หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว

[MiSS-U]

ในสายตาหัวหน้าย่อมต้องมองแค่นั้นเป็นธรรมดา

สายคือสาย  ให้เหตุผลก็เหมือนแก้ตัว

มะยมนายน่าสงสารจัง

[Ja-Jah Suwanun]

วันอาทิตย์หายไม่พอ ไปทำงานสายโดนเจ้านายดุอีกไง

เฮ้ออออออ~ ทำใจไปก่อนนะมะยมมมม

[Salome]

  จุดธูปเรียก มาต่อเถอะนะ (ไปต่อเรื่องทะเลด้วยนะ)
อยากอ่านต่อแล้ว สงสารมะยม

[roseen]

 :กอด1:ต่อๆๆๆๆ

[MiSS-U]

ไม่สงสัยศรว่าชอบมะยม

แต่สงสัยหัวหน้านี่แหละ  มาเป็นตัวล่อรึเปล่าหว่า

[kenshinkenchu]

อยากรู้จะแย่แล้ววววววววว
ว่าใครคือหนุ่มปริศนา เก็งคุณหัวหน้าไว้เหมือนกัน ดูน่าจะไม่ใช่ก๊วนเพื่อน
แต่เป้นคนรู้จักมองแบบห่างๆห่วงๆ แต่เฮ้ย.. วันเมาไปจุ๊บหน้าผากได้ไง
ไม่ใช่ว่าเป็นคุณเชษฐ์เพื่อนเขยหรอกนะ เห็นอยากอุ้มจัง......

[ทิวลิปสีส้ม]

แอ็ก ต่ออีกกกกกกกกกก
อยากอ่านต่อ คุณหัวหน้าชักยังไงๆ นะคะเนี่ย (คิดไปเองป่ะหว่าเรา)
มะยมสู้ๆ

[CarToonMiZa]

ยอมรับผิด
ได้แมนมากมะยม

บวกเป็ด

[warin]

เอาใจช่วยนายมะยม  สู้ๆๆ

[Rafael]

เข้ามานั่งรอนายมะยมคนดีศรีสยาม 555

[yeyong]

เหตุผลตื่นสาย  ถ้าจะงานเข้ามะยม

[uknowvry]

หนุกอ่า....

[koikoi]

เขาคือใครหนอ

[BaoBao]

....

...

..

.

วันจันทร์ที่แสนสั้นสิ้นสุดลงด้วยงานที่ตึงเครียด....

นายมะยมซึ่งเคยแต่หน้าแป้นแล้น ทำงานด้วยสีหน้าเรียบเฉยไปทั้งวัน....

ตอนที่จะกลับบ้าน ไอ้ศรทักเรื่องที่จะไปหาน้องกัสพรุ่งนี้ขึ้นมา... รอยยิ้มจากนายมะยมก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาทันควัน

ขณะที่เดินออกจากลิฟท์.....

“ฉิบแล้วมึง ไอ้ศร กูแปลตอนแรกไม่ทันแน่เลยว่ะ มึงเอาไปครึ่งนึงนะ นะ นะ นะ....ช่วยกูหน่อย น๊า น๊า--------” นายมะยมแกว่งแขนเพื่อนไม่ยอมหยุด

นายศรเงียบมาตลอดทางจนเดินมาถึงสถานีรถไฟใต้ดิน เสียง ...นะ...น๊า... หยุดลง เขาจึงหันไปหาคนต้นเสียง----โน่น ไอ้หัวลูกเจี๊ยบมันไปยืนอยู่ตรงที่คนมุงกันเยอะๆ

 “ไอ้ชั่ว ปล่อยให้กูเดินอยู่คนเดียว ไม่บอก! นี่โชคดีนะว่ากูไม่พูดคนเดียวให้คนเค้าคิดว่าบ้า.....” นายศรบ่นพึมพลางเดินกลับไปหาเพื่อน

“ดูไรวะ?” นายศรพึมพำกับตัวเอง และยืนรอเพื่อนอยู่ห่างๆ ที่ด้านหลัง....ไม่เข้าไปมุงด้วย จนเพื่อนที่จ่ายเงินแล้วหิ้วถุงออกมา เพื่อนก็เดินหน้าแป้นมาหานายศร และชูของในมือ-----อวด

“ไรของมึง?” นายศรถาม

“เมล็ดผักเว้ยมึง กูจะเอาไปปลูกแดกที่ห้อง” นายมะยมบอก

!!! *0*------ นานศรเง็งกับอารมณ์เพื่อน......

ตั้งแต่โดนเรียกไปคุยส่วนตัว มันก็ตั้งอกตั้งใจทำงานเงียบกริบตลอดทั้งวัน เห็นมันไม่เล่น ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะแล้วศรแปลกๆ คล้ายกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จแต่ไม่ได้ดื่มน้ำล้างปากยังไงยังงั้น....

ตอนลงมาจากตึกนายศรเอาน้องกัสมาล่อ ไอ้ยมมันก็ยิ้มได้...โล่งใจไปหนึ่ง

มาตอนนี้มันจะเอาผักไปปลูกในหอ? .....ระเบียงห้องไอ้ยมมันก็แคบแสนแคบ จะปลูกยังไง??? ....นายศรเป็นเง็ง

“มึงจะปลูกยังไงวะ จะเอาวางตรงไหน?” นายศรอดไม่ได้ที่จะถาม

“อ๊ะ! อันนี้ของมึง กูซื้อมาเผื่อ” พูดปุ๊บก็ยื่นถุงในมือให้เพื่อน โดยเลือกซองหนึ่งในนั้นออกมาถือไว้ในมือ
“อันนี้ของกู โหระพา ส่วนตำลึง แม่งขึ้นแล้วว่ะ นกแม่งมาขี้ที่กระถางต้นไม้ที่ตายไปพอดี เดี๋ยวมึงไปหอกับกูก่อน เอาหนังสือการ์ตูนไปนั่งแปลบ้านมึง แล้วเดี๋ยวกูไปปลูกไอ้พวกในถุงนี้ที่บ้านมึงเอง ไม่รบกวนมึงหรอก อ้อ ...ขากลับ กูขอยืมก้านไม้บ้านมึงหน่อยนะ จะเอามาทำที่ให้ตำลึงกูมันเลื้อยอ่ะ...ป๊ะ...มึง เดี๋ยวดึก เรื่องแม่งเยอะว่ะ ป๊ะ ป๊ะ”

นายมะยมร่ายยาวจบก็ลากแขนนายศรมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน

“เหี้ย!” นายศรที่หน้าเหวอสะบัดแขนหลุดตอนที่ก้าวมาเหยียบบันไดเลื่อนแล้ว “เกี่ยวไรกับบ้านกู มึงจะปลูกก็ไปปลูกที่ห้องมึงซี่”

“เอ๊า! มึงควายป๊ะ? ตาบอดรึไง ระเบียงห้องกูแค่นอนแผ่เฉยๆ ยังไม่พอเลย มึงจะให้กูปลูกเหี้ยไรได้” นายมะยมเอานิ้วจิ้มหน้าผากเพื่อน

ใช่----หอนี้นายศรก็เป็นคนช่วยหาให้นายมะยม.... ห้องกว้าง คนเช่ามีมารยาท เป็นคนทำงานทั้งตึก ความเงียบสงบค่อนข้างมีเป็นปกติ....อย่างที่นายมะยมชอบ---- แต่มันเกี่ยวอะไรกับการบริการหลังการเข้าอยู่วะ

“เวลามึงจะแดก มึงโทรหากูนะ เดี๋ยวกูปั่นจักรยานไปส่งให้มึงถึงหน้าประตูห้องเลย” นายศรประชด

“ได้ก็ดี แต่กูไม่รบกวนดีกว่า ฝากลงดินเฉยๆ เวลากูอยากกินเดี๋ยวกูไปเด็ดเอง...อ้อ ยืมจักรยานด้วยนะ ไอ้ศิลป์มันไปอยู่หอแล้วนี่” พูดจบนายมะยมก็ยื่นแบ๊งค์ยี่สิบใส่มือนายศรที่แบออกมา------นายศรเดินเข้าไปต่อแถวแลกเหรียญ

แลกมาได้แล้วก็เอาเหรียญหนึ่งใส่มือเพื่อน จากนั้นเพื่อนเกลอหนุ่มโสดสองหน่อของก๊วนก็เดินเถียงกันไปตลอดทาง จนกระทั่งขึ้นรถไฟได้แล้วก็ยังเถียงกันอยู่--------เรื่องปลูกผัก








































....

...

..

.

บ้านของนายศรกับหอพักของนายมะยมอยู่ในซอยเดียวกัน ห่างกันพอควร.... แต่ไปมาหาสู่ถึงกันสะดวก...ปั่นจักรยาน 10 นาทีก็ถึง นั่งมอไซด์แบบรถไม่ติดก็ 5 นาทีถึง

จะให้ปั่นเอาผักไปให้ก็ยังได้ ใกล้กันแค่นี้เอง....

จักรยานก็ให้ยืมได้เลย.....ถึงมันเป็นของไอ้ศิลป์ก็ตาม แต่ไอ้ศิลป์ที่เป็นน้องของนายศรกลับเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับไอ้มะยมจนดูเหมือนเป็นพี่น้องกันมากกว่าพี่ชายแท้ๆ เสียด้วยซ้ำ--- ไอ้ศิลป์ไม่หวงของกับพี่มะยมของมันแน่นอน   

บ้านของนายศร.....เป็น “บ้าน” ของจริง ไม่ใช่เช่าหอพักอยู่แบบนายมะยมก็จริง แต่บ้านของนายศรก็มีพื้นที่เป็นดินนิดเดียว มองยังไงก็ไม่พอกับไอ้สิ่งที่นายมะยมเค้าอยากจะปลูก

เช่นนี้นายศรจึงอดไม่ได้ที่จะเถียงความคิดของเพื่อนรักไปตลอดทาง.... เถียงมันมากมันก็หงุดหงิด เงียบ ไม่พูด แก้มป่อง.... ไอ้มะยมมันเป็นคนนิสัยสนุกร่าเริง แต่ลองมันอารมณ์ไม่ดีหรือหงุดหงิดขึ้นมา----มันจะงี่เง่ามาก...เขารับมือไม่ไหว

พวกไอ้กันชอบว่าว่าไอ้ศรตามใจไอ้มะยมมากไป.... มากไปรึเปล่านายศรไม่รู้ เขาก็ทำเหมือนเลี้ยงน้องชายนั่นแหละ.... ก็แค่เห็นมันเป็นแบบนี้แล้วไม่สนุก นายศรแค่อยากได้ความบันเทิงในชีวิต---ก็แค่นั้น

....

...

..

.

นายศรสอดแขนไปเหนี่ยวไหล่เพื่อน รั้งตัวมาหาแล้วบอกว่า “เดี๋ยวกูรอข้างล่าง มึงขึ้นไปเอาการ์ตูนมึงมา เดี๋ยวกูแปลให้ทั้งตอนเลยก็ได้ แต่ผักมึงน่ะ ปลูกเองดูแลเองนะเว้ย รดน้ำเองด้วย! ห้ามโบ้ยให้กู! โอเคป๊ะล่ะ?”

จากที่แก้มป่องปิดปากเงียบจนมาถึงหน้าหอพัก มันก็ฉีกยิ้มแป้น------

รอแค่ 10 นาทีนายมะยมก็วิ่งลงมาพร้อมหนังสือเล่มหนึ่งในมือ แล้วเพื่อนสองหน่อก็เดินลึกเข้าไปในซอยกันต่อ

ระหว่างทางนายมะยมก็คุยฟุ้งกับนายศร.... เรื่องน้องกัส

นายศรก็อือออไปเรื่อย...ให้เพื่อนรู้ว่ายังฟังอยู่ แต่เนื้อความว่ายังไงนั้น นายศรไม่ได้จำเข้าสมองเลยสักอย่างเดียว

....

...

..

.




ต่อ...reply #47































ความร้อนเป็นศัตรูของจินตนาการ!!!

อนึ่ง: เรื่องนี้มันต้องยาว เรื่องนี้มันต้องจบช้า..... "ดิชั้นรู้สึกได้" 

[yeyong]

จบช้าบ่เป็นหยัง
ขอให้จบเถอะค่า

ว่าแล้วตอนนี้ศรตามใจมะยมมากจริงๆ  แทบไม่ขัดใจเลย

[MiSS-U]

ตอนนี้อ่านแล้วนี่หน่า  ลบออกและลงใหม่เหรอคะ 

รู้สึกจะมีอีกตอนด้วย  หรือต้องการเปลี่ยนเนื้อหาอ่ะ

ยังไงก็รอค่ะ

[BaoBao]

ตอนนี้อ่านแล้วนี่หน่า  ลบออกและลงใหม่เหรอคะ 

รู้สึกจะมีอีกตอนด้วย  หรือต้องการเปลี่ยนเนื้อหาอ่ะ

ยังไงก็รอค่ะ

ครับผม เมื่อวานลงแล้วลบ---- เนื่องจากผู้เขียนแก่มาก ลืมพิมพ์เรื่องวันอาทิตย์ โผล่ไปวันอังคารเลย 55555+

อีกอย่าง....เปลี่ยนเนื้อหาด้วยอ่ะค่ะ
พอดีตอนดึกเมื่อวานพิมพ์บทจบแล้วมันไม่เข้ากัน เลยลบแล้วเอามาปรับใหม่จ้า

นี่ละคือสาเหตุว่ามันต้องช้ามาก จนผิดปกตินะคะ
พิมพ์แล้วลง ปึงๆ ไม่ได้ เนื่องจากฉากเชื่อมกับตอนจบมันยังไม่เกิดอ่ะ *0*

ปล. เปลี่ยนเป็นเรื่องเศร้าได้มะคะ.... ทางนั้นถนัดกว่า 55555+
ขอกันกลางอากาศเลยตรู

[BaoBao]

....

...

..

.


นายศรเดินเข้าไปในบ้าน แต่ไอ้ยมยังไปคุยเล่นกับยายข้างบ้านของนายศร....

ไอ้ยมมันหน้าตาเป็นมิตร แถมยังชอบผูกมิตรกับคนเค้าไปเรื่อย

ถึงแม้เป็นคนดี แต่การเป็นคนดีมันก็มีโทษในแบบของมัน----นั่นเพราะ “คนดี” กับ “ความรัก” ....เป็นสิ่งที่ไปด้วยกันไม่ได้ (?)

‘พี่ยมเป็นคนดีนะครับ แต่เราคงไปด้วยกันไม่ได้’-----ประโยคคลาสสิคที่ไอ้ยมเจอบ่อย มันเอามาเล่าทีไรไอ้ศรก็ขำมันทุกที

ไม่ใช่ว่าเด็กๆ เค้าชอบคนเลวอะไรหรอก.... นายศรคิดว่า มันก็แค่จับขั้วไม่ตรงกันเฉยๆ คนที่นิสัยเสียหน่อยๆ เจอคนดีมันก็แค่ชอบ ....ไม่ใช่ “โดน”

ดังนั้น อย่างไอ้ยมมันต้องเจอคนที่ “ดีโคตรๆ” ขั้วมันถึงจะตรงกัน

....

...

..

.


นายศรก้มหน้าแปลความลงในสมุดฉีกยิกๆ แปลไปได้ครึ่งตอน ไอ้ยมก็เดินมา นายศรเงยหน้ามอง “มึงไม่รีบปลูก เดี๋ยวแม่งก็ดึก แล้วในมือมึงนั่น...อะไรอีกวะ?”

“อ๋อ ใบย่านางเว้ยมึง ยายเค้าแบ่งมาให้ เดี๋ยวกูต้มให้มึงนะ” พูดจบไอ้ยมก็เตรียมเดินเข้าไปในครัว

นายศรรีบร้องยั้ง “มึงไม่ต้องเลย ไปปลูกผักมึงโน่น!”

“ไม่ปลูกแล้ว ไว้อาทิตย์หน้า ยายเค้าบอกว่าเดี๋ยวซื้อกระถางกับดินกับปุ๋ยมาก่อนค่อยปลูก” ไอ้ยมวางใบย่านางลงไปในอ่างล้างจาน เปิดน้ำ แล้วถกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นมาจนเลยข้อศอก

“ดินบ้านกูก็มี มึงจะไปลำบากยายเค้าทำไมวะ” นายศรเป็นเง็งอีกคำรบ

“ไอ้คนไร้น้ำใจ ผักมีเป็นถุงๆ มึงจะปลูกแดกคนเดียวรึไง  เพื่อนบ้านมีก็รู้จักทำกิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์กับเค้าบ้าง..........” แล้วไอ้ยมก็บ่นนายศรต่อพร้อมกับเด็ดใบย่านางล้างน้ำไปด้วย

นายศรหันหน้ากลับมาที่การ์ตูน...ตั้งใจกับงานแปลที่เหลืออีกครึ่ง นายศรไม่ได้ปิดหู แต่ก็ไม่สนใจฟังคำที่ไอ้ยมบ่นด้วย------ ปล่อยมันไป เดี๋ยวแม่งพูดจนเหนื่อยมันก็หยุดเอง

....

...

..

.

นายมะยมต้มใบย่านางเสร็จ วางพักไว้บนโต๊ะกินข้าว จากนั้นก็เดินมานั่งกับเพื่อน เห็นเพื่อนยังนั่งนิ่งและตั้งใจกับงานตรงหน้า นายมะยมจึงนั่งเฉยๆ ไม่กวนใจเพื่อน...แต่แล้ว พอมองหน้าเพื่อนได้สักแป๊บ นายมะยมก็คิดอะไรขึ้นมาได้!

“เมื่อวันเสาร์ ใครไปส่งกูที่ห้องวะ?”

ศรเงยหน้าขึ้นมามอง “ไอ้กันกับเพื่อนเขย ไมวะ? จำไม่ได้?”

“เออว่ะ...เหมือนว่า------” นายมะยมพูดค้าง และไม่ได้พูดต่อ

นายศรโดนสะกิดต่อมเสือก “เหมือนเหี้ยไร มึงอย่ามายั่วกู เอาให้จบ เอาให้จบ”

“.......” นายมะยมจ้องหน้านายศรสักพัก ก่อนจะถามว่า “มึงบอกกูก่อนว่าใครไปส่งกูที่ห้อง?”

“ไอ้กระเบื้อง! กูจะตรัสรู้มั้ย!” นายศรเริ่มหงุดหงิด

“สำคัญมึง สำคัญ ต้องรู้อันนี้ก่อน กูถึงบอกมึงได้!” นายมะยมทำหน้าเอาจริงเอาจัง

นายศรหยิบมือถือที่วางอยู่ใกล้มือมากด และรอสาย..... นายมะยมขมวดคิ้วกับการกระทำของเพื่อนตัวเอง “มึงโทรหาใคร? กูถามมึง มึงก็ตอบกูดิ”

“เหี้ย! กูก็เมาเป็นหมา จะตรัสรู้มั้ย? ที่มึงถามกูมันต้องถามไอ้คนที่เอากูมาส่ง....” นายศรบอกนายมะยมยังไม่ทันจบประโยค ปลายสายก็รับสายขึ้นมาก่อน นายศรจึงเปลี่ยนไปคุยกับอีกคน

“ไอ้กัน! วันเสาร์ใครพาไอ้ยมไปส่งที่ห้องวะ?” นายศรถามอย่างไม่อ้อมค้อม

‘ฮ่าฮ่าฮ่า..... มันเดินขึ้นไปเอง กูจะขึ้นไปส่งอยู่ แต่แม่งก็เดินเป๋ขึ้นไปเองว่ะ ไมวะ?’ นายกันบอกและย้อนถาม

“ไอ้กันบอกว่ามึงเดินขึ้นไปเองว่ะ” นายศรหันมาบอกนายมะยม

“ไม่ ไม่...ไม่มีทาง กูหลับเป็นตายตั้งแต่คืนนั้น มาตื่นเอาเช้าวันจันทร์ จนไปทำงานสายฉิบหายเนี่ยนะ...ไม่ใช่แน่ๆ...แถม-------” นายมะยมเถียงคอเป็นเอ็น

นายศรเปลี่ยนมาเปิดลำโพง

‘มึงมีไรวะ ใครทำไรมึงเปล่า?’ นายกันถามด้วยเสียงเป็นห่วง

นายศรมองหน้าเพื่อนตัวเองนิ่ง....พลางลุ้น

“......พวกมึงอย่าหัวเราะกูนะ” นายมะยมขอคำสัญญา

“อื้ม!” / ‘เออ!’ สองเสียงประสานกัน

นายมะยมเกาหัวแกรกๆ ..... พลางคิดตัดสินใจว่าจะเล่าให้เพื่อนฟังดีมั้ย?


....

...

..

.


หลายอึดใจแล้ว นายศรเริ่มของขึ้น นายศรยกมือถือขึ้นมา หันหน้าจอไปทางนายมะยม และเอานิ้วเคลื่อนไปหาปุ่ม “ปิด” อย่างเชื่องช้า

นายมะยมทนการไซโครจากเพื่อนไม่ไหว....เพราะตัวเองก็อัดอั้นแทบแย่อยู่แล้ว เขาจึงรีบโพล่งไปก่อนที่นายศรจะกดตัดสายกับนายกันว่า---- “มีคนลักหลับกูว่ะ!”

“เหี้ยแล้ว!” / ‘เจ๋งว่ะ!’ สองเสียงประสานในความเห็นที่ต่างกัน

....

...

..

.






ต่อ...reply #50

[MiSS-U]

สองเสียงประสานสุดท้ายฮามาก

"เหี้ยแล้ว" "เจ๋งว่ะ"  ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นใคร

มะยมโดนเจ้านายปล้นจูบซะแล้วมั้ง

ปล.รับทราบแล้วค่ะ  และรอตอนต่อไป

[Sye.B]

น่าสงสารพี่(มะ)ยม ไม่รู้โดนใครลักหลับ
ฮิฮิฮิฮิฮิฮิฮิ~

ทำไมพี่ศรถึงไม่จำเรื่องของพี่มะยมกับน้องกัสล่ะค๊าา~ คิดไรป่ะเนี่ยย กิ้วๆๆๆๆๆ
ละที่ไม่ยอมช่วยพี่มะยมดูแลผักน่ะ อยากให้เจ้าตัวเค้ามาดูแลผักเองแน่นะ ไม่ใช่ว่ามาดูแลเจ้าของห้องที่ปลูกผักนะ คิกคิก

มาต่อเร็วๆนะค๊าา คิดถึงจังเบ้ยย~

[BaoBao]

....

...

..

.


“ไอ้กัน! ไอ้เลว! มันใช่เรื่องน่ายินดีมั้ย!” นายมะยมถล่มเพื่อนตัวเอง

‘โรแมนติกดีออกมึง! มีคนมาแอบชอบมึงเชียวนะเว้ย!.....ว่าแต่มึงโดน “อ๊ะ” หรือมึง “อ๊ะ” เค้าวะ?’ นายกันถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ ‘อ๊ะ’....เหี้ยไรวะ ศัพย์ดาวไหนของมึง” คิ้วนายศรขมวดปม

‘ศัพย์ดาวเชษฐ....ฮ่าฮ่าฮ่า....’ นายกันหัวเราะร่วน

“ไม่ใช่....ไม่ได้ถึงขนาดนั้น...” นายมะยมเป็นคนดาวเชษฐจึงรู้ความหมายของนายกันได้ทันที ว่าแล้วเขาก็แก้ต่างความเข้าใจผิดของเพื่อน และเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเท่าที่จำได้ให้เพื่อนๆ ฟัง

“ตอนขึ้นลิฟท์กูรู้สึกเหมือนจะอ้วก พอประตูเปิดกูก็รีบเดินออกไป กูจำได้แค่กูยืนพิงกำแพงอยู่....อีกทีก็เหมือนมีเสียงกระซิบดังอยู่ในหัว แล้วตื่นมาอีกทีก็เช้าวันจันทร์เลย...ตอนนี้เสียงนั่นแม่งก็ยังดังอยู่เลยว่ะ” นายมะยมบอก

‘กระซิบว่าไรวะ?’ นายกันถาม

“เค้าบอกประมาณว่า นอนพักนะครับ...งี้อ่ะมึง” นายมะยมบอกเสียงเครียด

‘ครับเหรอ?.... งั้นก็ผู้ชาย โชคดีของมึงว่ะ ไอ้ยม’ นายกันพูดด้วยเสียงปนอิจฉาเล็กน้อย

นายศรที่เงียบและฟังอยู่นานอดเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยขึ้นมาไม่ได้ “แล้วมันลักหลับมึงยังไง?”

“ก็..........” นายมะยมลากเสียงยาวพูดไม่ออก หน้าเริ่มร้อน “.......จุ๊บง่ะ”

‘จูบเหรอ?’ นายกันถามย้ำ

“ป่าว...กูบอกว่า จุ๊บ ไม่ใช่ จูบ....ไอ้กัน มันไม่เหมือนกันนะเว้ย” นายมะยมย้อนเพื่อน

“ตรงไหน?” นายศรถามหน้าเครียด

นายมะยมทำหน้าเบ้ และค่อยๆ ยกมือขึ้นมาขี้ที่หน้าผากข้างซ้ายของตัวเอง

“ไอ้เหี้ย! จุ๊บหน้าผาก บ้านมึงเรียกว่าลักหลับเรอะ!” นายศรถวายขนมเพี๊ยะให้ไอ้ยมด้วยความหมั่นเขี้ยวโดยไม่หยุดมือ

เสียงโอ๊ยโอ๊ยของนายมะยมดังผสมกับเสียงหัวเราะงอหายของนายกัน



















































....

...

..

.

หลังจากศรที่แปลงร่างเป็นยักษ์ได้คืนสติกลับมาเป็นเพื่อนคนเดิมแล้ว นายมะยมก็รีบขอตัวกลับห้องตัวเอง แต่เพราะมัวคุยเล่นกันเพลิน มอไซด์ที่วิ่งในซอยจึงหมด....เวลาให้บริการ

เดือดร้อนให้นายศรต้องปั่นไปส่งที่หอ....และก็โดนบ่นอีกแล้ว*0*


....

...

..

.


นายมะยมลุกขึ้นจากเบาะหลัง และบอกลาเพื่อน

นายศรทำหน้าเครียดและบอกด้วยสีหน้าจริงจัง “มึงระวังตัวไว้มั่งนะเว้ย แม่งมันเป็นใครก็ไม่รู้  ปล่อยให้เข้าถึงตัวมึงง่ายๆ ...ไม่ดีนะมึง”

“เออ.... กูรู้น่า ใจว่ะ.....ไปนะมึง แต๊งค์ที่มาส่งด้วย!” นายมะยมพูดพลางยกมือที่จับหนังสือการ์ตูนโบกลาเพื่อน

นายศรส่ายหน้าอย่างเอือมระอาแล้วค่อยเลี้ยวรถกลับไปยังทางเดิม....

นายมะยมมองตามหลังเพื่อนไปจน...จักรยานหักเลี้ยวหายเข้าไปในซอยหนึ่ง


















































....

...

..

.

ไม่ใช่ว่าไม่กลัว.... แต่เพราะกลัวนี่ล่ะ ถึงบอกให้เพื่อนฟัง----- นายมะยมคิด

นายมะยมแหงนหน้ามองไปรอบลิฟท์----ไม่มีกล้องวงจรปิด

พอประตูเปิดที่ชั้น 6..... นายมะยมเดินออกมา และหันมองรอบตัว ----- ไม่มีกล้องวงจรปิดอีกเช่นเดิม

นายมะยมถอนหายใจยาว แล้วเดินขึ้นบันไดไปยังห้องพักของตัวเอง

ระบบรักษาความปลอดภัยที่หน้าประตูหอ มีพอประมาณ และเข้มขึ้นในช่วงกลางวันที่ผู้เช่าต่างออกไปทำงาน ส่วนกลางคืนจะเข้มงวดแค่พอประมาณ

คนที่กระซิบและขโมยจุ๊บเขา อาจเป็นคนที่พักในหอนี้หรือจะเป็นคนที่เข้ามาหาคนรู้จักในหอนี้ก็ได้

นายกันสนุกกับความโรแมนติกแบบนี้....ทว่า ไม่ใช่สำหรับนายมะยม

นายมะยมคิดเหมือนที่นายศรบอก-----ใครก็ไม่รู้ ไม่รู้จัก....น่าขนพองสยองเกล้า

....

...

..

.

หากจะมีความรัก....นายมะยมอยากรู้จักอีกฝ่าย

....

...

..

.

หากจะให้อยู่ในฐานะคนถูกแอบรัก.... นายมะยมก็อยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร----- ทั้งนี้เพื่อ “พิจารณา”

....

...

..

.

ถึงจะไม่หล่อ ไม่มีเสน่ห์ ไม่รวย ไม่เร้าใจ-----แต่นายมะยมก็ค่อนข้างที่จะเลือก...เหมือนกันนะ

....

...

..

.

[BaoBao]

....

...

..

.

“ขอบคุณครับพี่มะยม”

น้องกัสพนมมือไหว้พร้อมฉีกยิ้มกว้างจนนายมะยมต้องยิ้มตาม

“คร๊าบ ไม่เป็นไร.... แต่ตอนอื่นอาจช้าหน่อยนะ พอดีพี่มีงานด่วนเข้ามา” นายมะยมบอกน้องกัสไว้ก่อน...

ส่วนในใจนั้นบอกว่า ------ พี่ไม่ได้จะหายไปไหนนะครับ.... แค่อยู่ห่างๆ แบบห่วงๆ นะครับเด็กโง่

“อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปญี่ปุ่น... กว่าจะว่างมาเจอกัสคง--”

นายมะยมยังไม่ทันพูดจบ น้องกัสก็ตะโกนขึ้นมาก่อน

“ญี่ปุ่น!”

“กัส! ชี่-----” นายมะยมเอานิ้วชี้ขึ้นมาตรงปาก เป็นสัญญาณให้หรี่เสียงเบาลงนิดนึง เกรงใจคนอื่นๆที่อยู่ในร้านหนังสือ

“.....อุ๊บ.....” กัสรีบเอาสองมือปิดปากตัวเองไว้ “----------อู้อี้อู้อี้---------”

กัสพูดอะไรสักอย่างที่ฟังไม่รู้เรื่อง แต่นายมะยมนึกขำกับอากัปกริยาของน้องกัส เขายื่นมือไปจับฝ่ามือของน้องกัสที่ป้องปากตัวเองเอาไว้แน่น “เอามือออกก่อนพูดสิครับ พี่ฟังไม่ออก”

มือของกัสติดไปกับมือของนายมะยม หน้าของน้องกัสแดงเรื่อๆ ด้วยความอายที่รู้ว่าตัวเองทำเรื่องเปิ่นไปซะแล้ว

“แหะ แหะ แหะ....” กัสหัวเราะแห้งๆ สักครู่ก่อนจะพูดด้วยเสียงอ้อนว่า “พี่มะยม”....ลากหางเสียงยาว

นายมะยมยิ้มตาหยีและเลียนเสียงน้องกัส “น้องกัส”....ลากหางเสียงยาว

กัสหัวเราะอย่างอารมณ์และเริ่มเลียบเคียงถามนายมะยมว่าจะไปที่ไหนของญี่ปุ่น... ที่ที่ต้องไปติดต่องานอยู่ในเขตโตเกียว... น้องกัสเลยอ้อมแอ้มถามว่าจะสะดวกมั้ยหากน้องจะฝากซื้อของ

‘ถึงตายพี่ก็จะไปซื้อให้ครับ’----นายมะยมตอบในใจไม่ได้พูดออกไป

....นายมะยมทำทีเป็นว่าดูก่อนนะ แล้วให้กัสจดของที่ต้องการมาให้เขา.... และให้บอกด้วยว่าต้องไปซื้อที่ไหนยังไง น้องกัสเลยขออีเมล์ของนายมะยมไว้เพื่อนเอาละเอียดส่งให้ทีหลัง

หุหุหุ....ได้มาแล้ว เบอร์โทรศัพท์....และที่กำลังจะได้คืออีเมล์..... ส่วนอนาคตคือตัวและหัวใจของน้องกัส----- อีกไม่นานเกินรอ----นายมะยมวาดหวังไว้ในใจเงียบๆ....คนเดียว

ระหว่างที่น้องกัสก้มหน้าจดอีเมล์ของนายมะยมลงสมุดบันทึกของตัวเอง นายมะยมหันไปยักคิ้วให้เกลอ

น่าแปลก....แวบหนึ่งเขาเหมือนเห็นสีหน้าแปลกๆ แบบบอกไม่ถูกจากเพื่อน.... แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้น

-----คงตาฝาดไป

....

...

..

.





































ใกล้ได้เวลางานแล้ว นายมะยมขอตัวกับน้องกัสเพื่อไปทำงานช่วงบ่ายต่อ.... นายมะยมลุกเดินออกมาจากร้านกาแฟเล็กๆ ในร้านหนังสือนั้น เดินมาพ้นเขตร้านกาแฟนายมะยมก็หันหน้ากลับไปส่งยิ้มให้

น้องกัสที่ยังมองตามเขาอยู่โบกพร้อมส่งยิ้มหวานตอบพี่มะยมทันที... หัวใจนายมะยมแทบละลาย เขาไม่อยากไปทำงานเลย อยากนั่งมองหน้าน้องทั้งวัน

จู่ๆ............

“อุ๊บ!”

“อุ๊”

ร่างของคนสองคนชนกัน หนังสือตั้งหนึ่งหล่นใส่เท้าของนายมะยม... นายมะยมน้ำตาเล็ด.... เพราะหนังสือสองเล่มนั้นหนามาก!!

นายมะยมทรุดเข่ากองอยู่กับที่.... เสียงน้องกัสลอยใกล้เข้ามา “พี่มะยม! เป็นไรรึเป่าฮะ? พี่มะยม! พี่มะยม! พี่มะยม!”

นายมะยมจับมือที่กำแขนของเขาไว้ เขาพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด “พี่โอเคครับ ไม่เป็นไร”

นายมะยมมองรองเท้าหนังที่อยู่ด้านหน้าของตัวเองด้วยความขุ่นเคือง เขากัดปากแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขาเงยหน้ามองคนที่เดินมาชนเขาอย่างเอาเรื่อง






























....

...

..

.

นายมะยมหันไปบอกน้องกัส “กัส พี่ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงนะครับ” พูดจบนายมะยมก็ก้มลงเก็บหนังสือหนาๆ สองเล่มที่แผ่อยู่บนพื้นขึ้นมา.... เขาส่งมันให้กับคนที่เดินชนเขา

อีกฝ่ายยื่นมือมารับหนังสือจากมือของเขาไป

นายมะยมก้มหัวนิดๆ ให้อีกฝ่าย

คนที่เดินชนเขาเดินเลยเข้าไปด้านใน และตรงไปทางโต๊ะชำระเงิน

นายมะยมมองตามหลังเขาไป สายตาเขามองเห็นศรที่เดินผ่านหลังคนคนนั้น ศรชี้ไปที่นาฬิกาเพื่อเตือนเขา นายมะยมรู้สึกตัวขึ้นมาและรีบหันหน้ากลับไปจะลากัส

“นิสัยไม่ดีอ่ะ ชนกัน ไม่ขอโทษกันสักคำ!” น้องกัสมองตามคนที่ถือหนังสือไปด้วยสายตาขุ่นเคือง

“พี่ชนเค้าเองครับ กัสอย่าไปว่าเขา.... ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่นะครับ เดี๋ยวพี่ต้องรีบเข้างานแล้ว ไปก่อนนะ อ้อ...พี่รอเมล์กัสอยู่นะครับ อย่าลืมนะ” นายมะยมพูดพลางปลดฝ่ามือที่กำแขนตัวเองออกไปด้วยความเสียดาย...แทบแย่

“เดินดีๆ นะครับพี่มะยม” กัสร้องบอกตามหลังมา

....

...

..

.






















































นายมะยมเดินลงบันไดมาและเดินเข้าไปสมทบนายศรที่ซื้อตั๋วรถไฟฟ้ารอไว้อยู่แล้ว พอนายมะยมเดินมาถึง นายศรก็ยื่นบัตรให้ นายมะยมรับไปถือและเอ่ยถามเพื่อนเสียงเครียดว่า “พ่อกูมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?”

“พ่อมึงอ่ะนะ.....” นายศรพูดค้างไว้ เพราะทั้งสองเดินมาถึงช่องสอดบัตรพอดี

นายมะยมเดินมาสมทบเพื่อนอีกครั้ง ที่บันไดเลื่อนซึ่งจะนำขึ้นไปยังอีกชั้น

“มาเมื่อไหร่กูไม่แน่ใจ แต่กูเห็นพ่อมึงมองจ้องมึงนิ่งเลยว่ะ” นายศรบอก

....

...

..

.













































มาทำงานสาย! ----- หนึ่งคดี

....

...

..

.

กลับไปจะโดนคดีหลอกเด็กอีกมั้ย?----- นายมะยมยังสงสัย

ถึงการเป็นเกย์ไม่ใช่สิ่งที่เขาปกปิด แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องให้ไปคุยอวดได้.....

หัวหน้าจะคิดยังไงกับสิ่งที่เห็น----นายมะยมไม่รู้

แต่..... หน้าที่เรียบตึง ไม่มีการทักกันเลยเมื่อครู่-----ทำเอานายมะยมเสียวสันหลังวาบ สายตาของหัวหน้าเย็นยะเยือกยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก

....

...

..

.



















































































นายมะยมกับนายศรเข้าไปล้างหน้าที่ในห้องน้ำก่อนเดินเข้าไปในแผนก

ขณะที่รอหน้าแห้งอยู่นั้น เพื่อนก็ถาม “มึงชอบน้องเค้าจริงอ่ะ?”

“อื้ม!.... มึงว่ามีเปอร์เซ็นต์มั้ยวะ?” นายมะยมตอบและถามต่อ

“อื้อ.....มี เยอะด้วย” นายศรบอก

“หึหึหึ....... แหล่มที่สุด เนี่ยน้องกัสบอกจะฝากกูซื้อของจากญี่ปุ่น วันนี้กูได้เมล์มาด้วยนะเว้ย.... แม่งอยากได้หัวใจน้องกัสเร็วๆ ว่ะ อื้ม... มือนุ๊มนุ่มว่ะมึง คิกคิก” นายมะยมพูดไปหัวเราะไป และเดินฝันเฟื่องออกไปจากห้องน้ำ

สบายใจแล้ว ได้คำตอบเพื่อเสริมความมั่นใจจากเพื่อนแล้ว..... นายมะยมมีเรื่องต้องทำอีกเยอะ-----วางแผนฉกหัวใจน้องกัส!

....

...

..

.

นายศรมองที่กระจก เขายิ้มคาไว้ที่มุมปากจนเพื่อนลับสายตาหายไป รอยยิ้มจึงหุบลง นายศรจ้องตาตัวเองนิ่ง


....

...

..

.

นายศรเปิดน้ำ แล้วกวักมันล้างหน้าอีกครั้ง

นายศรเงยหน้าขึ้นมองหน้าตัวเอง.....

....

...

..

.

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ------ เสียงฝ่ามือของตัวเองตบที่แก้มของตัวเอง

แก้มที่ถูกตบแดงเพียงนิด ทว่าความรู้สึกที่ลอยล่องไปไกลถูกเรียกกลับคืนมาได้แล้ว.....


....

...

..

.

“ช่างมัน!” นายศรบอกกับตัวเอง----- มันเป็นคำสั่งกลายๆ

....

...

..

.

นายศรหันหลังให้กระจก.... เขาเดินออกไปจากห้องน้ำ กลับไปทำงานของตัวเองต่อไป

....

...

..

.

[BaoBao]

คำที่สี่

*** ยิ้มคุณมันสดใสก็จริง... แต่ผมอยากเป็นฮิตเลอร์

สั่งเก็บรอยยิ้มของคุณ...ให้มีเพื่อผมคนเดียว

----ก็ได้แต่คิด

--ก็ได้แค่คิด***

[BaoBao]

พนักงานหนุ่มสาวเดินกรูออกมาจากลิฟท์

นายศรเดินคุยมากับนายมะยม นายศรมองเห็นหลังของเพื่อน จึงรีบวิ่งตามไป และทิ้งให้นายมะยมเดินตามมาเอง

นายมะยมค่อยๆ เดินไหลไปกับฝูงคน แต่แล้วอยู่ดีๆ ก็มีคนมาเหนี่ยวแขนเขาไว้.... นายมะยมหันหน้ากลับไปมอง

เด็กหนุ่มผมรองทรงแบบเทรนเกาหลี คิ้วกดคมเข้ม ปากสีชมพูดตามธรรมชาติ-----โดนใจอีกแล้วครับท่าน

จากที่อารมณ์เสียเมื่อครู่ นายมะยมฉีกยิ้มหวานและถามแบบสุภาพอ่อนโยน “มีอะไรให้ช่วยเหรอครับ?”

ชายหนุ่มกระพริบตาต้องเขา สักครู่ก็เอ่ยปากว่า “พี่....ไม่คุ้นหน้าผมเลยเหรอ?”


....

...

..

.

[BaoBao]

....

...

..

.

หน้าน่า “รัก” ขนาดนี้ หากเจอพี่ยมต้องจำได้สิครับ----- คิดแต่ไม่ได้พูด *0*

“เคยเจอกันเหรอครับ?.... พี่คงเบลอๆ ทำงานเยอะเลยจำไม่ได้ น้องอยู่แผนกไหนล่ะครับ?” นายมะยมถามด้วยรอยยิ้ม

“ฝ่ายจัดซื้อครับ พี่มะยมฝ่ายต่างประเทศ อยู่หอxxxxx ชั้น 6.... ถูกมั้ยครับ?” น้องเทรนเกาหลีถามอย่างละเอียดยิบ

นายมะยมผงกหัวให้ “ครับ”

“พี่มะยมเป็นคนที่จะต้องไปญี่ปุ่นกับหัวหน้าฝ่ายต่างประเทศใช่มั้ยครับ? หรือเป็นคนอื่นที่ต้องไป?” น้องเทรนเกาหลีถาม

“อ๋อ พี่เองครับ จะฝากซื้ออะไรเหรอครับ” นายมะยม....ติดเหยื่อใส่ปลายตะขอ ----และหย่อน

 “ไม่ฝากของครับ ขอฝากตัว” น้องเทรนเกาหลีส่งยิ้มหวานให้ --------พี่มะยมละลาย

















































....

...

..

.


ชายหนุ่มนี่คนเดินออกมาจากตึก พวกเขาเดินเลี้ยวเข้าไปในซอยแคบๆ ...... และเดินไปจนสุดปลายซอยนั้นก็มาทะลุถนนอีกเส้นหนึ่ง

พวกเขาเดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง และเดินลึกเข้าไปในซอยที่อยู่ตรงหน้า.... พวกเขาเดินเข้าไปในร้านก๋วยเตี๋ยวสีเขียว

ชายคนหนึ่งที่เดินนำมาตลอดเลือกที่นั่งตรงกลางร้าน เขาร้องสั่งเส้นเล็กต้มยำหนึ่งชาม และมองจ้องไปที่เด็กหนุ่มซึ่งเกาะติดมากับเพื่อนของเขา----ไอ้ยมเลี้ยงต้อยอีกแล้ว

“ป๋องเอาไรครับ?” นายมะยมถามอย่างใส่ใจ

“พี่มะยมกินไรล่ะครับ?” ป๋องเหมือนนึกไม่ออก

“อืม....ว่าจะกินข้าวสองหน้าน่ะครับ” นายมะยมบอก

“เอาเหมือนพี่ครับ” ป๋องบอกพร้อมรอยยิ้ม

อันที่จริงน้องป๋องก็เดินคุยแบบยิ้มไม่หุบมาตลอดทางนะ...... น้องป๋องคนนี้ เป็นคนของฝ่ายจัดซื้อที่จะเดินทางไปญี่ปุ่นด้วยกัน เพื่อเลือกสินค้าตัวใหม่สำหรับช่วงปลายปี งานสองอย่างที่ผู้บริหารฝากไปตามและดูความเรียบร้อย เขากับหัวหน้าแบ่งกันไปคนละงาน จากที่วางแผนไว้คือเสร็จจากสองงานนี้แล้ว พวกเขาค่อยพาคนของฝ่ายจัดซื้อไปเลือกดูสินค้า จากนั้นค่อยเดินทางกลับ

น้องป๋องเพิ่งบรรจุมาได้ครบปี... และเหตุเนื่องจากเวลานี้ฝ่ายจัดซื้อยุ่งมาก คนอื่นที่ “ควรต้องไป” ไม่สามารถวางมือจากงานที่ถืออยู่ได้ ป๋องจึงถูกเลือกมาเป็นตัวแทนของแผนกจัดซื้อ... อย่างที่หัวหน้าฝ่ายต่างประเทศบอก ฝากไปดูน่ะได้ แต่หากจะให้เลือกของว่าอะไรดี อะไรน่าจะขายได้....คนฝ่ายต่างประเทศไม่มีใครทำเป็นสักคน

ที่น้องป๋องมาหานายมะยมก็เพราะมาฝากฝังตัวกับเขา น้องป๋องเป็นกังวลมาก เพราะน้องป๋องพูดได้แต่ภาษาไทย เกิดมายี่สิบกว่าปีก็ไม่เคยนั่งเครื่องบินสักครั้ง ... น้องป๋องทำอะไรไม่ถูก กลัวว่าไปแล้วจะหลง ไม่รู้ต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง....สารพัดที่จะคิดมาก

พอไปพูดกับเลขาของหัวหน้าแผนก เธอก็แนะนำให้มาคุยกับคนที่ชื่อมะยม....

“พี่เค้าบอกว่าพี่ใจดี.... แล้วก็ใจดีจริงด้วย” น้องป๋องยกแก้วน้ำขึ้นมาดูด

ข้าวสองหน้าหมดแล้ว แต่คนตัวโตอย่างนายมะยมยังไม่อิ่ม... นายกันเริ่มสั่งจานที่สองไปแล้ว แต่ของที่สั่งยังไม่มา 

นายมะยมมองหน้าเพื่อนที่นั่งตรงกันข้าม “ศร เอาบะหมี่แห้งป๊ะ แบ่งกัน สั่งพิเศษเนอะ”

ศรที่นั่งกินอย่างเงียบๆ มาตลอดคีบหมูกรอบอันสุดท้ายในชามเข้าปาก จากนั้นถึงบอกว่า “กูเพิ่งกินบะหมี่แห้ง มึงจะสั่งอีกทำเหี้ยไร? ถ้าอยากกินก็สั่งกินเองคนเดียวเหอะ!” แล้วก็เคี้ยวหมูกรอบในปากต่ออย่างเมามัน

เสียงหัวเราะคิกจากนายกันดังลอยขึ้น แต่พอบะหมี่น้ำของนายกันมาวาง นายกันก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารของตัวเองต่อไป

“น้อง บะหมี่น้ำสองหน้า พิเศษนะครับ” นายมะยมหันไปสั่งพนักงานของร้าน

“พี่มะยม ผมคงต้องไปก่อนนะครับ ใกล้เวลาเข้างานผมแล้ว” น้องป๋องบอก

“ครับ ไว้เจอกันครับ” นายมะยมฉีกยิ้มหวาน

“ไปนะครับ พี่กัน พี่ศร” น้องป๋องกล่าวลาพนักงานรุ่นพี่อีกสองคนอย่างมีมารยาท

นายศรและนายกัน เงยหน้าส่งยิ้มให้---ตามมารยาท

ป๋องเดินไปจ่ายเงิน จากนั้นก็เดินออกไปจากร้าน........









































“ไปแล้ว!” นายศรบอกเบาๆ

“อ๊ากกกกกก.... อาตี๋....กระชากใจว่ะ” นายกันครางฮือ

“กูจะฟ้องเพื่อนเขยว่ามึงคิดจะหากิ๊ก” นายมะยมแหย่เพื่อนตัวเอง

“ไอ้หมาหวงก้าง!” นายกันชมเชยเพื่อน

“มึงเอาน้องกัสไว้ไหน?” นายศรยิ้มมุมปากดูคล้ายเยาะเย้ย

“น้องกัสอยู่ในนี้” นายมะยมชี้ที่----ตำแหน่งของหัวใจ “ส่วนน้องป๋องอยู่ตรงนี้” นายมะยมชี้ที่ตาข้างหนึ่งของตัวเอง

----- น้องป๋องเป็นอาหารตาของนายมะยม

“ฮึ” นายศรออกเสียงในลำคอ

“ไร ไร ....อิจฉาล่ะซี่!” นายมะยมเย้ยเพื่อน

พอชามบะหมี่ถูกวางลง นายศรยันชามที่ว่างของตัวเองไปทางนายมะยม....

นายมะยมหยิบชามบะหมี่น้ำมาแบ่งใส่ชามว่างๆ ของเพื่อนแบบเท่ากัน พลางพูดว่า “น้องป๋องเพิ่งย้ายเข้าหอกูด้วยนะเว้ย น้องเค้าอยู่ชั้น 5 .....คิกคิกคิก แหล่มว่ะ”

นายกันเงยหน้าขึ้นมาจากชาม “ฮะ ฮะ ฮะ..... คงไม่ใช่คนที่ลักหลับมึงหรอกนะ”

นายศรและนายมะยมหันขวับไปมองหน้าเพื่อนตัวเอง

....

...

..

.


!!!!!!!


....

...

..

.

[BaoBao]

ญี่ปุ่น...... กลางเดือนพฤษภาคม


หมดช่วง Golden week ของญี่ปุ่นแล้ว พวกเขาจึงเดินทางมาเพื่อติดต่อและดูงาน... วันที่มาชายทั้งสามสวมเสื้อผ้าลำลองแบบไม่เป็นทางการ เพราะเข้าที่พักในช่วงบ่ายคล้อยเย็น ไม่ได้ทำงานทันที

นายมะยมและป๋องสวมกางเกงยีนส์เสื้อยืดและสวมแจ๊คเกตทับอีกที----เหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป
หัวหน้าสวมเสื้อเชิ้ตแบบไม่เป็นทางการ แต่ยีนส์ของหัวหน้าทำไมมันดูเหมือนกางเกงแสล็คนักก็ไม่รู้-----ยังไงก็เหมือนพนักงานออฟฟิช

...

..

.













































ลงเครื่องมาปุ๊บก็ต่อแท๊กซี่ไปยังโรงแรมซึ่งจองไว้ หลังจากเอากระเป๋าวางไว้ในห้องแล้ว พวกเขาก็ออกมาหาที่ทานมือเย็นกัน

นายมะยมหาข้อมูลมาแล้ว เขาเอาสมุดจดออกมาให้หัวหน้าดู... หัวหน้าเอาไปดูสักัพก จากนั้นก็เดินไปหาพนักงานต้อนรับ....

นายมะยมชวนป๋องไปนั่งรอที่โซฟาหนึ่งไม่ไกลจากตรงนั้น... ป๋องดูนิ่งๆ แต่นั่นแหละ กำลังตื่นเต้นมากจนคึกไม่ออก....

หลังจากที่คุยกันวันนั้น ป๋องก็มาถามเรื่องของที่จะเอาไป ชุดใส่แบบไหนดี เอาอะไรไปบ้าง เตรียมยามั้ย เอามาม่าเข้าญี่ปุ่นได้มั้ย?------- สารพัดเก็บเอามาถาม แต่นายมะยมก็ชอบคุยด้วย .... เพลินตา เอ้ย ฟังเพลินดี

ห้องป๋อง...นายมะยมไปเยี่ยมมาแล้ว

ห้องนายมะยม...น้องป๋องไปกลิ้งเกลือกมาแล้วเช่นกัน
























































....

...

..

.


“เนื้อย่างมั้ย? วันนี้มีเวลา” หัวหน้าที่ถามข้อมูลเสร็จแล้วเดินมาถามพวกเขา

“แล้วมันมีข้าวให้ด้วยมั้ยครับ?” ป๋องถามหัวหน้า

“มีสิ สั่งได้” นายมะยมตอบแทนด้วยรอยยิ้มนึกขัน

“งั้นก็ไปกัน เดินไปนะ ไม่ไกลเท่าไหร่” หัวหน้าบอกเช่นนั้นแล้วเดินนำพวกเขาไป

อากาศวันนี้ค่อนข้างสดชื่น ไม่มีลมแต่เย็นสบาย ....

นายมะยมขี้ร้อนจึงไม่เอาเสื้อแจ๊คเก็ตลงมาด้วย

หัวหน้ายังคงใส่เสื้อตัวเดิมซึ่งเนื้อผ้าดูไม่หนาไม่บาง....หากเป็นผ้าเนื้อดี มันจะเหมาะกับสภาพอากาศได้หลายแบบ...

ป๋องเป็นคนภาคกลางไม่ค่อยได้เจออากาศหนาว มาเจอฤดูสบายๆ แบบเดือนพฤษภาคมก็บ่นอุบว่าเย็น

พวกเขามาญี่ปุ่นในช่วงกลางเดือนพฤษภาคมและจะกลับในช่วงสิ้นเดือนพอดี....จังหวะนี้พวกเขาอาจได้เจอทั้งลมฝนและวันฟ้าใสในคราวเดียวกัน... ถึงอย่างไรก็ดีกว่ามาในช่วงหน้าหนาวของที่นี่ล่ะนะ

....

...

..

.

นายมะยมเดินคุยกับป๋องไปเรื่อยๆ สักพักเขาก็เห็นหัวหน้าหยุดยืนอยู่บนทางเดิน.... คาดว่าน่าจะถึงร้านแล้ว เขาจึงเร่งเท้าไปสมทบ

....

...

..

.


เมื่อเข้าไปในร้านเสียงจอแจของผู้คนจึงดังลอดเข้ามาในหูของคนทั้งสาม...คนค่อนข้างเกือบเต็มแล้ว แต่พนักงานก็ยังถามเพื่อให้พวกเขาเลือกแบบที่นั่ง....โต๊ะแบบญี่ปุ่นหรือโต๊ะแบบตะวันตก

มะยมหันหน้าไปมองหัวหน้า หัวหน้าหันหน้ามามองเขา.... ต่างคนต่างไม่พูดอะไร

....

...

..

.

หัวหน้าหันไปบอกพนักงาน

นายมะยมยิ้มด้วยความดีใจ

พนักงานเดินนำพวกเขามายังด้านในของร้าน.....

....

...

..

.

“นั่งขัดสมาธิก็ได้นะป๋อง” นายมะยมบอก และตัวเขาก็นั่งในท่านั้นด้วยเหมือนกัน

ป๋องมองไปที่หัวหน้าและพี่มะยม....ป๋องยิ้มแหะแหะ แล้วชักขากลับมานั่งขัดสมาธิเหมือนพวกผู้ใหญ่

นายมะยมปรึกษาเรื่องชุดอาหารกับหัวหน้าสองคนเพราะป๋องขอสละสิทธิ์ที่จะเลือก เขาบอกแค่ว่าไม่ทานเนื้อวัว

นายมะยมจึงสั่งเนื้อหมูมาให้ป๋อง ส่วนตัวเองกับหัวหน้า....ลองเนื้อวัวกันหลายแบบให้สะใจ!

....

...

..

.

หลายปีก่อน ศรและมะยมเคยได้ตามหัวหน้ามาญี่ปุ่นครั้งหนึ่ง หัวหน้าที่ดุและน่ายำเกรงเวลาทำงาน...นอกเวลางานก็ยังเหมือนเดิม ไม่ค่อยพูด หน้านิ่ง เสียงเข้มดุ.....

ถึงกระนั้น หัวหน้าในสไตล์นอกเวลางานกลับมีสิ่งหนึ่งที่ศรและมะยมชอบ------พวกชอบลองชิม

นิสัยนี้เหมือนกันทั้งสามคน ศร มะยม และหัวหน้า....พวกเขาไม่ถือว่ามันเป็นสิ่งใด หากพอกินได้ พวกเขาลองหมด... ไม่ได้ใช้เงินของบริษัทด้วย เพื่อความสุขส่วนตัวก็ควรใช้เงินส่วนตัวสิ!

....

...

..

.























































ถึงเรียกว่าหัวหน้า...แต่อายุหัวหน้าไม่ต่างจากนายศรและนายมะยมเท่าไหร่นัก---- แค่ 6 ปีเอง

หัวหน้าทำงานเก่งมาก....เข้าขั้นอัจฉริยะย่อมๆ

หัวหน้าเรียนจบมาสูงลิบ...ได้กระดาษแปะฝาผนังเกิน 4 ใบ

หัวหน้าพูดได้สี่ภาษา---- ไทย อังกฤษ จีน ญี่ปุ่น....แถมยังคล่องทั้งพูด อ่าน เขียนเลยด้วย

หัวหน้ามีความยุติธรรมสูง ถืองานเป็นหลัก ไม่เคยเอาอารมณ์จากที่อื่นมาใส่ในงาน....

หัวหน้าซื่อสัตย์ มีอุดมการณ์..... หนักแน่น

หัวหน้าเหมือนไม่ให้สนิท แต่พอดูไปดีๆ แล้ว ลูกน้องสนิทกับหัวหน้าได้ เพียงแค่หัวหน้าไม่ใช่ผู้ชายที่ชอบพูด---- แต่หัวหน้าเป็นผู้ฟังได้...และเป็นได้ดีด้วย (นายมะยมลองมาแล้ว)

หัวหน้าเป็นคนเร็วและคล่องตัวมาก ความรู้รอบตัวก็เยอะ.... มากกกกกกกก

....

...

..

.

ด้วยเหตุที่บรรยายได้อีกเยอะแยะนี้ ทำให้... จากเดิมที่บรรจุเข้าฝ่ายต่างประเทศมาได้ครึ่งปี นายมะยมก็คิดจะย้ายแผนก.... กลับเปลี่ยนความคิดไปเพราะหัวหน้าคนนี้นี่ละ

ห้าปีที่กรำงานกับฝ่ายต่างประเทศในฐานะพนักงาน และในเวลานี้----ผู้ช่วยหัวหน้าแผนก... ทำให้ศรและมะยมมีความห่างเหินกับหัวหน้าน้อยนิด.... ถึงไม่มีการพูดเล่นกับหัวหน้าอย่างสนิทสนม แต่พวกเขาก็รู้จักหัวหน้าตัวเองในลิมิตที่จำเป็นหมดแล้ว

งานหนัก แต่งานท้าทาย หัวหน้าดุและเข้ม แต่หัวหน้าตั้งใจปั้นพวกเขาให้มาถึงจุดนี้.... ศรและมะยมจึงทั้งเคารพ ทั้งนับถือ.... ในแบบของพวกเขา

นิคเนมของหัวหน้าที่นายมะยมตั้งขึ้นคือ-----พ่อกู

หากนายศรเรียกหัวหน้าเขาจะเรียกว่า-----พ่อมึง

------พูดแค่นั้นก็เป็นอันรู้กันว่าหมายถึงใคร


....

...

..

.










ต่อ...reply #71

[roseen]

 :call:อ่ะต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆมาๆๆๆๆๆ

[MiSS-U]

แน่นอนเลยงานนี้  หัวหน้าผู้เคร่งขรึมแน่ๆที่แอบชอบมะยม

 

[sukie_moo]

กลงใครเป็นแอบมองมะยมอยู่น้าาาาาาาาาาาา

ตอนนี้ใจมันเอียงไปอยู่ที่ศร

[ทิวลิปสีส้ม]

โฮ่ย ตัวเลือกมาเพียบ
ช้อยส์เยอะขนาดนี้เดาไม่ถูกเลยว่าใครกันแน่ที่ "กระซิบ" น้องมะยมของเรา
แต่ว่า ศร มาแรงแซงโค้งสุด *0*
หัวหน้ามาอันดับสอง ส่วนอาตี๋หล่อกับน้องกัสยังอีกไกล
แต่ก็ไม่แน่ๆ