้ว่าเค้าน่าจะเป็นคนเจ้าชู้นะ มากๆ ด้วย”

“เจ้าชู้เหรอ” คะน้าทวนบทสรุปของผู้เป็นพี่สาวแบบค้านนิดๆ ผักกาดพยักหน้า

“ถ้าแค่อัธยาศัยดี ต่ายไม่น่าต้องเอามาถามอะไรเจ้หรอก พูดคุยธรรมดาไม่ล้ำเส้น
ต่ายก็ไม่ใช่อายุน้อยๆ แล้ว แค่นี้ไม่น่าจะแยกไม่ออก” คะน้าพยักหน้าเห็นด้วยในเหตุผล
“อีกอย่างนึงน่ะ เราคิดอะไรกับเขาใช่ไหม?”

“เห้ยยยย!!!” คะน้าสะดุ้งโหยง

“ไม่ต้องมาเฮ้ย ถ้าไม่คิด เราจะไม่กังวล แล้วเอามาถามกับเจ้หรอก”

“ต่าย... แกแอบชอบเค้าเหรอ”

“เห้ย!!! เจ้ บ้าเหรอ” ยกมือสองข้าขึ้นมาปฏิเสธพัลวัน
“ก็ถ้าเค้าเป็นคนเจ้าชู้ เค้าก็เป็นคนไม่ดี แล้วเราจะไปชอบคนไม่ดีทำไม”

“น้อยไปสิ จะไปรู้อะไร คนดีน่ะมันน่าเบื่อหรือเปล่า คนไม่ดีเนี่ย มันมีเสน่ห์นักแก
ระวังตัวให้ดีต่าย แกจะรักเค้าเอา” คะน้าอ้าปากจะเถียง พี่สาวจอมโหดถลนตาใส่
น้องชายเลยหุบปากสนิทแทน กระนั้นคนเป็นพี่สาวก็จ้องเขม็ง

“คนที่ต่ายถามถึง คงไมใช่...” แววตาควานหาพิรุธเต็มที่
คะน้ารู้สึกว่าพี่สาวของเขาชักน่ากลัวขึ้นทุกวัน คงไม่บังเอิญเดาถูกหรอกนะ ว่าเขาหมายถึงใคร

“ต่าย”

“อาราย”

“ต่าย!!”

“เปล่านะเจ้ ไม่มีอะไร”

“ต่าย!!!!”

“ไม่มี๊... ไม่มี ...ไม่มีๆๆๆๆ” ผักกาดจ้องตาวาวเอาเรื่อง

“อย่าให้รู้นะว่าเป็น... จันทู!





เชรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! เอาอะไรคิดเนี่ย พี่กู

คะน้าทำท่าช็อค เขาสาบานได้เลยว่าขนทั้งแขนทั้งขาสามัคคีกันลุกเกรียวด้วยความสยดสยอง
ยิ่งนึกถึงจันทูที่ปะแป้งพม่าจนหน้าเหลืองในชุดสีสดๆ น้อยชิ้นนั่น กำลังเต้นเพลงเกาหลีจนกระเพื่อม
...พุงนะ ไม่ใช่หน้าอก บอกตามตรงว่าแค่คิดคะน้าก็รู้สึกเพลียมาก ...มากถึงมากที่สุด

“ผมทำอะไรให้เจ้โกรธเกลียดมากเลยเหรอ ทำไมต้องสาปแช่งขนาดนั้นด้วย”
น้องชายครวญคราง ผักกาดหัวเราะชอบใจ
หญิงสาวเอื้อมมือที่เท้าแขนเข้ากับขอบหน้าต่างรถมาขยี้ผมหน้องชายเบาๆ

“ต่ายเอ้ย เราน่ะ เป็นคนแบบนี้แหละ บ๊องๆ เซ่อๆ แบบนี้เนี่ย
คนอื่นอาจคิดว่าเราแกล้งหรือเปล่า แต่เจ้รู้นะว่าเราไม่ได้เจตนา”

“เวรกรรม จะว่าผมเซ่อจริงล่ะสิ” ผักกาดหัวเราะน้องชายที่ทำแก้มป่อง

“อายุป่านนี้ทำเป็นเด็กๆ ไปได้” หญิงสาวส่ายหน้า “รู้ไหมว่าแนวๆ นี้เนี่ย
สาวแก่ชอบนักนะแก ต่ายเสร็จแน่ๆๆๆๆ” ว่าแล้วก็ขยำๆๆๆ แล้วก็ขยำขยี้ผมของคะน้าจนรุงรัง

“อะไรเนี่ย แค่นี้ยังขี้เหร่ไม่พออีกเหรอ”
คะน้าบ่นอุบ รีบยกสองมือขึ้นจับผมเผ้าให้เข้ารูปเข้ารอย

“ขี้-เหร่-เนะ น่ะสิ ต่ายของพี่น่ะ น่ารัก น่าเอ็นดูที่สุดแล้ว”
ผักกาดยิ้มร่าให้น้องชาย “ว่างๆ ไปตัดผมมั่งนะ ยาวแล้วนี่”

คะน้าพยักหน้ารับ เขายิ้มให้กับพี่สาว ยังไงก็มีกันสองคน
และเขาก็รู้ดีว่าผักกาดรักและห่วงเขามากแค่ไหน





“แม่ขา หนูอยากได้แว่นขยาย” เด็กหญิงตัวน้อยอ้อนผู้เป็นแม่เต็มที่
“หนูสอบได้ที่หนึ่งด้วยค่ะแม่ คุณแม่ซื้อแว่นขยายมาเป็นรางวัลให้กับหนูได้ไหมคะ”
คนเป็นแม่มองสงสัย เด็กหญิงตัวจ้อยยิ่งร้องดัง “หนู... หนูอยากได้”

“เอาไปทำไมคะ” คนเป็นแม่ถามด้วยความสงสัย ปกติลูกสาวไม่ใช่คนมีนิสัยแบบนี้
หากเป็นลูกชายคนเล็กของเธอยังว่าไปอย่าง “ผักกาดลูกแม่ หนูต้องพูดด้วยเหตุผลนะคะ
ไม่ใช่โยเยแบบนี้ ถ้าหนูอยากได้ แม่ซื้อให้ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่เพราะหนูสอบได้ที่หนึ่ง
ความรู้เป็นรางวัลที่ดีที่สุดที่แม่มอบให้หนูนะคะ ไม่ใช่สิ่งอื่นๆ”

“ค่ะคุณแม่ แต่... หนูอยากได้... นะคะๆ” จ้องตาแป๋วจนอ่อนใจ “นะคะคุณแม่”

“คะน้าอยู่ไหนลูก ไปเรียกน้องมา เราจะไปซื้อกัน” สิ้นคำเด็กสาวก็วิ่งร่าตะโกนชื่อน้องชายดังลั่นบ้าน
ครู่เดียวก็จูงมือน้องออกมาจากห้องน้อง เด็กชายตัวเล็กตาบวมเป่งร้องไห้สะอื้นจนคนเป็นแม่สงสัย

“กระต่ายน้อยของแม่เป็นอะไรลูก ร้องไห้เรื่องอะไร” หญิงสาววัยกลางคนดึงเข้ามากอด
เอื้อมมือไปเรียกผักกาดมากอดด้วย เด็กชายกลั้นสะอื้นแล้วส่ายหน้ารัวๆ

“ป...เปล่าฮับ” ผักกาดยืนมองไม่รู้จะปลอบน้องยังไง เด็กหญิงกระซิบข้างๆ หู
กระนั้นเสียงก็ดังพอได้ยินไปถึงคนเป็นแม่

“ต่ายๆ พี่จะซื้อแว่นขยายให้นะ พี่สอบได้ที่หนึ่ง คุณแม่จะซื้อให้เรา” เพียงเท่านั้นคนเป็นแม่ก็รู้ทันที
เจ้าน้องชายคงร้องไห้โฮเมื่อรู้ว่าตัวเองสอบไม่ได้ที่หนึ่งเลยชวดโอกาสขอของรางวัล
เจ้าคนเป็นพี่ก็เลยหัวหมอคิดการณ์ให้ แม่โอบกอดลูกทั้งสองคนเข้าไว้ด้วยกันพร้อมรอยยิ้มเอ็นดู

“เราจะไปส่องกระต่ายบนดวงจันทร์กัน”






คะน้าจ้องมองพี่สาวตนเอง จะสามสิบปีแล้วที่เรามีกันและกันแบบนี้
และคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ รอยยิ้มนั้น ดวงตาคู่นั้น ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย

“เจ้ไปกินข้าวกันไหม หิวแล้วอ่ะ”

“ไม่! ชั้นจะผอม! ชั้นจะสวยแล้ว!” ผักกาดตอบด้วยความมุ่งมั่น

“งั้นเข้าไปส่งข้างในไหม แดดร้อนนะ” คะน้าออกปากชวนอีกรอบ

“ให้รู้ไว้เลย นับจากนี้ ผักกาดผู้นี้ จะร้อนแรงกว่าพระอาทิตย์เสียอีก”
ว่าแล้วก็หัวเราะร่วนสาแก่ใจ คะน้าทำหน้าละเหี่ยใจ ไม่รู้ว่าจะขำ หรือจะอะไรดี
“แต่ขอบใจนะ กลับบ้านดีๆ ล่ะเรา พี่เค้จอดรอนานแล้ว ไปๆๆ”

ผักกาดยิ้ม คะน้าเองก็ยิ้มตอบ เอางั้นก็ได้ รถแท็กซี่ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป
การจราจรบนถนนเต็มไปด้วยรถรามากมาย ชายหนุ่มไม่ได้รู้สึกหิวอะไรอย่างที่บอก
แต่ก็เกียจคร้านเกินกว่าจะกลับบ้านในตอนนี้ ลงท้ายก็เลยแวะร้านตัดผมเสียหน่อย

“พี่ครับๆ เดี๋ยวจอดที่ร้านตัดผมข้างหน้านี้ให้ทีได้ไหมครับ ผมลงตรงนี้แหละ”

เดี้ยงลงมาจากรถ ก็เดินทุกลักทุเลเซวัดไปตามเรื่อง
จนพี่กริชที่เป็นช่างประจำของคะน้าถึงกับจำแทบไม่ได้เมื่อชายหนุ่มเดินเข้าไป

“ไปทำทำเลสิคมาครับพี่ ดูแปลกๆ ไปเหมือนกันนะ” คะน้าแบแหวกที่ครอบตา
จ้องหน้าตัวเองในกระจก ยอมรับตามตรงว่าไม่คุ้นกับหน้าตาตัวเองเอาเสียเลย โล่งๆ อย่างบอกไม่ถูก

“ดูหล่อขึ้นนะ พี่จำไม่ได้เลย โดยเฉพาะเมื่อมีไอ้นี่” พี่กริชชี้ไปที่อุปกรณ์ประหลาดที่ครอบตา

นั่นไง... เห็นไหมล่ะ! ทีหวยน่ะไม่เคยถูกกับเขาหรอก (ก็ไม่เคยซื้อมันจะถูกไหม คะน้าเอ้ย)
“มันก็เท่อยู่นะครับพี่” เฮ้อ... จะว่ายังไงดีล่ะ นี่แหละ หล่อหลบในของแท้เว้ยเฮ้ย

“น่าจะทำตั้งนานแล้วรู้เปล่า เชียร์ไม่ขึ้นสักที เราน่ะดูเท่ น่ารักแบบพวกดาราญี่ปุ่นเกาหลีเลย”
ได้ข่าวว่าเมื่อกี้ประชดกันเลือดซิบๆ นะพี่นะ ได้อีกนะพี่
“เดี๋ยวพี่ตัดให้หล่อๆ เลย ทรงนี้เนี่ย ลืมไปได้แล้ว เอาแบบวัยรุ่นๆ เค้าตัดกันนะ”

เสียงกรรไกรตัดฉับ คะน้ายิ้มแห้งๆ ตงิดใจนิดๆ กับที่พี่กริชบอกว่าจะตัดทรงวัยรุ่นให้
แบบนี้แล้วแปลว่าที่ผ่านมา มันทรงอะไรล่ะครับพี่น้อง?

“ทำสีผมหน่อยไหม ให้อ่อนลงนิดนึง ไม่ได้อ่อนมากหรอก เอาแบบน้ำตาลๆ ก็พอ”

“เอ่อ... มันจะดีเหรอครับ” พี่กริชไม่ได้ตอบ แต่กลับละเลงยาเปลี่ยนสีผมลงบนหัวทันที
“ดี เชื่อพี่” ละเลงก่อนค่อยพูด เอ่อ... แล้วพี่จะถามไปเพื่อออออออ... ครับ?

ชั่วโมงต่อมา ผมนั่งจ้องมองดูตัวเองหน้ากระจกอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เนื่องจากมองไม่เห็นเลยเพราะไอ้ที่ครอบตาเนี่ยล่ะ!!!!

“น้องเป็นคนที่ช่วงตาสวยมากนะครับ ตาโตมาก ตาหวานมากๆ ด้วย ทรงนี้น่าจะดี” แล้กูเห็นไหมนั่น บรรยายเข้าไปนะ
“พอถอดแว่นออก หน้าเราจะเด่นขึ้นมาเลย ตัดผมเปิดหน้าเปิดตาหน่อย เปลี่ยนสีผมอีกนิด แจ่ม เชื่อพี่”

“แต่...” คะน้ารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจกับความเปลี่ยนแปลงนัก
เค้าคุ้นกว่ากับการที่ปล่อยให้ผมปรกหน้าปรกตาอย่างนั้น จะว่ายังไงดีล่ะ
มันรู้สึกเขินแปลกๆ ทุกทีเวลาสบตาใคร ไหนจะแว่นตาที่สวมใส่จนชินอีก
ทั้งๆ ที่ถอดออกไปแล้ว นี่เขายังโหวงๆ โล่งๆ อยู่เลย

“พี่ขอถ่ายรูปเอาไปประจานหน่อยนะ มนุษย์ต่างดาวบุกโลก!!!”

ป๊าดดดดดดดดดดดดดดด... “เกรงใจจังเลยครับพี่”


แชะ!!!!

เออ... คราวหลังกูจะไม่ถามละ อะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ คะน้ามึนออกมาจากร้านตัดผม
โดยมีพี่กริชช่วยประคองแล้วเรียกรถให้ “ก็ยังซ่ามาตัดผมวันนี้ได้อีกนะเรา”
คะน้ายิ้มแหย ก็เขายังไม่อยากกับบ้านนี่ อีกอย่าง เหมือนใครๆ ก็ชอบเล่นผมเค้ายังไงพิกล

บอกตรงๆ ว่ารู้สึกไม่คุ้น ไม่ชินกับความโล่งๆ ...มันดูเหมือนโล่งไปหมดเลย อย่างกับแก้ผ้าอยู่ยังไงยังงั้น
เมื่อรถจอดเทียบ คะน้าก็ขึ้นรถไป ไม่ลืมที่จะหันมาขอคุณพี่กริชที่ช่วยเหลือเรียกรถให้
“ถ้าไม่หล่อนะพี่ จะกลับมาทวงตังค์คืน” พี่กริชหัวเราะ คะน้ากดเลื่อนกระจกขึ้น
คิดๆ ไป ก็นึกประหลาดใจกับความพิเรนทร์ของตัวเอง ...ยังซ่ามาตัดผมได้อีกนะเรา

การจราจรบนท้องถนนติดขัด คะน้านั่งทอดอารมณ์ไปเรื่อยๆ
อากาศบ้านเราวิปริตไปทุกวัน กลางวันร้อนตับจะแล่บ พอตกเย็น ฝนก็กลับตั้งท่าจะตกเอา
เสียงลมข้างนอกพักแรงแข่งกับเสียงหึ่งๆ ของเครื่องยนต์
ท้องฟ้าที่ทะมึนเริ่มเคลื่อนตัวเข้ามา ไม่ช้าสายฝนก็ตกลงมา



“อีกอย่างนึงน่ะ เราคิดอะไรกับเขาใช่ไหม?”

จู่ๆ คำพูดของพักกาดเมื่อสักครู่ก็ดังขึ้นมาในหัว ...บ้าน่า จะไปชอบได้ไงกัน ผู้ชายนะนั่น
ชายหนุ่มสะบัดหัวไปมา ลืมไปแล้วหมดสิ้นแล้วกับคำพยากรณ์ท่ทำเอาใจสั่นขวัญแขวน
นับวันอากาศประเทศไทยก็ชักเริ่มจะเข้าใจยากไม่ต่างกับจิตใจของมนุษย์เราเสียแล้ว
ที่ดีๆ ดูไปดูมากลายเป็นเหมือนจะไม่ดี ที่ไม่ดีๆ ไปๆ มาๆ กลับเหมือนจะดี ...หรือเปล่า?


...คนไม่ดี มีเสน่ห์จริงๆ น่ะเหรอ?

ชายหนุ่มตั้งคำถามขึ้นมาในใจ แต่คิดไปก็จนปัญญาจะหาคำตอบ
คะน้ากดเปิดวิทยุฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อยคลอเสียงของสายฝน
ดูเหมือนว่าจะยังอีกนานกว่าจะถึง เอาเถอะ ...ยังพอมีเวลา เขาเอนศีรษะพิงกับกระจก
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่คุ้นเคยกับเพื่อนใหม่ที่เรียกว่าความเปลี่ยนแปลงนี่เท่าไหร่เลย
ชายหนุ่มถอนหายใจ ...นี่ก็ยังพอมีเวลาแหละ รถบนท้องถนนเริ่มขยับตัวอีกครั้ง
โชเฟอร์ที่ขับรถขยับเกียร์เดินหน้า ปล่อยเบรคแล้วค่อยๆ แตะคันเร่ง


จุดหมายปลายทางเป็นบ้านของกระต่าย ...ที่ไม่ใช่บนดวงจันทร์


...ค่อยๆ ขยับไปทีละนิด ...ค่อยๆ ขยับไป
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-05-2012 22:14:41 โดย Lucea »

ออฟไลน์ Lucea

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 312
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-0
 :o8: โหววววว.... คุณ Rafael มาแล้วไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัวเลย สบายดีนะครับ ^ ^
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-04-2012 20:40:43 โดย Lucea »

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
:o8: โหววววว.... คุณ Rafael มาแล้วไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัวเลย สบายดีนะครับ ^ ^
เอ่อ จริงๆก็ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่หรอกค่ะ ไม่สบายเป็นหวัดหน้าร้อน TT แต่ยังมีแรงอ่านนิยายนะ 555
อืม จะว่าคะแนนหมอตุลตกก็ไม่เชิงหรอกนะตอนนี้ เจ้าชู้นิดๆก็พอให้มีเสน่ห์ 555
แต่ไม่ว่าจะยังไง ยังออกตัวเชียร์อีตาทิมอยู่ เอิ๊กกก

กระต่ายชมจันทร์

  • บุคคลทั่วไป
คะแนนหมอตุลหล่นไหม? หล่นค่ะ /พยักหน้าหงึกๆ/ ถ้าไม่มีการทำตัวให้ดีขึ้นนะ ฮึ!

ขำตอนเจ๊ผักกาดถามว่าใช่จันทูมั้ยกับตอนช่างตัดผมบอกจะตัดทรงวัยรุ่นให้มากเลยค่ะ555

ที่ผ่านมาคงเป็นคงวัยรุ่นเหมือนกันแต่วัยรุ่นตอนปลายมากๆมั้ยก็วัยรุ่นโบราณมั้ง XD

อ่านตรงประโยคว่าคนคิดแต่เรื่องรายได้แล้วก็ถอนหายใจ ก็นะ...ก็ถ้าไม่มีเงินก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาจ่ายค่าไฟที่ใช้เล่นเน็ตแต่งนิยายทุกวันนี้นี่นา เหอๆ

เรื่องสามพียังคงยืนยันเชียร์อยู่ค่ะ เว้นรู้สึกว่าทิมหรือหมอตุลน่าหมั่นไส้เกินจะยุให้คะน้าไปคู่กับคนอื่นแทน (อาทิ...จันทูนี่ตัดไป...พี่กริชช่างตัดผมก็ไม่ดี ไม่รู้จักเห็นความน่ารักตัวตนของคะน้าแต่ต้น ยุให้สร้างตัวละครใหม่เพื่อนสมัยเด็กที่หวงคะน้าแทนอะไรงี้ดีกว่า555)

สู้ๆนะคะ ^^

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
แอบไม่อินกับการทำเลสิคอะจ๊ะ แบบว่าเพิ่งทำเลสิคมาสดๆแล้วขับรถมันไม่น่าเป็นไปได้เลยจ๊ะ

เพราะเมื่อทำเสร็จจะต้องครอบตาไว้อย่างน้อยๆหนึ่งวัน แล้วไปให้หมอเปิดตาให้พร้อมเช็คสภาพอีกที อ่านแล้วมันเลยทะแม่งๆ

สรุปก็คืออยากแนะนำว่าเขียนนิยายอยากจินตนาการอย่างเดียว บางทีก็ต้องใส่ข้อเท็จจริงลงไปบ้าง มันจะทำให้เรื่องไหลลื่นมากเลยจ๊ะ

เดี๊ยวนี้กูเกิ้ลไปเลย ข้อมูลเยอะแยะ อ่านแล้วจะสนุกกว่านี้เยอะมากจ๊ะ

อย่างไรก็ดีขอบคุณสำหรับนิยายค่า

Panny

  • บุคคลทั่วไป
หมอตุลเจ้าชู้อ่า รักน้องทิมดีแล้ว น้องทิมจริงจัง ตรงไปตรงมา ไม่ต้องกลุ้มใจเรื่องปัญหาติดหญิงด้วย เพราะหญิงมาใกล้โดนด่าตะเพิด อิอิ

คะน้า ขี้เหร่เนะ เกาหลีแล้วอ่ะ ฮอตแย่เลย จันทูจะมาแย่งจีบมั้ยนะ 55+

ออฟไลน์ suck_love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
ยังไงก็เชียร์ทิมอ้ะเพราะเรารักเดียวใจเดียว  :laugh: :laugh:
ไม่ปลื้มบุคลิกของคุณหมอ เชอะ อกหัก รักคุด ตุ๊ดเมินไปซะเถอะ คุณหมอตุลย์  o18
แต่กระต่ายน้อยแอบชอบคุณหมอไปละหรอ เศร้าอ้ะ  :o12: เอาทิมไปไว้หน๊ายยยย ยังไงก็เชียร์ทิมเป็นพระเอกนะ

ปล  เย้ ๆ ดีใจที่มาต่อ
ปล 1  :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
หมอหนุ่มนักบริหารเสน่ห์กับวิศวกรผู้จริงจังจริงใจ

ดูเป็นส่วนผสมที่ลงตัวดีนะ

น่าจับมาเป็นแฟนหนูคะน้าทั้งคู่



สรุปคือ...ยังปักหลักเชียร์สามพีว่างั้นเถอะ 555555
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-04-2012 22:53:17 โดย bulldog17 »

ออฟไลน์ pare_140

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1192
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-6
ตอนแรกเชียร์ตุล แต่หมั่นไส้มันมาเชียร์ทิมแทน

สรุปคือ เลือกไม่ถูกสามพีเถอะค่ะ o18

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ milkshake✰

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 817
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
ยืนยันคำเดิมค่ะ น้องคะน้าเลือกทิมไปเถอะนะ
หมอตุลขอเราเอง เราดูแลเองค่ะ 555555555'

เราชอบสไตล์การเขียนของคุณคนแต่งจังเลยค่ะ
มาต่อไวไวนะคะ เรารออยู่

ตอนนี้อาจจะเม้นท์สั้นไปหน่อยเพราะไม่ได้เปิดคอม
แต่สัญญาว่าตอนหน้าถ้าเปิดคอมพอดี เราจะจัดเต็ม 5555555'

สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ จุ๊บๆ

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
คุณหมอปากบอกว่าไม่มีอะไร ไม่มีอะไร ก็แอบไปจิ๊จ๊ะกับคนอื่นเขา
คะน้าภาคแปลงโฉมคงจะทำให้คุณหมอ และ น้องทิวอึ้งได้ 555

ออฟไลน์ bebe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 672
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-5
ชอบโมเม้นต่ายน้อยกับผักกาดตอนเด็กมาก น้ำตาซึมเรยง่ะ

ออฟไลน์ Smirnoff

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1
หื้มมมมมม หมอตุล ไหงงี้ละค่ะ  เจ้าชู้ไปไหนพ่อคุณ
คะน้าเริ่มชอบตุลแล้วอะ ใช่ปะ
หึ้ยยยยย หมั่นไส้นังหมอก้อยเบาๆ 5555 โผล่มาแปปเดียวก็สร้างความคันหัวใจแก้เราซะละ
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะจะลูเซีย
ปล. อ่านตอนนี้แล้วชักแอบเชียร์พี่ทิม เอนเอียงแล้วนะ 5555

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
แอบไม่อินกับการทำเลสิคอะจ๊ะ แบบว่าเพิ่งทำเลสิคมาสดๆแล้วขับรถมันไม่น่าเป็นไปได้เลยจ๊ะ

เพราะเมื่อทำเสร็จจะต้องครอบตาไว้อย่างน้อยๆหนึ่งวัน แล้วไปให้หมอเปิดตาให้พร้อมเช็คสภาพอีกที อ่านแล้วมันเลยทะแม่งๆ

สรุปก็คืออยากแนะนำว่าเขียนนิยายอยากจินตนาการอย่างเดียว บางทีก็ต้องใส่ข้อเท็จจริงลงไปบ้าง มันจะทำให้เรื่องไหลลื่นมากเลยจ๊ะ

เดี๊ยวนี้กูเกิ้ลไปเลย ข้อมูลเยอะแยะ อ่านแล้วจะสนุกกว่านี้เยอะมากจ๊ะ

อย่างไรก็ดีขอบคุณสำหรับนิยายค่า

คิดเหมือนคุณ TONG ค่ะ

แอบคิดว่าพ่อทิมนี่แหละพระเอก หมอดูลึกลับร้าย?รึเปล่า ไม่แน่ใจ

ออฟไลน์ cocoaharry

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
    • cocoaharry_Demmy Chan_Otaku Y Girl
เชียร์พี่ทิม ไม่ใช่เพราะหมอไปกิ๊กกับสาว แต่รู้สึกว่าบุคลิคแบบหมอจัดไปอยู่ในกลุ่มพระรอง

คะน้าขี้เหร่เน๊ะ อยากเห็นจริงๆว่าจะน่ารักขนาดไหน

ปล.เห็นด้วยกับคุณTONGเรื่องทำเลสิคนะคะ อย่าว่าแต่ทำเลสิคเลย แค่ไปรักษาตา อย่างขยายม่านตา ฯลฯ เล็กๆน้อยๆ หมอยังห้ามขับรถเลยค่ะ เพราะมันอันตราย ยิ่งทำเลสิคนี่ต้องครอบตาหลังทำอย่างที่คุณTONGว่าล่ะค่ะ เหมือนกลายสภาพเป็นคนบกพร่องทางสายตาไปชั่วคราวเลยค่ะ

รอตอนต่อไปค่ะ คะน้าจะหวันไหวให้ทิมบ้างไหมน้า

faratellll

  • บุคคลทั่วไป
เชียร์ทิม ใจขาดดิ้น
เจ๊ชอบเด็ก  :laugh: :laugh:

P.S. ตอนนี้เหมือนรู้สึกว่าคะน้าจะแอบคิดไรกับหมอตุลนะ

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
แอร๊ย ยิ่งหมอออกตัวงี้ยิ่งดีต่อเราคะ. เราเชียร์คุณทิม~~~หล่อ ปากหมา จริงใจ แอน๊ย เป็คอะ!!!
น้องคะน้าสวยแล้ว อยากเห็นแล้วว่าทิมจะว่าไง อรั้ง!!!

ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
เริ่มอยากเชียร์ทิมขึ้นมาทันทีทันใด
บุคลิกของหมอตุลย์เป็นเหมือนเล่นๆ เจ้าชู้ไม่จริงใจอ่ะ
โห คะน้า พอทำเลสิกแล้วมีแต่คนชมนะเราอ่ะ
เดี๋ยวปั๊ดไปทำมั่งเลย (พูดไปงั้นแต่จริงๆยังทำไม่ได้ เอิ๊กๆ)

ย๊าาา เชียร์ทิม มมม ถ้าทิมเห็นลุคใหม่คะน้าแล้วจะเป็นยังไงน้อ อิอิ
ติดตามตอนต่อไปค่ะ


ออฟไลน์ drasil

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +95/-1
หมอตุลดูร้ายๆไงไม่รู้
ขอยกป้ายเชียร์ทิมละกัน ฮึ้บๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด