หัวข้อ: "Shining"

[moredee]

สวัสดีค่า เพราะชื่อเรื่องเป็นภาษาอังกฤษเลยไม่อ่าน จนในที่สุดก้ออ่านแล้ว จนอยากอ่านตอนต่อไป
รสชาติเรื่องนี้เหมือนเต้าฮวยนมสด อร่อยหวานเย็นเคี้ยวกรุบๆกับเครื่องที่อยูในเต้าฮวย
ถึงจะไม่จี๊ดเหมือนก๋วยเตี๋ยวต้มยำ แต่ก้ออร่อยค่ะ(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย)

[Whatever it is]

ศรัยสู้ๆ

[indy❣zaka]

ตุ้มอินมาก
อินกว่าศรัยอีกอ่ะ 555+

[little_nok]

นั่นไง พี่ไรมองน้องมาก่อนแต่ต้องตัดใจเพราะตัวเองจะแต่งงาน
เอ๋ มันก็คล้ายๆ จะนอกใจ เรียกกว่าเป็นชู้ทางใจดีกว่า
แต่เก๋นี่มีคนใหม่ซ้อนคนเก่าจริงๆ
แล้วนี่ตาพี่ไรคงเรียกชื่อเก๋ๆๆ ตอนจะปล้ำน้องวาด
น้องมันก็น้อยใจสิ ทำเราดันเรียกชื่อคนอื่น เชอะ
พอมาถึงตอน 5 นี้ เขาจีบกันน่ารักดีน่ะ แม้จะข้ามขั้นตอนไปสักหน่อย
ตาพี่ไรมีกองเชียร์เยอะมาก เรื่องแบบนี้เขาเล่าให้เพื่อน ลูกน้อง ฟังกันทั้งแผนกเลยเหรอไง
แต่พี่ไรก็เปิดเผยดี แมนๆ แบบนี้ พี่เชียร์เหมือนกัน
ตั้งตารอวันอาทิตย์ต่อไป

[JJHJJH]

บวกให้ก่อนนะคะ เดี๋ยวมาทยอยตามอ่าน

[MonsterP]

เลือกเรื่องต่างๆ เพื่อจะเอามาอ่านเป็นเรื่องประจำ ไม่ถูกใจเลย เจอเรื่องนี้ โอ้วววว ชอบ อัพไวๆนะครับ

[nokkie]

เพิ่งมาเห็นเรื่องนี้ๆๆๆๆ น่ารักดีอ่ะ คนนึงพูดตรง ๆ แสดงออกตรง ๆ อีกคนก็ชอบแอบเก็บไว้ในใจไม่ยอมบอกออกไป 

[natalee22]

ศรัยสู้ๆ งานนี้เชียร์ศรัยสุดฤทธิ์อ่ะ ใครๆก็ดูออกว่าน้องวาดมีใจ แต่วาดยังไม่แน่ใจล่ะสิ พี่เขียนก็ช่างพูดแทงใจดำวาดจริงๆ

ขอให้ลงเอยกันด้วยดีเร็วๆเถ๊อะ อยากอ่านฉากกุ๊กกิ๊กของคู่นี้จะแย่ ท่าทางจะน่ารักดี ^^

[TONG]

ตามลุ้น

[เพื่อนบ้าน]

อ่าๆ นึกว่าตอนนี้จะได้เจอกับพี่หมอกต่อซะอีก เหอๆ
ส่วนเรื่องภายในครอบครัว ทุกครั้งที่พี่ไรคุยกับพี่เขียน
จะรู้สึกว่าพี่ไรแมนม๊ากกกกกกกกกก โคตรเท่เลยอ่ะ ><~
กับน้องวาดเรื่องคืนนั้นจะเป็นความลับตลอดไปไหมเนี่ยอยากรู้เหมือนกันนะ
ตอนนี้น้องอาจจะชอบแต่ยังไม่แน่ใจ ถ้าคืนนั้นพี่ไรไม่เพ้อถึงเก๋ เรื่องมันอาจจะง่ายกว่านี้นะพี่ -*-
ตอนนี้ก็จีบด้วยการมาเสนอหน้าส่งนม ส่งน้อง(ที่รถ)ทุกวันไปก่อนละกันนะพี่ ฮ่ะๆๆ
เหล่าทีมงานคุณภาพที่คอยลุ้น ฮามากอ่ะ เอาใจช่วยอะไรกันขนาดน้านนนน
โดยเฉพาะเพื่อนตุ้มออกนอกหน้ามากกกก ถ้าไม่บอกว่าเป็นเพื่อนไรนี่นึกว่าเป็นพี่ชายวาดนะเนี่ย
เชียร์น้องสุดใจขาดดิ้น ตอกย้ำและกันท่าเรื่องเก๋สุดชีวิตเลยอ่ะ ฮ่ะๆๆ

หมายเหตุ ว่าจะรอเม้นท์ในคอมแต่มันใช้ไม่ได้สักที ก็เลยต้องในโทรศัพท์ไปก่อน เดี๋ยวบวกตามให้ที่หลังนะจ๊ะ ^^
** กด + สองที เอาเป็ดไปเลี้ยงซะ **

[qq_oo]

รอๆๆๆๆๆๆๆจ้า

[Love U All]

อร๊ายยยย...เชียร์พี่ไรเต็มที่ค่า  พี่ไรสู้ ๆ 
น้องวาดคงคิดว่าพี่ไรเห็นตัวเองเป็นตัวแทนของคนอื่น
เพราะตอนที่พี่ไรเมา  พี่ไรหลุดเรียกชื่อแฟนเก่าออกมาอ่ะเนอะ
แต่นะ  ตอนนี้พี่ไรก็เร่งทำคะแนนเต็มที่  ไปหาเช้าเย็นแบบนี้
น้องวาดจะไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไป  ก็แหม...แค่พี่ไรซื้อนมสีชมพูมาให้
น้องวาดก็แอบเขินล่ะเนอะ   พี่ไรสู้ ๆ กองเชียร์เยอะจ้า     

[@PurPle SuN@]

พี่เขียนคะ พี่หวงน้องชายมากกกกก 55

หวังว่าน้องวาดจะใจอ่อนเร็ววันนะ แล้วก็ยอมบอกพี่ไรซะทีว่าตกลงเรื่องคืนนั้นมันเป็นไง

แอบอยากรู้เรื่องพี่มีนกะคนข้างห้องซะแล้วล่ะ

กอดทั้งคนแต่งและเด็กกดบวกแจกเป็ดนะจ๊ะ

[p_pink]

แค่ส่งนมชมพู เช้าถึงเย็นถึง น้องก็น่าจะเทใจไปกว่าครึ่งแล้วมั้ง 

  ไจฟ์กับทีจ้ะ

[Salome]

มารอลุ้นให้เค้ารักกันเร็วๆ
น้องวาดจ๋า พูดบ้างก็ได้นะ รักนะแต่ไม่แสดงออกเหรอตัวเอง
พี่ไรเท่ มาดแมนม๊ากค่ะ
แอบเชียร์เพื่อนตุ้มกับพี่เขียนล่ะ
ขอบคุณพี่ไจฟ์น้องทีมากค่ะ ที่เขียนเรื่องดีๆมาให่้เราอ่านกัน แถมยังตรงเวลาเสมอด้วย 

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 6

วาดเลิกเรียนกลับเข้าห้องพักตอนหกโมงเย็นเศษๆ ทอรุ้งก็เดินเอาโทรศัพท์มายื่นให้
“อะไร”
“ถามเขาสิ โทรมาทุกสิบนาที”
วาดมองโทรศัพท์ในมืองงๆ
“ครับ”
“วาด พี่ศรัยนะครับ” เสียงจากปลายสายดูกระตือรือร้นอย่างไม่ปิดบัง ทำให้วาดต้องหันไปมองพี่สาวที่รีบหันหลังให้ เดินไปเตรียมอาหารเย็น
“ครับ” วาดตอบคำเดิมแล้วก็เงียบฟัง
“วันนี้พี่ต้องเร่งงานให้เสร็จ  อาจต้องนอนที่ทำงาน  พรุ่งนี้วาดไปเรียนกี่โมงครับ”
วาดเหลือบตามองพี่สาวที่ทำเป็นเอียงหูฟัง ก็เลยหันหลังให้แล้วนั่งที่โซฟาตัวยาวหน้าโทรทัศน์ไม่ตอบคำถาม
“พี่ไม่แน่ใจว่าจะไปทันหกโมงครึ่งหรือเปล่าน่ะครับ เพราะตั้งเวลากันไว้ว่า ส่งของเข้าห้องกลางก่อนหกโมงเช้า แล้วจะได้เช็คงาน ส่งเข้าห้องประชุมเก้าโมง”
ศรัยพูดไปเรื่อยๆ เริ่มจับทางได้แล้วว่า ถึงวาดจะไม่พูด แต่ก็ฟัง
“ถ้าวาดจะรอก็ไม่เกิน 15 นาที นะครับ”
วาดยังคงไม่ได้พูดอะไร ทั้งที่อยากถามว่าแล้วพี่จะเทียวไปเทียวมาเพื่อส่งคนขึ้นรถพี่ชายไปมหาวิทยาลัยทำไม มันสนุกตรงไหน
ศรัยทวนเวลาอีกครั้งแล้วก็วางสายไป
“พี่ทอ”
“เออ” หญิงสาวออกจะผิดหวังที่น้องชายทำฟอร์มเงียบ
“เขารู้เบอร์พี่ได้ไง”
ทอรุ้งบอกทันที “ถามจากพี่ตุ้มไง”
“แล้ว พี่ตุ้มรู้เบอร์พี่ได้ไง”
“ก็....” ทอรุ้งทำท่าหลุกหลิก “ก็ เรื่องนั้นแหละ พี่ปชาเขามาคุย แล้วเจอกับพี่ตุ้ม ก็เลยแลกเบอร์กันไว้ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยกัน”
วาดรวียืนกอดอกหลังตรงท่าเดียวกับเขียนฟ้าไม่มีผิด จนทอรุ้งต้องหันไปตักแกงจืดใส่ถ้วย
“แกบอกไม่มีอะไรก็จริง แต่ฉันนเป็นพี่นะ ก็ต้องกันเหนียวไว้มั่ง จะเอาเรื่องหรือไม่เอาเรื่องอย่างน้อยเขาก็ต้องจ่ายค่าชดใช้ให้แก ต้องขอโทษพี่เขียน”
“ก็บอกว่ามันไม่มีอะไร เขาแค่พยายาม แต่ไม่ได้ทำอะไร”
“กฎหมายอาญาดูเจตนาย่ะ” ทอรุ้งเท้าเอวเน้นคำ
“เมาขนาดจำอะไรไม่ได้ ดูยังไงว่าเจตนา”
“งั้นแสดงว่าต้องดูว่าเคลื่อนไหวยังไงสินะ” ทอรุ้งพูดแล้วทำท่าหัวเราะคิกคัก
น้องชายเสียอีกที่หน้าแดง เขินจนต้องเดินหนีพี่สาว
“พี่กับผมสลับเพศกันหรือไงเนี่ย”
“โอ้ยอยากสลับอ่ะ ขอสลับกันได้ป่ะ” ทอรุ้งตะโกนแซว ตามหลังน้องชาย “อาบน้ำแล้วมากินข้าวนะ วันนี้พี่เขียนมีเลี้ยง กลับดึก”
“คร๊าบบบบบ”

วาดกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว แต่ยังตัดสินใจไม่ได้อยู่ดีว่าจะรอคนที่บอกว่า อาจมาสายไม่เกิน 15 นาทีดีหรือเปล่า เริ่มต้นด้วยเรื่องแบบนั้น ทั้งที้ยังไม่รู้จักชื่อกันด้วยซ้ำ มันอาจทำให้เขาเชื่อว่า เรามันคนง่าย ไปกับใครก็ได้
แต่ที่พาไปด้วยง่ายๆ ก็เพราะเขาคือคนแปลกหน้า ที่มักพบเจออยู่แถวนี้ คนที่หันไปมองเมื่อไหร่ก็มักจะเห็นว่าเขากำลังมองมา แต่ไม่เคยมีคำพูด
เขาคงแค่มอง ส่วนเรานี่แหละคือคนที่ชอบเวลาที่เขามองมา

แต่ความรู้สึกนี้ก็ไม่ได้พัฒนาไปไกล แม้แต่ในตอนที่พยุงเขาไปที่ห้องฝั่งตรงข้าม ก็คิดแค่ว่า ที่แท้ก็อยู่ชั้นเดียวกัน
เพียงแต่ในวินาทีที่ได้ยินคำพูดที่ได้ยินจากปากของเขา เป็นชื่อของใครอีกคนที่เขาพร่ำพรรณาว่ารักมากมาย ทั้งที่กำลังกอดจูบเราอยู่
เจ็บทั้งตัวทั้งหัวใจ
ทั้งเกลียดตัวเองจนคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าจัดการกับตัวเองอย่างไร
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไร
ฉวยโอกาสที่เขาเข้ามาขอโทษบอกให้เขาทำในสิ่งที่ต้องการ
ทำไปเพื่ออะไร
ในเมื่อเรื่องของเรามันเริ่มเมื่อเขาเมา แล้วเมื่อเขาสร่างเมา ทุกอย่างมันก็กลายเป็นเรื่องที่จำไม่ได้
แล้วทำไมต้องพยายามค้นหา
ทำไมต้องยอมรับผิดกับพี่เขียน
ทำไมต้องทำในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่ทำกัน

“วาด!” พี่ชายเรียกเสียงดังจนวาดสะดุ้งสุดตัว
“ฮะ ..เอ่อ...ครับ”
“เป็นอะไรของแก สายแล้วนะ เรียกแล้วไม่พูดไม่ตอบนี่มันน่าโมโห” พี่ชายบ่นมาจากหน้าประตูห้องคอนโดฯ ทำให้วาดรีบคว้ากระเป๋าสะพาย ก้มหน้าก้มตาเดินตามพี่ชายออกมาข้างนอก
พี่ชายอารมณ์ไม่ดีมาตั้งแต่งานเลี้ยงเมื่อคืน คล้ายกับว่ามีเรื่องขัดใจกับใครบางคนที่อยู่อีกแผนก แต่พี่ชายไม่เคยเล่าเรื่องที่ทำงานให้น้องๆ ฟังอยู่แล้ว มีแต่บอกว่า ให้สนใจแต่เรื่องเรียนก็พอ
ส่วนคนทางนี้ ถึงจะกลัวพี่ แล้วก็บอกกับตัวเองว่าไม่ควรรอใคร แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเหลียวมองซ้ายขวา
จนกระทั่งออกมาถึงหน้าคอนโดฯ กำลังจะเดินไปที่ลานจอดรถ รถเก๋งสีเข้มเลี้ยวจอดที่เชิงบันได
คนขับที่ลงมาจากรถรีบวิ่งมาหา “ขอโทษ พี่ยังไม่ได้ซื้อของเลย สายแล้วใช่มั้ย”
วาดส่ายหน้าทันทีว่ายังไม่สาย ทำอย่างนั้นไปแล้วถึงได้รู้สึกตัวหันไปมองพี่ชายที่มองมาอย่างรู้ทันว่าน้องชายทำเป็นโอ้เอ้ถ่วงเวลาเพื่อที่จะรอศรัย
“ไม่เป็นไร ผมให้เงินวาดไปเรียนหนังสือ วาดโตแล้วซื้อของกินเองได้”
พูดประชดประชันเพราะอารมณ์ไม่ดีที่ค้างคาเสร็จแล้วพี่ชายก็รีบดึงมือขาวๆ ไปทันที แถมด้วยการบ่นให้ได้ยิน “สม่ำเสมอได้แค่วันสองวัน แล้วจะให้ใครเชื่อได้ว่าจริงใจ”
จนกระทั่งเข้ามานั่งในรถ วาดถึงได้บอกกับพี่ชาย
“เมื่อวานเขาโทรมาบอกแล้วว่า ต้องเร่งงานทั้งคืนอาจมาสาย”
“แล้วแกก็เลยถ่วงเวลาฉัน จนฉันจะไปทำงานสายเนี่ยนะ”
“ผมไปเองก็ได้ วันนี้ผมเรียนตั้ง 10 โมง”
“วาด!” พี่ชายเสียงดังจนเหมือนตวาด
วาดยิ่งหน้าซีดกว่าเดิม “ผมก็แค่ไม่อยากให้พี่...”
“แกใจอ่อนเกินไปแล้ว”
วาดเหลือบตามองพี่ชายแล้วก้มหน้า “ผมก็แค่...”

“อย่าเชื่อใครง่ายๆ อย่าให้ใจกับใครไปง่ายๆ เข้าใจมั้ยวาด ยิ่งเรื่องมันเริ่มต้นแบบนี้ ยิ่งต้องดูให้นาน จะต่างเพศหรือเพศเดียวกัน ยังไงก็ต้องคิดให้ดี”
วาดหันไปมองพี่ชายเต็มตา แม้จะยังไม่เข้าใจว่าพี่ชายต้องการให้ทำอะไร
แต่เรื่องหนึ่งที่รู้ก็คือ...
“เขาอาจจะไม่เหมือนกับ...”
“แล้วมันต่างกันตรงไหน” พี่ชายกำพวงมาลัยรถไว้แน่น “ไม่ว่าใคร ก็เลือกสบายทั้งนั้น”
วาดจับข้อมือพี่ชายไว้ บีบเบาๆ เป็นคำสัญญา “วันนี้น่ะ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าจะรอเขาหรือไม่รอดี เพราะผมก็กลัวเหมือนกัน”
พี่ชายถอนหายใจยาว “พี่ไม่อยากให้วาดเจ็บเพราะความรัก ไม่ใช่ไม่อยากให้มีความรัก วาดเข้าใจมั้ย”
“เข้าใจครับ รักได้ แต่ต้องไปอย่างช้าๆ ใช่มั้ยครับ”
พี่ชายเหลือบตามองอาการของน้องชายที่แสดงออกว่าให้ใจไปกว่าครึ่งแล้วต้องเรียบเรียงคำพูดอีกครั้ง
“พอเขาดีด้วยก็ให้ใจเขาไปง่ายๆ เขาไม่เห็นคุณค่าของมัน นึกจะทิ้งหรือทำร้ายมันยังไงก็ได้ รอเวลา ดูใจเขาอีกนิดนะวาด”
“ครับ”

ส่งน้องที่มหาวิทยาลัยแล้วมาทำงาน เข้าใจความรู้สึกของวาด และยิ่งเข้าใจความรู้สึกของศรัย คนที่โดนคนรักหลอกลวง ไม่ว่าสาเหตุของการหลอกลวงนั้นคืออะไร แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาเหมือนกัน คนที่ถูกหลอกลวงมันเจ็บจนเหมือนตายทั้งเป็น
รู้ว่าน้องมีใจให้ศรัย
และเห็นว่าศรัยก็มีความรู้สึกที่ดีให้น้อง
แต่ทั้งคู่ต้องการเวลาที่จะศึกษากันและกันมากกว่านี้
ชายหนุ่มตัวสูงเดินหลังตรงเข้าสู่ที่ทำงาน แต่ฝีเท้ากลับต้องชะงักเมื่อเดินผ่านห้องโถงตรงไปที่ลิฟต์ เลี้ยวขวาไปทางแผงวางหนังสือพิมพ์
“พี่เขียน วันนี้สายหรือคะ” เสียงหวานๆ ที่กลายเป็นเข็มสักพันเล่มพุ่งตรงเข้าสู่หัวใจทักทายเหมือนไม่เคยทำร้ายกันมาก่อน
“ไม่นี่ ยังไม่เก้าโมงเช้า” คำตอบของเขียนดูห่างเหิน ทั้งยังไม่ได้หันไปมองอีกฝ่าย ยิ่งสายตาของคนรอบข้างที่หันมามอง ยิ่งทำให้หญิงสาวไม่พอใจ
“ต้องไปส่งน้องที่มหาวิทยาลัยอีกหรือไงคะ คุณพี่แสนดี”
“ใช่” เขียนตอบสั้นๆ กวาดตาอ่านข่าวหน้าหนึ่ง
“พี่เขียน วาวากำลังพูดอยู่กับพี่นะคะ”
“ครับ” เขียนหันกลับมามองหญิงสาวเต็มตา “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ภรรยาของผู้จัดการลดตัวลงมาพูดกับพนักงานบริษัทอย่างผม”

นี่แหละเหตุที่ทำให้เขียนเข้าใจความรู้สึกของศรัย เพียงแต่เขียนไม่ได้ระบายความผิดหวังจากความรักลงที่ขวดเหล้าเท่านั้นเอง

ในสายตาของทุกคนเขียนฟ้าคือคนตรงที่ไม่รู้จักความยืดหยุ่น ไม่มีความผ่อนปรนให้ใคร บางเวลาก็คิดว่าเข้าใจว่าทำไมวาวาถึงเลือกที่จะไปแต่งงานกับผู้จัดการฝ่ายบุคคล แทนที่จะเลือกพนักงานแผนกบริหารสินทรัพย์คนนี้
แต่บางเวลาก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า ก็เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ก่อนที่จะคบกัน ใช่ว่าเพิ่งมาเป็นหลังจากที่คบกันแล้วเสียเมื่อไหร่
พักเที่ยงเดินออกมาที่ร้านข้าวแกงเล็กๆ ใกล้กับที่ทำงาน กำลังยืนเข้าแถวรอสั่งอาหาร ก็มีมือมาสะกิดที่ไหล่
"คุณพี่ๆ" หนุ่มหน้าตาระรื่นส่งยิ้มกว้างทักทาย "ผมอยู่โต๊ะโน้นนะ สั่งข้าวเสร็จแล้วมากินด้วยกัน"
เขียนส่ายหน้าทันที ตุ้มก็เลยเดินตามแล้วควงแขนมาร่วมโต๊ะ แนะนำเพื่อนๆ แล้วก็ชวนคุยกันไปเรื่อย ทำให้รู้ว่าทั้งหมดมาคุยงานกับอีกบริษัทที่อยู่ใกล้ๆ จนเที่ยงก็เลยกินข้าวกันก่อนกลับ
จบมื้อนี้ ตุ้มถึงได้ถามว่าออฟฟิศของเขียนอยู่ที่ไหน ชายหนุ่มชี้ไปที่ตึกใหญ่ที่อยู่ถัดไป
"คุณเอาเบอร์ทอให้ศรัยไปใช่มั้ย"
"ใช่" ตุ้มยอมรับตามตรง
"ทำไมเขาไม่ขอเอง"
"ถ้าขอเอง เขาก็ขอเบอร์น้องวาดน่ะสิ จะอนุญาตหรือเปล่าล่ะ"
ตุ้มย้อนจนเขียนต้องมองหน้า "คุณมีเบอร์วาดด้วยหรือ"
"เปล่า อยากให้มีมั้ยล่ะ"
เขียนนิ่วหน้า "ทำไมคุณต้องย้อนผมทุกคำ"
"เพราะเวลาคุณทำหน้าตาแบบเถียงไม่ออก บอกไม่ถูกมันตลกมากเลยน่ะสิ... จริงป่ะ"
คิ้วของเขียนยิ่งขมวดแน่นจนเหมือนโบ ตุ้มก็เลยพูดต่อ "น้องๆ คุณน่ะมันรักคุณก็จริง เชื่อฟังคุณก็ใช่ แต่เขาจะไม่หวังพึ่งคุณเป็นคนแรก ถ้าคุณไม่รู้จักผ่อนคลายเวลาที่อยู่กับพวกเขา"
"คุณเพิ่งเดินเข้ามาในบ้านของเรา มีสิทธิ์อะไรมาตัดสินว่าผมเลี้ยงน้องไม่ดี" เขียนทำเสียงแข็งใส่
"ผมไม่ได้บอกว่าคุณเลี้ยงน้องไม่ดี ผมว่าคุณดูแลตัวเองไม่ดีต่างหาก เก่งไม่ใช่หรือ เรื่องแค่นี้น่าจะคิดเองได้"
ตุ้มย้อนให้อีกที แต่ยังไม่หมดเรื่องที่อยากพูด “รักน้องดูแลพวกเขาน่ะดีที่สุดแล้ว คุณเป็นพี่แสนดีพันธุ์หายากเกือบที่สุดในโลก แต่จะดีที่สุดในโลก ถ้าคุณปล่อยพวกเขาบ้าง ไม่ใช่ตอนนี้อยากให้เขาเป็นเด็กสามขวบก็บอกให้เขาเชื่อฟัง  แต่พออีกห้านาทีก็อยากให้เขาคิดเองบ้าง ก็บอกให้เป็นผู้ใหญ่ แบบนั้นใครที่ไหนจะเดาทางคุณได้ถูก พอเดาทางไม่ถูกมันก็จะค่อยๆ ห่างกันออกไปเรื่อยๆ” 
หนุ่มเจ้าสำอางพูดแล้วโบกมือแยกย้ายไปอีกทาง

ตกเย็นเขียนเดินเข้าบ้านพร้อมกับถุงขนมจำนวนมาก จนน้องสาวกับน้องชายต้องหันมามองหน้ากัน
"พี่เขียนจะพาเราไปเที่ยวไหนหรือเปล่า"
"เปล่า ก็เห็นพวกแกชอบไอ้พวกขนมถุงๆ นี่ พี่ก็เลยซื้อมา"
ทอรุ้งขยับจะถามต่อ แต่วาดพูดขึ้นมาก่อน "ขอบคุณครับ"
ท่าทางของน้อง 2 คนโดยเฉพาะวาด ยิ่งย้ำถึงความห่างเหินที่มันไม่ควรมี
"วาด"
"ครับ"
"พี่น่ากลัวมากเลยหรือ"
วาดยิ้มแหยๆ ขณะที่พยักหน้า
ส่วนทอรุ้งเป็นคนอธิบาย "เมื่อ 2 ปีที่แล้วพี่ก็ดุเป็นปกติ แต่พอพี่วาวาแต่งงานไป ระดับความดุของพี่เพิ่มขึ้นมาอีก 10 เท่า ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ"
"ไม่เห็นแกจะกลัวพี่ มีแต่ไอ้วาดที่กลัว"
"มันต้องมีใครสักคนกล้าท้าทายอำนาจอยู่แล้ว แล้วพี่อยากให้หนูกลัวมั้ยล่ะ"
เขียนหัวเราะหึหึ "แกนี่มัน...."
ทอรุ้งเข้ามากอดแขนประจบพี่ชาย "หนูอยู่ปีสุดท้ายแล้ว จะจบแล้ว ทีนี้หนูก็ช่วยพี่แบ่งเบาภาระเรื่องเรียนไอ้วาดได้แล้ว"
"หางานทำให้ได้ก่อนเหอะ แล้วค่อยมาเลี้ยงเขาน่ะ" วาดสวนทันทีแล้วเหลือบตามองพี่ชาย "ขอโทษครับ ผมลืม"
เขียนวางมือลงบนศีรษะเล็กๆ ของน้องชาย "พูดแบบนี้จนติดปาก"
"แต่พี่ไม่ชอบที่ผมใช้คำพูดแบบนี้ พี่บอกว่ามันดูปัญญาอ่อน"
"แกอายุ 20 กว่าแล้วนะยังพูดเหมือนเด็กๆ ติดปากไปพูดเวลาไปทำงาน แล้วมันไม่น่าเชื่อถือ"
พอจะสอนน้องก็เหมือนได้ยินคำพูดของตุ้มแว่วมาให้ได้ยิน ว่าเข้มงวดน้องมากเกินไป ก็เลยเปลี่ยนเรื่องพูด "กินข้าวก่อนแล้วค่อยกินขนมนะ"
....เออ มันก็ยังเป็นคำสั่้งอยู่ดี.....

ทุ่มกว่าๆ 3 คนพี่น้องนั่งดูซีรีส์อยู่ด้วยกัน โทรศัพท์ของทอรุ้งดังขึ้น หญิงสาววิ่งไปหยิบมาดูแล้วมองหน้าน้องชายสลับกับพี่ชาย
เขียนนึกสนุกพยักหน้าให้ทอรุ้งกดรับสาย แต่พูดได้คำเดียวว่า "ค่ะ" เขียนก็ดึงโทรศัพท์ มาจากมือของน้องสาว
ไม่รู้เหมือนกันว่า อีกด้านพูดว่าอะไร เพราะเขียนเดินผ่านออกไปที่ระเบียงหลังห้องครัว
"พี่ทอ" วาดกระตุกชายเสื้อพี่สาว "คนนั้นโทรมาเหรอ”
“เออ ซื้อหวยกันเหอะเรา”
“แล้วผมจะโดนดุมั้ยอ่ะ"
"รอดยาก"
"แล้วพี่กดรับทำไมอ่ะ"
"ไม่รับฉันก็โดนน่ะสิ"
วาดทำหน้าตาแหย จนทอต้องปลอบ "น่า ยังไงก็เงียบไว้ก่อนฟอร์มเดิมแล้วกัน"
2 พี่น้องใช้แผนเดิมๆ รับมือเวลาที่เขียนโกรธ
แต่ปรากฏว่าเขียนหัวเราะหึหึ เมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องแล้ว วางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะทำงานของทอรุ้งเหมือนเดิม ทั้งยังเรียกน้องสาวน้องชายกลับมาดูซีรีย์ด้วยกันต่อ
 
ลับหลังพี่ชาย ทอรุ้งกับวาดรวี ยังคงสรุปความได้เหมือนเดิม นั่นคือ พี่ชายจะงานหนักเลยเครียดแต่ท่าทางจะได้ระบายความเครียดใส่คนที่โทรศัพท์มาเมื่อหัวค่ำไปแล้วเลยอารมณ์ดี
 
========จบตอนที่ 6======
พบกันวันอังคารนะครับ

[Salome]

  จิ้มๆ
กรี๊ด. ดีใจที่ได้มาจิ้ม กำลังจะปิดคอมแล้วเชียว
ดีใจที่สุดเลย มาต่อพอดี
ตอนนี้ถูกใจเพื่อนตุ้มที่สุด สมกับที่เชียร์กับพี่เขียนจริงๆ
เข้าใจพี่เขามากขึ้นล่ะนะ ว่าทำไมเคร่งเครียดจัง
คราวนี้ก็ต้องรอวันอังคารแล้ว อยากอ่านต่อแล้วจิ

[gupalz]

ตุ้มจะคู่กะพีเขียนป่าวนิ
อยากเชียร์ให้เค้าคู่กันจังเลย

[jeeu]

น้องวาดเคืองพี่ศรัยนี่เอง
กอดจูบเราแต่เรียกชื่อคนอื่น
แหม~ งั้นเคืองนานๆเลยเน้อ
ชอบที่พี่ตุ้มว่าให้พี่เขียนอ่ะ
พี่ชายคนโตนี่ ดุจริงๆเนอะ
เชียร์พี่ตุ้มกับพี่เขียนด้วยคนจ้า
++++++++++++
+1+เป็ดจ๊ะ

[pla_naka]

ต้องให้ตุ้มมาจัดการเขียน
ลากไปห่างๆน้องวาด
จะได้เปิดโอกาศให้ศรัยบ้าง

[tookujang]

ตามมาอ่านแล้ววววว
ขอเชียร์ศรัยเต็มที่เลยเอาชนะใจน้องวาดให้ได้นะ น้องวาดก็ใจอ่อนเร็วๆล่ะไม่งั้นโดนพี่เขียนแกล้งอีกนานเลยล่ะ
แต่ก็อาจจะดีกับพี่เขียนก็ได้นะเพราะจะได้เผอิญเจอตุ้มและคุยปรึกษากันได้บ่อยๆ
ครั้งแรกก็ลากเค้าไปกินข้าวทำความรู้จักแล้ว (แหมจริงๆแล้วจะสร้างความประทับใจแรกต่ออีกฝ่ายแบบเนียนๆอ่ะดิ)
   กดเป็ดให้กำลังใจศรัยในการพิชิตใจน้องวาด กดบวกให้ไจฟ์ทีด้วยจ้า

[BeeRY]

เข้าใจหัวอกคนเป็นพี่ที่ต้องดูแลน้องแทนพ่อแม่นะพี่เขียน
แต่เราก็ปัญญาอ่อนไปกับมันอ่ะ เลยไม่เคยได้ดุกันจริงจังเลย
จะจีบน้องวาดก็ต้องเข้าทางพี่เขียนให้ได้ก่อนนี่แหละ จากนั้นอนาคตคงสดใส
แต่ดูท่าว่าจะมีคนมาดามใจพี่เขียนได้นะ

[โจ๊กกุ้ง]

คู่ตุ้มกะเขียนก็น่าสนใจอ่ะ คนละขั้วเข้ากันดีนะ หุหุ 

[winndy]

เชียร์ตุ้มกับเขียนค่ะ คู่นี้น่าลุ้น

[hpsky]

ให้ตุ้มมาเป็นคนในครอบครัวนี้ที ชอบอ่ะ

[♠DekDoy♠]

คุณพี่เขียนเข้มทุกระเบียบนิ้ว

[Gohan]

พี่ศรัยเดินหน้าจีบอย่างมุ่งมั่น ดีมาก
เช้าถึง เย็นถึง เดี๋ยวพี่เขียนก็ใจอ่อนเองล่ะ อิอิ
วาดเองก็อย่าติดกับคำพูดในคืนนั้นมากหนักนะ
งานนี้ต้องดูที่เจตนาหลังจากจำความได้
ฮาทอรุ้งอ่ะ "ต้องดูว่าเคลื่อนไหวยังไง"  กร้ากกกกก แก่นเซี้ยวซะไม่มี
พี่เขียนอกหักจากยัยวาวานี่ใช่มะ รักสบายขนาดนั้น ก็ปล่อยไปเหอะ
มาจีบเพื่อนตุ้มแทนดีกว่า แม่ยกรอเชียร์อยู่ ฮ่าๆๆ

ขอบคุณสองหนุ่มนะครับ และขอโทษทีหายไปหลายตอน
บวกเป็ดเป็นกำลังใจย้อนหลังให้แล้วนะ ^^

[yeyong]

ตุ้มคล่องจริงๆ สมกับเป็นกูรูที่ปรึกษาเพื่อนๆ
งานนี้พี่เขียนไปไม่ถูกทางทีเดียว มีคนมาต่อกรด้วยแล้ว

[love2y]

เพื่อนตุ้มเป็นผู้ชี้ทางสว่างให้เขียนนี่เอง คึคึ

[roseen]